ความคิดเห็นที่ 1 ต่อ...            Frank เบื่องานที่เขาทำ ที่น่าตลกคือ นี่เป็นงานเดียวกับที่พ่อเขาเคยทำ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาเคยตั้งปณิธานไว้ว่า จะไม่มีวันเป็นเหมือนพ่อของเขาเด็ดขาด            แต่ในเมื่อมันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด Frank ก็ต้องจำใจทำ เพราะนี่เป็นหน้าที่ของเขาในฐานะ “ผู้ชาย” ที่ต้องเป็นเสาหลักของครอบครัว            ขณะที่ April ก็เบื่อหน่ายกับการทำหน้าที่แม่บ้าน            เธอมักจะระบายความอัดอั้นนี้ลงไปที่ตัว Frank เพราะคิดว่าเป็นความผิดของเขา ที่ทำให้ความฝันที่จะเป็นนักแสดงของเธอพังลง เมื่อเธอแต่งงาน และมีลูกกับเขา            ในวันหนึ่ง ขณะที่ April กำลังจัดบ้าน เขาพบภาพถ่ายของ Frank สมัยหนุ่มๆ ซึ่งถ่ายที่ Paris            เธอก็หวนคิดถึง “ความฝัน” ในอดีต อีกครั้ง            คืนนั้น เธอบอกกับเขาว่า เราน่าจะย้ายไปอยู่ที่ Paris ไปเริ่มต้นใหม่ที่นั่น เธอจะหางานทำ ส่วนเขาจะได้มีเวลาค้นหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำจริงๆ            Frank เริ่มเห็นดีเห็นงามกับ April            มันอาจเป็นสิ่งที่ดี กับการหลุดออกจากชีวิตที่น่าเบื่อ และได้ทำตามความฝัน ซึ่งมันก็ไม่มีปัญหาอะไร ในเมื่อลูกๆก็โตแล้ว งานน่าเบื่อที่ต้องทำก็ไม่มีแววก้าวหน้า            ในที่สุดทั้งคู่ก็ตัดสินใจจะไป Paris จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อ...                      แต่แล้วความฝันในการย้ายไป Paris ของทั้งคู่ ก็เริ่มพังทลาย            เมื่อ April ตั้งท้องลูกคนที่สาม ขณะเดียวกัน Frank กำลังจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ซึ่งเงินเดือนที่เขาจะได้รับนั้นเพิ่มสูงขึ้นมาก อีกทั้งการเลื่อนตำแหน่งครั้งนี้ ยังเป็นเหมือนการลบปมในใจเรื่องพ่อของเขาอีกด้วย                                    “ความฝัน” ของพวกเขา กำลังถูก “ความเป็นจริง” คุกคาม            Revolutionary Road สะท้อนภาพของสังคมอเมริกา ในยุค 50 ยุคที่ผู้คนส่วนใหญ่ พยายามสร้าง “ครอบครัวในอุดมคติ” ตามที่สังคมได้สร้างภาพเอาไว้ และใช้มันเป็นมาตรฐานบ่งบอกถึงการประสบความสำเร็จ            “ครอบครัวในอุดมคติ” ที่หลายคนใฝ่ฝันในยุคนั้น คือ การมีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อ แม่ ลูก พร้อมหน้า สามีมีหน้าที่การงานที่มั่นคง ทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ส่วน ภรรยาทำหน้าที่ดูแลบ้าน และลูกๆ มีบ้านชานเมืองหลังงาม ที่สงบน่าอยู่                                    อาจจะเรียกว่าเป็น “ความฝันแบบอเมริกัน” ก็คงไม่ผิดนัก จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต่อ...                              หนังสะท้อนให้เห็นว่า ในยุคนั้น คำว่า “ผู้ชาย” (A Man) มีความหมายยิ่งใหญ่ และมีศักดิ์ศรีมากแค่ไหน            เห็นได้จากตอนที่ทั้งคู่คุยกันเรื่องการย้ายไป Paris            April พูดให้กำลังใจ Frank เมื่อเขาไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ว่า “คุณมีค่า คุณคือสิ่งมหัศจรรย์ของโลก คุณคือ ผู้ชาย”            หรือ ตอนที่ทั้งคู่ทะเลาะกันหลังจากงานละครเวที เธอพูดว่า คนอย่างคุณ “ยังเรียกตัวเองว่า “ผู้ชาย” ได้อีกหรือ”                                    ซึ่งสะท้อนความหมายของคำว่า “ผู้ชาย” ในสมัยนั้น ได้ดีทีเดียว            การที่ Frank มีชู้ ก็เช่นกัน มันเป็นแค่ความต้องการพิสูจน์คุณค่าของความเป็น “ผู้ชาย” ของเขา เพื่อพิสูจน์ว่าเขายังเป็น “ผู้ชาย” ที่ได้เรื่องอยู่            ซึ่งภาพในหนังของผู้ชายส่วนใหญ่ในยุคนั้น คือ มนุษย์เงินเดือน หน้าตาเรียบเฉย ที่ใส่สูท และสวมหมวก เหมือนๆกัน ซึ่งเราจะเห็นผู้ชายเหล่านี้ เดินกันขวักไขว่เต็มสถานีรถไฟ ในช่วงเช้า และ หลังเลิกงาน            เป็นสัญลักษณ์ที่หนังใช้ได้อย่างชัดเจน และ มีอารมณ์ขันแบบเสียดสีอยู่ในที            ไม่ต่างกัน Frank ก็เป็นหนึ่งในผู้ชายเหล่านั้น แม้เขาจะเป็นสามีที่น่าอิจฉา ในหมู่เพื่อนบ้าน และดูเป็นคนพิเศษกว่าคนอื่น            แต่แท้จริงแล้ว Frank ก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้ชายวัยทำงานคนอื่นๆมากนัก จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อ...                            ส่วนผู้หญิงในสมัยนั้น ไม่ได้มีบทบาทในสังคมมากมายนัก ส่วนใหญ่แล้วก็เป็น "แม่บ้าน" ในขณะที่ผู้หญิงที่คิดจะทำงาน ก็ไม่มีตำแหน่งอะไรอื่นนอกจาก “เลขา”            เห็นได้จาก ตัวละครหญิงในเรื่อง นั่นคือ Maureen Grube (Zoe Kazan) ชู้รักของ Frank เธอทำงานเป็น "เลขา" ที่บริษัทของเขา            ในขณะที่งานที่ April หาไว้เมื่อจะไป Paris ก็คืองาน "เลขา" อีกนั่นแหล่ะ            ซึ่ง “เลขา” เป็นงานที่ต้องคอยจัดการธุระให้กับเจ้านาย ซึ่งเป็น “ผู้ชาย”            จะว่าไปก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับ “แม่บ้าน” จะต่างก็เพียงที่ทำงานต่างกันเท่านั้นเอง                                    เรียกได้ว่า นี่เป็นยุคสมัยที่ผู้ชายเป็นใหญ่ก็คงไม่ผิด            แต่สำหรับ April ถือได้ว่า เธอเป็นผู้หญิงที่มีหัวก้าวหน้ากว่ายุคสมัย เกินกว่าที่เธอจะทนกับสภาพนี้ได้ จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อ...                  การที่ Frank และ April มักจะถูกมองว่า พิเศษ กว่าคู่อื่น มันก็เลยทำให้พวกเขาคิดว่าตัวเองพิเศษกว่าคนอื่น            พวกเขาจึงรู้สึกไม่พอใจว่า ทำไมถึงพวกเขาถึงมีชีวิตที่น่าเบื่อแบบคนอื่นทั่วๆไป ที่อยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ และค่านิยมทางสังคมแบบเดิม พวกเขาอยากจะหลุดพ้นจากสภาพนี้            (คงคล้ายๆกับที่เขาเรียกว่า Self – Fulfilling ประมาณว่า ทั้งคู่ถูกมองว่า เป็นคนพิเศษ จึงคิดว่าตนเองพิเศษกว่าคนอื่น พอรู้สึกว่า ตนเองไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วๆไป ก็พยายามทำให้ตัวเองพิเศษกว่าคนอื่น)            ต่างกันที่ว่า Frank เป็นคนที่อยู่กับความจริงมากกว่า เขามองโลกตามความเป็นจริง            ขณะที่ April จะเป็นคนยึดมั่นในอุดมคติ พูดง่ายๆว่ามีความเพ้อฝันมากกว่า            ซึ่งการที่จะฉีกกรอบค่านิยมทางสังคมในยุคนั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย            Frank คิดถึงอนาคตที่มั่นคงของครอบครัว จึงยอมทำงานที่น่าเบื่อต่อไป ขณะที่ April ยังพยายามจะทำตามความตั้งใจของเธอ ซึ่งเธอสามารถทำได้ทุกอย่าง ถึงขั้นพยายามที่จะ "ทำแท้ง" เพื่อให้ได้ไป Paris ตามความฝันของเธอ จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:45:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ที่น่าคิดก็คือ เป็นไปได้ที่การได้เลื่อนตำแหน่งของ Frank ทำให้เขารู้สึกว่า ตัวเองกำลังก้าวหน้า ก็เหมือนการพิสูจน์ว่า เขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เขาจึงพอใจ อยากคว้าโอกาสนี้ไว้ และไม่อยากไป Paris อีกแล้ว ต่างกับ April ที่ยังไม่มีโอกาสพิสูจน์ว่าตนเองประสบความสำเร็จ ถ้ามองมุมนี้ Frank อาจดูเห็นแก่ตัว แต่เป็นการเห็นแก่ตัว ที่คำนึงถึงความมั่นคงของครอบครัวด้วย ดังนั้น จึงไม่แปลกใจเลย หลังจากที่ Frank มาสารภาพว่า เขาเคยนอกใจเธอ April จะพูดออกมาว่า ฉันไม่ได้รักคุณ และไม่ได้สนใจคุณอีกแล้ว (ซึ่งท่าทีของเธอไม่ได้เป็นแค่การพูดประชด แต่นี่เป็นความรู้สึกจริงของเธอ) ก็อย่างที่เคยบอกไปแล้วว่า สิ่งที่ April รักในตัว Frank ก็คือ การเป็นคนที่มี “ความฝัน” ของเขา เมื่อเขาไม่มี “ความฝัน” อีกต่อไป เธอจึงหมดรักในตัวเขา ที่สำคัญ นอกจาก Frank จะไม่เหลือ “ความฝัน” แล้ว เขายังทำลาย “ความฝัน” ของเธออีกด้วย แทนที่จะหมดรักแบบธรรมดา มันจึงร้ายแรงถึงขั้น “เกลียด” เลยทีเดียว จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต่อ...            ถ้าครอบครัว Wheeler คือครอบครัวที่ดูสมบูรณ์แบบน่าอิจฉา ครอบครัวธรรมดาที่คอยอิจฉาครอบครัวนี้ก็คือ ครอบครัว Campbell ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทที่สุดของพวกเขา            โดยเฉพาะ Shep (David Harbour) ผู้เป็นสามี ปลื้ม April ถึงขั้นหลงรักเลยทีเดียว            อีกครอบครัวที่เข้ามามีส่วนร่วมก็คือ ครอบครัว Givings ครอบครัวที่พยายามสร้างภาพความสมบูรณ์แบบ อยู่เสมอ            ทั้งที่จริงแล้วพวกเขามี John (Michael Shannon) ลูกชาย ที่จบดอกเตอร์ทางด้านคณิตศาสตร์ แต่มีปัญหาทางจิต ที่เป็นจุดด่างของภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์ของครอบครัวนี้            ก็มีแต่ ครอบครัว Wheeler เท่านั้น ที่ คุณนาย Givings จะยอมให้พบกับลูกชาย            ซึ่ง John นี่เอง ที่เป็นคนมองปัญหาของ พวก Wheeler ออกทะลุปรุโปร่ง ถึงขั้นพูดแทนความในใจที่คนทั้งคู่คิดได้เลยทีเดียว            ในตอนแรกที่พบกับ ครอบครัว Wheeler เขาดีใจที่ทั้งคู่ตัดสินใจถูกที่จะไป Paris และชื่นชมที่ทั้งคู่มองออก ถึงความจอมปลอมของครอบครัวในอุดมคติ ที่ทุกคนพยายามไขว่คว้า (โดยเฉพาะครอบครัวเขาเอง) จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:49:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ต่อ...            ในตอนหนึ่งที่ John, Frank และ April เดินเล่นกันในป่าข้างบ้าน            April ถาม John ว่า “ได้ยินว่า คุณเป็นนักคณิตศาสตร์”            John ตอบว่า “ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว มัน(ความสามารถทางคณิตศาสตร์)หายไปหมดแล้ว”            April พูดประมาณว่า “แย่จริงๆ”            John ถามกลับว่า “อะไรที่มันแย่หล่ะ คณิตศาสตร์มันน่าสนใจขนาดนั้นเลย”            จากบทสนทนาแสดงให้เห็นว่า John ไม่เคยสนใจสิ่งที่คนอื่นมองว่าเขาเป็น หรือ พยายามเป็นในสิ่งที่คนมองว่าเขาเป็น            John อาจเป็นอัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ นี่อาจเป็นสิ่งที่คนยกย่องชื่นชมเขา แต่เขาไม่ได้สนใจมัน ฉะนั้นเมื่อความสามารถของเขาหายไป (เพราะถูกช็อตไฟฟ้าจากการรักษาที่โรงพยาบาล) เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนัก เพราะเขาไม่ได้สนใจสิ่งที่คนอื่นชื่นชมในตัวเขา เขาไม่ได้เสียดาย หรือ พยายามรักษามัน เพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ แบบที่ พวก Wheeler เป็น            John ถามว่า “ทำไมคนอย่างพวกคุณถึงต้องหนีไป Paris”            April ตอบว่า “เพื่อไปหาวิถีชีวิตแบบใหม่”            ขณะที่ Frank ตอบว่า “บางทีเราอาจกำลังหนีวิถีชีวิตที่ “สิ้นหวัง และว่างเปล่า” ของที่นี่”            John พูดต่อว่า “คนมากมายอยู่กับความว่างเปล่า แต่ต้องมีความกล้าหาญมากจริงๆ ถึงจะมองเห็นความสิ้นหวัง”                                    บทสนทนาตอนนี้เป็นเหมือนบทสรุปของสิ่งที่หนัง วิพากษ์วิจารณ์ นั่นคือ                                    ค่านิยมเรื่อง “ความฝันแบบอเมริกัน” ของสังคมกลางยุค 50 อย่างชัดเจน จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อ...            John กลับมาพบกับครอบครัว Wheeler เป็นครั้งที่สอง ในตอนที่พวกเขาล้มเลิกแผนการไป Paris ซึ่งตอนนี้นี่เอง ที่เขาพูดแทนความในใจของทั้งคู่ ออกมา            นั่นทำให้ทั้ง Frank และ April ทะเลาะกันครั้งใหญ่ และเป็นครั้งที่ทำให้ทั้งคู่ได้คิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา และคิดถึงอนาคตของพวกเขา            ท้ายที่สุด April ก็ตัดสินใจได้ เธอยอมเป็นภรรยาในแบบที่ Frank ต้องการ เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจทำ “บางอย่าง” เพื่อดำเนินตามความฝันของเธอต่อไป            แต่แทนที่มันจะนำเธอไปสู่ “ความฝัน” ในแบบที่คิดไว้            มันกลับกลายเป็นโศกนาฏกรรม ที่ส่งผลกระทบต่อทุกคนที่รักเธอ จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อ...            อาจดูเหมือนหนังให้ภาพ April ในแง่ร้าย และเป็นคนที่เห็นแก่ตัว            แต่ที่เป็นผู้ร้ายตัวจริงของเรื่องก็คือ วิถีชีวิตของสังคมในยุคนั้น ที่ปลูกฝังความคิด สร้างค่านิยม ทำให้หลายคนยอมดำเนินชีวิตตามวิถีของมันโดยไม่มีทางเลือก (หรืออาจไม่รู้ตัว)            ซึ่งการที่มันมัน “คุกคาม” ครอบครัวนี้ ก็            เพียงเพราะพวกเขามี “ความฝัน” ที่จะหลุดพ้นจากมันแค่นั้นเอง            หนังจบลงด้วยภาพของ คุณนาย Givings ที่เป็นเหมือนตัวแทนของ “ค่านิยมของสังคม” ที่คอยตัดสินผู้คน            เธอกำลังพูดพร่ำถึง ครอบครัว Wheeler ในทางที่ไม่ดี และพูดถึงการหาครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ครอบครัวใหม่ที่จะมาอยู่แทนที่ ครอบครัว Wheeler                                    ก่อนที่สามีของเธอซึ่งหูไม่ดี จะค่อยๆปิดเครื่องช่วยฟัง                                    ราวกับว่าสิ่งที่เธอพูดคือเรื่องน่าเบื่อและไร้สาระเป็นที่สุด จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อ...            เข้าสู่ส่วนที่เป็นการวิจารณ์บ้าง ^_^            ผู้กำกับ Sam Mendes กลับมาจับงานในแนวถนัดของเขาอีกครั้ง นั่นคืองานที่วิพากษ์วิจารณ์ สังคม และความฝันแบบอเมริกัน ผ่านครอบครัวชนชั้นกลาง            Revolutionary Road เป็นเหมือน American Beauty (ผลงานสร้างชื่อของเขา) ที่เปลี่ยนจากยุค 90 มาเป็นยุค 50 พร้อมกับลดอารมณ์ขัน และเสียดสีลงไป แต่เน้นไปที่การเชือดเฉือนอารมณ์ (และคารม) ผ่านการแสดงของตัวละครแทน            แม้หนังจะเล่าเรื่องราวในยุค 50 แต่เรื่องราวก็ยังมีความร่วมสมัย            งานถ่ายภาพของหนัง ก็มีลักษณะเดียวกับ American Beauty ที่ไม่เน้นการเคลื่อนกล้อง แต่จะจับไปที่การแสดงของนักแสดง และการจัดวางองค์ประกอบแบบละครเวที ซึ่งก็เป็นงานถนัดของ Mendes ที่มาจากสายละครเวทีอยู่แล้ว จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 15:57:49 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ต่อ...            อย่างที่บอกหนังเน้นไปที่การแสดง งานหนักจึงตกไปที่นักแสดง            Leonardo DiCaprio เยี่ยมในบท Frank ผู้ชายที่ต้องรับผิดชอบครอบครัว ด้วยการทำงานที่น่าเบื่อ ผู้ชายที่พยายามประนีประนอม แต่เมื่อฟิวส์ขาดก็ระเบิดอารมณ์ได้อย่างรุนแรง ผู้ชายที่มีความฝันแต่ก็ยังคำนึงถึงความเป็นจริง ที่ความมั่นคงคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับครอบครัว แต่ก็ทำให้ดูเหมือนคนที่เห็นแก่ตัว ได้เช่นกัน            Kate Winslet ก็เยี่ยมในบท April บทนี้เป็นตัวละครที่ต้องแสดงหลากหลายอารมณ์ ทั้งโกรธ ทั้งผิดหวัง ดีใจ หรือ เสียใจ โดยมีพื้นเป็นเป็นตัวละครที่มีความเก็บกด ซึ่ง Winslet แสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติ ตอนที่เธอรู้สึกมีความหวัง ตอนที่เธอดีใจ ก็รู้สึกได้ว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ            ที่สำคัญเธอแสดงให้เห็นความคลุมเครือ ระหว่างการเป็นคนที่น่าสงสาร กับ คนที่น่าจะโดนเกลียด มากที่สุดในเรื่อง            แม้ว่าทั้งสองจะเป็นตัวละครที่เป็นตัวเดินเรื่องหลัก ซึ่งมีน้ำหนักบทเท่าๆกัน แต่รู้สึกว่า Winslet จะเด่นกว่า คงเป็นเพราะตัวละคร April มีพัฒนาการที่มากกว่า ตัวละคร Frank (หรือเพราะว่า Mendes เป็นสามีเธอ เลยขอเน้น ภรรยา ซะหน่อย ^_^ )            การแสดงที่เข้าขากันของ DiCaprio และ Winslet ถือว่าเป็นหัวใจสำคัญของหนัง ที่ทำให้หนังประสบความสำเร็จในการสะกดผู้ชมให้จดจ่อกับเรื่องราวที่อยู่ตรงหน้า            ซึ่งช่วยเพิ่มความน่าติดตามให้กับหนัง และทำให้คนดูเชื่อว่านี่คือคู่แต่งงานจริง ที่มีปัญหากันจริง            ซึ่งฉากทะเลาะกันแต่ละครั้งนี่มันช่างรุนแรงสะใจ แต่ก็มีความน่าเชื่อถืออยู่ด้วย สร้างอารมณ์กดดันได้เป็นอย่างดี                                    นี่ถ้าทั้งคู่เล่นได้ไม่ถึงระดับ หนังเรื่องนี้คงน่าเบื่อไปเลย จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ... แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 16:02:53 จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อ...            ซึ่งก็ต้องชมไปที่ Mendes ด้วย ที่เคี่ยวกรำนักแสดงได้อย่างยอดเยี่ยม และค่อยๆเพิ่มระดับความรุนแรงของการปะทะของทั้งคู่ในการทะเลาะแต่ละครั้ง อย่างมีจังหวะ ทำให้มันดูน่าเชื่อถือ และทำให้คนดูเกิดอารมณ์ร่วม            ที่สำคัญการวางลำดับการเล่าเรื่อง ผ่อนอารมณ์เรื่องราว สลับกับการประเคนความเกรี้ยวกราดใส่ผู้ชม ก็เป็นไปอย่างมีชั้นเชิง            (แม้ผมจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องละครเวที แต่ก็คิดว่านี่เป็นผลมาจากการเป็นผู้กำกับละครเวทีของ Mendes ที่เรื่องการแสดงต้องซักซ้อมมาจนแน่น นักแสดงต้องเข้าถึงบทที่ตัวเองเล่น อย่างถ่องแท้ เพราะระหว่างเล่นละครเวที ผู้กำกับไม่ได้กำกับนักแสดงแล้ว)            ส่วนตัวละครอื่นๆที่หนังใส่เข้ามา ช่วยเสริมเรื่องราว และประเด็นที่ต้องการนำเสนอได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่รู้สึกว่ายังใช้งานตัวละครเหล่านี้ได้ไม่คุ้มค่านัก เพราะบทหนังไม่ได้ทำให้ตัวละครเหล่านี้มีมิติความลึกเท่าที่ควร            ไม่ว่าจะเป็นบท คุณนาย Givings ของ Kathy Bates หรือ ครอบครัว Campbell (ผิดกับใน American Beauty ที่ใช้งานได้คุ้มค่า และ กระจายบทบาทให้เหล่านักแสดงได้ดี)            แต่นักแสดงแต่ละคนที่รับบทสมทบก็ทำหน้าที่ของพวกเขาได้ตามสมควร จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:03:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อ...            ยกเว้นก็แต่บท John Givings ของ Michael Shannon ที่โผล่มาแค่ 2 ฉาก ในการเป็นตัวละครที่เหมือนใส่เข้ามาเพื่ออธิบาย แก่นของเรื่อง และ ส่งสารสำคัญถึงผู้ชม ถือว่าเป็นการใช้ตัวละครนี้ได้คุ้มค่า            ซึ่งการแสดงของ Shannon ช่วยให้ตัวละครนี้ดูน่าสนใจ และน่าจดจำ แต่ก็ไม่ได้เด่นเกินไป ถึงขั้นขโมยซีน ในแบบที่ข่มให้สองดารานำกลายเป็นตัวประกอบ เมื่ออยู่ร่วมฉาก            เพราะหน้าที่ของตัวละครนี้คือการทำหน้าที่ขยายมุมมองของผู้ชมที่มีต่อเรื่องราว และ ความสัมพันธ์ต่อคนทั้งคู่ เท่านั้น            ทำให้ Shannon กลายเป็นอีกหนึ่งคนที่น่าจับตามอง (ก่อนหน้านี้ก็สร้างความประทับใจให้ผมมาแล้วจากเรื่อง Bug) จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:04:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อ...            แม้จะขาดเสน่ห์ไปนิด แต่ Revolutionary Road ก็มาพร้อมกับการแสดงที่เข้าขา และยอดเยี่ยมของ Winslet กับ DiCaprio และความเยี่ยมของ Shannon ในบทสมทบ            ถ้าตัดเรื่องยุคสมัยออกไป นี่คือเรื่องราวปัญหาความสัมพันธ์ที่เกิดจากความแตกต่างทางความคิดของคู่รัก ที่เข้ากับทุกยุคสมัย            และเรื่องราวที่ถูกนำเสนอ สามารถหยิบเอามาคิดได้หลากหลายแง่มุม                                    Revolutionary Road คือ หนึ่งในหนังดีของปี ที่ได้รับคำชื่นชมน้อยกว่าที่ควรจะเป็น จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ของแถมครับ ^_^            เรื่อง การจัดองค์ประกอบภาพใน Poster ที่สื่อความหมายได้ดีครับ (อาจมั่วๆไปบ้าง )            เริ่มที่ ตัวอักษร และภาพนักแสดงใน Poster ถูกจัดชิดขวา อาจหมายถึง สังคมในเรื่อง ที่เป็นแบบขวาจัดที่เป็นพวกอนุรักษ์นิยม ไม่ชอบความเปลี่ยนแปลง            ซึ่งจะเห็นว่า April อยู่ซ้าย (จริงๆอยู่กลางภาพ เพราะเธอคือ ศูนย์กลางของหนัง แต่อยู่ซ้ายของ Frank) Frank อยู่ขวา แต่เป็นการอยู่แบบไม่เต็มใจนักเพราะ ถูกบีบด้วย ตัวของ April เองนั่นแหล่ะ (มั่วๆว่า เพราะครอบครัว เลยถูกบีบไปอยู่ฝ่ายขวา 555)            และถ้าตัดเรื่องขวา-ซ้ายไป ก็จะพบว่า ผู้ชายในสังคมมีสถานะที่เหนือกว่า จึงสูงกว่า แต่ตัวละครอย่าง Frank กลับถูก April บีบไปอยู่ที่มุมภาพ ในขณะที่หลังก็ชนฝา ซึ่งอธิบายสภาพของ ตัว Frank ในเรื่องได้ดีทีเดียว            สุดท้ายก็พื้นหลังสีขาวที่แสดงถึงความว่างเปล่าครับ ปล. เขียนในมุมมองของผู้ชายอายุ 24 ที่ยังไม่ได้ทำงาน และไม่มีครอบครัวต้องรับผิดชอบ จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ใครดูแล้วมีความเห็นอย่างไรกันบ้างครับ ขอแหวกกระส Watchmen นิดหนึ่ง ไม่รู้จะมีคนเข้ามาอ่านเยอะไหม (เพราะหนังออกไปแล้ว อาทิตย์นี้) ถ้ารู้สึกลายตา กับตัวหนังสือที่เยอะจัด   ขอแนะนำให้ไปอ่านใน Blog ครับ  ซึ่งมีภาพประกอบ และ ตัวอักษรแบบ มีสีสัน เน้นคำ รับรองว่าอ่านง่าย สบายตา กว่านี้แน่นอน แถมด้วยคำอธิบายเกี่ยวกับ American Dream แบบคร่าวๆ (ปนมั่วๆ) *** Revolutionary Road *** "ความฝัน" ที่ถูกคุกคาม http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=navagan&month=03-2009&date=05&group=2&gblog=40 อ่อ ใน Blog มีการให้คะแนนของผมด้วยนะครับ ^_^ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและร่วมแสดงความคิดเห็นครับ จากคุณ : navagan - [ 6 มี.ค. 52 16:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วิจารณ์ได้ดีมากเลยค่ะ เข้าใจเนื้อเรื่องคล้ายๆ กันเลย ชอบมากเลยนะเรื่องนี้ เพียงแค่ตอนจบมันจะไม่เป็นอย่างที่เป็น จะเยี่ยมมาก จากคุณ : pyramidas - [ 6 มี.ค. 52 16:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไปดูมาแล้ว ชอบมากๆๆๆๆ .....วิจารณ์ได้ดีค่ะ แต่คิดว่าบางจุด บางอารมณ์มันก็ร่วมสมัยนะ สามารถเข้ากับยุคนี้ได้เหมือนกัน เราดูแล้วเราก็ in นะ โดยเฉพาะเรื่องความเบื่อหน่ายเรื่องงาน การเป็นมนุษย์เงินเดือนในองค์กรที่มั่นคง คนภายนอกมองจะบอกว่าชีวิตเราดี แต่จริงๆ แล้วเราไม่มีความสุขกับตรงนั้นเลย นี่ขนาดไม่มีครอบครัวนะ ถ้าคนมีครอบครัว อาจ in ยิ่งกว่า (เป็นกับตัวเองจริง...เลย in มาก เชียร์คนอื่นให้ไปดูเรื่องนี้ตลอด) จากคุณ : smashingjazz - [ 6 มี.ค. 52 18:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นหนังที่ สาด อารมณ์ใส่กันสุดๆ เห็นด้วยเลยว่า ถ้านักแสดงไม่ถึงนี่ หนังคงเขวไปเลย จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ - [ 6 มี.ค. 52 21:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 วิเคราะห์ดีจังเลยครับ ขอชมๆ ทำให้อยากดูเลยนะเนี่ย จากคุณ : equilibrium_of_life - [ 6 มี.ค. 52 22:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ได้ดูหนังเรื่องนี้  แต่กลับรู้สึกประทับจริงยิ่งขึ้น จากการอ่านบทวิเคราะห์ของคุณเนี่ยล่ะคะ ขอชื่นชม ที่ใช้คำว่า "เปิดเผยเนื้อหาบางส่วน" เราอ่านแล้วรู้สึกดีจัง เหมือนว่า น้อยคนนักที่จะเลือกใช้คำภาษาไทยแบบนี้  ส่วนใหญ่ก็จะเป็น สปอย เป็นต้น จากคุณ : SuPerHyPerOverUltraGLUE - [ 6 มี.ค. 52 23:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมก็ชอบเรื่องนี้มากๆ คับ หนังให้ข้อคิดและมุมมองเกี่ยวกับการใช้ชีวิตได้ดีทีเดียว + พลังการแสดงของนักแสดงที่ยอดเยี่ยม ผมเป็นแฟนของ Winslet นะคับ แต่เรื่องนี้ผมกลับชอบการแสดงของ DiCaprio มากกว่า อาจเป็นเพราะผมรู้สึกว่า Winslet แสดงได้ดีตามมาตรฐานของเธออยู่แล้วอ่ะคับ แต่สำหรับ DiCaprio รู้สึกว่านี่เป็นพัฒนาการทางด้านการแสดงที่โดดเด่นของเค้าคับ จากคุณ : Nobody loves me. - [ 7 มี.ค. 52 01:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สุดท้ายก็พื้นหลังสีขาวที่แสดงถึงความว่างเปล่าครับ ^^^ เพิ่งรู้นะเนี่ย คือ ความหมายนี้ - -" หนังเรื่องนี้ดูแล้วแอบเครียดเล็กๆ ด้วยตัวเนื้อหาและความเข้มข้นของหนัง สปอยด์ตรงจุด ดูหนังเรื่องนี้เพราะนักแสดง เรื่องนี้ชอบนักคณิตศาสตร์คนนั้น ตลกดีอ่ะ จากคุณ : fungjai - [ 7 มี.ค. 52 01:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 วิจารณ์ จนอยากดูมาก ชอบหนังแนวนี้สุดๆ นิ่งๆ ไปเรื่อยๆ แต่มีความหมายสอดแทรกตลอด เรามีความรู้สึกอย่างนี้เหมือนหนังตลอดเวลา จะเป็นมนุษย์เงินเดือนอย่างนี้ไปตลอดชีวิตหรือ? จากคุณ : ่jobim - [ 7 มี.ค. 52 12:26:46 A:192.168.0.17 X:58.136.9.140 TicketID:206797 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เขียนดีขอรับ ชอบๆ แต่ยังไม่มีโอกาสดู จากคุณ : Gunso - [ 8 มี.ค. 52 14:26:57 ]