ความคิดเห็นที่ 1 ยกย่องลิเก? เท่าที่ดิฉันเคยพบเห็น ไม่ค่อยมีคนยกย่องเลยค่ะ หาว่าเชยบ้าง บ้านนอกบ้าง แก่บ้าง ยิ่งวัยรุ่นเดี๋ยวนี้หาว่าล้าสมัยเลยล่ะ หาแทบไม่เจอเลย คนที่ยกย่องลิเกจริงๆ แบบไม่สร้างภาพตอนอยู่หน้าสารธาณะ จากคุณ : เมดคาเฟ่ - [ วันเข้าพรรษา 01:52:52 A:124.121.50.116 X: TicketID:219835 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เห็นดูถูกลิเกว่าบั้นน่อกก็เยอะนะ จากคุณ : Edna Mode - [ วันเข้าพรรษา 01:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่คิดว่าคนไทยดูถูกละคร แต่ยกย่องลิเกค่ะ คนละแบบคนละสไตล์เลย ลิเกออกแนวสวยงาม แต่ละครออกแนวสมบทบาท จากคุณ : thaispicy - [ วันเข้าพรรษา 01:59:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ เห็นด้วยกับ คห.ที่1 คนที่ยกย่องลิเกด้วยใจจริงๆ มีไม่กี่คนหรอก ส่วนใหญ่ คนที่ยังดูลิเกอยู่ ก็คือพวกแม่ยกทั้งหลาย ซึ่งไม่ได้ยกย่องลิเกเลย ที่ไปดูลิเก แล้วเอาเงินไปให้พระเอกลิเกทุกคืนๆ ไม่ใช่เพราะชอบลิเก แต่หลงรักพระเอกลิเกต่างหาก พวกคณะลิเกที่ดังๆตอนนี้น่ะ ลองไปดูสิ ไม่เหลือสภาพเป็นการแสดงลิเกแล้วนะ! ฉากหลังไม่ได้เป็นภาพท้องพระโรงแล้ว แต่เป็นภาพพระเอกลิเกใหญ่ๆเบิ้มๆ เขียนจั่วหัวว่า "ลิเกร้อยล้าน" แล้วพระเอกลิเกก็ออกมาร้องรำลิเกแค่ 20% อีก 80% คือมาโชว์ร้องเพลงลูกทุ่ง !!!? แม่ยกก็กรี้ดๆๆๆ เอาพวงมาลัยเงินไปให้กัน ส่วนพวกคณะลิเกที่แสดง "ลิเกจริงๆ" น่ะ แทบสูญพันธ์หมดแล้ว ต้องอาศัยไปโชว์ตามงานวัด แค่เป็นสีสัน แต่ไม่มีคนนั่งดู จากคุณ : onioni - [ วันเข้าพรรษา 02:03:44 A:125.25.14.233 X: TicketID:192536 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ลิเกมันจะสะดีดสะดิ้ง มันก็ ok ไง เพราะการแสดง รูปแบบ อารมณ์ มันให้ บทจะเน่าหรือไม่ มันก็คือการแสดงจบในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เน้นที่การร้อง เน้นที่การแสดง เน้นความสามารถของนักแสดง บทเป็นเรื่องรอง คนดูลิเกส่วนใหญ่ดูเอาอารมณ์ ดูว่าลิเกร้องเพราะไหม เนื้องเรื่องมันก็พื้นๆ แต่ละครบ้านเรา ไม่มีอะไรเลย นอกจากรักกันๆ แย่งกัน มารยา อะไรแบบนี้ ผมเลิกดูละครไทยนานละ จริงๆนะ ----- ผมก็ไม่ได้ชอบดูลิเก แต่ไม่เคยดูถูกลิเก  ไม่ว่ายังไง มันก็คือ รากฐาน ของคนไทย จากคุณ : paefah - [ วันเข้าพรรษา 02:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 การแสดงหนังหรือละคร บางครั้งก็ไม่จำเป็นที่จะต้องธรรมชาติจนเกินไป ใส่จริตเพิ่มอรรถรส อาจจะดูโอเวอร์แอคติ้ง แต่มันช่างได้หัวจิตหัวใจคนดูเหลือเกิน เช่น คุณสน อีช้อย ณ อาญารัก /พจมาน หม่อมแม่ หญิงเล็ก ณ บ้านทรายทอง / เรเน่ จาก Cold moumtain /จูลีแอนน์ มัวร์ จาก Far From Heaven  แต่การแสดงบางครั้งก้ต้องการแสดงที่เป็นธรรมชาติ เพื่อให้เข้ากับบริบทแวดล้อมในตัวหนังหรือละครนั้นๆ เช่นหนังของคุณเจ้ย เรื่องสุดเสน่หา สัตว์ประหลาด แสดงได้อย่างธรรมชาติจริงๆ   หรืออาจมีการผสมผสานจุดความเป็นมนุษย์เข้าไป ไม่ดีจนเกินไป ยังมีความผิดบาป หรือไม่ชั่วร้ายจนเกินไป ยังมีความดีอยู่บ้าง เช่น เมอรีล สตรีพ จากThe Bridges of Madison CountyหรือจากThe Devil Wears Prada  คาวี และลีลา จาก สวรรค์เบี่ยง คุณหญิงศรีจาก คือหัตถาครองพิภพ     เท่าที่ดูมา การแสดงที่เป็นธรรมชาติที่สุดของเป็นหนังของคุณเจ้ย เรากลับจำตัวละคร เค้าแทบไม่ได้ กลับจำได้แต่ตัวหนัง     แต่พวกตัวละคร ที่บางครั้งมีการโอเวอร์แอคติ้งบ้าง (แต่การแสดงเทพๆทั้งนั้น) เช่น คุณ จริยา จากอาญารัก จากบ่วงดวงใจ คุณจารุณี จาก คือหัตถาครองพิภพ นิมิตมาร  คุณสินจัยจาก ล่า พงพัฒน์ จาก ดงดอกเหมย พระจันทร์สีรุ้ง แอน จาก จดหมายรัก  สองนรี  กลับสร้างภาพลักษณ์ ทางตัวละคร ที่ถึงใจและอยู่ในความทรงจำของคนดู   การแสดงบางครั้งอาจไม่ใช่แค่คำว่าธรรมชาติ แล้วดีที่สุด หรือโอเวอร์แบบที่ละครไทยทำตามที่หลายๆคนคิด แล้วได้ใจคนดู ที่สุด การสร้างการแสดง หรือตัวละครขึ้นสักตัวนึง มันอาจเป็นศิลปะในการสร้างสรรค์ของแต่ละบุคคลก็ได้ แล้วแต่ว่าเราจะมองแบบไหน จากคุณ : ผัวติ๋ม ทีวีพัง (kanban) - [ วันเข้าพรรษา 02:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อาจจะเป็นเพราะว่าสิ่งที่คนดูคาดหวังจากการแสดงทั้งสองอย่างต่างกันรึเปล่าคะ ในขณะที่คนดูลิเกรู้อยู่แล้วว่า ฉาก และ เครื่องแต่งกายของลิเกไม่ใช่สิ่งที่พบเห็นอยู่ทั่วไป เป็นเรื่องที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความสนุกสนาน นอกจากนี้จุดเด่นอีกอย่างก็คือมีบทร้อง ซึ่งเป็นการให้ความสนุกสนานคนดูอีกด้านหนึ่งนอกจากตัวบท แต่ในส่วนของละคร ถึงแม้คนดูจะรู้ว่าเป็นเรื่องแต่งเหมือนกัน แต่จากฉาก บท และ คาแรกเตอร์ตัวละครของเรื่อง ทำให้คนดูรู้สึกว่าเรื่องแต่งที่ถูกทำเป็นละครมีความใกล้เคียงกับชีวิตคนในสังคมจริงๆมากกว่า ดังนั้นสิ่งที่คนดูคาดหวังจากละคร นอกจากการทำให้สนุกสนานแล้ว ยังมีความสมจริงในแบบ fictional truth ด้วย อย่าง บางทีเราดูละครบางเรื่อง เราก็อาจจะคิดว่า 'เออ โลกนี้ก็มีคนแบบนี้เหมือนกันเนอะ' เรื่องที่มีความเป็นfictional truthน้อย เช่น ในคน 100 คน มีเพียง20คนนี่มีโอกาสมีปานแดงรูปหัวใจที่แก้มก้นด้านซ้ายตอนเกิด ใน20คนนั้น มีเพียง8คนที่เมื่อโตขึ้นแล้วปานแดงรูปหัวใจยังอยู่ที่เดิมและรูปร่างไม่เปลี่ยน ใน8คนนั้น มีเพียง1คน ที่มีโอกาสมีคุณปู่ที่มีมรดกมากกว่า100ล้าน แล้วใน1คนที่เหลืออยู่ จะมีกี่คนที่มีโอกาสพลัดพรากจากบ้าน พ่อแม่ตาย ทำให้ไม่มีคนรู้ที่มาชาติกำเนิด และเมื่อโตขึ้นมีโอกาสได้เจอหนุ่มนักเรียนนอก รูปหล่อ พ่อรวย ชาติตระกูลสูง อีโก้สูง แต่ไอคิวหามีไม่ จะเห็นว่าโอกาสที่จะมีการเกิดเรื่องราวแบบนี้ในชีวิตจริงพบได้น้อยมาก หากคนดูคาดหวังแต่ความสนุกสนานจากพล็อตเรื่องก็คงไม่มีปัญหา แต่ถ้าคนดูคาดหวังความสมจริง ความใกล้เคียงชีวิตจริง จากละครที่ดู ก็อาจจะทำให้คนดูเกิดความผิดหวังขึ้น ทำให้ไม่ชอบละครเรื่องนั้นขึ้นมาก็น่าจะเป็นได้ ทั้งหมดที่ว่ามานี่ คิดเองเออเองนะคะ ฮา คือเราเข้าใจว่าน่าจะเป็นแบบนี้ ไม่ได้อ้างอิงจากที่ไหน ถ้าให้ข้อมูลอะไรผิดพลาด ขออภัยด้วยนะคะ(ความรู้ที่มี พอสอบเสร็จก็คืนครูไปหมด แต่ยังพอจำได้ว่ามี5E) จากคุณ : hecate - [ วันเข้าพรรษา 02:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คือเอาเข้าจริงๆ มันก็มีความเหลื่อมล้ำอยู่ระหว่างสถานะของลิเก กับสถานะของละครในสังคมไทยอยู่ เรามักมองกันว่าลิเกเป็นมรดกวัฒนธรรม มรดกทางศิลปะ ต้องอนุรักษ์ไว้นะ ต้องถ่ายทอดให้เยาวชนรุ่นหลังนะ(หน่วยงานของรัฐก็มีท่าทีแบบนี้) ไม่ว่าจะรู้สึกจริงๆ หรือเป็นแค่การสร้างภาพก็ตาม แต่ในทางกลับกันละครไทยเป็นเรื่องที่ควรจะปรับปรุง ต้องแบบนั้นต้องแบบนี้ ทำไมไม่แบบนั้น ทำไมไม่แบบนี้(ขณะที่มีกี่คนที่กล้าพูดแบบนี้กับลิเก ไม่ว่าจะด้วยใจจริง(คือชอบลิเกจริงๆ คิดว่าดีแล้วจริงๆ) หรือสร้างภาพ(กัวคนอื่นด่าว่าสร้างภาพ)) ลองคิดถึงว่าถ้าวันนึงมีคนมาตั้งกระทู้ในพันทิป(ยกสังคมเล็กๆ ในนี้แหละ)ว่า "วันนี้ไปดูลิเกมา ไม่เห็นสนุกเลย บทก็แบนราบ ทำไมเค้าอนุรักษ์กันนัก โลกเค้าวิ่งไปถึงไหนแล้วไม่หัดพัฒนากันบ้าง" กับ "เมื่อคืนนั่งดูทีวีช่อง68 กับน้องค่ะ ละครไทยสมัยนี้มันอะไรกันเนี่ย แบนราบขาดมิติ นางเอกก็ดีเกิ๊น ให้แม่เลี้ยงโขกสับอยู่นั่น พระเอกก็ซื่อบื๊อซื่อบื้อ ไม่ไหวจะเคลียร์ ผู้จัดหัดดูละครต่างประเทศบ้างนะโลกเค้าไปถึงไหนกันแล้ว" พอจะเดาฟีดแบ๊คออกมั้ยคะว่าสองกระทู้นี้จะโดนหนัก-เบาต่างกันยังไง? อีอย่างยกย่องที่เราว่า ไม่ใช่ในความหมายที่ว่า "ชอบดู" นะคะ ยกย่องคือยกย่อง เหมือนในระบบอาวุโส คุณเจอคนที่แก่กว่า ถึงคุณจะไม่ชอบคนนี้เลย แต่คุณก็ต้องยกมือไหว้ ทำตัวนอบน้อมเข้าหา(นอบน้อมมาก-น้อย ก็แล้วแต่คนบางคนไหว้เสร็จอาจเดินเลี่ยงๆไป บางคนก็อาจจะถึงขั้นเสียจริงๆ ได้คงเลียไปแล้ว) ซึ่งบางคนอาจจะเคารพจริงๆ เลยไหว้เลยนอบน้อม หรือบางคนอาจจะทำไปงั้นๆ ไม่ทำเดี๋ยวจะโดนด่า แล้วหลับหลังจะไปนินทาหรืออะไรก็ตามใจ ซึ่งจะสร้างภาพมั้ย มันไม่ใช่ประเด็นนะเราว่า ประเด็นมันคือไอ้การ "ยกย่อง" แบบนี้มาได้ยังไง? เพียงเพราะความเก่าความแก่รึเปล่า? หรือเพราะอะไร? แล้วก็ สมมติว่ามีคนสองคน คนนึงคือผู้อาวุโส ก. อีกคนคือ นาย ข. ให้ขณะที่ทั้งก. และ ข. มีพฤติกรรมเหมือนกัน(ไม่ระบุนะว่าดี หรือไม่ดียังไง) เรากลับไหว้และนอบน้อมต่อผู้อาวุโส ก. แต่ปฎิบัติตรงข้ามกับ นาย ข. ...เพราะอะไร? จากคุณ : ~StrawberryFieldsForever~ - [ วันเข้าพรรษา 02:44:11 A:117.47.154.184 X: TicketID:217133 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่า เรามอง ลิเก ในแง่คุณค่า ทางประวัติศาสตร์มากกว่านะครับ ประมาณ วัดเก่าๆ ต้องรักษาไว้ หรือ การละเล่นเก่าๆ ควรรักษา เอาไว้ ราวๆนั้น ซึ่งอาจเป็นเพราะ มันเป็นรากเง่า ของเรานั่นเอง ส่วนละคร เราไม่ได้มีแง่มุม อย่างนั้นนะครับ เรามองมันในแง่ของการบริโภคมากกว่า แต่ ละครเก่าๆ หรือ หนังเก่าๆ ก็มีคนยกย่องนะครับ เอาง่ายๆ อย่าง สี่แผ่นดินเอย งี้ คู่กรรม งี้ และอื่นๆ ผมว่าเอาจริงๆ ไอ้การ ยกย่อง หรือดูถูก มันก็ไม่ได้มีกันทุกคน หรือ ทุกเรื่องหรอกครับ จากคุณ : DOLครับ - [ วันเข้าพรรษา 03:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลิเกไม่เคยดูถูกคนดู คนก็ยกย่องลิเก เป็นธรรมดา ในทางกลับกัน ถ้าละครที่ฉายอยู่ดูถูกคนดู คิดว่าสร้างอย่างไรคนก็ต้องดูต้องเสพ คนส่วนมากเลยไม่ยกย่องละคร ก็เท่านั้น จากคุณ : King Leonidas - [ วันเข้าพรรษา 04:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความเห็นของผม ลิเกอาชีพบางคณะ ยังเล่นห่วยกว่าตลกที่แสดงเล่นๆอีกครับ - -* ผมก็ไม่ได้หัวอนุรักษ์อะไรนะครับ แค่ดูลิเกได้ พอเพลินๆเท่านั้นเอง แค่ไม่คิดมากว่าใครจะหาว่าเราเชย = = ซึ่งการร้องลิเกนั้นเป็นการแสดงถึงไหวพริบของคนแสดงเช่นกัน... ลองนึกดูว่าร้องกันสดๆนั้นเป็นยังไงก็พอ ยากนะครับ แต่ก็อย่างว่า ร้อยล่ะ 70 เป็นแม่ยกที่ดูพระเอกลิเกมากกว่า ฟังการร้องลิเก... และสมัยนี้ มักเป็นการร้องลูกทุ่งมากกว่าร้องลิเกจริงๆ จากคุณ : เจ้าชายแห่งความฝัน - [ วันเข้าพรรษา 04:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลิเกสมัยนี้เล่นห่วยอ่ะ หาที่มีฝีมือจริงๆ ยาก คิดถึงสมัยก่อนจัง... ลิเกลงขันแก้บนยังฝีมือขั้นเทพ จากคุณ : Alptraum - [ วันเข้าพรรษา 07:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 นางร้ายบางคนก็แอ๊คติ้งเหมือนลิเกเด๊ะเลย ทำตาเหลือกทำหัวส่ายดึ๊กดั๊กๆ แต่เจือกได้รางวัลนักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยม แสดงว่ากรรมการก็ชอบดูลิเกเหมือนกันดิ 555555555555555555 จากคุณ : Edna Mode - [ วันเข้าพรรษา 08:49:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เราเป็นคอลิเกค่ะ (ยืนยันอีกเสียงหนึ่งว่าหลายๆ คน "ดูพระเอกลิเก" มากกว่า "ดูลิเก") ลิเกเป็นการแสดงสด ส่วนละครไม่ใช่การแสดงสด เราว่าตรงนี้สิแตกต่างกันค่ะ ละครน่ะสามารถพลิกแพลง มีทางไปมากกว่านี้ ในขณะที่ลิเก ชุด ฉาก และอื่นๆ มันไม่เอื้อให้ "จริง" (ยกเว้นอารมณ์จริงบนเวที) คนดูก็ "อภัยให้ได้" เคยสัมภาษณ์นักแสดงลิเกคนหนึ่ง เค้าบอกว่าเ่ล่นผิดไม่เป็นไร เพราะคนดูรู้ว่าเป็นการแสดงสด บางทีก็ด้นบ้าง อะไรบ้าง แต่จริงๆ ในปัจจุบันนี้ ถามว่าคนยกย่องลิเกกันมั้ย เราคงตอบว่า ไม่ สมัยนี้ลิเกไม่ค่อยจะฝึกหัดอย่างเข้มงวดแบบโบราณเขา จำได้ว่าสมัยของครูบุญยัง เกตุคง ยังต้องลุกขึ้นมารำแต่ตีสี่เลยละมั้ง พี่เอ-ไชยา มิตรชัย ก็เคยเล่าว่าลุกขึ้นมารำแต่เช้า ขึ้นต้นไม้ร้องลิเกเสียงดังๆ เลย "เปลือก" ของเพลงลูกทุ่ง ของเวทีโต เอาเวอร์ไว้ก่อน (จากปากคำของนักแสดงลิเกอีกคนหนึ่งที่เราสัมภาษณ์) อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ลิเกแท้หดหายไป ส่วนหนึ่งก็คือคนดูด้วย ครูลิเกท่านหนึ่งก็บอกเราว่าเพลงหน้าพาทย์ เพลงสองชั้น บางทีคนไม่ดู ก็ไม่รู้จะหัดไปทำไม และทัศนคติที่ว่า ลิเกเป็นของต่ำ (แบบบทดอกสร้อยของกรมพระยาดำรงฯ ที่ว่า อันลิเกลามกตลกเล่น รำเต้นสิ้นอายขายหน้า) ก็อาจจะยังมีอยู่ พูดกันยาวค่ะ ประเด็นนี้ 5555+ แต่ถ้าถามว่าทำไมเราชอบลิเก และลิเกมีดีอะไร ขอแจงเป็นข้อๆ ละกัน -มันสด! ลิเกอาศัยไหวพริบปฏิภาณในการแสดงเป็นส่วนมาก ด้นกลอนเอง ด้นเรื่องเอง บางครั้งคนให้เรื่องบอกแค่แป๊บเดียว ออกฉากเล่นเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับไหวพริบล้วนๆ ค่ะ -อิสระ ดิ้นได้ ลิเกดิ้นได้จริงๆ ในสมัยของครูหอมหวล นาคศิริ ยังดัดแปลงเนื้อเรื่องลูกทุ่งๆ มาเป็นเรื่องลิเกได้ ไหลของมันไปได้เรื่อยๆ อ้อใช่ ลิเกมี "ทางเล่น" ด้วยนะ เช่นเล่นเรื่องนี้ จะมีมุกตลกประจำอย่างนี้ๆ หรือกลอนร้องบางกลอนที่จำต่อๆ กันมา -ชุดสวยยยย อันนี้ไม่ปฏิเสธ 555+ ตอนดูลิเกตอนแรกๆ ชอบชุดมาก และจะเห็นได้ว่าคนไทยพลิกแพลงเก่งจนน่าอัศจรรย์ (ดูกระโปรงสุ่มตัวนางและมงกุฏลิเกดิ) -ทำนองลิเก สารภาพว่าเราหลงเสียงเพลงรานิเกลิงมากๆ ค่ะ ลิเกหัดยากนะคะ ขอยืนยัน ทั้งรำ (รำแม่บทเล็ก รำตีท่า รำระบำชุด) ร้อง (ร้องรานิเกลิง เพลงสองชั้น และต้องร้องชัดถ้อยชัดคำ) และแสดง (เชื่อไหมว่าเรายังเผลอน้ำตารื้น เวลาลิเกร้องไห้บนเวทีเลย) มีสกิลส่วนตัวพิเศษอีกอย่างหนึ่งคือแต่งหน้า (ลิเกบางคนล้างหน้าแล้วคนละเรื่องกะบนเวทีเลย) และด้นกลอน รวมทั้งให้เรื่องด้วย ทั้งหมดทั้งมวลนี้ เห็นว่าใช้เวลา 6 เดือนก็พอจะขึ้นเวทีได้ค่ะ แต่จะให้ดี จับเคี่ยวเข็ญแต่เด็กๆ อายุสัก 17-18 ก็ขึ้นเล่นเป็นมืออาชีพได้แล้วค่ะ โอ้ โพสยาวเลย + +~ ิ จากคุณ : Kwanrapee The Artist (kwanrapee) - [ วันเข้าพรรษา 09:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กำ แต่ผมชอบดูลิเกอ่ะ ชอบมาตั้งแต่เด็กๆเลย นี่ไม่ได้ดูนานแล้วนะเนี่ย เหอ จากคุณ : ศุกร์เล็งลัคนา - [ วันเข้าพรรษา 11:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ง่ายๆ ไม่ต้องอธิบายมากครับ ลิเก หรือแม้แต่ละครเวที  เป็นการแสดงสด เป็นมหรสพที่ต้องดูสดๆ ทีนี้ คนที่มาดูก็มีทั้งที่อยู่ใกล้ไกล  การแสดงให้  "เกินธรรมชาติ" มากเท่าไหร่จะช่วยให้คนดูเข้าใจได้ง่ายขึ้น ต่างกับละครหรือภาพยนตร์ทีไม่ "สด" สามารถแก้ไขได้ ถ่ายใหม่ได้  ย้ายมุมกล้องใกล้ไกล ปรับนี่นั่นนู่นนี่ได้   ดังนั้น พอใช้การแสดงที่มัน "เกินธรรมชาติ"  โดยไม่สมเหตุสมผลหรือไม่เข้ากับภาพรวมของเรื่องมันเลยทำให้ "ไม่่น่าเชื่อถือ"  กลายเป็นเหมือน "เด็กเล่นขายของ" (ผมต้องเว้นไว้เผื่อ ละครที่จงใจทำให้เว่อร์จริงๆ เช่นพวกละครตลก หรือละครที่สร้างจากหนังสือการ์ตูน เช่น โนดาเมะ  นะครับ) จากคุณ : Zenithius - [ วันเข้าพรรษา 13:47:53 ]