ความคิดเห็นที่ 1 ในโลกที่กว้างใหญ่ใบนี้ เราไม่สามารถรู้ได้ว่า              “จะมีคนสักกี่คนที่ปวดร้าว และร้าวราน จากความเดียวดายที่เกิดขึ้นจากการไม่ได้รับความรัก”                                                                         ...อาจจะมีเป็นหมื่น พัน ล้านคน... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:28:15

ความคิดเห็นที่ 2 แต่คนสิ่งที่คนหมื่น พัน ล้านคน ต้องการ อาจจะเป็นเพียงแค่                                                   “หนึ่งความรัก”                           จากคนหนึ่งคนที่มีความหมายสำหรับชีวิต     เราจึงพบเห็นผู้คนมากมาย ปราศจาก การได้รับความรัก ต่างโหยหาความรัก ปรากฏอยู่รอบตัว                                                                                                       ...ไม่ว่าจะเป็น... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:29:59

ความคิดเห็นที่ 3 ...เด็กๆ ตัวเล็กๆ ที่ถูกทอดทิ้งและไม่ได้รับความรักจากคนเป็นพ่อแม่         ...คนชรา ซึ่ง “เคยเป็น” พ่อและแม่ ของใครคนหนึ่ง แต่วันนี้ท่านถูกทอดทิ้ง ให้ใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างเดียวดาย                 ...คนหนึ่งคนในครอบครัว ซึ่งอาจเป็นโรคร้าย จนถูก “คนที่เคยรัก” และ “เคยใช้ชีวิตร่วมกัน” ทอดทิ้งอย่างไร้คุณค่า                   ...คนหนุ่มคนสาว ซึ่งถูกคนที่ “เคยมีคุณค่าสำหรับชีวิต” และ “เคยเป็นลมหายใจของกันและกัน” เลิกราอย่างไม่ใยดี ในวันที่ “หมดคุณค่า” จากความล้มเหลว หรือไม่มีฐานะเหมือนเมื่อตอนแรกคบหา               ...คนเป็นพ่อเป็นแม่ ซึ่งเคยได้รับความอบอุ่นและความรักจากคนที่เป็นลูก แต่เมื่อคนเป็นลูกมีความรักกับคนรัก กลับไม่แบ่งปันเศษเสี้ยวของความรักที่อยู่ในหัวใจให้กับคนเป็นพ่อเป็นแม่ มากกว่าคนที่เป็นคนรักเลย แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 22:32:47 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:31:42

ความคิดเห็นที่ 4 ...ส่วนหนึ่งของเรื่องราวเหล่านี้ ปรากฏอย่างชัดเจนผ่านภาพยนตร์ ญี่ปุ่น เรื่องนี้...                                                                “A  Long Walk” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:34:12

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพยนตร์ที่นำเสนอ       "ความรักและความเดียวดาย...การโหยหาความรักและการร้องขอความรักจากใครสักคน”        ทำให้หลายๆ คนที่ได้ต้องการความรัก จากคนที่เป็นพวกเขารัก...และรักพวกเขา ต่างกลับย้อนมองดูตัวเอง จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:35:15

ความคิดเห็นที่ 6 บนเส้นทางชีวิตที่ต้องเลือกในบั้นปลาย... “มัตซึโกโร่ ยาชิดะ” คือไม่ใช่ คุณปู่หรือคุณตา ที่จะได้พบกับความสุขกับลูกหลาน ที่ตัวเองรัก      แต่เมื่อภรรยาที่ใช้ชีวิตด้วยกันมานานได้เสียชีวิตลง ยาชิดะ จึงตัดสินใจที่จะเดินทางออกจากบ้าน ในจังหวัด นาโงยะ เพื่อไปใช้ชีวิตเพียงลำพังในต่างจังหวัดที่ห่างไกล         ...การสนทนากับลูกสาววัยกลางคนที่ออกเรือนไปแล้ว ต่อหน้าภาพถ่ายของภรรยาซึ่งตั้งไว้หน้าแท่นระลึกถึงผู้ตายในบ้าน ท่ามกลางบรรยากาศหมองเศร้าและความอึมครึม หลอมรวมกัดกร่อนจิตใจ                       “กลับไม่ใช่ความอาลัยอาวรณ์ในกันและกัน!” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:36:27

ความคิดเห็นที่ 7 ...คนป็นลูก ไม่สนใจในการใช้ชีวิตครั้งสุดท้ายของคนเป็นพ่อ ซึ่งนั่นอาจเป็นผลกรรม ที่ ยาชิดะ ทำไว้ในอดีต เพราะเขาเป็นพ่อ ที่ใช้กำลังกับคนในครอบครัว และไม่เคยเหลียวแลใส่ใจผู้หญิงที่เป็นคู่ชีวิตเลยสักนิด   คำพูดที่คนเป็นลูกพูดกับชายชรา จึงยังคงเป็นคำว่า                                      “คุณ”                         แทนที่จะเรียกชายชราว่า                                       “พ่อ” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:37:38

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อได้ยินดังนั้น ภาพในอดีตได้ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งในหัวใจที่บอบช้ำของชารา จากการกระทำของตนเองเมื่อครั้งอดีต          ในดึกคืนหนึ่งเมื่อเขากลับมาจากที่ทำงาน พบกับภรรยาเมามายเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้นในห้องครัวเธอพยายาม คว้ามือเปะปะไปที่ร่างกายของชายคนนั้นซึ่งยังไม่ได้ถอดเสื้อสูท ขณะที่ปากก็พร่ำขอให้ชายผู้เป็นสามียกโทษให้จากการ ที่เธอบกพร่องในการดูแลบ้าน    ...จนเสียงคร่ำครวญ ได้ทำหนูน้อยในชุดนอน รีบวิ่งออกมาช่วยพยุงคุณแม่ของเธอให้ลุกขึ้น พร้อมทั้งจ้องตาเขม็งไปที่พ่อผู้ให้กำเนิดแล้วบอกกับคุณแม่อย่างปวดร้าวว่า...     “คุณแม่ขา...คุณแม่ไม่ต้องไปสนใจผู้ชายคนนี้หรอกค่ะ เพราะเขาไม่เคยสนใจพวกเราเลย!” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:39:01

ความคิดเห็นที่ 9 *************************        ในจังหวัดที่ห่างไกล...ยาสึดะ ได้ย้ายมาใช้ชีวิตบั้นปลายในอพารต์เมนต์เก่าๆ โทรมๆ เพียงแต่                              “ภาพร่างของอดีต”    ที่สะท้อนถึงการกระทำของผู้นำครอบครัวอย่างเขา กลับปรากฏในห้องข้างๆ ที่มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ วัยเพียง 5 ขวบ อาศัยอยู่กับแม่ ซึ่งเป็นผู้หญิงหากิน วัยประมาณ 30 ต้นๆ เพียงลำพังสองแม่ลูก    ซึ่งเธอมักจะใช้กำลัง และด่าว่า “ซาจิ” ซึ่งเป็นลูกสาวอย่างรุนแรง ในเวลาที่ไม่พอใจ        จนมีอยู่ครั้งหนึ่งเธอกลับ “บีบคอซาจิ!” เพียงเพราะ“แมงดา” ที่มาเกาะเธออยู่ในตอนนั้น “ลวนลามลูกสาวของเธอ!” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:40:40

ความคิดเห็นที่ 10 ...ในห้องรกๆ ที่เน่าเหม็นและเต็มไปด้วยขยะที่คนเป็นแม่ไม่ยอมเอาไปทิ้ง เสื้อผ้า และข้าวของเครื่องใช้กองอย่างระเกะระกะ     ...ในเวลาปรกติโต๊ะไม้เก่าๆ ที่ตั้งอยู่ในบริเวณซอกของห้องที่มีจานที่ไม่ได้ล้าง และเศษอาหารวางซ้อนๆ กันอยู่      แต่ในเวลาที่ แม่ ทะเลาะหรือ มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายแปลกหน้า                 หนูน้อยซาจิ จะมาหลบอยู่ตรงนี้พร้อมๆ กับปิดหู   และหลายครั้งที่เธอจะแสดงออกด้วยการกรีดร้องด้วยความเก็บกด และวิ่งไปยังที่รกร้างที่เต็มไปด้วยต้นไม้รกๆ ซึ่งเป็นเสมือนแดนในฝันของเธอผู้เป็นนางฟ้าตัวน้อยๆ ที่มีความสุขมากกว่าสถานที่ซึ่งเรียกว่า                                              “บ้าน” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:42:18

ความคิดเห็นที่ 11 เพราะเป็นเช่นนี้ ซาจิจึงต้องออกจากเรียนโรงเรียนอนุบาล หนูน้อยใส่เสื้อผ้าสีชมพูตัวเดิมๆ ที่มีปีกของนางฟ้าติดอยู่ด้านหลัง...และมักจะเดินเท้าเปล่า หน้าตามอมแมมเปื้อนฝุ่นเปื้อนโคลน อยู่แถวๆ มินิมารต์เป็นประจำ และในเวลาที่คนดูแลร้านเผลอ เธอจะแอบขโมยขนมและของกินอยู่เสมอ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:42:55

ความคิดเห็นที่ 12 ...แต่มากกว่าสิ่งใด... “ซาจิ ต้องการความรัก”... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:43:21

ความคิดเห็นที่ 13 หนูน้อยต้องการความรักจากคนเป็นแม่ แต่คุณแม่ไม่เคย สนใจและห่วงใยเธอเลย เพราะครั้งหนึ่งเธอเคยพูดให้ใครสักคน ซึ่งตั้งคำถามว่าทำไมเธอไม่ให้ความรักและเอาใจใส่ลูกของเธอบ้าง                 ...แต่เธอกลับตอบคำถามนั้นอย่างน่าสลดว่า... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:44:22

ความคิดเห็นที่ 14 “มีแต่ครอบครัวที่มีความสุขเท่านั้นแหละ ที่พูดอย่างนี้...ก็ฉันถูกเลี้ยงดูมาอย่างนี้ ดังนั้นฉันจะเลี้ยงดูลูกฉันอย่างนี้...ใครจะทำไม?” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:44:42

ความคิดเห็นที่ 15 ...ดังนั้นหลังจากที่ ยาชิดะ ได้รับรู้เรื่องราวอันน่าสลดของเด็กหญิงตัวน้อย  จึงทำให้ชายชราย้อนมองถึงอดีต ที่ได้ไว้กลับครอบครัว จึงพยายามที่จะหาทางไถ่บาปในครั้งนี้         จนวันหนึ่ง โอกาสที่ไม่คาดฝันก็มาถึง เมื่อแมงดาคนเดิม พยายามจะลวนลามหนูน้อย ยาชิดะ จึงหาทางปิดบังใบหน้าของตน เพื่อเอาไม้ไปตีแมงดาคนนั้นจนสลบ แล้วพา ซาจิ หนีไปด้วยกัน       ...การเดินทางที่ไม่มีจุดหมายปลายทางในครั้งนี้ จะยาวไกลถึงไหนและสิ้นสุดลงเมื่อใดกันนะ... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:45:34

ความคิดเห็นที่ 16                                                                                     ?                                                                                                         นั่นสิ...เมื่อใดกัน แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 22:46:12 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:45:59

ความคิดเห็นที่ 17 ********************************************                     “ในวันที่เหมาะสำหรับการซักผ้า                           นางฟ้าซักกางเกง                พอนางฟ้าซักเสร็จ กางเกงก็จะสวยและสะอาด               นางฟ้าได้เอากางเกงไปตาก แล้วเผลอหลับไป                      อยู่ๆ ก็มีลมแรงพัดข้ามท้องฟ้า                     แล้วพัดพากางเกงนางฟ้าหายไป                      ปลิวไปเหมือนกลีบดอกไม่ร่วงหล่น                           กางเกงพัดหายไปจากนางฟ้า” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:47:39

ความคิดเห็นที่ 18 นี่คือเนื้อเพลง “กางเกงนางฟ้า” ที่ ซาจิ ชอบร้องเวลาที่เธอสบายใจ...ซึ่งเธอได้แสดงรีวิวเพลงประกอบการแสดงในงานแสดงของโรงเรียน เมื่อครั้งที่ได้เรียนอนุบาล            ...เพียงแต่ในเย็นวันนั้นหลังจากการแสดงจบลง คุณพ่อของเธอ มาหาคุณแม่เพื่อขอแยกทาง             ทั้งคู่ทะเลาะกันภายใต้สายฝนแห่งความปวดร้าวตกปรอยๆ          แต่คนเป็นพ่อ ก็จากเธอไปอย่างไม่ใยดี และไม่สนใจ เธอและแม่       ในวันนั้นเสื้อสีชมพูที่ติดปีกนางฟ้า ที่ซาจิ ใส่แสดงบนเวทียังคงสีสดใส...        “ทว่าในช่วงเวลานี้ เสื้อสีชมพูตัวนั้นกลับซีดหมอง ซึ่งบ่อยครั้ง ที่หนูน้อยจะทำการซ่อมปีกที่หัก เพียงลำพังโดยที่คุณแม่ไม่เคยสนใจแม้แต่น้อย” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:49:38

ความคิดเห็นที่ 19 นี่จึงเป็นคำตอบของคำถาม ที่ใครๆ มักจะสงสัยอยู่เสมอ ว่าทำไมเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ต้องใส่เสื้อสีชมพูตัวนั้นอยู่เสมอ ซึ่งอาจเป็นเพราะ           “ซาจิ อยากเป็นนางฟ้าตัวน้อย เพื่อที่จะโบยบินไปในฟ้ากว้าง เพื่อหนีจากโลกอันปวดร้าวที่ไร้รัก ไปเพื่อพบกับดินแดนแห่งความใฝ่ฝัน ที่พ่อ แม่ ลูก มีความสุขกันพร้อมหน้า” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:50:14

ความคิดเห็นที่ 20 ...ชายชรา และหนูน้อย เดินทางร่อนเร่ไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย ในลักษณะของการเดินทางในในอำเภอหรือจังหวัดที่ห่างไกลความเจริญมากขึ้นเรื่อยๆ    เพียงแต่ในช่วงเวลานี้ ยาซึดะก็คือ ความรักและความอบอุ่นที่ ซาจิโหยหามานาน ในขณะที่การให้ความช่วยเหลือซาจิ เป็นเสมือนการไถ่บาปของยาซึดะ          ทั้งสองรอนแรมในตู้รถไฟ และผลัดเปลี่ยนพักตามที่พัก หรือห้องเช่าเล็กๆ จนในวันหนึ่งเมื่อรอรถไฟอยู่ที่สถานีเล็กๆ  ก็ได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่ง ออกจากบ้านมาเพียงลำพังอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง เพราะคนในครอบครัวไม่เห็นคุณค่าของเขา      ...การเดินทางในครั้งนี้จึงมีเพื่อนร่วมทางเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน...เมื่อความคุ้นเคยได้เพิ่มมากขึ้น ยาสึดะ จึงได้รับรู้ความขมขื่นของชายหนุ่ม ไม่ต่างจากเขาและ ซาจิ                “ต่างต้องการความรักอันมีคุณค่าจากใครสักคน” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:54:26

ความคิดเห็นที่ 21 ...เพียงแต่การเดินทางของชายหนุ่มในครั้งนี้ ก็เพื่อ “จบชีวิตของตัวเอง”ให้ไกล...ไกลจากบ้านที่สุด ซึ่งไม่ต้องมีคนทางบ้านมาพบศพคนไร้ค่าอย่างเขา...ชายหนุ่มจึงเดินทางเพื่อ ค้นหาสถานที่อันแสนห่างไกลเพื่อ “ฆ่าตัวตาย” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:54:52

ความคิดเห็นที่ 22 ...ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น รวดเร็ว จนเกินกว่าที่ชายชราจะห้ามไว้ได้ เพราะเขาไม่คิดว่าจู่ๆ ในตอนบ่ายวันหนึ่งในสถานที่คล้ายๆ ป่าละเมาะซึ่งทั้งสามเดินทางไปเรื่อยๆ        ...เด็กหนุ่มจะเอ่ยคำล่ำลา แล้วใช้ปืนที่แอบพกมาจ่อขมับแล้วเหนี่ยวไก จนกระสุนพุ่งทะลุขมับ ขณะที่ซาจิ ตกใจและงุนงงจากเสียงดัง...      หรือนี่จะเป็นจุดจบของคนที่ไร้ค่า ซึ่งไม่สามารถโหยหา หรือขอความรัก จากใครได้                                                                                                                            ? จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:55:55

ความคิดเห็นที่ 23 หลังจากที่ชายหนุ่มฆ่าตัวตาย...ยาสึดะ รู้สึกชีวิตช่างมืดหม่น และปวดร้างเหลือเกิน...ชายชราคิดว่า        “ทำไมกันนะ...การที่กลายมาเป็นคนที่ต้องการความรัก ความใส่ใจจากคนอื่น ซึ่งไม่มีใครมอบให้ มันช่างแสนปวดร้าว...ความรู้สึกนี้เองใช่ไหม ที่เคยเกินขึ้นกับภรรยาที่เขาไม่สนใจ และเป็นความเกลียดชังที่เกิดขึ้นจากลูกสาวที่ไม่ยอมเรียกคนเป็นพ่อว่าพ่อ”          เพราะชีวิตจริงก็คือชีวิตจริง...คนทุกคนไม่สามารถหลบหนีจากปัญหาได้ตลอดไป        “ดังนั้นหากใครจะต้องเจ็บปวดรวดร้าวอย่างไม่ทางแก้ ก็ควรปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันควรจะเป็น” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:56:59

ความคิดเห็นที่ 24 ...ชายชราตัดสินใจกระทำในสิ่งที่ถูกต้องด้วยการเข้ามอบตัวกับตำรวจ ในคดีลักพาตัวผู้เยาว์ ด้วยการพาตนเองและซาจิไป ยังสถานทีตำรวจแห่งหนึ่ง เพื่อเป็นการสิ้นสุดการเดินทางร่วมกับนางฟ้าตัวน้อย ที่ทำให้ชีวิตในบั้นปลายของตนได้มีคุณค่ามากขึ้น จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:57:25

ความคิดเห็นที่ 25 “ซาจิ...ตาขอโทษนะ...ตา ตา...ตาทำให้หนูได้เท่านี้แหละ”       ยาซึดะนั่งคุกเข่าขอโทษบนพื้นถนนที่อยู่ตรงข้ามกับโรงพักซึ่งห่างกันเพียงแค่ข้ามถนน     ชายชราขอโทษต่อหน้านางฟ้าตัวน้อย ที่ไม่สามารถช่วยเหลือเธอไปได้มากกว่านี้     ...น้ำตาไหลซึมออกมาจากดวงตา ขณะที่เสียงสะอื้น ทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาต่างหยุดมองด้วยความเป็นห่วง     ...นางฟ้าตัวน้อยโผเข้าไปกอดไหล่ของคนที่เธอเรียกว่าคุณตา พร้อมทั้งปลอบประโลมเบาๆ         “คุณตาคะ...คุณตาไม่เป็นไรนะ...คุณตาอย่าร้องไห้นะ คุณตาต้องอยู่กับหนูนะ”                         ภาพที่ปรากฏในตอนนี้ ซ้อนทับกับภาพในอดีตของชายชรา ในค่ำคืนที่ภรรยาผู้ที่เขาไม่เคยใส่ใจและไม่ให้ความสำคัญ คร่ำครวญขอโทษเขา...จนลูกสาวต้องเข้ามากอดผู้เป็นแม่               “ไม่ต่างจากที่ ซาจิ กำลังกอดเพื่อปลอบประโลมเขาในขณะนี้” แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 22:58:53 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:58:28

ความคิดเห็นที่ 26 ...ทำให้ชายชราก็ได้เข้าใจความรู้สึกของ คนที่ไร้ค่า ซึ่งโหยหาและขอความรักจากคนที่เขารัก ไม่ต่างจากคนในครอบครัวที่ถูกเขากระทำ... จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 22:59:44

ความคิดเห็นที่ 27 จากเรื่องราวการเดินทางอันยาวไกลบนเส้นทางจิตวิญญาณ ของคุณตาผู้มีความรู้สึกผิดบาป และหญิงสาวตัวน้อยที่ขาดความใส่ใจจากคนเป็นแม่     จึงเป็นสิ่งสะท้อนให้ใครหลายๆ คนซึ่งไม่ใส่ใจ และไม่เห็นคุณค่าของใครสักคน ที่อาจจะรัก และดีกับคุณจนหมดหัวใจ จนทำให้คนๆ นั้นพบกับความปวดร้าวนั้น...ในวันหนึ่งคุณอาจจะกลายเป็น                 “คนไร้ค่า” ที่ต้อง “โหยหาความรัก”...จากคนที่คุณรัก แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 23:01:03 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 23:00:29

ความคิดเห็นที่ 28 หากคุณพานพบใครสักคน ที่โหยหา หรือ ขอความรักจากคุณ...จึงควรแบ่งปันความรักให้กับเขาหรือเธอคนนั้นบ้าง โดยไม่ต้องจำเป็นต้องเป็นการมอบความรักในฐานะคนรัก    แต่ควรบอกว่า คุณสามารถมอบความรักให้ได้ในฐานะเพื่อนที่ดีต่อกัน หรือคนพิเศษ ซึ่งจะไม่ทอดทิ้งและลืมกันไปจากหัวใจ พร้อมอธิบายเหตุผล ที่คุณต้องทำและตัดสินใจเช่นนี้    ...เพียงเท่านี้ คุณก็สามารถถนอมหัวใจของคนหนึ่งคนได้อย่างไม่เสียมิตรภาพระหว่างกันและกัน จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 23:02:04

ความคิดเห็นที่ 29 ...และสำหรับใครหลายๆ คน ที่คิดว่า...   “ตนเองกำลังถูกทอดทิ้ง หมดคุณค่า ไร้ความหมาย ไม่มีความสำคัญใดๆ อีกต่อไปในห้วงหัวใจของคนที่ไม่มีคุณ”                                                                                ...ใช่ว่ามีคุณเพียงคนเดียว... แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 52 23:03:19 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 23:02:45

ความคิดเห็นที่ 30 จึงไม่ควรท้อถอย และหมดกำลังใจในชีวิต เพราะ                                 “การที่คุณโหยหาและร้องขอความรัก”                  แต่ไม่ได้กลับคืนมา ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้คุณอยู่ไม่ได้บนโลกใบนี้ จึงควนปรับตัว ยอมรับ เข้าใจ และพร้อมที่จะ  “อยู่อย่างเดียวดาย หรืออยู่อย่างเหงา แต่เป็นความเดียวดาย และความเหงาที่มีความสุข”                                                                          .....................................                                    ขอบคุณครับ :) จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 23:04:37

ความคิดเห็นที่ 31 “ในวันที่เหมาะสำหรับการซักผ้า นางฟ้าซักกางเกง พอนางฟ้าซักเสร็จ กางเกงก็จะสวยและสะอาด นางฟ้าได้เอากางเกงไปตาก แล้วเผลอหลับไป อยู่ๆ ก็มีลมแรงพัดข้ามท้องฟ้า แล้วพัดพากางเกงนางฟ้าหายไป ปลิวไปเหมือนกลีบดอกไม่ร่วงหล่น กางเกงพัดหายไปจากนางฟ้า” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 52 23:05:20

ความคิดเห็นที่ 32 ชอบครับผม จากคุณ : As it happens to be me เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 01:16:31

ความคิดเห็นที่ 33 ชอบมากครับ จากคุณ : KajuakungWahaha เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 08:28:40