ความคิดเห็นที่ 1 cap ภาพของตอนแรกเมื่อวานมาฝากค่ะ ชิกิ ไอ และชินโงะเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเดินทางจากโตเกียวไปร่วมงานศพของโทชิยะ เพื่อนสนิทในกลุ่มที่เพิ่งเสียไป งานศพจัดขึ้นที่บ้านเกิดของเขาที่นางาซากิ ที่นั่น ชิกิได้พบกับอาซึมิพี่ชายของโทชิยะ ช่างภาพชื่อดัง ที่ดูจะไม่เป็นพี่ชายอบอุ่นใจดีเหมือนที่โทชิยะเคยเล่าให้ฟัง ยิ่งได้ฟังคำซุบซิบจากญาติผู้ใหญ่ว่าอาซึมิเป็นช่างภาพนู้ด ยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนไม่น่าไว้ใจ จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 15:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความประัทับใจแรก -"- . . . จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 15:52:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . . . จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 15:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอปาดดดดหน่อยนะคะ เรื่องนี้ น่าสน ๆๆๆๆ.... จากคุณ : ผักรู้นอน - [ 30 ม.ค. 52 16:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ' ' ' จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปาดเลยค่า..จะได้ไม่เหงา... cap คำพูดมาน่าจะครบเลยนะคะ เพราะว่าคำสนทนาตอนเจอกันครั้งแรกๆ ของพระเอกนางเอก มีความหมายมากค่ะ ไม่ใช่แค่มุขกวนๆ จีบหญิง 55 ก็เลยอยากโพสต์เต็มๆ ^^ . . . จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาพูดให้อยาก(รู้) แล้วก็จากไป พี่แกเล่นมุขนี้บ่อย...ได้ผลเหมือนกันนะ (หนุ่มๆ แถวนี้จะจำไปใช้ไหมเนี่ย . . . งานศพของโทชิยะ คงจะตรงกับวันจัดงานลอยโคมของนางาซากิพอดี ก็เลยดูครึกครื้นเป็นพิเศษค่ะ จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:06:53 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ได้อ่านค่ะ กลัวสปอย >,< นี่เราบ้าหรือป่าวเนี่ย แค่ตอนแรกก็น้ำตาร่วงแล้วอ่ะค่ะ เรื่องนี้มันปีไรอ่ะคะ มิโฮะจังหน้าเด็กอ่ะ จากคุณ : lost butterfly - [ 30 ม.ค. 52 16:16:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอปาดหน่อยครับ ดูเมื่อคืนตัวคนเดียวแล้วแอบเศร้าเลย คงเศร้าน่าดู จากคุณ : Halu No.9 - [ 30 ม.ค. 52 16:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องนี้ปี 2004 ค่ะ นาโอะก็หน้าเด้งคะ พยายาม cap ให้เด้ง 55 ข้อมูลซีรี่ส์ค่ะ http://forums.popcornfor2.com/index.php?showtopic=52240 Itoshi Kimi e : (To The One I Love) * Title (romaji): Itoshi Kimi e * Title (English): To the One I Love * Genre: Human drama, Romance * Episodes: 11 * Viewership ratings: 16.91% * Broadcast network: Fuji TV * Broadcast period: 2004-Apr-19 to 2004-Jun-28 * Air time: Monday 21:00 * Theme Song: Ikitoshi Ikeru Mono e by Moriyama Naotaro * Insert songs: Itoshi Kimi e, Sakura by Moriyama Naotaro เราว่าเรื่องนี้ไม่เศร้านะคะ ยืนยัน ไม่บิ้วท์มากเกิน แต่ซึ้งและให้กำลังใจได้ดี กลับมาสู่โตเกียว อาซึมิ เป็นช่างภาพ ชิกิ เป็นแพทย์ฝึกหัดแผนกคนไข้เด็ก เจอกันโดยบังเอิญที่โรงพยาบาล จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ค่ะเราก็ว่าไม่เศร้านะ แต่ซึ้งโคดๆ รู้สึกรักคนที่เรารักมากๆขึ้นเลยอ่ะ จากคุณ : lost butterfly - [ 30 ม.ค. 52 16:38:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อไปนี้จำไม่ได้ละ ว่าฉายไปหรือยัง สปอยล์ของจริงแล้วนะ ชิกิไปขอโทษอาซึมิ หลังจากรู้ว่าเข้าใจผิดเรื่องภาพนู้ด "ตอนที่กำลังจะลอยโคมให้โทชิยะน่ะ คุยกับใครอยู่เหรอคะ" "ตอนกำลังขึ้นเครื่องไปทำงานที่ต่างประเทศ ได้ฟังเสียงข้อความนี้ที่สนามบิน เสียงยังคงบันทึกอยู่อย่างนั้น ยังไงก็ทำใจลบมันออกไปไม่ได้" "พี่ครับ ผมโทชิยะนะ...ความจริงคือ ตอนนี้ผมเข้ามาอยู่ที่รพ. แบบว่าป่วยเป็นโรคที่ทำยังไงก็ไม่หาย มันช่วยไม่ได้อ่ะนะ ต้องกินข้าวต้มรสชาติจืดชืดทุกวันเลยล่ะ...พี่ครับผมอยากกินคัตทสึด้งจัง จำได้ไหมครับเมื่อตอนที่พ่อเสีย ที่พวกญาติๆมารวมตัวกันแล้วก็คุยกันว่า จะพาพวกเราคนไหนไปดีนะ แต่บังเอิญเราแอบได้ยินเข้า เราก็เลยหนีออกจากบ้านไปด้วยกันไง... แล้วในวันที่สามก็ถูกคุณตำรวจจับไปอยู่ในป้อมยามเล็กๆ พวกเราเอาแต่ร้องไห้ คุณตำรวจก็เลยหาอะไรมาให้กิน.. คัตทสึด้งที่กินตอนนั้นน่ะ อร่อยจังเลยนะครับ ผมอยากจะกินกับพี่อีกจัง ผมฝันเห็นพี่บ่อยๆ เลยล่ะ พอได้ฝันเห็นพี่ได้เดินทางไปเที่ยวรอบโลกก็รู้สึกเหมือนผมได้ไปด้วยยังงั้นแหละ พอได้เห็นพี่ได้ใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองฝันแล้ว...ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองก็เป็นอิสระไปด้วย ผมน่ะ..ถ้าคราวหน้ากลับมาเกิดใหม่ได้อีกล่ะก็...ผมก็อยากจะมีชีวิตอย่างพี่จังเลยครับ โทษทีนะครับ เป็นเสียงบันทึกยังพูดมากขนาดนี้ ไว้ผมจะโทรไปใหม่ก็แล้วกันนะ ราตรีสวัสดิ์นะครับ" "นี่น่ะ เป็นโทรศัพท์ครั้งสุดท้ายจากเขา ฉันเองไม่คิดว่าเขาจะป่วยหนักขนาดนั้น พอกลับมาญี่ปุ่น ตอนไปเยี่ยมที่ รพ. ตอนนั้นเขาก็พูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว แน่นอนว่า คงจะกินคัตทสึด้งไม่ได้ด้วย สิ่งสุดท้ายที่โทชิยะได้กินก่อนตายก็เป็นเพียงข้าวต้มจืดๆ เท่านั้น ฉันไม่สามารถทำอะไรให้เขาได้เลย..." จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชีวิตของพวกเราน่ะ บางครั้งอาจจะไม่สามารถทำสิ่งที่สัญญาไว้ให้เป็นจริงได้ อาจจะมีบางครั้งที่ไม่สมหวังในความรัก หรือความฝันอาจจะไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้ พวกเราได้แต่ค่อยๆ แก้ปริศนาที่ไม่มีคำตอบ ถึงจะมองไม่เห็นทางข้างหน้า แต่พวกเราก็ต้องใช้ชีวิตกันต่อไป พรุ่งนี้หากคนที่เรารักต้องตายไป จะให้เขาได้กินอะไรเป็นครั้งสุดท้ายดีนะ ? พรุ่งนี้ถ้าหากเราจะต้องสูญเสียเสียงของคนที่เรารักไป เราอยากจะได้ยินคำพูดแบบไหนเป็นครั้งสุดท้ายนะ ? พรุ่งนี้หากคนที่เรารัก...จะมองไม่เห็นอีกแล้วล่ะก็ เราอยากจะให้เขาได้เห็นภาพอะไรในดวงตาคู่นั้นเป็นครั้งสุดท้ายดีนะ ? จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 "...สงสัยว่าคุณจะเป็นโรคเบห์เซ็ตจริงๆ นะครับ โดยทั่วไปนั้นจะมีแผลอักเสบในช่องปาก หรือผิวหนังอักเสบใกล้อวัยวะเพศ อาการอักเสบจะมีทั้งที่เลือดออก โดยจุดที่จะมีอาการคือบริเวณดวงตา ด้านหลังลูกนัยน์ตาที่มีเส้นเลือดแตกกระจายออกไป..." จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตามดูอยู่มะคืนค่ะ มะกล้าอ่านสปอยล์เรยอ่ะ T____T คงเป็นซีรี่ส์ที่จะทำให้เราได้เสียน้ำตาและซาบซึ้งกะแง่มุมความรักในมุมต่างๆ จากคุณ : kimrara - [ 30 ม.ค. 52 16:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "...จะหายใช่ไหมครับ ?" "คือโรคนี้เป็นโรคที่แปลกประหลาดมาก เมื่อมันกินดวงตาของผู้ป่วยเสร็จแล้ว อาการอื่นๆ ก็จะหายไป เมื่อตาของคุณมองไม่เห็นแล้ว...นั่นก็คือเวลาที่อาการของโรคสิ้นสุดลง อีกสองอาทิตย์น่ะ...ตาของคุณอาจจะมองไม่เห็นแล้วก็ได้นะครับ" จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 16:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบการตัดต่อมาก (ดูครั้งแรกไม่สังเกตนะเนี่ย) หมอสั่งให้อาซึมิมองกล้อง กับ อาซึมิสั่งให้นางแบบมองกล้อง จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ภาพก็สปอยล์นะค้า ปิดตา -*- กันทันไหมเนี่ย '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' "ทำอะไรอยู่เหรอคะ?" "กำลังฝึกน่ะ" มีคำๆ หนึ่งที่เราเรียกกันว่า "ความปวดร้าวที่มองไม่เห็น" อย่างคนที่ต้องถูกตัดขาทิ้ง ทั้งๆ ที่ไม่เต็มใจนั้น ก็จะมีอาการหลอนเกิดขึ้นในใจ ถึงแม้จะสูญเสียขาของตนไปแล้ว แต่ก็ยังมีความรู้สึกเจ็บปวดอยู่ และยังคงรู้สึกเหมือนกับว่า ยังมีขาข้างนั้นอยู่เช่นเดิม บางทีนั่นเพราะว่า ไม่ว่าใครก็คงไม่อยากเชื่อ ว่าจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับตัวเองนั่นเอง ถ้าใจของเรายังไม่ยอมรับความจริงที่ว่า..วันนี้ไม่ใช่เมื่อวาน..และวันพรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันนี้ เราเอง ก็คงจะไม่มีทางเข้มแข็งขึ้นมาได้ บางทีคนเราคงเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวบนโลกใบนี้...ที่กลัวว่าวันพรุ่งนี้จะมาถึง จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 "สมมุติว่าถ้าเกิดผมไม่ได้เป็นช่างภาพอีกแล้วล่ะ ?" "ก็ถ้าคุณไม่ได้เป็นช่างถ่ายภาพแล้วล่ะก็..มันก็ไม่ใช่คุณแล้วน่ะสิ และก็คงสูญเสียสิ่งที่คุณมีอยู่ในตอนนี้ไปทั้งหมดล่ะนะ" "เรื่องแต่งงานก็จะถูกยกเลิกด้วยหรือเปล่านะ?" "อย่างน้อยพ่อก็จะต้องคัดค้านแน่" จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "ถ้าผมต้องเลิกถ่ายภาพ ผมก็คงไม่ใช่ตัวผมอีกต่อไปแล้ว" "ฉันคิดว่าไม่ใช่หรอกนะคะ ถึงจะทำหรือไม่ทำอะไร คุณอาซึมิก็ยังเป็นคุณอาซึมิอยู่ไม่ใช่หรือคะ" "ขอบใจนะ..." จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "...ผมคงถือกล้องต่อไปไม่ได้แล้วล่ะครับ ถึงแม้จะรินน้ำไม่ได้ หรือว่าอ่านหนังสือพิมพ์ไมได้ แค่นั้น ผมก็ยังพอมีชีวิตอยู่ได้ แต่ว่า ถ้าจะทำให้ต้องผมเลิกถ่ายภาพน่ะ ผมคง..." จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:21:36 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คนเราแต่ละคนต่างก็มีความฝันของตัวเอง เป็นเหมือนผู้โดยสารที่ได้ตีตั๋วรถไฟเอาไว้แล้ว แต่ว่าทุกขบวนก็ต้องมีสถานีปลายทาง เราจึงต้องมีช่วงที่ต้องเปลี่ยนขบวนรถไฟ พวกเราต้องเปลี่ยนจากขบวนรถที่มีชื่อว่า "เมื่อวาน" ณ สถานที่เรียกว่า "วันนี้" ไปยังขบวนรถไฟที่เรียกว่า "วันพรุ่งนี้" แต่ทว่า หากเราเปลี่ยนขบวนไม่ทันแล้วล่ะก็... จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขออนุญาตปาดดดดดดดดดดดนะคะ ซึ้งมากๆเลยค่ะ แค่อ่านก็น้ำตาปริ่มแล้วค่ะ ซื้อมาไว้นานมากแล้ว ไม่ได้โอกาสดูสักที คราวนี้ไม่พลาดแน่ๆค่ะ จากคุณ : รักแท้ไม่มีในโลก - [ 30 ม.ค. 52 17:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่ะ สลับมาฮากะมุขเดิมๆ มั่ง ประัเดี๋ยวน้ำตาจะหมดสต๊อคซะก่อน (ค่ำๆ ดึกๆ จะมาโพสต์ต่อนะคะ) จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยิ้มออกกันล่ะซี้.... ^^ แค่ซึ้ง...ไม่เศร้า (กล้า) คอนเฟิร์ม ค่า จากคุณ : Quasar - [ 30 ม.ค. 52 17:29:58 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ผมชอบแฟนพระเอกอ่ะ (ปรกติแนวนี้ถ้าเป็นละครพระเอกคงโดนทิ้งไปแล้ว) แต่เธอก็ยังมีความพยายามอยู่แม้สุดท้ายจะไปด้วยกันไม่ได้อ่ะ จากคุณ : Ekin - [ 30 ม.ค. 52 20:15:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามดูอยู่ค่ะ เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ พอฟังบทพูดในเรื่องแล้ว นึกถึงเรื่องที่ เคยเกิดกับคนในครอบครัวเลยล่ะ ถ้าวันนี้เขาพูดไม่ได้....... จากคุณ : Jeanne - [ 30 ม.ค. 52 20:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น่าสนใจมาก เดี๋ยวหามาดูมั่งล่ะ 11ตอน T^T เยอะจัง แต่ชอบที่เขียนว่า ไม่ว่าเลือกที่จะทำเพื่อตัวเอง หรือทำเพื่อคนอื่น ขอเพียงรู้จักตัวเองให้ดี ก็จะหาความสุขในชีวิตได้เสมอ จากคุณ : น.ส.แสงแก้ว - [ 30 ม.ค. 52 21:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาเชียร์ด้วยค่ะ เรื่องนี้เป็นซีรีส์ในดวงใจของเราเลย ประทับใจมากๆ อยากให้ดูกันเยอะๆค่ะ นอกจากความประทับใจแล้วเรื่องนี้ยังวิวสวยมากๆ เลยค่ะ ดูจบแล้วอยากไปนางาซากิ แล้วก็ตอนช่วงแรกๆก็นึกอยากกินคัตสึด้งมาซะงั้น ดีใจจังค่ะ จขกท. เราก็เป็นแฟนนาโอะเหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักน้า เอาคลิป MV ที่นาโอะร้องมาแปะให้ค่ะ จากคุณ : peaceplease (peaceplease) - [ 30 ม.ค. 52 21:48:34 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มาต่อค่ะ.. จาก #28 ไม่ว่าเลือกที่จะทำเพื่อตัวเอง หรือทำเพื่อคนอื่น ขอเพียงรู้จักตัวเองให้ดี ก็จะหาความสุขในชีวิตได้เสมอ เราได้มาจากวิธีคิด วิธีมองโลกของพ่อลูกคู่นี้น่ะค่ะ ถ้าเป็นละครแนวอื่น เราอาจจะเห็นพ่อที่ค้านหัวชนฝา เมื่อลูกสาวจะคบกับคนที่กำลังจะตาบอด แต่เรื่องนี้ เราจะเห็นว่าพ่อคนนี้นอกจากรักแล้ว พ่อยังพยายามเข้าใจลูกสาวตัวเองมากแค่ไหน ลูกสาวที่เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว เพราะเธอเข้าใจตัวเอง และเชื่อมั่นในทางเลือกของเธอ ทำให้พ่อวางใจและเชื่อมั่นว่าเธอจะมีความสุขในชีวิตได้ . . . คุณพ่อของฉัน ชั้นป.2/3 โทโมคาวะ ชิกิ... คุณพ่อของฉันเป็นคนขายข้าว ข้าวสารนั้นก็หนักแสนหนักอย่างนั้น แต่พ่อก็ยังยกข้าวสารขึ้นมาได้ ฉันคิดว่าพ่อเก่งมากเลย แล้วคุณพ่อก็ยกตัวฉันขึ้นด้วย คุณพ่อบอกว่าอย่างชิกิน่ะ เบากว่าข้าวสารตั้งเยอะ ตอนนั้นฉันรู้สึกเจ็บใจ ก็เลยคิว่าอยากจะโตไวๆ ทันใดนั้นคุณพ่อก็ทำหน้าเศร้า ฉันจึงถามออกไปว่า "ถ้าหนูโตขึ้นคุณพ่อจะเสียใจหรือคะ" ท่านก็ตอบกลับมาว่า "พอชิกิโตขึ้นแล้วพ่อยกชิกิขึ้นไม่ไหวแล้ว...จะเป็นวันที่พ่อมีความสุขมากที่สุดเลยล่ะ" ถ้าฉันโตขึ้น จะทำให้พ่อมีความสุขแบบนั้นให้ได้เลย เพราะว่าหนูรักพ่อที่สุดเลยล่ะค่ะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 03:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 "ก็ไม่เข้าใจน่ะสิ คนรักที่เป็นแบบ ครึ่งรักครึ่งงาน น่ะ" "แต่งงานก็เพราะความรักครึ่งหนึ่ง หรือครึ่งรักครึ่งสงสารน่ะ" "กาแฟใส่นมไปครึ่งหนึ่ง นั่นก็ไม่ใช่กาแฟ แต่เป็นกาแฟลาเต้ใช่ไหมล่ะคะ" "หรือจะเป็นกาแฟนมก็ได้" "แบบไหนก็เหมือนกันนั่นล่ะ ถ้าไม่เต็มร้อยล่ะก็ มันไม่เรียกว่าความรักหรอกค่ะ" "ถ้างั้นเธอก็คงจะเคยมีความรักแบบที่ไม่ใช่กาแฟลาเต้สินะ ? " จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 03:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เวลาคนเรามองเห็นคนอื่นมีความทุกข์ มักจะเห็นว่า...มีิทางออกตั้งมากมาย แต่ถ้าเป็นปัญหาของตัวเอง...กลับจมอยู่กับปัญหา ทั้งที่รู้ว่าทางออกอยู่ตรงไหน รู้สึกแบบนี้ จากซีนนี้เลยค่ะ . . . "ทุกคนถามเหมือนกันหมดว่า "ต่อไปจะทำยังไง" เรื่องนั้นฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ถึงอาการจะดีขึ้นแต่ถ้าตายังมองไม่เห็น ก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก" "ที่วอร์ดของฉันมีเด็กคนนึงพูดเหมือนคุณเลยค่ะ เด็กคนนั้นเป็นเนื้องอกในกระดูกน่ะ อาจจะต้องตัดขาซ้ายออกก็ได้" . . . "หนูฝังรองเท้าบัลเลต์ไปแล้ว ตัดใจเรื่องบัลเลต์ได้หรือเปล่า ? จริงๆ แล้วยังอยากเต้นอยู่ใช่ไหม ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ต่อไปเดี๋ยวก็เจอเรื่องสนุกใหม่ๆ เองล่ะ แล้วก็ต้องค้นพบตัวเองคนใหม่แน่นอน" "พี่ชายเจอแล้วเหรอคะ" "อื้อ เจอแล้วล่ะ" "งั้นหนูจะเจอบ้างหรือเปล่านะ" "ทางข้างหน้าน่ะ มีเรื่องดีๆ รออยู่อีกเยอะเลยนะ" . . . "ตะกี้คุณบอกอะไรกับเด็กคนนั้นเหรอคะ" "พูดเรื่องโกหกออกไปน่ะ" . . . จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 03:50:05 ]

ความคิดเห็นที่ 33 Self Esteem เป็นความต้องการจำเป็นที่เป็นพื้นฐานอย่างหนึ่งของคนเรา แม้แต่คนที่อยู่ในสภาพท้อแท้ สิ้นหวัง ถ้าเขารู้สึกว่า ยังสามารถทำอะไรให้คนอื่นได้ ความภูมิใจในตัวเองจะช่วยเรียกความเชื่อมั่นกลับคืนมา ในเรื่องนี้เราจะเห็น Self Esteem จากหลายๆ ตัวละครเลยค่ะ """"""""""""""""" เป็นพี่ชายใจดีคอยปลอบโยนเด็กๆ "ขอโทษครับเป็นเพราะผมแท้ๆ เพราะผมรินะกับไดสึเกะถึงต้องอยู่กันสองคน เพราะผมคุณแม่ถึงผอมลง เพราะผมที่บ้านถึงเดือนร้อนเรื่องเงิน ผมทำแต่เรื่องเดือดร้อนขอโทษครับ" จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:18:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 . . . จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบซีนนี้ค่ะ บุคลิกตัวละครทำได้ชัดเจน และน่ารักดีนะ """""""""""""" "คุณอาซึมิน่ะ จริงๆแล้วมีสองคนใช่ไหมคะ มีอาซึมิใจดี แล้วก็อาซึมิใจร้าย" "อาซึมิใจร้ายยังไง" "บางทีก็น่าโมโหจนอยากตบสักที" "แต่บางทีก็อยากจะโผกอดเลยใช่ไหมล่ะ" "ไม่มีหรอกค่ะ แบบนั้นน่ะ แต่ถ้าล้มหมอนนอนเสื่อไป.. ก็อาจจะพอปอกแอปเปิ้ลให้กินได้ ประมาณนั้นล่ะมั้ง" "อะแฮ่มๆ" "อ้ะ..อาซึมิใจร้ายออกมาแล้ว...คุณอาซึมิใจดีคะ วันนี้ขอบคุณมากเลยนะคะ" """""""""""""""""" "ถ้าเปรียบกับดอกไม้ เธอก็คงเหมือนกับดอกหญ้า" "เห็นฉันเป็นคนเรียบๆ ธรรมดาเหรอ" "ถ้าเปรียบกับขนมปัง..." "ทำไมไปเปรียบกับขนมปังล่ะ" "...ก็เหมือนกับ ขนมปุยฝ้าย" "...เรียบๆ จริงๆด้วย" "หรือถ้าจะเปรียบกับผู้หญิง..." "เอ๊ะ...ฉันก็เป็นผู้หญิงนะคะ" "...ก็ต้อง จิเอมิจัง...รักครั้งแรกของฉันเอง" ^ ^ เผลอไม่ได้เลยนะ แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 52 04:30:46 จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบการสื่อความหมายของภาพ พระเอกบอกเรื่องอาการป่วยกับคู่หมั้น พอบอกไปแล้ว ก็เหมือนมีกำแพงอยู่ระหว่างคนสองคน """""""""""""""""""""" "ฉันน่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบคนเพราะว่าความสามารถหรือชื่อเสียงหรอกนะคะ ฉันชอบในฐานะที่เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็พร้อมที่จะร่วงทางไปกับเขาได้ ฉันสวมแหวนวงนี้ด้วยความรู้สึกแบบนั้นมาตลอด แต่ว่า..จริงๆ แล้ว ฉันคงเป็นผู้หญิงแบบนั้นล่ะ ฉันไม่มั่นใจเลยว่าจะเป็นกำลังใจให้เขาได้ ถ้าตาเขามองไม่เห็นขึ้นมาจริงๆ" จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 37 . . "ลูกสาวของฉันน่ะ ถึงเห็นเป็นแบบนั้นก็เถอะ แต่ไม่ได้เข้มแข็ง ขนาดที่จะคอยเป็นกำลังใจให้ใครบางคนมีชีวิตต่อไปได้หรอกนะ ก็เลยกำลังทรมาน ที่ไม่อาจจะหักหลังเธอได้ยังไงล่ะ" จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 . . . กล้องตัวนั้นน่ะ เป็นกล้องตัวแรกที่ฉันซื้อเลยนะ ตอนเด็กๆ ฉันไปเจอมันที่ร้านๆ หนึ่ง หลังจากนั้นเลิกเรียนก็ต้องไปเกาะกระจกดูมันทุกวัน แล้วก็คิดอยู่ตลอดเลยว่า นี่แหละความฝันของฉัน ก็เลยทำงานส่งหนังสือพิมพ์ จนในที่สุดก็เก็บตังค์ซื้อจนได้ แต่พอได้ถือจริงๆ แล้ว มันก็หนักเกินกว่ามือเล็กๆ ของเด็กจะถือไหวเสียอีก ดอกพริมโรสสีม่วงอ่อนๆ มีน้ำค้างเม็ดเล็กๆ เกาะอยู่ มันบานอยู่ในสวนบ้านฉัน เหมือนกำลังบอกฉันว่า "พยายามเข้านะ" ยังงั้นแหละ ตอนนี้ตอนที่ถ่ายรูป ฉันก็ยังคิดแบบนั้นอยู่เสมอว่า "พยายามเข้านะ" ให้กล้องถ่ายรูปสำคัญขนาดนั้นไป ไม่เป็นไรเหรอคะ มัน...ไม่จำเป็นแล้วล่ะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:47:56 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ความฝันน่ะ ไม่จำเป็นหรอก ถึงจะไม่มีความฝัน ก็ยังมีชีวิตอยู่ได้ คุณล่ะ..จำเรื่องราวตอนที่..ความฝันของคุณจบลงได้ไหม ? ความฝันหายไปที่ไหนอย่างนั้นเหรอ หรือว่าจะไหลไปกับน้ำตา แล้วกลับไปยังบ้านเกิด แล้วน้ำตาล่ะ ไหลไปที่ไหน..รึว่าจะกลายเป็นสายฝนแล้วกลับสู่ผืนดิน ความฝันนั้น...ได้ฝังอยู่ในนั้น นั่นเอง จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 40 วันทั้งวันเอาแต่คิดถึงเรื่องของคนคนนั้น ว่าจะทำอะไรเพื่อเขาได้บ้าง คนเราเรียกความรู้สึกว่าอะไรนะ...ฉันเองก็รู้ดี แต่ที่ฉันไม่เรียกสิ่งนั้นว่าความรักน่ะ คงเป็นเพราะกลัวความเจ็บปวดล่ะมั้ง ก็เพราะว่า...มันอาจจะเป็นอย่างอื่น ที่สำคัญกว่าก็ได้ ที่ฉันไม่เรียกว่าความรักน่ะ ...นั่นเพราะว่า มันเป็นสิ่งที่สักวันหนึ่งอาจจะเลือนหายไปก็ได้ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 41 "ไม่ยอมแพ้แม้สายลมแรง หรือพายุฝนกระหน่ำ" ฉันเอาติดตัวมาตอนเข้าโตเกียวเมื่อสิบสี่ปีก่อนน่ะ อ่านบนรถไฟมาตลอดทางเลย แค่อยากจะรู้น่ะ ว่าอีกสิบปี สิบห้าปี ตัวเองจะไปอยู่ที่ไหนกันแน่ ตัวเองจะไปได้ไกลที่สุดแค่ไหนนะ ก็เลยมาโตเกียวด้วยความหวังลมๆ แล้งๆ เหมือนกับที่เขียนไว้ว่า "ฉันอยากเป็นอย่างนั้น" นั่นล่ะ แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เปิดเคยเปิดอ่านเลยสักครั้งเดียว เป็นความหลังตอนอายุสิบแปดที่น่าอายจริงๆ วันที่บนรูปนั้น เป็นวันที่ฉันมาถึงโตเกียวน่ะ จู่ๆ ก็อยากถ่ายภาพโตเกียวทาวเวอร์ บ้านนอกไหมล่ะ? จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 42 "ไม่ยอมแพ้แม้สายลมแรงหรือพายุฝนกระหน่ำ มีร่างที่ทนทาน แม้ต่อหิมะหรือแสงแดดในหน้าร้อน ไร้ซึ่งกิเลส ไม่มีความโกรธ มักจะหัวเราะอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็ไม่เอามาเป็นอารมณ์ เรียนรู้และเข้าใจ โดยไม่ลืมมัน หากทางตะวันออกมีเด็กที่กำลังป่วย ก็จะรีบไปช่วยพยาบาล หากทางตะวันตก คุณแม่กำลังเหนื่อยหน้า ก็จะรีบไปช่วยท่านเก็บเกี่ยว หากทางใต้มีคนกำลังจะตายก็จะรีบไป เพื่อจะบอกว่า ไม่ต้องกลัวหรอกนะ หากทางเหนือมีการทะเลาะเบาะแว้ง ก็จะไป เพื่อบอกให้หยุดเพราะมันไม่มีประโยชน์ ในหน้าแล้งก็ได้แต่ร้องไห้ถึงวันที่เหน็บหนาว ในหน้าร้อนก็เดินอย่างตัวสั่น แม้จะถูกทุกคนเรียกว่าเป็นคนโง่เขลา ไม่มีผู้ใดชื่นชม แต่ก็ไม่มีผู้ใดเกลียดชัง" "ฉันอยากเป็นคนเช่นนั้นเหลือเกิน" แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 52 05:01:16 จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 04:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เหมือนกับการเปิดหน้าต่างออกไป จากคนแปลกหน้ากลายเป็นคนรู้จักคนหนึ่ง จากคนรู้จักธรรมดาก็กลายเป็นเพื่อนคนหนึ่ง บางทีก็ไม่รู้สึกตัว แต่บางทีก็ทำเอาตื่นเต้น บางครั้งทำให้อ่อนโยน บางครั้งก็รู้สึกโดดเดี่ยว พวกเรามักจะตั้งคำถามว่า สิ่งนี้เรียกว่าอะไรกันแน่ ? จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เธอเกี่ยวอะไรด้วยงั้นเหรอ ครอบครัวก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่ใช่ เป็นแค่คนอื่นแท้ๆ ฉันไม่อยากถูกคนอย่างเธอมาสงสารหรอกนะ จริงสินะ ไม่ใช่คนในครอบครัวแท้ๆ แต่มาทำแบบนี้ให้ก็คงแปลกสินะคะ ฉันเองก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เอาแต่คิดมาตลอดว่า ไม่ใช่หรอก..ไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่ๆ แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายด้วยคำอื่นยังไงดี ฉัน..อาจจะชอบคุณเข้าแล้วก็ได้ ฉันอาจจะชอบคุณอาซึมิ...ก็ได้มั้งคะ ฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน พูดแบบนี้เธอคงจะพอใจสินะ เธอนี่ไม่เข้าใจอะไรเลยนะ อาซึมิ ชุนซุเกะที่เธอรู้จักน่ะ ไม่มีอีกแล้วล่ะ คุณอาซึมิ ก็คือ คุณอาซึมิค่ะ กล้องที่ไม่มีเลนส์น่ะ มันก็ไม่เรียกว่ากล้องหรอก จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 . . . ฉันมาตกปลากับเจ้าโทชิยะที่นี่บ่อยๆ ตกไม่ค่อยจะได้หรอก แต่ตกความฝันได้นะ เหมือนจะตกได้มากเลยล่ะ นั่งดูเรือสินค้าไป แล้วก็ได้แต่อิจฉาพวกมัน ที่มีโอกาสได้ไปเห็นโลกกว้าง พอมองไม่เห็นแล้ว มันรู้สึกเหมือนกับว่า โลกใบนี้เหลือแต่ฉันเพียงคนเดียว พอรู้สึกแบบนั้นแล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา มันแปลกใช่ไหมล่ะ ทั้งๆ ที่ตากำลังจะมองไม่เห็น แต่น้ำตา...กลับไหลออกมา . . . ฉันทำได้เพียงมองดูเขาอยู่ห่างๆ แบบนี้ เท่านั้นหรือคะ งั้นจะล้มเลิกความตั้งใจแล้วกลับมาที่นี่หรือเปล่าล่ะ การไม่ยอมทำอะไร กับการทำอะไรไม่ได้น่ะ มันต่างกันนะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พ่อและแม่ของฉัน ท่านหนีตามกันมา สุดท้ายจึงได้แต่งงานกัน การแต่งงานของคุณแม่ซึ่งเป็นคุณหนูของโรงแรมเรียวคังเก่าแก่ กับคุณพ่อจอมลุกลี้ลุกลนที่เกิดที่ชิตามาจิ ดูเหมือนจะถูกคนรอบข้างคัดค้านอย่างหนัก เมื่อก่อนฉันเคยถามแม่ว่าทำไมถึงแต่งงานกับพ่อ แม่ก็ตอบกลับมาอย่างเขินๆ ว่า ก็เพราะแม่คิดว่าผู้ชายคนนี้น่ะ จะต้องมีอายุยืนถึงร้อยปีๆ น่ะจ้ะ แม่ไม่ชอบการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ก็เลยแต่งงานกับคนที่จะมีชีวิตยืนยาวกว่าตัวเองน่ะ แม่คะ...หนูก็อยากจะแต่งงานกับคนที่จะมีอายุถึงร้อยปี และหนูก็จะมีชีวิตให้ได้ถึงร้อยปีด้วย จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:18:22 ]

ความคิดเห็นที่ 47 . . . จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 48 "คุณอาซึมิเป็นคนมอบความทรงจำให้เด็กคนนั้นนะคะ" "ความทรงจำงั้นเหรอ...อุตส่าห์ได้รู้จักกันทั้งที แต่ก็ได้เจอกันแค่ที่นี่ ไม่ค่อยมีความทรงจำดีๆ ด้วยกันบ้างเลย ไปทะเลกันไหม ไปสร้างความทรงจำดีๆ ไงล่ะ...ไม่ได้งั้นเหรอ...งั้นตอนนั้นคงจะสงสารฉันจริงๆ สินะ" "เห็นคุณหมอเอาแต่ทำงานไม่ได้ไปทะเลนานแล้ว หนูก็เลยขอให้คุณอาซึมิ ช่วยพาคุณหมอไปทะเลหน่อยเท่านั้นน่ะค่ะ" จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ในช่วงแรกๆ น่ะ ก็ไม่รู้เลยว่าคนรอบข้างเขากำลังทำอะไรกันอยู่ หรือมีสีหน้ายังไงกัน แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ เราจะเชื่อใจคนๆ นั้น ได้มากน้อยแค่ไหน จริงๆ แล้ว ไม่ว่าจะเป็นคนที่มองเห็น หรือมองไม่เห็นก็ตาม...มันก็เหมือนกันนั่นแหละ การที่ตาบอดไม่ได้หมายความว่าจะล้มเหลวไปเสียทุกอย่าง บางทีก็เป็นโอกาสทำให้เราได้หันมามองชีวิตอีกด้านหนึ่ง จะเป็นแบบไหนกันนะ โลกใบใหม่ที่คุณหมอฟุรุยะพูดถึงน่ะ ฉันจะลองปิดตากลับบ้านจนกว่าจะถึงโตเกียวดู นี่...ที่นอกหน้าต่างน่ะ เธอมองเห็นอะไรบ้าง? ...มองเห็นทะเลโชนันค่ะ ท้องทะเลยามอาทิตย์อัสดงน่ะค่ะ วิวนอกหน้าต่างบนรถไฟแบบนี้น่ะ ช่วงหลังๆ นี่ ฉันไม่ค่อยจะได้สนใจเลยนะ ..อาทิตย์อัสดง สวยมากนะคะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:28:50 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คนเราน่ะ ถ้าได้เกิดมาสองหน หนแรกจะได้อยู่เพื่อใครสักคนหนึ่ง ส่วนหนที่สองก็จะได้อยู่เพื่อตัวเอง แต่ทว่าคนเราน่ะ เกิดได้แค่หนเดียว ถ้าใช้ไปเพื่อใครบางคนแล้วล่ะก็... พอสิบปีผ่านไป ยี่สิบปีผ่านไป อยู่มาวันหนึ่ง เธอจะต้องรู้สึกเจ็บใจทีหลังอย่างแน่นอน พอถึงตอนนั้นน่ะ เจ้าลูกคนนี้คงจะต้องรู้สึกเจ็บแค้นผู้ชายคนนั้น ฉันจะปล่อยให้เขาไปมีชีวิตที่เดียวดายอย่างนั้นได้ยังไง . . . ลูกตัดสินได้หรือยังล่ะ ว่าต่อไปจะทำยังไง หนูกับอาซึมิน่ะ บางที..อาจจะมีความสุขอย่างที่คุณพ่อหวังไม่ได้ แต่หนูคิดว่าความสุขมันสามารถมีได้หลายรูปแบบนะคะ สำหรับหนูแล้ว..คือการมีชีวิตโดยไม่หลอกตัวเองน่ะค่ะ ตอนที่พ่อตั้งชื่อให้ลูกน่ะ...รู้หรือเปล่า ข้าวน่ะ หว่านในฤดูใบไม้ผลิและเติบโตในหน้าร้อน พอถึงฤดูใบไม้ร่วงก็ได้เวลาเก็บเกี่ยว และให้ดินได้พักในหน้าหนาว เมื่อผ่านทั้งสี่ฤดูไป ถึงจะออกรวงมาให้เรายังไงล่ะ คนเราก็เหมือนกันว่าไหม... ทั้งสี่ฤดูผ่านไปช้าๆ เมื่อเวลาผ่านไปนานแข้า เราก็จะเก็บเกี่ยวดอกผลของมันได้เอง ลูกเองก็ได้เวลาแล้วนะ ฤดูที่ลูกจะห่างจากพ่อแม่น่ะ มาถึงแล้ว ชิกิ ใช้ชีวิตไปตามที่ลูกต้องการเถอะ แต่พ่อมีเงื่อนไขอยู่ข้อหนึ่ง ยังไงก็ต้องมีความสุขให้ได้นะ สักวันหนึ่งแกก็จะมีลูก ได้เป็นแม่คน สร้างครอบครัวที่มีความสุข แล้วสักวันหนึ่งลูกของแกก็จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ได้พบกับคนที่ชอบ แล้วก็คงจะมีหนทางของตัวเองต่อไปอีก ตอนนั้นแหละ ที่ชีวิตของลูกจะถึงฤดูเก็บเกี่ยวบ้างยังไงล่ะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 51 "...ตอนที่พบกับคุณอาซึมิครั้งแรกๆ น่ะคิดว่าไม่มีทางจะชอบคนๆ นี้แน่ๆ ก็ไม่รู้ว่าใช้คำว่าชอบ จะถูกต้องหรือเปล่าเพียง แต่ที่คุณอาซึมิเคยบอกว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้ เป็นแค่ความสงสารเห็นใจน่ะ บอกได้เลยว่าไม่ใช่แน่นอน แต่ไม่รู้ว่าจะหาคำพูดมาอธิบายอย่างไรดี สิ่งเดียวที่บอกได้ก็คือ ยังมีคนที่รอคอยว่าจะได้พบกับคุณอาซึมิอยู่อีก อย่างคุณหมอฟุรุยะ...ที่ยอมให้ฉันหยุดงานมาพบคุณ พวกเด็กๆ...ที่โรงพยาบาล ทุกคนกำลังเฝ้ารอที่จะพบคุณอยู่นะ รวมถึง...ตัวฉันด้วย ถ้าหากว่า...ยังคงรู้สึกเสียดายอยู่ล่ะก็ จนกว่าจะถึงวันนั้น ไม่ว่าจะอีกหนึ่งใบ...สองใบ...จะไม่ลองกลับมาถ่ายภาพดูอีกครั้งหรือคะ และถ้าเป็นความต้องการของคุณล่ะก็ ฉันก็อยากจะอยู่เป็นกำลังใจข้างๆ คุณอาซึมิตลอดไป" จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เมื่อก่อนในสวนน่ะเคยปลูกต้นคินโมคุเซต้นใหญ่ๆ ไว้ด้วยนะ พอเข้าฤดูใบไม้ร่วงก็จะมีกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วบ้านเลย พอดอกไม้ร่วงหล่นลงมา สวนในบ้านก็เหมือนกับมีหิมะสีทองปกคุลมอยู่เต็มไปหมด ชุนซุเกะเขาชอบปีนต้นไม้ต้นนั้น พอถึงยอดก็จะเรียก "แม่ครับ แม่ครับ" แล้วก็โบกมือหยอยๆ พอถึงปีที่พ่อเขาเสีย ต้นไม้นั้นก็แห้งตายไปด้วย เพราะอย่างนั้นแม่ก็เลยเปลี่ยนมาปลูกดอกไม้แทนน่ะ เพื่อจะได้คอยดูแลให้ลูกๆ ได้เจริญเติบโตแข็งแรง ปลูกแบบไม่ให้มีแมลงมาไต่ตอม ทั้งดอกป๊อปปี้ ไฮเดรนเยีย ทานตะวัน คอสมอส พริมโรส ... จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 นี่ก็น่าจะเป็นหนึ่งใน Self Esteem นึกถึงโฆษณาดังชิ้นหนึ่งกันไหมคะ ? ''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''' ในห้องนี้น่ะ มีเด็กที่ป่วยหนักอยู่ เธอรู้ไหมว่าเป็นเด็กคนไหน ...ใช่เด็กคนนั้นหรือเปล่าคะ มาซาโอะน่ะ แค่กระดูกหัก พักสักอาทิตย์ก็ออกจาก รพ. ได้แล้ว เด็กคนที่ดูจะแข็งแรงนั่นน่ะ ชื่อ คาวาเนะ ฟุมิยะ ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย ตอนนี้เขาเหลือเวลาน้อยมาก ตัวเขาเองก็รู้ดีนะ แต่เขาก็ยังเป็นคนสร้างบรรยากาศให้กับเพื่อนๆ ได้หัวเราะกัน แล้วก็พยายามเต็มที่ ที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยความร่าเริง นี่แหละ แผนกผู้ป่วยเด็กล่ะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอโทษนะครับที่ร้องเพลงให้พี่ไม่ได้ ...แค่ฟุมิยะตั้งใจจะร้องเพลงให้ พี่ก็ดีใจแล้วล่ะ คุณหมอชิกิน่ะ เขาบอกว่าชอบพี่ชายนะครับ แล้วพี่ชายล่ะ ชอบคุณหมอชิกิหรือเปล่า ...ชอบสิ ดีจังเลย ผมน่ะ..รักอายานะจังเขาข้างเดียวล่ะ ...ไม่สารภาพไปล่ะ ไม่มีทางเด็ดขาด ถ้าผอมบอกว่าชอบไปล่ะก็... พอผมไม่อยู่ อายานะจังก็ลำบากแย่สิเพราะฉะนั้นผมไม่บอกดีกว่า ...งั้นเหรอ เพราะว่าชอบถึงบอกไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ใช่เลย เพราะว่ารักถึงได้บอกลา จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 05:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ผมน่ะ เป็นคนที่ไม่ยินดีกับความใจดีของคนอื่น แล้วก็ไม่ค่อยยอมรับความหวังดีของคนอื่น มาแต่ไหนแต่ไรแล้วแต่พอได้มาเจอเธอ ก็รู้สึกว่าผมเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะยามเศร้า หรือหมดหวัง พอได้เห็นรอยยิ้มของเธอแล้วก็ฮึดสู้ขึ้นมาได้อีกครั้ง ในคืนที่ตัวสั่นเพราะความกลัว แค่เธอกุมมือผมเอาไว้... รู้สึกว่าผมจะขอยืมมือของเธอมาโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่รู้ว่ามือนั้นน่ะ ...จะต้องแบกความลำบากเอาไว้แค่ไหนก็ตาม ผม...ไม่อยากกีดกันทางเธอหรอกนะครับ . . . ตอนที่ฉันเริ่มชอบเขา ฉันเองก็คิดว่านี่เป็นความสงสารหรือเปล่านะ หรือว่าเพราะเขาไม่สบาย ฉันถึงชอบกันแน่นะ   เวลาที่ได้อยู่กับเขา ฉันรู้สึกสนุกมาก ก็แค่นั้นเอง ไม่ว่าข้างหน้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม ถ้าได้อยู่กับเขาฉันก็พอใจ   ถึงเขาจะบอกลา เพราะว่าชอบฉัน แต่ฉันน่ะ เพราะว่าชอบ ก็เลยอยากจะมอบรอยยิ้มให้เขามากกว่า จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 06:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตอนนี้ ได้เวลาเฉลยคำถาม คำตอบสำคัญของเรื่อง แล้วล่ะค่ะ ที่จริงว่าจะไม่โพสต์ รอให้ดูเองคงจะลุ้นมากกว่า เห็นกระทู้อื่นก็มีคนมาเฉลยบ้างแล้ว ถ้าใครที่ยังไม่รู้ ก็รอลุ้นดีกว่านะคะ ข้ามข้อความใน คคห.กับอีก คคห. ข้างล่างนี้ไป จริงๆ มันไม่ได้เป็นความลับอะไรหรอกนะ ไม่ได้เป็นจุดเปลี่ยนของเรื่อง แต่ว่า "จี๊ด" สมกับเป็นคำตอบ ของคำถาม ที่เป็นคำโปรยของเรื่องมากๆ เลยน่ะ :::::::::::::::: :::::::::::::::: :::::::::::::::: :::::::::::::::: คุณอาซึมิ เวลาน่ะเป็นสิ่งที่ย้อนกลับมาไม่ได้นะ เรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็แก้ไขไม่ได้เหมือนกัน แต่คนเราน่ะไม่เหมือนกันหรอกนะครับ เราลบความทรงจำที่ไม่ดีได้..ด้วยความหวัง และลบรอยน้ำตาได้...ด้วยเสียงหัวเราะนะครับ ถึงแม้ว่า ตาจะมองไม่เห็น แต่คุณอาซึมิเองก็ค้นพบสิ่งที่สำคัญกว่าแล้ว ไม่ใช่เหรอครับ ฉันรู้แล้วล่ะค่ะ...ว่าสิ่งที่อยากจะให้คุณเห็นเป็นอย่างสุดท้ายคืออะไร วันพรุ่งนี้ค่ะ....วันพรุ่งนี้ไงคะ แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 52 06:31:56 แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 52 06:26:00 จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 06:09:34 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ส่วนภาพนี้ อภิมหาสปอยล์ ค่า ชอบการสื่อด้วยภาพของซีรี่ส์เรื่องนี้จัง เลยตั้งใจ cap และทำภาพอยู่หลายวันจนไม่ทันซีรี่ส์เริ่มฉาย ถ้าหลงมาอ่านแล้ว หวังว่าจะมีคนอยากดูเพิ่มขึ้นนะคะ ไม่อยากให้พลาดเรื่องดีๆ เพราะเข้าใจผิดว่ามันเศร้า เลยพาลไม่อยากดูน่ะ ที่จริงมีเรื่องฮาๆ น่ารักอีกมาก แต่เอามาเฉพาะซึ้งๆ นะ ูู^^ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 06:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ใครมีแง่มุมอื่นๆ มาร่วมแบ่งปันกัน เชิญได้นะคะ จากคุณ : Quasar - [ 31 ม.ค. 52 06:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ขอยืมวลีอมตะจากเรื่อง Love Story มาแล้วกันค่ะ "LOVE MEANS NEVER HAVING TO SAY YOU'RE SORRY" จากคุณ : ก (Eureka101) - [ 31 ม.ค. 52 11:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องนี้ ภาพจะต้องสื่อความหมายดี เพราะพระเอกเป็นช่างภาพ ถ้าสื่อไม่ดีก็เสียชื่อหมด มืออาชีพแท้ๆ ขอบคุณสำหรับกระทู้นี้ค่ะ จากคุณ : ดำ - [ 2 ก.พ. 52 09:01:58 A:125.25.68.112 X: TicketID:155125 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบรรยายคำพูดที่เราประทับ จากตอนที่ 2 นะคะ "ของที่ทำตก" เราชอบ ฉากที่ ซุนสุเกะ (Fujiki Naohito) เดินออกมาจากโรงพยาบาล หลังจากที่ จักษุแพทย์ แจ้งว่า ตาเขาจะมองเห็นได้ มีเวลาอีก แค่ 3 เดือน เท่านั้น ชุนสุเกะ พยายามยิ้ม แต่ในใจเขานั้น ปวดร้าว ดั่งกับโลกทั้งโลก ได้ทลายลงมา ต่อหน้า และ ชิกิ (Kanno Miho) ก็ พูดขึ้นมาว่า มีคำ ๆ นึง ที่เราเรียกกันว่า "ความปวดร้าวที่มองไม่เห็น" อย่างคนที่ต้องถูกตัดขาทิ้ง ทั้ง ๆ ที่ไม่เต็มใจนั้น ก็จะมีอาการหลอนขึ้นในจิตใจ ถึงแม้ จะสูญเสียขาของตน ไปแล้ว แต่ก็ยังคง มีความรู้สึก เจ็บปวดอยู่ และยังคงรู้สึกเหมือนกับว่ายังมีขา ข้างนั้น อยู่เช่นเดิม บางที นั่นเพราะว่า ไม่ว่า ใครก็ไม่อยากเชื่อว่า จะมีสิ่งเลวร้าย เกิดขึ้นกับตัวเอง นั่นเอง ถ้าหัวใจของเรา ยังไม่ยอมรับ ความจริง ที่ว่า วันนี้ ไม่ใช่เมื่อวาน และ พรุ่งนี้ก็ไม่ใช่วันนี้ เราเอง ก็คงจะไม่มีทางเข้มแข็ง ขึ้นมาได้ บางที เราคงเป็นสิ่งมีชีวิตเดียวบนโลกใบนี้ ที่กลัวว่า วันพรุ่งนี้ จะมาถึง ก็ได้ จากคุณ : suwanna_jspp - [ 2 ก.พ. 52 11:22:25 ]

ความคิดเห็นที่ 62 แวะมากรี๊ดให้ภาพใน"ความคิดเห็นที่ 57"ค่ะถูกใจมากกกกกกกกกกกกกเอาgiveไปเลยละกัน กรี๊ดดดดดดดดดดดดังๆให้ภาพนี้อีกที่ 555+ แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 52 10:10:08 จากคุณ : k-jap (อ้อมแขนอันอบอุ่น) - [ 9 ก.พ. 52 10:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 63 # 57   ได้ดูตั้งแต่ต้นแหละตัวเอง มาขาดสองสามตอนท้ายๆ เค้าจะดูต่อไป   แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 09:49:06 จากคุณ : เช้านี้ยังมีเธอ - [ 11 ก.พ. 52 09:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เราอยากได้ script หนังเรื่องนี้ที่เป็นภาษาญี่ปุ่น อะ ไปหาได้ที่ไหนค่ะ ช่วยบอกหน่อยนะคะ อยากได้จริงๆนะ จะเอามาหัดฟังและเรียนภาษาญี่ปุ่นนะ รบกวนด้วยนะคะ จากคุณ : kiA - [ 24 ก.พ. 52 21:50:13 A:124.120.65.105 X: TicketID:205955 ]