ความคิดเห็นที่ 1 หนึ่ง : เห้ย มรึงไม่เชื่อกรูเหรอ นี่ยายกรูเล่าให้ฟังนะมรึง คนแก่ไม่โกหกหรอก สอง : เออกรูเชื่อ แต่***** เปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ กรูเสียว คุยเรื่องอื่นเหอะ สาม : เออน่านดิเปลี่ยนเรื่องคุยเหอะ ผม : เอออ้ายบ้านี่เมา แล้วคุยแต่เรื่องผีๆ สี่ : แต่กรูไม่เชื่อว่ะ ให้ตายเหอะ ตังแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นผีจังๆ ซะที ถ้ามีจริงก็อยาก เห็นว่ะ เพื่อนคนที่สี่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกผมยันจนตัวเอียง ผม : อ้ายเฉี่ย ไม่เชื่ออย่าท้าซิ กรูไม่อยากเจอว้อย สี่ : ถีบกรูไม กรูไม่เชื่อว่ะ ต้องพิสูจน์ จำม่ายด้ายเหรอ อาจานบอกว่า อย่าเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น หนึ่ง : เออ ถ้ามรึงไม่เชื่อกรูจะพาไปพิสูจน์ มรึงกล้าป่าวล่ะ สี่ : ทำไมจะไม่กล้าวะ ยังไงที่ไหน ได้ทุกเวลาเพื่อน ผม : เห้ย แดรกเหล้าเหอะ มรึงจะเถียงกันทำไมวะ ด้วยเหตุผลของเพื่อนคนที่สี่ และความเชื่อของคนที่หนึ่ง ทำให้กลุ่มผมต้องยกโขยงกันมาพิสูจน์ เพื่อนคนที่หนึ่งเล่าว่า ข้างๆตึกเรียนแห่งหนึ่ง ตรงเนินเขาเป็นเชิงตะกอนเก่า ที่ยังไม่ได้ถูกขุดขึ้นมานับร้อยปี และ ถ้าอยากเห็น "ผี" ให้จุดธูป 1 ดอก และเดินไปรอบๆเนินดินนั้นสามรอบ จากนนั้นเอาธูปไปปักที่ยอดเนินดิน จากนั้นก้จะเห็นในสิ่งที่เรามองไม่เห็น แต่คืนนั้นเราไม่มีธูป แต่ด้วยความอยากพิสูจน์ของเพื่อนคนที่สี่ พวกเราก็พากันเดินรอบเนินดินจนครบสามรอบ ม่ายเห็นมีเลย ผี ของมรึงอ่ะ เหนป่ะ กรูบอกแล้ว ไม่มีหรอก เชื่อกันเป้นตุเป็นตะ ถ้ามีจริง กรูจะขอหวยเลย เพื่อนคนที่สี่พูดขึ้นหลังจากเราเดินวนครบสามรอบและมานั่งกันอยู่บนยอดเนิน ที่ไม่เห็นเพราะเราไม่มีธูปหรอก ถ้ามีธูปมาปัก มันต้องเห็นแน่ๆ เพื่อนคนที่หนึ่งยังไม่ยอมแพ้ เออ กรูยังไม่ยอมแพ้ เด่วพรุ่งนี้ มรึงมากะกรูเอาะปะ มรึงเอาธูปมาด้วย แล้วก็จะรู้ว่าใครผิด ใครถูก แดรกเหล้ามาก ปวดฉี่ กรูขอกรวดน้ำให้ก่อนแล้วกันว่ะ พูดจบเพื่อนคนที่สี่ ก็รูดซิบกางเกง ปล่อยน้ำเสียจากร่างกายลงบนยอดเนิน ไม่ทันที่เพื่อนคนที่หนึ่งจะห้ามทัน เพื่อนคนที่สอง และคนที่สาม ก็ยืนปล่อยของเสียตามคนที่สี่ตรงยอดเนินจนสุด ผมกับเพื่อนคนที่หนึ่งยืนมองอยู่ด้านล่าง เหล้าหมดแล้ว แล้วตอนนั้นก็ดึกมากแล้ว เรายึงแยกย้ายกันกลับที่พัก ผมกับเพื่อนคนที่สี่ พักอยู่หอในมหาลัย ห้องเดียวกัน เราจึงเดินกลับด้วยกัน เพื่อนคนที่หนึ่งต้องขับมอไซต์กลับบ้านในตัวเมือง คนที่สองพักอยู่หอพักนอกมหาลัย ส่วนคนที่สามพักอยู่ในมหาลัยแต่คนละส่วนกับผม จากคุณ : plenoinarak (plenoinarak) เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:37:35

ความคิดเห็นที่ 2 ระหว่างทางกลับหอ ผมต้องคอยหิ้วปีกเพื่อนคนที่สี่ ซึ่งเมามากจนเดินแทบไม่ไหว ส่วนผมนั้นส่างมาพอสมควร ระหว่างทางนั้นมืดมาก เราเดินมาจนป่าสักทางเข้าหอพัก ตอนนั้นผมได้กลิ่นเหม็นใหม้ลอยมา ในตอนแรกคิวว่ามีใครมาเผาใบไม้แถวนี้ จึงเหลือบมองไปรอบๆ แต่ไม่พบกองไฟ หรือควันไฟ กลิ่นนั้นยิ่งแรงๆขึ้น แรงขึ้น มันเป็นกลิ่นเหม็นใหม้ของเส้นผม หรือเส้นขน ผมขนลุกซู่ หายเมาเป็นปลิดทิ้ง รีบพยุงและรั้งเพื่อนคนที่สี่ จนเรามาถึงประตูเข้าหอพัก ซึ่งสว่างมากกว่าทางเดินที่เดินผ่านมา มากนัก ผมหายใจโล่งอก พลอยคิดไปว่าเมื่อกี้คงเป็นอุปทานของคนกลัวผีอย่างผม ผมพยุงเพื่อนคนที่สี่ ไปจนถึงห้องนอน ถีบมันลงที่เตียง แล้วออกมาอาบน้ำ รู้สึกง่วงและเหนียวตัวพิกล เพื่อนผม พอตัวถึงเตียงก็หลับไหวไม่ได้สติ ผมอาบน้ำเสร็จก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก เดินกลับเข้ามาที่ห้อง ยังเห็นเพื่อนนอนอยู่ในท่าเดิม จึงจัดท่านอนมันให้ดุเป็นผู้เป็นคน จากนั้นผมก็ล้มตัวลงที่เตียงของผม สวดมนต์ แล้วนอน ผมมาสะดุ้งตื่นอีกที ตอนเกือบรุ่งเช้า ได้ยินเสียง อึกอักๆ มาจากเตียงข้างๆ ตอนแรกคิดว่าเพื่อนคงลุกมาอ้วก แต่ไม่ได้ยินเสียงลุกจากเตียง และผมก็ยังไม่อยากลืมตา ผมส่งเสียงงัวเงียถามไปว่า มรึงเป็นเฉี่ยๆไร จะอ้วกก็อ้วก อึกอักอยู่ได้ ไม่มีเสียงตอบจากเพื่อนผม ตอนนั้นผมคิดในใจ ถ้ามันอ้วก รดเตียงคงเหม็นไปทั่วห้องแน่ ผมถีบตัวเองลุกจากเตียง โดยที่ยังไม่ลืมตา เดินด้วยความเคยชินมาที่เตียงเพื่อน ลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพที่ผมเห็นคือ เพื่อนผมนอนเหยียดยาว แขนทั้งสองข้างกางออกจากกันเหมือนถูกใครกดไว้ ปลายเท้าเหยียดเกร็ง ใบหน้าเหยเก บิดไปบิดมา มีน้ำขุ่นๆ ไหลออกมาจากปาก อาการเหมือนคนเป็นโรคลมชัก ผมถลันไปถึงตัวเพื่อน จับเข้าที่ปลายเท้า เท้ามันเย็นเฉียบ เย็นเยียบ ผมหัวลุก ผงะถอยออกมา ยังงงกับภาพเบื้องหน้า พยายามตั้งสติ ผมส่งเสียงเรียกเพื่อนดังลั่น ถลันไปที่ตัวเพื่อนอีกครั้ง คราวนี้ผมไปจับที่หน้า ที่บิดไปบิดมาของมัน ส่งเสียงเรียกมันอีกครั้ง มันจึงหลับตา บิดตัวไปมา หายใจฟืดฟาด เหมือนคนจะขาดใจ เอาไงดีวะ เพื่อนผมลืมตา แต่ตามันไม่ได้มองมาที่ผม ตามันเหลือกขึ้นเหลือกลง มองเห็นตาขาวมากกว่าตาดำ ตอนนั้นผมคิดได้แต่ว่า โดนเข้าแล้วมรึง ผมวิ่งกลับไปที่เตียง กว้าพระจากไต้หมอนวิ่งเอามาคล้องคอเพื่อน เสียงเพื่อนผมกรีดร้อง เสียงสูงมาก เหมือนเสียงผู้หญิง แล้วก้หยุดเกร็ง ดวงตาปิดลง ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง ผมหายใจโล่ง เพื่อนมันหายใจถี่ จนอกกระเพื่อม ผมตบหน้ามัน สองสามครั้ง มันลืมตาขึ้นอีกครั้ง แต่ยังหายใจหอบ เหมือนคนที่เพิ่งวิ่งมาเหนื่อยๆ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:38:11

ความคิดเห็นที่ 3 ผม : เห้ย เป็นไรวะ เพื่อน : .....กรู กรู ผม: ไหวป่าววะ ไปโรงพยาลาลเหอะ เพื่อนผมพยักหน้าเบาๆ ยังไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากมัน ผมวิ่งออกมาจากห้อง ไปยังตู้โทรศัพท์ กดเบอร์ฉุกเฉินไปที่ป้อมยาม เช้าวันนั้น ผมยังอยู่ในชุดนอน นั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน เพื่อนผมถูกหามเข้าไปในนั้นเกือบสองชั่วโมง พยาบาลวิ่งเข้าวิ่งออกอยู่หลายรอบ ตอนนั้นเจ็ดโมงครึ่งแล้ว ผมเดินไปที่ตู้โทรศัพท์ หยอดเหรียญ เพื่อโทรหาเพื่อนคนที่หนึ่ง เสียงเรียกดังอยู่สองครั้ง ก็มีคนรับสาย แม่เพื่อนผมรับ ผมบอกชื่อ และบอกว่าขอคุยกับเพื่อน เพื่อนผมยังไม่ตื่น แม่มันกำลังจะไปปลุกให้ เสียงงัวเงียรับสาย ผมเล่าเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นให้ฟังคร่าวๆ เสียงในสายเงียบไป ผมย้ำให้มันโทรไปหาเพื่อนคนที่สอง และคนที่สาม เพราะผมรีบมากจึงลืมหยิบมือถือมา และจำเบอร์มันสองคนไม่ได้ เพื่อนคนที่หนึ่งรับคำ และบอกว่าจะรีบตามมาที่โรงพยาบาล ผมวางโทรศัพท์ และทันทีที่หมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน ผมผละ ไปที่หมอ ยังไม่ทันจะถามอะไรหมอก็ชิงตอบว่า หมอ : ตอนนี้เพื่อนคุณไม่เป็นอะไรแล้ว เป็นอาการของคนอาหารเป็นพิษน่ะ แล้วก็กินเหล้าเข้าไปเยอะใช่ไหม นั่นก็มีส่วนด้วยนะ เพราะร่างกายยังรับไม่ไหว หมอล้างท้อง แล้วก็ให้น้ำเหลืออยู่ อีกซักพักจะย้ายไปห้องผู้ป่วยสามัญ หมอร่ายยาว ผมได้แต่ยืนพยักหน้า ผมยกมือไหว้แล้วหมอก้เดินจากไป ซักพักพยาลาลก็เข็นเพื่อนผมออกมาจากห้องฉุกเฉิน ผมเดินไปที่รถเข็ญ เพื่อนผมยังสลึมสลือ แล้วเดินตามมันไปที่ห้องพักผู้ป่วย ในคอมันไม่ได้ห้วยพระที่ผมคล้องให้แล้ว แต่ในมือซ้ายมันกำศร้อยพระอยู่แน่น ผมจับที่แขนมัน ไม่ได้พุดอะไร มันลืมตามองมาที่ผม ไม่มีคำพูดอะไร มันพยักหน้าช้าๆ ผมยิ้มเชิงปลอบใจ ตอนสายของวันนั้น ผมกับเพื่อนคนที่หนึ่ง และคนที่สามนั่งคุยกันอยู่ที่หน้าห้องผู้ป่วยสามัญ เพื่อนคนที่สามมาหาผมหร้อมกับเพื่อนคนที่หนึ่ง แวบแรกที่ผมเห็นมันผมก็ใจชื้น ใจหนึ่งคิดว่า อย่างน้อยมันก็ไม่เป็นอะไร ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อาจเป็นเพียงอุปทานของผมเอง เพื่อนผมคงเมา และอาหารเป็นพิษอย่างที่หมอว่า..... จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:38:46

ความคิดเห็นที่ 4 แต่คำตอบที่ได้รับจากเพื่อนคนที่สามหลังจากเราซักถามกัน มันทำให้ผมขนลุก เพื่อนคนที่สามเล่าให้ฟังด้วยเสียงสั่นเครือ หน้ามันซีดลง เมื่อเล่ามาถึงตอนที่ว่า "หลังจากแยกกันเมื่อคืน กรูก็ขี่มอไซด์กลับหอ ก็กะว่าจะนอนยาวแหละ แต่นอนไปซักพัก มันปวดฉี่ กรูเลยลุกไปเข้าห้องน้ำ (ห้องน้ำในหอพักเป็นห้องน้ำรวม ต้องเดินออกมาจากห้อง เพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำ) พอฉี่เสร็จ กรูก็จะกลับมานอนต่อ แล้วกรูก็เห็น" เล่ามาถึงตอนนี้เพื่อนคนที่สามกลืนน้ำเลยดักเอื้อก " ตอนแรกก็คิดว่าตาฝาดว่ะ แต่พอขยี้ตาดูอีกที กรูเห็นจริงๆว่ะ" คราวนี้ผม กับเพื่อนคนที่หนึ่งเป็นฝ่ายมองหน้ากัน เพื่อนคนที่หนึ่งพยักหน้า มันคงรู้เรื่องจาก คนที่สามแล้วระหว่างทางที่มาหาผม หนึ่ง : ฟังมันเล่าต่อ ไม่ใช่อย่างที่มรึงคิดหรอก ผม : ผู้หญิงป่าววะ เมื่อคืนกรู... สาม : คือ.... ทั้งผู้หญิง และ ผู้ชาย ผม: (รู้สึกน้ำลายเหนียวคอขึ้นมาทันที) ....เอื้อก เพื่อนคนที่สามเล่าต่อว่า เบื้องหน้ามันมีสิ่งที่เราๆเรียกกันว่า "ผี" ยืนกั้นมันอยู่ เพื่อนผม บอกว่าไม่ได้นับว่ามีเท่าไหร่ อาจสิบ หรือยี่สิบ มันหันหลังกลับ ตอนนั้นมันคิดจะวิ่งหนีไปอีกทาง แต่พอหันหลังกลับก้เจอแบบเดียวกัน คืออีก กลุ่มหนึ่งยืนปิดทางเดินไว้ เหยียดยาวตั้งแต่หน้า ห้องน้ำ ไปจนถึงบันใดวน เล่ามาถึงตอนนี้ เพื่อนคนที่สาม หน้าซีดขาว มันยกพระที่ห้อยคอขึ้นมาสาธุ ถ้าเป็นผมในตอนนั้น คงตกใจตาย อยู่ที่นั่น ไม่ได้มีชีวิตรอดมาถึงเช้าของอีกวันแน่ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:39:10

ความคิดเห็นที่ 5 ฤดูร้อนปีที่แล้ว เพื่อนคนที่สามกลับไปบ้านเพราะพ่อมันเสีย มันบวชให้พ่อที่วัดแถวบ้านอยู่ เกือบสองเดือน ได้พระดีมาจากเจ้าอาวาสก่อนจะสึก ณ เวลานั้นเพื่อนคนที่สามรวบรวมสติ และความกล้าที่พอจะเหลืออยู่ รวบพระในคอขึ้นมายกไหว้ ยังพอจำคาถาชินบัญชรได้ มันหลับตาลง และเริ่มท่องอย่างตะกุกตะกัก ณ เวลานั้นมีลมเย็นพัดผ่านตัวมันไป วูปแล้ว วูปเล่า กลิ่นเหม็นใหม้ลอยอบอวลไปทั่วบริเวณ แล้วลมก้พัดแรงขึ้น แรงขึ้น แรงจนมันรู้สึกว่าตัวมันลอยขึ้น มันยังสวดคาต่อไป แม้จะตะกุกตะกักก็ท่องมาจนจบท่อนสุดท้าย มันท่องคาถาดังขึ้น เมื่อรวบรวมความกล้าขึ้นมาได้ และท่องมาจนถึงรอบที่สี่ ลมที่พัด และกลิ่นเหม็นไหม้ก็จางหายไปมันลืมตาขึ้นมองไปยังทางเดินเบื้องหน้าพบแต่ความมืดและอากาศธาตุอยู่เบื้องหน้า เหลียวหลังอีกทีก็ยังไม่พบสิ่งใด กะว่าจะเดินกลับเข้าห้อง แต่ขามันไม่มีแรงเหลือบมองที่กางเกง ที่เปรอะไปด้วยฉี่ของตัวเองที่ไม่รู้ปล่อยออกมาตั้งแต่ตอนไหน มันนั่งลง หมดเรี่ยวแรง มองไปยังท้องฟ้าเบื้องหน้าเห็นฟ้าสีทองเหลืองอร่าม นั่นคงไกล้เช้าแล้ว มันลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ค่อยๆก้าวขาช้าๆเพื่อเดินกลับห้อง เพื่อนคนที่สามเล่าจบ ส่วนผมยังยืนนิ่ง สมองชามองไปที่ใบหน้าเพื่อนคนที่สามที แล้วก็มองไปยังที่เพื่อนคนที่หนึ่งที เพื่อนคนที่หนึ่งพยักหน้าอีกครั้ง ทำนองที่ว่า "เรื่องจริงนะมรึง" จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:39:28

ความคิดเห็นที่ 6 ในตอนนั้นเราต่างนึกถึงเพื่อนคนที่สอง ที่พักอยู่หอนอกมันพักอยู่กับเพื่อนอีกคน ซึ่งตอนนี้กลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว นั่นหมายความว่า เมื่อคืนนี้มันอยู่คนเดียวเช่นกัน แล้วอ้ายบ้านั่นมันก็ไม่ได้ห้อยพระด้วย เพราะเหตุผลที่มันแพ้สร้อย เพื่อนคนที่หนึ่งเล่าให้ฟังว่า ได้พยายามโทรเข้ามือถือมันแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย และไม่รู้ว่ามันพักอยู่หอตรงไหน รู้แต่ว่าอยู่หลังมหาลัยมีแต่ผมคนเดียวที่เคยไปนอนค้างที่นั่น มันและเพื่อนคนที่สามจึงตรงมาหาผม เพื่อจะได้ไปดูที่หอพักคนที่สาม อย่างไม่รอช้า ผมและเพื่อนๆ รีบออกจากโรงพยาบาล ขับรถมุ่งสู่หอพักเพื่อนคนที่สอง ตอนที่อยู่ในรเพื่อนคนที่สามเอาแต่ท่องบทสวดมนต์ เดาว่าคงเป็นคาถาชินบัญชร ตอนนั้นผมก็ อยากหัวเราะ แต่มันหัวเราะไม่ออก ในใจได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้มันเกิดเรื่องร้ายๆ กับ เพื่อนคนที่สองเลย เรามาถึงห้องพักของเพื่อนคนที่สองตอนเกือบใกล้เที่ยง เคาะห้องมันอยู่หลายครั้ง ตะโกนเรียกแล้วก็ไม่มีใครตอบ สุดท้ายต้องไปบอกเจ้าของหอให้มาเปิดประตูให้ แต่สุดท้ายห้องนั้นไม่มีใครอยู่ เพื่อนคนที่สามเริ่มสติแตก โวยวายไปต่างๆนาๆ ส่วนผมก็เอาแต่เดินไปเดินมา คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร เป็นเพื่อนคนที่หนึ่งที่พูดขึ้นว่า มันอาจไปนอนที่ชมรม เพราะอาจจะขี้เกียจกลับหอ ผมเออออ เราออกจากหอพัก มุ่งสู่ชมรมในมหาลัย เรามาถึงชมรม มีนักศึกษาอยู่ที่นั่นสองสามคน ผมรีบถามหาเพื่อน แต่ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เห็น เราเริ่มหมดหวัง เพื่อนคนที่หนึ่งให้ความเห็นต่อไปอีกว่า มันอาจกลับบ้านที่ลำพูน แต่ผมลง ความเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะเมื่อคืนมันเมามาก และลำพูนก็ไกลพอสมควร คงไม่มีใครบ้าขี่รถกลับบ้านหรอก จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:39:56

ความคิดเห็นที่ 7 ส่วนเพื่อนคนที่สามตอนนี้ไม่ทำอะไร เอาแต่พึมพำสวดมนต์เหมือนคนบ้า เราขับรถออกจากชมรม แวะเอามือถือที่หอพักผม ผมโทรไปบอกแม่ของเพื่อนคนที่สี่ ว่าลูกท่านอาหารเป็นพิษ อยู่ที่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้ว พักฟื้นอยู่ที่ห้องผู้ป่วยสามัญ แม่มันตกใจมาก บอกว่าจะรีบมาบินมาที่เชียงใหม่ ผมไม่ได้พูดอะไรอีก กดโทรศัพท์ไปที่บ้านเพื่อนคนที่สอง พ่อมันรับสาย ผมถามว่าลูกท่านได้กลับบ้านหรือเปล่า ท่านบอกว่าไม่ได้กลับ และถามว่ามีอะไรไหม ผมบอกแค่ว่า เรามีนัดกันวันนี้ แต่ยังหาตัวเขาไม่เจอ ไม่อยากบอกอะไรมากไปกว่านี้ เนื่องจากไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เราตกลงว่าจะกลับไปที่โรงพยาลาลอีกครั้งเพื่อดุอาการเพื่อนคนที่หนึ่ง เพื่อนผมขับรถวนเพื่อจะออกทางหน้ามหาลัย ผ่านอ่างเก็บน้ำ ผมเหม่อมองไปที่อ่างเก็บน้ำ มีคนนั่งอยู่เป็นหย่อมๆ แล้วสายตาผมก็เหลือบไปเห็น มอไซด์คันหนึ่ง จอดอยู่ที่ข้างทางลงไป ยังอ่างเก็บน้ำ ผมบอกให้เพื่อนคนที่หนึ่งหยุดรถ เพราะถ้าผมจำไม่ผิดนั่นคือ รถของเพื่อนคนที่สอง ผมจำ ทะเบียน กับรูปสติกเกอร์ที่ติดอยู่ข้างๆรถได้ ผมบอกสิง่ที่เห็นกับเพื่อนคนที่หนึ่ง เราสองคนลงจากรถเพื่อเดินไปยังรถมอไซด์ เพื่อนคนที่สามไม่ยอมลงจากรถ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:40:15

ความคิดเห็นที่ 8 เราเดินมาจนถึงตัวรถ และพบว่ามันเป็นรถของเพื่อนคนที่สองแน่ๆ เรามองหน้ากันอีกครั้ง ผมตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสุดเสียง ดังไปรอบอ่างเก็บน้ำ เพื่อนคนที่หนึ่งก็ช่วยตะโกน แต่เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงสะท้อนดังมาเป็นระยะ เรามองหน้ากัน ตกลงที่จะเดินหารอบๆอ่างเก็บน้ำ เราเดินแยกไปคนละฝั่งของอ่างเก็บน้ำ ผมเดินเรียบอ่างเก็บน้ำเรื่อยเข้าไปทางเดินแคบๆ หลังจากแยกกันได้ประมาณสิบนาที ผมก็ได้ยินเสียงเพื่อนคนที่หนึ่ง ตะโกนร้องเรียกชื่อผม ผมชะงักและมองไปทางต้นเสียง มองเห็นเพื่อนผมโบกมือ อยู่ทางอีกฝั่งของอ่างเก็บน้ำและ ตะโกนเรียกผม ท่าทางมันร้อนรน ผมตะโกนตอบ และรีบวิ่งไปหามัน พอมาถึงจุดที่มันยืนอยู่ เห็นมันยืนหันหน้าออกจากอ่างเก็บน้ำ หน้าตาซีดเซียว ผม : เฮ้ย เป็นไรวะ มันไม่ตอบแต่ชี้มือไปทางอ่างเก็บน้ำ ผมมองไปในทิศที่มันชี้ ภาพที่ปรากฎเบื้องหน้า ทำเอาผมมวนท้อง ผมเบือนหน้าหนี แต่ภาพนั้นยังติดตา เพื่อนคนที่สองที่หายไป ตอนนี้ครึ่งตัวส่วนขาของมันแช่อยู่ในน้ำ ท่อนบนพิงอยู่ที่ขอบอ่าง ใบหน้าเขียวขล้ำ ดวงตาเบิกโพลง ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ว่ามันตายไปแล้ว นึกมาถึงตอนนี้ ผมรู้สึกมวนท้องขึ้นมาอย่างแรง หน้ามืดและนึกลำดับภาพไปต่างๆนาๆ ผมมองไปทางเพื่อนคนที่สอง ซึ่งตอนนี้มันกำลังร้องให้ ผมเดินไปหามัน ตบที่บ่ามันเบาๆ ไม่ มีคำพูดอะไร และตอนนั้นผมก็ไม่ได้รู้สึกดีไปกว่ามัน จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:40:33

ความคิดเห็นที่ 9 บ่ายสองโมงของวันนั้น ผม เพื่อนคนที่หนึ่ง และคนที่สาม ยืนอยู่รอบอ่างเก็บน้ำ ตำรวจ และ รปภ มหาลัยยืนอยู่กระจัดกระจายทั่วบริเวณ นักศึกษาหลายคนบริเวณนั้น จับกลุ่มคุยกัน เป็นกลุ่มๆ บริเวณรอบๆที่เพื่อนคนที่สองตายถูกกั้นไว้ไม่ให้เข้า เย็นวันนั้นผมและเพื่อนทั้งสอง ถูกนำตัวไปสอบสวนที่สถานีตำรวจจนถึงสองทุ่มครึ่ง เราทั้งหมดให้การตรงกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย และไม่มีใครพูดถึงเหตุการ์ณที่เนินดินนั่นเลย ผมออกจากโรงพักตอนสามทุ่ม เราตกลงกันว่าจะแวะไปหาเพื่อนคนที่สี่ และจะกลับไปนอนที่ บ้านเพื่อนคนที่หนึ่ง และแน่นอน ผมและเพื่อนคนที่สามยังไม่อยากกลับไปนอนที่หอพักในตอนนี้ ผมมาถึงโรงพยาบาลจึงรู้ว่า เพื่อนคนที่สี่ถูกย้ายไปอยู่ห้องเดี่ยวในโรงพยาบาล แม่มันมาถึงแล้ว เราเข้าไปในห้องผู้ป่วย เจอแม่ของเพื่อนคนที่สี่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียงผู้ป่วย เพื่อนคน ที่สี่ตื่นแล้ว และกำลังดูทีวีอยู่ พอพวกเราเข้าไปในห้อง มันก็ยิ้มรับ เราทักแม่มันพอเป็นพิธี แต่ยังไม่ได้บอกถึงข่าวการเสีย ชีวิตของเพื่อนอีกคน ผมเล่าให้แม่มันฟังถึงเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นโดยขร่าวๆ ไม่ได้บอกถึงเรื่องที่เนินดิน สบตาเพื่อน คนที่สี่ ก็พอรู้ว่ามันยังไม่ได้เล่าอะไรให้แม่มันฟัง สี่ทุ่มกว่า เราคุยกันอีกสองสามคำแล้ว ผมและเพื่อนคนที่หนึ่งและเพื่อนคนที่สามก็ออกจาก โรงพยาบาล เราทั้งสามคนต่างเหน็ดเหนื่อยกับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นในวันนี้ พอถึงบ้านเพื่อน เราก็ฝังตัวอยู่ในห้อง แม่เพื่อนคนที่หนึ่งเอาข้าวผัดมาให้เราคนละจาน ผมกินไปได้สองสาม คำ ส่วนเพื่อนคนที่สาม ไม่ยอมแตะเช่นเดียวกับเพื่อนคนที่หนึ่ง เรานั่งคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พยายามลำดับเหตุการ์ณต่างๆ ทุกอย่างดูจะมืดมนลงเมื่อเรา พูดถึงหนทางแก้ไข มาถึงจุดนี้ผมรู้สึกเพลียมาก จึงล้มตัวลงนอนไม่ได้สนใจบทสนทนาของเพื่อนคนที่สามกับ คนที่หนึ่ง ที่ยังคงพูดคุยกันต่อไป จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:40:53

ความคิดเห็นที่ 10 แก้ไขนิดนะ .--ผมมองไปทางเพื่อนคนที่สอง ซึ่งตอนนี้มันกำลังร้องให้---ผมมองไปทาง เพื่อนคนที่หนึ่ง ซึ่ง ตอนนี้มันกำลังร้องให้--- คืนนั้น ผมหลับเป็นตาย มารู้สึกตัวอีกทีตอนเกือบรุ่งสาง ออกมาเข้าห้องน้ำ และกำลังจะกลับไปนอนต่อ เหลือบเห็นเพื่อนคนที่หนึ่ง และคนที่สาม นอนกอดกันอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ไม่มีใครขึ้นไปนอนบนเตียง ผมกลับมาที่มุมเดิมของที่นอน แล้วล้มตัวลงนอน ตอนสายของวันนี้เราต้องไปที่โรงพักอีกครั้ง ผมจึงอยากจะนอนอีกซักตื่นเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ผมหลับลงอีกครั้งอย่างง่ายดาย และผมก้ฝัน มันเป็นความฝันที่ชัดเจนเหมือนกับเกิดขึ้นจริง ในฝันผมนั่งอยู่ที่พื้น เบื้องหน้าผมมีพระรูปหนึ่งยืนอยู่ ในมือถือไม้เท้า หลังงองุ้ม ใบหน้า เ**่ยว ย่น ท่านไม่ได้พูดอะไร ผมรู้สึกปลอดโปร่งเมื่อมองไปที่ภาพเบื้องหน้า ผมเหลือบไปเห็นจีวรของท่านฉีกขาด ผมเงยขึ้นสบตาท่าน ท่านยิ้ม ผมไม่ทันพุดอะไร ท่านก็ เดินจากไป ผมลุกขึ้นจะเดินตาม แต่ก็ถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันเสียก่อน ผมตื่นขึ้นเพราะถูกเพื่อนคนที่หนึ่งปลุก เพื่อนทั้งสองคนตื่นก่อนผม อาบน้ำและกินอะไรกันเรียบร้อยแล้ว ผมรีบไปอาบน้ำกินอะไรนิดหน่อยแล้วเราก็ออกจากบ้าน ตรงไปที่โรงพัก ที่โรงพัก เราถูกสอบสวนเหมือนเดิมอีกรอบ และเราได้พบอธิการบดีที่นั่น ท่านบอกให้เรา เก็บ เรื่องที่เกิดขึ้นให้เป็นความลับ เพราะถ้าข่าวรั่วออกไปจะทำให้เสียชื่อมหาลัย เรารับปาก ออกจากโรงพักตอนเที่ยงเราแวะกินข้าวที่หน้าศาลากลาง และตรงไปที่โรงพยาบาล ตัดสินใจจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนคนที่สี่ฟัง ถึงโรงพยาบาลเราตรงไปที่ห้องผู้ป่วย จึงรู้ว่าเพื่อนคนที่สี่บินกลับกรุงเทพไปกับแม่มันตั้งแต่เช้าแล้ว ผมตัดสินใจโทรเข้ามือถือเพื่อน แต่ไม่มีคนรับ เราออกจากโรงพยาบาล มุ่งหน้าไปลำพูน เพื่อไปงานศพเพื่อนคนที่สอง จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:41:08

ความคิดเห็นที่ 11 วันนั้นทุกคนยังนิ่งเงียบ ทุกคนเหมือนมีเรื่องให้ต้องคิด เพื่อนคนที่สามอาการดีขึ้น ไม่ได้นั่งสวดมนต์ตลอดทาง แต่มันยังยกสร้อยที่ห้อยคอออกมาสาธุเป็นระยะ เรามาถึงวัดแห่งหนึ่งในอำเภอหนึ่งของจังหวัดลำพูนตอนเที่ยงกว่าๆ เราเข้าไปไหว้และ ทักทายพ่อและแม่ของเพื่อนที่ตาย พูดคุยอะไรกันสองสามคำ ทั้งสองคนยังติดใจในสาเหตุ การ ตายของลูกตัวเอง และยังอยู่ในอาการเศร้าสร้อย ในเบื้องต้นหมอสรุปว่าเพื่อนผมเสียชีวิตเพราะร่างกายนอนในที่อากาศเย็นเป็นเวลานาน ทำ ให้ปอดไม่ทำงาน และที่เป็นเช่นนั้นเพราะมันเมา และเผลอหลับไป เนื่องจากไม่มีบาด แผล หรือร่องรอยถูกทำร้ายบนร่างกาย จึงไม่น่าจะมีสาเหตุอื่นในการเสียชีวิตได้ เราแยกตัวออกมาจากกลุ่มญาติของผู้ตาย หลบมานั่งอยู่ทางด้านหลังของแถวที่ฟังพระสวด พอพระสวดจบ เรากำลังจะขอตัวกลับ และจะกลับมางานอีกครั้งในวันเผา เราเดินมาที่รถ ทันใดนั้นผมเหลือบไปเห็นพระรูปหนึ่งกำลังกวาดใบไม้อยู่ที่ลานวัด หลังของ ท่านงองุ้ม ใบหน้าเ**่ยวย่น เหมือนกับภาพที่ผมเห็นในฝันเมื่อคืน ผมเดินเข้าไปไกล้ขึ้น และ รู้แน่ในตอนนั้นว่าผมจำไม่ผิดแน่ เหมือนกันทุกอย่างผิดกันที่อิริยาบทเท่านั้นเอง ท่านเงยหน้าขึ้นมองผม และยิ้ม เหมือนกับรอยยิ้มที่ผมเห็นเมื่อคืน ผมนั่งคุกเข่าลง บรรจง กราบท่านสามครั้ง ท่านยังยิ้มมาที่ผม เพื่อนทั้งสองคนเดินตามผมมา และนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ ทั้งสองยังมีสีหน้างง ในสิ่งที่ผมทำ ซึ่งผมก็ยังไม่ได้บอกใครเรื่องความฝันเมื่อคืน หลวงปู่ : เจริญสุขเถอะโยม ผม: ......หลวงปู่ครับ คือว่า เมื่อคืนนี้ผม... หลวงปู่: เอาเถอะโยม อาตมาพอจะรู้เรื่องของพวกโยมมาบ้าง อยากจะรู้ทางแก้ปัญหาใช่ ไหม ล่ะ ปัญหาของโยมนั้น เกิดขึ้นจากกรรม กรรมที่ร่วมกันทำมา ก็ต้องร่วมกันแก้ อาตมาหมายถึง พวกโยมที่เหลือทั้งสี่คน ได้ร่วมสร้างกรรมนี้ขึ้นมา กรรมอันเป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ ด้วย ความโง่เขลา และความไม่รู้ ตอนนั้นผมอึ้งมาก เพื่อนทั้งสองคนก็งงไม่น้อยไปกว่าผม เพื่อนคนที่หนึ่งสะกิดผมด้านหลัง ถามผมเบาๆว่า รู้จักกันมาก่อนเหรอ ผมส่ายหน้า หลวงปู่ : ไม่ต้องสงัสยในตัวอาตมาหรอกโยม พวกโยมมีเรื่องที่ต้องคิดกันพอสมควรอยู่แล้ว จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:41:29

ความคิดเห็นที่ 12 ท่านพูดมาถึงตอนนี้ก็ส่งยิ้มมาที่เราทุกคน แล้วท่านก็วางไม้กวาดลงที่พื้น หยิบไม้เท้าที่วางอยู่ข้างๆ หลวงปู่: ตามอาตมา ไปที่กุฏิเถอะ พูดจบท่านก็ออกเดิน ผมลุกขึ้นและเดินตามท่านไป เพื่อนคนที่สามถามผมตอนนที่เราเดินตามท่านไป ตอนนั้นผมไม่ รู้จะอธิบายอย่างไร ตอบไปสั้นๆว่า เราอาจจะพบทางแก้ปัญหาแล้วก็ได้ พวกมรึงตามกรูมาเถอะ เดี๋ยวค่อยอธิบายให้ฟัง ท่านนั่งลงบนอาสนะที่กุฏิ ส่วนพวกเราทั้งสามคนนั่งพับเพียบอยู่ด้านหน้าท่าน หลวงปู่: เอาล่ะโยม มารับนี่ไป หลวงปู่ล้วงไปในกระเป๋าย่ามเก่าๆข้างตัวท่าน หยิบผ้าสีแดงออกมาสามผืน บนผ้ามีตัวอักษร ภาษาบาลีอยู่สามสี่ตัว ไม่ใช่ผ้ายัตน์ ผมอ่านไม่ออกว่ามันเขียนว่าอะไร ผมส่งผ้าให้เพื่อนคน ละผืน ตัวเองเก็บไว้หนึ่งผืน หลวงปู่: อาตมาขอให้พวกโยมทุกคน ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปจงเก็บผ้าผืนนี้ติดตัวไว้ตลอดเวลา อย่ายกให้กับบุคคลอื่น เพื่อนคนที่หนึ่งถามท่านว่าท่านรู้เรื่องของพวกเราได้อย่างไร ท่านยิ้ม หลวงปู่: ไม่มีประโยช์อันใด ที่จะรู้หรอกโยม เพราะบางสิ่งบางอย่าง เมื่อรู้แล้วก็นำมาซึ่ง ความ โง่เขลา มากกว่าปัญญา อาตมาขอให้พวกโยมทุกคน ค้างกับอาตมาที่นี่คืนนี้ พรุ่งนี้ค่อยกลับเชียงใหม่ อาตมาให้เด็ก วัด เตรียมที่นอนไว้ให้แล้ว ตอนเย็นเจ้าผมยาวก็จะมา เมื่อมันมาถึงพามันมาหาอาตมาที่นี่ เพื่อนทั้งสองคนหันมามองหน้าผม เพราะคนที่ท่นพูดถึงนั้น หมายถึงเพื่อนคนที่สี่ของเรา ที่ เพิ่งบินกลับกรุงเทพไปเมื่อเช้า หลวงปู่ : อาตมาขอตัวก่อนะโยม พวกโยมจะได้คุยกัน หลังจากทำวัตรเย็นแล้ว อาตมาขอ ให้พวกโยมมาพร้อมกันที่นี่ หลังจากพูดจบท่านก็ลุกขึ้นยืน และเดินเข้าห้องท่านไป หลังจากท่านจากไป เพื่อนทั้งสองคนก็ยิงคำถามใส่ผมหลายชุด ผมพยายามปะติดปะต่อเรื่อง และเล่าให้ฟัง หลังจากทราบเรื่องราว เพื่อนทั้งสองคนก็สงบลง เหตุการ์ณที่เกิดขึ้น จะเรียกว่าปาฏิหารย์ก็ได้ เพราะผมไม่รู้จะใช้คำพูดอื่นใดทดแทนได้ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:41:46

ความคิดเห็นที่ 13 เย็นวันนั้นขนะเราเตร็ดเตร่อยู่แถวงานศพ เพื่อนคนที่สี่ก็โพล่มา พวกเราตกใจเล็กน้อย เพราะอันที่จริงก็เตียมใจกันไว้แล้ว ว่ามันต้องโผล่มา เราก็เข้าไปซักถาม ว่ากลับมาเชีบงใหม่ได้อย่างไร มันบอกว่าไปถึงดอนเมือง แล้วอ่านข่าวหนังสือพิมพ์ เลยรู้ข่าวว่าเพื่อนคนที่สองตาย จึงจับเครื่องกลับเชียงใหม่ทันที พอมาถึงเชียงใหม่ก็ไปที่บ้านคนที่หนึ่ง จึงรู้ว่าพวกเรามาที่งานศพ จึงตามมาที่นี่ พวกเราพยักหน้า ผมเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นให้เพื่อนคนที่สี่ฟัง เราลำดับเหตุการ์ณที่เกิดขึ้นเป็นลำดับขั้น เป็นอันว่าตอนนี้ ไม่มีใครรู้เรื่องที่เนินดิน นอกจากพวกเราสี่คน ตกเย็น เราพากันไปนั่งรอหลวงปู่ที่กุฏิ หลวงปู่กลับขึ้นกุฏิ ไม่มีสีหน้าประหลาดใจ ยังส่งยิ้มมาที่เราทุกคน พวกเราก้มลงกราบพร้อมกัน หลวงปู่: เจริญสุขเถอะโยม มากันพร้อมหน้าแล้วซินะ เอาล่ะ มารับนี่ไป หลวงปู่ยื่นผ้าสีแดงให้เพื่อนคนที่สี่ หลวงปู่ : จงติดตัวไว้อย่าให้ห่าง หลวงปู่: เอาล่ะทีนี้จงฟังอาตมาให้ดี พรุ่งนี้พวกโยมทุกคนหลังจากกลับถึงเชียงใหม่แล้ว ให้ กลับไปที่เชิงตะกอนเก่า นำน้ำมนต์นี้ราดลงรอบๆเชิงตะกอน และบนยอด แต่ต้องทำใน เวลาหลังเที่ยงคืน จากนั้นให้โยมจุดธูปคนละ 1 ดอก สวดมนต์ตามที่อาตมาจดให้นี้จนครบ สามรอบ แล้วนำธูปขึ้นไปปักที่เชิงตะกอน ไม่ว่าจะเห็นหรือพบเจออะไร อย่าได้หยุดสวดมนต์ และในวันรุ่งขึ้น ให้พวกโยมกลับมาหาอาตมา และถือศีลอยู่ที่วัดนี้ซักเจ็ดวัน กล่าวจบหลวงพ่อก็ยกขันน้ำมนต์ใบใหญ่ มาตั้งตรงหน้าพวกเรา พร้อมกับบทสวดมนต์ ครึ่งหน้ากระดาษ หลงปู่พรมน้ำมนต์ให้เราทุกคน = จากนั้นก็รินน้ำมนต์ใส่กระติกน้ำแข็ง บอกให้เรานำกลับไปทำ พิธีในวันพรุ่งนี้ พวกเรารับกระติก และสาธุขึ้นพร้อม จากนั้นหลวงปู่ก็ลุกเดินเข้าห้องไป พวกเราก้มลงกราบอีกที เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเราเข้าไปกราบลาหลวงปู่ แล้วขับรถกลับเชียงใหม่ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:42:13

ความคิดเห็นที่ 14 มาถึงเชียงใหม่ในตอนสายๆ แวะเข้าไปที่โรงพักอีกครั้ง เพื่อไปให้ปากคำเพิ่มเติม จากน นั้นเราก็กลับไปบ้านของเพื่อนคนที่หนึ่ง เราจัดเตรียมของสำหรับทำพิธีอย่างเงียบๆ ทุกคนไม่พูดไม่จา เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับ เราในคืนนี้ และแน่นอน ในบรรดาคนที่เงียบที่สุดก้คือผม ซึ่งเป็นคนที่ปอดแหกที่สุดในกลุ่ม ผมเองตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอ "ผี" จังๆซะที แล้วคืนนี้ถ้าเกิดเจอขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าจะประครองสติไหวอยู่รึเปล่า ของทุกอย่างถูกจัดเตรียมเรียบร้อยก่อนค่ำ เรานั่งกินข้าวกันอย่างเชื่องช้าที่หน้าบ้าน ดูเหมือนเวลาเดินช้ากว่าทุกวัน ทำให้ผมนึกถึงคำพูดที่ว่า "เวลาเป็นสิ่งสัมพัทธ์ ไม่ใช่สิ่งสัมพันธ์" เรากินข้าวกันเรียบร้อย แต่ยังนั่งคุยกันอยุ่ที่หน้าบ้าน ซักซ้อมถึงพิธีการที่จะทำใหคืนนี้ ทุกคนดูตื่นเต้น เพื่อนคนที่หนึ่งกลับเข้าไปในบ้าน ยกเหล้ามา หนึ่งขวดและแก้วครบคน เหล้าวางอยู่ตรงหน้าพวกเรา แต่ตอนนั้น ไม่มีใครคิดจะหยิบแก้วขึ้นมารินซักอึก เราขับรถออกจากบ้านตอนสี่ทุ่มให้เหตุผมกับแม่ของเพื่อนคนที่หนึ่งว่า จะไปดูคอนเสิร์ต ที่มหาลัย เราขับรถออกมา แวะเข้าไปจอดที่วัดด้านหลังมหาลัย นั่งรออยู่ในรถ จนกว่าจะถึงเวลา...... ผมนั่งอยู่ด้านหน้ารถกับเพื่อนคนที่หนึ่ง เพื่อนคนที่สามและคนที่สี่ นั่งอยู่ด้านหลัง เวลาเดินอย่างเชื่องช้า เสียงเพลงในรถดังขึ้นสลับกับเสียงดีเจ เสียงดีเจบอกจบรายการ อีกสองเพลงจะเปลี่ยนเป็นดีเจอีกคน ที่จัดรายการหลังเที่ยงคืน ผมเหลือบมองนาฬิกา อีกสิบนาทีจะเที่ยงคืน เสียงหัวใจผมเต้นแรงขึ้นมา เหงื่อเม็ดน้อยๆ ผุดขึ้นบนหน้า เหลือบมองเห็นเพื่อนคนที่หนึ่ง นั่งกระดิกขา และถามขึ้นว่า พร้อมยังวะ เพื่อนคนที่สามและคนที่สี่ พูดขึ้นเกือยจะพร้อมกันว่า พร้อมแล้ว แต่ผมยังเงียบ ผมจับผ้าลงอักขระในกระเป๋า ผมเย็บมันติดกับกระเป๋าเมื่อตอนเย็น ผมพูดขึ้นเบาๆ "เออ กรูพร้อมแล้ว" เพื่อนคนที่หนึ่งเปลี่ยนเกียร์ และขับรถออกจากวัด มุ่งสู่มหาลัย เรามาถึงหลังมหาลัยตอนเที่ยงคืนพอดี แลกบัตรกับยาม แล้วเราก็มุ่งหน้าสู่ เนินดิน อันเป็นที่ทำพิธีในคืนนี้ ทุกคนดูกระสับกระส่ายมากขึ้นเมื่อรถเริ่มวิ่งเข้าไกล้เนินดิน เพื่อนคนที่หนึ่ง นำรถมาจอดที่ข้างตึกเรียน ห่างจากเนินดินไปราวสิบเมตร เพื่อนคนที่หนึ่งเปิดประตูและลงจากรถเป็นคนแรก ตามด้วยเพื่อนคนที่ สาม และคนที่สี่ ผมยังนั่งอยู่หน้ารถ เสียงเพื่อนตะโกนเรียก ผมค่อยๆก้าวลงจากรถอย่างช้าๆ รู้สึกถึงความเย็นของอากาศ เราเดินมารวมกันที่ท้ายรถ เพื่อนคนที่สามถือกระติกน้ำมนต์ เพื่อนคนที่สี่ถือธูป และไฟเช็ค เพื่อนคนที่หนึ่งและผมถือไฟฉายกระบอกใหญ่ เราออกเดินพร้อมกันอย่างช้าๆ มุ่งหน้าสู่เนินดิน จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:42:39

ความคิดเห็นที่ 15 เที่ยงคืนครึ่ง พวกเรามายืนสงบนิ่งอยู่ที่เชิงเนินดิน แสงไฟจากไฟฉายสองกระบอก ส่องสว่างไปรอบเนินดิน ผมและเพื่อนๆมองไปรอบๆ ทุกอย่างดูเป็นปกติ เพื่อนคนที่หนึ่ง ซึ่งดูจะมีความกล้ามากที่สุด เดินออกจากกลุ่ม ออกไปสำรวจรอบๆเนินดิน ตามด้วยเพื่อนคนที่สามที่เดินตามไปพร้อมกระติกน้ำมนต์ ผมเหลือบมองเพื่อนคนที่สี่ ซึ่งยืนอยู่ข้างผม เราสบตากัน ผม: เอาวะ ลุย เพื่อนคนที่สี่ไม่พูดอะไร ออกเดินตามผมไปตามหลังเพื่อนคนที่สาม เราเดินสำรวจไปรอบๆ และมาหยุดตรงยอดเนินดิน เพื่อนคนที่สามเปิดกระติกน้ำมนต์ ใช้ขันใบเล็กตักน้ำมนต์จากกระติกและราดลงยนยอดเนิน เราเดินตามคนหลังคนที่สาม เพื่อนคนที่หนึ่งอยู่อันดับสอง ตามด้วยผมและเพื่อนคนที่สี่ เราเริ่มพิธีกรรมตามที่นัดแนะกันไว้ เหตุการ์ณทุกอย่างดูเป็นปกติ แล้วเราก็ราดน้ำมนต์จนรอบเนินดิน และยังเหลือน้ำมนต์ติดก้นกระติกอยู่อีกนิดหน่อย เพื่อนคนที่สามราดน้ำมนต์ที่เหลือเป็นวงขนาดพอสี่คนนั่ง ที่เชิงเนินดิน เขาวางไฟฉายไว้ข้างตัวและนั่งลง ย้ายเขาไปยืนอยู่ในวงกลม เพื่อนคนที่สี่จุดธูป ส่งแจกจ่ายให้ทุกคน คนละดอก และเราก็นั่งคุกเข่า ผมหยิบบทสวดมนต์ออกจากกระเป๋า พนมมือและแนบไว้ที่มือในระดับที่สายตามองเห็น เพื่อนคนที่หนึ่ง และคนที่สี่ทำเช่นเดียวกับผม ผมนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเพื่อนคนที่หนึ่ง และคนที่สี่ ส่วนเพื่อนคนที่สามนั่งพนมมืออยู่ริมสุดด้านซ้ายของผม มันท่องบทสวดได้แล้ว จึงไม่มีโพยเหมือยพวกเรา เพื่อนคนที่สามไม่พูดพร่ำทำเพลง มันเริ่มบทสวนทันที พวกเรารีบอ่านตามเกือบจะทันที ผมท่องบทสวด อาสัยจังหวะตามคนที่สามที่ท่องคล่องแล้ว และตอนนี้กำลังหลับตาท่องบทสวด อย่างคล่องแคล่ว เหลือบมองไปที่เพื่อนคนที่สี่ ที่ตอนนี้หลับตาปี๋ เพราะมันก็อาศัยท่องตามเพื่อนคนที่สามเช่นกัน ส่วนเพื่อนคนที่หนึ่งยังลืมตาอยู่เช่นเดียวกับผม บทสวดอันเป็นเสียงประสานประสานของพวก เราทั้งสี่คน ดังก้องไปทั่วบริเวณ ผมก้มหน้าลงมองที่บทสวดของตัวเอง เริ่มใช้สมาธิมากขึ้น ลมเย็นพัดมาวูปหนึ่ง พัดใบไม้ที่อยู่เบื้องหน้าผม ลอยวนขึ้นมาจากพื้น ผมเงยหน้าขึ้น เหลียว มองไปรอบๆ แต่ปากยังท่องบทสวดตามเพื่อนคนที่สาม เหตุการ์ณดูเป็นปกติ ทันใดนั้น มีเสียงดัง " ปัง" ดังมาจากพุ่มไม้ด้านหน้าเรา ทุกคนสะดุ้ง ทุกคนมองไปตามต้นเสียง เห็นกิ่งไม้หัก ส่วนปลายห้อยลงที่พื้น เพียงลมพัดเบาๆ ทำให้กิ่งไม้หักได้เชียวหรือ ผมนึกในใจ แล้วขนก็พาลลูกซู่ เพื่อนคนที่หนึ่งตะโกนเตือนให้เราสวดต่อ ทุกคนถูกเรียกสติกลับมา และบทสวดก็กลับมาเริ่มใหม่อีกครั้ง คราวนี้ผมหลับตาลงด้วยเช่นกัน ตั้งใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะไม่ลืมตาขึ้นเด็ดขาด เราสวดรอบแรกจบ ผมได้ยินเสียงถอนหายใจจากเพื่อนคนที่สี่ ผมยังหลับตา เราเริ่มรอบที่สองทันที และในทันที่ ที่บทสวดรอบที่สองดังขึ้น ลมก็พัดแรงขึ้น แรงมาก กระดาษในมือผม พัดขึ้นลง ตามแรงลม ฝุ่นที่พัดมาตามแรงลม ปลิวกระจายไปทั่วบริเวณ บ้างปะทะใบหน้าผม ผมรู้สึกถึงดินที่ผลุบ เข้าจมูก และบางส่วนที่ปลิวมาบริเวณปาก แต่ผมยังหลับตา เสียงเพื่อนคนที่สามยังคงนำ สวดต่อไป ผมสวดตามกระท่อนกระแท่น ถึงกลางท่อน เสียงเพื่อนคนที่สี่ก็เงียบไป ผมลืมตาขึ้นและมองไปทางที่เพื่อนคนที่สี่นั่ง มัน มองไปข้างหน้า อ้าปากค้าง ตวงตาเบิกกว้าง จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:43:02

ความคิดเห็นที่ 16 เหมือนจะพูดอะไร แต่ค้างอยู่อย่างนั้น ผมใช่ข้อศอกสะกิดเพื่อนคนที่สี่ โดยที่ยังสวดตาม เพื่อนคนที่สามต่อไป เพื่อนคนที่สี่เหมือนตกอยู่ในพวัง มันไม่ได้สนองตอบการสะกิดของผม ผมใช้ข้อศอกถุง มันอีกทีที่ซี่โครง มันตื่นจากพวังหันมามองผม ผมส่งสีหน้าสงสัย ถามไปว่า "มรึงมองอะไร" เพื่อนคนที่สี่ ปุ้ยปากไปทางเนินดิน ผมค่อยๆ เหลือบมองไปทางเนินดิน เห็นลมพัดฝุ่นฝุ้งอยู่บนเนิน พุ่มไม้ด้านหลังเอียงเอนไปตามแรงลม แต่ไม่เห็นสิ่งปกติอย่างอื่น ผมหันกลับมาทางเพื่อนคนที่สี่ ที่ตอนนี้ มันหลับตา และกลับมาสวดต่อไปแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันจะ ชี้ให้ผมดูอะไร ผมหลับตาลงอีกครั้ง เรามาถึงท่อนจบของบทสวดรอบที่สอง อีกเพียงอึดใจทุกอย่างก็จะจบลงแล้ว ผมใจชื้น คืนนี้เหตุการ์ณต่างๆคงจะผ่านไปด้วยดี รอบที่สองผ่านไปด้วยดี เราเริ่มบทสวดรอบที่สาม เพื่อนคนที่สี่เถิบเข้ามานั่งไกล้ผมมากขึ้น ข้อศอกเราชิดติดกัน ส่วนเพื่อนคนที่สาม และคนที่ หนึ่ง ยังนั่งอยู่ที่เดิม ลมที่พัดแรงนิ่งสงบลงอย่างแปลกประหลาด ไม่มีแม้เสียงเคลื่อนไหวของกิ่งไม้ อากาศ โดยรอบเริ่มเย็นลง ผมรู้สึกเย็นไปจนถึงไขสันหลัง มันเป็นความเย็นที่นิ่งสงัด บทสวดยังคงดำเนินต่อไป ผมได้ยินเสียลมหายใจของตัวเองดังฟืดฟาด สลับกับเสียงบทสวด เพื่อนคนที่สี่ใช้ข้อศอกถุงซี่โครงผมอย่าแรง ผมลืมตา และมองไปทางเนินดิน สิ่งที่ผมเห็นผม ทำเอาท้องผมเบาหวิว บนเนินดินเรื่อยมาจนถึงจุดที่เรานั่งอยู่ เต็มไปด้วยสิ่งที่เราเรียกกันว่า "ผี" บางคนแต่ง กายชุดโบราณ บางคน บางคนแต่งกายชุดพื้นเมือง บางคนท่าทางเหมือนนักรบ บางคนเป็นเด็กท่าทางผอมโซ พวกเขายืนสงบนิ่ง ทุกสายตาจ้องมองมาที่กลุ่มของเรา หัวใจผมแทบหยุดเต้น ตั้งแต่เกิดมา ยังเป็นเคยเห็น "ผี" จังๆซะที แต่คราวนี้เจอแบบนับไม่ไหวเลย ผมไม่รู้ตัวว่าหยุดสวดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็ถูกเพื่อนคนที่หนึ่งใช้ข้อศอกกระทุ้ง ที่ซี่โครงอย่างแรง ผมเรียกสติกลับมา พยายามมองหาไฟฉาย แต่มันถูกแรงลมพัดออกไปไกลจากจุดที่เรานั่งราวสองเมตร ส่วนไฟฉายของเพื่อนคนที่หนึ่งถูกเหน็บไว้ใต้รักแร้ และยังคงส่องสว่างไปเบื้องหน้า ผมมองไปทางเพื่อนคนที่สาม ที่นั่งอยู่ริมซ้ายสุด มันยังหลับตา และสวดมนต์ต่อไป แต่ถัดจากตัวไปไปราวครึ่งศอก เป็นภาพเดียวกับที่ผมเห็นเบื้องหน้า ผมเบือนหน้าหนี ไปทางเพื่อนคนที่สี่ และเช่นเดียวกัน ทางด้านขวาของเราก็ถูกล้อมไว้ด้วยอีกกลุ่มหนึ่ง ไปต้องใช้สมองส่วนหน้าคิด ก้พอจะรู้ว่าด้านหลังของพวกเราคืออะไร ผมเขยิบตัวเข้ามาชิดเพื่อนคนที่หนึ่ง ซึ่งนั่งหลับตาอยู่ ปากพยายามท่องตามคำสวดของเพื่อน คนที่สาม และในทันทีเพื่อนคนที่สี่ก็เขยิบตามผมเข้ามา ผมอยากจะหลับตาลง แต่ตอนนั้นไม่ได้ทำ ผมได้ได้จ้องไปยังภาพเบื้องหน้า ภาพของกลุ่ม "ผี" ที่กำลังเดินล้อมวงเข้ามาหาพวกเราอย่างช้าๆ ใกล้เข้ามา จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:43:22

ความคิดเห็นที่ 17 ผมตะกุกตะกักท่องบทสวดมนต์ตามเพื่อนต่อไป แต่ตายังจ้องอยู่กับคาราวานที่ค่อยๆเดินเข้ามาหาพวกเรา บทสวดดำเนินมาถึงท่อนสุดท้าย เพื่อนคนที่สาม และคนที่หนึ่ง คงยังไม่ได้ลืมตา มันจึงไม่รับ รู้กับภาพและเหตุการ์ณเบื้องหน้า ส่วนเพื่อนคนที่สี่ก็ยังไม่ยอมลืมตาขึ้น และยังคงส่งเสียงสวดแบบตะกุกตะกักต่อไป ระยะห่างของพวกเรา และกลุ่มผี ตอนนี้อยู่ข้างกันเพียงสองศอก ผมแลเห็นใบหน้าทุกตนที่ ยืน อยู่เบื้องหน้าผมได้อย่างชัดเจน ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ รู้สึกว่ามือตัวเองสั่นอย่างบังคับไม่ได้ หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุด ออกมาจากอก ใจหนึ่งอยากจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ให้ไกลที่สุด แต่ก็นึกถึงคำของหลวงพ่อที่ ว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าหยุดสวดมนต์" บทสวดจบลง แต่ฝูงผียังคงรักษาระยพห่างระหว่างเรา ไม่ได้เข้ามาไกล้กว่านั้น และไม่ได้ ถอยห่างออกไป เพื่อนคนที่สามลืมตาขึ้น ตามด้วยเพื่อนคนที่หนึ่ง ทั้งคู่ผงะเอียงไปทางด้านหลัง > เจ้าเพื่อนคนที่หนึ่งเหลียวไปด้านหลัง แล้วก็ล้มกระแทกพื้นก้น จ้ำเบ้า ส่วนเจ้าเพื่อนคนที่สาม ยังพอประคองสติอยู่ได้ ล้องผ้าลงอักขระในกระเป๋า ออกมากำไว้แน่น ถึงตอนนี้ เราทุกคนลืมตา > และประจักษ์กับภาพเบื้องหน้าตัวเองแล้วว่า เรากำลังตกอยู่ใน วงล้อม ไม่ต้องมีใครบอกเราถอยเข้ามาชิดกัน หลังชนหลัง แต่ละคนมองไปในทิศของตัวเอง ผมรู้ สึกได้ว่า ทุกคนก็สั่นไม่น้อยไปกว่าผม ได้ยินเสียงเพื่อนคนที่สี่ถามขึ้นแบบสั่นๆว่า "เอาไงดีวะ" ไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์ ทุกคนเบียดเข้ามาหากันและกันมากขึ้น และเพื่อนคนที่หนึ่งก็ละลำละลักขึ้นมาว่า "เอา ถะ ถะ ถะ ธูป ปะ ปะ ไป ปัก" ผมมองไปทางเนินดิน ซึ่งตอนนี้ห่างจากพวกเราไปเบื้องหน้าผม ครึ่งเมตร แต่มันถูกกั้นด้วยฝูงผีเบื้อง จนมองไม่เห็นทางว่าจะผ่านออกไปได้อย่างไร ผม: ผะ ผะ ผี ขวาง ทะ ทะ ทาง สาม: ผ้าซิโว้ย เอาผ้าที่หลวงปู่ให้ออกมา เพื่อนคนที่สามพูดเสียงดังฟังชัด แม้ตัวมันยังสั่นไม่หยุด เพื่อนคนที่หนึ่ง และสี่ หวักผ้าออกมาชูขึ้น ยกเว้นผม ที่เย็บมันไว้ติดกับกระเป๋าเสื้อ ผมฉีก กระเป๋าเสื้อด้านนอกออก เผยให้เห็นผ้าลงอักขระที่ถูกเย็บติดไว้ สาม: ลุก เพื่อนคนที่สามตะโกนเสียงดัง เพื่อนคนที่สามพูดขึ้น และลุกขึ้นยืน เราลุกขึ้นยืนตามเพื่อนคนที่สาม และตอนนี้ผมจึงรู้ว่าไม่ใช้เฉพาะแขนผมที่สั่น ขาผมมันก็ยังสั่นไม่หยุด แล้วผมก็ถูกพลักจนถลำมาข้างหน้าสองก้าว ไม่รู้ว่าใครพลัก รู้แต่ว่าตอนนี้ทุกคนยืนอยู่ข้างหลังผม ชูผ้ายันต์ไปคนละทาง และตอนนี้ระยะห่างของผมกับฝูงผีเบื้องหน้า ห่างกันเพียงครึ่งก้าว ผม : มัน มัน ไม่ถอยโว้ย ผมตะโกนขึ้น อยากจะถอยหลังกลับไปอยู่หลังเพื่อน > แต่ขามันไม่ยอมก้าว ผมถูกผลักจนถลำมาข้างหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ กลุ่มผีตรงหน้าผมแตกฮือออกไป ผมปล่อยโฮออกมา น้ำตาไหลอาบแก้ม ทั้งแค้นทั้งกลัว แค้นที่เพื่อนมันใช้เราเป็นโล่ และ กลัว ถ้าผีมันไม่ถอย ผมก็คงเป็นรายที่สอง ที่ต้องสังเวยชีวิตแน่ๆ ผม: มรึงอย่าผลักกรูได้ไหม กรูกลัว ฮือๆๆ ผมละล่ำละลักบอกเพื่อน ไม่มีเสียงตอบ ทุกคนยังเบียดอยู่ด้านหลังผม สาม: มรึงนำนั้นแหละ ผีมันกลัวหน้ามรึง เพื่อนคนที่สามปล่อยมุขออกมากลางวง แต่ไม่มีเสียงฮารับเหมือนตอนตั้งวงเหล้า และตอนนั้นผมก้ขำไม่ออก แต่ก็พอใจชื้นขึ้น ที่อย่างน้อย ผีมันก็ยังไม่เข้าไกล้เรา เพื่อนคนที่หนึ่ง ผ่านไฟฉายมาที่มือผม ผมรับไฟฉาย พยายามส่องไฟไปด้านหน้า แต่มือมันสั่น และแสงไฟก็สั่นไปตามแรงมือ สาม: เห้ย เอาธูปไปปัก เพื่อนคนที่สามตะโกนสั่ง จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:43:50

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนนั้นมือซ้ายผมถือไฟฉาย มือขวากำธูปไว้แน่น ธูปในมือผม ไหม้จนไกล้จะสุดเชื้อ ผมนึกในใจ ถ้าช้าไปกว่านี้ พิธีการอาจล้มเหลว และพวกเราทั้งหมด คงจะต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ ผมตัดสินใจ ค่อยๆสั่งขาให้ก้าวออกไปข้างหน้า ผม: เดินซิโว้ย ไอ้ขาบ้า ผมตะโกนดังลั่น เหมือนเวลาหยุดลง ขาซ้ายของผมค่อยๆก้าวออกไป ค้างอยู่เนิ่นานในอากาศ และแตะพื้นเบื้องหน้าในที่สุด ก้าวแรกผ่านไป ผมยังไม่หยุดร้องให้ ยกขาขวาตามมา ผ่านขาซ้ายไปแตะพื้นเบื้องหน้า อีกเพียงก้าวเดียว ผมก็จะถึงเนินดิน และสามารถปักธูปได้ เพื่อนทั้งสามคนยังเกาะกันติดอยู่ด้านหลังผม ไม่มีใครพูดอะไรอีก ฝูงผีที่แตกฮือจากด้านหน้า ล้อมกันกลับเข้ามาในระยะเดิม บางตนส่งเสียงโหยหวน ฟังไม่เป็นภาษาคน บางตนท่าทางกระวนกระวาย ยกมือขึ้น ทำท่าเหมือนจะเข้ามาทำร้ายพวกเรา เหมือนพวกเรากำลังจะบุกรุกเข้าพื้นที่ อันเป็นที่หวงแหนของพวกเขา ผมนึกถึงบทแผ่เมตตา แต่จำไม่ได้ว่าท่องว่าอย่างไร จึงตะโกนให้เพื่อนคนที่สามช่วยสวดให้ที เพื่อนคนที่สามไม่รอช้า ส่งเสียงบทแผ่เมตตาออกมาเสียงดังฟังชัด เพื่อนคนที่หนึ่งและคนที่สี่ ก็ทำเช่นเดียวกัน ผมก้าวมาด้านหน้าอีกหนึ่งก้าว ถึงตรงเชิงเนินดินพอดี รับธูปจากเพื่อนมารวมไว้ในมือ นั่งคุกเข่าลง วางไฟฉายลง ยกมือท่วมหัว แล้วปักธูปในมือลงทีละดอก ทันทีที่ธูปดอกสุดท้ายปักลงที่พื้น ทันทีที่ธูปดอกสุดท้ายปักลง เกิfลมพัดขึ้นมาวูปใหญ่ เสียงฝูงผีร้องโหยหวน กรีดแหลมเสียดแทงไปในแก้วหู แล้วภาพเบื้องหน้าผมก็กลายเป็น ความว่างเปล่า ผมหันมองไปรอบตัว ไม่พบสิ่งใด จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:45:12

ความคิดเห็นที่ 19 ลมพัดมาเบาๆ ผมทรุดตัวลงนั่ง ยังคงร้องให้สะอึกสะอื้น เพื่อนๆที่อยู่ด้านหลังนั่งลงตาม ผมได้ยินเสียงคนหนึ่งถอนหายใจออกมาดังเฮือก ผม: จบแล้วใช่ไหมวะ เพื่อนผมพยักหน้าพร้อมกัน เรานั่งมองหน้ากัน หนึ่ง: หิวข้าวว่ะ เพื่อนคนที่หนึ่งพูดออกมากลาววง เพื่อนนที่สามหัวเราะออกมาดังลั่น หัวเราะลงลูกคอเอิ้กอ้าก เพื่อนคนที่สี่และคนที่หนึ่งพาลหัวเราะตาม ไม่รู้ว่าขำอะไรนักหนา แต่ผมก็พาลหัวเราะไปด้วย หัวเราไป ร้องให้ไป เราขับรถกลับบ้าน ทิ้งความทรงจำเมื่อครู่ไว้ที่เนินดิน ตกลงกันว่าจะเก็บเป็นความลับ พรุ่งนี้ต้องไปลำพูนแต่เช้า มีอะไรต้องทำอีกพอสมควร เพื่อนคนหนึ่งพูดคนที่สองขึ้นมา เราทุกคนหน้าสลดลง ผมหยุดร้องให้นานแล้ว พรุ่งนี้เรากะว่าจะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อน ที่วัดที่ลำพูน เพื่อนคนที่หนึ่งคงจะเร่งแอร์ในรถมากไป จนทุกคนรู้สึกหนาว แต่ก็ไม่ได้เบาแอร์ลง เพราะ อากาศข้างนอกก็เย็น หมอกลงจัด เรามาถึงบ้านเพื่อนคนที่หนึ่งตอนตีสอง แม่ของเพื่อนมาเปิดประตูให้ตอนที่เรามาถึง สภาพของเราทุกคนดูโทรมมาก แต่ละคนดู เหมือนไปวิ่งมาราทอนคลุกฝุ่นกันมา เราลงจากรถกำลังจะเดินเข้าบ้าน เสียงแม่ของเพื่อนคนที่หนึ่งทักขึ้น แม่: ไม่เรียกเพื่อนอีกคนลงมาด้วยล่ะลูก จะได้อาบน้ำอาบท่าแล้วเข้านอนกัน หรือว่าจะ ออกไหนกันอีก เรามองหน้ากันงง หนึ่ง: ไม่มีใครแล้วครับแม่ มีกันสี่คนเท่านี้ครับ แม่เพื่อนชี้มือไปที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้าน แม่: ก็นั่นไงเพื่อนลูกที่นั่งอยู่ในรถอีกคนนั่นไง แม่จำได้นะ เคยมาบ้านเราหลายครั้ง แม่เพื่อนพูดและชี้มือไปที่รถ พวกเรามองตามไปที่รถ สิ่งที่ผมเห็นคือ เพื่อนคนที่สองนั่งอยู่หน้ารถ ในตำแหน่งที่ผมนั่ง ส่งยิ้มและโบกมือมาให้เราทุกคน.............................. จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:45:26

ความคิดเห็นที่ 20 โอ่ยยยยยยยยยยย กลัว จากคุณ : คิดถึงแมวม้วน เขียนเมื่อ : 17 ก.ย. 52 23:58:42

ความคิดเห็นที่ 21 ขนแขน สแตนด์ อัพ จากคุณ : Phida เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:20:39

ความคิดเห็นที่ 22   มช ใช่มั้ย จะบร้าตายยยยย จากคุณ : ลูกชายคนที่7ของลูกชายคนที่7 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:33:03

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านไม่ไหว ยาวเกิ๊น จากคุณ : Good night my dearest เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:35:34

ความคิดเห็นที่ 24 สนุกมากเลยอ่ะ อ่านให้จบนะคะ ลุ้นทุกตอนเลย จากคุณ : lagunaram เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:47:11

ความคิดเห็นที่ 25 T__________T จากคุณ : RaSSbErRy DeViL เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:51:25

ความคิดเห็นที่ 26 น่ากลัวครับ แต่ยาวไปนิดนึง ถ้าสั้นกว่านี้จะดีครั แต่ โอเคครับ คราวหน้าใช้ชื่อเล่นก็ได้ครับ เลาอ่านคนที่ 123 แล้วงงครับ จากคุณ : kunwanza17 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:53:23

ความคิดเห็นที่ 27   โห!!!!!!!น่ากลัว!!!!!! จากคุณ : นาเร (นาเรเซรัน) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:56:24

ความคิดเห็นที่ 28 นึกภาพตามออกหมดเลย หลอนมากอ่ะค่ะ ดีนะ คืนนี้ไม่ได้อยู่ในมอ ไม่งั้น .... บรึ๋ยยยยส์ .... ปล. เป็นเรื่องแต่งใช่มั้ยคะ ขอร้องล่ะ ไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ยคะ T_T จากคุณ : MooOummy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 00:59:29

ความคิดเห็นที่ 29   อย่าให้เป็นเรื่องจริงเลยนะ จากคุณ : ขนมเส้นน้ำเงี้ยว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:02:01

ความคิดเห็นที่ 30 กะลังปิดไฟ  อ่านอยู่บนที่นอนพอดี  จำใจต้องลุกต้องเดินไปเปิดไฟ น่ากลัวครับ จากคุณ : เล็กเซียวหงส์แดง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:04:02

ความคิดเห็นที่ 31 ใช้ได้ๆน่าจะเอาไปทำเป็นพลอตหนัง จากคุณ : Emo-cRazyZ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:05:33

ความคิดเห็นที่ 32 เคยอ่านแล้วอ่ะ นานมากจริงๆ  ตั้งแต่ใน cmupark.com แล้วมั้ง จากคุณ : Zenithius เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:07:13

ความคิดเห็นที่ 33 จบแล้วเหรอครับ อ่านมาแล้วมึนตอนจบ  ไม่เกต  ครับ จากคุณ : BIZZARE เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:09:08

ความคิดเห็นที่ 34 โพสดึกเกิ๊น เราก็ดันอ่านเนอะ แล้วคืนนี้จะหลับไหมอ่ะ T.T จากคุณ : a00152 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 01:21:57

ความคิดเห็นที่ 35   ลุ้นตลอด น่ากลัวได้อีก Y_Y จากคุณ : Natty-The-Vampire เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 02:01:33

ความคิดเห็นที่ 36 จบแล้วใช่มั๊ย น่ากลัวมากๆ คืนนี้นอนคนเดียวด้วยสิ ตายแล้ววๆๆ T^T จากคุณ : pangpang11 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 02:09:25

ความคิดเห็นที่ 37 น่ากลัวมากๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ คิดถึงเรื่องผี ในมหาลัยของเรา เหมือนกัน อยู่ทางเหนือเหมือนกันด้วยสิ.... จากคุณ : หนูนา TR เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 03:19:36

ความคิดเห็นที่ 38 มีต่อมั้ยอ่ะ แล้วหลังจากครบ 7 วันเกิดไรขึ้นป่าว จากคุณ : wcw เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 03:35:40

ความคิดเห็นที่ 39 ยาวมากจริงๆ ดีนะ ที่ไม่หลวมตัวเริ่มอ่าน ไม่งั้น คืนนี้ไม่ได้นอน - -" จากคุณ : เด็กเกือบซิ่ว เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 04:00:58

ความคิดเห็นที่ 40 โม้ทั้งนั้นแหละ จากคุณ : ตัวประกอบ:ปิงปิง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 04:11:09

ความคิดเห็นที่ 41   แต่งได้ดี จากคุณ : อั้ม ติ่งเหลือม เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 04:32:31

ความคิดเห็นที่ 42 น่ากลัว กิ๊ดดๆๆ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 04:50:12

ความคิดเห็นที่ 43   นั่นดิ....มีต่ออีกป่าว จากคุณ : InfantryBoy เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 05:10:37

ความคิดเห็นที่ 44 ปล. ไม่ใช่เรื่องของผม นะครับย้ำอีกที เป็นเรื่องเล่าอีกเรื่องนอกจากสารพัดผีในมหาลัยนานมาแล้ว และถือเป็นอีกเรื่องที่ดังมาก เอาไว้ใช้ตอนรับน้อง อิอิ เล่าสร้างบรรยากาศ แต่เนื่องจากมันยาวมากเรื่องนี้เลย ไม่ค่อยได้รับการจดจำเท่าไหร่ ต้นฉบับค่อนข้างหายาก จริงไม่จริงผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่สถานที่มีอยู่จริงอาจจะต้องไปดูเอง อิอิ จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 05:38:45

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นหนึ่งในเรื่องเล่าของมหาลัยครับ เจ้าของกระทู้ไม่ได้แต่งเอง และนอกจากนั้นยังมีอีกเป็นกระบุงสำหรับ มช. ถ้าใครเคยอยู่หอในแล้วจะรู้ว่าที่ที่เขาเล่ามามันมีที่มาที่ไปทั้งนั้น เพราะน่าจะเคยโดนด้วยตัวเอง โดยเฉพาะหอชายหญิงที่ทรงตึกเป็นรูปยันต์แปดเหลี่ยมกับสายฟ้าฟาด จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:28:43

ความคิดเห็นที่ 46 ว่าแล้วก็หาเจออีก จัดไป 1.ป๊อก ป๊อก ครืด... เรื่องผีอันดับหนึ่งของ มหาลัยเชียงใหม่ ในแง่ของความเศร้า ระยะเวลาที่เกิดเหตุการณ์ไม่ทราบแน่ชัดแต่สถานที่เกิดคือ หอหญิง ในสมัยที่มหาลัย ยังเป็นที่รกร้างอยู่มาก ถนนยังเป็นลูกรังถนนหน้าฝนเป็นโคลน รถไปมาลำบาก ตอนกลางคืนมืด ไม่มีแสงไฟ เรื่องเกิดกับ นักศึกษาสาว คู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่ประมาณ ชั้น 2 หรือ 3ของหอ ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ นักศึกษาต่างกำลังอ่านหนังสือกันอยู่ ประมาณว่านักศึกษาหญิงคนหนึ่งไม่สบาย อ่านหนังสือในห้องตอนหัวค่ำแล้วรูมเมทชวนไปทานข้าว แต่เพราะเป็นไข้ อยู่จึงไปไม่ไหว อยากพักผ่อน พอเมทคนนั้นเห็นเพื่อนไม่สบาย ด้วยความเป็นห่วง จึงบอกว่าเดี๋ยวไปทานข้าวเองก็ได้ แล้วจะห่อข้าวมาฝากเพื่อนคนที่ไม่สบายก็บอกว่า ยังไงฝาก ซื้อลาดหน้า (หรือผัดไทซักอย่างที่เป็นเส้นๆ) มาให้ทีละกันกินแล้วจะได้กินยาเมทคนนั้นก็บอกว่าได้เดี๋ยวจะรีบไปรีบกลับ หลังจากที่เพื่อนออกไปจากห้องคนที่ไม่สบายก็นั่งอ่านหนังสือต่ออ่านได้ซักพักก็ไม่ไหว เพราะไข้ขึ้น จึงนอนตอนนอนอยู่นั้นสลึมสลืออยู่ แต่มีความรู้สึกว่านานมากแล้ว เพื่อน ทำไมยังไม่กลับมาซะทีตกดึก ฝนเริ่มตก นักศึกษาคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือต่อในใจเป็นห่วงเพื่อนเพราะออกไปนานมากยังไม่กลับ ซักพักนักศึกษาคนนั้นได้ยินเสียงเบาๆ ดังจากชั้นล่าง จากทางบันได ”ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก .” เสียงนั้นดังเป็นระยะๆ ใกล้เข้ามา จากทางบันได ดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงเหมือนคนกำลังแบกของหนักบางอย่างขึ้นมา และเสียงนั้นก็ดังมาจนถึงชั้นที่ห้องนักศึกษาหญิงคนนั้นอยู่ แล้วเสียงก็เปลี่ยนไป “ครื ..ด ..ครื ..ด .ค..รื ด” เสียงเหมือนคนกำลังลากอะไรซักอย่างใกล้ เข้ามาเรื่อย จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง นักศึกษาหญิงเริ่มเอะใจ และมองไปทางประตู ในใจนึกว่าเพื่อนกลับมาแล้ว แต่ยังเงียบ ได้อึดใจนึงก็มีเสียงเคาะห้อง “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” แล้วเงียบไป นักศึกษาสะดุ้งสุดตัว คิดว่าไม่ใช่เพื่อนแน่แล้ว ถ้างั้นทำไมไม่เปิดเข้ามาเลย จึงเดินไปเปิดประตู ตรงลูกบิดประตูมีถุงใส่ห่อลาดหน้าแขวนอยู่ พอ เห็นห่อลาดหน้า ก็งง แล้วเพื่อนอยู่ไหน ทำไมไม่กลับมา หรือติดฝนเลยฝากคนอื่นเอามาให้ แต่ทำไมต้องเอามาแขวนไม่รอเจอกันก่อน จะได้รู้ว่าเป็นใคร แล้วทำไมเดินเร็วจัง มีแต่ รอยเปียกน้ำเป็นทางจากบันได .คิดต่างๆนา แต่แล้วก็แกะห่อลาดหน้าออกทานเสร็จก็ทานยาตาม ได้ซักพักก็ม่อยหลับไป รุ่งเช้า .มีคนมาเคาะห้องบอกว่าเพื่อนตายแล้ว นักศึกษาหญิงคนนั้นถูกฆ่าข่มขืนตรงพงหญ้าข้างทางคาดว่าเหตุเกิดประมาณหัวค่ำ ลักษณะศพสภาพแขนและ ขาทั้งสองข้างหักอาจเกิดจากการที่คนร้ายเอาท่อนไม้ทุบตีเพื่อไม่ให้หนี นักศึกษาหญิงที่ตายกำลังเดินทางกลับจากตลาด(ไม่แน่ใจว่าเป็นฝายหินหรือตลาดต้นพะยอม) หลังจากทานข้าวเสร็จทุกทีจะไปกับเพื่อน> แต่เพื่อนไม่สบายจึงไปคนเดียว โดย เพื่อนฝากซื้อข้าวห่อคนร้ายอาจเห็นว่าเป็นคนเดียวจึงลงมือ แล้วลาดหน้าเมื่อคืนล่ะ?ไม่มีใครรู้คำตอบแน่ชัด แต่จากที่ฟังกันมาคือหลังจากที่ตายไปแล้ว ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเพราะว่าไม่สบาย และยังหิว นำห่อลาดหน้าที่ซื้อ มาฝากไปส่งให้แต่จะไปส่งยังไง แขนหัก ขาหัก หมดแล้วลักษณะที่เขาเล่ามาคือพื่อนคนนั้นใช้ปากคาบถุงแล้วใช้คางเกยพาตัวเองมาจนถึงหอพักแล้วใช้คางเกยบันไดลากตัวเอง ขึ้นมา เป็นเสียง“ป๊อก ป๊อก” เสียง “ครืด”ที่ได้ยินคือเสียงลากตัวเองจากบันได มาจนถึงหน้าห้องปรากฎเป็นรอยเปียกน้ำยาวติดต่อกันหลังจากส่งห่อลาดหน้าให้ได้แล้วก็หมด ห่วง .ตอนแรกทุกคนไม่เชื่อที่นักศึกษาคนนั้นเล่าแต่หลังจากที่นักศึกษาที่พักอยู่ข้างๆห้องยืนยันว่าในคืนนั้นได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังยกของหนักและลากของหนักจากข้างล่าง ขึ้นมาแล้วทุกคนต่างเชื่อสนิทใจ มิตรภาพอยู่เหนือความตาย 2.วงเวียนหอนาฬิกา อันเนื่องจากเคยเป็นป่าช้าและลานประหารเก่ามาก่อนทำให้เรื่องเล่าเรื่องผี ทั้งเก่าและใหม่มีมากมาย เรื่องนี้อยู่ที่หอนาฬิกาใหญ่ ตรงสี่แยกจากประตูหลังมอตรงนั้นจะเป็นวง เวียนสี่แยกฝั่งตะวันตกเฉียงใต้เป็นคณะวิศวะฝั่งตะวันออกเฉียงใต้เป็นคณะศึกษาและโรงเรียนสาธิตฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ เป็น หอชาย และฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือเป็นหอหญิง เรื่องนี้มีอยู่ว่า เล่ากันว่า ตรงหอนาฬิกา กลางวงเวียน มีเปรต หากไปลองของอาจโดนดีได้ วิธีการลองดีคือ ตอนเที่ยงคืนให้ไปวนรถทวนเข็มที่หอนาฬิกา สามรอบ (วงเวียนจะ เวียนรถตามเข็ม) เล่ากันว่า ผู้ที่ลองทำอย่างนั้น ไม่เคยมีใครวนรถทวนเข็มได้ครบสามรอบซักคน ผู้มีประสบการณ์เล่าว่าในขณะที่วนรถอยู่นั้น จะรู้สึกได้ถึงลมที่เย็นผิดปกติ แต่วนไปสองรอบก็ไม่เกิดอะไรขึ้น มาเกิดตอนที่จะครบรอบที่สามจู่ๆก็มีเสาสองต้นตั้งขวางถนนอยู่ ทำให้ต้องหักรถหลบ รถล้มบ้าง แฉลบบ้างไปตามๆกันใครอยากรู้ก็ลองดู อีกกรณีหนึ่งมีข่าวอยู่บ่อยๆว่านักศึกษาที่พักอยู่ในหอพักชายและหญิงฝั่งที่ติดกับหอนาฬิกา มักได้ยินเสียงแหลมๆเล็ก ดังมาจากทางหอนาฬิกา สอบถามแล้วคืนนั้น เด็กสาธิต ไม่มีการทำกิจกรรมและคณะวิศวะไม่มีกิจกรรม หรือการก่อสร้างใดๆ และที่สำคัญ บางห้องได้ยินบางห้องไม่ได้ยินทั้งที่อยู่ติดกัน? เป็นเพียงเรื่องเล่า จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:31:47

ความคิดเห็นที่ 47 3.วงเวียนธรณี ต้องขอโทษคนที่ผ่านทางนี้เป็นประจำ(ผมด้วย)จุดนี้มีเรื่องเยอะจริงๆ เรื่องนี้นานมาแล้วมีนักศึกษาสองคนกินเหล้าเมากันมาพอมาถึงข้างตึกธรณีคนขี่มองไปทาง ข้างตึกอังกฤษเห็นคนหัวขาดยืนอยู่ ด้วยความตกใจจึงหยุดรถขยี้ตาดูอีกทีแล้วสะกิดถามเพื่อนๆบอกไม่เห็นอะไร พอมองอีกทีก็ไม่มีแล้วหันกลับมาข้างหน้ามีลวดเส็นเล็กๆขึงอยู่ระดับคอห่างออกไปเมตรเดียว ถ้าไม่หยุดรถคง! 4.ห้องสีชมพู เรื่องนี้เกิดที่หอหญิงหอหนึ่งใบ้ว่ามี AMPM ด้วย (มันก็มีอยู่หอเดียวแหล่ะ!) เป็นเรื่องของนักศึกษาหญิงที่เข้ามาพักในหอในแล้วไปมีอะไรกับผู้ชาย แล้วเกิดพลาดตั้งครรภ์ขึ้นมา รู้ตัวเอาตอนท้องได้ 4 เดือนแล้วแต่มันยังไม่ป่องออกมา จึงปิดเงียบไม่ให้ใครรู้แม้แต่เมท ทำยังไงถึงจะเอาออกได้ พลาดไปแล้วแต่ไม่อยากเสียอนาคต ไม่มีเงินทำแท้ง แฟนไม่รับผิดชอบ ตัดสินใจเอาออกเองในห้องพักโดยเลือกตอนช่วงที่เพื่อนไม่อยู่ ทำเองคนเดียว โดยไม่ทราบวิธีการ ปรากฎว่าผลร้ายกว่าที่คิดนักศึกษาคนนั้นตกเลือดตายในห้องเพื่อนมาพบศพตอนเย็น เห็นรอยเลือดกระจัดกระจาย ติดฝาผนังบ้างก็มี หลังจากจัดการเรื่องศพเรียบร้อยแล้ว (รวมถึงทำความสะอาดห้อง) โดยที่เมทของคนตายก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเห็นรอยเลือดสีจางๆติดอยู่ที่ผนังสีขาวก็เลยให้คนเอาสีขาวมาทาทับ วันรุ่งขึ้นเปิดเข้าไปทำความสะอาดรอย เลือดยังมีอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่าจะทำยังไงทั้งขัด ทั้งถู หรือทาสีใหม่ รอยเลือดนี้ก็ยังไม่หายไป จนสุดท้ายทางหอพักจึงต้องนำสีชมพู ไปทาทั้งห้องเพื่อไม่ให้เห็นรอยเลือด กลายเป็นห้องสีชมพูตั้งแต่นั้นมา ปัจจุบันเป็นห้องเก็บของที่ปิดตาย เคยมีแม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องนี้ แล้วออกจากห้องไม่ได้ เพราะลูกบิดถูกล๊อค (ทั้งที่ตัวล๊อคอยู่ในห้อง) ลองไปเยี่ยมชมดูได้ครับ หนึ่งความพลาดพลั้งที่ไม่มีอะไรแก้ไขได้ 5.ทุกโค้ง สมัยนั้นเวลากลางคืนดอยสุเทพยังไม่ปิดความนิยม(ที่ไม่ค่อยดีเท่าไร)อย่างหนึ่งก็คือเวลาเมาๆนักศึกษาทั้งหลายมักจะขับรถขึ้นดอยกันขึ้นไปดูเชียงใหม่ทั้งเมือง ตอนกลางคืน มันสวยดี (แต่ดันขับรถตอนเมาไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง) วันหนึ่ง นักศึกษาจากคณะวิศวะสองคนเพิ่งเลิกจากกังสดาล(แต่ก่อนร้านนี้ฮิตครับ)ครึ้มๆขึ้นมาก็เลยขับรถเลยจากทางเข้า กะขึ้นดอยไปชมเมืองเล่น คนขับก็ขับไปข้างหลังคน ซ้อนก็นั่งไป เมาๆขึ้นมาคนซ้อนก็เลยหลับ(สมัยก่อนแปดสิบเปอร์เซ็นต์นักศึกษาขับแมงกะไซค์ไม่ใช่รถยนต์อย่างทุกวันนี้) ซักพักหนึ่งคนซ้อนก็ตื่น กำลังเข้าโค้งพอดี เห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนโบกรถอยู่ข้างทาง แต่คนขับก็ขับเลยผ่านไป ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจัด ก็เลยถามคนขับว่า “ทำไมmungไม่ จอดรถลงไปถามหน่อยล่ะ เผื่อเขามีปัญหาอะไร?” คนขับ “kuไม่จอดด้วยหรอก คนนี้เขารอโบกทุกโค้งเลย เจอมาหลายโค้งแล้ว เดี๋ยวโค้งหน้าmungกะku ก็เจอเขาอีกแหละ...” 6.คณะสังคมศาสตร์ ที่ห้องน้ำคณะสังคมศาสตร์ ที่เก่าๆหน่อยลองไปหาดูเอาเองลักษณะห้องน้ำคือประตูอยู่ตรงกลาง เข้าไปแล้วโถฉี่จะอยู่ทางซ้ายมือ ส่วนอ่างล้างหน้ากับกระจกส่องหน้า จะอยู่ทาง ขวา รุ่นพี่ที่อยู่คณะสังคมเคยเล่าว่าเคยมีคนเล่าให้ฟังว่า(ฟังเขามาอีกต่อหนึ่ง)ตอนกลางคืนช่วงใกล้สอบไปอ่านหนังสือที่คณะสังคม แล้วปวดฉี่เลยไปฉี่ที่ห้องน้ำนี้ ลุกเข้าห้องน้ำคน เดียว คนอื่นๆก็นั่งอ่านหน้งสืออยู่ คนไปฉี่ก็เข้าไปฉี่ธรรมดา ห้องน้ำมีโถฉี่สองอัน อันแรกติดประตูอันที่สองอยู่ด้านขวา ข้างในไปอีก เขาบอกว่าตอนจะฉี่ ก็จะฉี่ที่โถแรกเพราะใกล้กว่า แต่ไม่รู้นึกยังไงเลยเดินเลยไปฉี่ที่โถข้างในตอนฉี่ก็ ยังไม่มีอะไรแต่ตอนฉี่เสร็จแล้วมองออกไปที่กระจกภาพในกระจกสะท้อนเห็นกำลังมีคนยืนฉี่อยู่ที่โถฉี่อันแรก!(หันหลังให้)นึกว่าตาฝาดเพราะหันไปดูก็ไม่มีอะไร แต่พอไปดูในกระจก ก็เห็นเหมือนเดิม? คืนนั้นเลยไม่ได้อ่านหนังสือกันพอดี พวกขี้เหล้าทั้งหลายที่ชอบไปกินแถวนั้นก็ระวังหน่อยละกัน จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:32:32

ความคิดเห็นที่ 48 7.พยาบาลชุดแดง เห็นเขาเล่าว่ามีนักศึกษาคนนึงของคณะแพทย์อยู่ทำงานในตึกของฝั่งสวนดอก(ไม่แน่ใจว่าเป็น โรงพยาบาลหรือตึกแพทย์คนเล่าไม่ยืนยันแต่2ตึกนี้ก็ใกล้กันนี่กลับเข้าเรื่องต่อ) เขาคนนี้ก็ทำงานอยู่จนดึกก็เลยว่าจะลงลิฟต์มาระหว่างที่รอ เขาก็ได้ยินเสียงเดินมาข้างๆเขาก็หันไปมองเห็นพยาบาลคนนึงเดินมา เขาก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะพยาบาลกับแพทย์ ก็ต้องเจอกันบ่อยๆอยู่แล้ว ระหว่างรอลิฟต์นักศึกษาคนนี้ก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ ก็เลยหันไปมองพยาบาลคนนี้ ก็ไม่เห็นมีอะไร ซ้ำพยาบาลคนนี้ยังยิ้มให้ด้วย สักพักต่อมาเมื่อเข้าไปในลิฟต์พยาบาลคนนี้ก็ ถามว่ามาทำอะไรดึกๆอย่างนี้ เขาเลยตอบว่ามาศึกษาเรื่องการผ่าตัดภายในเพราะว่าจะสอบ พยาบาลคนนี้เลยบอกว่างั้นให้ฉันช่วยนะนักศึกษาคนนี้ก็เลยงง และเริ่มสังเกตว่าคอของผู้หญิงเริ่มมีเลือด ไหลออกมาจากคอเรื่อยๆ เขาตกใจมากพยายามที่จะหนีออกมาจากลิฟต์แต่ลิฟต์เหมือนค้างหรืออะไรไม่ทราบ เลือดไหลนองทั่วชุดของนางพยาบาลคนนี้ แล้วเธอก็เริ่มสอนนักศึกษาแพทย์คนนี้ตั้งแต่ลำไส้ ปอด สมอง หัวใจ พร้อมทั้งควักส่วนต่างๆเหล่านี้ออกมา รุ่งขึ้นก็มีคนพบชายคนนี้นอนคาอยู่ทางประตูลิฟต์ที่เปิดปิดอยู่แล้วเขาก็เอาแต่ พร่ำเพ้ออย่างคนบ้าว่า” พยาบาล ชุดแดง พยาบาลชุดแดง” 8.อาคารเรียนรวมแพทย์ อาคารเรียนรวมแพทย์ มีคนไปอ่านหนังสือกันสองคน พอดึกๆก็ไปซื้อไก่ทอดมากินเสร็จแล้วก็หาที่ล้างมือเจอก้อกน้ำข้างตึกก็ไปล้างมือที่นั่นตอนที่ล้างอยู่เพื่อนอีกคนก็ทำหน้า ตกใจมากแต่ยังไม่พูดอะไร คนที่ทำหน้าตกใจรีบจูงมือเพื่อนกลับมาใต้ตึกแล้วถามว่ารู้มั้ยเมื่อกี้เห็นอะไรอีกคนบอกไม่รู้ คนนั้นจึงบอกว่าเห็นผมของอีกคนซึ่งผมยาวชี้ขึ้นมากระจุกหนึ่งเหมือนมีคนจับขึ้น มา รู้ทีหลังว่าตรงนั้นเป็นที่ล้างศพ! 9.แลปฟิสิกส์ อันนี้ฟังเค้าเล่ามาอีกทีเป็นเรื่องนานมาแล้วเราเองก็มาไม่ทัน เรื่องมีว่าเมื่อก่อนตอนที่ตึกเก้าชั้นวิดยายังไม่ได้สร้างแลปฟิสิกส์ของเด็กปี1 ก็ยังทำที่แลปเก่า(น่าจะ เป็นตึกฟิสิกส์)แลปคราวนั้นเป็นแลปเรื่องแสง คนที่เคยเรียนคงรู้ว่าห้องจะมืดเพราะปิดไฟและเป็นแลปมืดจริงๆ เพราะทำช่วงค่ำ นักศึกษาหญิงคนนึงก็เข้าห้องแลปแต่พาร์ทเนอร์แลปยังไม่มา คนอื่นๆก็มากันแล้ว ตรียม อุปกรณ์เสร็จเพื่อนก็มาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่พูดไม่จาถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ตอบเหลือบเห็นที่คอมีรอยแผลเป็นทางยาว เธฮจับไหล่เพื่อนถามว่าไปโดนอะไรมาเพื่อนเงยหน้าขึ้นมาแล้วหัวหลุดกลิ้งไปกับพื้น ผู้หญิงร้อง กรี้ดแล้ววิ่งออกมาสลบตรงระเบียง ฟื้นมามียามกับรุ่นพี่สองสามคน ถามว่าไม่รู้เหรอว่าวันนี้แลปงด เพราะเมื่อเช้ามีนักศึกษาในเซครถคว่ำตาย เพื่อนเลยไปงานศพช่วงค่ำกันหมด สอบถามชื่อได้ความว่าคืดพาร์ท เนอร์แลปของเธอนั่นเอง! ส่วนคนที่เจอในห้องแลปทุกคนล้วนแต่ไร้ชีวิต 10.อาคารเรียนรวมมนุษย์ เคยได้ยินเรื่องคุณป้าโรงละครมนุษย์มั้ยคะ มีผู้หญิงคนนึงใส่ชุดสีขาวผูกคอตายในโรงละคร แต่ตอนนี้ทุบไปแล้วค่ะ สร้างตึกใหม่อยู่ เมื่อสมัยก่อนเค้ามักปรากฏตัวบนดาดฟ้าตึกต่างๆของคณะมนุษย์หรือบางทีก็ออกมาทักทาย เวลานักศึกษากำลังซ้อมละคร ตอนนี้ถึงทุบแล้วก็ยังไม่เลิกรา มีการเปลี่ยนคนงานไป2ชุดแล้ว ตอนนี้คงมีการขอขมาแล้ว คุณป้าก็หายไป แต่คิดว่าคงอยู่แถวๆนั้นแหล่ะค่ะ มีเพื่อนเคยเจอแบบจะๆแล้วถ้าสนจะเล่าต่อภาค2ค่ะ ขอย้ำว่าเรื่องจริง!!!! 11.หอสมุด แถวสำนักหอสมุด เมื่อก่อนเป็นป่ามีต้นไม้สูงใหญ่ เด็กมอสมัยนั้นจะไปไหนทีมักจะต้องเดินไป ไม่มีรถเครื่องขี่กันมากมายเหมือนเดี๋ยวนี้หรอก เวลาไปดูหนังรอบดึกกลับมาเดินจากหน้ามอมาหอ ผ่านแถวนั้น เล่าต่อๆกันมาว่าได้ยินเสียงอะไรอย่าแหงนมองยอดไม้นะ อะไรไม่รู้กระโดดโลดเต้นห้อยโหนกันอยู่บนนั้น ให้รีบเดินผ่านไปให้เร็วที่สุด ไม่งั้นเดี๋ยวเขาลงมาชวนเล่นด้วยจะจับไข้หัวโกร๋น เดี๋ยวนี้จะยังมีหรือปล่าวไม้รู้เพราะเด็กมอไม่เดินกันแล้ว 12.ห้องน้ำหอ 7 รุ่นน้องอยู่หอ 7 หญิงเหมือนกันเล่าว่า ไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำรวมตอนกลางคืน ชั้น 3 เข้าไปอาบน้ำที่ช่องที่เขากั้นให้อาบน้ำช่องในสุดซักพักได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาอาบน้ำในห้องข้างๆ ได้ยินเสียงฝักบัว แถมยังมีน้ำกระเซ็นเข้ามาที่ห้องตัวเองอาบอยู่อีกต่างหาก แต่รุ่นน้องอาบน้ำช้า ห้องข้างเลยกลับออกไปก่อน พอรุ่นน้องอาบน้ำเสร็จ เปิดห้องออกมาก่อนออกก็ต้องเดินผ่านห้องข้างๆ อยู่แล้ว เพราะตัวเองอาบห้องในสุด ปรากฏว่าห้องข้างๆไม่มีร่องรอยการอาบน้ำเลยตรงฝาผนังและพื้นแห้งสนิท! ส่วนที่ห้องอาบน้ำชั้น 2 รุ่นพี่แก่กว่าประมาณ 3ปีเคยเล่าให้ฟังว่า ขณะกำลังจะเข้าไปอาบน้ำ ทั้งห้องมีอยู่คนเดียว กำลังจะสระผม รู้สึกว่ามีน้ำกระเด็นมาจากห้องข้างๆ แต่ไม่มีเสียงน้ำ ด้วยความสงสัย จึงหยุดแล้วไปดูห้องข้างๆ ก็ไม่เห็นมีน้ำรั่วหรือซึมทั้งฝา และเพดาน เรียบร้อยทุกอย่าง พอเข้าห้องมาจะอาบก็เจอน้ำกระเซ็นอีกคราวนี้ไม่อยู่แล้ว เก็บของออกจากห้องน้ำไปเลยฟังหูไว้หู 13.คณะวิศวกรรมศาสตร์ ที่ทางเดินคณะวิดวะ มีคนสี่คนเข้าไปเล่นผีถ้วยแก้วตรงทางเดินยาวตรงข้ามหอ5ชายวันนั้นฝนตกด้วย มีผีผู้ชายเข้ามาพอถามว่าชื่ออะไรไม่ตอบถามว่ามาคนเดียวใช่รึไม่ใช่ก็ตอบว่าไม่ใช่จึงถามต่อว่ามากันเท่าไหร ่เค้าก็ตอบว่าเก้า(ไปเลข9) คนเล่นรู้สึกกลัวขึ้นมาจึงเชิญออกแล้วรีบกลับมาที่หอมีเพื่อนถามว่าไปไหนกันมา ก็บอกว่าไปเล่นผีถ้วยแก้วในคณะวิดวะเพื่อนก็ว่า อ๋อที่ยืนมุงเยอะๆตรงทางเดินน่ะนะ! จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:33:40

ความคิดเห็นที่ 49 14.ขบวนแห่ศพ มาต่อที่ศาลาธรรมครับ เรื่องที่ศาลาธรรมนี่เป็นขบวนแห่พื้นเมืองเหนือ เห็นเขาว่าเป็นขบวนแห่ศพครับ ที่มีคนเห็นคือเริ่มจาก ยูนิเซอร์ฟ ผ่านตึกแมท ผ่านหน้าธนาคารแล้วตรงไปที่ศาลาธรรมครับ อันนี้มีคนเห็นหลายคนเหมือนกัน แต่ในปัจจุบันไม่ได้ยินแล้วครับว่ามีใครเห็นหรือเปล่า ผมเองก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน ทั้งๆ ที่สมัยปี 1 ปี 2 จะขี่รถผ่านบ่อยตอนประมาณตี 3 ตี 4 เพราะไปเล่นเน็ตหน้ามอ ซึ่งขบวนนี้ผมไม่แน่ใจว่าใช่ขบวนเดียวกันกับที่วงเวียนธรณีฯหรือเปล่า เพราะก็มีทางว่าจะใช่ ผมก็ไม่รู้ว่าขบวนแห่นี่เริ่มจากตรงไหนกันแน่ แต่พอจะสรุปได้ว่าผ่านหน้าหอสมุด ผ่านวงเวียนธรณีฯ แล้วตรงมาตามถนนข้างตึกธรณี ผ่านเมเจอร์คอมฯ วิทยา แล้วเลี้ยวขวามาผ่านยูนิเซอร์ฟแบบเฉียดๆ ผ่านหน้าธนาคารไทยพาณิชย์ ไปรษณีย์ ธนาคารออมสิน แล้วเดินเข้าไปที่ถนนเล็กข้างศาลาธรรม หุหุหุ อันนี้ก็ไม่ยืนยัน เพราะไม่มีคนเห็นนานแล้วครับ 15.ตึกไบโอ คือเพื่อนผมมันเป็นคนทำงานในสโมฯของคณะวิทยาฯ น่ะครับ ทีนี้ตอนต้นเทอม สโมฯ เขาจะมีการจัดคล้ายๆ มีตติ้งหรือค่ายนี่แหละ แล้วตอนกลางคืนก็มีการทดสอบความกล้า โดยการปล่อยให้เดินไปตามตึกเรียนต่างๆ ตอนกลางคืน ไม่มีไฟฉายให้ ปล่อยไปทีละคน ไม่มีการแกล้ง แต่ว่าให้คนสอบความมั่นคงของจิตใจเฉยๆ น่ะครับ เพื่อนผมเล่าว่าก็เดินผ่านตึกอื่นๆ ไปก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนตึกไบโอฯ นี่แหละครับ พอเริ่มเดินขึ้นบันได ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามหลัง ตอนแรกก็คิดว่าถ้าไม่หูฝาดก็คงเป็นเสียงก้องของมันเอง แต่มันก็บอกผมว่าตอนนั้นมันก็ไม่เชื่อเท่าไหร่หรอกว่าเป็นเสียงเดินของตัวเอง เพราะว่ามันใส่รองเท้าฟองน้ำ ซึ่งเสียงมันจะไม่ดังจนก้องเหมือนเสียงคนใส่รองเท้าหนังอย่างที่มันได้ยิน แต่มันก็เดินต่อไป บนทางเดินชั้นสอง มันบอกว่าจู่ๆ ก็มีใครที่ไหนก็ไม่รู้ มันมองไม่เห็นหน้าเพราะปิดไฟมืดมาก เดินสวนกับมัน มันก็หันไปมอง แต่ก็ไม่เห็นแล้ว ตอนนั้นมันปลอบใจตัวเองว่าอาจจะเป็นใครสักคน (ที่ไม่ใช่ผี?) แต่ว่าพอเสร็จกิจกรรมและคุยกับพวกรุ่นพี่ รุ่นพี่บอกว่าไม่มีคนขึ้นไปอยู่บนตึกเลย แล้วก็ไม่เห็นคนอื่นนอกจากพวกน้องๆ เดินลงหรือขึ้นไปบนตึกเลย แล้วคนที่มันเห็นคือใคร? 16.ภาควิชาคอมพิวเตอร์ ตึกเมเจอร์คอมฯ ช่วงที่เป็นช่วงเตรียมสอบจะมีคนไปอ่านหนังสือโต้รุ่งตามใต้หอต่างๆ บ้าง ใต้คณะ ใต้ตึกบ้าง แต่ที่ตึกเมเจอร์คอมฯ จะแทบไม่มีเลย เขาว่าเป็นเพราะเหตุดังนี้ เรื่องที่ 1 เมื่อ 3-4 ปีก่อนมี นศ. จัดงานสังสรรค์ แล้วแต่งตัวไม่เหมาะสม มา กระทำการไม่บังควรที่เนินหลังภาคคอมฯ ได้มาเจออะไรดี ๆ ที่หลังภาค แถว ๆ นั้นแหละ...ถ้าเดินไปหลังภาคก็จะเห็นมีศาลเจ้าอยู่ไปดูเอง.. เรื่องที่ 2 เกิดเหตุในเวลาราวๆเดียวกับเรื่องที่ แล้ว ....แต่คราวนี้เกิดในห้องเมเจอร์....เรื่องผีห้องเมเจอร์....ลองถามผู้มีประสบการณ์ดีกว่านะ... เรื่องที่ 3 เป็นเรื่องที่เป็นที่ฉงนสนเท่ห์กันมาตั้งแต่เปิดตึกคอมฯ ถ้าเดินเข้าทางหน้าภาคด้านขวามือ จะเห็นเสาต้นนึง.....เสาทุกต้น กำแพงทุกที่ในภาคทาสีขาวทั้งหมด แต่ทำไม...เสาต้นนี้ต้องทาสีแดงก็ไม่รู้...พวกที่มาอ่านหนังสือดึกๆ แล้วทำอะไรไม่เหมาะสม ระวังตัวให้ดีเน้อ เห็นพี่เค้าต้องมาเก็บก้านธูป ดอกไม้ที่มาคนมาไว้ที่หน้าเสาทิ้งบ่อย ๆ ....บรื๋อ...อ...อ เรื่องที่ 4 กระจกหน้าห้องธุรการ ตอนเดินไปกินน้ำหรือว่าเปิด-ปิดไฟ ไม่จำเป็น ไม่ต้องมองไปที่กระจกนะ บอกแค่เนี๊ยะ.. เรื่องที่ 5 ตอนดึกๆมีคนเห็น เด็ก นั่งเล่นอยู่บนดาดฟ้า(ตรงเหนือม้าหินอ่อนนั่นแหละ) น.ศ. กับอาจารย์หลายๆคนก็เห็นมาแล้วนะ.. เรื่องที่ 6 4ทุ่ม 13 นาที 13 วินาที ไฟที่ภาคจะดับเอง.. 17.รวมหอพัก ส่วนหอ 3 หญิง กับ หอ 2 หญิงนี่ดังกระฉ่อน พอๆ กับหอ 2 ชายครับ เรื่องมันมีเยอะ เล่าทีละเรื่องแล้วกัน หอ 2 หญิง เป็นหออาถรรพ์ที่สุดในมอครับ ผมคิดว่างั้นนะ สำหรับตัวหอเองสร้างเป็นรูปสายฟ้าครับ ถ้ามองจากภาพถ่ายทางอากาศนะ นับว่าเป็นหอที่สร้างได้แปลกที่สุดในบรรดาหอในทุกๆ หอ (ส่วนใหญ่จะเป็นรูปตัว H) สำหรับพื้นที่ที่เป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่นั้น แต่เดิมเป็นป่าครับ เพราะสมัยก่อนตัวเมืองอยู่ในเขตคูเมืองเท่านั้น ส่วนมอก็อยู่เชิงดอย นับว่าอยู่กลางป่าดีๆ นี่เอง พื้นที่บริเวณนี้ได้รับบริจาคมาครับ เพราะว่าพื้นที่ทั้งหมดเป็นป่าช้า สำหรับหอ 2 หญิง อาจจะเพราะฮวงจุ้ยไม่ค่อยดีกระมัง ทำให้ผีดุเหลือเกินครับ แค่ป่าสักหลังหอก็น่ากลัวพอแล้ว หลังหอ 2 หญิง จะเป็นป่าสัก แล้วก็มีสวนหย่อมรกร้างที่ไม่มีคนกล้าเหยียบเข้าไป เห็นเขาว่าตรงนี้เป็นสุสานจริงๆ ยังมีกระดูกคนตายฝังเต็มไปหมด หอ 2 หญิงได้ฉายาว่า "หอซิกแซก" หรือ "หอสายฟ้า" อย่างที่บอกไปแล้ว อาถรรพ์ก็เยอะครับ รุ่นน้องผมก็เคยเจอ คือ ในมอนี่มีเปรตประจำอยู่ครับ แล้วก็จะอยู่ประจำที่หอ 2 หญิงนี่แหละ ในช่วงออกพรรษา ซึ่งจะใกล้ๆ กับช่วงปิดเทอม 1 (ใกล้จะถึงแล้วเนี่ย) เด็กหอ 2 จะไม่มีใครกล้าอยู่เลยครับ เพราะถือเป็นช่วงปล่อยผี ช่วงนี้เด็กในหอจะเจอผีถี่ที่สุดในรอบปีครับ (เพื่อนผมก็เจอมาแล้ว ไหนจะน้องรหัสผมอีก) ส่วนหอ 3 หญิง ตั้งอยู่ติดกันครับ คั่นด้วยถนน ข้างๆ หอ 3 เป็น อมช. (คงรู้จักกันดี) หอ 3 หญิงนั้น ลักษณะหอเป็นรูป 8 เหลี่ยม เหมือนยันต์โป๊ยข่วย ของจีน ที่จะติดไว้หน้าบ้านป้องกันภูตผีนั่นแหละครับ ผมว่าน่าจะเป็นการสร้างแก้เคล็ดจริงๆ นั่นแหละครับ ในหอ 3 เห็นเขาบอกว่ามีเหมือนกัน แต่ผมไม่ค่อยจะเคยได้ยินเท่าไหร่ ฟังๆ แต่รุ่นน้องบอกว่า แต่ที่ดังที่สุดในช่วงที่ผมเข้ามาเรียนปีแรกๆ ก็คือ ปีนั้น ในช่วงปล่อยผี เด็กที่อยู่หอ 3 มองไปที่หอ 2 ในตอนกลางคืน ก็เห็นว่ามีเปรตยืนกางขาคร่อมหออยู่น่ะครับ กลับมาที่หอ 2 เรื่องผีประจำหอ ก็มีอยู่หลายๆ ห้องครับ ผมเองไม่ทราบเหมือนกันว่าห้องไหนบ้าง แต่ไม่ได้มีห้องเดียว ก็อยู่ตามห้องที่นศ.อยู่นั่นแหละครับ ที่เคยได้ยินมาก็เช่น คนที่นอนอยู่บนเตียงชั้นบน ตอนกลางคืนตื่นขึ้นมา เห็นผู้หญิงมานั่งอยู่ปลายเตียงเดี่ยว  คนที่นอนชั้นบนชะโงกหน้าลงมา (ตอนกลางคืน) ที่เตียงชั้นล่าง เห็นมีใครที่ไหนไม่รู้มานอนกับเพื่อนตัวเอง  เมททั้ง 3 คนในห้องโดนผีอำพร้อมๆ กัน ติดๆ กันทุกคืน จนเป็นกิจวัตร ฯลฯ จำไม่ค่อยได้แล้วครับว่ามีอะไรอีก ส่วนใหญ่ที่เคยได้ยินจะเป็นพวกนี้แหละ เขาว่าเด็กหอ 2 เจอผีกันจนแทบจะเป็นเรื่องธรรมดาล่ะครับ แต่เห็นว่าเมื่อตอนเทอม 2 ปีที่แล้ว มีเด็กคนหนึ่งโดนผีหลอกทุกวัน (ในห้อง) จนทนไม่ได้ต้องย้ายออกไปเลยครับ (อันนี้น้องรหัสผมยืนยันมาว่าเรื่องจริง) สำหรับหอ 2 ชาย ก็คงเป็นเรื่องผีในห้องเหมือนกัน หอ 2 ชายอยู่ไม่ไกลจากหอ 3 หญิงเท่าไหร่ เป็นหอที่มีร้านสหกรณ์ตั้งอยู่ อยู่ติดกับหอ 7 ชาย ซึ่งใกล้กับฝายหินครับ หอนี้เก่ามากๆ น่าจะเป็นหอที่มีการสร้างขึ้นมาเป็นหอแรกๆ ครับ อันนี้รุ่นพี่ผมอยู่หอนี้ ผมก็ขึ้นไปประจำ หอนี้เก่ามาก น่ากลัวมากครับ รุ่นพี่เคยชี้ให้ดูห้องหนึ่ง ซึ่งเขาบอกกันว่าเคยมีคนตาย ห้องที่เคยมีคนตายนี่เขาจะทำพิธีสะกดวิญญาณโดยเอายันต์ไปแปะไว้ใต้เตียง เป็นธรรมเนียมที่นี่ว่า ใครเข้าห้องไหน ต้องพลิกเตียงขึ้นมาดูครับ ว่ามีรึเปล่า ถ้ามีเป็นอันว่าใช่แน่ เตรียมตัวเจอผีได้เลย ได้ยินมาอีกที่ก็หอ 3 ชายครับ เพื่อนเล่าว่า กระจกตรงบันไดทางขึ้นน่ะครับ มีนศ.คนหนึ่งมายืนส่องอยู่ในตอนกลางคืน เขาเห็นว่าเงาตัวเองในกระจก ไม่มีขา พอเล่าให้รุ่นพี่ที่เป็นเมทฟัง พี่เขาก็บอกว่า "ไอ้ตรงนั้นมันไม่มีกระจกนะ" เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ   อันนี้ผีในหอนะครับ หอ 7 หญิง ห้องอาบน้ำชั้น 3 นั่นอาถรรพ์มากครับ เพื่อนกลุ่มผมเจอเองครับ เป็นห้องอาบน้ำฝั่งปีกทิศเหนือครับ เพื่อนเล่าว่าตอนกลางคืนเข้าห้องน้ำประมาณตี 3 -4 จะได้ยินเสียงคนเข้าห้องน้ำก่อน อย่างกำลังเดินเข้ามาจะได้ยินเสียงประตูปิด แล้วก็เสียงเปิดน้ำ เสียงราดน้ำ แต่รออยู่ก็ไม่มีใครออกมา พอเดินไปดู ทุกห้องก็โล่งหมดครับ ไม่ได้เจอคนเดียวครับอันนี้ เจอหลายคน และบ่อยๆ ด้วย ห้องที่มีแน่ๆ ก็ห้อง 338 ครับ ห้องเพื่อนผมนี่แหละ ผีดุมาก เป็นผู้หญิงครับ เมทห้องนี้โดนอำกันจนเป็นปกติครับ สมัยเพื่อนผมอยู่ ต้องทำบุญกันปีละครั้งเลยครับ แต่ก็ยังเจอ บางทีเพื่อนมานอนค้างที่ห้อง ก็ได้ยินเสียงคนเลิกลากเท้าไปรอบๆ ห้อง ทั้งๆ ที่ทุกคนหลับกันหมดแล้ว เหอๆ น่ากลัวดีพิลึก อยากฟังอันไหนก็บอกมาครับ มีทั้งผีหอนาฬิกา, ขบวนแห่ลึกลับที่ศาลาธรรม, ผีที่หน้าหอสมุด, ผีที่วงเวียนสังคมฯ, ผีที่ตึกโค้งฟิสิกส์, ผีชั้น 2 ตึกธรณี, ผีบนตึกไบโอฯ, ผีหัวขาดที่ลานสังคีต, เปรตที่ตึกวิทยาฯใหม่ (ฝั่งประตูฟิสิกส์), ผีอมช. มีแม้กระทั่งเจอผีกันตอนงานประเพณีขึ้นดอยก็มีครับ หอ 5 หญิง ไม่กี่เทอมที่ผ่านมา มีนศ.ที่อาบน้ำ แล้วเจอผู้หญิงผมยาวห้อยหัวลงมาจากห้องข้างๆ หอชาย ผมจำไม่ได้ว่าหอไหน ไม่แน่ใจว่าหอ 1 หรือหอ 6 เพื่อนผมเล่าเอง ว่า ตอนนศ.อาบน้ำอยู่ แล้วทำสบู่ตก ก็มีมือหยิบมายื่นส่งให้ (กำแพงห้องน้ำแต่ละห้อง ส่วนล่าง จะมีช่องให้น้ำไหลผ่าน) พออาบน้ำเสร็จก็ชะโงกไปดูห้องข้างๆ ก็ไม่มีใคร ทั้งๆ ที่ตอนนั้นก็ไม่ได้ยินเสียงประตู แล้วห้องก็ไม่เปียกด้วย (ตามผนัง) แล้วเป็นมือของใคร? หอ 3 หญิงเมื่อตอนต้นเทอมที่ผ่านมา มีเด็กนอนแล้วสะดุ้งตื่นมากลางดึก เจอคนมานั่งอยู่ที่ปลายเตียงไม่ใช่เพื่อนตัวเองด้วย เพราะว่าคืนนั้นนอนคนเดียว เมทไม่อยู่ห้อง หอ 2 หญิง เรื่องเกี่ยวกับห้องน้ำอีกแล้ว เกิดที่ชั้น 3 ปีกหลัง มีคนไปเข้าห้องน้ำตอนดึกพอเดินออกมาก็ต้องตกใจมากเมื่อเห็นรอยเท้าเปียกน้ำเดินออกมาจากห้องอาบน้ำ แล้วก็กำลังเดินๆๆๆ ทั้งๆ ที่ไม่เห็นตัวคน พอเดินตามก็พบว่ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง !!! เราเคยอยู่หอ 3 หญิงนะ ไม่เคยเจอผีกับตัว แต่เพื่อนเล่าให้ฟังว่าเค้าโดนผีอำ 3 คืนติดกัน อธิบายก่อนว่าเตียงที่หอ 3 จะมี 2 เตียงต่อ 1 ห้อง คือเตียง 2 ชั้น 1 เตียงกับเตียงเดี่ยว 1 เตียง เพื่อนเราเค้านอนชั้น 2 (เตียง 2 ชั้น) ข้างล่างอีกชั้นมีเพื่อนอีกคนนอนอยู่ แต่เตียงเดี่ยวไม่มีคนนอน เพื่อนเรานอนอยู่ซักพักแล้วหิวน้ำ เลยตื่นมากินน้ำ แต่มองเห็นมีคนนอนอยู่ที่เตียงเดี่ยว คิดว่าเป็นเพื่อนอีกคนเลยไม่ได้คิดอะไร เป็นแบบนี้อยู่ 3 วัน แต่วันอื่นนี่ไม่ได้ลุกไปกินน้ำนะ แต่ลุกไปห้องน้ำ วันที่ 4 เค้าเจอเพื่อนคนที่เป็นเจ้าของเตียงเดี่ยวที่โรงอาหารใต้หอ เลยถามว่าย้ายมานอนที่ห้องแล้วเหรอ (เพื่อนที่เป็นเจ้าของเตียงเดี่ยวไม่ใช่เพื่อนที่รู้จักกันมาก่อน แต่บังเอิญได้อยู่ห้องเดียวกันตอนจับ roommate และเพื่อนคนนี้ไม่เคยนอนที่ห้องตัวเองเลย ไปนอนห้องเพื่อนเค้าตลอด แต่มีของไว้ในห้องบ้างนะ กันผู้ปกครองหอมาตรวจแล้วเจอว่าทำไมห้องอยู่แค่ 2 คน) พอเพื่อนคนนั้นบอกว่าเปล่า ไม่ได้ไปนอนที่ห้องเลย โอ้ ขนลุกเกรียวเลยแหละ แล้วคนที่เค้าเห็นน่ะใคร ส่วนคนที่นอนที่เตียงล่างนี่ไม่รู้เรื่องเลย นอนหลับสนิททุกคืน เพื่อนเราเลยไปไหว้ศาลเจ้าใต้หอ 3 จากนั้นมาก็ไม่เจออีก หอ 3 นี่ขึ้นชื่อนะว่าเจอผีติดๆกันหลายวัน ดีที่เราไม่เจอเพราะอยู่หอนั้นแค่ปีเดียว ตอนแรกที่อยู่หอ 3 จะงงกับทางเดินในหอมากเลยล่ะ เพราะเป็น 8 เหลี่ยม เหมือนเดินเป็นวงกลม จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:34:04

ความคิดเห็นที่ 50 ลองๆ ถามดูครับคนที่เคยอยู่หอใน ว่าเคยเจออะไรมั้ง เพราะส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครเล่าอะไรให้ฟังก่อนหรอก เพราะมันก็เคยเจอกันทุกคน และบ่อยอยู่แล้วเลยไม่ต้องเล่าให้ฟังก้ได้ จากคุณ : ก็แค่ชื่อสมมุติในเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:37:04

ความคิดเห็นที่ 51 น่ากลัวมากก  อ่านแล้วขนหัวลุกเลยอ่ะ จากคุณ : gang_dee เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:42:43

ความคิดเห็นที่ 52   เรียนที่นั่นเหมือนกัน แต่เรื่องนานแล้วใช่ป่ะ ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือเปล่า แต่แอบอยากรู้ว่าเนินดิน ใกล้ตึกเรียน นี่มันตรงไหนกัน นะ ตึก RB 5 รึป่าวคะ รู้สึกจะว่าเนินดินในมอ น่ะ มีอยู่หลายที่จริง ๆ นะ จากคุณ : Avicel เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 08:46:15

ความคิดเห็นที่ 53 แต่ละเรื่องน่ากลัวทั้งนั้นเลย จากคุณ : ซิ้มซิ่ง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 09:09:38

ความคิดเห็นที่ 54 เรื่องหอ3 เพื่อนที่เป็นฝาแฝด โดนค่ะ ย้ายออกไปอยู่หอนอกเลย เค้าว่ากันว่าคนที่เป็นฝาแฝดมักจะมี 6sense น่ะ จากคุณ : ~NaTTyLuPhY~ เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 09:26:38

ความคิดเห็นที่ 55 ความคิดเห็นที่ 49 17.รวมหอพัก ส่วนหอ 3 หญิง กับ หอ 2 หญิงนี่ดังกระฉ่อน พอๆ กับหอ 2 ชายครับ เรื่องมันมีเยอะ เล่าทีละเรื่องแล้วกัน หอ 2 หญิง เป็นหออาถรรพ์ที่สุดในมอครับ ผมคิดว่างั้นนะ สำหรับตัวหอเองสร้างเป็นรูปสายฟ้าครับ ถ้ามองจากภาพถ่ายทางอากาศนะ นับว่าเป็นหอที่สร้างได้แปลกที่สุดในบรรดาหอในทุกๆ หอ (ส่วนใหญ่จะเป็นรูปตัว H) สำหรับพื้นที่ที่เป็นที่ตั้งของมหาวิทยาลัยเชียงใหม่นั้น แต่เดิมเป็นป่าครับ เพราะสมัยก่อนตัวเมืองอยู่ในเขตคูเมืองเท่านั้น ส่วนมอก็อยู่เชิงดอย นับว่าอยู่กลางป่าดีๆ นี่เอง พื้นที่บริเวณนี้ได้รับบริจาคมาครับ เพราะว่าพื้นที่ทั้งหมดเป็นป่าช้า สำหรับหอ 2 หญิง อาจจะเพราะฮวงจุ้ยไม่ค่อยดีกระมัง ทำให้ผีดุเหลือเกินครับ แค่ป่าสักหลังหอก็น่ากลัวพอแล้ว หลังหอ 2 หญิง จะเป็นป่าสัก แล้วก็มีสวนหย่อมรกร้างที่ไม่มีคนกล้าเหยียบเข้าไป เห็นเขาว่าตรงนี้เป็นสุสานจริงๆ ยังมีกระดูกคนตายฝังเต็มไปหมด หอ 2 หญิงได้ฉายาว่า "หอซิกแซก" หรือ "หอสายฟ้า" อย่างที่บอกไปแล้ว อาถรรพ์ก็เยอะครับ รุ่นน้องผมก็เคยเจอ คือ ในมอนี่มีเปรตประจำอยู่ครับ แล้วก็จะอยู่ประจำที่หอ 2 หญิงนี่แหละ ในช่วงออกพรรษา ซึ่งจะใกล้ๆ กับช่วงปิดเทอม 1 (ใกล้จะถึงแล้วเนี่ย) เด็กหอ 2 จะไม่มีใครกล้าอยู่เลยครับ เพราะถือเป็นช่วงปล่อยผี ช่วงนี้เด็กในหอจะเจอผีถี่ที่สุดในรอบปีครับ (เพื่อนผมก็เจอมาแล้ว ไหนจะน้องรหัสผมอีก) ใช่หอนี้อะเป่าครับ จากคุณ : ดื้อจัง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 10:02:54

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านลำบากไม่มีย่อหน้า ไม่เว้นวรรค แต่พยายามอ่านให้จบทุกเรื่อง เหอๆ น่ากลัวดี ... จากคุณ : factory เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 10:17:10

ความคิดเห็นที่ 57   เคยมีคนเล่าให้ฟังเรื่องนึงเหมือนกันว่าเธออยู่หอ 2 หญิง ตอนปีหนึ่งอาทิตย์แรกในหอ วันนึงเธอเปิดประตูห้องเข้าไปเจอเพื่อนร่วมห้องกำลังดิ้นอึกอักๆหายใจไม่ออก เธอเลยเขย่าตัวเรียกสักพักนึงเพื่อนเธอรู้สึกตัว แล้วเล่าว่าตอนบ่ายไม่มีเรียนแล้วเลยเข้ามานอนเล่นกำลังเคลิ้มๆ เห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดนักศึกษาผมยาวถึงเอวเดินผ่านประตูเข้ามาคร่อมตัวแล้วบีบคอเธอ ก็พอดีเธอเดินเข้ามาจึงหายไป สองคนเลยจุดธูปไหว้เธอได้บอกในใจว่า "ไม่ว่าพี่นักศึกษาคนนั้นจะเป็นใครรุ่นไหน หากทำอะไรผิดขอโทษด้วย แล้วจะไปทำบุญให้" พอวันรุ่งขึ้นเธอก็ไปทำบุญแล้วอุทิศส่วนกุศลให้พี่คนนี้เป็นประจำ น้องคนนี้เป็นในชมรมของคณะที่ขายของในร้านของคณะเลยเป็นที่รู้จัก และเป็นคนที่ทำกิจกรรมด้วยเลยมีบางครั้งที่ต้องกลับคนเดียวดึกๆบ่อยๆ มีคนหลายคนถามบอกน้องคนนี้ว่าเห็นน้องคนนี้ไปไหนมาไหนตอนกลางคืนกับผู้หญิงผมยาวถึงเอวเป็นประจำแต่มองทีไรก็ไม่เคยเห็นหน้าสักที เป็นเมทหรือเปล่า เธอตอบแบบงงสุดๆว่าไม่เคยไปไหนมาไหนกับใครตอนกลางคืนและเมทสองคนก็ผมซอยด้วย เลยกลายเป็นว่าตอนกลางคืนหากเธอไปคนเดียวพี่นักศึกษาคนนั้นก็จะซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์เธอทุกครั้ง แบบว่าไปเที่ยวกับผีซะงั้น จากคุณ : น้ำแข็งขั้วโลกเหนือ (น้ำแข็งขั้วโลกเหนือ) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 11:08:28

ความคิดเห็นที่ 58 เรื่องจริงรึป่าวคะ ถ้าจริงก็น่ากลัวนะเนี่ย ปล.ดูวิดีโอของความเห็นที่ 53 แล้วตกใจกรี๊ดเลยอ่ะ จากคุณ : superchocolatebear เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 11:16:56

ความคิดเห็นที่ 59 หอ 5 หญิง นี่ไม่เจอนะคะ เราอยู่มา 4 ปี สมัยเรียน แต่เจอผีผมยาวห้อยหัวนี่ น่าจะหออื่นค่ะ ตอนนั้นเราเป็นกรรมการหอพักอยู่ ช่วงนั้นน้อง ๆ จะอาบน้ำที ไปกันเป็นกระจุก ... สองคนอาบ สามคนยืนรอไรงี้ ... 555+ ตอนนั้นต้องเรียกขวัญชาวหอกันอยู่นาน ... บางคนกลัวมาก มานั่งร้องไห้ที่ห้องเราก็มี คิดแล้วก็ขำดีนะ ... จากคุณ : bluepeace เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 11:24:37

ความคิดเห็นที่ 60 น่ากลัวมาก เห็นกระทู้นี้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่อ่านตอนกลางวันดีกว่า จากคุณ : SamuDi Knight เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 11:44:42

ความคิดเห็นที่ 61 คิดว่าคงเป็นตำนานเรื่องน่ากลัวๆของมหาลัยที่เล่าต่อๆกันมา แต่งเสริมเติมนั่น นี่ นู่น นิดๆหน่อยๆ   จริงๆแล้วบทสวดมนต์ที่หลวงปู่ท่านนั้นได้ให้มา มันยาวกว่าครึ่งหน้า ถ้าไม่ใช่บทสวดมนต์ที่คุ้นเคย หรือคนไหนที่ไม่เคยสวดมนต์เลยเนี่ย สวดไปหลับตาไปไม่น่าจะทำได้นา จากคุณ : dne เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 13:45:05

ความคิดเห็นที่ 62 อืม เป้นความเชื่อส่วนบุคคลตอบยากเพราะไม่มีใครได้เจอทุกคนสักที ส่วนผมเชื่อเพราะเจอกับตัวเองมาแล้วในมหาลัยตัวเองที่ไม่ใช่ มช อยู่นครปฐม จากคุณ : et009 เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 14:38:57

ความคิดเห็นที่ 63   อยู่หอในตลอดไม่เคยเจอเลยครับ เอ่อ แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า... กะเทยหอ 5 น่ากลัวกว่าอีกครับ จากคุณ : คิมบ๊อก เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 15:16:45

ความคิดเห็นที่ 64 เคยเจอผีถีบประตู ที่หอ มช จากคุณ : ยุง บิน ชุม เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:06:00

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านจบเรื่องแรกค่ะ...ขนาดมาอ่านตอนนี้ ยังกลัวเลย T T ส่วนเรื่องหลัง ที่มีหลาย ๆ เรื่อง...อ่านลำบากจัง เลยเว้นไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมาอ่านอีกที...^^ จากคุณ : wawwaw เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 16:20:30

ความคิดเห็นที่ 66   ยังไม่ได้อ่านเเต่เลื่อนลงมาเเล้วรู้เลยว่าน่ากลัว -.- จากคุณ : deadpool เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 17:11:55 A:10.6.142.72 X:202.28.183.10 TicketID:190756

ความคิดเห็นที่ 67 ตอนปีหนึ่งเราอยู่หอในแต่นอนหลับสบายทุกคืนเลย ตลกเวลาแจกของมากกกกกกกกกกก ฮาได้อีก จากคุณ : คุณหญิงซิมบ้าไลออนคิง เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:21:20

ความคิดเห็นที่ 68 จริงๆ ผม ก็จบ มช. นะ แต่เรื่องมันเย๊อะมากจริงๆ เล่าให้ฟังไม่หวาดไม่ไหว บางเรื่องก็จริง บางเรื่องก็มั่ว โดยเฉพาะคณะวิทยาศาสตร์น่ากลัวมาก.... ลองไปเดินตอนกลางคืนระหว่างทางเดิน ตึกเคมี กับ ตึกไบโอ แล้วแหงนมองขึ้นด้านบนดูสิ.... ยกตัวอย่างบางเรื่องที่เท็จ เนื่องจากพ่อผมเป็นอาจารย์คณะฟิสิกส์ นานมากแล้ว จึงรู้ดี เช่น เรื่องที่มีคนติดอยู่ในลิฟท์ ตึกเคมี แล้วว่าตายคาลิฟท์จนเป็นตำนานนั้นที่จริง ไม่ตายครับ มีคนช่วยออกมาทันตอนเช้า เรื่องจริง ก็เช่นตรงบันไดสีแดงๆคณะฟิสิกส์ตึกใหม่ (ที่เก่าแล้ว) มีคนกระโดดลงไปฆ่าตัวตายจริงๆครับละก็ตายจริงด้วย จนกลายเป็นเรื่องเล่า อีกเรื่องที่ใหม่ล่าสุดนี้เลย ตรงประตู ปตท. ที่มีการฆ่ามัดติดกับต้นไม้ ด้วยเข็มขัดนิรภัย ละก็สะกดวิญญาณนั้น ก็เป็นเรื่องจริงน่ากลัวมาก จนมีคนเคยเห็น เพราะ จนถึงวันนี้ ฆาตกร ยังลอยนวล ..... ไม่อยากจะพูด จากคุณ : plenoinarak (plenoinarak) เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:28:09

ความคิดเห็นที่ 69 ขออีกนิดนึงนะ จาก #ความเห็นที่ 49 เรื่องผี Bio อ่า คือผมอยู่ Com Sci เป็นพี่สโม เก่า ด้วย อิอิ อันนั้น ก็ไม่แน่ อ่า จำได้ตอนที่เล่นนั้น พวกผมจะเอาน้องๆไปนั่งรวมกันไว้ ในห้องแถวๆ ห้องคอม ต่อจากนั้น ล้อมวง นั่งเล่าเรื่องผี กรอกหู น้องทีละคน ถึงเรื่องผีในแต่ละตึก ต่อจากนั้น เราก็ จะปล่อยให้น้องจับกลุ่มเดินไป กลุ่มละ 3 คนมั้งจำไม่ผิด เดินไปตามตึกต่างๆโดยห้ามเปิดไฟด้วย หลังจากนั้น พวกผมก็จะแยกย้ายไปสะกดรอยน้องๆ ตามแต่ละจุด ละก็ทำเสียง ปึงปัง มั่ง หรือ ไปซ่อนอยู่ ตาม มุมต่างๆ ตอนนั้น ผม แอบอยู่แถวตึกแมท มั้ง คือบางทีอาจจะเป็นพี่ก็ได้ 5555 แต่........................ ระหว่างทางที่เดินจากตึกเคมี ตัดไป ตึกไบโอ นั้น ที่ตึกเคมี เราได้ยินเสียงเท้า เกิน จริงๆ ..... เลยต้องรีบไปแอบที่ทางเชื่อมไบโอกับ โรงหารไปตึกแมท แทน เรื่องผีตึกคอมนั้น ผมเป็นนักศึกษาภาควิชาคอมพิวเตอร์ที่นั่นด้วย (หลายคนอาจจะเริ่มจะเริ่มเดาออกละ ว่าผมเป็นใคร ถ้าทันรุ่นกัน) 1. เรื่องห้อยขาที่ระเบียงเป็นเรื่องจริง ทำให้ไม่มีคนกล้านั่งตอนดึก 2. เรื่องมีเด็กเล่นในห้องคอมชั้น 2 ใกล้ๆห้อง เมเจอร์ ห้อง ป.โท เป็นเรื่องจริง 3. เรื่องเสาแดงเคยถามอาจารย์แล้ว คือ ตอนสร้างสีมันเหลือ ก็เลยเอาไปทาไว้ เก๋ๆ นอกนั้นไม่คอนเฟิร์ม จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:50:39

ความคิดเห็นที่ 70 เรื่องเนินดิน รู้สึกจะเป็นแถวๆตึกฟิสิกส์ น่ะครับ.......... จากคุณ : plenoinarak เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 23:58:16

ความคิดเห็นที่ 72 ไม่เกี่ยวยังไงคุณนู๋เองง่ะ กระทู้นี้เค้าอิงกระแสหนังมหาลัยสยองขวัญ *********** สำหรับหอสองหญิงมอชอ อันลือชื่อ เป็นหอที่หมอนกเคยอยู่ที่นั่นสมัยเป็นนักศึกษาทันตแพทย์ปีหนึ่ง เจอไปเพียบทั้งเงาปลายเตียง ทั้งเสียงคนหัวเราะ ทั้งแมวในตู้เสื้อผ้า และอีกสารพัดสิ่ง ขนาดที่ร้องไห้หนักจนพ่อแม่ต้องพาไปทำบุญ ถ้ามีโอกาส หมอนกคงเข้ามาเล่าเอง จากคุณ : +++นัทจัง+++ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 08:49:32

ความคิดเห็นที่ 73 น่ากลัวอ่ะ อยู่หอในมาตลอดแต่ไม่เคยเจออะไรเลยนะ(ไม่อยากเจอด้วย) ตอนไฟดับที่หอจะแจกของกัน พวกผู้ใหญ่เห็นว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควรทำ แต่ในความคิดเราแล้ว การแจกของมันทำให้ลดความน่ากลัวของความมืดลงไปได้เยอะเลยนะ ลองคิดดูว่าถ้าไม่มีแจกของแล้วพอไฟดับทุกคนต่างอยู่ห้องของตัวเองเงียบๆมันจะน่าผวา น่ากลัวแค่ไหน แค่คิดก็สยองแล้วอ่าา จากคุณ : arucard-nt เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 17:02:58

ความคิดเห็นที่ 74 จบ มช มาเหมือนกัน ไม่เคยเจอกับตัว ส่วนใหญ่มีคนมาเล่าให้ฟังมากกว่าค่ะ ตำนานเนี่ย... เพียบเลยเหอะ จากคุณ : fingers-crossed เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 18:41:27

ความคิดเห็นที่ 75   น่ากลัวอ๊ะ อยู่คนเดียวซะด้วย T T จากคุณ : เสือกับม้าลาย เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 52 11:45:15

ความคิดเห็นที่ 76 อยู่หอ 5 เจอมาแบบเบาะๆค่ะ ห้องเรา มี 3 เตียง เราเลือกอยู่เตียงล่าง อีก 1 เตียง เจ้าของไม่มานอน (อยู่บ้าน) เพื่อนอีกคนอยู่เตียงเดี่ยว (นานๆมานอนที) เวรกรรมไม่น่านัดเพื่อนที่เป็นคนเชียงใหม่อยู่ห้องเดียวกันเล้ย ส่วนใหญ่เค้าจะกลับบ้านกันไม่นอนหอ เราเคยเจอแบบฝันว่ามีผู้หญิงผมยาวชุดดำมาขอเข้าห้องอ่ะ แล้วเราบอกว่าไม่ให้เข้า ห้ามเข้า ก็นึกว่าแค่ฝัน ตื่นเช้ามาเพื่อนบอกว่าเมื่อคืนอยู่ดีๆ ประตูห้องก็หมุนลูกบิดเอง แล้วก็เปิดเบาๆ เพื่อนนอนมองดูตะลึง ทำไรไม่ถูก เพราะไม่มีคนอยู่ตรงนั้น ซักพักก็เห็นเราลุกขึ้นเดินไปปิดดังปังแล้วมานอนต่ออ่ะ เหอๆ ซึ่งเราจำไม่ได้เลยนะว่าเราลุกขึ้นมาเมื่อไหร่ จำได้แต่ในฝันเราไม่ให้เข้า มีอีกเยอะค่ะหอนี้ แต่ไม่ได้หลอนมาก เจอแว้บๆ มากกว่า จากคุณ : พระจันทร์พันดวง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:48:27

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านแล้วสยองเลย เราเคยไปนอนหอเพื่อน หอ 8 หนะ เป็นเตียงสองชั้น สองเตียง เราไปนอนพื้น 555+ ไม่เจออะไรนะ แต่แอบกลัว ตอนนั้นไม่เคยรู้เรื่องพวกนี้ รุงี้ไม่ไปดีกว่า จากคุณ : mydream99_girl เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 16:37:22