จากกระทู้นี้นะครับ
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7349378/A7349378.html#193
**ความคิดเห็นที่ 193**
ขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งให้มา..... น้องเขาคงรับรู้สิ่งที่ทุกคนช่วยกัน..... ผมและภรรยา "ได้รับโทรศัพท์คืนแล้ว" แม้ว่าข้อมูลส่วนใหญ่ถูกลบไปแล้วก็ตาม แต่หลายๆคนก็กำลังช่วยกันกู้ข้อมูลคืนกันอยู่..... เย็นวันที่ผมรับสายจากคนที่ได้โทรศัพท์นี้ไป ความรู้สึกแรกคือ ดีใจมากจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เดินวนไปวนมาภายในบ้าน แล้วรีบขับรถไปเจอกันใกล้ๆที่ทำงานของน้องคนที่ติดต่อมา.... เขาบอกว่าได้ยินเรื่องแล้ว เขาไม่สบายใจ เขาซื้อโทรศัพท์จากเพื่อนแฟนมาอีกที ที่เก็บได้ในห้องน้ำที่เซ็นจูรี่ เขาเลยรีบติดต่อมา.... เมื่อคืนน้องคนที่เก็บโทรศัพท์ได้ ก็โทรมาขอชื่อน้อง เพื่อจะทำบุญให้.... ผมเชื่อครับว่า สิ่งมหัศจรรย์มีจริงครับ.... คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน มาร่วมกันและช่วยกันทำสิ่งดีๆให้แก่กัน... ตั้งแต่วันที่น้องเขาเสียไป ผมก็ได้พบกับกัลยาณมิตรอีกหลายคน... เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องในศูนย์การค้าเซ็นจูรี่ ร้านขายโทรศัพท์ในเซ็นเตอร์วัน ร้านค้าที่มาบุญครอง(ที่พวกผมไปแจกใบปลิวกัน) รายการเรื่องเล่าเช้านี้ของคุณสรยุทธ มีคนจำนวนมากโทรมาให้กำลังใจและมีคุณป้าบางท่านที่ไปสวดมนต์ขอพรจากพระให้ครอบครัวเรา รวมทั้งทุกคนในกระทู้นี้ด้วย ทุกๆคนต่างแสดงความเต็มใจที่จะช่วยอย่างเต็มที่..... น้องเขาอายุ 5 ขวบกว่า ไม่สบายตั้งแต่ 1 ขวบ 3 เดือน ตลอดเวลา 4 ปีกว่าที่น้องป่วยเป็นไตวายเรื้อรัง เขาสอนอะไรหลายอย่างให้ผมและครอบครัวเป็นอย่างมาก... ไม่ว่าจะเป็นความอดทน เข้มแข็ง การให้กำลังใจตัวเอง การมองโลกในแง่ดี ช่วงก่อนหน้านี้ น้องต้องล้างช่องท้องผ่านเครื่องทุกวัน วันละ 12 ชั่วโมง ภายหลังมาเปลี่ยนเป็นฟอกเลือดที่ รพ. วันเว้นวัน วันละ 4 ชั่วโมง เพราะมีการติดเชื้อในช่องท้อง 3 ครั้ง น้องเขาต้องถูกฉีดยาวันเว้นวัน ก็ไม่ร้องไห้ กลับบอกว่า เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว... ต้องถูกเจาะเลือดทุกเดือน ทุกปีน้องเขาต้องมานอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล ปีละ 2-4 ครั้ง ก็ต้องถูกเจาะเลือดเกือบทุกวัน.. ผมนอนร้องไห้ข้างๆเขา เพราะสงสารเขา เขากลับเป็นฝ่ายลูบหัวผมเบาๆ แล้วบอกว่า ปาป๊าอย่าร้องไห้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูก็หาย..... สิ่งที่ผมอยากฝากบอกทุกๆคนว่า.... อยากทำอะไรให้คนที่เรารัก ก็ให้รีบทำ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง..... ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ สุดกำลังความสามารถของคุณที่มี แล้วจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานเสียใจภายหลัง และพูดคำว่า "รู้อย่างนี้......" เพราะเราไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น.... ผมและภรรยา ขอขอบคุณทุกคนด้วยความจริงใจอีกครั้งครับ..... (ความเห็นที่ 167 เป็นคุณครูของน้อง ที่มาสอนหนังสือให้น้องที่บ้านครับ คุณครูน้องเป็นคนเห็นกระทู้นี้ เลยโทรมาบอกผม ผมก็เลยได้เข้ามารับกำลังใจจากทุกคนในนี้ครับ)
Nokkyman@ksc.th.com
จากคุณ : nokkyman - [ 26 ธ.ค. 51 10:51:17 A:124.120.100.27 X: TicketID:198990 ]
-----------------------------------------------------
วันนั้นก็ดูรายการคุณสรยุทธอยู่เหมือนกัน แต่ไม่คิดว่าจะได้คืนไวแบบนี้ ขอบคุณทุกกระทู้ที่เข้ามาเอาใจช่วยพี่เขาจนเหมือนผลบุญส่งให้ได้เครื่องคืนมา
แต่สิ่งที่ผมต้องขอบอกว่า ตื้นตันจนร้องไห้ ก็คือ กำลังใจที่เข้มแข็งของพี่ทั้งสองคนนี้ โดยเฉพาะท่อนที่พี่เขาเขียนว่า
"สิ่งที่ผมอยากฝากบอกทุกๆคนว่า....อยากทำอะไรให้คนที่เรารัก ก็ให้รีบทำ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง..... ทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ สุดกำลังความสามารถของคุณที่มี แล้วจะได้ไม่ต้องมาทนทุกข์ทรมานเสียใจภายหลัง และพูดคำว่า "รู้อย่างนี้......" เพราะเราไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น....
ขอให้ประโยคดังกล่าวนี้ เป็นข้อคิดและสิ่งที่เตือนใจของพวกเราทั้งหลายในช่วงปีใหม่ที่จะถึงนี้ด้วยเทอญ
แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 51 11:27:46
ผมประทับใจและร้องไห้กับกระทู้นี้ จนตาบวมแล้ว
