ความคิดเห็นที่ 1 หยุดนิ่งแต่สั่นไหว มุมกล้องของภาพยนตร์ญี่ปุ่นถือว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์ ในขณะที่ซีรี่ยส์ญี่ปุ่นส่วนใหญ่ต้องถ่ายในสตูดิโอที่จัดฉาก มุมกล้องจึงมีจำกัดและใช้รางเลื่อนเข้ามาช่วยจนทำให้บางครั้งผู้ชมรู้สึกว่าบางสิ่งดูเป็นระเบียบเกินไป แต่ในทางกลับกันภาพยนตร์ญี่ปุ่นหลายต่อหลายเรื่องใช้มุมกล้องเดียวเล่าเหตุการณ์ในฉาก ๆ หนึ่งแล้วปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น ราวกับว่าไม่มีใครอยู่เบื้องหลัง กลับกันในหลายฉากที่เปิดกว้างมุมกล้องของภาพยนตร์ญี่ปุ่นจะพริ้วไปมาเหมือนกับมีคนถือกล้องแล้ววิ่งตาม หรือบางครั้งแม้แต่ฉากที่คนสองคนยืนคุยกันก็ยัง ไม่ใช้แม้แต่ขาตั้งกล้อง หากแต่ว่ามันไม่เหมือนกับหนังฝรั่งที่ชอบใช้กล้องถือในมือแล้ววิ่งตาม ทำให้เกิดภาพสั่นไหวชวนปวดหัวหรือต้องการแสดงถึงภาวะกดดัน กลับกันภาพยนตร์ญี่ปุ่นใช้ประโยชน์ของการสั่นไหวนี้เพื่อที่จสื่อถึงความเป็นจริง แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:14:06 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เนียนจนไม่รู้สึกตัว นักแสดงคือองค์ประกอบหลักที่สำคัญในภาพยนตร์และซีรี่ยส์ญี่ปุ่น การแสดงในซีรี่ยส์และภาพยนตร์จะแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด ซีรี่ยส์การแสดงจะเน้นชัดถ้อยชัดคำ ทุกอย่างจะต้องรู้สึกได้ โอเค ดาราคนนั้น"แสดง"ดีจังเลย แต่เชื่อไหมว่า ในภาพยนตร์ญี่ปุ่น คุณอาจจะไม่รู้ตัวหรอกว่านักแสดงคนนั้นแสดงอยู่ หลักส่วนใหญ่แล้ว การแสดงแบบญี่ปุ่นจะมีอยู่สองแบบ แบบแรกคือแสดงแบบโอเวอร์เหมือนหลุดมาจากการ์ตูน แบบที่สองคือเนียนนิ่งไม่พริ่วไหว ถ้าเป็นในซีรี่ยส์หรือในภาพยนตร์ตลกเฮฮาการ แสดงแบบโอเวอร์เป็นสิ่งที่ เห็นได้บ่อย การแสดงแบบนี้จะทำให้ผู้ชมรู้สึกสนุกได้ง่าย แต่ก็ทำให้ผู้ชมบางคนรู้สึกว่ามันค่อนข้างเสแสร้งได้เช่นกัน ถ้าเป็นภาพยนตร์แนวดราม่าหรือแนวจริงจังแล้วล่ะก็ไม่แปลกเลยที่เราจะได้เห็น เนียนเทพ บางครั้งก็เนียนเกินไปจนทำให้ผู้ชมรู้สึกเบื่อเช่นกัน อาจจะเพราะการแสดงในภาพยนตร์ญี่ปุ่นั้น แสดงออกมาทุกส่วนของร่างกาย แววตา การเคลื่อนไหว ผนวกกับการเล่าเรื่องแบบ"ไม่ต้องพูดอะไรก็ได้" ทำให้ยิ่งทวีความน่าเบื่อสำหรับผู้ชมหลายคน แต่กลับกันเมื่อทุกสิ่งผสมกันแล้วความสมจริงจะเกิดขึ้นอย่างที่สุด ยกตัวอย่างนักแสดงหนุ่ม อาซาโน่ ทาดาโนบุ หน้าตาย ๆ เจี๋ยมเจี้ยมของเขาทำให้คนคิดว่าเขาก็เล่นแบบเดิม ๆ แต่หากเมื่อลองนำหนังสามเรื่องมาเทียบกันได้แก่ Last Life in the Universe, Invisible Waves และ Portrait of the wind มาดูแล้ว จะเห็นได้ชัดว่าถึงแม้ตัวละครสามตัวที่เค้าเล่นจะมีบุคลิคที่คล้ายกันแต่ทุก ตัวละครก็เป็นคนละคนกัน แต่ก็ใช่ว่าการแสดงแบบโอเวอร์นั้นจะไม่ต้อง ใช้ฝีมือ นักแสดงบางคนก็สามารถเนียนแสดงโอเวอร์ได้เช่นกัน เรียกได้ว่าเป็นเลเยอร์สองชั้นเลยทีเดียว (เช่นเดียวกับนักแสดงตลกทั้งในไทยและต่างประเทศที่สามารถแสดงได้ออกมาอย่างหลากหลายเช่นเดียวกัน) ภาพจาก Portrait of the wind หรือ Tagatameni เรื่องเกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่ภรรยาถูกฆ่าตัวด้วยมือของเยาวชนคนหนึ่ง แล้วเขาต้องเลือกว่าจะแก้แค้นดีหรือไม่ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:16:01 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:15:31 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่แคร์สื่อ ไม่แคร์คนดู ในขณะที่ซีรี่ยส์ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยเนื้อ เรื่องจรรโลงใจดูแล้วมีความหวัง ในการใช้ชีวิต ชีวิตอันยากลำบากแต่อย่างน้อยก็มีความสวยงามในชีวิตอยู่บ้าง แต่ภาพยนตร์ญี่ปุ่นไม่เคยปลอบเราอย่างนั้น หลายต่อหลายครั้งภาพยนตร์ญี่ปุ่นโยนความลำบากและปัญหาให้ตัวละครในเรื่อง แล้วก็เดินจากไป ราวกับบอกว่า "จัดการเอาเองนะ" ในขณะตัวละครก็ต้องดิ้นรนหาทางจัดการปัญหาในเรื่องให้สำเร็จจนบางครั้งไม่มีตัวช่วยพิเศษแบบหนังฮอลีวู้ดทั่ว ๆ ไป ยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดระหว่าง 1 litre of tear ฉบับซีรี่ยส์และฉบับภาพยนตร์ นางเอกของเรื่องป่วยเ้ป็นโรคที่มีความผิดปกติ ในการควบคุมร่างกาย จนทำให้เธอเริ่มพิการ ในขณะที่ซีรี่ยส์มีแต่คนที่เธอรักให้กำลังใจเธอ แต่ในภาพยนตร์ชีวิตของอายะไม่ได้มีความสุขอิ่มเอมขนาดนั้น ฉากในซีรี่ยส์ อายะค่อย ๆ เดินมาจนถึงห้องเรียน ปรากฏว่าเธอมาสายทำให้คุณครูติเตียนเรื่องเวลา อายะรู้สึกเสียใจ ฉากในภาพยนตร์ อายะจะคืนหนังสือที่ห้องสมุด เธอทุลักทุเลค่อย ๆ เดินมาที่ห้องสมุด (กล้องถ่ายให้เห็นว่าเธอทุลักทุเลจริง ๆ)   ปรากฏว่าเธอมาช้า ห้องสมุดปิดทำการแล้ว อายะไม่เจอบรรณารักษ์จึงเรียกหา เธอบอกว่าเอาหนังสือมาคืนแต่บรรณารักษ์ปฏิเสธ บอกว่าปิดทำการแล้วให้มาวันพรุ่งนี้ อายะพยายามขอร้องแต่บรรณารักษ์ก็ติเตียนเธอเรื่องเวลา (หมายความว่าพรุ่งนี้เธอต้องเดินอย่างทุลักทุเลมาใหม่) อายะรู้สึกเสียใจ แต่ถ้าถามว่าความเสียใจของอายะทั้งสองคนเท่ากันไหม คำตอบก็คงจะเป็น ไม่ ในขณะที่คนดูหวังที่จะให้ตัวละครพบอุปสรรค แล้วคลี่คลายได้ด้วยดี หลายครั้งปัญหามันไม่ได้ถูกแก้ไข หลายครั้งที่ตัวละครต้องจมกับความทุกข์ต่อไปอย่างไร้ทางออก นั่นก็เป็นเพราะชีวิตที่แท้จริงถึงแม้ว่าจะไม่เจออุปสรรคทุกห้านาทีแบบละครน้ำเน่า แต่หลายครั้งตัวเราต่างหากที่ต้องตะเกียกตะกายออกมาจากปัญหาด้วยตัวของตัวเอง เราจึงเห็นตัวละครในภาพยนตร์ญี่ปุ่นหลายเรื่องดำเนินชีวิตอย่างยากลำบาก บางครั้งตัวละครหลายคนก็ตัดสินใจผิดพลาดและไม่ได้โอกาสใหม่เหมือนเรื่องของคนอื่นทั่วไป แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:17:27 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ความตายไม่สำคัญ - ชอบบอกตั้งแต่แรกว่าใครตายในขณะที่หนังส่วนใหญ่มักจะเก็บความตายของตัวละครหลักไว้เรียกน้ำตาคนดู แต่หนังญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไม่เคยใช้สิ่งนี้เรียกน้ำตา พวกเขามักจะพูดแต่แรกว่าใครตาย หรือบอกใบ้อย่างเห็นได้ชัดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป - ถึงแม้การตายของตัวละครจะถูกเก็บไว้เเป็นความลับจนถึงตอนไคลแมกซ์ แต่ฉากตอนตายจะมีแค่ 30 วินาที หลายครั้งไม่มีเวลาให้แม้แต่ตัวละครได้พูดเพ้อปรับความเข้าใจกัน กลับกัน ฉากงานศพมันจะเป็นฉากที่เห็นได้บ่อยกว่า - ในขณะที่หนังหลายชาติชอบโฟกัสเน้นที่ความเศร้าของการตายของคน ๆ หนึ่ง แต่น้อยนักที่หนังญี่ปุ่นจะมีฉากอำลาอาลัยคนใกล้ตายยืดเป็นสิบนาที - บางทีความตายอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมญี่ปุ่นแล้วก็เป็นได้ และสิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือการมีชีวิตต่อไปมากกว่า ภาพ Nada Sou Sou แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:18:16 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนจบเพิ่มคุณค่า บางครั้งหนังญี่ปุ่นก็เหมือนเรื่องสั้น เมื่อเราอ่านมาถึงตอนจบแล้วถึงจะเข้าใจว่าเนื้อหาต้องการสื่อถึงอะไร หนังญี่ปุ่นชอบจบแบบไม่เหมือนชาวบ้านเขา ถึงจะจบเหมือนกันแต่ก็มีเหตุการณ์ไม่เหมือนชาวบ้านเขา ไม่ตามใจคนดู เน้นว่าอะไรสมควรและเหมาะสมที่สุด หลายครั้งมันอาจจะไม่ใช่ตอนจบที่น่าพอใจแต่เราก็เรียกได้ว่ามันเป็นตอนจบที่ควรจะเป็น อีกอย่างหนึ่งคือหนังญี่ปุ่นชอบจบแบบเปิด ตั้งแต่เปิดน้อยจนถึงเปิดโครต ๆ หนังญี่ปุ่นหลายเรื่องไม่ได้อธิบายทุกอย่างให้เราได้รู้ ไม่ได้แสดงถึงภาพความสุขอันสวยงามหลังจากทุกอย่างจบลงด้วยดี อาจจะเป็นเพราะพวกเขารู้ว่าภาพความสุขที่เห็นเปรียบเสมือภาพลวงตาจนบางครั้ง เชื่อถือไม่ได้ สิ่งที่ควรจะสุขที่แท้จริงหาใช่ทางร่างกายแต่เปรียบเสมือทางจิตวิญญาน ภาพยนตร์ญี่ปุ่นจึงชอบนักหนาที่จบแบบเหมือนตัดจบ แต่ในทางกลับกันการตัดจบที่ว่านั่นอาจจะเป็นตอนจบที่ดีที่สุด หนังรักหลายเรื่องจะไม่จบแบบวิ่งไปกอดกันแล้วกล้องค่อย ๆ ซูมออกไป แต่จะจบตรงที่แค่พวกเขาเจอกันอีกครั้ง อาจจะจบแค่ทั้งคู่ยิ้มให้กันหรือจบแค่พวกเขาเดินไปและหัวเราะกัน หลายต่อหลายฉากจบอาจไม่ใช่ตอนจบแบบสมหวัง แต่มันคือตอนจบที่มีความหวัง หลายครั้งผู้ชมรู้ได้ด้วยตัวเองว่าแม้ว่าต่อไปพวกเขาจะพบเจออะไร พวกเขาน่าจะผ่านพ้นไปได้ แต่อย่าเพิ่งหลงเชื่อว่าหนังญี่ปุ่นล้วนแต่จบอย่างสวยงามและมีความหวัง บางครั้งหนังญี่ปุ่นหลายเรื่องจบลงอย่างแสนเศร้าและหดหู่ บางครั้งความเศร้านั้นช่างซึมลึกจนเราพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก ซึ่งนี้ก็แล้วแต่ทางผู้กำกับว่าจะเห็นใจคนดูมากแค่ไหน ถ้าโชคดีผู้กำกับก็มักจะเปิดทางสว่างให้ผู้ชมคิดแง่บวกและช่วยเหลือตัวละครเหล่านั้นให้หลุดพ้นทางด้านจิตวิญญาน แต่ถ้าผู้กำกับใจร้ายแล้วล่ะก็คุณคงจะรู้ว่าบางครั้งความเศร้ามันก็ระบายออกมาทางน้ำตาไม่ได้เหมือนกัน ภาพ Shinobi แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:21:22 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:20:13 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จบแล้วครับ ความจริงอยากจะเขียนยาวกว่านี้ แต่หมดไปเสียก่อน ขอบคุณหนังเรื่อง Love Letter ของ ชุนจิ อิวาอิ ที่ทำให้ผมมีภูมิต้านทานหนังญี่ปุ่น เลยทำให้เปลี่ยนจากคนที่ไม่ชอบดูหนังญี่ปุ่นกลายเป็นคนที่ดูหนังญี่ปุ่นงอมแงมเสียได้ ขอบคุณครับ http://nighty.exteen.com/ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:48:58 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:42:49 จากคุณ : Meroko - [ 9 ม.ค. 52 19:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 (ปาดหรือเปล่า) ชอบข้อมูลของ จขกท. ครับ ดังนั้นผมจะไม่เสนอข้อขัดแย้งก็แล้วกัน จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 9 ม.ค. 52 19:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากคห. 4 มาดูฉากตายละครไทยสิ หึหึหึ จากคุณ : ไอ้วู่ - [ 9 ม.ค. 52 19:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องที่ 5 นั่นแหละ   Shinobi ชอบเป็นที่ 2 ของหนังญี่ปุ่นเลย จากคุณ : EkNoT - [ 9 ม.ค. 52 19:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หนังญี่ปุ่นเป็นประเภทที่ไม่ค่อยเข้าหาคนดู แต่คนดูต้องเข้าหาเอง แล้วหลายคนพอหลงชอบแล้วก็ถอนตัวไม่ขึ้นทั้งนั้น ยังยืนยันว่าชอบประโยคนี้ครับ   เพราะผมเป็นคนที่หลงชอบ หนัง รวมทั้ง ซีรี่ส์ ญี่ปุ่นเข้าให้แล้ว จากคุณ : jedijoke - [ 9 ม.ค. 52 19:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากให้มีคนเขียนยบทความแบบนี้เยอะๆจัง... จากคุณ : patyawi - [ 9 ม.ค. 52 19:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เอาไป10กะโหลก ปล.มาลงชื่อไว้ว่าอ่านแล้ว  เผื่อวันไหนบทความนี้ไปโผล่หนังสือเล่มไหนจะได้ร่วมด้วยช่วยประจาน จากคุณ : อาคิลิส - [ 9 ม.ค. 52 19:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เซฟเก็บเข้าเครื่อง เพื่อไว้อ่านในภายหลัง จากคุณ : slamer - [ 9 ม.ค. 52 19:37:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนได้ดีครับ .... ผมก็รักหนังญี่ปุ่นมากๆเหมือนกัน จากคุณ : don_custom - [ 9 ม.ค. 52 19:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 - อากิระ คุโรซาว่า : ไม่ต้องบรรยายอะไรกันอีกแล้ว - ยาสึจิโร่ โอสุ : เรียบง่าย แต่ลึกซึ้ง - ฮายาโฮะ มิยาซากิ : เทพแห่งการ์ตูน - ริวเฮย์ คิตามูระ: โหด มัน -  ทาเคชิ มิอิเกะ : บ้า เพี้ยน สดใส(!?!?) - คิโยชิ คุโรซาว่า : ทั้งหลอน ทั้งมึน - ชุนจิ อิวาอิ : เทพแห่งหนังโรแมนติก - ทาเคชิ คิตาโน : ยากูซ่าโหด ลึก - คินจิ ฟุกาซากุ : เจ้าพ่อหนังยากูซ่า - มาโมรุ โอชิอิ : เจ้าพ่อการ์ตูนโคตรล้ำ - ฮิเดโอะ นากาตะ : บิดาหนังผีญี่ปุ่นรุ่นใหม่ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 19:49:50 จากคุณ : Kitamura - [ 9 ม.ค. 52 19:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หนังญี่ปุ่นโตยเฉพาะหนังดราม่ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ต้องใช้สมาธิดูสุง หลายเรื่องเล่นกับอารมณ์และความรู้สึกมาก หลายๆคนเข็ดขยาดซึ่งมีพอๆคนกับที่หลงรัก สำหรับหนังญี่ปุ่นนะ ผมชอบเรื่อง nobody know มันธรรมชาติดี หนังทำให้คนดูเชื่อได้แบบนั้นจริงๆ จากคุณ : seven-elephant - [ 9 ม.ค. 52 19:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เเสดงว่ากระทู้ี้อาจพูดได้ว่า คือ กฎเหล็กของหนังญี่ปุ่นนี่เอง ^_^ จากคุณ : pikaball - [ 9 ม.ค. 52 19:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วิจารณ์ได้ดีจังเลย อ่านแล้วพึมพำ   เออ~~ จริงด้วย! จากคุณ : ฮ่าๆๆComeback (โฮ่งฮับตังเม) - [ 9 ม.ค. 52 20:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมชอบคุโรซาว่านะ โดยเฉพาะหนังรักษ์โลกอย่าง Dreams นี่แหละ ถึงหนังมันจะโคตรงงและเล่าเรื่องแบบขาด ๆ หาย ๆ แต่ก็เข้าใจได้ถึงสิ่งที่เขาพยายามจะบอกคนดู เจ๋งดีครับ แต่หนังญี่ปุ่นอีกหลายเรื่องผมก็ไม่ค่อยจะชอบหรอกนะ มันดูเป็นโลกส่วนตัวเกินไป บางทีผมก็รำคาญการเสพอะไรที่เข้าถึงยากเหมือนกัน จากคุณ : นักกวีจากเงามืด - [ 9 ม.ค. 52 20:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผมชอบซีรี่ย์,หนัง,เพลง,การ์ตูนและสาวยุ่นนะคงเป็นเพราะผมเป็นคนรุ่นที่ญี่ปุ่นบูมก็เป็นได้ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 20:53:50 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 20:48:01 จากคุณ : คนพันธุ์ร็อค - [ 9 ม.ค. 52 20:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 the letter ชอบเรื่องนี้เพราะพระเอก จากคุณ : คนพันธุ์ร็อค - [ 9 ม.ค. 52 20:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ก่อนหน้านี้มองหนังญี่ปุ่นว่าน่าเบื่อ ยืด ชอบแช่ภาพ แต่พอได้มีโอกาสเข้าถึงความเป็นญี่ปุ่นมากขึ้น ทั้งจากไอดอล เพลงและซีรีย์ เลยมองหนังญี่ปุ่นเปลี่ยนไป จากคุณ : เจ้าแก้วพิสดาร ณ เมืองปาย - [ 9 ม.ค. 52 20:25:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่พลาด รักแรก รักเดียว รักเธอ ผมชอบชื่อไทยของหนังเรื่องนี้นะเพราะดี แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 52 20:52:39 จากคุณ : คนพันธุ์ร็อค - [ 9 ม.ค. 52 20:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สั้นๆง่ายๆ ชอบบทความคุณจังครับ... จากคุณ : ตุ๊กตาไขลานที่ไม่มีลานให้ไข - [ 9 ม.ค. 52 20:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบบทความเช่นกันค่ะ เพราะเป็นคนที่ชอบซีรี่ส์ญี่ปุ่นมากเช่นกัน เผื่อใครได้มาอ่านจะได้รักและเข้าใจซีรี่ส์ญี่ปุ่นมากยิ่งขึ้นเนอะ^^ จากคุณ : Satohara Miki - [ 9 ม.ค. 52 20:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จริงๆเม้นไปแล้วในบล็อกคุณ แต่เม้นอีกรอบก็ได้ ^^ ดูหนังญี่ปุ่นครั้งแรกเราก็งงๆเหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้ทำไมก็ชอบตั้งแต่แรกนะ สงสัยจะเข้าทางเรา เรื่องความตายนี่จริงมากๆ พอย้อนนึกไปถึงหนังญี่ปุ่นแต่ละเรื่อง ไม่ค่อยมีเรื่องไหนเน้นฉากตายเท่าไหร่เลย บางเรื่องตัวละครนึงแค่ออกมาบอกข่าวตัวเอกว่าเธอ/เขาตายแล้ว ง่ายๆงี้เลย ไม่มีฉากตายด้วยซ้ำ บางเรื่องจู่ๆตัดมางานศพเลย หรือไม่ก็ตัดมาแล้วบอกเป็นนัยๆว่า คนนี้ไม่อยู่แล้ว คนดูก็แบบเฮ้ย ตายแล้วหรอ งง บางเรื่องเปิดมาตัวละครเอกตายไปตั้งแต่ต้นเรื่องอีกตะหาก เหอๆ จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 9 ม.ค. 52 20:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เราว่าไม่เฉพาะหนังญี่ปุ่นหรอกที่เป็นแบบที่ จขกท.ว่า สื่อบันเทิงอื่นๆของญี่ปุ่นก็ออกจะเฉพาะตัวไม่เข้าหาคนดูคนฟัง ดูยากฟังยาก ทำให้เจาะตลาดส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่ที่ญี่ปุ่นได้ยาก เพลงก็ไม่ใช่แนวตลาดจ๋า คนทั่วไปฟังไม่เพราะ น้อยนักที่จะฟังว่าเพราะ เพี่อนเราชอบถามบ่อยๆว่า เพลงญี่ปุ่นที่ฟังอยู่มันเพราะตรงไหน? เราก็ไม่รู้จะตอบยังไง ได้แต่ตอบไปว่าฟังจนชินแล้วไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะตรงไหน ^^" การ์ตูนนี่เราก็ว่าเฉพาะตัวนะ มันฉีกกฏจากการ์ตูนที่อื่นเยอะเลย เพียงแต่ว่ามันได้รับความนิยมมากๆ ก็เลยดูไม่เหมือนแนวเฉพาะทาง ส่วนซีรี่ย์เราว่าเฉพาะตัวมากๆๆๆๆ ไม่แพ้หนังญี่ปุ่นเลยนะ เราตั้งกระทู้คล้ายกันกับ จขกท.(ขอโปรโมทหน่อย^^") แต่เกี่ยวกับความเฉพาะตัวของซ๊รี่ย์ญี่ปุ่น ที่หลายๆคห. ได้ให้ทรรศนะไว้น่าฟังทีเดียว ลองเข้าไปดูที่กระทู้นี้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7381931/A7381931.html ปล.เราชอบบทความของ จขกท.จัง ส่วนตัวมีโอกาสได้ดูหนังญี่ปุ่นไม่มากนัก ซ้ำที่ชอบก็มีไม่เยอะ แต่บทความนี้ทำให้ได้รู้ว่าต้องชอบเท่านั้นถึงจะรู้ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ จากคุณ : น้ำพริกกินกะปลาทู - [ 9 ม.ค. 52 21:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แปลกตรงหนังญี่ปุ่นมันดูนิ่งๆแม้แต่หนังตื่นเต้นมันก็ยังดูนิ่งๆจนบางทีน่าเบื่อ ขัดกับหนังการ์ตูนญี่ปุ่นที่ถึงจะมีการขยับน้อยกว่าของฝรั่งแต่กลับดูสนุกตื่นเต้นมีมุมภาพการเคลื่อนไหวมากกว่าหนังที่คนเล่น จากคุณ : Salted Egg - [ 9 ม.ค. 52 21:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วยกับที่เขียนครับ ^^ จากคุณ : เสี่ยวรำพึง - [ 9 ม.ค. 52 23:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ส่วนใหญ่ก็ดีหน่ะค่ะโดยรวม ฉาก แสง สวย สมูท ธรรมชาติมาก แต่เราไม่ชอบในความเป็นญี่ปุ่นอย่างนึง ไม่ว่าจะภาพยนตร์ ซีรี่ย์ ละคร คือแอคติ้งค่ะ เพราะ ดู้เหมือนเสแสร้ง แอ๊บ และหลุดจากการ์ตูนมาก ๆ เลย ยิ่งอาการประหลาดใจ นี่ บ่อยมาก จนทำให้รู้สึกว่า "เอ๊ะ จะออกท่าทางอะไรกันนักหนา ทำหน้าอะไรกันนักหนา" มันดูเป็นการ์ตูนเกินไปอ่ะค่ะ จากคุณ : สาวพรหมจารี(รุ่นBeta) - [ 9 ม.ค. 52 23:15:39 A:117.47.76.48 X: TicketID:191399 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จาบอก ความเห็น 30 คนญี่ปุ่นเป็นประมาณอย่างนั้นจริงๆครับ ดูเหมือนเสแสร้ง แต่มันเป็นจริงๆ เอ๊ะ ไง งง  ลักษณะนิสัยชนชาติเขาครับ   น้องไทย ก็พยายามทำแอ๊บแบบเขาบ้าง  แต่ ไง มันก็ไม่เหมือนนะ จากคุณ : jedijoke - [ 9 ม.ค. 52 23:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ALWAYS , HULA GIRLS ......... TO BE WITH YOU ....แล้วผมก็หลงรักหนังญี่ปุ่น .... มาตลอด จากคุณ : ติวเตอร์ตู่ (CEOTHAI42) - [ 10 ม.ค. 52 00:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นแฟนหนังญี่ปุ่นมาน๊านนน นานมากแล้ว แต่หนังญี่ปุ่นแบบอื่นๆก็มีอีกเช่นกันจ้า... เดี๋ยวกลัวคนจะคิดว่าหนังญี่ปุ่นต้องเครียด ต้องเศร้า ต้องนิ่งไปเสียหมด อีกอย่าง ชอบดนตรีประกอบด้วยค่ะ มีอยู่เรื่องเดียวที่จี๊ดดดดดดด คือ เรื่องที่มีเพลง La La La love song ตอนจบเศร้าฝังใจจนถึงวันนี้เลย ลืมชื่อไปแล้ว.. จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ - [ 10 ม.ค. 52 01:10:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เราว่าบางเรือ่งสนุกมาก  แต่บางเรื่องก็ธรรมดา  บางเรื่องก็ดูไม่จบ แต่ จขกท เขียนได้ดีนะ  ชอบค่ะ     เราเองแต่ก่อนก็ไม่ชอบนะหนังญี่ปุ่น  เราว่ามันน่าเบื่อด้วยล่ะ แต่ว่า...  มันเป็นอีกทางเลือก  ของญี่ปุ่นหนังพวกติสแตกมันได้อารมณ์มากกว่า บางทีอาจจเพราะว่าวัฒนธรรมแบบเอเชียๆทำให้เราเข้าใจได้มากกว่า เคยดูพวกหนังฝรั่งเศส  เราไม่ค่อยเข้าใจวิธีการคิดเท่าไหร่เลยไม่อิน ต่างจากหนังญี่ปุ่นที่เราจะอินได้ง่ายกว่า  เข้าใจได้ง่ายกว่า แต่ก่อนตลาดหนังญี่ปุ่นซบเซา ทุนไม่หนา (ตอนนี้ก็ยังไม่หนาอยู่แต่ดีขึ้น) เราว่าละครญี่ปุ่นยังลงทุนกว่าหนังหลายๆเรือ่งด้วยซ้ำไป แต่ตอนนี้เราว่าคงเพราะหนังของฮอลิวูตบทมันเริ่มจะน่าเบื่อ มีฉากหวือหวาให้ดูก็จริง  แต่บทมันซ้ำๆกันยังไงชอบกล   ซุปเปอร์ฮีโร่  บู๊ล้างพลาญเอย  หนังปีสาจ อสุรกาย ตลกโปกฮา....   แต่พวกหนังเรียกน้ำตา  หนังนิ่งๆ  หนังผีคลาน  เราว่าของญี่ปุ่นทำได้ดีกว่านะค่ะ พวกเรื่องสีแสงเสียงมุมกล้อง  ของญี่ปุ่นก้ไม่ได้ด้อยอยู่แล้ว นักแสดงก็ผ่าน  บทดี  หลากหลาย  ตัวหนังมีความหมายของมันเอง  ไม่ใช่แค่ดูสนุก โดยรวมๆเราคิดว่ามันเป็นอีกทางเลือกสำหรับคนที่ชอบดูหนัง + ทำหนัง การที่เราเลือกจะดูแค่หนังของฮอลิวูตมันก็จะเป็นการปิดกั้นตัวเองเกินไป.. ดูของไทยก็ดีญี่ปุ่นก็ดี  ถือว่าเปิดโอกาสให้ตัวเอง จากคุณ : aonton - [ 10 ม.ค. 52 01:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 35 La La La love song  ใช่เพลงประกอบละครที่ทาคุยะเล่นรึเปล่า? long vacation สมันทาคุยะยังหนุ่มๆ (บางมุมนี่นึกว่ายามะพีในโคตบลู) แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 01:38:28 จากคุณ : aonton - [ 10 ม.ค. 52 01:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 suicide club จากคุณ : aka shuri - [ 10 ม.ค. 52 01:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เอากิ๊ฟไปเลย ชอบบทความที่เขียนครับ ชอบดูภาพยนตร์ญี่ปุ่น มันเหมือนอ่านหนังสือดี ดูไปได้เรื่อยๆ เบื่อบ้าง สนุกบ้าง ปนเปกันไป เหมือนอ่านหนังสือ บางครั้งก็อ่านแบบเบื่อๆ บ้างครั้งมันก็น่าติดตาม สรุป ชอบนะ แทรกทัศนคติ การใช้ชีวิตตลอด ดูไปก็ได้คิดไปด้วย จากคุณ : Lodlem - [ 10 ม.ค. 52 02:09:40 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ชอบบทความที่เขียนด้วยคนค่ะ หนังญี่ปุ่นเงียบๆ แต่ความเงียบนี่แหละที่สื่อไรได้เยอะ ความคิดของคนๆนึง.. Tokyo tower:Mom and me and sometimes dad เป็นต้น จากคุณ : on_the_box - [ 10 ม.ค. 52 10:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หนังญี่ปุ่นอาจจะเป็นสื่อเพียงสื่อเดียวที่เราเข้าไม่ถึง พยายามยังไงก็ไม่รู้สึกว่าชอบ บางเรื่องดูได้เรื่อยๆ บางเรื่องทนแล้วทนอีกกว่าจะจบ บางเรื่องต้องเลิกดูกลางคัน และยังไม่มีเรื่องไหนเลยที่ดูแล้วประทับใจ พี่คนหนึ่งบอกว่าดู Swing Girls หลับไปหลายตื่นหนังก็ยังไม่จบซักที จากคุณ : No.12 - [ 10 ม.ค. 52 11:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 40 กระทู้นี้น่าสนใจ ลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านครับ จากคุณ : TOKIM - [ 10 ม.ค. 52 11:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ผมว่าหนังญี่ปุ่นจะมีสไตย์คือเน้นความเงียบ สื่อภาพ อารมณ์ ซึ่งไม่ใช่แค่ญี่ปุ่น ถ้าดูหนังเอเชียพวกฮ่องกง เกาหลี เราก็จะเห็นหนังแบบนี้บ้าง สไตย์จะเหมือนกันเพียงแต่วัฒนธรรมที่ต่างกันก็จะนำเสนอต่างกันไป แม้แต่หนังไทยเองก็มีหลายเรื่องที่เป็นแบบนั้น คนก็ว่าดังแน่ๆ แต่สุดท้ายก็แป๊ก เพราะความที่ใส่ความเป็นศิลปะมากเกินไปจนเกินพอดี ไม่คิดมั่งว่าหนังมันยาวไม่เกิน2ชั่วโมง ทำตามใจฉัน[ผู้กำกับ]มากไป ทำไห้คนดูเข้าไม่ถึง จากคุณ : 4 - [ 10 ม.ค. 52 11:55:29 A:192.168.0.17 X:117.47.14.19 TicketID:165031 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ออกตัวก่อนว่าเป็นคนหนึ่งที่มีจริตต้องกับศิลปวัฒนธรรมของญี่ปุ่น ไม่ว่าจะเป็น หนังสือ เพลง ละคร ภาพยนตร์ ภาพถ่าย สถาปัตยกรรม และ อื่นๆ .. เมื่อเป็นดังนั้นจึงไม่เคยรู้สึกว่ามันดูเนิบนาบ ช้า หรือน่าเบื่อแต่ประการใด ( จริงๆมันก็มีความหลากหลายอยู่ไม่น้อยเพียงแต่โอกาสในการเข้าถึงสื่อชนิดนั้นๆของแต่ละคนไม่เท่ากัน ) ชื่นชมบทความที่ จขกท. แสดงความเห็นไว้ค่ะ ขออนุญาต quote นะคะ "บางทีความตายอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมญี่ปุ่นแล้วก็เป็นได้ และสิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือการมีชีวิตต่อไปมากกว่า" "หลายครั้งมันอาจจะไม่ใช่ตอนจบที่น่าพอใจแต่เราก็เรียกได้ว่ามันเป็นตอนจบที่ควรจะเป็น" น้อยแต่มาก.. บางอย่างดูผิวเผินอาจดูตื้นแต่จริงๆมันลึกซึ้งกว่าที่เห็น ^_^ อ้อ!!ส่วนตัวชอบอารมณ์ ตลกร้ายของญี่ปุ่นกับฝรั่งเศสนะคะ จากคุณ : ภควัทคีตา - [ 10 ม.ค. 52 13:40:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ชอบซีรีส์ญี่ปุ่นที่สุด จากคุณ : นกน้อยที่เดียวดาย - [ 10 ม.ค. 52 15:08:21 A:192.168.0.17 X:117.47.128.223 TicketID:200506 ]

ความคิดเห็นที่ 44 บทความนี้ตรงบางจุด และไม่ตรงบางจุด เช่น --------------------- ไม่แคร์สื่อ ไม่แคร์คนดู ในขณะที่ซีรี่ยส์ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยเนื้อ เรื่องจรรโลงใจดูแล้วมีความหวัง ในการใช้ชีวิต ชีวิตอันยากลำบากแต่อย่างน้อยก็มีความสวยงามในชีวิตอยู่บ้าง แต่ภาพยนตร์ญี่ปุ่นไม่เคยปลอบเราอย่างนั้น หลายต่อหลายครั้งภาพยนตร์ญี่ปุ่นโยนความลำบากและปัญหาให้ตัวละครในเรื่อง แล้วก็เดินจากไป ราวกับบอกว่า "จัดการเอาเองนะ" --------------------- ข้อนี้ไม่จริง แล้วหนังเรื่อง Alway1-2 , Swing girls . Hula Girls และอื่นๆล่ะ??? หนังพวกนี้โคตร(ตามใจ)ตลาดเลย อาซาโน่ เราว่าพี่แกไม่ได้แสดงเก่งแบบเนียนๆ เลย เราว่าแสดงได้ธรรมดามากๆ พี่แกก็เหมือนอนันดาแหละ ดังตรงที่ได้เล่นหนังเยอะเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 10 ม.ค. 52 16:46:53 จากคุณ : salo - [ 10 ม.ค. 52 16:46:13 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ผมก็ชอบหลายๆอย่างในหนังญี่ปุ่นนะ แบบเทคนิคแบบหนึ่งที่ใช้แต่โบราณ เช่นพวก ตัดฉากมืดเหลือแต่อักษรคันจิตัวโตๆ เพื่อสื่อถึงความคิดของตัวละครในขณะนั้น(เจอในการ์ตูนเรื่อง เอวานเกลเลี่ยน และหนังเรื่องเด๊ธโน๊ต แล้วก็ตัวอย่างหนังคินดะอิจิ) แต่คินดะอิจินี่ ยอมรับว่ามนัติสไปจนผมไม่อินกับหนังเลยนะ แบบมันจะคลาสสิคไปไหน เวอร์ชั่นรีเมคก็ผู้กำกับเดิม คนแสดงเป็นพระเอกก็คนเดิม(แต่แก่ขึ้น) อารมณ์หนังก็คลาสสิคและเนิบโคตรๆ (ในนิยายจะบีบคั้นและให้อารมณ์ร่วมสมัยมากๆ ถึงเนื้อหาจะเกิดในยุคสงครามโลกก็ตาม แต่จะพูดถึงเมืองยุคใหม่(สำหรับสมัยนั้นซึ่งเริ่มเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรมแล้ว รวมถึงอาคารทรงยุโรปที่ไม่ปรากฏในหนังเลยด้วย)) จนผมดูไปครึ่งเรื่องแอบคิดในใจเลยว่า"นี่มันหนังฆาตรกรรมชิงสมบัติหรือ สารคดีอนุรักษ์วัฒนธรรมญี่ปุ่นฟระ" แต่ก็ยอมรับว่าฉกเขาสวยนะ แต่มันไม่ค่อยให้อารมณ์ของหนังที่สร้างจากนิยายฆาตรกรรม ที่ฆาตรกรแสนจะโหดเหี้ยมเลือดเย็น เท่าไหร่เลยน่ะ และนิยาย จะออก ะท้อนด้านมืดของมนุษย์ มากกว่าด้วย ผมว่าสเน่ห์ของเวอร์ชั่นหนังสืออยู่ตรงด้านมืดนี่ด้วยนะ อย่างเนื้อเรื่องที่ทุกตอนจะอยู่แถวๆ ยุคสงครามไม่ก็หลังสงครามที่มีแต่อาชญกรชุกชุม และพวกทหารผ่านศึกที่บ้างก็จิตใจพิการ บางคนก็ร่างกายพิการ ยิ่งตอนภาค คดีฆาตรกรรมตะกูลอินุคามิยิ่งมืดมนเพราะเป็นศึกของคนในครอบครัว(พ่อแม่พี่น้อง) ที่ก็ทำเพื่อครอบครัวอีกเช่นกัน(ฆ่าพี่ฆ่าน้องเพื่อให้ลูกได้สุขสบาย)   แต่ก็ยอมรับว่ากำกับก็เก่งนะที่ดัดแปลงหนังสือสยดสยองให้ กลายเป็นสารคดีชิลๆ ที่ฉายให้เด็กประถมและผู้สูงอายุดูได้โดยไม่ต้องกลัวจะฝันร้ายหรือหัวใจวายตาย จากคุณ : cdaz - [ 10 ม.ค. 52 18:17:32 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ชอบ Love Letter ของชุนจิเหมือนกันค่ะ ...เงียบ แต่งดงาม... จากคุณ : จิงโกะจัง - [ 10 ม.ค. 52 19:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ช่วยโหวตค่ะ มารู้ตัวว่าชอบหนังญี่ปุ่นหลายเรื่องเพราะกระทู้นี้เอง อิอิ จากคุณ : cat in the cradle - [ 10 ม.ค. 52 22:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เคยดูซี่รี่ส์  มาส์ ไรเดอร คูก้า พระเอกที่คนแสดงเดียวกับ ชิโนบิ ครับ ดูแล้วไม่ใช่หนังเด็กๆเลย สนุกตื่นเต้น เหมือนดู X Files แต่ก็ทำออกมาเป็นหนังสไตล์นี่แล้ว ก็เลยดูหึๆไปหน่อย รวมๆสนุก น่ะ ซี่รี่ส์ ไอทีวี นี่ดูทุกเรื่อง ยังจำ ลอง เลิฟ เล็ตเทอร์ ได้อยุ่เลยครับ จากคุณ : royser_1 - [ 11 ม.ค. 52 13:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พยายามนึกตามแต่เราก็ดูหนังญีป่นไม่เยอะ เจ้าของกระทู้พอจะยกตัวอย่างหนังญี่ปุ่นที่ "จบลงอย่างแสนเศร้าและหดหู่ บางครั้งความเศร้านั้นช่างซึมลึกจนเราพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก"   จะว่าไปเราไม่ค่อยคาใจกับตอนจบของหนังญี่ปุ่นซักเท่าไหร่นะคะ  กลับคาใจอยู่บ่อย ๆ กับถึงหนังทางยุโรปมากกว่า  ตอนที่คุณเขียนเกี่ยวกับตอนจบนึกถึงหนังโซนนั้นเลยน่ะ  น่าจะมีคนเขียนบทความแบบนี้แต่เป็นโซนอื่นบ้างอ่านแล้วชอบค่ะกระทู้แบบนี้ จากคุณ : Lily of the Valley - [ 14 ม.ค. 52 17:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านกระทู้นี้แล้วอยากดู portrait of the wind ค่ะ จากคุณ : ขวัญละมุนอุ่นอกเอย - [ 5 ก.พ. 52 21:59:42 ]