ความคิดเห็นที่ 1 เคยชอบอ่านการ์ตูนผีเล่มละ 1 บาท 5 บาท ดูจากสภาพหนังสือ เหลืองมาก ๆ น่าจะประมาณเกือบ 20 ปีที่แล้ว คืออ่านตั้งแต่จำความได้ ตอนเด็ก ๆ ชอบตามป้าออกไปเดินตลาดยามค่ำคืน ก็ต้องแวะร้านหนังสือตลอด ด้วยความเป็นเด็กที่ชอบอ่านการ์ตูนอยู่แล้ว  ตอนนั้นรู้สึกว่าซื้อการ์ตูนนี่คุ้มค่าเงินดีจัง 1 บาทก็ 1 เรื่อง 5 บาทก็ 5 เรื่อง (การ์ตูนตาหวานของญี่ปุ่นนี่ตอนนั้นยังไม่รู้จักนะกว่าจะรู้จักก็สมัยมัธยมแล้วนู่น) ใช่ว่าการ์ตูนจะมีแต่เรื่องผี ๆ นะ เรื่องชาวบ้านทั่ว ๆ ไป เรื่องขำขัน เรื่องชิงรักหักสวาทก็มี -_-‘ คือมานั่งคิดดูตอนนี้ การ์ตูนนี่ก็ไม่เหมาะกับเด็กหรอก บางเรื่องก็อาจจะได้ถึงเรท 18+  เลยทีเดียว แต่ตอนนั้นโชคดีที่เป็นเด็กไร้เดียงสา(ตรงไหน) อ่านเอาสนุก ๆ อย่างเดียว 555  ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังมีการ์ตูนเล่มละบาทขายอยู่หรือเปล่า เท่าที่เราเคยเห็นแผงหนังสือตามท้องตลาด ตอนนี้มีแต่แบบเล่มละ 5 บาท แต่มีให้อ่าน 3 เรื่องเอง จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ให้ดูด้านในเล่ม จะมีมุมให้ผู้อ่านส่งเรื่องทำความดีเข้าไป เรื่องไหนได้รับเลือกตีพิมพ์ก็ได้ค่าขนมเล็ก ๆ น้อย ๆ เราไม่เคยเขียนนะ ...เด็กเกิน  เคยแต่ตัดปกชิงโชคทอง (โลภแต่เด็กเลยตู) แต่ไม่เคยได้ทองสักสลึง ปกหลังก็จะเป็นมุมให้ความรู้เรื่องรอบตัวทั่ว ๆ ไปประมาณนั้น ป.ล. ไหน ๆ ก็พูดถึงเรื่องผีขึ้นมาละ นึกขึ้นได้ สมัยนั้นเรื่องผี ๆ ฮิตมาก ไม่ว่าจะเป็นละคร รายการโทรทัศน์ หรือแม้แต่รายการวิทยุ เราอ่ะติดรายการ “ลูกนกฮูก” มากเลย  ใครเคยฟังบ้างคะ คลื่นไหนจำไม่ได้แล้ว นานจัด เป็นรายการละครวิทยุน่ะ น่ากลัวสุด ๆ เวลาทุ่มกว่า ๆ มาละ เราชอบระดมเพื่อนเล่นแถวบ้านมาสุมหัวใต้ผ้าห่มกัน ปิดไฟสร้างบรรยากาศฟังกันด้วยใจระทึก คิดถึงเวลานั้นแล้ว สุดยอด...น่ากลัว จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 การ์ตูนเบบี้ ขายหัวเราะ มหาสนุก ครองใจเด็ก ๆ ยุคนั้นได้เป็นอย่างดีเลย ด้วยความที่อ่านง่ายบวกกับราคาไม่แพง เด็ก ๆ ก็นิยมอ่านกันเป็นที่แพร่หลาย เราก็อ่านมาตั้งแต่สมัยเล่มใหญ่หน่อย ตอนนั้นราคา 5 บาทเอง ที่เห็น ๆ  เขียนราคาบนปกนั่น ไม่ต้องแปลกใจนะคะ เคยคิดจะเอาทุกเล่มไปเลหลังขายที่ตลาด ไป ๆ มา ไม่อยากขายซะงั้น ก็เลยเหลือเป็นสมบัติเก่าเก็บมาจนถึงตอนนี้ล่ะค่ะ ^-^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:18:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จากเล่มใหญ่ ก็มีการปรับรูปโฉมใหม่เป็นขนาดกะทัดรัด รายสัปดาห์ เล่มละ 10 บาท เราก็ตามอ่านมาได้อีกสักระยะ ก็ค่อย ๆ เลิกอ่านไป เพราะไปติดการ์ตูนตาหวานซะนี่ ก็นะ...ตอนนั้นหัวใจวัยรุ่นมันเรียกร้อง 555 แต่ยังไงการ์ตูนสร้างรอยยิ้มแบบไทย ๆ ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำเสมออ่ะเนอะ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเล่มหลัก ๆ ฮิตติดตลาดแล้ว ก็มีอีกหลาย ๆ เล่มออกตามมาอีกหลายรูปแบบเลย สนุก ๆ หลายเรื่อง จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลืมการ์ตูนเหล่านี้ไปหรือยังเอ่ย ครั้งนึงก็เคยสร้างความฮาให้เราเหมือนกันนะเนี่ย แต่อาจจะไม่ได้เป็นที่รู้จักแพร่หลายเท่าขายหัวเราะและมหาสนุก หัวเราะคลายเครียดเป็นของ สนพ.บงกช เล่มที่เห็นนี่ช่วงประมาณปี 34 35   สบายหัวเราะก็ออกมาช่วงปี 35 ตลาดตลกนี่ ชื่อทีมงาน แอบเป็นคนที่เรารู้จักหลายท่านเลย ที่ปรึกษา – สมบัติ เมทะนี, เรวัติ พุทธินันท์, ประภาส ชลศรานนท์ บก.ผู้ช่วย – อิงค์ ปรนัย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “โดราเอม่อน” ใช่แล้ว...ฉันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ อิ อิ ชีวิตของเด็กยุค 80-90 จะมีอะไรดีไปกว่าการได้มีโดราเอม่อนเป็นเพื่อนล่ะเนอะ โชคดีที่ได้โตมาในช่วงเวลาที่โดราเอม่อนกำลังบูมสุด ๆ เลย จำความได้ก็มีม่อนเป็นเพื่อนแล้วอ่ะ ในรูปถ่ายวัยทารกก็มีตุ๊กตาม่อนถ่ายคู่ด้วย พอโตได้ความรู้ อ่านออกเขียนได้ ทั้งหนังสือ ทั้งวิดีโอ มีเท่าไหร่ก็ต้องหามารับชมให้แน่ใจว่าได้ดูครบทุกตอนกันเลยทีเดียว 555 จินตนาการของเด็กมันบริสุทธิ์เสมอแหล่ะ อย่างที่บอกว่าไปตลาดกับป้าบ่อย ๆ จะมีร้านขายหนังสือมือสองของลุงแก่ ๆ คนนึง เราก็จะไปปฏิบัติการคุ้ย ๆ มา มีโดราเอม่อนกี่เล่มก็ขน ๆ มาให้หมด ดูราคาปกสมัยก่อน เทียบกับจำนวนหน้าแล้ว มีความสุขมาก ๆ อย่าถามถึงสมัยนี้นะ  จะซื้อแต่ละเล่ม มัน...เครียด  -_-‘ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:27:23 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โดราเอม่อน สมัยที่ยังไม่มีลิขสิทธิ์ มีหลากหลายสำนักพิมพ์มาก ทั้งยอดธิดา, สามดาว, มิตรคอมมิคส์, สยามตูนส์, ฯลฯ มีเยอะจริง ๆ ยืนยันถึงความนิยมได้เป็นอย่างดี  รูปปกก็คลาสสิคมาก มากขนาดไหน สังเกตร่องรอยดู 555 จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อันนี้เป็นเซตของสำนักพิมพ์มิตรไมตรี สีสันสวยงามดี จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โดราเอม่อนเล่มนี้ 15 บาท แต่รวมการ์ตูนไว้ถึง 6 เรื่อง เป็นเรื่องโปรด ๆ ของเราทั้งนั้นเลย เฮนเบะนี่ปลื้มมาก จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนนี้เป็นยุคลิขสิทธิ์แล้ว โดราเอม่อนก็ยังครองใจเราอยู่เหมือนเดิม  เรื่องอายุไม่ต้องพูดถึง หยุดไว้เท่าน้องม่อนนั่นแหล่ะ  อิ อิ   จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ม้วนวิดีโอก็ถูกแทนที่ด้วยวิซีดี ต่อไปก็คงจะเป็นดีวิดี จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:34:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มีการ์ตูนเรื่องโปรดของใครบ้างหรือเปล่าคะ จินปุยน่าร๊ากนะ     จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 หลงรักเด็กชายหัวมันนี่มาตั้งแต่สมัยอยู่ ม.2 ช่วงนั้นเพิ่งวางขายเล่มแรกเลย ก็ได้ติดตามชีวิตชินจังจอมแก่นนี่มาจนถึงบัดนี้ กี่ปีแล้วก็อย่าไปนับเลย ไม่อยากจำ ฮ่า ๆ เด็กคนนี้ทำให้เราขำก็ได้ ร้องไห้ซึ้ง ๆ ก็บ่อยนะ ไม่อยากจะเชื่อ ยังไงก็คงติดตามต่อไปจนกว่าชินจังจะก้าวข้ามผ่านเด็กชายวัย 5 ขวบ จะมีวันนั้นไหมหนอ.... ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอลงเรื่องนี้หน่อยได้มะ ถึงมันจะเป็นเรื่องใหม่ แต่อยากเมาท์มากเลย เพราะมันเกี่ยวกับห้องการ์ตูนนี่โดยตรง อย่างที่รู้ ๆ กัน ว่าตอนนั้น (กี่ปีแล้วล่ะ) พ่อคามิยามะเขาฮิตติดชาร์ตในห้องนี้อย่างแรง เราก็อยากจะรู้ว่ามันขนาดไหน เลยไปหามาอ่านบ้าง เป็นการ์ตูนผู้ชายเรื่องแรกเลยที่ลองอ่าน โชคดีที่เราเป็นคนประเภทที่อ่านแล้วสามารถเข้าถึงได้ (คือเรื่องนี้ อย่างที่รู้กันใช่มะ มี 2 กระแส ไม่มึนก็มันส์ล่ะครับพี่น้อง 555) แบบว่าปัญญาเราถูกบั่นทอนได้ง่ายด้วย สุดท้ายก็บรรลุปรัชญาไปเรียบร้อยโรงเรียน “คุโรมาตี้” เอวัง....     แถมลิงค์กระทู้อันยาวนานของคุโรมาตี้ สงสัยจะมีของดี เลยยังไม่หมดอายุ  หุ หุ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5284607/A5284607.html จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หนังสือการ์ตูนเกมทาโรทริก มีใครพอจำได้มั่งมั้ยเนี่ย  สะสมซองเปล่าทาโรแล้วก็เอาไปแลกมา เนื้อหาในหนังสือก็จะประมาณโคนันน่ะ มีคดีให้สืบ แล้วก็สร้างทางเลือกขึ้นมา เราก็เลือกไป ทายผิดก็ต้องย้อนกลับไปคิดเลือกทางเลือกใหม่ ถ้าทายถูกก็จะได้เล่นต่อไป ข้ามไปหน้านู้นหน้านี้ จนกว่าจะได้ไปถึงหน้าสุดท้าย เล่มท้ายสุด เป็นอันจบเกม ปิดคดี จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนังสือต่าง ๆ เหล่านี้ทำให้เราคิดถึงสมัยตอนเรียนประถมน่ะ โดยปกติทางโรงเรียนจะจัดให้ร้านหนังสือข้างนอกเข้ามาจัดซุ้มขายประมาณเทอมละครั้ง อะไรประมาณนี้ ด้วยความเป็นเด็ก หนังสือเกม หนังสือนิทาน หนังสือความรู้ หนังสือการ์ตูน ราคา 10 บาท 20 บาท เป็นอะไรที่โปรดปรานมาก อยากได้ไปเกือบซะทุกเล่มเลย แต่ดูท่าแล้วจะเอนเอียงไปทางนิทานแฮะ   พูดถึงการมาเปิดซุ้มในโรงเรียนก็ชวนให้คิดไปถึง รถไมโล รถโอวันติล ถ้าวันไหนได้รู้ว่าจะมีแจกล่ะก็ รู้สึกลาภปากมาก อิ อิ ก็อย่างที่รู้ ๆ กัน ว่ารสชาติของนมเย็น ๆ ที่แจกจากรถเนี่ยอร่อยกว่าที่ซื้อมาดื่มเองอีก รสมันเข้มข้นกว่าอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ปัจจุบันตามโรงเรียนยังมีไปแจกอีกไหม... ขอเล่าความฉลาดน้อยของเราให้ฟังนิดนึง สมัยอยู่ ป.3 โอวันติลเค้าจัดให้เขียนสโลแกนลงคูปองเพื่อนำไปชิงโชคหาผู้โชคดี แหม ไอ้เราก็เขียนบรรยายสรรพคุณต่าง ๆ นานาไปซะดิบดี ด้วยความที่ไม่รู้ความหมายของคำว่าสโลแกน น่าอายจริง ๆ ถ้าถามตอนนี้ก็ต้องตอบไปว่า “สดใส แข็งแรง ดื่มโอวันติล” 555 จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หนังสือเพลงประกอบการสอนเล่มนี้ ชอบมาก เปิดใช้งานบ่อย ๆ ตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม รวบรวมเพลงที่พวกเราคุ้นเคยเป็นอย่างดีเวลาที่ต้องทำกิจกรรม สภาพหนังสือก็เก่ามากแล้ว เลยจัดพิมพ์ลงเวิร์ดไว้ เผื่อเก็บไว้ร้องวันข้างหน้าเวลาคิดถึงเพลงสมัยเด็ก ๆ   เคยเอาเพลงบางส่วนมาโพสลงกระทู้ที่ห้องเฉลิมกรุงด้วย อยากรำลึกวันเก่า ๆ ตามไปร้องได้น๊า ^^ http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2008/11/C7228743/C7228743.html จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 16-17 ปีก่อน อยากจะร้องเพลงฮิตแต่ละที ไม่ได้มาคลิก ๆ หาเนื้อร้องจากกูเกิ้ลได้ง่าย ๆ เหมือนสมัยนี้นะ ต้องพึ่งหนังสือเพลงอย่างเดียวเลย  แต่ซื้อเล่มนึงก็คุ้มน๊า มีเพลงจากหลายศิลปินที่ฮิต ๆ ในเวลานั้นให้เลือกร้องได้เยอะแยะเลย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หนังสือนวนิยาย พล นิกร กิมหงวน ของ ป.อินทรปลิต เด็กสมัยนี้อาจจะไม่รู้จักแล้ว เอาจริง ๆ เด็กสมัยเราก็อาจจะไม่รู้จักเช่นกัน ก็เรื่องนี้แต่งตั้งแต่สมัย 70-80 ปีที่แล้วแน่ะ ส่วนตัวเราได้รู้จักนวนิยายเรื่องนี้ก็เพราะแม่ เห็นว่าชอบอ่าน เราก็เอามาอ่านบ้าง พอได้อ่านเท่านั้นแหล่ะ นี่มันเรื่องอะไรกันนี่ เรื่องราวก็บรรเจิด แถมด้วยมุขที่แพรวพราวอีก ทำให้คนหัวเราะเหมือนเป็นบ้า รวมไปถึงได้รู้เรื่องราวของวัฒนธรรมในยุคสมัยนั้นที่สอดแทรกลงไปในเนื้อเรื่องด้วย ก็ชอบมากเลย พอรู้เรื่องตัวละครและก็คาแรกเตอร์แล้ว ทำให้อ่านได้อรรถรสมากยิ่งขึ้น อ่านเรื่องที่มีอยู่ 2-3 เล่ม ไม่จุใจ ก็เลยมุ่งหน้าไปจตุจักรเลย หาร้านหนังสือมือสอง กว้านซื้อมาให้หมด อ่านกันให้ตายไปข้างหนึ่ง ตอนนี้ก็ไม่ได้ซื้อมาอ่านแล้ว เพราะว่าหาฉบับพิมพ์แบบดั้งเดิมยากมาก มีแต่แบบพิมพ์ใหม่ให้เห็นอยู่บ้าง แต่แพงเหลือหลาย อ่านอีกทีมุขก็คงไม่ค่อยฮาเท่าเดิมด้วย เพราะรู้มุขหมดแล้ว ฮ่า ๆ แต่ตัวเนื้อเรื่องถ้าอ่านอีกก็คงสนุกเหมือนเดิม จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 12:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาว่าด้วยเรื่องสัพเพเหระเรื่องอื่น ๆ กันบ้าง เริ่มด้วยขนมในวัยเยาว์ หมากฝรั่งสุดสุด เป็นการผสมผสานระหว่างหมากฝรั่งกับเม็ดเป๊าะแป๊ะ กินทีก็เพลินในปากกำลังสองเลย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หมากฝรั่งดันกิ้น  จำได้ว่าชอบกินมาก เพราะมันออกหอม ๆ หน่อย แถมชอบสะสมรูปลอกมาริโอ้ด้วย เป็นการแถมรูปลอกยุคแรก ๆ เลยมั้ง จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:01:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หมากฝรั่งซิกเซ้น   ยี่ห้อนี้หมากฝรั่งจะเป็นเส้น ๆ (ถ้าความจำไม่คลาดเคลื่อนนะ) ไม่มีอะไรมากที่เลือกซื้อมากิน มุ่งหมายจะเอาเกมมายากลในซองมาเล่นอย่างเดียวเลย ^-^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขนมจาจา ยี่ห้อนี้ในพันทิปจะถูกพูดถึงตลอดเวลาเมื่อถามถึงขนมที่ชอบในวัยเด็ก คงเป็นที่จดจำได้ง่ายล่ะเนอะ ก็แถมทั้งบ้าน ทั้งร้านต่าง ๆ ให้สะสมกัน สมัยก่อนเราก็มีเป็นหมู่บ้านเลย พอโต ๆ มาก็ต้องทิ้งไป ตั้งไว้แล้วฝุ่นมันเกรอะมาก ไม่ไหว -_-“ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:05:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ลงโฆษณาอีกแพคเก็ตนึง ไม่รู้อันนี้กะอันข้างบน แบบไหนมาก่อนกัน จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อันนี้เป็นตัวปั๊ม หมึกยังติดอยู่เลย จำไม่ได้ว่าแถมมาจากขนมอะไร มีใครจำได้บ้างมั้ยคะ น่าจะยังไม่นานเท่าไหร่ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:08:28 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สะสมแสตมป์คะแนนหมีแลกรางวัล โอ๊ย จำได้ว่ามุ่งมั่นมากกับการซื้อนมกระป๋อง กินจนอ้วนเลย ซื้อมาตุนเต็มไปหมดเพราะอยากได้แสตมป์หมีมาแปะลงสมุด เด็ก ๆ อ่ะเนอะ ก็ชอบเรื่องชิงโชค สะสมคะแนนแลกของ มันลุ้นดี สุดท้ายแลกได้กระเป๋าหมีมาหนึ่งใบ สมใจหมายละ 555 ขอบอกว่ากระเป๋าทนมากเลย 10 กว่าปีแล้ว ยังไม่ขาดเลย ขนาดใช้งานบ่อย ๆ (ของสมัยก่อนก็ทน ๆ อย่างเนี๊ยะแหล่ะมั้ง ของสมัยนี้ต้นทุนสูง คงได้ของไม่ค่อยจะดี) จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบอกว่าอันนี้ เด็กทั้งบางในตอนนั้น(แถวบ้านเรานะ) สะสมแลกรางวัล  “อะตุ๊กะ” กันหมด เราคิดว่าทางบริษัทขนมเขาสปอร์ตมากเลย แจกรางวัลเยอะ เพราะเราเห็นเด็กขี่จักรยาน อะตุ๊กะ กันเยอะมาก ๆ คือต้องสะสมครบ 2 เล่มถึงได้จักรยาน 1 คัน ใช่มะ แล้วใน 1 เล่มเนี่ย มันจะมีภาพหนึ่งที่หายากหน่อย เราเรียกว่าภาพงูหรือปลากระโห้ ไม่รู้ ไม่ค่อยแน่ใจอ่ะ ตอนนั้นก็ชวนป้าบุกไปร้านขายส่งขนม เหมาทั้งลังเลยคร๊าบ 555 ทุ่มทุนสร้างอีกแล้ว ใน 1 ลัง มันต้องมีภาพหายากที่ต้องการมาสัก 1 ใบล่ะ (บางคนอาจคิดว่า ไปซื้อจักรยานง่ายกว่าไหม แต่ถ้าคุณลองนึกย้อนภาพไปเป็นเด็ก มันก็ต้องมีอารมณ์ความภูมิใจในหมู่เพื่อน ที่ได้ทำอะไรแบบนี้อ่ะนะ อิ อิ) สรุป ในลังนั้นเราได้ภาพหายากมา 2 ใบ ยังไงก็ได้จักรยานแน่นอนละ แต่เจ้ากรรม พี่เรา(ลูกพี่ลูกน้อง)ดันมาขอไป 1 ใบ ด้วยความที่เป็นเด็กใจดี ไม่กล้าขัดก็เลยให้ไป ท้ายสุดแล้ว พี่เราได้จักรยาน อะตุ๊กะ ไปครองสมใจ 1 คัน แต่เราได้แค่ 1 เล่ม จำใจต้องไปแลก เพราะมันใกล้หมดเขตแล้ว คงรอ 2 เล่มไม่ไหว ก็เลยไปแลกรถบังคับวิทยุมา คันใหญ่มาก ที่สำคัญได้มาตั้ง 2 คัน ความจริง ตามกติกาเขาแจกคันเดียว สงสัยผลบุญแห่งความใจดีของเรานั่นเอง สวรรค์จึงเข้าข้าง ได้สิ่งตอบแทนกลับมา (ว่าไปนั่น) แล้วเราก็ไม่ค่อยได้เล่นหรอก รถบังคับ ตั้งทิ้งไว้ ผ่านไป 10 ปี ยางรถมันก็เสื่อม ก็เลยต้องเก็บไปทิ้งตามระเบียบ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบจัง จากคุณ : La Gioconda - [ 13 ก.พ. 52 13:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ย่อโลกลงสมุดกับคอนโด้ ถ้าจำไม่ผิด สะสมภาพธงชาติใช่ไหม คือเราไม่ได้สะสมอันนี้อ่ะ โปรดสังเกตรางวัล แหม แต่ละรางวัลเนี่ย เป็นที่ชื่นชอบและล่อตาล่อใจของเด็กในยุคนั้นจริง ๆ เลย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ชอบตลาดตลก กับขายหัวเราะ แล้วก็มหาสนุก แต่ก่อนไปเยวทางไกลต้องพกอ่านทุกที...มีความสุขมากมากมาก เดียวนี้การ์ตูนผีก็ต้องแพงขึ้นแถมบางเรื่องชักจะล่อแหลม และค่านิยมในการอ่านมันน้อยลงกว่าเก่านะเราว่า..ประมาณว่าเชยแหลก ต้องกระมิดกระเมี้ยนเวลาซื้อ.... อ่านกระทู้นี้แล้วคิดถึงวัยเด็กจัง...สนุกสนาน สบายไร้กังวล ตอนเด็กอยากโตเร็ว พอโตแล้วอยากกลบไปเป็นเด็กจัง น้ำตาซึมเลยนะเนี่ย จากคุณ : ... (พะโล้เพ็ด) - [ 13 ก.พ. 52 13:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนั้นที่เราสะสม รู้สึกจะเป็นขนมในเครือของทวิสตี้นะ ใครพอจำได้บ้างคะ ที่เป็นภาพบุคคลสำคัญของโลก แล้วก็ภาพสถานที่สำคัญหรือสิ่งมหัศจรรย์ต่าง ๆ ของโลก ชุดละ 1 เล่ม แต่ละเล่มก็มีภาพหายากอย่างละภาพอยู่แล้ว (ถ้าจำไม่ผิดเป็นภาพของเปเล่และทัชมาฮาลมั้ง) เราจำไม่ได้ว่าต้องสะสมยังไงถึงจะได้รางวัลอะไรบ้าง แต่ของเราคงสะสมไม่ครบอ่ะเพราะว่าไม่ได้รางวัลใหญ่ แต่ก็ได้รางวัลเล็กมาปลอบใจแทน นั่นคือตุ๊กตาหมีเรนฟลาวเวอร์ 1 ตัว (เกือบ 20 ปีแล้ว ตุ๊กตายังคงทนและเหมือนใหม่อยู่เลย) ถ้าพูดถึงของสะสมแลกของรางวัลแล้ว ในยุคนั้นยังมีอีกเพียบ ที่รู้จักกันดี ก็โดราเอม่อน ดราก้อนบอล เป็นเล่ม ๆ แปะแล้วไม่อยากไปแลกเลยอ่ะ เสียดาย แต่อีกอันที่จำได้แล้วไม่ค่อยเห็นเพื่อน ๆ ในนี้พูดถึงนัก ก็ภาพสะสม Ghost Buster บริษัทกำจัดผีอะไรสักอย่าง ที่จำได้เพราะว่าสติ๊กเกอร์การ์ดสวยมาก เป็นภาพ 3 มิติแปะลงหนังสือเล่มยาว ๆ แบบเดียวกับโดราเอม่อนแหล่ะ จะว่าไปยุคนั้นเฟื่องฟูไปด้วยของเล่นที่แถมจากขนมแล้วก็ของเล่นที่แถมจากอุปกรณ์การเรียนเนอะ เด็ก ๆ ก็มีความสุขสนุกสนานกันไป บางคนอาจจะมองว่าสิ้นเปลืองแต่ยุคนั้นค่าเงินก็ยังไม่แพงเหมือนปัจจุบัน เด็กในยุคสมัยนี้ก็ไม่มีโอกาสได้เล่นแบบนั้นแล้ว(กฎหมายไม่เอื้อ) พัฒนาไปอีกขั้นด้วยโลกแห่งยุคเทคโนโลยีกับคอมพิวเตอร์แทน แต่ถ้าเราเลือกได้ เราก็ขอเกิดในยุคที่เล่นของเล่น 5 บาท 10 บาทนั่นล่ะ มันรู้สึกได้ถึงความซื่อ ๆ ในตอนนั้นดี แล้วถ้าเพื่อน ๆ เลือกได้ จะเลือกเติบโตมากับอะไรคะ แต่ไม่ว่าจะตอบอะไร เราว่ามันก็ดีอย่างเสียอย่างเหมือนกันล่ะมั้ง     จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ใครยังสามารถจำการละเล่นแบบเด็ก ๆ กันได้บ้างคะ ตอนนั้นหาความสุขได้ง่ายมากเลยนะ หาเพื่อนสักคนสองคนมาเล่นด้วย เริ่มจากการเล่นที่ไม่ต้องใช้อุปกรณ์ ก็มีตั้งแต่ ตบแผละ วิ่งไล่จับ อีกาฟักไข่ ตั้งเต Momงูเอ๋ย  จระเข้ขึ้นบก บอลลูนสี กิ๊งก่องแก้ว รีรีข้าวสาร แปะแข็ง แมงมุมขยุ้มหลังคา ตั้งไข่ หรือจ้ำจี้มะเขือเปาะแปะก็ไม่เลวนะ มีอีกสารพัดสารพันที่จะสรรหามาเล่นกัน รวมกลุ่มเล่นละครก็โอนะ จำได้เลย เรื่องบัวแล้งน้ำ เรารับบทเป็นนางเอก ใช้กำลังให้เพื่อนจำยอม (ล้อเล่น) อิ อิ ใครจะเล่นเป็นคุณท่าน หรือตัวร้ายก็ว่ากันไป สนุกสนาน ขำขำ ส่วนการเล่นที่ต้องใช้อุปกรณ์แล้วไม่ต้องเสียตังค์ก็มี พันด้าย หมากฮอต(ใช้ฝาน้ำอัดลม) โดดหนังยาง อันนี้ยอดนิยมสุด ๆ ละ จะผู้หญิงหรือผู้ชายก็โดดได้ ทุกวันเราต้องติดหนังยางลงกระเป๋านักเรียนไปด้วย ตกกลางวันพักเที่ยงพอทานข้าวเสร็จก็เอาละ เปลี่ยนกระโปรงนุ่งกางเกง  จะเล่นแบบเดี่ยว ๆ หรือแบบทีมก็ว่ากันไปแล้วแต่อารมณ์  เล่นได้ไม่เบื่อ   สำหรับการเล่นที่ต้องเสียตังค์ก็มีให้เลือกสรร ตั้งแต่ราคาเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปถึงราคาเล็กน้อย เพราะถ้าแพงเราคงไม่เล่น แบบว่าบ้านไม่ได้ฐานะร่ำรวย 555 ก็มีเกมเศรษฐี (คุ้มนะเล่นได้ตั้ง 5-6 คน) หมากเก็บ (ไปซื้อโซ่มาร้อย) พวกการ์ดต่าง ๆ ทั้งแบบแถมขนมหรือซื้อสะสมก็เอามาเขี่ย มาตบแผละ ถ้าอยากเป่ากบก็ต้องไปแคะพลาสติกใต้ฝาน้ำอัดลมมาเล่น ตอนนั้นชอบมาก เพราะมีลวดลายการ์ตูนสวยงาม ให้สะสมเพียบเลย  แล้วก็ลูกแก้ว อันนี้มีหลายราคาตามแต่รูปแบบ มีทั้งลูกแก้วลายธรรมดา แบบเหล็ก แบบใส แบบลูกนม ซึ่งเรามีหมด ตอนนี้ก็เหลือไม่เยอะละ แบ่งให้คนอื่นไปบ้าง เหลือไว้พอเป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งเคยเล่นได้มาเยอะ  ถ้าใครคิดว่าเราได้มาจากการดีดลูกแก้วลงหลุม คุณคิดผิดค่ะ อิ อิ เราไม่ช่ำชองเรื่องดีดลูกแก้วเลย ให้ตายเถอะ แต่ถ้าเล่นไพ่เนี่ย เชี่ยวชาญมากค่ะ อ๊ะ...ไม่ต้องเรียกตำรวจมาจับน๊า เพราะไม่เคยเล่นเอาตังค์เล่นเอาแต่ลูกแก้วเนี่ยล่ะ ตอนนั้นเล่นไพ่ได้ทุกรูปแบบ ยกเว้นดัมมี่ ไม่รู้ทำไม เวลาเล่นเนี่ยไม่รู้สมองดีหรือมือขึ้น กินเรียบ เลยได้ลูกแก้วมาเป็นกระบุงโกยเลย นอกจากเล่นเอาลูกแก้วแล้วก็เล่นเอาซองบุหรี่ เก็บซองบุหรี่มาเล่นแทนเงิน กรองทิพย์ 100 สายฝน 500 พวกมาโบโล่เนี่ย อินเตอร์หน่อยก็ 1000 ยังมีภาพจำอยู่เลยว่าเดินเก็บซองบุหรี่ไป ร้องเพลงพิลึกกึกกือของมอสไปด้วย ตลกดีจัง 555 เห็นไหมว่าความสุขของเด็กยุคนั้นหาไม่ยากเลย   แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 22:50:10 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 52 22:47:19 จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 34 บ้าจริง...เกิดทันทุกอย่างเลย...แก่แล้ววววววว จากคุณ : กระบี่บูรพา - [ 13 ก.พ. 52 13:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตัวปั๊มนั่นจากขนมยี่ห้อ"เมจิก"รึเปล่าครับ ที่เ็ป็นรูปคนใส่ชุดมายากล ใส่แว่นรตาดำปลายแหลมๆ จากคุณ : Evamania - [ 13 ก.พ. 52 13:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 36 หมากฝรั่งซิกเซ้น !!!!! ผมลืมมันไปแล้วนะเนี้ย จากคุณ : momotopui - [ 13 ก.พ. 52 13:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ตอนเด็กๆชอบมากๆ หมากฝรั่งดันกิ้น  ชอบสะสมรูปลอกมาริโอ้เหมือนกันค่ะ(มีครบทุกลายเลย) จำได้ว่าติดตู้เต็มไปหมดเลย ฮ่าๆๆ จากคุณ : นุ้งทาโกะ - [ 13 ก.พ. 52 13:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตุ๊กตากระดาษ ของเล่นที่ขาดไม่ได้เลยของเด็กผู้หญิง ด้วยความที่ราคาถูก (แผ่นละ 1 บาท) มีให้เลือกเยอะ เล่นคนเดียวก็ได้ด้วย เคยเห็นตุ๊กตากระดาษที่ขายสมัยนี้ ไม่แจ่มเลยอ่ะ เรื่องราคาที่เพิ่มขึ้น อันนี้เข้าใจเป็นไปตามค่าเงินที่เพิ่มสูงขึ้น แต่ลวดลาย สีสัน ที่ออกแบบมามันไม่ค่อยสวยงามเลย พอมาลองเปรียบเทียบกับของเก่าเนี่ย ลวดลายเสื้อผ้าออกจะคลาสสิค สีสันหลากหลาย สวยงามแนว ๆ ผู้หญิงมากกว่าเยอะเลย ปัจจุบันเราก็เหลือแต่ชุดกระดาษเนี่ย  ตัวคนเราแยกสอดไว้ตามสมุดหรือหนังสือซักเล่ม มันคงได้อันตรธานหายไปตอนปลวกขึ้นบ้านครั้งก่อนแล้ว ตอนนั้นยกหนังสือทิ้งเป็นลัง ๆ ชั่งน่าเศร้า   จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่โหวต... ไม่ได้แล้วววว แอบแจม กาก้า กับ คัมคัม หน่อย อิอิ ใครทันมั่งเนี่ย ^^ จากคุณ : เย็นตาโฟหวาน - [ 13 ก.พ. 52 13:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อันนี้ยอดฮิต... โอเดงย่า จากคุณ : เย็นตาโฟหวาน - [ 13 ก.พ. 52 13:28:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 80 เปอร์เซ็นต์โดยประมาณของเด็กผู้หญิง ถ้าถามว่าโตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร ก็คงไม่พ้นว่าอยากเป็นคุณครูค่ะ (ไม่ต้องถามว่าใครเป็นคนประมาณนะ เราคิดเองเออเองหมดล่ะ ฮ่า ๆ) ตอนนั้นอาชีพครูเป็นอาชีพที่ใกล้ตัวที่สุดที่เราได้สัมผัส 5 วันต่อสัปดาห์ ก็เลยมีอิทธิพลต่อความคิดของเด็กพอสมควร  แล้วชอล์กนี่ก็เป็นอุปกรณ์ที่สำคัญมากที่จะทำให้ความฝันของเรานั้นเป็นจริงได้  555 (ที่กล่องชอล์กขาวเนี่ยราคากล่องละ 10 กว่าบาทเอง ตอนนี้ไม่รู้ราคาเท่าไหร่ละ เกือบ 20 ปีผ่านไป) วิธีการเนรมิตฝันให้เป็นจริงของเรา เริ่มแรกไปหาซื้อชอล์ก แปรงลบกระดาน หาไม้มาทำไม้เรียว (ขาดไม่ได้นะไม้เรียว เดี๋ยวไม่ได้ฟีล ตอนนี้เราก็ยังเก็บไว้อยู่เลย) แล้วก็ซื้อแบบหนังสือเรียนของชั้นที่เด็กกว่าเราอ่ะ (ฟังดูจริงจังมะ) จากนั้นก็ใช้พ่อให้เป็นประโยชน์ อิ อิ ให้หาไม้กระดานเรียบ ๆ มาพ่นสีเขียว แห้งแล้วก็นำมาแขวน จะใช้เมื่อไหร่ก็เคลียร์พื้นที่ ตามตัวนักเรียน (เด็ก ๆ น้อง ๆ แถวบ้านน่ะแหล่ะ) จับมานั่งกันให้หน้าสลอน แจกแบบเรียน แล้วเราก็สอน ๆ ไป เอาให้สาแก่ใจ ทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามา น่าจะสมัยตอนอยู่ ป.3 ป. 4 (เก่งจริงเชียว ไปสอนลูกชาวบ้านเค้า)   โต ๆ มาหน่อย ย้ายบ้าน ไม่มีเด็กให้จับมาสอน ก็เขียน-พูดเองเออเอง(ก็ได้วะ) 555 แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาใช้กระดานไวท์บอร์ดละ  ยังไงก็แล้วแต่เราไม่ได้บ้านะเพื่อน ๆ เราแค่มุ่งมั่นกับอาชีพในฝัน ณ ขณะนั้น อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 42 วิดีโอเกม NINTENDO เชื่อว่าต้องเคยสัมผัสกันมาแล้วเกือบทั้งนั้น ใช่ไหมล่ะ โดยเฉพาะเครื่องขาวแดง FR102 ตอนนั้นเล่นเกือบทั้งวันทั้งคืนเลย มีหลายเกมที่แอบเก่งระดับเกือบเทพทั้ง มาริโอ้3 (ภาคปกติเล่นไม่เคยจบอ่ะ) เตอร์ติส คอนทรา (อันนี้ใช้เวลาเคลียร์ 15 นาที 8 ด่าน) รถแข่ง รถถัง อีกสารพัดเกมเลย เล่นกันจนตลับพังต้องแกะกล่องออกเหลือแต่แผงวงจร ก็เสียบลงไป ภาพไม่ขึ้น ก็เป่า ๆ มันเข้าไปเดี๋ยวก็ขึ้นเอง ถ้าเครื่องเจ๊งก็ออกไปเล่นที่ร้าน ชม.ละ 10 บาท 15 บาท ก็ว่ากันไป ปัจจุบันเกม Play Station มาแรงมาก แต่เราเล่นไม่เป็นอ่ะ ขี้เกียจศึกษาวิธีการเล่นเป็นอย่างมาก ชอบอะไรที่มันคลาสสิค ๆ แบบเดิม ๆ มากกว่า เมื่อช่วงปลายปี 2548 เราคิดถึงวิดีโอเกม อยากเล่นอีกครั้งก็เลยไปหาซื้อเครื่อง FR202 มา ราคาตอนนั้นเหลือเครื่องละประมาณ 1000 บาท จากราคา 2000 กว่าบาท เมื่อ 10 กว่าปีก่อน พอเล่นหายอยากก็ตั้งทิ้งไว้ เผลอแป๊บผ่านไป 3 ปี อยากเล่นอีก แต่เครื่องดันเจ๊ง ภาพไม่ขึ้น มีแหล่งร้านซ่อมที่ไหนแนะนำบ้างไหมคะ เสียดายมาก เครื่องยังใหม่อยู่เลย ไม่อยากซื้อเครื่องใหม่ เสียดายตังค์ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:31:59 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่ทันๆๆๆ จากคุณ : ไม่จริ๊งงงงงง (Baritoreca) - [ 13 ก.พ. 52 13:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ช่วง ป.5 ป.6 การ์ตูนเซเลอร์มูน เป็นอะไรที่มาแรงมาก ๆ ก่อนหน้านั้นก็ดูแต่โดราเอม่อน เซเลอร์มูนเนี่ยล่ะเป็นเรื่องที่ 2 ที่สนใจและก็ต้องตื่นมาดูการ์ตูนช่อง 9 เสาร์อาทิตย์แต่เช้าเลย หน้ากากทักซิโด้เท่ซะไม่มี 555  ตอนนั้นยังไม่ค่อยรู้เรื่องหนังสือมังงะของญี่ปุ่นเท่าไหร่เลย  บอกแล้วว่าดูแต่โดราเอม่อน แล้วก็ซื้อทีวีแมกกาซีนมาอ่านเท่านั้นเอง(ที่ซื้อเนี่ย ถ้าจำไม่ผิดเพราะมันมีลงเรื่องเกี่ยวกับเกมด้วยหรือเปล่า แบบว่าช่วงนั้นบ้าเกมไง) ด้วยความที่เพื่อน ๆ ผู้หญิงที่โรงเรียนก็ชอบเซเลอร์มูนเหมือนกัน เพื่อนสนิทคนนึงก็เลยซื้อฟิกเกอร์อุซางิมาให้ 1 ตัวในโอกาสอะไรซักอย่าง แต่เรายังไม่สะใจไง เลยให้แม่ไปตามซื้อมาให้อีก 4 ตัว จะได้ครบเซท (เฉพาะภาคแรก) เป็นฟิกเกอร์การ์ตูนเซทเดียวในชีวิตที่เรามี (ถ้าไม่นับกั๊ชเบลตัวเล็ก ๆ อีก 3 ตัว) ตอนนี้ยางมันเริ่มเหนียว ๆ แล้วล่ะ อย่างว่ามันก็เก็บมานานพอควรแล้วอ่ะน๊า..... จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:34:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เอ่อ มีใครทันยุคลูกอมปีศาจมั้งคะเนี่ย ช่วงเราอยู่ประถมนี่ดังมากๆเลย อมทีลิ้นเปลี่ยนสีเป็น ฟ้าบ้าง ดำบ้าง แล้วแต่ลูกอมอ่ะ (จำได้ว่าสีดำจะเป็นรสองุ่น) เราลองอมได้วันเดียว วันรุ่งขึ้นโดนประกาศพบสีย้อมผ้าเจือปนเลยค่ะ บรึ๋ยส์ ~ ดีดลูกแก้วเราก็ชอบเล่นนะ  แต่ฝีมือสู้พวกผู้ชายไม่ได้ เลยมาเอาดีทางเขี่ยไพ่มากกว่า อิอิ จากคุณ : dattebayo - [ 13 ก.พ. 52 13:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตุ๊กตาเป็นของเล่นมาตรฐานของเด็ก ๆ ทุกยุคทุกสมัยอยู่แล้ว (ผู้ใหญ่หลายคนก็ยังชอบอยู่เลย) ไม่รู้ว่าเด็กผู้ชายจะมีกันบ้างหรือเปล่าเนอะ แต่เด็กผู้หญิงก็ต้องมีแน่ ๆ อยู่แล้ว ตอนนี้เราก็เหลือตุ๊กตาไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่  เพราะต้องทำใจทิ้งไปหลายตัวเหมือนกัน เนื่องจากมันเก่ามากแล้ว ที่เหลือ ๆ อยู่ก็คงเก็บไว้ให้ดีที่สุด ความจริงเราเป็นเด็กที่ไม่ค่อยชอบเล่นตุ๊กตาเท่าไหร่อ่ะ อาจจะเคยชอบช่วงสมัยก่อน 8-9 ขวบ โตกว่านั้นก็เฉย ๆ ละ ทุกตัวที่มีอยู่ตอนนี้ มี 2 ตัวเท่านั้นที่ซื้อเอง คือเจ้ากบเคโระนั่นน่ะ ด้วยเหตุผลที่ว่าช่วงนั้นชอบทุกอย่างที่เป็นสีเขียว  ส่วนตัวอื่น ๆ ก็ได้รับมาจากพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงทั้งสิ้น ทำให้ตุ๊กตาพวกนี้ สำหรับเรามันไม่ใช่แค่ตุ๊กตาอ่ะ แต่มันคือความทรงจำที่บันทึกเรื่องราวชั้นยอด เวลาที่เราเห็นตุ๊กตาตัวไหนก็ตาม มันก็จะทำให้เรานึกถึงที่มาที่ไปของมัน ว่าเออนะ ตัวนี้เพื่อนคนนี้ให้มาเมื่อวันเกิดปีนั้น ปีนี้ แล้ว ณ วันนั้นเรามีความสุขมากเพียงไร อะไรประมาณนี้ คิดว่าคงมีเพื่อน ๆ หลายคนก็คงคิดอย่างนี้เหมือนกัน...ใช่ม๊า  ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ภาพนี้แยกให้ดูตามสปีชี่ย์กันเลยทีเดียว รู้สึกว่าตระกูลหมีจะเยอะสุด หมูก็ไม่น้อยหน้า (เพื่อนเห็นว่าลุคเราคล้ายน้องหมูไง  อร๊าย...)  ส่วนกระรอกไปรวมกับกระต่ายได้ไง ไม่ต้องสนใจแค่หาที่ลงไม่ได้ เห็นกระ ๆ เหมือนกัน จับอยู่กลุ่มเดียวกันไปเลย 555 จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาแนวอินเตอร์มั่ง ฝั่งซ้ายก็ Walt Disney ฝั่งขวาก็มาจากแดนอาทิตย์อุทัย น่ารักเหมือน ๆ กัน จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สมัยก่อน ใครบ้างที่จะไม่เคยซื้อรูปศิลปินคนโปรดที่พ่อค้าแม่ค้ามาตั้งขายอยู่หน้าโรงเรียน (อันนี้คุณผู้ชายอาจจะส่ายหน้ากันเป็นแถว อิ อิ) ในยุคนั้น ยอมรับเถอะ พี่เต๋าหัวโจกของเราเป็นคนหนึ่งที่มาแรงมาก ๆ เทปก็ขายได้กันเป็นล้านตลับ เพลงอาจจะร้องไม่เพราะแต่ถ้าถามว่าคุณ ๆ ร้องติดปากไหม หลายคนก็อาจจะตอบว่ายังร้องได้อยู่  ถึงตอนนี้พี่ท่านจะมีพฤติกรรมที่หลาย ๆ คนไม่ปลื้มกันอย่างมาก แต่สำหรับเราก็ยังโอเคอยู่ ไม่ได้หมายความว่าเราส่งเสริมพฤติกรรมที่ไม่ดีของเขานะ แต่เราก็ยังชอบที่จะมองส่วนดี ๆ ของเขามากกว่า ความรู้สึกอาจจะเป็นความผูกพันหรือความเคยชินก็ตามแต่ที่เราเคยปลื้มดารานักร้องคนนี้ เนื่องจากในชีวิตเราเป็นคนที่ไม่ค่อยปลื้มหรือคลั่งไคล้ดารามากเท่าไหร่ อาจจะมีแค่ 2-3 คน แต่ก็อยู่ในระดับแค่ชอบแต่ไม่ถึงกับเป็นแฟนคลับเพราะเรามีความทุ่มเทไม่พอ  (ช่วงตอนที่โตแล้วนี่ ก็ชอบดาราเยอะแยะเลย ทั้งญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน บ้าเป็นระยะ ๆ ตามดูละคร ดูรูป ดูข้อมูล พอถึงจุด ๆ หนึ่งที่รู้สึกว่าเหนื่อยเกินไป ก็จะพอละ เลิก เป็นแบบนี้ตลอด ส่วนมากไม่เกิน 2 เดือน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเลิกชอบดาราคนนั้นนะ ยังคงชอบอยู่ แต่แค่ไม่ได้ตามอ่านข้อมูลมากมายอะไรประมาณนั้น)  สรุปดาราไทยที่เราเคยซื้อรูปพวกเขา ก็จะมีแค่เต๋ากับพีทอ่ะ (แน่ะ แอบนินทาในใจกันอยู่ล่ะซิ่ แต่ละคนประวัติดี ๆ ทั้งนั้น อิ อิ) ปัจจุบัน คิดว่าคงมีภาพถ่ายศิลปินขายกันน้อยหรือไม่ก็ไม่ค่อยมีแล้วล่ะมั้ง อย่างว่าเทคโนโลยีมันไปไกลละ แค่เข้าเนต คลิก ๆ ก็จะได้ดูรูปศิลปินคนโปรด ยิ่งไปกว่านั้น สื่อบันเทิงก็มีให้เลือกเสพอีกเพียบ ดีไม่ดี อินไซด์ไปถึงไหนต่อไหนแน่ะ แหะ ๆ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ข้ามฟากไปศิลปินนอกบ้าง เป็นใครไปไม่ได้ เฮียทาเคชิ คาเนชิโร่ นั่นเอง คนนี้มาเริ่มชอบตอนที่เป็นวัยรุ่นแล้ว ตกหลุมรักมาตั้งแต่ได้ดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นเรื่อง “อยู่เพื่อรัก” ทางช่องไอทีวีนั่นล่ะ ความเท่ของทาเคชิกระแทกใจเข้าอย่างแรง 555 ปัจจุบันนี้ก็ยังรักทาเคชิไม่เปลี่ยนแปลงนะ  ^^ ความจริงแล้วศิลปินอินเตอร์คนแรกที่เราซื้อรูปถ่ายไม่ใช่เฮียทาเคชิ  จะไม่บอกหรอกว่าเป็นเฮียจั่นเจาแห่งศาลไคฟงตอนสมัยอยู่ ป. 5  อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ^ เราเคยซื้อรูป ศรราม กับ ออย ธนาอ่ะ ของ ออย มีเป็นสร้อยด้วย 55555555+ จากคุณ : idealist - [ 13 ก.พ. 52 13:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เกิดทันหมดเลย เหอๆๆๆ จำได้ว่า ตอนซื้อโอเดงย่ามา เอาแต่ของแถม ส่วนขนมทิ้ง ไม่รู้เป็นกันหลายคนเลยหรือเปล่า เหอๆๆ จากคุณ : TheShadow - [ 13 ก.พ. 52 13:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ย้อนกลับมาคุยเรื่องสมัยเรียนประถมและมัธยมกันบ้าง มีวิชาหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือวิชาที่ต้องทำงานฝีมือ สุดแล้วแต่ว่าจะเป็นสับเซทของวิชาการงานพื้นฐานอาชีพ วิชาศิลปะหรือวิชาโครงงาน เพื่อน ๆ จำกันได้หรือเปล่าว่าทำงานฝีมืออะไรกันบ้าง ของเราเนี่ยจำได้เลยว่าทำเยอะมาก เนื่องจากเรียนโรงเรียนประถมเอกชน ก็ไม่รู้ว่าทางโรงเรียนกลัวร้านสหกรณ์จะเจ๊งหรืออย่างไร ถึงให้ทำงานประดิษฐ์มากมายขนาดนั้น  จนรู้สึกว่ามันมีผลกระทบต่อเวลาเรียนด้วย พ่อเราเขาก็จะไปเอาเรื่องที่โรงเรียนอยู่เหมือนกัน เห็นลูกทำงานฝีมือแบบไม่ได้หลับได้นอน เหอ ๆ ลองนึกดูเล่น ๆ นะ เท่าที่จำได้ว่าเคยทำมาก็จะมี - ทำของใช้จากแกนกระดาษทิชชู(ส่วนมากก็ทำเป็นที่ใส่ดินสอ ปากกา)   - ประดิษฐ์ของจากพวกเปลือกไข่  จำไม่ได้แล้วว่าเอามาทำไรบ้าง - ถักพรมเช็ดเท้า อันนี้จะใช้เศษผ้ามาร้อยกับผ้ากระสอบ - พวกเย็บนี่ ก็มีทั้งเนา ทั้งด้น ส่วนใหญ่จะใช้ผ้าลินิน ตามแบบในรูป - ถักนิตติ้ง ทำผ้าพันคอแบบในรูปอ่ะค่ะ เคยลองถักเสื้อด้วย ทำได้ครึ่งตัวแล้วขี้เกียจทำต่อ - ถักแผ่นเฟรม กระเป๋าในรูปเนี่ย ถ้าจำไม่ผิด ทำตอนอยู่ ป.6 ตอนนั้นครูประจำวิชาถูกรางวัลที่ 1 เลยซื้อแผ่นเฟรมมาแจกนักเรียนทุกคนเลย - ทำบ้านเลขที่ ใช้แผ่นไม้กับเลื่อยฉลุ อันนี้ยากหน่อย ทำไม่ได้ ใช้พี่ ๆ แถวบ้านเขาทำให้ - ตระกูลดอกไม้ อันนี้จะเยอะมาก มีตั้งแต่ทำจากกระดาษ ทำจากลวดกำมะหยี่ ทำจากใบโพธิ์ (อันนี้ต้องนำใบไปต้มกับสบู่ซันไลท์ก่อน แล้วเอาแปรงมาขูดให้เหลือแต่เยื่อ พอแห้งแล้วก็เอามาพับเป็นช่อ ๆ พ่นสี สวยงามเลยทีเดียว) แล้วก็ทำมาจากขนมปัง (อันนี้ก็นำขนมปังตากแห้งมาทุบให้ละเอียด ผสมกับสีและกาวลาเท็กซ์แล้วก็เอามาปั้น ๆ เป็นดอก ๆ ) พวกอุปกรณ์เสริม เช่น เกสร ก้าน กระดาษยืดพันก้าน ใบไม้ ด้าย ก็หาซื้อได้จากสหกรณ์หรือตามห้างร้านทั่วไป - ของกินก็เคยเรียนนะจากวิชาโครงงาน ทำคุกกี้ จำได้ว่าทำอร่อยเลยทีเดียว 555 - วิชาโครงงานอีกอันที่ได้เรียนแล้วปลื้มมาก ก็คือการปักครอชติซ มันเหมือนได้วิชาติดตัวด้วยน่ะ ทำส่งในห้องเรียนแค่ 2 ชิ้น แต่หลังจากนั้นเราได้ปักอีกเกือบ 100 ชิ้นเลย แปะเต็มฝาบ้านหมดละ ทำแจกเพื่อนในโอกาสพิเศษอีกเพียบเลย ข้อเสียอย่างเดียวในการปักครอชติซนั่นก็คือทำให้สายตาของเราจากสั้นแค่ 100 กว่า ๆ พุ่งขึ้นมาเกือบ 500 เครียดเลย มองอะไรแทบไม่เห็น ตอนนี้นึกได้แค่นี้ก่อน ความจริงน่าจะมีอีกเยอะเลย เพื่อน ๆ เคยทำงานฝีมืออะไรกันบ้างก็เล่าสู่กันฟังได้นะ อ้อ... ในแต่ละงานเนี่ยบางอย่างมันจะดูไปทางหญิง ๆ บ้างแต่ผู้ชายก็ต้องทำเหมือนกันน๊า เพื่อคะแนน จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เอารูปกระเป๋าเป้มาให้ดู เมื่อ 15-20 ปีก่อน ก็ฮิต ๆ ประมาณนี้ล่ะ เด็กคอซองสะพายกันเกือบทุกคน ลองไปเดินตามตลาดนัดจตุจักรจะมีขายเพียบเลยราคาไม่แพง 39-199 บาท แต่ใครอยากอินเตอร์ บ้านมีฐานะหน่อยก็ต้อง Outdoor หรือ Jansport ของแท้ ถ้าจำไม่ผิดราคาก็เอาเรื่องอยู่ใช่ป่าวอ่ะ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ นั่นแน่เสียงเพจเจอร์ดังละ ตอนนั้นก็รู้อยู่ว่ามีเพจเจอร์ก็เวิร์คสุด ๆ แล้วใช่ป่ะ เราก็ไม่รู้ว่ามีไว้ทำอะไร รู้สึกจะไม่ค่อยได้ใช้งาน เอาไว้อ่านข่าวอัพเดทอย่างเดียวเลย อันที่จริงเราไม่ค่อยกล้าโทรเข้า Call Center น่ะ แบบว่าเขิน จะส่งกลอนแต่ละทีนี้ กลัวคนรับฝากข้อความจะเลี่ยน เอิ๊ก ๆ ส่วนมากก็ฝากข้อความธรรมดามากกว่า พอมาช่วงปี 2000 PCT ก็เป็นอะไรที่ฮิตมาก แพงอีกตะหากแต่ก็ยังถูกกว่ามือถืออยู่ดี เราก็สอยมาใช้เครื่องนึง ใช้แค่ช่วงเวลาไม่นานก็เปลี่ยนไปเป็นมือถือละ เพราะ PCT มีปัญหาเรื่องสัญญาณหายมากเลย แอบรำคาญ ป.ล. ปัจจุบันนี้เราแอบเบื่อมือถือแหล่ะ ไม่ค่อยได้ใช้เลย รู้สึกมันเข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตมากเกินไป มีเรื่องหนึ่งที่มันทำให้คนเสียนิสัย โดยเฉพาะเราเนี่ยแหล่ะ เรื่องการนัดหมาย ก่อนจะมีมือถือใช้ เวลานัดกันแล้ว มักไม่ค่อยพลาด เราจะไปก่อนเวลาเสมอ พอตอนหลังเริ่มติดนิสัยถ้าจะไปเลทเดี๋ยวโทรบอกเอาก็ได้ อะไรแบบนี้ อันที่จริงมันเป็นเรื่องพฤติกรรมส่วนตัวล้วน ๆ เลยนะเนี่ย ไปโทษมือถือก็ไม่ค่อยถูกหรอก เพราะปัจจุบันยอมรับว่ามือถือค่อนข้างมีความสำคัญมากในหลายสถานการณ์  ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 13:59:30 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เทปคลาสเสท เชื่อว่ามีติดบ้านกันเกือบทุกคนแหล่ะเนอะ แต่บางบ้านอาจจะขนไปทิ้งหรือบริจาคหมดแล้ว ของเราก็เหลือไว้เท่าที่เห็นในภาพนี่แหล่ะ  เก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงเสียหน่อย บางส่วนก็ต้องตัดใจทิ้งไปบ้าง ไม่งั้นมันจะรกบ้านได้ ก็เก็บไว้ทั้งของ Grammyและก็ RS เวลาดู ๆ แล้วก็คิดถึงเนอะ ช่วงนั้นเพลงเพราะ ๆ เพียบเลย ยิ่งฝั่ง RS ยุคลูกกวาดเนี่ย ปล่อยออกมาแต่ละเพลง ถึงคุณจะไม่ชอบ แต่มันก็จะติดหูคุณอยู่ดีแหล่ะ เผลอ ๆ จะติดตาไปกับท่าเต้นอันหลากหลายอีกด้วย ตอนนั้นเพลงไหนดังเพลงไหนแรง เราร้องได้หมดอ่ะ แต่เต้นไม่ได้นะ ไม่สันทัดเอาซะเลย รู้สึกว่าเทปม้วนสุดท้ายที่ได้ซื้อจะเป็นของดาจิมนะ เพลงโยกย้ายมันโดนใจไง ฮ่า ๆ เป็นช่วงที่เข้ามหาวิทยาลัยและก็เข้าสู่โลกอินเตอร์เน็ตพอดีก็เลยไม่ได้ซื้อเทปอีกเลย หันมาซื้อวิซีดีคาราโอเกะแทน... จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มีเทปฝั่งไทยแล้วก็ต้องมีฝั่งตะวันตกกันบ้าง (แอบมีของญี่ปุ่นมาแจม 1 ตลับ) ช่วงนั้นเพลงของฝั่งตะวันตกมาแรงจริง ๆ ต้องยกให้เขาเลย(โดยเฉพาะแนวป๊อบและแนวแดนซ์) ไม่ว่าจะมาเดี่ยว มาคู่ มากลุ่ม จะหญิงหรือจะชาย เพลงที่ปล่อยออกมาส่วนมากจะเพราะติดหู ฟังง่าย โดนใจเกือบทุกเพลงเลย  อีกอย่างที่ต้องยอมรับคือช่วงนั้นเพลงซาวด์แทรคฮิตและบูมมาก นอกจากจะมีหนังสนุกทำเงินออกมาเยอะแล้ว เพลง Ost. ก็ยังเพราะ ๆ ทั้งนั้นดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจว่าจะมีเทปรวมเพลงซาวด์แทรคออกมาเยอะมาก จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:03:28 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สมัยเด็ก ๆ มักจะได้รับการปลูกฝังให้รู้จักการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เราว่างานอดิเรกอันดับต้น ๆ ของเด็กคงไม่พ้นการสะสมแสตมป์แน่นอนเลย อย่างเราแค่สะสมเล่น ๆ ยังมีอยู่กับตัว 2 เล่ม อันนี้เราไม่พูดถึงการสะสมแบบจริงจังที่จะต้องไปตามซื้อตามหามาเก็บไว้เป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้นนะ เราจะพูดถึงแค่เรื่องเล็ก ๆ ธรรมดาที่เราทำได้ ของเราเนี่ยไม่ได้ซื้อซักดวงอาศัยแกะเอาจากซองจดหมาย ไม่ก็ขอเพื่อนมาบ้าง ส่วนแสตมป์ต่างชาติที่ได้มาก็เวลาญาติเขาส่งจดหมายมา เราก็ไปแกะ ๆ เอามา ถือได้ว่าเป็นงานอดิเรกเพลิน ๆ ที่ไม่ต้องเสียตังค์มากมายนอกจากค่าสมุด 2 เล่ม ไม่รู้ว่าเด็กยุคใหม่จะชอบสะสมอะไรกันบ้างน๊าเนี่ย... จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สะสมตั๋วหนังก็เป็นอีกสิ่งที่ชอบ (ในห้องเฉลิมไทยนี่คงมีคนสะสมกันเยอะแยะเลย) เราเพิ่งมาเริ่มดูหนังโรงจริง ๆ จัง ๆ น่าจะช่วงปี 2539 ประมาณ ม.2 ค่าบัตรตอนนั้นก็ประมาณ 40-50 บาทเอง พอมีเครือเมเจอร์ ราคาตั๋วก็เริ่มแพงขึ้นตามลำดับ แปรผันตามค่าเงินและก็คุณภาพอ่ะมั้ง พอโต ๆ มาหน่อยไม่ค่อยได้ดูหนังโรงละ หันมาดูหนังแผ่นแทน เพราะฉะนั้นตั๋วที่สะสมก็เลยมีไม่มากเท่าไหร่ ถ้าถามว่าการสะสมตั๋วหนังมีความสุขอย่างไร ก็คงจะคล้าย ๆ กับเรื่องตุ๊กตาที่เราเล่าไปอ่ะ เป็นตั๋วแห่งความทรงจำ ว่าวันนั้นเราไปดูหนังเรื่องอะไร ที่ไหน กับใคร เกิดเรื่องราวอะไรดี ๆ ขึ้นบ้างในวันนั้น ก็ประมาณนี้แหล่ะ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พอมาถึงช่วงที่มีเครือ Sf Cinema มาเปิดที่เดอะมอลล์งามฯ เราก็จะไปใช้บริการที่นี่เป็นส่วนใหญ่เพราะว่าใกล้บ้าน ก็จะได้แมคเนตติดมือกลับมาด้วย ก็เลยเริ่มสะสมตั้งแต่นั้นไปโดยปริยาย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:09:50 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อุตส่าห์มีทาโรทริก แต่ไม่ยักมีสวนเด็ก กะ สตรีสาร(ต้องภาคพิเศษด้วยนะ) ~"~ จากคุณ : Ponyo - [ 13 ก.พ. 52 14:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 62 นิตยสารสวนเด็กนี่ ยกให้เป็น “The best of memory in childhood” ในประเภทของหนังสือเลย ชอบอ่านมาก ๆ ลองดูที่หน้าปก ใครดัง ใครฮอทในยุคนั้นสวนเด็กจับมาขึ้นปกหมด รูปเล่มก็กะทัดรัด กระดาษอย่างดี สี่สีทั้งเล่ม เป็นหนังสือในเครือสำนักพิมพ์บรรลือสาส์นเจ้าเดียวกับขายหัวเราะนั่นล่ะ เราตามอ่านมาตั้งแต่เป็นนิตยสารเล่มใหญ่จนพัฒนามาเป็นเล่มเล็ก คนที่เคยอ่านนิตยสารสำหรับเด็กเล่มนี้คงจำได้ว่า หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยคุณภาพเหมาะสำหรับเด็กอ่านจริง ๆ เพราะมีคอลัมน์ที่ให้ทั้งสาระ ความรู้ ความบันเทิง มีการ์ตูนน่ารัก ๆ ให้อ่าน รวมไปถึงการ์ตูนเชิงสารคดีวิถีชาวบ้าน ไปจนการ์ตูนแนววิทยาศาสตร์ไซไฟ แต่รู้ไหมเอ่ยว่าเราชื่นชอบอะไรมากที่สุดในนิตยสารเล่มนี้  ก็บอกแล้วว่าเป็นเด็กชอบชิงโชค ลุ้นรางวัล ดังนั้นคอลัมน์สุดโปรดก็คงหนีไม่พ้น “ฝีไม้ลายมือ” รวมไปถึงคอลัมน์ตอบคำถามชิงรางวัลอื่น ๆ ด้วย ชอบมากที่ซู๊ด... กระดาษปอนด์นี่ต้องซื้อแผ่นใหญ่ติดบ้านไว้เลย ชอบใช้แบบหยาบเพราะรู้สึกว่าระบายสีได้สวยกว่า เราต้องวาดรูปส่งไปร่วมสนุกทุกฉบับล่ะ ตอนนั้นฝีมือเรื่องศิลปะก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ได้รางวัลบ่อยมาก ๆ เป็นเครื่องเขียนของ Steadtler มูลค่ารางวัลตอนนั้น ชมเชย 60 บาท ชนะเลิศ 100 บาท มันอาจจะดูไม่มากมายในสมัยนี้ แต่ตอนนั้นคุณเอ๋ยสำหรับเด็กคนหนึ่งมันดูเยอะอ่ะยิ่งบวกกับความภูมิใจที่ฝีมือของเราก็เข้าตากรรมการเหมือนกันด้วยแล้วยิ่งรู้สึกดีมาก ๆ พูดแล้วก็อยากให้เด็กปัจจุบันนี้ได้อ่านหนังสือดี ๆ แบบนี้มั่งจังเลย     สรุป ช่วงเวลาแห่งความสุขที่พุ่งปรี๊ดที่สุดในการอ่านนิตยสารสวนเด็กสำหรับเรา นั่นก็คือตอนลุ้นชื่อของตัวเองว่าได้รางวัลหรือไม่ได้ ถ้าแห้วเล่มไหนก็แอบเศร้าไปตามระเบียบ อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 63 นี่เป็นเครื่องเขียนที่ได้รางวัลมาจากคอลัมน์ “ฝีไม้ลายมือ” ยังเก็บไว้เป็นที่ระลึกส่วนหนึ่ง แต่ส่วนมากจะเอาไปบริจาคแจกจ่ายเด็ก ๆ หมดแล้ว เพราะเราไม่ค่อยได้ใช้ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ถ้าอ่านนิตยสารสวนเด็กแล้ว ต้องแอบรู้จักพี่สิงโตแห่งแพดเดิล ป๊อบกันบ้างล่ะ เพราะว่าจะมีแทรกมุมสมาชิกกันเกือบทุกเล่ม เรื่องแบบนี้เราก็ไม่พลาดอยู่แล้ว ส่งซองไอติมแพดเดิล ป๊อบ ไปแลกบัตรสมาชิกเลย สุดท้ายก็ได้บัตรสมาชิกมา พร้อมกับเข็มกลัด 1 อัน (ยังเก็บไว้อยู่) พอถึงวันคล้ายวันเกิดก็ส่งการ์ดมาให้ด้วย ในเล่มก็จะมีเกมให้เล่นแล้วส่งไปชิงรางวัล เราก็สนุกสนานเลย ลุ้นรางวัลกันทุกเล่ม มีครั้งหนึ่ง สมาชิกแพดเดิล ป๊อบบางส่วนจากการสุ่มรายชื่อ ได้ไปร่วมกิจกรรมบันทึกเทปรายการซุปเปอร์จิ๋ว ที่สตูดิโอ ณ ลาดพร้าว ซ.107 ตอนนั้นพี่ซุปอย่างปิ๊งเลย (ก็นะ  15-16 ปีมาแล้วนี่) เขามีสัมภาษณ์เด็ก ๆ ทุกคนด้วย จะได้ออกทีวีกัน แต่เราเป็นเด็กขี้อายมาก กลัวกล้อง เลยชวนแม่กลับบ้านก่อน ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 65 หนังสือเกมประเทืองปัญญาสมัยก่อนเนี่ย ต้องยกให้ เกมหรรษา เกมปริศนา เกมลับสมองเลยแหล่ะ แต่เราชอบเล่นของเกมหรรษามากกว่าเพราะรู้สึกว่ามันไม่ยากเกินไป เริ่มเล่นมาตั้งสมัยเล่มแรก ๆ ที่ยังทำเป็นปกสติ๊กเกอร์อยู่เลย ราคาก็ไม่แพงมาก ชอบเล่นเกมแล้วส่งไปชิงรางวัล (อีกแล้ว) มันช่างมีความสนุกในการลุ้นรายชื่อผู้โชคดีจริง ๆ ขอบอกว่าการได้เล่มเกมพวกนี้มันช่วยพัฒนาสมองมาก ๆ เลยนะ ช่วงเวลานั้นเราจะรู้สึกฉลาดภาษาไทยมาก ๆ เพราะหลาย ๆ เกม เช่น ปริศนาอักษรไขว้ไรเงี๊ยะ  มันก็ต้องอาศัยความรู้ภาษาไทยใช่ป่ะ จำได้ว่าตอนนั้นเราเปิดพจนานุกรมหาคำตอบเนี่ย เปิดบ่อยจนแทบจะจำศัพท์ได้เกือบทั้งเล่มอยู่แล้ว พวกสุภาษิต คำพังเพยก็ขึ้นสมองหมดเลย เลิกเล่นไปตอนไหนก็ไม่รู้ จำไม่ได้ แต่เมื่อ 3-4 ปี ก่อนนี้ ก็เคยซื้อมาเล่นอีกครั้ง ราคาแพงขึ้นจากแต่ก่อนเยอะเลยเนอะ แต่ที่รู้สึกไม่ดีก็คือว่า เกมแต่ละเกมมันไม่คมแล้วอ่ะ อย่างปริศนาอักษรไขว้ แต่ก่อนนั้น คำตอบจะลงตัวถูกต้องตามพจนานุกรม เป็นที่เข้าใจได้ เดี๋ยวนี้ไม่แน่ใจว่าเพราะหมดมุขหรือเปล่า แบบทำมาหลายปีไง รู้สึกว่าการหาคำตอบมันไม่ค่อยเคลียร์ บางทีมันออกแนวแถ  ๆ บัญญัติขึ้นเองอะไรประมาณนั้น (อันนี้ก็เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะ) ก็เลยไม่ได้ซื้อมาเล่นอีกเลย ไม่ได้ถ่ายรูปเล่มเก่า ๆ มาให้ดู สงสัยแม่จะแอบขนไปทิ้งหมดแล้ว ไม่ก็ยกไปทิ้งตอนปลวกบุกบ้าน เลยเอารูปของรางวัลจากเกมหรรษามาให้ดู ปกติถ้าได้รางวัลเนี่ยจะได้เป็นบัตรรางวัลให้สะสม พอได้ครบจำนวนตามต้องการแก่ของรางวัลแล้ว ก็ส่งไปแลกได้ ส่วนใหญ่ของรางวัลก็แนว ๆ เครื่องเขียนแหล่ะ ที่เรามีเก็บไว้อยู่ก็คือ กระดาษเขียนจดหมายลายน่ารัก ๆ (เดี๋ยวนี้ก็ไม่รู้จะหาโอกาสได้ใช้ตอนไหนละ) แล้วก็มีสมุดปกสตาร์วอร์ (อันนี้ได้ใช้ไปหลายเล่มอยู่เหมือนกัน) จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เมื่อได้เข้าร้าน Gift Shop ในสมัยนั้น คุณ ๆ ก็อาจจะได้เจอบัตรอะไรแบบนี้ขายอยู่ มีหลายแบบให้เลือกนำไปเล่นสนุก ๆ กันภายในห้องเรียน ใช้บัตรบางประเภทที่สุ่มเสี่ยงต่อสวัสดิภาพของตัวเองก็ต้องระวังตัวกันให้ดี ๆ ล่ะ 555 สมัยนี้ก็น่าจะยังมีขายอยู่บ้างนะ แต่เราไม่เคยเห็นเลย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:33:22 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ด้านหลังบัตรก็มีกฎของสมาคมให้อ่าน กวนไม่กวนก็อ่านดูเอง อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตอนป.5 ชอบไอ้ตัวเล็กมาก ไปร้านของเก่า มีตั้งแต่เล่ม1-เล่มปัจจุบันในขนาดนั้น พอขึ้นมัธยมก็เลิกซื้อ+เลิกอ่านถาวร จะอ่านก็อ่านแต่เล่มแรกๆ ไอ้ตัวเลขเล่มแรกๆสนุกมาก อ่านซ้ำไปซ้ำมาไม่มีเบื่อ ---------------------- จากคุณ : nuntee - [ 13 ก.พ. 52 14:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 69 จดหมาย Pen Friend หรือ Pen Pal ยังจะจำกันได้ไหม  อีเมล์ยังไม่ได้เข้ามาในระบบชีวิตประจำวันของเรา เมื่ออาจารย์สั่งงานให้เขียนจดหมายถึงเพื่อนชาวต่างชาติหรือหากเป็นความต้องการของตัวเราเองที่จะหาเพื่อนทางจดหมายที่เป็นชาวต่างชาติสักคน แน่นอนก็ต้องไม่พ้นหนังสือพิมพ์ Student Weekly (เล่มนี้อาจารย์เราบังคับซื้อเป็นรายเดือนยกห้องเลย) หรือ NJ Magazine อยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ เพราะ 2 เล่มนี้จะลงที่อยู่เพื่อน ๆ ต่างชาติไว้ให้ เราก็สนุกเลย นั่งวง ๆ ปากกา ใครน่าสนใจบ้าง ดูประวัติแล้ว ใครคุณสมบัติผ่าน ก็ส่งไปหาเขาโลด มีทั้งส่งกลับมาแบบใช้คอมพิวเตอร์พิมพ์สีแนะนำประเทศของเขามาเป็นอย่างดี แบบเขียนด้วยปากกาก็มี รายหลังนี่เราเขียนติดต่อกันร่วม 2 ปีได้ แล้วก็เลิกติดต่อกันไปเพราะเขาคงจะหันไปส่งอีเมล์แล้ว ส่วนเราเพิ่งจะเริ่มเรียนระบบ Dos เอง 555   หนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษอีกฉบับหนึ่งในเครือเนชั่น ไม่พูดถึงไม่ได้เลย เพราะเราชอบมาก หนังสือพิมพ์ Kid News นั่นเอง ยังจำโฆษณาเปิดตัวได้อยู่เลย เล่มนี้กลุ่มเป้าหมายน่าจะเหมาะสำหรับเด็กเล็กกว่าของ 2 หัวแรก เพราะเนื้อหาอ่านได้ง่าย ๆ  เราติดมาก ไม่ได้ติดอ่านภาษาอังกฤษอะไรหรอก โรคเดิม เอามานั่งทำเกมส่งไปชิงรางวัล อิ อิ เคยได้หมอนกาฟิลด์มากอด 2 ครั้ง ครั้งแรกให้แม่ไปเอา ครั้งที่ 2 ไม่ได้ไปอ่ะ ในตอนนั้นรู้สึกว่าตึกเนชั่น บางนา ไกลเหลือเกิน ไปไม่ไหว ผิดกับเดี๋ยวนี้เนอะ นั่งรถแป๊บเดียว พวกรางวัลประกวดระบายสีก็เคยได้ชนะเลิศ แต่เสียดายรางวัลไม่ถึงมือ ไม่รู้ว่าหายไประหว่างทางหรือเขาไม่ได้ส่งมาให้ ผิดหวังมาก ๆ เลยจำได้จนถึงตอนนี้ ไม่แน่ใจว่าหนังสือพิมพ์เล่มนี้ปิดตัวไปเมื่อไหร่ น่าเสียดายอีกแล้ว (อ้อ...จำเทป+หนังสือ English for you กันได้หรือเปล่า แอบนึกถึงขึ้นมาซะงั้น) *****  สนุกคิด สนุกอ่าน เรียนและเล่นเป็นเวลา คิดนิวส์ คิดนิวส์  *****   จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:44:20 ]

ความคิดเห็นที่ 70 บ้านคุณรวยจัง  -*-  สมัยนั้นจะซื้อขายหัวเราะเล่ม 7 บาทเก็บตังค์ตั้ง 2วัน ได้วันละ10บาทกินขนม 5 บาท   เสียดายมหาสนุกเล่ม 1 เคยมีด้วยแต่ปลวกแดรกหมดแล้ว ไม่งั้นจะเอามาโชว์ 55 จากคุณ : รอมาสิบปีแล้วสินะ - [ 13 ก.พ. 52 14:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อันนี้คงเป็นอาการของเด็กวัยรุ่นผู้หญิงโดยเฉพาะ ถ้าเข้าร้านหนังสือ หรือร้าน Gift Shop (ช่วงนั้นไปแต่เดอะมอลล์ งามฯ ตอนนี้ร้านเปลี่ยนเป็นร้านอื่นไปนานละ) ถ้าได้พบได้เห็นหนังสือทำนายดวงไม่ว่าจะจากวันเกิด หรือชะตาราศีออกเล่มใหม่มาล่ะก็ ต้องรีบตรงดิ่งเข้าไปซื้อหากันเลยทีเดียว ดูซิ่ เห็นแค่ปกก็ดึงดูดใจละ น่ารักซะ ตอนนั้นก็มีของหลายสำนักพิมพ์เลย ที่รู้จักกันดี น่าจะเป็นใยไหม และ Friends นอกจากนี้พวกเกมหรือไพ่ทำนายดวง หนังสือกลอนวัยหวาน ก็ไม่รอด ต้องซื้อมาไว้ในครอบครองเช่นกัน แบบว่ามันเปรี้ยวใจ                   จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ในวัยเรียนเนี่ย วิชาศิลปะเป็นวิชาที่ค่อนข้างโปรดปรานมาก เพราะฉะนั้นอุปกรณ์สีทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็น สีไม้ สีน้ำ สีโปสเตอร์ สีเมจิ สีเทียน สีชอล์กเหล่านี้ต้องมีไว้ในครอบครอง แล้วต้องชุดใหญ่ด้วยแหล่ะ มันเป็นความสุขทางใจที่ได้ขีด ๆ เขียน ๆ ไม่ว่าจะไว้เขียนเล่นเอง หรือส่งงานอาจารย์แล้วก็รอลุ้นคะแนน จากในภาพก็เหลืออยู่นิดหน่อยละ เพราะของพวกนี้เก็บนาน ๆ ไม่ได้ มันจะแห้ง หรือไม่ก็เสีย จำเป็นต้องทิ้งไป เริ่มตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ก็ไม่ได้แตะงานศิลปะอีกเลย รู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เวลาอยากจะเขียนหรือระบายสีตอนนี้ มันก็ไม่เหมือนเดิมละ เหมือนสมองส่วนสร้างสรรค์มันหายไป ไม่เหมือนช่วงเด็ก ๆ ความคิดค่อนข้างบรรเจิดมาก ทุกวันนี้เวลาเดินห้าง ผ่านพวกสมุดระบายสี หรือสีต่าง ๆ ก็อดคิดถึงช่วงเวลาดี ๆ เหล่านั้นไม่ได้ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:54:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เสียดายที่ไม่มีบ้านอยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่งั้นการ์ตูนเก่าๆ กับของเล่นสมัยก่อนคงอยู่เพียบ ทิ้งมาไม่รู้กี่ล็อตเพราะย้ายบ้านบ้าง หนูกินในลังบ้าง -__-'' จากคุณ : monkeypim - [ 13 ก.พ. 52 14:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สุดยอดไปเรย ช่างเก็บจริงๆ จากคุณ : GrooVe_(t -_-)t - [ 13 ก.พ. 52 14:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ชีวิตเด็กนักเรียนตั้งแต่อนุบาลยันมัธยม นอกจากหนังสือเรียนที่สำคัญแล้ว อุปกรณ์เครื่องเขียนก็ขาดไม่ได้เลยเนอะ มันเป็นของคู่กัน นอกจากของพื้นฐานพวก ปากกา ดินสอ ยางลบ ลิขวิด ไม้บรรทัดแล้ว ก็ยังมีอย่างอื่นอีก ที่ไว้ใช้ทำงานฝีมือหรือเย็บปกรายงาน ไม่ว่าจะเป็น กรรไกร คัตเตอร์ สก๊อตเทปใส กาวสองหน้า แม่แม็ค ลูกแม็ค ตุ๊ดตู่ กาว โพสอิท ประมาณนี้ พวกปากกาเน้นข้อความ ปากกา Ballsign เนี่ย ต้องตุนไว้หลาย ๆ สี เพื่อสร้างสีสันและแรงดึงดูดในการอ่านหนังสือ แล้วก็เอาไว้เขียนการ์ด เขียน Friendship ด้วย ตอนนั้นเรามักจะเป็นแกนนำในการจัดบอร์ด แล้วก็ทำโมบายมาประดับห้องเรียน ชอบทำให้ห้องเรียนมีบรรยากาศที่น่าเรียนน่ะ เครื่องเขียนในภาพนี่ก็รวบรวมไว้จากตอนสมัยเรียนนั่นแหล่ะ พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว ดูไปดูมา สมัยนั้นเราก็บ้าพวกเครื่องเขียนไม่เบาเลยแฮะ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 14:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ^^ ขอบคุณมากๆเลยอ่า จขกท ขนม กาก้า เนี่ย อร่อยมากนะ ดูไม่มีประโยชน์อ่ะ แต่ชอบกินอ่ะ โอเด้งย่า เนี่ยซื้อขนมมาเพื่อสะสมการ์ดเซเลอร์มูนเท่านั้น ขนมกินมากๆแหวะอ่ะ แล้ว จขกท เป็นเหมือนกันป่าวอ่ะ ที่ตอนเด็กๆช่วงประถมอ่ะ ต้องมีข่าวลือว่าโรงเรียนเราเคยเป็น หลุมฝังศพ สนามรบ บ้างร้าง มาก่อน หรืออะไรก็ได้ที่น่ากลัวๆ อ่ะ เช่น โรงยิมเคยมีคนผูกคอตาย ห้องดนตรีเคยได้ยินเสียงคนเล่นเปียโนตอนกลางคืน บลาๆๆๆๆ คิดแล้วก็ตลกดีเนอะ คิดถึงเพื่อนวัยเด็กมาเลยอ่ะ ขอบคุณ จขกท อ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ ตอนประถมอ่า จขกท เคยเล่นนี่ป่าวอ่ะ การ์ดไพ่เอามานั่งเขี่ยไพ่ ให้ตวัดทับไพ่ของอีกฝ่ายอ่ะ เหอๆ หนุกดีๆ แต่ครูมาทีไรวงแตกกระจายทุกที จำได้ว่า รูปดาราที่ซื้อเนี่ย ซื้อ ของ พี่ธรรม์ โทณวนิก คนแรกอ่ะ เคยแอบเขียนจดหมายถึงพี่ธรรม์ด้วย แต่แกตายซะก่อน ยังไม่ได้ไปหย่อนตู้เลย เป็นดาราคนเดียวที่ชอบมาก จนตอนนี้ก็ชอบ แกดูพูดน้อย ลึกลับ มีเสน่ห์ น่าค้นหา ไม่เฟค อ่ะ จนบัดนี้ยังไม่ชอบใครเท่าพี่ธรรม์อ่า เศร้าอ่ะ คิดถึงๆๆๆๆ จากคุณ : ลุงหนูแต่งงานกับน้องเมียพ่อหนู - [ 13 ก.พ. 52 15:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ในสมัยที่เราเป็นวัยรุ่น ไม่มีนิตยสารเล่มไหนจะครบเครื่องได้เท่า I-spy อีกแล้ว (ก่อนหน้านี้ก็อาจจะเป็นพวกหนังสือ The Boy, The Girl, The Angle หรือเธอกับฉัน ประมาณนั้นใช่ไหม แต่ตอนที่หนังสือเหล่านี้กำลังเป็นที่นิยม ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่) I-spy นี่จะมีเนื้อหาของดารานักร้องทั้งไทย ญี่ปุ่น ตะวันตก กระแสตอนนั้นทั้งญี่ปุ่นและตะวันตกแรงสุด ๆ แล้ว มีศิลปินต่างชาติตบเท้ามาโปรโมทอัลบั้มและผลงานที่ประเทศไทยเป็นว่าเล่น เราก็ตามอ่านบทสัมภาษณ์พวกเขาได้จากในเล่มเนี่ยแหล่ะ  คอลัมน์ส่วนใหญ่ก็เป็นที่ถูกใจวัยรุ่นอย่างเรา ๆ ดี เรียกว่าอ่านได้หมดทั้งเล่มเลย   ชอบคอลัมน์โพลดารานักร้องยอดนิยมเป็นพิเศษ  ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดนะ  ศิลปินญี่ปุ่นที่ฮอท ๆ  ผู้ชายก็จะมีทักกี้ ทาเคชิ มาโกโตะ สลับ ๆ กันขึ้นที่หนึ่ง ถ้าเป็นผู้หญิงเนี่ยจำแม่นเลย เคียวโกะ ฟูกาดะ ครองที่หนึ่งอย่างยาวนาน อันดับอื่น ๆ ก็มี อูทาดะ ฮิคารุ, อายูมิ ฮามาซากิ, เรียวโกะ ฮิโรสุเอะและอามิ ซูซูกิ  ฝั่งตะวันตก ผู้ชายจำได้ว่ามี เฟรดดี้ ปริ๊นซ์ จูเนียร์ แล้วก็นักร้องอีกหลายคนที่ดังในตอนนั้น ฝ่ายผู้หญิง บริทนี่ย์ สเปียร์ส มาวิน ของไทย ศิลปินชายคงมี โดม ดัง ปีเตอร์ ประมาณนี้ ฝ่ายหญิง ยุคแรก ๆ เนี่ย นุก สุทธิดาเนี่ยล่ะ ครองอันดับ 1 นานมาก ๆ หลัง ๆ ถึงจะมาโดนเบียด ๆ อันดับไปบ้าง ช่วงเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่ได้อ่าน I-spy แล้ว คงเป็นเพราะกระแสนักร้องตะวันตกเริ่มซา ๆ แล้วก็อ่านข่าวเอาทางอินเทอร์เน็ตด้วยล่ะมั้ง จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 78 จขกท ต้องเป็นพี่หนูแน่ๆ ฮ่าๆๆ แซวเล่นๆอ่ะนะ จากคุณ : ลุงหนูแต่งงานกับน้องเมียพ่อหนู - [ 13 ก.พ. 52 15:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เกมส์เครื่องแฟมิค่อม (แฟมิลี่) " มันอยู่ในกระเป๋า " ตุ๊กตุ่น และการ์ดที่แถมจากขนมปาร์ตี้ ฟรังโก้ จากคุณ : Nickest of Bakane - [ 13 ก.พ. 52 15:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เล่มหน้าปก ดัง พันกร เล่มนี้ ปลื้มเป็นพิเศษ ไม่ใช่อะไรหรอก พอดีจดหมายฉบับแรกและฉบับเดียวในชีวิตที่ส่งไปคุยกับ บ.ก. พี่อิงค์ ปรนัย แล้วได้ลงตีพิมพ์  จำได้ว่าเขียนไปเมาท์เรื่องส่งจดหมายไปคุยกับดาราที่เราชื่นชอบ 2 คน คนแรกคือเคียวโกะ ฟูกาดะ (แปลกไหม ปลื้มทั้ง ทาเคชิและเคียวโกะ จากเรื่องอยู่เพื่อรัก แต่เลือกที่จะเขียนส่งจดหมายไปหาเคียวโกะ) แต่เคียวโกะไม่ได้ตอบไรกลับมาหรอก สงสัยช่วงนั้นงานยุ่ง 555  อีกคนคือ Freddie Prinz, Jr. ตอนนั้นหลงรักเฟรดดี้จากหนังเรื่อง She’s all that. มาก ๆ เค้าส่งโปสการ์ดกลับมาให้ก็ปลื้มไปหลายวันเลย จากนั้นก็ส่งไปหาเขาอีก 3-4 ฉบับ เคยส่งการ์ดอวยพรวาเลนไทน์ให้เฟรดดี้ด้วยเพราะตอนนั้น เฟรดดี้ก็คบกับซาร่าห์แล้วเลยอวยพรให้รักกันนาน ๆ  ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:05:08 ]

ความคิดเห็นที่ 81 การ์ดวงกลมดราก้อนเควสท์ ดราก้อนบอล จากคัมคัม และการ์ดวงกลมลูนนี่ทูน จากชีโตส จากคุณ : Nickest of Bakane - [ 13 ก.พ. 52 15:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 82 อันนี้เป็นโปสการ์ดที่เฟรดดี้ส่งมาให้ คิดว่าส่งรูปนี้ให้แฟน ๆ เหมือนกันทั่วโลกอ่ะ ใบแรกที่ได้รับไม่ได้เซ็นชื่อให้ แต่ใบที่สองเซ็นชื่อเรามาให้ด้วย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:07:50 ]

ความคิดเห็นที่ 83 การ์ดดราก้อนบอลจากโอเดงย่า ส่วนการ์ดรูปปลา มาจากทวิสตี้ อ่าน คห.32 เพิ่มเติม เพื่อทำความเข้าใจได้ครับ จากคุณ : Nickest of Bakane - [ 13 ก.พ. 52 15:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 84 มาท้าชนไพ่การ์ดกันไหมอ่า หุหุ จากคุณ : ลุงหนูแต่งงานกับน้องเมียพ่อหนู - [ 13 ก.พ. 52 15:10:25 ]

ความคิดเห็นที่ 85 บอกแล้วว่ากระแสญี่ปุ่นมาแรงมาก ทำให้ต้องคลอด J-spy มาอีก 1 เล่ม แต่เราตามอ่านได้ไม่กี่เล่มเอง จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 86 POP นิตยสารที่ได้ชื่อว่าปากดีที่สุดในประเทศไทย 555 แค่คอลัมน์เจ๊ Hell ก็แซบเหลือหลายแล้ว ตอนนั้นศิลปินฝั่งตะวันตกเยอะจริง ๆ คึกคักคึกครื้นดี ทำให้ตามอ่านกันเป็นที่สนุกสนานมาก ๆ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:13:23 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ถ้าช่วงเวลานั้นได้ไปเดินห้างล่ะก็ อดไม่ได้ที่จะแวะเล่นตู้คีบตุ๊กตา ต้องเป็นตู้ตุ๊กตาพวงกุญแจอย่างในรูปนะเราถึงจะเล่น ถ้าเล่นแบบหนีบตุ๊กตาทั่วไปไม่มีทางได้อ่ะ หลอกกินตังค์ทั้งนั้น นอกจากจะฝีมือจริง ๆ ถึงจะได้ แต่ก็ไม่รู้หมดไปกี่บาทละ ส่วนแบบที่เราเล่นมันค่อนข้างจะคีบง่าย ไม่ค่อยพลาด ก็เลยมีเก็บเต็มเลย จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขบวนการลูกนกฮูกกกกกกกกกกกกกก โหยหามากมาย จากคุณ : ridermao - [ 13 ก.พ. 52 15:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 89 กีฬาที่ฮิตที่สุดสำหรับวัยรุ่นอย่างเราก็ต้องเป็นไอซ์เสก็ตอยู่แล้ว ชอบชวนเพื่อน ๆ รวมพลไปเล่นกัน ตอนนั้นมีลานเสก็ตอยู่ 3 ที่ คือ เวิลด์เทรด, อิมพิเรียล ลาดพร้าวและก็เดอะมอลล์ งามฯ ซึ่งเราเคยไปเล่นแค่ 2 ที่หลัง โดยเฉพาะที่เดอะมอลล์เนี่ยแหล่ะ ใกล้บ้าน แล้วใช่ว่าเราจะเล่นเก่งนะ เล่นคนเดียวไม่ค่อยได้อ่ะ ต้องจับมือเป็นคู่กับเพื่อน อันนี้ถึงจะลื่นเนียนเลย สงสัยมันรู้สึกสบายใจ มั่นคง แต่ถึงกระนั้นก็แดะมาก ไปซื้อรองเท้าฮอกกี้มาเลย ทำอย่างกับว่าเล่นเป็นอาชีพแน่ะ สรุปเสียค่ารองเท้าไปสองพันกว่าบาท ได้เล่นไม่ถึง 15 ครั้งมั้ง  (ตอนนี้ก็ไม่ค่อยมีที่ให้ไปเล่นละ) โง่ได้อีก... แต่ขอบอกว่าลานไอซ์สเก็ตเนี่ยเป็นสถานที่รวมหนุ่มหล่อหนุ่มเท่ไว้เพียบเลย เรามองเพลินอ่า แฮ่ด...จริง ๆ ตู 555 ขอพูดเรื่องกีฬาในวัยเรียนนิดนึง ไม่รู้จะมีประเทศไหนในโลกนี้ที่บรรจุวิชาพลศึกษาได้มากเท่ากับประเทศไทยหรือเปล่าเนอะ จำได้ว่าเรียนเทอมละ 2 วิชา แล้วเราค่อนข้างมีปัญหากับการเล่นกีฬามากเลย ไม่ค่อยเก่งน่ะ เลยต้องฝึกหนักมาก ไม่ชอบยอมแพ้ บางทีก็เก่งขึ้นมาจนนำเพื่อนได้(รำกระบี่กระบองน่ะ โดนอ.ด่า เลยไปฝึกท่องท่ารำมาจนเก่ง จำฝังใจมาก) แต่เสียน้ำตาไปหลายปีบเลย  ลองไล่ประเภทกีฬาที่เราเคยเรียนตั้งแต่อนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัยดู เอาเท่าที่นึกออกนะ ก็จะมี - ว่ายน้ำ – ยิมนาสติก – ปิงปอง – กรีฑา  - บาสเก็ตบอล – วอลเล่ย์บอล – แบดมินตัน – กระบี่กระบอง - ฟุตบอล – ตระกร้อ – แฮนด์บอล – เทนนิส  - แชร์บอล บางประเภทกีฬานี่เล่นซ้ำไม่ต่ำกว่า 3 รอบ แต่เราชอบโหม่งตระกร้อที่สุด โหม่งไปแหกปากร้องไปด้วย มันเจ็บ อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ถ่ายสติ๊กเกอร์นี่ก็ฮิตสุด ๆ เลย ช่วงนั้นเราเพิ่งขึ้น ม.ปลายพอดี แรก ๆ ก็ยังไม่ค่อยชอบถ่ายหรอก ช่วงที่มีแต่ตู้พอนสุเกะ แผ่นละร้อยนั่นน่ะ แพงเวอร์มาก มี 16 รูปเล็ก ๆ ใน 1 ใบเอง   พอเริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้น มีร้านมาตั้งตู้แบบใช้กล้องแคมถ่าย ราคาก็ตกลงกว่าครึ่ง เหลือใบละ 50 บาท แถมรูปใหญ่กว่าของตู้พอนสุเกะด้วย กว่าจะรู้ตัวอีกที ในตอนนั้นเราก็ได้ฉายาเจ้าแม่สติ๊กเกอร์ไปซะแล้ว 555 บ้ามาก ชอบลากเพื่อนสนิทที่บ้าพอกันไปถ่ายกันแทบทุกวันหลังเลิกเรียน พอดีเป็นคนที่ถ่ายรูปขึ้นกล้องมาก แบบว่างามสามโลกเลย ก๊าก ๆๆ แต่อย่ามาดูตัวจริงนะ เหมือนฝันร้ายชัด ๆ ปิดตำนานเจ้าแม่สติ๊กเกอร์ก็เป็นช่วงเข้ามหาวิทยาลัย (อีกแล้ว) ก็นะ...มีกล้องดิจิตอลเป็นทางเลือกใหม่แล้วนี่เนอะ แต่ความรู้สึกมันแทนกันไม่ได้หรอก เวลาไปแอ๊คท่าบ้าบอในตู้ถ่ายสติ๊กเกอร์กับเพื่อน ๆ นี่ ช่างเป็นช่วงเวลาที่หฤหรรษ์จริง ๆ เลย หึ หึ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 91 โอ้ยยยย นึกถึงความหลังจัง เคยอ่าน เคยเล่น เคยดู เคยมีของที่จขกท โพสมาประมาณ 90% เสียดายหายไปเกือบหมดแล้ว เพราะแม่เก็บทิ้งตอนทำบ้านใหม่ T_T ขอบคุณเจ้าของกระทู้ สำหรับความทรงจำวัยเด็กค่ะ ^^ จากคุณ : จางซังซิล - [ 13 ก.พ. 52 15:29:15 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เอารูปสติ๊กเกอร์ที่รัก “ทาเคชิ คาเนชิโร่” มาให้ยล ความหล่อ ความเท่นี่คงเส้นคงวามาก (สติ๊กเกอร์เซทนี้ซื้อมาจากร้านหมดเลย) จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 93 มีรูปขวัญใจอีกรูป เซตทักกี้นี่ซื้อมาจากร้าน แต่รูปที่เหลือใช้โปรแกรมทำเอง สังเกตดี ๆ ว่าเริ่มมีดาราเกาหลีละ ช่วงนั้นช่อง 5 เพิ่งนำมาฉายเรื่องแรก “ลิขิตรักแห่งดวงดาว” มี อาน แจ วุค เป็นพระเอก อีกเรื่องก็ “สงครามแห่งความรัก” แจง ดอง กัน เป็นพระเอก ตอนนั้นเราก็ปลื้มทั้งคู่ล่ะ เป็นจุดเริ่มต้นที่ชอบพระเอกเกาหลีเลย แหะ แหะ  ^^ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 94 สมัยที่อินเตอร์เน็ตยังไม่เป็นที่นิยม  ตอนนั้นเรายังไม่มี อีเมล์,อีการ์ดหรือhi5 เวลาที่เราจะแสดงความยินดีกับเพื่อนฝูงในโอกาสต่าง ๆ ก็คงไม่พ้นการ์ดใบงาม ๆ ซักใบที่เราสามารถหาซื้อได้ตามร้านค้าทั่วไป นึกย้อนกลับไปช่วงเทศกาลต่าง ๆ ที่กำลังมาถึง บรรยากาศในห้องเรียนจะคึกคักเป็นพิเศษ เพื่อน ๆ ก็เริ่มแจกการ์ดอวยพร แลกกันไปมา มันก็เป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นดีเหมือนกัน ปัจจุบันนี้เรามีมือถือ มีอินเตอร์เน็ต เราสามารถส่งผ่านคำอวยพรกันไปมาได้อย่างง่ายดาย สะดวกรวดเร็วและอาจจะประหยัดกว่าด้วย แต่ในความรู้สึกของเรามันก็สูญเสียบรรยากาศบางอย่างไปเหมือนกันอ่ะนะ   เพื่อน ๆ ลองนึก ๆ กันดูนะ เรื่องเล่าจากความทรงจำอันน้อยนิดของเรา มันมีกี่เรื่องราวแล้วหนอที่บางสิ่งบางอย่างมันเปลี่ยนหรือจางหายไปตามกาลเวลาซึ่งแปรผกผันกับการพัฒนาของโลกที่เข้าสู่ยุคดิจิตอล ยุคอินเตอร์เน็ต เข้ามาทดแทนในเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านั้น จะพูดไปมันก็เป็นเรื่องดีนั่นแหล่ะ แต่พวกเราก็โชคดีที่ได้สัมผัสบรรยากาศทั้งของเก่าและของใหม่   การ์ดในรูป เป็นการ์ดที่เราสะสมไว้ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยทิ้งไปสักใบ เนื่องจากการ์ดทุกใบมีเรื่องราวและความสำคัญอยู่ในตัวมันเอง แล้วการ์ดเป็นของขวัญที่เราโปรดปรานมากที่สุดเลย มากกว่าของขวัญชิ้นอื่น ๆ ที่ได้รับ เพราะเวลาที่นำมาอ่านอีกครั้ง พอได้นึกย้อนเรื่องราวไปในช่วงเวลานั้นก็มีความสุขดี  ดูจากในรูปแล้วจะเห็นได้ว่าการ์ดปีใหม่เยอะสุดเลย รองมาก็การ์ดวันเกิด การ์ดแสดงความยินดีตอนเรียนจบ แล้วก็การ์ดวาเลนไทน์ อันหลังนี่น้อยสุด มันแน่อยู่แล้วตามธรรมดาประสาคนโสด ที่เห็น ๆ มีอยู่ 3-4 ใบ เพื่อนมันคงสงสารเลยให้มา 555 จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ชีวิตในวัยนักเรียน 12 ปี ใครไม่เคยสัมผัส หรือเขียน Friendship นี่ บอกตรง ๆ แอบเชยนะตัวเอง อิ อิ เราเนี่ยชอบมากเลย พอช่วงเวลาใกล้เรียนจบ ก็เริ่มทยอยส่งให้เพื่อน ๆ เซ็นให้ละ ครั้งละ 2 เล่ม แยกชาย หญิง แต่เล่มของม.ปลายนี่พิเศษหน่อย มีเล่มของเพื่อนสนิทเพิ่มอีกเล่ม  เพื่อนบางคนจะไม่นิยมใช้เป็นเล่ม แต่จะใช้กระดาษสีเอสี่ลายน่ารัก ๆ มาแจกให้เพื่อน ๆ เซ็นกัน ก็ถือเป็นการประหยัดเวลาดี ตอนหลังคงจะเอาไปเย็บเป็นเล่มอีกที ของเราเก็บไว้ทั้งหมด 8 เล่ม มีตั้งแต่ตอนจบ ป.6 ม.3 แล้วก็ ม.6 เวลาที่เรารู้สึกเบื่อ ๆ ท้อแท้ เซ็งชีวิต หรือคิดถึงเพื่อน ๆ ก็จะหยิบเจ้า Friendship เนี่ยมาอ่าน เพราะเวลาอ่านแล้ว รู้สึกดีนะ ขำขำ เฮฮา ชอบอ่านที่เพื่อน ๆ เขียนข้อความในใจถึงเราเป็นหน้า ๆ เลย มันสะท้อนถึงตัวตนของเราได้เป็นอย่างดี รวมถึงความสัมพันธ์และมิตรภาพระหว่างเรากับเพื่อนในช่วงเวลานั้นด้วย พออ่านเสร็จก็มีกำลังใจมากขึ้น มีความรู้สึกว่าเรายังมีเพื่อนอยู่ข้าง ๆ คอยเป็นกำลังใจให้เราอยู่ประมาณนั้น แต่เราจะมีความรู้สึกคิดถึงเพื่อนเก่ามากขึ้นกว่าเดิม ฮ่า ๆ ๆ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:43:06 ]

ความคิดเห็นที่ 96 บัตรเสือกนี่มันกวนจริงๆนะ ข้างหลังบัตรมันไม่รับผิดชอบผู้ใช้ซะด้วย มาสมัยนี้หายไปเลย สงสัยเด็กๆสมัยนี้ไม่ขำมุขนี้แล้วมั้ง ปล. เจ้าของกระทู้ตั้งใจตั้งกระทู้มาก แล้วทำออกมาได้ดีเลยครับ ช่วยกันโหวตหน่อยละกันนะ จากคุณ : เย็นตาโฟหวาน - [ 13 ก.พ. 52 15:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ขอส่งท้ายเรื่องราวความทรงจำในวัยเด็กด้วยคอนเลคชั่นของลูกอีช่างเก็บอย่างเรา ถ้าเพื่อน ๆ คนไหนเป็นคนช่างเก็บอย่างเรา ได้โปรดแสดงตัวด่วน เพราะจะได้เป็นเครื่องยืนยันว่าคนช่างเก็บแบบเรายังมีอีกเยอะบนโลกใบนี้ อิ อิ ส่วนใหญ่ของที่เราชอบเก็บ จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนนะ  เอาบางส่วนมาเล่าสู่กันฟัง เริ่มด้วย - กระเป๋าเป้ของโรงเรียน อันนี้ทิ้งไม่ลงจริง ๆ เลยเก็บไว้ก่อน - ใบแจ้งผลการสอบสมัยเรียนอนุบาล 1 กระดาษเหลืองมาก (แน่ล่ะ 20 กว่าปีแล้ว) แต่กระดาษยังไม่เปื่อยนะ เพราะเก็บอย่างดี เนื่องจากมันมีเรื่องให้ขำจากกระดาษใบนี้ จำเหตุการณ์ได้ดีเลย คือสอบได้ที่ 1 ไง ด้วยความเป็นเด็ก ตอนนั้นก็ร้องไห้กับแม่ใหญ่เลย บอกว่าไม่เอาเลข 1 จะเอาเลขเยอะ ๆ เด็กหนอเด็ก... - ไปรษณียบัตรแจ้งเวลาเรียนสมัยอยู่ม.ต้น อันนี้จะส่งมาทุก ๆ เดือนเพื่อแจ้งให้ผู้ปกครองทราบว่าเราขาดเรียนกี่วัน เรานั่ง ๆ ดูอยู่ รวมเวลา 3 ปีการศึกษา 6 เทอม เราหยุดแค่วันเดียวเอง (ตอนนั้นรักการเรียน ติดเพื่อน ติดโรงเรียนมาก ไม่อยากหยุด) วันที่หยุดเป็นวันคริสมาตส์ 25 ธ.ค. 2539 เป็นวันที่ยายเราเสียน่ะ - ใบบอกคะแนนมิดเทอมทุกใบตั้งแต่ ม. 1 – ม. 6 (เก็บไว้ดูเล่นว่าเราเคยท็อปวิชาไหนบ้าง 555) - ใบเสร็จตอนเรียนพิเศษที่สถาบันกวดวิชา ตั้งแต่ม. 2 ถึง ม. 6 (ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเก็บทำไม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน) ลงเรียนไม่กี่คอร์สหรอก ไม่ค่อยมีตังค์ เลือกเรียนบางวิชาที่เราไม่สันทัดจริง ๆ - ใบเสร็จตอนลงเรียนมหาวิทยาลัย เอาไว้ดูว่ากว่าจะเรียนจบ เสียกะตังค์ไปเท่าไหร่แล้วเนี่ย - บัตรประจำตัวนักเรียนทุกใบในชีวิตตั้งแต่อนุบาลยันมหาวิทยาลัย รวมไปถึงบัตรอื่น ๆ ด้วย เช่น บัตรเข้าห้องสมุด บัตรยืมอุปกรณ์กีฬา เก็บไว้เป็นที่ระลึกกันหน่อย - ประกาศณียบัตรทุกใบที่เคยได้รับ อันนี้ทุกคนก็คงเก็บเหมือนกันเนอะ เป็นความภูมิใจครั้งหนึ่งในชีวิต - ป้ายชื่อตอนทำกิจกรรมรับน้อง รุ่นพี่ให้มาก็เก็บ ๆ ไว้หน่อย จะได้คิดถึงวัยเฟรชชี่ครานั้น ฮ่า ๆ - พวกซองจดหมายสมัยสอบโควตามหาวิทยาลัย สอบเอ็นทรานซ์ ก็จะมีแจ้งสถานที่สอบ คะแนนสอบ ผลการสอบ เก็บไว้ทุกซองเลย ไว้นึกถึงช่วงเวลาที่ลุ้นผลสอบมันม่วนใจดี ตอนนั้นยังเข้าเนตไม่ค่อยจะเป็นอ่ะ ลุ้นผลทางซองจดหมายเนี่ยล่ะคลาสสิคสุดละ 555 - บัตรประจำตัวเข้าสอบเอ็นทรานซ์ก็ยังเก็บไว้ในซองพลาสติกทุกใบ - สมุดพกทุกเล่มตั้งแต่ชั้นอนุบาลยันมัธยมปลาย เก็บไว้ดูเกรดเฉลี่ย ดูพัฒนาการการเรียนรู้แล้วก็คอมเม้นต์ของอาจารย์แต่ละท่าน รวมไปถึงข้อความที่พ่อแม่เราเขียนด้วย อ่านบางข้อความมันก็ตลกดี - ใบ ร.บ. แล้วก็ทรานสคริปต์ทุกใบ มันก็แน่อยู่แล้วที่ต้องเก็บใช่ไหมล่ะ เพราะต้องใช้ในการสมัครงานไง - รูปถ่ายติดบัตรทุกใบที่เคยถ่ายในชีวิตตั้งแต่วัยอนุบาลจนถึงวัยเริ่มทำงานแหล่ะ ไว้ดูพัฒนาการหน้าตาตัวเอง ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมหน้ามันกลมได้คงเส้นคงวาและมีแนวโน้มที่จะกลมขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย กราฟเป็นแนวดิ่งลงอย่างมาก ทำไงดีเนี่ย ไม่ไหวจะเคลียร์  555 หมดแล้วจ้า อย่าลืมนะใครมีพฤติกรรมใกล้เคียงกันนี้ ก็รีบแสดงตัวอย่างด่วนเลย อิ อิ จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 15:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สุดยอด  คิดถึงความสุขตอนเด็กๆโคตรๆ..... จากคุณ : ความตายสีชมพู - [ 13 ก.พ. 52 16:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สุดท้าย หวังว่าเพื่อน ๆ ที่แวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ก่อนจะปิดกระทู้หน้านี้ออกไป คงมีรอยยิ้มในการระลึกถึงความทรงจำที่น่ารัก ๆ ในวัยเด็กของเพื่อน ๆ เองไม่มากก็น้อยน๊าจ๊า  แล้วก็ขอบคุณที่ติดตามอ่านความทรงจำและเรื่องราวความประทับใจในวัยเด็กของเราด้วยจ้า           จากคุณ : KikKarPoo GaL ! - [ 13 ก.พ. 52 16:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 100 แวะเข้ามาบอกจขกทอีกครั้งว่าชอบมากๆจ้า แงๆ คิดถึงวัยเด็กอ่ะ! จากคุณ : ลุงหนูแต่งงานกับน้องเมียพ่อหนู - [ 13 ก.พ. 52 16:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 101 รำลึกความหลังดีจริงๆ   เกิดไม่ทันสิบอันแรกแฮะ จากคุณ : Yodel - [ 13 ก.พ. 52 16:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 102 สุดยอดเลยค่ะ คุณ จขกท คุณเป็นคนที่เก็บของได้เก่งมากๆ เราก็เคยเก็บนะ แต่ก็ทิ้งไปตอนย้ายบ้าน เพราะรู้สึกว่ารกมากกกกกกกกก ยกนิ้วให้เลยค่ะ จากคุณ : no_online - [ 13 ก.พ. 52 17:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ปลื้มอะเจ้าของกระทู้ความหลังวัยเด็กหวนกลับมาหมดเลย นึกถึงสมัยที่วงการเขี่ยไพ่วงกลมในโรงเรียน กำลังฮอต มีเดิมพันชนะตาเดียวกินหมดยกปึ๊ง555+ อยากบอกว่าทันทุกอย่างเลยอะ555+ โชว์แก่ซะงั้น จากคุณ : aell - [ 13 ก.พ. 52 17:39:26 ]

ความคิดเห็นที่ 104 สงสัยจะอายุใกล้เคียงกะ จขกท. เก็บตกทุกอันเลย เหมือนกันเปี๊ยบ แต่หนังสือที่เก็บ แม่แอบขนไปขาย ตอนเราไปอยู่หอพักมหาลัย บอกว่ามันรกบ้าน กำจิงๆ จากคุณ : ไม่น่าจะห่างกันเท่าไหร่ (ivespa) - [ 13 ก.พ. 52 17:49:26 ]

ความคิดเห็นที่ 105 อายุผมคงประมาณ จขกท ครับ ภาพในอดีตผลุดขึ้นมาเป็นฉากๆ ผมก็มีเก็บแบบนี้เหมือนกันครับ แต่ไม่เยอะขนาดนี้ ที่หายๆ ทิ้งๆ ไปก็พอสมควรครับ เรื่องแปลกๆ สมัยอนุบาลผมก็มีครับ คือผมจบ อ.2 แล้วไม่ยอมขึ้น อ.3 ครับ ร้องไห้งอแงยังไงก็จะไม่เรียน อ.3 สุดท้ายแม่สนองความอยาก ให้เรียน อ.2 ซ้ำอีกปี... เลยทำให้เวลาเรียนต่อๆมาทั้งประถม มัธยม มหาลัย แก่กว่าคนอื่นหมด ... แจ๋วจริง! จากคุณ : B. - [ 13 ก.พ. 52 18:41:43 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ลูกอีชั่งเก็บนี่ดีจังเลยครับ ของแต่ละชิ้น แต่ละอย่างก็มีความทรงจำของมันอยู่ แถมยังเอามาเผื่อแผ่ให้เพื่อนๆได้ร่วมรำลึกความแก่ เอ้ย ความทรงจำ กันได้ด้วย ขอบคุณครับผม จากคุณ : Naruno - [ 13 ก.พ. 52 18:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ของเราแม่เก็บไปทิ้งบ้าง  ทิ้งเองบ้าง เสียดายจังเลย T_T ขอบคุณ จขกท.นะคะ จากคุณ : เด็กอันดับบ๊วย - [ 13 ก.พ. 52 19:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 108 อ่า  วันวานยังหวานอยู่ คิดถึง ตุ๊กตากระดาษนะ  กลับไปรื้อๆค้นๆ  ของเราอยู่ไหนแล้วว๊า ? สมัยนั้น Outdoor นี่ อย่างเท่เลย  ^^* แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 19:10:34 จากคุณ : Kim Nooknick - [ 13 ก.พ. 52 19:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ปลวกกินไปหมดแล้วครับ ตอนนี้มีแต่วัตถุอันตราย...ที่ตำหนวดมาบุกบ้านที อาจได้ออกหนังสือพิมพ์หน้า 1 จากคุณ : wario - [ 13 ก.พ. 52 19:29:05 A:192.168.64.13 X:124.121.197.159 TicketID:187919 ]

ความคิดเห็นที่ 110 แวะมาตามอ่านและเสนอหน้าครับ.. จากคุณ : granun - [ 13 ก.พ. 52 19:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 111 โอ้ แม่เจ้า เกิดทันทุกอย่าง แถมมีเหมือนกันเพียบ  แต่ไม่ได้เก็บไว้หมดหรอก พอดีซ่อมบ้านใหญ่ไปครั้งนึง  หายไปเยอะอยู่ มีฟิกเกอร์เซเลอร์มูนเหมือนกันเลย ชอบที่มันถอดแขนถอดขา ถอดโบว์ถอดผมได้ 55555 จากคุณ : ธันวา (Hokage) - [ 13 ก.พ. 52 19:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 112 คิดถึงมากกกกกกก น่าเสียใจตรงพอเชคอายุแล้วผมยังแก่กว่าคุณ จขกท.อีกอะ จากคุณ : salty - [ 13 ก.พ. 52 19:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 113 จขกท. คุณกับเราเหมือนกันมากๆ มีของเหมือนกันเลย อายุเราต้องพอๆกันแน่เลย หนังสือทำนาย ใน #71 ยังมีเหมือนกันเลย วันอังคาร ตกใจเลย เหมือนกันเด๊ะ 555+ แต่ราศี ไม่เหมือนกัน แหม... ลูกแก้วเราเล่นไม่เก่งค่ะ ให้น้องชายเล่นให้ เราเก็บลูกแก้ว 555 ถ้าน้องโดนกินหมดก็มาเบิกที่เรา ก๊ากๆ J-spy ที่โชว เรามีหมดเยย กรี๊ดๆๆๆ ขาดอย่างนึงนะคะ รอลโลวเบลด ~>_< ปล.ตุ๊กตากระดาษ เซตนั้นเราก็มี กีซ >_< จากคุณ : DeLeTeLoveFromLife - [ 13 ก.พ. 52 19:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 114 น...นี่มันกระทู้ดูด Give ชัดๆ ปล. ตุ๊กตากระดาษแบบที่โพสต์ ยังมีขายที่สำเพ็งนะคะ จากคุณ : uminin - [ 13 ก.พ. 52 19:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 115 55555555555 ขำทะลักเลยค่ะ "บัตรจีบ" "บัตรเสือก" "บัตรห้ามเสือก" คิดถึงมากกกกกกกกก กร้ากกกกก จากคุณ : Typhoon No.29 - [ 13 ก.พ. 52 20:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 116 กระทู้นี้ เมพขิงๆ ข่าๆ จิงๆ ^_^ เกิดไม่ทัน.......... จากคุณ : pikaball - [ 13 ก.พ. 52 22:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ชอบกระทู้นี้จัง ดูแล้วนึกถึงวันเก่าๆ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง เฮ้อออออออออ นี่เราแก่แล้วใช่มั้ยเนี่ย จากคุณ : TiKo - [ 13 ก.พ. 52 22:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เจอของเล่นกับขนมและอะไรหลายๆอย่างที่ผมเคยรู้จักในสมัยก่อน อย่าว่าผมโม้เลยครับ น้ำตาผมไหลเลยอ่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆTwT ไม่โหวตคงไม่ได้แล้วล่ะครับ^^ จากคุณ : รอดูบอล - [ 13 ก.พ. 52 22:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ชะรอยจะวัยเดียวกัน อย่าเพิ่งรีบแก่กันเลยค่าคุณขา T T จากคุณ : atihasita - [ 13 ก.พ. 52 22:34:14 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เห็นกระทู้นี้แล้วหวีดจริงๆ เราต้องวัยเดียวกันแน่ๆ จขกท ผ่านมาแล้วทุกอย่างทุกข้อ บางอันก็ึอึ้งๆ เพราะลืมไปแล้วจริงๆ จขกท เก็บได้ทุกรายละเอียดเลยครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ปล คิดถึงวัยเด็กจัง อยากกลับไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์... จากคุณ : [C]haruru - [ 13 ก.พ. 52 22:52:53 ]

ความคิดเห็นที่ 121 สุดยอดจริงๆจขกท คิดถึงอดีตที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน(ตรงไหน?)เลย ไอ้บัตรจีบ บัตรเสือกนี่ ผมชอบมาก 55 คนคิดเค้าคิดได้นะเนี่ย อยากเอากลับมาใช้ คงฮาดี 555 จากคุณ : อะไร - [ 13 ก.พ. 52 22:55:24 A:58.11.72.162 X: TicketID:203869 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ตอนเด็กๆ ชอบชวนเพื่อนมาฟังขบวนการลูกนกฮูก AM ที่บ้าน ไม่น่ากลัวหรอก แต่พอมาฟังหลายๆคนจะเกิดอุปทานหมู่ว่าน่ากลัวไปเอง พอเริ่มจะคิดถึงอดีต แปลว่าเราเริ่มแก่กันแล้วใช่ไหม?? จากคุณ : ไม่หั่นหัวหอม ไม่หลั่งน้ำตา - [ 13 ก.พ. 52 23:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ขอบคุณ จขกท มากค่ะที่มาแบ่งปันอดีตในวัยเด็ก ทันทุกอันเลย แต่บางอันก็จำไม่ค่อยได้แล้ ยกเว้นพวกการ์ตูน หนังสือ เกมส์ สุดโปรดก็คือโดราเอมอน จับจองเป็นเจ้าของเมื่อตอน ป.๑ น้าพามาเที่ยวบางลำภู เดินผ่านร้านหนังสือก็ขอซื้อ แล้วก็เป็นสาวกโดราฯ มาตลอด ต่อมาก็ไปอ่านการ์ตูนตาหวานญี่ปุ่นเหมือนกัน แต่ก็ยังคงรักโดราเอมอนเหมือนเดิม เราก็เคยเก็บๆๆๆ ทุกอย่าง จนวันหนึ่งรู้สึกว่าสะสมฝุ่นมากแล้ว เพราะเพิ่งเป็นโรคแพ้ฝุ่นเมื่อไม่กี่ปีนี้ ก็เลยอำลาอดีตด้วยการชำระสะสางไปซะ จขกท มาช่วยให้ความทรงจำวัยเด็กที่มีความสุขกลับมาอีกครั้ง ขอบคุณจ้า จากคุณ : light blue - [ 13 ก.พ. 52 23:16:46 A:221.128.58.17 X: TicketID:141280 ]

ความคิดเห็นที่ 124 น่ากลัว น่ากลัวว่าเราจะวัยใกล้กัน ชอบพล นิกร กิมหงวนมากเลย สมัยนี้อ่านก็ยังสนุกอยู่นะ สนุกกว่านิยายสมัยใหม่เยอะ จากคุณ : cy (CyberBiz) - [ 13 ก.พ. 52 23:22:23 ]

ความคิดเห็นที่ 125 จกขท. เป็นคนที่เก็บรักษาของดีมากครับ ผมก็เก็บ แต่เป็นประเภทเก็บจนลืมอ่ะครับ ไม่มีระเบียบ จำได้ว่าเก็บ แต่ไม่รู้เก็บไว้ไหน คาดว่า จกขท. อายุ คง ไล่ ๆ กะผมแน่ เพราะทุกอย่าง ทำให้ผมนั่งอมยิ้มได้เลย คิดถึงจริง ๆ อดีตที่ไม่มี คอมพิวเตอร์เนี่ย จากคุณ : air007 - [ 13 ก.พ. 52 23:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ห๊ะ .. เรา .. . . . . . . วัยที่เกือบ ๆ จะ(แก่)... . . . . . . แล้วหรือนี่ !!! *o* จากคุณ : LadY mAmA - [ 13 ก.พ. 52 23:23:01 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ตัวปั๊ม คห. 26 คุ้นมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นึกไม่ออกแง ๆๆ รู้แต่ว่าแว๊บแรกที่เห็นรู้สึกเหมือนเคยมีความหลังอะไรซักอย่างกับเจ้านี่ - -" ตะหงิดๆๆๆมากก ตอนนี้เรา 17   อืม มม น่าจะไม่นาน ๆ   ^^ จากคุณ : เจ็บแล้วจำคือคน !!! - [ 13 ก.พ. 52 23:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 128 หนังสือไปยาลใหญ่ - หน้าปกเฉลียง จากคุณ : tunik - [ 13 ก.พ. 52 23:25:51 ]

ความคิดเห็นที่ 129 หนังสือไปยาลใหญ่ - หน้าปก พี่ปุ๊ อัญชลี จงคดีกิจ จากคุณ : tunik - [ 13 ก.พ. 52 23:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 130 เห็นแล้วคิดถึงขนมริงโก้สตาร์มากๆ ที่มีแถมการด์สิ่งมหัศตรรย์ของโลก ยังดีที่มีขายขนมคล้ายๆกันจากมาเลย์ ^-^ จากคุณ : วันที่อ่อนไหว... - [ 13 ก.พ. 52 23:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 131 หนังสือไปยาลใหญ่ จากคุณ : tunik - [ 13 ก.พ. 52 23:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ถามสั้นๆ ใครสะสมสติ๊กเกอร์จากขนม โดราเอมอน ได้ครบเล่มบ้าง สมัยนั้น สะสมครบ 20 เล่ม ได้เครื่องเมก้าไดร์ฟเลยนะ ไม่รู้หรอกว่าราคาขนมที่ซื้อกว่าจะครบ 20 เล่มนั่น เอาไปซื้อเครื่องเมก้าไดร์ฟจริงๆ ได้ไม่รู้กี่เครื่อง จากคุณ : ดุก - [ 13 ก.พ. 52 23:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ^ ^ เหมือนผมจะเคยนะ แต่แค่ไม่กี่เล่มเอง ไอ้ สติกเกอร์ ดราก้อนบอล ปะ จากคุณ : utd - [ 13 ก.พ. 52 23:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 134 อยากจะบ้าตายยย.... ทันทุกอย่าง 55555   จขกท. นี่น้าาาาา  ท้าโชว์แก่กันนี่นา แต่ดูแล้วมีความสุขมากเลยค่าาาาาา ^______^ จากคุณ : ร้อนนักก็พักร้อน - [ 14 ก.พ. 52 00:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 135 อยากจะร้องไห้ค่ะ  เห็นแล้วคิดถึงวัยเด็กมากกกกกกกกก ตั้งแต่รูปแรกยันรูปสุดท้าย  อีชั้นเกิดทันทุกอย่างค่ะ การ์ตูนเล่มละบาท  ขนมจาจา ก้าก้า คัมคัม....ฯลฯ อยากย้อนเวลาไปเป็นเด็กอีกครั้ง จากคุณ : prinzessin - [ 14 ก.พ. 52 00:04:07 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ชอบกระทู้นี้จังเลยค่ะ เข้ามาแล้วไม่มีพิษไม่มีภัย สบายใจที่สุด แถมย้อนวัยได้อีกด้วย  ถึงแม้จะทันบ้างไม่ทันบ้างค่ะ ที่ทันนี่ก็มีการ์ตูนเล่มละบาท ลูกแก้ว(แถวบ้านยังเล่นอยู่เลย) ตุ๊กตากระดาษ  บัตรกวน ประมาณนี้ค่ะ จขกท.เก็บรักษาสิ่งของได้ดีมากค่ะ มีสาระมากค่ะ สุขสันต์วันแห่งความรักด้วยค่ะทุกคน จากคุณ : daisyjjh - [ 14 ก.พ. 52 00:05:21 ]