ความคิดเห็นที่ 1 เอ่อ...คำบังคับมี 5 คำนะครับ คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง ต้องใช้คำเหล่านี้ในเรื่องนะครับ (มีคนเข้าใจผิดไป 1 รายแระ -*-) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 2 เม.ย. 52 15:56:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ... ผมยืนสับสนอยู่ข้างบันไดหนีไฟ ห่างไกลจากผู้คนในตึก ผมปลีกตัวออกจากความวุ่นวาย เพื่อทบทวนความบัดซบที่ตัวเองทำผิดพลาดไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ราวกับเป็น สิ่งมีชีวิตที่ไร้สติ ทุกอย่างเริ่มต้นจาก ผมตกหลุมรักเธอมาเป็นแรมปี ได้แต่เฝ้าส่งนมไปให้บำรุงยามเหนื่อย ส่งกระทิงแดงไปให้ดื่มยามง่วง ส่งแบรนด์ไปให้บำรุงยามเหงา พร้อมๆกับ กระดาษเปล่าที่ไม่ลงชื่อคนส่ง ... หนึ่งชั่วโมงที่แล้ว ผมเห็นเธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่โต๊ะทำงาน ในขณะที่ใครๆออกไปกินข้าวกันหมด แต่เธอเหมือนปิดตัวเองออกจากคนรอบข้าง ถึงใจผมจะเต้นโครมคราม แต่น้ำตาของเธอ มันทำให้ ผมควักหัวใจออกมาเพื่อรวบรวมความกล้าเข้าไปหาเธอ ผมย่องเข้าไปหาเธอ แล้วตัดสินใจปลอบเธอด้วยคำพูดโง่ๆว่า "สะบะละเฮ่ยแจงแวง" ... ตอนนี้เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว ก่อนที่ผมกำลังจะตัดสินใจ หนีหน้าเธอและคนอื่นๆลง บันไดหนีไฟ เพื่อออกไปรอรถเมล์กลับบ้าน ผมก็ได้ SMS ปริศนาที่มีข้อความว่า "ถึงจะเป็น คำพูดโง่ๆ  แต่ ก็ขอบคุณมาก ที่ควักหัวใจออกมา  สะบะละเฮ่ยแจงแวง  ให้กับ สิ่งมีชีวิต ที่กำลังจะหมดลมหายใจ" จากคุณ : "ผมอยู่ข้างหลังคุณ" - [ 2 เม.ย. 52 16:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง เด๋วนะ..ถามหน่อย  มันต้องเวิ่นเว้อด้วยเหรอว๊า ? เริ่มนะ วันนี้...ชั้นตื่นมาด้วยหัวใจว่างเปล่า ขณะที่กำลังจิบกาแฟ... คำพูดโง่ ๆ ของสิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่าผู้ชายคนนึง ได้เข้ามาในมโนความคิดของชั้น... ทำไม ทำไม และทำไม ยังวนเวียนอยู่ในหัวสมอง ถ้าวันนั้นย้อนกลับไปได้ ชั้นจะเลือกที่จะไม่ลงทางบันไดหนีไฟ เพียงแค่หวังจะออกกำลังกายเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าวันนั้น...ชั้นขี้เกียจซักนิด  ขึ้นลิฟท์ซักหน่อย ชั้นคงไม่ต้องมาทนเห็นสะบะละเฮ่ยแจงแวงกับปลาวาฬภูเขากำลังทะเลาะกัน มันแย่นะ.... ที่เราเห็นเค้าทะเลาะกันแล้วมาคิดว่า...ดี  เราจะได้สวมรอยต่อ(อยากจะควักหัวใจออกมาดูนักเชียวนังคนสวย) ว๊า...แย่จัง  สลัดความคิดนี้ได้ชั้นก้ไปแต่งตัวออกไปช๊อปปิ้งดีกว่า... พอดีเพิ่งนึกขึ้นมาได้....ว่าชั้นไม่ชอบผู้ชายมือ 2                                                     ด้วยความน่าเอ็นดู๊                                                จากคนสวยไม่กลัวเจ็บ อิ อิ   ปล. พอได้ม๊ะ ปลาวาฬฯ ปล. 2 ขออภัยคุณแจงแวงด้วยเน้อ..คำมันบังคับอ่ะ 555 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:24:28 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:23:15 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:21:40 จากคุณ : memaymayme - [ 2 เม.ย. 52 16:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (สงสารคุณแวง 555) โอ๊ะ คุณผมอยู่ข้างหลังใครมายังไงเนี่ย จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 2 เม.ย. 52 16:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สะบะละเฮ่ยแจงแวง ไปงานสัมนาที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ... ทันใดนั้นก็มีเสียงสัญญาณเตือนภัยดัง หวอๆๆ อุแม่เจ้า ควันไฟมาจากไหนมากมาย เธอจึงรู้ว่าเกิดไฟไหม้ขึ้นซะแล้ว ด้วยความตกใจเธอวิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อจะลงไปข้างล่างให้เร็วที่สุด พอประตูลิฟต์เปิด สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายหล่อล่ำคนหนึ่งก็กระโดดออกมาจากลิฟต์ เขาบอกว่าไฟไหม้ใช้ลิฟต์ไม่ได้นะ พร้อมฉุดมือเูธอไปที่บันไดหนีไฟ เมื่อถึงข้างล่างอย่างปลอดภัย เธอกล่าวขอบคุณเขา และบอกว่าเธอตามหาผู้ชายอย่างเขามาชั่วชีวิต เธอบอกรักเขาและขอเขาแต่งงานทันที  แต่ดันเพิ่งนึกได้ว่ามันเป็นเพียงคำพูดโง่ๆ ที่ออกมาจากปากของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่กะจะขึ้นลิฟต์ตอนไฟไหม้ แต่สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อเขาควักหัวใจออกมาให้เธอ พร้อมแนะนำตัวว่า สวัสดีครับ ผมชื่อเข็มขัดสั้น ผมก็ตามหาผู้หญิงอย่างคุณมานานแล้วเช่นกัน จบ มนต์รักสะบะละเฮ่ยแจงแวง & เข็มขัดสั้น จากคุณ : Seraphyros DeCameron - [ 2 เม.ย. 52 16:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้ว!! อย่างฮา กร๊ากกกกก... ทั้งเจ้าของกระทู้ ทั้ง ผมอยู่ข้างหลังคุณ แต่ชอบของคุณ ผมอยู่ข้างหลังคุณ มากกว่า เพราะดูลื่นไหลดี จากคุณ : ความช้ำแช่เย็น - [ 2 เม.ย. 52 16:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต๊กกะใจหมด!!! ถ้ารู้ว่าพี่หมอเข้ามาแจมคงจะตั้งใจเขียนกว่านี้...มาไม่บอกไม่กล่าว...อายชะมัด นี่มันต้องเก็บไว้ในคลังเลยนะกระทุ้นี้ ให้ 8.5 คะแนน หัก 1.5 โทษฐานทำ จขกท. ตกใจ ---------------------------------------------------- เมล์...แกจะแก้อะไรนักหนาวะ แก้ยังไงก็ 6 คะแนน แบบพิศวาสขาดใจแล้วนะ ---------------------------------------------------- คห. 5 "แต่สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อเขาควักหัวใจออกมาให้เธอ พร้อมแนะนำตัวว่า สวัสดีครับ ผมชื่อเข็มขัดสั้น" ^ ^ นี่มันเรื่องสยองขวัญชัดๆ!!! 7 คะแนนสำหรับเรื่องโรมานซ์ที่ใส่ความสยองขวัญได้อย่างแนบเนียน ------------------------------------ คห.6 พี่หมอแกมืออาชีพหนิ...ใครจะไปสู้ T^T ว่าแต่จะไม่ลองเล่นบ้างรึ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 17:00:34 จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 2 เม.ย. 52 16:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เนื่องด้วยห้องนอกเรื่องกำลังจะประกวดร้องคาราโอเกะ สะบะละเฮ่ยแจงแวง จึงตัดสินใจเลือกร้องเพลงของใหม่ เจริญปุระ เธอแอบใช้เวลางาน หนีมาซ้อมร้องเพลงที่บันไดหนีไฟของอาคาร "...ควักหัวใจออกมา เอาออกมาพิสูจน์ เพราะแค่เพียงคำพูดไม่พอ..." ระหว่างที่กำลังร้องเพลินๆอยู่นั้น สิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งขนาดจิ๋ว สีดำมันวาว ก็กระดึ๊บๆออกมาจากช่องประตู จากนั้นมันก็เริ่มกางปีกบินมาหล่นตุ๊บหัวของสะบะละเฮ่ยแจงแวง เธอตกใจมากจนอุทานออกไปว่า "ซาบาลาจาฮุ่ย!!" ซึ่งเป็นคำพูดโง่ๆ คำอุทานประหลาดๆ ที่ไม่มีใครเขาพูดกัน -"- จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 2 เม.ย. 52 16:33:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นางาเสะนี่ฮาแบบน่ารักดีนะ คุณครูให้ 8 คะแนนเต็มสิบจ้า(ลำเอียงเห็นๆ) ปล. จขกท. จะออกไปจ่ายตลาดคงไม่สะดวกตรวจการบ้าน...ระหว่างนี้ขอให้นั่งเงียบๆแล้วหัวหน้าห้องคอยจดชื่อเพื่อนๆที่ชอบคุยให้ด้วยนะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 17:01:46 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:52:10 จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 2 เม.ย. 52 16:36:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามากรี๊ด .. "ผมอยู่ข้างๆ คุณ" แปลงชื่อให้เสร็จสรรพ .. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลายต่อหลายครั้งที่มาทำงาน แต่หัวใจกลับรู้สึกว่างเปล่า เหมือนคนตายซากที่ได้แต่ทำงานไป ทำงานต่อไป และทำต่อไป ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีเรื่องราว หรือ แก่นสารอะไรเอาเสียเลย แต่วันนี้ .. เวลานี้ เธอรู้สึกจังหวะที่ผิดแปลกในหัวใจ หลังจากได้พบกับหนุ่มคนนั้นที่ลานจอดรถ .. แปลกแฮะ!  ปกติเธอจอดอยู่ชั้น 8 แต่วันนี้เธอมาเร็ว พอถึงชั้น 6 เธอจึงได้ที่จอด มันเป็นโชคชะตาหรือเปล่า ที่นำพาเธอมาพบกับเขา หลังจากเค้าคนนั้น ปิดประตูออกจากรถ .. เดินมารอลิฟท์ตัวเดียวกัน เสื้อสีอิฐ กางเกงสแลคสีเทา ทำไมมันดูเข้ากันอย่างนี้ ผมหวีเรียบ มีตั้งกระบังเล็กน้อย .. กลิ่นน้ำหอมฟุ้งแตะจมูก ..   เธอรู้สึกแต่ว่าหัวใจเธอเต้นไม่ปกติเสียแล้ว ... จนเธอคิดอยากจะควักหัวใจออกมาและบอกมันว่า “นี่! เจ้าหัวใจหยุดเต้นแรงเสียที”  เค้าจะรู้ตัวไหมเนี่ย? เสียงดังตุ๊บๆ ทีเดียว ณ ที่รอลิฟท์ตัวนั้นไม่มีคำพูดใดๆเอื้อนเอ่ย แต่แล้ว .. เค้าคนนั้นก็หันหลังกลับ เดินตรงกลับไปที่รถเพื่อไปหยิบอะไรบางอย่าง ตายแล้วลิฟท์กำลังจะมา แล้วจะรู้ไหมนี่ว่าเค้าอยู่ชั้นไหน? ทำไงดีเนี่ย? เธอไม่อยากให้โอกาสหลุดมือ ยังอยากเห็นหน้าเค้าอีก .. เอาไงดี มองไปด้านข้าง .. ไปหลบที่บันไดหนีไฟก่อนดีกว่า เธอคิดเช่นนั้น และไม่รอช้ารีบพาตัวเองออกไปจากหน้าลิฟท์ พอเห็นว่าเค้ากำลังจะเดินกลับมา เธอก็รีบกลับมาหน้าลิฟท์ ทำทีว่าลิฟท์ยังไม่มาอีก เธอยังยืนรออยู่ นี่เธอมุขขนาดไหน แต่เธอก็ไม่อยากให้โอกาสดีดีนี้เสียไปนานนัก เธอพยายามหาคำพูดเพื่อทำความรู้จักกับเขา แต่คำอะไรละ? เธอคิดไม่ออกเอาเสียเลย คำอะไรก็ได้ คิดสิคิด ถามไปสิ “คุณทำงานที่นี่เหรอ ไม่ค่อยได้เห็นหน้านะ” หรือ “พึ่งมาทำงานเหรอคะ” หรือ “ลิฟท์รอนานจัง” คำไหนก็ได้ พูดไปสิ มันจะเป็นคำพูดโง่ๆ ไหมนะ? คำอะไรดีว้า ????   คำอะไรดีเนี่ย ???? คำไรดี ??? (เธอเริ่มงุดงิดแล้ว) .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. “แหม .. วันนี้คุณแต่งตัวเท่ห์สะบะละเฮ่ยแจงแวงไปเลย” .. .. .. เนี่ยเรอะ!! คำพูดที่เธอจะพูด ... ป้าดธ่อ !!!! แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 17:09:59 จากคุณ : Archimandrite - [ 2 เม.ย. 52 16:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฮืออ T  T โดนลบง่าาา ทำไมระบบพันทิปโหดเยี่ยงนี้ เอิ้กกก (สมควร เลือดสาดกระจาย -*-) แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:40:38 จากคุณ : หยาดน้ำฟ้า...พายกรอบน้อยน่ารัก - [ 2 เม.ย. 52 16:40:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เขียนเรื่องใหม่ที่ครีเอทกว่าเลือดสาดแล้วกัน 55+ เวอร์ชั่นสีชมพูสะอาดปราศจากเลือดนิคิ ((คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง)) มันเป็นเหมือนคำพูดโง่ๆ... ผมไม่น่าพูดออกไปแบบนั้นเลย วินาทีที่เธอมองผมแบบนั้น มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ ผมมันหวังสูงเกินไป ไม่ควรเอื้อมดอกฟ้าเลย ขณะนี้ผมนั่งอยู่บนบันไดหนีไฟ ในมือถือดอกกุหลาบดอกหนึ่งที่ผมตั้งใจจะมอบให้ แด่ผู้หญิงคนนั้นที่ผมแสนจะรัก มันพลาดไปแล้ว...ในตอนนั้น ที่ไอ้เอคู่แข่งของผมรู้ว่าผมชอบเธอ และมันก็กำลังจีบเธออยู่ มันถึงกับหัวเราะเยาะลั่นออฟฟิศ "ไอ้บี แกน่ะเหรอที่จะจีบน้องเค้า สาวสวยที่สง่าราวกับดอกฟ้า ไอ้คนไม่เจียมตัว!!" และที่ร้ายกว่านั้น...เธอก็ได้ยินคำพูดของผม ก่อนจะหันมาถามด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาด คล้ายๆประหลาดใจ อีกใจก็ไม่คาดฝัน "บี เป็นความจริงเหรอเนี่ย?" แต่ผมไม่ฟังหรอก ผมเดินหนีออกมา โชคดีตอนนี้เป็นเวลาพักกลางวัน ไม่เช่นนั้นเจ้านายคงจะด่าเปิงสะใจ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนถูกควักหัวใจออกมาขยี้ป่นปี้ไม่เป็นชิ้นดี ความหวังของผมดับสูญแล้ว...สิ่งที่อยู่ในใจถูกคนอื่นประจานออกมาแบบนี้ ผมถอนหายใจ ก่อนจะได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเดินลงบันไดมา เมื่อผมเงยหน้ามองขึ้นไปก็พบว่าเป็นเธอ... "สะบะละเฮ่ยแจงแวง!!" ผมอุทาน แต่เธอกลับยิ้ม "บี เธอไม่น่าหนีออกมาแบบนี้เลย แต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะฉันก็ไม่อยากจะบอกไปต่อหน้าคนหลายคนแบบนั้น" "นี่มันเรื่องอะไรกัน?" ผมหันไปถามเธออย่างฉงนสงสัย แจงแวงยิ้ม "ฉันก็ชอบเธอเหมือนกันบี" ก่อนจะคว้าดอกกุหลาบที่ผมถือไปเป็นกรรมสิทธิ์ "ดอกกุหลาบสวยนะ ขอบคุณค่ะ" และวินาทีนั้น...ราวกับเสียงระฆังสวรรค์ดังขึ้นเลยทีเดียว เราต่างก็แอบรักซึ่งกันและกันมานานแล้ว โอ้ววว แจงแวงของผม!! แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:55:57 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:54:53 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 16:54:26 จากคุณ : หยาดน้ำฟ้า...พายกรอบน้อยน่ารัก - [ 2 เม.ย. 52 16:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ...มาให้กำลังใจ... จากคุณ : ไม้ทะเลทราย - [ 2 เม.ย. 52 17:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง นี่เป็นรหัสที่เสลนนอฟคู่หูของผมมอบให้ผมเมื่อคืนนี้ นั่นเป็นเวลาก่อนที่เสลนนอฟจะถูกลูกกระสุนจากไรเฟิลซุ่มยิง ทะลวงเข้าที่ขมับซ้าย ทะลุขมับขวา เศษมันสมองสาดกระจาย เลือดปนเศษสมองเลอะเสื้อผมเล็กน้อย.... ผมพยายามจะหาความหมายของรหัสที่เสลนนอฟมอบให้อยู่ทั้งคืน แต่ก็ยังไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ดังนั้นในวันนี้ผมจึงตัดสินใจไปหา ดิมิทรี ผู้ซึ่งชำนาญการถอดรหัส ผมรู้ว่ารหัสลับนั้นเป็นอะไรที่สำคัญมาก และน่าจะเกี่ยวข้องกับคดีที่ผมกับเสลนนอฟช่วยกันติดตามอยู่ในขณะนี้.... ผมเป็นคนระมัดระวังเสมอ ผมไม่แน่ใจว่าจะไว้ใจดิมิทรีได้หรือไม่....ดังนั้นผมจึงซุ่มดูดิมิทรีก่อน .... ............ผมเห็นดิมิทรี อยู่กับโค้ดซีโร่ วายร้ายที่ผมติดตามดูอยู่ ....ใช่แล้ว รหัสที่เสลนนอฟให้ไว้ ไม่มีคำแปล ....ที่เสลนนอฟ ให้รหัสผมไว้ เป็นเพราะคงมีอะไรบางอย่างบีบบังคับให้เขาไม่สามารถพูดได้ หรือไม่อาจบอกอะไรได้ นั่นอาจเป็นความสามารถแสตนด์ของศัตรู ....รหัสที่เสลนนอฟให้ไว้ เพราะต้องการให้ผมสาวถึงตัวดิมิทรีนั่นเอง....เพราะเสลนนอฟรู้ว่าหากผมไขปริศนาไม่ได้ ผมต้องไปหาดิมิทรี และเสลนนอฟยังรู้อีกว่า ผมต้องเฝ้าดูดิมิทรีก่อนที่จะเอารหัสไปให้.... ....ตอนนี้ผมมั่นใจแล้ว ดิมิทรีเป็นผู้อยู่เบื้องหลังทั้งหมด ....และโค้ดซีโร่ คงเป็นคนที่ลงมือปลิดชีพเสลนนอฟ.... .... ..........ผมต้องจัดการมันทั้ง 2 คน ....ความสามารถแสตนด์ของคนทั้ง2 นั่นน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก แม้ผมจะไม่รู้ชัดนัก แต่ผมพอจะรู้ว่าผมคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน ดังนั้น...ผมต้องไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเก่าที่ผมนับถือ ดอนโจรูโน่ โจบาน่า ...เขาเท่านั้นที่จะช่วยผมได้ ************************************************* จากคุณ : คนดี มีคุณธรรม ค้ำจุนโลก - [ 2 เม.ย. 52 17:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่หมอเขียนได้เซียนมากๆ ผิดกับบางคนที่มีงานเขียนเป็นอาชีพเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง แต่กลับเขียนได้ไม่ถึง(วัดกันจากกิฟท์) จากคุณ : doxday - [ 2 เม.ย. 52 17:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง ** ถ้าไม่ใช่เพราะ*คำพูดโง่ๆคำนั้น  .. เสียงโทรศัพท์ปลุกผมขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง "  คุณช่วยมาหาฉันหน่อยได้ไหม?  " *สะบะละเฮ่ยแจงแวง  !  ..  ผมคิด  นี่มันหกโมงเช้าวันอาทิตย์ "  คือ  ..  คือฉัน  ..  คือสุกี้  คุณจำได้ใช่ไหม?  หมาพุดเดิลที่คุณตั้งชื่อให้น่ะ  คือมันหายไปซักพักแล้ว  ..  แล้วมีพัสดุส่งมาถึงฉัน  .. " เสียงเธอสั่นเครือราวกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก  แต่สัญญาณตัดไปก่อนที่เธอจะจบประโยค ผมลดอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศแล้วนอนต่อ แหม  ..  ก็มันเพิ่งจะหกโมงนี่นะ ผมคิดถึงเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง มันเป็นบ่ายอาทิตย์ วันสบายๆ,  วันที่ควรจะเป็นวันของครอบครัว "  คุณมันไม่มีหัวใจ  !  " เธอตะโกนใส่ผมที่*บันไดหนีไฟ "  ฉันไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ฉันรักจะเป็นคนแบบนี้  คุณทำอย่างนี้ได้ยังไง?  " เธอพยายามสงบสติอารมณ์ "  คุณช่วยไปจากที่นี่สักพักเถอะ  ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณตอนนี้  " ผมไม่ได้ตอบอะไรเธอในตอนนั้น  .. ก็อย่างที่คุณอาจจะเดาได้ ผมก็แค่*ควักหัวใจ  (  ของเจ้าสุกี้มัน  )  ออกมา  ก็เท่านั้น ผมรู้ว่ามันเป็น*สิ่งมีชีวิต  แต่ถามจริงๆเถอะ  มีใครบ้างไหมที่เกิดมาแล้วไม่เคยตบยุง ทั้งๆที่คุณก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิต ผมว่ามันแล้วแต่มุมมองนะ  ว่าคุณจะไม่อยากตบยุง  เพราะมันก็เป็นสิ่งมีชีวิตเหมือนหมาพุดเดิลน่ารักๆตัวหนึ่ง หรือคุณจะกล้าทำร้ายหมาพุดเดิลน่ารักๆซักตัว  เพราะคุณประเมินค่าชีวิตของมันเทียบเท่ากับยุง ผมก็แค่เลือกข้อหลัง  .. ผมแค่อยากให้เธอรู้ว่าผมให้หัวใจเธอได้อยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดโง่ๆคำนั้นที่เธอบอกว่าผมไม่มีหัวใจ  .. แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 19:33:26 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 19:32:32 แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 19:31:29 จากคุณ : กางเกงเลสีน้ำเงิน - [ 2 เม.ย. 52 19:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ โหย ชอบ!! 555+ ขอเอามาดัดแปลงนิดหน่อยนะน้องกิ๋ง 555 ชอบจริงๆ ... . . เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ผมงัวเงียรับโทรศัพท์พร้อมๆ กับลุกขึ้นจากเตียง นาฬิกาข้างฝาบอกเวลาเที่ยงกว่า... เสียงร้องครวญครางของกระเพาะผม ผสมผสานกับเสียงสะอื้นไห้ของเธออย่างกลมกลืน "ฉันส่งชิ้นส่วนนั้นไปให้โรงพยาบาลสัตว์ชันสูตร.. หมอบอกว่าเป็นหัวใจของลูกหมา... ฮือ.. นี่ฉันควรทำยังไงดี" ผมไม่รู้ว่าจะปลอบเธอยังไง ใจหนึ่งก็ยังโกรธในคำพูดของเธอ อีกใจหนึ่งก็รู้สึกผิด "อืม.. เดี๋ยวผมไปหานะ มันอาจไม่ทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นสักเท่าไหร่ เพราะคุณไม่อยากเห็นหน้าผม แต่ผมก็อยากอยู่่เคียงข้างคุณในยามที่คุณเจ็บปวด" เธอตอบตกลงและบอกให้ผมรีบไปหาเธอ อา... อยากไปหาเธอซะตอนนี้ ส่วนหนึ่งเพื่อปรับความเข้าใจของเรา แต่ทำไงได้ผมหิวจนตาลายแทบจะกินช้างได้ทั้งตัว ผมเปิดตู้เย็นหาอะไรสักอย่างเพื่อทำมื้อเที่ยง น่าเสียดายที่ในตู้เย็นมันไม่มีช้างซะนี่ ไอเย็นจากช่องฟรีซกระทบร่างจนสะท้าน ผมค่อยๆ หยิบวัตถุดิบออกมา เอาน่ะ ถึงจะไม่มีช้าง แต่เจ้านี่ก็คงอร่อยไม่หยอก ผมเลียริมฝีปาก มองร่างไร้หัวใจของเจ้าสุกี้อย่างใจเย็น . . ชอบเรื่องแนวนี้จริงๆ ป.ล. คห. 5  Based on a true story of เข็มขัดสั้น แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 52 20:25:12 จากคุณ : Seraphyros DeCameron - [ 2 เม.ย. 52 20:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ชอบเรื่องของกางเกงเลเหมือนกัน ชอบน้ำเสียงตัวละครตรงที่ ทำเรื่องเลวแต่กลับเอาตรรกะตบยุง-ฆาตกรรมหมาพุดเดิ้ล มาถามกลับหน้าตาเฉยว่า มันต่างกันตรงไหน... เหมือนเรื่องสั้นแบบตลกร้ายอ่ะ ชอบๆ ให้แทนคุณครูวาฬเต็มสิบไปเล๊ยยยยย จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 2 เม.ย. 52 21:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สะบะละเฮ่ยแจงแวงเป็นสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดจากต่างดาวที่ชอบอาศัยอยู่ตรงบันไดหนีไฟยามว่างเธอจะมีคำพูดโง่ๆออกมาว่า"ควักหัวใจออกมา"... จากคุณ : หมื่นเทพยุทธจอมราชันณ์ - [ 2 เม.ย. 52 21:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สร้างจากเรื่องจริง ในห้องแต่งตัวที่ดูสะอาดสะอ้าน เล็กและแคบ สะบะละเฮ่ยแจงแวง หญิงสาววัย 42 ผู้มีใบหน้าเปรอะเลอะเครื่องสำอางค์เหนียวเหนอะ อาบทับคราบน้ำตาเต็มสองแก้ม   มือของหล่อนกำกระดาษทิชชู่แข็งกร้าว  หัวหูยุ่งเหยิง เหมือนปลาดุกฟู ทอดกรอบ แจงแวงกำลังยืนมองใบหน้าตัวเองในกระจก "ก็แค่คำพูดโง่ๆ" แจงแวงหยิบกระดาษทิชชู่ด้วยท่าทีสุขุมเยือกเย็น  นิ้วมือกร้านของหล่อนสำผัสได้กับสิ่งมีชีวิตบางอย่าง ที่หมกตัวอยู่ในกระดาษนั้น "กรี๊ดดดดดดดดแมงสาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ" ภาพที่หล่อนเห็นมันคือแมงสาบตัวเท่านิ้วโป้ง กำลังกระเสือกกระสนออกมาจากห่อกระดาษทิชชู่ในมือหล่อน   ขาของมันมีเกล็ดเล็กๆเป็นปุ่มๆและปีกของมันมันวาววับระยิบระยับราวกับไข่มุกอันดามัน "กรี๊ดดด ต้องควักหัวใจออกมา" ไม่ทันที่แมงสาบจะตั้งตัว แจงแวงรีบใช้มืออีกข้างตะครุบแมงสาบเอาไว้แน่นหนา  แล้วส่งมันเข้าปากทันที  แมงสาบพยายามแหวกริมฝีปากหล่อนออกเพื่อเอาชีวิตรอด มาแต่หล่อนก็ส่งมันกลับเข้าไปอีกครั้ง "อืมห์ ปีกอร่อยดีแฮะ ซร๊วบบบบ.......อาใช่ที่บันไดหนีไฟมีแมงพวกนี้เยอะนี่ หวานเราล่ะ" แจงแวงออกจากห้องแต่งตัว เดินตรงไปยังบันไดหนีไฟ                                                                    จบ จากคุณ : the author - [ 2 เม.ย. 52 21:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง ====== สมรัชนี สถาปนิกสาว เพิ่งก้าวเท้าอีกครึ่งออกมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดังหมาดๆ แม้ว่าชื่อที่บุพการีตั้งให้จะแสนจะไพเราะเพียงใด แต่เพื่อนๆกลับเรียเธอว่า *สะบะละเฮ่ยแจงแวง บางทีก็เรียกสั้นๆว่าแจงแวง วันนี้เป็นวันแรกที่เธอได้รับความไว้วางใจให้ออกไปพบลูกค้าแทนหัวหน้า "ทำไมพื้นที่ขายมันน้อยอย่างนี้ล่ะ คุณช่วยเพิ่มหน่อยได้ไหม" ลูกค้าทัก เขาท่าทางเป็นคนรวย แต่จากทุกการกระทำที่แจงแวงสังเกตดูเป็นคนตระหนี่ทีเดียว "ตอนนี้ตามกฎหมายก็ได้เต็มที่แล้วนะคะ" เธอแย้ง "เอายังงี๊ เอา *บันไดหนีไฟตรงนี้ออกไปละกัน จะเพิ่มได้อีก 1 ห้องพัก" ลูกค้าออกแนวความคิด "แต่ว่าตามกฎหมายมันต้องมีอย่างน้อยยยย...."สถาปนิกสาวแย้งอีกที เธอเสียงอ่อยลง "เอาน่า ตอนขออณูญาติคุณก็เขียนไปก่อนว่ามี แล้วตอนสร้างจริงค่อยเอาออกก็ได้นี่ ไม่เห็นยากเลย " ในบัดดล เหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อนเธอยืนขึ้นชี้หน้าลูกค้าก่อนพูดว่า "คุณยังเป็นคนอยู่รึเปล่า ! หรือว่าเห็น*สิ่งมีชีวิตหรืออะไรเป็นผักปลาไปหมด !  ถึงได้คิดอะไรเช่นนี้ !  ถ้าเกิดอุบัติเหตุไฟไหม้จะทำไง !" "เห่อะ ! อีหนู *เก็บคำพูดโง่ๆ ของเธอไว้ดีกว่า โลกความจริงมันเป็นยังงี้แหล่ะ เธอเป็นเด็กใหม่ล่ะสิ " ลูกค้าประชดประชัน "ดีค่ะ ! งั้นเด็กใหม่อย่างหนูจะเปลี่ยนโลกความจริงให้ดูเอง" เธอพูดพลางกำหมัตั้งขึ้นเหมือนจะอัปเปอร์คัทตัวเอง สายตามุ่งมั่น ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงปรบมือกราวใหญ่ดังขึ้น หัวหน้าและเพื่อนร่วมงานของเธอก้เดินปรบมืออกมาจากฉากข้างหลัง พวกเขาปรบมือเป่าปากแซว แล้วลูกค้าก็ยื่นบัตรอะไรสักอย่างสีทองอร่ามให้เธอ "โอเค เธอผ่านแล้ว ! ได้ใบอณุญาติขั้นพิเศษ เป็นผู้ตรวจราชการลับของสภา" อารมตกใจปนดีใจ เธอหน้าแดง น้ำตาหยดเล็กๆผุดขึ้นริมหางตาทั้งสองข้าง "โหย พี่! เล่นอย่างนี้หนูก็เขินแย่ดิ๊ ! ตะก๊๊ถ้า*ควักหัวใจหนูมาดูนะ มันคงจะระเบิดตรงหน้าแน่ๆเลย แบบว่าโกรธมาก อ่ะ" "โอ๋ๆ ขวัญเอ๋ย ขวัญมา" ลูกค้าซึ่งจริงๆแล้วคือ นายกสภาฯ ลูบผมของแจงแวงเพื่อปลอบเธอ ============= จบอย่างนี้แหล่ะ แต่โลกความจริงมันไม่เป็นแบบนี้นี่สิ จากคุณ : น้ำเน่าดี (อิสรภาพแลนด์) - [ 2 เม.ย. 52 22:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เก่งๆกันทั้งนั้นเลย......ประหม่าซะแล้วสิเรา.... ********* เช้าตรู่ในวันนั้น......ขณะที่ผมใส่กางเกงบอลตัวเดียวนั่งทอดหุ่ยดูดบุหรี่มวนแรกของวัน ตรงบันไดหนีไฟของตึกที่ผมอาศัยซุกหัวนอนอยู่......ทันใดนั้น!!! เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยง....แก้วหูของผมแทบจะแตกกระจาย....พร้อมกันนั้นเองหลังจากสิ้นเสียงดังสนั่นนั้น.... แสงอรุณรุ่งของวันกลับแผดกล้าขึ้น...ลำแสงทะลุกลุ่มเมฆก้อนมหึมาใหญ่โตดั่งขุนเขา....และเสียงดังกึกก้องเสียดโสตประสาทดังมาจากทิศแห่งลำแสงนั้น......ว่า..... " สะบะละเฮ่ยแจงแวง....ฟ้าแจ้งจางปาง....จงตื่นเสียที....ตื่นจากความโง่งมงายเถิด...เจ้าสิ่งมีชีวิตทีดูเหมือนจะฉลาด.....หากไม่เช่นนั้น..." ทั้งๆที่ผมยังคงช็อกตัวสั่นไม่หายจากปรากฏการณ์ประหลาดที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้..... แต่ผมก็อดประหลาดใจไม่ได้ว่าทำไมผมถึงนึกขัน ทั้งยังหัวเราะคิกออกมาอย่างไม่รู้ตัว..... " แมร่งพูดเชรี้ยะไรวะ?? สะบะละเฮ่ยแจงแวง ฟ้าแจ้งจางปาง....ลิเกสราดดดดด.....แมร่งคำพูดโง่ๆแท้ๆ...ฮ่าฮ่าฮ่า..." ยังไม่ทันที่ผมจะหยุดหัวเราะพร้อมกับตัวสั่นสพรึงกลัวไปด้วยเลย..( มันช่างเป็นอารมณ์ที่สุดแสนจะบ้าบอสิ้นดี...ผมคิดในใจ ) ฟ้าก็แลบแปลบขึ้นมา...ตาผมพร่ามืดไปหมด...ผมรู้สึกเหมือนตัวเองผงะไปข้างหน้าเหมือนถูกผลัก... อืมม...ไม่สิ...เหมือนถูกดึงมากกว่าแล้วผมก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ซี่โครงบริเวณราวนมด้านซ้าย.... ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่เวลามันเหมือนจะนานแสนนาน...แต่แท้จริงแล้วมันแค่เพียงเสี้ยววินาที.... เสียงประกาศก้องแสบแก้วหูแทบจะระเบิดก็จบประโยคที่ว่า... "....หากไม่เช่นนั้น....เราจะควักหัวใจออกมาจากอกเจ้า!!!!...." ผมก้มลงมองที่พื้นทั้งๆที่ตาของผมยังพร่าอยู่ แม้ภาพที่เห็นจะมืดๆมัวๆแต่ผมก็ยังสามารถเห็นเลือดที่ยังคงสาดพุ่งกระจายไหลนองเต็มพื้นไปหมด... และไหลย้อยไปตามขั้นบันไดหนีไฟที่ผมยืนอยู่....มันช่วยไม่ได้เลยที่ผมจะมองเลยมาที่ตัวเอง.... เลือดยังคงพุ่งออกจากตัวผมอย่างไม่หยุดยั้ง กระเซ็นเป็นละออง ฉีดเป็นเส้นสายสวยงาม.....เออ..มันสวยดีแฮะ!!...ผมคิด... อกของผมถูกแหวกออก ร่องรอยของบาดแผล...มันช่างคมเฉียบดีจริงๆ ไม่มีรอยฉีกที่ขยุกขยักแม้แต่น้อย.... "ไอ้กร๊วกเอ๊ย!!!!....มรึงนึกเชรี้ยะอะไรของมรึงอยู่วะ?? แมร่งโคตรจะโง่งมงายไร้สาระสิ้นดีเลยวะเฮ้ย...เฮ่อๆ" ผมนึกหัวเราะเยาะตัวเอง.... และนั่นก็คือ..ความคิดสุดท้ายของผม...ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง........ จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 2 เม.ย. 52 22:40:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ เจ๋งอ่ะคุณสาง ! อืม...ห้องนอกเรื่องนี่เขียนเรื่องเก่งหลายคนนะ(แอบเจ๋งกว่า จขกท. อีกอ่ะ) ปล. ตกลงคุณสางเป็นผู้ชายใช่ป่ะ...เค้าสัญญานะว่าจะไม่นอกใจตะเองอีกแล้ว 5555 จากคุณ : memaymayme - [ 2 เม.ย. 52 22:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ... ตาลายอ่า -*- ยิ่งไม่ค่อยได้นอน เง้อ~ ... จากคุณ : คิรัว - [ 3 เม.ย. 52 00:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดูเหมือนหลายท่านจะเอาคำว่า "สะบะละเฮ่ยแจงแวง" มาแทนชื่อคนจริงๆซะด้วย อันที่จริงมันเป็นกระทู้เอาฮาน่ะครับ แต่พอคุณพี่หมอเข้ามามันก็เลยกลายเป้นการสร้างมาตรฐานกันไป(พี่แกครบทั้งเปิดตัวดำเนินเรื่องและสรุป ตามหลักเด๊ะๆ) บังเอิญแอบรู้ด้วยนะครับว่ามี "บางคน" คันไม้คันมืออยากร่วมแจมใจจะขาด...แต่จะด้วยฟอร์มจัดหรืออะไรก็ตามก็ขอให้รักจงเจริญก็แล้วกัน ------------------------------------ เอาล่ะ...มาตรวจการบ้านกันดีกว่า ลั้ลลา... คห.11 คุณอาขิไม่ใช้คำว่า "สะบะละเฮ่ยแจงแวง" แทนชื่อคนซึ่งหลายท่านตกหลุมพรางของกระผมเสียแล้ว นับว่าสร้างสรรค์แต่หักคะแนนเพราะวันนี้ร้อนมาก 6.5 จัดไป ----------------------------------- คห.13 พอจะดูออกเลยว่าเป็นทำงานเขียน...แต่เนื่องจาก จขกท.ไม่ชอบกินหวานและตอนจบระดับน้ำตาลมันสูงเกินอันตรายต่อหัวใจจัดไป 6 ชิวชิว ----------------------------------- คห.14 สำนวนการเขียนสุดยอด การวางโครงเรื่องระดับมืออาชีพที่สำคัญตอนจบแหล่มสุดๆ เอาไปเลย 10 เต็ม ^ ^ ----------------------------------- คห.15 ผมชอบโจโจ้นะ ให้ไป 6 ----------------------------------- คห.16 พล่ามอะไร ----------------------------------- คห.17 มีสาระเกินรับไหว...จัดให้ 7.25 คะแนน ----------------------------------- คห.18 ดัดแปลงของชาวบ้านจับแพ้ฟาล์ว -*- ----------------------------------- คห.19 แค่ "อ่าน" ก็รู้ถึง "น้ำเสียง" ของตัวละคร...นักอ่านขั้นเทพเจ้าแบบนี้พี่ให้ 10 เล๊ยยยยย ----------------------------------- คห.20 สั้น...ได้ใจความ...คือคำนิยามของ 6 คะแนน ----------------------------------- คห.21 ถูกใจเรื่องนี้สุดๆ(รสนิยมคนมันห้ามไม่ไหวจริงๆ) แต่หักคะแนนที่เรียกแมลงสาบว่า "แมง" ไม่หาข้อมูลก่อนแบบนี้เยาวชนจะจำแบบผิดๆ เหลือคะแนน 6 ซะงั้น ----------------------------------- คห.22 งงอ่ะ ให้คะแนนงงเต็ม 10 เลย - -" ----------------------------------- คห.23 ใช้ศัพท์วันรุ่นจัด...อีกทั้งยังสนิทสนมกับคุณครูแต่กลับใช้คำหยาบคายทั้งๆที่รู้ว่าหม่อมแม่ของ จขกท. ไม่นิยมคำพวกนี้ ตัดคะแนนรวดเหลือ 2.5 -*- ----------------------------------- คห.24 แอบปากดีเด๋วพ่อดร็อกคิก!!! ----------------------------------- คห.25 ถ้าแต่งเรื่องเป็นเพลงแร็พได้เอาไปเลย 10 คะแนน(ชนะคุณพี่หมอขาดลอย) ----------------------------------- จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 3 เม.ย. 52 03:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ ทุเรศมาก  คุณครูให้คะแนนด้วยความอคติแท้ ๆ ขอประท้วงแทนคุณสาง เขียนได้ดี เจ๋ง ๆ ปานนี้ให้มาด๊ายยยย 2.5 คะแนน ปล. ไม่เป็นไรนะคะคุณสางมาเอาอีก 7.5 คะแนนที่เมล์ได้...เมื่อไรไม่ว่ากัน พร้อมเสมอ อิ อิ จากคุณ : memaymayme - [ 3 เม.ย. 52 04:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อยากเล่นๆๆๆๆๆๆๆ.... แต่งานยุ่งเช็ดเลย ติดไว้ก่อนนะ จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ - [ 3 เม.ย. 52 08:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ^ ^ 26....นี่ยังนับว่าดีนะ...ที่ยังกรุณา.....ไม่ให้คะแนนติดลบ..... หืมม......อิครูวาฬ...มารร้าย......ชิ..>*< ....สู้ครูไหว...ใจร้าย....ไม่ได้หรอกย่ะหร่อนนนนน...... **** 27....ขอบคุณนู๋เมล์มากเลยที่ช่วยปลอบใจอันฟกช้ำ....( กระซิกๆ ) **** 28....รออ่านของคุณพี่อยู่นะจ๊ะ.....( ลอยหน้าลอยตา แอ๊บแบ๊ว ) **** ปล. อยากอ่านเรื่องของ.....คุณพายฯ...หนูธิ...คุณด๊อกซ์...นู๋แก้ม...และนางฟ้า...เขียนจ้ะ.... (ทำไมพักนี้หายกันไปไหนหมดเนาะ?....ยังดีที่เห็นนู๋ด๊อกซ์กับนางฟ้าบ้าง) จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 3 เม.ย. 52 10:10:40 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ที่นี่ที่ไหนเนี่ย...พอดีกำลังสงสัยคำว่า "เวิ่นเว้อ" ว่าแปลว่าอะไร ก็เลยเสิร์ชเจอ ใช่ห้องนอกเรื่องรึปล่าว เล่นด้วยละกัน ... "สะบะละเฮ่ยแจงแวง" ...จู่ๆ คำนี้ก็ผุดขึ้นมาในความคิด เอ..คำๆ นี้มันหมายถึงอะไรกันนะ ฟังดูคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินที่ไหน หลับตานึกดู ก็รู้สึกคุ้นตา ...เหมือนเคยเห็นจากที่ไหนสักแห่ง ที่ไหนกันนะ...ในหนังสือ...ในนิตยสาร...ป้ายร้าน...ไม่ ไม่ใช่แน่ๆ อา..หรือว่า...บนกำแพง แบบคำพูดโง่ๆ ที่พวกสิ่งมีชีวิตมือบอนชอบพ่นไว้ตรงกำแพง ประเภท... ...อยาก"ควักหัวใจออกมา" ให้เธอดู อยากให้เธอรู้ว่ารัก ...เห็นงานเป็นลม เห็นนมแล้วคิดถึงโรงเรียน ...อนุบาลกุ๊กไก่พ่ออนุบาลหมีควาย นึกอีกสิ นึกอีก นึกอีก...อา...ใช่แล้ว! คำๆ นั้น อยู่ตรงขอบประตูทางออกบันไดหนีไฟของโรงพยาบาลนั่น โรงพยาบาลย่านติวานนท์ - -' ฉันจำได้แล้ว...คำเต็มๆ นั้น เขียนไว้ว่า... "รักเธอนะ สะบะละเฮ่ยแจงแวง จากคนป่วยรุ่นน้อง...ปลาวาฬภูเขา" ... จากคุณ : Quasar - [ 3 เม.ย. 52 10:54:08 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผมยืนดูสิ่งมีชีวิตที่ชื่อสะบะละเฮ่ยแจงแวงควักหัวใจออกมาแล้วโยนทิ้งไปทางบันใดหนีไฟ ผมมองตามก้อนเนื้อสีแดงตุ่นๆที่กลิ้งไปแล้วพูดออกมาด้วยคำพูดโง่ๆว่า "กรูอยากกินตือฮวน"******จบ ปล.บังเอิญมีเวลาน้อยแต่อยากเล่นน่ะ จากคุณ : สั้นแต่มันส์ (ผู้ชายซอยสิบ) - [ 3 เม.ย. 52 11:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง ณ "บันไดหนีไฟ" ของหอพัก..... เดียวนั่งทอดอาลัยสีหน้ากังวลด้วยคิดไม่ตกกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่...เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะค่อยๆ เปิดกล่องเล็กๆ ที่วางอยู่ข้างๆ .... V โปสการ์ดปึกหนึ่งอยู่ในมือ...มาจากหลากหลายที่ในประเทศไทย....กระบี่...สมุย...ลพบุรี...เชียงใหม่....เชียงราย....ฯลฯ กระทั่ง ปาย ณ แม่ฮ่องสอน... ด้านหลังรูปภาพของโปสการ์ดเหล่านั้น...นอกจากชื่อ-ที่อยู่ของเขาเองแล้ว....ก็ไม่มีคำอื่นใดนอกจาก..." สะบะละเฮ่ยแจงแวง" V ".......ช่างน่าขัน...ที่โปสการ์ดเหล่านี้ทำให้ผมงงงวย....เวียนวนอยู่ในวงโคจรของความสงสัยมานาน จนตอนนี้มันกลายเป็นความเครียดไปแล้ว... ตอนนี้ผมกลายเป็นคนขี้ระแวง......ทุกวันผมจะต้องลงไปดูกล่องรับจดหมายของหอพักวันละ 3 เวลา ว่าไอ้สะบะละเฮ่ย อะไรนั่น มันจะมาอีกมั้ย...ถ้าเจอมัน  ผมต้องรีบเก็บ เพราะมันอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้ถ้าภรรยาของผมพบมันเข้า......มันคงไม่มีประโยชน์อะไรที่จะดึงเธอมาสู่วงโคจรแห่งความสงสัยนี้.... ดีไม่ดีเธออาจระแวงว่าผมมีคนอื่น....ทีนี้ละผมคงงานเข้าเพิ่มอีกงาน...--//--.........." ด้วยความที่เดียวเป็นคนที่ดำรงชีวิตอยู่ในกรอบของเหตุและผล....คนแรกที่เขาปรึกษาด้วยก็คือ....."อิฐ" รุ่นพี่ผู้มีความคิดและจินตนาการในแบบที่เรียกว่า "อาร์ตตัวพ่อ" เดียว : พี่...........เนี่ย.....ที่ผมเล่ามาเนี่ย....พี่ช่วยผมคิดหน่อย....ว่าไอ้= รักพ่อ อย่าทะเลาะกัน =ยย....ที่ไหนมันส่งมาหลอนผม? อิฐ : ก่อนจะหาว่าไอ้นั่นของเมริง เป็นใคร ..... คิดก่อนดีกว่าว่าคำที่มันเขียนมาแปลว่าอะไร?........... เดียว : พี่รู้หรอ?...แปลว่าไรอ่ะพี่? อิฐ: ช่างเป็นคำถามที่กระบือจริงๆ เมริงหลุด "คำพูดโง่ๆ" แบบนี้กับพี่ได้ไง?...........พี่ไม่รู้หรอก.....พี่เป็นแค่นักแสดงเมืองคานส์ .... บลาๆๆๆๆๆ แม้จะไม่ได้ประโยชน์อะไรมากจากอาร์ตตัวพ่อ แต่อย่างน้อยก็ทำให้เดียวคิดได้ว่า การค้นหาความหมายของคำนั้นเป็นเป้าหมายเดียวที่อาจจะทำให้ทุกอย่างกระจ่างขึ้น คนต่อไปที่เดียวคุยด้วย คือ กอล์ฟ ... ท่าทางมันดูเป็นเด็กเรียนน่าจะมีเหตุผลดีๆ ให้บ้าง เดียว : เนี่ย.....ที่กรูเล่ามา....เมริงว่า....มันแปลว่าไรวะ? กอล์ฟ : เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม................"สิ่งมีชีวิต"!!!!! .... มันอาจเป็นสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์หนี่งก็ได้นะ.....เด๋วกรูลองไปหาดูดีกว่า...เออ...ช่างน่าสนใจ... แล้วกอล์ฟก็พึมพำแต่คำว่า " สะบะละเฮ่ยแจงแวง" อย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่แยแสเดียวอีกเลย......... เดียว : ^_~ ปรึกษาผู้ชายมา 2 คน ได้เนื้อหาสาระอันน้อยนิดหรืออาจจะเรียกว่าไม่ได้อะไรเลยจะดีกว่า เดียวเลยเริ่มมองหาที่ปรึกษาฝ่ายหญิงบ้าง.... เดียว : เนี่ย.....ที่กรูเล่ามา....เมริงว่า....มันแปลว่าไรวะ? อุ๊ : กรูอยาก "ควักหัวใจออกมา" จริงๆ ... คืออยากควักหัวใจมันอ่ะนะ....ควักออกมาดูว่าผู้ชายเนี่ย...มาน..........Sensor..........เหมือนกันหมดป่าววว...บลาๆๆๆๆๆ V "..........เวรเอ้ยยยยยย....สรุปที่เล่าไป....ไม่ฟังกรูเลย......" ท้ายที่สุดแล้วยอดชายนายเดียวก็กลับไปนั่งหน้าเครียดในห้องพัก....ความเงียบของเขาทำให้ภรรยาเป็นห่วง.... ภรรยา : เป็นอะไรรึป่าว?.... เดียว : เอ่อ............................................." สะบะละเฮ่ยแจงแวง"  แปลว่าอะไร? รู้มั้ย? ภรรยา (ยิ้ม) : แปลว่า "ฉันรักเธอ" *************************************** แก้ไขเมื่อ 03 เม.ย. 52 13:20:28 จากคุณ : อรุณจันทรา - [ 3 เม.ย. 52 12:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา - สะบะละเฮ่ยแจงแวง ถึง คุณที่ใช้ชื่อว่า "คนที่รักคุณ" คำพูดโง่โง่กล่าวขาน     ยลแล้วรำคาญ ช่างไร้สาระสิ้นดี ไม่เหมือนสติพึงมี      เอื้อนเอ่ยวจี สะบะละเฮ่ยแจงแวง ฟังๆแล้วเหมือนแสดง    ว่าคุณเสแสร้ง ทำเป็นตลกเพื่ออะไร ที่หนีทางบันไดหนีไฟ   เพราะไม่อยากให้ คุณควักหัวใจออกมา ท่าทางทางสตรอเบอร์รี่นักหนา     ช่างดูไร้ค่า และน่ารังเกียจเดียดฉันท์ อย่าหวังว่าจะได้เจอกัน    เหตุเพราะตัวฉัน ยังไม่โง่มากพอ สิ่งมีชีวิต(งามๆ)นี้อยากขอ    ต่อไปนี้พอ เลิกส่งจดหมายมา เอ่อ...อันนี้ก็เพราะว่า   ที่อยู่ที่จ่าหน้า ไม่มีคนที่คุณเขียนถึง จาก ทันฑสถานวัยหนุ่ม (รอบหน้าจ่าหน้าถึงมาร์กี้นะฮ้า) จากคุณ : doxday - [ 3 เม.ย. 52 14:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 34 " "ควักหัวใจออกมา" เอาออกมาพิสูจน์ เพราะแค่เพียงคำพูดไม่พอ...." เสียงเพลงดังในอดีตที่คุ้นหูดังออกมาจากลำโพงวิทยุ ที่เปิดเบาๆ ตอนบ่ายวันอาทิตย์ที่อากาศอบอ้าวไม่มีสิ่งใดดีกว่าการนอนพักผ่อน ใต้ร่มเงาต้นไม้หลังบ้านอีกแล้ว ลมอ่อนๆโชยมาเบา คลายร้อนไปได้เยอะ หญิงสาวขยับตัวเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ หนังสือ"สิ่งมีชีวิต"ที่เรียกว่าคน ของวินทร์ เลียววาริณ ตกลงไปจากตัก หญิงสาวหยิบขึ้นมามองที่ด้านในของปกหนังสือ ลายมือหวัดๆแต่อ่านง่ายเขียนว่า "คำพูดโง่"ๆแต่จริงใจ คงไม่มีค่าอะไรเท่าคำหวานที่อาบยา อัชฌา นี่เป็นสิ่งเดียวที่ชายหนุ่มแปลกหน้าทิ้งไว้ให้ นอกเหนือจากรอยจุมพิตที่ริมฝีปาก หญิงสาวคิดพร้อมยกมือขึ้นลูบริมฝีปากเบาๆ เย็นวันศุกร์เวลาเลิกงาน เธอมักเลือกใช้"บันไดหนีไฟ"เสมอ เพราะไม่ชอบเบียดเสียดรอขึ้นลิฟท์ แถมกลิ่นตัวเวลาเย็นก็ไม่น่าพิศมัยเท่ายามเช้าอีกต่างหาก เดินแค่ 3 ชั้นไม่พอเหนื่อยหรอก เขา ชายหนุ่มสูงโปร่ง ใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงสแร็ครีบเรียบกริบ วิ่งกระหืบกระหอบจากประตูหนีไฟชั้น 2 ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู พร้อมกระชับเอกสารในมือ ก่อนวิ่งลงบันไดทีละ 2 ขั้น ท่าทางเขาจะมีนัดด่วน เธอสังเกตุใบหน้าเขา ผ่านการโกนหนวดมาอย่างเกลี้ยงเกลา ผมเขาหยักสก ไม่ยาวแต่ไม่สั้น ตาเขาโตและขนตาเขายาวงอน จนเธอแปลกใจ ใต้ตามีรอยคล้ำเหมือนคนนอนดึก ทำไมถึงเห็นชัดขนาดนี้น่ะหรอ ถ้าไม่เพราะเขารีบคงไม่สะดุดบรรไดขั้นสุดท้าย ที่มันเผยอมาหน่อยนึงหรอก เขาล้มแต่ดันมาเซทับเธอ ที่หลบมาอีกข้าง เพราะรู้ว่าริมนั้นเดินไม่ได้เพราะยังไม่ได้ซ่อม ริมฝีปากกระแทกกันเบาๆ ชายหนุมตาโตเพราะตกใจ เค้ารีบลุกขึ้น กระพริบตาถี่ๆ พร้อมอุทานเบาๆว่า ......... พร้อมเอามือปิดปาก แล้วกระโดดพรุบออกทางประตูทางออกโดยไม่แต่หันมามองหรือขอโทษเธอ หญิงสาวนั่งงงๆ พอตั้งสติได้ก็เห็นเจ้าหนังสือเล่มนี้อยู่ข้างตัว ปกมอมๆเหมือนผ่านการอ่านมาหลายครั้ง เธอคุ้นหน้าเค้า จำได้ว่าเคยสวนกันบ่อยๆตอนเธอไปส่งเอกสารที่ชั้น 2ของบริษัท เป็นพนักงานใหม่ สาวๆที่แผนกกรี๊ดกันน่าดู แต่เธอไม่ชอบเขาคนนี้นัก เขาเคยเดินชนเธอโดยไม่ขอโทษทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิด แถมยังมองค้อนเหมือนที่ผู้หญิงทำจนเธอแปลกใจ วันพรุ่งนี้ชั้นจะเอาหนังสือไปคืน หญิงสาวคิดในใจ พักเที่ยงก็เหมือนทุกๆวัน เพื่อนสาวที่แผนกออกไปทานข้าวกลางวันกันหมดแล้ว หญิงสาวเดินลงมาที่ชั้น 2 นั่นไง ชายหนุ่มยังอยู่ที่โต๊ะ กำลังค้นเอกสาร เหมือนหาอะไรบางอย่าง หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ ใจเธอเต้นแรงจนรู้สึกแปลกใจตัวเอง เธอวางหนังสือลงบนโต๊ะ ชายหนุ่มเงยหน้ามามอง เขาลุกขึ้นทันทีที่เห็นหน้าผู้มาเยือน พร้อมอุทานเสียงดัง "สะบะละเฮ่ยแจงแวง" ก่อนจะรีบเอามือปิดปาก เธอเห็นใบหน้าเขาซีดอย่างกระทันหัน ชั้นเอาหนังสือมาคืนคุณ หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ก่อนกระซิบเบาๆว่า "ชั้นจะเก็บเป็นความลับ" ไม่ใช่แค่หนังสือ ไม่ใช่แค่รอยจุมพิต แต่ยังมีรูปถ่ายที่ชายหนุ่มผู้เป็นที่คลั่งใคล้ของสาวๆในบริษัท แต่งองค์ทรงเครื่องแบบที่เหล่าผู้ฉิงหรือสาวประเภทสองเค้าทำกัน ในชุดคาบาเร่วิบๆวับๆ ใบหน้าฉาบไปด้วยเฉดสีของเครื่องสำอาง เธอยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหมุนตัวแล้วเดินจากไป จากคุณ : ป้าศรีนวล - [ 3 เม.ย. 52 15:23:12 A:125.27.115.210 X: TicketID:210225 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาให้กิฟครับ จากคุณ : littledevil (littledevil_aum) - [ 3 เม.ย. 52 16:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ฉันนั่งบันได ถ้าเป็นการเรียนแต่งประโยคภาษาไทยมันคงจะมีครบทั้งประธาน กริยา และกรรมที่ทำหน้าที่ของมัน และเมื่อฉันเพิ่มส่วนขยายของประธานว่า ฉันนั่งบันไดคนเดียว แต่แล้วกลับกลายเป็นว่าประโยคนั้นกลับไม่สมบูรณ์ เพราะมันไม่สมบูรณ์เมื่อเธอได้จากฉันไป ทุกครั้งเมื่อตอนเที่ยงฉันและเธอจะมานั่งด้วยกันที่บันไดหนีไฟ มันอาจจะเป็นสถานที่ที่ไม่ได้รับการดูแล เพราะไม่ค่อยได้ใช้งาน (และหวังว่าคงจะไม่ได้ใช้งานตลอดไป) แต่สถานที่แห่งนี้ เหมือนกับว่าทั้งโลกมีสิ่งมีชีวิตเพียงแค่เราเพียงสองคน มันจึงเป็นสถานที่ทีเราทั้งสองรู้กันเพียงแค่สองคน เธอชอบเราให้ฉันฟังว่า เธอมีความใฝ่ฝันที่จะตามหารักแท้ แต่ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่ารักแท้มันเป็นตัวตนยังไง แต่ฉันก็อยากเห็นว่าเธอตามสิ่งที่ฝันได้สำเร็จ (และแอบหวังในใจว่าจะเป็นฉัน) เธอพบรักแท้แล้ว! เธอเดินเข้ามาบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่ดีใจอย่างยิ่ง เธอบอกฉันว่าเธอรู้จักกับรักแท้เมื่อตอนเล่นเวบบอร์ด ซึ่งตั้งแต่เธอรู้จักแค่นามแฝงว่า สะบะละเฮ่ยแจงแวง เธอก็กลับมีอาการตกหลุมรักทันที แต่มันกลับกลายเป็นจุดสิ้นสุดระหว่างเราสองคน เพราะเธอนั้นจะไปตามหาว่าสะบะละเฮ่ยแจงแวงคือคนที่เธอคิดว่าเป็นรักแท้แล้วหรือไม่ ฉันเจ็บใจและงงกับตัวเองที่ไม่รั้งเธอไว้ แถมยังพูดออกไปเพื่อให้ความหวังในตามออกตามหารักแท้ของเธอ มันก็คือคำพูดโง่ๆที่ไม่ได้ออกมาจากใจของฉัน  ทั้งๆที่ใจของฉันนั้นตะโกนกู่ร้องออกมาอย่างเงียบงัน ...ฉันรักเธอ ได้ยินไหม  ฉันรักเธอ จะต้องให้ฉันทำอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันและเธอ จะต้องแสดงออกอย่างไรให้เธอได้หวนกลับคืนมา อยากให้เธอรู้ไว้ ว่าหมดทั้งชีวิตของฉัน ต่อให้ใครมาควักหัวใจออกมา ฉันก็จะไม่มีวันตาย เพราะใจฉันมันจะยังอยู่กับเธอตลอดไป ฉันจะรอ ให้เธอกลับมา... จากคุณ : ออกแนวมั่ว (เมื่อตื่นขึ้นมาหัวใจก็ยังมีรัก) - [ 3 เม.ย. 52 20:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาอ่าน รีบพิม รีบแก้ บทไม่เนียนแถมพิมพ์ผิดเยอะ ป้าขออภัย จากคุณ : ป้าศรีนวล - [ 3 เม.ย. 52 20:20:22 A:125.27.114.198 X: TicketID:210225 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อีกแล้ว....ก้เหมือนเคย โหมดเดิม ๆ วันศุกร์........วันเหงา จากคุณ : memaymayme - [ 4 เม.ย. 52 00:52:17 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คำพูดโง่ๆ - สิ่งมีชีวิต - บันไดหนีไฟ - ควักหัวใจออกมา – สะบะละเฮ่ยแจงแวง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ...........ชั้นเพ่งมองเข้าไปใน กระจกเงาบานใหญ่ ใบนั้น  สิ่งที่ปรากฏแก่สายตา  คือ  ร่างเปลือยเปล่า  ของหญิงสาวคนนึง   เมื่อชั้นกวาดสายตา ไปทั่วร่างๆ นั้น  มันทำให้ชั้นแทบไม่เชื่อ สายตาตัวเองกับสิ่งที่ชั้นได้เห็น  ตุ่มเม็ดเล้กๆ  บ้างใส  บ้างขุ่น บ้างก็แตกเป็นรอยแดงๆ กระจัดกระจาย  อยู่ทั่วร่างเปลื่อยเปล่าของ สิ่งมีชีวิต ร่างนั้น  ความกลัว แล่นเข้าจับขั้วหัวใจ    โอว์.......ไม่นะ ไม่  นี่ชั้นเป็น  อีสุกอีใสหรือนี่   ชั้นแทบรับไม่ได้กับความจริงที่ได้รับรู้     แล้วนี่ชั้นจะทำยังไงกับตัวเองดี  ต่อไปนี้  ทั้ง  ใบหน้า  ร่างกาย ผิวพรรณ  ของชั้น มันคงจะ ไม่  สะบะละเฮ่ยแจงแวง  เหมือนที่เคยเป็นมา อีกแล้วแน่นอน  ชั้นจะมีหน้าออกไปพบผู้ได้ยังไง  ชั้นคงไม่กล้าย่างเท้า ลงทางบันไดหน้า  เหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา อีกแล้ว  คงเหลือแต่ บันไดหนีไฟเท่านั้นกระมัง   ที่ชั้นพอจะพึ่งพาอาศัย  พาตัวเองหลบหน้าผู้คน  ลงไปนั่งอ่านหนังสือหลังบ้านได้บ้าง      สมองอันสับสนวุ่นวาย  เริ่มคิดไปต่างๆนาๆ   นี่อีกนานไม๊กว่า ไอ้ตุ่มพวกนั้นจะหมดไป  แล้วนี่หน้าชั้นจะเป็นแผลเป็น หรือเปล่า     คำถามร้อยแปดประดังประเด เข้ามาในสมองของชั้น  ความกลัวที่ทำให้ทั้งร่างของชั้นสั่นสะท้าน  ก็คือ  หน้าชั้นจะเป็นแผลเป็น  ไม่นะ ไม่นะ  ชั้นได้แต่เฝ้าปลอบใจตัวเอง   แต่ถ้ามันเป็นแผลเป็นขึ้นมาจริงๆ  ชั้นยอมให้ ควักหัวใจออกมาแล่เนื้อเอาเกลือทา มันคงจะเจ็บน้อยกว่า   ที่จะยอมมีชีวิตอยู่ พร้อมรอยแผลเป็นทั่วร่าง             ชั้นเอี้อมมือไปหยิบชุดแซ็ค หลวมโพรกมาส่วมทับร่างกาย เพราะทนมองไม่ได้อีกต่อไป  คลานกลับขึ้นไปบนเตียงม้วนตัวขดกลมเข่าแนบอก  ดึงผ้ามาคลุมตัวแบบคนหมดเรี่ยวแรง  พิษไข้รุมๆ  อาการปวดหัวตึ้บๆ  เหมือนใครเอาตะปูมาตอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า  มันเหมือนเป็นสัญญาญ  จากร่างกายที่บ่งบอกว่า มันต้องการ การพักผ่อน เอาละต่อจากนี้ไป  ใครอย่ามาปลุกกรูนะ  กรูจะนอนนนนนนนนนนนนนได้ยินไม้ ยัยเมล์แกเวิ่นเว่อ อะไรของแก วัน เสาร์  มันคือวัน  ที่ 4 เม.ย  ไม่ใช่ วันศุกร์   คำพูดโง่ๆ  อะไรของแกฟร่ะ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ อยากให้เขียนก็จัดให้  ตามใจคุณสางโดยเฉพาะ แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 52 16:49:41 แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 52 15:26:22 จากคุณ : Angelwithnowing - [ 4 เม.ย. 52 15:23:10 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมนั่งมองสายฝนที่ตกพร่างพรำ และอ้อยอิ่ง  ราวกับมันจะประกาศตัวต่อผู้คนที่หลบละอองกระเซ็นอยู่ใต้ชายคาอาคารราวกับหนูติดกับว่า  "เสียใจนะมันเป็นเวลาของฉัน  พวกเธออดทนอีกหน่อยแล้วกัน ฉันคงตกไม่นานหรอก"  ผมนั่งจ่อมอยู่บนเก้าอี้หนังตัวโปรดในมุมใกล้หน้าต่างบานกว้างของร้านกาแฟเจ้าประจำ  อย่างไม่เดือดร้อน  ออกจะพอใจด้วยซ้ำที่มันทำให้อุณภูมิอบอ้าวของเดือนเมษาเย็นลงและอากาศก็ฉ่ำชื่นน่ารื่นรมย์ ผมมองสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน-ที่กำลังมีท่าทีเดือดร้อนแสนสาหัสกับความเป็นไปของธรรมชาติ  ทำราวกับว่าไม่เคยเจอฝนตกมาก่อน .... คำพูดโง่ๆของใครคนหนึ่งที่ว่ามนุษย์เอาชนะได้ทุกอย่าง  แว่บเข้ามาในสมอง  ช่างน่าสมเพชคำพูดนั้นเสียจริง  ก็มนุษย์ทั้งหลายที่อยู่นอกหน้าต่างนี้ไม่ใช่หรอกหรือ  ที่ดูจะยอมจำนนต่อพระพิรุณที่แสนจะอ่อนโยน  เพียงเพราะไม่อยากเปียกฝน  เด็กหนุ่มพนักงานนำกาแฟในแก้วเซรามิครูปทรงดัดจริตมาวางลงตรงหน้า  สิ่งที่ แถมมากับกาแฟคือรอยยิ้มแจ่มใส   ท่าทางเขาอยากจะชวนคุย  แต่ลังเลเพราะเห็นผมกำลังใช้ความคิด   แต่ผมเองก็เบื่อๆ  แม้กำลังรู้สึกเป็นผู้พิชิตที่ไม่ใช่หนึ่งในบรรดามนุษย์หน้าโง่ที่กำลังว้าวุ่นอยู่กับสายฝนข้างนอก... "เพิ่งมาทำที่นี่เหรอ" ผมถามเพราะไม่คุ้นหน้า....แหม ก็มันร้านเจ้าประจำของผมนี่ครับ "ผมมาทำพาร์ทไทม์ครับ"  หนุ่มน้อยหน้าตาดี ยิ้มอย่างดีใจที่ผมเริ่มคุยก่อน  เขาคงกำลังเบื่อเหมือนกัน "แล้วปกติทำอะไรล่ะ" "ผมเป็นนักดนตรีครับ  เป็นวงเพื่อนๆกันครับ"  ท่าทางเขาอยากอวดนิดๆเหมือนกันว่าเขาไม่ใช่เด็กเสิร์ฟธรรมดา... ทุกคนมีความฝันนี่ครับ  ไม่ผิดอะไรที่จะวาดหวังให้กับชีวิต "ชื่อวงอะไรล่ะ"  ผมถามต่ออย่างเอ็นดูนิดๆกับ ความกระตือรือร้นแห่งวัยเยาว์ "วงสะละบะเฮ่ยแจงแวง..ครับ"    ผมเกือบสำลักกาแฟ "แปลว่าอะไร"  ประกายขบขันคงเด่นชัด ทำให้เด็กหนุ่มอดหัวเราะไปด้วยไม่ได้... "เพื่อนผมมันตั้งครับพี่..แปลว่าอะไรที่เจ๋งๆมันส์ๆครับ" "อืม..แล้วจะออกเทปหรือเปล่า" ..พูดเสร็จก็อดขำตัวเองไม่ได้ เชยจริงๆ เดี๋ยวนี้ไม่มีเทปแล้วนี่หว่า "กำลังอัดทำเดโม่ครับ" คำตอบนี้ตามมาด้วยคำถามถึงชื่อของชุด "ชื่อชุดบันไดหนีไฟครับ....เป็นชื่อเพลงด้วย  ผมแต่งเองครับ  คอนเซ็บคือแม้แต่เรื่องของความรักก็ต้องมีบันไดหนีไฟครับ เผื่อฉุกเฉินจะได้ไม่ถูกครอกตายด้วยไฟรัก"  เขาจบคำอธิบายยืดยาวด้วยยิ้มอายๆ และจ้องหน้าผมเพื่อรอคำวิจารณ์ จากชายแปลกหน้า...ซึ่งตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกันและกันมากขึ้น "..ดีนะ เห็นภาพเลย ว่าความรักถ้าร้อนจนทนไม่ได้ก็ต้องหาทางเผ่น" ชายหนุ่มต้องผละไปให้บริการลูกค้าที่เข้ามาใหม่ ผมจิบกาแฟอึกสุดท้าย และวางเงินไว้เป็นค่ากาแฟบวกกับเงินสินน้ำใจมากกว่าปกติ  ถึงแม้จะเป็นการคุยฆ่าเวลา  แต่ความมุ่งมั่นที่จะไปสู่ฝันของหนุ่มน้อยก็ทำให้ใจผมผ่องใสขึ้น ราวกับบทสนทนานั้นได้ควักหัวใจที่อ่อนเนือยขมุกขมอมของผมออกมาล้างคราบไคลให้ผ่องใส กลับมีเรี่ยวแรงที่จะสูบฉีดเลือดไปหล่อเลี้ยงความฝันที่เกือบลืมไปแล้วของตัวเองอีกครั้ง.... แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 52 19:03:46 แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 52 18:27:56 จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ - [ 4 เม.ย. 52 18:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ^ ^ พี่ซอยสิบคิดไรอยู่อ่ะ...อิ อิ  ทิปหนักด้วยนะป๋า 555 เจ๊นางฟ้า......ไม่มีเมล์นี่คงจบไม่ได้ใช่ม๊ะ  ห๊า! เงียบเหงาจริงเลยวันเสาร์(ก้ได้ว๊า) จากคุณ : memaymayme - [ 4 เม.ย. 52 19:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ^ ^ อิ  อิ ปกติทิป 20 แต่นี่ทิป 21 แน่ะ  โคตรป๋าเลย!!! จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ - [ 4 เม.ย. 52 19:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ^ ^ ป๋ามากมากกกกกกก....... ชอบเรื่องนี้ของคุณซอยสิบมากเลย.....อ่านแล้วสบายใจ....ไหลลื่นเนียนละมุน ได้บรรยากาศเบาๆหอมกลิ่นฝนคละเคล้ากับกลิ่นกาแฟไปด้วย.... แหมนะ....แอบได้กลิ่นอวลบางอย่างเป็นกลิ่นแฝงมาด้วยหละ.... เอ....หรือว่าเราจะเป็นหวัดซะรึก็มิรู้???.....อิ อิ..... ******** นู๋เมล์จ๋า.... ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ....ปกติช่วงหยุดสุดสัปดาห์ จะไม่ค่อยได้เข้ามาจ้ะ.... แต่คอยตามอ่านตลอดเลย....นี่ต้องรีบหาทางเข้ามาเพราะนู๋บ่นเหงานะเนี่ยะ!!.... ******** นางฟ้าจ๋า..... ขอบคุณมากเลยที่เขียนเรื่องให้อ่านตามที่ร้องขอ....แถ่งคิ้ววววว...... ******** โห...นู๋ด๊อกซ์...... มาแบบทะลุกรอบ....แต่งเป็นร้อยกรองเลย.... จะรอดูซิว่าอิครูวาฬ (มารร้าย) จะวิจารณ์ว่ายังไง?..... แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 52 21:35:56 จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 4 เม.ย. 52 20:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 44 โห นักเขียนเต็มกระทู้ เขียนเก่งๆทั้งนั้นเลย คุณซอยสิบ#40 "แม้แต่เรื่องของความรักก็ต้องมีบันไดหนีไฟ เผื่อฉุกเฉินจะได้ไม่ถูกครอกตายด้วยไฟรัก" คิดได้ไง ลิเกมากๆ แต่ก็ชอบนะ จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 4 เม.ย. 52 20:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ู^ ^ หวัดดีจ้ะ...นู๋นา ได้หนังสือของ คุณ ผมอยู่ข้างหลังคุณ มาแล้วหละสิ...^^ เราเองตกลงวันนี้วุ่นวายนั่นนี่เลยอดไปเลยจ้ะ.... แต่จะยังไงซะ..ก็ขอบคุณสำหรับข้อมูลหลายๆด้วยเด๊อ...^^ จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 4 เม.ย. 52 21:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณสางฝอย (ตกลงคุณสางเพศไหนกันแน่อ่ะ งงตามคุณเมล์) ได้หนังสือ(+ลายเซ็น)แล้วจ้ะ งานหนังสือคนเยอะมาก เมาคนเลยอ่ะ -_- จากคุณ : .....**{~_^}**..... (นางาเสะจัง) - [ 4 เม.ย. 52 22:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เย้ ๆๆๆ คึกคัก ๆ ว๊อยยยยยยยยย นึกว่าจะเหงาอยู่คนเดียวซะแล้ว พี่ซอยสิบ - เกินมาบาทเดียวจริงเหยอออออ ม่ายเชื่อออออ 5555 คุณสาง - ขอบคุณมากค่ะสำหรับความเป็นห่วงในการเวิ่นเว้อมากมายของเมล์ (ก้กระทู้เวิ่นเว้อนิ - -") คุณนา - นั่นสิ - -" ทุกวันนี้เมล์ยังงงกับสปีชี่ส์คุณสางอยู่เลยนะ...ยังไงก้วานคุณสางเฉลยซักทีเหอะ   . . . จะได้กลับตัวทัน 5555 จากคุณ : memaymayme - [ 4 เม.ย. 52 23:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบเรื่องของคุณนางฟ้าแฮะ คิดได้ไงอีสุกอีใส อ่านแล้วเห็นภาพดีอ่ะ ชอบประโยคนี้ แล้วนี่ชั้นจะทำยังไงกับตัวเองดี  ต่อไปนี้  ทั้ง  ใบหน้า  ร่างกาย ผิวพรรณ  ของชั้น มันคงจะ ไม่  สะบะละเฮ่ยแจงแวง  เหมือนที่เคยเป็นมา อีกแล้วแน่นอน  ชั้นจะมีหน้าออกไปพบผู้ได้ยังไง  ชั้นคงไม่กล้าย่างเท้า ลงทางบันไดหน้า  เหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา อีกแล้ว  คงเหลือแต่ บันไดหนีไฟเท่านั้นกระมัง   ที่ชั้นพอจะพึ่งพาอาศัย  พาตัวเองหลบหน้าผู้คน  ลงไปนั่งอ่านหนังสือหลังบ้านได้ โดยเฉพาะ ประโยคที่นำมาเชื่อมกับบันไดหนีไฟ ดูลื่นไหลดีมากๆ ขอไม่แต่งอ่ะ อ่านอย่างเดียว คิคิ จากคุณ : ความช้ำแช่เย็น - [ 4 เม.ย. 52 23:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ^ ^ พอดีเจ๊แกไม่ได้แต่งเรื่องอ่ะค่ะ เอาความจริงมาเล่าล้วน ๆ 5555 ขำเว้ยยยยย คนแก่ก้เป็นอีสุกอีใสด๊ายยยยย 55555555555 จากคุณ : memaymayme - [ 5 เม.ย. 52 03:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ... ER...ER YOH SUB BOY!! สะบะละเฮ่ยแจงแวง สาวน้อยแก้มแดง หนีไปอยู่อังกฤษ ... โย่ว...โย่ว คำพูดโง่ๆ คำนั้น คนที่พูดกัน เค้าคงไม่คิด หัวใจไม่ใช่รูปโป๊ ควักหัวใจออกมาโชว์ คงวิปริต Yeh...Yeh... ไฟไหม้ขึ้นมาเมื่อไหร่ ใช้บันไดหนีไฟ อย่าไปใช้ลิฟท์ อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ยังเต้นต่อไป เป็นสิ่งมีชีวิต  ER..ER แร๊ฟครบทุกคำแล้วมั๊ง ลองนับอีกครั้ง  ถ้าจำไม่ผิด เด็กแซ่ปอย่างพวกเราๆ ชีวิตคงเหงา ถ้าขาดแร๊ฟไปนิสสสสสส .... YOH YOH!! SUB GILR.... ... จากคุณ : คิรัว - [ 5 เม.ย. 52 03:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ^ ^ ^ จัดให้เอาใจคุณวาฬ - -* แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ * ... จากคุณ : คิรัว - [ 5 เม.ย. 52 03:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ว้าว...น้องคิรัว  แร๊พแซ่บจริงๆจ้า ว่าแต่ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ..เดี๋ยวไม่โตน้า  อิ   อิ จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ - [ 5 เม.ย. 52 08:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เวิ่นเว้อออออออ........ จากคุณ : memaymayme - [ วันจักรี 00:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาซุ่มอ่าน..เขียนเก่งกันหลายคนเลยแฮะ ให้เดาคุณวาฬคนตั้งกระทู้น่าจะแฟนหนังสือคุณ วินทร์ เลียววาริณ ใช่ป่าวครับบ จากคุณ : Watashi mo - [ วันจักรี 03:23:52 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ้าว...นี่เค้าหายไปไหนกันหมดอ่ะครับ เหวอๆเลย หายไปวันสองวัน(เอ๊ะ...หรือสามวัน) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ วันจักรี 13:50:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ^ ^ คุณครูวาฬ...ทำไมไม่ให้คะแนนลูกศิษย์ที่เหลือหละจ๊ะ... ปล.หายไปไหนผจญภัยที่ไหนมาจ๊ะคุณครู? ปล 1. นายวาฬลองกลับไปอ่านกระทู้คุณซอยสิบดูนะ...เราพาดพิงนายวาฬแหละ..เวิ่นเว้อมากด้วยเอ้อ! ปล 2. คือแบบเว่ตอนหลังไมค์เพื่อ ปล 1. ..ดูมันติดๆขัดๆ ไม่แน่ใจว่าได้รึเปล่า...เลยต้องมา ปล 2.บอกนี่แหละ...เวร..>_<... จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ วันจักรี 14:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ก่อนจะหายหัวยาวสงกรานนี้ อยากดูหน้าน้องเกาลัดอ่ะคับ คุณฝอยเอามาให้ดูมั่งดิ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ วันจักรี 16:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ^ ^ โพสไม่เป็นหละคุณน้อง....แหะๆ ไว้จะลองดูแต่ยังไม่รับปากว่าจะได้ก่อนสงกรานณ์รึเปล่านิ.... ปล. เมื่อวานหลงไปเที่ยวอัมพวามา...คนแน่นมากร้อนสุดๆ เกือบเข็ดเลยทีเดียว.... จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ วันจักรี 19:44:46 ]

ความคิดเห็นที่ 59 หัวหมา กับ หางราชสีห์ เป็นประโยคหนึ่งบนกระดานไวท์บอร์ด ด้านหน้ากระดานมีอาจารย์ที่นิสิตแอบเรียกลับหลังว่า อีตาขี้เก๊ก ยืนเก็กหล่อ และพูดขึ้นว่า.. "ตอนนี้พวกคุณก็อยู่ปี 4 แล้ว ใกล้ถึงเวลาแล้วที่ต้องเลือก ว่าอยากเป็นอะไร คุณไม่ต้องตอบผมวันนี้ แต่คุณต้องตอบตัวเองให้ได้ในวันหนึ่ง แล้วคุณจะทำงานอย่างมีความสุข" คุณรู้ไหมว่า 2 คำนี้มีความหมายว่าอะไร....  พายฯ คุณลองตอบผมซิว่า คุณอยากเป็นอะไร ระหว่าง หัวหมา กับหางราชสีห์ .................................................................................................... หลายปีผ่าน ไป อาทิตย์ที่ผ่านมาพายกลับบ้านตีสอง....  มันเริ่มจากคำมั่นของนายใหญ่ที่ไปสัญญิง สัญญาไว้กับผู้บริหารระดับโซนเอเชีย โอเชียเนียและแปซิฟิค ว่ายอดขายของควอเตอร์นี้ในประเทศไทยต้องเป็น.... อืม พายสมมุติเป็น 100 บาทแล้วกัน สุดท้าย 3 เดือนกำลังจะพ้นผ่าน เราทำได้แค่ 70 บาท.... จะทำอย่างไรดีเมื่อคำพูดอันชาญฉลาดกำลังจะกลายเป็นคำพูดโง่ๆ........... คำสัญญาถ้าทำไม่ได้มันก็มีค่าแค่นั้นเองมิใช่หรือ.....  แค่คำพูดโง่ ๆ จากคนขี้โอ่ มหกรรมการปิด gap หรือ การปิดช่องว่างที่ห่างงงงงงงง ยังกะพื้นดินกับยอดตึกเบิร์จ ดูไบ ก็เกิดขึ้น ขายของให้ได้ 50 ล้านบาท ภายในเวลา 5 ชั่วโมง  0_0  โอ้.....ขอยืมคำอุทานของเฮียปลาหน่อย..... สะบะละเฮ่ยแจงแวง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์...  จะเสกมาจากไหนกันเนี่ยในสภาวะเศรษฐกิจอย่างนี้ ???? พายนั่งดูการเสกยอดขายตั้งแต่ 6 โมงเย็น    การต่อรองลูกค้า การลดราคาสะบั้น การปรับเปลี่ยนสินค้า  ฯลฯ 5 ทุ่มแล้ว พายเริ่มล้า เริ่มเหนื่อย และหิว อยากโดดหนีออกไปทางบันไดหนีไฟ แต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้แค่ส่งสายตามองไปรอบๆ เพื่อพักสายตาจากหน้าจอสี่เหลี่ยม ห้องประชุมที่มีอุปกรณ์ทันสมัยครบครันชนิดที่ว่า ถ้า 10 ปีที่แล้วมีใครมาบอกว่าพายต้องมาเป็นส่วนหนึ่งในห้องนี้ พายคงคิดว่าตัวเองได้ใช้ของวิเศษของโดราเอมอน เสียงคุยโทรศัพท์ตลอดเวลา อากาศเริ่มร้อนเพราะปิดแอร์มาหลายชั่วโมงแล้ว ด้านนอกห้องประชุมมืดสนิทไม่มีเสียงสิ่งมีชีวิตอื่นแล้ว มีแค่เรา 5 คน ที่เตรียมส่งผ่านข้อมูลต่อไป แม้ในตึกจะเงียบเชียบ แต่เมื่อต่อสายไปที่คลังสินค้าก็พบว่ายังมีคนอีกมากที่ต้องรอออเดอร์พิเศษนี้อยู่เช่นกัน มันก็ไม่เหงาเกินไปนักหรอกค่ะ เมื่อได้รู้ว่ายังมีเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกมากที่คืนนี้คงถึงบ้านตี 2 และอีกหลายคนที่ถึงบ้านตี 5   มองเหม่อไปเรื่อยๆ ตึกตรงข้าม เปิดไฟสว่างสวยเชียว บรรยากาศยามดึกที่มองจากชั้น 40 แสงไฟพร่างพราว นี่คงเป็นสิ่งดีๆ ของวันนี้ ที่มีโอกาสได้มองไฟสวยๆ จากตึกตรงข้าม ในยามท้องฟ้ามืดสนิท....ความสวยของกรุงเทพฯ มันเป็นอย่างนี้เอง มาถึงตรงนี้ไม่ต้องควักหัวใจออกมา พายก็ตอบอาจารย์ได้อย่างตรงกับใจที่สุดคือ  พายเป็นได้ทั้ง 2 อย่างนั่นแหละ แม้ตอนนี้พายต้องเป็นหางราชสีห์ก็เหอะ  ...   พายขอแค่ให้งานที่พายทำไปนั้นมีคุณค่าต่อองค์กรของพาย เมื่อค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน จะเป็นหัวหมา หรือ หางราชสีห์ มันก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรมิใช่หรือ ถ้าเราได้ใส่พลังอย่างเต็มที่ในงานของตัวเอง จากคุณ : พายน้ำตาล - [ วันจักรี 20:06:34 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ^ ^ น่าอิจฉาคุณพายชะมัด ตอนนี้วัยรุ่นรู้สึกอย่ากทำไรที่ท้าทายๆมั่งจัง นิ่งๆเนือยๆมาระยะหนึ่งแล้วไฟในงานเขียนเริ่มหรี่แต่อยากใช้พลังด้านอื่นมั่ง แต่ไอ้ครั้นจะกลับไปที่เก่าแล้วบอกว่า "เฮ้! เราอยากตื่นเต้นว่ะ" พวกนั้นคงถีบผมออกมาด้วยความแรงระดับ 10 ตรีนนกกระจอกเทศ แต่ถ้าถามว่าผมอยากเป็นอะไรระหว่างหัวสุนัขกับหางราชสีห์ ผมขอเป้นทั้งตัวไม่ได้หรือ...ผมอยากมีหัวและตัวและหางของตัวเอง และอยากอยุ่ในที่สูงลิบลิ่ว จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 7 เม.ย. 52 13:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เอ่อคุณฝอยมีเวลาศึกษาวิธีการโพสต์ภาพตลอดสงกรานต์เลยครับ ผมนึกอะไรดีๆออกแล้ว... เพราะตอนนี้ผมมีสมาชิกใหม่มาใช้ชีวิตอยู่ด้วย เป็นน้องแมวตัวน้อยชื่อ "ดอน ดีเอโก้ เดอลาเวกา" น่ารักม๊าก แม้หน้าตามันจะซื่อบื้อๆไปนิดและออกแนวไฮเปอร์ไปสักหน่อย ไว้มาประชันกันกับน้องเกาลัด(ชื่อสมเป้นหมาดีหนิ หึหึ) หลังสงกรานต์ก็แล้วกัน ตอนนี้หาวิธีลงรูปไปก่อน จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 7 เม.ย. 52 14:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ^ ^ ปิดกระทู้ได้ตรงกับคอนเส็ปมากๆ.......เวิ่นเว้อ....ได้อีกๆ..... ล้อเล่นนะนายวาฬ....เราว่านายวาฬคงอยากได้ " ความเป็นตัวของตัวเอง" " การยืนอยู่ได้ค้วยตัวเอง " อะไรประมาณนั้นหละมั้ง?....^^ เฮ้ยๆ!....เราเชื่อหละ....ว่าซักวันนายวาฬจะต้องมีวันนั้น.....เพียรเข้าไว้ๆ..... ****** ^ ^ คุณพายฯ... คิดถึงคุณมากเลย....ดีใจที่ยังไม่ทิ้งกันไป.... แถมยังเขียนเรื่องมาให้อ่านด้วยอีกต่างหาก.....เราคิดถึงตัวอักษรและวิธีการเล่าเรื่องของคุณจัง.... เลยรู้สึกอิ่มใจเป็นพิเศษในวันนี้...^^.... คุณพายฯใช้ประสบการณ์จริงในที่ทำงานมาเป็นพล๊อทเรื่องด้วยหรือเปล่าจ๊ะ?.....รู้สึกว่ามันสมจริงดีจัง.... ยังไงๆเราก็ของเป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะ.....ไม่ว่าจะหัวสุนัข หรือ หางสิงห์ หรือจะอะไรทั้งตัวก็ตาม..... ปล. คุณแม่เป็นยังไงบ้าง...เราขอพรให้ท่านหายดีไวๆนะ.... แล้วคุณพายฯก็ขยันๆเข้ามาคุยกันหน่อยสิจ๊ะ....หายไปทีนานเกิน......^^ ********* คุณๆที่รักทั้งหลาย....จะไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างช่วงสงกรานต์.....????? ตอนแรกว่าจะไป กุ้ยหลิน แต่ปรากฏว่าทัวร์เต็ม...เราจองช้าไป......ก็เลยจะลงไปสุราษฎร์ธานีแทน.... ว่าจะไปเที่ยวที่เขื่อน กับ เขาศก ( ไม่แน่ใจว่าเขียนอย่างไร?)....เคยเห็นในรูปสวยมาก..... จะเที่ยวเผื่อนะจ๊ะ....อิ อิ..... ********** นายวาฬที่รัก......แตกได้แล้วคร้าบบบบบบบบ......นี่แค่ คห.ที่ 60 ต้นๆเอง ก็อ่านไม่ได้แล้ว.... คงเพราะแต่ละความเห็นส่วนใหญ่จะยาว....มันเป็นเรื่องของขนาดพื้นที่จริงๆด้วยแหละ.......ขออภัยด้วยกั๊บป๋ม.... จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 7 เม.ย. 52 14:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ^ ^ 61...จะพยายามรับคำท้า.....สู้ๆ.... จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) - [ 7 เม.ย. 52 14:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ช่วงต้นเดือนพายจะยุ่งมั่ก มั่ก อะค่ะ จนพลังงานที่สะสมไว้หมดเกลี้ยงงง เลยต้องชาร์จแบตนานนิดนึงค่ะ ส่วนเรื่องที่พายเขียนเล่าไปเป็นความจริง 99.99% ยังกะคุณสมบัติทองเลยนะ ^0^ 555 มีแค่ท่อนที่บอกว่าอยากโดดออกไปทางบันไดหนีไฟที่ไม่จริง แต่งตามคำบังคับ เพราะช่วงนั้นอยู่ในภาวะเบลออะค่ะ ไม่ทันได้คิดหนี :P ช่วงสงกรานต์พายก็ไม่อยู่ค่ะ เริ่มจากวันที่ 9 นี้เลย พายต้องไปเยี่ยมลูกค้า กลับมาเมื่อไรจะมาทักทายนะค้า...ตามแพลน 1 อาทิตย์แต่ยังไม่ได้ดูตั๋วเครื่องบินเลยอะว่า เค้าจองให้กลับมาวันไหน ^^! ยุ่งสุดขีด เฮียปลา... ตั้งชื่อไม่สงสารลูก....เหมียว...มั่งเล้ยยยยยยย   พายก็เป็นกำลังใจให้เฮียนะ สงกรานต์ชาร์จพลังให้เต็มเปี่ยมแล้วกลับมาสู้ๆ กันต่อปายยยยยย ^0^ จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 7 เม.ย. 52 22:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มีความลับที่อยู่ในใจ มีความลับที่อยู่ข้างใน เป็นความลับที่ยังเปิดเผยไม่ด้ายยย จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 9 เม.ย. 52 12:50:06 ]