 |
เมื่อวันจันทร์กับเดวิด คาราดีน
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาประมาณสามทุ่ม ผมเผอิญต้องเดินทางไปพบเพื่อนต่างประเทศที่ไปเข้าพักที่โรงแรมกลางเมืองแห่งหนึ่ง และระหว่างที่รอเพื่อนอยู่ที่ lobbyที่เงียบสงบปราศจากแขกเหรื่อเลยนั้น ก็เจอเขาเดินผ่านมา
ด้วยรูปร่างที่สูงกว่าที่คิดไว้มาก และแม้หน้าตาจะมีริ้วรอยแห่งความชราแต่การเดินหลังตรงแน่วหน้า และก้าวย่างช้าๆน่าเกรงขามที่เดียว
คุณเดวิด คาราดีน เดินผ่านผมไป ตรงมุมทางเดินลงไปยังร้านอาหาร ซึ่งมีเปียโนตัวหนึ่งตั้งอยู่ มีแสงส่องลงมาจากเพดานกระทบกับดอกฟาแลนช่อหนึ่งในแจกันบนหลังเปียโนนั้น
คุณเดวิดนั่งลง และเริ่มไล้นิ้วไปตามคีย์เปียโน โอ้โห จะได้ฟังเสียงเปียโนจากดาราด้วยเหรอเนี่ย ผมหันไปถาม รีเซพชั่น ที่เดินผ่านมาว่า คุณเดวิดเขามาพักที่นี่เหรอครับ รีเซพชั่นกล่าวว่า คุณเดวิดมาแสดงหนังที่เมืองไทย แล้วแยกมาพักต่างหากที่นี่ เพราะเขารักโรงแรมนี้มาก
นอกจากนี้เขาก็ขอเปียโนมาวางตรงนี้ เพื่อเขาจะได้มาเล่นเปียโนตอนค่ำๆเวลาไม่มีแขก
เพลงนั้นเศร้าๆไพเราะดีทีเดียว แสงไฟที่ส่องลงมาเห็นหน้าของเขาเพียงครึ่งเดียว ผมสีอ่อนจางๆ ทำให้ภาพเเละเสียงเพลงนั้นฝังอยู่ในความทรงจำผมเลยทีเดียว
ตอนที่เขาเล่นเพลงนั้นจบ ผมซึ่งเป็นคนๆเดียวที่ยืนอยู่ตรงนั้น ปรบมือเบาๆ คุณเดวิดหันหน้ามามองและโบกมือรับการปรบมืออย่างช้าๆ และหันไปเล่นอีกเพลงก่อนที่จะเดินจากไป
ไม่นึกเลยว่าคุณเดวิดจะตัดสินใจปลิดชีวิตตนเอง ในอีกแค่สามวันถัดมาในโรงแรมที่เขารักนี้เองครับ
ขอให้วิญญาณคุณเดวิดจงไปสู่สุขคติ และได้ใช้ชีวิตหลังความตายในดินแดนที่เขารักและเลือกที่จะมาจบชีวิตนี้อย่างมีความสุขนะครับ
จากคุณ :
อาร์ต9 
- [
4 มิ.ย. 52 22:40:45
]
|
|
|
|
|
|
