PANTIP.COM : A8187176 ผู้ใหญ่ลีกับนางมา กับอีกมุมมองจากห้องข้าง [วิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 6

แวะไปดูตามลิงค์แล้วคิดต่าง แต่ไม่กล้าโพส

คิดต่างตรงที่มองกำนันโหมดเป็นกลุ่มนายทุน กลุ่มนักการเมือง ที่เข้าหลอกชาวบ้านว่าวิธีที่เค้าปฏิบัติเป็นวิธีที่ถูกต้อง ไม่ต่างจากการที่นักการเมืองชอบหลอกชาวบ้านว่าตัวเองเป็นผู้นำความเจริญ กี่ยุคกี่สมัยที่มาหาเีสียงก็พูดแบบนี้

และอีกอย่างพวกโครงการต่างๆที่เค้านำมาก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากไปกว่าการเพิ่มความทุกข์ให้เพิ่มขึ้น

อยากให้แก้ปัญหาเหล่านี้ด้วยการเพิ่มปัญญาความรู้ให้กับชาวบ้าน มากกว่านำวัตถุนิยมไปล่อแล้วปลูกฝังความเชื่อผิดๆให้

เรื่องที่เปรียบข้าราชการเป็นคนชั้นสูงก็ไม่ถูกต้องไปเสียทั้งหมด ยังมีข้าราชอีกไม่น้อยที่ไม่ได้เป็นอย่างที่กล่าวอ้าง บางคนทำงานอย่างทุ่มเทโดยไม่หลงวัตถุนิยมก็มี แต่เนื่องจากโดนการเมืองหรือผู้มีอิทธิพลครอบงำ ทำให้กลายเป็นแกะดำไป ระบบราชการที่เปลี่ยนแปลงไปยอมรับว่าดีขึ้น แต่สิ่งที่แย่ลงคือการทำงานแบบประจบสอพลอหรือเอาหน้ามีมากขึ้น เพราะมีการให้ความดีความชอบกันที่ผลงานเป็นหลัก ทำให้ข้าราชการที่ต้องการลาภ ยศ ตำแหน่ง ต่างมุ่งที่จะเน้นการทำงานแบบเอาหน้า เน้นปริมาณการปฏิบัติ มากกว่าที่จะเน้นที่คุณภาพ ส่งผลให้บางคนที่ปฏิบัติแบบเน้นคุณภาพไม่ได้รับความดีความชอบนัก

ยกตัวอย่างเช่น เวลาประเมินผลงาน กลับไปมองที่ปริมาณการทำงานเป็นหลัก ว่าทำงานได้มากน้อยน้อยเพียงใด แต่กลับไม่มองไปที่คุณภาพว่า ในเนื้องานนั้นมีคุณภาพมากน้อยเพียงใด

อีกอย่างคือมองว่าการนำงบประมาณเข้าไปหว่านชาวบ้านก็ไม่ต่างจากการนำรถไถ การนำยาฆ่าหญ้าเข้าไป เพราะมันเหมือนกับว่าไปหลอกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นความเจริญ ที่แท้ที่จริงแล้วมันกลับไปสร้างปัญหาให้กับรากเหง้าที่เป็นอยู่

จากอดีตชาวบ้านในชุมชนไม่เคยปัญหาเรื่องความแตกแยก แต่พอนำวัตถุเหล่านี้เข้าไป ปัจจุบันชาวบ้านมองว่าสิ่งเหล่านี้คือทุกสิ่งเพื่อความอยู่รอด คือความสุขที่แท้จริง แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่คือสุขที่แท้จริงคือสิ่งที่เป็นรากเหง้าของเราเอง การจักให้ รู้จักแบ่งปัน รู้จักช่วยเหลือ โดยที่ไม่หวังผลตอบแทน

ฉากหนึ่งที่ตอบโจทย์เรื่องของวัตถุนิยมได้ดีคือ ฉากที่มีคนไปยืมเงินแม่ของผู้ใหญ่ลี แล้วโดนปฏิเสธ สามารถมองได้ว่าสิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่อันตรายอย่างยิ่ง เพราะจะทำให้คนที่ยืมไม่มองสิ่งๆนี้คืออุปกรณ์ที่ใช้แทนการแลกเปลี่ยน แต่จะมองว่ามันคืออปัจจัยที่สำคัญที่สุด และอาจจะกลายเป็นศัตรูความสุขทางใจ ซึ่งเป็นความสุขที่แท้จริง อีกอย่างคือจะนำมาซึ่งกิเลสและความแตกแยก และเผลอๆอาจจะเป็นการสร้างนิสัยเสียให้กับผู้ที่ครอบครองมัน หากใช้ไม่รู้จักคิด ดังนั้นการหาทางออกด้วยวิธีอื่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด คือหากเค้าหิวก็หาข้าวให้เค้าทาน หากเค้าอยากพักก็หาที่ให้พัก หากหนาวก็หาเสื้อให้ใส่ หากเจ็บป่วยก็หายาให้ทาน ซึ่งการปฏิบัติอย่างนี้นอกจากจะไม่สร้างศัตรูกันแล้ว ยังเป็นการสร้างสัมพันธ์ สร้างมิตรภาพที่้ดีให้กันและกันอีกทางหนึ่ง

ปัจจุบันนี้สังคมเปลี่ยนไปมาก เนื่องจากการสร้างความเชื่อเรื่องวัตถุนิยมว่าเป็นความสุข แต่แท้ที่จริงแล้วกลับเป็นการสร้างทุกข์ สร้างศัตรูมากขึ้น แต่เดิมสังคมเป็นสังคมแห่งการแบ่งปัน สังคมแห่งการให้อภัย ปัจจุบันกลับการเป็นสังคมแห่งการกอบโกย สังคมแห่งความเกลียดชัง น่ากลัวว่าอนาคตหากศาสนาเสื่อมลง คำสอนถูกบิดเบือน มนุษย์เราจะถูกครอบงำไปด้วยด้วยกิเลสมากขึ้น

เราสามารถอยู่ได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องตกเป็นทาสของใคร ดังที่ปราชญ์ท่านนึงได้กล่าวว่า "เราไม่ต้องไปหวังจากรัฐ เราต้องเป็นรัฐของตนเอง เมื่อนั้นแหละรัฐจะต้องมาหวังจากเรา"
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 00:21:40

จากคุณ : zim_jr

เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 00:05:31