เมื่อวานเพิ่งไปดูความจำสั้นแต่รักฉันยาว...
รู้ครับว่าดูกันเกือบหมดแล้ว แต่ก็ขอเข้ามาบอกสั้นๆว่า รู้สึกดีจังกับหนังเรื่องนี้
ถึงแม้เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับความรักในแบบของคนรักของคน 2 คู่ ที่สถานการณ์ดึงให้เข้ามาเกี่ยวข้องกัน...
แต่สำหรับผม สิ่งที่สัมผัสได้คือความรักอีกรูปแบบหนึ่งที่โอบล้อมหนังเรื่องนี้ต่างหากครับ ที่มันคลอเคียงไปกับแกนเรื่องตลอดตั้งแต่ต้นจนจบ มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้อย่างอบอุ่น รู้สึกอย่างนั้นจริงๆครับ
(สปอยล์)
ความรัก...ที่มนุษย์มีให้ต่อกัน ความมีน้ำใจโอบอ้อมและอบอุ่นที่คนต่างวัยกันมีให้กันต่างหากล่ะครับคือแกนหลักของเรื่อง มนุษย์ทุกคนมีความงดงามซ่อนอยู่ คุณจะทำไหมกับการที่จะลุกขึ้นขับรถจากกรุงเทพไปชุมพรเพื่อไปดูแลคนแก่ที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องของคุณ คุณเก็บสุนัขข้างถนนมาเลี้ยงเพราะสงสารนั่นก็คือความงดงาม คุณยอมลำบากทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดเพื่อทนุถนอมความรู้สึกของชายชราเพื่อให้เขาได้อยู่ใกล้สิ่งที่เขารัก ชลอเอาความคุ้นเคยจากบ้านหลังหนึ่งที่ไกลแสนไกล....มาปลูกลงในบ้านอีกหลังหนึ่ง ที่ชายชราคนนั้นจำต้องมาอยู่และอาจเป็นบ้านหลังสุดท้ายในชีวิต เพียงเพื่อให้เขาได้รู้สึกอบอ่น การกระทำนี้มันยิ่งใหญ่งดงาม มันไม่ได้มีค่าตอบแทนเป็นเงิน แต่มันเป็นความสุขใจที่มนุษย์คนหนึ่งได้ทำให้กับมนุษย์อีกคนหนึ่ง....
นี่ต่างหากครับคือความงดงามที่หนังเรื่องนี้มอบให้ผม น้ำใจของคนนั้นงดงาม ถ้าคุณจะเก็บเกี่ยวความงดงามนี้มาปลูกในหัวใจคุณ แล้วรินรดมันด้วยความเมตตาที่มีอยู่ในตัวคน ต้นไม้นี้ก็จะงอกงาม ผลิดอกออกใบเป็นความสุขที่อิ่มใจ บางครั้งคนเราถวิลหาความรักแบบหนุ่มสาว...จนลืมไปว่า ยังมีความรักในรูปแบบอื่นๆที่นำมาซึ่งความสุขที่งดงามไม่แพ้กัน...
ขอบคุณครับสำหรับ"น้ำใจ"ของคนทำหนังที่หยิบยื่นเรื่องนี้มาให้ผมได้สัมผัส ขอบคุณจริงๆครับ
ปล. อยากจะเขียนยาวๆครับ แต่เจ้านายเริ่มมองมาแล้วครับ ผมจำต้องจบลงอย่างสั้น เพราะเกรงใจ"น้ำใจ"ของเจ้านาย ที่อาจจะกลายเป็น"น้ำโห" ที่ผมมาอู้งาน บ๊าย บายครับ
แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 52 09:36:07
ความจำสั้นแต่รักฉันยาว...อาจจะเป็นแค่หนัง แต่มันมากกว่านั้นครับ
: สะพานลอยยยยยย