ความคิดเห็นที่ 1 Modern Japan : Life Love and Thought ซึ่งประเด็นที่อยากจะกล่าวถึงเป็นอันดับแรก ก็คือ Modern Japan ความร่วมสมัย ซึ่งคิมุคิดว่าเป็นกลิ่นอายของละครเรื่อง Love Generation ค่ะ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี คิมุก็ยังรู้สึกว่าละครเรื่องนี้แสดงความเป็น Modern ของญี่ปุ่น หากจะให้อธิบายคิมุว่าละครเรื่องนี้แสดงถึง การเปลี่ยนผ่านของยุคสมัย และ วัฒนธรรมของน่ะค่ะ โดยฉพาะในเรื่องต่อไปนี้ Modern Life ชีวิตสมัยใหม่กับการทำงานทำการในเมืองหลวงอย่างโตเกียว ใคร ๆ ก็ว่าจะมาตามหาฝัน เรียกได้ว่าโตเกียวเป็นที่หมายของหนุ่มสาวทั่วไป ตื่นเช้ามาทำงานพอได้เวลาเลิกก็อาจจะไปเที่ยวบ้างซึ่งส่วนมากก็นัดบอดกันเป็นกลุ่มแบบจัดกันเองถือได้ว่าเป็นนวัตกรรมเหมือนกันนะคะ(ถึงแม้ว่าหัวกิจกรรมประมาณเดียวกันนี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่สมัยโชกุนโตกุงาวะแล้ว แต่อันนั้นก็เป็นการนัดดูตัวแบบที่พ่อแม่ หรือ แม่สื่อจัดให้ บ้านเราเรียกคลุมถุงชน) บางคนทำงานโอที บางคนต้องไปลี้ยงต้อนรับลูกค้าดึกดื่นค่อนคืน ซึ่งตามฉากเราก็เห็นว่ามีทั้งชายและหญิงที่ดำเนินชีวิตอย่างที่กล่าวมา Modern Love อืมม์ รู้สึกว่าจะรักจะเลิก จะอยู่ด้วยกันก่อนแต่งงาน หรือ การมีความสัมพันธ์ทางกาย พฤติกรรมเหล่านี้เกิดง่ายดายขึ้นมาก พันธะเกี่ยวกับความเชื่อศาสนา แม้กระทั่งกฎหมาย (จะว่าไปกฎหมายก็ไม่ได้บังคับเกี่ยวกับเสรีภาพในด้านเพศซักเท่าไหร่นะคะ อาจจะเป็นเฉพาะประเทศทีมีข้อห้ามทางศาสนามากกว่า) ดูเหมือนทั้งชายทั้งหญิงดูเหมือนจะไม่แคร์ที่จะรักษาสภาพให้เป็นไปตามครรลองประพณีเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามพิจารณาจากบางฉากในละคร เช่น ฉากที่พ่อของริโกะมาที่ห้องริโกะแล้วเจอเทปเป เรื่องของความรักนี้ก็ยังมีความเกี่ยวข้องกับผู้ที่มีลำดับสำคัญสูงกว่าในหน่วยครอบครัวร่วมอยู่ด้วย Modern Thought จุดใหญ่ที่เห็นในเรื่องนี้คือความเท่าเทียมของชายหญิงในบางเรื่อง ตามปกติผู้ชายทำงานผู้หญิงอยู่บ้าน แต่ในเรื่องนี้ก็ปรากฎพนักงานหญิงให้เห็นอยู่หลายตอน ซึ่งแสดงให้เห็นเรื่องการพึ่งพาตนเองของเพศหญิงในละครได้อีกทางหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตามจะเห็นได้ว่าผู้หญิงก็ยังไม่ได้มีลักษณะที่เป็นหัวหน้างาน หรือ เจ้านาย ฉากที่เห็นเจนตาคือ ริโกะวิ่งชงชากับเอาขนมให้พนักงานชายในที่ทำงาน ก็อย่างที่บอกค่ะจุดเปลี่ยนผ่าน แสดงว่ายังมีสิ่งที่คงเดิมเป็นรากฐานของแนวความคิดและวัฒนธรรมเดิมอยู่บ้าง จากคุณ : kimurafreek - [ 17 เม.ย. 52 18:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Modern Story Telling :  Symbolic ต่อมาคือกลวิธีการเล่าเรื่องที่คงเรียกได้ว่า Modern เหมือนกันค่ะ เพราะ Love Generation เลือกดำเนินเรื่องโดยใช้สัญลักษณ์ซึ่งคิมุชอบมาก (ละครอีกเรื่องที่กึ่ง ๆ เล่าเรื่องด้วยสัญลักษณ์น่าจะเป็น Bara no nai hanaya โดยคนดูมีหน้าที่ตีความหมายของดอกกุหลาบเพื่อเข้าใจแกนของเรื่อง อย่างไรก็ตามสัญลักษณ์ในเรื่องนี้ปรากฎไม่ถี่เท่าเรื่อง Love Generation รวมทั้งสไตล์การเล่าเรื่องของผู้กำกับ และ ผู้เขียนบทของละครเรื่องร้านดอกไม้ไร้กุหลาบขึ้นอยู่แล้วกับการเล่าเรื่องด้วยภาพ จึงเห็นว่าการเล่าเรื่องด้วยสัญลักษณ์น่าจะเป็นเรื่องรองค่ะ)  ซึ่งน่าจะเป็นสไตล์เฉพาะตัวของผู้กำกับ และ ผู้เขียนบท  เพราะว่าตัวบทสนทนา และแกนเรื่องไม่ได้มีลูกเล่นมากนัก ปราศจากการทวิสต์พล็อตให้ลุ้น หรือ หักหลังคนดูแบบ 360 องศา ถ้าเล่าเรื่องไปแบบธรรมดาคงออกแนวง่อยน่าดู จุดนี้ขอชื่นชมที่เลือกจะเล่นกับกลวิธีการเล่าเรื่อง ซึ่งก็ทำได้ดี เพราะ การใช้สัญลักษณ์ (ซึ่งถ้าใครสังเกตมันคือ แอปเปิ้ล ที่อยู่ในรูปลักษณ์ต่าง ๆ กัน) ของผู้สร้างละครนั้นสื่อความหมาย บอกเล่าเรื่องราวให้กับคนดูว่าตอนนี้กำลังสื่ออะไร คิมุว่าการเล่าเรื่องโดยผ่านสัญลักษณ์นี่ยาก และ เสี่ยงนะคะ ถ้าไม่เก่งจริงนี่คงเอาตัวไม่รอด เพราะ บางทีเอาเข้ามาแล้วมันไม่สื่อความหมาย มันก็เหมือนเอาวัตถุอะไรบางอย่างมาเข้าฉากให้รกไปซะงั้น เนื่องจากการวางสิ่งที่เราตั้งใจให้เป็นสัญลักษณ์หากมันผิดที่ผิดทางผิดเวลาผิดอารมณ์แล้ว มันบอกคนดูไม่ได้เลยว่าตอนนี้ผู้สร้างกำลังจะสื่ออะไรผ่านของ หรือ วัตถุชิ้นนั้น จะเห็นว่าล้มเหลวได้อย่างง่ายดาย ซึ่งสำหรับ Love Generation ผู้กำกับ และ ผู้เขียนบทก็ทำการบ้านมาดีนะคะ เพราะ แกนเรื่องเกี่ยวกับความรัก ผลไม้แห่งความรักจะเป็นอะไรไปได้นอกจาก แอปเปิ้ล ในที่นี้แอปเปิ้ลเป็นตัวแทนของความรักในแต่ละอารมณ์สถานการณ์และบริบทที่แตกต่างกันไป บางทีแอปเปิ้ลเป็นแก้วใสที่มองผ่านแล้วทัศนียภาพขุ่นมัว บางทีมองเห็นภาพกลับหัว บางทีเห็นภาพสดใสชัดเจน แล้วกลับขุ่นมัวอีกครั้ง บางครั้งแอปเปิ้ลแก้วใสกลายเป็นแอปเปิ้ลของจริงสีแดงสด หากสังเกตดี ๆ แอปเปิ้ลเหล่านี้วางอยู่ในที่ต่าง ๆ กันด้วยนะคะ บางทีอยู่ในห้องนอน บางทีอยู่กลางถนน บางทีอยู่ริมฟุตบาต บางทีอยู่ในมือตัวละคร บางทีก็ปรากฎในลักษณะภาพถ่าย ทั้งรูปลักษณ์ของแอปเปิ้ล และสถานที่ที่มันถูกจัดวางไว้คิมุว่าล้วนแล้วแต่แสดงถึงความคิด และ อารมณ์ที่เกี่ยวเนื่องกับความรักของตัวละครในแต่ละช่วงเวลา และ ในรูปแบบที่ต่างกันนั่นเองค่ะ (ซึ่งตรงจุดนี้ก็มีผู้วิเคราะห์เอาไว้แล้วว่าแอปเปิ้ลแต่ละแบบมีความหมายว่าอย่างไรค่ะ) นอกจากการใช้สัญลักษณ์ที่เป็นแอปเปิ้ลแล้วยังมีส่วนของ billboard ที่ใช้เป็นสัญลักษณ์เน้นแกนเรื่องทำให้เรามองเห็นภาพความรักของเทปเป และ ริโกะได้ชัดเจนยิ่งขึ้น นอกจากนั้นคิมุว่า billboard ที่มีข้อความว่า True love never runs smooth นี้ยังเป็น Gimmick ให้ละครด้วยนะ ดังนั้นเจ้าป้ายโฆษณานี้ตามความเข้าใจของคิมุน่าจะมี 2 function คือ เน้นแกนเรื่องความรักหนุ่มสาว และ เป็นอธิบายความสัมพันธ์ของริโกะกับเทปเปว่ามีอุปสรรคประมาณไหน โดยภาพนี้ปรากฎให้เห็นโดยทั่วไปทั้งบนตู้เย็นของเทปเป รวมทั้งยอดเขาในนางาโนะบ้านเกิดริโกะ พอเห็นภาพนี้ปุ๊บรู้เลย .. อุปสรรคมาอีกแล้ว จากคุณ : kimurafreek - [ 17 เม.ย. 52 18:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Modern Music : Cagnet อันนี้ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่พอฟังเพลงของ Cagnet ทีไรรู้สึกได้ฟีลสมัยใหม่ทุกที อาจเป็นเพราะเครื่องดนตรีอิเล็คทรอนิคบางชิ้น กับภาษาอังกฤษรึเปล่าก็ไม่รู้ที่ทำให้คิดแบบนั้น เนื่องจากคิมุมักลิงค์เอาเรื่องดนตรีที่มาจากฝั่งอเมริกาเป็นเรื่อง Modern อยู่เสมอ ๆ ซึ่งจะว่าไปละครเรื่องนี้มีเพลงประกอบละครเป็น western sound จริง ๆ อาจจะมีเพลง true true ที่เป็นภาษาญี่ปุ่น แต่ก็สำเนียงเพลงก็เป็นฝรั่งอยู่ดีค่ะ จากคุณ : kimurafreek - [ 17 เม.ย. 52 18:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โดยสรุปแล้ว Love Generation เป็นละครโรแมนติคคอเมดี้ที่ดูง่ายแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก พล็อตอาจจะซ้ำซากจำเจไปซักนิด เพราะ เป็นละครเก่าแล้ว แต่ละครเรื่องนี้ก็สื่อให้เห็นสิ่งน่าสนใจหลายอย่างของวิถีชีวิตความเป็นญี่ปุ่นในยุคใหม่ รวมทั้งมีความน่าสนใจของลูกเล่นกลวิธีการดำเนินเรื่องด้วยการใช้สัญลักษณ์ซึ่งทั้งสองสิ่งนี้หากรับชม และ สังเกตดี ๆ ก็จะได้ความสนุกและได้แง่คิดอีกมากค่ะ ^ ^ จากคุณ : kimurafreek - [ 17 เม.ย. 52 18:39:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ละครเรื่องนี้เป็นละครที่ชอบมากจริงๆจ๊ะ  ดูไปกี่รอบก็ไม่เบื่อ อย่างที่คิมุว่าหล่ะ  เนื้อหาเหมือนจะไม่มีอะไร แค่เป็นเรื่องความรักหนุ่มสาวธรรมดา   แต่ดูไปแล้วมันรู้สึกอบอุ่นไปกับตัวละคร    สรุปแล้ว ชอบมากค่ะ จากคุณ : burin piggypink - [ 17 เม.ย. 52 20:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ยอมรับอย่างตรงไปตรงมาเลยค่ะว่ารู้จักและหลงรักป๋าก็จากซีรีย์เรื่องนี้แหละค่ะ ป๋าหล่อโฮกฮากลากเลือดมาก สิ่งที่เราชอบมากที่สุดในเรื่องนี้เห็นจะเป็นเรื่องของการทำงานค่ะ เพราะในเรื่องจะเห็นได้ว่าพระเอก เมื่อตอนที่เป็นครีเอทีฟนักออกแบบโฆษณาจะเป็นคนที่ไม่ฟังความคิดเห็นของคนรอบข้างจนทำให้ เพื่อนร่วมงานหลายๆคนรังเกียจ แต่ต่อมาเมื่อถูกย้ายไปอยู่ฝ่ายขาย สิ่งที่พระเอกได้เรียนรู้ก็คือ การรู้จักยอมรับ รับฟังความคิดเห็นของเพื่อนร่วมงานรวมไปถึงการทำงานเป็นทีมและรู้จักทนต่อความผิดหวังค่ะ ส่วนในเรื่องของความรักที่หลายๆคนบอกว่ารำคาญ เรากลับมองว่ามันสะท้อนถึงความเป็นจริง ของความรักที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน ที่จะต้องผ่านทั้งช่วงที่รักกัน โกรธกัน เคืองกัน งอนกัน หรือจนถึงขนาดเลิกกัน แล้วก็กลับมาคบกันใหม่ก็มี ซึ่งจุดนี้เป็นเรื่องที่ธรรมดามากๆในโลกแห่งความรักค่ะ จากคุณ : k-jap (อ้อมแขนอันอบอุ่น) - [ 17 เม.ย. 52 20:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เห็นมั้ย น้องคิมุถึงอยู่ห่างไกลก็เหมือนอยู่ใกล้ ใจยังอยู่ห้องซากุระนี่แหละ ขอบคุณสำหรับบทวิเคราะห์  Love Gen นะครับ ยังยอดเยี่ยมเหมือนเช่นเคย ... เรื่องนี้ดูนานจนลืม ๆ ไปมากแล้ว แต่พอมาอ่านที่คิมุเขียน ก็ได้ความรู้สึกดี ๆ กลับคืนมาอีกครั้ง จากคุณ : Mad Bull - [ 17 เม.ย. 52 21:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ป๋าหน้าใสกิ๊งกว่านางเอกอีกเน๊อะ..ว่ามะ จากคุณ : k-jap (อ้อมแขนอันอบอุ่น) - [ 17 เม.ย. 52 21:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แหม มัตจังสุดที่รัก เค้าออกจะปิ๊งนะ   ^0^ จากคุณ : Mad Bull - [ 17 เม.ย. 52 21:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บทวิเคราะห์ดีมากๆเลยค่ะ ตอนดูก็ไม่ได้คิดรัยมาก ดูเรื่อยๆ ทำให้อยากกลับไปนั่งดูอีกรอบ ยอมรับว่าตอนแรกไม่คิดจะดูเรื่องนี้เลยย แต่พอดูแล้ว หืมม ติดงอมแงม หน้าป๋าเด้งม้ากมาก นางเอกก็น่ารักม้ากมาก ชอบคู่นี้มากมายย จากคุณ : น้องหมึกน้อย - [ 17 เม.ย. 52 22:25:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 กร๊ากกกก ขำคุณ Mad Bull อ่ะ >,< เชื่อแล้วค่ะว่าเป็นป๋ายกตัวจริงเสียงจริง จากคุณ : k-jap (อ้อมแขนอันอบอุ่น) - [ 17 เม.ย. 52 23:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านของคิมุแล้วบิ๊วจริงๆ เดี๋ยวค่อยๆ ย่องไปหยิมมาดูอีกรอบดีกว่า..อิอิ จากคุณ : AimH - [ 18 เม.ย. 52 09:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบบทความคุณคิมุนะคะ แอบอ่านมาหลายครั้งละ ^^ เรื่อง Love Generation เราก็ชอบมากเรื่องนึง เพลงประกอบเพราะอ่ะ ชอบประโยคบอกรักที่สมัยนั้นเราว่ามันเก๋มาก ที่พูดอ้อมๆประมาณว่าจะเป็นคุณตาคุณยายด้วยกันตอนแก่ เพิ่มเติมเกร็ดเล็กน้อยนิดนึง ประโยค True love never runs smooth น่าจะเอามาจากนิยายของ Shakespeare ถ้าจำไม่ผิดคือ Midsummer Night's Dream โดยประโยคต้นฉบับเขียนว่า The course of true love never did run smooth. จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 18 เม.ย. 52 10:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณพี่คิมุนะคะ  ตอบข้อข้องใจที่มีในเรื่องได้เยอะเลยค่ะ ความจริงจะว่าเกิดไม่ทันเรื่องนี้ฉายก็ไม่ใช่  เพราะไปสืบมาเห็นว่า ฉายไอทีวีปี 2001 ก็ป.6  แต่ว่ามาเริ่มดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นจริงๆจังๆก็ประมาณหลังจากนั้นอีกปีหรือสองปี   ก็เลยไม่รู้จักเรื่องนี้  แต่เห็นพี่ๆห้องนี้เอาเรื่องนี้ขึ้นหิ้งกัน เลยไปหามาดูบ้าง  ทีแรกเห็นบางคนบอกว่า ป๋ายังไม่หล่อดีเลย เจ๊มัตจังก็น่ารำคาญ  แต่ว่าชอบทั้งสองคน เลยลองดูเองดีกว่า ทีแรกไม่ค่อยชิน เพราะภาพมันเก่ามากเลยค่ะ ฉายตั้งแต่ปี 97เนี่ย แต่ดูแล้วชอบ ทุกคนยังดูเด็กมาก 555  คนที่เล่นเป็นแฟนเก่าพี่ชาย ตอนนี้ก็เล่นเป็นแม่แล้ว(น่าจะเป็นแม่รุ่นพี่นันบะ ในฮานะคิมิ) ตัวละครดูเข้ากันดี  ดูแล้วไหล  ไปๆมาๆครึ่งเรื่องแล้ว 555 สรุปก็คือชอบเหมือนกันค่ะ   ปล. ป๋าเท่อ่ะ  โดยเฉพาะตอนที่ตัดผมใหม่ๆ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 52 12:33:26 จากคุณ : momo lawleit - [ 18 เม.ย. 52 12:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องนี้ดูกี่ทีกี่ทีก็ไม่เบื่อ   ชอบเพลงประกอบด้วย... คิมุ   come back 555++ จากคุณ : mayo14 - [ 19 เม.ย. 52 10:15:29 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นอกเรื่องหน่อยนะคะ.. แต่จะบอกว่าเห็นเป้  เสลอในละครคุณชายเทวดา แล้วทำให้คิดถึงทาคูยะในเรื่องนี้มากเลย อาจด้วยวัย  ด้วยหุ่น(โดยเฉพาะขา)  แววตาและริมฝีปาก ทำให้คิดถึงทาคูยะในวัยขบเผาะมากกกๆๆๆ จากคุณ : Stay alivE - [ 21 เม.ย. 52 21:29:49 ]