 |
ความดราม่าที่ไม่ต้อง มีใครตาย หรือโดนข่มขืน
เมื่อเดือน2เดือนได้มีโอกาสดูหนังเรื่อง once ครับซึ้งมากๆนําตาซึมเลย โดยเฉพาะ ฉากที่พระเอกเล่นกีต้า ละ ดูวีดีโอภาพเก่าๆของอดีตคนรัก ซึ่งหนังเรื่องนี้จะว่าไปมันก็ไม่ได้มีอะไรที่รันทดเว่อๆ พระเอกก็อยู่ดีแค่เลิกกะแฟนเก่า ก้อไม่มีใครตาย นางเอกก็เป็นชาวต่างชาติที่มีลูกสาว กับสามีก็ไม่ได้เลิกกันแค่ยังไม่พร้อมที่จะอยู่ด้วยกันประมาณนั้น แต่มันกลับทำให้ผมเศร้าได้อย่างประหลาด คือความหวังกะความสิ้นหวังมันอยู่ใกล้กันนิดเดียว พระเอกที่อายุหนุ่มใหญ่เขารู้ตัวดีว่าเขามีความสามารถด้านดนตรี (ถ้าใครได้ฟังเพลงก็จะรู้ว่าสุดยอด) แต่เขากลัวว่าเขาจะไปไม่ถึงฝันกลัวว่าฝันจะพังทลาย มันเป็นความเศร้าที่มีอยู่ในชีวิตจริงนะครับ บางครั้งเรื่องเล็กๆรอบตัวมันก็แสนเศร้า พอผมดูเรื่องนี้จบ ผมก้อหยิบเรื่อง กุมพาพันธ์ มาดูต่อ (ยังไม่เคยดู) พอผมเห็นพลอตเรื่องตอนต้นเรื่องละผมท้อใจ นางเอกเป็นมะเร็งใกล้ตายเลยไปนิวยอค แล้วไปเจอรักแท้ ขอโทษทีนะครับแต่ผมรีบปิดอย่างไวที่สุดเพราะผมรุสึกไม่สนุก ไม่ซึ้ง ไม่มัน อย่างแรง (หนังเขาอาจดีก็ได้แค่ผมมีความอดทนไม่พอเอง) คือผมมีความรู้สึกว่าคนทำหนังไทยเนี่ย เวลาเป็นดราม่าก้อจะพยายามทำให้ เศร้า รันทด เว่อๆ พอเป็นหนังโรม้านก้อจะให้มันซึ้ง เศร้า เว่อๆ เสียสละสุดๆ เทวดา นางฟ้าสุดๆ แต่พอทำหนังอาร์ทก็ต้องให้มันเงียบสุดๆ หนืดสุดๆ เข้าใจยากสุดๆ ผมว่ามันไม่มันนะ บางครั้งผมว่าเรื่องใกล้ตัวในชีวิตประจำวันเนี่ยบางทีมันก็ทำให้เราเกิดความบันเทิงได้นะ
จากคุณ :
กระสุนน้อย
- [
28 มี.ค. 52 13:26:49
A:192.168.0.17 X:124.121.43.62 TicketID:178080
]
|
|
|
|
|
|
