ความคิดเห็นที่ 1 "หวาน" ...ว่าด้วยเรื่องราวความรักของสามีภรรยาที่ผ่านพ้นวันวานยังหวานอยู่มาเนิ่นนาน ..และนานพอที่จะรู้ว่า คนหนึ่งกำลังจะหมดใจ และอีกคนกำลังจะสิ้นใจถ้าคนแรกเป็นฝ่ายต้องการจะจากเธไปจริงๆ ..จนกระทั่ง ในวันหนึ่งได้เกิดเรื่องราวสุดช็อกเกินที่สมองจะทนรับไหว กับฝ่ายภรรยาที่ชื่อ "หวาน" ..แล้วนับแต่นั้นเป็นต้นมา ฝ่ายสามี "เชน" ก็ต้องยอมอยู่รัก และอดทนรอต่อไป เพื่อจะดูแลเธอฝห่หายป่วยจากอาการทางสมองอันกลับตาลปัตรนี้จนพ้นไป แม้จะเคยมีหนังรักจำนวนมากมาย ที่นำเรื่องของความทรงจำมาเล่นเป็นประเด็นหลักให้คนดูได้ซึ้งใจบ่อยๆ ..หรือกระทั่งกับเรื่องราวของความทรงจำที่ไหลย้อนกลับจากปัจจุบันไปสู่อดีต ที่ก็พอนับได้อยู่ว่าเคยมี แต่ถ้ามันไหลย้อนกลับแล้ว ตัวละครกลับไม่ได้ย้อนวัยลงตามไป หากว่ายืนอยู่บนความปัจจุบันอันเป็นจริงอีกด้วย ..นี่สินับว่าแปลกใหม่ สำหรับผม แน่นอนที่ความสดใหม่ของวิธีการเล่าเรื่องแบบที่ หวาน เป็นในที่นี้ อาจสามารถจะเขียนเนื้อหาให้ใหญ่กว่านี้ และกลายเป็นหนังยาวได้เลยเรื่องหนึ่ง ถ้าคนทำทะเยอทะยานคิดต่อยอดไปได้อีกขั้น ...แต่หากเอาเท่าที่เป็นอยู่ในหนังสั้นความยาวครึ่งชั่วโมง หน้าที่ที่ หวาน มีก็ถือว่าเพียงพอจะเรียกร้องความซาบซึ้งจากคนดูได้เอาเรื่องเหมือนกัน ขณะที่ในหมู่มวลอีก 3 เรื่องขายความเป็นวัยรุ่นเข้าแลก ในการสร้างเงื่อนไขเรียกแขกต่างๆนานา ..แต่กับเรื่องนี้ ที่เดินเข้าหาความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว กับการสะท้อนภาพของคนวัยทำงาน ที่เห็นเงินเป็นเรื่องใหญ๋กว่าสิ่งใด ...เป็นเรื่องที่สามารถสร้างความเข้าใจ และอารมณ์ร่วมได้ง่ายนัก กับคู่รักคู่ไหนก็ได้ที่กำลังเจอวิกฤตความขมในชีวิตคู่เข้าอย่างจังเบอร์ แม้ในที่นี้ ผมจะยังไม่ใช่คนวัยทำงาน และยังไม่ได้แต่งงาน.. แต่หนังก็ไม่มีปัญหาใดๆกับเด็กแก่แดดแก่ลมอย่างผมจะรู้สึกร่วมตามมันไป เพราะเอาเข้าจริง หวาน ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่า ทีมงานหลังกล้องที่ดี และนักแสดงที่สามารถจะทำให้คนดูเชื่อในเรื่องราวของพวกเขาได้.. ซึ่งสำหรับผม มันมีอยู่ครบ แม้ว่าการจับหนังรักอาจไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ของ "ปรัชญา ปิ่นแก้ว" ในเมื่อสิบปีก่อนก็เคยประเดิมงานกำกับครั้งแรกกับหนังรักปาฏิหาริย์ "เกิดอีกที ต้องมีเธอ" มาแล้ว ...แต่เหตุสำคัญที่ทำให้ผมไม่คาดหวังว่ามันจะดูดี เมื่ออยู่ในมือของผู้กำกับคนนี้ ก็เป็นเพราะว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ เราได้นึกถึงปรัชญาเมื่อไหร่ ก็เป็นต้องนึกถึง "องค์บาก"[i] เอย [i]"ต้มยำกุ้ง" เอย และ "ช็อกโกแลต" เอย ไปด้วย แล้วมันก็อาจกลายเป็นเรื่องดี ที่ความไม่คาดหวังของคนดูที่รู้จักชื่อเสียงของคุณปรัชมาก่อนหน้า จะมอง หวาน ว่าเป็นหนังทดลองของเขา.. มันเลยทำให้เขาสามารถจะปล่อยของที่ตัวเองมี มางัดข้อกับคนดูได้เต็มที่ ...ยิ่งเมื่อมีเงือนไขของเวลาที่จำกัดด้วยอีกประการ ก็ยิ่งบีบให้เห็นแววความเป็นนักรักที่เก่ง และโดดเด่นกว่าความเป็นนักบู๊ได้เสียมากมาย แล้วเมื่อการกำกับที่เอาอยู่ได้มาประกอบกับ บทหนังของ มะเดี่ยว และ "เอกสิทธิ์ ไทยรัตน์" (คู่หูแห่ง 13 และ รักแห่งสยาม) ที่เล่าออกมาได้น่าสนใจในเชิงความรู้ พร้อมสร้างความน่าเชื่อถือด้วยสถานการณ์ของตัวละครที่ชวนให้สะเทือนสะท้าน จึงกลายเป็นว่า แค่เวลาสั้นๆ กลับให้อะไรกับคนดูได้อย่างมากมาย การที่ได้การแสดงของ "ชาคริต" และ "นุ๊ก-สุทธิดา" มาทำหน้าที่ได้เต็มที่เท่าที่หนังจะเอื้ออำนวย ก็ให้ผลลัพธ์ที่ทำให้คนดูเข้าใจในตัวละครตามที่ควรเป็น อีกประทับใจในการสื่อสารของเขาทั้งสอง ซึ่งหากต่อยอดด้วยบทที่กลายเป็นหนังขนาดยาว ก็น่าจะทำให้ดูเข้าตาการได้รางวี่รางวัลมากกว่านี้ก็เป็นได้ ..ในส่วนของแฟรชแบ๊คที่เป็นหน้าที่ของ "แชมป์-วิศิษฎ์" และ "สายป่าน-อภิญญา" ก็ช่วยเติมเต็มให้เรื่องราวในอดีตลึกซึ้งตามครรลอง แม้จะไม่โดดเด่นอะไรก็ตาม แต่เสน่ห์ที่หน้าตา และการแสดงออกที่สดใสของฝ่ายหญิง ก็ทำเอาผมเคลิ้มอยากทำความรู้จักเหมือนพระเอกได้อยู่หมัด สรุปได้ว่า รวมๆของ หวาน ..ดีเพียงพอแล้วจะทำให้เกิดความประทับใจ อันเรียกร้องผมให้ร่วมซาบซึ้งไปกับมันได้ ..และถือเป็นตอนที่ผมชอบมากที่สุด ในชุดหนังสั้น เซ็ทนี้แล้ว ปล. ระหว่างดูหนังตอนนี้ไป ก็เกิดความคิดถึงหนังอีกเรื่องที่มีเนื้อเรื่องคล้ายกัน แต่ยิ่งใหญ่กว่าเยอะ อย่าง "The Curious Case of Benjamin Button" ..หนังที่เราจะได้เห็นพี่แบรด พิตต์ เติบโตจากแก่ไปหาแรกเกิด!!? ...นี่คือโปรแกรมโคตะระต้องดูของผมในเดือนแรกของปีใหม่นี้เลยเชียว "ฝัน" ...ว่าด้วยเรื่องราวของ "ต้นข้าว" เด็กสาวผู้เป็นแฟนคลับตัวจริงของวงดนตรีชื่อดังโด่ง "August" ที่มีความฝันใฝ่จะได้ใกล้ชิดกับกลุ่มนักร้องที่เธอชื่นชอบสักครั้ง ..แม้มันจะเป็นเรื่องที่ไกลเกินเอื้อม แต่สำหรับตัวเธอก็พร้อมจะแลกทุกอย่างเพื่อพิชิตหัวใจคนที่เธอรักให้ได้ ถ้าอ่านแค่ถึงตรงนี้ ...หลายคนคงเกิดความคิดถึง ปิดเทอมใหญ่ฯ ขึ้นมา เพราะหนึ่งในสี่ของเรื่องนั้น ก็มีพลอตที่ว่าด้วยความรักนักร้องเหมือนๆกันเลย (แล้วจะยิ่งคิดถึงมากขึ้น.. กับหน้าตาของน้อง ต้นข้าว ..ที่ละม้ายคล้ายหนูโฟกัส อย่างกะตั้งใจล้อเขาแนะ) ...มันจะติดก็แค่อย่างเดียว ที่ว่าด้วยการแลกความรัก เพราะการยอมจะแลกทุกอย่างในที่นี้ ก็จะเป็นที่มาของความฝัน ที่บรรเจิดที่สุด เท่าที่คนดูจะคาดถึง....!!! แน่นอนที่ใครๆก็อาจเคยมองว่า งานหนังสั้นในหมู่มวลของ 4 Romances ทั้งหมด.. จะมี "มะเดี่ยว-ชูเกียรติ" เป็นตัวชูโรงเพียงคนเดียวที่ให้ความไว้วางใจในเรื่องนี้ได้ ...เพราะไม่ใช่แค่การมีเครดิตที่ยอดเยี่ยมจาก รักแห่งสยาม ช่วยยืนยันว่า หนังรักเป็นสิ่งที่เขาทำได้ถึง.. หากยังต้องรวมไปถึงเมื่อครั้งยังเป็นเด็กนิเทศ จุฬา ที่เป็นที่รู้จักในแวดวงหนังสั้นเสียดิบดี มารับประกันว่าเข้าทางพี่ท่านเป็นอย่างยิ่ง ถึงต่อให้ ฝัน จะหลุดคอนเซปต์ความเป็นหนังรักคู่แฟน อย่างที่อีกสามเรื่องเป็น ...ก็ยังไว้ใจได้ว่า คงไม่มีทางจะหลุดจากความชอบใจของคนดูไปได้ แต่ถ้า ฝัน ในที่นี้ ไม่ใช่แค่กล้าที่จะแตกต่างอย่างเป็นตัวของมะเดี่ยวเองเท่านั้น ..หากยังหลุดจากเรื่องของความรักแบบอิ่มเอม ไปสู่ความบ้าสุดขอบขีดของความฝัน ที่โลกของความจริงถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นโลกแฟนตาซีเสียสิ้นเชิง เมื่อน้องต้นข้าวหลับตาลงทันใด และยิ่งแล้วใหญ่ที่ว่าโลกแฟนตาซีแห่งนี้ มีแต่ความเพ้อเจ้อ ติ๊งต๊อง และไร้สาระ เป็นสิ่งที่เราจะได้พบเห็นแทบทั้งเรื่อง ..ขอย้ำว่า แทบทั้งเรื่อง!!! คือ ถ้าใครไม่รู้มาก่อนว่านี่จะเป็นหนังการ์ตูน ที่มีฉากมิวสิคัล อยู่บนเหตุผลและตรรกะที่ไม่มีแก่นสารใดๆ จะจับจด ...ก็คงจะพบกับความผิดหวังอย่างรุนแรง สำหรับงานกำกับของผู้กำกับไฟแรงสูงงงงงงงง..จนเกินไปคนนี้ ผมเป็นคนหนึ่งที่กล้ายืนยันได้ว่านี่เป็นงานที่ด้อยที่สุด ในหมู่มวลของหนังพี่แมวโพงผู้นี้ ..แต่ไม่ใช่ว่าความด้อยนี้ จะหมายถึง ความห่วยแตก อย่างที่กระแสเสียงติชมกำลังไหลมาทางนี้เสียมาก ...ผมกลับพบว่าเรื่องของความฝันบ้าบอแบบเด็กๆ (และเป็นเด็กผู้หญิงที่เพ้อเจ้อสุดๆ) นี่แหละที่เป็นเสน่ห์ของหนังตอนนี้เลย เพราะความฝัน มันไม่มีเหตุไม่มีผลสำหรับคนเป็นเด็ก ..ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ จะเปลี่ยนเรื่องเมื่อไหร่ก็ได้ และอาจจบลงได้ในทันที (ทั้งๆที่เรื่องในฝันยังไม่จบสิ้น)เมื่อตื่นลืมตา ...แล้วพอจะหลับลงอีกที ก็ไม่ได้หมายความว่าจะฝันต่อในเรื่องเดิมซะเมื่อไหร่ แม้จะต้องยอมรับว่าความที่มันไม่ปะติดปะต่อของเรื่องราว ที่จู่ๆจะมาก็มา จะไปก็ไป กลายเป็นตัวที่ทำให้หนังดูเลอะๆ เอาอย่างมาก จนดูว่าน่าหงุดหงิดบ่อยๆ ...แต่พี่แมวโพงของเราก็ยังสามารถนำเอารายละเอียดปลีกย่อยของความฝัน มาเก็บได้ครบ และเล่าได้ขำๆ เน้นเอาความเฮฮา บ้าบอ ของบรรดาเพื่อนพ้อง วงสิงหา มาผนวกกับความแบ๊วของเด็กน้อยพระนางของหนังได้ลงตัว ใครจะว่าหนังเรื่องนี้มีไว้เพื่อช่วยโปรโมต August ให้ขายดีไปมากกว่านี้ ..ผมว่าคงไม่ใช่ทั้งหมดหรอก เพราะเอาแค่ให้ใครสักคนเป็นตัวเด่นของวง คนๆนั้นก็ไม่ใช่ "พิช" ร้องนำ ...และกลับกลายเป็น "นนท์" มือกีตาร์หน้าตี๋มีเหล็ก(ดัดฟัน)ซะงั้น ยิ่งกับทฤษฎีที่ว่า มะเดี่ยว กำลังกินบุญรักแห่งสยาม ด้วยแล้ว ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้เลย ..เพราะถ้าจะเรียกว่าการกินบุญเก่าได้จริง มันก็ต้องไม่ใช่หนัง ฝันฟุ้งเพ้อเจ้อหลุดโลก อย่างนี้หรอก ไม่ว่า ฝัน มันจะต้องการสื่อสารความนัยอะไรกับคนดูก็ตามแต่ หรือแค่เป็นความฝันลอยๆ ที่แค่เพลินๆ หนุกๆ จบแล้วเป็นจบกัน... สำหรับผมก็ไม่คิดอะไรมากในตรงนี้ นอกไปจากอยากเห็นแง่มุมของความรักแบบมะเดี่ยว ก็เท่านั้น ..แต่ถ้าพยายามเพียรหากันแต่ต้นเรื่อง ก็มิวายจะพบแต่ความว่างเปล่า และนึกไปก็รำคาญไป ที่ยังหวังว่ามันจะมีบ้างไหม? จนกระทั่งเมื่อหนังที่เคยเดินสะเปะสะปะตลอดทาง และ(คนดูสามารถ)รอดมาได้จนถึง 10 นาทีสุดท้ายของมันไปแล้ว.. ความรักแบบมะเดี่ยว ก็เพิ่งจะเริ่มทำงานเอาในตอนนี้นี่เอง แม้มันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ...แต่ก็เป็นความสั้นที่มีศักยภาพ และมาพร้อมความน่ารักของตัวละครพระนางวัยใส ที่ยังสด และเป็นธรรมชาติที่น่ามอง มากกว่าน่าเมิน ...เอาเพียงเป็นเรื่องแรกของน้องทั้งสอง ก็เรียกว่า เล่นดี ได้เลยแหละ ส่วน ออกัสท์ ที่อาจมาแค่สมทบในการนี้ และไม่โดดเด่นอย่างที่คาด ..แต่เพลงประกอบของพวกเขาก็ยังน่าฟัง และเป็นตัวเอก ที่ทำเอาผมเคลิ้มไปกับหนังเพ้อๆ อย่างนี้ดีเหลือเกิน และส่วนที่เป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ ในเรื่องของความฝัน... ผมก็แอบเป็นปลื้มให้กับความฝันแบบเด็กผู้ชายของน้อง "บอย" เอาอย่างมาก ..เพราะไม่ใช่ว่ามันดูเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิด และเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ...หากยังคล้ายคลึงกับผมในปัจจุบันนี้อีกต่างหาก ใครอยากรู้ว่ามันเป็นอย่างไร นอกเหนือจากนั้นไม่ขอเล่า เพราะความรักเป็นเรื่องส่วนตั้ววววว ..ส่วนตัวของแต่ละบุคคล (555+) ....เช่นเดียวกับ ความฝันใน ฝัน ที่คงจะต้องไปดูด้วยตา แล้วจะรู้ว่าอะไรที่เป็นความเพ้อเจ้อ ก็ดูน่ารักน่าชังดีเหลือหลายได้เหมือนกัน "ฝัน หวาน อาย จูบ" ... ว่าด้วยเรื่องความรักของคน 4 รุ่น 4 รูปแบบ ที่ต่างความต้องการ ต่างความคาดหวัง และต่างความดี ความด้อย ของตัวหนังแต่ละเรื่อง ..แม้เมื่อมันจะเอาคละรวมกันเป็นหนังราวๆ 2 ชั่วโมงแล้ว มีทั้งความเฉยๆ ความรู้สึกดี ความประทับใจ และความบ้าบอ อยู่ในเรื่องเดียวกัน แต่มันก็ไม่ถือว่าน่าผิดหวังสำหรับหนังไทยเรื่องนี้ ...ที่ถึงจะน่าให้คิดว่า ดีกว่านี้ได้อีกก็ยังคงได้ ..แต่ถ้าไม่เสียดายเวลาอะไรแล้ว ก็เรียกว่า เพลินๆได้พอประมาณ เป็นการดูหนังส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ที่คุ้มค่าก็แล้วกัน เกรด B+ ... สามารถติดตามบทสรุป การให้คะแนน และบทวิจารณ์ของภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มเติม หรือบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ พร้อมความเห็นของเพื่อนร่วมบล็อคที่รักการดูหนังได้ที่ http://vreview.yarisme.com สำหรับทุกคนที่ได้เผลอเข้ามาในกระทู้รีวิวนี้ ...อย่าเพิ่งรีบออกไปนะครับ อยากขอให้ช่วยลงความเห็นของคุณกับความรู้สึกต่อหนังเรื่องนี้ ได้ประทับเก็บไว้ในกระทู้นี้ด้วย... "1 Comment ของคุณ มีค่าเท่ากับ 1 Happy ของ จขกท." ขอบคุณครับ รักคนอ่าน แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 52 20:48:22 จากคุณ : OncE UPoN'-'a MaN - [ วันปีใหม่ 20:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมยังเครียดกับ 7-11 ในโจทย์ของคุณอยู่เลยครับ   อ้าวววว ผิดกระทู้นี่หว่า เรื่องนี้ผมโหวตเกรด B (6-8) ครับ ส่วนเหตุผลก็ตามนี้เลยครับ (สปอยล์แน่ ๆ) (และค.ห.นี้ยาวแน่ ๆครับ ) จูบ อาย หวาน ฝัน  หนังทดลองของ 4 ผู้กำกับชื่อดัง (มั้ง) ในมุมมองของผม สำหรับผม ฝัน หวาน อาย จูบ มันคือหนังทดลองของผู้กำกับทั้ง 4 ก็ว่าได้ครับ แต่ระดับการทดลองของแต่ละคนก็แตกต่างกันไปครับ จูบ...... ผมให้คะแนนน้อยสุด 6/10 เพราะว่า คุณ ราเชนทร์ครับ หลังจากหายไป 10 กว่าปี(จากโลกทั้งใบ ให้นายคนเดียว หนี่งในหนังดีที่เคยทำรายได้ และรางวัลชนะหนังพี่เบิร์ดเรื่องล่าสุดด้วย(สาวกอาร์เอสเห็น ๆ 555 ) ) กลับมาอีกครั้ง เหมือนแค่ซ้อมมือเล่น ๆอ่ะครับ โอเคหนังมันแนวดีครับ แต่เหมือนว่าขี้เกียจ ๆ(พัฒนาบท) ยังไงไม่รู้อ่ะครับ แถมแนว ๆอย่างนี้ในหนังไทยก็เคยมีมาแล้วครับ (โกลคลับซึ่งผมชื่นชมมาก ๆครับ) แต่ดูแล้วก็พอได้ครับ เพราะเลือกเปิดเป็นเรื่องแรกด้วย ไม่ค่อยมีอะไรให้จดจำครับ ยกเว้น มุก กาก้า เห็นหมีมั้ย วันนี้กาก้าเห็นหมีหรือเปล่า อ่ะครับ ชอบมาก ๆครับ (ผมหัวเราะลั่นโรงเลยครับ) เป็นมุกคำผวนที่ผมว่าหลายคนรู้จักแรก ๆ เลยครับ(แล้วค่อยพัฒนาต่อไป ) อาย....... ผมให้ 7.5/10 ครับ (แต่พล็อตเรื่องนี้เอาไปทำหนังรักโรแมนติกได้เลยนะครับ) คุณ บัณฑิตครับ คุณทำให้ผมเห็นว่า บางทีเราต้องยอมรับในศักยภาพ(ในการสร้าง)ที่เรามีครับ (แดกดันเรื่อง มนุษย์เหล็กไหลเห็น ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า) สำหรับ อาย.......ก็โอเคเลยครับ หนังดูชิลด์ ๆ เหมาะกับเป็นตอนที่สองมาก ภาพสวย ไดอะล็อคดีพอควร เสียดายแค่จังหวะครับ จังหวะพูดหลาย ๆที่มันดูไม่เนียนเท่าไหร่ น่าจะให้เวลากับตอนนี้มากขึ้น(ตัดตอนสุดท้ายไปสัก 5 นาทีก็ได้ ) แต่ให้คะแนนความน่ารักน้องตาลเต็มสิบเลยครับ (ถ้าเป็นผมไม่มีต้องอายกันล่ะครับ ) โดยรวมก็มีดีที่ภาพ วิว กับน้องตาลล่ะครับ (บทอ่อนไปหน่อย แต่ก็เหมาะกับหนังสั้นแล้วมั้ง) แต่ติดใจอย่างนึงครับ กับตอนที่ตองเอาแคร็กเกอร์(มั้ง)ไปให้ปลา(เสือ)กินอ่ะครับ ทำไมพระเอกไม่ห้ามอ่ะครับ เพราะถ้าคนห้องบลูฯมาเห็นโดนด่ากระจายแน่เลยครับ หวาน ....... ผมให้ 7.5/10 เท่ากับ อายครับ (และพล็อตเรื่องนี้ก็เอาไปทำหนังรักตราม่าได้เหมือนกันครับ) คุณ ปรัชญาครับ คนรุ่นใหม่อาจมองคุณว่าเป็นผกก.หนังบู๊อย่างเดียว แต่ผมยังไม่ลืม เกิดอีกทีก็มีเธอ นะครับ(น้องนิ๊งค์ของผม) โดยรวมคุณก็ยังคงชอบในเอฟเฟคท์อยู่ดี(เรื่องนี้มีนิดนึง) แต่ผมชอบแนวคิดในเรื่องนี้มากครับ (ถึงแม้มันจะทำได้ไม่ค่อยถึงอารมณ์เท่าไหร่) ทำให้ผมต้องมองย้อนไปดูว่าตรงไหนคือตอนที่ผมกับแฟนมีความสุขที่สุด (แต่ของผมไม่ใช่ตอนเจอกันครั้งแรกแน่ ๆครับ (ตอนนั้นจะตีกันตาย ) ) ฝัน........ เรื่องนี้ผมให้ 8/10 ครับ (จาก 7 (ดู 10 นาทีแรก) เหลือ 4 (เมื่อผ่านไปครึ่งเรื่อง) เป็น 6 (ตอนมีตัวแสดงที่เป็นคนกลับมาบ้าง) 7 (ตอนหนังจบ ) เพิ่มเป็น 8 (ตอนผมกลับถึงบ้านครับ) คุณมะเดี่ยวครับ จาก คน-ผี-ปีศาจ - หนังเขย่าขวัญเรื่องเยี่ยมของหนังไทย   มา 12-13 - ที่ผมคิดว่าคุณต้องการสื่อถึงด้านต่าง ๆของมนุษย์ มาถึง รักแห่งสยาม - หนังดราม่าเรื่องเยี่ยม ที่คุณแฝงอะไรต่าง ๆ(โลกทัศน์ที่คุณอยากสื่อมั้ง) ออกมามากมาย) ทำให้ผมติดตามเรื่อง ฝัน พอสมควรครับ ซึ่งมันก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังเลยครับ (จากที่อ่านบางกระทู้ก่อนไปดู เตรียมใจว่ามันต้องเป็นหนังโค ตรทดลองแน่ ๆ 555) พอ เริ่มเรื่องก็เอ่อ....(โปรโมตเด็ก ๆของคุณเห็น ๆ555) พอเข้าโหมดอนิเมชั่น ผมก็เอ่อ... ดู ๆให้จบไปล่ะกัน (โค ตรไร้สาระเลยว่ะ ฝันไรวะ เป็นอย่างงี้อ่ะ) แต่พอเริ่มมีตัวละครจริงมาปนกับการ์ตูน เฮ่ยๆๆๆ ไอ้ซุปเปอร์ไซย่านั่น กรูก็เคยเป็นนี่หว่า 555 จนถึงที่เด็กผู้หญิงไปบ้านเด็กผู้ชาย โอ้ มันคือความฝันที่กรูเคยฝันเลยเว้ย (แต่ลูกผมแปลงร่างไม่ได้นะครับ 555) พอเจอบทจบ เอ้อมันก็เข้าท่าดีนี่หว่าเรื่องนี้ แต่พอ ระหว่างทางที่เดินมาที่รถ นึก ๆ ไปก็ เออ จริงว่ะ สมัยเด็ก ๆกรูก็เคยฝันคล้าย ๆแบบนี้นี่หว่า แต่ในหนังมันเป็นฝันของเด็กผู้หญิง มันก็เลยไม่ค่อยโดนเท่าไหร่อ่ะครับ แต่แนวคิดเจ๋งดีครับ (อยากดูตอนฝันของเด็กผู้ชายอ่ะครับ ผมว่าไม่ได้มีแค่เลี้ยงลูกแน่ ๆครับ อาจติดเรทได้(ต้องมีตอนทำด้วย) ) สรุป ขอบคุณครับ ที่คุณทำให้ผมได้นึกถึงตอนเด็ก ๆที่อยู่กับความฝันได้ครับ(ถึงแม้ฝันในเรื่องนี้มันจะเห่ยไปหน่อยก็ตาม 555) โดยรวม ถ้าเทียบกันกับปิดเทอมใหญ่ฯ ผมให้เรื่องนี้เจ๋งกว่าปิดเทอมใหญ่ (หนังแนวคล้าย ๆกัน) ครื่งสโตรคครับ (ให้คะแนนที่พล็อตเรื่อง และความกล้าของผู้กำกับ)   แต่ถ้านับความเนียนของหนังสั้นหลายผกก.นั้น ผมให้  4 แพร่ง เจ๋งกว่าเยอะครับ ป.ล. แต่หนังไทยในดวงใจของผมที่ดูมาในปีนี้ (เหลือแฮปปี้เบิร์ธเดย์ ซุปเปอร์แซบฯ ปาฏิหาริย์รักฯ ที่ยังไม่ได้ดู) ผมให้ กอด > ดรีมทีม = แสงศตวรรษ จากคุณ : Ethan_Ko - [ วันปีใหม่ 21:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เกลียดแอนนิเมชั่นในเรื่องฝันมาก ๆ จากคุณ : แฟนนายแบบ - [ วันปีใหม่ 22:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าไปดูแบบไม่เชื่อกระแสในพันทิป แต่ส่วนตัวก็ไม่เคยเชื่ออะไรง่ายๆอยู่แล้ว และต้องมักพิสูจน์ด้วยตัวเอง จูบ อย่างที่คุณจขกท. กล่าวว่าหนังทำเอามันส์ แต่มันสั้นเกินไปอ่ะ คราวหลังก็เอาไปใส่ตามมิงสิควีดีโอละกัน แต่ผมชอบภาพนะ สีมันส์ได้ใจดี อาย ภาพสวยมากกก แต่ๆๆๆบทพูดผมรับไม่ได้ที่จะเอาวัฒจักรธรรมชาติมาพูดแบบแทบจะลอกบทเลียนในหนังสือมาเลย ฮึ่มมมม หวาน บทเท่ห์ดีนะ แต่มันธรรมดาไปนะสำหรับผม แต่ผมชอบสายป่านชะมัด ฮ่าๆๆๆ ฝัน เนื้อเรื่องสนุกดี แบบเด็กๆ แล้วมาแฮปี้แบบเรื่องราวในหนังสือการ์ตูนในมุมมองความรัก แต่ผมรับไม่ได้กับภาพอนิเมชั่นที่ทำออกมาได้ลวก และเผามาก อย่ามาบอกว่าจินตนาการของเด็กๆเป้นแบบนี้ ผมไม่เชื่อหรอก นี่มันงานเผาชัดๆ งานนักศึกษายังทำออกมาได้ดีกว่าอีก ผมไม่ชอบเลยนะเผางานแล้วมาทำให้ตัวเองเท่ห์ ดูดีน่ะ บอกตรงๆว่าจะทำให้บุญเก่าของคุณมะเดี่ยวหายหมด ผมตามงานแกมาทุกเรื่องนะ แต่งานเผาแบบนี้ผมรับไม่ได้ จากคุณ : ราชันย์ชุดหมี - [ 2 ม.ค. 52 00:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องนี้เข้าไปแบบไม่ได้หวังอะไร (ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องเป็นยังไง เพื่อนชวนไปเลยไป) ออกมารับได้นะ ให้ B จัดวางลำดับเรื่องดี เหมือนมี ออเดิร์ฟ อาหารรองท้อง อาหารหลัก แล้วก็ของหวานให้คลายเครียด ดูจบแล้วก็อิ่ม แฮปปี้ ส่วนตัว ชอบ 3 เรื่อง จูบ: จบสะใจดี ให้รู้ว่าสุดท้ายแล้วผู้หญิงเป็นคนคุมเกม หวาน: แง่คิดดี อิงหลักความเป็นจริง สมเหตุสมผล ฝัน: ดูแล้วสบายใจ คลายเครียด ชอบพี่เบิร์ด (กวนดี) แล้วก็ชอบหลายๆอย่าง แต่ก็คิดเหมือนกันว่า เรื่องนี้ลงทุนต่ำแฮะ การตูนปาไปเกือบทั้งเรื่อง ออกแนวย้วยๆ จนเกือบเบื่อ แล้วก็ชอบหักมุมตอนจบ สาวน้อย นู๋แรงใช่เล่นนะคะ ไปเกาะรถตู้ซะขนาดนั้น แต่ขอคอมเมนท์นิดนึง ในสายตาเรา ดูไง ข้าว ก็ไม่เหมือน โฟกัส เรากลับมองว่า ผู้กำกับ เลือกเด็กที่หน้าตาไม่โดดเด่น เพื่อเป็นตัวแทนของเด็กธรรมดาทั่วไป ดูไงก็น่าธรรมด๊าาา ธรรมดา แต่พอแต่งตัวออกบ้านมาก็ดูดี รู้สึกว่าเรื่องที่ 2 อาย .... มันไม่มีเหตุผล อายที่จะไปดูตัว เพราะมีแฟนที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง อย่างนั้นเหรอ? แล้วสุดท้าย เห็น สมุดแล้วเห็นว่าผู้หญิงรับฟังความคิดเห็นตน เลยกล้าที่จะบอกรักงั้นเหรอ? เหตุผลมันยังไม่ดีพอ ที่จะเปลี่ยนผู้ชายคนนึงที่ขี้อาย ให้เป็นคนกล้าได้ จากคุณ : ::: the 4th hand ::: - [ 2 ม.ค. 52 15:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความรู้สึกขอคนดูหนังแบบไม่ใช่คอหนังนะครับ คือดูหนังเพราะอยากดู ไม่ได้รู้ประวัติ แนวทางอะไรของผู้กำกับเท่าไหร่นัก ได้อ่านวิจารณ์ ทั้งชม ทั้งติ ของหนังเรื่องนี้มามากมาย ก็จะขอเล่าความรู้สึกของตัวเองนะครับ จูบ : เรื่องนี้ประเด็นไม่เยอะ แต่ผมว่ามันเท่ห์ดีนะ สีจัดจ้าน มุมมอง และบทพูดกวนๆ ของนายเป็ด โดยรวมแล้วผมก็อมยิ้มและสนุกไปกับหนังได้ ส่วนที่ไม่ชอบมากที่สุดคือเสียงง๊องแง๊งของกาก้า ที่แสบหูมาก แล้วเรื่องการแสดงของมาริโอ้ก็แข็งได้อีก (ผมว่าน้องเค้าแสดงแบบนี้มาตั้งแต่รักแห่งสยามแล้วนะ) อาย : เรื่องนี้ชอบตรงฉาก ทะเลที่สวยจับใจ อยากไปเที่ยว แต่เนื้องเรื่อง บท บทบาทและการแสดงทั้งหลายนั้น ไม่ได้ทำให้ผมอินไปกับเรื่องนี้เลย ไม่เข้าใจความอายของทุเรียน  ที่เป็นประเด็นของเรื่องนี้ แต่ก็ชอบมุกโทรไม่ติดของนางเอกนะ อิ อิ อิ หวาน : ดูเรื่องนี้ด้วยความเรื่อบเปื่อย เข้าใจความทุ่มเทให้กับงานของเชน แต่ไม่เข้าใจว่าหวานจะมีปมกดดันอะไรมากจนทำให้ฟั่นเฟือนไปได้ แต่พอท้ายๆ เรื่องตรงชายทะเล ช่วงที่ flash back ไปตอนวัยเด็ก และตอนที่เชนทักนางเอก ซ้อนไปกับภาพซ้อนในอดีต มันก็เริ่มบิ้วท์ผลแล้ว พอจบเรื่องแบบนั้น ก็เริ่มตื้อๆ น้ำตาคลอ อารมณ์ยังค้างอยู่ ก็มาเริ่มรื่องฝันซะแล้ว ฝัน : อารมณ์จากเรื่องหวานยังไม่จบ สำหรับผม พอเริ่มต้นเรื่องฝันด้วยเพลงของน้องพิชแล้ว ผมคิดว่าเพลงนี้ช่างเข้ากับตอนจบและสามารถสรุปเรื่องหวาน ได้ดีจริงๆ เพลงพาอารมณ์ผมต่อไปจนสุด และได้ร้องไห้ให้กับหนังเรื่องหวาน แบบอิ่มใจ เป็นอันว่าผมชอบเรื่องหวานขึ้นมาอีกเยอะเลย ฝัน : เข้าเรื่องฝันจริงๆ ซะที อิ อิ อิ .... ฝัน ทำให้ผมหัวเราะได้เรื่อยๆ ตลอดทั้งเรื่อง เพราะมุกต่างๆ จะมาในทันใด เรื่องความสับสนของความฝันนั้น ผมกลับมองว่าก็ไม่สับสนอะไรนะ มันเข้าใจได้ ก็ต้องเป็นแบบนี้อะ สลับไป สลับมา หลากหลาย สุนกดีซะอีก ในความฝันนั้น ผมชอบตอน musical play ที่สุด ชอบสีของฉาก และชอบเพลงที่เป็นเพลงละครเวทีมากๆ (พี่มะเดี่ยวน่าจะทำละครเพลงนะเนี่ย)     สำหรับการ render ภาพการ์ตูนแบบนี้ผมไม่ค่อยชอบอะมันเป็น 3D ที่บางตัวก็ดู ok แต่บางตัวก็แข็งๆ ประหลาดๆ อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเป็น 2D ไปเลย จะเป็นยังงัย โดยรวมๆ แล้วผมชอบ ฝัน มากที่สุด ดูแล้วมีความสุข หวาน รองลงมา จากนั้นก็ จูบ และ อาย ครับ ปล. จัดหน้าใหม่ครับ แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 52 20:09:18 จากคุณ : 990 5th Street - [ 2 ม.ค. 52 20:05:58 ]