ดิชั้นมายินดีกับมะพร้าวด้วยนะคะ ผลงานหล่อนในครั้งนี้เหมาะสมกับตำแหน่งจริงๆไร้ข้อกังขาเลยค่ะ
ชนะรายการนางแบบในช่วงที่ Coco Rocha กำลังรุ่งและเป็นที่จับตามองอย่างสูงสุดนี่เรียกว่ามาถูกที่ ถูกเวลา และเล่นถูกวิธีจริงๆค่ะ
ส่วนตัวชอบทัศนคติของนางแบบคนนี้มากเหมือนกัน เคยอ่านบทสัมภาษณ์ร่างนี้ทุกครั้ง เธอจะออกแนวเป็นคนที่มีศักยภาพสูงช่างภาพดีไซน์เนอร์คนใหนๆก็ต้องการตัวแต่ตัวเองกลับไม่ได้คิดว่าจะดีเริ่ดหรือใครจะชอบมากขนาดนั้นมาก่อน ดูมีเสนห์และถ่อมตัวดีมากค่ะ ไม่แปลกใจที่กราฟเธอในช่วงนี้กะดกขึ้นสุดขีดเพราะสูงทั้งลุคที่ตรงตามเทรนพอดิบพอดีทำให้ยิ่งมาแรงและ personality (รายการ ANTM ดูไว้ personality ของนางแบบที่ดีจริงๆต้องเป้นแบบนี้ย่ะ ไม่ใช่ไก่กาวี๊ดว๊ายกระตู้วู้ทำตัวโลว์บังออหรี่สีลมแล้วแถว่าบุคลิกเริ่ด..อุ๊ย นอกเรื่อง)
แล้วก็นังพุทรา ปกติเห็นหล่อนจะเล่นใครก็รีเซิซร่างมาประหนึ่งทำธิซิซส่งปลายภาค ร่างนี้ก็ไม่เว้น ทำให้เข้าถึงร่างได้ถ่องแท้และเห็นถึงความตั้งใจในการส่งงานทุกครั้ง
อยากบอกว่างานในรอบสุดท้ายนี่ถ้าดิชั้นเป็นกรรมการก็คงเลือกงานหล่อนนั่นแหละค่ะ โดยเฉพาะปกโวคนั่นลายเซ็น Vogue Italy เด่้นชัดและแอบขบถตามซิกเนเจอร์หัวนี้ที่ไม่เหมือนหัวอื่นๆของโวคชาติอื่นๆจริงๆ เริ่ดค่ะ
แล้วก็ถึงเวลาที่ต้องลาจากร่าง Eugenia Volodina อย่างที่รู้ๆกันว่าลอคอินนี้ชอบทรงนางแบบลุควินเทจไม่ก็ลุคคลาสสิคไร้กาลเวลา ก็เลยปิ๊งนางแบบคนนี้มานานมากๆแล้วเพราะเป็นทอปโมเดลยุคหลังมิลเลเนียมไม่กี่คนที่เป็นแนวสวยคลาสสิคแบบผู้หญิงเต็มวัย ส่วนตัวคิดว่านี่คือซูเปอร์โมเดลโพเทนชัลสูงมากคนหนึ่ง ที่แอบ "นอกสายตา" ไปบ้าง จากการที่ได้เจาะรายละเอียดของเธอมา
จากที่เคยดูสารคดีอัตชีวประวัติตัวเธอในยูธูป จะรู้ว่าเธอค่อนข้างสู้ชีวิตพอควรเลย เกิดมาในครอบครัวชนชั้นแรงงาน พ่อแม่ทำงานซ่อมรองเท้า ด้วยความหวังที่อยากให้ฐานะของครอบครัวดีขึ้นเลยหยุดเรียนมาเอาดีกับการเป็นนางแบบ ซึ่งกว่าที่เธอจะประสบความสำเร็จในฐานะนางแบบได้แบบในทุกวันนี้ ก็ต้องเป็นนางแบบโนเนมนอกสายตาไปแคสติ้งตามที่ต่างๆแล้วโดนปฏิเสธเป็นประจำ สมัยประกวดโมเดลคอนเทสท์ที่บ้านเกิดก็ไม่ชนะ มาตายเอาดาบหน้าที่ปารีสก็โดนเอเจนซี่ดองเป็นลูกเมียน้อย
จนวันที่ได้เจอ Steven Meisel โดยบังเอิญในร้านอาหาร พอรู้ว่านี่คือช่างภาพที่สามารถทำให้นางแบบเป็นดาวรุ่งในเพียงชั่วข้ามคืนได้ ก็ไม่รอช้าที่จะทำเป็นแกล้งเดินไปมาในร้านอาหารเพื่อให้คนในร้านนหยุดหันมามอง แล้วก็ได้ผลเพราะพอนั่งกลับที่เดิมปุ๊บเลขาของไมเซิลก็เดินเข้ามาถามว่าหนูเป็นนางแบบหรือปล่าวทันที
แล้วหลังจากวันนั้น ชีวิตก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ด้วยปก Vogue Italy ที่ไมเซิลถ่ายให้ในปี 2002 ที่เป็นใบเบิกทางสู่โลกนางแบบโลกชั้นนำโดยทันที
ยิ่งพอศึกษาเรื่องนางแบบคนนี้ไปอีก ใน Vogue US ปกรวมเทพปี 2004 ก็จะยิ่งย้ำในความนอกสายตาไปใหญ่ เพราะตอนแรกก็มีเธออยู่ในลิทส์เป็นสิบทอปโมเดลแห่งยุค แต่พอตีพิมพ์จริงก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร รูปรวมสิบนางแบบหน้าปกแลเซทถ่ายแบบกลับถูกตัดทิ้งเหลือเก้า
จะว่าป๋าไมเซิลไม่ปลื้มแล้วก็คงไม่เชิง เพราะหลังจากนั้นก็ได้ปก Vogue Italy อีกรอบ รึป้าแอนนาสั่งตัดก็ไม่ใช่อีกเพราะงานใน Vogue US ก็มาอีกเรื่อยๆ หรือเพราะ portfolios ในตอนนั้นไม่แข็งพอก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้แน่นอน แค่แอดน้ำหอมอย่างเดียวก็กวาดไปสองสามแบรนด์แล้ว
สุดท้ายรู้สึกดีใจมากที่สามารถพาร่างนี้ขึ้นสู่จุดพีคได้สำเร็จ พอทไม้ตายเธอทุกรอบก็ปล่อยมาใช้หมดเรียบร้อยแล้ว (จนไม่เหลือให้ปล่อยในรอบสุดท้าย 555) แม้จะไม่ชนะก็ไม่เสียใจอะไรเลย อย่างน้อยเราก็ทำให้ทุกคนเห็นว่าเธอคนนี้ไม่ "นอกสายตา" อย่างที่มองกันเผินๆแล้ว
แล้วก็ก่อนจากกันจริงๆ...ชื่อดิชั้นอ่านว่า "โก-ได-ว่า" นะเคอะ มามี๊เห็นภาพเลดี้โกไดว่าแก้ผ้าเย่อกับม้าอย่างอ้อร้อและ เลอค่า แล้วเลยมาตั้งให้ลูก ไม่ใช่ โกดิว่า หรือ กบดิว่า
กีซซซซซซซซซซซซซซ อุ๊ย..ประหนึ่งเป็นคาทาเจนน่าเลยเค่อะ ขอมาเหวี่ยงแบบเริ่ดๆก่อนไปซักหน่อย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 01:36:43
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 01:26:28
แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 52 01:25:54
*#*#*[JULIE's FASHION CLUB]*#*#* : CONGRATS TO SUPERMODEL
