ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆมาฝากค่ะ จากคุณ : พี่น้องที่เคารพ - [ 13 มี.ค. 52 23:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณสำหรับข่าวนะครับ นี่เว็ปช็อคโกแล็ตภาษาญี่ปุ่น ลูกเตะมีฝ้าผ่าด้วย ญี่ปุ๊น ญี่ปุ่น http://chocolatefighter.com/ จากคุณ : ปลายเทียน - [ 13 มี.ค. 52 23:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณคุณปลายเทียนนะ ทำให้ได้ทราบว่าหนังเรื่อง chocolate (ชื่อญี่ปุ่น chocolate fighter) จะฉายทั่วประเทศญี่ปุ่น (จำนวน 8 โรง ในหัวเมืองใหญ่) วันเสาร์ที่ 23 พฤษภาคมนี้ จากคุณ : silkroad - [ 14 มี.ค. 52 00:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ช็อคโก้โอซาก้า จากคุณ : yaininja - [ 14 มี.ค. 52 00:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฤดูร้อน น่าจะเริ่มที่เดือน6 มากกว่า (อ้างอิงจากการเปลี่ยนสถานที่ท่องเที่ยว และเสื้อผ้าในเกม - -") จากคุณ : wayo - [ 14 มี.ค. 52 00:27:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นานเหมือนกัยแหะ กว่าจะได้ฉาย จากคุณ : Baritoreca - [ 14 มี.ค. 52 12:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่าจะเก็บภาพบรรยากาศมาให้ชมกันบ้างนะครับ จากคุณ : joblovenuk - [ 15 มี.ค. 52 13:28:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วันนี้มีโอกาสได้ไปชมหนัง "รักแห่งสยาม" ในงานเทศกาลหนังเอเชียนที่โอซาก้า มองไปรอบๆระหว่างรอเข้าโรง ทั้งเรื่อง chocolate (วันศุกร์) และรักแห่ง สยาม (วันนี้) ดูเหมือนว่าเราจะเป็นคนไทยคนเดียวแฮะ (แต่อาจมีคนไทยที่หน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่นปนอยู่ก็เป็นได้) หนังฉายเวลา 10.20 เรามาสิบโมง ก็มีคนมารอตั้งแต่ก่อน 10 โมงแล้ว เพราะระบบการได้ที่นั่งในโรง คือ เรียงตามหมายเลขตั๋ว(ตามลำดับที่ออก ตอนซื้อ) และปล่อยให้เข้าไปรอบละ 50 หมายเลขตั๋ว ใครเข้าก่อนได้เลือก ที่นั่งก่อน มีฝรั่งวัยรุ่นด้วยคนหนึ่งด้วย เพราะหนังมีซับทั้งอังกฤษ และญี่ปุ่น (ภาษาญี่ปุ่นขึ้นจออ่านแบบแนวตั้งด้านซ้ายขวาของจอหนัง) ส่วนใหญ่เป็นผู้ชมผู้หญิง อายุสัก 30- 40 ปี และผู้ชมวัยกลางคน และคุณลุงก็มีไม่น้อยเหมือนกัน ระหว่างรอคอยประมาณ 20 นาที หูเราก็ฟังคนรอบๆ บางคนไม่รู้จัก "สยามสแควร์" แต่ดูเพราะเนื้อเรื่องน่าสนใจ และ ถามคนข้างๆ ซึ่งเคยไปเมืองไทย คนข้างๆ ก็คุยว่าเหมือนฮาราจูุ และอาโอยามะใน โตเกียวเลย และเล่าความประทับใจอื่นๆ ให้ฟัง เช่น ของถูก (มีทัศนคติที่ดีมากมายเกี่ยวกับเมืองไทย) บรรยากาศระหว่างรอคอย ก็มีกลุ่มคนวัยทำงานชายกลุ่มหนึ่ง ได้เดินทางมาจากโตเกียวมาเที่ยวโอซาก้า เพื่อชมหนังเรื่องนี้เป็นการ เฉพาะกับแฟน (ผู้ชายเหมือนกัน) เมื่อเข้าโรงแล้ว จำนวนผู้ชมก็ทยอยเข้าเกือบเต็มโรง ตอนแรกคาดว่าคงจะมีคนไทยมาชมไม่น้อย แต่ผิดคาดที่ไม่พบเห็น จำนวนชั่วโมงฉาย คือ 2.30 ชั่วโมง ซึ่งนานกว่าหนังเรื่องอื่นๆ ในเทศกาล ทั้งหมด ก่อนฉายผู้กำกับได้แนะนำให้ดูมุมมองของ ความรักที่จะปรากฎในหนัง และให้ชมกันก่อน หลังจากนั้นค่อยมาคุยกัน เมื่อหนังฉายจบแล้วผู้กำกับก็ออกมาตอบข้อซักถาม ผู้กำกับดูเป็นกันเองกับผู้ชมมาก และตอบแบบตรงไปตรงมา   (ผู้เป็นล่ามแปลคำต่อคำเลย ไม่มีตัดทอนหรือย่อเลย) เพื่อนคนญี่ปุ่นที่มาด้วยก็ไม่ยอมถามเอง บอกให้เราถามว่าหนังจะ ฉายในโรงปกติไหม แต่เอ เราว่าฟังคนญี่ปุ่นถาม และฟังในมุมมองของ คนญี่ปุ่นพูดเกี่ยวกับตัวหนังดีกว่านะ ข้อคำถามส่วนใหญ่ของชาวญี่ปุ่น คือ ตอนจบของหนังที่ดูเหมือนไม่มีคำตอบ (ผู้ชมอยากรู้ว่าน่าจะ happy ending หรือจบอย่างไร) คุณมะเดี่ยวก็บอกว่าที่เมืองไทยมีคนช่วยเขียนตอนจบ ให้ด้วย แถมมีทำการ์ตูนออกมา มีกระแสตอบรับดี วง August ในหนังก็กลายเป็น วงดนตรีจริงๆ  จำนวนผู้ชมคอนเสิร์ตก็มากกว่าในหนังด้วย และเล่าถึงหนังเรื่องก่อนที่เคยกำกับ (เรื่อง 13 ซึ่งได้ออกเป็นดีวีดีที่ญี่ปุ่นแล้ว ไม่นานนี้) ตัวผู้กำกับเองยังกล่าวถึงบทที่เล่นเป็นพี่ชายในหนังรักแห่งสยาม แต่ตัดออกไปมากมาย เพราะคิดว่าแสดงสู้นักแสดงคนอื่นไม่ดีเท่า ต่อมามีคำถามถึงกระแสเรื่องแนว Boy's love และเกย์ในไทยเป็นอย่างไร ซึ่งคุณมะเดี่ยวก็ได้อธิบายว่าการ์ตูนส์แนว Boy's Love ในไทยก็มี และได้รับ ความนิยมมากเช่นกัน แต่ก็มีกระทรวงวัฒนธรรม และผู้ใหญ่ ผู้หวังดีคอยดูแลอยู่ ไม่คิดว่าการดูหนังเรื่องนี้แล้วจะทำให้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบ เพราะมีหลายปัจจัย มากมายในการที่คนเราจะเป็นเกย์ และหนังเรื่องนี้มีเรื่องศาสนาคริสต์เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ซึ่งไทยเป็นประเทศที่มีคนต่างชาติ ต่างศาสนาอยู่ร่วมกันมายาวนาน ทั้งจีน อินเดีย โปรตุเกส แม้คนไทย ส่วนใหญ่นับถือพุทธ แต่ก็มีศาสนาอื่นๆ ด้วย เรื่องนี้เป็นแนวท้าทายในเรื่องความรักในลิขิตที่พระเจ้ากำหนด ให้แต่ละคนดำเนินไป และสุดท้ายตัวละครในเรื่องที่สูญศรัทธาก็กลับมี ศรัทธาขึ้นมาตามแต่ประสบการณ์ของแต่ละคนในท้ายที่สุด   การ Cast นักแสดงหลายร้อยคนจนได้นักแสดงที่หน้าตาดี เล่นละครได้ และร้องเพลงได้ด้วย เป็นเรื่องยากมาก ในที่สุดได้รุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า และประสบการณ์จากโรงเรียนเก่าที่เป็นโรงเรียนคริสต์ จึงเอาประสบการณ์มาสรรสร้างเป็นหนังขึ้นมา และจับนักแสดงสนิทกันเพื่อให้ดูเป็นเพื่อนกันจริงๆ และแยกนักแสดง นำสองคนออกจากกันสัก 2-3 เดือน เพื่อให้ได้ความรู้สึกว่าจากกันมานาน และเพิ่งได้เจอกันจริงๆ เป็นอีกเทคนิคหนึ่งที่ผู้กำกับนำเสนอ เรื่องเพลงในหนังได้รับอิทธิพลจากเพลงแนว soul และ R&B ของคนผิวดำ ในช่วงปี 60- 70's วงออกัสต์จึงมีลักษณะเฉพาะในแนวเพลงของตนเอง นอกจากนั้นก็กล่าวถึงโปรเจคต์หนังใหม่ เรื่อง 14 และเรื่อง"ช่างสำราญ"ที่ สร้างจากนวนิยายที่มีชื่อเสียงของไทยเรื่องหนึ่ง โดยเรื่อง 14 เป็นแนว action horror ซึ่งแนวแอคชั่นเป็นแนวที่ผู้กำกับชื่นชอบมาก พร้อมกันนั้นยังกล่าวถึงความชอบเกี่ยวกับญี่ปุ่น โดยเฉพาะมังกะ และการ์ตูนส์เรื่อง "กันสุ" (ไม่แน่ใจว่าเขียนถูกไหม) ซึ่งมีฉากสู้รบที่ชอบ มีฉากที่มีป้ายกูลิโกะของโอซาก้าด้วย (คงหมายถึง"โดตงโบริ") ซึ่งคุณมะเดี่ยวก็ได้ไปสัมผัสกับสถานที่จริง เมื่อคืนนี้มาแล้ว และคำถามต่อมาเรื่อง "การเล่นเกมส์ซ่อนกระดาษ" ในหนังรักแห่งสยาม ซึ่งคุณมะเดี่ยวก็บอกว่าที่บ้านเคยเล่นกันเวลาคุณพ่อคุณแม่ให้ของขวัญ   แต่ตอนหลังกลายเป็นพี่น้องแกล้งซ่อนของกันไปเมื่อโตแล้ว และหาไม่เจอก็มี แต่ทว่าเกมส์ลักษณะนี้ที่ญี่ปุ่นก็มี คุณมะเดี่ยวอธิบายเสริมว่าวัฒนธรรมญี่ปุ่น มีหลายอย่างคล้ายวัฒนธรรมของไทย เช่น มอเตอร์ไซต์ไต่ถัง บ้านผีสิง ช้อนปลา ทองในงานวัด แต่สิ่งหนึ่งที่แตกต่างคือ คนญี่ปุ่นใส่ชุดยูกาตะเป็นปกติ แต่คนไทยไม่นิยมใส่ชุดประจำชาติ เพราะอาจดูน่ากลัว คล้ายผี (มีเสียงหัวเราะ) เพราะหนังผีของไทยมักให้ตัวละครใส่ชุดไทย และลักษณะของชุดไทยก็ ดูค่อนข้างน่ากลัว เมื่อหมดข้อคำถามแล้วจึงกล่าวขอบคุณ และสัญญาว่าจะกลับ มาเที่ยวโอซาก้าอีกรอบให้ได้ สุดท้ายมี surprise เพราะวันที่ 15 มีนาคม (วันนี้) เป็นวันเกิดครบ 28 ปีของ คุณมะเดี่ยวพอดี จึงมีการมอบเค้ก เป่าเทียนด้วย และประกาศว่าหนังเรื่องนี้ จะออกเป็นดีวีดีเดือนมิถุนายนปีนี้  หลังจากนั้นก็เป็นอันจบการฉายเรื่องรัก แห่งสยาม สุดท้ายผู้กำกับก็ออกมาทักทายผู้ชมที่โต๊ะทางออกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นกัน เอง เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้ถ่ายรูปเพราะคนกำลังออกมากมายข้างหลัง และออกไปแล้วย้อนเข้าไปใหม่ไม่ได้ เพราะเรื่องถัดไปเป็นหนังอินโดนีเซีย กำลังจ่อฉาย และผู้คนรอบใหม่กำลังรอคิว ผู้กำกับดูเป็นกันเอง น่ารัก และหนังก็ดีด้วย เพราะตอนเดินออกมาได้คุยกับคนญี่ปุ่นที่ไปดู และพวกเขาบอกกันว่าดีกว่าที่คิดไว้มากมายเลย   มีข้อน่าสังเกต ระหว่างหนังจบและผู้กำกับออกมาตอบข้อสักถาม จอมืดลง ไม่มีอะไรบนเวที ทิ้งช่วงสักสองนาที เนื่องจากหนังยาวมาก และจบในเวลาบ่ายโมงครึ่ง (เวลาอาหารกลางวัน) ทำให้ผู้ชมเกือบ 20 คน (จาก 100 คนได้) พร้อมใจกันลุกออกไปในช่วงนั้น หากว่าไม่ทิ้งช่วงในตอนนั้น ก็ดีทีเดียว เพราะคนญี่ปุ่นจะขี้เกรงใจ และจะไม่ออกไปหากมีการดำเนินบน เวทีต่อเนื่องหลังจากหนังจบ   คนญี่ปุ่นกับเรื่องเกย์เป็นอะไรที่เหมือนอยู่ในกล่องดำ แต่เป็น กล่องดำที่มีจำนวนคน และมูลค่ามหาศาลทีเดียว พวกเขามีเน็ตเวิร์ก เช่น เว็บไซต์ชุมชน mixi ร้าน แหล่งท่องเที่ยวเฉพาะกลุ่ม หากสามารถสื่อสารเข้าถึงพวกเขาได้ก็เป็นเรื่องน่าท้าทายทีเดียว   เราได้ดูเป็นครั้งแรก เคยตั้งใจอยากดู แต่กลับไทยไปหนังออกโรงพอดี คิดว่าไม่มีโอกาสได้ดูในโรงแล้ว ก็ขอบคุณงานนี้ และผู้กำกับครับ ที่ให้โอกาสได้ชมในบรรยากาศของโรงหนังในที่สุด เป็นหนังที่ให้แง่คิดดีมาก และจากที่ได้ดูหนังเรื่องอื่นๆ สองวันก่อนหน้านี้ ในงานเทศกาลครั้งนี้แล้ว ขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเลยนะ หากว่าได้โอกาสฉายในโรงแบบปกติด้วย คงดีไม่น้อยเลย และได้โปรโมต แหล่งท่องเที่ยวดีๆ เหมือนที่หนังเกย์ไต้หวันก่อนหน้านี้มาโปรโมต เมื่อสองปีก่อน เพราะมีบางฉากถ่ายทำสยาม และเซ็นทรัลเวิร์ลตอน กลางคืนได้สวยดี วันพรุ่งนี้ (16 มี.ค) คุณมะเดี่ยวเป็นตัวแทนผู้กำกับจากประเทศไทย มีกำหนดการสัมมนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์การทำหนังในเวลา บ่ายกับผู้กำกับจากฟิลิปปินส์ และผู้อำนวยการหนังคนญี่ปุ่นอีก 2-3 ท่าน เสียดายตรงกับเวลาทำงาน หากมีโอกาสแล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ ขอให้ผู้กำกับ และทีมงานคนไทยเที่ยวโอซาก้าให้สนุกนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 19:42:03 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 19:26:34 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 19:15:54 แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 19:00:51 จากคุณ : silkroad - [ 15 มี.ค. 52 18:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณลุงคนซ้าย คือ พิธีกรคนญี่ปุ่น ตรงกลาง คือ คุณมะเดี่ยว ผู้กำกับหนัง และคนขวา คือ ล่ามชาวญี่ปุ่น จากแฮนด์บิลที่ได้รับในงาน เว็บไซต์ภาษาญี่ปุ่นของหนัง คือ www.loveofsiam.jp แก้ไขเมื่อ 15 มี.ค. 52 19:16:51 จากคุณ : silkroad - [ 15 มี.ค. 52 19:10:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดีใจค่ะที่รักแห่งสยาม ได้ไปฉายที่ญี่ปุ่น หนังดีๆ ก็อยากให้ได้รับชมกัน หวังว่าคนญี่ปุ่นจะชอบหนังเรื่องนี้เช่นกัน จากคุณ : ส่องแสง - [ 17 เม.ย. 52 16:50:46 ]