ไปอ่านไดพี่คิแล้วชอบมากอ่ะ คือเจเวปละครพี่คิจะจบแล้วมั้ง พี่คิเลยเขียนถึงพ่อแม่
ชอบผู้ชายมีความคิดอ่ะ ^^
-----------------------------------------------------------------------------
credit eng trans : maishampoo@LJ
Koki's j web about father
ผมเคยไม่ชอบท่านมากๆ
ท่านเป็นคนที่เข้มงวดแบบสุดๆ
ตอนที่ผมโดดคลาสเรียนคาราเต้บอกว่าผมปวดท้อง ท่านก็ตีผมคิดว่าผมแสร้งทำ
ท่านน่ากลัวไม่ใช่หรอ
สำหรับสิ่งที่ผมไม่ชอบ(กิน) ท่านไม่ให้ขยับจนกว่าผมจะกินมัน ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงผมจะอาเจียนออกมาระหว่างทาง
ท่านหัวแข็งรับมือยากจริงๆ
แต่ท่านก็เชื่อใจลูกๆของท่านมาก
มีอยู่ครั้งนึงที่ผมเล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆของผม แล้วผมเอาฟุตบอลกลับบ้านโดยบังเอิญ แล้วเพื่อนผมเค้าก็พาพ่อแม่มาที่บ้านแล้วก็กล่าวโทษผมว่าขโมยมันมา
มันไม่ได้แบบว่า ผมเจตนาขโมยมันนะ ดังนั้นผมควรตรงไปตรงมาและซื่อสัตย์เกี่ยวกับมัน แต่ผมก็กลัวพ่อของผมจริงๆ
แล้วท่านก็ถามผมว่า ลูกขโมยมันมาหรอ?
ผมตอบว่า "ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย มันอยู่ที่คนอื่นหรือปล่าว"
แล้วพ่อของผมก็พูดว่า "ลูกของผมบอกว่าเค้าไม่รู้! กลับไปซะ! Fugikenna! (หมายถึงประมาณว่า อย่างี่เง่า)
ผมขอโทษพ่อผมหลังจากนั้น
แล้วร้องไห้แล้วก็กล่าวขอโทษ
แล้วท่านฟาดผมแรงๆที่หัวหนึ่งครั้งแล้วก็ไปขอโทษพร้อมกับผม
ผมไม่มีทางเลือกแต่ก็ซื่อตรง
ผมไม่อยากให้พ่อของผมเป็นคนผิด
และผมเคยเห็นพ่อร้องไห้อยู่ชั่วพริบตาครั้งนึงในงานแต่งงานของพี่ชาย และอีกครั้งตอนที่คุณปู่เสีย
และอีกครั้งตอนที่ผมเป็นเด็กนักเรียนประถม
ดูสิ พวกเค้าไม่มีพื้นที่ในห้างที่ให้เด็กเล่นได้เสมอเลยหรอเนี่ย?
ผมกำลังเล่นอยู่คนเดียวตอนที่แม่ของผมออกไปดูเสื้อผ้าที่ไหนสักแห่ง...
ตอนแรกอ่ะก็มีคนเยอะแยะไปหมดแต่พอผมรู้ตัวอีกที ผมก็อยู่คนเดียวแล้ว
ตามลำพัง มีแค่ กาชากาชา (ชื่อของเล่น)อยู่บนพื้น และตอนนั้นที่ผมหยิบมันขึ้นมา พ่อของเจ้าของก็มา
ผมอยู่ใน MW อย่างแรง (MW = ma ga warui aka ช่วงเวลาที่เลวร้าย )
พ่อเด็กนั่นหาว่าผมขโมยมันแล้วก็โกรธมาก
ดังนั้นผมร้องไห้หนักเลยแล้วก็มองหาแม่ของผม
แล้วเมื่อผมกลับบ้าน ผมก็เล่นกับของเล่นของผมอยู่ที่มุมมุมนึง ดูเหมือนว่าแม่จะบอกพ่อของผมว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วท่านก็เรียกผมให้ไปหา โคจัง~~~~~~
และเมื่อผมไปหาท่าน ท่านกำลังร้องไห้อยู่
ผมมึนงงตอนที่ท่านกอดผมแน่นๆและก็พูดว่า
พ่อขอโทษนะ ถ้าปะป๋าอยู่ที่นั่น พ่อก็คงช่วยลูกได้....พ่อขอโทษ
ถ้าผมเริ่มพูดถึง คงไม่มีจุดจบสิ้นสำหรับมัน
ผมเติบโตขึ้นมองดูที่หลังของพ่อ
ผมเรียนรู้ความสำคัญของการซื่อสัตย์ และการปกป้องสิ่งที่มีค่าสำหรับคุณ
ผมอยากที่จะเป็นพ่อแบบท่าน
ผมไม่คิดว่าผมจะเป็นได้ดีกว่าท่านได้ด้วยซ้ำ
ท่านช่างยิ่งใหญ่
แต่ผมอยากจะเป็นแบบท่าน
เมื่อผมเริ่มแข่งงัดข้อชนะท่าน อกผมมันบีบรัดแน่นเล็กน้อย
เมื่อผมเห็นท่านไม่สบาย ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
ผมไม่อยากให้ท่านเป็นอะไรไป
ผมยังคงอยากจะมองดูที่หลังของท่าน
ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
ผมให้ยืมไหล่ของผมได้ เมื่อคุณเหนื่อยล้า
อย่าวางมาดเข้มแข็งเกินไปนักเลย
แล้ว บางสิ่งแบบนี้ล่ะ
ยิ่งไปกว่านี้มันยาวมากล่ะ มันทั้งหมดเป็นเรื่องส่วนตัว
ขอโทษนะครับ
แต่ผมอยากให้คุณได้รู้ พ่อที่เจ๋งที่สุดของผม
ผมอวดเกี่ยวกับแม่ของผมพรุ่งนี้ได้ม่ะ?
ไม่หรอ?
เจเวปนี้จะจบเร็วๆนี้อีกนิดเดียว งั้นอย่าเข้มงวดนักเลยนะ!
คุณทุกๆคนด้วยนะ พยายามจดจำสิ่งที่วิเศษเกี่ยวกับครอบครัวของคุณ
พ่อแม่น่ะ ไม่มีใครที่ไม่ห่วงใยลูกๆของเค้าหรอกนะ
เพราะว่าคุณเขียนว่า ยืนอยู่ที่ต้นไม้แล้วมองดู แล้วอ่านมันว่า พ่อแม่
*Note: คันจิคำว่า oya ที่แปลว่าพ่อแม่ในภาษาญี่ปุ่น เขียนมาจากคันจิสามส่วนคือ, ki (ต้นไม้), ta (ยืน), mi (มองดู)
ถ้าหากคนอื่นๆทุกๆคนเป็นศัตรูของคุณ พ่อแม่ก็ยังจะยืนอยู่ข้างคุณเสมอ
พวกเค้าจะปกป้องคุณอย่างแน่นอน
-----------------------------------------------------------------------
Koki's j web about mother
เหมือนที่สัญญาไว้ ให้ผมอวดเกี่ยวกับแม่ของผมนะ
คุณแม่เป็นคนที่ปกป้องผมจากพ่อที่น่ากลัวของผม
ท่านจะอยู่ติดกับผมตอนที่พ่อตีผมแล้วก็ตะโกนว่า คุณกำลังทำอะไรน่ะ?
พวกท่านเป็นคู่ที่ปกติจะรู้ว่าจะใช้ไม้อ่อนไม้แข็งอย่างไรดี
ท่านทำงานบ้านอย่างละเอียดถี่ถ้วนทั้งหมด และก็ปกป้องบ้าน
ตรงข้ามกับพ่อที่เข้มงวดกับผม ท่านจะชมอย่างเปิดเผย
ท่านเป็นคนที่เข้าใจงานของด้วยเองอย่างดี
ท่านเป็นคนที่มอบความรักอย่างไม่เห็นแก่ตัวออกมาอยู่เสมอ
ตอนที่ผมเป็นเด็กอนุบาล ผมหลงทางบ่อยๆ และท่านก็จะวิ่งออกตามหาจนกระทั่งมืดแล้วก็ตะโกนร้องว่า โคจัง~~~~ โคจัง~~~~!!! ไม่เขินอายเลย
แต่เมื่อผมอยู่ในวัยต่อต้านระหว่างที่เป็นหนุ่ม ผมเคยทำให้แม่ร้องไห้ครั้งนึง
และเมื่อผมเห็นน้ำตาของท่าน ผมก็คิดว่า อา~~ ผมกำลังทำสิ่งที่น่ารังเกียจจริงๆ
และเมื่อนั้นช่วงต่อต้านของผมก็สิ้นสุดลง
นั่นเป็นสามารถทำไมผมถึงไม่สามารถหันไปจากแม่ของผมได้
ยามที่ผมรู้สึกใจหมดสิ้นเรี่ยวแรง ผมส่งเมลฉบับนึงถึงแม่เมื่อผมถึงที่สุดของความเหนื่อยล้า
ขอบคุณที่เลี้ยงดูผมมาจนถึงทุกวันนี้ แต่ผมทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว
แล้วแม่ของผมท่านก็ตอบกลับมาทันที
ผมคิดว่าท่านคงพยายามอย่างหนัก ทั้งๆที่ไม่คุ้นเคยกับมัน
แม่รู้ว่าลูกกำลังทำงานอย่างหนัก คนบางคนจะเห็นคุณค่าของมันแน่นอน และมันก็จะกลับคืน แต่ถ้าหากว่าไม่มีใครเห็นมัน พวกเราจะเห็น และพวกเราก็จะชื่นชมลูกที่ทำงานอย่างหนักต่อไป
คำของท่านรักษาผม
จริงๆแล้ว จนถึงเดี๋ยวนี้ มันก็ยังอยู่
เมื่อหลายๆสิ่งยากลำบาก ท่านก็จะพูดกับผมว่า มันพอแล้วล่ะ กลับมาบ้านเถอะนะ
ท่านเป็นห่วงครอบครัวทุกๆคน
และบางครั้งท่านสวมทีเชิร์ตของผมโดยไม่ได้รับอนุญาต
ผมเรียนรู้ว่ามันความถึงการรักใครสักคน
ผมเรียนรู้จะรักใครสักคนอย่างไร จะปกป้องใครสักคนอย่างไร และก็สิ่งอื่นๆอีก
มีหลายสิ่งที่ผมเรียนรู้จากพ่อแม่ของผม
รอบๆตัวผมรายล้อมไปด้วยคนที่วิเศษและผมก็สามารถยิ้มได้วันนี้
แน่นอน นั่นรวมถึงคุณทุกๆคนที่สนับสนุนผมด้วย
ขอบคุณและ
ผมรักคุณ
----------------------------------------------------------
พิมผิดเยอะจัง เหอๆๆ ขออภัย
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 16:27:12
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 16:21:08
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 15:54:31
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 15:49:19
แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 52 15:37:18
::::::: เปิดบ้านให้เด็กอยู่ หลังที่ 60 เปิดอก แหวกเสื้อ ล้วงความในใจหนุ่มเจิดของสาวเนิร์ด{แตกประเด็นจาก A7977370}
บ้านเราในคลังกระทู้จ้า 
เจ๊จะให้ผมเตรียมพร้อมพาเจ๊ไปเดทหรือคร้าบบบบบ
สวัสดีพี่น้องหื่น คุณพี่มาแว้ววววววววว งานมาเข้าตอนเย็นซะงั้น ต้องรีบเคลียร์ พรุ่งนี้จะได้ซ่าส์แบบบายใจ
...มันจะหน้าบึ้งทำใมนักหนานะเนี่ย สงสัยจะงอนคุณพี่พักนี้ไม่ค่อยมีเวลาดูแล 
