ความคิดเห็นที่ 1 พวกเดียวกัน ในการเสด็จออกเยี่ยมราษฎรอำเภอไกลๆ ที่กันดารนั้น บางครั้งกำนันก็อยากกราบบังคมทูลด้วยราชาศัพท์ แต่อันที่จริงนั้นไม่ต้องก็ได้ มิได้ทรงเห็นเป็นเรื่องสำคัญ เพราะทรงถือว่าความจงรักภักดีและความเคารพในหัวใจนั้นสำคัญยิ่งกว่าราชาศัพท์ แต่ถึงกระนั้นกำนันบางคนก็ยังอยากจะกราบบังคมทูลให้ถูกต้องตามแบบแผน อุตสาห์ไปซ้อมเสียหลายวัน ท่องมาจนจำขึ้นใจ แต่พอเสด็จฯ มาถึงเข้าจริงๆ ท่านกำนันก็รายงานตัวออกไปว่า “ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ทรงพระนามว่า ”   “เราพวกเดียวกันนะ ” รับสั่งด้วยความเมตาอย่างพ่อพูดกับลูก ท่านกำนันเห็นว่าทรงพระกรุณาเช่นนั้น ก็เปลี่ยนใจมากราบบังคมทูลด้วยภาษาธรรมดา แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 08:27:14 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:26:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผู้หญิงตกเป็นของใคร บางครั้ง ในหลวงของเราก็ต้องทรงทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเกี่ยวกับปัญหาครอบครัว เช่น ชาวเขาคนหนึ่งได้มากราบบังคมทูลร้องทุกข์ว่า เขาได้ให้หมูสองตัวกับเงินก้อนหนึ่งแก่เมีย แต่เมียพอได้เงินแล้วกลับหนีตามชู้ไป พระองค์ก็ทรงตัดสินว่า สามีจะต้องได้รับเงินชดใช้ และให้ปล่อยภรรยาไปตามใจของเธอ ญาติขิงทั้งสองฝ่ายก็พอใจ รับสั่งเล่าด้วยพระรารชอารมณ์ขันว่า “แต่ที่แย่ก็คือ ฉันต้องควักเงินให้ไป ผู้หญิงนั้นก็เลยต้องตกเป็นของฉัน” รับสั่งแล้วก็ทรงพระสรวล สักครู่หนึ่ง หญิงผู้นั้นก็นำสุราพื้นเมืองมาถวาย “ถ้าฉันเมาพับไป อะไรจะเกิดขึ้น ก็ไม่รู้ ” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แจกปริญญาหลับใน ...ประมาณสองปีมาแล้ว ตอนเช้าได้ทำฟัน คือว่าหมอฟันมาเจาะฟัน เจาะจนเกือบจะทะลุคางไป (เสียงฮา) เพราะว่าทะลุฟันซี่นั้นถึงราก ถอนเอาประสาทออก แล้วหมอฟันทั้งหลายก็สนุกสนานไป (เสียงฮา) กินเวลาประมาณสองชั่วโมง เวลาบ่ายโมงครึ่งก็ยังไม่ได้รับประทานอาหาร ก็รับประทานไม่ไหวปากมันชาไปหมดที่เขาฉีดไว้ ประมาณบ่ายสองโมงกว่าๆ ก็ต้องมาแจกปริญญาที่นี่ นับจำนวนผู้ที่มารับปริญญาแล้วก็ดูนาฬิกา จะได้รู้เวลา นับไปนับมา แจกไปแจกมา ก็มีคนหนึ่งทำให้ตกใจ เขาเดินเข้ามาหา มารับปริญญา แล้วก็ด้วยความพอใจของเขา เขาร้องออกมาว่า “ทรงพระเจริญ” (เสียงฮา) แต่บังเอิญตอนนั้นการแจกปริญญาก็ส่วนแจกปริญญา ส่วนปวดฟันก็ส่วนปวดฟัน (เสียงฮา) ส่วนหลับในก็ส่วนหลับใน (เสียงฮา) มีเสียงเขาบอกว่า “ทรงพระเจริญ” ต้องโสตประสาทตกใจตื่นทั้งตัว   แต่ว่าหลังตกใจตื่นขึ้นมาอาการปวดฟันหายไปจริงๆ นี่พูดตามวิสัยของนักวิทยาศาสตร์หรือนักวิจัย รู้สึกว่ากระปรี้กระเปร่าที่จะแจกปริญญาต่อไป ทำด้วยความรู้ตัวด้วย แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าเรามีกำลังใจ ที่เขาบอกว่า “ทรงพระเจริญ” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพื่อนเยอะ            การเสด็จประพาสอเมริกาครั้งนั้น ควรจะได้เล่าถึง “บ๊อบ โฮ้พ” ไว้ด้วย เพราะทรงคุ้นเคยกับดาราผู้นี้ตั้งแต่ครั้งบ๊อบ โฮ้พ มาแวะกรุงเทพฯ เพื่อจะไปเปิดการแสดงกล่อมขวัญทหารอเมริกันในเวียดนาม ระหว่างแวะพักที่กรุงเทพฯ บ๊อบ โฮ้พ ได้มีโอกาสเข้าเฝ้าฯ ที่วังสวนจิตรฯ โดยโปรดเก้าพระราชทานเลี้ยงดินเนอร์ด้วย            บ๊อบ โฮ้พ กราบบังคมทูลว่า “ข้าพระพุทธเจ้า ขอพาเพื่อนไปด้วย”            “ได้เลย ไม่ขัดข้อง” รับสั่งตอบ “พาเพื่อนของคุณมาได้เลย”            “ต้องขอขอบพระราชหฤทัยแทนเพื่อนหกสิบสามคนของข้าพระพุทธเจ้าด้วย”            คืนนั้น บ๊อบ โฮ้พ ได้นำวงดนตรีของเขา เข้าไปเล่นถวายอยู่จนดึก จึงกราบกราบบังคมทูลเชิญเสด็จฯ ที่บ้านของเขา รับสั่งว่า “ยินดี ฉันพาเพื่อนหกสิบสามคนของฉันไปด้วยนะ”            บ๊อบ โฮ้พ กราบบังคมทูลเสียงอ่อยๆ ว่า “ติดด้วยเกล้า ว่าตกลงพ่ะย่ะค่ะ” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:30:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทรงพระนามว่าเกาะช้าง ครั้งหนึ่ง พระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนิน ทางทะเล ระหว่างทางผ่านเกาะช้าง ทรงถาม ข้ราชการท้องถิ่นคนหนึ่งว่า “เกาะนั้นชื่ออะไร” ข้าราชการทูลตอบว่า “เกาะนั้นทรงพระนามว่า เกาะช้างพะย่ะคะ” ตรัสว่า “ถ้างั้นก็เป็นญาติกับฉันน่ะสิ” (ถ้างงก็กลับไปอ่านอีกรอบ) จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ส่งเสี่ยกลับวัง เมื่อสมัยก่อนเสด็จแปรพระราชฐานไปยังหัวหิน มักจะเสด็จออกไปยังตลาดหัวหินบ่อยครั้ง และบางครั้งโดยลำพังพระองค์ มีครั้งหนึ่งระหว่างจะ เสด็จกลับ ซาเล้งที่ตลาดทูลถามว่า “ไปไหมเสี่ย” ปรากฎว่าเสี่ยพระองค์นี้สนพระทัยก็ตรัสจ้างไปยัง พระราชวังไกลกังวล โดยที่ซาเล้งคนนั้นไม่รู้ นึกว่าเป็น ข้าราชการ แต่พอถึงหน้าพระราชวัง ทหารสั่ง วันทยาวุธ เท่านั้นแหละ ซาเล็งถึงรู้ว่า เสี่ยที่มาส่งน่ะเป็นใคร จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:31:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขออภัยครับภาพในหลวงอยู่ในคอมอีกเครื่องครับ ไม่สะดวกที่จะโพสต์ตอนนี้ ขอโพสต์พระบรมวงศานุวงศ์แทนนะครับ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 1 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 2 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 3 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:36:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 4 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 5 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 13 6 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 7 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 8 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:38:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 9 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 10 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 11 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 12 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:38:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 13 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 21 14 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:39:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 15 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 16 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:39:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 17 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 25 18 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 19 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 20 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 21 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 22 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:41:09 ]

ความคิดเห็นที่ 30 23 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 24 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 25 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 26 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 34 27 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 35 28 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 08:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ยกเว้นเรือ่ง "ส่งเสี่ยกลับวัง" นี่ ผมเคยอ่านจากหนังสือเล่มนี้  ผมว่าดังจนมีคนมาทำ FW Mail ทีเดียวละ เรื่องชาวบ้านแถบหัวหินพบพระองค์ท่าน เสด็จไป ตามที่ต่างๆ เป้นการส่วนพระองค์ นี่  ได้ยินข่าวมาว่า บ่อยเช่นกัน จากคุณ : Wastrel - [ 23 มิ.ย. 52 08:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอพระองค์ จงทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ จากคุณ : saisanan - [ 23 มิ.ย. 52 10:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โอ้วววว...รูปพระองค์โสมบางรูปผมเพิ่งเคยเห็น ทรงพระสิริโฉมงดงามยิ่งนัก และพระพักตร์ยังละม้ายคล้ายองค์ศรีรัศมิ์ด้วย ขอบคุณครับสำหรับภาพช่วยลงเรื่อย ๆ นะครับอยากเห็นอีก จากคุณ : siammuangthai - [ 23 มิ.ย. 52 10:13:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ^^ ^^ จะละม้ายตรงไหน!!! จากคุณ : NemoDingDing - [ 23 มิ.ย. 52 10:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 40 รูปในความคิดเห็นที่ 21 พระนาสิกงดงามมาก จากคุณ : Blue apple - [ 23 มิ.ย. 52 10:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ทรงพระเจริญ จากคุณ : วาสิตา - [ 23 มิ.ย. 52 12:09:34 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เห็นด้วยกับ *38 ตกใจมากๆ บางภาพเหมือนจริงๆ นึกว่าใช่เลยด้วยซ้ำแต่เอะใจว่าทำไมคอสตูมดูเก่าๆ (ไม่กล้าตัดต่อภาพมาเทียบให้ดู) จากคุณ : เสี่ยวจู - [ 23 มิ.ย. 52 12:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อย่าที่ 38 ว่า..ภาพนี้เหมือนมากๆ จากคุณ : เสี่ยวจู - [ 23 มิ.ย. 52 12:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คิดเหมือนใครหลายๆ คน จากคุณ : NiSTeA - [ 23 มิ.ย. 52 12:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หาดูยากจริงๆ ขอบคุณ จขกท.ที่สละเวลามาโพสให้ชมนะค่ะ จากคุณ : Jaekan - [ 23 มิ.ย. 52 12:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แบบว่า ไม่เข้าใจเรื่องเกาะช้างอะค่ะ ใครช่วยอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหมค่ะ จากคุณ : Jaekan - [ 23 มิ.ย. 52 12:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นภาพใน คห 6 ครั้งแรก มีความสุขมากๆครับ ขอบคุณ จขกท ตอนนี้น้ำตาผมปริ่มแล้ว อิ่มเอมไปด้วยความสุขครับ "ทรงพระเจริญ" จากคุณ : ดนตรีสีแดง - [ 23 มิ.ย. 52 12:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 //ทรงพระเจริญ2 จากคุณ : -- somebody else -- - [ 23 มิ.ย. 52 12:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 49 “เกาะนั้นทรงพระนามว่า เกาะช้างพะย่ะคะ” ตรัสว่า “ถ้างั้นก็เป็นญาติกับฉันน่ะสิ” คือเรียกชื่อเกาะใช้คำว่า"ชื่อ"ธรรมดา เพราะคำว่า"ทรงพระนาม" เป็นราชาศัพท์ใช้กับราชวงศ์เท่านั้น จากคุณ : อืม - [ 23 มิ.ย. 52 12:44:49 A:124.122.61.252 X: TicketID:195970 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เรื่องเกาะช้างเราเข้าใจนะ “เกาะนั้นทรงพระนามว่า เกาะช้างพะย่ะคะ” ที่ข้าราชการทูลตอบ ซึ่งจริงๆ จะต้องเป็น "เกาะนั้นชื่อ"ไงคะ จากคุณ : phungsilly - [ 23 มิ.ย. 52 12:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : สาวเมืองช้าง (noomkrungkao) - [ 23 มิ.ย. 52 12:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านกี่ครั้ง ก็ไม่เคยเบื่อ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : ลูกชายแม่เล็ก - [ 23 มิ.ย. 52 12:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ทรงพระเจริญ   จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ - [ 23 มิ.ย. 52 12:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มีความคิืดเห็นคล้าย คห.38 ครับ ทรงพระเจริญ จากคุณ : Plus Size+ - [ 23 มิ.ย. 52 13:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ... จากคุณ : Mr. Fusion - [ 23 มิ.ย. 52 13:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 56 จากคุณ : นินจาน้อย - [ 23 มิ.ย. 52 13:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง - [ 23 มิ.ย. 52 13:19:57 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน เห็นภาพที่คห. 20 แล้วคิดเหมือนคห. 38 ค่ะ จากคุณ : g_maru - [ 23 มิ.ย. 52 13:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ใช่แล้วพระเจ้าครับ เคยได้ฟังคนเล่าให้ฟังว่าครั้งหนึ่งในหลวงทรงเสด็จไปที่ ห่างไกลทุรกันดาล เพื่อที่จะทรงงาน ขณะที่จะกลับมีชายคนหนึ่งมาถวายผ้าไหม โดยทหารไม่ให้เข้าเฝ้าแต่ในหลวงให้เข้าเฝ้า ชายคนนั้นถวามผ้าไหมให้ในหลวง ในหลวงจึงตรัสถามว่า “ผ้าไหมนี้ทำเอาใช่ไหม” ด้วยความที่ชายคนนั้นไม่รู้คำราชาศัพท์ จึงกราบทูลพระองค์ว่า “ใช่แล้วพระเจ้าครับ” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:43:49 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ในหลวงของเรา... มหากษัตริย์ยอดกตัญญู   คัดลอกจากหนังสือ หยุดความเลว...ที่...ไล่ล่าคุณ โดย พ.อ.(พิเศษ)ทองคำ ศรีโยธิน ลูก ๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ..ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้ ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง..บุคคลที่เป็นยอดกตัญญูที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุด คือใคร ทราบไหม? คือคนในภาพนี้..ในหลวงของเรา... ในหลวง...นอกจากจะเป็นยอดพระมหากษัตริย์ของโลก..เป็น THE KING OF KINGS แล้ว  ในหลวงของเรา ยังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วยความหวังของแม่... ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏิบัติได้ครบถ้วนสมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ? ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น.... เครดิต http://ววว.oknation.net/blog/phanasGook/2007/08/12/entry-2 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 61 หวังที่ 1 ยามแก่เฒ่า..หวังเจ้า..เฝ้ารับใช้... ใครเคยเห็นภาพที่... สมเด็จย่าเสด็จไปในที่ต่าง ๆ แล้วมีในหลวง..ประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...? ใครเคยเห็น...กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ยมีคนเยอะแยะ... มีทหาร...มีองครักษ์ มีพยาบาล.. ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า... "ไม่ต้อง....คนนี้...เป็นแม่เรา ..เราประคองเอง " ตอนเล็ก ๆ แม่ประคองเรา..สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน... เพราะฉะนั้น. ตอนนี้แม่แก่แล้ว...เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดพระคุณท่าน... ไม่ต้องอายใคร... เป็นภาพที่...ประทับใจมาก...เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน  ท่านกตัญญูต่อแม่.. ประคองแม่เดิน ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ ... สองข้างทางฝั่งนี้ 5,000 คน ฝั่งนู้น.....8,000 คน ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง..สรรเสริญ "กษัตริย์ยอดกตัญญู..." ในหลวง..เดินประคองแม่..คนเห็นแล้ว...เขาประทับใจถ่ายรูป...เอามาทำปฏิทิน ...เอาไปติดไว้ที่บ้าน เพื่อแสดงความเคารพ...กราบไหว้... ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่ เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้... ลูกชาย..แต่งตัวโก้... ลูกสาว..แต่งตัวสวย...แต่เวลาเดิน...ไม่มีใครประคองแม่ กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการ...แต่งเครื่องแบบเต็มยศ... ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ...เต็มหน้าอก...แต่เวลาเดิน...ไม่กล้าประคองแม่...กลัวไม่สง่า...กลัวเสียศักดิ์ศรี...ประคองแม่ ....เป็นเรื่องของ...คนใช้... หลายคน...ให้ประคองแม่.. ไม่กล้าทำ อาย...เวลาทำดี..ไม่กล้าทำ...อาย เวลาทำชั่ว...กล้า....ไม่อาย... ใครเห็นภาพนี้ ที่ไหน...กรุณาซื้อใส่กรอบ...แล้วเอาไปแขวนไว้ที่บ้าน... เอาไว้สอนลูก เห็นภาพ ชัดเจนไหมครับ? เท่านั้น ...ยังน้อยไป...มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น... จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 62 หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงแล้ว ราชเลขา... ของสมเด็จย่า... มาแถลงในที่ประชุม...ต่อหน้าสื่อมวลชน...ว่า... ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์ปีเศษ ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวง...เสด็จจากวังสวนจิตร... ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน ไปทำไมครับ...? ไปกินข้าวกับแม่ ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่...ชุ่มชื่น หัวใจ... พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง... โอ้โห!...ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน?... 5 วัน มีใครบ้างครับ...? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่...สัปดาห์ละ 5 วัน หายาก..... ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย... เป็นพันโครงการ... มีเวลาไปกินข้าว กับแม่... สัปดาห์ละ 5 วัน พวกเรา ซี 7 ซี 8 ซี 9 ร้อยเอก...พลตรี...อธิบดี... ปลัดกระทรวง...ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่... บอกว่า...งานยุ่ง แม่บอกว่า... ให้พาไปกินข้าวหน่อย... บอกว่าไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ... ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว... แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง...? พ่อแม่...พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง ...ฝนตก...น้ำเซาะ...อีกไม่นานก็โค่น... พอถึงวันนั้น... เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว... ในหลวงจึงตัดสินพระทัย...ไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน เมื่อตอนที่ สมเด็จย่าอายุ...93 สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน อีก 2 วันไปไหน ครับ...? ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า... ในหลวงถือศีล 8 วันพระ ...ถือศีล 8 นี่ยังไง...? ต้องงดข้าวเย็น... เลยไม่ได้ไปหาแม่... วันนี้เพราะถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลือ... อาจจะกินข้าวกับ พระราชินี...กับคนใกล้ชิด แต่ 5 วัน... ให้แม่ เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม...? ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว...ทุกครั้ง...ที่ในหลวง ไปหาสมเด็จย่า...ในหลวงต้องเข้าไปกราบ ที่ตัก...แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวง... เข้ามากอด... กอดเสร็จก็หอมแก้ม... ใครเคยเห็นภาพสมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงบ้าง...? ภาพนี้...ถ้าใครมี... ต้องเอาไปใส่กรอบ เป็นภาพความรักของแม่...ที่มีต่อลูก...อย่างยอดเยี่ยม ตอนสมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวง... อาจารย์คิดว่า แก้มในหลวง...คงไม่หอมเท่าไร...เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม... สมเด็จย่าหอมแล้ว...ชื่นใจ... เพราะ ท่านได้กลิ่นหอม... จากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญ ไม่นึกเลยว่า...ลูกคนนี้ จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า...ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา...สามัญชน ...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์... เหมือนเด็กหญิงทั่วไป... เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้ ในหลวงหน่ะ...เกิดมาเป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็น พระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว แต่ในหลวง... ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน... ก้มลงกราบ...คนธรรมดา... ที่เป็นแม่ หัวใจลูก... ที่เคารพแม่... กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว... คนบางคน... พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่... เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ...เป็นชาวนา... เป็น ลูกจ้าง... ไม่เคารพแม่...ดูถูกแม่ แต่นี่...ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว... นี่แหละครับความหอม นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี... หอมคุณธรรม...หอมกตัญญู... ของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้ว...ก็ร่วมโต๊ะเสวย ... ตอนกินข้าวนี่...ปกติ.. .แค่เห็นลูกมาเยี่ยม...ก็ชื่นใจแล้ว... นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ แม่ทั้งหลาย...ลองคิดดูซิ...อะไรอร่อย ๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่...อันนี้ อร่อย...แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก... หยิบผักมาม้วน ๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่ ...แม่ทานซะ...ของที่แม่ชอบ แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ ก็เจริญอาหาร...กินได้เยอะ เพราะมีความสุขที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล...เอาใจใส่... กินข้าวเสร็จแล้ว...ก็มานั่งคุยกับแม่... ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไง... ทราบไหม...? ตอนในหลวงเล็ก ๆ...แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ..."อยากฟังแม่สอนอีก" เป็นยังไงบ้าง...? เป็นกษัตริย์...ปกครองประเทศ... อยากฟังแม่สอนอีก... พวกเรา เป็นยังไง...? เราคิดว่า...เรารู้มาก ...เราเรียนสูง...เรามีปริญญา... แม่จบ ป.4 เวลาแม่สอน...ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจะตายอยู่แล้ว... รำคาญ...พูดจาซ้ำซาก... เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที... เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่... จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สมเด็จย่าสอน...ในหลวงจะเอากระดาษมาจด... มีอยู่เรื่องหนึ่ง... ที่จำได้แม่น... สมเด็จย่า...เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่ ...เข้ามาบอกว่า...อยากได้รถจักรยาน เพื่อน ๆ เขามีจักรยานกัน แม่บอกว่า "ลูกอยากได้จักรยาน... ลูกก็เก็บสตางค์... ที่แม่ให้ไปกินที่ โรงเรียนไว้ซิ" ...เก็บมาหยอดกระปุก... วันละเหรียญ...สองเหรียญ พอได้มากพอ... ก็เอาไปซื้อจักรยาน... นี่คือสิ่งที่แม่สอน...แม่สอนอะไร...ทราบไหมครับ...? ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน...พอลูกขอ...รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย... ลูกก็ ฟุ้งเฟ้อ... ฟุ่มเฟือย... เหลิง... และหลงตัวเอง พอโตขึ้น...ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ...ก็ได้... ยิงตำรวจ...ยังได้... เพราะหลงตัวเอง... พ่อตนใหญ่ เห็นไหม...? ตามใจ เทิดทูน จนเสียคน... แต่สมเด็จย่านี่...เป็นยอดคุณแม่... สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก...ลูกอยากได้ ...ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้... ไปหย่อนกระปุก... แม่สอน 2 เรื่อง คือ...ให้ประหยัด...ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง "ความประหยัด...เป็นสมบัติของเศรษฐี" ใครสอนลูกให้ประหยัดได้... คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก พอถึงวันปีใหม่... สมเด็จย่าก็บอกว่า... "ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน..." "เอ้า...แคะกระปุก...ดูซิมีเงินเท่าไหร่...?" เสร็จแล้ว...สมเด็จย่าก็แถมให้... ส่วนที่ แถมนะ... มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก... มีเมตตา...ให้เงินลูก... ให้...ไม่ได้ให้เปล่า... สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า...อยากได้อะไร... ต้องเริ่มจากตัวเรา... คำสอนนั้น...ติดตัวในหลวงมาจน ทุกวันนี้... เขาบอกว่า...ในสวนจิตรเนี่ย... คนที่ประหยัดที่สุด...คือ...ในหลวง... ประหยัดที่สุด... ทั้งน้ำ...ทั้งไฟ... เรื่องฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย..ไม่มี ...เป็นอันว่า... ภาพนี้ชัดเจน... --------------------------------------------------------------------- หวังที่ 2. ยามป่วยไข้... หวังเจ้า... เฝ้ารักษา ดูว่าในหลวง ทำกับ แม่ยังไง...? สมเด็จย่า...ประชวรอยู่ที่โรงพยาบาลศิริราช... ในหลวงไปเยี่ยม... ตอนไหนครับ...? ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 เศษ ๆ...จึงเสด็จกลับ... ไปเฝ้าแม่วันละ หลายชั่วโมง... แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยม...ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว ทีมแพทย์ที่รักษาสมเด็จย่า... เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิต ...ตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอดเวลาว่า... จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม...? จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น... ทำให้สมเด็จย่า... ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น... เห็นภาพไหม...? กลางคืน...ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า...คืนละหลายชั่วโมง...ไปให้ความ อบอุ่นทุกคืน ลองหันมาดูตัวเราเองซิ... ตอนพ่อแม่ป่วย... โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า...ตอนนี้...อาการเป็นยังไง...? พ่อแม่...ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว...โผล่หน้าไปให้เห็น พอแค่เป็นมารยาท... แล้วก็กลับ... เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู... เราไม่ได้ไปเพื่อ ทดแทนพระคุณท่าน...น่าอายไหม...? ในหลวง...เสด็จไปประทับกับแม่... ตอนแม่ป่วย...ไปทุกวัน... ไปให้ความ อบอุ่น...ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง... นี่คือ...สิ่งที่ในหลวงทำ คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย... สมเด็จย่า...ก็ป่วย ไปอยู่ศิริราช...ด้วยกัน ...อยู่คนละมุมตึก... ตอนเช้า... ในหลวงเปิดประตู....แอ๊ด.....ออกมา... พยาบาลกำลัง เข็นรถสมเด็จย่า... ออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี ในหลวง...พอเห็นแม่... รีบออกจากห้อง... มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก ...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร...ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรัยสั่งว่า... "แม่ของเรา...ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น...เราเข็นเองได้..." นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน... เป็นกษัตริย์... ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่... ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่... เลี้ยงหัวใจ แม่... ยอดเยี่ยมจริง ๆ ... เห็นภาพนี้แล้ว....ซาบซึ้ง จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 65 มาตามดูต่อ.... หวังที่ 3. เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา ...หวังลูกช่วย....ปิดตา ...เมื่อสิ้นใจ วันนั้น...ในหลวง...เฝ้าสมเด็จย่า อยู่จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่...กอดแม่...ปรนนิบัติแม่... จนกระทั่ง..."แม่หลับ " จึงเสด็จกลับ พอถึงวัง... เขาโทรศัพท์มาบอกว่า... สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวง...รีบเสด็จกลับไป...ศิริราช... เห็นสมเด็จย่านอนหลับตาอยู่บนเตียง... ในหลวง ทำยังไงครับ...? ในหลวงตรงเข้าไป... คุกเข่า...กราบลงที่หน้าอกแม่... พระพักตร์ในหลวง...ตรงกับหัวใจแม่... "ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้ง สุดท้าย..." ซบหน้านิ่ง...อยู่นาน... แล้วค่อย ๆ เงยพระพักตร์ขึ้น.... น้ำพระเนตรไหลนอง.... ต่อไปนี้... จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว... เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่ม ๆ .....ที่ ไกวเปลนี้แหละ ที่ปั้นลูก...จนได้เป็นกษัตริย์... เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง...ชีวิตลูก....แม่ปั้น... มองเห็นหวี... ปักอยู่ที่ผมแม่... ในหลวงจับหวี...ค่อย ๆ หวีผมให้แม่...หวี... หวี...หวี.... หวีให้แม่สวยที่สุด... แต่งตัวให้แม่...ให้แม่สวยที่สุด... ในวันสุดท้าย ของแม่.... เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์เป็นที่สุด... เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู.... หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว..... --------------------------------------------------------------------- ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ลิเกเข้าเฝ้า เรื่องแรกเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในภาคอีสานเมื่อครั้งเสด็จไปเยี่ยมบนบ้านของราษฎรผู้หนึ่งที่คณะผู้ตามเสด็จทั้งหลายอดแปลกใจในการกราบบังคมทูล ที่คล่องแคล่วและใช้ราชาศัพท์ได้อย่างน่าฉงน เมื่อในหลวงทรงมีพระราชปฏิสันถารถึงสาเหหตุในการใช้ราชาศัพท์ดีนี้ จึงกราบบังคมทูลว่า “ข้าพระพุทธเจ้าเป็นต็โผลิเกเก่า บัดนี้อายุมากจึงเลิกรามาทำนาทำสวนพระพุทธเจ้าข้า..” มาถึงตอนสำคัญที่ทรงพบนกในกรงเลี้ยงไว้ที่ชานเรือนก็ทรงตรัสถามว่า “เป็นนกอะไรและมีกี่ตัว” พ่อลิเกเก่ากราบบังคมทูลว่า “มีทั้งหมดสามตัวพระเจ้าข้า พระมเหสีมันบินหนีไป ทิ้งพระโอรสไว้สองตัว ตัวหนึ่งยังเล็ก ตรัสอ้อแอ้อยู่เลย และทิ้งให้พระบิดาเลี้ยงดูแต่ผู้เดียว” เรื่องนี้ ดร.สุเมธ ผู้ตามเสด็จครั้งนั้นด้วย เล่าว่าเป็นที่ต้องสะกดกลั้นหัวเราะกันทั้งคณะไม่ยกเว้นแม้ในหลวง เครดิต http://ววว.pantown.com/board.php?id=137&area=1&name=board3&topic=77&action=view แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 13:52:48 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พระประชวรกี่ยวกับพระฉวี(หน้า) พระเจ้าอยู่หัวทรงประชวรนิดหน่อยเกี่ยวกับพระฉวี (ผิวหน้า) มีพระอาการคัน มีหมอผิวหนังคณะหนึ่งเข้าเฝ้าฯ เพื่อถวายการรักษา คุณหมอเป็นผู้เชี่ยวชาญทางโรคผิวหนังแต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางราชาศัพท์ก็กราบบังคมทูลว่า “เอ้อ..ทรง...อ้า..ทรงพระคันมานานแล้วหรือยังพระยะค่ะ” พระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระสรวล ตรัสว่า “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่ จะท้องได้อย่างไร” แล้วคงจะทรงพระกรุณาว่าหมอคงไม่รู้ราชาศัพท์ทางด้านอวัยวะร่างกายจริงๆ ก็พระราชทานพระบรมราชานุญาตว่า “อ้าพูดภาษาอังกฤษกันเถอะ” เป็นอันว่าก็กราบบังคมทูลซักพระอาการเป็นภาษาอังกฤษไป จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 68 หมึกไม่ออก ผู้ช่วยศาสตราจารย์ อนงค์รัตน์ สุขุม เล่าว่า วันที่ 19 กรกฎาคม 2526 เป็นวันพระราชทางปริญญาบัตรที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่นายกสโมสรอาจารย์จะเป็นผู้ดูแลถวายปากกาให้ทรงลงประปรมาภิไธย แต่ในปีนั้น ดิฉันในฐานะอุปนายกสโมสรอาจารย์ได้รับหน้าที่นี้แทน ก่อนจะเสด็จประราชดำเนิน เราก็ดูแลความเรียบร้อยทุกอย่าง อย่างระมัดระวังที่สุด โดยเฉพาะปากกาลองกันหลายครั้งจนมั่นใจว่าไม่มีปัญหาแน่ พอเสด็จฯ มาถึงท่านก็ทรงลงประปรมาภิไธย ปรากฏว่าทรงจรดปากกาลงไปแล้วแต่ไม่มีหมึกออกมา เราก็ตกใจมากเลย ไม่รู่จะทำยังไงดี นึกในใจว่าเป็นความบกพร่องของเราแน่ๆ ลองมากไปจนหมึกหมด ดิฉันก็เลยถวายกระดาษทิชชูเปล่าๆ ที่อยู่ในมือให้ท่าน เพื่อจะให้ท่านทรงเช็ดปากกา แต่ท่านทรงพระเมตตามากเลย สีพระพักตร์ที่ท่านมองดิฉันเหมือนกับจะตรัสว่า “ไม่ต้องตกใจ” แล้วก็ทรงนำปากกามาลองที่มือดิฉันที่มีกระดาษทิชชู่ ปรากฏว่าหมึกออก จากนั้นก็ทรงหันไปลงพระปรมาภิไธยในสมุด พอท่านเสด็จพระราชดำเนินไปแล้ว ทุกคนก็รีบเข้ามาดูกระดาษที่ทรงลองปากกาแผ่นนั้นกันใหญ่ ศาสตราจารย์ ดร.สุรพล วิรุฬห์รักษ์ ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งคณบดีคณะศิลปกรรมศาสตร์ บอกว่า “พี่ๆ ขอหน่อยเถอะพี่ จะเอาไปเป็นมงคล” ก็เลยแบ่งให้อาจารย์ไปส่วนหนึ่ง.. จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู เครดิต http://ววว.arowanacafe.com/webboard/view.php?id=2068 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 13:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 70 พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ทรงพระเจริญ จากคุณ : ข้าวหลามหนองมน - [ 23 มิ.ย. 52 14:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 72 .พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 73 พระมหากษัตริย์ยอดกตัญญู. จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:01:30 ]

ความคิดเห็นที่ 74 :+: ในหลวง...กับพระแสงปืน :+: วันนี้เป็นบล็อกเฉลิมพระเกียรติเช่นเคยค่ะ พระอัจฉริยภาพในด้านอื่นๆ คาดว่าทุกท่าน คงได้ซึมซับ จากบล็อคชุดใหญ่ ในเดือนมิถุนายน ของป้ากันไปแล้ว (เป็นช่วงที่โหมเขียนบล็อคมากที่สุดจริงๆ) ในวันนี้ จะขอพูดถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ใน พระจริยวัตรอีกมุม ที่ป้าชื่นชอบ นั่นคือ "พระบรมฉายาลักณ์ยามประทับพระแสงปืน” ค่ะ ป้าชอบกีฬาประเภทนี้ค่ะ มีเอ็นไซโคลพีเดียปืนและกระสุนเดินได้อยู่ข้างตัวกะเค้าคนหนึ่ง ซึ่งแน่นอน เราสองคนชอบพระบรมฉายาลักษณ์ในมุมนี้มาก มีเก็บไว้พอสมควร ขอนำมาแบ่งปันให้ชมพระเกียรติ กันวันนี้เลยนะคะ ใครจะเชื่อมั่ง ถ้าบอกว่าผู้ที่คุณเห็นเพียงพระปฤษฎางค์นี้คือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว... ทรงประทับพระแสงปืน ด้วยพระหัตถ์ขวา พระหัตถ์ซ้าย ควบคุมพระแสงปืนให้มั่นคง กดพระศอแนบพระปรางลงกับพระแสงปืน เพื่อมิให้เลื่อนไปมา เกิดความแม่นยำในขณะยิง เครดิต http://ววว.bloggang.com/viewdiary.php?id=baa500&month=12-2006&date=05&group=1&gblog=16 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อีกมุมของภาพ เป็นสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถค่ะ คงจะเคยอ่านบล็อคที่ป้าเขียนเกี่ยวกับสมเด็จ ที่มีภาพ ประทับพระแสงปืนกันแล้ว ไม่แปลกใจนะคะ สมเด็จฯ ของเราทรงพระปรีชาด้านนี้ทีเดียว ภาพชุดนี้เป็นภาพการซ้อมพระแสงปืน โดยทางกองทัพ จัดถวาย ปลูกพลับพลาแบบทหารเอาเพียงแค่มีร่ม มีบังเกอร์ คลุมด้วยบลังเก็ตต่างแท่นพระแสง เป้ามีในระยะ 25 และ 50 เมตร (สังเกตจากวิวในภาพแรก) มีทั้งพระแสงปืนยาว และพระแสงปืนกลแบบที่ทหารใช้ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 76 พระอิริยาบท ยามในหลวงทรงพระแสงปืนนั้น ขอบอกด้วย สายตาคนมองปืน เล่นปืน ว่าทรงจับอย่างถูกหลักการ หรือพูดประสาชาวบ้านว่า "ใช้เป็น" นั่นคือเมื่อลั่นกระสุนไปแล้ว ปืนจะไม่ก่อโทษแก่ผู้ใช้เลย จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 77 พานท้าย เข้าพระอังษา และพระพาหา ล็อคแน่น เมื่อแนบพระปรางลงไป ศูนย์หน้าจนถึงศูนย์หลัง ก็จะ ปรากฏในจอพระจักษุ... ลั่นไก่ได้ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:08:00 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ทรงพร้อม... แม้จะดูพระอิริยาบทเหมือนสบายๆ แต่นี่คือ พร้อมลั่นไกค่ะ พระดัชนีประทับแตะไกแล้ว จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เมื่อยามต้องเดินป่า เข้าถิ่นทุรกันดารในยุคแรก ในหลวง ก็ทรงสะพายพระแสงปืนด้วยพระองค์เอง พร้อมด้วยเครื่องยังชีพ เบื้องต้นตามรูปแบบทหาร โดยมีเจ้าฟ้าชาย (พระยศในขณะนั้น) โดยเสด็จพระราชดำเนิน ในฉลองพระองค์ เครื่องหลัง และพระแสงปืนด้วยองค์เองเช่นกัน จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ทรงฝึกซ้อม และทดสอบ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 81 รูปนี้แอบปลื้มสมเด็จฯ ทรงพระสิริโฉมด้วยพระฉวีผุดผ่อง พระเกศามุ่นมวยงดงาม พระพักตร์จิ้มลิ้มพริ้มเพรา... แต่ท่าประทับพระแสงปืนนั้น... เข้มแข็ง ไม่เหยาะแหยะ กดพานท้ายเข้าพระพาหา ล็อค ด้วยพระอังษา แนบพระปรางลงบนพระแสงปืน... ถูกต้องตามการใช้ และท่าทางไม่มีหวั่นกลัวเลย จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 82 จบด้วยภาพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กดพระปรางซ้าย ลงแนบพระแสงปืน (แสดงว่าเล็งได้ทั้งสองด้าน) สายพระเนตร ไม่เป็นอุปสรรคใดๆ ในพระองค์... จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ดูภาพแล้วก่อให้เกิดความมั่นใจภูมิใจอีกแง่ ในหลวงของเรา มิได้เป็นเพียงกษัตริย์นักพัฒนาเท่านั้น หากต้องเป็นนักรบ หรือเป็นผู้ใช้อาวุธพระองค์ย่อมสามารถ ผู้มอบภาพชุดนี้ และอยู่ในบางเหตุการณ์ ตอบสั้นๆ เมื่อเราสองคนถามว่า “ในหลวงยิงแม่นไหม” (ถามกันเป็นภาษาชาวบ้าน) คำตอบอย่างหนักแน่นก็คือ “แม่น” ทรงพระเจริญ เครดิตอีกรอบ บล็อกป้าหนอนครับ http://ววว.bloggang.com/viewdiary.php?id=baa500&month=12-2006&date=05&group=1&gblog=16 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:11:55 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ภาพจากบล็อกป้าหนอนครับ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 85 จากบล็อกป้าหนอนครับ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เครดิตบล็อกป้าหนอนอีกรอบครับ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 14:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ทรงพระเจริญ จากคุณ : แต้วสุดา - [ 23 มิ.ย. 52 15:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 เห็นพระองค์ท่านแล้วรู้สึกว่ามีกำลังใจที่จะใช้ชีวิตสุ้ต่อไปคะ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 15:13:03 จากคุณ : oofly - [ 23 มิ.ย. 52 15:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 89 พระอารมณ์ขันของสมเด็จพระเทพฯ โดย ... วิลาศ  มณีวัต เข้าจุฬาฯ ชั่วโมงแรกก็เจอดี นิสิตจุฬาฯ ตื่นเต้นกันทุกคน  เมื่อทราบข่าวที่ค่อนข้างแน่นอนว่า สมเด็จเจ้าฟ้าพระองค์นี้จะทรงสอบเข้าจุฬาฯ  เพื่อจะทรงศึกษาในคณะอักษรศาสตร์ ไม่เฉพาะแต่ที่ตึกอักษรศาสตร์เท่านั้น ทางคณะวิทยาศาสตร์  คณะวิศวกรรมศาสตร์ คณะบัญชี  ตลอดจนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์  ต่างก็คอยเฝ้าดูเหตุการณ์ว่าสมเด็จเจ้าฟ้า พระองค์นี้จะทรงวางพระองค์อย่างไรกับอาจารย์และกับเพื่อนนิสิตด้วยกัน ข้อสำคัญใครจะกล้าเข้าใกล้พระองค์ท่าน  บางคนถึงกับลงทุนซักซ้อมการเพ็ดทูล แบบราชาศัพท์กันระหว่างเพื่อนฝูง และแล้ววันแรกในชีวิตนิสิตหญิง  ซึ่งเป็นสมเด็จเจ้าฟ้าพระองค์แรกของจุฬาฯ ก็มาถึง อาจารย์ในคณะอักษรศาสตร์ก็ตื่นเต้น แต่ในวันแรกของการเปิดเทอมแรกของปีใหม่ ทุกอย่างและทุกคนดูจะวุ่นวายชุลมุนกันไปหมด โดยเฉพาะนิสิตปีที่ ๑  ห้องเรียนอยู่ที่ไหนก็ยังไม่ทราบ สอบถามกันให้วุ่นวาย วิชาแรกในวันนั้นของนิสิตอักษรศาสตร์ปีที่ ๑  คือวิชาวรรณคดีละครพูด ซึ่งจะต้องเข้าเรียนรวมกันทั้งชั้นในห้องใหญ่ ... ใหญ่จริง ๆ นักเรียนปีหนึ่งแม้ว่าจะมาจากโรงเรียนต่าง ๆ  ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็จับกลุ่มกันเฉพาะที่มาจากโรงเรียนเดียวกัน  ก็เลยคุยแข่งกันเป็นกลุ่ม ๆ เสียขรมแซดไปหมด  อาจารย์ศักกดิ์ศรี  แย้มนัดดา อาจารย์ผู้สอนเข้ามาในห้องแล้ว  นิสิตใหม่ก็ยังไม่รู้จักเกรงใจ ท่านอาจารย์ต้องนั่งรออยู่เป็นเวลาถึงห้านาที  เพื่อจะให้เงียบ แต่ก็เปล่า ... ไม่ได้ผล ... ไม่มีทีท่าว่าจะเงียบ อาจารย์ศักดิ์ศรีจึงตัดสินใจว่า  จะต้องเทศนาสั่งสอนอบรมเรื่องระเบียบ วินัยกันเสียแล้ว  เรื่องเรียนอย่าเพิ่งเลยเพราะนิสิตยังขาดสมาธิ สอนไปก็จับอะไรไม่ได้ อาจารย์เลยเทศน์เสียเกือบครี่งชั่วโมง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า  เอ๊ะ  สมเด็จเจ้าฟ้าก็ต้องอยู่ในกลุ่มนี้ ในห้องนี้แน่  พยายามกวาดสายตาดูก็ไม่เห็นเพราะมีนักเรียนมากมาย นั่งหน้าสลอนไปหมด  จนจำไม่ได้ว่าใครเป็นใคร พวกนิสิตใหม่ตกใจ  ที่อาจารย์ไม่ยอมสอนในชั่วโมงแรก  เอาแต่อบรมเรื่อง ระเบียบวินัย  ต่างซุบซิบกันว่าอาจารย์คนนี้ดุจังเลย สำหรับทูลกระหม่อมนั่นทรงตกพระทัย  เพราะตอนอยู่ที่โรงเรียนจิตรลดา ไม่เจอะเจออาจารย์ดุแบบนี้ ทรงบ่นกับพระสหายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ว่า "พอเข้าชั่วโมงแรกก็เจอดีเลยทีเดียว" แต่ไม่ทรงขุ่นเคืองพระทัย  ทรงเห็นว่าการรักษาระเบียบวินัยในห้องเรียน เป็นสิ่งจำเป็น  แม้นักเรียนจะเป็นผู้ใหญ่แล้วก็ไม่ควรละทิ้งระเบียบเช่นนี้ พระอาจารย์ศักดิ์ศรี  แย้มนัดดากล่าวถึงทูลกระหม่อมว่า  ทรงเป็นผู้เพียรกล้า ในการแสวงหาวิชาความรู้  ทรงตักตวงอย่างไม่รู้จักอิ่ม  ลำพังการเรียน เฉพาะชัวโมงที่ลงทะเบียนไว้ก็กินเวลาสัปดาห์ละไม่น้อยอยู่แล้ว และยังจะมีงานที่จะต้องทำมาส่งอาจารย์อีก  เพื่อน ๆ บ่นกันว่าปีแรกนี้เรียนหนัก เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องบ้าง  เซ็งบ้าง  ตามแต่จะบ่นกันไปกระปอดประแปด แต่ทูลกระหม่อมไม่ทรงบ่นเลย  มีแต่จะคิดเรียนโน่นเรียนนี่เพิ่มเติมอยู่เสมอ อย่างไม่ทรงรู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย  ทรงสนุกกับการเรียน  เรียนวิชาปีหนึ่งแล้ว พอว่างก็แอบไปเข้าห้องเรียนชั้นปริญญาโทขอฟังกับเขาด้วย เพราะทางมหาวิทยาลัยไม่ห้ามพวกปริญญาตรีจะเข้าฟังของพวกปริญญาโท ก็ไม่มีกฎห้ามแต่อย่างใด  แต่อาจารย์ศักดิ์ศรีบอกว่า  สามสิบปีทีสอนมา ไม่เคยมีนักศึกษาปริญญาตรีเข้ามาแอบฟังการสอนชั้นปริญญาโทเลย เพิ่งมีคราวนี้แหละ  จึงเป็นที่กล่าวขวัญถึงกันมากในหมู่คณาจารย์ แต่ในหมู่นิสิตคณะอื่นนั้น  โจษขานกันแต่ว่ามีบุญตาได้เห็นทูลกระหม่อม แล้วหรือยัง  จนมีนิสิตช่างสังเกตแนะให้ว่า  "คนไหนไว้เปียยาวก็คนนั้นแหละ" เครดิต http://ววว.our-teacher.com/our-teacher/article/3%20idea/4-sirindron.htm จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คราวหนึ่ง  ในการเสด็จเยี่ยมราษฎรทางภาคเหนือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี  ได้ทรงแวะประทับ ค้างคืนที่หน่วยราชการแห่งหนึ่ง  ซึ่งทรงคุ้นเคยกับบรรดาพนักงานเจ้าหน้าที่ เพราะได้เคยเสด็จไปประทับที่นั่นมาสามสี่ครั้งแล้ว คราวนี้ทางหน่วยราชการมีเวลาเตรียมตัวรับเสด็จค่อนข้างนาน จึงเตรียมต้นไม้ไว้ให้ทรงปลูก  อันเป็นประเพณีที่นิยมปฏิบัติกัน ทั้งในต่างประเทศและในประเทศไทย  เท่ากับเป็นการเน้นให้ ประชาชนได้รู้สึกถึงคุณค่าของต้นไม้ ต้นไม้ที่หน่วยราชการแห่งนั้นเตรียมไว้ให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงปลูก  ได้แก่  ต้นมะขามหวานเพชรบูรณ์  ซึ่งยกย่องกันว่าเป็นพันธุ์มะขามหวาน รสดีที่สุดและราคาแพงที่สุด ทรงมีพระราชกระแสรับสั่งกับท่านผู้อำนวยการหน่วยงานแห่งนั้นว่า "ให้ปลูกมะขามหรือ ... นี่คงจะเห็นฉันตัวโค้ง ๆ งอ ๆ เหมือนมะขามหรือไง?" ท่านผู้อำนวยการถึงกับสั่น  ครั้นกุมสติได้  จึงกราบบังคมทูลพระกรุณาว่า "พระราชอาญาไม่พ้นเกล้าฯ  มะขามนั้นเป็นไม้ใหญ่ที่แข็งแรงคงทน อายุยืนมาก  ก็ประสงค์ว่า  อยากจะเห็นใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ทรงพระเจริญมีพระชนมายุยืนนาน  เป็นที่พึ่งแก่ปวงข้าพระพุทธเจ้า และราษฎรชาวบ้านให้นานแสนนานพะย่ะค่ะ" ถึงวาระสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ   สยามบรมราชกุมารี จะทรงปลูกบ้าง  ต้นไม้ที่หน่วยราชการแห่งนั้นจัดเตรียมไว้คือ  ต้นส้มโอ สมเด็จพระเทพฯ รับสั่งด้วยพระพักต์ยิ้มแย้มสดชื่นว่า "นี่คงจะเห็นฉันอ้วนตุ๊สมเป็นส้มโอล่ะซี ..." ท่านผู้อำนวยการหน้าซีด  นึกเคืองอยู่เหมือนกันที่ลูกน้องฝ่ายจัดหา ช่างกระไรไปเลือกเอาส้มโอมา  นิ่งคิดหาทางออกอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกลั้นใจรีบกราบบังคมทูลว่า "พระราชอาญาไม่พ้นเกล้าฯ  ที่น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมให้ทรงปลูกส้มโอ ก็เพราะชาวบ้านอำเภอนี้ถือว่าส้มโอ คือ บ่อเงินบ่อทองพะย่ะค่ะ ... ปี ๆ หนึ่งทำเงินเป็นสิบ ๆ ล้าน  ขึ้นชื่อว่าส้มโอ  จังหวัดไหน ๆ ก็สู้ของที่นี่ไม่ได้  เป็นสมบัติอันล้ำค่ำทางการเกษตรพะย่ะค่ะ ... ก็อยากจะให้พระบารมีคุ้มเกล้าฯ  อย่าให้ส้มโอที่อื่นมาแย่งเอาตำแหน่ง ยอดส้มโอไปจากที่นี่พะย่ะค่ะ" รับสั่งต่อด้วยพระอารมณ์ขันว่า "รับรองต้องตุ้มต๊ะตุ้มตุ้ยเหมือนคนปลูก" พระดำรัสประโยคนั้นรู้กันไปทั่วทั้งจังหวัด  คุณลุงคุณป้าคุณย่าคุณยาย น้ำหูน้ำตาไหล  ปีติปลาบปลื้มว่าทรงเป็นกันเองกับชาวบ้านจริง ๆ ไม่ถือพระองค์เลย  และทรงมีพระอารมณ์ขันอย่างนึกไม่ถึง ยังเล่าขานกันต่อมาอีกหลายปี  เพราะเมื่อใครไปเห็นต้นส้มโอนั้น เจ้าหน้าที่ผู้รักษาดูแล  ก็จะเล่าให้ฟังด้วยความชื่นชมโสมนัส และซาบซึ้งในพระเมตตาคุณของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีอย่างไม่เสื่อมคลาย จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:19:03 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ทรงพระเจริญพระพุทธเจ้าข้า จากคุณ : กุ้งบก - [ 23 มิ.ย. 52 15:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 92 น้ำตารื้น รักในหลวง ทรงพระเจริญ จากคุณ : แง้วแง้ว - [ 23 มิ.ย. 52 15:22:11 A:10.100.1.20 X:203.209.101.239 TicketID:117372 ]

ความคิดเห็นที่ 93 โดย วิลาศ  มณีวัต  เช่นเคย สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ  สยามบรมราชกุมารี ทรง "กล้าสู้"  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอาจารย์ศักดิ์ศรีเข้มงวดและดุ  เมื่อมีการแบ่ง กลุ่มย่อยฝึกเขียนภาษาไทยออกเป็นสิบกลุ่ม  พระสหายหลายคนบอกว่า "ไปอยู่กลุ่มอื่นดีกว่า  กลุ่มอาจารย์ศักดิ์ศรีดุจะแย่"  แต่ทูลกระหม่อมกลับ เลือกเข้ากลุ่มอาจารย์ยอดดุ  ทรงพอพระทัยที่จะอยู่ในกลุ่มอาจารย์ดุและเข้มงวด เพราะทรงเชื่อว่าอาจารย์คงจะกวดขันการเรียนภาษาไทยของพระองค์ท่าน ได้ดีกว่ากลุ่มอื่น ๆ นักเรียนกลุ่มนี้ถ้าเขียนภาษไทยไม่เข้าท่า  ผิดสำนวนผิดความหมาย ผิดตัวสะกด  ก็ต้องโดน "ขึ้นกระดาน" กันเป็นประจำ  อาจารย์จะแจงสี่เบี้ย ว่าผิดตรงไหน  ควรแก้ไขอย่างไรให้เป็นภาษาไทยที่ดี  บางคนถูก "ขึ้นกระดาน" บ่อย ๆ เข้าก็รู้สึกอาย  แอบบ่นว่า "เข้ากรุ๊ปผิดเสียแล้วเรา" แต่ทูลกระหม่อมไม่เคยทรงบ่นเลย  ทรงอดทนแบบถึงไหนถึงกัน ไม่ยอมแพ้  จนในที่สุดในตอนสอบก็ทรงผ่านไปได้ด้วยคะแนนยอดเยี่ยม เวลาสอบ  โปรดใช้ปากกาเส้นใหญ่  ถ้าเขียนผิดจะทรงใช้ยางลบ ลบแล้วลบอีก  แต่พอเห็นใกล้จะหมดเวลาจะต้องส่งกระดาษคำตอบแล้ว ก็จะเลิกใช้ยางลบ  แต่ใช้ปากกาขีดฆ่า  แล้วเขียนคำใหม่ลงไปเลย ทรงตรวจทานกระดาษคำตอบอย่างพระทัยเย็น  และก็ไปส่งตอนกระดิ่ง หมดเวลาทุกครั้ง  ไม่เคยรีบส่งก่อนจะหมดเวลาเลย ในการวางพระองค์กับอาจารย์นั้น  จะทรงทำความเคารพครูบาอาจารย์ก่อนเสมอ อาจารย์ ดร. ศักดิ์ศรี  แย้มนัดดา  เขียนเล่าไว้ว่า  ท่านเคยเดินขึ้นบันได ห้องโถงตึกอักษรศาสตร์ ๑  ขึ้นไปชั้นบน  ผมนึกภาพนี้ออก เพราะตอนผมเรียนบัญชีจุฬาฯ  ก็เรียนที่ตึกนี้  เดินขึ้นเดินลงบันไดวันละหลายหน ท่านอาจารย์ศักดิ์ศรีมัวแต่ตามองดูขั้นบันไดทีละขั้น  กลัวจะสะดุดหกล้ม ได้ยินเสียงนิสิตหญิงพูดดัง ๆ ว่า "สวัสดีค่ะ .. อาจารย์"  แล้วก็เดินสวนทางลงไป ท่านอาจารย์ก็ตอบโต้โดยมิได้เงยหน้าขึ้นดู "ฮื่อ ... สวัสดีจ้ะ" แต่พอเหลียวกลับไปดูว่าใครเป็นคนทักเมื่อตะกี้นี้ก็ใจหายวาบ เพราะผู้ที่เดินอมยิ้มลงบันไดไปนั้น  ก็คือ ... สมเด็จเจ้าฟ้าสิรินธร อาจารย์ศักดิ์ศรี  แย้มนัดดา เล่าว่า  โดนเข้าแบบนี้อีก ๒-๓ ครั้ง ตอนขึ้นบันไดเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด เลยทำให้ทูลกระหม่อมทรงสนิทสนมกับอาจารย์ผู้นี้มาก คราวหนึ่งเสด็จกลับจากอีสาน  ทรงเข้าห้องช้ากว่าเพื่อน ก็ต้องเข้าไปประทับนั่งแถวหน้าสุด  ทรงค้นกระเป๋าใบใหม่อยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หยิบห่อของยู่ยี่ห่อหนึ่งส่งให้อาจารย์  พร้อมกับตรัสว่า "ของฝากจากอีสานค่ะ" ของฝากนั้นคือ  ขนมตุ้บตั้บ  อันมีชื่อเสียงของอีสาน  ซึ่งทรงซื้อมาจากอุดร ทำเอาอาจารย์ศักดิ์ศรีตื้นตันใจเป็นล้นพ้น  น้ำพระทัยนี้จะตรึงตราอยู่ในใจ อาจารย์ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขออนุญาตปาดช่วยคุณด่วนโพสต์รูปได้มั๊ยครับ จากคุณ : กุ้งบก - [ 23 มิ.ย. 52 15:23:08 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อัจฉริยะในเชิงสร้างสรรค์ ศิลปะเริ่มฉายแสง โดย  วิลาศ  มณีวัต ความเป็นอัจฉริยะของมนุษย์เรา  เป็นเรื่องของสิ่งแวดล้อม หรือกรรมพันธุ์  ได้เป็นที่ถกเถียงกันในหมู่ปราชญ์มาช้านาน สำหรับผู้เขียนเองเชื่อว่า  สิ่งแวดล้อมและการอบรมในวัยเด็ก ย่อมจะมีส่วนมีอิทธิพลอยู่บ้าง  แต่กรรมพันธุ์หรือความสืบเนื่องทางสายเลือด จากบุพการีนั้นสามารถที่จะส่งผลรุนแรง  สืบทอดมาถึงบุตรได้ ดังมีตัวอย่างให้เห็นอยู่บ่อย ๆ บิดาของจอห์น  ฮุสตัน  เป็นนักแสดงระดับศิลปินก็สืบทอดมาถึงจอห์น  ฮุสตัน ได้ ทำให้เขามีความรัก  ลุ่มหลงโลกของการแสดงมาแต่เด็ก  จนเขาได้เป็นผู้กำกับ มือหนึ่ง  ได้รับรางวัลตุ๊กตาทองจากฮอลลีวูด  และแล้วจอห์น  ฮุสตัน ก็สืบทอด ความเก่งฉกาจอันนั้นต่อมายังลูกสาวของเขา  คือ อันเจลิกา  ได้สำเร็จอีกเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ได้พิสูจน์ความสามารถในการแสดง  ได้รับรางวัลตุ๊กตาทองทันให้บิดาได้ เห็นและชื่นใจ ในบางกรณี  การสืบทอดอัจฉริยะทางสายเลือดอาจกระโดดข้ามตอนไปบ้าง ชั้นลูกยังมาไม่ถึง  แต่ไปสืบต่อถึงเอาในชั้นหลาน  ดังในกรณีของปราชญ์เบอร์ทรันด์  รัสเซลส์ ปู่ของเขาเป็นนายกรัฐมนตรีอังกฤษผู้ปราดเปรื่อง  ชั้นลูกยังไม่แสดงความเป็นอัจฉริยะ ให้ปรากฎ  แต่พอถึงชั้นหลาน คือ เบอร์ทรันด์  รัสเซลส์  ความเป็นอัจฉริยะยอดคน ก็สำแดงเด่นชัดขึ้นมา  เขาเป็นนักคิดที่เด่นที่สุดแห่งยุค  มีแนวคิดอิสระ และเป็นไปเพื่อสันติภาพและความอยู่รอดของมนุษยชาติ  มิไยสังคมที่เน่าเฟะ ทั้งในอังกฤษและอเมริกา จะพยายามต่อต้านและบีบกดรังแก  โดยเอาตัวเบอร์ทรันด์  รัสเซลส์ ไปเข้าคุกถึงสองครั้ง  แต่เขาก็ดันทะลุฟันฝ่าออกมาได้ด้วยความเป็นอัจฉริยะ จนได้รับรางวัลโนเบลไปทางด้านวรรณคดี ความเป็นอัจฉริยะของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้ฉายแสงออกมาเป็นครั้งแรกในระหว่างที่ยังทรงศึกษาอยู่ในโรงเรียนจิตรลดา ด้วยการเริ่มแต่งเพลงชื่อ  สัมตำ  ซึ่งคนธรรมดา  สติปัญญาธรรมดา อายุเพียงเท่านั้นย่อมจะแต่งไม่ได้  การที่จะสามารถแต่เพลงขนาดนั้นได้ จะต้องมีองค์ประกอบเข้มข้นสองอย่าง คือ ต้องมีอารมณ์ขันอย่างเอกอุ แทนที่จะทรงคิดแต่งเพลงดวงจันทร์ หรือ วันฟ้าสวย  กลับทรงคิดเอา "ส้มตำ" มาแต่ง  แสดงถึงพระราชหฤทัยที่รักสามัญชน  ต่อไปภายหน้าจะเป็นที่รักของ ชาวบ้านทั่วประเทศ  และองค์ประกอบข้อสอง  ก็คือ  การที่จะ "ปรุง" ส้มตำ ให้เป็นเพลงขึ้นมาได้นั้น  จะต้องมีแววอัจฉริยะทางดนตรีอย่างพิเศษอยู่ในสายเลือด คือ สืบทอดความเป็นศิลปินนักแต่งเพลงมาจากทูลกระหม่อมพ่อนั่นเอง อารมณ์ขันนั้นย่อมเกิดจากการคิด  การมองที่ละเอียดกว่าคนอื่น ๆ เป็นที่ทราบกันในหมู่ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ว่า  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีพระราชอารมณ์ขันอย่างเยี่ยม  ทรงมองบุคคลและเหตุการณ์อย่างละเอียด ทะลุปรุโปร่ง  และด้วยพระเมตตา  จึงได้ทรงอบรมให้พระราชโอรสและพระราชธิดา รู้จักใช้ความสังเกตอย่างละเอียดลออมาตั้งแต่ทรงพระเยาว์  แม้กระทั่งเวลากลางคืน ก็ยังทรงสอนให้รู้จักสังเกตดวงดาวบนท้องฟ้า ทางด้านสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ  จะทรงดูแลวางพื้นฐาน วัฒนธรรมไทยให้  โดยให้ทูลกระหม่อมอ่านวรรณคดี  ยืนโรงอยู่สามเรื่อง คือ พระอภัยมณี  อิเหนา  และรามเกียรติ์  โดยเฉพาะเรื่องอิเหนานั้น รับสั่งว่าคำกลอนไพเราะ  ให้ลูกท่องให้ขึ้นใจ เช่น  "ว่าพลางทางชมคณานก โผผกจับไม้อึงมี่"  เนื่องจากได้ทรงอ่านกลอนเพราะ ๆ มาแต่เด็กนี่เอง ทูลกระหม่อมจึงชอบเรียนวรรณคดีไทยและชอบแต่งกลอน เด็ก ๆ ทุกคนย่อมชอบฟังนิทาน  การเล่านิทานให้ลูกฟังเป็นวิธีการอบรมปลูกฝัง นิสัยที่ดีอย่างหนึ่ง  ทุกชาติจึงต้องมีหนังสือนิทานสำหรับเด็ก  เพื่อให้เด็กสนุกสนาน เพลิดเพลินและรับเอาคติธรรม  เรื่องความสุจริต  การทำดีได้ดี  การช่วยเหลือเผื่อแผ่ แก่คนอื่น ๆ  ให้ค่อย ๆ ซึมเข้าไปในความนึกคิดที่รวมกันขึ้นมาเป็นอุปนิสัย และบุคลิกภาพ  สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงตระหนักถึงความสำคัญ ของนิทาน  จึงทรงเลือกนิทานสนุก ๆ จากหนังสือมาเล่าให้ฟัง  บางครั้งก็เป็น นิทานชาดกในพุทธศาสนา  บางทีก็ทรงเล่าเรื่องจากประวัติศาสตร์ ประวัติบุคคลสำคัญและความรู้รอบตัวอื่น ๆ  และเพื่อให้สนุกยิ่งขึ้น เมื่อจบรายการแล้วก็จะทรงทบทวนโดยให้มีการตอบปัญหา ถ้าตอบถูกก็จะมีรางวัลให้หนึ่งบาท  อันการเล่านิทานของสมเด็จแม่นั้น ทรงมีศิลปะปรุงแต่งให้มีรสชาติตื่นเต้น  โดยการเน้น  ระบายสี หยิบยกเอาประเด็นที่น่าสนใจขึ้นมาเล่าถึงขนาดที่ว่า "ทูลกระหม่อมพ่อยังโปรดฟัง" และมีการแถมท้ายให้ตื่นเต้นด้วยการทรงเล่าเรื่องผีซึ่งสมเด็จพระเทพฯ ได้ทรงวิจารณ์ว่า "แต่ก่อนนี้พี่เลี้ยงไม่ยอมเล่าเรื่องผี  พอไปโรงเรียนเพื่อน ๆ ก็มาหลอก สมเด็จแม่ท่านว่า  ถ้ามานั่งอธิบายว่าผีไม่มี จ้างก็ไม่เชื่อ  ท่านจึงสำทับโดยการ เล่าเรื่องผีที่น่ากลัวกว่าให้เข็ด" อีกข้อหนึ่งที่สมเด็จแม่ทรงดูแลมากก็คือ  ด้านพลานามัยและมารยาทการนั่งโต๊ะ สำหรับพลานามัยหรือการออกกำลังกายนั้น  จะทรงมอบหมายให้ทูลกระหม่อมดูแลสนาม ถอนหญ้าแห้วหมูและคอยตัดต้นข่อยที่ดัดเป็นรูปต่าง ๆ  พอตกค่ำ ขึ้นมาเสวย ก็เป็นเวลาที่จะทรงอบรมในเรื่องการนั่งโต๊ะอาหารแบบฝรั่ง ด้วยการอบรมที่ดีพร้อมทุกด้านดังกล่าวนี้  เมื่อถึงวาระที่ทูลกระหม่อมจะทรงเข้าศึกษาที่ รร. จิตรลดา  จึงตั้งต้นเรียนได้ดีและก้าวหน้าในการศึกษาไปได้อย่างรวดเร็ว เพราะมีพื้นฐานดีอยู่แล้ว ขณะที่ทรงศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมต้นที่ รร. จิตรลดานี่เอง  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จะเสด็จพระราชดำเนินทรงดนตรีที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ  ประสานมิตร ขณะกำลังเตรียมรายการเพลง  ทูลกระหม่อมก็ทรงบ่นขึ้นว่า "จะร้องเพลงอะไรก็มีคนจองไว้แล้วทั้งนั้น... ถ้าจะต้องแต่งเพลงเสียเอง" ข้อความนี้ถึงพระเนตรพระกรรณ  ก็ได้มีพระราชกระแสลงมาว่า  ให้ทูลกระหม่อมแต่งเพลง สำหรับร้องเองเพลงหนึ่ง  ระหว่างนั้นเมื่อทรงว่างจากการท่องตำราเรียน ก็โปรดการเข้าครัว  ทำอาหารเป็นงานอดิเรก  และอาหารจานโปรดก็คือส้มตำ เพราะทำได้ง่าย ๆ  เครื่องปรุงไม่มีอะไรพิสดารมากนัก  แต่รสแซบดี จึงได้ทรงเกิดความคิด  นำเอาตำราทำส้มตำมาเรียงร้อยให้คล้องจองกัน คงจะแบบเดียวกับสุนทรภู่เคยเอารายชื่ออาหารมาเรียงร้อยให้ไพเราะคล้องจองกันว่า "อิมัสมิงริมฝั่ง อิมังปลาร้า กุ้งแห้งแตงกวา อีกปลาดุกย่าง ช่อมะกอก  ดอกมะปราง เนื้อย่าง  ยำมะดัน ข้าวสุกค่อนขัน  น้ำมันขวดหนึ่ง น้ำผึ้งครึ่งโถ  ส้มโอแช่อิ่ม ทับทิมสองผล เป็นยอดกุศล  สังฆัสสะเทมิฯ" ส่วนเพลงชาวบ้านชื่อ "ส้มตำ" ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี  มีเนื้อร้องว่าดังนี้ "ต่อไปนี้จะเล่า         ถึงอาหารอร่อย คือสัมตำกินบ่อย       รสชาติแซบจัง วิธีการก็ง่าย             จะกล่าวได้ดังนี้ มันเป็นวิธี                วิเศษเหลือหลาย ไปซื้อมะละกอ           ขนาดพอเหมาะเหมาะ สับสับเฉาะเฉาะ          ไม่ต้องมากมาย ตำพริกกับกระเทียม      ให้ยอดเยี่ยมกลิ่นอาย มะนาวน้ำปลาน้ำตาลทราย     น้ำตาลปี๊บถ้ามี ปรุงรสให้เยี่ยมหนอ       ใส่มะละกอลงไป อ้ออย่าลืมใส่                กุ้งแห้งป่นของดี มะเขือเทศเร็วเข้า          ถั่วฝักยาวเร็วรี่ เสร็จสรรพแล้วซี            ยกออกจากครัว กินกับข้าวเหนียว           เที่ยวแจกให้ทั่ว กลิ่นหอมยวนยั่ว            น่าน้ำลายไหล จดตำราจำ                   ส้มตำลาวเอาตำรามา ใครหม่ำเกินอัตรา           ระวังท้องจะพัง ขอแถมอีกนิด                แล้วจะติดใจใหญ่ ไก่ย่างด้วยเป็นไร           อร่อยแน่จริงเอย" แม่ครัวบ้านผู้เขียน (วิลาศ  มณีวัต)  ได้ฟังเพลงนี้แล้วก็อด วิจารณ์ในฐานะผู้ชำนาญการทำส้มตำไม่ได้ว่า "ตอนที่มันสนุกถึงใจนะเจ้าคะ ... ก็ตอนที่ร้องว่า 'สับสับ  เฉาะเฉาะ' นั่นแหละ ... มองเห็นภาพกำลังปรุงส้มตำจริง ๆ เลย ..." เพลงนี้ปรากฎว่าแพร่หลายออกไปอย่างรวดเร็วจนบริษัทสร้างภาพยนตร์รายหนึ่ง ได้ทูลขอพระราชทานอนุญาตนำเอามาตั้งเป็นชื่อเรื่องภาพยนตร์เรื่องใหม่คือเรื่อง "ส้มตำ" การแต่งเพลงจึงกลายเป็นความสนุกอีกอย่างหนึ่งของพระองค์  ต่อมาในขณะประทับเครื่องบิน ออกจากไทยไปอิหร่าน  ก็ได้ทรงแต่งเพลงปลาทองเถา ยามเสด็จไปพักผ่อนหน้าร้อนริมทะเลที่หัวหิน  เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๐  ก็ได้มาอีกเพลง  ชื่อ "อกทะเล"  มีเนื้อร้องว่าดังนี้ "นี่ก็ล่วงเวลาเห็นช้าแล้ว พระจันทร์แคล้วหลบลี้หนีหน้าหาย ได้ฟังเพลงร้องเล่นเย็นใจกาย เย็นพระพายพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยเรียง ได้อยู่ใกล้ใจคลายทุกข์เป็นสุขศรี จนดนตรีที่ได้ยินจะสิ้นเสียง ตัวจากไปใจยังอยู่เป็นคู่เคียง คอยมองเมียงพบกันวันหน้าเอย" จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 96 พระบรมฉายาลักษณ์รูปนี้อยู่บนหัวนอนผมครับ จากคุณ : กุ้งบก - [ 23 มิ.ย. 52 15:27:05 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ตอนเห็นภาพนี้ในทีวีผมน้ำตาไหลเลยครับ ดีใจที่พระองค์ท่านทรงหายจากประชวรแล้ว จากคุณ : กุ้งบก - [ 23 มิ.ย. 52 15:29:06 ]

ความคิดเห็นที่ 98 หนึ่งในหลายภาพที่พสกนิกรชาวไทยไม่ค่อยเห็นได้บ่อยนัก ทั้งในด้านภาพวาดฝีพระหัตถ์ และภาษาที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ได้ทรงพระอักษรในบทดอกสร้อย ได้แก่ “ภาพที่ช้างตัวหนึ่งกำลังยืนสองขา ยื่นงวงเอื้อมออกไปเพื่อกินใบไผ่ที่อยู่ในระดับสูงกว่าตัวช้าง โดยที่ช้างตัวดังกล่าวได้ถูกล่ามด้วยปลอกขาและโซ่” และลายพระหัตถ์ที่พระองค์ได้ทรงพระอักษรเป็นบทดอกสร้อยนั้นปรากฏข้อความดังนี้             “ช้างเอ๋ยช้างพลาย       ร่างกายกำยำล่ำสัน       กินไผ่ใบดกตกมัน       ดุดันโดยหมายว่ากายโต       มนุษย์น้อยนักหนายังสามารถ       เอาเชือกบาศคล้องติดด้วยฤทธิ์โง่       อย่าถือดีดังช้างทำวางโต       จะยืนโซติดปลอกไม่ออกเอย” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 99 “ช้างเอ๋ยช้างพลาย      ร่างกายกำยำล่ำสัน      กินไผ่ใบดกตกมัน      ดุดันโดยหมายว่ากายโต      มนุษย์น้อยนักหนายังสามารถ      เอาเชือกบาศคล้องติดด้วยฤทธิ์โง่      อย่าถือดีดังช้างทำวางโต      จะยืนโซติดปลอกไม่ออกเอย” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 100 นอกจากข้อคิดในเรื่อง “อย่าถือดีทำวางโตเหมือนดังช้าง” แล้ว ยังมีภาพฝีพระหัตถ์และอักษรลายพระหัตถ์ในบทดอกสร้อยในโปสการ์ดอีกหลายแผ่นที่ได้เตือนสติให้ผู้อ่านมีความขยันหมั่นเพียร และพึ่งพาตัวเอง มิให้รอการช่วยเหลือโดยที่เกียจคร้าน ดังตัวอย่างเช่น ภาพฝีพระหัตถ์ที่แสดง “เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยกมือไหว้ขออาหาร น้ำ ปลา ฯลฯ จากพระจันทร์ที่กำลังยกมือมาอุดหูของพระจันทร์เอง” สำหรับบทดอกสร้อยลายพระหัตถ์ประกอบภาพนี้ได้แก่             “จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า       ใครขอข้าวขอแกงท้องแห้งหนอ       ร้องจนเสียงแห้งแหบถึงแสบคอ       จันทร์จะรอให้เราก็เปล่าดาย       ยืมจมูกท่านหายใจเห็นไม่คล่อง       จะหาช่องเลี้ยงตนเร่งขวนขวาย       แม้นเป็นคนเกียจคร้านทานกรีดกราย       ไม่มัวหมายจันทร์เจ้าอดข้าวเอย” เครดิต http:agerดอทco.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9480000132839 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ในด้านความสามัคคี ความขยัน และการต่อสู้นั้น ทรงได้วาดภาพฝีพระหัตถ์เป็นรูปมดแดงและรังมดแดงที่อยู่ใกล้กับผลไม้ โดยที่ได้ทรงพระอักษรบทดอกสร้อยดังนี้             “มดเอ๋ยมดแดง       เล็กเล็กเรี่ยวแรงแข็งขยัน       ใครกล้ำกรายทำร้ายถึงรังมัน       ก็วิ่งพรูกรูกันมาทันที       สู้ได้หรือมิได้ใจสาหัส       ปากกัดก้นต่อยไม่ถอยหนี       ถ้ารังเราใครกล้ามาราวี       ต้องต่อตีทรหดเหมือนมดเอย” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:32:37 ]

ความคิดเห็นที่ 102 “มดเอ๋ยมดแดง      เล็กเล็กเรี่ยวแรงแข็งขยัน      ใครกล้ำกรายทำร้ายถึงรังมัน      ก็วิ่งพรูกรูกันมาทันที      สู้ได้หรือมิได้ใจสาหัส      ปากกัดก้นต่อยไม่ถอยหนี      ถ้ารังเราใครกล้ามาราวี      ต้องต่อตีทรหดเหมือนมดเอย” จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ตุ๊กแก จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ตุ๊กแก . จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 105 คิดถึงสมเด็จพระพี่นางครับ โดยส่วนตัวเคยได้ถวายการรับใช้พระองค์ท่านอยู่ 2 งานครับ เข็มกลัดพระราชทานจากพระองค์ท่านผมเก็บเอาไว้บนหิ้งครับ ว่างๆก็เอาลงมาเพื่อจะได้นึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ ขอพระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัย จากคุณ : กุ้งบก - [ 23 มิ.ย. 52 15:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ทรงพระเจริญ !!! จากคุณ : kookcool~ - [ 23 มิ.ย. 52 15:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 107 องค์โสมพระพักตร์ละม้ายคล้ายคลึง องค์สิริวัณวรี จริงๆค่ะ คห.12 กับ 18 เนี่ย ใช่เลย อ่านแล้วอ่านอีก ไม่มีเบื่อจริงๆค่ะ องค์ภา น่ารักดีนะคะ เป็นนางรำตั้งแต่เด็กๆเลย ชอบรูป คห 71 ค่ะ ดูมีความสุขดี สัมผัสได้ถึงความรัก ความอบอุ่นค่ะ ปล.ราชาศัพท์มั่วๆค่ะ แหะๆ @^v^@ จากคุณ : สาวน้อยสุดน่ารัก - [ 23 มิ.ย. 52 15:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 108 สมเด็จพระเทพฯ ทรงเป็นราชินีกุลพระองค์หนึ่งที่พสกนิกรรักและศรัทธามากด้วยเหตุผลที่เห็นได้ชัดเจน เช่น การที่พระองค์ท่านทรงดำรงพระองค์ง่ายๆเรียบง่าย แย้มพระสรวลง่ายจนทำให้ผู้พบเห็นพลอยสบายใจและมีกำลังใจ แต่เบื้องหลังพระอริยาบถสบสบายๆนั้น สมเด็จพระเทพฯเป็นเจ้านายที่ทรงงานหนักและทรงมีพระราชกรณียกิจหลากหลายเกินพรรณา ถึงกระนั้นพระองค์ทรงมีพระอารมณ์ขันที่ทำให้ผู้ได้ยินได้ฟังอย่างเบิกบานไม่รู้สึกอึดอัด     ดร.บุษกร กาญจนจารี  อดีตพระอาจรย์ที่ปรึกษาของสมเด็จพระเทพฯเเล่เรียนจบจากคณะอักษรศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเช่นเดียวกับสมเด็จพระเทพฯเล่าว่า เวลาอยู่คณะท่านสนุกมากค่ะ เช่นทรงฟังเล็คเชอร์ไปแล้วก็ทรงวาดการ์ตูนสมุดของท่านจะเต็มไปด้วยการ์ตูนทรงวาดเป็นหน้าอาจารย์ก็มี เช่น อาจารย์ฉลวย ซึ่งขึ้นชื่อว่าดุมากทรงวาดหน้าอาจารย์ แล้วก็ทรงวาดการ์ตูนต่างๆ นกฮูก สนู้ปปี้ เป็นต้น ขณะทรงรับการศึกษาอยู่ที่คณะอักษรศาสตร์จุฬาฯ สมเด็จพระเทพฯทรงเป็นที่รักของเหล่านิสิตอาจารย์เพราะพระองค์ท่านทรงมีน้ำพระทัยกับทุกคนไม่ว่าจะเป็นเหล่ามิตรสหาย รุ่นพี่รุ่นน้องหรือแม้กระทั่ง นักการภารโรงหรือแม้แต่เด็กชายที่ขายขนม เพียงทราบว่าพวกเขาไม่สบายท่านก็ส่งคนตามไปถึงบ้าน ไปสืบหาบ้านพาไปรักษา เด็กคนหนึ่งเป็นสารพัดโรคท่านก็ทรงรับไว้ในพระราชูปถัมปภ์   ท่านทรงใช้ชีวิตเหมือนนิสิตธรรมดา เช่นวิ่งจากตึกหนึ่งไปอีกตึกหนึ่ง ห้องทรงประทับส่วนพระองค์ทรงประทับเป็นพียงห้องเล็กๆ ในหลวงทรงมีรับสั่งผ่านทางอธิบดี มาถึงท่านคณบดีว่าไม่โปรดให้ถวายการต้อนรับเป็นพิเศษ หากไม่มีการจัดห้องเล็กๆและธรรมดาถวายเลยก็จะมีผู้ไป คอยมุงชมพระบารมีกันจนไม่มีบรรยากาศส่วนพระองค์และเพื่อให้ทานมีที่ทรงพระพระอักษรเงียบๆ             รุ่นน้องคนหนึ่งเคยเล่าให้ฟังว่า สมเด็จพระเทพฯทรงซื้อฝรั่งดองเทียมมี่ประจำ เทียมมี่จะเก็บเงินที่ทรงซื้อไว้บูชาส่วนแขกขายถั่วทานโปรด รับสั่งให้ร้องเพลงให้ฟังก่อนไม่งั้นไม่ทรงซื้อ อาบังก็ร้องไม่ยอมหยุด              เจออารย์ท่านใดสมเด็จพระเทพฯทรงไหว้ทุกคนทรงมีพระอารมณ์ขันมากมายอาจารย์บางคนเกรงพระบารมีจึงคอยหลบท่าน ท่านก็ทรงวิ่งดักหน้าดักหลังทรงไหว้จนได้         คัดลอกมาจากคอลัม วังวนชีวิต ของดารณี สุนทรนนท์ จากหนังสือ ย้อนรอยกรรม ของคุณอาทรงพล มากชูชิต  (ศิษย์วัดบางพระ) เครดิต http://ววว.bp.or.th/webboard/index.php?action=printpage;topic=8403.0 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:42:12 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ทรงเยี่ยมไข้ด้วยภาพการ์ตูนฝีพระหัตถ์ที่ทำให้คนไข้ยิ้มออก โดย  วิลาศ  มณีวัต ภาพฝีพระหัตถ์ภาพนี้ได้พระราชทานแก่ ดร. กานดา  ณ ถลาง พระอาจารย์ที่ปรึกษา  ในขณะที่ได้เสด็จฯ ไปเยี่ยมที่บ้าน ดร. กานดา ที่สุขุมวิท ซอย ๑๘  ซึ่งตอนนั้นอาการป่วยของ ดร. กานดาค่อนข้างจะน่าเป็นห่วงแล้ว เพราะตับอักเสบและท่อน้ำดีอุดตัน  และเมื่อผ่าตัดท่อน้ำดี  ก็พบว่าเป็นมะเร็งที่หัวตับอ่อน ด้านใน  แต่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ  สยามบรมราชกุมารี  ก็ทรงหวังว่าการ์ดเยี่ยมไข้ ใบนี้คงจะช่วยให้พระอาจารย์ยิ้มได้บ้าง  เป็นภาพฝีพระหัตถ์ที่แสดงถึงพระอารมณ์ขัน อีกแง่หนึ่งของพระองค์ ทรงรักพระอาจารย์ท่านนี้มาก  ระหว่างที่ ดร. กานดาป่วย  ได้เสด็จฯ ไปเยี่ยมเป็นการ ส่วนพระองค์ถึง ๗ ครั้ง  และทุกครั้งทรงมีแต่เรื่องที่ชวนให้เพลิดเพลินเจริญใจมาเล่า พระราชทานคนป่วย บางครั้ง ดร. กานดาก็ฉวยโอกาสถวายงาน  ถวายความเห็นเกี่ยวกับปริญญานิพนธ์ของพระองค์ท่าน ทุกครั้งที่เสด็จฯ เยี่ยม  ได้พระราชทานดอกไม้  อาหารที่ชอบและไม่แสลง  เหนือสิ่งอื่นใด คือน้ำพระทัยเอื้ออาทรอันหาที่เปรียบมิได้  ดร. เอกวิทย์  ณ ถลาง  ผู้สามีกล่าวว่า "คุณนุ้ย (ชื่อเล่นของ ดร. กานดา)  มีความสุขมากทุก ๆ ครั้งที่เสด็จ  และจะสบายใจต่อมา อีกหลายวัน  นายแพทย์ผู้วินิจฉัยโรคเคยคาดคะเนไว้ว่า  คุณนุ้ยจะมีชีวิตอยู่ได้ประมาณหกเดือน หลังการผ่าตัดและพบว่าเป็นมะเร็งแล้ว  แม้โรคร้ายจะรุกเร้ารุนแรงขึ้นตามลำดับเพียงไรก็ตาม ด้วยพระบารมีปกเกล้าฯ  ปรากฏว่าเธออยู่มาได้เกือบเก้าเดือน..." เครดิต http://ววว.arunsawat.com/board/index.php?topic=509.msg2946 จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 110 หมาต้มเค็มและซุปตุ๊กแกของยูนนาน โดย  วิลาศ  มณีวัต เมื่อเสด็จถึงยูนนาน  ท่านผู้ว่าฯ มณฑลยูนนานได้จัดอาหารคาวหวาน ชั้นเยี่ยมยอดมาถวาย  รวมทั้งหมาต้มเค็มซึ่งในเนเขียนไว้เป็นภาษาอังกฤษว่า braised dog meat  ในโต๊ะเสวยนั้นมีคนปีจอถึงห้าท่าน  คือ คุณพูนเพิ่ม  ไกรฤกษ์ ท่านผู้หญิงมณีรัตน์  บุนนาค  ท่านประธานกรมมการปฏิวัติและภรรยา  และอาจารย์สารสิน ต่างคนต่างก็มีเหตุผลแยบคายที่จะไม่ขอรับประทานเนื้อหมา  โดยท่านผู้หญิงมณีรัตน์อ้างว่า เป็นคนปีจอ  จึงไม่ยอมรับประทานหมา  ท่านผู้หญิงสุประภาดา  เกษมสันต์  บอกว่า เป็นคนรักหมา  ถึงแม้จะไม่ใช่คนปีหมา  แต่ก็ไม่อยากจะกินหมา  "ส่วนคนอื่นนั้น  แม้จะปีหมา ข้าพเจ้าก็เห็นเคี้ยวหมาตุ้ย ๆ"  ทรงเล่าไว้ในหนังสือด้วยพระอารมณ์ขัน  "ตัวข้าพเจ้าเอง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ได้กินหมา  (อย่างเป็นทางการ)  จึงไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควร" ทรงเล่าต่อไปถึงประสบการณ์ครั้งแรกว่า "ครั้งแรกนั้นข้าพเจ้าได้รับประทาน (เนื้อหมา)  ตอนที่ไปโครงการชลประทาน แถว ๆ จังหวัดเชียงราย  มีพวกฮ่อเขาไปซื้อหมาของอีก้อ  แล้วต้มเค็มกับเครื่องยาจีน ซึ่งเขาบอกว่าแพงมาก  ตอนนั้นข้าพเจ้ารับประทานไป ๕ ชิ้น  รู้สึกว่าไม่อร่อยเป็นพิเศษ เพราะเนื้อหมามีลักษณะคล้าย ๆ เนื้อหมู  มีมันมากกว่า  แล้วเหนียวด้วย  เนื้อหมาทีจีนอร่อยดีมาก ไม่เหนียว  รสกลมกล่อม  ข้าพเจ้าจึงรับประทานหมดจาน  คนที่ดีใจว่าได้รับประทานหมาอีกคน คือคุณหมอดนัย  คราวที่แล้วรู้สึกว่าเสียเปรียบข้าพเจ้าเพราะไปออกหน่วยแพทย์เสียอีกทางหนึ่ง ผู้ที่ไม่ยอมรับประทานหมาอีกคนคือป้าจัน  เพราะไปเห็นหมาดำกระดุกกระดิกอยู่เรื่อย ๆ ท่านผู้ว่าฯ อธิบายว่า  สุนัขที่ใช้ต้องมีอายุ ๕-๖ เดือน  เป็นหมาดำถึงจะดี "สิ่งที่รับประทานกับหมาดำ  เป็นซุปที่เขียนไว้ในเมนูว่า 'ซุปไก่ตุ๋นในหม้อ'  ต้องอธิบายนิดหน่อยว่า หม้ออันนี้เป็นหม้อพิเศษ  ซึ่งใช้ทำไก่อัด (ทั้งตัว)  ใคร ๆ เช่น ป้าไล  ตุ๋ย  ต่างซื้อกันใหญ่ ท่านผู้ว่าฯ กระซิบว่า  นี่ไม่ใช่ไก่  แต่เป็นตุ๊กแก  ข้าพเจ้าเป็นคนสำคัญก็ได้กินมากหน่อย คนอื่น ๆ ได้กินแต่น้ำซุปหรือเนื้อไก่เท่านั้นแหละ  ไม่ใช่ตุ๊กแกจริง ๆ  ว่าแล้วก็หันไปสั่งลูกน้อง ให้เลือกเฉพาะตรงที่เป็นตุ๊กแกมาให้ข้าพเจ้าถึงสองถ้วย  เนื้อตุ๊กแกในซุปนี้ไม่ค่อยน่าเกลียด เขาลอกหนังออกหมดแล้วหั่นเป็นท่อน ๆ  ที่มีขาติดเขาก็ตัดออก  ท่านผู้ว่าฯ อธิบายวิธีรับประทาน ว่า  กระดูกตุ๊กแกก็รับประทานได้  แต่ขอให้เคี้ยวละเอียด ๆ  ให้รับประทานมาก ๆ เพราะเป็น ประโยชน์ต่อร่างกาย  ช่วยระบบประสาทและแก้หืด  กล่าวพลางสั่งลูกน้องว่าอะไรอีกไม่ทราบ ลูกน้องคนนั้นหายไปและกลับมาพร้อมกับตุ๊กแก (เป็น ๆ) ตัวหนึ่ง  ผูกติดไม้มาส่งให้ข้าพเจ้า ตั้งแต่เกิดมาข้าพเจ้าก็ไม่เคยจับตุ๊กแก  รู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามันน่าเกลียดน่ากลัว  ในกระบวนสัตว์ ต่าง ๆ ให้น่าเกลียดแสนน่าเกลียด  เช่น  ไส้เดือน  กิ้งกือ  หนอน  แม้แต่บุ้งก็เคยจับ  กลัวอยู่สอง อย่างคือ  ตุ๊กแกกับคางคก  วันนั้นเลยลองจับตุ๊กแก  เขาเตือนว่าอย่าจับตุ๊กแกที่ปากเพราะมันดุมาก อาจจะกัดเอาได้  ให้จับที่ตัวตุ๊กแก  ที่เขาเอามาให้ดูนั้นตัวไม่โตมากนัก  ยาวประมาณคืบหนึ่ง เป็นสีเทา  หนังเรียบกว่าตุ๊กแกบ้านเรา  ตาสีเหลือง  เมื่อข้าพเจ้าดูเสร็จแล้วเขาก็เอาไปโชว์ตาม โต๊ะต่าง ๆ  ภุชงค์ถึงกับเอาแว่นขยายขึ้นมาส่อง  ได้ความว่ากสิณให้ตุ๊กแกอ้าปากและตรวจดูคอ แอ๋วจัดการขอตุ๊กแกมาให้กสิณเลี้ยง  ซึ่งกสิณก็ได้แก้มัดแล้วเอาไปปล่อยไว้ที่ก้อนหิน ตกลงกสิณเป็นคนเดียวที่ได้ทำบุญในวันวิสาขบูชา  โดยการปล่อยตุ๊กแกแทนการปล่อยนก ปล่อยปลาแบบธรรมดา ๆ  ตุ๊กแกนี้เป็นของแพงราคาตั้ง ๕-๖ หยวน  เล่นเอาข้าพเจ้าอยากขาย ตุ๊กแกส่งออกนอก  เมื่อข้าพเจ้าเด็ก ๆ ได้มีโอกาสไปเมืองอังกฤษ  เห็นตุ๊กแกขายในร้านขายสัตว์ ราคาแพงถึงตัวละสองปอนด์  เล่นเอาอยากขายตุ๊กแกอยู่พักหนึ่ง  ได้ทราบว่าอีสานมีคนจับตุ๊กแก ส่งขายนอกประเทศเหมือนกัน" จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ทรงพรรณนาต่อไปเพื่อเป็นการับรองคุณภาพและรสชาติของตุ๊กแกยูนนานว่า "รสชาติของตุ๊กแกนี่ดีมาก  คล้าย ๆ ไก่แต่เนื้อละเอียดกว่า  ไม่ทราบว่าตุ๊กแกของ ข้าพเจ้าที่เมืองไทยจะอร่อยหรือเปล่า  ตัวของข้าพเจ้าโตมาก  ตัวสีออกฟ้า ๆ มีจุดสีแสด" ที่รับสั่งถึง "ตุ๊กแกของข้าพเจ้า" คงจะหมายถึงตุ๊กแกที่อยู่ประจำในวังสวนจิตรฯ ทรงอธิบายประกอบการเสวยตุ๊กแกว่า "การกินอะไรประหลาด ๆ นี้  เป็นส่วนหนึ่งของการเจริญสัมพันธไมตรี  เราได้รับการอบรมว่า   การไปต่างประเทศทุกครั้งเป็นราชการ  ไม่ได้ไปเที่ยวเล่น  ฉะนั้นก็ไม่มีสิทธิอยากทำอะไร ไม่อยากทำอะไร  ไปหรือไม่ไปต้องแล้วแต่เจ้าภาพ  หน้าที่ของเราคือเป็นตัวแทนของประเทศ ที่จะนำเอาความปรารถนาดีของชาวไทยไปสู่ประเทศเจ้าภาพและของประเทศเจ้าภาพสู่ประเทศไทย พร้อมทั้งหารือแลกเปลี่ยนความรู้และความร่วมมือบางประการเท่าที่จะทำได้... "สำหรับประเทศจีนนี้  การต้อนรับของเขาก็เหมือนคนไทยรับแขก  คือ  ดูแลทุกข์สุขของเราทุกอย่าง และไม่ได้บังคับขู่เข็ญแต่ประการใด  ผู้ทีกินหมาและตุ๊กแกก็ด้วยสมัครใจ  ไม่ได้มีใครคะยั้นคะยอให้ ชิมเหมือนบางแห่ง "ตอนกลางคืนหมาเห่าจนดึก  ข้าพเจ้าใจหายแทนหมา  กลัวจะถูกกินพรุ่งนี้! "พูดถึงหมา  ป้าไลบอกว่า  ไม่ควรเรียกว่าหมาต้มเค็ม  ควรเรียกว่าหมาพะโล้  เพราะใส่เครื่องพะโล้ กลิ่นหอม ๆ  ถ้าต้มเค็มก็ไม่ใส่กลิ่น  ป้าไลปรารภว่าหมานี่อร่อยจริง ๆ  หมูนี่ยิ่งเคี่ยวยิ่งแข็ง แต่หมานุ่มดี" เรื่องหมาและตุ๊กแกนี้  เป็นประเด็นหยอกล้อกันอยู่หลายวันในขบวนตามเสด็จ จึงได้ทรงสรุปด้วยพระอารมณ์ขัน  ปิดรายการครึกครื้นช่วงนี้ว่า "เรื่องหมาและตุ๊กแกนี้  ข้าพเจ้าถูกพรรคพวกโจมตีหาว่าไปบอกคนจีนให้จัดให้รับประทาน บางคนบอกว่าตั้งแต่ออกจากปักกิ่ง  ไม่มีความสุขใจเลย  เป็นความสัตย์จริงว่า ข้าพเจ้ามิได้ไปสั่งใครอย่างนั้นเลย  เพียงแต่พูดเล่น ๆ เรื่องการกินตุ๊กแกเท่านั้น  สังเกตดู ฝ่ายจีนที่มากับเราจากปักกิ่ง  ไม่มีใครอยากรับประทานสัตว์สองชนิดนี้เลย  ดูเหมือนว่าจะเป็น อาหารของคนใต้โดยเฉพาะอย่างยิ่งยูนนาน" จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ลูกภารโรงมาเฝ้า ม.จ. สุภัทรดิศ  ดิศกุล ทรงเล่าต่อว่า "มีเด็ก ๆ ลูกภารโรงและคนแถวนั้นมาเฝ้า  มาแวดล้อม  ท่านก็แจกขนม เด็กพวกนั้นก็ติดใจ  ดังนั้นเวลาเสด็จมา  พวกนั้นจะมารับเสด็จ  ก็เก็บ ดอกไม้แถวนั้นนั่นเองมาถวาย  ท่านก็รับ  มีบางคนที่ยากจนท่านก็ทรง อุปถัมภ์  ท่านรับสั่งถามว่า  'นี่เข้าโรงเรียน  เรียนหนังสือหรือยัง' บางคนก็ทูลว่า 'ยัง'  ท่านรับสั่งถามว่า 'ทำไม'  เด็กก็ทูลตอบว่า 'พ่อยากจน'  บางทีท่านก็ทรงสั่งให้ไปเรียน  ออกค่าเล่าเรียนพระราชทาน "ปีแรกเวลาเรียน  ท่านเสด็จไปเรียนที่ตึกสถาปัตย์  เพราะตึกโบราณคดี ยังสร้างไม่เสร็จ  เขาก็ถวายให้ท่านประทับห้องปรับอากาศ  ทรงเรียนใน ห้องปรับอากาศ  ท่านรับสั่งว่า  'อยากจะเรียนเหมือนนักศึกษาธรรมดา' ดังนั้น  พอตึกโบราณคดีเสร็จ  เขาก็ย้ายท่านมาเรียนตึกโบราณคดี  มาทรง เรียนห้องธรรมดาที่มีแต่เพียงพัดลม "พอท่านสอบรูปผมตก  ผมก็ปากไม่ดี  ผมก็เที่ยวคุยให้ใครต่อใครฟังว่า สมเด็จพระเทพฯ สอบรูปผมตก  คงมีคนไปกราบทูลท่าน  ท่านก็ต่อว่าผม ว่า 'สอบรูปท่านอาจารย์ตก  แม่ค้าขายของรู้ตั้งแต่ท่าพระจันทร์ไปจนถึง บางลำภู' ผู้ฟังทูลถาม:  "ถ้าจะเขียนลงในหนังสือจะน่าเกลียดไหม" ม.จ. สุภัทรดิศ  ดิศกุล:  "ไม่น่าเกลียด  ให้เขียนลงได้ว่าสอบรูปตก  แต่ว่า ต้องทรงทำรายงานด้วย  และเมื่อรวมกันเข้าก็ได้  เพราะคะแนนวิชาของ ผมคิด ๕๐ : ๕๐" ผู้ฟังทูลเสริม:  "ควรจะแสดงถึงปุถุชนว่า พลาดได้บางอย่าง" ม.จ. สุภัทรดิศ  ดิศกุล:  "เมื่อผมฉลองอายุ ๖๐  ท่านไม่ทรงสบาย แล้วท่าน ทรงมีลายพระราชหัตถ์  พระราชทานว่า  'ไม่สบาย  มาไม่ได้'  และทรงวาด รูปมาพระราชทาน  วาดเป็นรูปช้างกำลังนอนห่มผ้าอยู่ในเตียง  และงวงชู ของขวัญขึ้นมา  ข้างล่างทรงเขียนว่า 'ถวายท่านอาจารย์'  ผมใส่กรอบไว้ใน ห้องทำงาน  เป็นรูปสี  ท่านทรงเขียนเอง  และระบายสีเสร็จ  ท่านโปรดช้าง" จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ทรงเป็นเลขาฯ ประจำของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว "ท่านทรงสนพระทัยของโบราณ... ทรงนำความรู้เรื่องจารีตโบราณ มาใช้ในกิจการต่าง ๆ  งานท่านมาก  มีคนอยากตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ของ ท่าน  ท่านยังรับสั่งว่า  'ต้องขอแก้ไขเสียก่อน'  จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้แก้ แม้ว่าจะทรงเปรื่องปราด  แต่ว่าพระราชภารกิจอย่างอื่นมีอยู่มาก ทำให้ท่านไม่สามารถจะทรงใช้วิชาความรู้ที่ได้เรียนมาอย่างเต็มที่ ทรงเป็นเลขานุการประจำของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ทรงเรียน การสำรวจ  ชลประทานน้ำท่วม  ทำหมดทุกอย่าง  ศึกษาทุกด้าน ทรงเรียนที่ AIT ด้วย "มีคนพูดว่าสมเด็จพระเทพฯ ทรงชอบบรรทมหลับเวลาเสด็จงาน ความจริงไม่ทรงหลับหรอก  ทรงเคลิ้ม ๆ ไปเท่านั้น  เพราะทรงตื่น ได้ทันเวลาทุกที  มีคนแก้แทนว่า  'เมื่อกี้ว่าจะทูลอะไร  เห็นท่าน กำลังพักพระเนตร'  ท่านตอบว่า  'ไม่ใช่หรอก  หลับเลย' "ท่านไม่ได้เสด็จมาในวันเกิดผมอายุครบหกสิบดังที่กล่าวมาแล้ว ผมพิมพ์หนังสือถวายท่าน  แต่งเป็นกลอนข้างหน้า  ถวายพระพรว่า "ถวายพระพรทูลกระหม่อมจอมประชา ไร้โรคาประสบสุขทุกสมัย อย่าประทับเอนพระองค์ทรงหลับใน ดุจดังใจข้าพระพุทธเจ้าน้อมเกล้าฯ เทอญ" "ต่อมาได้เข้าเฝ้า  ท่านตรัสว่า  'ไอ้พรนั้นน่ะ  ใช้ไม่ได้เลย'  พระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงทราบ  เสด็จพระราชดำเนินมาพระราชทาน ปริญญาที่มหาวิทยาลัยศิลปากร  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จ สมเด็จพระเทพฯ ก็เสด็จมา  ทรงหลับพระเนตรอีก  พระบาทสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวทรงถามว่า 'อาจารย์ห้ามไม่ให้หลับหรือเปล่า' สมเด็จพระเทพฯ ทูลตอบว่า  'ห้าม... ห้ามเป็นกลอน' พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า  'แล้วหลับเป็นกลอนหรือเปล่า' "สมเด็จพระเทพฯ กับผมยั่วเย้ากันได้  ไม่ทรงถือสา  วันก่อนคือวันฉัตร มงคล  ทรงอุ้มหลานมา  (พระธิดาสมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภรณฯ)  ทรงอุ้มมา และโปรดให้เอาพระเก้าอี้มาตั้งข้าง ๆ  แล้วก็ทรงดูแลหลาน  เวลาพระสวด ก็ไม่ทรงหลับ  ไม่งั้นท่านรับสั่งเองว่า 'พระสวด  พระฝรั่ง  พระไทย หลับทั้งนั้น'  แต่วันนี้ไม่ทรงหลับ  พอผมเดินผ่านไปก็ทูลว่า  'อัอ - วันนี้ ไม่ทรงหลับ  เพราะว่าทรงเลี้ยงหลาน'  พอผมไปเลี้ยงพระกลับมาเห็นท่าน ประทับอยู่  ท่านรีบรับสั่งบอกว่า  'หลานหลับไปแล้ว  หลานหลับไปแล้ว' "...เวลาท่านทอดพระเนตรเห็นผม  ก็มักเสด็จมารับสั่งด้วย  เมื่อทอดพระ เนตรเห็นที่ไหนต้องคม (ไหว้) ทุกครั้ง  ไม่เคยเลยที่ไม่ทรงคม  ต้องคม ทุกครั้ง  คงเป็นเพราะทรงนับถือว่าเคยเป็นอาจารย์..." จากคุณ : ด่วน พิเศษ - [ 23 มิ.ย. 52 15:51:43 ]

ความคิดเห็นที่ 114 **ทรงพระเจริญ**                 เป็นบุญตาเหลือเกินที่ได้ดู.. จากคุณ : หนูน้อยบนยอดเขาอันหนาวเหน็บ - [ 23 มิ.ย. 52 15:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 115 สุดซึ้ง สุดประทับใจ ยากจะบรรยายได้ ทั้งอ่านไปร้องไห้ไป             "ยิ่งตอนที่พระองค์ท่านอยู่กับพระชนนีแล้ว" ทำให้น้ำตาไหลอาบสองแก้มเวลาอ่าน เพราะความตื้นตัน                                                           เพราะบ้านเมืองไทยอยู่ได้นานมา    ก็เป็นเพราะว่าท่านช่วยป้องกัน     ไทยจึงร่มเย็นเป็นสุขทั่วไป            ไม่ว่าอยู่ไหนของเราชาวไทย     ผูกสามัคคีให้มีทั่วถิ่น                    แหลมทองแผ่นดินจะสุขกว่าใคร     ชาติ ศาสน์ กษัติริย์                      เราจัดเอาไว้     สูงยิ่งสิ่งใด                                 เป็นมิ่งขวัญเอย                                                 ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน จากคุณ : หิ่งห้อยร้อยขา (หมูตัวน้อยๆ ร้อยกิโล) - [ 23 มิ.ย. 52 15:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:17:08 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:16:07 จากคุณ : >> นี่ ห รื อ ม นุ ษ ย์ ? << - [ 23 มิ.ย. 52 16:15:47 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : ปลากระป๋องจอมกวนตัวแสบ - [ 23 มิ.ย. 52 16:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ทรงพระเจริญ ขอบคุณทุกท่านที่นำเรื่องราวดีๆมาทำให้น้ำตาไหลนะคะ จากคุณ : lincyberg - [ 23 มิ.ย. 52 16:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 119 หนูรักในหลวงค่ะ ทรงพระเจริญ จากคุณ : เพื่อนกับแฟนแทนกันไม่ได้ - [ 23 มิ.ย. 52 17:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อยากให้กิ๊ฟ แต่กิ๊ฟหนูหมด ขอบคุณจขกท.ที่นำมาให้ดูกัน ขอพระองค์ทรงพระเจริญ (แก้ไขคำผิด) แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 17:09:15 จากคุณ : ArTimuS - [ 23 มิ.ย. 52 17:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ผมขนลุกทุกทีก่อนดูหนัง เพราะเพลงสรรเสริญพระบารมีและภาพพระกรณียกิจ ของพระเจ้าอยู่หัวยังตราตรึงอยู่ในใจ และทราบซึ้่งยิ่งนัก ทรงพระเจริญ จากคุณ : billynn - [ 23 มิ.ย. 52 17:11:05 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ทรงพระเจริญค่ะ จากคุณ : นางฟ้าเรนเจอร์ - [ 23 มิ.ย. 52 17:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 123 มีความสุขที่ได้ชมภาพ ทรงพระเจริญยิ่งยืนนานทุกพระองค์ จากคุณ : พริมศรีค่ะ - [ 23 มิ.ย. 52 17:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ในหลวงทรงบำเพ็ญตนเป็นตัวอย่างให้พวกเราในหลายๆเรื่อง ถ้าประชาชนของพระองค์ได้ทำตามอย่างท่านได้ในหลายๆเรื่อง พระองค์คงจะดีใจมากกว่าที่ประชาชนของท่านจะมาตั้งกระทู้ยกย่องพระองค์อีก เพราะสิ่งที่ท่านทำไม่ได้หวังให้ประชาชนสรรเสริญ แต่อยากให้เป็นแบบอย่างในการทำความดี แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 18:14:47 จากคุณ : RebmemeR - [ 23 มิ.ย. 52 18:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ทรงพระเจริญ เพคะ รักในหลวงที่สุด จากคุณ : ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า - [ 23 มิ.ย. 52 18:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 126 จากคุณ : ปมปริศนาฆาตกรรมเฉาะ.."ทุเรียน" - [ 23 มิ.ย. 52 18:21:24 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ทรงพระเจริญค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 18:26:42 จากคุณ : sakurasato - [ 23 มิ.ย. 52 18:26:16 ]

ความคิดเห็นที่ 128 รักในหลวงค่ะ ทรงพระเจริญ จากคุณ : NaMeMo - [ 23 มิ.ย. 52 18:29:24 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ทรงพระเจริญๆๆๆๆๆๆ ยิ่งๆขึ้นไปคะ จากคุณ : BZ_plus - [ 23 มิ.ย. 52 19:23:54 ]