ความคิดเห็นที่ 1 ในยุค 1970s มีงานวิจัยคลาสสิกชิ้นหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนามของ Stanford Prison Experiment คนที่ทำชื่อด็อกเตอร์ ฟิลลิป ซิมบาร์โด (Philip Zimbardo) แห่งมหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด เขาเปิดรับอาสาสมัครผู้ที่อยากจะมาเข้าร่วมการทดลอง ‘คุกจำลอง’ พอได้ผู้สมัครมาก็เอามาทดสอบและคัดเลือกหาเฉพาะเด็กปริญญาตรีที่มีสุขภาพจิตดีที่สุด มาทั้งหมด 24 คน เสร็จสรรพก็สุ่มแบ่งคนพวกนี้ออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งให้เล่นบทเป็นนักโทษ ส่วนที่เหลือให้เล่นบทเป็นผู้คุม สถานที่ เครื่องแบบ กฏเกณฑ์ ความเป็นอยู่ อะไรทุกอย่างถูกจัดให้สมจริงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เสร็จแล้วก็ปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินไป โดยผู้ทดลองจะคอยเฝ้าดูทุกเหตุการณ์ผ่านทางกล้องวงจรปิด (ประมาณเดียวกับ Big Brother) จุดประสงค์ของการทดลองนี้ ดร. ซิมบาร์โด แกตั้งใจอยากจะดูว่า ‘อำนาจ’ จะสามารถทำให้คนธรรมดาเปลี่ยนแปลงไปเป็นคนเลวได้จริงหรือไม่ ? ผลปรากฏว่าได้ซะยิ่งกว่าได้อีกครับ ในวันแรก บรรยากาศคุกจำลองยังคงแลดูงขำๆ ชิลๆ กันอยู่ ทุกคนเหมือนกับจะรู้ว่านี่เป็นเพียงแค่เกม แต่พอผ่านไปแค่ไม่กี่วัน บรรดาผู้คุมทั้งหลายต่างก็เริ่มลงโทษกลั่นแกล้งพวกนักโทษกันหนักขึ้นๆ คนที่ตอนแรกๆ ยังทำตัวดีอยู่ หลังๆ เจอ ‘จิตวิทยาหมู่’ เข้าไป เห็นทุกคนเค้าทำกัน ตัวเองก็ต้องทำมั่ง.. ความโหด ค่อยๆ เริ่มยกระดับ จาก โหดมันฮา กลายเป็น โหดร้ายทารุณป่าเถื่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงกลางคืนซึ่งพวกเขาคิดว่าไม่มีกล้องคอยจับตาดูอยู่ (แต่จริงๆ มี) นักโทษที่ไม่เชื่อฟัง ถูกผู้คุมสั่งให้แก้ผ้า ให้วิดพื้น ถูกริบที่นอน ให้นอนกับพื้นคอนกรีตเย็นๆ แข็งๆ ถูกจับอดอาหาร ถูกบังคับให้ขัดโถส้วมด้วยมือเปล่า ใครกล้าหือ มีโดนที่ดับเพลิงพ่นใส่ หลายคนทนไม่ไหว ร้องห่มร้องไห้ บ้างถึงขึ้นเกิดอาการทางประสาท แต่พฤติกรรมของพวกผู้คุมก็ยังคงทวีความซาดิสต์ขึ้นไปเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด (ยังดีว่ามีกฏห้ามทำร้ายร่างกายนักโทษอยู่) จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ในที่สุด แฟนสาวของคุณซิมบาร์โด (ซึ่งเป็นหนึ่งในลูกศิษย์ที่ช่วยทำการทดลองอยู่ด้วยในขณะนั้น) ก็ทนดูต่อไปไม่ไหว ไปขอร้องกับด็อกเตอร์บอกว่าให้หยุดเถอะ.. ดร. ซึ่งตอนแรกแกก็กำลังอินอยู่กับการทดลองนี้อย่างเต็มที่เหมือนกัน พอได้ยินเสียงแฟนสาวท้วงเข้าถึงได้ตาสว่าง จึงสั่งให้ยกเลิกการทดลองลงกลางคัน ก่อนที่จะเลยเถิดไปจนถึงขั้นที่ไม่สามารถควบคุมได้ การทดลองซึ่งเดิมวางแผนไว้ว่าจะกินเวลาทั้งหมด 2 อาทิตย์ ถูกยุติลงหลังจากดำเนินไปได้เพียงแค่ 6 วันเท่านั้น ไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อนเลยว่าผลลัพธ์มันจะออกมารุนแรงถึงเพียงนี้ ‘คุกจำลอง’ ของซิมบาร์โด ถือเป็นอุธาหรณ์อย่างดีว่า คนปกติธรรมดาทั่วไป ไม่ว่าใครก็สามารถกลายเป็นคนเลวได้ หากตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยุยงส่งเสริม จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คนเราพออยู่ในเครื่องแบบ มีอำนาจคุมกฏ ก็มักจะเกิดภาพลวงตาว่าทุกอย่างที่ตัวเองทำ ล้วนเป็นหน้าที่ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของอุดมการณ์อะไรสักอย่าง ยึดติดไปว่า เราเป็นฝ่ายธรรมะ ส่วนพวกที่เหลือเป็นฝ่ายอธรรม เมื่อ ‘อิน’ กับบทบาทที่ ‘สวม’ มากเกินไป บางครั้งก็ทำให้หลงทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปในนามของความถูกต้อง ไม่ต้องไปดูตัวอย่างอื่นไกลหรอกครับ เอาแค่พวกรับน้อง พวกรุ่นพี่ว้ากเกอร์ เหล่าอาจารย์มัธยมที่เฆี่ยนเด็กจนตูดปริ เพียงเพราะติดกิ๊บสีชมพูมาโรงเรียน.. แน่นอนว่าลึกๆ แล้วคนเหล่านี้ย่อมไม่ได้ซาดิสต์มาโดยสันดาน เพียงแต่ ฝากถามตัวเองจริงๆ จังๆ สักครั้งเถอะครับ ว่าสิ่งที่ท่านทำอยู่ ทำเพื่ออะไรกันแน่? จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สุดท้ายครับ Milgram Experiment เป็นอีกการทดลองหนึ่งซึ่งมักจะได้รับการกล่าวถึงควบคู่ไปกับคุกจำลองของซิมบาร์โด (ทำโดยคุณแสตนลี่ย์ มิลแกรม (Stanley Milgram) ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกับคุณซิมบาร์โดอีกที) อาสาสมัครที่เข้าร่วมการทดลอง จะถูกพามานั่งในห้องห้องหนึ่ง แล้วให้เล่นบทเป็น ‘อาจารย์’ ส่วนอีกห้องนึงที่อยู่ข้างๆ จะมีอาสาสมัครอีกคนหนึ่งเล่นบทเป็น ‘นักเรียน’ อาจารย์มีหน้าที่อ่านคำถามให้นักเรียนตอบ และทุกครั้งที่นักเรียนตอบผิด อาจารย์ก็จะต้องกดปุ่มทำโทษ ซึ่งพอกดปุ๊บจะมีกระแสไฟไปช็อตนักเรียน 1 ครั้ง ความแรงของไฟสามารถปรับได้ตั้งแต่อ่อนสุดคันๆ ไปจนกระทั่งถึง 450 โวลท์ซึ่งสามารถทำให้ตายได้ ยิ่งนักเรียนตอบผิดบ่อย ก็จะยิ่งโดนช็อต แรงขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่า ในความเป็นจริงไม่มีการช็อตเชิ๊ตอะไรหรอกครับ คนที่เล่นเป็นอาจารย์แค่ถูกหลอกให้เชื่อเท่านั้น ส่วนนักเรียนที่อยู่อีกห้องนึงที่คอยส่งเสียงตอบและเสียง ‘โอ๊ย’ กลับมานั้น ก็ไม่ได้เป็นอาสาสมัครจริงๆ แต่เป็นนักแสดงซึ่งสมคบคิดกับทีมวิจัยของมิลแกรมมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว การศึกษาทั้งหมดนี้ก็คล้ายๆ กับกรณีคุกจำลอง คือเพียงแค่จะดูว่า คนดีๆ ปกติธรรมดาเนี่ย จะสามารถกระทำการโหดร้ายได้ซักแค่ไหน หากตกอยู่ในสถานการณ์ที่บีบบังคับ จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผลการทดลองปรากฏว่า พอเริ่มช้อตไปซักระยะหนึ่ง คนที่แสดงเป็นนักเรียนเริ่มร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ อาสาสมัครผู้ไร้เดียงสาที่เล่นเป็นอาจารย์ก็มักจะตกใจ และหันไปถามคนคุมการทดลองว่า จะให้ช็อตต่อไปจริงๆ เหรอ คนคุมซึ่งอยู่ในชุดเสื้อกาวน์สีขาวแบบหมอใส่ จะตีหน้าเคร่งขรึม แล้วตอบกลับมาอย่างเย็นชาว่า “กรุณาดำเนินการต่อไป” อาจารย์ถึงจะลังเลแต่ก็มักจะปฏิบัติตามคำสั่ง ขนาดคนที่เล่นเป็นนักเรียนแกล้งทำเป็นหัวใจวาย แล้วสักพักก็เงียบเสียงไป อาจารย์ก็ยังคงช็อตต่อไปเรื่อยๆ เพียงเพราะผู้คุมแล็บสั่งว่า “คุณต้องทดลองต่อไป” “คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบผลที่เกิดขึ้นใดๆ ทั้งสิ้น” “คุณไม่มีทางเลือก คุณต้องทดลองต่อไป” ผลสุดท้าย จากอาสาสมัครอาจารย์ทั้งหมด มีคนที่ยินยอมช็อตนักเรียนจนถึงระดับ 450 โวลท์ มากถึง 65%! และไม่มีใครหยุดก่อนที่จะถึง 300 โวลท์เลยแม้แต่คนเดียว! ถ้านี่ไม่ใช่เป็นเพียงแค่บทบาทสมมติละก็ คนพวกนี้คงได้กลายเป็นฆาตกรตัวจริงไปหมดแล้ว! จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บางครั้ง คนดีๆ ก็สามารถฝืนใจทำในสิ่งที่เลวร้ายได้ เพียงเพราะ ‘ไม่กล้าท้าทายคำสั่ง’ ทำไมล่ะครับ? ทำไมสำนึกผิดชอบชั่วดีถึงได้อ่อนแรงลงคล้ายเป็นตะคริว? อะไรมั่ง เป็นปัจจัยกดดันให้คนยอมทำอะไรที่ขัดแย้งกับความรู้สึกตัวเองได้ถึงเพียงนั้น? มิลแกรมทำการทดลองเพิ่มเติมต่ออีกหลากหลายรูปแบบแล้วก็ค้นพบว่า.. ประการแรก ภาพพจน์ความน่าเชื่อถือของสถาบันที่ผู้ออกคำสั่งสังกัดอยู่ มีผลเป็นอย่างยิ่ง ถ้าสถานที่จัดการทดลองอยู่ภายในมหาวิทยาลัย Yale คนจะยอมให้ความร่วมมือเชื่อฟังสูงกว่า เมื่อเทียบกับเวลาไปจัดการทดลองข้างนอก ตามห้องแถวที่ไม่มีใครรู้จัก จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ประการต่อมา ระยะการเผชิญหน้ากับผู้กุมอำนาจ ก็มีผลเป็นอย่างยิ่ง อาสาสมัครจะกล้าขัดคำสั่งมากกว่า ถ้าหากผู้คุมที่คอยบอกให้ดำเนินการช็อตต่อไป ไม่ได้ปรากฏตัวอยู่ในห้องด้วย แต่เป็นเพียงแค่เสียงที่ส่งมาตามสายโทรศัพท์ (กรณีนี้ บางคนใช้วิธีฉวยโอกาสที่ผู้คุมมองไม่เห็น แกล้งทำเป็นบอกว่ากดปุ่มช็อตไปแล้ว แต่จริงๆ ไม่ได้กด) อีกสิ่งนึงที่มีผลก็คือ ระยะห่างระหว่างเหยื่อผู้ถูกกระทำกับตัวผู้กระทำ.. ในการทดลองที่นักเรียนถูกจับมานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ ตัวอาจารย์เลย อาจารย์จะไม่ค่อยกล้ากดช็อตเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับเวลาที่นั่งกันอยู่คนละห้องแล้วได้ยินแค่เสียง.. อันนี้ ว่าไปก็คงคล้ายๆ กับพวกที่ถ้าให้สั่งข้าวขาหมูกิน กินได้ แต่ถ้าให้ไปฆ่าหมูกินเอง ไม่เอา.. คนเรา เวลามัน ‘ห่าง’ จากผลลัพธ์การกระทำของตนเอง บางทีมันก็ทำให้รู้สึกผิดน้อยลง ตราบใดที่เหยื่อยังไม่มานอนดิ้นตะแหง่วๆ อยู่ตรงหน้า ตราบใดที่ไม่ได้สบตากัน มันก็ไม่ยากเท่าไหร่ ที่จะเพิกเฉยต่อความสงสารปรานี เหมือนนักบินทิ้งระเบิด กดปุ่มทีเดียวฆ่าคนได้เป็นหมื่น แต่ถ้าให้ลงไปเดินเอาตะเกียบไล่แทงทีละคน อาจจะทำไม่ได้ จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:14:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บางครั้ง ระยะ ‘ห่าง’ ตรงนี้ อาจไม่จำเป็นต้องวัดกันเป็นเมตรด้วยซ้ำ คน 2 คนยืนอยู่ข้างๆ กัน ฝ่ายนึงก็สามารถลงมือทรมานอีกฝ่ายนึงอย่างเลือดเย็นได้ หากอาศัย ‘ความห่างทางจิตใจ’ คิดซะว่าอีกฝ่ายนึงเป็นพวกที่ด้อยกว่า ลดความเป็นคนของเขาลง โดยการเอาถุงมาคลุมหัว เอาผ้ามาปิดตา จับแก้ผ้า ห้ามพูด ห้ามเถียง ห้ามมองหน้า ทำให้พวกเขาเปลี่ยนสภาพจากคนกลายเป็นวัตถุ อย่าให้มีวี่แววของความรู้สึก จิตใจ หลงเหลือเล็ดรอดออกมา มองไปให้เห็นเป็นแค่เศษหินก้อนนึง คราวนี้จะแกล้งจะเล่นยังไงก็ได้ ย่อมไม่ผิด ภาพดังกล่าวพบเห็นได้ทั่วไปตามค่ายกักกันนักโทษ ค่ายเชลยสงครามทั้งหลาย หรือแม้แต่กระทั่ง ค่ายรับน้องโหดบางแห่ง ก็ยังปรากฏภาพที่คล้ายคลึงกันอย่างไม่น่าเชื่อ เทคนิคสลายความเป็นคนของผู้ถูกกระทำ ลดความสำนึกผิดของผู้กระทำ เพิ่มระยะห่างทางจิตใจ ได้ผลดีอย่างน่ากลัว จนแม้แต่รุ่นพี่ผู้หญิงที่ท่าทางอินโนเซนต์ๆ ก็ยังสามารถอินและมีส่วนร่วมไปกับกิจกรรมการล่วงละเมิดผู้อื่นได้อย่างหน้าชื่นตาบาน จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อีกหนึ่งปัจจัย ที่สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงของมนุษย์มากๆ ก็คือ ความไม่อยากเป็นแกะดำ ในการทดลองอีกเวอร์ชั่นนึง มิลแกรมแกล้งทำเป็นทดสอบอาจารย์ทีละ 3 คนพร้อมๆ กัน โดยที่จริงๆ แล้ว มีแค่ 1 คนในนั้นเท่านั้น ที่เป็นอาสาสมัครจริงๆ ส่วนที่เหลือเป็นนักแสดงพวกเดียวกับมิลแกรมหมด ผลการทดลองปรากฏว่า ในกรณีที่อาจารย์ปลอมทั้งสองแกล้งทำเป็นยินยอมช็อตนักเรียนจนถึง 450 โวลท์ทั้งคู่ อาจารย์คนที่ 3 ซึ่งเป็นอาสาสมัครตัวจริง จะมีพวกที่รู้สึกถูกกดดันจนต้องยอมให้ความร่วมมือตามไปด้วย มากถึง 90% ! (อีก 10% ที่ไม่ยอมนี่ ถือว่าฮีโร่มากๆ) ในทางกลับกัน ถ้าอาจารย์ปลอมทั้งสองแกล้งทำเป็นขัดขืนผู้คุม ไม่ยอมทำการช็อตต่อไป พวกอาจารย์อาสาสมัครส่วนใหญ่ (90%) ก็มักจะร่วมขัดขืน และไม่ยอมช็อตตามไปด้วยเช่นกัน จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คนเราก็แบบนี้นะครับ บางทีต้องรอให้มีผู้นำก่อน ถึงจะกล้าลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ถูกต้อง ในสถาพแวดล้อมที่ถูกบีบบังคับให้ตกเป็นส่วนหนึ่งของความชั่วร้าย หากไม่มีใครสักคนนึงลุกขึ้นมายืนหยัดต่อสู้ ทุกคนก็พร้อมที่จะปิดปากเงียบ และปล่อยเลยตามเลยกันหมด คนเราลึกๆ แล้วไม่มีใครอยากแตกต่างแปลกแยก พวกเราล้วนอยากเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม คนดีๆ บางครั้งที่ยอมทนเพิกเฉยต่อสิ่งผิด อาจเป็นเพราะ ‘กลัวการแตกฝูง’ ------------------------------------------------------------- Link ค่ะ V V V http://www.wit-view.com/main/?p=83 จากคุณ : คนภูธรGO ONนครบาล - [ 10 มิ.ย. 52 09:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แสดงว่า เราควรจะเอาต้นตอของวงจรอุบาทในอุเทนออกไปให้เร็วที่สุด แล้วเอาคนดีมาปกครองสังคม และ อย่าให้คนไม่ดีเข้ามามีอำนาจได้ ประโยคนี้คุ้นมั้ยครับ ประชาชนชาวไทย จากคุณ : ลอบแทง (GMX) - [ 10 มิ.ย. 52 09:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อำนาจเปนสิ่งที่หอมหวานเสมอยั่วใจคนเสมอครับ จากคุณ : Meow-Meow (piggy_and_kitty) - [ 10 มิ.ย. 52 09:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากครับ โอ้.....450 โวลท์ ไม่ใช่เล่น เลยนะ แรงกว่าไฟบ้านอีก เอิ๊กๆ จากคุณ : กรุณา Log in - [ 10 มิ.ย. 52 09:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณค่ะ ที่เอาสิ่งดีๆ มาให้อ่าน  ทำให้รู้ว่า เราต้องการผู้นำที่ดี คนที่กล้าที่จะลุกขึ้นมาต่อต้านอธรรมต่างๆ  ดูๆเหมือนปัญหาที่ประเทศเราประสบอยู่ตอนนี้  แต่ปัญหาคือ เราเลือกที่จะเชื่อผู้นำแบบไหน จากคุณ : guofang09 - [ 10 มิ.ย. 52 09:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เก็บบทความนี้ไว้สอนคนรุ่นใหม่ได้เลยครับ สอนให้ "มีความกล้าทางจริยธรรม" ครับ จากคุณ : monkeygig - [ 10 มิ.ย. 52 09:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "คนปกติธรรมดาทั่วไป ไม่ว่าใครก็สามารถกลายเป็นคนเลวได้ หากตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยุยงส่งเสริม" ผมว่าประเด็นมันอยู่ตรงนี้ สำหรับเรื่องการรับน้อง คือถ้าจะแก้ ไม่ใช่แก้ที่ตัวผู้ปฏิบัติ (คือพี่ที่เข้าไปชนน้อง พี่กลุ่ม และอะไรพวกนี้) แต่ต้องแก้ที่"วิธีการ" และ"ค่านิยม" (คือการวางรากฐาน การวางแผนบริหารของสโมสรนักศึกษา การควบคุมดูแลของอาจารย์) อย่างที่เห็นว่า "รับน้อง" เหมือนกัน แต่บางมหาวิทยาลัยมีปัญหา บางที่ไม่มี เพราะอะไร? เพราะการมองน้องด้วยมุมมองต่างกันหรือไม่ อันนี้พูดจริงๆผมก็ตอบได้ยาก เพราะส่วนตัวอยู่ในมหาวิทยาลัยรัฐที่ "ไม่ค่อย" จะมีปัญหารับน้องเท่าไรนัก (เหตุเพราะ เราค่อนข้าง "โอ๋" น้องและน้อยมากที่จะดุ) ผมมองรายการเมื่อเช้า ก็ยิ่งเห็นช่องว่าง เห็นความรู้สึกความมีอำนาจของรุ่นพี่สโมสรนักศึกษา ความเชื่อว่า"ตัวเอง"ที่เป็นรุ่นพี่นั้น"ควบคุม" ทุกอย่างไว้หมดแล้ว และสิ่งที่น้อง"ต้อง"ทำ คือการรักษาหน้าตาสถาบัน ไม่ใช่ร้องแรกแหกกระเชิงอย่างนี้ จากคุณ : นกฮูกผมดำ - [ 10 มิ.ย. 52 09:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สรุปสั้นๆ คือ บ้านเมืองวุ่นวาย กฏหมู่อยู่เหนือกฏหมาย เอ็งทำได้ข้าก็ทำได้ พวกที่ทนไม่ไหวเมื่อถึงขีดสุด เก็บกดไม่ไหว ก็จะปะทุไปทำร้ายบุคคลอื่น เฮ้อ เขียนซะยาวเชียว จากคุณ : SilentPower2 - [ 10 มิ.ย. 52 09:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 บทความดีมากๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : emilija - [ 10 มิ.ย. 52 10:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 19 กลัวแต่ "คนดี" ที่ขึ้นมาปกครองจะ "หลงอำนาจ" จนกลายเป็นคนเลวไป จะเชื่อได้แค่ไหนว่าเค้าจะต้านทานอำนาจได้? ฮงกุงยองคือตำแทนของการมีอำนาจ แล้วเปลี่ยนไป T^T (โยงไปได้เฉยเลยฉัน) จากคุณ : ว่ามะ (เราก็เห็นด้วย) - [ 10 มิ.ย. 52 10:07:50 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อเช้าดูข่าวช่องเจ็ด สัมภาษณ์รุ่นน้องที่ถูกฉีดสเปรย์และเผาขน... รุ่นพี่บอกว่า พี่ก็โดนมาอย่างนี้ ถ้าพี่ไม่เคยโดนก็คงไม่ทำน้อง น้องต้องฝึกความเข้มแข็ง ไม่งั้นจะไปสู้ใครได้   ดูเธอทำ จากคุณ : ศนิ xxx - [ 10 มิ.ย. 52 10:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 21 "กลัวการแตกฝูง" จากคุณ : sae_same - [ 10 มิ.ย. 52 10:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดีมาเลยครับ น่าจะอ่านออกข่าว จากคุณ : Darigaaz - [ 10 มิ.ย. 52 10:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่า...บทความของพี่แทนไท จาก หนังสือโลกจิต นี่นา... จากคุณ : someone not special - [ 10 มิ.ย. 52 10:36:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตรงใจที่สุดค่ะ ดิฉันเจอสภาพที่ว่ามาแล้ว การแตกฝูง นอกจากทำให้คนที่ไม่ยอมแตกลำบาก สภาพจิตของคนที่ แตกฝูงออกมา ก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน ผ่านมันมาเพราะคิดว่า ถ้าเราไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ได้ด้วยตนเอง ยอมเป็นกากเดนของความชั่วร้าย เพียงแค่ต้องการเป็นที่ยอมรับ มีชีวิตอยู่ก็ไม่มีความสุขค่ะ ดิฉันเชื่อว่า 10% นั้นคงยังยอมรับดิฉันเข้าฝูง อำนาจ  นี่เป็นสิ่งน่ากลัวจริงๆนะคะ จากคุณ : anavrin - [ 10 มิ.ย. 52 10:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านจบแล้วอ่อนใจ เหมือนกับลึกๆแล้วทุกคนล้วนแต่ชั่วร้ายเท่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าใครจะจัดการกับมันได้ดีกว่า จากคุณ : yatiko - [ 10 มิ.ย. 52 11:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ ได้อะไรเป็นแง่คิดหลายๆอย่าง ... การกลัวแตกฝูง ...ระยะห่างของคนที่ออกคำสั่งบังคับ จากคุณ : plamocherid - [ 10 มิ.ย. 52 11:40:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นบทความที่ดีมากเลยคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านกัน อ่านแล้วได้คิดเยอะเลย เมื่อเช้าก็ดูเรื่องเล่า อยู่เหมือนกัน เราเห็นเถียงกันไปมา อยากให้มีบทสรุปที่ดีแล้วการแก้ปัญหาที่ตรงจุดได้ในเร็ววัน จากคุณ : หะ-เมียว - [ 10 มิ.ย. 52 12:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สมเป็นพี่แทนจริงๆ จากคุณ : นายกสมาคมแม่ค้าแห้ว - [ 11 มิ.ย. 52 00:11:18 ]