ความคิดเห็นที่ 1 สิ้นสุดสงคราม ? เวลาพูดถึงมัวร์ จะต้องนึกถึงกรณีที่เขางัดข้อกับบรรณาธิการผู้พิมพ์หรือบริษัทต้นสังกัดผลงาน ซึ่งจริงๆแล้วนับเคสไม่หวาดไม่ไหว พอถึงยุคที่งานดังๆของเขาทยอยดัดแปลงเป็นหนังใหญ่ ศึกงัดข้อก็ขยายวงถึงเหล่าผู้สร้างหนังด้วย ถึงจะมีบางคนมองว่าเขาเป็นตัวตลก แต่ดูเหมือนสื่อหลายเจ้าที่ได้ยินเรื่องทำนองนี้มักจะเข้าข้างเขา ด้วยเหตุผลว่าที่ผ่านมาคนมักนึกว่าพวกนายทุนทำถูกต้องมาตลอด แต่จริงๆแล้วมันน่าจะเป็นเพราะพวกนั้นคงไม่เคยพบเจอคนอย่างอลัน มัวร์มาก่อนซะมากกว่า เรื่องราวเกิดขึ้นหลายกรณี ทั้งยาวยืดและมีรายละเอียดปลีกย่อยมากมาย รวมความแล้วทำให้มัวร์ถึงกับประกาศหันหลังให้การ์ตูนกระแสหลัก(รวมถึงฮอลลีวู้ด)ตลอดชีวิต และเคสที่ดังที่สุด ตกแก่กรณีของWatchmenนี่เอง... ก่อนจะเข้าเรื่องศึกงัดข้อ ข้อสังเกตต่อไปนี้สำหรับคนที่ไม่คุ้นชินการ์ตูนอเมริกันซูเปอร์ฮีโร่: -DC Comics / Marvel Comics ; ความสำเร็จติดต่อกันเป็นเวลาหลายทศวรรษของ สนพ.การ์ตูนยักษ์ใหญ่ทั้งสองแห่งนี้ รวมถึงการที่มีการสร้างการ์ตูนฮีโร่จากสนพ.อื่นๆทั่วทุกสารทิศออกมาร่วมแชร์ตลาด ทำให้เมื่อเอ่ยถึงคำว่า”การ์ตูนกระแสหลัก” ในอเมริกา เท่ากับว่าคุณกำลังหมายถึงการ์ตูน”แนวซูเปอร์ฮีโร่” -แน่นอนว่ายังไม่มีวี่แววว่าเทรนด์จะเปลี่ยนแปรในระยะเวลาอันใกล้ -เพื่อความสำเร็จทางการตลาด ; ตัวละครฮีโร่ที่ดังๆ จะมีนิตยสารรายเดือนของตัว ดังมากขึ้นไปอีกก็จะได้ออกหลายหัวในหนึ่งเดือน โดยแต่ละหัวหนังสืออาจเน้นคอนเส็ปต์เฉพาะเพื่อให้ดูต่างกัน และเพื่อเจาะกลุ่มคนอ่านให้ได้หลายๆระดับ -การให้เครดิตศิลปินของสนพ.ทั้งสอง ; โดยทั่วๆไป ผู้สร้างงานจะเท่ากับเป็นพนักงานกินเงินเดือนประจำของบริษัท แลกกับการที่ผลงานทุกอย่างที่ศิลปินสร้างขึ้น(เช่น คุณวาดตัวละครใหม่ลงไปในเรื่องซูเปอร์แมน) จะตกเป็นสิทธิ์ของบริษัท ส่วนการที่ศิลปินจะได้รับเครดิตว่าเป็นผู้สร้างตัวละครนั้นๆหรือไม่ ขึ้นอยู่กับการตกลงของทั้งสองฝ่าย แต่ถ้าเป็นงานพิเศษๆที่เชิญศิลปินอิสระมีชื่อ หรือศิลปินข้ามสังกัดมาทำ โดยมากมักชูเครดิตหราไว้ก่อน นัยว่าเป็นการประชาสัมพันธ์ไปในตัว   -การเซ็นเซอร์และคัดกรอง ; คงเคยได้ยินหรือเห็นตราแสตมป์ CCA(Comics Code Authority)บนหน้าปกการ์ตูนฮีโร่ อันหมายถึงเด็กอ่านได้ พ่อแม่หายห่วงนั้น ปัจจุบันในยุคที่"อยากเห็นอะไรก็เปิดเน็ตดูได้" CCA ได้แผ่วอิทธิพลลงมากแล้ว รวมทั้งการที่แต่ละสนพ.ได้แตกสายการ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่ออกมา (แนวโหดเลือดสาดนั่นแล) หรือในแง่หนึ่งก็เป็นเสมือนการอ้างสิทธิ์อันชอบธรรมให้มีซูเปอร์ฮีโร่แนวดาร์คถือกำเนิดขึ้นมาเพื่อเอาใจนักอ่านที่ไม่ชอบฮีโร่พันธุ์ลูกเสือหรือเด็กดี(Goodboy)อีกทาง ยังไม่นับว่าหลายเรื่องในนั้นได้สร้างรายได้งดงามให้บริษัท ทำให้การจัดเรตหนังสือการ์ตูนอเมริกาในปัจจุบันอ่อนแรงลงมากแล้ว.. สุดท้าย-ความแตกต่างสังเขประหว่างตลาดการ์ตูนในอังกฤษกับอเมริกา ; แม้มูลค่าการตลาดจะไม่สูงเท่า แต่อังกฤษมีความหลากหลายกว่า รวมถึงไม่มีการเน้นเรื่องแนวกระแสหลัก ต่างจากอเมริกาที่แนวฮีโร่ทำให้วงการนี้กลายเป็นอุตสาหกรรมแข็งแรงขึ้นมา และยังไม่รวมว่า"ซูเปอร์ฮีโร่"เอง ก็ดุจการโฆษณาอัตลักษณ์ของตัวอยู่กลายๆ   ............................ ก่อนอื่นต้องขอเท้าความก่อนว่าอลัน มัวร์มาที่ดีซีได้ไง ตอนนั้นเขาเลิกวาดแล้วและตั้งใจเอาดีทางเขียนสคริปต์อย่างเดียว ช่วงต้นยุค 80 เขาชนะรางวัลEagle(ที่ได้ชื่อจากนิตยสารการ์ตูนดังของอังกฤษที่ปิดตัวไปแล้ว)หลายรางวัล ทางดีซีได้ยินชื่อเขาเข้าเลยจัดการดึงตัวมาปลุกผีตัวละคร Swamp Thing การ์ตูนสัตว์ประหลาดที่ขายดีมากช่วงต้น70 แต่ตอนนี้ขายไม่ออก เลน วีนผู้สร้างเรื่องนี้ขึ้นและเป็นบรรณาธิการตอนนั้นด้วยพยามยื้อมันเอาไว้โดยเรียกใช้อลัน มัวร์ เพราะปีนั้นมีการสร้างหนังจากเรื่องนี้และดีซีมั่นใจว่าหนังจะฮิตเลยต้องการปลุกผีการ์ตูนขึ้นรับกระแส ผลคือมัวร์คิดว่า ”เป็นหนึ่งในหนังสยองสุดแห่งชีวิตผม ถ้าดูดีๆคุณจะเห็นซิปติดอยู่ที่ขาของสัตว์ประหลาดด้วย” แต่เลน วีนคิดถูก เพราะ Swamp Thing ซึ่งชำระโดยมัวร์นี่แหละที่ทำให้เรื่องนี้ยังได้ออกขายมาถึงเดี๋ยวนี้แม้จะไม่ได้ออกต่อเนื่องเป็นรายเดือน(ในอเมริกาจะเข้าใจว่านี่เป็นงานแจ้งเกิดในอาชีพ แต่จริงๆแล้วผิดถนัดเพราะเขามีชื่อในอังกฤษอยู่ก่อนแล้ว) จากนั้นจะเป็นช่วงของการสานต่อ V for Vendetta ที่เขาสร้างร่วมกับเดวิด ลอยด์ ลงในนิตยสารWarrior ในอังกฤษซึ่งปิดตัวลงในช่วงต้น80 เป็นผลให้เรื่องนี้ขาดตอน ต่อมาเหล่างานในวอร์ริเออร์ถูกดีซีซื้อไปพิมพ์ในอเมริกา แล้วเห็นเรื่องนี้โดดเด่นจึงตามทั้งสองคนมาสานต่อให้จบ (หรืออาจเป็นไปได้ว่ามัวร์นั่นแหละกล่อมดีซีให้ไปซื้อสิทธ์มา เพราะลุงแกอยากเขียนให้จบ) ในขณะที่งานอื่นๆจะเป็นการเขียนตอนดีๆให้ฮีโร่ดังๆในค่าย (ต่อมาก็จะได้ถูกรวมเล่มขายได้ตลอด) บัดนี้นักอ่านอเมริกันเริ่มคุ้นชื่อชายอังกฤษผู้นี้แล้ว บารมีของคนเขียนก็สำคัญใช่ย่อย ในกรณีของ Watchmen มันมีความแปลกใหม่มาก อันหมายถึงความเสี่ยงที่มากตาม (ดังจะได้เล่าต่อ) แถมสภาพตลาดในตอนนั้นการ์ตูนกระแสหลักเจาะตลาดเด็กและวัยรุ่นมากกว่า ดังนั้นฟันธงได้เลยว่าถ้าเป็นคนอื่น เรื่องนี้ไม่มีทางได้ออก ด้วยเหตุนี้ ดีซีที่ไม่มีนโยบายยกเครดิตให้ผู้สร้างงานจึงถึงกับระบุในสัญญาให้ มัวร์และเดฟ กิบบอนส์ได้ถือสิทธิ์ด้วย ไม่ใช่แค่ปะเครดิตบนหน้าปกการ์ตูน จะบังเอิญหรือเปล่าที่ในปีนั้นแฟรงค์ มิลเลอร์ก็มี The Dark Knigth Returns (เล่าถึงบรูซ เวนย์ ที่ในที่สุดก็ทนทรมานยับยั้งการใช้ความรุนแรงเช่นเดียวกับเหล่าร้ายไม่ได้ ทั้งๆที่เขาอยู่ในวัยเกษียณแล้ว)ออกมาด้วย ทั้งสองเรื่องนี้จะดึงให้นักอ่านผู้ใหญ่ที่เคยทิ้งการ์ตูนไปหันกลับมาจับอ่านอีกครั้ง แต่ตอนนั้นดีซีไม่ได้คิดถึงจุดนี้ เมื่อเริ่มมีจดหมายเขียนโจมตีถึง”ความวิปริต”ของสองเรื่องข้างต้นมาถึงกองบ.ก.และถึงสื่ออื่นๆ ดีซีจึงออกมาบอกว่าต่อไปจะต้องปะเรทแบ่งระดับอายุผู้อ่านบนปกการ์ตูน มัวร์กับมิลเลอร์ฉุนทันทีเพราะไม่คิดว่าดีซีจะเส้นตื้นขนาดนั้นเพียงแค่มีคนไม่คิดว่าการ์ตูนทำได้มากกว่าเรื่องอ่านเล่น พวกเขาประท้วงเรื่องแบ่งเรทแต่ไม่เป็นผล (มัวร์วิเคราะห์ภายหลังว่า เพราะในปีนั้นเป็นครั้งแรกในรอบ 15 ปีที่ดีซีทำยอดขายแซงมาร์เวลได้ เลยกลัวว่าการประท้วงนี้จะมีผลทำให้ยอดขายตกอีก “-กว่าครึ่งของกำไรบริษัทในปีนั้นมาจากแฟรงค์กับผม” และที่น่าขำคือปัจจุบันวิธีแบ่งเรทการ์ตูนนั้นกลายเป็นวิธีคิดที่เส้นตื้นไปแล้วจริงๆ พอๆกันกับการเซนเซอร์นั่นแล) ในที่สุด ดีซีก็แตกสายการ์ตูน”สำหรับผู้ใหญ่”(for Mature Readers)ออกมาจนได้ มัวร์จึงประกาศระงับการพิมพ์โดยใช้สิทธิ์เจ้าของเรื่อง แต่ดีซีโต้ว่าในสัญญาระบุว่าผู้สร้างจะได้สิทธิ์อื่นๆคืนเมื่อสนพ.ยุติการจัดพิมพ์ ผลคือนอกจากว็อทช์เม็นจะไม่เคยหยุดพิมพ์ซ้ำแล้วยังถูกดันสินค้าอื่นตามมาหลายโครงการ มัวร์ฉุนขาด ประกาศยื่นคำขาด ”ไม่ขอข้องเกี่ยวกับที่นี่อีกต่อไป” หลังจากนั้นจะเป็นช่วงเดินกับสนพ.อิสระ นี่ก็จะเป็นยุคที่มีงานดีๆอย่าง From Hell ออกมา (นี่ล่ะคือสาเหตุที่กล้าลั่นคำขาด เพราะลุงแกมั่นใจว่าไอเดียดีๆสามารถผุดมาได้เรื่อยๆ ) จากนั้นปี 1993 กลับสู่แนวกระแสหลักโดยคำชวนของ Image Comics  ซึ่งที่อิมเมจนี่มีนโยบายว่าใครสร้างตัวละครไหนขึ้นมาก็เป็นสิทธิ์ของคนนั้น สนพ.แค่พิมพ์ขายให้ (ไม่เช่นนั้น ทอดด์ แมคฟาร์เลน คงไม่รวยจากการขายตุ๊กตุ่นด้วย-แต่จะรวยเพราะเขียนSpawn ขายทางเดียว) ปี99 จิม ลี ผู้มองการณ์ไกลในแง่ธุรกิจและเป็นนักวาดลายเส้นเฉียบ เจ้าของ Wildstorm ที่เป็นพันธมิตรและใช้กฎเดียวกันกับอิมเมจ ชวนมัวร์มาและถึงกับเปิดสำนักพิมพ์ให้โดยเฉพาะซึ่งมีชื่อเพราะติดหูว่า America’s Best Comics หรือเรียกย่อๆว่า ABC ที่นี่จะพิมพ์เรื่องที่สร้างโดย ” อลัน มัวร์ ”เท่านั้น หนึ่งในเรื่องที่ดังที่ก็สุดแน่นอนว่าต้องเป็น LXG ไฮไลท์เด็ดอยู่ตรงที่อีก 5ปีให้หลัง(ซึ่งเขาให้กำเนิดตัวละครกับ ABC แล้วเป็น กระตั้ก)มัวร์เพิ่งรู้ว่า จิม ลี ขายไวล์ดสตอร์มให้ดีซีตั้งแต่ปี99 แล้ว(ด้วยข้อเสนอแสนดึงดูดคือแม้จะตกเป็นกรรมสิทธิ์ แต่ดีซีจะไม่เข้าไปก้าวก่ายความคิดสร้างสรรค์ของศิลปิน)เท่ากับว่าทั้งหมดที่เขาทำมา ดีซีก็มีส่วนเป็นเจ้าของร่วมทุกเรื่องโดยปริยาย แม้ลีจะปลอบโดยรับประกันว่าดีซีไม่มาแทรกแซงอะไรหรอก แต่มัวร์ก็รู้สึกเหมือนกลับคำที่ตัวเคยลั่นวาจา แถมทั้งหมดนี้เท่ากับว่าเขาถูกจิม ลีหักหลังหรือไม่ ? ผลจากการนี้ มัวร์ประกาศว่าเขาไม่ขอมีกรรมสิทธิ์ร่วมใดๆในงานที่อิงอยู่กับดีซีทั้งสิ้น รวมถึงถ้ามีการพิมพ์ซ้ำในภายหน้า ถ้าถอดชื่อเขาออกให้หมดได้ก็จะดีใจมาก ทีเด็ดของมัวร์ก็คือ จากนั้นเขาตัดสินใจเขียนตอนอวสานให้หลายๆเรื่องซึ่งอิงกับเหตุการณ์นี้ ดูเขาไม่คิดจะสานต่องานที่ทำให้ ABC อีกต่อไป (แต่แน่นอนว่าเกือบทุกเรื่องยังมีตอนต่อมา ตามเหตุผลข้างต้น) แต่จะเป็นการกลับคำของย่อหน้าก่อนรึเปล่า ที่เรื่องนั้นเรื่องเดียวที่ดูเหมือนถ้าไม่ใช่เขาก็ไม่มีใครสานต่อได้อีกแล้ว -LXG ถูกเขาเอามันติดตัวไปด้วย และจะออกวางภาคสามในปีหน้า(2009)โดยเรียกทีมงานเดิมกลับมาสานต่อและคราวนี้จะออกในอเมริกาโดยสนพ.อิสระ Top Shelf มีคนถามว่าถ้างานนี้ดีซีตามมาเล่นด้วยล่ะ จะทำยังไง ? ทว่าสำหรับคนอย่างอลัน มัวร์  เวลานี้ การลอยตัวเหนือสถานการณ์จำพวกนั้น คงไม่ใช่ของยากอีกต่อไปแล้วกระมัง ....................... เมื่อถึงยุคที่ฮอลลีวู้ดเริ่มควานหาไอเดียจากหนังสือการ์ตูนมาดัดแปลง แน่นอนว่าชื่อของมัวร์ย่อมเข้าข่าย วอท์ชเม็นนั้นถูกจับตาตั้งแต่เริ่มดังในปลายยุค 80 แล้ว แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เกิดขึ้น งานแรกที่กลายเป็นหนังน่าจะได้แก่ From Hell(2002) สิ่งหนึ่งที่ต้องขอบันทึกในที่นี้คือ แต่ไหนแต่ไร มัวร์นั้นไม่เคยยินดียินร้ายเมื่อได้ยินว่าการ์ตูนของเขาจะถูกนำไปดัดแปลง มิใช่ว่าพอหนังออกมาห่วยแล้วจึงทำรังเกียจ ทว่าเป็นท่าทีที่มีก่อนหนังแต่ละเรื่องจะเกิดเป็นรูปร่าง ส่วนหนึ่งก็เพราะงานเหล่านั้นอยู่ในข่าย"ขายขาด"ให้ต้นสังกัด เท่ากับว่าเขามีอำนาจไม่เต็มที่(หรือในบางกรณีก็ไม่มีเลย) แม้ผู้สร้างบางรายจะขอให้เขามาเป็นที่ปรึกษาในฐานะเจ้าของเรื่อง เขาก็จะปฏิเสธอย่างสุภาพกลับไป เพราะดูแล้วว่าโอกาสที่ไอเดียของเขาจะถูกพิจารณานั้น น้อยยิ่งกว่าน้อย แต่สิ่งที่เขามักจะทำคือ การเป็นตัวตั้งตัวดี ตกลงค่าตอบแทนที่ถูกควรให้กับผู้ที่ร่วมสร้างต้นฉบับเรื่องนั้นๆกับเขา รวมถึงเครดิตที่จะปะบนตัวหนังต้องเขียนให้ทั่วถึงกันด้วย เพราะผู้สร้างบางคนมักมองว่า"แค่อลัน มัวร์" ก็พอแล้ว.. แต่ทั้งหมดนั้นมันก่อนเส้นสติจะขาดผึงครั้งใหญ่ แถมไม่ใช่ครั้งเดียว ดังนี้ : แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 10:57:59 จากคุณ : vanorn (vAnorn) - [ 19 ม.ค. 52 11:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปี2003 ลาร์รี โคนห์ ผอ.สร้างและผู้ขียนบทหนัง(อาทิ Phone Booth) ยื่นฟ้อง 20th Century Fox ในข้อหาเนื้อเรื่องหนังใหญ่ LXG ลอกเลียนบทหนัง The Cast of Characters ที่เขาเขียนขึ้นก่อน ฟ็อกซ์โต้กลับว่าหนังเรื่องนี้สร้างจากคอมิคชื่อเดียวกัน เป็นผลให้มัวร์ต้องขึ้นชี้แจงศาลผ่านวิดีโอลิงค์(มัวร์เลิกเข้าอเมริกาโดยไม่จำเป็น ส่วนLXG คือการที่หยิบตัวละครที่ตกเป็นสาธารณะสมบัติแล้วมาใช้ได้ตามกฎหมาย) กระนั้นงานนี้เขาต้องแจงศาลโดยใช้เวลารวมถึงสิบชั่วโมง “ผมรู้สึกเหมือนต้องคดีปล้นรถบัสนักเรียน และข่มขืนครูต่อหน้าเด็กบนรถ จากนั้นยิงกระโหลกเรียงตัวทุกคนในนั้น” ผลจากการนี้ มัวร์แถลงว่าต่อไปนี้จะไม่มีใครนำงานของเขา(เรื่องที่เขาถือสิทธิ์เต็มร้อย)ไปดัดแปลงในกรณีใดๆโดยปราศจากการยินยอมได้เด็ดขาด รวมถึงต่อแต่นี้ หนังที่ดัดแปลงจากงานที่เขาเคยมีส่วน ห้ามมีชื่อเขาในเครดิตด้วย อันที่จริงในกรณีนี้ คนที่อ่าน LXG มาก่อนคงจะคิดเหมือนกันว่าฉบับหนังใหญ่นั้นเอาไปแต่ไอเดียของตัวละครและไปผูกเรื่องเอาใหม่ ตัวอย่างเช่นในการ์ตูนนั้นไมนา ฮาร์เกอร์ไม่มีพลังอะไรเลย(ซึ่งก็อิงจากนิยายของบราม สโตเกอร์)แต่ในหนังเธอเป็นแวมไพร์ดูดเลือดบุรุษและกลายร่างได้ด้วย เป็นต้น พูดง่ายๆคือนอกจากตัวละครแล้วไม่มีอะไรเหมือนในต้นฉบับ แถมยังมีเพิ่มตัวละครขึ้นมาอีก ส่วนที่เพิ่มมานี่อาจจะไปพ้องกับบทที่โคนห์เขียนแบบตรงๆเลยรึเปล่า ผมเองค้นไม่เจอ ปี 2005 ลาร์รี วาชอวสกี ติดต่อมัวร์เพื่อแจ้งเรื่องการดัดแปลง V for Vendetta เป็นหนังใหญ่ มัวร์แจ้งชัดเจนกลับไปว่าเขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมใดๆ วันแถลงข่าวเริ่มการสร้าง 4 มีนาคม 2005 ผอ.สร้าง โจล ซิลเวอร์ บอกกับสื่อฯว่า มัวร์ตื่นเต้นมากกับสคริปต์ที่ส่งไปให้ มัวร์โต้กลับโดยการตีพิมพ์เป็นคำแถลงว่าเขาไม่เคยพูดอะไร ภายหลังซิลเวอร์ให้สัมภาษณ์ว่าในการร่วมโต๊ะอาหารกับมัวร์และเดฟ กิบบอนส์เมื่อประมาณ 20 ปีก่อนซึ่งช่วงนั้น ซิลเวอร์ถือสิทธิ์ดัดแปลงทั้งWatchmen และVendetta ตอนนั้นมัวร์มีท่าทางกระตือรือร้นและเชียร์ให้เขาดัดแปลง เขาเลยคิดว่ามัวร์คงยังมีท่าทีเหมือนเดิม (แม้..อ่านแล้วดูพี่แกทื่อๆดีจัง) มัวร์จึงแจ้งผ่านที่DC (ซึ่งเป็นบริษัทในเครือTime Warner เช่นเดียวกับ Warner Bros. ) ให้ซิลเวอร์แถลงขอถอนคำพูดอย่างเป็นทางการ แต่ไม่เป็นผล มัวร์จึงใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดว่าอย่างน้อยเขาก็ยังมีสิทธิ์-ที่จะเลือกให้มีหรือไม่มีชื่อเขาในเครดิตหนัง(และในสิ่งพิมพ์เพื่อการประชาสัมพันธ์ทั้งหมด) ซึ่งงานนี้ถ้าไม่ทำตาม จะโดนฟ้องแน่ๆ   เมื่อหนังออกฉายและเห็นว่าดัดแปลงได้เข้าท่า เดวิด ลอยด์ก็บอกว่าเขาเศร้ามากที่ไม่ได้เห็นชื่อของมัวร์อยู่คู่กันบนเครดิต (ตอนไตเติ้ลปิดเรื่อง เราได้เห็นเครดิตตลกๆว่า based on the graphic novel illustrated by David Lloyd - ดัดแปลงจากการ์ตูนซึ่งวาดโดยเดวิด ลอยด์) และซึ้งน้ำใจมัวร์ ที่ถึงจะปฏิเสธกาปฎิสัมพันธ์กับสตูดิโอทุกกรณี ก็ยังมาคอยจับตาดูว่าเขา(ลอยด์)ได้รับค่าตอบแทนสมน้ำสมเนื้อหรือยัง เป็นข้อยกเว้น การที่อลัน มัวร์มีท่าทีขัดขืนต่อระบบเครดิตศิลปินของอเมริกัน ซึ่งนับตั้งแต่เหตุการณ์ว็อทช์เม็นข้างต้นนั้นก็นับเป็นเวลากว่าทศวรรษเข้าให้แล้ว มีผู้วิเคราะห์ว่าส่วนหนึ่งน่าจะมาจากการที่ว็อทช์เม็นนั้นโด่งดังเกินไป ทำให้มัวร์ไม่ชอบที่คนอ่านยึดติดกับหรือเชื่อมโยงเขาเข้ากับผลงานเรื่องนี้เพียงเรื่องเดียว เนื่องจากมัวร์เป็นหนึ่งในนักเขียนกระแสหลัก(ซึ่งตัวเขาดูจะไม่ชื่นชอบการนิยามแบบนี้นัก) ที่สามารถรักษามาตรฐานได้คงเส้นคงวาที่สุด (เป็นที่รู้กันว่าไอเดียดีๆจะไม่มีวันเกิดเป็นรูปร่างได้ ถ้าเขายังไม่เจอนักวาดที่”คลิ๊ก”ในไอเดียนั้นๆ) จึงไม่น่าจะมาจากสาเหตุที่ว่ามัวร์ไม่สามารถสร้างงานยิ่งใหญ่ได้เทียบเท่าว็อท์ชเม็นอีกแล้ว(-ซึ่งถ้าจะวัดกันด้วยยอดขายละก็ ยังไม่มีแน่ๆ) แต่น่าจะเป็นว่า ว็อท์ชเม็นนั้นมาถูกที่ถูกเวลา –บางทีอาจจะเหมาะเหม็งเกินไปด้วยซ้ำ แน่นอนว่านั่นไม่ใช่เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกันได้ง่ายๆเลย ด้วยเหตุนี้ จึงแทบเป็นไปไม่ได้ ที่จะเอ่ยถึงเขาผู้นี้แล้วจะไม่มีเรื่องของว็อท์ชเม็น ห้อยตามหลัง แต่ต้องขอแจ้งว่า เนื่องจากตัวผมไม่รู้สึกกระตือรือร้นในตัวหนังนัก ในส่วนของหนังใหญ่จึงไม่ลงรายละเอียด แต่ตอนหนังใกล้เข้าเราคงได้อ่านกันเยอะแน่ๆ ตอนนี้เอาแค่น้ำย่อยก่อนละกันครับ แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 10:59:12 จากคุณ : vanorn (vAnorn) - [ 19 ม.ค. 52 11:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 WATCHMEN                   watch :- v.i. ดู, ระวัง, v.t. นาฬิกาข้อมือ               men :- pl. กลุ่มบุคคล               watchmen :- n. ยาม, องครักษ์     กลางทศวรรษ1980 ช่วงเวลาแห่งสงครามเย็นที่สหรัฐฯกับสหภาพโซเวียตพร้อมพุ่งขีปนาวุธเข้าใส่กันได้ทุกเมื่อ และเป็นห้วงเวลาที่”ซูเปอร์ฮีโร่”กลายเป็นอดีต...ในนิวยอร์ค นักปราบอธรรมเหล่านั้นปฏิเสธข้อบังคับที่จะต้องเปิดเผยตัวตนกับทางการเพื่อแลกกับการพิจารณาอนุญาตให้ปราบเหล่าร้ายต่อไปได้ บัดนี้พวกเขาส่วนใหญ๋ที่”แขวนหน้ากาก” มีปฎิกิริยาต่างกันไป มีทั้งยอมรับความเปลี่ยนแปลง และทั้งที่ยังโหยหาอดีตอันไม่อาจหวนคืน ด้วยจำนวนที่ไม่มากนี่จึงเป็นวงการที่แคบ ดูเหมือนพวกเขายินดีจะเผยตัวตน”จริงๆ” แก่กันและกันมากกว่า อย่างน้อยนั่นยังดีกว่าการเผยตัวกับโลก สองคนเท่านั้นที่ยอมลงเล่นสนามใหม่ (หนึ่งในนั้นไม่จำเป็นต้องหวั่นการเผยตัวตน อาจเพราะการมาของ”Dr.Manhatton” เป็นข่าวใหญ่ไปทั่วโลกอยู่แล้ว) แล้วหนึ่งในนั้นก็ถูกสังหารโหด เรื่องมันคงง่ายกว่านี้ถ้าคนตายไม่ใช่หนึ่งในสองที่ได้รับสิทธิปราบอธรรมได้โดยถูกกฎหมาย..แต่หนึ่งผู้สวมหน้ากากคนเดียวที่เหลืออยู่(ไม่ยี่หระกับข้อบังคับ) ได้กลิ่นไม่ชอบมาพากล เขาออกหาหลักฐานและความเป็นไปได้เพื่อจะใช้ยืนยันกับอดีตเพื่อนร่วมอุดมการณ์คนอื่นๆว่านี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นของการ”ล้างบางซูเปอร์ฮีโร่” และเรียกร้องให้พวกนั้นกลับมาสวมชุดอีกครั้ง ปัญหาใหญ่จะอยู่ตรงที่ ทั้งหมดที่ตามตัวเจอ... ไม่มีใครชอบหน้าเขา -Rorschach ผู้ไม่เปิดเผยตัวตนกับใคร ใช้ความรุนแรง ดูหวาดระแวงเกินกว่าจะผูกมิตรด้วย ทั้งหมดนี้ทำให้ทฤษฎีฆาตกรล่านักปราบฯของเขาดูเพ้อฝันและเลื่อนลอย ยิ่งกว่านั้น พวกนั้นยังดูดีใจที่เหยื่อสังหารโหดคือเอ็ดเวิร์ด เบลค หรือ  the Comedian...       ท่ามกลางความหวาดระแวงที่ปกคลุมโลก ไร้ความไว้เนื้อเชื่อใจ เหล่านักปราบฯถูกบีบให้เริ่มเกมตามล่า ขณะที่ผู้อยู่เบื้องหลังแผนการ(ถ้าเขามีตัวตน)คอยระวังไม่ให้ใครมาทำลายแผนที่ใกล้ถึงจุดหมาย ทุกผู้คนจับตาดูเข็มนาฬิกาคืบเคลื่อน   ...แต่ใครเล่า..จับตาดูพวกเขา ? แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 52 11:54:26 จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 11:52:57 ]

ความคิดเห็นที่ 4 WATCHMEN ออกวางครั้งแรกเป็นรายเดือนเดือนละเล่ม 12เล่มจบชุด ออกโดย DC Comics ประพันธ์เรื่องโดย Alan Moore ศิลปกรรมและบรรยายอักษรโดย Dave Gibbons ลงสีโดย John Higgins เริ่มวางแผงตั้งแต่กันยายน1986 ถึงตุลาคม 1987 (คงเลื่อนออกไปหนึ่งเดือน เพราะสาเหตใดก็ค้นไม่เจอเหมือนกัน) ก่อนจะมีเวอร์ชั่นปกแข็งหรือรวมเล่มตามมาเป็นธรรมเนียม การ์ตูนเป็นที่พูดถึงในหมู่นักอ่านผู้ใหญ่ และค่อย ๆขยายเป็นปรากฏการณ์ (และต่อมาจะกลายเป็นศึกงัดข้อระหว่างอลัน มัวร์กับดีซีคอมิกส์) แทบทุกอย่างในการ์ตูนกลายเป็นบทบันทึกของวงการในยุค80 รวมถึงดีไซน์และการออกแบบรูปเล่มอันน่าจดจำ ไม่ว่าจะเป็นสไมลี่เปื้อนเลือด หัวหนังสือ ภาพปกของแต่ละเล่มที่ถือเป็นหน้าเปิดในแต่ละตอน หรือลวดลายแนวสมมาตรของรอสแช็ค ฯลฯ คาดว่าโลโก้เหล่านี้น่าจะขายดีตอนหนังออกฉายเข่นกัน     ถึงเรื่องย่อบทนำจะเป็นแบบที่เกริ่นไป แต่แท้จริงแล้วแก่นหลักๆของว็อท์ชเม็นคือการตั้งคำถามว่าอำนาจทุกรูปแบบนั้นที่จริงแล้วเป็นของดีหรือเหมาะกับโลกนี้หรือไม่ และโลกควรจัดสรรอำนาจด้วยวิธีไหน ส่วนที่อยู่ลึกลงไปก็มีประเด็นคมคายมากมายให้เลือกต่อยอดขบคิด ตัวอย่างก็เช่นการที่มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน ไอเดียที่อาจเจอจากการ์ตูนอิสระแต่ไม่ใช่จากแนวกระแสหลักโดยสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่ เรื่องชุด”ซูเปอร์ฮีโร่”เป็นเอกเทศที่ไม่ได้ใช้ดาราที่มีอยู่ก่อนแล้วมาแสดง(แม้จะใช้การดีไซน์โดยอิงจากฮีโร่รุ่นเก่า) ว่าด้วยฮีโร่ในโลกจริง ไม่มีใครเป็นผู้มีพลังหรือเป็นพวกเหนือมนุษย์ (ในเรื่องใช้ศัพท์เรียกหลายคำ เช่น  Costumed Adventures ฯลฯ) พวกเขาออกปราบปรามเหล่าร้ายตามแต่กำลังความสามารถของแต่ละคน ซึ่งพอถึงวันหนึ่ง สังคมเปลี่ยนแปลงไป ก็มีคำถามว่าจริงๆแล้วพวกเขามีสิทธิ์หรือไม่ในการตั้งตนเป็นศาลเตี้ย แถมยังอิงฉากหลังสถานการณ์โลกร่วมสมัยในขณะนั้น ว็อท์ชเม็นเป็นหนังสือที่แสดงให้เห็นว่าแนวทางของฮีโร่นั้นสามารถเอาไปเชื่อมโยงกับประเด็นไหนๆก็ได้ ถ้ากล้าพอ—และอันที่จริง นั่นเป็นสิ่งที่อลัน มัวร์กระทำตั้งแต่เริ่มเขียนเรื่องในแนวทางนี้แล้ว หรือ-การนำวรรณศิลป์มายกระดับและเพิ่มมูลค่าการเล่าเรื่อง รวมถึงการที่มัวร์นั้นเป็นนักวาดมาก่อนจึงร่วมกันออกแบบโครงสร้างการเล่าเรื่องร่วมกับเดฟ กิบบอนส์ ทำให้เรื่องราวมีนัยซ้อนนัยที่ทำให้อ่านได้หลายระดับ ไม่ว่าจะอ่านแค่เอาเรื่องหรืออ่านเจาะเอาเป็นเอาตาย และสิ่งที่ทำให้มันพิเศษคือการ์ตูนมะกันกระแสหลักนั้นมักเป็นงานร่วมสร้างระหว่างคนเขียนเรื่องและคนวาด เป็นสิ่งที่ต้องอาศัยปฏิกิริยาเคมี (ต่างจากหนังดีทั่วไปๆที่มักยกเครดิตแก่ศิลปินคนเดียว?) ซึ่งตรงจุดนี้ถ้าเวลามีใครถามเรื่องผลงาน มัวร์ก็จะแชร์ความดีความชอบให้เพื่อนร่วมงานเสมอ จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 11:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 WATCHES The Watchmen ในที่สุดมันก็ได้ขึ้นจอใหญ่ ปี 2006 วอร์เนอร์ประกาศว่าผู้ที่จะมากำกับหนังคือแซ็ค สไนเดอร์แห่ง300 เสียงวิจาร์แตกออกเป็นสองฝ่าย(ซึ่งไม่แปลก) ในเชิงบวกแฟนๆดีใจที่คราวนี้โปรเจ็คต์เป็นรูปร่างขึ้นมาจริงๆ เพราะความคิดที่จะทำเป็นหนังนั้นเริ่มตั้งแต่ตอนที่หนังสือออกวางขายครั้งแรกไม่นาน ส่วนเชิงลบก็จะเป็นว่าคิดดีแล้วหรือที่ใช้แซ็คจาก300 ซึ่งโฉ่งฉ่างและฉูดฉาดกว่ามากมาทำเรื่องนี้ที่เนื้อหาลุ่มลึกและซับซ้อนกว่า ในระหว่างนี้คนเดียวที่แทบไม่มีความเห็นใดๆปรากฏเลย..คืออลัน มัวร์ ผู้ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เพียงประกาศตัดสัมพันธ์กับดีซีเท่านั้น แต่ยังประกาศไม่ขอข้องเกี่ยวกับฮอลลีวู้ดทุกกรณี ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด หนังมีกำหนดฉายในอเมริกาวันที่ 6 มีนาคมปีหน้า ด้วยทุนสร้างร้อยล้านซึ่งถูกทุ่มให้โปรดัคชั่น จึงไม่น่าแปลกใจที่แทบไม่มีดาราระดับแม่เหล็กในเรื่องนี้ ช่วงเริ่มงานสร้าง ทีมงานสร้างความฮือฮาด้วยการเผยภาพฉากที่สร้างเสร็จแล้วที่เหมือนถูกดึงออกมาจากหน้ากระดาษการ์ตูน และมายืนยันด้วยทีเซอร์ที่ออกเมื่อเร็วๆนี้ว่าไม่ใช่แค่เหมือน แม้แต่การเล่าเรื่องก็แทบจะเรีบกว่ายกมาแบบช็อตต่อช็อต ทำให้เกิดการถกเถียงในหมู่แฟนๆอย่างมาก ตรงนี้ใช้พิสูจน์ได้อย่างหนึ่งว่างานภาพของเดฟ กิบบอนส์ที่ใช้รูปแบบ cinematic styleนั้นก็ดูเหมือนได้ชมภาพยนตร์ขณะอ่านอยู่แล้ว ซึ่งถ้าให้ออกความเห็น คิดว่าใครที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่น ได้มาอ่านเรื่องนี้ น่าจะได้เจออุปสรรคในการไล่เรีบงภาพน้อยมากๆ (หรืออาจเป็นการ์ตูนอเมริกันที่อ่านได้ลื่นไหลที่สุด) ต่อไปนี้เป็นส่วนเล็กๆจากบทสัมภาษณ์ที่เอนเตอร์เทนเมนท์วีคลี่ย์ ตามไปสัมภาษณ์ถึงบ้านที่นอร์แธมตันเมื่อเดือนกรกฏาคม เป็นการคุยกันแบบสบายๆในหลายประเด็น แต่ถามล้วงลึกพอสมควร และเมื่อผู้สื่อข่าวเปิดการสนทนาด้วยการขอความเห็นเกี่ยวกับว็อท์ชเม็นซึ่งก่อนหน้านี้เขาแทบไม่แสดงความเห็น เพราะได้พูดไปตามที่ต่างๆซะเยอะแล้วในอดีต แต่คราวนี้โปรเจ็คต์กลายเป็นจริงขึ้นมาแล้ว นั่นอาจหมายความว่าเมื่อเขาจะพูด หลายคนก็น่าจะต้องลองฟัง แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 52 11:01:46 จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 11:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จาก : บทสัมภาษณ์ Alan Moore Still Knows the Score! โดย Nisha Gopalan-ENTERTAINMENT WEEKLY ไม่อยากรู้สักนิดเลยหรือ ว่าแซ็ค สไนเดอร์จะทำอย่างไรกับว็อท์ชเม็นบ้าง? -ผมไม่ควรรู้นะ หลายคนว่าแซ็คนิสัยน่าคบนะ -เขาอาจจะเป็นอย่างนั้น แต่เขาก็เป็นคนทำ300ด้วย นั่นแหละปัญหาใหญ่ ช่วงหลังๆผมไม่ดูหนังดัดแปลงจากคอมิคแล้ว กระนั้นก็ว่าคงไม่มีเรื่องไหนเหมือน300(หมายถึงต้นฉบับ) ผมมีปัญหากับมัน และทุกสิ่งที่ผมได้ยินได้เห็นในหนังก็ไปเพิ่มพูนตรงนั้นแทนที่จะช่วยลดหย่อนลง มันเหยียดชาติพันธุ์ ขยะแขยงพฤติกรรมรักร่วมเพศ ทำตัวโอ่อ่าสูงส่ง ผมไม่รู้คนที่ดูแล้วคิดอย่างไรนะ เอาเป็นว่าผมไม่ประทับใจ ในยุค 80 ผมนั่งคุยกับเทอร์รี่ กิลเลียม(หนึ่งในหลายๆคนที่อยากเห็นเรื่องนี้ขึ้นจอใหญ่) เขาถามผมว่า(ถ้าจะทำให้เป็นหนัง)ผมจะดัดแปลงว็อท์ชเม็นอย่างไร ผมตอบว่า “ พูดตามตรงนะเทอร์รี่ ถ้ามีใครมาถามคำถามนี้ ผมจะบอกว่า ’ผมจะไม่ทำ’ ” และผมว่าในที่สุดเทอร์รี่เห็นด้วย หลายอย่างที่ปรากฏในว็อท์ชเม็นจะดูดีก็ต่อเมื่อมันอยู่บนหน้ากระดาษการ์ตูนเท่านั้น และที่แน่ๆมันไม่ได้ถูกออกแบบให้ได้ผลลัพธ์แบบเดียวกันเมื่อถูกนำเสนอโดยสื่อรูปแบบอื่น ไม่คิดหรือว่า(หนังจากคอมิค)บางเรื่องก็ออกมาดูดี -สิ่งเดียวที่ผมกลัวคือ เกือบจะไม่มีข้อดีใดๆสามารถเล็ดลอดผ่านกระบวนการดัดแปลง เห็นชัดอยู่แล้ว มีน้อยที่ออกมาดีเท่าๆหรือดีกว่าต้นฉบับ แต่ส่วนใหญ่สอบตก ไม่มีเรื่องไหนถูกใจเลยหรือ แม้แต่หนังอินดี้ด้วย (หมายถึงการ์ตูนอิสระที่ถูกดัดแปลงเป็นหนังทุนต่ำ) -ไม่มีที่ติดหูติดตา ได้ยินคนพูดโม้ความดีเด่นของ American Splendor กัน แต่ผมไม่ไปดู ผมรอจนกระทั่งฮาร์วีย์(เพกการ์-ผู้เขียนคอมิคต้นฉบับเรื่องนี้)กับจอยซ์(ภรรยาฮาร์วีย์)มาเที่ยวบ้าน จากนั้นผมกลายเป็นฝ่ายโฆษณาให้เขา เราพาพวกเขาไปโชว์ตัวทุกหัวมุม สำหรับผม นี่หนุกกว่าตัวหนังซะอีก     เกี่ยวกับโครงการว็อช์ทเม็น วอร์เนอร์มีการติดต่อกับคุณบ้างหรือเปล่า ? -ไม่มี พวกเขาได้รับข้อความว่าผมจะไม่เสวนากับใครก็ตามที่ทำงานให้ดีซี  หรือผมกำลังจะเปลี่ยนเบอร์โทรฯ และผมแค่อยากทำป่วนเมื่อพบว่าถูกพวกนั้น(ที่ดีซี)ปล้นเงินไป นั้นน่ะมันตั้งแต่ยุค 80 นะ แล้วพวกนั้นก็พูดแล้วไม่ใช่เหรอว่า “ โอ จริงด้วย ฉันคิดว่านายสมควรได้เงินก้อนนี้แฮะ “ แต่ในตอนนั้นความเสียหายเกิดขึ้นแล้ว เหตุผลเดียวที่ผมยุติการทำงานกับพวกเขาอีกครั้งตอนที่อยู่กับ ABC ช่วงปี 1999 ถึง 2004 เป็นเพราะผมเซ็นข้อตกลงไปแล้ว (ถึงตรงนี้ประธานและบ.ก.ของดีซี พอล เลวิทซ์ มีความเห็นว่า : ” แม้เราจะเคยขัดแย้งกับอลันเมื่อนานมาแล้ว แต่เรายังมีกลุ่มสาวกตัวกลั่นที่ชื่นชอบสิ่งที่เขาสร้างซึ่งจะดีใจมากถ้าได้ร่วมงานกับเขาในอนาคต ถ้าเขาต้องการ ”) ยังมีอะไรหรือใครอื่นอีกไหม ถ้าไม่นับดีซีกับวอร์เนอร์ ที่จะดึงดูดความสนใจคุณสู่ฮอลลีวู้ดได้ (หมายถึงในฐานะผู้มีส่วนสร้างผลผลิตในวงการบันเทิงอเมริกัน) -ไม่มีอีกแล้ว และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอุตสาหกรรมหนังสือการ์ตูนอเมริกัน  ผมมีการ์ตูนอยากจะทำในกาลข้างหน้าอีกเยอะ ซึ่งแน่นอนว่าจะเป็นผลผลิตร่วมกับ TopShelf หรือกับผู้พิมพ์อิสระแบบเดียวกัน สำหรับฮอลลีวู้ดและการ์ตูนอเมริกัน ผมได้ให้ข้อเสนอไป และคิดว่าเวลายี่สิบปีนั้นยาวนานพอแล้ว หากพวกเขาจะรับไม้นั้น ก็น่าจะเริ่มได้แล้ว สนใจฉบับเต็ม เชิญที่:- http://www.ew.com/ew/article/0,,20213067_20213068_20213004,00.html จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 11:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อีกเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับที่นิตยสารไทม์(Time Magazine)ยกย่องการ์ตูนว็อท์ชเม็น ที่ชอบอ้างถึงกันผิดๆโดยฝรั่งเอง ทีนี้พอมีคนเอามาพูดต่อ เลยทำให้ยิ่งไกลกันไปใหญ่ แคมเปญนี้มีไตเติ้ลเต็มๆว่า Time Critics Lev Grossman and Richard Lacayo pick the 100 best English-language novels from 1923 to the present หรือ"100 อันดับยอดนิยายภาษาอังกฤษ นับแต่ปี 1923 ถึงปัจจุบัน คัดสรรโดยเลฟ กรอสแมน และริชาร์ด ลาคาโย นักวิจารณ์จากไทม์" แคมเปญนี้ประกาศโดยนิตยสารไทม์เมื่อปี 2006 ส่วนปี 1923 นั้นคือปีที่ไทม์ฉบับปฐมฤกษ์ในอเมริกาออกวางแผง ลิสต์นี้เรียงลำดับหนึ่งถึงร้อยตามลำดับอักษร เพื่อนๆสามารถดูรายชื่อทั้งหมดได้ที่ไซต์ของไทม์ครับ http://www.time.com/time/2005/100books/the_complete_list.html สิ่งที่ทำให้วงการการ์ตูนตื่นเต้นกันขึ้นมาก็เพราะว่า ว็อท์ชเม็นเป็น"การ์ตูน"เรื่องเดียวที่ติดอันดับ จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่า คำโปรยในหนังตัวอย่างที่ว่า (From..)The Most Celebrated Graphic Novel  of  All Time (จากหนังสือการ์ตูนที่ได้รับการยกย่องสูงสุดตลอดกาล) ก็คือการเล่นคำกับแคมเปญนี้นั่นเองแหละ จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 12:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยืมเอามาร่วมเคาท์ดาวน์หนังใหญ่ครับ ขอบคุณ thai-toku.com ไว้ที่นี้ด้วย จากคุณ : vAnorn - [ 19 ม.ค. 52 12:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กรณีพิพาทระหว่างเจ้าของลิขสิทธิ์ Watchmen กับวอร์เนอร์ยังไม่สิ้นสุดเลยหนิครับ อาจเป็นได้ว่าหนังเรื่องนี้คงจะเลื่อนฉายออกไปอีกหรือเปล่า? จากคุณ : Merlinz - [ 19 ม.ค. 52 13:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นข่าวจากเว็บคุณเจได ว่าสรุปฉายตามกำหนดเดิมแล้วค่ะ จากคุณ : nangoing - [ 19 ม.ค. 52 14:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ ยาวจัง ลงชื่อไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาอ่าน จากคุณ : แมวเก้าแต้ม - [ 19 ม.ค. 52 16:44:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 #9 สิ้นสุดแล้วครับ Warner ยอมจ่ายให้ Fox และหนังมีกำหนดฉายเดิม จากคุณ : GaMBiT - [ 19 ม.ค. 52 17:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทุกวันนี้ Watchmen มันยังขายดีอยู่เลย The Dark Knight Returns ของแฟรงค์ มิลเลอร์ก็เหมือนกัน http://thaicomicsfan.freeforums.org/2008-t591.html อลัน มัวร์ แม้ว่าจะไม่อยากเกี่ยวข้องยังไงก็ต้องโดนสื่อตามประกบอยู่ตลอดแหละนะ จากคุณ : dog mulder - [ 19 ม.ค. 52 19:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณกับข้อมูลนะครับ ตั้งใจรอเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน จากคุณ : มิโรสลาฟ ดุ๊กดิ๊ก - [ 19 ม.ค. 52 21:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โล่งใจเลยครับ ได้ดู watchmen แน่ๆ ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ จากคุณ : Merlinz - [ 20 ม.ค. 52 13:35:43 ]