ความคิดเห็นที่ 1 "มาโต้ ซากุระ" เพศ: หญิง วันเกิด:   2 มีนาคม ส่วนสูง: 156 cm นน: 46 kg (เบาจิง  -*- ) สัดส่วน: B85/W56/H87 หมู่โลหิต: 0   พากษ์โดย: โนริโกะ ชิตายะ  ผลงานในอดีตเด่นๆ ได้แก่ # Kannazuki no Miko (Himeko Kurusugawa) # Kirarin Revolution (Todou Fubuki) # Kurokami (Kuro) # Kyōshirō to Towa no Sora (Himiko) # Maburaho (Raika Naruo) # Maria-sama ga Miteru (Katsura) # Victorian Romance Emma (Colin Jones) พากษ์มิโกะด้วยนะเออ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อดีต เดิมทีเธอเกิดในตะกูลโทซากะ  เป็นบุตรสาวคนที่สองต่อจาก  "โทซากะ ริน"  แต่เธอถูกมอบให้กับตะกูลมาโต้ ซึ่งเป็นตะกูลจอมเวทย์ผู้เป็นพันธมิตรกับโทซากะแต่โบราณเช่นกันตั้งแต่อายุยังน้อย  ซึ่งเหมือนๆกับ ตะกูลจอมเวทย์ทั่วๆไป ที่มีค่านิยมในการเลี้ยงดูลูกหลานว่า  จะเลือกผู้สืบทอดวิชาเวทย์ของตะกูลเพียง 1 คนเท่านั้น เพื่อหลีกเลี่ยงการแข่งขันชิงดีชิงเด่นกันระหว่างตะกูล   โทซากะ โทคิอุมิ ผู้เป็น บิดาได้ตัดสินใจเลือก ริน ผู้พี่เป็นผู้สืบทอดเพราะเห็นว่ามีพรสวรรค์โดดเด่น  ซากุระจึงไม่อาจฝึกฝนวิชาของตะกูลได้ แม้จะมีวงจรเวทย์เทียบเท่าพี่สาวของเธอ....    อย่างไรก็ดีเมื่อ มาโต้ โซเคน  (สกุลเดิมคือ "มาคิริ") ทราบเรื่อง เจ้าตะกูลผู้นี้ได้ขอรับอุปถัมป์ ซากุระ ไว้กับตะกูลมาโต้แทนเพราะทางสายเลือดมาโต้ กำลังมีปัญหาที่ขาดผู้มีคุณสมบัติจอมเวทย์ลงเรื่อยๆ   ซึ่งโทคิอุมิ ผู้พ่อก็เห็นด้วยและยอมตกลง   การตัดสินใจนี้สร้างความปวดร้าวให้กับ  โทซากะ อาโออิ มารดาของเธอเป็นอย่างมากแต่ก็มิอาจขัดขืนได้  ด้วยสถานะที่โทคิอุมิ เป็นผู้มีสิทธิตัดสินใจขั้นเด็ดขาด "โทซากะ ซากุระ" จึงต้องจากบ้าน ครอบครัว และพี่สาวไปสู่ตะกูลใหม่ ตั้งแต่อายุราว 6-7 ขวบเท่านั้นเอง จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องราวของซากุระ ได้รับการพูดถึงตั้งแต่ช่วงสงครามจอกฯ ครั้งที่ 4 ( Fate/zero) ผ่าน "มาโต้ คาริยะ" มาสเตอร์ของเบอร์เซอร์เกอร์ในสงครามครั้งนั้น  -- คาริยะ ผู้มีศักดิ์เป็นลุง และเคยหลงรักอาโออิ เพื่อนสมัยเด็กของเขามาก่อน...รู้สึกเจ็บปวดและแค้นใจตะกูลโทซากะเป็นอย่างมากที่ทอดทิ้งสายเลือดของตนอย่างซากุระได้ง่ายๆ   ดังนั้น คาริยะ จึงยอมทำสัญญากับโซเคน ที่เขาไม่ชอบหน้า ว่าหากเขาเอาชนะสงครามจอกได้ จะต้องคืนซากุระให้กับครอบครัวโทซากะ  จัดได้ว่าคาริยะ นี่คือคนๆ เดียวแห่งตะกูลมาโต้ ที่รักและห่วงใยซากุระและเป็นที่พึ่งพิงให้กับหลานสาวคนนี้ได้อย่างแท้จริง จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แต่สงครามครั้งที่ 4 นั้นโหดร้ายเป็นอย่างมาก  -- คาริยะ แม้จะมีคุณสมบัติ ของจอมเวทย์ และยอมถูกเพาะหนอนอาคม เพื่อเพิ่มพลังเวทย์มนต์ของตัว เองให้สูงถึงขีดสุด แม้จะรู้ว่ามีผลเสียต่อร่างกายของเขาอย่างร้ายแรง  แต่ เพื่อเพิ่มโอกาสเอาชนะและความจำเป็นที่ต้องควบคุมอัศวินดำเบอร์เซอร์ เกอร์ที่แข็งแกร่ง ทำให้เขาแทบไม่มีทางเลือกอื่นใด   ... ลุงของซากุระบุกเข้าสงครามครั้งที่ 4 โดยลำพังปราศจากผู้ช่วยเหลือ จากตะกูลและองค์กรต่างๆ ดังเช่นมาสเตอร์คนอื่นๆในสงครามคราวนั้น และวีรชนประจำตัวของเขาก็สร้างผลงานอันดุดันไม่แพ้คลาสที่แข็งแกร่ง อื่นๆเลยโดยมี โซเคน ซึ่งไม่ได้คาดหวังในตัวคาริยะนัก...คอยจับตาดูผล ข้างเคียงของการใช้งานหนอนอาคม โดยหวังว่าหากชนะไม่ได้ จะนำ หนอนเหล่านี้ไปใช้กับซากุระเพื่อสงครามจอกครั้งถัดๆไปแทน จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แม้คาริยะ จะสู้อย่างสุดความสามารถ  แต่สงครามจอกครั้งนั้นเป็นไปอย่างเหี้ยมโหด สมาคมจอมเวทย์ -- ตะกูลไอนซเบิร์ก -- เจ้าตะกูลโทซากะ --พันธมิตรแห่งโบสถ์ -- และเหล่าศาสตรจารย์แห่งสมาคมเวทย์มนต์ ระดมทรัพยาการบุคคลชั้นเลิศจำนวนมากเข้าห้ำหั่นกัน เกินกว่าที่จอมเวทย์ธรรมดาอย่างคาริยะ จะฝ่าฟันไปได้  ... คาริยะถูกเซอร์แวนท์ของตนสูบพลังเวทย์จนหมดและสิ้นชีวิตในไม่ช้า  แต่ก่อนที่เขาจะตายได้กระเสือกกระสน กลับมาถึงบ้านของตะกูลมาโต้จนได้  ก่อนตายต่อหน้าซากุระ . . คาริยะก็ล้มลงสิ้นใจอยู่ตรงหน้าเด็กสาวตัวน้อย ..พร้อมกับความฝันที่เห็นในวินาทีสุดท้ายของชีวิตว่า.. สักวันนึง เขาจะพาตัว อาโออิ-ริน-ซากุระ หนีไปยังดินแดนไกลๆ แล้วใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุขตามประสาลุง-หลาน  และห่างไกลจากสงครามทั้งหลายทั้งปวง ปล. ขอบคุณ cannan ที่แก้ไขครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:21:28 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:20:27 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ภายใต้การเลี้ยงดูของตะกูลมาโต้  ซากุระถูกคาดหวังให้เป็นผู้สืบทอดเวทย์มนต์ของตะกูลมาโต้เนื่องจาก สายเลือดจอมเวทย์ของครอบครัวนี้เหลือน้อยมาก  คนที่มีคุณสมบัติอยู่บ้างอย่างคาริยะ ก็ตายไปแล้ว  ชินจิทายาทของตะกูลสายตรงแม้จะมีความตั้งใจสูงก็ขาดคุณสมบัติที่จำเป็นอย่างวงจรเวทย์มนต์   ซากุระจึงถูกตั้งความหวังไว้สูงและได้รับการฝึกหัดอย่างหนักและได้รับสืบทอดเวทย์มนต์ประจำตะกูลมาโต้หลายอย่างจากโซเคน อย่างเช่น เหล่าคำสาบ และอาคมพันธนาการที่โดดเด่นหลายอย่าง ซึ่งออกจะสร้างความผิดหวังและแค้นใจให้ชินจิเป็นอย่างมากที่น้องสาว(บุญธรรม) ของตัวเองข้ามหน้าข้ามตาผู้สืบสายโลหิตโดยตรงอย่างตน จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 12:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ซากุระถูกฝึกฝนเวทย์มนต์อย่างหนักแบบลับๆ จากสายตาของสมาคมและคนทั่วไป...และยิ่งไปกว่าเวทย์มนต์ธรรมดา...  ซากุระถูกวางตัวให้กลายเป็นอาวุธสำคัญในสงครามจอก  โซเคนหวังว่าจะใช้เธอเป็นภาชนะของจอกในอนาคต,  ด้วยเมือกสีดำแห่งความชั่วร้ายและเศษชิ้นส่วนของจอกศักดิ์สิทธิ์ที่แปดเปื้อนตอนจบสงครามครั้งที่ 4 , โซเคนเก็บเศษชิ้นส่วนเหล่านั้นมาใช้ร่วมกับหนอนอาคมหลายอย่าง และบังคับฝังมันลงสู่ร่างกายของซากุระ ~ หนอนอาคมที่กัดกินวงจรเวทย์และป้อนพลังเวทย์มนต์มหาศาลมาให้ร่างสิงสู่ กับเศษชิ้นส่วนที่เชื่อมต่อกับจอกศักดิ์สิทธิ์ (Heaven's Feels) เมื่อเริ่มทำงานเมื่อไหร่...จะเปลี่ยนสาวน้อยคนนี้ไปเป็นอาวุธเวทย์มนต์ที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดอย่างนึงทีเดียว ไม่เพียงแต่การฝึกฝนลับอันเข้มงวด และไม่นานนักหลังจากเธอถูกนำมาเลี้ยง-ซากุระภายใต้ตะกูลมาโต้  ยังถูกชินจิ พี่ชายบุญธรรมแท้ๆของเธอ กลั่นแกล้งด้วยความอิจฉา จากสายตาของบุคคลภายนอก นั้นทั้งคู่ดูเหมือนพี่น้องธรรมดา  แต่ภายในบ้านมาโต้ ซากุระต้องเผชิญกับการกลั่นแกล้งมีตั้งแต่การว่าร้าย -- ประชดประชัน แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมันค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนไปถึงการทำร้ายทุบตี กลั่นแกล้งรุนแรงอย่างอื่น -- หรือแม้กระทั่งการบังคับขืนใจน้องสาวบุญธรรม  ราวกับเป็นวัตถุปลดเปลื้องทางเพศ ซากุระ-- เธอตั้งพบประสบการณ์เช่นนี้ต่อเนื่องมาตั้งแต่วัยเด็กซึ่งโซเคนเจ้าตะกูลก็รู้เรื่องดี   และไม่คิดขัดขวางกับคอยแต่จะส่งเสริมให้ทำมากขึ้นด้วยซ้ำ  เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นแรงกระตุ้นอันยอดเยี่ยมให้เหล่าหนอนอาคมในร่างของซากุระเติบโตอย่างแข็งแรงและทรงพลังมากขึ้น  ชีวิตตั้งแต่วัยเด็กของเธอจึงล้วนเต็มไปด้วยเหตการณ์อันน่าเศร้า ที่เธอไม่อาจปริปากบ่นได้  และแม้ในใจลึกๆเธอจว่าสักวันพี่สาว ผู้เป็นที่รักของเธอจะมาช่วยเหลือ ........แต่วันนั้นก็ไม่เคยมาถึง . . . Note: ความสงสัยส่วนตัว ...ผมเคยคิดว่าโซเคนพยายามให้ซากุระมีลูกกับชินจิ มันรึเปล่าเพื่อเป็นสายเลือดของมาโต้โดยแท้จริง ? แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 13:02:16 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 13:01:42 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ด้วยเหตที่ซากุระถูกฝังหนอนมากมายลงในร่างของเธอ... ปรสิตในร่างเหล่านี้ส่งผลต่อร่ายกายของเธออย่างยิ่ง ---หนอนอาคมซึ่งคอยสูบพลังเวทย์ของเธอออกไปอันมีผลให้ให้ร่างของเธอสร้างพลังเวทย์อย่างต่อเนื่อง ..แต่ขณะเดียวกันมีผลข้างเคียงซึ่งจะเร้าความรู้สึกทางเพศอย่างรุนแรง --- โซเคนเข้าใจกระบวนการเหล่านี้ดี และเห็นดีด้วยกับการที่ชินจิจะข่มขืนซากุระบ่อยๆ เพราะเป็นการเร่งเร้าให้หนอนอาคมทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงขึ้น   ซึ่งแน่นอน ก็สมกับความต้องการชินจิที่เจ็บแค้นกับซากุระอยู่แล้วพอดี   และสิ่งที่น่าทึ่งอย่างนึงคือ แม้ซากุระจะถูกข่มเหงกลั่นแกล้ง ชนิดแทบจะเป็นเรื่องประจำวันตลอด 11 ปี เธอกลับควบคุมและกดอารมณ์ของเธอไว้ได้ เธอสามารถดำเนินชีวิตของเธอได้อย่างปกติชนิดเหมือนคนธรรมดาทั่วไปเลย จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อย่างไรก็ดีแม้ ซากุระจะโชคร้ายอย่างยิ่ง เธอยังค้นพบความสุขเล็กๆ ในชีวิตอยู่บ้างในช่วงหลายปีก่อน สงครามจอกครั้งที่ 5 --- เมื่อเธอพบกับชิโร่  ,  เธอหลงรักเขาระหว่างที่แอบมองชิโร่กำลังพยายามกระโดดบาร์ ครั้งแล้วครั้งเล่า   -- ภาพนั้นติดตาซากุระให้เป็นแรงบันดาลใจที่จะทนกับสภาพอันโหดร้ายในครอบครัวของเธออย่างไม่ท้อถอย   ความรักเล็กๆในหัวใจเธอจึงกลายเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุด โดยหลังการเสียชีวิตของคิริงิสุ บิดาของชิโร่  ซากุระเริ่มสนิทกับชิโร่มากขึ้นและเหมือนเป็นกิจวัตรที่เธอจะไปทำอาหารและช่วยชิโร่ดูแลบ้านช่องเรื่อยมา จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่ก็นั่นแหละนั่น เมื่อสงครามจอกครั้งที่ 5 เริ่มขึ้น และรินพี่สาวที่ซากุระมอง ว่าทอดทิ้งเธอไปเริ่มเข้ามาพัวพันตีสนิทกับชิโร่... ความอิจฉาและน้อยใจ อย่างยิ่งเกิดขึ้นกับซากุระ จากมุมมองที่ว่าเธอถูกทอดทิ้งจากครอบครัวโทซากะให้ผจญอยู่กับความ ทุกข์ และรินกำลังจะมาซ้ำเติมด้วยการแย่งชิงชิโร่  ที่พึ่งทางใจหนึ่งเดียวของ เธอซ้ำอีก จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แท้จริงแล้ว ซากุระเป็นมาสเตอร์คนแรกของไรเดอร์ (ยังมีใครตกใจอีกป่าว -_- ) โดยเธอทำพิธีอัญเชิญมาก่อนเริ่มสงครามครั้งที่ 5 ราว 2-3 วัน แต่ชินจิ พี่ชายของเธอบังคับแย่งชิงไรเดอร์ไป  ซึ่งซากุระก็ยอมแต่โดยดี โดยสาเหตนึงก็คือเธอไม่อยากต่อสู้กับ ริน พี่สาวของตน และชิโร่  แต่เธอยังเก็บอาคมอาญาสิทธิ์ไว้กับตัว ซึ่งไรเดอร์ก็ยอมรับแต่โดยดี จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:07:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บทบาทใน Fate/Stay Night สาวผมฟ้าคนนี้ มีบทบาทน้อยมากในบท  Fate, UBW  โดยเธอมีสถานะ เป็นแค่รุ่นน้องของชิโร่และอยู่ชมรมเดียวกัน  ปรากฎตัวให้เห็นเป็นครั้ง คราวในบ้านของชิโร่ ในฐานะแม่ครัว และเพื่อนร่วมโต๊ะอาหารขาประจำ บทสัมผัสสวรรค์ (Heaven's Feel) เนื้อเรื่องนี้ เธอรับบทนางร้าย/นางเอกร่วมไปในตัวเลยทีเดียว จัดเป็นตัว ละครหลักอย่างยิ่ง ควบคู่กับพระเอกอย่างชิโร่ ที่คราวนี้มาแบบองอาจมาด แมนสุดๆ ทีเดียว เธอมีบทบาทอยู่ตลอดเนื้อเรื่อง ดังนั้นไหนๆ ผมก็ขอสอน จระเข้ให้ว่ายน้ำอีกรอบ....ขอนำพาทุกท่านย้อนกลับไปสู่ Heaven's Feels ฉบับย่อตามสไตล์ผมละกันครับ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:08:51 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าใครยังไม่เคยดูก็ดูสักนิดนึง  เน้นช่วง 20 วินาทีแรก จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 14 บทย่อแห่งสัมผัสสวรรค์ (Heaven's Feel) เรื่องราวนั้นเริ่มขึ้นด้วย การเข้าร่วมของตัวละครใหม่ อย่าง"มาโต้ โซเคน" ปู่ของซากุระซึ่งเห็น ไรเดอร์ของชินจิ และคาสเตอร์พ่ายแพ้ต่อเซเบอร์     จากสายตาของคนภายนอกเหมือนโซเคน จะไม่ได้สนใจสงครามจอกคราว นี้  แต่เขากับใช้ซากร่างของแอสแซสซิน แล้วอัญเชิญวีรชนคนใหม่ขึ้นมา นั่นคือ  "มือสังหารแท้จริง" (True Assassin) นักรบผู้เร้นลับและแฝงตนภายใต้หน้ากากและนามของสุดยอดมือสังหาร ฮํสซัน-อาห์-ซับบาห์   ยังไม่พอ "เงา" ลึกลับได้ปรากฎขึ้นภายใต้การ บัญชาของโซเคน และกลายเป็นกลุ่มอำนาจที่น่ากลัวในทันทีแห่ง สงครามจอก จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สงครามจอกดำเนินต่อไป ภายใต้สถานการณ์ที่แปลกประหลาด แลนเซอร์ถูกแอสแซสซินสังหารด้วยการควักหัวใจอันน่ากลัว ภายใต้การช่วยเหลือของ "เงา" อันลึกลับ  และในในไม่ช้า เซเบอร์ก็ถูกเงาลึกลับพิชิตตามไป  ชิโร่ถูกบีบให้ถอนตัวเพราะสูญเสียเซอร์แวนท์ไปแล้วแต่เขาตัดสินใจสู้ต่อร่วมกับโทซากะ  แต่ในช่วงคับขันไรเดอร์ได้ปรากฎตัวขึ้นช่วยเหลือชิโร่  ทั้งสองจึงได้รู้ความจริงเกี่ยวกับซากุระเป็นมาสเตอร์คนนึง และสาเหตที่ซากุระต่อสู้เพราะเหล่าปรสิตอาคมทั่วร่างของเธอบังคับ หากเธอปฎิเสธคำสั่งของโซเคน หนอนอาคมเหล่านั้นจะทรมาณเธออย่างแสนสาหัสหรือแม้กระทั่งสังหารเธอ  แต่ก่อนเธอจะสูญเสียจิตใจของเธอไป  อาคมสุดท้ายของเธอคือสั่งให้ไรเดอร์ปกป้อง "ชิโร่" คนรักของเธอให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น  แม้ว่าทั้งคู่อาจต้องกลายเป็นศัตรูกันในอนาคตก็ตามที จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 "เงา" หรืออีกนัยนึงคือซากุระ  ถูกบังคับให้พุ่งเข้าโจมตีเมืองฟูยุกิ ในยามค่ำคืนสังหารผู้บริสุทธิ์จำนวนมากเพื่อดูดกลืนพลังชีวิตอย่างหิวกระหายไม่สิ้นสุด  นั่นคือความจริงอย่างนึงที่ปฎิเสธไมได้ว่าเธอกลายเป็นฆาตกรที่สังหารผู้คนจำนวนมาก   ริน ในฐานะจอมเวทย์ผู้ปกป้องเมืองนี้ตัดสินใจอย่างยากลำบากเพื่อที่จะ "ฆ่า" ซากุระ น้องสาวร่วมสายเลือดของเธอก่อนที่จะสังหารเหยื่อชาวเมืองไปมากกว่านี้   ขณะเดียวกันชิโร่ก็ถูกบังคับให้ตัดสินใจครั้งใหญ่อย่างที่สุด 1. สู้กับซากุระเพื่อปกป้องความยุติธรรมที่เขาเชื่อมั่น และปกป้องผู้คนจากภยันอัตราย 2. ปฎิเสธความยุติธรรมและหน้าที่ของฮีโร่ ที่เขาเชื่อถือมาตลอดชีวิตเพื่อปกป้อง คนที่สำคัญที่สุดคนนึงในชีวิต จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บทสนทนาแห่งเอมิยะ "เจ้าเข้าใจหรือไม่- เอมิยะ ชิโร่ -  ใครที่เจ้าต้องสู้,  ใครกันที่เจ้าต้องสังหาร?? " เขาถามหาคำตอบ  ฉันต้องมีคำตอบสิ ".............................." นิ่งเงียบ ไม่มีคำตอบใดๆหลุดออกมาจากใจ นั่นแหละ- ผมรู้คำตอบดี ผมประกาศปาวๆไปว่าจะหยุดยั้งการต่อสู้  จะหยุดมาสเตอร์ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ด้วยการตัดสินใจเช่นนั้น ,  จึงได้ตัดสินใจยืมพลังของเซเบอร์ จะเพิกเฉยไม่ได้ !! ..... ซากุระคือมาสเตอร์คนหนึ่งที่ฉันต้องหยุดยั้งเธอให้ได้ทันที ".............................." พูดอะไรไม่ออก  ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ".............................." อัศวินชุดแดงก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน ท่ามกลางท้องฟ้าสีหม่น , พวกเราได้แค่จรดจ้องตาต่อตากัน ".... งั้นเจ้าก็จงทำอย่างที่เจ้าต้องการเถอะ  เป้าหมายของข้าได้เปลี่ยนไปแล้ว ด้วยเหตการณ์เลยเถิดไปถึงขั้นนี้ , สำหรับข้านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาสะสางความแค้นส่วนตัว" "..หา??.." "...นี่เป็นคำเตือน  ถ้าเจ้าคิดจะเดินตามเป้าหมายความเชื่อของเจ้าจงทำต่อไป !!  แต่เมื่อใดเจ้าเลือกเส้นทางอื่น  เอมิยะ ชิโร่ จักไร้อนาคต" "..นายกำลังบอกว่า ฉันกำลังจะตายงั้นรึ ?? " "เจ้ากำลังคิดจะยอมตาย หรือเสียสละ  --ใช่หรือไม่?"  เจ้าสามารถใช้ชีวิตของเจ้าเพื่อรักษาชีวิตอื่นๆให้อยู่รอดแทนที่ " " หรือหากเจ้าต้องบิดเบือนคำสาบานแล้ว  นั่นจะกลายเป็นเจ้าเสียสละชีวิตผู้อื่นมากมาย เพื่อโชคชะตาของคนผู้เดียว...เจ้าสามารถทำได้งั้นรึ ?" มันมีทั้งความลึกซึ้งและว่างเปล่าแฝงอยู่...ไม่มีน้ำเสียงตำหนิแต่อย่างใด "ข้าไม่ใส่ใจว่า เอมิยะ ชิโร่ จะเลือกทางไหน-- แต่หากเจ้าตัดสินใจสละทิ้งทุกสิ่งเพื่อปกป้องชีวิตหนึ่งเดียวแล้ว  ...จงจำไว้บาปนั้นสักวันจักตามทันเจ้าเป็นแน่" ***************************************************** จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 และนั่น ชิโร่เลือกข้อ 2 และตัดสินใจแยกทางจากริน ไปตามทางของตนตามลำพัง เพื่อคนที่สำคัญที่สุดคนนึงในชีวิต จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หลังจากนั้นชิโร่ตัดสินใจมุ่งหน้าไปหาอิลิยะ เพื่อขอให้เธอช่วยในการรับมือโซเคน และเขาก็ได้พบกับรินอีกครั้งระหว่างทาง และได้ไปพบเจอการต่อสู้ระหว่าง เบอร์เซอร์เกอร์ VS แอสแซสซิน+ เงาลึกลับ + เซเบอร์ชุดดำ (Saber Alter) ไม่ประหลาดใจแม้ว่าเฮอร์คิวลิสจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรับมือคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งพร้อมๆกันถึง 3 คน เบอร์เซอร์เกอร์ถูกกลืนกินโดยเงาลึกลับจนสิ้น  ขณะที่อาเชอร์บาดเจ็บสาหัสจนถึงชีวิตระหว่างที่พยายามปกป้องและเปิดโอกาสให้รินถอยหนีไปได้ ไรเดอร์ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งเพื่อช่วยเหลือให้พวกเขาหลบหนีจนพ้นอันตราย แต่ชิโร่ก็ต้องสูญเสียแขนซ้ายไปในการต่อสู้ครั้งนี้ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อชิโร่ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาพบแขนข้างใหม่-- แขนซ้ายของอาเชอร์ ในผ้าคลุมสีแดงสดพันไว้อย่างหนาแน่น  รินและอิริยะสวีล ย้ายมาพักอยู่กับบ้านชิโร่ แต่อย่างไรก็ดีการที่มาสเตอร์ทั้ง 3 คน สูญเสียวีรชนประจำตัวไปหมดสิ้นกลายเป็นจุดอ่อนอย่างใหญ่หลวง   เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่สุดแสนจะแข็งแกร่ง  รินจึงวางแผนที่จะสร้างสุดยอดอาวุธขึ้น-- ดาบอัญมณีแห่งเวทย์มนต์ของอาจารย์จากยุคบรรพบุรุษของตะกูลเธอ --Zeltrech   ด้วยพลังของแขนซ้าย Archer + อิริยะสวีล + ริน ช่วยให้สร้างดาบในตำนานได้จนสำเร็จ แต่ก็สร้างความเจ็บปวดอย่างสาหัสให้กับแขนซ้ายและร่างกายของชิโร่อย่างร้ายแรง  อิริยะเตือนเขาทันทีว่าอย่าใช้จะดีกว่าเพราะร่างกายของเขาอาจพินาศได้ทุกเวลาหลังจากการเพียงไม่กี่รอบ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ในขณะนั้น ซากุระ ภายใต้ร่างเหล่าเงาลึกลับยังคงอาละวาดและฆ่าคนมาก มายอยู่ทุกค่ำคืน  เธอควบคุมร่างกายและจิตใต้สำนึกไม่ได้เลย บางครั้ง เธอสามารถควบคุมสติได้สั้นๆ ก่อนจะถูกควบคุมใหม่ ร่างกายของเธอเป็นอาวุธที่รุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ  พลังเวทย์มหาศาลอัด แน่นอยู่ภายใน  ทุกสัมผัสของเธอและเงานั้นจะกัดกร่อนวัตถุธาตุอย่างร้าย แรง  โมเลกุลและอนุภาคต่างๆจะถูกสลายและแปรเปลี่ยนไปสู่พลังเวทย์ บริสุทธิ์ก่อนดูดกลืน  ตัวตนวิญญาณของเหล่าวีรชนทั้งหลาย สามารถถูก กลืนกินได้อย่างง่ายดายด้วยการปนเปื้อนของจิตวิญญาณชั่วร้าย จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แต่ไม่ได้ง่ายไปสะทุกอย่าง......ราชาแห่งผู้กล้า "กิลกาเมซ" ปรากฎตัวขึ้นขัด ขวางซากุระเงากลางเมือง  ด้วยความชิงชังอย่างยิ่ง กิลกาเมซผู้มีสายเลือด เทพไม่ยอมรับตัวตนของความชั่วร้ายอย่างซากุระเด็ดขาด   . . . จิตใต้สำนึกของซากุระตอนปะทะกับราชาผู้กล้านี้ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:23:40 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ************************************************ และแล้ว  คมอาวุธมากมายก็พุ่งทะลุเหยื่อคนนั้น "เอ๋ ??" "แปลกจริง, เจ็บเหลือเกิน..." คนที่โดนเสียบคือผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรือ??  แล้วทำไมฉันถึงเจ็บปวดขนาดนี้หละ คนที่ตายต้องเป็นเธอสิ, แต่ทำไมกลับกลายเป็นฉันที่ทรุดไปกองกับพื้นหละ ทำไมร่างฉันกำลังถูก ตัดเฉือน เช่นนี้หละ เหยื่อคนนั้นคือฉัน ?? "อ๊า---------กก" เจ็บ อีกแล้ว นี่มันเป็นแค่ความฝัน  ความฝัน, แต่มันเจ็บขนาดนี้  , รุ่นพี่ รุ่นพี่... ขดไส้สีอ่อนๆ ล้นทะลักออกมาจากท้อง   น่าขยะแขยงสิ้นดี  จริงไหม?? "เจ็บ... อีกแล้ว" พยายามขยับแขน แต่แขนทั้งคู่นั้นกับนอนนิ่ง ห้องอยู่บนพื้น มีเพียงเอ็นเส้นบางๆที่เหลืออยู่ยึดติดกับผิวหนัง ขา  ขายังมีอยู่  แต่ต่อจากท้อง กลายเป็นขาของฉันกำลังถูกปลิดทิ้งเหล่ากับขาของลูกไก่น้อยๆ "--ไม่นะ" แค่ฉันพยายามพูดอะไร   บางสิ่งก็เสียบเขาที่กลางหลังของฉันอีกครั้ง แต่แขนและขาของฉันไม่มีสะแล้ว ...ลุกไม่ขึ้น ฉัน...ฉันทำอะไร "ยังมีชีวิตอยู่อีกรึ  ช่างเป็นสาวน้อยที่อึดราวกับแมลงสาบเลยทีเดียว" (เสียงดาบ ฟาดเข้าใส่ร่างกายอีกครั้ง) ไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย บุรุษชุดสีทอง ดีดนิ้วเล่น  ก่อนจะคว้าดาบขนาดใหญ่กว่าร่างบางๆของฉันด้วยซ้ำ เสียบเข้าใส่ลำคอ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "อ-ะ" ไม่มีเสียงรอดออกมาอีกต่อไป ฝันร้าย นี่ต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ มันเป็นฝันร้ายที่เหมือนกับที่ฉันเคยฝัน...ฝันมาตลอดกว่าสิบปี ฉันจะต้องตื่นอีกครั้ง แล้วอยู่ในบ้านของรุ่นพี่ --เข้าใจหละ, ขอให้ตื่นเร็วขึ้นหน่อยก็ดีนะ เร็วขึ้นเถอะ เพราะมันเจ็บเหลือเกิน เจ็บมาก เจ็บจนฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตายครั้งแล้วครั้งเล่า ลืมตาสิ  ลืมตาว่าฉันตื่นแล้ว (เสียงดาบฟาด) "อ-ะ-ะ-ะ" แต่ฉันไม่ยอมตื่น มันไม่ยอมตื่นจากฝันร้ายครั้งนี้สักที ช่วยด้วย ช่วยที, มันเจ็บ  ช่วยฉันที  รุ่นพี่ช่วยฉันทีค่ะ.. ฉันจะต้องตื่นให้ได้ , ต้องตื่นขึ้นเดี๋ยวนี้  ไม่งั้นแล้วพวกเรา... แต่มันไม่ยอมตื่น ฝันร้ายนี้ไม่ยอมจบ-- รุ่นพี่ ร่างของหญิงสาว ที่พรุนไปทั้งร่างด้วยอาวุธวิเศษนานาชนิด  นอนนิ่งราว กับสัตว์ตัวน้อยที่ถูกถลกหนัง "อ้-าาา" เธอยังคงมีสติ ชีวิตของเธอนั่นเกินจุดที่จะสามารถช่วยได้แล้ว  แต่เจตจำนงค์นั้นยังคงแข็งแกร่ง และดิ้นรนขยับเขยื้อนทุกอนูของร่าง "โฮ่ ---- ยัง  ยัง ยังไม่ยอมตายอีก -- ยัยหนู เธอนี่พลังชีวิตยิ่งกว่าแมล งสาบจริงๆ" คำพูดอันสุดแสนประหลาดใจ กึ่งเหยียดหยาม ชายชุดทอง  ราชาแห่งวีรบุรุษ  กิลกาเมซ ยกมือขึ้นด้วยท่าทางไร้ปราณี ราชากำลังจะลงดาบสุดท้าย "ฉัน..ยัง..ไม่..อยาก..ตาย, รุ่นพี่ ,  ในที่สุด รุ่นพี่ ก็ยอม  ยอมมองฉันมั่ง แล้ว, ต้องอยู่กับเขา  ฉัน..อยากอยู่กับเขา..อีกสักนิด ..แต่" มองอะไรไม่เห็นอีกต่อไป สตรีคนนี้มาถึงจุดจบแล้ว  กำลังมองความฝัน  ฝันที่ไม่เป็น ถึงที่สุดแล้ว...จะขอขว้าความสุขน้อยๆ ที่ในที่สุดก็ได้มาในครอบครองสักที สาวน้อยขยับแขนที่เหลือเศษเพียงน้อยนิด "ไม่!!.....ฉันไม่อยากตาย    ไม่อยากตาย..." "ถ้า..ถ้าฉันตาย  พี่สาวก็จะขโมยรุ่นพี่ไปจากฉัน นะสิ !!.." "เกะกะสายตาข้าสิ้นดี  อย่ามาเสียเวลาเลย" หยาดโลหิตสาดกระจายทั่วบริเวณ   เธอไม่มีทางตื่นมาอีกต่อไปแน่ๆ "อะไรเนี่ย !?" ราชาผู้กล้าหันกลับหลังทันที...... แต่มันสายไปแล้ว เงาสีดำครอบคลุมพื้นที่นักรบสีทองยืนอยู่หมดสิ้น "หนอนนั่น... ไม่!!  เป็นไปไม่ได้!! " พื้นดินยุบตัวลง...ชายคนนั้นถูกกลืนกิน ตั้งแต่เท้าจรดศรีษะ ไม่มีที่ให้หนี ไม่มีสิ่งให้ยึด จมดิ่งหายไป ทำไม??  นั่นเพราะว่า.... "เจ็บเหลือเกิน " สาวน้อยยืนตัวตรง พลังเพียงแค่นี้คงไม่พออีก  ราชาผู้กล้าเทียบได้กับพลังชีวิตคนนับแสน แต่มันก็ยังไม่พอ ท้องของเธอยังคงร้องอย่างหิวกระหาย   ออกเดินต่อไปในถนนยามราตรี ************************** จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นตามที่บรรยายไว้ กิลกาเมซ ใช้อาวุธหลายชิ้นจากประตูแห่งบาบิโลน (Gate of Babylon) ประดาประดังอาวุธเข้าใส่ซากุระซ้ำจนเละตุ้มเปะ  ด้วยเข้าใจว่าเธอคือมนุษย์หรือจอมเวทย์ทั่วๆไป  + อาวุธจำนวนมหาศาลกิลกาเมซเอาชนะเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ด้วยความสามารถการฟื้นสภาพที่สูงและรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อ จนเมื่อสัมผัสเงาของซากุระนั่นคือกลายเป็นจุดจบของราชาผู้กล้าที่คาดไม่ถึงในพริบตา  (...ประมาทนักก็เสร็จโจร...) แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 13:29:57 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ชิโร่มุ่งหน้าไปหาโซเคน หวังจะหาวิธีหยุดยั้งและช่วยซากุระ แต่ทุุกอย่างกับเลวร้ายขั้นเมื่อ รู้ว่าแม้แต่โซเคนก็ควบคุมซากุระไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ถึงสังหารปู่ของเธอได้ก็ไม่มีประโยชน์ หากไม่สังหารเงา - ซากุระก็จะยังคงไล่ฆ่าคนไปเรื่อยๆ หนทางเดียวที่จะช่วยปกป้องผู้คนได้เหลือเพียงทางเดียวคือ ฆ่าซากุระ แต่ก็อีกครั้งนึงที่ชิโร่ยืนยันกับตัวเอง เขาเลือกที่จะปกป้องซากุระไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าจะเป็นการหักหลังกับอุดมการณ์ที่เขายึดมั่นมาตลอดชีวิตก็ตามที ขณะเดียวกันซากุระรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังสร้างปัญหาและความเดือดร้อนให้คนอื่นๆมากขึ้นเรื่อยๆ  ก่อนที่จิตสำนึกของเธอจะพ่ายแพ้ต่ออำนาจมืดภายในโดยสมบูรณ์ ซากุระกลับมาที่บ้านมาโต้อีกครั้งและขอร้องปู่ของเธอให้จบชีวิตเธอเสีย  แต่เมื่อเธอกลับมา ชินจิ พี่ชายของเธอที่เจ็บแค้นมาตลอดได้ขุ่เธอเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซากุระและพยายามจับข่มเหงเธออีกครั้งเหมือนที่เขาเคยทำมาตลอด และจี้ใจดำของเธอเรื่องของชิโร่ว่าจะรู้สึกอย่างไรถ้าเขาเปิดเผยเรื่องราวเลวร้ายในอดีตของเธอออกมาให้หมด ชินจิพูดเรื่องที่ไม่ควรพุดออกมาอย่างยิ่ง  ซากุระฟิวส์ขาด และจบชีวิตพี่ชายบุญธรรมของตนเองในทันที ก่อนจะถอดใจยอมแพ้ให้กับความชั่วร้ายภายในร่างเธอ และกลายเป็นซากุระสีดำ (Dark Sakura)โดยสมบูรณ์  แล้วซากุระก็แอบลักพาตัวอิริยะสวีลไป โดยหวังที่จะใช้เธอสร้างจอกศักดิ์สิทธิ์ให้สำเร็จ (ปล. ผมสีฟ้าอ่อนของซากุระและสีของดวงตาเธอก็เกิดจากผลของหนอนอาคมที่วิ่งพล่านอยู่ในเส้นเลือดทั่วร่างกายของเธอนั่นด้วยเช่นกันครับ) จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ด้วยความช่วยเหลือของโคโตมิเนะ - ชิโร่ มุ่งหน้าไปช่วยอิริยะสวีล แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย คิเรย์ช่วยพาอิลิยะหนีและเข้าต่อสู้กับแอสแซสซิน  คิเรย์ถูกไล่ติดตามอย่างไม่ลดละจากมือสังหารและโซเคน จนต้องหันกลับเข้าสู้ โดยสมกับที่เคยเป็น Executor ลำดับที่8 แห่งโบสถ์ โคโตมิเนะต่อสู้ และสามารถสังหารร่างของโซเคนได้ด้วยเวทย์ชำระวิญญาณ ก่อนจะพาอิริยะหลบหนีกลับไป  ในขณะที่อีกด้าน ชิโร่ต้องเผชิญหน้า 1-1 กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างเบอร์เซอร์เกอร์ผู้ถูกควบคุม จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ป่าแห่งคิมหันต์ฤดู เชื่อมต่อแขนซ้าย โครงสร้างจินตนาการ...เคลียร์ เข้าใจวงจรพลังในการต่อสู้ของตัวเอง..เคลียร์ จินตนภาพวัตถุธาตุ - รูปแบบความคิด - แก่นโครงสร้าง..เคลียร์ เริ่มสร้างกระบวนยุทธ์ -- ลอกเลียนประสบการณ์ -- อายุของโครงสร้าง เชิ่อมต่อระบบโลกภายใน  --รากฐานกฎของดินแดนและพื้นที่ แผนผังของโลกแห่งวิญญาณ-- Reality Marble . . ตรวจสอบกระบวนการ ปลดปล่อย Reality Marble - ดินแดนดาบอนันต์-- ไม่สามารถทำได้ โลกของอาเชอร์ กับโลกของผมยังแตกต่างกันอยู่ -- ร่ายบทบัญญัติแห่งดินแดน--ไม่สามารถทำได้ เริ่มการสร้างของเลียนแบบ จากสิ่งที่ เอมิยะชิโร่ รู้จัก - หรือ- อาเชอร์ได้บันทึกเก็บไว้ -- ระวัง..ระวัง -- เริ่มจำลอง จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 "............" ฉันกลั้นหายใจ รวบรวมพลังเวทย์ทั้งหมดส่งสู่แขนซ้าย ฉันขอแค่คว้าอาวุธที่ฉันสามารถใช้ได้ ฉันเข้าใจดีถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น ฉันยังต้องเดินหน้า ฉันต้องก้าวข้ามสายหมอกเบื้องหน้า และเอาชนะตนเองให้จงได้ "Trace....On!!" รับทราบดาบยักษ์ เบื้องหน้าได้สมบูรณ์ ปลดปล่อยแขนซ้าย จินตนาการสู่สิ่งที่สามารถถือไว้ได้ น้ำหนักสูงยิ่งนัก เอมิยะ ชิโร่ ไม่สามารถกวัดแกว่งดาบที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้นได้ แต่... อาวุธชิ้นนี้ยังเป็นไปได้สำหรับแขนซ้าย "...อาาา" เหมือนร่างกายกำลังจะแหลก เสียงรอยแตกดังลั่นอยู่ในสมอง กระดูกทุกท่อนสั่นสะเทือนผ่านการไหลเวียนของพลังเวทย์ "ไปเลย.." ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป ส่วนไหนจะพังก็ให้มันพังไป จิตใจนี้ขอมุ่งสู่ ความตายอันแน่นอนของวีรบุรุษเบื้องหน้า "เห็นจนได้สินะ.." ปกคลุมด้วยรังสีการฆ่าฟันอันรุนแรง กระแสเวทย์มนต์ที่กำลังใช้อยู่คงเป็นตัวดึงดูดให้ ยักษ์สีดำตนนั้นสนใจ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:36:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 - เบอร์เซอร์เกอร์ นักรบผู้บ้าคลั่ง  คำรามลั่นกึกก้อง และวิ่งเข้าใส่ศัตรู ด้วยร่างที่ฟื้นกลับมาจากความตายครั้งที่ 2 ทั้งๆที่เขาคือผู้ปกป้อง อิลิยะ แต่ไม่มีทางจะช่วยเขาได้อีกแล้ว .....1 วินาที "Trigger Off" แบ่งจิตใจเป็น 9 ส่วน เดินเครื่อง วงจรเวทย์มนต์ทั้ง 27 ชิ้นที่หลับใหลอยู่ทั่วร่าง เพื่อจู่โจม ....2วินาที หายนะตรงหน้ากำลังพุ่งเข้ามา  ดาบยักษ์ถูกง้างขึ้นสุดแขน พลังวิญญาณเบื้องหน้าพุ่งเข้าหาดุจลมกรรโชกขนาดยักษ์ "เซ็ทเป้าหมาย" แขนขวา-- คอ --กะโหลก --เส้นโลหิต-- ต้นขา --เอว --ไหล่ --ซี่โครง รวม 8 เป้าหมาย เหนือยิ่งกว่าความเร็วของเสียง เทียบเคียงความเร็วของดาบแห่งเหล่าเทพ... ............... Nine Live Work -- เป้าหมายทั้ง 8 จักแหลกเป็นจุล ............... แต่..เขายังไม่ล้มดาบยักษ์ยังถูกเหวี่ยงเข้าใส่ผมอยู่ ถึงร่างยักษ์นั่นแทบจะพินาศไปแล้วก้ตามที ต้องหลบได้สิ ฉันเร็วกว่า เร็วกว่า เร็วอีก บิดร่างกายด้วยแรงทั้งหมดเท่า ให้พ้นดาบเล่มนั้น . . ยังไม่พ้น . . แต่ฉับพลันดาบนั้นชะลอลงและเปลี่ยนทิศทางไป รอดจากการโจมตีอันน่ากลัวนั้น ดาบในมือฉันพุ่งสวนไปทันทีก่อนจะคิด ทิ่มแทงทะละหัวใจ . . นักรบร่างยักษ์นิ่งสนิทไม่ไหวติง ผมจ้องมองดวงตาของเขา ไม่เคลื่อนไหว..นิ่ง  ก่อนจะค่อยๆสลายไปกลายเป็นเศษธุลี ตาสีแดงที่สบกับตาของผมนั้นมีรอยแห่งความเศร้า บอกผมให้ปกป้องเด็กผู้หญิงชุดขาวตัวๆเล็กคนนึง... จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:38:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 หลังจากช่วยเหลืออิริยะสวีลได้แล้ว เธออธิบายให้ชิโร่รุ้ว่าเกิดอะไรขึ้น  นับตั้งแต่สงครามครั้งที่3 จอกศํกดิ์สิทธิ์ได้แปดเปื้อนไป ไม่ว่าใครจะชนะแต่จอกที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้จะเป็นอันตรายอย่างยิ่ง พวกเขาตัดสินใจที่จะสังหารซากุระให้ได้ก่อนที่จอกจะสมบูรณ์  แต่ชิโร่ปฎิเสธเขาเชื่อว่าต้องมีสักหนทางที่จะช่วยซากุระได้ ไรเดอร์ตัดสินใจที่จะร่วมมือช่วยชิโร่ทันที ในขณะเดียวกัน ซากุระก็กลืนกินร่างของแอสแซสซินและขยี้หนอนอาคมของโซเคนออกจากตัวเธอได้สำเร็จ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ศึกสุดท้ายเกิดขึ้นที่วัดริวโดจิ  ภายในถ้ำใต้ดิน สถานที่อันเป็นพื้นที่ประกอบ พิธีกรรมในสงครามจอกฯ ครั้งที่ 1 เมื่อหลายร้อยปีก่อน ชิโร่และไรเดอร์ร่วมมือ กันโค่นล้มเซเบอร์ดำลงได้สำเร็จ โดยการดวลอาวุธวิเศษอย่างดุเดือด และชิ โร่ได้ใช้มีดอาคมของริน สังหารเซเบอร์ได้สำเร็จ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ในอีกด้านรินกับซากุระได้ต่อสู้กันอย่างรุนแรง ดาร์คซากุระผู้มีพลังมหาศาล และเชื่อมต่อกับจอกฯ เผชิญหน้ากับรินผู้ใช้ดาบอัญมนีแห่ง Zelretch จอมเวทย์ในตำนานอันมีความสามารถในการใช้พลังจากโลกข้ามมิติจำนวน อนันต์ จึงอาจเปรียบเป็นการดวลกันระหว่างพี่น้องร่วมสายเลือดที่ใช้พลัง เกือบระดับ อินฟินิตี้ VS อินฟินิตี้ ได้โดยแท้จริงทีเดียว   แต่ด้วยประสบการณ์ที่เหนือกว่าและพลังเวทย์ที่มหาศาล รินสามารถกำจัดเงา ของซากุระจนได้ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่ในวินาทีสุดท้าย รินกับยั้งมือลง... เธอไม่อาจตัดใจสังหารน้องสาวแท้ๆ ของเธอได้  ซากุระเองก็ตะลึงจนลนลานว่าทำไมทั้งที่สู้กันรากเลือดเช่นนี้ พี่ สาวกับยั้งมือในนาทีสุดท้าย ทำไมพี่ถึงยังคงรักเธออยู่จากส่วนลึกของหัวใจ   ซากุระพลั้งมือแทงรินจนสาหัส   แต่เมื่อเธอเริ่มรู้สึกว่าพี่สาวยังคงรักเธอ เธอตัดสินใจพยายามขัดขืนอำนาจชั่ว ร้ายของตนขึ้นมา จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 หลังจากนั้น ชิโร่เทรซ รูลเบรคเกอร์ (อาวุธของ Caster) ขึ้นและเข้าประชิดจนสามารถ ปลดปล่อยตัวซากุระออกจากพลังอันชั่วร้ายของจอกฯ หรือ Angra Maniyu ได้ สำเร็จ เขาช่วยคนที่เขาหวังจะช่วยได้สำเร็จจนได้ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:44:04 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สิ่งที่เหลืออยุ่คือจอกฯ  ที่ไม่ควรปล่อยให้มีอยู่ ชิโร่ตัดสินใจทำลายจอก แต่ต้องประจัญหน้ากับโคโตมิเนะ ผู้ปรารถนาจะเห็นจอกฯ  ทั้งๆที่สภาพทั้งคู่ต่างบาดเจ็บสาหัสราวกับเรียกว่าศพเดินได้อยู่แล้ว   ทั้งคู่สู้กันด้วยจนแม้จะต้องใช้เพียงมือเปล่า ก็ตามที-- มือต่อมือ เท้าต่อเท้า กันกลางสนามรบแห่งจอกฯ  ท้ายที่สุดชิโร่ก็ล้มโคโตมิเนะได้สำเร็จ แต่เขาไม่มีพลังมากพอที่จะทำลายจอกได้เลย หากไม่ใช้พลังของแขนซ้ายแต่หากเขาใช้ ในสภาพร่างกายเช่นนี้ย่อมหมายถึงความตายอย่างไม่ต้องสงสัยทีเดียว แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 52 05:13:24 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โอ๊ะ ตอน 6 มาแระ ใกล้วจะได้ ส่งฉบับ e-print ให้ท่านแล้วสินะท่านครอส ขอ priint pdf ไว้ล่ะนะ อิอิ จากคุณ : teXtream - [ 5 ก.ค. 52 13:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จุดจบของบทสัมผัสสวรรค์ (True Ending) อิริยะสวีลปรากฎตัวขึ้นต่อหน้า ในอาภรณ์สวรรค์ (Heaven's Dress) เธอกล่าวลาชิโร่ และเสียสละร่างกายของตัวเธอเองเพื่อทำให้จอกสมบูรณ์เฉกเช่นเดียวกัน โฮมุนครูสแห่งไอนซเบิร์กคนอื่นๆ เช่น จัสติก้า และอิริสวีล  ด้วยพลังของจอกฯ  ทำให้วิญญาณของชิโร่ได้ถูกปกป้องไว้ได้   ในขณะนั้นเอง หนอนวิญญาณชิ้นสุดท้ายของโซเคนเห็นอิริยะสวีลซึ่งคล้ายกับจัสติก้าอย่างมากก็สำนึกถึงความต้องการอันแท้จริงและยอมสูญสลายไป พร้อมๆกับ ประตูแห่งจอกศักดิ์สิทธ์ในสงครามครั้งที่ 5 ก็สิ้นสุดลง จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 F5 ยาวๆ... จากคุณ : หมาข้างถนนคนบ้าการ์ตูน - [ 5 ก.ค. 52 13:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อาภรณ์สวรรค์แบบเต็ม   ช่องทั้ง7 ด้านหน้าคือจุดที่เก็บวิญญาณของเหล่าวีรชนในสงคราม ผู้ที่มีสิทธิ สวมใส่ได้แก่เผ่าพันธ์ พราย คนแคระ และเหล่าโฮมุนครูส  หากมนุษย์คนใด บังอาจใส่ จะถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นทองคำ สำหรับอิริยะ  ไม่ว่าบทไหนๆ เธอจะมีอายุขัยเหลืออีกเพียงราวๆ 1 ปีหลังสงคราม เท่านั้นเองครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 13:52:07 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 41 จัสติก้า  ....แห่งไอนซเบิร์ก ผู้อุทิศร่างตนเป็นจอกแก่สงครามครั้งแรก และเป็นรักแรกของ มาโต้ โซเคนอีกด้วย จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โอ้ กระทู้นี้นี้ละเอียดกว่าทุกกระทู้เฟทของท่านเลยเเฮะ บทนี้มันโหด-ดราม่าที่สุดเลยเเฮะ ซากุระนี่นางเอกอาภัพจริงๆ จะว่าไปนาสุนี่มันโรคจิตรึเปล่าเนี่ย ผลงานทุกเรื่องต้องมีตัวละครหลักโดนข่มขืน เเถมไม่ใช่เเบบธรรมดาซะด้วย ฟูจิโนะโดนรุมโทรม+ทำร้ายร่างกายหลายครั้ง โคฮาคุโดนพ่อลูกโทโนะข่มขืนตอนคลั่งหลายครั้งตั้งเเต่เด็ก เเล้วมาซากุระอีก เฮ้อ จากคุณ : ไล่ฮก - [ 5 ก.ค. 52 13:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 43 บทส่งท้าย ร่างมืดของซากุระถูกทำลายหายไป แต่ตัวตนของซากุระยังเต็มเปี่ยมไป ด้วยพลังเวทย์มหาศาล เธอจึงสามารถเก็บไรเดอร์ เซอร์แวนท์นึงเดียวที่ ยังเหลืออยู่ไว้กับเธอ  ขณะที่รินได้ตัดสินใจไปยุโรป เพื่อฝึกฝนเป็นจอม เวทย์แห่งสมาคม (หอนาฬิกา)  และหลังจากนั้น ชิโร่ได้รับร่างใหม่จาก Pupet-master ทดแทนร่างเดิมที่ฟื้นฟูไม่ไหว (ปล.  เจ้าขาวแกเท่ห์มาตลอด แต่ทำไมต้องให้ซากุระจ่ายตังค์ฟะ จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จบแล้วครับ กับชีวิตของ มาโต้ ซากุระ  สาวน้อยที่น่าสงสารมาตลอดชีวิต และทุกบทของ Fate/Stay Night ยกเว้นเพียงเนื้อเรื่องเดียวคือบทจบแท้จริง ของสัมผัสสวรรค์อันเลื่องลือนี่เอง จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 13:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 45 #42 สังคมจริงญี่ปุ่นคงโหดร้ายใช่เล่นมั้งครับ ไม่งั้น คนแต่งเค้าคงไม่เขียนเรื่องเสียดสีขึ้นมาหรอก แล้วต้องคอยปิดบังตัวตนในชีวิตจริงอีก เฮ้อ น่าเห็นใจแฮะ \me F5 ต่อไป จากคุณ : akinis (akinis) - [ 5 ก.ค. 52 13:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เรียงลำดับตอนคิริยะตายผิดนะครับ คิริยะลงไปชั้นใต้ดินของบ้านมาโต้เพื่อพาซากุระออกมาแล้วหลอนเป็นตุเป็นตะว่าพาออกไปหาพวกอาโอยได้ที่เมืองข้างๆ แล้วย้ายไปอยู่บ้านใหม่, เล่นกับพวกรินในสวนดอกไม้แล้วพวกรินร้อยดอกไม้มาให้ เรียกคิริยะว่าพ่อ บลาๆๆๆๆ เอาเข้าจริงกลายเป็นซากอยู่กองอยู่หน้าซากุระไปแล้ว ยังไม่ทันได้กอดด้วยซ้ำ T_T ซากุระก็คิดว่าเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูของโซเคนอีก กลายเป็นว่าคิริยะทำล่มทุกอย่างหมด... ป.ล. น่าจะให้เครดิตคุณ Arai ซะหน่อยนะครับ เอาของเขามาซะเยอะเชียว แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 13:59:41 จากคุณ : CANAAN -428- - [ 5 ก.ค. 52 13:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณครับได้รู้อะไรๆอีกเยอะเลย จากคุณ : Minamin - [ 5 ก.ค. 52 14:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ว่าตามตรง ตอนที่6 นี่ยาวมากเพราะผมเล่นเล่าเนื้อหาทั้งบทเลย ไม่ใช่แต่ สาวผมฟ้าคนเดียว  (เพื่อนมันให้เล่าทั้งบท...บอกจะได้เห็นภาพรวม) แต่ก็ยอมรับอย่างนึงว่าไม่ได้เตรียมข้อมูลอะไรเป็นพิเศษเลยครับ เขียนขึ้นจาก ความทรงจำอันลางเลือนล้วนๆ สมัยเล่นเกม  หากผิดพลาดตรงไหน หรือเนื้อ เรื่องใดผิดลำดับไปก็ขออภัยยิ่งๆ     สุดท้ายหวังว่าทุกท่านคงเพลิดเพลินตามสะดวก  ส่วนท่านใดอย่างเพิ่ม เติม เสริมแต่งแก้ไขโต้แย้ง สาบแช่ง ชื่นชม เชิญตามสะดวกมิต้องเกรงใจ เช่นเดิมครับ ปล.  อย่าทะเลาะกันเรื่องใครเก่งกว่าใครใน Type moon น้อ~~~ เถียงกัน 30 ปีไม่จบจนกว่าคุณนัตสึจะออกนิยายมาเฉลยไถตังแฟนๆเราเนี่ยแหละ ปล2. Credit ที่ผมใช้ดึงมาจาก 2 ที่นี้ครับ   http://typemoon.wikia.com http://tatari.110mb.com/fuyuki  (Arai's Translation) แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:23:16 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:05:17 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:03:25 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:01:32 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 14:01:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 Pupet-master.......หมายถึงเจ๊โทวโกะในรัคเคียวใช่ป่ะ จากคุณ : ไล่ฮก - [ 5 ก.ค. 52 14:02:34 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เขียนขึ้นจากความทรงจำอันลางเลือนล้วนๆ สมัยเล่นเกม  หากผิดพลาดตรงไหน หรือเนื้อเรื่องใดผิดลำดับไปก็ขออภัยยิ่งๆ   ^ ^ ^ ^ เอ่อ...พวกที่แปลบทพูดละเอียดๆนี่คัดลอกมาจากของคุณ Arai แปลไว้ไม่ใช่หรือครับ? Arai เป็นคนทำ Fuyuki ครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:07:43 จากคุณ : CANAAN -428- - [ 5 ก.ค. 52 14:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 อ้อส่วนที่แปลบทพูด 3 อันนั้น..ผมเอามาจาก fuyuki นะครับ  พอดีในฟูยูกินั้น เขาไม่มีเครดิตอะไรเขียนไว้เลย  (แค่แปะอยู่ในหัวข้อ Misc-translation) ผม เลยไม่รู้ว่าจริงๆใครแปลกันแน่เลยให้เครดิตไม่ถูกครับ ปล  ตอนเขียนผมยังไม่รู้เลยครับว่าคุณ Arai นี่ใครกันหว่า รับทราบครับพึ่งรู้เหมือนกันว่าคนทำเวปนั้นชื่อนี้เอง แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:11:51 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 14:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 Zeltrech นี้มันชิโตะและเป็น1ใน ทรูเมจิกลำดับ2(จอมเวทย์ที่เก่งกาจแห่งยุคลำดับก็ยศเดียวกับ อาโอซากิ อาโอโกะที่เป็น1ในทรูเมจิกอันดับ4 บลูเมจิกครับ) ที่ตอนเป็นมนุษย์สู้กับคริมซันมูนด้วยเหตุผลเด็กๆเพราะเกลียดหน้ามันและชนะแต่โดนกัดเลยกลายเป็นชิโตะแทน Zeltrech ถ้าจำไม่ผิดเคยเป็นมาสเตอร์ของชินโซคนสุดท้าย อาเควสมาก่อนนะครับ คุณครอสไม่เขียนสักหนอยเหรอว่า โคโตมิเนะ คิเรย์มันช่วย ต่อแขนของอาเชอร์ให้ชิโร่ และเป็น มนุษย์ที่วิ่งได้300k/h วิ่งแข่งกับทรูแอซซาซินแบกอิลิยาไปได้เนี้ย-*- แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:27:31 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:25:10 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:15:01 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:14:09 จากคุณ : rame - [ 5 ก.ค. 52 14:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ^ ^ แค่นี้ก็เกือบ 50 reply แหล๋ว  ขืนเขียนทุกอย่าง คงรอกันยาวเลยครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:24:17 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 14:24:04 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 14:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณค่า โดนส่วนตัวชอบภาค HF ที่สุดแล้ว จากคุณ : lizard8 - [ 5 ก.ค. 52 15:12:02 ]

ความคิดเห็นที่ 55 มาให้กิ๊ฟ จากคุณ : Keygodsun - [ 5 ก.ค. 52 15:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ้าวกำ นี่ผมไปปาดเหรอ ><" ขออภัยๆ Save ใหม่ดีกว่า จากคุณ : teXtream - [ 5 ก.ค. 52 15:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สกรีนผ่านๆ โทคิอุมิ >>โทคิโอมิ ไอนซเบิร์ก >> ไอนซ๋เบิร์น ไว้มีเวลาจะมาเช็คเนื้อหาน่ะครับ (เยอะซะ==*) ว่าแต่มานั่งจับผิดนี่ไม่ว่ากันสินะ พอดีข้อมูลมันแน่นซะจนคอมเม้นท์แทรกแทบไม่ได้แล้ว จากคุณ : บักจืดจาง - [ 5 ก.ค. 52 16:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ชอบบทนีเหมือนกัน เพราะจบแบบฮาเรม จากคุณ : Kul-ChaN - [ 5 ก.ค. 52 16:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 59 บทนี้มันเป็นที่ชื่นชอบของหลายๆคน เพราะโศกนาฏกรรมของตัวละครหลายๆตัวรึเปล่าเนี่ย แต่ว่าบทนี้มีตอนจบ 2 แบบรึเปล่าครับ? จากคุณ : นักบริโภคเกี๊ยวซ่า - [ 5 ก.ค. 52 16:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ผมรอ บท พี่อาเชอร์ อยู่นะครับ เล่นเกมจบแล้วเท่มากๆ จากคุณ : Fuzien - [ 5 ก.ค. 52 17:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ผมดูแต่ในอนิเม ตอนที่อ่านเนื้อเรื่องบทนี้ครั้งแรก อยากจะฆ่าชินจิมันจริงๆ บทนี้ที่จริงเหมาะกับการเป็นบทหลักนะเนี่ยเพราะเนื้อเรื่องเข้มข้นกว่าบทอื่นๆ(มั้ง) แต่คงเพราะเนื้อหารุนแรงไปเลยไม่ได้เป็นเมะ จากคุณ : dondakke - [ 5 ก.ค. 52 17:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 62 จบบท HF เริ่มต้น บทฮาเร็ม ของชิโร่ จากคุณ : devil amature2 (devil amature2) - [ 5 ก.ค. 52 17:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณ นักบริโภคเกี๊ยวซ่า ใช่ครับ มีแบบ Normal End อีกแบบหนึ่งที่จบเศร้ามากเลย (แต่อย่าเงื้อหมัดชกผมนะครับ ถ้าผมจะบอกว่า Normal End ที่ว่าน่ะผมชอบมากกว่า True End ซะอีก แอบเอาเซฟออกมาเล่นย้อนโหมดดูบ่อยที่สุดเลยละ) เนื้อหาฉากจบ ถ้าให้บรรยายสั้นๆ ก็คือ ชิโร่ชนะคิเรย์ได้ แต่ร่างกายก็บอบช้ำจากการต่อสู้ + ใช้พลังไปมาก แต่ก็ยังฝืนใช้พลังเฮือกสุดท้ายทำลายจอกได้สำเร็จ แต่ตัวเองก็ตายไปด้วย ส่วนซากุระแม้จะรู้ว่าชิโร่ตายแล้ว จะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว ก็เลือกที่จะรอชิโร่ต่อไป เพราะชิโร่เคยสัญญากับเธอไว้ว่า ถึงฤดูใบไม้ผลิเมื่อไหร่ มาชมดอกซากุระด้วยกันนะ ซากุระขายคฤหาสน์มาโต้ แล้วย้ายมาอยู่บ้านชิโร่แทนเพื่อรอชิโร่ที่นั่น เวลาล่วงเลยไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลายสิบปีจนซากุระแก่เป็นคุณยายไปแล้ว แต่เธอก็ยังคงรอชิโร่อยู่อย่างนั้น ไม่ว่าฤดูใบไม้ผลิจะผ่านไปอีกกี่ครั้ง... เธอก็ยังเฝ้ารอวันที่ชิโร่จะกลับมา...ตลอดไป... เสียดายนิดหน่อยที่คุณ Kross_ISC ไม่ได้เขียนถึง Normal End ด้วย เพราะในฉากจบใช้ภาษาสวยมากๆ สื่อความรู้สึกของซากุระที่ต้องรอคอยชิโร่ทั้งๆ ที่รู้ว่าชิโร่จะไม่มีวันกลับมาอีกได้ละเมียดละไมตั้งแต่บรรทัดแรกถึงบรรทัดสุดท้ายเลยละ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 18:22:24 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 18:04:36 จากคุณ : Drake - [ 5 ก.ค. 52 17:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ตอนเเรกๆ นึกว่าซากุระจังจะเป็นเเค่ตัวประกอบ เห็นโผล่มาน้อยมาก ไม่นึกว่าช่วงหลังก็เป็นตัวละครตัวนึงที่สำคัญเหมือนกัน จากคุณ : clazzixd - [ 5 ก.ค. 52 18:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ถึงคิวสาวที่ผมชอบที่สุดในเกมซะที เพื่อนผมมันเรียก อีสาว5บาป จากคุณ : UltraSoul - [ 5 ก.ค. 52 19:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ภาค HF เสียดายยาตายนี่แหละ ไม่งั้นคง complete แล้ว จากคุณ : Dragon knight - [ 5 ก.ค. 52 20:26:53 A:118.172.119.171 X: TicketID:150685 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ข้อมูลดีมากเลยครับ ^^ จากคุณ : Mr.NooB - [ 5 ก.ค. 52 20:36:10 ]

ความคิดเห็นที่ 68 #66 เขียนผิด หมายถึง อิลิยาสฟีล ที่สลายไปน่ะแหละ ถ้ารอดจนจบสงครามแบบ Fate คงดี ว่าแต่ฝากถาม จขกท.นิด - บท Heaven Feels มีเป็นอนิเมชั่นด้วยเรอะ - แล้ว มีบทไหนที่ ริน โทซากะได้เป็นมาสเตอร์ของเซเบอร์เรอะ เห็น โดจินฯบางเรื่องเขียนออกมา จากคุณ : Dragon knight - [ 5 ก.ค. 52 20:41:31 A:118.172.119.171 X: TicketID:150685 ]

ความคิดเห็นที่ 69 #52 โคโตมิเนะวิ่งได้50km/hครับ(ตอนที่แบกอิลิยาน่ะ) จำสับกับความเร็วเปกาซัสหรือเปล่าครับ? เซลเรทช์ไม่ได้เป็นมาสเตอร์ของอัลเควดนา แค่อัลเควดเคารพเซลเรทช์เหมือนปู่เท่านั้นเอง ที่เป็นมาสเตอร์นั่นน่าจะเป็นสงครามจอกครั้งแรกที่เซลเรทช์เข้าร่วมมากกว่า ปล. ผ้าที่พันแขนของชิโร่คือ"ผ้าห่อศพของนักบุญมาร์ติน"ครับ มีคุณสมบัติในการยับยั้งและชะลอการแทรกแซงจากภายนอกร่างกาย ถ้าไม่พันผ้านี้ไว้แขนของอาเชอร์จะกลืนกินร่างของชิโร่อย่างเร็วและมันจะตายก่อนได้ไปช่วยซากุระ ปล.2 รินได้เป็นมาสเตอร์ของเซเบอร์ในบทUBWครับ ไปล่ะครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 20:52:01 จากคุณ : ไม้หลอน - [ 5 ก.ค. 52 20:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เปกาซัสรู้สึกจะ 5-600 km/hr  ราวๆนั้น  แต่คิเรย์มันแบกอิริยะสวีลวิ่งหนีแอส ได้นี่ก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้วครับ 555 ปล. ว่าแต่มานั่งจับผิดนี่ไม่ว่ากันสินะ พอดีข้อมูลมันแน่นซะจนคอมเม้นท์แทรกแทบ ไม่ได้แล้ว ^ ^ ไม่มีปัญหาครับ ยินดี  ผมเองก็รู้ตัวว่าพิมพ์ภาษาไม่ค่อยถูกเท่าไหร่   (ไม่มีคีย์บอร์ดไทยใช้ด้วย)  ใครอยากแย้งอะไรก็ยินดีครับ  ผมไม่กลัวหน้าแตก เท่าไหร่ 555  ถือว่าได้ความรู้ อิลิยาสฟีล ที่สลายไปน่ะแหละ ถ้ารอดจนจบสงครามแบบ Fate คงดี ^ ^ ไงๆ  อิลิยาสฟีลก็อายุสั้นมากครับ  เธอไม่ใช่คนแท้ๆ  อย่างดีก็ราวๆปีเดียว - บท Heaven Feels มีเป็นอนิเมชั่นด้วยเรอะ ^ ^ ไม่มีครับ  มีแค่เกมกับ ช่วง Opening นิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง เสียดายนิดหน่อยที่คุณ Kross_ISC ไม่ได้เขียนถึง Normal End ด้วย เพราะใน ฉากจบใช้ภาษาสวยมากๆ สื่อความรู้สึกของซากุระที่ต้องรอคอยชิโร่ทั้งๆ ที่รู้ว่าชิ โร่จะไม่มีวันกลับมาอีกได้ละเมียดละไมตั้งแต่บรรทัดแรกถึงบรรทัด สุดท้ายเลย ละ ^ ^ อยากเขียนเหมือนกันครับ  แต่จำรายละเอียดลึกๆของตอนนั้นไม่ได้ และไม่มีเกม จะเปิดเทียบดูด้วย เลยขอยกไว้เขียน True-end อย่างเดียวก็แล้วกัน ปล.  แต่ถ้าคุณเดรค จะอาสาเขียน ผมก็มิขัดข้อง แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 52 00:26:19 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 23:52:33 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 23:44:04 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 23:41:52 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 52 23:38:05 จากคุณ : Kross_ISC - [ 5 ก.ค. 52 22:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 71 จะรอเนื้อเรื่องของรินนะครับ :) จากคุณ : oryze - [ 5 ก.ค. 52 23:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 รอติดตามเจ้าขาว/อาเชอร์ ครับคงยาวเหยียดน่าดูแน่ จากคุณ : Kazu_kung - [ 5 ก.ค. 52 23:20:22 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เล่นบทนี้แล้วสงสารซากุระก็จริง แต่ยิ่งประทับใจในตัวรินมากๆ ได้เห็นด้านอื่นๆของรินที่ไม่มีในบทอื่น แถมยังได้เห็นคุณเธอโชว์ความสามารถด้านเวทย์มนตร์แบบสุดๆอีก ฉากตอนรินสู้กับซากุระนี่ทั้งประทับใจทั้งมันส์สุดๆ จากคุณ : Do you know who I am - [ 6 ก.ค. 52 00:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 74 รอ UBW บทโปรดผมต่อ อิอิ จากคุณ : welzer - [ 6 ก.ค. 52 02:08:41 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ปล.  แต่ถ้าคุณเดรค จะอาสาเขียน ผมก็มิขัดข้อง ^^ ^^ ^^ ถ้ามีเวลาก็อยากเขียนอยู่เหมือนกันครับ ติดแค่ตอนนี้อาจไม่มีเวลาพอนี่สิ เลยยังไม่กล้าเขียน ลองดูซักพักละกันครับว่าจะหาเวลาเขียนได้มั้ย จากคุณ : Drake - [ 6 ก.ค. 52 09:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ต่อเลยๆๆๆ จากคุณ : จอมโหดกระทู้เหล็ก - [ 6 ก.ค. 52 16:45:10 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เสียงญี่ปุ่นพากษ์โดย: โนริโกะ ชิตายะ ผลงานในอดีตเด่นๆ ได้แก่ # Kannazuki no Miko (Himeko Kurusugawa) พากษ์มิโกะด้วยนะเออ - แต่มาโต้ ซากุระเสียงไทย (ศรีอาภา เรือนนาค) ในมิโกะคนทรงฯจะเป็นเสียงพากย์เดียวกับ คุณหนูปอดบอมฮิเมมิยะ จิคาเนะ น่ะครับ คุณ Kross ดีใจออกมั้ยครับ? จากคุณ : เอย์คุง - [ 6 ก.ค. 52 23:58:00 A:118.172.119.173 X: TicketID:150685 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ^ ^ เอาวะ  ยังทำใจดีใจได้  อย่างน้อยก็มาจากเรื่องเดียวกัน   จากคุณ : Kross_ISC - [ วันอาสาฬหบูชา 00:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ออกตัวล่วงหน้านะครับว่านี่ไม่ใช่การแปลฉากจบมาซะทีเดียว แม้จะอ้างอิง Text ในนั้นมาบ้างเพื่อความสะดวกในการสื่อความ เป็นแค่การเอาฉากจบทั้งหมดมาสรุปรวมคร่าวๆ ให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยภาษาของผมเองเท่านั้น ทั้งตัวผมก็เป็นแค่นักแปล + นักเขียนขี้ครอก ฝีมือการเขียนคงมิบังอาจทาบชั้นอ.เห็ดผู้สร้างผลงานให้โด่งดังไปทั่วโลก จึงอาจไม่สามารถถ่ายทอดความละเมียดละไมของภาษาของอ.เห็ดผ่านการเล่าเรื่องของตัวเองได้ทั้งหมด ดังนั้น หากมีจุดใดผิดพลาดไปอย่างไร ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ ฉากจบ Normal End ของเนื้อเรื่อง Heaven's Feel หลังจากที่เอาชนะคิเรย์ได้แล้ว ก็จะเหลือแต่ชิโร่ยืนเผชิญหน้ากับจอกศักดิ์สิทธิ์แบบตัวต่อตัว โดยตรงนี้จะมีตัวเลือกขึ้นมา 2 ข้อ คือ 1. ทำลายจอก 2. ...แบบนี้ดีแล้วแน่เหรอ ถ้าเลือกข้อแรก ก็จะเข้าสู่ฉากจบแบบ Normal End และถ้าเลือกข้อ 2. ก็จะเข้าสู่ฉากจบแบบ True End ที่คุณ Kross_ISC เขียนไว้แล้วข้างต้นนั่นแหละครับ ฉากจบเริ่มขึ้น โดยหลังจากชิโร่เลือกที่จะใช้พลังเฮือกสุดท้ายทำลายจอกแล้ว เขาก็เดินทื่อเข้าหาจอกศักดิ์สิทธิ์เบื้องหน้า ไม่นำพากับร่างกายที่ค่อยๆ แตกร้าว และจิตประสาทที่ค่อยๆ สูญสิ้นไปทีละส่วนแม้แต่น้อย ครึ่ก... เสียงบางอย่างภายในร่างกายของเด็กหนุ่มแตกร้าว สมองส่วนที่ทำหน้าที่ควบคุมพฤติกรรมต่างๆ ของเจ้าของร่างถูกทำลายจนสิ้น แม้กระนั้น เขาก็ยังเดิน...เดิน...และเดินต่อไปราวกับตุ๊กตาหุ่นเชิดที่ไม่รู้จักความเจ็บปวดใดๆ พร้อมกับความทรงจำอันแสนล้ำค่าที่มีต่อคนรัก... หนึ่งพันธกิจที่ต้องปฏิบัติให้ลุล่วง... และที่สำคัญเหนืออื่นใด...หนึ่งสัญญาที่ต้องรักษา... 'ซากุระ ไปชมดอกไม้ด้วยกันนะ...' ยิ่งก้าวเดินมากเท่าไหร่ ร่างกายทั้งภายนอกและภายในของเขาก็ยิ่งแตกร้าวมากเท่านั้น บัดนี้เด็กหนุ่มลืมสิ้นแล้วถึงความเจ็บปวด ลืมแม้แต่สัมผัสของลมหายใจที่เข้าออกผ่านปอดทั้งสองข้าง ร่างกายเลือดเนื้ออย่างสิ่งมีชีวิตกลับกลายเป็นเพียงสสารไร้ซึ่งชีวิต ไม่เหลือตัวตนใดๆ อีกต่อไป แม้กระนั้น ริมฝีปากของร่างไร้ชีวิตกลับพึมพำคำพูดแผ่วเบาออกมา ราวกับว่าแม้ร่างจะตาย แต่วิญญาณยังคงอยู่ภายในร่างนั้น "เทรส...ออน..." พริบตาที่คำพูดสุดท้ายหลุดออกจากปาก ร่างของเอมิยะ ชิโร่ ก็ยืนตายอยู่ตรงนั้น ในท่าเงื้อดาบเตรียมจะฟาดฟันนั่นเอง ร่างกายไร้วิญญาณของเด็กหนุ่มดูคล้ายรูปสลักหินอ่อน ไม่อาจขยับตัวทำความปรารถนาสุดท้ายให้เป็นจริงได้ชั่วนิรันดร์ ทันใดนั้นเอง... ร่างไร้วิญญาณที่ไม่ควรจะขยับได้แล้วของชิโร่กลับเคลื่อนไหววูบ สองแขนที่เงื้อดาบแข็งทื่ออยู่กลางอากาศเหวี่ยงลงสุดแรง ฟาดฟันอาวุธอาคมที่แข็งแกร่งที่สุดใส่เป้าหมายเต็มเหนี่ยว ตูมมมม... เสียงดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อจอกศักดิ์สิทธิ์อันเป็นเป้าหมายฟาดฟันถูกผ่ากลางระเบิดออกในพริบตา ปฐพีสะเทือนเลือนลั่นแล้วแตกออกราวปราสาททรายถูกถล่ม แสงสว่างจากพลังงานมหาศาลลุกวาบ บดบังทุกสิ่งหายไปในแสงสีขาวจนหมดสิ้น ------------------------------------------------------------------- ตัดฉากไปทางซากุระ ซากุระลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งอย่างที่สุด ไม่เหลือความอึดอัดทรมานจากหนอนอาคมที่รุมเร้าทั้งร่างกายและจิตใจอยู่เลย เด็กสาวหันไปทางด้านข้างของฟูก แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อไม่พบร่างของชิโร่ที่ควรจะนอนอยู่ข้างกันอยู่ตรงนั้น ซากุระเหลือบมองนาฬิกา พบว่าเป็นเวลา 10 โมงเช้าแล้ว เด็กสาวคิดว่าบางทีชิโร่คงออกไปทำข้าวเช้าจึงลุกขึ้นจะเดินไปหา รู้สึกประหลาดใจกับความปลอดโปร่งที่ไม่เคยสัมผัสมากว่า 10 ปี และความรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างเมื่อนึกถึง "ความสุขที่ทั้งเธอและชิโร่ต่างมีร่วมกัน" เมื่อคืนที่ผ่านมา แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ แต่เด็กสาวก็รู้สึกดีที่ไม่ต้องอึดอัดแบบนั้นอีกต่อไป เพราะนั่นหมายความว่าหนอนอาคมที่ชอนไชอยู่ในร่างของเธอมานับตั้งแต่อยู่ในฐานะบุตรบุญธรรมของบ้านมาโต้ไม่อยู่ในร่างเธออีกแล้ว บัดนี้เธอสามารถใช้เวทมนตร์ต่างๆ ได้ดังใจนึก ไม่ต้องถูกจำกัดให้ใช้เพื่อสนองความทะเยอทะยานอันบิดเบี้ยวของท่านปู่เจ้าตระกูลอีกแล้ว ด้วยอำนาจเวทมนตร์นั้น เธอจะให้ไรเดอร์ทำงานมากกว่านี้ ไม่ต้องให้รุ่นพี่ต้องมาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายจนบาดเจ็บสาหัสหลั่งเลือดเพื่อปกป้องเธออีกต่อไป... นับแต่วันนี้จะไม่มีเรื่องร้ายใดๆ อีกแล้ว ก็คุณพี่กับรุ่นพี่อยู่ที่นี่ด้วยนี่นา...ซากุระคิดกับตัวเองเช่นนั้น วาบนั้นเองที่สังหรณ์ร้ายบังเกิดขึ้นในใจของซากุระ ภาพตัวเองยามกลายเป็นปีศาจ ถูกครอบงำด้วยความอาฆาตเคียดแค้นทั้งของตัวเองและของเงามืดจากจอกศักดิ์สิทธิ์ผ่านวูบเข้ามาในหัวสมอง เด็กสาวสลัดรู้สึกนั้นทิ้งไป แล้วเดินออกจากห้องไปทันที หลังออกจากห้องมาได้ ซากุระก็เดินตามหาชิโร่ไปตามที่ต่างๆ ทั้งระเบียง ทั้งห้องครัว ทั้งห้องนั่งเล่น ทั้งสวนหลังบ้าน ทั้งโรงฝึก ทั้งห้องเก็บของ แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงา "เล่นซ่อนแอบกันเหรอคะ?" เด็กสาวออกเสียงพูดดังๆ เหมือนจะให้กำลังใจตัวเอง ใช่แล้ว รุ่นพี่แค่แกล้งซ่อนตัวอยู่เท่านั้นแหละ ต้องอยู่ในบ้านนี้แน่ๆ จะไม่อยู่ไปได้ยังไงกัน ก็นั่นมันแค่ฝันร้ายเท่านั้นนี่... แม้จะบอกว่าเป็นแค่ฝันร้าย แต่ภาพนั้นกลับยังติดตาของซากุระไม่ยอมหายไปไหน ภาพของชิโร่ค่อยๆ แตกสลายกลายเป็นซากธุลี ไม่มีวันได้เจอกันอีก... ภาพที่เธอเห็นใน "ฝันร้าย" นั้น... "ไม่จริง... ไม่จริงใช่มั้ยคะรุ่นพี่..." น้ำเสียงร่าเริงเริ่มเปลี่ยนไปเป็นครางอ้ำอึ้งเหมือนกับจะขาดใจ ใช่แล้ว ต้องไม่จริงอยู่แล้ว ร่างกายยับเยินเหมือนผ้าขี้ริ้วแบบนั้นจะขยับตัวไปไหนมาไหนได้ยังไง รุ่นพี่ต้องรอเราอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้แน่ ไม่มีทางเป็นอื่นไปได้หรอก ...แต่ว่า... ปฏิทินในห้องนั่งเล่นนั่น...บอกวันที่เลยไปตั้งสิบวันแล้วนี่นา... เด็กสาวเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นห้องเก็บของในทันทีเมื่อนึกได้ถึงความจริงนั้น เธอเข้าใจหมดทุกอย่างแล้ว ว่าระหว่างช่วงสิบวันที่ผ่านไปนั้นมีอะไรเกิดขึ้น ไม่สิ...เข้าใจตั้งแต่วินาทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว... แต่หัวใจส่วนที่เปราะบางเกินกว่าจะทานทนได้กลับชักนำเธอออกจากความจริงอันโหดร้ายนั้น "ได้โปรด...ได้โปรดออกมาเถอะค่ะรุ่นพี่ ชั้น...ชั้นอยู่คนเดียวไม่ได้ค่ะ...ถ้าไม่มีรุ่นพี่...ถ้าไม่มีรุ่นพี่อยู่ด้วยละก็...รุ่นพี่ รุ่นพี่ รุ่นพี่คะ----------!!!!" เด็กสาวซบหน้าลงกับฝ่ามือ ก่อนจะกรีดเสียงร้องไห้ออกมาอย่างปวดร้าว ในใจนึกไปว่าทำไมตัวเองถึงไม่เป็นบ้าไปเสียเลยเพราะความเจ็บปวดนี้ แต่ที่เด็กสาวทำได้ในตอนนี้ ก็มีเพียงแค่ปล่อยให้ความเจ็บปวดและความโศกเศร้าทั้งหมดให้ไหลไปกับหยาดน้ำตาที่รินหลั่ง...เพียงเท่านั้น... ฤดูหนาวอันเจ็บปวดและยาวนานของซากุระสิ้นสุดลงแล้ว... เด็กสาวเป็นอิสระจากโซ่ตรวนที่พันธนาการร่างกายและหัวใจของเธอมากว่าสิบปี... แต่ก็ต้องแลกมา...ด้วยการสูญเสียสิ่งมีค่ามากที่สุดในชีวิตไปชั่วนิรันดร์... ------------------------------------------------------ ฉากจบ Heaven's Feel แบบ Normal ของภาค Ralta Nua ส่วนที่ 1 ครับ เสียงพากย์ของซากุระเหมือนจะขาดใจเอาจริงๆ เลย... T_T แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 19:26:54 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 03:29:13 จากคุณ : Drake - [ วันอาสาฬหบูชา 03:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ถึงฤดูใบไม้ผลิแล้ว... หลังจัดการเรื่องราวต่างๆ ทั้งเรื่องการสืบสวนของสมาคมเวทมนตร์ ทั้งเรื่องผู้รับช่วงดูแลต่อจากโคโตมิเนะ คิเรย์  เรียบร้อยหมดแล้ว รินก็ชวนซากุระกลับมาอยู่บ้านเดียวกันอีกครั้ง แม้จะดีใจที่พี่สาวชวนไปอยู่ด้วย แต่ซากุระก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ เธอตัดสินใจจะลุกขึ้นยืนหยัดให้ได้ด้วยตัวเอง แม้จะยังหวาดกลัวและไม่แน่ใจว่าจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเองได้หรือไม่ รินเห็นความตั้งใจของน้องสาวก็พยักหน้ารับ และบอกว่าเธอจะอยู่ที่บ้านจนเรียนจบนั่นแหละ เพราะงั้นถ้ามีเวลาก็มาเยี่ยมกันบ้างนะ หลังจากนั้น ซากุระก็ตัดสินใจขายคฤหาสน์มาโต้ และย้ายมาอยู่บ้านชิโร่เป็นการถาวรเพื่อรอชิโร่ที่นั่น การตัดสินใจของซากุระสร้างความกังวลให้กับ อ.ฟูจิมูระ เป็นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นว่าซากุระตั้งใจแน่วแน่จะรอชิโร่อยู่ที่บ้านหลังนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก นอกจากยิ้มอวยพรให้เท่านั้น นับแต่วันนั้น ซากุระก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของชิโร่ตามลำพังมาตลอด ระลึกถึงความหลังระหว่างเธอกับเขาไปพลาง เฝ้าคอยฤดูใบไม้ผลิปีต่อไปไปพลาง ระหว่างนั้น เด็กสาวก็เริ่มคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่หลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยกับผู้อื่นเช่นกัน แม้ในใจจะยังนึกหวาดกลัวอยู่บ้าง เนื่องจากการอยู่กลางหมู่ผู้คนทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด มันปลุกความชั่วร้ายในอดีตของเธอ ทำให้เธอนึกถึงความผิดบาปทั้งหลายที่เธอเป็นผู้ก่อขึ้น ทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจอยู่ตลอดเวลา เธออยากไถ่ถอนความผิดเหล่านั้น แต่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าตัวเองจะไถ่ถอนความผิดเหล่านั้นได้อย่างไร มีอะไรที่คนอย่างเธอจะทำเพื่อคนอื่นได้ หลังจากคิดอยู่นาน ซากุระก็คิดว่าในเมื่อเธอไม่อาจทำอะไรเพื่อชดใช้ให้คนอื่นได้อีกแล้ว ก็ขอทำสิ่งนี้เพื่อแทนการไถ่ถอน แม้จะฟังดูเป็นการทำเพื่อตัวเองเกินไปก็ตาม เธอตัดสินใจว่า ในฤดูใบไม้ผลิของทุกๆ ปี เธอจะปลูกดอกไม้หนึ่งดอก เพื่อแทนการไถ่ถอนต่อความผิดบาปทั้งปวง และแทนคำสัญญาว่าจะรอ "เขาคนนั้น" ตลอดไป... -------------------------------------------------------------------- เวลาล่วงเลยไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นสิบปี จากสิบปีเป็นหลายสิบปี นานเสียจนซากุระแทบจะลืมไปแล้วว่านี่เป็นฤดูใบไม้ผลิครั้งที่เท่าไหร่นับจากวันแห่งสัญญานั้น ซากุระในวันนี้ไม่ใช่สาวน้อยแรกรุ่นอีกต่อไปแล้ว เวลาหลายสิบปีสอนให้ซากุระรู้จักที่จะอยู่กับตัวเอง และพูดคุยอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสะดวกใจมากขึ้น บัดนี้เธอเป็นอาจารย์สอนวิชาเวทมนตร์ให้กับหลานสาวของรินซึ่งจะขึ้นเป็นผู้สืบทอดตระกูลโทซากะคนต่อไป หลานสาวตัวน้อยยอมรับและเรียกเธอว่าอาจารย์อย่างเต็มปาก แม้เธอจะเป็นเพียงจอมเวทฝีมืออ่อนด้อยผู้แทบไม่เคยได้เรียนรู้เวทมนตร์มาเลยก็ตาม เด็กหญิงมักจะใช้เวลาขลุกอยู่ที่บ้านซากุระครั้งละนานๆ ช่วยทำงานบ้านแทนซากุระที่เริ่มเดินเหินไม่สะดวกบ้าง ฟังซากุระเล่าเรื่องราวในอดีตอย่างสนุกสนานบ้าง ซึ่งซากุระเองก็ยินดีที่จะเล่าเรื่องราวเหล่านั้นเพื่อรำลึกถึงช่วงเวลาอันแสนสุข...ที่เหลือแต่เพียงคำบอกเล่าจากอดีตเท่านั้น... ชีวิตของซากุระในวันนี้สงบสุขและร่มเย็น แต่เธอก็ยังคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองอยู่เสมอ สัญญาที่จะปลูก "ดอกไม้แห่งการไถ่ถอน" ปีละต้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิของทุกปี... และสัญญาว่าจะรอชิโร่ตลอดไป...ไม่ว่าฤดูใบไม้ผลิจะผ่านไปอีกกี่ครั้งก็ตาม... ------------------------------------------------------------- แล้วฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือนอีกครั้ง...พร้อมกับภาพที่เธอทั้งคาดหวังและไม่คาดหวังว่าจะได้พบเห็นอีกในชั่วชีวิตนี้ ตรงนั้น... ณ ทางเดินขึ้นเนินที่เต็มไปด้วยต้นซากุระเรียงรายอยู่เต็มสองข้างทาง...ดอกไม้แห่งการไถ่ถอนที่เธอเป็นผู้ปลูกเองทุกๆ ปี... ซากุระมองเห็นร่างของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางกลีบซากุระที่โปรยปราย... เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสีส้มสั้นเกรียนเกือบติดหนังหัว เสื้อยืดแขนยาวตัวสีขาวแขนสีน้ำเงินกับกางเกงยีนส์ขายาวสีน้ำเงิน กำลังเดินขึ้นมาหาพร้อมโบกมือยิ้มร่าให้...ด้วยท่าทางร่าเริงไม่เปลี่ยนไปจากเดิมแม้แต่น้อย... ฉากจบของ Heaven's Feel แบบ Normal End จบลงแค่ตรงนี้ ในบรรดาฉากที่เขียนมาทั้งหมดนั้น ฉากสุดท้ายถือว่าเขียนยากสุดครับ เพราะฉากนั้นไม่ได้บอกไว้แน่ชัดว่าหลังจากเห็นเงาร่างของชิโร่ท่ามกลางต้นซากุระที่บานสะพรั่งแล้ว ซากุระจะตายหรือไม่ แม้ว่าอะไรหลายๆ อย่างจะชวนให้อนุมานได้เช่นนั้นก็ตาม (ตัวผมเองก็อนุมานว่าเป็นอย่างนั้น แต่ก็กลัวเกินกว่าจะเขียนลงไป) แต่ผมก็เชื่อแน่ชัดว่า ท้ายที่สุดแล้ว ความสงบจักกลับมาสู่ดวงวิญญาณของซากุระอย่างแน่นอน ไม่ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่หรือเสียชีวิตไปในฉากนั้นก็ตาม Note เล็กน้อย ในฉากที่พูดถึงซากุระกับลูกศิษย์ที่มาเรียนกับซากุระนั้น ในตัวต้นฉบับจริงอ.เห็ดบรรยายแบบทิ้งให้ผู้อ่านคิดเอาเองเหมือนกันว่านักเรียนคนนั้นน่าจะเป็นหลานสาวของรินที่มาเรียนเวทมนตร์กับซากุระ (ตรงนี้ผมก็งงนะ มันเป็นฉากเหมือนกับว่าซากุระกำลังรดน้ำ แล้วจู่ๆ เด็กคนนี้ก็เข้ามาในฉาก แล้วก็มีบทบรรยาย) ส่วนที่บอกว่าเรียนเวทมนตร์นั้นจริงๆ ในต้นฉบับก็ไม่ได้พูดไว้เช่นกัน แต่บอกแค่ว่า "ถึงฉันจะเป็นพวกเรียนด้วยตัวเองมีฝีมืออยู่แค่ท่าสองท่า แต่ก็ยังมีเด็กมาขอเรียนวิชาด้วย" ซึ่งถ้าลองนึกดู ก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่านอกจากเวทมนตร์ ซากุระจะมีอะไรไปสอนให้คนอื่นได้อีก เลยเขียนออกมาเป็นทำนองนั้น หากมีใครคิดต่างอะไรไปจากนี้ก็เชิญแย้งได้เลยครับ ฉากจบ Heaven's Feel แบบ Normal ของภาค Ralta Nua ส่วนที่ 2 ครับ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 19:35:52 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 19:34:37 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 10:52:03 จากคุณ : Drake - [ วันอาสาฬหบูชา 03:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ^ ^ ยอดเยี่ยมไร้ที่ติครับ  พอดีผมไม่มีเกมในเครื่องแล้วเลยเปิดเทียบไม่ได้ จะเบิ่งผ่านยูทูปก็เกินกำลังในการแปลภาษาไปหน่อย @_@ จะเขียนเอง เพียวๆก็เดี๋ยวจะกลายเป็นนั่งเทียนไปสะงั้น ก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่านอกจากเวทมนตร์ ซากุระจะมีอะไรไปสอนให้คนอื่นได้อีก ^ ^ ยังมีสุดยอดวิชาทำกับข้าว อีกอย่างนึงนะครับ  ถือเป็นยอดทักษะเลย ปล. จอกศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถเอาก้อนหินปาใส่ให้พังได้  ต้องใช้อาวุธที่แรง มากๆเท่านั้น  ดาบที่ชิโร่ใช้รู้สึกจะเป็น X-calibur ซึ่งกินพลังมากเกินปกติ เลยทำให้พ่อหนุ่มหัวขาวเราถึงฆาตไปจริงๆ ปล2  ขอเอาของคุณเดรคไปอัพเดทลงบล็อคด้วยได้ไหมครับ ?? แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 05:15:59 จากคุณ : Kross_ISC - [ วันอาสาฬหบูชา 05:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ^^ ^^ ^^ ได้สิครับ ไม่มีปัญหาหรอก :) จากคุณ : Drake - [ วันอาสาฬหบูชา 10:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ในบทจบNormal End ซากุระไม่ได้เก็บไรเดอร์ไว้หรือครับ เห็นกล่าวถึงนิดเดียว จากคุณ : Redondo16 - [ วันอาสาฬหบูชา 18:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณสำหรับกระทู้บทความดีๆครับ...อ่านแล้วอ่านอีกบทนี้ก็เป็นบทที่ผมรักที่สุดจริงๆแม้จะไม่มี Saber อยู่ในฮาเร็มก็ตาม (ฮา) จริงๆแล้ว...ผมก็เข้าใจว่า Normal End มันสวยงามครับ แต่ในหัวใจของผมความสวยงามของ โศกนาศกรรม ไม่เคยน่าชื่นชมเลย ผมเป็นพวกชอบตอนจบแบบ "แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์" มากกว่า แม้จะเป้นแค่ความคิดแบบเด็กๆไปหน่อยก็ตาม เพราะผมรู้สึกว่า สำหรับซากุระแล้ว นี่คิดสิ่งมที่เธอต้องการที่สุดจริงๆ อยู่กับคนที่รัก อยู่กับครอบครัว และอยู่กับสหายศึกที่เข้าใจความเจ็บปวดแบบเดียวกัน นั่นแหละผมถึงชอบ True End เพราะการที่จะทิ้งให้เด็กผู้หญิงที่ถูกโลกทั้งใบรุมทึ้งจนแหลกยับ ไว้คนเดียวจนแก่ตาย มันช่างอำมหิตจนผมทนไม่ได้จริงๆ จากคุณ : peTOUCHso - [ วันอาสาฬหบูชา 19:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 85 เรื่องnormal End มันโหดร้ายก็จริง แต่ถ้ามองจุดโฟกัสไปที่ชิโร่ ผมยกให้บทนี้จริงๆ เจ้าขาวยอมทุ่มทุกสิ่งในชีวิตเพื่อปกป้องเด็กสาวที่ตนรักยิ่งกว่าสิ่งใด แม้จิตใจจะสูญไปแล้ว ร่างกายยังทุ่มเฮือกสุดท้ายเพื่อทำลายโซ่ที่ล่ามคนที่ตนรักไว้ มันดูแล้วตื้นตันจริงๆบทนี้ ยิ่งเวลาที่ชิโร่ใกล้จะสิ้นลมตอนเจอโคโตมิเนะแล้วระลึกภาพถึงซากุระ มัน...พูดไม่ถูกแต่มันสุดๆอ่ะ heaven feelนี่แหละคือfate stay nightจริงๆ จากคุณ : recnalxam - [ วันอาสาฬหบูชา 20:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 86 คุณ Redondo16 ไม่นี่ครับ ไม่ได้อ้างถึงไรเดอร์เลยนะ คิดว่าคงเป็นเพราะซากุระไม่เหลือพลังเวทมหาศาลอยู่ในตัวอีกแล้วมั้ง ถึงได้ไม่มีพลังพอจะเก็บไรเดอร์ไว้เหมือนใน True End คุณ peTOUCHso ถ้าให้บอกแบบละเอียดหน่อยละก็ ผมชอบฉากจบทั้งสองแบบนะครับ แต่ที่ชอบ Normal End มากกว่าเพราะความงามของภาษา กับฝีมือของอ.เห็ดการถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครมากกว่าอะไรเลย (สันดานแย่ๆ ของคนพยายามจะเป็นนักแปล + นักเขียน...แต่ตอนนี้ยังทำได้แค่งานแรกอย่างเดียวล่ะมั้ง) แต่ที่เหนืออื่นใดก็คือ "ผมชอบฉากจบในแบบที่มันควรจะเป็น" ครับ ผมเซ็งมาเยอะแล้ว กับไอ้ฉากจบประเภทตัดจบแบบดื้อๆ เหมือนไม่รู้จะเขียนอะไรแล้วเลยจบซะ หรือฉากจบแบบหักมุมจบกะเอาเท่ แต่ไม่สมเหตุสมผลกับเนื้อเรื่องเอาซะเลย (ไม่ได้หมายความว่าฉากจบ True End ของ HF ไม่สมเหตุสมผลนะครับ ตามความคิดของผม ฉากจบทั้งสองแบบถือเป็นฉากจบที่ควรเป็นได้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับทางเลือกของเจ้าขาวว่าจะเลือกทางไหนนั่นละ) แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 21:13:01 แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 52 21:10:26 จากคุณ : Drake - [ วันอาสาฬหบูชา 21:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ...พอดีผมเป็นครู และก็เป็นนักจิตวิทยาให้คำปรึกษาด้วย (ถึงส่วนหนึ่งที่เรียกเพราะเอามาข่มตัวเองก็เถอะ) ผมก็เลยได้เห็นสภาพ "เด็กผู้หญิงที่ถูกทำให้พังทลาย" มาเยอะมากๆ....มากจนไม่อยากเห็นเพิ่มอีกแม้แต่คนเดียวไม่ว่าจะทางไหน ผมเคยดูการ์ตูนที่เด็กผู้หญิงแปรงฟันอยู่แล้วต้องกรีดร้องโก่งคออ๊วกเพราะเห็นยาสีฟันในปากตัวเองซ้อนกับน้ำ...  ที่ตัวเองต้องกลืนตอนโดนข่มเหง ตอนนั้นผมคิดค่ว่า "เวอร์" แต่ต่อมาผมถึงรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องเวอร์ๆเลย...มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นบ่อยๆ และมากมาย ไม่มีใครรู้หรอกว่าการต้องนั่งซ่อมแซมจิตใจคนน่ะเหนื่อยขนาดไหน คุณเคยต้องออกแรงกดผู้หญิงที่ทิ้งตัวกรีดร้องจนตัวสั่นเพราะนึกถึงเรื่องที่ไม่ยากนึกไหม รู้ไหมว่าผู้หญิงตัวเล็กสามารถกรีดร้องได้กังขนาดไหน และอาละวาดสะบัดแขนขาได้แรงแค่ไหนตอนขาดสติ เคยต้องนั่งฟังคนร้องไห้พูดซ้ำไปซ้ำมาทั้งคืน โดยทำได้แค่กุมมือและฟังไหม ถ้าคุณได้ลองซักครั้ง....คุณจะแค้นคนที่มันทำสิ่งเลวร้ายพวกนี้โดยไม่เคยคิดถึงสิ่งที่ตามมาจนอยากจะทำยัไงก็ได้ ให้มันเสียใจอย่างสุดวึ้งจนอยากตาย แต่ไม่ได้ตายเลยล่ะ โดยส่วนตัวผมโตมาโดยมีคติของตัวเองว่า "Be the romantic knight." (มาจากลัทธิ Romantic Knight ในยุคกลางที่นับถือพระแม่มารีย์จึงถวายบูชาโดยการให้เกียรติผู้หญิง ซึ่งเป็นที่มาของตำนานเจ้าชายช่วยเจ้าหญิงในนิทาน และคนกลุ่มนี้เป้นชาวยุโรปกลุ่มแรกที่คิดถึงเรื่องสิทธิความเป็นมนุษย์ของสตรี) ดังนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำร้ายเพศหญิง ผมจะถือว่าเป็นศัตรูทางธรรมชาติของผม (นั่นคือการโจมตีคนพวกนี้ไม่ต้องรู้สึกผิดใดๆ เหมือนการที่พังพอนจู่โจมงูนั่นแหละ) อาจดูเป็นเรื่องเสี่ยวๆที่มาทำตัวแมนๆ แต่ผมชอบทางที่ผมเลือกสายนี้และยินดีที่จะชนกับทุกสิ่งที่เข้ามาครับ เพราะผมรู้แล้วว่า "แค่มีชีวิต มีครอบครัวกับคนที่รักจนแก่เฒ่า" มันเป็นเรื่องธรรมดาที่แสนยากและมีคุณค่าเอามากๆเลย จากคุณ : peTOUCHso - [ วันอาสาฬหบูชา 21:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 88 "แค่มีชีวิต จนแก่เฒ่า" ^ ^ แค่นี้ยังยากเลยครับ  เลยต้องพยายามใช้ชีวิตให้คุ้มค่าที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ^^ จากคุณ : Kross_ISC - [ วันอาสาฬหบูชา 22:53:32 ]