เพื่อนๆเป็นคนดีกันไหมครับ...คิดว่าคนดีต้องมีองค์ประกอบอะไรบ้าง -*-{แตกประเด็นจาก A8220881}
|
|
เหตุการณ์หนึ่งที่สั่นสะเทือนต่อม "คนดี" (ซึ่งค้นพบโดย "สถาบันวิจัยสมันน้อยทมิฬ" ว่าเป็นต่อมไร้ท่อที่ฝังตัวลึกอยู่ในมโนสำนึกของสิ่งมีชีวิตที่เรียก(ตัวเอง)ว่าคน) ของ จขกท. บังเกิดขึ้นที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง แถวบางกะปิ ตรงข้ามน้อมจิต เยื้องๆโลตัสหรือเมเจอร์บางกะปิ เป็นห้างที่ขึ้นต้นด้วย T ลงท้ายด้วย L (ต้องขออภัยที่มิอาจระบุพิกัดที่ชัดเจนได้จริงๆ)
วันนั้น จขกท. เดินเอ้อระเหยอยู่บริเวณทางเข้าชั้น 1 โซนกลาง...ซึ่งมีที่นั่งกลมๆ(ทำเป็นกระถางขนาดใหญ่ล้อมรอบต้นไม้พลาสติก?!?!) บริเวณตรงกลางระหว่างร้าน ชาบูชิและแมคโดนัล...
จขกท.ต้องยอมรับว่าสาวๆในชุดนักศึกษานั้นมีพลังดึงดูดมากพอที่จะทำให้สายตาของ จขกท. ไม่ได้มองเป็นวิถีตรง หากแต่สายตานั้นถูกลากไปทางขวามือของตนเองในขณะที่ขาทั้งสองข้างยังก้าวเท้าเป็นแนวตรง...และมันทำให้ จขกท. เดิน "เกือบจะชน" ใครคนหนึ่ง...
ในขณะนั้นเหมือนเวลาจะหยุดนิ่ง...จขกท. เห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นอย่างชัดเจน ใบหน้าของเธอผิดรูป คิ้วและตาของเธออยุ่ในลักษณะประหลาดแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และในความกะทันหันนั้น จขกท. ต้องยอมรับโดยไม่อาจแก้ตัวว่าตนเอง "ตกใจ"
...
ก่อนอื่น จขกท. ขออธิบายว่าตนเองมีคาแรคเตอร์ที่ชัดเจนในทัศนคติ...จขกท. ถือว่าการไม่ทำบุญกับการไม่ทำบาปนั้นให้ผลหักล้างกัน...จขกท. ไม่ชอบเข้าวัดเพราะไม่สบายใจที่จะทำบุญกับพระสงฆ์ แต่ จขกท. ก็ไม่เคยละเลยที่จะแบ่งปันหรือแสดงน้ำใจกับสัตว์หรือผู้พิการ
จขกท. มั่นใจว่าตนเองไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้เลวระYUM ถึงขนาดจะถูกตราหน้า(โดยตัดอารมณ์โกรธออก) ว่าไอ้ชาติ SURE
ซึ่งการคิดว่าตนเองไม่ได้เลวนั้นก็อาจมองในทางกลับกันว่าบางทีเราอาจจะเป็นคนดีก็ได้นะ
ที่สำคัญ จขกท. ไม่เคยดูถูกคน(ที่ไม่สมควรดูถูก...ซึ่งเราจะไม่พูดถึงในที่นี้) และยิ่งไม่เคยมองว่าผู้พิการนั้นด้อยศักยภาพ และยิ่งไม่เคยประเมิณหรือตัดสินคนที่ "หน้าตา"
กลับมาที่เรื่องราวของหญิงสาวหน้าตาแปลกๆคนนั้น...
จขกท. รู้สึก "ตกใจ" แบบ "จริงๆ" กับ "หน้าตา" ของ "เพื่อนมนุษย์" เป็นครั้งแรก...(อ่านบทขยายได้ใน คห.8 ซึ่งอาจจะทำให้ คห.1 เปลี่ยนใจในคำตอบครับ - -")
จริงๆแล้ว จขกท.นึกไม่ออกว่าเคยตกใจกับใครในลักษณะนี้บ้างหรือเปล่า แต่น่าจะมีครั้งนี้เป็นครั้งแรก... หลังจากนั้นความรู้สึก "ละอายใจ" เข้าจู่โจมประสาทสัมผัสของ จขกท. อย่างรุนแรง (หลังจากขนที่ลุกชูชันนั้นสงบราบเรียบลงแล้ว)
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันแบบนั้นมันสะท้อนบางอย่างในตัวของ จขกท.หรือเปล่าก็ไม่รู้...ที่จริงแล้วเป้นคนแบบไหน ทำไมเราจึงตกใจได้ขนาดนั้น แม้เราจะมองข้ามหน้าตาและพยายามมองหาตัวตนลึกๆของใครสักคน แต่หากจะให้เลือกคบเลือกเดินควง จขกท. ก็ยังขอดู "หน้าตา" อยู่ดี
หรือจริงๆแล้วเราเป็นคนไม่น่าคบ เราเป็นคนที่กลบความเป็นตัวเราด้วยความพยายามที่จะสร้างภาพกับตัวเองว่าเราไม่ใช่คนที่มองใครและตัดสินเขาที่หน้าตา...และสันDARN ของเราก็แสดงตัวตนออกมาในนาทีที่ไม่คาดฝัน
เรามีความผิดกับตัวเองและตัวเพื่อนมนุษย์ที่ขาดสติในชั่ววูบนั้น(ทั้งๆที่ จขกท. จะมีสติมากๆในอารมณ์สงบ) เราตกใจใบหน้าของผู้หญฺงคนหนึ่งซึ่งเราไม่รู้จักและไม่สามารถประเมิณคุณค่าความเป็นมนุษย์ของเขาด้วยสายตา
ช่างน่าละอายแท้ๆ...
และบางที จขกท. ก็รุ้สึกสับสนกับการเป้นคนดี...หรือว่าเราเป็นคนไม่ดี ตัวเราเองที่พยายามทำตัวให้เป้นคนดีทั้งที่เราไม่ใช่
ว่าแต่คนดีเขาต้องประกอบด้วยอะไรบ้างล่ะเนี่ย...
3 กิ๊ฟ สำหรับผู้ที่อธิบายอย่างชัดเจนได้ว่า "คนดี" คือคนแบบไหน
ปล. เมื่อคนที่ไม่เคยคิดว่าตนเองผิดรู้สึกผิด เขามักจะเกิดการสับสนและบรรยายความในใจออกมาได้ไม่ชัดเจน...อันนี้ขอให้เข้าใจนะครับ - -"
แก้ไขเมื่อ 01 ก.ย. 52 11:44:57
จากคุณ |
:
ปลาวาฬภูเขา
|
เขียนเมื่อ |
:
1 ก.ย. 52 01:30:47
|
|
|
|