ความคิดเห็นที่ 1 หลายๆเรื่องที่ผ่านมา ดูเหมือนว่า พิกซาร์ จะยังไม่สามารถหลุดกรอบการขยายพลอตเล็กพลอตน้อยให้มีความโดดเด่นขึ้นมาได้ ...และก็แทบทุกครั้งนั่นแหละ ที่ทำให้เกิดความเสียดายขึ้นมา ที่น่าจะใช้ความเล็กน้อยของมันให้ดูว่ามีของดีเพิ่มขึ้นมาอีกสักหน่อย ยกตัวอย่างดังเช่น “Toy Story 2” ที่มีซับพลอต คือ การไล่ล่าระหว่าง จักรพรรดิเซิร์ก และ บัซ ไลท์เยียร์ ...มันน่าเสียดายที่ตัวหนังก็อุตส่าห์เล่าเรื่องมันไปอย่างควบคู่กับพลอตหลัก ..แต่เมื่อมาถึงตอน(ต้อง)จบของซับพลอตนี้ มันกลับไม่ส่งผลต่อทิศทางของตัวหนังโดยรวมเอาเสียเลย โดยเฉพาะกับการเล่นอารมณ์หักมุมที่ดูจะมีไว้แค่การหยอกล้อ หนังมหากาพย์สงครามอวกาศเรื่องอมตะก็เท่านั้นเอง หรือจะเอาใกล้ตัวกว่า อย่าง “Wall-E” ที่มีซับพลอต เป็นการหยอกล้อ มนุษย์ ในยุคที่เครื่องจักรครอบงำร่างกายโดยสมบูรณ์ ...แต่ไปๆมาๆ นั่นก็มีเพียงแค่ต้องการจะเสียดสีให้เรารู้สึก มากไปกว่าการจะสร้างสำนึกที่อยากจะเอาชนะเครื่องจักรเป็นที่สุด (แม้ตัวละครกัปตันอ้วน จะทำให้เห็นว่าเราต้องชนะจนได้ ..แต่นั่นมันก็ไม่รุนแรงเท่าไหร่ในความรู้สึกของผม) นอกเหนือไปจากหนังตัวอย่างของ Up ที่บอกให้เรารู้ว่า มีคุณปู่คนหนึ่ง ที่อยากจะนำบ้านลอยขึ้นฟ้า เพื่อท่องเที่ยวไปยังสถานที่ลับแล ที่ไม่เคยมีใครไปถึง นั่นคือ พลอตโดยหลักๆ ..การเพิ่มภารกิจ “หลานปู่กู้อีก๋อย” ขึ้นมาให้เป็นดังพลอตรอง ก็คือ อีกสิ่งที่หนังเต็มๆเลือกจะพูดออกมาเพื่อเติมเต็ม ...ซึ่งก็ดูเหมือนว่า ครานี้มันมีเพื่อทำให้เต็มได้จริงๆ ไม่ได้เหมือนเช่นเรื่องที่ผ่านๆมาของพิกซาร์ ที่แม้จะไม่เบาโหวงซะทีเดียว แต่มันก็ไม่ได้หนักแน่นอย่างเพียงพอ จนน่าจำอะไรเป็นจริงเป็นจังมาตลอด แม้พลอตรองจะยังมีหน้าที่บังคับข่มขู่ไว้ ว่าห้ามข่มพลอตหลักจนไม่ได้เกิด ..และ Up ก็ซื่อสัตย์ที่จะส่งพลอตรองมาซับพอร์ตโดยหลัก เพียงแต่มันก็ดูโดดเด่น และยังจะสอดคล้องกับพลอตหลัก จนกลายเป็นเนื้อเป็นหนังผืนเดียวกัน มากกว่าจะเป็นเพียงชั้นผิวคนละชั้น ที่มีหน้าที่แตกต่างอย่างชัดเจน ผมชอบใจที่หนังนำเรื่องราวของ หลานปู่กู้อีก๋อย มาพัฒนาให้กลายเป็นการผจญภัยที่ให้ทั้งความสนุก แบบน่ารักน่าลุ้น ที่สามารถจะสร้างความผูกพันให้กับคนดูได้ด้วยการฉาบหน้าดรามา เข้ามาในช่วงเวลาที่มันจะนำตรงไปสู่การเปลี่ยนแปลงของคาแรกเตอร์ ที่ส่งผลสะท้อนไปยังพลอตหลักให้เกิดการสะเทือนได้ด้วย ซึ่งพอสถานะของหนังประคองอยู่ระหว่างภาคความตลก ไปพร้อมๆกับการค่อยๆปูพรมให้ตัวละครได้เรียนรู้ในสิ่งต่างๆ จนมาถึงจุดพีคที่จะต้องปฏิบัติ (ประหนึ่งก็คือ หนัง Coming-of-Age นั่นแล) ..การโยนอารมณ์กลับไปหา ส่วนดรามา อีกครา โดยสร้างทางเลือกให้ปู่คาร์ล ต้องเลือกระหว่างพลอตหลัก และพลอตรอง ...คือ การสร้างเงื่อนไขที่น่าสนใจเอาอย่างมากของบทหนัง ที่สามารถโยงใยเรื่องหลัก และเรื่องรอง ให้มาอยู่จุดเดียวกันได้อย่างแนบเนียน เพียงแค่นับมาถึงจุดนี้... พิกซาร์ ก็สามารถเอาชนะข้อจำกัดที่ตัวเองเคยทำไม่ได้มาโดยตลอด เสียที แล้วพอเกินจากจุดนี้ไปแล้ว... ผมต้องยอมรับเลยว่า งานนี้ พิกซาร์ เล่นกับทุกเงื่อนไขอย่างเอาเป็นเอาตาย เสียจริงๆ ถ้าเอากันแต่พลอตหลัก ..มันก็พีคจัดๆ จนน้ำตาล้นเอ่อ โดยความสุข อันถือเป็นไม้ตายที่พิกซาร์ทำได้ดีเด่นเสมอมา แต่ถ้าจับจดกันในพลอตรอง ..มันก็ทำให้เกิดฉากไคลแม๊กซ์แสนสนุกในตอนท้าย ที่ซัดกันเต็มคราบทั้งความจริง และจินตนาการ ปนด้วยความตื่นเต้น โลดโผน ก่อเกิดเป็นรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ที่ส่งให้หนังดูสดใส จี๊ดจ๊าด อย่างถึงที่สุด อีกยังจะแอบทอดต่อไปก่อความซึ้งอีกสักครั้ง ให้กับเจ้าหมูไปรษณีย์ “รัสเซลล์” ที่เคยเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของพลอตรอง ..แต่ในสุดท้าย ก็กลายมาเป็นเสี้ยวใหญ่ๆในความทรงจำของปู่คาร์ล และความประทับใจของเราๆคนดูก็ด้วย ซึ่งนั่นก็ตอบสนองให้เราเข้าใจเลยว่า การจะได้มาซึ่งคำว่า “คู่หูต่างวัย” อย่างสมบูรณ์แบบ ...ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เช่นหนังเรื่องอื่นๆ ที่มาแนวๆนี้ครือกัน มาถึงจุดนี้ ผมคงจะชื่นชมอย่างออกนอกหน้า จนหนังจะลอยทะลุจักรวาลได้เลยแล้วล่ะมั้ง ? ...แต่มันก็ไม่ได้จบลงแค่นี้จริงๆ เพราะนอกเหนือจากการมีบทที่ดีเยี่ยมยอดในมือ พร้อมๆกับการพัฒนามาตรฐานบางอย่างให้ก้าวหน้าไปอีกขั้น ...งานด้านภาพชั้นเทพ ก็คือ สิ่งที่ยอดเยี่ยมอีกอย่างที่ อาจไม่จำเป็นต้องบอก แต่ก็ต้องพูดถึงทุกทีที่เป็นหนังพิกซาร์ แม้โดยส่วนตัวที่ได้ดูแบบฉบับ 3D Digital จะรู้สึกไม่สมดังหวัง อันเนื่องว่า ตัวหนังที่มีมิติด้วยตัวมันเองไม่ได้จำเป็นต้องรองรับเทคโนโลยีอย่างที่เป็นอยู่ หรือเอาที่มีอยู่ก็รีดศักยภาพได้ไม่คุ้มค่า (หากหวังจะดูอะไรที่โผล่ๆผลุบๆ ก็ยิ่งจะผิดหวังเข้าไปใหญ่) แต่ถ้าดูกันที่ความสมจริงสมจัง ก็ต้องยอมรับว่า ภาพที่ออกมาใน Up ยังจะพัฒนาได้อีก ..โดยเฉพาะกับการเน้นสร้างรายละเอียดให้กับวิวทิวทัศน์ป่าเขาลำเนาไพร หรือกระทั่ง แบ๊คกราวนด์กว้างๆของดินแดนที่หายสาบสูญ ซึ่งสวยงามราวกับภาพวาด ล้วนให้ความรู้สึกเสมือนว่าเราได้อยู่ที่นั่นกับตัวละครในเวลานั้นจริงๆ ยิ่งพอได้เห็นภาพสถานที่จริงซึ่งเป็นต้นแบบ ..ก็ยากจะปฏิเสธในสิ่งที่เห็นจากหนังว่า มันไม่จริง! พอมารวมภาพทั้งหมดกับส่วนอื่นๆ ที่เป็นการเล่าด้วยเสียง (ไม่ว่าจะจากการพากย์ที่มีเสน่ห์ การทำเสียงประกอบที่ดูธรรมชาติ หรือว่าดนตรีที่ทำเอาเคลิ้ม) แล้วละก็ ..นับว่า มันดู สมบูรณ์แบบ ทั้งหมดทั้งปวง เลยทีเดียว แต่ที่ผมว่าชม มาเหล่านี้ก็จัดเป็นส่วนได้เปรียบที่เกิดขึ้นมาจากภาษาหนังเสียมาก ...เพราะถ้าว่ากันด้วยภาษาใจเป็นหลักแล้ว คงต้องยกผลประโยชน์ให้กับการออกแบบคาแรกเตอร์ตัวละครต่างๆในเรื่อง ที่ถือว่าครั้งนี้ให้ความใส่ใจอย่างเนี้ยบในทุกๆตัว ...ไม่ว่าใครจะออกมากออกน้อย แทบทุกคนก็ถือว่ามีบทบาท สร้างสีสัน และส่งผลโดยรวมต่อเรื่องราวของหนังก็ยังได้ ซึ่งแม้ว่าโดยปกติแล้ว พิกซาร์จะเป็นเอกทางด้านการสร้างภาพน่ารักเสริมนิสัยน่าชังของบรรดาเหล่าตัวละครในอาณัติของเขามาตลอดกันอยู่แล้ว ...แต่ในแง่ของการทำให้ทุกคนมีความโดดเด่นไม่แพ้กัน แต่ก็ยังแบ่งได้เกิดในซีนเฉพาะ เป็นเรื่องที่ดูยังไม่ค่อยจะมีเรื่องไหนทำได้ถึงสุดๆสักที โดยกับใน Up ที่ดูเหมือนจะเป็นงานเชิงทดลองอีกครั้งหนึ่งของพิกซาร์ (หลังจากปล่อยมาลองเชิงกับ “Ratatouille” และเริ่มท้าทายจริงๆจังๆใน Wall-E) ..ที่พยายามจะเปลี่ยนภาพหนังการ์ตูนของเด็กๆให้กลายมาเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ซีเรียสจริงๆจังๆ ..ก็ยังคงพยายามรักษาภาพลักษณ์บางประการของความเป็นพิกซาร์เอาไว้ได้ภายใต้คาแรกเตอร์ตัวการ์ตูนที่คุณหนูๆจับต้องได้ แต่เมื่องานนี้ ตัวละครเอกดันเป็น คุณปู่ ใส่แว่นกรอบแก่ โชว์หน้าเหลี่ยมและตัวเหี่ยว เสียอย่างนั้น ..แล้วมันจะทำอย่างไรให้คนดูที่เป็นเด็ก ตกหลุมรัก คุณปู่ผู้ดูท่าว่าจะเคร่งเครียดสุดชีวิต คนนี้ได้ล่ะ? นั่นมันก็เลยเป็นการบ้านของพิกซาร์ที่ดูเหมือนจะเคร่งเครียดสุดชีวิตอีกครั้งหนึ่ง ..ซึ่งต้องสามารถทำให้เรื่องที่ดูผู้ใหญ่มากๆใน Up กลายมาเป็นของเคี้ยวได้สำหรับลูกเล็กเด็กแดง และนั่นก็เป็นที่มาให้เกิดมี เจ้าหนูรัสเซลล์ นกอีก๋อย หมาพูดได้ และผู้ร้ายตัวเอ้ ..เข้ามาอยู่ในการเดินทางสุดแสนมหัศจรรย์ของปู่คาร์ล ...ซึ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสูตรสำเร็จที่ขายง่าย ได้คล่องมาตลอด สำหรับพิกซาร์ ที่ชื่นชอบจะครีเอทตัวละครแปลกๆในโลกอุดมคติที่หนังสร้างอยู่เสมอๆ ซึ่งทุกตัวละครประกอบเหล่านี้ล้วนแต่ได้เกิดกันหมด ..แม้กระทั่งกับแก๊งค์ผู้ร้ายที่ดูจะมีมิติเดียวน้อยกว่าใคร ก็ยังทำให้เราเกิดอาวรณ์ผูกพันในอารมณ์สมเพศปนตลกร้ายได้เสียแสบสันต์ แต่เมื่อพิจารณามาถึงตรงนี้ ก็น่าแปลกใจ ที่ความแปลกในโลกอุดมคติของพิกซาร์เช่นที่เป็นใน Up นี้ ..มันดูล้วนแต่น่าเชื่อถือไปเสียหมด ในสายตาผม ทั้งๆที่นั่นที่นี่ มันก็คืออะไรที่เหนือกว่าความเป็นไปได้ ..หรือบ่งชี้ชัดๆว่ามันเป็นหนังการ์ตูนทั้งเพ เพราะถึงแม้ว่าผมจะเคยเข้าใจว่า การดูการ์ตูนจากพิกซาร์ คือ การทำให้เรายังรู้สึกว่าเราอาศัยอยู่บนโลกนี้ อยู่ในมิติเดียวกันกับการเรื่องราวต่างๆนานาได้ ..ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ ดรีมเวิร์คส หรือคู่แข่งเจ้าอื่นๆ ยังไม่สามารถทำให้เราเชื่อได้เท่า แต่ครั้งนี้คงต้องถือเป็นข้อยกเว้นให้ เพราะแค่หนังเลือกจะมาพร้อมกับพลอตที่แปลกประหลาดชวนฝันมาตั้งแต่ต้น ...ผมก็เห็นว่าผมแทบจะไม่ควรใส่ใจในเหตุผลที่เป็นไปได้ ใดๆอีกแล้ว ...นี่เป็นเรื่องที่ผมยกผลประโยชน์ให้ Up ไปเต็มๆ เพราะฉะนั้นแล้วที่ผมเห็นทุกๆอย่างเป็น ความเพลิน ความสนุก ความประทับใจ และความติดตรึงในเรื่องราวของ Up ..ส่วนหนึ่งของมันก็ล้วนเป็นเพราะผมรู้สึกว่าเหมือนได้จับต้อง สัมผัส และกลายเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของครอบครัวลุงคาร์ล เหมือนเป็นความฝัน ผมรู้สึกว่าผมอยากยกใจให้ปู่คาร์ลเป็นฮีโร่ ..ก็เพราะผมไม่เคยมีฝันใดให้นึกถึงคุณปู่ผู้เป็นฮีโร่ของครอบครัวในชีวิตจริง (เกิดมาท่านก็ตายจากไปเสียแล้ว) ผมรู้สึกใจสลายยามที่ย่าแอลลี่จาก ...เหมือนกับที่เมื่อนานมาแล้ว ผมเคยฝันร้ายได้สูญเสียอาม่าไปให้กับโรคชราไป ผมรู้สึกเห็นใจในหนูรัสเซลล์ ...ก็ดังเช่นที่ ผมเคยฝันเห็นตัวของผมอยู่ในสายตาอ้อดออน เว้าวอนคู่นั้น ..ที่อยากจะมีครอบครัวที่ดี เป็นแรงบันดาลใจให้รู้สึกว่าชีวิตของผมมีคุณค่า ผมรู้สึกว่าชีวิตนี้ ..ผมอยากจะมีโอกาสได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ อย่างเช่นที่ คุณปู่และคุณย่าในเรื่องนี้เคยฝันจะทำด้วยกัน ...แม้จะรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ต้องทำ แต่ถ้าเพียงมีอย่างน้อยสักครั้ง ก่อนตาย ผมก็อยากได้ไปเที่ยวที่ไหนสักที่ ที่จะกลายเป็นสวรรค์ในฝันตลอดไป ..ยิ่งถ้ามีคนรักเดินทางเคียงคู่ไปด้วย มันก็คงยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด และที่สำคัญที่สุด ที่ผมว่าผมรู้สึกได้รับยิ่งกว่าการแค่ได้ฝันลอยๆ ..ผมพบว่า ผมได้ตื่น Up ขึ้นมา เจอหนังของพิกซาร์ในฝันที่ผมรอคอยอยู่มาตั้งนานเสียที แม้ฝันที่ว่า มันจะไม่ถึงขั้นว่าต้องได้ยิ่งใหญ่กว่าใครจน มาเป็นอันดับ 1 ในใจ อย่างเช่นที่กำลังเป็นอยู่ก็ตามทีเถอะ ขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง...ครับ เกรด A -> ปล. หนังสั้นปะหน้า "Partly Cloudy" ...เล่ากระทัดรัด ทำสนุก มีสาระดีมากๆ และที่สำคัญ ..ผมก็ชอบมันสุดๆ จากบรรดาหนังสั้นของพิกซาร์ด้วยกันอีกต่างหาก ปล.2 ใครสงสัยว่า ชื่อภาษาไทยของหนังที่ความว่า "ปู่ซ่าบ้าพลัง" มันตั้งขึ้นมาเพื่อการค้า ขอให้มั่นใจว่าคุณคิดถูก ...แต่เมื่อได้ดูจนจบจริงๆ ก็ต้องยอมรับและซูฮกเลยว่า คนคิดชื่อหนังเรื่องนี้ ตีโจทย์ได้แตกละเอียดจริงๆ ขอบคุณครับ รักคนอ่าน แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 13:15:45 จากคุณ : OncE UPoN'-'a MaN - [ 23 มิ.ย. 52 13:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สนุกดีนะเรื่องนี้ เกือบเอาน้ำตาไปจากผมแน่ะ ในช่วงต้นเรื่อง แต่ก็มาฮากับเสียงน้องหมานี่แหล่ะ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : ราชันย์ชุดหมี - [ 23 มิ.ย. 52 13:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Partly Cloudy สนุกที่สุด อิอิ จากคุณ : อภิชาต - [ 23 มิ.ย. 52 14:40:28 A:58.8.244.42 X: TicketID:201623 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เยี่ยมเลยครับ ชอบๆ จากคุณ : bigwores - [ 23 มิ.ย. 52 15:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณมากค่ะ ละเอียดและตรงใจมาก UP เป็นหนังจากพิกซาร์ในรอบหลายปีที่ชอบมากๆ ค่ะ จากคุณ : AlwaysSmiles - [ 23 มิ.ย. 52 17:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตแปะลิงค์ UP... Color Script Video >> http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8002112/A8002112.html ^^ จากคุณ : MaewLaay - [ 23 มิ.ย. 52 17:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ ชอบ จากคุณ : จากใจที่สูญศรัทธากลับมีพลัง - [ 23 มิ.ย. 52 21:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เสียน้ำตาครั้งแรกกับ Partly Cloudy แล้วร้องไห้อีกทีตอนที่ย่าแอลลี่กำลังจะจากไปครับ T-T หลังจากนั้นมันก็ยังมีช่วงที่พอจะเรียกน้ำตาได้อยู่บ้างน่ะครับ แต่ว่ามันบิ้วท์ไม่ถึงแล้ว ^^ เสียไปตอนแรกจนแทบหมดแล้ว มันมาพีคตอนหนังจบและเดินเข้าห้องน้ำึครับ พอนึกถึงเรื่องใน Partly Cloudy  และ เรื่องราวของ คาร์ล และ แอลลี่......ผมกลับนั่งร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่บนชักโครกเสียนี่ T-T ผมชอบ Partly Cloudy ในแง่ของ มิตรภาพ ผมชอบคู่ตุนาหงันคู่นี้ในแง่ของ ความฝัน สัญญา และ ความพยายามครับ ^^ จากคุณ : Xscape - [ 23 มิ.ย. 52 22:21:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบเรื่องนี้ จากคุณ : นกอีก๋อย - [ 24 มิ.ย. 52 01:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอถามนิดนึงนะครับ "กระรอก" นี่มุขมันยังไงอ่ะครับ ไม่เก็ทมุขนี้ จากคุณ : ธารพระพร - [ 24 มิ.ย. 52 18:15:14 ]