 |
นึกถึงแม่....แก้มแม่ที่วันนี้ไม่เหมือนเดิม
โดยปกติ ผมจะเป็นคนที่ออกไปทำงานตอนสายๆ แล้วกลับบ้านค่อนข้างดึกทุกวัน
เวลาที่จะได้เจอแม่ก็จะเป็นช่วงเช้า ที่โต๊ะอาหารและวันอาทิตย์เท่านั้น
เมื่อเช้า....เป็นไปอย่างปกติทุกวัน
ก่อนออกไปทำงาน แม่จะเดินออกมาส่งที่หน้าประตูบ้าน
ใช้เวลากันพักนึงตรงบ่อปลาคาร์ฟที่แม่ชอบ ชี้ให้กันดูถึงการเติบโตของมัน
จากตัวเล็กๆที่ซื้อมา จนตอนนี้ตัวใหญ่เกือบเท่าแม่ไก่ (ไก่แก่เเดดนะครับ มีลูกเร็ว 555)
"ไปทำงานก่อนนะจ๊ะ" พร้อมกับหอมแก้มแม่ไปหนึ่งทีเหมือนทุกๆวัน
แต่วันนี้แก้มแม่ไม่เหมือนเดิม...ไม่เหมือนเดิมในความรู้สึกของผม
เพราะหลังจากที่ขึ้นรถ เตรียมตัวจะขับออกไป
แม่มามองที่ข้างรถ ผ่านกระจกติดฟิล์มปรอท60% รู้ว่าแม่ไม่เห็นเรา
....แต่เราเห็นแม่ชัดเจนจากข้างใน
ทั้งจากข้างในรถ และจากข้างในจิตใจของแม่....
เห็นถึงแววตาอันเปี่ยมไปด้วยความรัก ความปรานีอย่างบอกไม่ถูก
จนอดไม่ได้ที่จะเปิดประตูรถออกไปอีกครั้ง....
....ไปกอดแม่ หอมแก้มแม่อีกครั้ง ก่อนกลับขึ้นรถ ขับออกไปทำงาน...
เช้าวันนี้ แม่ทำให้ผมคิดไปตลอดทาง นึกถึงอดีต
นึกถึงเมื่อหลายปีก่อน ตอนผมอายุ9ขวบ ตอนนั้นธุรกิจที่บ้านล้มละลาย
แม่คงไม่รู้ ว่าลูกคนนี้แอบซุ่มมองอยู่ที่บันได ยังจำภาพนั้นได้อย่างดี
ภาพที่ญาติคนนึงมาทวงเงินแม่ พร้อมกับขึ้นเสียงใส่แม่
....ภาพที่แม่ร้องไห้
...ภาพที่เป็นแรงผลักดันให้ผมมีทุกวันนี้
ยังจำเรื่องที่เราไม่มีไฟใช้4-5ปี เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าไฟ(ทั้งๆที่อยู่ในกรุงเทพ)
จำวันที่เราต้องจุดตะเกียงน้ำมันก๊าดอ่านหนังสือ
จำวันที่เราแทบไม่มีเงินซื้อข้าวกิน
จำวันที่เรารีดชุดนักเรียนโดยใช้เตารีดแบบเตาถ่าน (เหมือนในรูปเด้ะ) (ขอบคุณภาพประกอบจากblogคุณuhu700ครับ)
จำวันที่เราหุงข้าวแบบซาวน้ำเพราะไม่มีหม้อไฟฟ้า
จำวันที่เราเดินเก็บเศษเหล็ก เก็บขวดไปขายเพื่อหาค่าขนม
จำวันที่เราเดินขายน้ำในสวนสาธารณะเพื่อหาค่าเรียนหนังสือ
จำวันที่เราต้องทำงานสมัยมหาวิทยาลัยเพื่อหาค่าเรียนเอง
จำวันที่แม่กับพ่อช่วยกันบุกเบิกธุรกิจใหม่
จำวันที่เราเริ่มต้นธุรกิจเป็นของตนเอง โดยใช้เงินที่เก็บจากทำงานสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
แม่ครับ....
ตอนที่ผมยังเป็นทารก แม่อุ้มผม จับผมใส่รถเข็น พาผมไปที่ต่างๆ
ตอนนี้แม่แก่แล้ว แม่ยังเดินไหว แต่ถ้าไม่ไหว ผมจะเข็นรถพาแม่ไปเที่ยวเองนะครับ แม่ไม่ต้องห่วง
แม่ครับ....
ตอนที่ผมยังเล็ก แม่ดูแลผม แม่ป้อนข้าวป้อนน้ำผม
ตอนนี้แม่แก่แล้ว ผมจะดูแลแม่เองครับ
แม่ครับ....
ตอนที่แม่ยังสาวและผมยังเด็ก แม่จูงมือผมข้ามถนน
ตอนนี้มือแม่เหี่ยวย่นแล้ว ขอผมจูงมือแม่บ้างนะครับ
(แม่รู้ไหม มือย่นๆของแม่น่ารักดี เวลาจับแล้วสนุก 555)
แม่ครับ....
ทุกวันนี้ ผมมีทุกสิ่งทุกอย่างให้แม่แล้วนะครับ
(ยกเว้นเรื่องลูกสะใภ้ ก็ยังไม่ถูกใจสักคนนี่แม่ 555)
แต่แม่ก็ยังเหมือนเดิม
แม่ครับ...แม่รู้ไหม แม่ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจในตัวแม่
แม่ทำให้ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง
ไม่มีใครยิ่งใหญ่เท่าแม่หรอกครับ ความสำเร็จของผมทุกวันนี้ เริ่มจากภาพวันนั้นวันเดียวจริงๆ(วันที่แม่ร้องไห้)
แม่ครับ....ผมรักแม่ครับ....
................................................................................
นานๆตั้งกระทู้ที เพราะเมื่อเช้า ทำให้อดคิด
แล้วก็อดใจหายไม่ได้ว่า ตอนนี้แม่อายุ72แล้ว ไม่อยากให้ถึงวันที่แม่จากไป
รักแม่ รักพ่อ กันให้มากๆนะจ๊ะ
ใครที่ไม่เคยกอดแม่ ไม่เคยหอมแม่ ลองเริ่มต้นดูสิ
แล้วจะรู้ว่า...."ความรู้สึกดีดีเป็นยังไง"
จากคุณ :
ตี๋สีชมพู   
- [
4 มี.ค. 52 23:34:22
]
|
|
|
|
|
|
