 |
ความคิดเห็นที่ 91 |
The content written by BYJ from "Traveling to discover the beauty of Korea"
As Gaulsan nim introduced below, the bookstores in Korea started to take reservations for YJs book. I translated an extraction of the text, which is posted on the bookstores' websites, that BYJ wrote himself in English.
----------------------------------------
Original in Korean: Bae Yong Joon
Translated into Korean: suehan
Even though I believe in a different religion, Ive always been wondering about how the temples of Korea could have produced so many cultural properties and maintained the communities for such a long period of time. Actually, Ive been thinking to exclude the Buddhistic color from the Korean culture and to discuss the remainder except the core are same.
There is a word called humanity. Even though there is someone who is very smart and reasonable, but doesnt have enough humanism to care for others, our society judges him as being short of humanism. Sometimes, there are cases that this humanism ruins the Korean society, but I think that is misunderstanding from the wrong use of that humanism. Everyone has their own wishes. I think the humanists are such as, if you and I, both want to have it, then admit it equally like lets give it to others., and give it with open-mind, but without hesitation. That humanism penetrates our basics what we need to survive, and I think that is the one of characteristics of our culture.
In my case, I would like to have a tea with friends, even one. I 'd rather drink tea alone without lots of efforts and devotion, but if there is even one person next to me, then I would like to deliver the taste and scent of tea with more devotion to that person. I think that we can contemplate when we drink alone, we can communicate each other when two people drink together, we can develop the sympathy when three people drink together, and we can work toward harmony when four people drink together.
The culture isnt difficult and boring. If so, it couldnt appear as the materials in the countless dramas and movies. I might chat for hours with someone who is interested in the culture of The Silk Road that has lots of hidden stories which connect Asia and Europe, or Gahya which had an Iron Age differentiating itself from the culture of the era of the Three States.
No matter how difficult and troublesome they are, the usual worries and concerns have disappeared like smoke when we sit and face each other at the dining table with fresh foods. It gave us the power to overcome. When someone expressed his anger with his body covering with blanket, we said, Eat first and go back to sleep. It is the inner loves of mother saying not skip a meal. I remember that this is the mysterious power of a dining table.
I would like to build a traditional Korean house on a high-rise building in New York. Someone questioned saying, Is it possible?, but I think that it isnt impossible.
How nice to have our house, a breathing traditional Korean House nicely in New York where it is packed with a skyscraper that has r isen only upward, which is against the providence of nature! Recently, the rooftops of the high-rise buildings have changed to the gardens in the air are increased. Just like those, if one traditional Korean house is built on the rooftop of the building, then an accent will be showing in the desolated skyline of city.
- Extracted from the text
Posted by xiaoyi at 1:58 PM
__________________________________
ข้อความนี้เขียนโดย BYJ จาก การเดินทางเพื่อเสาะแสวงหาความงดงามแห่งเกาหลี
ตามที่คุณ Gaulsan ได้แนะนำเองไว้ข้างล่าง ขณะนี้มีร้านหนังสือในเกาหลีจำนวนมากเริ่มเปิดรับจองหนังสือของยองจุนกันแล้ว ฉันได้แปลบางส่วนบางตอนที่ทางร้านได้ดึงออกมาจากหนังสือที่ BYJ เป็นผู้เขียนด้วยตนเองมาโพสท์ไว้ที่เว็บของร้านเป็นภาษาอังกฤษค่ะ
----------------------------------------
ถึงผมจะมีความเชื่อในศาสนาอื่น แต่ผมก็นึกสงสัยอยู่เรื่อยว่าทำไมวัดต่าง ๆ ในเกาหลีจึงเป็นแหล่งผลิตสมบัติทางวัฒนธรรมมากมายและยังเป็นศูนย์รวมของชุนชนมาเป็นเวลายาวนานได้ขนาดนั้น ที่จริงผมเองก็คิด ๆ อยู่เหมือนกันเรื่องที่ว่าจะแยกเอากลิ่นอายของพุทธศาสนาออกจากวัฒนธรรมเกาหลีและลุยที่เหลือต่อโดยคงประเด็นหลัก ๆ เอาไว้
แต่มีคำ ๆ หนึ่งที่เรียกกันว่า มนุษยธรรม คนบางคนที่ดูฉลาดและสามารถเข้าใจอะไร ๆ ได้ดี แต่หากไม่มีเมตตาจิตพอที่จะใส่ใจกับคนรอบข้าง ก็ไม่แคล้วต้องถูกสังคมตัดสินว่า ขาดไร้ซึ่งมนุษยนิยม เคยมีหลายกรณีเหมือนกันที่คำว่า มนุษยนิยมได้ทำลายสังคมของเกาหลี แต่ผมมองว่าเป็นการเข้าใจผิดจากการตีความคำว่ามนุษยนิยม มากกว่า ทุกคนย่อมมีสิ่งที่ตัวเองฝันด้วยกันทั้งนั้น ในเรื่องของความรู้สึกต่อเพื่อนมนุษย์แล้ว ผมว่าถ้าคุณกับผมต่างก็ต้องการที่จะได้อะไร ก็จงยอมรับว่าจะต้องมอบสิ่งนั้นให้แก่ผู้อื่นเฉกเช่นเดียวกัน และจะต้องเป็นการให้ด้วยใจที่เปิดกว้างโดยไม่ลังเล คำว่ามนุษยนิยมที่ว่านั้นมีบทบาทต่อความเป็นตัวเราในทุก ๆ คน และก็เป็นวิถีทางแห่งการเอาตัวรอด และผมคิดว่านี่คือลักษณะอย่างหนึ่งในวัฒนธรรมของเรา
อย่างกรณีของผม ผมเองก็อยากจะดื่มชาสักถ้วยกับเพื่อน ๆ ขอแค่ครั้งเดียวก็ยังดี แต่ถ้าผมไม่ได้ดิ้นรนหรือพยายามมากขนาดนั้นผมก็ดื่มชาคนเดียวก็ได้ แต่ถ้าจะมีใครสักคนมานั่งอยู่ข้าง ๆ ผม ผมก็แค่อยากจะทำทุกอย่างเพื่อได้แบ่งปันรสชาติและกลิ่นหอมของชาถ้วยนั้นกับเขา ผมคิดว่า ถ้าเราดื่มคนเดียวเราก็จะได้คิดอะไรไปเรื่อย แต่ถ้าเราดื่มกันสองคนเราก็คงจะได้ดื่มไปคุยกันไป พอเราดื่มกันสามคนเราก็คงจะดื่มไปด้วยเห็นอกเห็นใจกันไปด้วย และเราคงจะสามัคคีกันดื่มมาก ๆ หากว่าเราได้ดื่มกันถึงสี่คน
เรื่องของวัฒนธรรมไม่ใช่สิ่งที่เข้าใจยากและก็ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่ออะไร เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วเราคงไม่ได้เห็นสิ่งเหล่านั้นในหนังในละครซึ่งมีให้เห็นกันไม่รู้กี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ผมอาจจะนั่งคุยกับใครสักคนที่สนใจในวัฒนธรรมของเส้นทางสายไหมซึ่งมีความเกี่ยวข้องกันระหว่างเอเชียและยุโรปหรือกาย่า ที่มีวัฒนธรรมแตกต่างกันมาตั้งแต่ยุคเหล็กจากวัฒนธรรมแห่งยุคของรัฐทั้งสามซ่อนเร้นอยู่ ได้ยาวนานถึงสี่ชั่วโมง
ไม่ว่าเรื่องราวเหล่านี้จะซับซ้อนและยุ่งยากสักแค่ไหน แต่ความกังวลและความข้องใจต่าง ๆ ที่มีอยู่ก็หายไปอย่างกับควัน เพียงแค่เราได้นั่งลงและหันหน้าเข้าหากันที่โต๊ะทานข้าวขณะที่มีอาหารปรุงเสร็จใหม่ ๆ อยู่ตรงหน้า เป็นการเติมพลังให้เรามีแรงที่จะสู้กันต่อไป และเมื่อมีใครที่กำลังแสดงอาการโกรธไปทั้งเนื้อไปทั้งตัวอยู่ เราก็อาจจะบอกว่า มาทานอะไรก่อน แล้วก็นอนพักเสีย นี่เป็นการแสดงความรักจากใจที่แม่มักจะพูดว่าไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามอดอาหารเป็นอันขาด ผมจำได้ดีว่านี่เป็นพลังประหลาดที่ผมมักได้รับบนโต๊ะอาหาร
ผมอยากจะสร้างบ้านแบบเกาหลีโบราณขึ้นมาสักหลังบนตึกสูง ๆ ในนิวยอร์ก ก็จะมีบางคนตั้งคำถามว่า จะเป็นไปได้เหรอ? ซึ่งผมคิดเสมอว่าไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้
มันจะดีแค่ไหนนะถ้าเราจะมีบ้านของเราเองที่มีกลิ่นอายของความเป็น บ้านเกาหลี แบบโบราณ ๆ ดี ๆ สักหลังบนตึกระฟ้าในนิวยอร์ก ช่างขัดกับสิ่งที่ธรรมชาติให้มาเสียจริง ๆ พักหลังนี้มีตึกสูง ๆ ที่มักจะดัดแปลงบริเวณดาดฟ้าให้กลายเป็นสวนกลางอากาศมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ผมว่าก็ไม่ต่างกันถ้าจะมีบ้านสไตล์เกาหลีแบบโบราณ ๆ สักหลังถูกสร้างไว้ที่ดาดฟ้าของตึกสูงนั้น แล้วทีนี้ก็คงมีคนได้ยินเสียงพูดเล็ดลอดออกมาจากเส้นขอบฟ้าไกลในเมืองใหญ่กันแล้ว
จากเนื้อความในหนังสือ
โพสต์ โดย : xiaoyi เวลา 1:58 PM
ต้นฉบับภาษาเกาหลี โดย : Bae Yong Joon
แปลเป็นภาษาอังกฤษ โดย : suehan
แปลเป็นภาษาไทย โดย : มันจะดีเหรอคะ
Special Thanks : BYJ's Quilt
| จากคุณ |
:
มันจะดีเหรอคะ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
12 ก.ย. 52 16:50:46
|
|
|
|
|
ตื่น ๆ )
