ความคิดเห็นที่ 1 "ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย" อลิสกระซิบ เธอตาลอยไม่โฟกัส แจสเปอร์พยุงเดินนำเธอไปโรงอาหาร พวกเราเกาะกลุ่มเดินกันใกล้ๆ เอ็มเม็ตต์กับโรสซาลี่นำหน้า เอ็มเม็ตต์ทำท่าทางตลกเหมือนเป็นบอดี้การ์ดที่อยู่ท่ามกลางผู้ก่อการร้าย โรสดูระแวดระวังเหมือนกัน แต่ดูฉุนๆมากกว่าจะปกป้อง "แน่นอนอยู่แล้ว" ผมตอบ พฤติกรรมของพวกเขาช่างไร้สาระ ถ้าผมไม่มั่นใจว่าเอาอยู่ ผมก็คงนอนอยู่บ้านไปแล้ว การเปลี่ยนแปลงปุปปับจากวันที่ปกติธรรมดา หรืออาจจะกว่าสนุกกว่าทุกวัน (เมื่อคืนนี้หิมะตก ทั้งเอ็มเม็ตต์กับแจสเปอร์ถือโอกาสถล่มผมด้วยหิมะ พอพวกเขาเซ็งที่ผมไม่โต้ตอบ พวกเขาก็หันไปซัดกันเอง) เป็นท่าทางระมัดระวังภัยกันแบบนี้ ก็คงจะดูขำๆถ้ามันไม่น่าโมโหแบบนี้ "เธอยังไม่มา แต่เดี๋ยวพอเธอมา ... เธอจะไม่อยู่ใต้ลมถ้าพวกเรายังนั่งกันที่เดิม" "พวกเราจะนั่งที่เดิม พอได้แล้วอลิส ฉันเริ่มรำคาญแล้วนะ ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า" เธอกระพริบตาหนึ่งครั้งขณะที่แจสเปอร์นั่งเธอลงที่เก้าอี้ ก่อนที่ตาของเธอจะโฟกัสที่หน้าผม "อืม" เธอพูด ด้วยน้ำเสียงแปลกใจ "ฉันว่าเธอพูดถูก" "นั่นน่ะมันแน่อยู่แล้ว" ผมตอบ ผมไม่ชอบเป็นเป้าให้พวกเขามาคอยห่วง ผมรู้สึกเห็นใจแจสเปอร์ขึ้นมาทันที จำได้ว่าพวกเราเป็นห่วงแล้วก็ปกป้องเขาแค่ไหน แจสเปอร์สบตาผมนิดนึงแล้วยิ้มให้ 'รำคาญใช่ไหมล่ะ?' ผมทำหน้าเศร้าใส่เขา ก็สัปดาห์ที่แล้วไม่ใช่เหรอที่ผมคิดว่าห้องนี้ช่างไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย เวลาอยู่ที่นี่แล้วรู้สึกเหมือนกำลังหลับ เหมือนกำลังโคม่า? แต่วันนี้ประสาทผมตึงเปรี๊ยะ เหมือนสายเปียโนที่พร้อมระเบิดเสียงเพียงแค่ถูกตีเบาๆ ประสาทสัมผัสของผมตื่นตัวสุดๆ ผมสำรวจทุกเสียง ทุกภาพ ทุกการเคลื่อนไหวของอากาศที่ผมสัมผัส ทุกความคิด สิ่งเดียวที่ผมไม่ใช้วันนี้คือกลิ่น แน่นอนครับวันนี้ผมไม่หายใจ ผมคิดว่าจะได้ยินใครต่อใครพูดถึงแต่คัลเลน ผมรอมาทั้งวัน ค้นหาความคิดของทุกคนที่เบลล่า สวอนน่าจะคุยด้วย พยายามจับแนวข่าวลือใหม่ๆที่ควรจะเกิดขึ้น แต่ไม่มีเลยซักนิด ไม่มีใครสนใจแวมไพร์ห้าคนในโรงอาหาร เหมือนเมื่อก่อนที่เด็กใหม่จะเข้ามาไม่มีผิด มีอยู่สี่ห้าคนที่ยังคิดถึงเธอคนนั้นอยู่ แต่ก็ความคิดเดิมๆเหมือนเมื่ออาทิตย์ก่อน แทนที่ผมจะเห็นว่าที่ไม่มีเรื่องใหม่ๆนี้น่าเบื่อ ผมกลับเริ่มทึ่ง นี่เธอไม่ได้เล่าเรื่องผมให้ใครฟังเลยเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้ที่เธอจะไม่เห็นตาสีดำที่จ้องแบบจะฆ่าให้ตายของผม ผมยังเห็นเธอมีปฏิกริยาตอบเลย แน่นอนอยู่แล้วว่าเธอต้องกลัวผมแน่ๆ ผมเชื่อเลยว่าเธอต้องเล่าให้คนฟังแน่ เผลอๆอาจจะแต่งเรื่องเพิ่มให้มันดูน่าสนใจยิ่งขึ้น อาจจะเพิ่มบทพูดร้ายๆให้ผมด้วยซ้ำไป แล้วเธอก็ยังได้ยินผมขอหยุดเรียนชีวะอีก เธอต้องสงสัยสิว่าเพราะเธอเป็นต้นเหตุหรือเปล่า เด็กผู้หญิงทั่วๆไปต้องเอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง ดูว่าคนอื่นๆคิดยังไง แล้วเอามาเทียบกับความคิดตัวเอง หาส่วนที่เหมือนกันเอามาอธิบายพฤติกรรมของผม เพื่อจะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว พวกมนุษย์โหยหาความรู้สึกปกติ รู้สึกเข้ากลุ่มได้ หลอมเข้ากลับคนอื่นๆในสังคมเหมือนฝูงแกะที่แยกแยะเป็นตัวๆไม่ออก ความต้องการแบบนี้จะยิ่งชัดขึ้นในช่วงเป็นวัยรุ่น เด็กคนนี้ก็ต้องไม่มีข้อยกเว้นอยู่แล้ว แต่ไม่มีใครซักคนที่สนใจว่าพวกเรานั่งอยู่ที่นี่ ที่เดิมๆของพวกเรา เบลล่าคงจะขี้อายสุดๆ ถ้าเธอไม่ได้เล่าเรื่องผมให้ใครฟัง ไม่แน่นะ เธออาจจะเล่าให้พ่อฟัง เขาอาจจะเป็นคนที่เธอสนิทที่สุด... แต่ก็ไม่น่าจะใช่เท่าไหร่ เพราะว่าเธอไม่ได้อยู่กับเขามาก่อน เธอคงจะสนิทกับแม่มากกว่า แต่ก็เถอะ ผมอาจจะต้องหาเวลาแวะไปแถวบ้านหัวหน้าตำรวจเพื่อฟังดูว่าเขาคิดอย่างไรบ้างแล้วล่ะ "มีอะไรใหม่ๆไหม?" แจสเปอร์ถาม "ไม่มี เธอ...คงไม่ได้เล่าอะไร" พวกเขาทั้งหมดเลิกคิ้วด้วยความงง "นายอาจจะไม่ได้น่ากลัวเท่าที่นายคิดซะล่ะมั้ง" เอ็มเม็ตต์พูด "พนันว่าฉันทำให้เธอกลัวได้กว่านั้นแน่" ผมกรอกตาใส่เขา "น่าสงสัยจริง...?" เขาสงสัยเรื่องที่ผมเล่าว่าผมอ่านเธอไม่ได้ "เราคุยกันเรื่องนี้แล้วนะ ฉันเองก็ไม่รู้" "เธอมาแล้ว" อลิสพึมพำ ผมรู้สึกว่านั่งตัวเกร็ง "พยายามให้ดูเป็นคนเข้าไว้" "เธอว่าเป็นคนนะ?" เอ็มเม็ตต์ถาม เขายกกำปั้นขวาขึ้นบิดนิ้วเล็กน้อยเผยให้เห็นหิมะที่เขากำไว้ แน่ล่ะมันไม่ละลายในมือเขาอยู่แล้ว เขาบี้มันให้มันเป็นก้อน ตาจ้องเป๋งที่แจสเป้อร์ แต่ผมเห็นว่าจริงๆแล้วเขาคิดจะเล็งไปไหน อลิสเองก็เห็น พอเขาเริ่มขว้างหิมะมาทางเธอ อลิสก็ดีดมันไปอีกทาง ก้อนหิมะลอยข้ามห้องไปตามทางยาวของโรงอาหาร เร็วจนตาคนมองไม่ทัน ก่อนหิมะจะแตกเพราะชนเข้ากับผนัง ผนังเองก็ร้าวไปเหมือนกัน ทุกหัวในห้องนั้นหันไปจ้องกองหิมะที่พื้น แล้วก็มองหาคนทำ พวกเขามองไม่ไกลกว่าสองสามโต๊ะจากพวกเขา ไม่มีใครหันมาทางพวกเรา "ดูเป็นคนมาก เอ็มเม็ตต์" โรสกัด "ทำไมไม่ชกกำแพงซะเลยล่ะ?" "คงจะออกมาน่าดูชมกว่า ถ้าเธอเป็นคนทำ ที่รัก" ผมพยายามจดจ่อที่พวกเขา คงหน้ายิ้มไว้เหมือนผมสนใจที่พวกเขากำลังล้อกันอยู่ ผมต้องไม่มองไปทางแถวที่ผมรู้ว่าเธอกำลังยืนอยู่ แต่ผมกำลังฟัง ผมได้ยินความคิดเจสสิก้า เธอกำลังทนเด็กใหม่ไม่ได้ที่เธอกำลังยืนทื่อไม่ยอมขยับตามแถว ผมเห็นในความคิดของเจสสิก้าว่าเบลล่า สวอนกำลังหน้าแดง ผมสูดหายใจเข้าตื้นๆ ตั้งใจจะหยุดทันที่ที่ได้กลิ่นเธอ ไมค์ นิวตั้นอยู่กับสองสาว ผมได้ยินทั้งสองอย่างจากเขา ความคิดและคำพูด ตอนที่เขาถามเจสสิก้าว่าเด็กเบลล่าเป็นอะไร ผมไม่ชอบความคิดเขาที่มีเกี่ยวกับเธอ จินตนาการของเขาบินว่อนขณะเขามองเธอเงยตื่นจากภวังค์ฝันเหมือนเธอลืมไปแล้วว่าเขาอยู่ตรงนั้นด้วย "ไม่มีอะไรหรอก" ผมได้ยินเสียงเบาๆแต่ชัดของเบลล่า ชัดใสเหมือนเสียงระฆังท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ในห้องนี้ แต่ผมรู้แหละว่าทำไม มันก็แค่เพราะว่าผมกำลังตั้งใจฟังเธออย่างจดจ่อ "วันนี้ฉันขอแค่น้ำอัดลมก็พอ" เธอพูดต่อขณะขยับไปตามแถว ช่วยไม่ได้ ผมหันไปมองเธอแว่บนึง เธอกำลังก้มมองที่พื้น เลือดฝาดบนหน้าของเธอเริ่มจาง ผมรีบหันหน้าไปทางเอ็มเม็ตต์ที่กำลังหัวเราะ 'นายดูไม่ดีเลยไอ้น้อง' ผมขยับเปลี่ยนท่า ให้สีหน้าท่าทางดูสบายๆ เจสสิก้าสงสัยว่าทำไมเด็กใหม่ไม่หิว "ไม่หิวเหรอ?" "ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย" เธอพูดเสียงต่ำ แต่ก็ยังชัดอยู่ทำไมนั่นถึงได้รบกวนผม เพราะความรู้สึกอยากปกป้องเธอที่ฟุ้งออกมาจากความคิดของไมค์ นิวตั้นหรือ? จะเป็นไรไปถ้าเขาคิดถึงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของบ้าง? ไม่ใช่เรื่องของผมซักหน่อยถ้าไมค์ นิวตั้นจะรู้สึกห่วงเธอเกินจำเป็นไปหน่อย บางทีทุกคนอาจจะตอบสนองเธอแบบนี้แหละ ผมเองก็ยังอยากปกป้องเธอเลยนี่นา ก่อนอยากจะฆ่าเธอ... ว่าแต่เธอไม่สบายเหรอ? ดูไม่ออกแฮะ -- เธอดูบอบบางเพราะผิวบางๆนั่น... จากนั้นผมก็รู้ตัวว่าตัวเองกำลังกังวลเหมือนกัน เหมือนเด็กผู้ชายฉลาดน้อยคนนั้นเลย ผมเลยพยายามบังคับตัวเองไม่ให้คิดถึงสุขภาพเธออีก เพราะผมไม่อยากเฝ้าเธอผ่านทางความคิดของไมค์ นิวตั้น ผมเลยหันมาฟังความคิดเจสสิก้าแทน ผมตามติดว่าพวกเขาทั้งสามคนจะเลือกนั่งตรงไหน โชคดีที่พวกเขานั่งกับเพื่อนๆของเจสสิก้าที่โต๊ะแรกๆ ไม่ใช่ตำแหน่งใต้ลมอย่างที่อลิสบอกไว้ อลิสถองผมเบาๆ 'เธอกำลังจะมองมา ทำท่าคนเข้าไว้' ผมกัดฟันภายใต้หน้ายิ้ม "สบายๆเอ็ดเวิร์ด" เอ็มเม็ตต์บอก "แต่ก็นะ ฆ่าไปคนนึง ใช่ว่าโลกจะจบสิ้นซะหน่อย" "นายรู้ดี" ผมพึมพำ เอ็มเม็ตต์หัวเราะ "นายต้องฝึกปล่อยวาง เหมือนฉัน ชีวิตอมตะมันยาวนานเกินกว่าจะมาว่ายวนอยู่กับความสำนึกผิด" จังหวะนั้น อลิสขว้างหิมะในมือใส่หน้าเอ็มเม็ตต์ที่ยังไม่ทันตั้งตัวเขากระพริบตา แปลกใจ แล้วก็ฉีกยิ้มเหมือนรออยู่แล้ว "เธอเริ่มเองนะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นหน้าไปทางอลิสแล้วก็สะบัดผมเปื้อนหิมะใส่เธอ หิมะที่กำลังละลายเพราะอุณหภูมิห้องปลิวจากเส้นผมเขา "อี๊!" โรสบ่น ขณะที่เธอกับอลิสพยายามหลบ อลิสหัวเราะและพวกเราก็เริ่มหัวเราะ ผมเห็นในหัวของอลิสว่าเธอวางแผนยังไง และผมก็รู้ว่าเบลล่าคนนั้นจะต้องหันมามองพวกเราที่กำลังหัวเราะ สนุก ดูมีความสุขและเป็นคนธรรมดาอลิสยังหัวเราะต่อไปพร้อมกับยกถามขึ้นมากัน เด็กคนนั้น เบลล่าคงยังมองอยู่ '...มองพวกคัลเลนอีกแล้ว' ใครคนนึงกำลังคิด ทำให้ผมสนใจ จากคุณ : hs3puk - [ วันฉัตรมงคล 13:06:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาๆๆๆอ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ จขกท จากคุณ : อ้อมกอดของความเหงา - [ วันฉัตรมงคล 13:10:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมหันไปทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติ ตาผมหันไปเจอเป้าหมายเจ้าของเสียงที่ผมตามฟังมาทั้งวัน แต่ตาผมมองผ่านเจสสิก้าไปจ้องที่ตาของเด็กผู้หญิงที่กำลังจ้องผม เธอก้มหน้าทันที ไปหลบอยู่ใต้ม่านผมหนาอีกแล้ว เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ? ความอยากรู้เริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป ผมเลยพยายาม ทั้งที่ไม่แน่ใจว่ามันจะเวิร์คไหม เพราะผมก็ไม่เคยทำมาก่อน ผมเพ่งตรวจดูความเงียบรอบๆตัวเธอ หูพิเศษจะทำงานโดยอัตโมัติ โดยที่ผมไม่ต้องทำอะไร แต่ตอนนี้ผมกำลังโฟกัสพยายามฟังสิ่งที่เธอกันผมไว้ ไม่มีอะไรนอกจากความเงียบ 'เป็นไรของเธอนะ?' เสียงเจสสิก้าคิดสะท้อนในหัวผม "เอ็ดเวิร์ด คัลเลน กำลังจ้องเธอ" เธอกระซิบข้างๆหูของเบลล่า สวอน พร้อมกับหัวเราะคิกคัก น้ำเสียงเธอไม่ได้อิจฉาแต่อย่างใด ดูเหมือนเธอจะจัดการกับมิตรภาพจอมปลอมของเธอได้เป็นอย่างดี ผมฟังต่อ ลุ้น อยากรู้ว่าเธอจะตอบอย่างไร "สีหน้าเขาไม่ได้กำลังโกรธอยู่ใช่ไหม?" เธอกระซิบตอบ เธอสังเกตเห็นปฏิกริยาของผมในสัปดาห์ก่อนจริงๆครับ คำถามนั้นทำให้เจสสิก้างง ผมเห็นหน้าตัวเองในความคิดของเธอขณะที่เธอกำลังเช็คว่าผมคิดยังไง แต่ผมไม่ได้สบตาเธอ ผมยังมองที่เธอคนนั้นอยู่ พยายามฟังให้ออก ที่ผมเพ่งอย่างจดจ่อไม่ได้ช่วยอะไรเลย "ไม่หนิ" เจสตอบเธอ และผมรู้ว่าเธอคิดอยากจะบอกว่า ใช่สิ ที่ผมกำลังจ้องเธอทำให้เจสสิก้าคับแค้น แต่พอเธอพูดออกมาความรู้สึกเหล่านั้นก็ไม่มีอยู่ "เขาควรจะโกรธเหรอ?" "ฉันคิดว่าเขาคงไม่ชอบหน้าฉัน" เด็กคนนั้นตอบ เธอล้มตัวลงนอนหนุนแขนตัวเองเหมือนกับอยู่ๆก็หมดแรงซะอย่างนั้น ผมพยายามทำความเข้าใจการเคลื่อนไหวของเธอ แต่ผมก็ได้แค่เดา บางทีเธออาจจะเหนื่อย "พวกคัลเลนไม่เคยชอบใครหรอก" เจสสิก้าเสริม "พวกเขาไม่ได้สังเกตรอบข้างมากพอให้ชอบใครได้" 'พวกเขาไม่เคยทำ' เธอคิดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ "แต่เขายังจ้องเธออยู่นะ" "เลิกมองเขาได้แล้ว" เธอคนนั้นบอก พร้อมกับลุกขึ้นมาเพื่อให้เจสสิก้าเชื่อเจสสิก้าหัวเราะ แต่ก็ทำตามที่เธอขอจากนั้นเธอคนนั้นก็ไม่มองไปที่อื่นนอกจากโต๊ะของตัวเองเลยตลอดทั้งชั่วโมง ผมคิด ครับ ไม่ได้แน่ใจหรอก ว่าเธอตั้งใจให้มันเป็นยังงี้ ดูเหมือนเธออยากมองมาทางผม ร่างกายเธอเหมือนโยกมาทางผมเล็กน้อย คางเหมือนจะเริ่มหันมา แต่สุดท้ายเธอก็ควบคุมมันได้ เธอสูดหายใจแล้วก็มองคนที่กำลังพูดในโต๊ะของเธอ ผมเลิกสนใจความคิดของคนอื่นๆรอบๆเธอ เพราะส่วนใหญ่แล้วพวกเขาก็ไม่ได้คิดถึงเธอ ไมค์ นิวตั้นกำลังวางแผนเล่นปาหิมะที่ลานจอดรถหลังเลิกเรียน โดยไม่รู้ว่าตอนนี้หิมะเปลี่ยนเป็นฝนไปแล้ว เกล็ดหิมะนุ่มๆบนหลังคากลายเป็นหยดน้ำ เขาไม่ได้ยินเสียงหรือไง มันชัดออกสำหรับผม พอหมดเวลาพักเที่ยง ผมยังนั่งต่อไป พวกมนุษย์เริ่มเดินออก ผมจับได้ว่าตัวเองกำลังพยายามแยกแยะเสียงฝีเท้าของเธอจากของคนอื่นๆ ยังกับมันเป็นเรื่องสำคัญหรือของแปลกซะยังงั้น ผมนี่ปัญญาอ่อนจริงๆ ครอบครัวผมก็ไม่ยอมขยับเช่นกัน พวกเขาคอยดูอยู่ว่าผมจะทำอะไรผมควรจะไปเรียน นั่งข้างเธอที่กลิ่นจะมีพลังอย่างรุนแรงและรู้สึกถึงความอบอุ่นจากกระแสเลือดของเธอในอากาศไหม? ผมแข็งแกร่งถึงขนาดนั้นไหม? หรือว่าผมใช้ไปหมดแล้วในวันนี้? "ฉัน...คิดว่าไม่เป็นไรนะ" อลิสพูดด้วยความลังเล "เธอตัดสินใจแล้ว ฉันคิดว่าเธอจะผ่านชั่วโมงนั้นได้" แต่อลิสรู้ว่าผมเปลี่ยนใจได้ไวแค่ไหน "ทำไมต้องบังคับตัวเอง เอ็ดเวิร์ด?" แจสเปอร์ถาม เขาพยายามไม่แสดงออกว่าภูมิใจในตัวเองเพราะผมเป็นคนที่อ่อนแอกว่าในตอนนี้ แต่ผมได้ยินประมาณว่า "กลับบ้าน แล้วก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป" "มันเรื่องใหญ่ยังไง?" เอ็มเม็ตต์ไม่เห็นด้วย "เขาก็แค่ฆ่าหรือไม่ฆ่าเธอ ทำให้มันจบๆไป ซักทางแหละ" "ฉันยังไม่อยากย้ายที่อยู่" โรสซาลี่พูด "ฉันไม่อยากเริ่มใหม่อีก เรากำลังจะเรียนจบแล้ว เอ็มเม็ตต์ จบซะที" ผมกำลังชั่งน้ำหนัก ผมอยาก อยากสู้กับสิ่งนี้ซึ่งๆหน้า ไม่ต้องวิ่งหนีอีก แต่ผมก็ไม่อยากบังคับตัวเองเกินไปเหมือนกัน ผมไม่อยากทำลายครอบครัวถึงพวกเขาจะไม่คิดกับผมยังงั้น แต่ผมอยากเข้าเรียนชีวะ ผมรู้ว่าผมอยากเห็นหน้าเธออีกครั้ง นั่นแหละที่ช่วยผมตัดสินใจ ความอยากรู้ ผมโกรธตัวเองที่รู้สึกอย่างนั้น ผมไม่ได้บอกตัวเองไว้แล้วเหรอว่า จะไม่ยอมให้ความเงียบจากความคิดของเธอมาทำให้ผมรู้สึกสนใจขึ้นมา? แต่แล้วตอนนี้ ผมก็ เกิดความสนใจอยากรู้สุดๆ ผมอยากรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ความคิดเธอปิดสนิท แต่ตาเธอกลับเปิดกว้าง ผมอาจจะอ่านเธอจากตรงนั้น "ไม่หรอกโรส ฉันว่าเขาไม่เป็นไร" อลิสพูด "ฉัน.. มั่นใจ 99 เปอร์เซนต์ว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาเข้าเรียน" เธอมองผมหวั่นๆ สงสัยว่าผมเปลี่ยนใจไปแล้วหรือยัง ความอยากรู้ของผมจะมากพอทำให้เบลล่า สวอนปลอดภัยได้ไหมนะ? เอ็มเม็ตต์พูดถูกอย่างหนึ่ง --ทำไมไม่ทำให้มันจบๆไป ซักทาง? ผมจะสู้กับความอยากแบบซึ่งๆหน้า "ไปเรียนกัน" ผมสั่งการพร้อมลุกขึ้นจากโต๊ะ ผมเลี้ยวแล้วก็เดินจากพวกเขาไปโดยไม่มองกลับหลัง ผมได้ยินอลิสกังวล แจสเปอร์ตำหนิ เอ็มเม็ตต์เห็นด้วย และโรสโมโห ไล่หลังผมมา ผมสูดลมหายใจเต็มปอดอยู่นอกห้องเรียน ก่อนกลั้นหายใจแล้วเดินเข้าไปในห้อง ผมยังไม่สาย มิสเตอร์แบนเนอร์ยังเตรียมอุปกรณ์แลบอยู่ เธอคนนั้นนั่งที่โต๊ะของผม.. ของเรา เธอก้มหน้าอยู่ ตามองที่แฟ้มที่เธอกำลังขีดๆเขียนๆอะไรอยู่ ผมเหลือบมองภาพที่เธอวาดขณะเดินเข้าใกล้ ผมสนใจกระทั่งความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่ได้สำคัญอะไรจากความคิดของเธอ ภาพนั้นไม่มีความหมายอะไร แค่วงๆซ้อนๆกัน บางทีเธออาจจะไม่ได้สนใจว่าจะวาดอะไร แค่ขีดไปคิดถึงอย่างอื่นไปเท่านั้นเอง ผมดึงเก้าอี้ไปข้างหลัง แรงเกินไปจนทำให้พื้นลงน้ำมันเป็นรอย พวกมนุษย์ชอบใช้เสียงเป็นตัวบอกเวลาจะเข้าหาใคร ผมรู้ว่าเธอได้ยินเสียงแน่ เธอไม่เงยหน้าขึ้นมาแต่วาดวงนึงพลาด ทำให้มันดูเบี้ยวๆ ทำไมเธอไม่เงยหน้ามา? อาจจะกลัว? คราวนี้ผมต้องทำให้เธอได้ความคิดเกี่ยวกับตัวผมเสียใหม่ ทำให้เธอคิดว่าก่อนนี้เธอได้จินตนาการไปเอง "หวัดดี" ผมพูดเบาๆด้วยน้ำเสียงที่เก็บไว้ใช้เวลาอยากให้พวกมนุษย์รู้สึกสบายๆ ผมสร้างรอยยิ้มสุภาพๆขึ้นมาโดยไม่ให้เห็นฟัน เธอเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสีน้ำตาลกำลังตกใจ ถึงขั้นงงและมีแต่คำถามเต็มไปหมด ดวงตาแบบเดียวกับที่ขวางตาผมไม่ให้มองดวงดาวได้ชัดๆเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา พอผมจ้องเข้าไปในตาสีน้ำตาล ผมก็รู้ว่าความเกลียด ความเกลียดที่ผมมีต่อเธอเพียงเพราะเธอมีตัวตนอยู่ หายไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่หายใจ ผมไม่ได้กลิ่นเธอ ยากนะครับที่จะเชื่อว่ามีคนเกลียดคนที่ดูอ่อนแออย่างนี้ได้ลงคอ แก้มเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เธอไม่ยอมพูดอะไร จากคุณ : hs3puk - [ วันฉัตรมงคล 13:10:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้ามาขออ่านด้วยคนคะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : redboxclubs_nn - [ วันฉัตรมงคล 13:36:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขยันแปลจังค่ะ จากคุณ : tormay - [ วันฉัตรมงคล 14:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากคะ   จากคุณ : ฉะฉาน - [ วันฉัตรมงคล 14:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอลิงค์อันที่หนึ่งหน่อยสิคะพอดีมาไม่ทัน จากคุณ : amidala - [ วันฉัตรมงคล 15:11:31 A:124.122.168.187 X: TicketID:189678 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ ^ จิ้มที่ my blog ท้ายชื่อ คุณhs3puk  เลยค่า จากคุณ : ฉะฉาน - [ วันฉัตรมงคล 15:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 succubus อารมณ์ว่า(แม่ปีศาจสาว)ไฟแรงสูง ป่าวคะ แหะๆเดาเอา -มาตามอ่านอีกอันจ้า เยี่ยมจ้า ถึงแม้จะเคยอ่านตอนนี้ไปแล้วก้เถอะก็ยังอยากอ่านอีกก จากคุณ : spunker - [ วันฉัตรมงคล 18:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คิดถึงเอ็ดเวิรด์ จากคุณ : Travelling Girl - [ วันฉัตรมงคล 19:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณมากเลยค่า จากคุณ : kanooch (saxcari) - [ วันฉัตรมงคล 19:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้คนแต่งเขียนเพิ่มตอนใหม่ต่อจากที่ค้างไว้รึยังเนี่ย อยากอ่านต่อจัง จากคุณ : tormay - [ วันฉัตรมงคล 21:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากค่ะที่แปลให้ ตอบคุณ  amidala http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7801087/A7801087.html http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7809414/A7809414.html http://puk.bloggang.com/ จากคุณ : BURINBELL (burinbell) - [ วันฉัตรมงคล 21:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณมากค่ะ แปลดีจังเลยนะคะ จากคุณ : นางสาวมะเขือเทศ - [ 6 พ.ค. 52 00:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากค่ะ อ่านเพลินเลย คิดถึงเอ็ดเวิร์ดสุดๆ จะรอตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : ออกเสียงด้วยคน - [ 6 พ.ค. 52 00:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากค่ะ แปลเก่งมาเลยค่ะ ชอบสุดสุดเลย จากคุณ : NOOMINTY2009 - [ 6 พ.ค. 52 10:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เฮ้อ....สนุกจังเลย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ลูกนกอ้วนอ้วน - [ 6 พ.ค. 52 15:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สนุกมากเลย แปลเก่งจัง รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ  สู้ๆ จากคุณ : Polonium_girl - [ 6 พ.ค. 52 15:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณนะค่ะ จะติดตามอ่านเรื่อย ๆ จากคุณ : niltita - [ 6 พ.ค. 52 16:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : "ยัยโอ๋" - [ 6 พ.ค. 52 16:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณค่ะ ชอบจังเลย ^o^ จากคุณ : ^^ (+ Sherry_na_SurinLand +) - [ 6 พ.ค. 52 17:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านเหมือนกันได้อ่านอีกทีละชื่นใจ จากคุณ : ปลาดิบนิวยอร์ก - [ 7 พ.ค. 52 17:09:43 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆเลย ^^ จากคุณ : สตอเบอรี่วิปครีม - [ 10 พ.ค. 52 18:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาแจกกิฟค่า  แปลมาอีกเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณค่า จากคุณ : Moszard - [ 13 พ.ค. 52 00:47:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณมากค่ะ อ่านสนุกมาก ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ จะรอติดตามต่อน่ะค่ะ จากคุณ : bb (ต้นสนใบเดี่ยว) - [ 20 พ.ค. 52 00:16:26 ]