10สิ่งเสื่อมวงการบันเทิงไทย
|
|
รายการเรียลลิที้โชว์ ด้านการร้องเพลงหรือด้านการแสดง
5-6ปีที่ผ่านมา กระแสการตามหาฝัน ตามคว้าดาวของวัยรุ่นเยาวชนบ้านเราเรียกได้ว่าบูมสุดขีด นานวันนับยิ่งทวีความรุนแรง จนเรียกได้ว่ามีรายการประเภทประกวดร้องเพลงหรือความสามารถทางการแสดงผุดกันเป็นเห็ดโคนช่วงหน้าฝนทีเดียว
จริงๆการประกวดร้องเพลง นับได้ว่าเป็นเรื่องที่ดีที่จะเปิดโอกาสให้คนธรรมดาที่ไม่มีเส้นสายหรือไม่มีโอกาสในการเสนอตัวเองกับทางค่ายเพลง เหมือนเป็นการโปรโมตตัวเองให้ผู้บริหารเห็นทางหนึ่ง รายการประเภท สยามกลการหรือที่เปลี่ยนมาเป็น เคพีเอ็น อวอร์ด ก็นับว่าเป็นการประกวดที่ไม่แฝงผลประโยชน์เท่าใดนัก ผู้เข้าประกวดที่ผ่านการเข้ารอบก็เรียกได้ว่า สมกับการคัดเลือก สมกับรางวัลถ้วยพระราชทานฯ แทบไม่มีข้อกังขาใดๆ นักร้องระดับผลงานล้านตลับหลายๆคนก็มาจากเวทีนี้และมีผลงานคุณภาพออกสู่สายตาประชาชน เรื่องน้ำเสียงก็ต้องบอกว่า ดีสมกับรางวัล
แต่ทุกวันนี้สถานการณ์ได้แปรเปลี่ยนไป กลายเป็นการเปิดรับสมัครให้ผู้คนเข้าประกวดมาตามล่าหาฝัน(ลมๆแล้งๆ) บางคนลงทุนฝึกฝนหรือไปเรียนร้องเพลงให้เก่งยิ่งขึ้น หมดเงินหมดทองอัพเกรดตัวเองไปเยอะ เพื่อไปฝ่าฟันกับคนเป็นพันๆ เพื่อให้ตนเองได้เป็นหนึ่งในสิบสองหรือหนึ่งในแปดหรือหนึ่งในเท่าไหรก็ว่ากันไป ใครโชคดีหน่อยพ่อแม่สนับสนุนก็อาจได้โอกาสไปฝึกกับครูดังๆซึ่งเป็นอีกช่องทางหนึ่งที่เป็นการเสนอตัวและขยับขยายเส้นสายไปในตัว(นี่คือเรื่องจริง ศิษย์ของครูต่างๆในบ้านมักได้อภิสิทธิ์มากกว่าคนปรกติอีกขั้นหนึ่ง) ขั้นตอนการคัดเลือกก็สุดแสนจะเวียนหัว สุดท้ายได้ใครมาก็ไม่รู้ มายืนบิดตูด โชว์เสียงเป็ดๆ(ในบางซีซั่นจะเยอะมาก)ให้ผู้บริโภคตาดำๆดูและฟัง คนจิตอ่อนก็จะเกิดการอินและเกิดความผูกพันธ์หลงใหลในผู้เข้าประกวดโดยไม่รู้ตัว กดโหวตกันเป็นราคาพันๆหมื่นๆก็มี เรียกว่าเสียค่าโง่ไปเยอะ เพราะสุดท้ายเม็ดเงินมันไปกระจุกที่ตัวผู้ผลิตรายการ คนที่เอาแต่กดโหวตๆให้ อาจไม่ใช่คนที่ทางรายการวางตัวไว้ โหวตไปก็เท่านั้น
ยิ่งบางรายการที่มีคอมเม้นท์เตเตอร์มาชี้นำ อาจจะได้เห็นความอคติ ความลำเอียง(สองสิ่งที่อยุ่คู่กันบนโลกนี้มานาน และจะยิ่งโหดร้ายถ้าไปเกิดกับกระเทย)ที่เกิดขึ้นกับผู้เข้าประกวด เรียกว่าบางครั้งการวิจารณ์มันค้านสายตาคนดู แต่เธอก็ยังจะหน้าด้านชมคนที่เธอชอบซึ่งถือเป็นการชี้นำคนจิตอ่อนให้โหวตได้ส่วนหนึ่ง บางรายการคอมเม้นท์เตเตอร์เหมือนเมายามา พูดจาวกๆวนๆไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือ ฟังไปฟังมาเวียนหัวแทนผู้เข้าประกวด บางคนโอ้โลมผู้เข้าประกวดจนนอกเรื่อง ไม่ได้เป็นสาระแก่ใครเลย กลายเป็นว่ารายการไม่ได้มุ่งสร้างสิ่งดีๆให้ติดตัวผู้เข้าประกวดนอกจากเน้นให้คนดูชอบในความเฟะๆของการนำเสนอ
จะว่าไปไม่เคยเห็นผู้ล่าฝัน คว้าดาวคนไหนเข้าตาเลยสักคน ที่จะมาสร้างปรากฏการณ์ให้วงการเพลง เท่าที่เห็นเป็นการโปรโมตจากทางค่ายทั้งนั้น ไม่มีใครที่เรียกว่ามีความสามารถขนาดที่เป็นตำนานหรือต่อยอดทางดนตรีเลยสักคน ไม่เหมือนนักร้องศิลปินหลายๆคนในบ้านเรา ที่ไม่จำเป็นต้องไปล่าฝันยกระดับให้เป็นที่รู้จัก เพียงแต่สร้างสรรค์ผลงานจากวงแคบๆก่อน ถ้างานดีจริงผลงานก็สามารถกระจายสร้างชื่อได้ และนักร้องระดับตำนานหลายๆคนก็มาจากการคัดเลือกจากแมวมองของทางค่าย ที่ก็ต้องยอมรับว่าตาถึง ไม่จำเป็นต้องไปค้นตามเวทีประกวดแต่อย่างใด
แต่จะแย้งกันตรงสายลูกทุ่งที่นับว่านักร้องระดับตำนานก็มาจากเวทีเล็กๆที่ไม่มุ่งหวังหลอกลวงผู้บริโภคเท่าใด
อีกผลพวงที่ได้มาคือกลุ่มแฟนคลับบางพวกที่รุนแรงทั้งความชื่นชมผิดๆ รุนแรงทั้งการเสียเงินโหวต รุนแรงทั้งการโจมตีอีกฝ่าย ที่ตลกและขำที่สุดคงเป็นการต่อไฟเป็นชื่อคนนั้นมาเชียร์ บางคนลงทนประดิษฐ์เองจนโดนไฟดูดชักจนหน้าหงิกผมหยิกก็มี ยิ่งการแสดงความคิดเห็นตามเวบไซต์ก็ยิ่งดูรุ่นแรงเมื่อได้ปะทะกับแฟนคลับอีกฝ่าย ดูตลกและไม่เข้าท่าที่สุด
นับวันรายการประเภทนี้ยิ่งทำให้เยาวชนไทยหวังลมๆแล้งๆฝากฝังและไขว่คว้าด้วยการฝึกฝนตนเองด้านบันเทิง เพื่อจะได้ก้าวเข้ามาในเส้นทางนี้ บางรายการเห็นเด็กตัวเล็กๆมาประกวด แต่งตัวอย่างกับนักร้องจ้ำบ๊ะ พ่อแม่ก็ยิ้มแฉ่งภาคภูมิใจ เห็นแล้วอนาถในค่านิยมผิดๆ อีกหน่อยเด็กๆเยาวชนไทยคงไม่ต้องคิดที่จะทำอาชีพอื่นนอกจาก มาโยกสะโพกซ้ายขวาเข้าจังหวะรุมบ้า สามช่าด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น หรือมาแหกปากร้องเพลงเย้วๆ เย้ๆหนวกหูคนอื่น ทั้งๆที่ความสามารถด้านอื่นๆอาจจะดีกว่า น่านำไปใช้พัฒนาประเทศมากกว่า แต่กลับมาหลงมัวเมาในมายา ชื่อเสียงและการนับหน้าถือตาที่อาจเป็นแค่การใส่หน้ากากเข้าหากัน โรงเรียนสอนร้องเพลง เล่นดนตรี มีเยอะอย่างกับร้านค้าสะดวกซื้อ บางคนบอกก็เป็นเรื่องที่ดี ดีกว่าไปติดยาเสพติดหรือยกพวกไปตีกับใคร ก็จริงแค่ส่วนเดียว แต่คนสมัยนี้หลงลืมคุณค่าทางศิลปะที่ไม่สามารถใช้เงินซื้อได้ การถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นโดยไม่หวังเงินทองจนเกินงามน่าจะเป็นสิ่งที่ทรงคุณค่ามากกว่า
หวังว่าอีก10ปีเยาวชนไทยคงไม่เดินสะบัดตูดไปตามถนนพร้อมกับฮัมเพลงใส่กันประหนึ่งเป็นการสวัสดีทักทาย หวังว่าเยาวชนจะได้ชมรายการดีๆจากฟรีทีวีหรือเคเบิ้ลที่ช่วยกันชักจูงไปในทางอื่นที่ดีๆมากกว่านี้ หวังว่าเยาวชนคงไม่บ้าแข่งกันแต่งตัวหรือเลียนแบบพฤติกรรมกล้าแสดงออกเกินงามที่ไม่น่าเอาอย่างเหมือนรายการเรียลลิที้ หวังว่ารายการประเทืองปัญญาประเภทด้านวิชาการ ด้านกีฬา ด้านศิลปะ ด้านปรัชญา และอีกหลายๆด้านจะมีมากกว่ารายการตามล่าหาฝัน คว้าดาวไกลโพ้นที่ฉาบฉวยเช่นทุกวันนี้
| จากคุณ |
:
ผมชื่อเบิ้มค่ะ 
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ส.ค. 52 00:37:13
|
|
|
| 
