ความคิดเห็นที่ 1 “จะทำอย่างไร หากต้องออกมาจากองค์กร ที่ทำงาน หรือ บริษัทที่คุ้นเคย จากการถูก เลย์ออฟ ถูกไล่ออก...หรือแม้แต่ลาออกมาเองด้วยเหตุผลนาประการ ทั้งเปลี่ยนงานใหม่ ,ทนความกดดัน-แก่งแย่งแข่งขันที่เกิดขึ้นในองค์กรไม่ไหว?” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:34:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นี่คือ “ความจริงของชีวิต” ที่อาจเคยเกิดขึ้น หรือ “กำลังเกิดขึ้น” กับคนรุ่นใหม่เป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในทุกยุคทุกสมัยที่สภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ ส่งผลต่อนโยบายการดำเนินงานขององค์กร   ...ความสับสน กลัดกลุ้ม สุมอยู่ในหัวใจ ความหมองเศร้า และความพ่ายแพ้ กลายเป็นสิ่งที่ตอกย้ำ และกดตนเองให้ตกต่ำราวเป็นคนไร้ค่า จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป...“ยังไม่รู้ชัดเจน” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:35:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ...ที่ทำงานเดิมๆ เพื่อนร่วมงานเดิมๆ ที่ได้ร่วมงานกันมา กลายเป็นเพียงอดีต เพียงแค่ไม่กี่ก้าวที่พ้นจากตัวตึก จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ...หลายๆ คนอาจจะมีเพื่อนตามมาส่ง ช่วยถือของมาจนถึงหน้าตึก ก่อนจะล่ำลากันครั้งสุดท้าย เพื่อที่ใครคนหนึ่งจะก้าวไปบนอีกเส้นทาง จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “แต่คงมีอีกหลายๆ คน เลือกที่จะเดินถือถุงใส่อุปกรณ์เครื่องเขียนส่วนตัว เดินออกมาจากตึกใหญ่ เพียงลำพังและเดียวดาย...มองตึกแห่งนั้นเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะจากไปด้วยใจเจ็บช้ำ เพราะทุกอย่างยังเหมือนเดิม” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ...แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม... “คือตัวเราเอง”... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:36:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...ตัวเราที่เคยมีความหวัง จากหน้าที่การงานว่าจะเป็นสิ่งสร้างอนาคต สร้างความมั่นคงให้กับคนรัก สร้างฐานะให้กับครอบครัว ซึ่งเป็นเสมือน “ความใฝ่ฝัน” ที่คนทุกคน “ต้องมี” จึง “ต้องทำ” แต่วันนี้ความใฝ่ฝันนั้นได้พังทลายลงไปแล้ว จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จึงควรคิดเสียใหม่ว่า “คนทุกคนล้วนมีเหตุผลไม่เหมือนกัน”...เหตุผลที่คุณจะยังทำงานอยู่ในองค์กร กับเหตุผลที่องค์กรจำเป็นต้องเอาคุณออกนั้นก็ต่างกัน จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ...ดังนั้น แม้จะล้มได้ แพ้ได้ แต่อย่าท้อ... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ...ไม่ผิดที่จะให้เวลาตนเองเกลือกกลิ้ง คร่ำครวญกับความทุกข์ใจเสียให้พอ แต่ไม่ควรให้นานเกินไป จนกลายเป็นคนโง่ ดัดดานอยู่กับชีวิตในอดีตซึ่งไม่มีทางกลับมา หรือจมไม่ลง  จนสุดท้ายยอมเป็นแค่ “ไอ้ขี้แพ้”...และเมื่อคิดว่า “พร้อมแล้ว” จึงควรคำนึงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปในวันพรุ่งนี้ นั่นก็คือ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 “การเริ่มต้นใหม่อย่างมั่นคง” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ...เหมือนหุ่นยนต์ตัวหนึ่งที่ชื่อว่า....                                              “มอนจู” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 “Seigi Keikan Monju” คือผลงานหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น ของ “มิยาชิตะ ฮิโรกิ(Miyashita Hiroki)” ซึ่งได้รับรางวัลนักเขียนหน้าใหม่ของนิตยสาร Sunday Gx จากค่ายการ์ตูนดัง “โชกาคุคัง”      โดยได้รับลิขสิทธ์แปลเป็นภาษาไทยอย่างถูกต้อง โดยสำนักพิมพ์ TKO comic จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:41:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นำเสนอเรื่องราวของ มอนจู หุ่นยนต์ต้นแบบในกองกำลังสรรพาวุธเพื่อปราบปรามอาชญากรรมหรือที่เรียกว่า “กินเซ” คิดค้นหุ่นยนต์ตำรวจรุ่น มอนจู ซึ่งมีการสร้างระบบให้เป็นมิตรกับมนุษย์ มีความคิดใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุด ด้วยลักษณะทางกายภาพที่ร่างใหญ่และมีศีรษะคล้ายกบ-ดวงตาผลิตจากเลนส์ใหญ่ปูดโปน แต่ที่สำคัญคือมีการประมวลผลล่วงหน้าด้วยการวิเคราะห์ ได้ทั้งอาชญากรรมและอาชญากร จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:43:05 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เช่น หากคนร้ายใช้ปืนปลอมเข้าจี้ซุปเปอร์มาร์เกต และข่มขู่พนักงานเป็นตัวประกัน...แม้มอนจูจะอยู่ไกลเกินกว่าที่สายตาของคนปรกติจะรู้ว่านั่นคือปืนปลอม จากนั้นจึงคำนวณและคิดแผนเพื่อปฏิบัติการโดยให้มีความผิดพลาดและความเสี่ยงน้อยที่สุด จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ...มอนจู จำนวนหนึ่งถูกทดลองนำไป ปฏิบัติการในโตเกียวเพื่อรักษาความสงบ ซึ่งได้รับผลตอบรับในประสิทธิภาพการทำงาน และการให้บริการแก่ชุมชนได้อย่างยอดเยี่ยม จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แต่เมื่อผลงานเป็นที่น่าพอใจก็ต้องมีการพัฒนาในขั้นต่อไป กินเซ จึงได้มีการปรับปรุงมอนจูรุ่นที่สองขึ้นมาแทนที่...มอนจูรุ่นที่หนึ่ง จะถูกปลดประจำการ และส่งไปทำงานในต่างจังหวัดที่ไกลๆ...แต่ทว่า  ไม่มีใครทราบเหตุผลว่า มอนจูรุ่นที่หนึ่ง จึงหลงเหลือเพียงแค่ตัวเดียวในหมู่บ้านเล็กๆ  ในอำเภอที่ห่างไกล จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขณะเดียวก็พบความผิดพลาดในมอนจูรุ่นที่สอง นั่นก็คือ “การรั่วไหลของกัมมันตรังสี” เพราะมอนจูนั้นขับเคลื่อนด้วย “เตาปฏิกรณ์พลังงานนิวเคลียร์ขนาดเล็กในร่างกาย!”...ส่งผลให้มอนจูรุ่นที่สองถูกทำลายลงทั้งหมด” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ในหมู่บ้านซึ่งสงบเงียบและไม่มีอาชญากรรมเกิดขึ้น มอนจูถูกปลดประจำการจากโตเกียวให้มาอยู่ที่ป้อมยามร่วมกับตำรวจหนุ่มซึ่งเป็นคนในท้องถิ่นชื่อ ยามางาชิ จุมเป   ...ดังนั้นแต่ละวันจึงเป็นไปด้วยความเบื่อหน่าย มอนจู เอาแต่นึกถึงวันที่ได้รับการยอมรับจากการปฏิบัติหน้าที่ในโตเกียว และมักอาลัยอาวรณ์ พร้อมพร่ำบ่นอยู่เสมอถึงชะตากรรมที่ทำให้ตกต่ำ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 “ไม่ต่างจากคนทำงานมากมาย โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ ที่อาจถูกสั่งย้ายงานให้ไปปฏิบัติหน้าที่ในสาขาที่ห่างไกล และไม่คุ้นเคยในตำแหน่งหน้าที่ และความรับผิดชอบเท่าเดิมซึ่งไม่ใช่การย้ายเพื่อเลื่อนขั้น แต่เหมือนเป็นการชดเชยความผิดพลาดบางประการที่อาจเกิดขึ้นทั้งรู้ตัวและไม่รู้ตัว แต่ที่น่าปวดร้าวมากกว่านั้น หากการถูกย้าย คือการบีบบังคับให้ลาออกแทนการไล่ออกจากองค์กรอยู่กลายๆ!” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มอนจูโอดครวญกับการตกต่ำในหน้าที่ได้สักพัก จึงเริ่มปรับใจหยุดน้อยใจในโชคชะตาทีละนิด และเริ่มเรียนรู้ที่จะปรับตัวใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เพื่อก้าวต่อไปข้างหน้าด้วยการปฏิบัติงานอย่างมีประสิทธิภาพ โดยมีความหวังคือการที่องค์กรจะยอมรับ และเรียกกลับไปประจำตำแหน่งที่โตเกียวดังเดิม จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ...แต่ถึงแม้องค์กรจะพิจาณาว่ามอนจูคือการลงทุนที่ไร้ค่า แม้ไม่มีอาชญากรให้จับ หรือสร้างผลงานอันยิ่งใหญ่และยอดเยี่ยม แต่มอนจูซึ่งพิจารณาตนเองว่าเป็นคนพ่ายแพ้ แต่ก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่โดยยึดหลัก “ทำวันนี้ให้ดีที่สุด” เพราะแม้องค์กรไม่รู้ว่าแต่ละวันทำอะไรบ้าง แต่มอนจูรู้และมีความละอายใจในตนเองหากทำหน้าที่ได้ไม่เต็มประสิทธิภาพ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ...เพราะนี่หมายถึง... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 “ความรับผิดชอบที่ต้องรับไว้ เพราะผลของการกระทำหน้าที่ หรือไม่กระทำหน้าที่ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่กระทบต่อคนๆ เดียว แต่ยังกระทบต่อสังคมส่วนรวมด้วย แม้นั่นจะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:49:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ..ดังนั้น... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:49:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ...อาจไม่มีผู้ร้ายให้จับ แต่สิ่งที่มอนจูได้รับ คือ การไว้วางใจจากคนในชุมชน จากการที่เขาปั่นจักรยานเก่าๆ ออกตรวจตราและถามสารทุกข์สุขดิบของสมาชิกในชุมชน              ...อาจไม่มีการเลื่อนยศ-ตำแหน่ง แต่การที่ได้รับการยกย่องจากเด็กๆ ประถม ให้เป็นเพื่อนเล่นที่น่าคบหา และช่วยเหลือพึ่งพาในยามยาก “จึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่ากว่าเกียรติยศใดๆ”          ...อาจไม่พานพบกับเหตุการณ์หรือเรื่องราวชวนระทึก ให้สมกับตำแหน่งหน้าที่...แต่หลายๆ ครั้ง ที่ “น้ำ” ซึ่งมอนจูอ้างว่า “คือน้ำล้างเลนส์ตา” มักจะไหลรินออกมา ในเวลาที่เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร แต่มนุษย์ เรียกว่า “ความตื้นตันและประทับใจ”       ...อาจไม่ได้ออกแรงจับผู้ร้าย หรือไม่ได้ออกกำลังกาย แต่การบริการสาธารณะ โดยเฉพาะการอำนวยความสะดวกช่วยเหลือคนแก่คนเฒ่า คือการออกแรงที่มีคุณค่า มากกว่าเสียแรงไปไล่จับผู้ร้าย จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 นี่คือสิ่งที่มอนจูได้เรียนรู้และเริ่มเข้าใจใน “ค่าของตน” จากการอยู่ในสถานที่หนึ่งกับอีกหนึ่งสถานที่ เพราะหากยังอยู่ที่โตเกียว เขาคงไม่พบความละเอียดอ่อนจากการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและแสนธรรมดา เหมือนกับคุณค่าของ “พีเพิ่ล” หุ่นยนต์มาสคอทรุ่นก่อนหน้าของมอนจู ซึ่งถูกผลิตออกมาเป็นหุ่น “ต้อนรับ” เพื่อทำการเลี้ยงดูปูเสื่อมนุษย์ แต่ต่อมาถูกคำสั่งให้นำไปทำลายทิ้ง แต่มีพีเพิ่ลตัวหนึ่งหนีตายออกมาได้และหลบหนีอยู่หลายปี จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จนกระทั่งรู้ว่ามีหุ่นแบบเดียวกับตนอยู่ที่เมืองเล็กๆ แห่งนี้ จึงดั้นด้นมาหา เพื่อสอนให้มอนจูได้เข้าใจและมีกำลังใจในความอ่อนล้าหรือรู้สึกท้อแท้ที่มนุษย์เป็นผู้ควบคุมหรือกำหนดชะตากรรมของพวกเขา จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขออภัยไปก่อนนะครับ....เดี๋ยวมาต่อใหม่  ขอบคุณครับ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 14 พ.ค. 52 17:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มอนจูหน้าตาตลกดีนะ คุณเอ๋ฯ แต่เรื่องนี้ท่าจะซึ้งนะ แวะมาทักคุณเอ๋ ไม่เจอนานเลย ^^ [[งวดหน้าขอหนังเกาหลีจีนญี่ปุ่นซักเรื่องได้ไม๊คุณเอ๋ เอาแบบซึ้งๆ เศร้าๆไปเลย อยากดู T^T]] จากคุณ : g_toub - [ 14 พ.ค. 52 19:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ท่าทางจะน่าอ่านนะคะ --ปูเสื่อนั่งรอ-- จากคุณ : It's Me <Crazy> - [ 14 พ.ค. 52 19:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เราชอบมากเลยมอนจู แนะนำให้อ่าน เชียร์ๆๆๆ ^^ ว่าแต่เมื่อไหร่เล่มใหม่จะออกสักที จากคุณ : mimitang - [ 14 พ.ค. 52 19:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โอ้ว น่าสนใจมากๆครับ ไม่ทราบว่าการ์ตูนวางขายในไทยใช้ชื่ออะไร จะได้หามาอ่านบ้าง จากคุณ : 7 LOGIN - [ 14 พ.ค. 52 19:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 น่าสนุกมากเลยค่ะ เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้เลย Y____Y จากคุณ : รักแท้ไม่มีในโลก - [ 14 พ.ค. 52 20:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 น่าสนใจมาก วางขายหรือยังครับ รบกวนขอรายละเอียดหน่อยครับ จากคุณ : Master Obi-Wan - [ 14 พ.ค. 52 21:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 น่าสนใจมากเลยค่ะ ชอบๆๆ จากคุณ : Joicey-accy - [ 14 พ.ค. 52 21:18:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โอย  เหมือนชีวิตเราเลยค่ะ  แต่เป็นเราเองที่ตัดสินใจลาออกมาเนื่องจากมรเื่องบางเรื่องที่ทำเราเจ็บช้ำน้ำใจจนทนไม่ได้น่ะค่ะ....แต่ตอนนี้ก็ยังสบายดี ไม่ยักกะตายแฮะ 555 จากคุณ : boykrub - [ 14 พ.ค. 52 23:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 39 โดนมากๆ ขอบคุณ จขกท มากๆ นะคะ จากคุณ : ปากหนัก - [ 14 พ.ค. 52 23:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 15 พ.ค. 52 00:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เรื่องนี้ชื่อไทยว่า "มอนจู ตำรวจเหล็กผู้พิทักษ์" ค่ะ ของสำนักพิมพ์ TKO comics น่าจะออกมาได้ซัก 3 เล่มแล้วมั้ง เราก็อ่านเหมือนกันค่ะ...แนะนำๆ จากคุณ : = It's not EasY to Be ... = - [ 15 พ.ค. 52 01:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ต้องตั้งตนอยู่กับปัจจุบันให้ได้อ่ะครับ จากคุณ : seeyoulater (seeyoulater) - [ 15 พ.ค. 52 08:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนครับผม ช่วงนี้หายไปนานๆ ครับ งานยุ่งๆ น่ะครับ แต่พอดีคิดถึงห้องนี้ ก็เลยเข้ามาตั้งกระทู้น่ะครับผม :)                              ...กลับมาต่อให้จบล่ะครับ :) จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 13:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จนกระทั่งรู้ว่ามีหุ่นแบบเดียวกับตนอยู่ที่เมืองเล็กๆ แห่งนี้ จึงดั้นด้นมาหา เพื่อสอนให้มอนจูได้เข้าใจและมีกำลังใจในความอ่อนล้าหรือรู้สึกท้อแท้ที่มนุษย์เป็นผู้ควบคุมหรือกำหนดชะตากรรมของพวกเขา                ...เหมือนที่พีเพเพิ่ล นั้งสูบบุหรี่อยู่บนหลังคาของป้อมยามคู่กับมอนจูในเวลาเย็นที่แสงทองสุดท้ายของดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าว่า... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 45 “มอนจู...ก่อนหน้านี้ฉันเป็นห่วงว่านายจะอยู่ในที่แบบไหนกันนะ...                  แต่ก็อุ่นใจแล้ว ก็เพราะตอนนี้น่ะเป็นยุคที่โลกผันแปรอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าอดีตที่เพิ่งผ่านพ้นมาแค่ชั่วแวบเดียว กลับไม่มีค่าอะไรเลย             ...โลกนี้มันช่างโหดร้ายโดยเฉพาะกับพวกเราที่เกิดมาเป็นหุ่นต้นแบบ                       ...นายเองก็น่าจะเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาแล้วนี่?                       ...เมืองชนบทอย่างนี่น่ะวันเวลาค่อยๆ ไหลไปช้าๆ...                           รึจะบอกว่าสังคมค่อนข้างปิดก็อาจจะได้       ...นั่นก็คือการพิจารณาอย่างค่อยเป็นค่อยไป ว่าควรจะรับมือกับกระแสใหม่ๆ อย่างไรดี       ...แต่ฟังให้ดีนะ นายปกป้องเมืองนี้อยู่ก็จริง แต่นายเองก็ได้รับการปกป้องจากเมืองนี้อยู่เหมือนกัน” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ...นี่คือบทเรียนสุดท้ายที่ พีเพิ่ล ได้บอกกับมอนคุง ก่อนที่พีเพิ่ลจำถูกสังหารจากการถูกหน่วยงานที่ตามไล่จัดการเป็นเวลากว่าหลายปี ซุ่มยิงจนศีรษะกระจุยต่อหน้ามอนจู... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ...เทียบไปแล้ว... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 48 “องค์กรสามารถกำหนดชีวิตของใครก็ได้อย่างนั้นหรือ?” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:14:18 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ...ดังนั้นอย่าให้องค์กรมีส่วนในการกำหนดความเป็นความตายของคุณ เพราะคุณมีค่ามากกว่าที่จะมาฆ่าตัวตาย ในเวลาที่องค์กรทำให้คุณต้องพ่ายแพ้                       ...เรื่องราวของ มอนจู จึงสามารถนำมาเป็นแนวคิดของ “บทเรียนสร้างกำลังใจ” สำหรับคนรุ่นใหม่ หรือใครๆ ที่ ผิดหวัง หรือ พ่ายแพ้ ออกมาจากองค์กร โดยไม่ว่าจะมีเหตุผลมาจากการถูกเลย์ออฟ หรือถูกไล่ออกด้วยเหตุผลเฉพาะตัว จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:15:03 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ...เมื่อโอดครวญพอแล้วจึงควรที่จะ “ทำให้ดีที่สุด เท่าที่จะทำได้ในการใช้ชีวิตท่ามกลางช่วงเวลาของการทุกข์ระทม” และต่อจากนั้นจึงหาทางเริ่มต้นลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แต่หลายๆ คนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นใหม่ได้อย่างไร เริ่มใหม่ที่ตรงไหน เริ่มใหม่ตรงจุดใด จะมีใครบ้างไหม หรือองค์กรใดที่จะเปิดรับและให้โอกาสคนที่รู้สึกว่าตนเองไร้ค่า และพ่ายแพ้?         ...คำตอบของทางออกสำหรับการเริ่มต้นใหม่นั้น ง่าย และเขียนสั้นๆ ว่า... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:15:43 ]

ความคิดเห็นที่ 52 “สติ” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ...ค่อยๆ คิดอย่างมีสติ เมื่อมีสติสมาธิจึงเกิด ซึ่งจะนำไปสู่กระบวนการคิด การวิเคราะห์ เพื่อหาทางรอด-ทางเลือก...อย่างเป็นลำดับขั้นตอน ด้วยเหตุด้วยผล ที่คุณจะรู้ด้วยตัวของคุณเอง ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ติดต่อกับใคร มีทางออกอย่างไร จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 54 “เพราะในวันที่คุณออกมาจากตึกใหญ่ ไม่มีใครรู้สึกทุกข์ สุข เศร้า นอกจากตัวคุณเอง...ดังนั้นเมื่อคุณจะเริ่มใหม่ ก็ไม่มีใครรู้สิ่งที่คุณต้องการ หรือพยามฮึดสู้ รวมทั้งการวาดความหวัง หรือวางเป้าหมายของชีวิต ได้ดีไปกว่าคุณ”                                       ...................................                             ขอบคุณครับผม :)               ป.ล อยากให้ที่ญี่ปุ่นเอาการ์ตูนดีๆ อย่างนี้มาทำเป็นหนังจังเลย...ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนอีกครั้งครับ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 15 พ.ค. 52 14:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มอนจู โมเอะจังเลยยยยยย ขอบคุณที่อุดหนุนครับ เล่ม 4 คาดว่าไม่เดือนนี้ก็ต้นเดือนหน้าครับ จากคุณ : Oakyman - [ 17 พ.ค. 52 14:52:52 ]