ความคิดเห็นที่ 1 ยอมรับแบบจริงใจว่า "ละครเรื่องผู้ใหญ่ลีกับนางมา"  อยู่ในกระแสรักบ้านเกิด และ เห็นคุณค่าของชาวนา และ เกษตรกร จริง ๆ ผู้ใหญ่ลีกำลัง ทำให้คนสมัยใหม่ เห็นความสุขที่อบอุ่น ท่ามกลางทิวข้าวสีเขียว และ "นา"  ด้วยประสบการณ์และเจตนาของนิยาย ที่คุณกาญจนา นาคนันทน์ ถ่ายทอดมานั้น ท่านได้สอดแทรกเนื้อหาและสาระได้อย่างลึกซึ้ง ซึ่ง ในเวลานี้ ผมรู้สึกว่าบทประพันธ์อำมตะของท่านและละคร ผู้ใหญ่ลีกับนางมา ได้ช่วยอะไรบางอย่างแก่สังคมให้ตระหนักถึงชีวิตการเป็นอยู่แบบเรียบง่าย ที่สบายจิต สบายใจ ไร้สิ่งเจือปนเคลือบแฝงให้ร้าวราน... วันนี้ ทำให้รู้ว่า อาชีพชาวนามันช่างมีความสุข ยั่งยืนหากเราทำเกษตรอย่างถูกต้อง ผมเชื่อว่า...กสิกร /เกษตรกร ไม่อดตาย หากไม่เกียจคร้าน จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:28:52

ความคิดเห็นที่ 2 บางท่านบอกว่า "ชีวิตชาวนาไม่ได้สวยหรูอย่างนี้หรอก มีแต่ความทุกข์แสนสาหัส"  ข้าพเจ้าคิดว่า ชาวนาสมัยก่อนทำนาตามมีตามเกิด ตามดินฟ้าอากาศ เดือนห้า-เดือนหก ฝนตกถึงจะได้ลงไถ ในนา ข้าพเจ้าคิดว่า ความทุกข์ยากของชาวนาในอดีต เป็นบทเรียน ให้ชาวนาในสมัยปี 2552 ปรับเปลี่ยน และ พัฒนาการทำนาของตัวเองให้ถูกต้อง เรื่องเลวร้าย และ ความทุกข์ยากเมื่ออดีตกาล จงทิ้งมันไปซะ แล้ว หันมาพึ่งพาตัวเอง แหวกกระแสความกดดัน ความเครียด ความแก่งแย่งชิงดี การถูกเอารัดเอาเปรียบ ข้าพเจ้าว่า "ดูละครและย้อนมาดูตัว" กันดีกว่า  ชาวนา และ ชาวเกษตรจะไม่ทุกยาก หากทำเกษตรถูกวิธี....และบัดนี้เรามีตำราของการทำเกษตรแล้วอย่าไปท้อ อย่าไปทุกข์ ผันตัวเองมาแตะต้องอาชีพเกษตรกันบ้างดีกว่า ลองโน้มอีโก้ โน้มอัตตา และ โน้มน้าวจิตใจของเรา กลับสู่สังคมที่อุดมไปด้วยความสุขแบบยั่งยืน (รูปคุณ กาญจนา นาคนันทน์ ขอบคุณเครดิตจากกระทู้...http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2007/02/W5115702/W5115702.html  ของคุณพินธุวดี กับเรื่องราว ผู้ใหญ่กับนางมา แบบเต็มๆ และ ความเป็นมาของทุ่งนารังสิต ) แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 17:51:42 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 17:37:09 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:32:01

ความคิดเห็นที่ 3 มายกมือสองจังหวัดค่ะ - นาข้าว ที่ลำปาง กะ - สวนยาง ที่อุบลฯ จากคุณ : Guga เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:35:18

ความคิดเห็นที่ 4 "หลักเกษตรทฤษฎีใหม่"... ของพระเจ้าแผ่นดินไทย ของปวงชนชาวไทย นี่ไซร้... ที่จะทำให้ประชาชนอยู่ดีกินดี และ มีชีวิตที่ดีแบบยั่งยืน หากเราลองที่จะทำ  เสาร์-อาทิตย์นี้...ใครมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง เราลองไปย่ำขี้โคลน ขี้เลน  ไปเดินบนคันนา มองฟ้าท่ามกลางทิวข้าวสีเขียวกันดีใหม   ว่า...ฟ้ากรุงเทพกับบ้านนาของเรานี้...ฟ้าแม้นผืนเดียวกันแต่ความสุข ของฟ้าบนแผ่นดินบ้านฉันมันจะศิวิไลซ์ แค่ไหน.... กระทู้นี้ ขอเชิญเพื่อนพ้องน้องพี่ ...สมาชิกชาวเหลิมไทย และแฟนละครผู้ใหญ่ลีกับนางมา ที่เป็น ลูกชาวนา ชาวไร่ ชาวสวน เลือดเกษตรกรขนานแท้ มาร่วมเล่าเรื่องราวประทับใจของตัวเองกับแผ่นดินเกิด และ...ร่วมโพสภาพทุ่งนา ตลอดจน "บอกนอกของฉัน ทามกลางโลกไซต์เบอร์กันเถิด...ใครที่ไม่มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ก็ร่วมโพสได้นะครับ เสพคนละสุข  ทุกข์โยนละทิ้ง แล้วมา เล่าเรื่องบ้านนอกกัน แลกเปลี่ยนความสุขกันดีกว่า แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 17:39:10 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:38:45

ความคิดเห็นที่ 5 ปาดดด อย่างเสียมารยาท มีเท่านี้ อ่านเท่านี้ กิ๊ฟเท่านี้ไปก่อนนะคะ "คุณพระนายไวยวงศา" ขอบคุณสำหรับเพลง เห็นเพลงนี้แล้ว คิดถึง...คิดถึง อะไรก็ไม่รู้ แต่คิดถึง แล้วเดี๋ยวค่อยมาบอกนะ ว่ามี "บ้านนอก" เป็นของตัวเองรึเปล่า จากคุณ : popcorn lover เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:39:26

ความคิดเห็นที่ 6 รูปผู้ใหญ่ลีกับนาง....มาดูซิว่า ใครสวยหล่อ กว่ากัน จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:49:06

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณพระนายไวยวงศา ครับ ผมว่า จริงๆแล้ว ละครเรื่องนี้เขาพยายามจะแทรกตรงที่คุณเขียนน่ะครับ คือ แถวบ้านผมต่างจังหวัด สมัยก่อน คนทำนา ทำสวน ไม่ค่อยได้รับความรู้ในการสร้างผลผลิตอย่างมีคุณภาพ + ต้นทุนต่ำ + ไม่รู้เรื่องการตลาดด้วย เลยโดนพ่อค้า หรือคนอื่นๆหลอกเอา เป้นหนี้ค่านา ค่าปุ๋ย ค่าน้ำมัน ฯลฯ จริงๆ ผมว่า ละครเขาอยากให้ คนเรียนรู้มากขึ้น เพื่อไปช่วยบ้านตัวเองที่ทำนาอยู่แล้ว ให้ได้ผลผลิตมากขึ้น ลดต้นทุน รู้กลไกของตลาด คือเขาไม่ได้หวังให้คนที่ทำงานออฟฟิช ที่ไม่มีที่นา + ญาติพี่น้องที่ทำนา ลาออกจากงานเพื่อไปนาหรอกครับ ผมว่า การที่ไม่ว่าจะเกิดปัญหาเศรษฐกิจมากมายขนาดไหน ประเทศเราก็ไม่เป็นอะไรมาก ก็เพราะเรามีภาคเกษตรที่แข็งแกร่งรองรับน่ะครับ คือประเทศเรา เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลก ที่สามารถปิดประเทศ ไม่คบกับแมวที่ไหน ก็ยังสามารถอยู่ได้เลยครับ ผมว่าอยู่ได้น่ะครับ ไม่ใช่อยู่ได้ดี ที่อยู่ได้ เพราะเราอยู่ในทำเลดี ที่สามารถผลิตอาหาร เลี้ยงตัวเองได้ครับ ;-) ลองสิงคโปร์ปิดประเทศสิ จับปลาทั่วเกาะ คน 5 ล้าน แบ่งกันไม่พอกินหรอกครับ ;-( บางครั้ง เรามองข้างนอกมากไป จนลืมนึกถึงข้อดี ที่ประเทศเรามีน่ะครับ ;-) จากคุณ : CatDara (tutorcat) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:49:27

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามายกมือค่ะ มีนาอยู่ที่ชัยภูมิ  พ่อกับแม่เกษียณแล้ว  อยู่มาวันนึงนึกไงไม่ทราบ อยากทำนาเอง (ปกติให้เขาเช่าทำ)  ก็พ่อกับแม่แก่แล้ว  โดยอาชีพก็รับราชการ   เคยทำนาช่วยปู่ย่าตายายตั้งแต่ท่านเป็นเด็กโน่นสัก 50 กว่าปีมาแล้ว มาถึงวันนี้ก็ม่ายไหวแล้ว   โห..คุณเอ๋ย...เสียค่าจ้างเขาทุกอย่าง แถมด้วยค่ายารักษาตัวอีก  เฮ่อ..เลยบอกพ่อกับแม่ว่า  ปีหน้าซื้อข้าวเขากินดีกว่านะ555 จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:50:59

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาชูจั๊กกะแร้ โชว์ตูดไก่ค่า อิอิ บ้านนอกของแท้เด้อจ้า จากคุณ : Nunana เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:52:47

ความคิดเห็นที่ 10 มีคนเคยบอกว่า จะเรียนเอาปริญญาไปทำไม ทำไม ไม่กลับบ้านไปทำนา แต่เราแอบเถียงในใจ เอ๊า! แล้วเรียนจบปริญญา ไปเป็นชาวนาไม่ได้เหรอไง -*- แต่ยังไงก็แล้วแต่ ปลูกฝังให้เด็ก รักธรรมชาติเถอะ เดี๋ยวเค้าก็จะกลับบ้านไปทำนา ทำไร่ ของเค้าเองแหละ ไม่เห็นต้องวุ่นวาย เวิ่นเว้อ อะไรมากมายเลย เดี๋ยวจะโดนหาว่า เป็น "มายาคติ"  ของชนชั้นกลางเอาได้น่ะนะ T^T จากคุณ : แพรเพลง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:53:08

ความคิดเห็นที่ 11 - บ้านแฟน อ.นาวัง จ.หนองบัวลำภู - บ้านแม่ อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย - เรียนสมัย ปวส. อ.เพ็ญ จ.อุดรธานี จากคุณ : AW Milan เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:54:47

ความคิดเห็นที่ 12 ยกมือด้วยคนค่า ไม่ได้กลับไปนานมากแล้ว คิดถึงมากมาย เถอะ...อีกไม่นานหละ อีกไม่นาน จะกลับไปใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นมา.... ชีวิตที่แค่เดินออกไปหน้าบ้านก็ได้กลิ่นท้องทุ่ง ได้เห็นสีสวยๆของใบยางหลังบ้านเวลาถึงฤดูกาลผลัดใบ ได้ยินเสียงแมลงกลางคืนกรีดปีก ได้ย่ำเท้าเปล่าๆลงบนหญ้าที่ฉ่ำด้วยหยาดน้ำค้าง ได้ยินเสียงปลาฮุบเหยื่อในบ่อดินข้างบ้าน ที่สำคัญ ได้อยู่กับรอยยิ้มเสียงหัวเราะของคนในครอบครัว จากคุณ : พิมปะการัง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 17:59:47

ความคิดเห็นที่ 13 ถึง "ทิดนายไวยวงศา"ครับ ขอยกมือด้วยอีกหนึ่งเสียง ว่าเป็นคนบ้านนอกครับ แต่ไม่ใช่ชาวไร่ หรือชาวนาหรอก ทำไร่ ทำนาไม่เป็นด้วยซ้ำ บ้านอยู่ระยองฮิครับ.... อดิตเคยมีสวนทุเรียน แต่ตอนนี้กลายเป็นที่ตั้งโรงงานหมดแล๊ววว ด้วยไมตรีจิตครับ จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:01:12

ความคิดเห็นที่ 14 มีบ้านนอกเป็นของตัวเองเหมือนกันค่า......... แต่ไม่มีนา.......มีที่ดินผืนเล็กๆกระจิ๊ดเดียว...... กลับบ้านนอกทีไรมีความสุข สงบทุกที........ นั่งคุยกับแม่ เล่นกับหมา ดูต้นไม้ใบหญ้า ฟังเสียงนกจุ๊บจิ๊บ....... สุขอื่นจะหาไหนกว่านี้ไม่มี........ ในอนาคตจะกลับไปตายรังที่บ้านนอกแน่นอนค่ะ.......... จริงๆตอนนี้ก็อยากกลับแล้ว กำลังวางแผนอยู่ว่ากลับไปแล้วจะทำมาหาเลี้ยงชีพยังไงต่อไป........ จากคุณ : จิ้มจุ่ม เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:02:39

ความคิดเห็นที่ 15 มาแล้วค่า เราเป็นคนกรุงเทพฯ  แต่คุณย่าของเรา(ไม่ได้เป็นชาวนา) แต่.....เป็นชาวสวนค่ะ ที่ จว.สงขลา อ.สะบ้าย้อย เราเรียกบ้านที่นั่นว่า  "สวนกาแฟ" ซึ่งจริงๆแล้วปลูกทั้งกาแฟ และ มะม่วงหิมพาน คุณปู่คุณย่า ไม่ได้จ้างใคร ทำกันเอง แล้วยังเลี้ยงวัว เลี้ยงแกะ แพะ เป็ด ไก่ ฯลฯ เราเองด้วยความที่ทั้งคุณพ่อคุณแม่ยุ่งมากตอนเราได้ 2-3 ขวบ ท่านเลยไปส่งให้คุณย่า คุณปู่ เลี้ยงชั่วคราว หลังจากนั้นเราก็ไปที่นั่นทุกๆปิดเทอม จนกระทั่งโตมา มีงานมีงานนี่แหละ.. เอาเป็นว่าเราเคยมาหมดแล้ว..... อาบน้ำบ่อ(สาวๆเอา), กินข้าวจาน-ช้อนสังกะสี, จุดตะเกียงน้ำมันก๊าด(กลิ่นมันหอมมาก ยังจำได้) ตกท้องร่อง, ลองจูงวัวเอง ด้วยใจสั่นระทึก , โดนแพะวิ่งไล่, กลางคืนไม่มีไฟฟ้า มืดจนคิดว่าตัวเองตาบอดไปแล้ว, เป็นไข้ป่า, ชอบนั่งดมกลิ่นบุหรี่ใบจากของคุณปู่, ตกหลุมรักหนุ่มบ้านนอก (ทุกวันนี้ก็ยังรักอยู่), โดนดูถูกว่าเป็นเด็กกรุงเทพฯ ทำอะไรไม่เป็น,......... ร้องไห้เมื่อต้องลากลับบ้าน(กรุงเทพฯ) ฯลฯ เวลาเราไปที่นั่น พี่ป้าน้าอาที่อยู่บ้านใครบ้านมัน จะมาที่บ้านเดียว นั่งล้อมวงกันกินเข้า กินเสร็จเด็กๆก็แยกไปวงนึง นอนกลิ้งไปกลิ้งมา ฟังผู้ใหญ่คุยกัน เล่าเรื่องโจ๊ก บางทีดึกๆ นึกเปลี่ยวเดินออกไปนอกชาน มองไปวัวที่ล่ามไว้ตาแดงแจ๋ในที่มืด นึกว่าเป็น "ผี" ทุกวันนี้ไม่มีนิยายเรื่องไหนทำให้เราหวนระลึกถึงความสุขความทรงจำเหล่านี้ได้ดีเท่ากับ เรื่อง..... ผู้ใหญ่ลีกับนางมา และ เพชรพระอุมา เลยนะ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 18:15:11 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 18:12:08 จากคุณ : popcorn lover เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:11:20

ความคิดเห็นที่ 16   อยู่บ้านน้องด้วยคับ สวนปาล์มที่กระบี่คับ เพ่น้องชาวใต้ จากคุณ : perfect mug เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:11:35

ความคิดเห็นที่ 17 ยกมือว่ามาจากบ้านนอก และตอนเด็กเคยอยู่ท้องนาช่วงปิดเทอมมาก่อนค่า กลิ่นนาข้าวหอมกรุ่น ยังติดจมูกมาถึงทุกวันนี้ สายฝนโปรยปราย บนท้องนาเขียวขจี เคยลงไปถอนกล้า ดำนา ตามตา ยาย ลุง ป้า นา อา ด้วย สนุกไปเลย รู้สึกว่าชีวิตในวัยเด็กช่างสุขล้นเหลือเกินในช่วงที่อยู่บ้านนา แม้ว่าจะห่างไกลจากพ่อแม่ ที่มีอาชีพรับราชการ ก็เลยต้องส่งลูกมาอยู่ทุ่งนาตอนปิดเทอม แต่มันก็ทำให้เรารู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากที่สุดในวัยเด็กของเรา ตอนนี้ได้ครอบครองที่นาบางส่วนที่ตายายแบ่งไว้ให้ลูกหลาน แต่ก็ยังไม่มีปัญญากลับไปทำเลยค่ะ  ให้น้าเช่าทำนาไปก่อน ถูก ๆ จากคุณ : สรณธรรม เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:11:53

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนนี้ก็อยู่บ้านนอกนะ แต่มันเปลี่ยนไปมาก ทุ่งนา กลายเป็น resort เป็นที่ดินจัดสรร ขายให้กับคนกรุงเทพ ไปหมดแล้ว สมัยเด็กๆ เรากับเพื่อนๆ เดินเล่นไปตามคันนา เด็ดข้าวที่ยังเขียวๆ ที่เค้าเรียกว่า "ข้าวน้ำนม" มากินกัน รสชาติมันๆอร่อยดี จำได้ว่า ครั้งหนึ่งใส่เสื้อสีแดง แล้วโดนควายไล่ เราตกใจ และ กลัวมาก วิ่งหนีไม่คิดชีวิต วิ่งจนมาถึงถนนใหญ่ เจอหมา หมาเห็นเราวิ่ง มันก็วิ่งกวดเราอีก โอ้ย...กลับแทบตาย เราวิ่งจนถึงบ้านเลย เหนื่อยมาก ตั้งแต่นั้น ไม่ใส่เสื้อสีแดงไปทุ่งนาอีกเลย มีอีกครั้ง พาน้องไปทุ่งนา เรากับเพื่อนช่วยกันอุ้มน้องที่อ่อนกว่าเราเกือบ 3 ปี ขึ้นขี่ควาย แล้วน้องตกควาย ร้องไห้ กลับบ้านโดนแม่ว่า   ดู "ผู้ใหญ่ลี กับ นางมา" แล้วคิดถึงอดีตตอนเด็กๆจริงๆ อยากไปเดินตามคันนาอีก เสียดายที่นา ที่ชาวนาแถวๆบ้านขายไป เพียงแค่เงินเล็กน้อย แล้วให้ลูกหลานไปทำงานในเมือง ป้าคนหนึ่ง ที่เคยมีที่นา ได้คุยกับเรา บอกว่า ดูผู้ใหญ่ลีฯแล้ว แกเสียดายที่นาของแก ละครเรื่องนี้ ให้ข้อคิดมากมาย น่าจะได้ดูมาตั้งนานแล้ว เพราะ มันทำให้แกคิดอะไรได้เยอะเลย เราก็เสียดายแทนป้า เพราะ นาที่เราไปเดินเล่นตอนเด็กๆ ก็เป็นนาของป้านี่แหละ จากคุณ : วินนี่ย์หมีพูห์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:16:39

ความคิดเห็นที่ 19 น้องเป็นคนกรุงเทพ แต่อยากได้สามี แบบ ผู้ใหญ่ลี 2009 ค่ะ หล่อ น่ารัก ใจดี มีอุดมการณ์ มีลูกติดน่ารัก จากคุณ : แม่ของฉัน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:18:55

ความคิดเห็นที่ 20 บ้านนอกโดยสายเลือดเลยจ๊า จากคุณ : พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:26:36

ความคิดเห็นที่ 21 ชอบจังๆ กระทู้สำนึกรักบ้านเกิดของคุณพระนายฯ ขออนุญาตแจมนะคะ แต่ไม่มีทุ่งนาอ้ะ มีแต่ภาพสวนลำไย พอได้ป่าว ^ ^' บ้านเราก็พอมีที่เหลือนิดหน่อย (ขายไปหมด - -') ปัจจุบันเป็นสวนลำไย ตอนเด็กๆ ไปทุกวันเสาร์-อาทิตย์ และไปลงหลักปักฐานอยู่ช่วงปิดเทอม ช่วงนี้พ่อแม่ไม่ค่อยสบาย ตายายเสียไปหมดแล้ว สภาพสวนอาจจะค่อนข้างรกเรื้อหน่อย แต่พ่อกับแม่คิดไว้ว่าจะเกษียณตัวจากงานที่ทำแล้วไปรื้อฟื้นความรุ่งเรืองในอดีตขึ้นมา สิ่งที่เราประทับใจก็คือ ทุกวันนี้เรายังไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าที่รวมๆ กันแค่ประมาณ 10 ไร่ ก็ยังเลี้ยงคนให้อยู่ได้ไม่ลำบาก ช่วงที่รุ่งเรืองสุดๆ บ้านสวนนี้แทบไม่ต้องซื้ออาหารอะไรเข้ามาเลย เข้าสวนไปอย่างน้อยๆ ก็ต้องได้อะไรติดไม้ติดมือออกมาทำอาหารกินล่ะ เช่น แกงขี้เหล็ก ผัดมะระขี้นก จอผักบุ้ง(อาหารเหนือ) บะช่อตำลึง สะเดาจิ้มน้ำปลาหวาน ใบฟักปิ้ง ตากับยายเราเป็นเกษตรกรขนานแท้ค่ะ เมื่อก่อนทำนา ทำโรงสี ปลูกพืชสวน พืชไร่ครบวงจร อยู่กันมาได้ เลี้ยงลูกเป็นโขยง แต่ดันมาเจอเคราะห์ภัยธรรมชาติ เสียหายมากมาย ลงทุนใหม่ก็เจอปัญหาซ้ำซ้อน จนต้องขายที่ขายทางไป ลูกหลานก็เรียนหนังสือสูงๆ ไปทำอาชีพอื่นกันทั้งนั้น ตอนนี้เลยเหลือที่เล็กๆ แค่นั้นเอง แต่ที่แค่นี้อย่าได้ดูถูกกันไปนะคะ - -' พืชผลหลักของที่สวนนี้คือลำไย นอกจากลำไยก็ยังมีพืชสวนอื่นๆ แทรกอยู่เช่นมะม่วง ลิ้นจี่ มะขามหวาน มะขามเทศ มะกอกน้ำ ขนุน ไผ่(หน่อไม้กินได้) กระท้อน กล้วย ฝรั่ง ส้มโอ มะพร้าว ตาล อ้อย (ตาปลูกไว้เลี้ยงกว่างขาย) ใต้ดินก็มีหัวมันฝังอยู่หลายที พอถึงฤดูก็ขุดออกมาต้ม+เผากินได้ พืชผักที่ทำอาหารได้ก็มีสะเดา ชะอม ขี้เหล็ก ขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด มะนาว กะเพรา โหระพา สะระแหน่ ใบเตย ผักบุ้ง(ในสระเล็กๆ) ช่วงที่ตายังอยู่ตาจะปลูกเถาฟักเขียว ฟักทอง ทุกๆ ปี ได้ลูกฟักทีนึงเป็นร้อยๆ ลูก ขายกันไม่หวาดไม่ไหว พอถึงฤดูก็ปลูกกระเทียม ข้าวโพด ผักกาด ผักบุ้ง ผักตั้งโอ๋ และบ่าแอบ (พืชผักคล้ายๆ บวบแต่ลูกกลมเล็กๆ และหวานกว่า)สลับๆ กันไป ผักกาดเหลือเยอะยายก็เอามาทำน้ำพริกน้ำผัก (การถนอมอาหารของภาคเหนือ) ก็เก็บไว้กินได้นาน นอกจากนั้นตาก็เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ มันก็มาแอบไข่ไว้ที่โน่น ที่นี่ ฟองเล็กๆ แต่ก็กินได้ เป็นโปรตีนเสริม  ^ ^' ตอนที่ได้ยินทฤษฎีเกษตรแบบพอเพียงเรานึกถึงบ้านสวนของตาขึ้นมาทันทีเลยค่ะ เราอาจจะไม่รวยถ้าทำการเกษตรใน scale แบบนี้ไปเรื่อยๆ หากเถียงไม่ได้เลยว่ามันเหลือเฟือสำหรับปัจจัยพื้นฐานในการเลี้ยงครอบครัวขยาย 1 ครอบครัวได้ อาหารต่างๆ มีไม่ขาดตลอดปี แต่ถ้าความอยากได้ของคนรวมไปถึงการมีรถยนต์ ทีวีจอแบน โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุด ก็ต้องมาคิดทบทวนแล้วว่ารายได้ที่ได้จากการทำสวนเล็กๆ นี้จะพอหรือไม่ ก็อยู่ที่ตัวของแต่ละคนแล้ว ว่าต้องการอะไรในชีวิตกันแน่... ที่แน่ๆ บ้านสวนแห่งนี้ยังเป็นที่พักใจให้เราเสมอๆ ยามที่เหนื่อยล้าจากโลกภายนอก เป็นสถานศึกษาของเรานอกเหนือจากห้องเรียน และอาจจะเป็นที่ที่เรากลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบก็ได้..ในอนาคต แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 18:38:24 จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:32:47

ความคิดเห็นที่ 22 เราก็มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง คิดถึงทีไรอยากกลับบ้านมากมาย จากคุณ : เพลงพันทาง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:33:20

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านความเห็นคุณ ฉันไม่ใช่่กวีฯ แล้วนึกถึงเว็บนี้ค่ะ http://www.porpeanglife.com/ จากคุณ : Guga เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:40:58

ความคิดเห็นที่ 25 มีจ้า เคยมีนังเฉาก๊วยด้วย 2 ตัว จากคุณ : ไวน์อุ่น เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 18:42:28

ความคิดเห็นที่ 26 ขออนุญาตต่อจาก 21 อีกนิด ไม่รู้เป็นไง เห็นกระทู้เกี่ยวกับชนบทแล้วอิน ^ ^' ขอบคุณคุณ guga นะคะ เดี๋ยวเข้าไปดูค่ะ เราเถียงไม่ได้เลย ว่าเราหลงรัก และปรารถนาชีวิตในบ้านสวนมากแค่ไหน เสียงก่อฟืนตั้งแต่ตี 4 ตอนตาออกไปทุ่งนา เสียงนกกะปูดร้องยามดึก เสียงนก ไก่ และสัตว์อื่นๆ นานาชนิด เสียงสูบน้ำเข้าที่นา ทำให้เราหลับตาแล้วลืมเรื่องเครียดๆ ในหัวไปได้หมดเลย เราชอบนั่งมองแสงอาทิตย์สุดท้ายของวันค่อยๆ อาบไล้ท่องข้าวรวงทองพร้อมๆ กับเอาเท้าจุ่มลงไปในร่องน้ำที่ใสสะอาด มองเห็นเม็ดทรายเบื้องล่าง แต่ในขณะเดียวกัน ชีวิตของเราก็ไถลไกลออกมาจากโลกเหล่านั้นเรื่อยๆ โลกของการศึกษาทำให้เราต้องปักหลักอยู่ในเมือง ช่วงแรกๆ อาจจยังสามารถกลับไปบ้านสวนได้ทุกสัปดาห์ ปิดเทอมก็หอบงานไปอยู่ได้ตลอด แต่พอเรียนสูงขึ้นๆ ภาระก็มากขึ้น แถมปัจจุบันยังต้องจากบ้านมาเรียนที่ไกลๆ อีก โลกของเราคงห่างออกมาจากความสงบของบ้านสวนไปทุกทีๆ เราเริ่มมีความสุขกับกิจกรรมอื่นๆ ที่ห่างไกลบ้านสวน...บางครั้งชีวิตฟุ้งเฟ้อก็เป็นอีกภาคหนึ่งของชีวิตเราเหมือนกัน ไม่ใช่แค่โลกของเราเท่านั้นที่เปลี่ยนไป โลกของบ้านสวนก็หมุนไปเรื่อยๆ จนเมื่อเราระลึกได้ และมองกลับไป... ถนนดินที่ผ่านหน้าบ้านสวนลงสู่ทุ่งนาก็กลายเป็นถนนคอนกรีตไปแล้ว ทุ่งนากว้างสุดลุกหูลูกตากลายเป็นสวนลำไยไปหมด... วัวที่เคยเดินผ่านหน้าบ้านเพื่อไปยังนาข้าวหายไปแล้ว...ไม่มีใครเลี้ยงวัวอีกต่อไปแล้ว หม้อดินใส่น้ำเพื่อคนเดินผ่านไปผ่านมาหน้าบ้านยายแห้งผาก...ไม่มีน้ำเย็นหอมกลิ่นดินเผาชื่นใจอีกต่อไป บ้านไม้ยกพื้นสูงที่เหมาะกับสภาพอากาศหายไป บ้านเรือนกลายเป็นบ้านอิฐชั้นครึ่งไปหมด เราคงหยุดกระแสการเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่อย่างน้อย..เราอาจจะช่วยบันทึกภาพความทรงจำเก่าๆ เอาไว้ได้บ้างมั้งคะ ขอบคุณละครเรื่องผู้ใหญ่ลีกับนางมา และขอบคุณคุณพระนายฯ ด้วย ที่มีส่วนช่วยให้ภาพงดงามของชีวิตเรียบง่ายแบบชาวเกษตรย้อนกลับมาสู่สายตาของคนหลายๆ คน รวมทั้งเราอีกครั้ง ^ ^ อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้ว่า...ความสุขแท้จริง ความสุขตลอดกาลคืออะไร และสิ่งที่เราทำๆ อยู่นี่...มันมีจุดมุ่งหมายสุดท้ายคืออะไร จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:02:26

ความคิดเห็นที่ 27 ที่บ้านมี นา อยู่ สุโขทัยครับ แต่ให้เค้าเช่าทำนา อะละ จากคุณ : สีใบตอง จัดกลางหน้า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:13:21

ความคิดเห็นที่ 28   มายกสองมือค่ะ เป็นชาวนามาตั้งแต่บรรพบุรุษเลย โตมากับท้องนา กลิ่นโคลนสาบควายแท้ๆ เลย ตอนนี้ที่บ้านก็ใช้ชีวิตแบบพอเพียงกันค่ะ พ่อกับแม่ทำนาโดยไม่ใช้ปุ๋ยเคมี ใส่ปุ๋ยคอกเอา ไม่ใช้ควายเหล็ก   รอบๆ บ้านก็ปลูกผักเอาไว้ใช้เอง เลี้ยงปลา เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ มีควายอยู่ประมาณ 10 ตัว วัวอีก 4-5 ตัว เวลาหุงข้าว ทำกับข้าว แม่ก็ยังใช้ถ่าน พยายามเลี่ยงการใช้ไฟฟ้าหรือแก๊ส เพราะจะทำให้ข้าวเสียกลิ่น แถมยังประหยัดอีกด้วย เพราะพ่อเผาถ่านเอง น้ำดื่มก็เป็นน้ำฝนค่ะ นี่เป็นภาพบ้านเราที่สุรินทร์ค่ะ กลับบ้านไปเมื่อตอนสงกรานต์ เสียดายตอนนั้นไม่ใช่หน้านา ก็เลยไม่มีรูปนามาให้ดู จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:17:02

ความคิดเห็นที่ 29 มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง น้ำที่บ้านยังกินน้ำฝน ใช้น้ำบาดาลอยู่เลยค่ะ จากคุณ : เลดี้มาเฟีย เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:18:50

ความคิดเห็นที่ 30   อันนี้ เราหุงข้าวโดยใช้เตาถ่านค่ะ ข้าวจะหอม อร่อยมากกกกก อาทิตย์หน้าเราก็จะกลับบ้านอีกครั้งแล้ว คงได้ถ่ายรูปนาข้าวเขียวๆ มาฝากเพื่อนๆ จากคุณ : บราวนี่รสเสน่หา เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:20:31

ความคิดเห็นที่ 31 บ้านฉันติดทุ่งนาและแม่น้ำเจ้าพระยา ข้ามแม่น้ำไปก็เจอวัดอัมพวันหรือวัดหลวงพ่อจรัญจ้า สมัยเด็กๆ แดดไม่ร้อนแสบผิวอย่างทุกวันนี้ ถนนสายกลางหมู่บ้านเย็นสบายร่มรื่น แดดส่องไม่ถึงพื้น เพราะแทบทุกบ้านมีกอไผ่สูงลิบลิ่วเป็นรั้ว ชาวบ้านยังเดินไปทำบุญที่วัดกันได้ เด็กๆ ขี่จักรยานเล่นสบายตลอดวัน เหมือนแก๊งค์แฟนฉันในหนังนั่นแหละ หน้าร้อนเราเล่นน้ำในแม่น้ำ หน้าฝนเราเอาหญ้าอ่อนๆ มาเล่นทำกับข้าว แคะขนมครกขี้โคลน เอาใบมันสำปะหลังมาขยำกับน้ำ กลายเป็น้ำราดหน้า หน้าหนาวเราเล่นว่าว เล่นกระโดดยาง เล่นทุกอย่าง อยู่กับเพื่อน จนติดเหาเพื่อน ลำบากแม่ต้องตำใบน้อยหน่าผสมเหล้าขาวมาขยี้หัวแก้เหา (>_<) สมัยคุณตาข้างบ้านที่บวชเป็นพระ ท่านยังมีชีวิตอยู่ ทุกๆ พักเที่ยง ฉันกับเพื่อน (อนุบาล 2) ทั้งขโยงจะวิ่งแข่งจากห้องเรียน ตรงไปที่กุฏิท่าน ที่อยู่ติดกับโรงเรียนวัด ปิ่นโตเป็นสิบๆ จะวางเรียงราย แยกกับข้าวคาวหวานไว้ เด็กๆ จะยากดีมีจนยังไง ก็ไม่มีอะไรต่างกัน ไม่มีชนชั้นสำหรับเด็กน้อย เพราะทุกคนก็สนุกและอิ่มอร่อยไปกับ กับข้าวของหลวงตา เหมือนๆ กัน บางคนอิ่มแล้วแต่ก็ยังซุกซน ปีนเก็บตะขบริมสนามฟุตบอลมาเคี้ยวเล่น รสชาติหวานปะแล่มๆ ดีเหมือนกัน ใครเคยกินตะขบบ้างจ๊ะ ? สมัยก่อนเวลาน้ำท่วม มันไม่ท่วมพรวดเดียวสูงลิบลิ่วเหมือนสมัยนี้ เพราะไม่มีเขื่อนคอยอั้นน้ำไว้  พอน้ำท่วมที ก็พายเรือไปเก็บสายบัว เก็บผักบุ้ง หาไข่เต่า ดอกโสน วางข่ายจับปลา วางเบ็ดราว หาปลากันสนุกสนาน แป๊บๆ น้ำก็ลง บ้านเรือนต้นหมากรากไม้ไม่เสียหายเพราะน้ำค่อยๆ มา แล้วก็ท่วมแทบทุกปีต้นไม้เลยปรับตัวได้ สมัยนี้เขามีเขื่อนหลายที่ พอน้ำไม่ท่วมหลายๆ ปี คนก็ปลูกบ้านชั้นเดียวอยู่กัน ทีนี้พอปีไหนน้ำเกิดท่วมขึ้นมา ก็ท่วมมิดหลังคา คนต้องไปอยู่เต๊นท์บนถนนใหญ่ สู้บ้านชั้นเดียวใต้ถุนสูงแบบเดิมไม่ได้ หน้าน้ำก็สบาย หน้าร้อนก็ลมพัดผ่านเย็นใจ ผูกเปลนอนใต้ถุนบ้าน เย็นแบบไม่ต้องเปิดแอร์ ขอโทษทีไม่มีรูปมาฝากนะจ๊ะ คุณพระนายฯ จากคุณ : Nymph~* เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:21:49

ความคิดเห็นที่ 32 ไม่ีมีค่ะ เข้ามาลงชื่ออิจฉาเฉยๆ จากคุณ : Nung+Ning+ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 19:52:26

ความคิดเห็นที่ 33 มีบ้านนอกเป็นของตัวเองค่ะ  อยู่ทางภาคใต้ ได้รับอานิสงค์จากรุ่นปู่ย่าตายาย สมัยก่อนรัฐออกเอกสารที่ดินให้ในรุ่นนั้น ใครขยันก็จะมีที่ดินเยอะ ตอนเด็ก ๆ ครูให้เขียนเรียงความ ว่าโตขึ้นฉันอยากเป็นอะไร เราเขียนว่า หนูอยากเป็นชาวนา ในขณะที่คนอื่นเค้าอยากเป็นหมอ เป็นครู ฯลฯ แต่เอาเข้าจริงพอเรียนหนังสือจบ ก็มาเป็นมนุษย์เงินเดือน คล้ายๆ กับลูกเกษตรกรทั่ว ๆ ไปในเมืองไทยนั่นแหละค่ะ (ถึงว่าผู้ใหญ่ลอ กับ แม่ปุย ไม่อยากให้ลูกไปเรียนหนังสือ) ตอนสอบสัมภาษณ์เข้ามหาวิทยาลัย อาจารย์ที่สัมภาษณ์ถามเราว่า ที่บ้านทำอาชีพอะไร เราตอบว่า เกษตรกรค่ะ คนสัมภาษณ์ทำหน้าดูหมิ่นเราด้วยค่ะ (เรารู้เพราะเค้าหันไปพูดกันเอง) แต่เราไม่สนหรอก อาชีพต่าง ๆ ที่เค้าว่ากันว่า ต้อยต่ำ ชอบเอามาพูดในเชิงเหยียดหยาม แต่ถ้าคนนั้นได้ทำหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี เป็นประโยชน์ต่อสังคม เราก็คิดว่าคนคนนั้นเป็นผู้ที่มีค่า  คุ้มแล้วที่เกิดมาเป็นคน เราบอกได้เลยว่าได้ผ่านประสบการณ์ใช้ชีวิตแบบชาวกรุงหรือชาวเมือง มาแล้วเกือบทุกอย่าง เมืองนอกก็ได้ไปมาแล้ว หลายที่เหมือนกัน แต่ตลอดเวลาเราก็ไม่เคยลืมรากเหง้าของตัวเองเลย เรารู้สึกว่าตัวเองเหมาะสมกับการเป็นคนบ้าน ๆ (แต่ถ้าได้แฟนเป็นดาราเราก็ยินดีอ่ะ..55  อันนี้ก็ฝันเกินไปหน่อย) ก็เลยพยายามหาความรู้ด้านการเกษตร (พันทิป->ห้องจตุจักร->มุมเกษตรกร) และจะพยายามดำเนินตามทฤษฎีใหม่ของในหลวง ปีนี้พ่อเราก็เกษียณแล้ว (ราชการ) พอเกษียณพ่อเราก็ไม่เป็น สว. (สูงวัย) ที่หดหู่ เพราะพ่อต้องไปสูบน้ำใส่นา ใส่ปุ๋ยสวนปาล์ม เอาน้ำยางไปขาย ฯลฯ วัน ๆ ก็ยุ่งจนไม่มีเวลาจะเหงาแล้ว (อย่างที่ยายวันว่าไว้เลย) จะว่าไปพ่อเราถึงจะเป็นคนบ้านนอก ก็เก่งไม่แพ้ผู้ใหญ่ลีเลยนะ แกทำเครื่องดนตรีมาเล่นเองด้วย (ซออู้ ซอด้วง ปี่) แต่ก่อนคนจะถูกปลุกด้วยไก่ขัน เดี๋ยวนี้พ่อเราสีซอให้ฟังแทน (แกจะคิดว่าเราเป็นควายหรือเปล่านะ) เฟอร์นิเจอร์ในบ้านก็ทำเองหมดเลย ตอนนี้เลี้ยงปลาในกระชังอีก แล้วกำลังมีแผนว่าจะหมักปุ๋ยใช้เองด้วย อย่างนี้เราคิดว่าถ้าไม่มีภัยภิบัติ หรือ ต้องเข้าโรงพยาบาลเนี่ย ให้เราอยู่แต่บ้านทั้งปี โดยไม่ไปไหนเลย บ้านเราก็ไม่อดตายอ่ะ จากคุณ : I FEEL GOOD เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 20:06:11

ความคิดเห็นที่ 34   แอบมีเป็นของตัวเองเหมือนกันอ่ะ สุดเขตหมู่บ้านก็ป่าสงวนแห่งชาติค่ะ ไม่แน่ใจว่า บ้านนอกของจริงหรือป่าว เหอเหอเหอ ก็พยายาม ให้เด็กๆ ในหมู่บ้านรัก และหวงแหนสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัว ไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จหรือป่าว แต่ก็จะพยายามให้มากที่สุด จากคุณ : ใบเฟริน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 20:32:49 A:140.120.93.202 X: TicketID:190294

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาบอกว่า เป็นคนบ้านนอกโดยกำเนิดเหมือนกัน จากคุณ : เต้าหู้ไข่ไก่ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 20:35:15

ความคิดเห็นที่ 36 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 20:36:46

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่แน่ใจว่าจะมี "บ้านนอก" เป็นของตัวเองหรือเปล่า แต่พ่อ กับ แม่ คงแบ่งให้ทั้ง 2 จังหวัดมั๊ง อยากไปทำการเกษตร แบบเศรษฐกิจพอเพียง อือ รอไปก่อน..... ดูหนังเรื่องนี้แล้วมีความสุขจัง จากคุณ : jutanan เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:22:14

ความคิดเห็นที่ 38 เข้ามายกมืออย่างภาคภูมิใจ ทุ่งนาสีเขียวๆ อยู่ติดบ้าน มองไปทางไหนก็ชุ่มชื่นหัวใจ จากคุณ : หมูปิ้ง@do-truck เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:39:04

ความคิดเห็นที่ 39   เข้ามายกมือจ้า ดูจากละครแล้วคิดถึงบ้านเกิดจ้า ถึงแม้ตอนนี้จะมีถนนหลายสายตัดผ่าน แต่ก้อยังพอมีให้ชาวบ้านได้ทำนาอยู่ แต่ที่บ้านตัวเองไม่ได้ทำแล้ว เลี้ยงวัวอย่างเดียวจ้า เรื่องทำนาเนี่ยจำได้ว่าสมัยเด็ก ๆ ช่วยที่บ้านทำมาหมดเลยจ้า ชอบตอนที่เกี่ยวข้าว ภาคกลางเรียก ลงแขกเกี่ยวข้าว แต่แถวบ้านเรียก ละวานเกี่ยวข้าว..... เกี่ยวข้าวเสร็จก็ ได้เวลาลมหนาวมาเยือน เด็ก ๆ ก้อเล่นว่าว วิ่งกันให้ว่อนตามทุ่งนา....อิอิ มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมากมายยย เล่าทั้งคืนไม่รู้จะจบหรือป่าวเนี่ย จากคุณ : ลูกอีสาน (Coffee Love) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:44:13

ความคิดเห็นที่ 40 คนบ้านนอกเจ้า.... กึดเติงหาบ้านเฮาขนาดเลย  น้ำตาซึม  ไค่ปิ๊กบ้านแต๊ๆ กึดเติงหาป้อ แม่ กึดเติงหากับข้าวลำๆ บ้านเฮา มาอยู่ไกลบ้าน ไกลป้อ ไกลแม่  เปิงคนเฒ่าเปิ้นว่า อยูตี่ไหน ก่อบ่ม่วนใจเต่าอยู่บ้านเฮา   คอยนับวันรอปิ๊กไปกิ๋นกับข้าวลำๆ ฝีมีแม่เจ้า... *********************************** เนื้อเพลง ไม่ใช่บ้านเรา คำร้อง / ทำนอง พยัต ภูวิชัย เรียบเรียง ปิยะวุฒิ ณ บางช้าง มีทุกอย่างให้ฝันเหมือนใจที่ใฝ่ที่ฝัน อยู่ในเมืองสวรรค์ เมืองฝันอำไพ มีทุกอย่างให้ไขว่คว้า แต่มีราคาต้องจ่าย ศิวิไลซ์แต่ไม่ใช่บ้านเรา เพียงแค่หว่านเม็ดฝัน รดด้วยหยดเหงื่อแรงฝัน ทุ่มทำงานทั้งวัน รับใช้นายเมือง เพียงแค่แย่งแก่งแข่งขัน ดอกฝันจะบานเรื่อเรือง นี่แหละเมือง แต่ไม่ใช่บ้านเรา ยิ้มคนเมืองไม่สวยเหมือนรอยยิ้มคนบ้านเรา ฟ้าเมืองเป็นสีเทา บ้านเราฟ้าเป็นสีฟ้า กัดฟันทนเอาไว้ ไล่ตามฝันจนใจล้า ยิ่งเข้าใกล้ความฝันยิ่งไกลบ้านห่างไกลกัน อยู่ไกลพ่อแม่ฉัน เพื่อฝันอันใด ชีวิตคอยตั้งคำถาม ว่ามีความหมายอะไร สุขสบาย แต่ไม่ใช่บ้านเรา ปล. ฟังเพลงนี้เมื่อได ไห้สะลวด  "ศิวิไลซ์แต่ไม่ใช่บ้านเรา" ขอบคุณภาพจาก คุณ ON_TOUR ค่ะ จากคุณ : ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:48:33

ความคิดเห็นที่ 41   มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง มีทั้งนาและไร่มันสำปะหลัง ตอนเด็กๆ ก็เคยช่วยพ่อแม่ทำบ้าง เล็กๆน้อยๆ สมัยเด็กชอบเดินตามรถไถคอยเก็บปลาที่มันจะโผล่มาตามคราด ดำกล้านี่ทำไม่เป็น เกี่ยวข้าวพอได้บ้าง เคยแค่ลองทำ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ระหว่างรอให้ต้นกล้ามันเจริญเติบโต พ่อแม่ก็ปลูกผักอย่างอื่นไปด้วยเช่นแตงกวา มะระ บวบ ถั่วฝักยาว ชอบปลูกผักมากกว่า เพราะทำได้หลายอย่าง ที่สำคัญ คืนวันศุกร์ เสาร์ ไม่ต้องนอนที่บ้าน ไปนอนที่กระท่อมปลายนากับพ่อ เฝ้าเครื่องสูบน้ำ นาอยู่ติดแม่น้ำ กลางคืนพ่อก็จะพายเรือพาออกไปวางเบ็ดทิ้งไว้สักใกล้ๆเที่ยงคืน แล้วก็กลับมานอน ตอนเช้าตีห้าก็ลุกขึ้นไปเก็บเบ็ดที่ใส่ไว้ ปลากดตัวใหญ่ๆ ได้เยอะแทบทุกวัน ใส่ไว้คืนละ 10-20 ไม้ ติดเกือบทุกไม้ มีความสุขมาก มีงานให้ทำตลอด ช่วงก่อนทำนาฝนตกก็ทำไร่มันสำปะหลังไปปักต้นมันไว้ แล้วก็ทำนา ปลูกผัก หมดหน้านา ก็หว่านถั่วลิสง ระหว่างรอถั่วลิสงก็ผลัดไปทำไร่บ้าง ชีวิตก็วนอยู่อย่างนี้แหละ บอกตรงๆ ทำมาก ทำเยอะ แต่ก็ไม่รวยสักที เพราะราคาสินค้ามันถูกกำหนดโดยพ่อค้า เขาว่าเท่าไรก็เท่านั้น ถามว่าอยากกลับไปทำไหม คงไม่อ่ะ เหนื่อยมาก และลำบาก เงินที่ได้เป็นเงินก้อน ต้องวางแผนในการใช้เงินให้เป็น กลับบ้านได้ช่วยทำโน่นทำนี่บ้างก็พอทำเนา แต่ถ้าให้ทำเป็นปกติ คงไม่ จากคุณ : ประณมกร เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:50:47 A:58.9.83.235 X: TicketID:220038

ความคิดเห็นที่ 42 มายกมือค่ะ มีบ้านนอกเป็นของตัวเอง แล้วพ่อก็มีไรน่าเป็นของตัวเองด้วย เพียงแต่ว่าไม่ได้ทำเอง ให้คนอื่นเช่าแทนค่ะ กระทู้นี้ทำให้เราคิดถึงบ้านจัง จากคุณ : TruLy เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 21:53:14

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาภูมิใจในความบ้านนอกของตัวเอง ชอบแซวพี่ๆแถวนี้อยู่บ่อยๆช่วงสงกรานต์  "คนกรุงเต๊บอิจฉาล่ะซี๊ ไม่มีบ้านนอกให้กลับ  กร๊ากๆๆๆๆ" จากคุณ : บ้านนอกพอกระเทิน (ซอสมะเขือเทศหมด) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:00:15

ความคิดเห็นที่ 44 มีจิคะ  ดูชื่อเป็นพยานก็ได้ มีบ้านนอกเป็นเรือนพักพิง   บ้านเรา มีปู่ มีย่า มีหมา มีควาย (ตัวเองนี่แหละ)   ยายมีที่นาค่ะ  ปัจจุบันตกทอดมาถึงลูกแต่ไม่มีคนไหนทำก็ปล่อยให้คนเช่าได้ข้าวปีละถังสองถึงเป็นค่าเช่ารายปี  แต่ถึงไม่ได้เป็นเกษตรกรแต่บ้านอยู่กลางทุ่งนาเจ้าค่ะ  ทุ่งนาของคนอื่นเขาล้อมรอบให้เราได้ชื่นใจ   บ้านนอกของเรามีชาวนาไฮเทคทำนาปีละ 3 หน  มีทุ่งนาผลัดฤดูสีเขียวสีทองให้เห็นตลอดทั้งปี  ที่ขาดไปคือน้องเฉาก๊วย  เพราะที่นี่ใช้รถไถ ดำ เกี่ยว บ้านที่บ้านนอกปลูกผลหมากรากไม้จนคลึ้มไปหมดดูผ่านดาวเที่ยมก็เลยเห็นแต่สีเขียวกลบบ้านจนมิด   พ่อเป็นลูกชาวสวนฝั่งธนพอเกษียณก็ขนไม้ผลพวก ส้มโอ มะละกอ มะเฟือง มะนาว ฝรั่ง ชมพู่  ออกทีก็กินจนเอียนกันเป็นอย่าง ๆ ไป  ป่าในบ้านนี้ก็เป็นที่อาศัยของเพื่อนสัตว์โลกนานาชนิดมีให้เห็น กระรอก นกใหญ่ นกเล็ก กิ้งก่า กิ้งเหลน กิ้งกือ กบ เขียด ปาด งู มาอยู่กันให้สนาน  วันดีคืนดีก็พาเหรดกันมากินบุฟเฟ่ท์อาหารหมาแบบเนียน ๆ ไม่มีเงินมากมายแต่สบายใจค่ะ จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:08:15

ความคิดเห็นที่ 45   ยกสองมือ...ด้วยคนค่ะ บ้านนอกโดยกำเนิด  บ้านนอกของแท้และดั้งเดิม เริ่มเรียนประถมที่โรงเรียนวัด.... ระดับปริญญา  ก็เลือกเรียนทุนเพื่อจะจบออกมารับราชการที่ "บ้านนอก" บ้านก็อยู่บ้านนอก  (บ้านสวน) ไป-กลับทำงาน  เช้า-เย็น ก็ผ่านทุ่งนา  นี่ก็บ้านนอก เสาร์อาทิตย์ว่างๆ ก็ขับรถกินลม  ชมทะเลสาบสงขลา  ชมลำคลอง  หนองบึง  ทุ่งนา ฯลฯ.......บ้านนอกทั้งนั้น ชีวิตนี้เลือกแล้วที่จะอยู่  "บ้านนอก"   ดังนั้น  จึงมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง  ตลอดมา...และตลอดไป ขอย้ำอีกครั้งว่า....ภูมิใจมากกกกกกกกกกกกค่ะ. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 22:22:31 จากคุณ : บ้านนอกด้วยความเต็มใจ (rottheeb) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:16:13

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามายกมือตามคำชวนครับ จากคุณ : buddhi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:16:30

ความคิดเห็นที่ 47 อยู่บ้านนอกค่ะ อยู่บ้านอกดีกว่ากรุงเทพยังไงหนูไม่รู้ รู้แค่ ตอนเด็กๆ ตื่นเช้า ไปโรงเรียน ค่ารถไฟ แต่ก่อน 3 บาท หลายปีต่อมา ขึ้นเป็น 5 บาท  ถ้ารู้จักกับพนักงานตัดตั๋วรถไฟ ก็ไม่ต้องซื้อตั๋วรถไฟนั่งไปจนถึงโรงเรียนได้สบาย แต่กรุงเทพมีรถไฟฟ้า 5บาทไม่สามารถไปไหนได้ มีเงินไปโรงเรียน 20 บาท หนูก็กินอิ่ม เรียนรู้เรื่องได้ เลิกเรียน 4 โมงเย็น หนูสามารถถึงบ้านตอน 4โมงครึ่งได้ ของหรูๆ หนูไม่จำเป็นต้องซื้อเพราะ ซื้อไปก็ไม่มีใครรู้จัก ไม่รู้จะซื้อไปทำไม ถ้าวันไหนแม่ทำกับข้าวไม่อร่อย  ก็เดินไปบ้านข้างๆ  ขอกินข้าวด้วยเหมือเป็นบ้านอีกบ้านของเรา แต่กรุงเทพ ทำไม่ได้ เค้าจะว่าเราเป็นคนไม่น่าไว้ใจ วันไหนที่บ้านทำกับข้าวเยอะๆ ก็แบ่งเพื่อนบ้านกิน วันไหนเบื่อบ้าน แม่บ่นอะไรหนักหนาไม่รู้ ก็สามารถใช้ สองขา เดินไปทุ่งนา ไปนั่นมองควาย มองข้าวสีเเขยวๆ กลับมาบ้านก็ลืมไปแล้วว่าแม่บ่นอะไร หนูรู้แค่นี้ ว่า ทำไม บ้านนอกน่าอยู่ หนูบอกไม่ได้ว่ากรุงเทพไม่น่าอยู่ตรงไหน หนูเป็นคนบ้านนอก เกิดบ้านนอก อยากใช้ชีวิตบ้านนอก รักบ้านนอกค๊า จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 22:28:34

ความคิดเห็นที่ 48   อยู่กรุงเทพแต่อ่านและดูเรื่องนี้ก็อยากไป อยู่มั่ง เห็น หลายๆคนเอารูปมาโพสละอิจฉา จากคุณ : SSL เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:05:49 A:10.7.2.31 X:202.44.8.100 TicketID:225923

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นคนกรุงเทพ ค่ะ แต่ได้ คนรู้ใจเป็นต่างจังหวัด มีสวนเล็กๆ ที่ราชรี มีแต่มะปราง ฮู้ยยยยยยยย  หน้ามะปรางสอยกันมือหงิก มีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ต่อมา ซะมี ติดใจ อยากเป็นคนต่างจังหวัดไกลไปอีก อีไปเลี้ยงไก่ อยู่อุทัย มีนาข้าวกระหย่อมนึง ไว้กินในครัวเรือน ตอนเช้าตื่นมา ตลาดริมแม่น้ำสะแกกรัง สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หลังจากนั้น เลยมาหาที่ทาง ยามแก่แถว ศาลายา แล้วมันต่างจังหวัดตรงไหน ก็........................... ยังใช้น้ำบาดาล  โทรศัพท์บ้านยังไปไม่ถึง แล้วยังมีหิ่งห้อยบินเข้ามา ในห้องนอน ตอนดึก(ไม้ได้โม้.....) เช้าๆ มาวัดแถวบ้านเจอน้อง อะเห้....เดินตัดหน้า ตอนนี้ไม่ต้อง ซื้อผัก พริก มะนาว แล้วปลูกเองทั้งนั้นเลย รอวันเป็นไทจากหนี้สิน จริงๆ จะย้ายจากกรุงเทพเมืองฟ้าอมร มาอยู่ต่างจังหวัด นอนดูดาว แล้วก้แสงหิ่งห้อยเสียที ปล.เป็นเกษตรกร อาจไม่รวย แต่ถ้ามีที่ดินทำกินเอง อยู่อย่างพอประมาณก็มีความสุขได้ค่ะ   ยังเชื่ออย่างนั้นอยู่ ปล.อ้อ......มีไอ้ปึ้ด  เป็นของตัวเองด้วยค่ะ   แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 52 23:18:56 จากคุณ : ไอ้นิล (ไอ้นิล) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:12:19

ความคิดเห็นที่ 50 http://panpook.spaces.live.com/?_c11_BlogPart_BlogPart=blogview&_c=BlogPart&partqs=cat%3dNostalgia เราอ่านบล็อกนี้แล้วแอบชอบค่ะ ^ ^' คนเขียนเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์วัยเด็กของหนุ่ม(น้อย)ลูกทุ่ง เอามาแปะ เผื่อมีคนอยากอ่านอะไรที่ทำให้รู้สึกหวนหาวันวาน จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:21:08

ความคิดเห็นที่ 51 ชอบละครเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ สนับสนุนละครดีดี ส่วนชีวิตสัมผัสทุงนานี่ก้เคยตอนเด็ก เพราะบ้านยายอยู่ใกล้ทุ่งนา แต่ไม่ได้มีของตัวเองอ่ะ ถ้ามีชีวิตแบบผู้ใหญ่ลีในเรื่องนี่ท่าจะมีความสุข 55+ ผู้ใหญ่ลีหล่อด้วย อิอิ จากคุณ : Moopenguin เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:24:58

ความคิดเห็นที่ 52 เป็นเด็กชาวนา คนร้อยเอ็ดครับ โตเป็นนักเรียนนักศึกษา ก็จากบ้านมา ตอนนี้ทำงานเป็นข้าราชการที่ขอนแก่น แต่ก็ยังอยากเป็นชาวนาชาวสวนอยู่ หาทางตามประสาข้าราชการ พอขอซื้อที่ดินแถวขอนแก่น (มีน้ำจากชลประทาน) และก็ลงมือทำบ้าน ทำสวน และทำนา ด้วยตนเองและครอบครัว (ไม่ใช่เพียงแค่เป็นผู้จัดการนา) ตกกล้าเอง ดำนาเอง เกี่ยวข้าวด้วยมือ ตีข้าวเองอีกด้วย ให้ลูก ๆ ได้เรียนรู้เรื่องพวกนี้ด้วย ว่า ไม่ใช่เพียงแค่เป็นลูกข้าราชการนะ ยังเป็นลูกชาวนาด้วย หลายคนบอกจะทำให้ทุกข์ยากลำบากทำไม ซื้อข้าวกินไม่ง่ายกว่าหรือ แต่เราก็ยังทำ ส่วนที่เป็นนาเพียงไร่เดียว เราและครอบครัวก็มีข้าวของตัวเองกินตลอดปี เป็นข้าวที่เชื่อมั่นว่าปลอดสารพิษ เราทำแบบอินทรีย์ ผักเราแทบไม่ต้องซื้อเลย ผลไม้ก็พอมีพอกิน เป็นระยะ ตามฤดูกาล ปลาในสระ ในนา ตามธรรมชาติ ก็พอหาได้ ข้าวของแพง เราก็ไม่กลัว เรากินของที่เราปลูก เราปลูกของที่เราชอบ แต่ก็ยังไม่สามารถพึ่งตนเองได้ทั้งหมดหรอก เพราะมีของที่ชอบบางอย่างปลูกไม่ขึ้น ปลูกไม่ได้ รวมทั้ง การที่มีหน้าที่ทางราชการ ต้องทำงานให้ราชการเต็มที่ งานในนา ในสวนเป็น ช่วงนอกเวลา ที่ช่วยให้เราคลายเครียดได้มากมาย จากคนจากงานอาชีพหลัก จึงทำให้ต้องใช้แนวทางแบบเกษตรธรรมชาติมาช่วย(แบบจำเป็น) เพราะช่วงที่งานรัดตัวมาก ๆ ก็ไม่มีเวลาดูแลสวน และนาเลย (ทั้งที่อยู่หลังบ้านนั่นแหละ) แต่ต้นไม้ก็เติบโตตามธรรมชาติได้อยู่แล้ว ข้าวถ้าได้ปักดำไปแล้ว ก็เพียงดูแลหญ้าตามคันนา กับศัตรูบางชนิด รวมทั้งน้ำท่า เท่านั้นเอง ถามว่ามีความสุขไหม เรามีความสุข และรู้สึกสุขมากขึ้น เมื่อคิดว่า ตัวเองก็โชคดี ที่นอกจากได้เป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่เรารักและเทิดทูนแล้ว ยังได้ทำในสิ่งที่พระองค์ทรงชี้แนวทางให้เห็นความพอเพียงในชีวิตด้วย (พอประมาณ มีเหตุมีผล และมีภูมิคุ้มกัน ด้วยความรู้และคุณธรรม) จากคุณ : The Old Gun เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 52 23:57:50

ความคิดเห็นที่ 53 ทุ่งนาสีเขียว ของคุณ หมูปิ้ง@do-truck สวยจัง   จากคุณ : woBBow เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 00:02:25

ความคิดเห็นที่ 54 สุดยอดเลยกระทู้นี้ ^_^ อิจฉาคนมีบ้าน ตจว.ให้กลับจังน้อ คิดถึงวัยเด็กที่บ้านนอกจัง ไม่เคยอยากอยู่เล้ย กทม.เนี่ย แต่ต้องย้ายตามที่บ้านมาเพราะจำใจ ตอนนี้บ้านเราในเมืองมีที่เท่ากระแบะมือเดียว แต่ทุกคนในบ้านก็พยายามสร้าง พท.สีเขียวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ รอบบ้านเรามีแต่พืชผักสวนครัวกับสมุนไพรทั้งนั้นเลย ความพอเพียงไม่ได้อยู่ที่ชนบทเท่านั้น แต่อยู่ที่ใจและรอบๆตัวเราตะหาก อยู่ที่ไหนก็ทำใจให้รู้จักพอได้ก็เหมือนกันเนาะ^ ^ สุขใจทุกทีที่ได้เห็นอะไรเกี่ยวกับท้องทุ่ง ป่าเขา ชนบทในละครทีวี รักละครผู้ใหญ่ลีเพราะสอดแทรกจิตสำนึกรักถิ่นฐานบ้านเกิดให้คนในชาติ (เห็นๆเลย อย่างน้อยก็พวกเราในพันทิปนี่แหละ) ขอบคุณคุณพระนายฯนะคะที่ตั้งกระทู้ที่อ่านแล้วทำให้สุขใจอย่างนี้ หมายเหตุ : เราช๊อบชอบเพลงเพลงหัวกระทู้อะ                 เป็นเพลงที่ได้ยินทุกวันในข่าวเกษตรภาคค่ำ                 ของช่อง 7 เมื่อสมัยก่อนนู้นนนนน                 ฟังแล้วภาพขาวดำขึ้นเป็นฉากๆเลย 555 จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 00:40:32

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาชูมือ จากคุณ : ทำไมจัง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 00:48:36

ความคิดเห็นที่ 56 มีที่นาเป็นของตัวเองเหมือนกัน แต่ตอนนี้ให้เค้าเช่า กะว่าสักไม่กี่ปีจะกลับไปอยู่บ้านแระ มีที่นานิดหน่อยเอง ได้ค่าเช่าเป็นข้าวเปลือกไว้สีกินได้ทั้งปีแค่นั้น ภาพสวยๆอยู่ที่บ้านนอกค๊า อ.โพธาราม จ.ราชบุรีจ๊า ภาพความทรงจำอยู่ในใจเสมอมา ทำให้ไม่ลืมว่าเราเป็นใคร มาจากไหน จากคุณ : mim_peter เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 00:49:48

ความคิดเห็นที่ 57 นี่คือ...สถาปัตยกรรม....กลางทุ่ง บอกอะไรกับเราบ้าง กาลเวลา....ฤดูกาล...ความเหงา พวกเราชาวบ้านนอก... คุณจำสถาปัตยกรรมรูปทรงที่คลาสสิคนี้ได้มั้ย http://jukebox.pleng.com/player_song.php?song_id=4225 (เพลงคิดถึงบ้าน ร้อง โดย เดอะซิตี้คอรัส โปรดกดฟังเพลงในขณะอ่านกระทู้นี้) มองดูดวงดาวก็คงเป็นดาวดวงเดียวกัน มองดูดวงจันทร์ก็เหมือนกับจันทร์ที่บ้านเรา ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน มองดูท้องฟ้าก็ยังเป็นฟ้าพื้นเดียวกัน มองดูดวงตะวันก็ยังส่องแสงไปบ้านฉัน ยามฟ้ามืดครึ้ม คิดถึงบ้าน อยู่ในเมืองกรุงก็คงวุ่นวายและวกวน มีแต่ผู้คนก็เหมือนกับคนไม่รู้จักกัน ชีวิตผกผัน คิดถึงบ้าน มองไปทางใดก็มีแต่ตึกสูงสวยงาม แต่ใจคนไม่งามเหมือนกับคนที่บ้านเรา ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน อยู่ในเมืองกรุงก็คงวุ่นวายและวกวน มีแต่ผู้คนก็เหมือนกับคนไม่รู้จักกัน ชีวิตผกผัน คิดถึงบ้าน มองไปทางใดก็มีแต่ตึกสูงสวยงาม แต่ใจคนไม่งามเหมือนกับคนที่บ้านเรา ยามนี้ฉันเหงา คิดถึงบ้าน ** เถียงนาน้อย..สถาปัตยกรรมแห่งท้องทุ่ง จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:20:45

ความคิดเห็นที่ 58 คืนนี้ฟ้ามาไร้ดาวสกาวแสง ดูอ่อนแรงแสงจันทรานภาสลัว นกโผผินบินกลับรังนับร้อยตัว ทำไมหัวใจฉันเศร้าร้าวอุรา จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:22:21

ความคิดเห็นที่ 59 คิดถึงบ้านถิ่นฐานนานเนาว์พัก คิดถึงรักจากแม่เฝ้าแลหา ป่านฉะนี้บ้านเงียบเหงาเคล้าน้ำตา จากบ้านมาห้าปีที่ทุกข์ทน จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:23:29

ความคิดเห็นที่ 60 แม่มีนา ๒๘ ไร่อยู่ ตจว ดินดี น้ำดี แต่ให้เค้าเช่าทำนาอยู่ ก่อนดูละครเคยร่ำๆกับแม่ว่าถ้าทำเองคงจะดีเนอะ ไปอยู่นั่นเลยปลูกบ้านน่ารักๆสักหลัง ทำสวนผสมและก็ทำนาไปด้วยคงสุขไปอีกแบบ แต่นะ...ก็เป็นแค่ความคิด มันคงยากน่าดูเลยอ่ะถ้าไปทำเองไม่มีความรู้เลย แม่บอกงั้นแกก็หาสามีจบเกษตรสักคนสิกร๊ากกก...ขำกลิ้ง จากคุณ : นารีพินิจ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:24:01

ความคิดเห็นที่ 61 ทุ่งรวงทองผ่องอำไพใยดูเศร้า นาของเราเฝ้ารอขอเมฆฝน รอเรากลับคืนถิ่นดินรอคน รวงข้าวทนแรงแดดกล้าสู้ฟ้าดิน จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:24:41

ความคิดเห็นที่ 62 เถียงนาน้อยคอยรักที่พักผ่อน ลมโชยอ่อนหอมพยอมให้ถวิล รอฉันกลับคืนรังดั่งนกบิน คืนสู่แผ่นดินทองของเราเอย จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:27:38

ความคิดเห็นที่ 63 เหงา.. จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:29:57

ความคิดเห็นที่ 64 โดดเดี่ยว จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:30:50

ความคิดเห็นที่ 65 เวิ้งว้าง จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:31:13

ความคิดเห็นที่ 66 รอ... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:31:54

ความคิดเห็นที่ 67 คอย... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:32:37

ความคิดเห็นที่ 68 โพล้เพล้... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:33:27

ความคิดเห็นที่ 69 ห่วงหา... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:34:18

ความคิดเห็นที่ 70 แห้งแล้ง...ว้าเหว่ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:35:37

ความคิดเห็นที่ 71 ซุกซน จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:36:16

ความคิดเห็นที่ 72 ...โอ้เจ้าเถียงนาน้อยเอ๋ย.... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:37:11

ความคิดเห็นที่ 73 ผลไม้บ้านนอก..มีใครรู้จักบ้างมั้ย จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:37:54

ความคิดเห็นที่ 74 ... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:38:48

ความคิดเห็นที่ 75 .. จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 02:39:29

ความคิดเห็นที่ 76 ลูกอะไรคะ ตับเต่าเหรอคะ ^ ^' จากคุณ : ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 03:28:57

ความคิดเห็นที่ 77 ผมมีปู่ชื่อลี เป็นผู้ใหญ่บ้านด้วย แต่ย่าผมไม่ได้ชือ มา แต่ชื่อ สี ปู่ ส่งพ่อผมเข้าเรียนเมือง คนเดียวของหมู่บ้านเลย ตอนปู่กับย่าเสีย พ่อผมไม่เอาที่นาเลย เพราะได้เรียนหนังสือคนเดียวในบ้าน ยกนาให้ป้า ๆ อา ๆ หมด ถึงพ่อผมไม่มีที่นา แต่ป้า ๆ อา ๆ ก็เอาข้าวมาให้กินทุกปี จากคุณ : d4b เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 03:32:21

ความคิดเห็นที่ 78 ...ไม่เคยคิดว่า ข้าวเอย น้ำเอย ผักเอย เป็นอะไรที่ต้องซื้อกิน ไม่เคยคิดว่าภาพท้องทุ่งเปลี่ยนสี จะเป็นภาพที่ต้องโหยหา โคตรเหง้าปู่ย่าเป็นชาวนาผสมผสาน ปู่เป็นกำนัน ปลูกข้าว ปลูกผัก เลี้ยงหมู เป็ด ไก่ กิจกรรมงานบุญ งานบวช ไม่เคยว่างเว้น ต้องไปช่วยกันเสมอ สมัยเด็กๆ สนามเด็กเล่นคือท้องทุ่ง ทุกอย่างหยิบกินได้หมด สระว่ายน้ำคือคลอง อยากกินอะไรก็จับมา ไม่ว่าจะเป็นปลา กบ นก แมลง ผลไ้ม้   ไม่มีเงิน แต่อิ่มท้องได้ทุกมื้อ มีเหลือแบ่งข้างบ้านอีกด้วย เมื่อก่อนจะบ่นและเบื่อย่ามากๆ ที่วานให้ไปขนข้าว เพราะย่าจะแบ่งให้เดือนละถัง สองถัง มาถึงตอนนี้หาเลี้ยงตัวเองต้องซื้อข้าวกิน ไม่มีเงินเนี่ย อดตายแน่นอน เห็นว่าเนี่ยจะแบ่งมรดกที่นาให้พ่อ แต่ไม่ได้แยะเหมือนนางมา อีกอย่างสมัยนี้ลูกหลานหันไปเอาดีเป็นลูกจ้างรัฐ ลูกจ้างหลวง กันหมดไม่มีใครทำนาซักคน พอดูละครบางคำพูดมันชวนให้นึกถึงอดีต ถ้ามีผู้ใหญ่บ้านแบบ พี่ลี ก็ดีสินะ จากคุณ : เจ้าหญิงอารมณ์ดี เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 04:58:16

ความคิดเห็นที่ 79 คุณพระนายฯ กลับมาเฉลยก่อนว่าลูกอะไร เค้าไม่รู้จักอ่ะ???? จากคุณ : อุดมไปด้วยความสุข เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 08:47:11

ความคิดเห็นที่ 80 ลูกคหที่ 74 ชื่อ บักผีผ่วน หรือ   บักโคยลิง (หรือจู๋ลิงน่ะคะ )    ค่ะ ห้าๆๆๆๆ ชื่อเป็นทางการหนูไม่รู้นะคะ จากคุณ : CRuCiO_FivE เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:13:11

ความคิดเห็นที่ 81   ึคห.73  74 หมากเล็บแมว กับหมากผีผ่วน แม่นเบาะอ้าย เคยเห็นตอนเด็ก แต่จำชื่อไม่ได้อ่ะค่ะ.... จากคุณ : Coffee Love เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:13:30

ความคิดเห็นที่ 82 มาอีกทีเพื่อถามนะคะ เดี๋ยวนี้ในกรุงเทพ  ใครเคยเห็นลุกๆสีม่วงๆ ที่กินแล้วปากดำๆ บ้างคะ รสชาติอมเปรี้ยวนิดๆอ่ะค่ะ พอดีเห็นภาพ73.74 แล้ว คิดได้ว่าเคยซื้อกินนานหลายปีแล้ว ตอนนี้ไปหาหา ไม่เห็นมีเลย อ้อ........ชื่อลูกอะไรอ่ะคะ จากคุณ : ไอ้นิล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 09:59:50

ความคิดเห็นที่ 83 ^ ^ คห. 82...ลูกม่วงๆ "ลูกหว้า" รึเปล่าคะ ไม่นานมานี้เรายังแย่งกะอากินอยู่เลย ที่ไหนซักที่ใกล้เมืองกรุงนี่แหละ ลูกส้มๆใน คห. 74 หน้าตาคล้ายๆ "ลูกหมะหลอด" ลูกไม้พื้นบ้านรสเปรี้ยวสะเด็ดเข็ดฟันของทางเหนือเลย คล้ายๆนะ แต่คงไม่ใช่..เง้อ...คิดถึงจัง จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:14:57

ความคิดเห็นที่ 84 กำลังจะเข้ามาบอกชื่อหมากไม้ตาม คห.81 พอดี หมากเล็บแมว กับหมากผีผ่วน ฮ่าๆๆ เข้ากระทู้นี้ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่ไปหาภาพบ้านนอกของตัวเองมาโชว์อยู่ อิอิ เสียงไก่ขัน พวกเราได้ยินครั้งล่าสุดเมื่อไหร่กันคะ จากคุณ : Miss perjer_123 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:17:18

ความคิดเห็นที่ 85 ขอบคุณคห.83ค่ะ  อือ....ลูกหว้า จริงๆแหละ อยากกินอีกอ่ะ  มีขายที่ไหนบ้างเนี่ย บอกหน่อยน้า...จะไปเสาะหา เดิมซื้อได้แถวเตาปูน ตอนนี้ไม่เห็นแล้ว อยากอวดรูปไอ้ปึ้ด กับบ้านนอกบ้างจัง แต่เดี๋ยว ไอ้ปึ้ด ค้อนเอา5555 จากคุณ : ไอ้นิล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:40:22

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ อยากเห็นไอ้ปื้ด ของคุณไอ้นิลอ่ะคะ ^^ ว่าจะน่ารัก แสบ ซ่าแค่ไหน อิอิอิ มายกมือว่าเป็นเด็กบ้านนอกด้วยจ้า มีสองบ้านจ้า บ้านดำเนินสะดวก กับเชียงใหม่ค่ะ ท่าทางเราจะเป็นเด็กลูกครึ่งบ้านนอกนะเนี่ย  555   น้องวัวที่บ้านเชียงใหม่เจ้า ตอนนี้พ่อขายไปแล้วง่า เสียดาย และก็สงสารมันด้วย ถึงจะขายแล้วเอาไปใช้งานก็เถอะ U_U  ชื่อนางจุ๋ม ม่ายช่ายนางเฉาก๊วยเน้อ อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 10:49:33 จากคุณ : นางมด น้องนางมา ณ คลองมะยม (nalinrat_balm) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:44:26

ความคิดเห็นที่ 87   คห.82 น่าจะเป็น หมากเม่า มากกว่านะคะ เด๋วนี้มีการแปรรูป เป็นไวน์ ด้วยจ้า..... คห.86 เหมือนนังพุด ที่บ้านฉันเลยจ้า จากคุณ : Coffee Love เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:52:34

ความคิดเห็นที่ 88 หัวข้อกระทู้น่าร้ากกก   ยังไม่ได้อ่านรายละเอียดเลย รีบชูมือตอบก่อนด้วยความภูมิใจว่าเรามีบ้านนอกเป็นของตัวเองเด้อค่ะ จากคุณ : น้ำมะตูม เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:13:03

ความคิดเห็นที่ 89 ในสายตาของแม่ ลูกเรายังไงน่ารักค่ะ (อายุรุ่นเดียวกับหนูปึ้ดค่ะ) แต่เวลาต่อปากต่อคำนี่ น่าเตะตูดค่ะ555 น่าจะเป็นลุกหว้าค่ะ ส่วนไวน์ หมากเม่าก็อร่อยมากค่ะ หันกลับมากินของบ้านเราก็ดีนะคะ รุปลูกหว้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 11:46:02 แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 11:44:10 จากคุณ : ไอ้นิล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:42:51

ความคิดเห็นที่ 90 บักหวดข่า(ลูกหว้า) 5555555 เขิลอะ ยายถือมาเป็นมัดใหญ่ให้เลือกเอา วิธีการเลือกว่าจะได้ บักหวดข่า(ลูกหว้า) ถ้าอยากได้หวาน ไม่อยากได้เฝื่อนๆคือ .... มองดูลูกที่ฉ่ำๆน้ำครับ และก็มีขนหน่อยๆนั่นจะหวานครับ ส่วนลูกเล็กฝีบๆจะเฝื่อน (ฝาด 5555) ถ้าต้นไหนหวานมากๆเก็บขายตลาด มัดละตั้ง 10 บาท กินกันทีลิ้นดำกันเป็นแถว แต่อร่อย คิดถึงยาย T_T จากคุณ : คิดถึง(ยาย)ทุกทีที่อยู่คนเดียว (chamanun) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:46:08

ความคิดเห็นที่ 91   หมากหวด กับ หมากหว่า นี่คนละอย่างกันนะ หรือเรียกไม่คือกัน ตามท้องถิ่น... แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 12:52:53 จากคุณ : Coffee Love เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:51:07

ความคิดเห็นที่ 92 ตอบ คห.73  ขอทายว่า มันคือ ลูกเล็บเหยี่ยว  จ้า กินลูกสีดำๆ เปรี้ยวๆ หวานๆ เม็ดใหญ่ เนื้อจิ๊ดเดียว แต่เคี้ยวมันส์ดี ต้นมันมีหนามด้วยอ่ะ อยากกินนะเนี่ย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็น อาจจะเพราะไม่ค่อยมีป่าแวดล้อมด้วย 555 บ้านนอกอีกคน.. แต่ไม่มีนาหรอก มีตะนาของปู่ย่าป้าลุง ไม่เคยได้อยู่ทุ่งนา  เพราะพ่อแม่มาอยู่ในเมืองกันตั้งแต่เราเล็กๆ  ได้ไปบ้านนอกบ้าง 2-3 หน สนุกดี  ถึงอยู่ในเมืองก็ไม่ต่างกันเท่าไร เพราะเมืองก็เป็นเมืองเล็กๆ ต่างจังหวัด ไม่ได้เจริญหรูหราอะไรมาก จากคุณ : ยิ้มหน่อยน่า เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:29:04

ความคิดเห็นที่ 93 โหวตกระทู้   อ่านกระทู้ผู้ใหญ่ลีเเล้วมีความสุข ตามอ่านยังไม่หมดเลยเยอะมาก เราก็บ้านอยู่บ้านนอกเเท้ๆเลย แต่เดี๋ยวนี้เเถวบ้านเอาที่ไปปลูกยางกันหมดเเล้ว บ้านอยู่หนองคาย แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 52 13:39:16 จากคุณ : bobo-mali3 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:34:27

ความคิดเห็นที่ 94 บ้านแฟนครับ แต่ตอนนี้ขี้ตู่ขอเอาเป็นเป็นบ้านตัวเองด้วยแล้ว ไร่กระเทียมที่อำเภอปาย แม่ฮ่องสอนครับ จากคุณ : phoenixia เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:36:57

ความคิดเห็นที่ 95 อ๋า..........อยากกินลูกหว้า.......... หลังบ้านเราก็มีนี่นา........... เดี๋ยวกลับบ้านรอบหน้าต้องไปส่องดูซะหน่อย........... ว่าแต่มันออกลูกฤดูไหนเนี่ย.......... จากคุณ : จิ้มจุ่ม เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 16:42:44

ความคิดเห็นที่ 96 จากข้างบนบักหวดข่ากับลูกหว้าคนล่ะอย่างกันนะครับ อยากจะบอกว่าเป็นลูกชาวนาครับปิดเทอมต้องกลับไปทำนาทุกปี ภูมิใจครับที่เป็นลูกชาวนา พ่อแม่ทำนาแต่ยังส่งผมเรียนเกือบจบมหาลัยล่ะ เด๊ยวนี้แห้งแล้งครับแถวบ้านไม่ค่อยมีใครดำนากันแล้วมีแต่หว่านข้าวเอาเลย แต่ก่อนน้ำเยอะต้องดำนากันอ่าครับดำนากันเป้นเดือนสองเดือนเหนื่อยแทบตายขนาดผมมาช่วยแค่เสาร์อาทิตย์ยังเหนื่อยเลยแล้วพ่อแม่ล่ะจะเหนื่อยขนาดไหนสงสารพวกท่านๆจริงๆ พวกท่านก็บอกว่าให้เราเรียนสูงๆจะได้ไม่ต้องลำบากมาทำนาแต่ผมว่าทำนาก็สนุกดีนะ ประสบการณ์ในการเป็นลูกชาวนามีเยอะครับคงเล่าไม่หมดหรอก จากคุณ : อาทิตย์ (artitinthecity) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 18:23:26

ความคิดเห็นที่ 97 อิอิ รูป คห. 74 ทำให้วันนี้คิดถึงลูก "หมะหลอด" ที่บ้านเก่า ค้นเจอรูปมาจนได้ ภาคอื่นเค้ามีกันรึเปล่าคะ มันคืออันเดียวกะ "สลอท" ที่กินแล้วจู๊ดๆรึเปล่า จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 19:50:56

ความคิดเห็นที่ 98 มาทายลูกไม้บ้าง คห. 73 เล็บเหยี่ยว(กลาง) หรือ  เล็บแมว(อีสาน)   หาภาพเปรี่ยบเทียบระหว่างเล็บเหยี่ยวกับลูกหว้ามาให้ดูค่ะ ซ้ายเล็บเหยี่ยว  ข้างขวาลูกหว้าค่ะ(ขนาดจะใหญ่ประมาณนิ้วหัวแม่มือผู้หญิงค่ะ) จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 20:41:11

ความคิดเห็นที่ 99 เราก็มีบ้านนอกกับเขาเหมือนกันค่ะไม่ไกลกรุงเทพฯหรอกแต่ให้อารมณ์บ้านนอกมาก ตอนเด็กๆก็เคยใช้ชีวิตแบบเด็กบ้านนอกทุกอย่างเลยนะวิ่งเล่นในท้องนา กระโดดน้ำแม่น้ำ ยิงนกตกปลาตามประสาไปเรื่อย ในนานี่ก็สามารถหาอาหารได้เยอะมาก หลังเกี่ยวข้าวหมดแล้ว หน้าน้ำน้ำจะท่วมนาเราก็สามารถเก็บสายบัวได้จากในนา ตกปลาได้ด้วย เรียกได้ว่าอยู่กับบ้านนอกนี่ไม่อดตายค่ะหาของกินได้ง่ายๆเลย เวลาฝนตกก็จะชวนกันพี่ๆน้องๆออกไปเดินตามถนนลูกรังริมท้องนา เพราะว่าจะมีปลาหมอมันดิ้นๆขึ้นมาจากท้องนาเราก็เดินจับปลาใส่กระป๋องกันสนุกไปเลย ^^ ยิ่งตอนหน้าน้ำสำหรับเด็กๆแล้วเป็นอะไรที่สนุกมากเพราะน้ำมันจะท่วมมาถึงใต้ถุนบ้าน คือบ้านทวดเราอยู่ริมแม่น้ำจะปลูกบ้านสองชั้น ชั้นล่างเป็นใต้ถุนโล่ง เพราะฉะนั้นน้ำท่วมก็ไม่เดือดร้อนกลับเป็นที่สนุกของเด็กๆเสียอีกสามารถนั่งตกปลาบนบ้านได้สบาย เรากับพี่ๆก็เล่นน้ำกันสนุกไปลุยดงโสนไปเก็บดอกโสนมาให้ยายทำกับข้าวแล้วก็ทำขนม มาถึงทุกวันนี้นั่งนึกถึงทีไรยังเหมือนว่าภาพพวกนั้นอยู่ตรงหน้าเลยเชียว นี่เป็นแม่น้ำสายที่อยู่ติดบ้านเรา^^ จากคุณ : ณ มน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 20:59:33

ความคิดเห็นที่ 100 เรามีนาข้าวค่ะที่พะเยาตอนนี้พี่สาวทำอยู่เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีควายเหมือนเมื่อก่อนเท่านั้นเอง จากคุณ : น้ำใสแต่ไม่เย็น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 23:52:28

ความคิดเห็นที่ 101 เกิดเป็นคนกรุงค่ะ แต่ตัดสินใจย้ายออกมาเรียนต่างจังหวัด ไม่ใช่ถิ่นชาวนาด้วยนะคะ แต่เป็นเพราะไม่ชอบเมืองกรุง เบื่อความแออัด เบื่อทุกอย่างเลยออกมาค่ะ แล้วเราก็มีความสุขมากกว่าจริงๆ แม้จะต้องอยู่คนเดียว อยู่อย่างลำบากหน่อย แต่โดยรวมก็มีความสุข แต่ทำในสิ่งที่เรารัก มันก็มีความสุขจริงๆนะคะไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน จากคุณ : ulno เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 10:14:12

ความคิดเห็นที่ 102 กำลังดูผู้ใหญ่ลีกับนางมา เฮ้อ..จัดทริปตามรอยละครกันเลยเป็นไง คงจะสนุกน่าดูเลย จากคุณ : mim_peter เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 21:50:09