วันนี้เดินผ่านแผงหนังสือพิมพ์ สะดุดตากับหนังสือพิมพ์ไทยรัฐมากๆ
ไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่ยืนดู มีอีกสามคนยืนดูร่วมกับเรา
และพูดออกมาเหมือนที่เรากับแฟนพูดว่า
ทำไมถึงไม่เซ็นเซอร์ ,, น่ากลัว ,, น่าสงสาร ฯลฯ
ไม่มีใครซื้อ เพราะหดหู่ใจ ดูเสร็จก็เดินออกมาจากหน้าร้าน
.
.
ภาพที่เห็น คือศพ 3 ศพ ที่เสียชีวิตอย่างน่าอนาจใจ
เลือดเลอะเปรอะเปื้อน ใบหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดก่อนเสียชีวิต
...
ไทยรัฐมีการตลาดแบบนี้หรอคะ
คุณถือว่าประสบความสำเร็จที่เรียกให้คนสนใจหนังสือพิมพ์ของตนเองแล้วใช่รึเปล่า ?
แต่การกระทำของคุณ ..
ไม่ต่างอะไรกับ "การมีความสุขความสำเร็จบนความทุกข์ใจของคนอื่น"
- ทำไมถึงไม่คิดที่จะให้เกียรติผู้เสียชีวิตบ้าง
ภาพมันไม่น่าดูเลยรู้ไหมคะ
เค้าไม่ได้เป็นผู้ร้ายที่คุณจะเอาขึ้นหน้าหนึ่งประจาน
ขนาดคนปกติเวลาถ่ายรูป ยังอยากให้คนอื่น เห็นรูปตัวเราเองให้สภาพที่น่าดูเลย
- ทำไมไม่คิดในทางกลับกันว่า
"ถ้าศพเหล่านั้นคือญาติของคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร"
คนที่เสียชีวิตเวลาที่สภาพศพไม่น่าดู เวลารดน้ำศพ ญาติๆยังเอาผ้าปิดบังเลย
การกระทำแบบนั้น เป็นการให้เกียรติผู้ตายไงคะ
แต่นี่คุณที่ไม่ใช่ญาติทำให้คนทั้งประเทศเห็นสภาพของพวกเขาได้อย่างไร
เรายืนดูก็จริง แต่ไม่ได้สนใจที่จะซื้อมาอ่าน มันอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็นมากกว่า
ทำไมชีวิตของคนเหล่านั้น ถึงโชคร้าย ขนาดที่เสียชีวิต ก็ยังมีหนังสือพิมพ์ฉบับนี้มาซ้ำเติม
ไม่ได้อคติกับไทยรัฐ แต่วันนี้เดินดูฉบับอื่นๆแล้ว ไม่เจอที่โหดร้ายขนาดนี้เลยจริงๆ
เราอาจจะบรรยายความรู้สึกที่มี ออกมาเป็นคำพูดได้ไม่ดีนัก
เพราะมันเป็นความรู้สึกที่อยู่ในใจลึกๆ ว่า "ไม่ควรทำ"
ถ้ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรง ช่วยเซ็นเซอร์ บ้างนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ปล. ไทยรัฐอาจคิดว่าการที่เราตั้งกระทู้ยิ่งทำให้คนอยากเห็นอยากรู้
แต่เราไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกจริงๆ เราบอกเพราะคิดว่าคุณคิดไม่ออก หลังจากบอกไปแล้ว คิดว่าคุณจะคิดออกแล้วนะคะ ว่า อะไรคือสิ่งที่ควรจะทำ
ต้องขออภัยผู้เสียชีวิตและญาติผู้เสียชีวิตที่พูดพาดพิงถึงนะคะ
(เพิ่มประโยคนิดหน่อยค่ะ)
แก้ไขเมื่อ 09 ก.พ. 52 00:14:24
ภาพข่าวของ นสพ ไทยรัฐ วันที่ 8 กพ. 2552 รุนแรงไปรึเปล่าคะ .. เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างนะคะ
... เข้ามาดู