ความคิดเห็นที่ 1 เขา ..คือผู้ชายรูปร่างท้วม อายุประมาณสามสิบต้นๆ ผู้มีใบหน้าที่คล้ายคนพิการทางสมอง พูดจาติดๆขัดๆ สูงประมาณ 165 เห็นจะได้ สวมเสื้อสี เขียวหม่นๆลายทหาร ดูซอมซ่อและสกปรก ผู้คนที่พบเห็นเขา ดูเหมือนจะชินชากับภาพลักษณ์ดังกล่าวนี้เป็นอย่างดี ราวกับว่าเสื้อลายพรางทหารสีเขียวตัวนี้จะเป็นตัวเก่งที่เขาโปรดปราน สวมใส่เป็นประจำทุกวัน เขาพูดติดตลกว่า “จะใส่จนกว่าจะออกพรรษาเลย” แต่จะมีสักกี่คนที่หยุดสนทนากับเขา และเห็นอารมณ์ขบขันของเขา ที่แฝงอยู่ในเสื้อผ้าที่ซอมซ่อนั้น เพราะมีหลายคนไม่น้อยที่หลบแทบไม่ทัน เมื่อเขาเดินเฉียดเข้ามาใกล้ สิ่งหนึ่งที่ดูเป็น”เอกลักษณ์” บ่งบอกความเป็นตัวเขาได้อย่างดี นั่นคือ “รถเข็นสองล้อเล็กๆ” หลายๆคนที่พบเห็นเขา จะต้องเห็นรถเข็นเล็กๆนี้ทุกครั้ง ราวกับนี่คือสิ่งเดียวที่เป็นเพื่อนสนิทที่อยู่เคียงข้างตลอดเวลา รถเข็นคันนี้บรรทุกตะกร้าสานพลาสติกใบใหญ่ ข้างในเต็มไปด้วยขวดเปล่าทั้งแบบพลาสติกใส และขวดแก้วหลายขนาด รวมถึงเศษกระดาษชิ้นเล็ก ชิ้นใหญ่ และอื่นๆอีกมากมาย   ทุกอย่างที่อยู่ภายในรถเข็นนั้นจะนำไปแลกเปลี่ยนเป็น “เงิน” ที่ร้านรับซื้อของเก่า นั่นคืออาชีพหลักของเขา ที่หล่อเลี้ยงชีวิตเขาได้จนถึงปัจจุบัน จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:11:56

ความคิดเห็นที่ 2 ผม .คือผู้ชายรูปร่างสมส่วน ความสูงเกินร้อยเจ็ดสิบห้า   อายุไม่ห่างกันมากนัก ใบหน้าจัดว่าเกลี้ยงเกลา เพราะประทินโฉมด้วยเครื่องสำอางชั้นนำ อย่าง “Lamer” สวมเสื้อผ้าสะอาด เน้น “แบรนด์” แต่ละสัปดาห์ชุดที่สวมใส่ แทบไม่ซ้ำกัน ผมจะปรากฎกายให้ผู้พบเห็นพร้อมด้วยรถยนต์คันใหญ่ป้ายแดง ที่ถอยจากโชว์รูมหมาดๆ บ่งบอกถึงความมีฐานะพอสมควร ผมจะใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊ค ภายในห้องทำงานที่ปรับอุณหภูมิห้องเย็นฉ่ำไม่ต่ำกว่า 25 องศา ในบางวันที่มีลูกค้าคนสำคัญ ทั้งระดับกรรมการผู้จัดการ หรือตัวแทนบริษัทที่มีชื่อเสียงชั้นนำทั้งในและต่างประเทศ หน้าที่อย่างหนึ่งของผมคือพา “ลูกค้า”เหล่านั้นไปทานอาหารในร้านหรูๆ หรือไปร้องคาราโอเกะในตอนกลางคืน นี่คืองานประจำของผม //ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เนต จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:19:23

ความคิดเห็นที่ 3 ทั้งเขาและผม การดำเนินชีวิตดูเหมือนไม่มีความแตกต่างกันมากมาย จะแตกต่างกันเพียงแค่ “สถานการณ์” เท่านั้น เขาก็มีงานประจำของเขา ผมก็มีงานประจำของผม รายได้ของเขา .อยู่ที่ความขยันของเขา ที่ต้องตื่นแต่เช้า และเดินหาสิ่งที่ต้องการทุกซอก-ทุกซอย และ “โอกาส”ที่จะพบเจอสิ่งของที่ถูกทิ้งในถังขยะ หากเป็นช่วงเทศกาล เขาจะมีรายได้เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว ส่วนรายได้ของผม .ก็อยู่ที่ความขยันในแต่ละเดือน หากผมขยัน มาทำงานเช้าทุกวันโดยไม่สาย ก็จะได้เงินพิเศษเพิ่มขึ้น เดือนละ 500 บาท และจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆหากผมไม่ขาด ลา หรือมาสายเลย อีกทั้งเงินสวัสดิการอื่นๆอีกเช่น ค่าล่วงเวลา หรือค่าโทรศัพท์ ที่บริษัทเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายให้ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:21:58

ความคิดเห็นที่ 4 ดูเหมือนจุดนี้ ชีวิตของเขาและผม เริ่มมองเห็นความแตกต่างบ้างแล้ว ภาพบรรยากาศในบ้านของเขา   เต็มไปด้วยเศษขวด เศษพลาสติก และลังกระดาษกองสูงเป็นเนินเล็กๆ จนไม่มีที่จะเดิน เขาต้องแบ่งที่เล็กๆไว้สำหรับล้มตัวลงนอน ซึ่งห่างจากเศษสิ่งของเหล่านั้นเพียงแค่ลมหายใจ เขาไม่มีระบบสื่อสารพกติดตัว  เขาไม่มีสื่อโทรทัศน์ให้รับรู้ข่าวสาร เขาไม่มีคอมพิวเตอร์เป็นสื่อกลางเชื่อมถึงโลกไซเบอร์ นอกจากติดตามข่าวสาร จากเศษหนังสือพิมพ์เก่าๆ ที่ผู้คนทิ้งแล้ว เขาจะหยิบขึ้นมาอ่านเพื่อให้ทันต่อเหตุการณ์ แม้จะช้าไปบ้างก็ตามที ก่อนที่หนังสือพิมพ์เหล่านี้จะถูกชั่งกิโลขาย นี่คือความสุขของเขา จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:24:41

ความคิดเห็นที่ 5 ผม สร้างห้องคาราโอเกะหลังเล็กๆ แยกออกมาจากตัวบ้าน ไว้สำหรับร้องเพลงโดยเฉพาะ ภายในประกอบไปด้วยโทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่หลายสิบนิ้ว เครื่องเสียงสมบูรณ์แบบ โซฟายาวดูหรูหราเข้าชุด ด้านข้างปูพนังด้วยลวดลายWallpaper สีขาวสวยงาม และโคมไฟไล่เฉดสี ห้อยระย้ากลางเพดานห้อง ถัดออกมาด้านหน้ามีโต๊ะสำหรับนั่งทานอาหารและตู้เย็นขนาดเล็ก พร้อมเครื่องใช้ไฟฟ้าครบครัน เพื่ออำนวยความสะดวกของเจ้าของบ้าน ด้านบนติดพัดลมเพดาน เพิ่มความสว่างภายในด้วยกระจกใสบานใหญ่ มองเห็นบรรยากาศธรรมชาติด้านนอก ที่ล้อมด้วยร่มเงาของต้นลีลาวดีขนาดใหญ่ ดูเหมือนพื้นที่ห้องคาราโอเกะนี้ จะกว้างขวางกว่าที่พักของเขาอยู่ไม่น้อยทีเดียว นี่คือ...ความสุขของผม จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:27:20

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังรออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : แรกรัตติกาล เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:32:54

ความคิดเห็นที่ 7 เดี๋ยวมาอ่านอีกที จากคุณ : น้ำตาล..ขม..อมเปรี้ยว เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:33:54

ความคิดเห็นที่ 8 ค่ำคืนของวันอังคารที่ 14 กรกฎาคม 2552... วันนั้นผมจำได้ดี ผมเห็นเขาเป็นครั้งแรก [วันที่ในเนื้อหาของกระทู้ลงผิด ขอแก้ไขไว้ ณ คห.นี้] ยอมรับตามตรง ผมไม่ได้ตั้งใจจะพบเขา แต่ผมตั้งใจที่จะชมความบันเทิง ได้ยิ้มและหัวเราะ ก่อนที่จะหลับตาพักผ่อน   ผมต้องการเพียงเท่านั้น แต่บางอย่างก็ดึงให้ผมอยู่รอพบเขาจนได้ และครั้งนั้น ดูเหมือนเขาจะเป็นคนแรกที่สอนผมให้รู้จักคำว่า “ความสุขทั้งน้ำตา” มันเป็นเช่นนี้นั่นเอง ผมเห็นที่พักของเขาเป็นแฟลตแออัดสูงหลายชั้น   เขาอยู่ภายในห้องที่คับแคบและไม่ถูกสุขลักษณะ ผมแทบไม่เชื่อว่าสิ่งที่ผมเห็นภายในนั้น จะเรียกว่า "ที่พักอาศัย" จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:34:22

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าผมตาไม่ฝาด!! สิ่งที่ผมได้เห็นเบื้องหน้านั้น ที่หน้าประตูทางเข้าของเขานั้น มันคือ "ธง" เขาแขวน ข้อความ “ธงชาติไทย” ประดับไว้อย่างสวยงาม มันไม่ใช่แค่ "ประดับ" เพียงอย่างเดียวแน่ๆ ผมเชื่อว่า "พลัง"บางอย่าง บอกให้เขาทำเช่นนั้น และผมเชื่อว่า...เขาติดตั้งธงผืนนี้ด้วยความตั้งใจ เขาต้อง"ภูมิใจมากๆ" ที่บ้านหลังน้อยๆของเขา มีของสิ่งนี้ไว้ครอบครอง แม้บ้านของเขาจะเต็มไปด้วยสิ่งของที่ดู "ไร้ค่า"อยู่เต็มไปหมด แต่ของสิ่งนี้ ดูเหมือน "มีค่า"สูงสุดสำหรับเขา แม้มันจะเก่า และหมองสักเพียงใด "ธงชายไทย"ผืนนี้เขาไม่มีวันจะ"ทิ้ง" หรือ"ขาย" ให้กับใครอย่างแน่นอน จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:41:14

ความคิดเห็นที่ 10 ที่พักของผม แม้ผมจะมีทุกอย่างภายในบ้านครบครัน  แต่สิ่งหนึ่งที่บ้านของผมไม่มี นั่นคือ “ธงชาติไทย” ผมหน้าชาเล็กน้อย น้ำลายที่กลืนลงคอดูเหมือนจะจับตัว เป็นก้อนแข็ง จนไม่สามารถกลืนลงได้ เครื่องประดับมากมายราคาหลักร้อย หลักพันผมซื้อได้ แต่ราคาธงชาติไทยเพียงไม่กี่บาท ผมไม่สามารถซื้อหามาได้ ผ่านช่วงเหตุการณ์สำคัญของ “ชาติไทย”มามากมาย ผมไม่เคยประดับธงดังกล่าวเลย นี่ผมยังเป็น “คนไทย”หรือเปล่า? แม้จะไม่ใช่สิ่งของที่ทุกบ้าน “ต้องมี” แต่มันก็ “ควรมี”ไม่ใช่หรือ? เขามีในสิ่งที่ผมไม่มี และสิ่งที่เขามีนั้น...มันมีมูลค่ามากมาย มากกว่าสิ่งที่ผมมีเต็มบ้านด้วยซ้ำ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:47:45

ความคิดเห็นที่ 11 ที่พักของเขาแม้ภายในห้องจะรก จนแทบไม่มีทางเดิน เต็มไปด้วยกองเศษกระดาษ ,ขวดพลาสติกที่สูงพะเนินเป็นภูเขาลูกย่อมๆ แต่บริเวณผนังด้านข้างเหนือศรีษะขึ้นไปนั้น ยังมีพื้นที่ว่างมากพอ ที่เขาจะติดตั้งภาพหนึ่งไว้ เขามีพระบรมฉายาลักษณ์   1 พระรูปแขวนไว้ที่ผนังนั้น ทันทีที่ผมเห็นพระบรมฉายาลักษณ์ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และพระบรมราชินีนาถ ซึ่งผมเคยเห็นภาพเช่นนี้บ่อยครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้กลับทำให้ ก้อนแข็งๆที่จุกอยู่บริเวณลำคอก่อนหน้านี้ ถูกผลักดันให้กลายเป็นน้ำใสๆไหลออกจากนัยย์ตาทั้งสองข้าง   อย่างไม่รู้ตัว แม้ผมจะเห็นเพียงไม่กี่วินาทีก็ตาม   เขามี ในสิ่งที่ผมไม่มีอีกแล้ว จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 10:56:04

ความคิดเห็นที่ 12 ผมได้มีโอกาสมองหน้าเขาชัดๆอีกครั้ง ในขณะที่เขาเผลอ สีหน้าที่อยู่ภายใต้รอยดำคล้ำจากฝุ่นละอองต่างๆนั้น บ่งบอกถึง “ความสุข” ที่เห็นได้ชัดเจน และดูเหมือนเขาจะ “พอใจ” กับความสุขที่เขามี มากกว่า “สิ่งของ”ที่เขาไม่มี เขาไม่ร้องขอ หรืออยากได้ “ความสุข” อื่นๆที่เป็นสิ่งของเลย   ความสุขของเขาสร้างขึ้นได้ ด้วยใจของเขาที่บริสุทธิ์ ผมเห็นความอ่อนโยนของเขาซ่อนในแววตาคู่นั้น เขาอ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ เขาเข้มแข็ง สดใส หัวเราะ ในขณะที่ผมกำลังร้องไห้ และอ่อนแอเสียเอง จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:13:32

ความคิดเห็นที่ 13 ผมจำได้ดี ตอนที่เขาพาผมไปบ้าน ระหว่างสองข้างทาง ที่เราเดินไปข้างหน้า สายตาของเขาสอดส่องมองหา “ของเก่า” อยู่ตลอดเวลา เขา .มองเห็น “เงิน” แต่ผม มองเป็น “ขยะ” ทั้งที่สิ่งนั้นก็เป็นสิ่งเดียวกัน ที่มองเห็น แต่เชื่อไหม? เรามองไม่เหมือนกัน ผมอดแปลกใจไม่น้อยว่า ทำไมเขาไม่เอา “สิ่งของ” ที่วางไว้ตรงนั้น ทั้งๆที่ตลอดทางเดิน ถ้าเขาพบเจอสิ่งของนั้น เขาจะปรี่เข้าไปหยิบทันที “เอาไม่ได้ .สิ่งของนั้นมี เจ้าของ !!” เจ้าของ ที่เขาหมายถึงนั้น แม้จะมองไม่เห็นตัวตน แต่มันคือ "ความเชื่อ"ที่อยู่คู่สังคมไทยมายาวนาน หากจะพูดให้หลายๆคนเห็นภาพนั้น ผู้ชายคนนี้ มี 3 สิ่งที่เพรียบพร้อมสมบูรณ์ในหัวใจทีเดียว แม้เขาจะไม่ใช่ "ชายไทย" ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่หัวใจของเขาก็เกินร้อย หรืออาจจะมากกว่าคนไทย คนหนึ่งจะมีได้ ทั้ง ชาติ , ศาสนา และพระมหากษัตริย์ อยู่ในหัวใจของเขาอย่างเปี่ยมล้น โดยไม่พูดเพียงแค่ลมปาก แต่เขาแสดงออกให้เห็นชัดเจน “เอาไม่ได้ .สิ่งของนั้นมี เจ้าของ !!” หรือหากมองอีกมุมหนึ่ง นั่นคือคำพูดซื่อๆของเขา แต่สะท้อนไปด้วยสิ่งที่บ่งบอก ถึงความมี “มโนธรรม”ในจิตใจอย่างสูง เขาไม่คิดอยากได้ หรือเอาสิ่งของ ของผู้อื่น เขามีความยับยั้งชั่งใจ มองเห็น “ของมีค่า” ของผู้อื่นเป็น “ธาตุอากาศ” ไม่ได้รู้สึกว่า "ต้องได้ -ต้องมี" หรือฉวยโอกาส ผมยอมรับว่า เขาคือ “คนดี” คนหนึ่งของสังคม ที่ควรยกย่องอย่างยิ่ง จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:24:34

ความคิดเห็นที่ 14 ค่ำคืนนั้น หลังจากที่ผมได้พบกับเขา ผมนอนหลับทั้งน้ำตาอย่างมีความสุข   ตอนเช้าหลังจากที่ตื่น ผมรู้สึกสดชื่นกว่าทุกวัน ภาพใบหน้าของเขา ยังคงชัดเจนในความทรงจำของผม และสิ่งที่ผมลืมไม่ได้ นั่นคือ “เยี่ยงอย่าง” ที่ดีหลายๆด้านของเขา ที่ผมรับมาอย่างไม่รู้ตัว มันคือสิ่งที่ผมต้องปรับปรุง หรือนำมาใช้พัฒนายกระดับจิตใจให้สูงขึ้น บางสิ่ง บางอย่างผมยังไม่ได้ครึ่งของความตั้งใจเขา ภาพสุดท้ายของเขา .ก่อนที่ผมจะหลับตาลง มันทำให้ผมหันมามองดูตัวเองอีกเรื่องหนึ่ง นั่นคือ “ความกตัญญู” ต่อผู้ให้กำเนิด ภาพนั้นผุดขึ้นในความทรงจำผมอีกครั้ง ทั้งๆที่มันผ่านไปแล้ว แต่ดูเหมือนยังคงชัดเจนในสายตาของผม เขาโน้มตัวเข้าหาหญิงชรา  บรรจงหอมแก้มนางด้วยความรักอย่างช้าๆ หญิงชราก็เช่นกัน นางเอียงแก้มให้กับเขา และหอมเบาๆที่แก้มนั้นคืนกลับไป ทั้งสองคนต่างหอมแก้มกันด้วยสายใยแห่งความรักของแม่และลูก อย่างซาบซึ้ง ผมเห็นภาพนั้นแล้วน้ำตาก็ไหล ผมสัมผัสได้ถึงความรักและอบอุ่นในครอบครัวเล็กๆนี้ ภาพของเขาอีกหนึ่งความทรงจำที่ดี   หลังจากที่เขาได้นำเงินไปฝากไว้ที่ธนาคาร เขาเดินตรงกลับมาถามหญิงชราผู้เป็นแม่ทันที “ แม่ดีใจไหม?” เพียงแค่ประโยคสั้นๆนี้ ไม่กี่คำ สะท้อนถึงความรัก ความผูกพัน และความกตัญญูของเขาได้เป็นอย่างดี หัวใจของเขาเต็มเปี่ยมด้วยคุณค่า มากสุดเท่าที่ลูกคนหนึ่งจะ “ปฎิบัติตน” ให้ผู้กำเนิดมีความสุข ความสบายใจได้ จากตัวอักษรกี่ร้อยพันคำ คงพรรณาถ่ายทอด"จิตใจที่บริสุทธ์" ของผู้ชายคนนี้ไม่หมด http://www.ijigg.com/songs/V277AF0PA0 จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:36:30

ความคิดเห็นที่ 15 อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:39:44

ความคิดเห็นที่ 16 พรรณาซะเห็นภาพเลย.. ตอนที่ดูรายการนี้ยังคิดเลยว่า "ดูซิ คนเก็บขยะขาย ยังมีเงินฝากในแบงค์ตั้งหลายหมื่น.. เราทำงานในห้องแอร์เย็นฉ่ำสบาย แต่ไม่เคยมีเงินเก็บเลย แถมยังมีหนี้บัตรเครดิตอิรุงตุงนังที่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะใช้(หนี้)หมดรึเปล่า?" จากคุณ : P'NuLee เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:40:56

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีค่ะคุณออมสิน ไม่ได้ทักทายนานค่ะ ^^ น้ำตาซึมอีกแล้ว รออ่านนะคะ จากคุณ : แฟนสาวฮัตโตริคุง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:43:58

ความคิดเห็นที่ 18 หลายวันที่ผ่านมา ผมได้ย้อนมองดูตัวเอง คนที่มีความสุขที่สุดไม่ได้หมายความว่าเขามี “สิ่งที่ดีที่สุด” เพียงแต่เขาสามารถทำสิ่งที่เขามี “ให้ดีที่สุด”ต่างหาก ผมจะทำตาม "เยี่ยงอย่าง"ที่ดีของเขา รองเท้าคู่เก่ายังใช้ได้ดี ผมล้มเลิกที่จะซื้อคู่ใหม่แล้ว และจะไม่ติด "แบรนด์" ต่อไป วันนี้ยังใส่มาทำงานและใส่ออกกำลังกายอยู่นะ [แต่ถอดไว้ด้านนอก 555] จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 11:57:19

ความคิดเห็นที่ 19 ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ผมเก็บ "สิ่งของ" ที่หลายคนมองว่าเป็นขยะ ไม่ว่าจะที่สำนักงาน , ในถัง หรือริมถนน ในภาพ เก็บขวดเบียร์ ,ขวดสุราที่สวนสาธารณะข้างทาง ผมถือคติว่า...."อย่าอายทำกิน!!" จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:05:23

ความคิดเห็นที่ 20 ดีจังเลยค่ะ อย่าไปยึดติด แค่เพียงของที่ทำให้เราดูดี บางทีอาจเป็นแค่เปลือกนอก ภายในสิคะ สำคันกว่า จากคุณ : mongtan เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:05:51

ความคิดเห็นที่ 21 และก็เก็บใส่รถ เพื่อเปลี่ยนจาก "ขยะ" เป็น "เงิน" จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:06:59

ความคิดเห็นที่ 22 ส่งร้านรับซื้อของเก่า ทายซิ!!......ผมได้เงินเท่าไหร่? จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:08:18

ความคิดเห็นที่ 23 ตอนดูรายการ ได้เห็นพระบรมฉายาลักษณ์แว้บ ๆ เหมือนกันค่ะ เห็นตอนที่ทางรายการยังไม่ได้ปรับปรุงห้องให้นะคะ ยังรู้สึก... บอกไม่ถูกค่ะ คงเป็นอาการเดียวกับ จขกท. น่ะค่ะ จากคุณ : hayaka_yoke เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:14:11

ความคิดเห็นที่ 24 และนี่คือ "ค่าครู" ที่ผมได้รับจาก ผู้ชายที่ชื่อ   "อภิรักษ์    แซ่ฮ้อ" ผมตั้งใจจะนำรายได้นี้ส่งเข้าบัญชีของคุณอภิรักษ์  แซ่ฮ้อ แต่วันนี้ผมขอเปลี่ยนแปลงเจตนา ผมจะนำรายได้นี้มอบให้ "น้องปังปอนด์" ที่พิการทางร่างกาย คือมีศรีษะโตผิดปกติ ในวันอาทิตย์นี้ โดยจะนำไปให้ด้วยตัวเองถึงบ้านเลย เพื่อช่วยเหลือผู้ที่ด้อยโอกาสต่อไป หวังว่าหลายๆท่านคงเข้าใจเจตนารมณ์ของผมนะครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:19:49

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งที่ผมพลาดไม่ได้อีกเรื่องหนึ่งคือ ออมสิบ + สิบ [หมายถึง เก็บเงินออมในธนาคาร 10% ของรายได้ และหาเพิ่มอีก 10% จากเงินเดือน] สิ่งที่ผมเห็นไม่ใช่ตัวเลขในบัญชีของเขา.... แต่ผมเห็นความพากเพียร ,ความมุมานะ และความฝันของเขาที่จะเก็บเงินเพื่อรักษาคุณแม่ ท้ายสุดนี้ ผมขอขอบคุณทุกๆล็อคอินที่คุ้นเคยกันก็ดี หรือผ่านเข้ามาอ่านก็ดี ได้เก็บไปคิด ปรับปรุงตัวเองต่อไป เพื่อต่อยอดความดี เพื่อสังคมให้น่าอยู่ขึ้นครับ หลังจากที่รายการ "ตีสิบ" ได้นำเรื่องราวของคุณอภิรักษ์  แซ่ฮ้อออกอากาศแล้ว เขา....คือผู้ชายที่ดี มีคุณธรรม และน่ายกย่อง สมควรแก่การนำเป็นเยี่ยงอย่าง ขอให้ชีวิตของเขาพบเจอแต่ความสุขเช่นนี้ตลอดไป ผมขอเขียนกระทู้นี้ แทนความ "นับถือ"ในตัวคุณ....นายอภิรักษ์   แซ่ฮ้อ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:24:35

ความคิดเห็นที่ 26   ไม่ได้ดู แต่จากที่อ่าน เห็นภาพเลย  ... ขอบคุณมาก จากคุณ : ว่างๆนั่งอู้งาน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:46:02

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นภาพเลย ..อืมม ปล.  ออมสินไตตั้น  เอ  ชื่อ ไตตั้ย (นึกว่าชื่อลูกชาย)  ทำไมคุ้น ๆ   อ๋อ เห็นรถ ก็ถึงบางอ้อ ..... จากคุณ : Eink เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 12:47:56

ความคิดเห็นที่ 28   ว้าว จากคุณ : ประณมกร เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:00:42 A:58.9.76.144 X: TicketID:220038

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านเสร็จแล้วมองย้อนดูตัวเองเลยค่ะ ทำงานมาเกือบ15 ปี เงินเก็บยังไม่มีเลย ของคุณเจ้าของกระทูและรายการตีสิบที่นำเรื่องราวดีๆอย่างนี้มานำเสนอค่ะ จากคุณ : แรกรัตติกาล เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:14:07

ความคิดเห็นที่ 30 ขอโหวต ให้กระทู้นี้ค่ะ ^ ^ อ่านแล้ว รู้สึกดีจังเลย จากคุณ : Ponund the family เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:33:40

ความคิดเห็นที่ 31 โหวตให้ด้วยค่ะ เศร้าแต่รู้สึกดีจังที่ได้อ่าน จากคุณ : thermkam เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 13:39:04

ความคิดเห็นที่ 32 จขกท มาทำให้ซึ้งอีกแล้ว // จากคุณ : veryvery เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:07:32

ความคิดเห็นที่ 33 โอย ขนลุกเลยอ่ะครับ ซึ้งมากๆ ดีใจจัง สังคมเรายังมีคนดีๆเหลืออีกเยอะแยะมากกมาย ประเทศเรายังมีความหวังอยู่แหละน่า จากคุณ : ยำยำรสหอยลายผัดฉ่า เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:17:44

ความคิดเห็นที่ 34 มาจิ้มโหวต ขอบคุณนะคะ ได้ติตามรายการวันนั้น แต่มาอ่านอีกยิ่งซึ้งมากขึ้น จากคุณ : ยอดอ่อนใบตอง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:26:18

ความคิดเห็นที่ 35 ซึ้งเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูด T^T จากคุณ : กบน้อยหรรษา นาซ่ารับรอง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:29:30

ความคิดเห็นที่ 36 เยี่ยมครับ จากคุณ : ตาชิโบ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:30:08

ความคิดเห็นที่ 37 ขึ้นแนะนำเร็วดีจัง จากคุณ : เป็นเมียเราต้องอดทน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:38:12

ความคิดเห็นที่ 38   ขอบคุณเจ้าของกระทุ้มากเลยคะ อ่านแล้วน้ำตาจะไหล่ ขอดันกระทุ้นี้เลยคะ จากคุณ : oofly เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:39:48

ความคิดเห็นที่ 39   ซึ้งน้ำตาปริ่มเลยค่ะ จากคุณ : Natty-The-Vampire เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:43:21

ความคิดเห็นที่ 40 จริงๆ แล้ว เค้ารู้จักใช้ชีวิตมากกว่าเราอีก T_T จากคุณ : BeingBetter เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 14:56:01

ความคิดเห็นที่ 41 ดีใจมากเลยคะ ที่เป็นหนึ่งเสียง ที่เป็นส่วนสนับสนุนให้คนทำดี และก็ดีใจมาก ที่ได้ดูรายการตีสิบ วันที่คุณอภิรักษ์ออกรายการตั้งแต่ต้นจนจบ จากคุณ : KINGKONG's Mom เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:00:05

ความคิดเห็นที่ 42 อื้ม....................โหวตค่ะ จากคุณ : Only One Girl เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:01:57

ความคิดเห็นที่ 43 ซึ้งค่ะ เมื่อก่อนจะหยอดเงินใส่กระปุกวันละสิบบาท หลัง ๆ นี่ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่พอได้ดูรายการตีสิบย้อนหลัง ก็ตั้งใจว่าจะขยันอดออมจริง ๆ แล้วทีนี้ จากคุณ : TuA_R เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:10:09

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณสำหรับบทความ และเรื่องดีๆค่ะ ^____^ อ่านแล้วรู้สึกละอายแก่ใจตัวเองจัง ไม่เคยเก็บเงินเลยเรา T ^ T จากคุณ : Today is mine เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:12:47

ความคิดเห็นที่ 45   สปสช.อุ้มแม่น้องอภิรักต์ ใช้สิทธิบัตรทองรักษาหัวใจ (มติชน) จากกรณีที่นายวิทยา แก้วภราดัย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ได้สั่งการให้หน่วยงานในระบบสาธารณสุขให้ความช่วยเหลือนางเซียม่วย แซ่ฮ้อ ป่วยเป็นโรคหัวใจ มารดาของนายอภิรักต์ แซ่ฮ้อ อายุ 33 ปี ซึ่งป่วยเป็นออทิสติค เก็บขยะขายแลกกับเงินและนำไปฝากธนาคารวันละ 20 บาท รวม 16 ปี เก็บเงินได้ประมาณ 40,000 บาท เพื่อนำไปใช้เป็นค่าผ่าตัดหัวใจให้กับมารดา เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม นพ.วินัย สวัสดิวร เลขาธิการสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) กล่าวว่า สปสช.ได้ประสานไปยังครอบครัวของนายอภิรักต์ เพื่อให้ความช่วยเหลือในทางการแพทย์ เพื่อให้นางเซียม่วย ได้รับการรักษาที่รวดเร็ว จึงได้ทราบว่านางเซียม่วยเป็นผู้ป่วยอยู่ในระบบหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า (บัตรทอง) ของ สปสช.อยู่แล้ว โดยสิทธิรักษาพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลมเหสักข์ เขตบางรัก กรุงเทพฯ และมีประวัติได้รับการรักษาทางการแพทย์มาตลอด รวมทั้งโรคหัวใจ ซึ่งนางเซียม่วยป่วยเป็นโรคหัวใจเต้นช้า ซึ่งเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ทางโรงพยาบาลมเหสักข์ได้ส่งต่อผู้ป่วยไปรักษาที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ และนางเซียม่วยได้รับการผ่าตัดฝังเครื่องกระตุ้นการเต้นหัวใจ เพื่อช่วยให้การเต้นของหัวใจเป็นปกติ คือ 72 ครั้งต่อนาที "อย่างไรก็ตาม อาการโรคหัวใจต้องได้รับการรักษาอย่างต่อเนื่อง เพื่อติดตามอาการเป็นระยะๆ ส่วนผู้ป่วยรายนี้จะต้องได้รับการผ่าตัดหัวใจอีกหรือไม่นั้น จะต้องให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญวินิจฉัย ซึ่งตามกำหนดแพทย์ได้นัดตรวจสุขภาพอีกครั้งในเดือนสิงหาคมนี้ ซึ่งการรักษาทั้งหมดผู้ป่วยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด เพราะ สปสช.รับผิดชอบค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด" นพ.วินัยกล่าว -------------------------- ดีจังที่มีคนออกมาให้ความช่วยเหลือคุณ อภิรักษ์ จากคุณ : ^ ^ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:19:44 A:125.25.35.8 X: TicketID:165131

ความคิดเห็นที่ 46   หวัดดีค่ะ คุณออมสิน เขียนได้ซึ้งเลย วันนั้นได้ดูเหมือนกันค่ะ ยังแอบอึ้ง นับถืออยู่เลย และชอบตรงที่ รายการจัดบ้านให้ใหม่แต่ยังคงแขวนพระบรมฉายาลักษณ์ให้ด้วย รู้สึกดีมากๆเลย จากคุณ : บินไปในฟ้ากว้าง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:19:58

ความคิดเห็นที่ 47 Voted ^_^ จากคุณ : chitosanclay เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:24:56

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณยาดีๆ ของชีวิตที่เอามาแบ่งปันค่ะ จากคุณ : FaLiOnA เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:26:13

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณ จขกท สำหรับบทความค่ะ จากคุณ : Monla เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:26:20

ความคิดเห็นที่ 50 แวะมาโหวตค่ะ... ไม่ได้เห็นบทความของคุณออมสินนานแล้ว แต่บทความนี้..น้ำตาคลอเลย... จากคุณ : แม่ต้นน้ำ (แม่ต้นหอม) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:28:33

ความคิดเห็นที่ 51 งื้อ...  น้ำตาไหล จากคุณ : Alex Dino เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:29:53

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณ จขกท ค่ะ .. อ่านแล้วได้แง่คิดอีกเยอะเลย ^^ จากคุณ : peacepee เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:31:28

ความคิดเห็นที่ 53 โหวตให้แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 15:36:54 จากคุณ : Udom_one เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:34:09

ความคิดเห็นที่ 54 ^ ^ ^ ^ ^^^ เอ่อ อ้าว รูป ใหญ่มาก ขออภัยครับ คราวหลังจะตัดให้เล็กกว่านี้ (ครั้งแรกที่ส่งภาพประกอบด้วยครับ ขออภัยนะครับ) แก้ไขได้แล้ว ตกใจเลย อิอิ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 15:37:29 จากคุณ : Udom_one เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:35:43

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณ จขกท ค่ะ เรากลับมามองดูตัวเอง เเล้ว ดูไร้ค่า จังเลยค่ะ หน้าที่ การงาน ที่ดี บางทีไม่ได้มีความสุขเอาเสียเลย จากคุณ : หลานยายเล็ก เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:35:49

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วสุขใจจัง จากคุณ : แม่ละมุนคุณละไม เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:46:26

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ โหวตครับ จากคุณ : SoulMaTe_pAi เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:53:44

ความคิดเห็นที่ 58 ดูกระทู้นี้แล้วทำให้ มีความรู้สึกว่าอยากทำสิ่งดีๆให้แม่ให้ได้มากที่สุด นับถือพี่อภิรัก มากๆเลยที่มีเงินเก็บมากกว่าเราที่ทำงานมาหลายปี ขอบคุณนะคะ ที่พี่มาจุดประกายความคิดของหลายๆคน รวมทั้งเรา บางทีการไม่ได้ใช้ของแพง ไม่ได้อยู่คอนโดหรูก็เป็นอะำไรที่มีความสุขได้ สุดท้าย รักแม่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 15:55:40 จากคุณ : joonzmaz เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 15:54:22

ความคิดเห็นที่ 59 จะร้องไห้เลยค่ะ ไมได้ดูแต่เพื่อนเล่าให้ฟังทำให้อยากดูมาก วันนี้ได้อ่านจากกระทู้แล้วได้คิดอะไรได้เยอะเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : น้องเปิ่น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:00:18

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณมากค่ะพี่ออมสินสำหรับบทความ น้ำตาไหลเลย สู้ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : PPalone เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:03:19

ความคิดเห็นที่ 61 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:04:16

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณค่ะ^^ จากคุณ : ชื่อใบตาลค่ะ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:09:43

ความคิดเห็นที่ 63 ผมทำงานมา 5 ปี รายได้เฉลี่ยต่อเดือนไม่ต่ำกว่า 50000 บาท ตอนนี้มีแต่หนี้ ... เงินในบัญชี พอสิ้นเดือนจะเหลือแค่หลักร้อยทุกที เฮ้ออออ ต่อไปจะใช้ชีวิตใหม่แล้วครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : ภูเพชร เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:16:41

ความคิดเห็นที่ 64 ตามอ่านกระทู้คุณออมสินฯมานาน  เราชอบกระทู้นี้ที่สุด ขอบคุณค่ะ จากคุณ : *~Splendorous Utopia~* เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:18:51

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านแล้วรู้สึกดีมากครับ จะขอจดจำสิ่งที่ดี มาปรับปรุงตัวเองนะครับ จากคุณ : kengie_gojang เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:21:07

ความคิดเห็นที่ 66 จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8086420/A8086420.html ความคิดเห็นที่ 21 สำหรับท่านใด ที่ต้องการจะ แบ่งปันความสุขเล็กๆ น้อยๆ เืพื่อเติมฝันของหนุ่มคนนี้ให้เป็นจริง ก็สามารถที่จะ โอนเงินให้เขาได้นะครับ ชื่อ นายอภิรักต์ แซ่ฮ้อ ธนาคาร ไทยพาณิชย์ สาขาลุมพินี บัญชีออมทรัพย์ 023-223-6778 ที่มา จากทีมงานตีิสิบ ครับ จากคุณ : Gongga_boy แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 52 16:21:37 จากคุณ : lic0ricez* เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:21:14

ความคิดเห็นที่ 67 เพลง อิ่มอุ่น ของ ศุ บุญเลี้ยง ได้ฟัง 100 ครั้ง น้ำตาก็ไหล 100 ครั้ง จากคุณ : Hokkaido_H เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:34:19

ความคิดเห็นที่ 68 กระทู้นี่ยอดเยี่ยมมากครับ.... ผมจะไปหาสิ่งที่ "เขา" มี และ"ผม"ไม่มีบ้าง จากคุณ : flamefox เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:37:46

ความคิดเห็นที่ 69 มันทำให้เรารู้สึกว่า บางคนทำงานเดือนหลักหมื่น หลายสิบปี กลับมีหนี้หลายแสน แต่บางคนเดือนนึงไม่ถึงพัน มีเงินเก็บหลักแสน!! ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆ มาฝากกันนะคะ จากคุณ : เจ้าหญิงอารมณ์ดี เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:39:14

ความคิดเห็นที่ 70 อ่านแล้วเห็นภาพเลย สะท้อนตัวเองชะมัด ทำงานมาตั้งนานยังไม่มีเงินเก็บเหมือนเค้าเลย มีแต่หนี้บัตรตลอด... เฮ้อ   ชื่นชมเค้านะค่ะ จากคุณ : mooair เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:42:12

ความคิดเห็นที่ 71   น่าประทับใจมากเลยครับ ผมก็เพิ่งจะมาทำตัวใหม่นี่แหละครับเมื่อก่อนอยากใช้ของหรูๆแพงๆแต่ไม่ดูเงินเดือน เติมเงินในเกมมากกว่าครึ่งของเงินเดือนอีกสิ้นเดือนเหลือเงินไม่เท่าไหร่เอง เมื่อก่อนก็เป็นหนี้บัตรเหมือนกันหลายหมื่นทีเดียวพอสิ้นเดือนแล้วมันท้อว่าเราทำงานเพื่อใช้หนี้หรอเนี่ย ผมใช้เวลาคุยกับตัวเองว่าเราต้องปรับปรุงตัวซะใหม่ได้แล้ว ผมใช้เวลา 2-3 ปีปลดหนี้บัตรจนหมด แล้วไม่หาหนี้เพิ่มใช้ของเท่าที่จะพอใช้ได้ไม่เน้นหรูหราเงินเดือนผมไม่ถึงหมื่นเลย ผมตั้งเป้าไว้ว่าอยากได้อะไรเราต้องเก็บเงินซื้อไม่ใช่ผ่อนแม้จะได้ใช้ช้ากว่าเขาแต่อย่างน้อยเราก็ไม่เป็นหนี้ ผมเก็บเงิน80%ของเงินเดือนใครเชื่อผมบ้าง เพราะผมไม่มีหนี้ไม่ต้องซื้อของแพงๆใช้ ผ่านไป 2 ปี เงินในบัญชีเกือบแสนแล้ว ผมยังคิดว่าถ้ารู้ตัวเร็วกว่านี้ผมคงจะมีเงินมากกว่านี้ แต่มันก็ยังไม่สายที่เราจะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตัวเอง ผมเห็นเรื่องของ คุณอภิรักษ์ แล้วประทับใจมากเลยครับ แต่ส่งนึงที่ผมยังไม่มีคือ เวลาที่จะให้กับแม่ของผมเองเพราะผมมัวแต่ทำงานและเก็บเงิน สักวันจะมีบ้านเป็นของตัวเองให้ได้ จากคุณ : aotthekop เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:42:56 A:124.121.109.208 X: TicketID:224278

ความคิดเห็นที่ 72 เฮ้อออออ (ถอนหายใจ 1 ที) แล้วย้อนมองดูตัวเรา จากคุณ : PurpleWizard เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:43:38

ความคิดเห็นที่ 73 ได้แรงบันดาลใจในการหยอดกระปุกทุกวันเพราะคน ๆ นี้ล่ะค่ะ ซึ้งมาก ๆ เลย จากคุณ : *~GamboWatch~* เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:45:30

ความคิดเห็นที่ 74   ดูเหมือนกันค่ะเทปนั้น   พอดูรายการจบเราก็ตัดสินใจกับตัวเองว่า ทึี่ง คุณอภิรักษ์มาก  สุดยอดไปเลย เรายังเก็บเงินไม่ได้เท่านี้ เราควรพอเหอะ พอได้แล้ว............. ลองเอาเงินมาคำนวณคร่าวๆ แค่เงินที่เราซื้อBLYTHEก็หลายตังอยู่ ใช้เงินเยอะมากก  ขนาดยังเรียนอยู่นะ แต่เป็นเงินมาจากที่เราฝึกงาน/ เก็บออมจากเงินที่พ่อแม่ให้ พอตอนนี้ตุ๊กตาที่เริ่มสั่ง ทยอยมาแล้ว แต่เราก็ประกาศขายไปแล้วจ้าาา รู้สึกว่าเงินส่วนนี้ ทำอะไรได้อีกหลายอย่าง พาคุณพ่อคุณแม่ไปทานอาหารนอกบ้าน ไปทำบุญให้เด็กๆที่ยังยากไร้  เป็นทุนการศึกษา หรือให้คุณยาย คุณตาของเราเองเอาไว้ทำบุญ หรือไม่ก็เก็บออม เป็นประโยชน์กว่าไหม?? และเคยมีคนบอกว่า...เรามีสองมือ จะเล่นตุ๊กตาเป็นสิบๆเพื่ออะไรกัน ตอนนี้เลยตั้งใจไว้ว่า พอค่ะ เก็บไว้ไม่กี่ตัวพอ! (่บลายน์ก็ถือเป็นความสุขหนึ่งของเรา จะให้เลิกไปเลย มันก็ทำใจไม่ได้อ่ะผูกพัน) อาจจะสั่งบลายน์มาเหมือนเดิมแต่ก็เอามาทำกำไร สร้างรายได้ดีกว่า   อย่างเรื่องเครื่องสำอางเราก็คิดได้ว่า เรามีปากเดียว จะมีลิปมัน ลิปกลอสหลายอันไปทำไม เสื้อผ้าก็ยังเต็มตู้อยู่จะ ซื้อมาอัดอีกทำไม แก้มก็มีสองข้าง ปัดแก้มสีใหม่ไม่เห็นใครมันจะทักเลย แถมเราเปลี่ยนทัศนคติจากที่ว่า อย่างเราฝึกงานทำงาน เหนื่อยนะเนี่ย พอได้เงินมาก็ควรเอามาถลุง มาใช้ให้มันมีความสุข กิน เที่ยว ช้อป ก็ย้อนกลับมาคิดว่าที่ทำไปอ่ะ       มันสุขจริงหรือ? -หรือแค่สนองความอยากของเรา? จากคุณ : Chocoholic Mysteries เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:46:25

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย คนดีบางทีก็ไม่ต้องทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่อะไรมากมาย แต่สิ่งที่เค้าทำกลับทำให้คนธรรมดาอย่างเราๆ อยากทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาบ้าง .....ความกตัญญู...ความดีที่ยิ่งใหญ่.... กตัญญูต่อพ่อแม่ กตัญญูต่อแผ่นดินเกิด จากคุณ : khunpumpim เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:46:26

ความคิดเห็นที่ 76   สำนวนยังเยี่ยมเหมือนเดิมนะครับ เคยอ่านในห้องสยาม พักหลังๆหายหน้าไปเลยนิ ^_^ จากคุณ : yatiko เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:56:55

ความคิดเห็นที่ 77 โหวตค่ะ น้ำตาซึมเลย พออ่านจบ เราเอาเหรียญที่วางกองไว้ ไปหยอดใส่กระปุก คิดไว้ต้องทำเลย  และจะทำเรื่อยๆ ขอบคุณเจ้าของ สำหรับกระทู้ดีๆอีกครั้ง จากคุณ : onlycat เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 16:58:39

ความคิดเห็นที่ 78 เข้ามาดันกระทู้ดีๆ จากคุณ : กระเทยชายแดน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:00:40

ความคิดเห็นที่ 79 น้ำตาคลอเลย จากคุณ : bambibebbo เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:01:31

ความคิดเห็นที่ 80 งืออออออ เห็นทีต้องทำอะไรกับตัวเองซะบ้าง ขอบคุณคุณออมสิน ขอบคุณคุณอภิรักษ์ ชอบคห.ของคุณช็อคโก้ด้วย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : Kissune เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:01:36

ความคิดเห็นที่ 81 ชื่นชมแม่ลูกคู่นี้จริงๆ ค่ะ นี่แหล่ะ ความสุขมันอยู่ที่ใจ บางคนรวยจนไม่รู้จะเอาเงินไปไว้ที่ไหน ยังไม่มีความสุข เพราะอยากได้ อยากมีตลอดเวลา แต่ว่า แหม...ถ้าเค้าไม่ออกทีวี ภาครัฐจะเหลียวแลไหมเนี้ย เหอๆ แอบนึกถึงกรณีน้องเคอิโงะแว๊บๆ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดงร้องจิ๊บๆ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:06:00

ความคิดเห็นที่ 82 คนดีต้องช่วยกันสนับสนุน จากคุณ : Pride เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:14:13

ความคิดเห็นที่ 83 เก่งจัง จากคุณ : xfuton เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:19:59

ความคิดเห็นที่ 84 กระทู้ดีๆแบบนี้ โหวตสิครับ ^-^ จากคุณ : -APEM เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:26:07

ความคิดเห็นที่ 85 อภิรักษ์  อยากบอกว่า นายเท่มาก จขกท. ก็เท่ไม่แพ้กัน จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:33:34

ความคิดเห็นที่ 86 ประทับใจมากกกกกก จากคุณ : ohhiroki เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:48:33

ความคิดเห็นที่ 87 .. อืมมมมม อยากบอกเจ้าของกระทู้ว่า .. นี่คือ กระทู้ที่ทำให้รู้สึกดีเป็นครั้งแรก ตั้งแต่ที่เคยอ่านความคิดเห็นของคุณมา นาน.. จนคุ้นชื่อ .. ชื่นชมค่ะ ชื่นชมทั้ง เขา และ คุณ จากคุณ : ลำเนา เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 17:54:20

ความคิดเห็นที่ 88 คนเราตายไปก็เท่านั้น 'ขยะ' ยังจะดูดีกว่าเราเลย ยอมรับว่าทำไม่ได้ ยังยึดติดกับอะไรหลายๆอย่างเเต่จะพยายาม ขอบคุณ จขกท. มาก ไม่ได้ดูเเต่อ่านเล้วเห็นภาพเลย จากคุณ : idealist เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:07:19

ความคิดเห็นที่ 89 อ่านแล้วซึ้ง.. ซึ้งแล้วต้องโหวต.. จากคุณ : คุณแม่ใจดี เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:25:15

ความคิดเห็นที่ 90 มองเห็นคุณค่าความเป็นคนอย่างสูงส่งในกระทู้นี้ค่ะ ดีใจจริงๆ จากคุณ : ตุ๊มาแว้ว เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:31:04

ความคิดเห็นที่ 91 ได้ดูวันนั้นด้วย รู้สึกดีมากๆคะกับคุณอภิรักษ์  กตัญญูกับคุณแม่ ความดีนี้หลายคนทำไม่ได้และไม่คิดจะทำด้วยคะ .....น้ำตาซึมอีกรอบเลยคะ จขกท. .... ใกล้วันแม่แล้วเราคงค่อยคิดว่าจะซื้ออะไรให้แม่ดี พาแม่ไปไหนดี ทำอะไรดี แต่ชายคนนี้เค้าให้แม่ทุกวัน..... ให้ความกตัญญู ทดแทนคุณแม่ที่คนสมบูรณ์แบบอีกมากไม่เคยทำ . จากคุณ : medicinegirl เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:34:31

ความคิดเห็นที่ 92 ขอบคุณ คุณออมสินไตตั้น มากนะคะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปัน เพราะไม่ได้ดูตีสิบค่ะ จากเรื่องของคุณอภิรักษ์ ทำให้นึกถึงคำกล่าวที่ว่า " ทำตัวรวย ไม่มีวันรวย ทำตัวจน ไม่มีวันจน " ได้ทั้งแง่คิดและ " สติ " จากเรื่องนี้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : อะตอม (atom magazine) เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:43:01

ความคิดเห็นที่ 93 ขอบคุณมากครับ จขกท. จากคุณ : ผมมันแค่มนุษย์คนหนึ่งเท่านั้น เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 18:53:30

ความคิดเห็นที่ 94 วันที่ดูรายการก็เสียน้ำตาไปครั้งนึงแล้ว วันนี้เสียน้ำตาเป็นรอบสองเมื่ออ่านกระทู้นี้ค่ะ โหวตให้นะคะ จากคุณ : น.ส.พังพอน เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:00:20

ความคิดเห็นที่ 95 ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่เอาจุดเล็กๆๆ ทีเรามองข้ามกันไป มาย้ำหัวใจเรา ต่อไป เราอยู่อย่างพอเพียง ไม่ฟุ้มเฟ้อ  จะพยายามไม่ก่อหนี้เพิ่ม ความสุขอยู่ที่ใจ จริงๆๆๆ จากคุณ : ตระกูลA เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:00:56

ความคิดเห็นที่ 96 สุดยอดค่ะ ขอบคุณที่นำมาถ่ายทอดอีกครั้ง ... ไม่สายไปเลยซักนิดค่ะ ... พอดี พอเพียง และ พอใจ = ความสุข จากคุณ : -- somebody else -- เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:28:10

ความคิดเห็นที่ 97 เยี่ยมค่ะ จากคุณ : จันทร์พราว เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:32:59

ความคิดเห็นที่ 98 น้ำตาไหลเมื่อไหร่เนี่ยเรา.. ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ จากคุณ : เซเลอร์จูปิเตอร์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:40:25

ความคิดเห็นที่ 99 ชื่นชมคะ จากคุณ : เนเวอร์แลนด์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 19:42:25

ความคิดเห็นที่ 100 ประเทศไทย ไม่สิ้น "คนดี" ... จากคุณ : ตุ๊กตาหมีกับดอกลิลลี่สีขาว เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:07:13

ความคิดเห็นที่ 101 บางคนทำงานเดือนหนึ่งเป็นหมื่น ยังไม่มีเก็บเดือนละ 600 เลย  มีแค่จ่ายค่าบัตรเครดิต ให้ผ่านไปเดือน ๆ หนึ่งเท่านั้น   น่านับถือคุณอภิรักษ์ จริง ๆ จากคุณ : pinpare เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:07:38

ความคิดเห็นที่ 102 น้ำตาซึมค่ะ T^T จากคุณ : DevilOH เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:07:39

ความคิดเห็นที่ 103 ผมอ่านแล้ว เกิดความละอาย หลายอย่างที่ผมละเลย และสิ่งเดียวที่ผมไม่ควรละเลย ผมไม่ได้ดูตอนนี้ แค่ได้อ่านตรงนี้ ก็เกิดคำถามขึ้นในใจว่า "นี่เรา..มัวทำอะไรอยู่" จากคุณ : : เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:12:11

ความคิดเห็นที่ 104 100++ จากคุณ : ตวงสิทธิ์ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:16:33

ความคิดเห็นที่ 105 บ้าจริง...น้ำตาจะไหล จากคุณ : Aplus เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:36:41

ความคิดเห็นที่ 106 ไม่ไหวแล้วอ่า ไปหาดูย้อนหลังเพราะหลับไปก่อน ปรากฏว่า... ร้องไห้จนตาบวมแล้วเนี่ย ร้องจนน้ำตาหมดตัวแว้ววว ก่อนอ่านว่าซึ้งแล้วนะ พอได้ดู แล้วกลับมาอ่านยิ่งซึ้งอย่างบอกไม่ถูก ชอบคุณค่ะ สำหรับกระทู้ดีๆ กับคนดีๆแบบนี้ ที่เป็นกำลังให้เราค่ะ คนที่ทำงานในห้องแอร์เย็นๆ มีรายได้ต่อวันมากกว่าเค้า กลับไม่เคยมีเงินเก็บได้แม้ครึ่งนึงของเค้าเลย ทั้งที่แม่ก็ป่วยอยู่เหมือนกัน แต่คุณอภิรักษ์ทำให้เรานึกอยากจะประหยัดให้มากขึ้นๆ ค่ะ พรุ่งนี้จะใช้เงินให้เป็นประโยชน์ที่สุดค่ะ เอาส่วนที่เคยใช้อย่างไร้สาระ มาเก็บสะสมแบบคุณอภิรักษ์บ้าง อย่างน้อยก็เพื่อแม่อ่ะนะ หลังจากชมรายการตีสิบย้อนหลังแล้วกลับมาอ่าน พร้อมเปิดเพลงนี้คลอตามไปด้วย น้ำตาร่วงไม่ยอมหยุดแล้วเนี่ย เพลงนี้ก็ความหมายแนวๆให้กำลังใจเหมือนกันอ่ะค่ะ จากคุณ : น้ำพริกกินกะปลาทู เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:38:47

ความคิดเห็นที่ 107 ดูอยู่เหมือนกันค่ะ ประทับใจมาก โดยเฉพาะตอนที่เขาได้เงินจากคุณวิทวัส แล้วเดินไปหาแม่ ถามว่าดีใจไหมเนี่ย ... ซึ้งมาก ปล. ที่บ้านเก็บขวดพลาสติกและกระดาษไว้ชั่งขายประจำ  รวมๆกับญาติๆที ได้หลายร้อยทีเดียว ^^ จากคุณ : นินจาคาปูชิโน่ เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:41:13

ความคิดเห็นที่ 108 อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลยคะ ตอนนี้กำลังเหน็ดเหนื่อยกับชีวิต งานเยอะ คนแยะ น่าปวดหัว อ่านแล้วเลยรู้สึกว่าชีวิตเรามันเป็นเรื่องจิ๊บๆ ขี้ผงไปเลย ขอบคุณที่มอบสิ่งดีๆให้นะคะ จากคุณ : พระอาทิตย์สีทอง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:45:04

ความคิดเห็นที่ 109 เริ่มคิด แล้วก็เริ่มคิดต่อ ดูเหมือนกันค่ะ ถึงขั้นล้มเลิกซื้อเลนส์ไปเลยทีเดียว ทำงานเกือบจะปีครึ่งแล้วไม่มีเงินเก็บ เกินไปหล่ะ - -" ดูจบถึงกะตั้งใจไว้เลยค่ะว่า อย่างน้อยจะเก็บให้ได้เดือนหล่ะ 500 ก็ยังดี :) จากคุณ : เด็กน้อยบ่มีอ่หยั่ง เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:50:13

ความคิดเห็นที่ 110 คุณ จขกท. ทำให้เราร้องไห้อีกรอบและ T_____T จากคุณ : nanyath เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:50:27

ความคิดเห็นที่ 111 เราเป็นอีกคน ที่ ลด(การใช้เงินฟุ่มเฟือย)ละ(กิเลส อยากมีเยอะๆๆๆ อยากได้เยอะๆๆ ) เลิก (เลิกสร้างหนี้สิน)  ค่ะ         ตั้งแต่วันที่เราได้รับรู้ข่าว ผ่านทาง พันทิพย์ เราก็เริ่มออม มากขึ้นแล้วค่ะ          ขอบคุณ คุณอภิรักษ์ ที่ทำให้เห็นว่า เด็กออทิสติก เก่งกว่าเด็กปกติ อย่างเรามากมาย มิหนำซ้ำ ยังสอนให้เรารู้จักกับการออมแบบถาวร         ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่ช่วยมาย้ำ ว่าเราต้องลงมือทำจริงจัง กับการออม  เพื่อชีวิตทีดีขึ้น           ^_________________________^ จากคุณ : เกิดมามีกรรม ตัวดำดันสวย เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 52 20:53:05