 |
ผมดูความสุขของกะทิมาแล้วเครียด ใครเป็นแบบผมบ้างครับ
ผมว่าตัวบทประพันธ์เป็นแบบเรียบๆ พยายามเล่าเรื่องง่ายให้เด็กเข้าใจ
แต่ทำไมผมดูหนังแล้วเครียดตั้งแต่ฉากแรกๆ เลยครับ ไม่รู้มีใครรู้สึกเหมือนผมไหมว่า หนังพยายามจะทิ้งปมปัญหาให้เราอยากดูต่อ แต่กลับทำให้เราเครียดตามตัวละครแต่ละตัวไปด้วยมากกว่า ผู้ใหญ่ทำให้เด็กเครียดมากกว่า ที่เด็กจะเครียดเพราะตัวเด็กเอง
บางจุดควรจะนำเพลงมาสร้างอารมณ์แต่ที่ไหนได้ กลับทำให้อารมณ์ผมสะดุดเป็นช่วงๆ หนังพยายามใช้เทคนิคต่างๆ ในการถ่ายภาพ แต่ทำให้คนดูปวดหัว หลบมุมกล้อง ปิดกล้องไปมา หรือ หมุนกล้อง
น้องกะทิผมน่าจะไปได้ดีกว่านี้ แต่สะดุดเป็นช่วงๆ ตอนฉากสำคัญที่กะทิเจอกับแม่ ผมว่าคุณรัชนก เขาพยายามเล่นได้ดี จังหวะกำลังจะถึง แต่กลับไปไม่ได้ต่อ ผมดูแล้วไม่ร้องไห้ ความรู้สึกขาดตอนไป ถ้าดูหนังของพี่อ๊อฟ พงษ์พัฒน์แล้ว ต่อมน้ำตาแตกไหลแล้ว เหมือนหนังยังขาดๆ เกินๆ อยู่นะครับ
ก่อนเข้าโรงก็พยายามไม่คาดหวังว่าจะดี แต่อยากดู เพราะอย่างน้อยเห็นความตั้งใจของทีมงาน และเป็นหนังไทยที่พยายามอุดหนุน แต่สิ่งที่ได้กลับไป ทำให้เข้าใจคนดูคนอื่นๆ หลายคน หนังจบแล้วไม่มีใครจะลุกออกจากโรง ไม่ใช้ว่าอินกันนะครับ แต่ที่เห็นมากกว่าครึ่งโรง ผมตกใจ เพราะเขาหลับกัน
ก็เล่าตามความรู้สึกนะครับ ดูแล้วไม่มีความสุข แต่เครียดกลับบ้านแทน
จากคุณ :
นายวุ้นกะทิ  
- [
11 ม.ค. 52 21:56:57
]
|
|
|
|
|
|
