ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนว่าไม่แนใจว่าจะโพสกระทู้นี้ดีหรือไม่เกิดอาการลังเลสุดๆ กลัวเพื่อนๆจะหาว่าไร้สาระแต่ในที่สุดก็โพสจนได้เผื่อจะมีคนประเภทเดียวกับเราถือเป็นการแชร์ประสบการณ์ชีวิต....เรื่องจะยาวนิดหนึ่งนะคะ...เริ่มจากการย้ายบ้านใหม่แสนสาหัสแล้วไปเจอกล่องเก็บสมบัติที่เต็มไปรูปและของต่างๆ ที่เกี่ยวกับพี่หมิวลลิตา แล้วก็ไปเจอกระดาษเหลืองๆ แผ่นหนึ่งเหมือนฉีกออกมาจากสมุดเรียน (ด้านหลังยังมีสูตรเคมีอยู่เลย) พับไว้อย่างดี เราก็ " กระดาษไรว่ะ เหลืองเชียว" แล้วพอเปิดออกมาก็เจอลายมือตัวเอง แล้วพอเริ่มอ่านก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียว เลยอยากเอามาให้อ่านกัน
... แอบอยากแก้อยู่หลายประโยคทีเดียว แต่ปล่อยให้มันเป็นไปตามกาลเวลาในขณะที่เขียนสมัยนั้นจะดีกว่า
แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 52 16:18:36