ความคิดเห็นที่ 1 เปิดฉากมาด้วยนายหัวที่นอนสิ้นท่าอยู่บนตักของสีมา.. กะจะเล่นงานเค้า เป็นไงล่ะ ได้สีมาช่วยชีวิตไว้ถึงสองครั้งสองครา สีมา: ทำไมนายหัวไม่รักษาตัวก่อนกลับมา  แล้วมีใครรู้มั้ย ว่าเป็นหนักขนาดนี้ นายหัว: โรคหัวใจมันก็หนักทั้งนั้นแหละสีมา ฉันจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ นี่ถ้าไม่ได้ดูมาก่อนว่าไม่ถูกกัน อิฉันจะคิดว่านายหัวอ้อนสีมาแล้วนะคะ เอ...อาการก็ดีขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมไม่ยอมลุกจากตักของสีมาล่ะคะ ฮึ ???? แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:32:46 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากปรับความเข้าใจ พูดคุยถึงสาเหตุที่มาที่ไปของแผนนายหัวทั้งหมดแล้ว (หมายเหตุ: คำพูดตัวละครไม่ตรงเด๊ะนะคะ จำเอาคร่าวๆ) นายหัว: ฉันขอร้องนะสีมา ปล่อยยายหนูไปเถอะ เรื่องของเธอกับรัตติกาลไม่มีวันเป็นไปได้ สีมา: ไม่ นายหัว: นี่เธอ สีมา: ไม่ เพราะสีมาไม่ได้จับรัตติกาลไว้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย แค่สมมติเรื่องหลอกคนอื่นต่างหาก นายหัว: ..................  (เห็นนะว้อย...ว่าแอบยิ้ม - ฉันไม่ใช่กวีฯ) แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:05:34 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นายหัว: กลับบ้านเหอะ สีมา อย่าลืมสัญญาที่เราตกลงกันไว้นะ สีมา: นายหัวอ่ะแหละ อย่าลืมนะ อย่าวางแผนบังคับรัตติกาลอีก ความรักแบบนี้มันไม่ยั่งยืน นายหัว: (อมยิ้มๆ) แล้วเธอรู้จักความรักดีแค่ไหนกันเชียว สีมา: (เอิ๊กก...อึ้งไปพักนึง) โฮ้ย...เรื่องแค่นี้เด็กประถมยังรู้เลย นายหัว: (ยิ้มๆ อีกละ - นี่ วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะคะ แหม..เพิ่งผ่านวินาทีเฉียดตายมานะ) ความรักเริ่มหยั่งรากแล้วล่ะมั้งคะเนี่ย...อีกหน่อยก็งอกต้น แผ่กิ่งก้านสาขาแล้วสิ กรี๊ดๆ ๆ ฉันจะรอดูวันนั้น ป.ล. ถึงครั้งนี้จะจบด้วยดี แต่ก็อดสงสัยมิได้ ว่าถ้านายหัวไม่มีอาการโรคหัวใจกำเริบขึ้นมาก่อน เหตุการณ์จะดำเนินไปในรูปแบบไหน เอิ๊กๆ ๆ หมายเหตุ 2: ขอโทษนะคะ ที่ edit เยอะ พอดีรีบพิมพ์ พอย้อนกลับมาอ่าน เอ่อ...คำผิดระนาว เลยต้องมาไล่แก้ ^ ^' แก้แทบจะทุก คคห เลย แหะๆ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:52:42 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วเรื่องราวก็ดำเนินไปไวเหมือนโกหก นายหัวโดนยาเบื่อ น้ำลายฟูมปาก ลุงเดียวไปตามสีมามาเยี่ยมเป็นเพื่อน ก่อนจะเข้าไปในห้องฉุกเฉินนั้นเอง สีมาก็หูไว แอบได้ยินพยาบาลเม้าท์กันว่า... "น่าเสียดายจังเลยนะเธอ...คนยังหนุ่มยังแน่น ไม่น่าตายเลย" ไวเหมือนสายฟ้า สีมาปราดเข้าไปกระชากผ้าม่านที่อยู่รอบเตียงคนไข้ออก หากสิ่งที่ดวงตากลมโตมองเห็นเป็นอันดับแรกคือร่างที่ถูกผ้าคลุมไว้มิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้า สีมา: ฮือๆ ๆ ลุงเดียว นายหัวไม่น่าเลย ทำไมนายหัวตายง่ายๆ แบบนี้ ลุงเดียว: สีมาใจเย็นๆ ดูก่อนๆ โช้ะ เปิดผ้า สีมา: (เพล้งงงงง...) เอ่อ คือว่า...สีมาแค่ตกใจ กลัวว่ารัตติกาลจะไม่มีใครคอยดูแล (เขินนนนนน) ลุงเดียว: (ยิ้มๆ + ไม่ได้ถามว้อย + ขำคนร้อนตัว) แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:11:39 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทันทีที่หาห้องพักฟื้นของนายหัวเจอ สีมา: นายหัว เป็นไงมั่ง (สีมาปราดเข้าไปหาทันที เกือบชนพี่นนท์กระเด็นแน่ะ พระเอกเรื่องนี้ยิ่งบอบบางๆ อยู่) นายหัว: หมอล้างท้องฉันแล้วล่ะ (หน้าตาดูแปลกใจ คงไม่คิดว่าสีมาจะมาหาและเป็นห่วง แต่แววตาไม่ได้แข็งกระด้างพร้อมที่จะไล่กลับเหมือนตอนแรกๆ แล้ว) สีมา: อ้าวนายหัวไม่ได้เป็นโรคหัวใจกำเริบเหรอ นายหัว: ใครบอก หูยยย...พูดจากันอย่างกับทั้งโลกมีกันอยู่สองคน - -' ลุงเดียวยังยืนอยู่ห่างไปทางปลายห้องโน้น....สีมากระโจนพรวดเดียวถึงเตียง รัตติกาลยังต้องหลบให้ ชักยังไงๆ แล้วนะคะหนู... แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:12:40 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 06:42:01 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:40:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตามฟอร์ม...สีมาต้องได้อยู่เป็นเพื่อนรัตติกาลก่อน แล้วก๊อต้องมีเหตุให้รัตติกาลต้องออกจากห้องไปทำธุระ เพราะมันเป็นเวลาสวีทของคู่นี้แล้วค่ะ ท่านผู้ชม หุหุหุ ปกติจะตกมาประมาณตอนละ 2 ช็อตใหญ่ ไม่นับกระเซ็นกระสาย ห้ามพลาดเลยทีเดียว สีมากลับเข้ามาในห้องพบนายหัวกำลังละเมอ นายหัว: ลำเพาๆ อย่าทิ้งฉันไป สีมา: นายหัว เป็นอะไร นายหัว: ลำเพา (จับมือสีมาแน่น) สีมา: (เฮ้ย...ทำไงดีวะ) นายหัว: (จับมือไปแนบอก) สีมา: (มองซ้าย มองขวา เขิน นั่งลง จับมือนายหัวมากุมไว้) นอนหลับให้สบายเถอะนายหัว ไม่มีใครทิ้งนายหัวไปหรอก (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด - ฉันไม่ใช่กวีฯ อุทานในใจ) นายหัว: (สงบลง) สีมา: (มอง...มอง...มอง...) จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:47:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้... เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปไว ใช่มั้ยจ๊ะ สีมา นายหัว: น้ำๆ ขอน้ำหน่อย สีมา: (เริ่มรู้สึกตัว วางมือลง แล้ววิ่งไปหยิบน้ำมาป้อน) นายหัว: (ดูดน้ำๆ ไม่ได้มองเล้ย...ว่าใครดูแลอยู่) แล้วนายหัวก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น... ช้อนตาขึ้น... แล้วก็... ปิ๊งๆๆ สบตา สีมา: (เขิน..ไม่ต้องมองมากก็ได้นะฮะ) จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ้าว ลืมภาพเฉยเลย จัดไป จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากได้สติแล้ว ก็เริ่มปะทะคารมกันพอหอมปากหอมคอ คิดไปเองหรือเปล่านะ...การปะทะคารมครั้งนี็ดูแปลกไป ปกตินายหัวจะเก๊กมาก วางมาดขรึมเหมือน "ฉันเป็นพ่อเพื่อนเธอนะ" แต่ครั้งนี้นายหัวดูลอยหน้าลอยตาเย้าหยอกชอบกลๆ บางครั้งก็ดูกึ่งๆ ตัดพ้อแปลกๆ นายหัว: เธอคงสมน้ำหน้าฉันล่ะสิ สีมา: ฮะๆ ๆ นายหัวชอบวางแผนไว้เยอะ เป็นไงล่ะโดนเลย เค้าเรียกเวรกรรมติดจรวด นายหัว: ถ้าสิ่งที่ฉันทำให้ธนนท์กับรัตติกาลมันแย่มาก ฉันควรจะโดดหน้าผาตามลำเพาไปเลย ดีมั้ย สีมา: นี่ เป็นถึงนายหัว พูดแต่เรื่องตายอยู่ได้ ขี้ขลาดจัง นายหัว: อ้าว ก็เธอชอบพูดถึงเรื่องกรรม ฉันก็คิดว่าเธอจะดีใจ ถ้าฉันตายๆ ไปได้ สีมา: บ้า ไม่ใช่คนโรคจิตนะฮะ จะได้ชอบเห็นคนตาย อืม...ชักเหมือนหนุ่มสาวระยะก่อนรู้ใจตัวเองแล้วค่ะ ผู้ชม เถียงกันไปมา แบบว่ามีความสุขที่ได้ปะทะคารม นัยว่ายังไม่รู้ใจตัวเองและอีกฝ่าย เลยทำหวานไม่ได้ วิธีที่จะทำให้อีกฝ่ายสนใจก็คือ ทำอะไรก็ได้ให้แสบๆ คันๆ เอิ๊กก... แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:04:49 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 06:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เถียงกันไป เถียงกันมา มีงอนอีก (คิดว่าน่าจะใช่นะ ดูสีมาปั้นปึ่งๆ ไปตอนท้ายๆ) แถมเรื่องที่งอนกันก็  = =' นายหัว: นี่ถ้าเธออยู่วังน้ำค้างวันนี้ ฉันคงคิดว่าเธอวางยาฉันแน่ๆ เลย สีมา: เฮอะ สีมานะ ปะทะกันตรงๆ ไปเลย ไม่ใช่วิธีลอบกัดแบบคนหน้าเนื้อใจเสือหรอก นายหัว: เธอหมายถึงใคร สีมา: นายหัวเป็นเจ้าของวังน้ำค้าง ก็น่าจะรู้จักคนทุกคนสิ มาถามสีมาทำไม (แล้วสีมาก็เดินลงส้นไปที่โซฟา นั่งหน้าบูด หันหน้าไปทางอื่น) ตรงนี้ก็งงเหมือนกันนะคะ ว่าสีมางอนรึเปล่าที่นายหัวคิดว่าตัวเองจะวางยา (พี่ว่านายหัวเค้าหยอกเล่นมั้งจ๊าาาาา) เอ...หรือสีมาขัดใจ นายหัวนี่...โง่จริงๆ แค่นี้ก็ดูไม่ออก ว่าใครสตอเบอรี่ ใครจริงใจ ก็เป็นไปได้เนอะ และแล้วรัตติกาลก็เข้ามา รัตติกาล: มีอะไรกันรึเปล่าคะ นายหัว: มองไปทางโซฟา แต่ไม่พูด ท่าทางครุ่นคิด สีมา: ไม่มี กลับก่อนนะ รัตติกาล (ยกมือไหว้แบบแมนๆ - -' ) หมดฉากประจันหน้าของตอนนี้แล้วค่ะ รอตอนต่อไปกันนะ ^__^ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:07:22 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 07:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แอบเห็นด้านบนลงรูปแบบละเอียดยิบ กระทู้คุณ djnyzzz  ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7993252/A7993252.html ตอนแรกๆ ที่อ่านเรื่องย่อแล้ว ปฏิกิริยาแรกต่อคู่นี้คือ "อ๊ายยย พ่อกับเพื่อนลูกสาว ไม่ไหวมั้ง" ปฏิกิริยาต่อมาคือ "โอ น้ำเน่ามาก มีคุณน้าใจร้าย :-) นางเอกซื่อแสนดี พระเอกกินหญ้า เพื่อนสาวผู้เก่งกาจ ตัวละคร..จะตรงไปตรงมาไปมั้ย ร้ายก็ร้ายจริ๊ง..ดีก็ดีเกินเหตุ หูเบาก็เบาเหมือนนุ่น แถมพระเอกรักนางเอกง่ายจัง" แต่พอดูไปดูมา...อืม มันก็สนุกและคลายเครียดดีนะ ยิ่งคู่ใหญ่นี้ยิ่งเป็นคู่ที่ดูลงตัวแบบแปลกๆ ด้วยค่ะ อาจจะเพราะว่า...คุณพ่อบันลือก็เป็นคนที่มีบุคลิกแข็งๆ เก๊กๆ หยิ่งๆ ในขณะที่สีมาห้าวๆ เด็กๆ ใสๆ ตรงไปตรงมา มั้งคะ มันเลยดูเหมือนแต่ละคนก็เติมเต็มในส่วนที่ขาดของกันและกัน เพราะสีมาเองก็พ่อขี้เมา พึ่งพาอะไรได้มั้ยนั่น มาเจอนายหัวที่ดู Perfect อบอุ่น รักลูกจริ๊ง.. ส่วนนายหัวเองก็...มีเมียกี่คนๆ ก็ตายจากตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ ขาดความรักที่สดใสไป สีมาคงจะเข้ามาช่วยทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้น ถ้ามองในโลกของความจริงนะ เราจะคิดว่านายหัวหลอกเด็กแหละ เพราะนายหัวผ่านโลกมาเยอะแล้ว สีมาเพิ่งจะจบม.ปลาย - -' โดนคนแตะเนื้อต้องตัวหน่อยก็หวั่นไหวเป็นธรรมดา นายหัวก็เล่นทั้งจับมือ โอบกอด ปะทะคารม หยอกไปหยอกมา เด็กมันจะไม่เผลอใจอย่างไรได้ อืม...แต่ในขณะเดียวกัน คู่นี้ก็...มีการพัฒนาความรู้สึกจากไม่ถูกกัน มาเป็นห่วงใย เห็นอกเห็นใจ ในอนาคตก็คงมีเหตุการณ์ให้ได้พัฒนาขึ้นไปอีกมั้งคะ เป็นห่วงนะเนี่ย...กลัวว่ามันจะเป็นอารมณ์วูบวาบฉาบฉวยของความเหงา และความเขลาต้องการใครสักคนของวัยรุ่น เอ่อ...แต่นี่มันละคร ตูจะคิดมากทำไม หุหุ ก็หวังว่าความรักของสองคนนี้จะยืนยาวและแฮปปี้เอนดิ้งตลอดไปนะคะ (อินมากไปหรือเปล่าเรา ^ ^') แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:46:52 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 52 07:26:56 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 20 มิ.ย. 52 07:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบคู่นี้มากกว่าคู่พระเอกนางเอกอีกน่ะ เอมี่ละครเยอะต่อเนื่องดีจัง มีทั้งละครตอนเย็น รักข้ามรั้ว แล้วต่อด้วยวังน้ำค้างและจะมีกำนันอี๊ดอีก .. จากคุณ : มาเรีย ณ ไกลบ้าน - [ 20 มิ.ย. 52 07:33:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คู่นี้น่ารักมาก ชอบนายหัว หล่อมาก มีสเน่ห์สุดๆ เลยพยายามลืมความห่างของอายุของคู่นี้ไป 555 ละครเรื่องนี้เหมือนไม่มีอะไร แต่สนุกดี เป็นละครเรื่องเดียวในรอบสัปดาห์ที่ดูเลย ป.ล. แอบรำคาญพระเอกนิดหน่อย กินหญ้าเป็นอาหาร 555 จากคุณ : คนที่รอ >_< - [ 20 มิ.ย. 52 08:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คู่นี้น่ารักครับ จขกท.แคปรูปสวยกว่าผมอีก สวยๆทุกรูปเลย นายบันลือนี่ มาดดีจริงๆนะ   สีมาไม่เผลอใจก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว เอมี่เล่นสายตาดีมากนะครับ บทส่งด้วย หลายๆเรื่องพูดไม่ได้ ได้แต่ต้องแสดงความรู้สึกทางตา เล่นดีครับ จากคุณ : djnyzzz - [ 20 มิ.ย. 52 09:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบคู่นี้ที่สุดเลย น่ารักดี ^^ พี่เคลลี่หล่อมากกก...ไม่เหมือนพ่อสักนิด จากคุณ : INVITE - [ 20 มิ.ย. 52 11:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 16 *11 ฮาตรง "คุณน้าใจร้าย :-) นางเอกซื่อแสนดี พระเอกกินหญ้า เพื่อนสาวผู้เก่งกาจ" อ่ะ 55+ จากคุณ : ~mini_thirds - [ 20 มิ.ย. 52 17:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พี่ จขกท. ชื่อลอคอินเท่เนอะ "ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ" ภาพสวยมากๆเลยค่ะ แคปมาฝากอีกนะคะ จะรอชุดเอมี่กับพี่เคลลี่ค่ะ จากคุณ : ฝันไปเถอะหล่อน - [ 20 มิ.ย. 52 23:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 นายหัวบันลือ+หนูสีมา ณ วังน้ำค้างวันเสาร์ที่ 20 มิ.ย. 2552 - - น่ารักมาก เริ่มชัดเจนแล้วนะ จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ - [ 21 มิ.ย. 52 04:29:47 ]