ความคิดเห็นที่ 1 พ่อแม่ที่เป็นผู้ให้ กับ พ่อแม่ที่เป็นผู้รับ ถ้าอยู่ในสถานการณ์นี้ก็ลำบากใจนะ แต่การตอบแทนความกตัญญูก็คือการเป็นผู้ให้ตอบแทนกลับไปไม่ใช่เหรอ? ให้แบบที่ไม่หวังผลตอบแทน ถ้าเรามีกำลังมีความสามารถ เราคงขออยู่ตอยแทนพระคุณกับพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมาตลอด แต่คงแบ่งเงินให้พ่อแม่ที่เป็นผู้ให้กำเนิดด้วย ตอบแทนแบบที่ตัวเองไม่เดือดร้อน.. จากคุณ : Magic Pig - [ วันแรงงาน 02:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าเราบ้านสวย (หรือรวยนั้นเอง) เราก็สามารถเลี้ยงดูเค้าได้ คือไม่ต้องนึกเรื่องบุญคุณก็ได้ นึกแค่ว่าเราทำบุญกับคนอื่นได้ เราก็น่าจะทำบุญกับคนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อแม่ได้ แล้วอีกอย่างมันสบายใจอะ ไม่ต้องมานั่งนึกว่าเราทำผิดหรือเปล่า จะได้อยู่อย่างสบายใจอะ จากคุณ : .. (mookate) - [ วันแรงงาน 02:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พ่อแม่ที่ให้กำเนิด อาจจะมีความจำเป็นที่ต้องทิ้งลูกก็ได้ค่ะ อย่างลูกหาย ถูกลักพาตัวไม่มีเงินไปไถ่ ฯลฯ แบบนั้นก็น่าสงสารมากๆเลยค่ะ หรือถึงทิ้งด้วยความตั้งใจจริงๆ ยังไงก็ให้เกิดมาเนอะ ถ้าเขาไม่เอาเราไปทิ้งวันนั้นเราก็คงไม่มีวันนี้ ก็คงส่งเงินให้บ้าง แต่ยังไงพ่อแม่ที่เลี้ยงก็ต้องตอบแทนมากกว่าล่ะค่ะ จากคุณ : hoshikuzu - [ วันแรงงาน 03:31:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นเราก็ให้ตามฐานะคนให้ชีวิต จำกัดการให้และรู้จักให้ค่ะ เราตอบแทนคนที่เลี้ยงมาจนโตมากกว่าค่ะ ------------------------------------ http://www.dhammakid.com/board/index.php?topic=483.0 ไม่รู้พอจะเกี่ยวมั้ย ถาม – ดิฉันน้อยใจแม่มาตลอดชีวิต แม่รักพี่สาวมากกว่าและแสดงออกอย่างไม่เป็นธรรมเสมอ ทั้งๆที่ดิฉันพยายามทุกทางแล้วที่จะให้แม่รักดิฉันบ้าง แถมหมอดูก็ทำนายด้วยว่าพอแม่แก่ตัวแล้วดิฉันจะเป็นลูกคนเดียวที่เลี้ยงดูแม่ แต่ก็ไม่มีความหมายเลย กรรมอะไรคะที่เกิดมาเป็นลูกที่แม่ไม่รัก? ในโลกความเป็นจริง ผู้คนฟังเพลงอมตะเช่น ‘ค่าน้ำนม’ แล้วไม่อาจซาบซึ้งได้เท่ากัน ว่ากันว่าเพลงนี้มีอาถรรพณ์ หลายคนฟังแล้วน้ำตาไหล อยากไปกอดแม่ทันที แต่คนอีกจำนวนหนึ่งฟังแล้วเฉยๆ ไม่รู้สึกรักแม่มากขึ้นหรือน้อยลง ในขณะที่มีบางคนฟังแล้วโมโหอยากเถียงคนแต่งว่าไม่เห็นมีอะไรในเพลงจริงเลยสักคำ! หากไม่พยายามดันทุรังวาดภาพแม่ให้เป็นนางสวรรค์ของลูกทุกคน เราก็จะค่อยๆสืบหาความจริงได้ตามลำดับ เช่น แม่คือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ธรรมชาติกำหนดให้ต้องอุ้มท้องเก้าเดือน แต่หลังจากคลอดแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่แม่เหมือนๆกัน แล้วจิตวิญญาณแห่งความเป็นแม่ก็ไม่จำเป็นต้องเท่ากัน แม่บางคนให้นมลูกด้วยตนเองแบบไม่กลัวเสียสวย ในขณะที่แม่บางคนให้แต่นมผงไม่เคยให้นมจากถันตนแม้แต่ครั้งเดียว แม่บางคนดีใจที่ได้ลูกมาเลี้ยงดูสมใจ ขณะที่แม่บางคนเห็นลูกเป็นภาระและอยากฝากให้คนอื่นเลี้ยง แม่บางคนอยากมีลูกหลายคน ขณะที่แม่บางคนแทบอยากกรากเข้าคลินิกทำแท้งทันทีที่รู้ว่าท้องอีกแล้ว นี่ยังไม่นับแม่ที่มีลูกไว้ขายกินนะครับ! คุณไม่ได้บอกรายละเอียดมากไปกว่า ‘พยายามทุกทางแล้วที่จะให้แม่รักดิฉันบ้าง’ แต่แค่ประโยคนี้ก็บอกสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่ง แม่ของคุณต้องดีพอ คุณถึงรักท่านขนาดพยายามทำให้ท่านรักตอบเหมือนอย่างนี้ แต่ความรักความชอบใจเป็นเรื่องละเอียดอ่อน บังคับกันไม่ได้ แม้ทำดีแต่ถ้าไม่ตรงกับเหตุของความรัก พยายามให้ตายอย่างไรก็ไม่รัก ยกตัวอย่างนะครับ สมมุติว่าพี่สาวของคุณมีพื้นจิตพื้นใจไปในทางนุ่มนวล เข้ากันได้กับแม่ แตกต่างจากคุณซึ่งอาจเจ้าโมโหโทโส หรือไม่ก็ดูจ๋องๆ ไม่ค่อยมีพลังชีวิตให้สดชื่นยามอยู่ใกล้ มีแต่คลื่นความฟุ้งซ่านรบกวนกัน แม่คุณก็อาจแสดงท่าเหมือนอยากใกล้ชิดหรือไปไหนต่อไหนกับพี่สาวมากกว่า ลองนึกดู คนที่มีกระแสสบายจะดึงดูดคุณเข้าไปหาเขาเอง ส่วนคนที่มีกระแสน่ารำคาญ ต่อให้จ้องจะมาช่วยคุณทำโน่นทำนี่ คุณก็รู้สึกเหมือนแมลงหวี่แมลงวันที่น่าหนีไปไกลๆ หรือตรงข้าม ถ้าคุณแม่ชอบแบบบู๊ๆ แล้วพี่สาวก็ถึงพริกถึงขิง ถึงไหนถึงกันตามแม่ ในขณะที่คุณเปี่ยมเมตตาเยือกเย็น คอยขัดคอท่านเวลาท่านจะอาละวาดกับใครกลางถนน อันนี้แม่ก็อาจไม่รู้สึกถนัดกับการไปไหนๆกับคุณก็ได้ หรือบางทีเหตุปัจจัยอาจตื้นๆ เช่น เมื่อมีลูกคนแรก ก็อาจทำให้แม่สมหวังที่ได้แก้วตาดวงใจ ท่านมีความรู้สึกล้ำลึกที่คุณหรือใครๆไม่อาจรับรู้ เมื่อคุณตามมา ท่านก็รักเหมือนกัน แต่อาจไม่เหมือนความประทับใจครั้งแรก อันนี้ไม่เกี่ยวกับดีหรือไม่ดี แต่เป็นเรื่องของการมาก่อนได้ก่อน ยังมีเหตุปัจจัยได้อีกร้อยแปด หากอยากฟังเรื่องอดีตกรรม ก็มีความเป็นไปได้นับไม่ถ้วน เช่น ท่านร่วมบุญกับพี่สาวแบบเออออ ว่าอย่างไรว่าตามกัน คุยกระหนุงกระหนิงทุกวัน ขณะที่ทำบุญกับคุณก็จริง แต่ตกลงกันไม่ค่อยได้สักเรื่อง ขัดคอเข้าขั้นทะเลาะกันตลอด และมีความจริงอยู่อย่างหนึ่งที่ควรรู้นะครับ ถ้าคุณมีความริษยาอยู่ในใจ และพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะคนที่คุณริษยา ต่อให้ดูแสนดีเพียงใด คลื่นอันน่าระคายจากจิตก็จะรบกวนคนที่เราทำดีกับเขาวันยังค่ำ หากเคยขัดแย้งกันเรื่องการบุญในอดีต แถมมาบวกเข้ากับโทสะอันเกิดจากความอยากเอาชนะในปัจจุบัน ก็เป็นอันแน่นอนครับว่าคุณไม่ได้ใจแม่หรอก คุณต้องเปลี่ยนมุมมองและจัดการกับความรู้สึกเสียใหม่ เอาชนะกรรมเก่าด้วยกรรมดีใหม่ๆ และเอาชนะกิเลสด้วยสติปัญญาของวันนี้และพรุ่งนี้ เอาชนะกรรมเก่าด้วยกรรมดีใหม่ๆเป็นอย่างไร? ดังที่บอกว่าคุณอาจร่วมบุญกับท่านแบบระหองระแหง ไม่ค่อยเออออคล้อยตามกัน ฉะนั้นปัจจุบันก็เปลี่ยนเสียใหม่ พอท่านไหว้วานหรือใช้ให้ทำกิจอันเป็นกุศล โดยเฉพาะที่คุณพิจารณาแล้วว่าเป็นไปเพื่อความเจริญงอกงาม ก็รีบขวนขวายไม่โต้แย้ง และถ้าชวนท่านทำทานรักษาศีลแบบใดไม่ได้ ก็อย่าเพิ่งไปเร่งเร้าบังคับใจกัน เว้นแต่แม่ไม่เอาบุญเอาธรรมะใดๆเลย อันนี้อนุญาตให้คุณขวนขวายหาความสว่างมาให้ท่าน ค่อยๆเล่า ค่อยๆเสนออย่างใจเย็นนะครับ อย่ารีบร้อนพรวดพราดจนท่านรำคาญเอา เอาชนะกิเลสด้วยสติปัญญาของวันนี้และพรุ่งนี้เป็นอย่างไร? ดังที่กล่าวว่าการ ‘พยายามทำให้แม่รัก’ ของคุณอาจเจืออยู่ด้วยโทสะและความริษยา ซึ่งกรณีของคุณ รากของความริษยาน่าจะมาจากความน้อยเนื้อต่ำใจ ทำดีไม่ได้ดี ไม่เคยได้รับความเป็นธรรม สรุปลงเอยก็คือคุณมีโทสะคุกรุ่นตลอดเวลา พร้อมที่จะแปรเป็นความเศร้าโศกน้อยใจ หรือเป็นความอยากแข่งดีกับพี่สาวได้ทุกเมื่อ คราวหน้าพอเห็นความโกรธเกิดเป็นรอยด่างขึ้นมาในจิต ให้คิดถึงคำพูดของผม ต่อให้คุณพยายามทำดีเพียงใด ถ้าเจืออยู่ด้วยโทสะก็เป็นคลื่นรบกวนผู้อื่นเสมอ เพียงเกิดสติระลึกได้เท่านี้ การอดทนพยายามทำดีของคุณจะ ‘ดูดี’ ขึ้นกว่าเดิมมาก ความดีของคุณจะไม่มีรอยด่างอย่างที่ผ่านมา ใจคุณจะสงบเย็นเป็นความปรารถนาดีต่อแม่อย่างแท้จริง นั่นแหละจะทำให้แม่รับรู้ และเกิดความเสน่หาคุณกว่าเก่าเป็นกอง ต้องบอกไว้ก่อนนะครับว่าอย่าหวังผลในสามวันเจ็ดวัน ความดีที่ทำต่อเนื่องจนกลายเป็นบารมีกระทบใจคนนั้น เขาสร้างกันเป็นเดือนเป็นปี ไม่ใช่เป็นวันครับ จากคุณ : โอ้ย...แจ่ม - [ วันแรงงาน 03:35:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ก็คงจะกตัญญูและดูแลเลี้ยงดูพ่อแม่ที่ส่งเสียเลี้ยงดูมาอย่างดีเท่าที่ลูกกตัญญูคนหนึ่งจะพอทำได้ ส่วนกับพ่อแม่ที่แท้จริงก็คงจะช่วยเหลือตามสมควรแก่ฐานะ และความจำเป็น อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ การที่เค้าให้กำเนิดเรามาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจทำไมต้องถือเป็นบุญคุณในเมื่อเราไม่ได้บังคับให้เค้าทำให้เราเกิดนี่ แต่คนที่เลี้ยงดูอุปการะเด็กกำพร้าคนหนึ่งเป็นอย่างดีนั้นน่ายกย่องและนับถือในน้ำใจ จึงสมควรได้รับความกตัญญูรู้คุณและความรู้สึกดีๆเป็นการตอบแทน จากที่เราเคยเห็นคนหลายๆคนโดยมากแล้วจะเป็นคนที่การศึกษาน้อยสักหน่อย จะสักแต่ว่าสนุกพอมีลูกก็เอาไปทิ้งไว้ให้พ่อแม่ที่บ้านนอกเลี้ยงดูโดยที่แทบจะไม่เคยกลับไปแยแส บางทีเลิกกับคนนี้ไปมีคนใหม่แล้วมีลูกอีกก็เอาลูกไปให้พ่อแม่ที่บ้านนอกเลี้ยงอีกเป็นวัฐจักรแย่ๆที่ต้องยอมรับว่ายังมีอยู่ แล้วคุณจะหวังให้เด็กที่ถูกเลี้ยงมาอย่างทิ้งๆขว้างๆ โดยการขาดความรับผิดชอบของคนเป็นพ่อแม่ให้มาเลี้ยงดูคุณได้อย่างไร ในเมื่อคุณยังไม่ใส่ใจเค้าเลย แล้วก็อย่าบอกว่าอุตส่าห์ให้เกิดมาล่ะ เพราะเค้าไม่ได้ผุดขึ้นในท้องของคุณได้เองหรอกใช่มั๊ยล่ะ จากคุณ : อ้วนน้อยฯ อินจัดไปหน่อย อิอิ - [ วันแรงงาน 03:43:41 A:203.146.171.14 X: TicketID:187891 ]

ความคิดเห็นที่ 6 .. ตามมุมมองของผมนะ .. ผมจะไม่มีวันกลับไปอยู่กับคนที่เคยทิ้งเรามาตั้งแต่เป็นเด็กทารกที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เป็นอันขาด เหตุผลจำเป็นอะไรมากมายหรือครับ ที่ทำให้สัญชาติญาณความเป็นแม่ต้องทิ้งลูกในไส้ของตนได้ลงคอ ยิ่งเรามีพ่อแม่ มีครอบครัวที่เรียกได้ว่าดีพร้อมแล้ว จะไม่ทำอะไรที่ทำให้ท่านทั้งสองไม่สบายใจด้วยการรับพวกเค้าเข้ามาอยู่ด้วย แต่ก็คงจะช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้แหละครับ  อย่างน้อยเค้าก็ทำให้เราเกิดมา ซึ่งการช่วยเหลือก็คงทำเท่าที่เราจะสามารถทำได้ เพราะสำหรับผมแล้วนะ การให้กำเนิดที่เกิดจากความสะเพร่าและความไม่พร้อม มันเทียบไม่ได้กับการเลี้ยงดูด้วยความรักมาตั้งแต่เด็กจนโต พ่อ แม่ ที่ดี มีแค่สองคนก็เป็นบุญมากแล้ว . จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ - [ วันแรงงาน 03:44:28 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าผมเป็นเด็กกำพร้าคนนั้นอย่างที่ จขกท.ว่า ถ้าสาเหตุคือ จงใจทิ้ง ผมจะให้ไม่ให้ความสำคัญใดๆทั้งสิ้น หรือถ้าผมมีเงินก้อนใหญ่ๆซักก้อนนึง ผมก็เอาเงินฟาดหัวพวกเค้าซะ เป็นค่าใช้จ่ายที่ให้กำเนิดผมมา แล้วก็จบกัน ไม่ต้องมายุ่งกันอีก ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ควรจะปล่อยให้เด็กเกิดมา แล้วก็ทิ้งเด็กไปแบบนี้ จากคุณ : Whitz - [ วันแรงงาน 03:56:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าช่วย ก็คงช่วยในฐานะเพื่อนมนุษย์ บุญคุณของพ่อแม่คือเลี้ยงดูอ่ะค่ะ ไม่ใช่แค่ทำให้เกิดมา จากคุณ : ดาวในน้ำ - [ วันแรงงาน 05:12:32 A:222.123.104.117 X: TicketID:112989 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เดี๋ยวมาตอบมาแจมด้วยจ้า ตอนนี้นอนก่อนเด้อ จากคุณ : ตุ้ยนุ้ยอินคาร์ - [ วันแรงงาน 07:38:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่างน้อยๆสุด  ก็ต้องขอบคุณเขา ที่ทำให้เรามีโอกาสที่ดีในชีวิต ถ้าอยู่กับเขา  เราคงไม่ได้มาถึงวันนี้ ไม่มีสมบัติ  ไม่มีความรู้  ไม่มีอาชีพดีๆ ถ้าคิดอย่างนี้ได้  ก็จะไม่โกรธ  ไม่เกลียดเขา จากคุณ : ชาวบางนา - [ วันแรงงาน 08:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คงทำอย่าง คห.7   เอาเงินฟาดหัวแล้วจบกัน   อย่ามาวอแวกับชีวิตฉันอีก   ถ้ายังคิดมาวุ่นวายก็แจ้งตำรวจ จากคุณ : blacksatinrose - [ วันแรงงาน 08:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คงอย่าง # 7 เหมือนกัน อย่ามาอ้างว่ายังไงก็เป็นผู้ให้กำเนิด ไม่ใช่หรอก ก็แค่ผลพวงจาก การมีเพศสัมพันธ์แล้วไม่ได้ป้องกันของคุณทั้งสองมากกว่า ถ้าตั้งใจทำ แล้ว พอทำออกมาแล้วไม่มีปัญญา ก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้ามีปัญญาเลี้ยง ตัวเองก็สุขสบาย มีบ้าน มีหน้าที่การงานดี ก็คงสงเคราะห์ คนอีก 2 คน ได้ ตามอัตภาพ แต่ ขอร้อง.......อย่ามาเยอะ จากคุณ : vitay@ - [ วันแรงงาน 08:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ก็คงจะให้เงินไปก้อนหนึ่งตอบแทนที่ให้กำเนิด แต่จะเลี้ยงดูมั้ยคงไม่ เพราะเราไม่ได้ผูกพัน และไม่ได้รู้สึกว่าเป็นครอบครัวเลย อยู่บ้านแม้จะยากจน แต่ถ้าได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ให้ตายยังไงก็ไม่มีวันทิ้งพ่อกับแม่หรอก จากคุณ : ai_nan - [ วันแรงงาน 09:38:36 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อิอิ อ่านตอนแรก นึกว่า"ดาวพระศุกร์" จากคุณ : สุภาพบุรุษสีรุ้ง - [ วันแรงงาน 09:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างน้อย ๆ เขาก็คือผู้ให้ชีวิตค่ะ จากคุณ : nuncharee - [ วันแรงงาน 10:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยากจัง อยากเป็นคนดี ตอบว่าจะไปดูแฃ แต่เอาจริงเราคงแค้นใจมาก จนไม่อยากเห็นหน้าเลย โชคดีที่เราได้พ่อแม่สุดประเสริฐ จากคุณ : พฤหัส - [ วันแรงงาน 11:35:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พ่อแม่ ยังไงก็มีพระคุณ อย่างน้อยถ้าไม่มีพ่อแม่ที่ให้กำเนิด เราก็ไม่มีวันได้มาใช้ชีวิต รู้จักกับความทุกข์บ้าง ความสุขบ้าง อย่างทุกวันนี้ได้ ถ้าไม่มีพ่อแม่ที่แท้จริง เราก็คงไม่ได้มาเจอพ่อแม่คนใหม่ที่ดีกับเรา ยังไงก็คงต้องช่วยให้มากเท่าที่สามารถจะช่วยได้แหละค่ะ จากคุณ : Kotoko_ChaN - [ วันแรงงาน 12:35:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราไม่เชื่อว่าการให้ชีวิตคือบุญคุณล้นฟ้าอะไร ถ้าหากว่า "ผู้ให้" ตัดสินใจทอดทิ้งให้ชีวิตนั้นอยู่ไปตามยถากรรมโดยไม่ได้มาดูดำดูดีว่าจะเป็นหรือตายยังไง เพราะทำแบบนั้นก็ไม่ต่างกับการจงใจทำลายชีวิตที่เพิ่งเกิดขึ้นมาอยู่ดี จากคุณ : ดาวราตรี - [ วันแรงงาน 15:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีปัญญาก็ส่งเสียเลี้ยงดูกันไป.. ไม่จำเป็นต้องรับมาอยู่ด้วยกัน.. เพราะความรู้สึกของพ่อแม่ที่เลี้ยงดูมาก็สำคัญ.. คงจะยกขึ้นมาเสมอพ่อแม่ผู้มีพระคุณไม่ได้.. แต่ก็คงไม่ใจดำ.. ขนาดลูกหมาลูกแมว ขอทานข้างถนน ยังทำทานให้ได้.. ทำบุญใส่บาตร ทอดผ้าทอดกฐินไปทำไม ถ้าแค่คนอีกสองคนที่ยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเป็นแม่ยังอภัยให้ไม่ได้.. จากคุณ : คุณเรย์ - [ วันแรงงาน 15:24:13 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าเป็นกรณีนี้นะ ถ้าเป็นเรานะ.. เราจะคิดว่า อย่างน้อยถ้าพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเรา ถ้าเค้าไม่ทิ้งเรา เราคงไม่ได้มาเจอพ่อแม่บุญธรรมที่ดีอย่างนี้ มันเหมือนเป็นคนที่โชคร้ายที่สุด กับคนที่โชคดีที่สุด ในคนๆ เดียวกันอ่ะ โชคร้ายที่สุด ที่เกิดมาถูกทิ้ง ไม่มีพ่อไม่มีแม่ที่แท้จริงอย่างใครเค้า แต่โชคดีที่สุด ในบรรดาเด็กกำพร้า ที่ได้เจอพ่อแม่ใหม่ ที่รัก และให้อนาคตที่ดี สำหรับ เราคงขอบคุณเค้าที่ให้เราเกิดมา เพราะถ้าเราไม่ได้เกิดมา คงไม่ได้รับโอกาสดีๆ แบบนี้ แล้วอันดับต่อมา เราก็ต้องดูก่อน ว่าเค้าจะมาแบบไหน มาขอให้ช่วยเหลือเพราะลำบากจริงๆ หรือว่ามาขอไปสำมะเลเถเมา กินเหล้าเมายา ถ้ามาขอให้ช่วยเหลือจริงๆ เราก็จะช่วย ส่งค่าเลี้ยงดูให้ ต้องดูหลายๆ อย่างอ่ะนะ ว่ารับมาอยู่ด้วยได้มั๊ย แต่ถ้าออกแนวขี้เหล้า เมายา มาแบบตั้งใจเกาะกิน ขอไปทำเละเทะ ถ้าไม่ให้แล้วมาโวยวาย ด่าประจาน อันนี้คงน่าปวดหัว ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ถ้าเป็นอย่างนี้ คงต้องมีข้อตกลง ว่าจะจ่ายให้เป็นเดือนๆ เท่านี้ๆ นะ ถ้าใช้หมดก่อน ห้ามโวยวาย ห้ามมาก่อความเดือนร้อน อะไรประมาณเนี้ยแหละ จากคุณ : ManowZa!! - [ วันแรงงาน 16:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชีวิตคล้ายๆกันเลยเนอะ^^ ตอนพ่อแม่เราเขามาขอเห็นหน้าเรา แม่บุญธรรมเราร้องไห้แทบเป็นแทบตาย ปกป้องเราตลอดเวลา ทำทุกวิถีทางให้เรารู้ว่าท่านรักเรามากแค่ไหน แม่บุญธรรมเรากลัวเราจะใจอ่อนไปอยู่กับทางนั้นค่ะ แม่บุญธรรมเลี้ยงเราตั้งแต่เด็กๆ ยังไม่หย่านมเลย แล้วจู่ๆวันนึงก็มีคนมาถามเราว่า "รักแม่ไหม คิดถึงพ่อหรือเปล่า" ผู้ให้กำเนิดนั่นแหละค่ะ แต่เราไม่ซาบซึ้งอะไรเลย ออกจะงงด้วยซ้ำ ไม่เคยเจอกันอยู่ด้วยกันจะรักได้อย่างไร เราเข้าใจความรู้สึกของเจ้าของกระทู้นะคะ คุณคงรู้สึกว่าสองคนนั้นไม่มีความหมายอะไรสำหรับคุณเลย คนที่ให้กำเนิดแต่ไม่เลี้ยงดู ก็ไม่ต่างอะไรกับปล่อยให้คุณตายๆไปนั่นแหละ ลองคิดดูถ้าไม่มีพ่อแม่บุญธรรม คุณเจ้าของกระทู้อาจไม่มีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้หรือมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตจนพอให้เขาเรียกร้องได้หรอกค่ะ ไม่เคยเลี้ยงดูจะมาเรียกร้องขออะไร แต่เพื่อสิ่งที่เรียกว่าศีลธรรม ถ้าเราเป็นคุณเจ้าของกระทู้ เราจะให้เงินเค้าก้อนนึงตามที่คห.7ว่าค่ะ ค่าให้กำเนิดและกรุณาพาไปส่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จากคุณ : fernforum - [ วันแรงงาน 16:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าเค้ามาขอเงิน ก็คงให้อ่ะค่ะ ให้เป็นเงินเดือน แต่ละเดือนก็ให้ในจำนวนที่เหมาะสม ไม่ให้มากเกินไป ถ้าเค้าใช้หมดก่อนสิ้นเดือน แล้วมาขอเพิ่มก็ไม่ให้อ่ะค่ะ ไม่งั้นเค้าคงขอเรื่อยๆ ถึงยังไงเค้าก็ทำให้เราได้เกิดมาเป็นคน ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม เราว่าบุญคุณที่ทำให้ได้เกิดมามันก็มากอยู่นะคะ จากคุณ : ตุ๊กตาแมวเหมียว - [ วันแรงงาน 16:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ให้กำเนิด กับ โอบอุ้มเลี้ยงดู คงเลือกอย่างหลัง ..... แต่ก็นั่นล่ะ ไม่รู้ว่าถ้าอยู่ในสถานการณ์นั้นจะตัดสินใจทำยังไง ถ้าเห็นหน้าแล้วไม่รู้สึกมีเยื่อใยอะไรเลย คงทำตัวใจดำ กร้าวร้าว และ ออกจะโกรธ มากกว่าอะไรล่ะมั้ง ถ้าเห็นมีเยื่อใยก็คงทำเท่าที่ทำได้ จากคุณ : renior - [ วันแรงงาน 22:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "ชีวิตจริงของคนบางคนยิ่งกว่านิยาย" จากคุณ : Magic Pig - [ วันแรงงาน 23:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เพื่อนสนิทเรา เป็นพวกคนจีน แม่เขาไม่ค่อยแข็งแรง พอท้องลูกชายคนแรก แล้วก็แท้ง ทำให้เสียใจมาก พอได้ลูกผู้หญิง ก็เลยกึ่งๆ ไม่อยากเลี้ยง เลยยกให้พี่สาว ป้ามาเลี้ยงแทน ป้าเพื่อนเราก็ดุนะ แต่เพราะเลี้ยงมา ก็เลยยังมีเอ็นดูบ้าง บ้านนี้นะ ติดหรูทั้งบ้าน ต้องใช้ของดีทุกอย่าง เสื้อผ้าอย่างดี หลังจากนั้น พ่อของเพื่อนก็ขอหย่า ..หนีไปบวช ปักกลดแล้วก็หายสาบสูญไปเลย ก่อนที่พ่อจะหายสาบสูญไป แม่ก็ไปชอบลูกจ้างในร้านแว่น แล้วก็มาเป็นแฟน เป็นสามี แต่ไม่ยอมจด เพราะกลัวว่าลูกจะมีปัญหา ..แต่เพื่อนเรามีปัญหาไปเรียบร้อยแล้ว แต่ปากมันบอกแม่ไปว่า แล้วแต่แม่เถอะ ขอให้แม่มีความสุข ตอนแรกเพื่อนเราตั้งมั่นว่า จะไม่กลับไปหาแม่แท้ๆ ตัวเอง เด็ดขาด แต่เผอิญว่า โง่ หลงเชื่อผู้ชาย โดนหลอกเอาเงินไปครึ่งล้าน ก็เลยถูกส่งกลับไป เพื่อดัดสันดาน มันอยู่กะแม่นะ ไม่มีความสุขเลย ทะเลาะกัน ตีกันตลอด แม่มันด่าเก่ง แล้วก็งี่เง่ามากจริงๆ หลานชาย ที่มีศักดิ์เป็นพี่ มีลูกสาวสองคน แม่ของเด็ก หนีตามชู้ไป (ตอนหลังก็กลับมา แต่เลิกกัน) เพื่อนเราเลยต้องมาดูแลแทน แม่มันนะ ไม่เคยเลี้ยงเด็ก พอมาอยู่กะเด็กตอนแก่ ก็หลง ฟูมฟัก รักมาก ทะนุถนอม ชอบสอนเด็กติดหรู ชื้อใจหลานด้วยเงิน เรื่องดูแลเด็กให้เพื่อนเราดูแล อะไรเหนื่อยยาก เพื่อนเราก็ต้องดูแล ถ้าเรื่องจับจ่าย มีความสุข ล่ะก็ แม่เพื่อนก็จะโอ๋ ไปซ่ะหมด เราเองยังรังเกียจ ทีลูกตัวเองไม่เลี้ยง เรายังเปรยบ่อยๆ ทำไม ทีแก แม่แกไม่เลี้ยงว่ะ พอลูกคนอื่น กลับมาพิศวาส เพื่อนก็ บ่น เหนื่อยใจ เงินที่มีก็เอาไปปรนเปรอสามีใหม่หมด ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี แม่มัน ที่ติดหรู ไม่มีเงินใช้คล่องมือเหมือนก่อน ก็จะมารีดไถ่เอากะเงินเก็บมัน แม้แต่ที่พ่อเป็นพระทื้งไว้ ก็เบิกใช้จนหมดไปนานแล้ว พอไม่ได้เสพสุข ก็อารมณ์เสีย มาพาลกะเพื่อนเรา ทั้งด่าทอ จิกตี โอ้ย.. มันก็เหนื่อยต้องเลี้ยงหลาน แล้วยังต้องทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย เรารอมันเรียนจบเมื่อไหร่ จะให้หนีแม่ขึ้นกรุงเทพมาอยู่บ้านเรา เพื่อนเองก็เห็นด้วย นับวันยิ่งเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ อยากให้มันมีพ่อแม่บุญธรรมที่ดีๆ เสียยังดีกว่า มีแม่เห็นแก่ตัวอย่างนี้ จากคุณ : หวานใจนายโหด - [ 2 พ.ค. 52 00:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอาเป็นว่าเราขอขอบคุณทุกท่านที่ให้ความเห็นดี ๆ กันจ้า ไม่รู้จะดิ๊สคัทอย่างไร แต่ละความเห็นดี ๆ น่าอ่านทั้งนั้น เดี๋ยวจะไปกระจายข่าวให้เด้อ ตอนนี้แจกกิ๊ฟกันไปคนละ 3 กุโหลกเลยจ้า แทนคำขอบคุณเน้อ จากคุณ : ตุ้ยนุ้ยอินคาร์ - [ 2 พ.ค. 52 00:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จากประสบการณ์ของแม่ผมเองเลยนะครับ แม่ผมเป็นลูกที่ พ่อ(คุณตา1)และ แม่(คุณยาย1) ไม่ได้เลี้ยงดูเพราะว่าตอนที่คุณแม่ท่านเป็นเด็ก ตากับยาย แยกทางกัน ยายก็ไปแต่งงานใหม่ ตาก็ติดเหล้า วันๆ อยู่แต่บ่อนไก่ โชคดีของคุณแม่ผมคือ พี่สาวของยาย(ป้าของแม่)มารับคุณแม่ผมไปเลี้ยง ทั้ง ลุง(คุณตา2)และป้า(คุณยาย2)ของแม่ เลี้ยงดูคุณแม่ผมพาไปเข้าโรงเรียนแม้จะจบแค่ ป.4 แต่ก็เลี้ยงดูอย่างดีมาจนโตจนแต่งงานกับคุณพ่อของผม จนมีพี่สาวและผม คุณตา2และคุณยาย2 ก็ยังอยู่กับครอบครัวเราสำหรับผมแล้วท่านทั้ง 2 ถือเป็นตายายจริง ๆ ของผมเลย แล้วคราวนี้ด้วยความที่คุณพ่อกับคุณแม่ผมเป็นคนขยันสร้างฐานะขึ้นจนมีฐานะดีในระดับหนึ่ง พ่อแท้ๆของแม่(คุณตา1)ก็กลับมาหา แม่(คุณยาย1)ก็กลับมาด้วยเพราะสามีอีกคนของยายเสียมาพร้อมกับลูกสาว(ซึ่งก็ถือว่าเป็นน้องสาวของแม่) มาให้แม่เลี้ยงดู ทางพ่อผมก็ไม่ปฎิเสธท่านก็ซื้อบ้านให้อยู่อีกหลังหนึ่งและฝากงานให้น้องสาวแม่ทำ แต่ตากับยายก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ ตาเมาเมื่อไหร่ก็ทะเลาะกับยายด่ากันไปมา จนแม่ผมต้องแยก ตาไปอยู่บ้านในสวน แต่ก็ยังเลี้ยงดูตายายมาเรื่อย ๆ แม่ผมเลี้ยงดูคุณตาคุณยายทั้ง 4 คนมาตลอดเป็นสิ่งที่ผมเห็นตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนผมเคยสงสัยตามประสาเด็ก ๆ ว่า ทำไมแม่ถึงดูแลคนที่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กด้วย แต่คุณยาย2 ก็บอกผมว่า สิ่งที่แม่ทำนั้นถูกแล้ว พ่อแม่ แม้จะเคยทอดทิ้งลูกไปถ้าเรามีโอกาสยังไงเสียก็ให้ตอบแทนบุญคุณ อย่างน้อยก็ให้คิดว่า ชีวิตที่เกิดมา ก็มาจากพวกเค้า ผมก็จำในสิ่งที่คุณยาย2 ท่านสอนผมมาจนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าทุกวันนี้ คุณตา1 คุณตา2 และ คุณยาย2 ท่านจะจากโลกนี้ไปแล้ว แต่สิ่งที่แม่ยังทำอยู่ตลอดเวลาก็คือการดูแลคุณยาย1 และสิ่งที่แม่ผมทำให้เห็นมันก็มากกว่าคำสอนใด ๆ ผมเห็นความกตัญญูของคุณแม่ผมก็ภูมิใจที่ท่านเป็นแบบนั้น ทุกวันนี้จากสิ่งที่แม่ทำ ทำให้ผมรักพ่อกับแม่มาก และคิดว่า ความกตัญญูของคน จะเป็นสิ่งที่เกื้อหนุนชีวิตเราให้เจริญขึ้นไป จากคุณ : DerFerre - [ 2 พ.ค. 52 02:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เราจะอุปการะเลี้ยงดูอย่างดีที่สุดที่จะทำได้ ยกย่องว่าพ่อแม่ เช่นเดียวกับพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามา ไม่ปิดบังความจริงต่อสังคม เราเข้าใจว่าที่ท่านต้องทอดทิ้งเราเพราะไม่สามารถเลี้ยงเราได้ ในขณะเดียวกันเราก็จะกตัญญูต่อพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามาเช่นเดิม จากคุณ : ระวี - [ 2 พ.ค. 52 12:28:47 A:124.122.231.113 X: TicketID:198450 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมไม่ตอบแทนคนที่แค่ให้ชีวิตแล้วทิ้งหรอกนะ เพราะสำหรับพวกเขาแล้ว ผมเป็นแค่ผลพวงของ"ความกำหนัด" จากคุณ : powerconduit - [ 2 พ.ค. 52 21:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราคงตอบแทนพระคุณที่ให้กำเนิดล่ะค่ะ ขาดเหลืออะไรก็คงจะให้นั่นแหละแต่คงให้ไม่ได้อย่างเดียวคือ ความรัก คนมันไม่เคยอยู่ด้วยกันจะให้รักกันก็คงเป็นไปได้ยาก จากคุณ : Madonna of the Rocks - [ วันวิสาขบูชา 00:12:57 ]