ความคิดเห็นที่ 1 ตอนแรกก็ค่อนๆไปทางไม่เชื่อมากกว่าเชื่อไม่มากค่ะ แต่พอคุณป้าคนนั้นออกมาตอนขุดทอง เราเลิกเชื่อไปเลยอ่ะ จากคุณ : Loonghook เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:36:34

ความคิดเห็นที่ 2 แรกๆก็น่าเชื่ออยู่หรอกครับ หลังๆชักเลอะเทอะ จากระลึกชาติเฉยๆ กลายเป็น ผีเข้า,ร่างทรงโผล่มาได้ไง มีสนมพระนางจามเทวี อะไรไม่รู้โผล่มาจากไหน ลักษณะเหมือนเตี้ยมๆไงก็ไม่รู้ พอจะขุดสมบัติ ขุดไปได้เมตรกว่าไม่เจออะไร เอาแล้ว... ผีเข้าป้าอีกแล้ว บอกแม่ไม่ให้เห็น กรำ T-T ผมว่าวู้ดดี้แกแอบฮาเหมือนกันนะ.. จากคุณ : เอ็ม เชียงใหม่ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:36:57

ความคิดเห็นที่ 3   ผมไม่เชื่อด้วยประการทั้งปวงครับ ยืนยันหนักแน่น จากคุณ : tatarugar เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:44:46

ความคิดเห็นที่ 4   มารอคนบอกว่าเชื่อจังๆ พร้อมเหตุผล- -" จากคุณ : kaarra เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 01:50:17

ความคิดเห็นที่ 5 ผลโหวตเอกฉันต์มากๆ จากคุณ : voice from hell เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:07:01

ความคิดเห็นที่ 6 บูลชิต!!! จากคุณ : แฟนพี่บีม เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:08:22

ความคิดเห็นที่ 7 13-0 จากคุณ : ichioini เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:09:56

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้วววววว เรื่องนี้มันเหลือ(เกิน ที่จะ)เชื่อจริงๆ จากคุณ : plyfun เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:12:18

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าไม่มีขุดทอง แล้วคุณแม่เมื่อพันปี ออกมา   เราก็แอบค่อนไปทางเชื่อนิดๆนะ แต่คุณแม่ออกมา ยิ่งฉากลูบหลัง แม่ไม่ให้ ไม่ให้ใครเห็น ต้องไม่เจอ เฮ้อ...เลิกลุ้นไปเลย ตอนแรกกำลังมัน จากคุณ : อันปันแมน หัวแหว่ง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:38:29

ความคิดเห็นที่ 10 ระลึกชาติได้ มันจะดีจริงเหรอ จากคุณ : เจ้าชายกระต่ายป่า เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:42:52

ความคิดเห็นที่ 11   คิดว่าพอทำท่าว่าขุดจะไม่เจออะไร คงมีคนหนึ่งในทีมโทรไปบอกป้าแกให้ผีเข้าอีกรอบบอกให้อย่าขุดต่อเค้าไม่ต้องการให้เห็น เพื่อกันหน้าแตกแน่ๆ แต่วู้ดดี้สรุปตอนท้ายออกมาได้ดีนะ แต่คนดูก็เหมือนไม่ได้อะไรจากการดูรายการจนจบ เหมือนผลักประเด็นมาให้คนดูคิดเองต่ออีก มันเลยสรุปไม่ได้อีก จากคุณ : foggyseason เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:03:58

ความคิดเห็นที่ 12   เรื่องในรายการไม่น่าเชื่อนะ แต่เรื่องระลึกชาติได้นี่เราว่ามีบ้างแหละเคยได้ยินในหนังสือคนที่ตายฟื้นขึ้นมาบอกว่าวิญญาณที่จะไปเกิดจะเดินผ่านสะพานแล้วเค้าจะให้ดื่มน้ำเพื่อให้ลืมมีวิญญาณที่หนึแอบมาด้วยเกิดมาชาตินี้เลยระลึกชาติได้เพราะไม่ได้ดื่มน้ำ แต่ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ จากคุณ : my_endlesslove เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:13:02

ความคิดเห็นที่ 13 ไร้สาระเกิน จากคุณ : นายเบียร์ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:22:34

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่เชื่อ จากคุณ : barbiedd เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:58:07

ความคิดเห็นที่ 15   15-0 จากคุณ : บอลเสรีไทย (powerball) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 04:19:03

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ขอพูดเรื่องวุ้ดดี้ แต่เชื่อว่าการระลึกชาติเป็นไปได้จริง เพราะว่าจิตของคนเราไม่สูญครับ จากคุณ : เมื่อลมแรง...ใบไม้ก็ร่วง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 04:48:59

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องระลึกชาติ เชื่อไม่เชื่อ ไปถาม คุณหนูยิ้มซิครับ ... จากคุณ : KoLoMoYa เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 04:59:47

ความคิดเห็นที่ 18 95.35%     ไม่เชื่อ (41 คน)   4.65%       เชื่อ (2 คน)   จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 43 คน จากคุณ : นิราศสองภพ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 06:05:10

ความคิดเห็นที่ 19 งานนี้ป้าสนมเอกทำเสียเรื่องจริงๆ จากคุณ : ช่วยบอกชั้นที เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 06:23:01

ความคิดเห็นที่ 20   *คห.17 คุณหนูยิ้มเเกไม่ได้ละลึกชาตินะครับ...เเต่เเกเป็นนังจวนกลับมาเกิดโดยกำเนิดจริงๆ ไม่ต้องมีละลึก ก็โผล่มาได้ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 07:02:03 จากคุณ : SIRTS เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 07:01:25

ความคิดเห็นที่ 21 แค่เรื่องสนมเอกพระนางจามเทวีเป็นเลสเบี้ยนหรืองัยถึงได้มีสนม แค่นี้ก็หมดแล้ว .... จบเลย จากคุณ : เด็กขายก๋วยจั๊บ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 07:10:03

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่เชื่อ (45 คน)    95.74% เชื่อ (2 คน)         4.26% จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 47 คน จากคุณ : giant_muangsiri เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 07:17:29

ความคิดเห็นที่ 23 มีคนเชื่อด้วย เหอๆ จากคุณ : pop_mmt เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:20:19

ความคิดเห็นที่ 24   ตอนที่ดูรายการทูไนท์ โชว์อ่ะค่ะ เค้าบอกว่า จิตของคนมี 3 ประเภท คือ จิตสำนึก จิตใต้สำนึก และจิตเหนือสำนึก โดยจิตเหนือสำนึกต้องผ่านการฝึกฝน คือการ ทำวิปัสสนา เราเลยเชื่อว่า คนเราระลึกชาติได้จริง ถ้า มีสมาธิมากพอ  แต่ไม่ใช่แบบในวู๊ดดี้ค่ะ จากคุณ : เด็กผู้หญิงสีม่วง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:29:08

ความคิดเห็นที่ 25   ไม่เชื่ออย่างแรง จากคุณ : ปลาวาฬภูเขาหิมะ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:35:53

ความคิดเห็นที่ 26 เชื่อว่าระลึกชาตอ่ะมี แต่ไม่ใช่ที่หมู่บ้านเมื่อคืน แล้วระลึกได้ครึ่งค่อนหมู่บ้านนี่ - -" จากคุณ : mirooku เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:50:03

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วสนมเอกพระนางจามเทวีมีตัวตนในประวัติศาสตร์ปะคะ เหมือนเรื่องที่แกกับลูกชายแกเล่ามันแบบ ตารางเวลามันดูแปลกๆ เดี๋ยวทหาร ทองคำ พม่า กระดูกอะไรไม่รู้ เยอะแยะมากมาย ตอนแรกก็แอบลุ้นอยู่ถ้าเจอทองจริงจะทำไง 55+ จากคุณ : GigglEAuN เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 08:52:39

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่เชื่ออย่างยิ่งค่ะ จากคุณ : ชั้นมีอมยิ้มเพราะชั้นสวยย่ะ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:07:47

ความคิดเห็นที่ 29 ข้อมูลเบื้องต้น กรณีของ นายธีระพันธ์ วงษ์คำภา ปัจจุบันชาติ ชื่อ-นามสกุล : นายธีระพันธ์ วงษ์คำภา    ชื่อเล่น : ธี วันเดือนปีเกิด : ๒๒ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๒๔ ที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน : ๒๗๘/๑ หมู่ ๓ ตำบลตะคร้อ อำเภอไพศาลี จังหวัดนครสวรรค์ พี่น้องร่วมบิดามารดา : ๒ คนคือ                                        ๑. นางสาวอรจิรา เกตุทองดี(วงษ์คำภา)                                        ๒. นายธีระพันธ์    วงษ์คำภา อดีตชาติ ชื่อ-นามสกุล : สันนิษฐานว่าเป็น นายรัง หัสสะโต นายธีระพันธ์  วงษ์คำภา จำอดีตชาติได้            ผู้ที่จำอดีตชาติได้ในหมู่บ้านของผู้เขียนรายนี้ชื่อว่า นายธีระพันธ์ วงษ์คำภา   เป็นบุตรของ นายสัมพันธ์และนางส่วง  วงษ์คำภา อยู่บ้านเลขที่ ๒๗๘/๑ หมู่ ๓ ตำบล ตะคร้อ อำเภอไพศาลี จังหวัดนครสวรรค์ ขณะที่ผู้เขียนไปสัมภาษณ์ครั้งแรกเมื่อเดือน กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๔๒ เขาอายุ ๑๘ ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้น ปวช.ปี ๒ แผนกช่างไฟฟ้า กำลัง ที่วิทยาลัยเทคนิคอุทัยธานี นายธีระพันธ์ จำอดีตชาติได้ว่า ชาติก่อนเขาเคยเกิดเป็น พ่อของนายทร   หัส สะโต คนในหมู่บ้านเดียวกัน ซึ่งขณะที่ผู้เขียนไปสัมภาษณ์ นายทร อายุได้ ๘๘ ปี แล้ว  แต่ยังแข็งแรงและความทรงจำยังดีอยู่ นายธีระพันธ์พูดถึงความทรงจำในอดีตชาติ ของ เขาหลายครั้งเกี่ยวกับบุคคล สถานที่ และทรัพย์สมบัติที่เขาเคยฝังไว้ในอดีตชาติ เมื่อ ประมาณหนึ่งร้อยปีที่ผ่านมา            นางส่วง บอกเล่าถึงเรื่องราวการจำอดีตชาติได้ของบุตรชายให้ฟังว่า เมื่อตอน เด็กๆ นายธีระพันธ์หรือเด็กชายธีระพันธ์ในขณะนั้น เป็นเด็กที่เลี้ยงง่ายไม่ดื้อ มีความ รับผิดชอบ คำพูดคำจาดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ และมีการแสดงออกแปลกๆหลายอย่างคือ   เขาจะพูด “กู..เมิง” กับทุกคนไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ไม่ใส่รองเท้า ใช้เงินไม่เป็น ไม่ ยอมใส่กางเกงขายาว และชอบกินอาหารป่า เมื่อครั้งที่ เด็กชายธีระพันธ์ อายุประมาณ   ๒ ขวบเริ่มพูดได้เขาจะพูด “กู..เมิง” กับทุกคน และไม่ยอมเรียกนางส่วงว่า “แม่” มีครั้ง หนึ่งนางส่วงพยายามสอนว่า “หนูเป็นเด็กอย่าพูด กู..เมิง กับใครนะลูก แล้วหนูเป็นลูก หนูก็ต้องเรียกแม่ว่า..แม่ รู้ไหมลูก” เด็กชายธีระพันธ์พยักหน้ารับ นายพลพ่อของนาง ส่วง ซึ่งอยู่บริเวณนั้นก็ช่วยเสริมด้วยอีกคน นางส่วงถามว่า “ทำไมหนูไม่เรียกแม่ว่า..แม่ ล่ะ” เด็กชายธีระพันธ์ตอบว่า “ก็หนูอายุมากกว่าแม่ มีศักดิ์สูงกว่าแม่ หนูจะไม่เรียกแม่.. ว่าแม่ก็ได้ แต่หนูคิดว่ามาอาศัยท้องแม่เกิดหรอกนะถึงยอมเรียกว่า..แม่ พ่อใหญ่(นาย พล) ก็เหมือนกันไม่มีสิทธิ์มาบังคับหนูได้ หนูมีศักดิ์สูงกว่าแม่กับพ่อใหญ่เยอะ”            ตอนนั้นนางส่วงและนายพลรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของเด็กชายธีระพันธ์ มาก และสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นคนโบราณสืบชาติมาเกิดต่อมาเมื่อเด็กชายธีระพันธ์ อายุมากขึ้นนางส่วงและนายสัมพันธ์สังเกตเห็นความผิดปกติของบุตรชายที่แสดง ออกมาไม่เหมือนกับเด็กๆในวัยเดียวกัน คือเด็กชายธีระพันธ์ไม่ยอมใส่รองเท้าและไม่ ยอมใส่กางเกงขายาวโดยบอกกับนางส่วงว่าแต่ก่อนเขาไม่เคยมีใส่ ใช้เงินก็ไม่เป็น บอก ว่าเขาเคยใช้แต่สตางค์เป็นรูๆ และชอบรับประทานอาหารป่า บอกว่าแต่ก่อนเคยกินแต่ ของป่า เด็กชายธีระพันธ์เพิ่งจะเริ่มใส่รองเท้า เมื่อเขาอายุได้ประมาณ ๑๐ ขวบตอน เรียนอยู่ชั้น ป. ๔  เริ่มใช้เงินเป็นขณะเรียนมัธยมต้น ยอมใส่กางเกงขายาวเมื่อเริ่มเข้า เรียนชั้น ปวช.ปี ๑ และเขาก็ยังชอบรับประทานอาหารป่าอยู่เหมือนเดิม จนกระทั่งถึง ทุกวันนี้ พูดถึงสถานที่ต่างๆในอดีต            เด็กชายธีระพันธ์ในขณะนั้น ได้พูดถึงสถานที่ต่างๆ ทั้งในหมู่บ้านตะคร้อและ บริเวณใกล้เคียง โดยเรียกชื่อสถานที่เหล่านั้นตามชื่อที่ชาวบ้านในสมัยเมื่อประมาณ   ๘๐-๑๐๐ ปีที่แล้วใช้เรียกกัน ซึ่งบางแห่งได้เปลี่ยนชื่อเรียกไปแล้ว แต่บางแห่งก็ยังคงใช้ ชื่อเดิมอยู่ นอกจากนี้เขายังสามารถบอกถึงที่มาของสถานที่เหล่านั้นได้อีกด้วย            นางส่วง เล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนที่เด็กชายธีระพันธ์อายุประมาณ ๓ ขวบ มีครั้ง หนึ่งเธอพา เด็กชายธีระพันธ์ไปเกี่ยวหญ้าให้วัวด้วย ขณะที่เดินผ่านบริเวณที่ชาวบ้าน เรียกกันว่า “โคกไอ้ทัพ หรือ โคกกะทัพ” เด็กชายธีระพันธ์ถามเธอว่า “แม่รู้จักโคกนี้ไหม”   นางส่วงตอบว่า “เขาเรียกโคกกะทัพ” เด็กชายธีระพันธ์บอกว่า “ไม่ใช่...เขาเรียกโคกพัก ทัพ แต่ก่อนแถวนี้เป็นสถานที่ ที่เขาเอาพวกทหารมาพัก เป็นทัพใหญ่ มีทหารบาดเจ็บ   และเจ็บป่วยเป็นไข้ตายกันมาก เขาก็เอาศพฝังไว้บริเวณโคกนี้” นางส่วงรู้สึกประหลาด ใจกับคำพูดของบุตรชาย และเริ่มคิดว่าเด็กชายธีระพันธ์อาจจะเป็นคนในสมัยโบราณ สืบชาติมาเกิดจริงๆ จึงสอบถามถึงสถานที่ ที่อยู่ถัดไปไม่ไกลนักว่า “แล้วโคกพญาสั่ง   กับหนองแร้งหนองกาล่ะ”  เด็กชายธีระพันธ์ตอบว่า “ที่โคกพญาสั่ง เป็นที่พักของพวก แม่ทัพนายกองที่คอยออกคำสั่งการรบ ส่วนที่หนองแร้งหนองกาเป็นสถานที่ ที่เขานำ ศพทหารไปทิ้งไว้ และมีนกแร้งนกกาลงมาจิกกินซากศพกันมาก เขาจึงเรียกว่า หนอง แร้งหนองกา” นางส่วงถามต่อไปว่า “แล้วที่ชาวบ้านเขาชอบขุดหาสมบัติกันแถวโคกกะ ทัพกับโคกพญาสั่งล่ะ มีสมบัติฝังไว้จริงหรือเปล่า” เด็กชายธีระพันธ์ตอบว่า “ที่โคกพัก ทัพไม่มีสมบัติอะไร มีแต่ศพทหาร แต่ที่โคกพญาสั่ง มีสมบัติฝังอยู่เยอะ แต่ถ้าเขาไม่ให้ ก็เอาของเขาไปไม่ได้หรอก” เด็กชายธีระพันธ์ พูดเหมือนกับว่าตัวเขาเองทราบเรื่องราว และคุ้นเคยกับสถานที่เหล่านั้นเป็นอย่างดี     นอกจากนี้เด็กชายธีระพันธ์ ยังเรียกชื่อสถานที่บางแห่งไม่เหมือนกับชื่อที่ ชาวบ้านตะคร้อในปัจจุบันใช้เรียกกัน เท่าที่นางส่วงจำได้คือบริเวณที่ชาวบ้านตะคร้อ เรียกว่า “โคกบ้าน” ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านตะคร้อไปทางทิศตะวันออกประมาณ ๕-๖   กิโลเมตร เด็กชายธีระพันธ์เรียกบริเวณนั้นว่า “พุกระโดน” ซึ่งชื่อนี้ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า ๗๐   ปี น้อยคนนักที่จะทราบ เพื่อพิสูจน์ข้อมูลผู้เขียนได้สอบถามเรื่องนี้กับผู้สูงอายุใน หมู่บ้านก็ได้รับคำยืนยันว่า แต่ก่อนบริเวณนั้นเคยเป็นศูนย์รวมการซื้อขายแลกเปลี่ยน   ช้าง ม้า วัว ควายกันระหว่างหมู่บ้านตะคร้อกับหมู่บ้านใกล้เคียง สาเหตุที่ชาวบ้าน เลือกใช้บริเวณนั้นเนื่องจาก บริเวณนั้นมีบ่อน้ำพุใหญ่อยู่ใกล้กับต้นกระโดนต้นหนึ่งมีน้ำ ออกมาจากใต้ดินตลอดปี เวลาที่ช้างม้าวัวควายหิวน้ำก็จะอาศัยน้ำในบ่อน้ำพุนั้น   ชาวบ้านในสมัยนั้นจึงเรียกบริเวณนั้นว่า “พุกระโดน” แต่ภายหลังการติดต่อค้าขายได้ เลิกราไป บ่อน้ำพุก็แห้งหายไป ชาวบ้านจึงเปลี่ยนมาเรียกบริเวณนั้นว่า “โคกบ้าน”   จนถึงทุกวันนี้            เด็กชายธีระพันธ์ พูดถึงสถานที่อีกแห่งหนึ่ง ที่ชาวบ้านตะคร้อเรียกกันว่า “คลอง มะม่วงเตี้ย” เขาบอกว่าบริเวณคลองมะม่วงเตี้ยนั้น แต่ก่อนเป็นวังน้ำใหญ่เคยมีเรือ บรรทุกเพชรนิลจินดามาล่ม ซึ่งเรื่องราวของคลองมะม่วงเตี้ยนั้นมีผู้ที่จำอดีตชาติได้ราย หนึ่ง คือรายของ นางสุรางคนา  มาลา(วันที) เธอได้พูดถึงคลองมะม่วงเตี้ยเหมือนกันว่า   ในชาติก่อนเธอก็คือบุตรสาวของเจ้าของเรือลำที่บรรทุกสมบัติมาล่มบริเวณนั้น  นั่นเอง            นางส่วง กล่าวว่า นอกจากสถานที่ต่าง ๆดังที่กล่าวมาแล้ว เขายังบอกชื่อ สถานที่ และทางเดินในหมู่บ้านในสมัยโบราณให้เธอฟังอีกหลายสถานที่ ขณะที่เขาเดิน ผ่านบริเวณนั้นๆ เขาก็จะบอกกับเธอว่า บริเวณนั้นแต่ก่อนมีชื่อว่าอะไร มีสภาพเป็น อย่างไร มีทางเดินไปทางไหน ซึ่งบางสถานที่เธอก็พอจะทราบ แต่บางสถานที่เธอก็ไม่ ทราบ ต้องสอบถามจากนายพลพ่อของเธอหรือสอบถามจากผู้สูงอายุในหมู่บ้าน จึงจะ ทราบว่าสิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง  เธอไม่ทราบว่าเขาทราบชื่อของสถานที่ เหล่านั้นได้อย่างไร            นอกจากชื่อและที่มาของสถานที่ต่างๆแล้ว เขายังพูดถึง สมบัติที่เขาฝังไว้ใน อดีตชาติและพูดถึงพระทองของวัดใหญ่(วัดชุมพล) ว่าแต่ก่อนนี้พระทองมีอยู่ ๒ องค์   อยู่ที่วัดใหญ่ ๑ องค์ และอีก ๑ องค์เป็นของเขาเองซึ่งในอดีตชาติเขาได้ฝังไว้ในสถานที่ แห่งหนึ่ง พระพุทธรูปทั้งสององค์เป็นของคู่กันแต่มีขนาดไม่เท่ากัน องค์ที่วัดมีขนาดหน้า ตักประมาณ ๑ ศอก ส่วนที่เขาฝังไว้มีขนาดเล็กกว่า            ผู้เขียน ได้สอบถามเรื่องนี้กับท่าน พระครูนิมิตร โพธิวัฒน์ เจ้าอาวาสวัดใหญ่ และผู้สูงอายุในหมู่บ้าน ปรากฏว่าท่านพระครูนิมิตรไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อน แต่มี ผู้สูงอายุในหมู่บ้านบางท่านบอกว่า แต่ก่อนเคยมีพระพุทธรูปทองอยู่ที่วัดจริงแต่ไม่ ทราบว่าเป็นทองคำแท้หรือไม่ พระพุทธรูปองค์นี้ศักดิ์สิทธิ์มาก เมื่อก่อนถ้าปีใดเกิดฝน แล้งฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล ชาวบ้านก็จะอัญเชิญพระพุทธรูปองค์นั้นออกมาแห่รอบ หมู่บ้าน เพื่อขอฝนแล้วฝนก็จะตก แต่ต่อมาพระพุทธรูปองค์นั้นได้หายไป ผู้สูงอายุบาง ท่านบอกว่า ทางวัดได้ให้มัคนายกเก็บไว้เพื่อกันขโมย บางท่านบอกว่าพระองค์นั้นได้ถูก ขโมยไปแล้ว ผู้เขียนยังไม่สามารถหาคำตอบที่ชัดเจนในเรื่องนี้ได้ คงจะต้องสืบหาข้อมูล เพื่อพิสูจน์ความจริงในเรื่องนี้ต่อไป จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:26:54

ความคิดเห็นที่ 30 ไม่อะ จากคุณ : กระเทยชายแดน เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:27:07

ความคิดเห็นที่ 31 ฝังสมบัติไว้เมื่อชาติก่อน            เมื่อครั้งที่เด็กชายธีระพันธ์อายุได้ประมาณ ๓ ขวบเศษ วันหนึ่งขณะที่นางส่วง และนายพลกำลังนั่งคุยกันอยู่ จู่ๆเด็กชายธีระพันธ์ก็พูดขึ้นมาว่า “พ่อใหญ่ หนูจะบอก อะไรให้ฟัง..หนูรวยนะ” นางส่วงได้ยินก็ค้านว่า “รวยอะไรกันตัวเท่านี้” เด็กชายธีระพันธ์ ยังคงยืนยันว่า “จริงๆนะ..หนูมีทองก้อนใหญ่ มีเพชรพลอยด้วย” นายพลค้านว่า “ตัว เท่านี้จะมีอะไร” เด็กชายธีระพันธ์มีท่าทางหงุดหงิดเมื่อถูกค้าน แล้วพูดขึ้นมาว่า “พ่อ ใหญ่ถ้าหนูขุดทองได้ หนูจะไม่ให้พ่อใหญ่เลย ทองผมแท่งเท่านี้” เด็กชายธีระพันธ์ พูด พร้อมกับหยิบกระป๋องนมข้นขึ้นมาเปรียบเทียบ “ยาวเท่านี้” ยกแขนขึ้นมาทำท่าทางให้ ดูว่ายาวเกือบ ๑ ศอก “มีเพชรพลอย แล้วก็พระทองด้วย” นางส่วงกล่าวว่า ตอนนั้นเธอ ยังไม่เชื่อว่าสิ่งที่บุตรชายพูดจะเป็นความจริง เพียงแต่รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของ เขาเท่านั้น            ต่อมาเมื่อเด็กชายธีระพันธ์อายุได้ประมาณ ๔ ขวบ วันหนึ่งนางส่วงพา เด็กชายธีระพันธ์ไปเกี่ยวหญ้าที่บริเวณทุ่งนาของ นายทร  หัสสะโต ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก บ้านของนางส่วงนักเพื่อนำมาให้วัวที่เลี้ยงไว้กิน เด็กชายธีระพันธ์ถามนางส่วงว่า “แม่รู้ ไหมที่นี่เป็นที่นาของใคร” นางส่วงตอบว่า “ไม่รู้สิ..ทำไมล่ะ” เด็กชายธีระพันธ์บอกว่า “ที่ นาของไอ้เหว่า” ตอนนั้นนางส่วงไม่ทราบว่าที่นาบริเวณนั้นเป็นของใคร เมื่อกลับถึงบ้าน จึงสอบถามนายพลผู้เป็นพ่อ คำตอบที่ได้รับสร้างความประหลาดใจให้กับนางส่วงเป็นอ ย่างยิ่ง นายพลบอกกับนางส่วงว่าที่บริเวณนั้นเป็นที่ของนายเหว่า พ่อเลี้ยงของนาย ทร  หัสสะโต คนในหมู่บ้าน(ขณะนั้นนายทรอายุประมาณ ๖๐ ปี) นายเหว่าเสียชีวิตไป หลายสิบปีแล้วที่ผืนนั้นจึงตกทอดมาถึงนายทร  คำพูดของเด็กชายธีระพันธ์เป็นความ จริง เขาทราบได้อย่างไรหรือเขาจะจำอดีตชาติได้ คำถามมากมายผุดขึ้นในใจของนาง ส่วง แต่นางส่วงไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเพราะยังไม่แน่ใจว่าเด็กชายธีระพันธ์จะจำ อดีตชาติได้จริงๆ            วันต่อมานางส่วงพาเด็กชายธีระพันธ์ไปเกี่ยวหญ้าเพื่อนำมาเลี้ยงวัวที่บริเวณ ทุ่งนาของนายทรอีก ขณะที่นางส่วงกำลังนั่งพักเหนื่อย เด็กชายธีระพันธ์บอกกับนาง ส่วงว่า “แม่นี่จนจริง ๆ..แม่อยากรวยไหม ผมมีสมบัติเยอะนะ ผมฝังไว้ที่ใต้ต้นข่อย ชายแดนนาไอ้เหว่านี่แหละ แม่ขุดเอาสิ” ตอนนั้นนางส่วงไม่ได้สนใจคำพูดของบุตรชาย มากนัก เพราะไม่เชื่อว่าคำพูดของบุตรชายจะเป็นความจริงหลังจากวันนั้น เด็กชายธีระ พันธ์ก็ขอร้องให้นางส่วงพาไปขุดสมบัติที่บริเวณนั้นบ่อยมาก เขาบอกว่าเป็นสมบัติที่ เขาฝังไว้เองในชาติก่อน แต่นางส่วงไม่เชื่อจึงไม่ได้พาไป  จนกระทั่งวันหนึ่ง   เขาร้องไห้ อ้อนวอนขอร้องให้นางส่วงพาไปขุดสมบัติ นางส่วงเห็นว่าบุตรชายรบเร้าอ้อนวอนอยู่ หลายครั้งแล้ว จึงตัดสินใจที่จะพาไปพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดเท็จหรือจริงประการใด            ก่อนออกเดินทางเด็กชายธีระพันธ์บอกกับนางส่วงว่า “แม่เตรียมเสียม แล้วก็ ธูปไปสามดอกนะ ระหว่างทางถ้ามีใครถาม แม่ห้ามโกหก ให้บอกเขาไปตามตรงว่าจะ ไปขุดทอง ระหว่างที่ขุดไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตามแม่ห้ามวิ่งเด็ดขาด ถ้าแม่วิ่งแม่จะตาย และเมื่อขุดได้แล้วให้แบ่งไปทำบุญที่วัดครึ่งหนึ่ง” นางส่วงถามว่า “แล้วสมบัติของหนูมี อะไรบ้างล่ะ” เด็กชายธีระพันธ์ตอบว่า “มีพระทอง ทองคำแท่ง แล้วก็ไหเพชรพลอย  ขุด ไปชั้นแรกจะพบงูก่อน งูตัวใหญ่นะแม่มีหงอนด้วย แต่แม่ไม่ต้องกลัว ชั้นต่อไปจะพบ พระทองคำ ทองคำแท่ง แล้วก็ไหเพชรพลอย” นางส่วงเตรียมเสียม และธูป ๓ ดอก ตามที่บุตรชายบอก แล้วพากันเดินทางไปยังต้นข่อยชายแดนนาของนายทร ระหว่างทาง นายฉิ่งเพื่อนบ้านเห็นนางส่วงแบกเสียมเดินมากับเด็กชายธีระพันธ์ ก็ตะโกนถามว่า “สองแม่ลูกแบกเสียม จะไปไหนกัน” นางส่วงบอกกับนายฉิ่งว่า “จะไปขุดทอง” นายฉิ่งคิดว่านางส่วงพูดเล่นจึงหัวเราะ และไม่ได้พูดอะไร ต่อ  เมื่อทั้งสองคนเดินทางไปถึงบริเวณต้นข่อยชายแดนทุ่งนาของนายทร เด็กชายธีระพันธ์ย้ำกับนางส่วงอีกครั้งว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามวิ่งหนีอย่าง เด็ดขาด แล้วบอกให้นางส่วงตั้งนะโม ๓ จบ แต่นางส่วงท่องไม่เป็น เด็กชายธีระ พันธ์จึงลงมือเอง เขาใช้มือขีดเป็นวงกลมบริเวณที่จะขุดแล้วจุดธูป ๓ ดอก เขา ปักธูปดอกหนึ่งไว้ด้านบนของวงกลม และที่เหลือปักไว้ทางด้านข้างทั้ง ๒ ข้าง ของวงกลม จากนั้นเขาก็เริ่มท่องคาถาพึมพำ ๆสักครู่ก็ลงมือขุด ปากก็ท่องคาถา ไปด้วย แต่นางส่วงฟังไม่ออกว่าเขาท่องอะไร เมื่อขุดลึกลงไปประมาณเกือบ ๑ ศอก เด็กชายธีระพันธ์บอกกับนางส่วงว่าใกล้ จะถึงแล้ว ทันใดนั้นได้เกิดลมกรรโชกอย่างแรง จนฝุ่นฟุ้งไปทั่วบริเวณนั้น ท้องฟ้าเริ่มมีเมฆฝนปรกคลุมดำมืดไปหมด ลมพัดแรงขึ้น นางส่วงรู้สึกกลัวแต่ เด็กชายธีระพันธ์ยังคงก้มหน้าขุดต่อไป นางส่วงเห็นท่าไม่ดีเกรงว่าจะเกิด อันตรายกับบุตรชาย จึงตัดสินใจดึงมือบุตรชายให้ลุกขึ้น และบอกกับบุตรชาย ว่า “ไม่ต้องเอาแล้วกลับบ้านเถอะ” นางส่วงจูงมือบุตรชายออกจากบริเวณนั้น ทันที  เมื่อออกจากบริเวณนั้นมาไม่ไกลลมที่พัดกรรโชคอย่างแรงเมื่อสักครู่ก็ หายไป เมฆฝนที่ปกคลุมดำมืดก็จางหายไป นางส่วงเชื่อว่าเหตุการณ์ในครั้งนั้น จะต้องเป็นอาถรรพ์ของอะไรบางอย่าง  อย่างแน่นอน นางส่วง กล่าวว่า หลังจากวันนั้นเด็กชายธีระพันธ์ก็อ้อนวอนขอร้องให้เธอพาไป ขุดสมบัติอีก แต่เธอยืนยันว่าจะไม่พาเขาไปอีกเด็ดขาด เมื่อเห็นว่าอ้อนวอนไม่ สำเร็จ เขาก็ขอให้เธอซื้อที่ดินบริเวณนั้นให้ เธอรับปากว่าจะซื้อให้แต่ตอนนั้นเธอ ไม่ค่อยมีเงิน จึงไม่ได้ซื้อที่ดินบริเวณนั้นไว้ให้เขา จนกระทั่งต่อมา บุตรสาวของ นายทรซึ่งรับมรดกต่อจากนายทรได้ขายที่ดินบริเวณนั้นให้กับ นางติ๋มและนาย บวน  บัวไข สองสามีภรรยาซึ่งครอบครองกรรมสิทธ์อยู่จนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ ผู้เขียน ไปพบกับ นางติ๋ม   บัวไข ที่บ้านเลขที่ ๑๙๗ หมู่ที่ ๓ ตำบลตะคร้อ อำเภอไพศาลี จังหวัดนครสวรรค์ นางติ๋ม ให้สัมภาษณ์ว่า เมื่อครั้งที่เธอย้ายมา อยู่ที่นี่ใหม่ๆเธอปลูกบ้านเป็นเพิงเล็กๆพอพักพิงอาศัยอยู่ได้ เนื่องจากไม่มีเงินจะ สร้างบ้าน คืนแรกที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอฝันว่ามีคนนำไหสมบัติมาให้มีเพชรพลอย เต็มไปหมด หลังจากความฝันในคืนนั้นการค้าขาย ของเธอก็เริ่มดีขึ้นกว่าเดิม และถูกหวยติดต่อกันหลายงวดจนกระทั่งมีเงินพอที่จะสร้างบ้านใหม่(หลัง ปัจจุบัน) เคยมีคนมาขอซื้อที่บ้านของเธอโดยให้ราคาค่อนข้างสูงแต่เธอไม่ขาย เพราะเธอคิดว่าเจ้าที่เขาให้คุณทำให้เราอยู่เย็นเป็นสุขและการค้าขายดีขึ้น จะ ให้ขายไปได้อย่างไร นางติ๋มกล่าว นางติ๋ม  บัวไข (ชี้บริเวณที่ เด็กชายธีระพันธ์เคยมาขุดสมบัติที่ฝังไว้) พบกับนายทร  หัสโตครั้งแรก            ขณะที่เด็กชาย ธีระพันธ์อายุได้ประมาณ ๕ ขวบ วันหนึ่งนางส่วงพาเด็กชายธี ระพันธ์ไปงานร่วมแต่งงานของ นายสน(นายประจวบ บัณฑิตย์) ซึ่งเป็นหลานของ นาย ทร หัสสะโต กับ นางปาน(นางสาวบรรจง  จันทร์สว่าง) ซึ่งเป็นหลานของ นางซัง  เกตุ ทองดี แม่ของนางส่วง ขณะที่นางส่วงและเด็กชายธีระพันธ์นั่งอยู่บนบ้านของนางปาน เด็กชายธีระพันธ์มองเห็นนายทรกำลังเดินขึ้นบันไดมา เขาถามนางส่วงว่า “แม่นั้นใช่ ไอ้ทรหรือเปล่า” นางส่วงปรามบุตรชายว่า “ทำไมเรียกพ่อเฒ่าอย่างนั้นล่ะ” เด็กชายธีระ พันธ์ ถามย้ำอีกครั้งว่า “แม่ หนูถามจริงๆ ใช่ไอ้ทรหรือเปล่า” นางส่วงรู้สึกแปลกใจว่า เด็กชายธีระพันธ์รู้จักนายทรได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่เคยพบหรือรู้จักกับนายทรมา ก่อน        นางส่วงตอบไปว่า “ใช่ แต่อย่าไปเรียกพ่อเฒ่าอย่างนั้น เราเป็นเด็ก” เด็กชายธีระพันธ์บอกกับ      นางส่วงว่า “แม่ไม่ต้องยุ่งเลย มันเป็นลูกหนู” แล้วพูดรำพึง รำพันกับตัวเองว่า “ทำไมไอ้ทรมันแก่จัง” ผู้มาร่วมงานที่นั่งอยู่บริเวณนั้นได้เห็น เหตุการณ์ก็พากันสงสัยในคำพูดของเด็กชายธีระพันธ์ แต่เมื่อเข้าไปถามเด็กชายธีระ พันธ์ก็ไม่ยอมพูดอะไรอีก หลายคนจึงได้แต่คาดเดาไปต่างๆนานา  บ้างก็คิดว่า เด็กชายธีระพันธ์เป็นนายเหว่าพ่อเลี้ยงของนายทรสืบชาติมาเกิด บ้างก็ว่าเป็นนายรังพ่อ แท้ๆของนายทรสืบชาติมาเกิด ซึ่งทั้งหมดก็เป็นแต่เพียงการคาดเดาเท่านั้น นายทร  หัสสะโต            เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางส่วงต่อว่าบุตรชายว่าทำไมไปเรียกนายทรว่า “ไอ้” ไม่ อายเขาหรือไง เด็กชายธีระพันธ์บอกว่า “ก็มันเป็นลูกเพื่อนหนู เป็นลูกหนูด้วย ตอน เด็กๆมันชอบร้องไห้ตามเวลาหนูจะไปเที่ยวป่า(ล่าสัตว์)” นางส่วงสงสัยจึงพยายาม สอบถามว่าชาติก่อนเขาเป็นใคร มีชื่อว่าอะไร แต่เด็กชายธีระพันธ์ไม่ยอมตอหลัง เหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่นาน วันหนึ่งนายพลตาของเด็กชายธีระพันธ์เห็นนายทรเดินผ่าน หน้าบ้านก็คิดที่จะพิสูจน์ความทรงจำในอดีตชาติของเด็กชายธีระพันธ์ โดยเรียกให้นาย ทรแวะเข้ามาที่บ้านแล้วเรียกให้เด็กชายธีระพันธ์ออกมาหน้าบ้าน เมื่อเห็นนายทร เด็กชายธีระพันธ์ก็พูดขึ้นมาว่า “อ้าว ไอ้ทรไปไหนมาล่ะ” นายพลแกล้งดุว่า “ทำไม เรียกพ่อเฒ่าอย่างนั้นล่ะ” เด็กชายธีระพันธ์บอกว่า “ทำไมจะเรียกไม่ได้ ก็มันเป็นลูกไอ้ เหว่าเพื่อนหนู เป็นลูกหนูด้วย"                        ผู้เขียน ได้สอบถามเรื่องนี้กับ นายทร หัสสะโต ซึ่งขณะที่ผู้เขียนไปสัมภาษณ์ เมื่อปี ๒๕๔๒ เขาอายุ ๘๘ ปีแล้ว แต่ความจำยังดีเยี่ยม นายทรกล่าวว่าตนไม่ทราบว่า เด็กชายธีระพันธ์เป็นใครมาเกิด แต่ตนเคยได้ยินเขาเรียกตนว่า “ไอ้ทร” ในงานแต่งงาน ของนายสนกับนางปาน และอีกครั้งหนึ่งที่บ้านของนายพล ตนจำไม่ได้ว่านายเหว่า พ่อเลี้ยงของตนเคยมีเพื่อนเป็นใครบ้าง เพราะขณะนั้นตนยังเด็กมาก ตนคิดว่าเขา อาจจะเป็นนายรังพ่อแท้ๆของตนสืบชาติมาเกิดก็เป็นได้ เพราะเขาบอกว่าตนเป็นลูก ของเขาและเป็นลูกของนายเหว่าเพื่อนของเขาด้วย แต่ที่ตนสงสัยคือเขารู้จักและทักทาย ตนได้อย่างไรทั้งๆที่ไม่เคยพบหรือรู้จักกันมาก่อน นายทรกล่าว ความผูกพันที่ยังคงเป็นปริศนา            เด็กชายธีระพันธ์ มีความรู้สึกห่วงใยนายทรมากแม้เวลาจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ ตาม มีครั้งหนึ่งขณะที่เขาอายุประมาณ ๑๐ ขวบ เขาขอร้องนางส่วงผู้เป็นแม่ให้ไปรับ นายทรมาอยู่ด้วย เขาบอกว่า “เป็นห่วงกลัวลูกๆมันจะไม่เลี้ยงดู กลัวว่ามันจะลำบาก” เด็กชายธีระพันธ์จะเรียกลูกๆของนายทรว่า “ไอ้” หรือ “อี” ทุกคนโดยบอกกับนางส่วงว่า “ก็พวกมันเป็นเด็กทั้งนั้นจะเรียกมันยังไงล่ะ” แม้แต่ท่านอาจารย์หล่อเจ้าอาวาสวัดใหม่ ประชาสามัคคี(วัดน้อย) เด็กชายธีระพันธ์ในขณะนั้นก็ไม่ยอมเรียกว่า “หลวงพ่อ”  เขา บอกกับนางส่วงว่า “พระเด็กๆ จะให้หนูเรียกยังไง” ซึ่งท่านเจ้าอาวาสท่านก็ทราบเรื่องนี้ ดี            ความผูกพันความห่วงใยที่ เด็กชายธีระพันธ์มีให้กับนายทรนั้น จนกระทั่งถึง ปัจจุบันนี้ก็ยังคงเป็นปริศนาที่ยังไม่มีใครล่วงรู้ว่าในอดีตชาติเขาคือใครกันแน่ จากการ สอบถามข้อมูลจากนายทรและญาติๆ ก็ได้รับคำตอบแต่เพียงว่านายทรไม่ใช่บุตรที่เกิด กับนายเหว่า แต่เป็นบุตรของ นายรัง  หัสสะโต สามีคนแรกของนางทองแม่ของนาย ทร  ขณะยังมีชีวิตอยู่นายรังเป็นหมอโบราณที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านไสยศาสตร์และ อาคมผู้หนึ่ง ซึ่งจากคำพูดและการแสดงออกของ เด็กชายธีระพันธ์ในขณะนั้น มีความ เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะเป็นนายรังพ่อแท้ๆของนายทรสืบชาติมาเกิด จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:28:20

ความคิดเห็นที่ 32 ทำพิธีแยกร่างที่แฝงอยู่ออก            เมื่อครั้งที่เด็กชายธีระพันธ์ อายุได้ประมาณ ๑๑-๑๒ ขวบ ตอนนั้นเขาป่วยเป็น โรคไข้เลือดออกมีอาการหนักมาก แพทย์ตรวจแล้วบอกว่าอาการถึงขั้นปอดดำหมดแล้ว คาดว่าคงจะต้องเสียชีวิตอย่างแน่นอนและอนุญาตให้กลับไปรักษาตัวที่บ้านได้  นาง ส่วงไม่ทราบว่าจะช่วยชีวิตบุตรชายไว้ได้อย่างไรจึงลองให้คนทรงเจ้าช่วยตรวจดูดวง ชะตาให้ คนทรงบอกว่าเด็กชายธีระพันธ์มีอีกร่างหนึ่งแฝงอยู่ ต้องทำพิธีแยกร่างที่แฝง อยู่ออกอาการป่วยจึงจะหาย  ตอนนั้นนางส่วงไม่ค่อยเชื่อนักแต่ก็ไม่มีทางเลือกและ ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร จึงตอบตกลงให้คนทรงทำพิธีแยกร่างที่แฝงอยู่ออกมา โดยให้ อีกร่างหนึ่งอยู่ในหุ่นกุมารทอง นางส่วงเรียกหุ่นกุมารทองนั้นว่า “กุมารทอง หรือ กุมาร น้อย” หลังจากทำพิธีแยกร่างได้ไม่นาน อาการป่วยของเด็กชายธีระพันธ์ก็ค่อยๆทุเลาลง และหายเป็นปกติอย่างน่าอัศจรรย์  หลายปีต่อมามีครั้งหนึ่งนางส่วงพาเด็กชายธีระ พันธ์ไปรักษากับแพทย์คนเดิมอีกครั้ง(คลินิก นพ.อดิศร อำเภอเมือง จังหวัดนครสวรรค์) เมื่อแพทย์ตรวจดูประวัติคนไข้ก็รู้สึกประหลาดใจ ว่าทำไมเด็กชายธีระพันธ์จึงรอดชีวิต จากโรคไข้เลือดออกระยะนั้นมาได้            นางส่วง เล่าถึงกุมารน้อยให้ฟังว่า ลูกจ้างเลี้ยงวัว คนในครอบครัวและแขกที่มา นอนพักที่บ้านของเธอเกือบทุกคนจะเคยเห็นหรือฝันเห็นกุมารน้อย โดยทุกคนที่ได้เห็น กับตาหรือฝันเห็นจะบรรยายลักษณะของร่างที่เห็นตรงกัน คือเป็นผู้ชายสูงพอๆกับนาย ธีระพันธ์มีผิวกายใสเหมือนแก้ว หน้าตางดงามมาก โดยเฉพาะ นายเล็ก น้องชายของ เธอจะคุ้นเคยกับกุมารน้อยดี นายเล็กเคยเล่าให้เธอฟังว่า เวลาที่กุมารน้อยไปหาเขา เขาจะทราบเพราะกุมารน้อยชอบไปปลุกโดยขึ้นคร่อมบนตัวเขา แล้วขย่มให้ตื่น แรกๆ นายเล็กก็รู้สึกกลัวแต่หลังๆก็เริ่มรู้สึกชิน นายเล็กนับถือกุมารน้อยมากก่อนออกเดินทาง ทุกครั้งเขาจะยกมือบอกกุมารน้อยว่าขอให้ช่วยคุ้มครองเขาด้วย มีครั้งหนึ่ง(ต้นปี พ.ศ. ๒๕๔๑)นายเล็กและภรรยาขับรถกระบะบรรทุกกระเทียมจากทางภาคเหนือ จะไปส่งให้ ลูกค้าที่กรุงเทพฯ ระหว่างทางรถของนายเล็กเสียหลักพุ่งชนท้ายรถสิบล้อซึ่งจอดอยู่ริม ถนน รถของเขาพังยับเยิน ภรรยาของนายเล็กบาดเจ็บสาหัส แต่นายเล็กไม่เป็นอะไร เลย มีเพียงรอยถลอก และอาการเคล็ดขัดยอกเล็กน้อยเท่านั้นหลังประสบอุบัติเหตุนาย เล็กได้ให้คนทรงที่ทำพิธีแยกร่างให้นายธีระพันธ์ตรวจดูดวงชะตาให้ ปรากฏว่ากุมาร น้อยได้เข้าประทับทรงร่างทรงนั้น และบอกกับนายเล็กว่าเขาคือกุมารน้อย ตอนที่นาย เล็กประสบอุบัติเหตุนั้น เขาได้ช่วยกันร่างของนายเล็กไว้ ถ้าเขาไม่ช่วยไว้นายเล็กคงจะ เสียชีวิตไปแล้ว            นางส่วง กล่าวว่า กุมารน้อยไม่เคยปรากฏร่างให้เธอเห็น แต่เธอจะทราบว่า กุมารน้อยอยู่บ้านหรือไม่ โดยสังเกตว่า ถ้าหากกุมารน้อยจะออกไปนอกบ้าน เธอจะได้ ยินเสียงคนเดินลงบันได และจะได้กลิ่นธูป แต่ถ้าเขาอยู่บ้านเธอจะได้ยินเสียงคนเดินข้น ลงบันไดเฉยๆจะไม่มีกลิ่นธูป บอกหวยเพื่อนบ้าน            นางส่วง เล่าให้ฟังว่า เมื่อตอนเด็กๆนายธีระพันธ์เคยบอกหวยให้เธอ พี่สาวของ เธอ และเพื่อนบ้าน ๔-๕ งวดติดต่อกัน ซึ่งในงวดแรกๆไม่มีใครแทงตามเพราะไม่เชื่อ แต่ เมื่อเห็นว่าหวยออกตรงกับตัวเลขที่เขาบอก งวดหลังๆจึงมีผู้แทงตามและถูกหวยไป หลายคนแต่ตัวเธอเองไม่ได้ซื้อเพราะเล่นหวยไม่เป็น ผู้เขียนได้สอบถามพยานซึ่งเป็น ญาติๆและเพื่อนบ้านหลายคนที่นางส่วงกล่าวถึง ก็ได้รับคำตอบว่าตอนเด็กๆนายธีระ พันธ์เคยบอกหวยให้พวกเขาถูกจริง แต่ถูกเป็นจำนวนเงินไม่มากนัก ตอนนั้นพวกเขาไม่ กล้าทุ่มแทงลงไปมากเกรงว่าจะไม่ถูก เพราะไม่เชื่อว่าเขาจะรู้ว่าหวยจะออกเลขอะไร และหลังจากงวดที่ ๕ ที่เขาบอกจนกระทั่งถึงปัจจุบันนี้ เขาก็ไม่เคยให้หวยกับใครอีกเลย เพื่อนบ้านกล่าว นายธีระพันธ์ พูดถึงความทรงจำในอดีตชาติของเขาว่า  ปัจจุบันนี้เขา ยังจำได้ว่า เขาเคยเรียกนายทรว่า “ไอ้ทร” จำได้ว่าเคยพานางส่วงผู้เป็นแม่ไปขุดสมบัติ ขณะที่ขุดเขาท่องคาถาอะไรจำไม่ได้ แต่จำได้ว่ายาวมาก นอกเหนือจากนี้เขาจำไม่ค่อย ได้แล้ว ความรู้สึกของ นายธีระพันธ์                ผู้เขียนถามถึงลักษณะของความทรงจำที่เขาจำได้ นายธีระพันธ์บอกว่า มัน เหมือนกับเวลาที่เราฝันหรือเวลาที่เรานึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป คือเมื่อนึกถึง เรื่องใด ภาพของสถานที่ หรือบุคคลก็จะผุดขึ้นมาในความคิดทันที เหมือนกับความทรง จำปกติทั่วไปเมื่อถามว่าเคยเห็นอีกร่างหนึ่งของเขา(กุมารน้อย)หรือไม่ และมีวิธี ติดต่อสื่อสารกันอย่างไร นายธีระพันธ์บอกว่า เขาไม่เคยเห็นร่างของกุมารน้อยแต่จะมี การติดต่อสื่อสารกันทางจิต พูดคุยกันทางจิตไม่ใช่การใช้ปากพูด เขาจะได้ยินเสียงพูด ผุดขึ้นในใจ เช่น มีครั้งหนึ่งเขากำลังเตรียมตัวจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ จู่ๆก็มีเสียงผุด ขึ้นในใจว่า อย่าไปนะจะมีเรื่อง เขาจึงตัดสินใจไม่ไปกับเพื่อนๆ ปรากฏว่าวันนั้น เพื่อนๆที่ไปเที่ยวมีเรื่องตีกันกับคู่อริจริงๆ เขามีความเชื่อถือเสียงที่ผุดขึ้นในใจของเขา มาก เขาเชื่อว่ามันคือเสียงของกุมารน้อยจริงๆ            สำหรับข้อมูลการจำอดีตชาติได้ของนายธีระพันธ์นี้ ยังมีประเด็นที่ยังเป็น ปริศนาอยู่หลายประเด็น ที่ยังหาคำอธิบายไม่ได้ว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร  เช่น เรื่อง สมบัติที่เขาฝังไว้ในอดีตชาติ ผู้เขียนและอาจารสุตทยา  วัชราภัย เคยขอให้นายธีระพันธ์ และนางส่วงขุดบริเวณที่นายธีระพันธ์บอกว่าเขาฝังสมบัติไว้ แต่นายธีระพันธ์ไม่ยอมให้ ขุดเขาบอกกับนางส่วงและนางซังผู้เป็นยายว่าเวลาให้ขุดก็ไม่ยอมขุดถึงตอนนี้จะมา ขุด  มันอยู่ของมันอย่างนั้นก็ดีอยู่แล้ว และเรื่องราวเกี่ยวกับการแยกร่าง  ซึ่งผู้เขียนยังไม่ สามารถพิสูจน์ได้ว่า ข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร แต่ที่นำเสนอไว้ในที่นี้ก็เพื่อแสดงให้เห็นถึง แง่มุมหนึ่ง ของประสบการณ์และความเชื่อของผู้ที่ประสบกับเรื่องราวเหตุการณ์ลี้ลับ ซึ่ง มันอาจเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ เป็นสิ่งที่ฟั่นเฟือนไม่เป็นความจริง หรืออาจจะเป็น ธรรมชาติของชีวิตอีกแง่มุมหนึ่งที่เรายังไม่รู้ ซึ่งเป็นเรื่องที่เกินวิสัยของปุถุชนคนธรรมดา อย่างเราๆจะหาคำอธิบายได้ แต่อย่างน้อยก็เป็นข้อมูลที่จะนำพาเราไปสู่การศึกษา ค้นคว้าหาความจริงในอนาคตต่อไป จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:29:01

ความคิดเห็นที่ 33 หมู่บ้านเดียว มีคนจำอดีตชาติได้มากกว่า 40 คน เรื่องจริงไม่น่าจริง เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว พ.ศ. 2541 ผมมีคำถามในใจว่า ศาสนาพุทธที่เรานับถือกันอยู่ทุกวันนี้ สอนในสิ่งที่ เป็นความจริงแค่ไหน พวกเราถูกพ่อแม่ปลูกฝังจนเราคล้อยตามโดยไม่มีเหตุผลหรือเปล่า ผมกลัวว่าจะเป็นเหมือนลูกหลานของศาสนาอื่นๆ ที่พ่อแม่และสังคมของเขาบังคับว่าต้องนับถือศาสนา นั้นๆ ถ้าไม่นับถือก็อยู่ร่วมชายคากันไม่ได้ อยู่ในหมู่บ้านไม่ได้ ก็เลยต้องเชื่อและนับถือศาสนานั้นๆสืบต่อๆ กันไป แบบจำยอม ด้วยความคิดนี้ผมก็เลยเอาตัวเองออกมาจากศาสนาพุทธเสียก่อน เพราะตอนนั้นผมก็เป็นเพียงชาวพุทธ ตามทะเบียนบ้าน เขาว่ามาก็ว่าไป ไม่ได้ลึกซึ้งอะไร เมื่อเอาตัวเองออกมา โดยมีความตั้งใจว่าเราจะศึกษา ศาสนาทุกศาสนาที่ยังมีคนเชื่อถืออยู่ในปัจจุบันนี้ ถ้าศาสนาไหนสอนถูกต้อง แบบว่าวิทยาศาสตร์พิสูจน์ได้ หรือเราพิสูจน์ได้ ก็จะนับถือศาสนานั้น เรียกว่า เปิดตัวเองเต็มที่ ไม่ยอมยึดติด ไม่ยอมให้พ่อแม่ สังคม หรือใครมาครอบงำความคิดได้ ก็มาศึกษาทุกศาสนาอย่างจริงจังจากหนังสือ ตำรา คัมภีร์ต่างๆ ทั้งไบเบิล อัลกุรอ่าน พระไตรปิฎก ศาสนา เปรียบเทียบ และลัทธิความเชื่ออื่นๆอีกมาก ตอนนั้นเรียกได้ว่าแทบจะกินนอนอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติท่า วาสุกรีเลยทีเดียว เมื่อศึกษาไปก็พบความแตกต่างว่า มีบางศาสนาสอนเรื่องการเกิดใหม่และการเวียนว่ายตายเกิด เช่น ศาสนาพุทธ ศาสนาพราหมณ์(ฮินดู) มีบางศาสนาสอนว่าจะมีการเกิดอีกเพียงครั้งเดียวในวันพิพากษา เช่น ศาสนาฮีบรู(ยูดาย,ยิว) ศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม และมีบางศาสนาบางลัทธิความเชื่อก็ไม่พูดถึง ชีวิตหลังความตายหรือการเกิดใหม่เลย เช่น ลัทธิขงจื้อ เป็นต้น ตอนนั้นผมมีความคิดว่าถ้าเราพิสูจน์ได้ว่าการเกิดใหม่มีจริง การเวียนว่ายตายเกิดหลายๆครั้งได้มีจริง เราก็ ตีวงในการพิจารณาได้ว่า ควรจะนับถือศาสนาใด ดี หรือว่าไม่ควรนับถือศาสนาใดๆเลย สาเหตุที่คิดว่าจะยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพิสูจน์ก็เพราะเมื่อตอนที่ผมอายุได้ประมาณ 10 ขวบ เคยมีเด็กผู้ชาย คนหนึ่ง อายุประมาณ 2 ขวบ มาอ้างว่าตัวเขาเป็นน้าของผมที่ถูกยิงตายมาเกิดใหม่ เขามีรอยแผลเป็นที่ ติดตัวมาตั้งแต่แรกเกิด 2 แห่ง ซึ่งตรงกันกับตำแหน่งและลักษณะรอยแผลที่น้าผมถูกยิง ตอนแรกพวกเรา(ฝั่งอดีตชาติ) ไม่เชื่อและก็ทำการพิสูจน์เด็กต่างๆนานาเท่าที่จะคิดขึ้นมาได้ เรียกว่าคัด เอาแต่เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ญาติพี่น้อง หรือสิ่งของที่พ่อแม่เด็กหรือใครก็ไม่อาจรู้ได้ งัดเอามาพิสูจน์ เด็กก็พูดและแสดงออกให้เห็นว่าเขาคือน้าของผมสืบชาติมาเกิดจริงๆ พวกเราจำนนต่อคำพูดและสิ่งต่างๆ ที่เขาแสดงออกมา เด็กชายวัย 2 ขวบคนนั้นสามารถทำให้พวกเราเชื่อได้สนิทใจโดยไม่มีข้อกังขาว่าเขา คือน้าของผมสืบชาติมาเกิดใหม่จริงๆ ตอนนั้นผมเริ่มมีความโน้มเอียงมาทางศาสนาที่เชื่อเรื่องการเกิดใหม่และการเวียนว่ายตายเกิด เนื่องจาก ผมเองเคยได้ร่วมพิสูจน์เด็กชายวัย 2 ขวบคนนั้นด้วยตัวเองมาก่อนแล้ว จึงยากที่ผมจะปฏิเสธเรื่องนี้ แต่เพื่อความมั่นใจผมจึงเริ่มค้นหาผลการศึกษาค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับเรื่องการเกิดใหม่ การระลึกชาติได้ การ จำอดีตชาติได้ ทั้งในประเทศไทยและในต่างประเทศ มีเวลาก็เข้าไปฟังการบรรยายของชมรมต่างๆ เช่น ชมรมกฏแห่งกรรม(ที่ราชนาวีสโมสร) ชมรมค้นคว้าทางจิตแห่งประเทศไทย(ที่โรงแรมรอยัลฯสนามหลวง) และอีกหลายชมรม หลายวัดทั้งที่สอนอภิธรรมทั้งที่สอนวิชาสารพัด มีหลายคนที่รู้จริง เป็นของจริง แต่ก็มี ไม่น้อยที่หลุดโลก เมื่อได้ข้อมูลมากพอสมควรในระดับหนึ่งแล้วผมตัดสินใจ ลงภาคสนาม โดยตั้งใจจะไปสอบถาม รายละเอียด สอบพยานแวดล้อม และพยานบุคคลที่รู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอาให้ชัดๆไปเลย ตอนนั้นตั้งใจ ว่าจะไปสอบถามเรื่องของเด็กที่มาอ้างว่าเป็นน้าของผมมาเกิดใหม่อีกครั้ง ผมกลับไปยังบ้านเกิดที่บ้าน ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ แต่ไม่พบเด็กคนนั้นแล้วเพราะตัวเขาและครอบครัวพากันย้ายไปทำงานอยู่ ที่พัทยากันหมดแล้ว นานๆงานบุญหรือเทศกาลจึงจะกลับมาบ้านสักครั้ง เพื่อไม่ให้เสียเที่ยวผมจึงถามแม่ของผมเองว่ามีใครในหมู่บ้านเราที่ระลึกชาติได้บ้าง แม่ผมก็บอกว่ามีอยู่ รายหนึ่งระลึกชาติได้และบอกว่าเป็นใครมาเกิด ผมก็ไปยังบ้านที่แม่ผมบอก นั่นเป็นรายแรก ก็สอบถามไป จนพบตัวเด็กที่เขาบอกว่าระลึกชาติได้ เมื่อสอบถามสัมภาษณ์เรื่องราวของเด็กคนนั้น สอบถามญาติที่เป็น พยานรู้เห็น ก็จะมีคนในหมู่ญาติๆพี่น้องที่ผมไปสอบถามได้บอกว่ายังมีเด็กหรือผู้ใหญ่ที่ระลึกชาติได้ราย อื่นอีก เมื่อผมไปสอบถามรายอื่นอีกก็จะได้เบาะแสเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เท่าที่ผมรวบรวมได้ เฉพาะในหมู่บ้านตะคร้อ มีผู้ที่ระลึกชาติได้มากกว่า 40 คน มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แต่ ตอนนั้นผมสนใจที่จะสอบถามสัมภาษณ์เฉพาะเด็กที่ยังจำอดีตชาติได้และรายที่มีพยานยืนยันชัดเจน คือ ขณะที่ไปสอบถามเขาก็ยังระลึกชาติได้ หรือมีพยานรู้เห็น และพยานบุคคลที่เกี่ยวข้องยังมีชีวิตอยู่ ก่อน ตอนนั้นผมต้องเดินทางไปกลับระหว่างบ้านที่กรุงเทพฯกับบ้านเกิดหลายครั้งจนกระทั่งได้ข้อมูลครบถ้วน พอสมควร ผมสอบถามสัมภาษณ์ข้อมูลจากผู้ที่ระลึกชาติได้จำนวน 16 ราย และมีพยานบุคคลมากกว่า 100 คน ซึ่งจากการศึกษาหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้นับตั้งแต่ปี 2541 จนถึงปัจจุบันนี้ เป็นเวลากว่า 10 ปี ผมมี คำตอบในเรื่องนี้ให้กับตัวเองชัดเจนแล้ว และผมได้เลือกแล้วว่าผมควรจะนับถือ เชื่อถือ และปฏิบัติตาม คำสั่งสอนของศาสนาใด ท่านสามารถอ่านเรื่องราวโดยละเอียดของผู้ที่จำอดีตชาติได้ทั้ง 16 รายได้ http://www.se-ed.com/eshop/Products/image.axd?picture=9789749476949L.gif&Type=Large แล้วท่านจะได้รู้ว่าเพราะเหตุใดผมจึงนอบน้อมในธรรมะของพระพุทธเจ้า อย่างเต็มเปี่ยม และบอกกับ ตัวเองได้อย่างเต็มภาคภูมิว่า ผมเป็น พุทธศาสนิกชน อย่างแท้จริง ไม่ได้เป็นพุทธ เพราะถูกบังคับ ถูก ครอบงำ ถูกปลูกฝัง หรือเป็นพุทธตามบัตรประชาชน ตามสำเนาทะเบียนบ้าน อย่างที่หลายๆคนกำลังเป็น กัน ธวัชชัย  ขำชะยันจะ จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:32:04

ความคิดเห็นที่ 34 การอุปทานหมู่เกิดพร้อมกัน ที่เดียวกัน และเวลาเดียวกัน แต่การระรึกชาติ เกิดคนละบ้าน คนละที่ และคนละเวลา คนระรึกชาติแต่ละคนไม่ได้สัมพันธ์กันเลย 50 คน จากหมื่น 3 คน เป็นเพียง 0.38% แต่อุปทานหมู่ อยู่ที่ 40-50%  ของจำนวนคนที่อยู่ในเหตุการณ์ร่วม จริงๆแล้ว เราก็จำอดีตชาติได้เช่นกัน แต่ไม่มีคนเก็บข้อมูลไว้ สิ่งที่เราพูดอาจเป็นเรื่องเหลวไหลของพ่อแม่ หรือเราอาจทำให้ถูกลืมชาติ ด้วยคติความเชื่อของคนโบราณ จริงๆแล้ว เราไม่จำเป็นต้องพิสูจน์เรื่องคนระลึกชาติ เพราะมันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรา  แต่ถ้าวันใดมีเด็ก 2-3 ขวบ ที่เราอาจจะรู้จัก เดินมาทักทาย และเรียกชื่อเราได้ หรือบอกว่าเป็นปู่ย่า ตา ยายเรา  และถ้ายิ่งเป็นพ่อแม่เรา เวลานั้นแหละ เราต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง คนระลึกชาติที่บ้านตะคร้อ เขาได้ครอบครัวในอดีตชาติ ได้พิสูจน์ ซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อความแน่ใจว่า เป็นญาติเขากลับชาติมาเกิดจริงๆ เมื่อได้ความชัดเจน ก็นำความปิติยินดีมาให้ว่า พ่อแม่ฉันกลับมาเกิดแล้ว ถ้าเหตุการณ์ นี้เกิดกับครอบครัวคุณ  คุณจะรู้สึกอย่างไร และจะทำอย่างไร กับเด็กที่กลับชาติมาเกิด จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:35:41

ความคิดเห็นที่ 35 เชื่อ  เพราะได้เป็นคนหนึ่งที่ได้รับรู้เหตุการณ์มาโดยตลอด แต่เสียดาย วันที่เค้าไปขุดสมบัติกัน นอนป่วยอยู่บ้าน เลยไม่ได้ไป แต่ได้ยินได้ฟังเรื่องราวของวันนั้นโดยตลอด เชื่อว่า น่าจะมีอาถรรพ์อะไรบางอย่าง ทำให้พบอุปสรรค ตลอดทั้งวัน สุดท้าย รถขุดเสีย ทำให้ขุดต่อไม่ได้ จึงจำเป็นต้องเลิกขุด ไม่ใช่ว่าพึ่งมาขุดกันวันนี้  ในอดีตก็เคยมีการขุดมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้สมบัติไปอยู่ดี  บางรายอาจหาญไปขุด สุดท้ายก็มีอันเป็นไป เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะคะ เข้าใจค่ะ ถ้าใครไม่ได้สัมผัสกับตัว ก็คงไม่เชื่อค่ะ เหมือนเรา ถ้าไม่ได้สัมผัสกับตัว ก็คงไม่เชื่อค่ะ จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:45:56

ความคิดเห็นที่ 36 ไม่เชื่อ ดูแล้วเหมือนลิเก เกิน.. จากคุณ : จุลินทรีย์แลคโตบาซิลลัส เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 09:58:18

ความคิดเห็นที่ 37   ไม่เชื่อ และเราว่าวู๊ดดี้ก็ไม่เชื่อ ขำเหมือนกัน ฮาแตกลั่นบ้านเลย ตอนคุณป้าสนมเอกพระนางจามเทวี หรือจันเทวี ไรเนี่ยแหละ  555+ ขำว่ะ จากคุณ : lost butterfly เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:01:09

ความคิดเห็นที่ 38 มันเป็นช่วงดิ่งลงของ "วุ๊ดดี้" หรืออย่างไร   ขอบายรายการ "วู๊ดดี้ไชว์" เพียงเท่านี้ล่ะ  ไม่ไหว จากคุณ : ฮิมดอย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:11:31

ความคิดเห็นที่ 39   ไม่เข้าใจ ทำไมคนระลึกชาติได้ต้องมีฐานะยากจนไปถึงปานกลาง ทำไมหมู่บ้านถัดไป ตำบลข้างเคียง อำเภออื่น ๆ จังหวัดอื่น ๆ ไม่มีโผล่มาเลย ไม่ใช่ไม่เชื่อ เรื่องเหนือธรรมชาติบางอย่าง ยอมรับว่ามันมีอยู่จริง แต่เรื่องนี้ มันไม่ใช่เรื่องเหนือธรรมชาติ มันเป็นเรื่องธรรมชาติโดยแท้ เด็กจะเกิดมา คนข้างบ้าน มาช่วยปั๊มด้วยก็ไม่ใช่ เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อแม่แท้ ๆ แล้วคุณสมบัติของคนพวกนี้ แตกต่างอะไรกับคนอื่น ๆ ทั่วโลก ย้อนไปถามคำถามข้างบน ถ้าระลึกชาติได้ บางคนหนักข้อ บอกมองเห็นอนาคตได้ เอ่อ.........ถ้างั้นช่วยเปลี่ยนอนาคตตัวเองให้รวยกันก่อนดีมั้ย แม้แต่เรื่องผีสาง ตอนเป็นคน บางคนผอมแห้งแรงน้อย พอตายกลายเป็นผี คุณเอาแรงมาจากไหนไม่ทราบ วิญญาณอาจจะมีจริง แต่วิญญาณจะทำอย่างไรให้คนเห็น ในเมื่อร่างกายไม่มี ถ้ามันสามารถรวบรวมพลังก่อตัวให้เป็นรูปร่างได้จริง พี่น้องครับ พ่อแม่ ญาติเราตาย ไม่ต้องเสียใจกันแล้ว รอซักแป๊บ ให้แก build ซักพัก เดี๋ยวกลับมาเอง คนไหนอยากรวย แนะนำให้รีบตาย ก่อนตายเล็งไว้เลย 40 อันดับมหาเศรษฐีในประเทศไทย ใครกำลังตั้งท้อง ลุยเลย ปล. ระวังคู่แข่ง ยิ่งรวยมาก ดีมาน์ยิ่งสูง มีก๊วนระลึกชาติรอเสียบ อย่าพยายามข้ามถิ่นล่ะ เดี๋ยวโดนเขม่น จากคุณ : เชื่อแต่เรื่องที่มีเหตุผล เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:14:50 A:118.172.59.222 X: TicketID:202545

ความคิดเห็นที่ 40 ถึงจะเป็นเรื่องจริงก็แค่การทำอะไรได้เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดาในแง่ของการระลึกความหลังเท่านั้นเองนี่ครับ  ถ้าเป็นการระลึกชาติของนักวิชาการก็อาจจะเกิดประโยชน์ทางด้านประวัติศาสตร์บ้าง  แต่ก็ไม่เห็นว่ามันจะเกิดต่อส่วนรวมมากมายตรงไหนเลยการระลึกชาติเนี่ย ในทางตรงกันข้าม กลับกลายเป็นว่า เป็นการทำให้ผู้ไม่หวังดีหรือมิจฉาชีพใช้เป็นช่องทางทำมาหากินกับคนที่เชื่่อเรื่องพวกนี้มากขึ้นกว่าเดิม จากคุณ : เสื้อขาวเปื้อนเลือด เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:15:55

ความคิดเห็นที่ 41 กำลังสงสัยว่า ทำไมตายแล้วเกิดใหม่กันเร็วจัง จากคุณ : jetboat เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:34:32

ความคิดเห็นที่ 42 เห็นด้วยกับคห.40 ค่ะ มีอะไรที่เกิดประโยชน์เป็นชิ้นเป็นอันจากผู้ที่ระลึกชาติได้บ้างคะ ถ้ามีตัวอย่างและหลักฐานที่น่าเชื่อถือก็อาจจะพิจารณาเรื่องแบบนี้ใหม่ในแง่บวกขึ้นบ้างก็ได้ จากคุณ : Matriarchal Miaw เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 10:42:24

ความคิดเห็นที่ 43 ป้าอ้วนๆ แกแสดงไม่เนียนเลย จากคุณ : steroid เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:16:44

ความคิดเห็นที่ 44 บางคนมีกิเลศเยอะแยะยังจะเกิดมาเป็นคนอีกหรอ จากคุณ : i can not เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:18:11

ความคิดเห็นที่ 45 ผมเชื่อครับเพราะส่วนตัวผมก็เป็นแบบนั้นน่ะ จากคุณ : icekimokung เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:28:29

ความคิดเห็นที่ 46   เซ็งป้าอ้วนสนมพระนางจามเทวีอย่างแรง ศรัทธาหายเลย จากคุณ : Pntmob เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:54:37

ความคิดเห็นที่ 47 พวกเค้าคิดว่า การเกิดมาเป็นคน นี่มันง่ายดายขนาดนี้เชียวเหรอ ทำไม ระยะนี้ มีแต่ข่าว งมงาย ไร้สาระ ก็ไม่รู้ ดูแล้วรู้สึกหงุดหงิดหัวใจ คนเริ่มใช้เหตุใช้ผลน้อยลง เข้าวัดก็ไม่ได้เข้าไปศึกษาพระธรรม เข้าไปขอหวยบ้าง อะไรบ้าง นั่งสมาธิ สวดมนต์ ก็หวังรวย เกิดอะไรขึ้น ก้บประเทศเรา จากคุณ : ใจใส่ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:50:31

ความคิดเห็นที่ 48   เรื่องระลึกชาติได้อ่ะเชื่อ แต่ดูเมื่อคืนไม่เชื่อ จากคุณ : greezi เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:59:49

ความคิดเห็นที่ 49   เห็นด้วยกับ 47 รู้จักน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนี้นั่งสมาธิวิปัสนาแล้วก็สวดมนต์ทุกวัน เพราะเหตุผลเดียว ร่างทรงบอก "ทำแล้วรวย" จากคุณ : LookPadKaew เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:24:24

ความคิดเห็นที่ 50 "แม่ไม่ให้ " ตอนขุดไม่เจออะไร พอดี๊พอดี.... --' ตอนนี้เซ็งนิดๆ แต่..เห็นตัวอย่างสัปดาห์หน้า แล้วอยากดููมากๆ จากคุณ : ซซ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:30:36

ความคิดเห็นที่ 51   เราเชื่อว่ามีคนระลึกชาติได้จริงๆนะ แต่สำหรับบุคคลในรายการเมื่อคืนบอกได้คำเดียวว่าไม่เชื่อเลยสักนิด เวอร์....เกินจริง.... ด้วยเหตุและผล ประกอบกับความไม่ลงตัวหลายๆอย่างเช่นตอนขุดดินหาสมบัติ ตอนแรกบอกว่าขุดหาสมบัติ ต่อมาบอกขุดกระดูกทหาร ต่อมาอีก บอกขุดกระดูก2แม่ลูก(เจ้อ้วนกะนายธี) ตกลงพูดไม่ตรงกันเลย และไอ้ตอนที่เจ้อ้วนโผล่มาร้องไห้ผู้จาไม่รู้เรื่องฟังแล้วจับใจความได้เพียงว่าคิดถึงลูกไม่ได้เจอกันนานเป็นพันๆปีแล้ว เวอร์ซ่ะ...ก้ออยู่หมู่บ้านเดียวกันแท้ไม่เจอกันก้อแปลกแล้ว ถึงเจ้อ้วนจะเจอสนมพระนางจามเทวีข้าสิงแล้วบอกว่าเป็นแม่ของคนชื่อธีคิดถึงลูกและเค้าก้อกอดกันร้องไห้เรารู้สึกว่าตลกดี...ที่เค้าเพิ่งเจอกันก้อขุดสมบัติ ฟังแล้วดูแล้วมันแปลกๆพิกล.... จากคุณ : tukkata ตากลม เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:54:02 A:110.164.16.246 X: TicketID:235412

ความคิดเห็นที่ 52 ตกใจตรงระลึกได้ 3 ชาติ !!! กับสนมพระนางจันเทวี !!! แต่กระนั้นก็เถอะ กดโหวต เชื่อ !!! ไปแล้ว จากคุณ : Mr.Quiet เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:25:14

ความคิดเห็นที่ 53 กำ จากคุณ : Mr.Cupid เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:54:15

ความคิดเห็นที่ 54 เอ่อ  แรกๆก็  เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งนะ พอป้าแกมาเท่านั้นแหละ... มันจบแล้วครับนาย!!! จากคุณ : เจ้าพ่อ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 16:00:21

ความคิดเห็นที่ 55   กลายเป็นหมู่บ้านจำอวดไปเเล้ว -__-'' จากคุณ : fukaze เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 18:05:33 A:202.28.27.5 X: TicketID:228916

ความคิดเห็นที่ 56 วุ้ดดี้แอบทำหน้าเซ็งๆง่ะ ตอนอิป้าร่างทรงแถมาขโมยซีน....แต่ยังไงสัปดาห์หน้าห้ามพลาดนะคะ สัมภาษณ์ท่านว.วัชรเมธี จากคุณ : tuk2244 (tuk2244) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 19:18:33

ความคิดเห็นที่ 57 ตอนแรกนั่งดูด้วยหน้าตาเคร่งเครียดแต่พอสนมพระนางจามเทวีเสด็จมาเท่านั้นพะยาค่ะ อิฉันก็นั่งฮาแตกอยู่คนเดียว ... 5555 จากคุณ : สุดที่รักของป๋อม เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 20:01:16

ความคิดเห็นที่ 58 แน่นอนครับ เป็นอุปทานหมู่ ฟังจากคำพูดป้าอ้วน เป็นแบบลิเก มันมาจากความทรงจำในลิเก เออกันไป เออกันมาในหมู่บ้าน เกิดเป็นอุปทานหมู่ อย่างป้าที่บอกเห็นคนนุ่งผ้าโจงกระเบนบนต้นไม้ อันนี้ก็หลอนไปเอง ทุกอย่างคิดมาจากละครทีวี และข้อมูลที่เรียนรู้มาจากโรงเรียน ไม่มีอะไรสมจริงซะอย่าง รวมทั้งป้าที่ทำพิธีด้วย สวดอะไรก็ไม่รู้่ บาลีก็ไม่ใช่ สันสกฤตก็ไม่ใช่ หรือเป็นพวกภาษาเทพ อันนี้ผมเคยค้นคว้าหาข้อมูล เพราะมีเพื่อนเป็นร่างทรงพระพิณเนศ และแฟนเพื่อนเป็นร่างทรงจิกง ดูเอาซิท่านพระแขก มาเจอพระจีน งงเต๊ก ทุกพระ ทุกชาติ เมืองไทยมีหมด สรุปว่าเป็นอุปทานหลอน เกิดจากความอ่อนแอในวัยเด็ก ฝังตัวในจิตใต้สำนึก และแสดงออกเพื่อบำบัด บรรเทาอาการเจ็บป่วยทางจิต ท่านว่าไงครับ จากคุณ : willy vonga (willy vonga) เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 20:54:55

ความคิดเห็นที่ 59   การระลึกชาติอาจมีอยู่จริง แต่ผมไม่คิดว่าจะมีการระลึกกันได้มากมายขนาดนี้ เมื่อคืนดูแล้วก็งงเหมือนกับทุกคน คุณป้าร่างทรงทำอึ้งไปเลย ส่วนคนอื่นๆ ก็ไม่เห็นแสดงอะไรนอกจากบอกว่าจำได้ว่าตัวเองเป็นยังไง ผมเลยคิดว่าให้หมู่บ้านนี้เค้าอยู่กันเองดีกว่า เรื่องนี้จะจริงหรือไม่จริงคงไม่มีใครรู้ แต่จะรู้อดีตเราไปทำไมมากมายขนาดนั้น มันย้อนกันไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีก่อนดีกว่าครับ จากคุณ : เน เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 21:37:07 A:203.155.246.40 X: TicketID:003858

ความคิดเห็นที่ 60 เกิดมาสามชาติก็ได้เป็นคนตลอด ไม่ทราบว่าทำบุญด้วยอะไร ถึงได้มีบุญมากกว่าพระพุทธเจ้าเสียอีก ส่วนพระนางจามเทวี มีชีวิตตั้งแต่พ.ศ. 1200 กลับพูดจาภาษาไทยในปัจจุบันได้ชัดถ้อยชัดคำ ไม่ทราบว่าเรียนมาจากที่ไหน จากคุณ : Marquez เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 06:28:33

ความคิดเห็นที่ 61 "หมู่บ้านคนระลึกชาติ" แห่งเดียวในโลก ที่อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ พบเรื่องราวราวสุดพิสดาร หมู่บ้านตะคร้อ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ หมู่บ้านเดียว ระลึกชาติได้กว่าครึ่งร้อย ยิ่งสาวยิ่งต้องตะลึง บางคนตายไปกว่าพันปี กลับชาติมาเกิด บางคนตายไปแล้ว กลับมาเกิดใหม่ จำได้แม้กระทั่งชื่อวัว ควาย สุนัข ที่เลี้ยงไว้ บางรายชาติที่แล้ว เป็นผัวเมียกัน ชาตินี้เกิดเป็นแฝด(ชายหญิง) รายล่าสุดเด็กหญิงวัย ๔ ขวบเศษ คนวัย ๕๐ ปี ยอมเรียกแม่อย่างสนิทใจ "คม ชัด ลึก" ได้รับการเปิดเผยจาก นายธวัชชัย ขำชะยันจะ ผู้ศึกษากรณีการจำอดีตชาติ หรือ ระลึกชาติ ว่า จากการสำรวจศึกษา และเก็บข้อมูล การระลึกชาติได้ของคนในหมู่บ้านตะคร้อ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๔๘ พบว่า มีผู้จำอดีตชาติได้ที่ยังมีชีวิตอยู่มากกว่า ๕๐ ราย บางรายยังสามารถจำอดีตชาติได้ บางรายมีพยานรู้เห็นจำนวนมาก บางรายมีหลักฐาน ที่เป็นรูปธรรมสามารถพิสูจน์ได้ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันนี้เท่าที่ทราบมีผู้ที่จำอดีตชาติเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างรายล่าสุด คือ ยายเพียร แย้มประดับ ตายไปเมื่อปี ๒๕๓๕ กลับมาเกิดเป็น เด็กหญิงญาณินท์ ศิริมงคล วัย ๔ ขวบ ถึงกับทำให้ลูกหลานของยายเพียร ดีใจ ลูกหลานยายเพียรบางคนถึงกับเรียก เด็กหญิงญาณินท์ว่า "แม่" หรือ "ยาย" โดยทุกวันนี้ลูกหลานยายเพียรรับเด็กหญิงญาณินท์มาเลี้ยง เหมือนญาติคนหนึ่งในครอบครัว นายธวัชชัย บอกว่า ในจำนวนผู้ที่ระลึกชาติได้กว่า ๕๐ ราย นายธวัชชัยได้ศึกษาข้อมูลในเชิงลึก ๑๔ ราย มีเรื่องราวในอดีตชาติอันเป็นที่สนใจอย่างยิ่ง และเป็นที่ยอมรับของญาติพี่น้องในอดีตชาติ อย่างสนิทใจ ได้แก่ ๑.นายเทเวศน์ เรียบสัมพันธ์ ๒.นายนพพร ใจเร็ว ๓.นายเจษฎา เต็มหัตถ์ ๔.เด็กชายอดิศร สุขโภชน์ ๕.เด็กชายพงศธร ศรชัย ๖.เด็กชายฤทธิไกร โนนน้อย ๗.นางเสงี่ยม นันกลาง ๘.นางสาวส้มลิ้ม คงสะโต ๙.นายธีระพันธ์ วงษ์คำภา ๑๐.เด็กชายวรวัฒน์ เจริญพร้อม ๑๑.นางสุรางคนา มาลา ๑๒.เด็กชายพลวัฒน์ จุลโพธิ์ ๑๓.เด็กชายไพโรจน์ นาดง ๑๔.เด็กชายวัชระ ใจเร็ว ๑๕.เด็กชายโสภณ ขำพาลี และ ๑๖.นายอำนาจ อะวิสุ นอกจากนี้แล้ว ยังมีเบาะแสและข้อมูลเบื้องต้นของผู้จำอดีตชาติรายอื่นๆ ในหมู่บ้านตะคร้อที่ ระลึกชาติได้ คือ ๑. เด็กชายจักรพงษ์ ภู่ชื่น ๒. เด็กชายวรวุฒิ แย้มสัจจา ๓. นายชาญชัย มั่นสติ ๔.เด็กหญิงเกศสุดา กล้าดี ๕. นายเสวก คุ้มตระกูล (คู่แฝดชาย) ๖. นายสุวิทย์ คุ้มตระกูล(คู่แฝดชาย) ๗. นายหนอง นาคตระกูล(คู่แฝดชายหญิง) ๘. นางอำนวย นาคตระกูล(คู่แฝดชายหญิง) ๙. นายจักรกริช(เตี๋ยว) กล้าดี ๑๐. นายจำรัส ศรีบัวแก้ว ๑๑. นายแอ๊ด สวัสดี ๑๒. นายสมบัติ บัวทอง ๑๓. เด็กชายบรรจบ(โจ) สร้อยอาภรณ์ ๑๔. นายวิชัย ใจดี(คู่แฝดชาย) ๑๕.นายวิเชียร ใจดี (คู่แฝดชาย) ๑๖.นายโกมินทร์ พัตตาสิงห์ ๑๗. น.ส.กลอย อวิสุ ๑๘. เด็กชายพรชัย ปัญโญใหญ่ ๑๙. นายสุรศักดิ์ เต็มหัตถ์ ๒๐. น.ส.นงนุช สุขเทพ ๒๑. นายดำเนิน ใจเกื้อ ๒๒. น.ส..จันทร์จิรา (ดำมี่) ไผ่ประการ ๒๓. เด็กชายคิง แซ่เตียว ๒๔. นางแสตมป์ มหิดุลย์ ๒๕. เด็กชายแดง คุ้มตระกูล ๒๖. ลูกสาว นางเนี๊ยะ หงษ์ทอง ๒๗. เด็กชายศักดิ์ดา พุทธรักษา ๒๘. นางน้ำผึ้ง แซ่อ๊วง และ ๒๙. นายของ กล้าดี เป็นต้น อย่างไรก็ตาม ในการเก็บรวบรวมคนระลึกชาตินั้น ไม่เฉพาะนายธวัชชัยเท่านั้น ในระดับโลก ก็มี ศ.นพ.เอียน สตีเวนสัน แต่ปัจจุบันท่านเสียชีวิตไปแล้ว ทั้งนี้ท่านทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ “การจำอดีตชาติได้” และ “การกลับชาติมาเกิด” มากว่า ๔๗ ปี ตั้งแต่ก่อนปี พ.ศ.๒๕๐๓ ในช่วงที่ มีชีวิตอยู่ท่านได้พบผู้ที่จำอดีตชาติได้ หรือผู้ที่สืบชาติมาเกิดใหม่ จากชาติและศาสนาต่างๆ ทั่วโลก ทั้งใน ยุโรป อเมริกา ออสเตรเลีย แอฟริกา และทวีปเอเชีย (รวมทั้งประเทศไทย) มากกว่า ๓,๐๐๐ ราย ด้วยการสนับสนุนทุนในการศึกษาวิจัยเด็กที่จำอดีตชาติได้จำนวนมหาศาล ถึง ๑ ล้าน ดอลลาร์สหรัฐ จาก เชสเตอร์ คาร์ลสัน (Chester Carlson) ผู้คิดประดิษฐ์เครื่องถ่ายเอกสาร ให้พวกเราได้ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปสืบหากรณีศึกษา สัมภาษณ์ และเก็บข้อมูลหลักฐานในประเทศต่างๆ ทั่วโลกเพื่อใช้ในการศึกษาวิจัย คณะนี้ ได้เข้ามาสืบหา สัมภาษณ์ และเก็บข้อมูลหลักฐานกรณีศึกษาผู้ที่จำอดีตชาติได้ใน ประเทศไทยหลายครั้ง ตั้งแต่เมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๐๙ จนถึงปัจจุบัน เป็นเวลากว่า ๔๐ ปีแล้ว โดยจะเดินทางเข้ามาติดตามกรณีศึกษาที่เคยเก็บข้อมูลหลักฐานไปแล้ว และมาสืบหา สัมภาษณ์ และเก็บข้อมูลหลักฐานกรณีศึกษาผู้ที่จำอดีตชาติได้รายใหม่ๆ ในประเทศไทย ปีละ ๒-๓ ครั้ง ทั้งนี้ เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๐ ดร.เจอร์เกน ไคล์ (นักจิตวิทยาชาวเยอรมัน เคยเป็นอาจารย์ สอนที่มหาวิทยาลัยในออสเตรเลีย) ได้เดินทางมาศึกษาค้นคว้าเรื่องเด็กที่จำอดีตชาติได้ใน ประเทศไทยแทน ศ.นพ.เอียน โดยมี นายสุตทยา วัชราภัย นักวิชาการอิสระสาขาพุทธศาสตร์ และจิตศาสตร์ เป็นผู้ร่วมศึกษาค้นคว้า บุคคลทั้งสองได้เดินทางไปยังภาคอีสานตอนบน เพื่อหา ข้อมูลเกี่ยวกับเด็กที่จำอดีตชาติได้ โดยสืบถามข้อมูลจากญาติพี่น้อง พยานที่รู้เห็น หรือตัวเด็ก ที่จำอดีตชาติได้ (บางคนโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว) ข้อมูลที่ค้นคว้ามาได้มีมาก (ระหว่างปี ๒๕๓๕- ๒๕๔๑) ค้นคว้ามาได้รวม ๕๐ ราย เฉพาะปี ๒๕๕๐ มี ๘ ราย และมีอีก ๗๐-๘๐ ราย ที่ยังไม่ได้ ไปสัมภาษณ์ ในประเทศไทยนั้น ท่านและคณะศึกษาวิจัยได้เคยมาสืบหา สัมภาษณ์ และเก็บข้อมูลหลักฐาน กรณีศึกษาผู้ที่จำอดีตชาติได้หลายครั้ง โดยความร่วมมือจากคณะคนไทยที่สนใจศึกษาเกี่ยวกับ เรื่องนี้มาแล้วหลายท่าน ได้แก่ นายแพทย์เชียร สิริยานนท์, อาจารย์นาซิบ สิโรรส, อาจารย์เต็ม สุวิกรม, ศ.ดร.คลุ้ม วัชโรบล เป็นต้น ซึ่งท่านได้เขียนไว้ใน กิตติกรรมประกาศ (Acknowledgments) ในหนังสือ Reincarnation and Biology ซึ่งตีพิมพ์เมื่อปี ๒๕๒๐ และยังมี อีกหลายท่าน เช่น คุณประสิทธิ์ การุณยวณิชย์, ดร.บุญย์ นิลเกษ, อาจารย์สุตทยา วัชราภัย ดร.วิเชียร สิทธิประภาพร อาจารย์ประจำ แขนงวิชาดนตรีบำบัด วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล และ รศ.ดร.นัยพินิจ คชภักดี ผู้อำนวยการโครงการวิจัยชีววิทยาระบบประสาทและพฤติกรรม สถาบันวิจัยและพัฒนา วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหิดล(ศาลายา) สำหรับผู้ที่สนใจเรื่อง คนระลึกชาติ หน้าพระเครื่อง "คม ชัด ลึก" มีให้อ่านอีก ๓ ตอน โดยวันพุธที่ ๙ เสนอเรื่อง ระลึกชาติ!...ลืมชาติ! เรื่องจริงคนจริงที่..."บ้านตะคร้อ" วันพฤหัสบดีที่ ๑๐ กันยายน เสนอเรื่อง ศ.นพ.เอียน สตีเวนสัน ผู้ยิ่งใหญ่ในการศึกษาเรื่อง "ระลึกชาติ!" และวันศุกร์ที่ ๑๑ กันยายน เสนอเรื่อง นายธวัชชัย ขำชะยันจะ ผู้ไล่ล่าหาข้อพิสูจน์..."คนระลึกชาติ" บ้านตะค้ออยู่หนใด? ปัจจุบัน “หมู่บ้านตะคร้อ” เป็นหมู่บ้านหนึ่งใน ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ ประกอบด้วย หมู่บ้านทั้งหมด ๑๘ หมู่บ้าน มีประชากรประมาณ ๑๓,๐๐๐ คน จากจำนวนครัวเรือนประมาณ ๓,๐๐๐ ครัวเรือน สำหรับชื่อของหมู่บ้าน สันนิษฐานว่า ในสมัยก่อนบริเวณนี้ มีต้นตะคร้อ ซึ่งผลมีรสเปรี้ยว ขึ้นอยู่มาก คนโบราณจึงเรียกบริเวณนี้ว่า “โคกตะคร้อ” ต่อมาจึงตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านตะคร้อ” ส่วนประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านตะคร้อนั้น มีหลักฐานทางด้านโบราณวัตถุหลายอย่าง ที่บ่งบอกถึงความเป็นมาของหมู่บ้านรอยต่อสามจังหวัดแห่งนี้ มีชาวบ้านพบโครงกระดูก ของคนโบราณ ภาชนะดินเผา อาวุธ เคียว กะพรวนม้าโบราณ สุสานโบราณ และสิ่งของอื่นๆ อีกจำนวนมาก กระจายอยู่ทั่วหมู่บ้านและรอบๆ หมู่บ้าน โดยเฉพาะบริเวณที่ชาวบ้านเรียกว่า “โคกพักทัพ” “โคกพญาสั่ง” และ “หนองแร้ง หนองกา” ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่บ้าน เคยมีชาวบ้านขุดพบโครงกระดูก ภาชนะดินเผา และอาวุธโบราณจำนวนมาก จากการสืบค้นหลักฐานต่างๆ ทั้งจากทางด้านภูมิศาสตร์ โบราณคดี โบราณวัตถุ สันนิษฐานว่า น่าจะเคยมีการเคลื่อนทัพใหญ่มาพักทัพที่บริเวณหมู่บ้านตะคร้อแห่งนี้ แต่ไม่ทราบแน่ชัดว่า เป็นช่วงใดสมัยใด และบริเวณนี้น่าจะเคยถูกใช้เป็นเส้นทางติดต่อกันทั้งทางน้ำและทางบกระหว่าง เมืองเก่า “ศรีเทพ” ที่ อ.ศรีเทพ จ.เพชรบูรณ์ และเมืองเก่า “ไพศาลี” ที่บ้านหนองไผ่ ต.สำโรงชัย อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ (อยู่ห่างจากหมู่บ้านตะคร้อไปทางทิศตะวันตก ประมาณ ๑๓ กิโลเมตร) ซึ่งทั้งสองเมืองเคยเป็นเมืองหน้าด่านทางตอนเหนือของอาณาจักรละโว้ เมื่อครั้งที่ขอมยังเรือง อำนาจ ตั้งแต่เมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ ๑๔ ทางด้านภูมิศาสตร์ หมู่บ้านตะคร้อตั้งอยู่บริเวณ รอยต่อของ ๓ จังหวัดคือ ทางทิศตะวันออกมีเขตติดต่อกับ ต.ภูน้ำหยด อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์ ทางทิศใต้มีเขตติดต่อกับ อ.หนองม่วง และ อ.โคกเจริญ จ.ลพบุรี และทางด้านทิศตะวันตกเป็นเขต อ.ไพศาลี ซึ่งติดต่อกับ อ.ตากฟ้า และ อ.ท่าตะโก จ.นครสวรรค์ ส่วนทางด้านทิศเหนือติดกับ เทือกเขาสอยดาว ซึ่งทอดตัวยาวเป็นระยะทางกว่า ๒๐ กิโลเมตร เริ่มตั้งแต่บ้านหนองไผ่และบ้าน พระบาท ต.สำโรงชัย อ.ไพศาลี ไปจนถึง อ.วิเชียรบุรี จ.เพชรบูรณ์ เรื่อง - ภาพ... "ไตรเทพ ไกรงู" ที่มา... http://www.komchadluek.net/detail/20090908/27498/หมู่บ้านคนระลึกชาติแห่งเดียวในโลกที่อ.ไพศาลีจ.นครสวรรค์.html จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 08:55:56

ความคิดเห็นที่ 62 ระลึกชาติ!...ลืมชาติ! เรื่องจริงคนจริง ที่... บ้านตะคร้อ อ.ไพศาลี ในจำนวนผู้ที่ระลึกชาติได้กว่า ๕๐ ราย ของบ้านตะคร้อ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ บางราย ยังสามารถจำอดีตชาติได้ บางรายมีพยานรู้เห็นจำนวนมาก บางรายมีหลักฐานที่เป็นรูปธรรมสามารถ พิสูจน์ได้ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันนี้ เท่าที่ทราบมีผู้ที่จำอดีตชาติเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างรายล่าสุด คือ ยายเพียร แย้มประดับ ตายไปเมื่อปี ๒๕๓๕ กลับมาเกิดเป็น เด็กหญิงญาณินท์ ศิริมงคล วัย ๔ ขวบ  ถึงกับทำ ให้ลูกหลานของยายเพียรสุดดีใจ ลูกหลานยายเพียรบางคนถึงกับเรียกเด็กหญิงญาณินท์ว่า "แม่" หรือ "ยาย" รวมทั้งรับเด็กหญิงญาณินท์เหมือนญาติคนหนึ่ง   ส่วนการเก็บข้อมูลในเชิงลึก ๑๔ ราย ของ นายธวัชชัย ขำชะยันจะ ผู้ไล่ล่าหาข้อพิสูจน์ของคนระลึก โดยแต่มีเรื่องราวในอดีตชาติอันเป็นที่สนใจอย่างยิ่ง และเป็นที่ยอมรับของญาติพี่น้องในอดีตชาติ อย่างสนิทใจ  ทั้งนี้ "คม ชัด ลึก" ขอยกตัวอย่างคนระลึกชาติ ที่โดดเด่น ๓ ท่าน รายแรก คือ เรื่องของ นายเทเวศน์ (เท่) เรียบสัมพันธ์ ชื่อเล่น “เอ็ด” วันเดือนปีเกิด ๒๙ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๑ มีรอยแผลเป็นตั้งแต่กำเนิด ซึ่งมีแผลเป็นคล้ายรูกระสุนปืนที่ศีรษะด้านหลัง และใต้ราว นมด้านขวา ที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน : ๑๔๒/๒ หมู่ ๓ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ ส่วนในอดีตชาติ  ชื่อ-นามสกุล คือ นายศิริ ใจเร็ว ชื่อเล่น “ริ” วันเดือนปีเกิด ๑๗ เมษายน พ.ศ. ๒๕๐๓ ที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน  ๕/๒ หมู่ ๕ ต.ตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ สาเหตุที่เสียชีวิต ถูกฆาตกรรม บาดแผลที่ทำให้เสียชีวิต มีบาดแผลกระสุนปืนที่ศีรษะด้านหลัง และ ใต้ราวนมด้านขวา สถานที่เสียชีวิต ริมถนน ระหว่างหมู่บ้านตะคร้อ กับหมู่บ้านวังกระโดนน้อย การระลึกชาติของนายเทเวศน์นั้น นอกจากจำเพื่อนสนิทได้ จำป้าในอดีตชาติได้ จำต้นกระถินที่ทุ่ง นาในอดีตชาติได้ รวมทั้งแสดงความคุ้นเคยกับสถานที่ในอดีต ที่สำคัญคือ เขายังจำชื่อควายที่เคย เลี้ยงได้ มีครั้งหนึ่ง ญาติในอดีตชาติเคยถามเด็กชายเท่ว่า “จำได้ไหม ว่าควายเรามีชื่ออะไรบ้าง” เด็กชายเท่ ตอบว่า “ชื่อไอ้เหลือง ไอ้ม่วง แล้วก็ไอ้สมชาย” เด็กชายเท่สามารถบอกชื่อควายทั้ง ๓ ตัว ทั้งๆ ได้ ขายควายทั้ง ๓ ตัวนั้นไปนานแล้ว ในขณะที่ความผูกพันกับพ่อแม่ในอดีตชาติของเขา มีมาตั้งแต่ที่ได้พบกันครั้งแรก จนกระทั่งถึง ปัจจุบัน ซึ่งความผูกพันที่เขามีให้กับพ่อแม่ในอดีตชาตินั้น บางครั้งก็ทำให้พ่อแม่ในปัจจุบันชาติรู้สึก น้อยใจอยู่เหมือนกัน เมื่อก่อน เวลาที่นายเทเวศน์คิดถึงเรื่องราวในอดีตชาติ ภาพความทรงจำจะผุดขึ้นมาเหมือนกับว่า เหตุการณ์นั้นเพิ่งผ่านมาไม่นาน แต่ปัจจุบันนี้ ภาพความทรงจำในอดีตชาติของเขา ได้ลบเลือนไป เกือบหมดแล้ว ยังเหลือก็แต่รอยแผลเป็นที่บริเวณศีรษะด้านหลัง และใต้ราวนมด้านขวา ที่ติดตัวของ เขามาตั้งแต่แรกเกิด ซึ่งยังคงปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน รายที่ ๒ คือ นางสุรางคนา วันที ชื่อเล่น “ส้ม” วันเดือนปีเกิด ๑๐ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๑๔ ที่อยู่ตาม ทะเบียนบ้าน  ๗๐/๑๔ หมู่ ๑ ต.โคกเดื่อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ อดีตชาติ ชื่อ-นามสกุล “ฟ้าแตง” ไม่มีที่อยู่ตามทะเบียนบ้าน พี่น้องร่วมบิดามารดา (เธอบอกว่าเธอมีน้องชายอีก ๑ คน ไม่ทราบชื่อ) วันเดือนปีที่เสียชีวิต เมื่อประมาณกว่า ๑,๐๐๐ ปีที่แล้ว สาเหตุที่เสียชีวิต ประสบอุบัติเหตุเรือล่มกลาง ลำน้ำใหญ่ บริเวณสำนักสงฆ์คลองมะม่วงเตี้ย ในปัจจุบัน เรื่องราวการจำอดีตชาติของนางสุรางคนา เกี่ยวข้องกับสถานที่สำคัญแห่งหนึ่งในหมู่บ้าน ตะคร้อ  เธอจำอดีตชาติได้ว่า เคยมีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ ๑,๐๐๐ ปีที่แล้ว พอประมวลความได้ว่า ชาติก่อนเธอมีชื่อว่า “ฟ้าแตง” พ่อของเธอชื่อ “โกสีย์” แม่ของเธอชื่อ “นวลจันทร์” เธอมีน้องชาย ด้วย ๑ คน (ไม่บอกชื่อ) ในอดีตชาติ ครอบครัวของเธอพร้อมทั้งข้าทาสบริวาร กำลังจะล่องเรือไปยังเมืองศรีเทพ ระหว่าง ทาง เรือได้ชนกับโขดหินที่อยู่ใต้น้ำ ทำให้เรือล่ม ทุกคนที่อยู่บนเรือเสียชีวิตทั้งหมด เรือได้จมลงก้น แม่น้ำ พร้อมทรัพย์สมบัติที่บรรทุกมาในเรือด้วย เธอบอกว่า แต่ก่อนบริเวณต้นมะม่วงต้นนั้น เป็นลำน้ำกว้างใหญ่ มีน้ำไหลเชี่ยว หลังจากที่เธอและ ครอบครัวเสียชีวิต วิญญาณของพวกเธอก็ได้สิงสถิตอยู่ที่ซากเรือนั้น มานานหลายร้อยปี ต่อมาลำน้ำบริเวณนั้นตื้นเขินขึ้น ก็ได้มีต้นมะม่วงเกิดขึ้นมา ซึ่งเกิดจากลูกมะม่วงที่พวกเธอเคยใช้ เป็นเสบียงอาหารระหว่างเดินทางในครั้งนั้นนั่นเอง ตอนนั้นวิญญาณของเธอ และครอบครัวได้สิง สถิตอยู่ที่ต้นมะม่วงต้นนั้น ต่อมาอีกหลายร้อยปี ต่อมาพ่อของเธอได้จุติไปเกิดก่อน จึงเหลือแต่เธอ น้องชายและแม่ของเธอ ที่ยังเป็นวิญญาณสิงสถิตอยู่ที่ต้นมะม่วงต้นนั้น ในช่วงเวลา ๕๐ ปี ที่ผ่านมา มีผู้คนหลายกลุ่มพยายามจะขุดหาสมบัติ ที่เล่าขานกันมานานว่า เป็น สมบัติที่บรรทุกมากับเรือของฟ้าแตง และครอบครัว บริเวณรอบๆ ต้นมะม่วงต้นนี้ แต่สุดท้ายพวกเขา ก็ต้องมีอันเป็นไป แต่เป็นที่น่าเสียดาย ที่ต้นมะม่วงต้นนั้นได้ยืนต้นตายไปเสียแล้ว เมื่อต้นปี ๒๕๔๘ เนื่องจากมีคนนำ รถแม็คโครมาขุดดินบริเวณโคนต้นมะม่วงต้นนั้น ทำให้ต้นมะม่วงพันปีต้นนั้น ยืนต้นตายไปอย่างน่า เสียดาย ชาวบ้านลือกันว่า ผู้ที่มีส่วนรู้เห็น คือ คนที่นำรถแม็คโครไปขุดนั้น ได้ประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิต  และเจ้าสำนักสงฆ์คลองมะม่วงเตี้ย ก็มรณภาพ หลังจากต้นมะม่วงต้นนั้นตายได้ไม่นาน อย่างไรก็ตาม นางบุญนาค แสนดี ซึ่งเป็นแม่ของนางสุรางคนา เมื่อเริ่มแน่ใจว่า เด็กหญิงสุรางคนา น่าจะจำอดีตชาติได้ นางบุญนาค ก็เกิดความกลัวว่า บุตรสาวจะอายุสั้น กลัวว่าแม่ในอดีตชาติจะมา เอาชีวิตลูกคืน และไม่อยากให้บุตรสาวพูดถึงเรื่องราวในอดีตชาติอีก จึงพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำ ให้เด็กหญิงสุรางคนา ลืมเรื่องราวในอดีตชาติ โดยให้กินไข่บ้าง ทำให้ผวาตกใจบ้าง แต่เด็กหญิงสุรางคนาในขณะนั้น ยังคงพูดถึงเรื่องราวในอดีตชาติของเธออีกหลายครั้ง ข่าวการ จำอดีตชาติได้ของเด็กหญิงสุรางคนา ได้แพร่ออกไป และมีนักข่าวหนังสือพิมพ์มาติดต่อ ขอสัมภาษณ์ แต่นางบุญนาคไม่ยอมให้สัมภาษณ์ และพาบุตรสาวหนีนักข่าว ไม่ยอมให้นักข่าวได้พบ ส่วนรายที่ ๓ เป็นกรณีคู่ผัวเมียในอดีตชาติ เกิดมาเป็นแฝดชายหญิงในชาติปัจจุบัน คือ นายหนอง- นางอำนวย นาคตระกูล (คู่แฝดชายหญิง) นายหนอง (จอน)-นางอำนวย (คู่แฝดชายหญิง) บุตรของ นายอ้น-นางหนู นาคตระกูล (อ้างว่าในชาติก่อนเคยเป็นสามีภรรยากัน) นางหนู นาคตระกูล (แม่) เล่าให้ฟังว่า นายจอน นาคตระกูล ก็จำอดีตชาติได้เช่นเดียวกัน เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อครั้งที่ทั้งสองยังเป็นเด็ก เธอแอบได้ยินทั้งสองคนพูดคุยกันถึงเรื่องราวในอดีตชาติ โดยใช้คำเรียกกันและกันว่า “แก..ข้า” เหมือนกับที่สามีภรรยาใช้เรียกกัน นางหนู ถามนายจอนว่า “หนูเป็นใครมาเกิดลูก” นายจอนตอบว่า “ผมชื่อเหม็ง อีนาง (นางอำนวย) ชื่อขำ เป็นผัวเมียกัน อยู่ที่ หมู่บ้านโคกมะขวิด ชาติก่อนผมขี่ม้าเลี้ยงวัว ผมมีวัวฝูงใหญ่ แต่ถูกโจรปล้น พวกมันยิงผมกับอีนาง ตาย ผมก็จูงมืออีนางวิ่งหนีมาทางนี้ พอดีมาเจอแม่ เลยมาเกิดกับแม่นี่แหละ” ตอนนั้นเธอกับนายอ้นสามี เคยไปสอบถามชาวบ้านที่หมู่บ้านโคกมะขวิด แถวสี่แยกไดตาล ซึ่งอยู่ ห่างจากบ้านตะคร้อประมาณ ๓๐ กิโลเมตร คนในหมู่บ้านบอกว่า เมื่อก่อนเคยมีคนชื่อนายเหม็งและนางขำอยู่จริง ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากัน เป็นคนที่มีฐานะดี มีวัวอยู่หลายตัว แต่ไม่มีลูกหลาน ต่อมาพวกเขาถูกโจรปล้น และถูกฆ่าตายอย่าง อนาถ ขณะเดียวกัน นายอ้นผู้เป็นพ่อของฝาแฝดทั้งสอง เล่าให้ฟังว่า นายจอนมีความชำนาญเรื่องวัวมาก เป็นพิเศษ ทั้งๆ ที่ตนไม่เคยสอน ตนเองก็ไม่ค่อยชำนาญในเรื่องนี้นัก มีครั้งหนึ่ง ตนถูกวัวขวิดจนปางตาย ยังดีที่นายจอนมาช่วยไว้ทัน นายจอนกับนางอำนวยเป็นพี่น้อง ที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย นายจอนจะเป็นห่วงนางอำนวยมาก เวลาที่ต้องอยู่ห่างไกลกันก็จะพก ภาพถ่ายของนางอำนวยไปด้วย ปัจจุบันนายจอนมีภรรยาแล้วและมีบุตรด้วยกัน ๑ คน หลากวิธีทำให้เด็กลืมอดีตชาติ จากความเชื่อเกี่ยวกับการเสียชีวิตก่อนสิ้นอายุขัย หรือ สิ้นกรรมนี้เอง ที่ทำให้ผู้เป็นพ่อแม่ของผู้ที่จำ อดีตชาติได้ ชาวพุทธส่วนใหญ่กลัวว่า เด็กที่จำอดีตชาติได้จะอายุสั้น จึงพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้ พวกเขาลืมอดีตชาติให้ได้โดยเร็ว ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึกของครอบครัวพ่อแม่ของผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว ที่รู้สึกดีใจ ที่บุคคลซึ่งพวกเขาเคยคิดว่าได้พลัดพรากจากกันไปอย่างไม่มีวันกลับ ได้สืบชาติมาเกิดอีกครั้ง เป็น ความรู้สึกที่ไม่อาจจะบรรยายได้ อย่างไรก็ตาม แต่ก็มีบางรายที่พ่อแม่ในปัจจุบันชาติ และครอบครัวพ่อแม่ของผู้ที่เสียชีวิตใน อดีตชาติ ร่วมใจกันพยายามทำให้เด็กลืมอดีตชาติ เพราะเด็กพูดถึงความทรงจำในอดีตชาติที่เกี่ยวกับ การฆาตกรรม การที่เคยกระทำผิดศีลธรรม หรือเคยกระทำผิดกฎหมายในอดีตชาติ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่มี ใครอยากให้เด็กพูดถึงมันอีก   ในหมู่บ้านตะคร้อ มีวิธีการที่จะทำให้เด็กลืมอดีตชาติได้อยู่หลายวิธี เช่น วิธีการโยนกระด้ง  การ ให้เด็กกินไข่ พาลอดไต้บันไดบ้าน จับหมุนทำให้เวียนศีรษะ ทำให้ตกใจ ให้คนทรงทำพิธีให้ เป็นต้น แต่จากข้อมูลที่ได้ ดูเหมือนว่า จะไม่ค่อยได้ผลนัก ส่วนใหญ่เด็กจะเริ่มหยุดพูด และหยุดแสดงออก ถึงอดีตชาติไปเองเสียมากกว่า แต่ก็ใช่ว่า จะไม่มีเหตุมีผลเสียเลยทีเดียว เพราะมีบางกรณีที่คนที่ เสียชีวิตไปแล้วมาเข้าฝัน และเป็นฝ่ายบอกเองว่า อย่าเพิ่งให้เด็กคือตัวเขาที่จะเกิดมากินไข่ เพราะจะ ทำให้ตัวเขาลืมความทรงจำในอดีตชาติ ซึ่งอาจเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้เกิดความเชื่อว่า การให้เด็กกิน ไข่มากๆ จะทำเด็กลืมความทรงจำในอดีตชาติ สำหรับ วิธีการโยนกระด้ง ในหมู่บ้านตะคร้อนั้น เป็นวิธีการที่ใช้ในสมัยก่อน เมื่อครั้งที่ยังต้องใช้ หมอตำแยในการทำคลอดอยู่ มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะทำให้เด็กตกใจ และลืมอดีตชาติเสียตั้งแต่ยังเป็น ทารก จะกระทำกันเมื่อเด็กคลอดออกมาแล้ว ได้ตัดสายสะดือ และทำความสะอาดร่างกายของเด็ก เรียบร้อยแล้ว หมอตำแย หรือญาติๆ จะยกเด็กขึ้นด้วยสองมือ และยื่นออกจากตัวไปในแนวนอน ลักษณะตั้งฉาก กับหน้าอก แล้วให้ญาติๆ นำกระด้งขนาดใหญ่มาคอยรองรับเด็กที่ด้านล่าง โดยจะยกเด็กให้สูงกว่า กระด้งที่รองรับพอสมควร แล้วก็จะโยกมือที่อุ้มเด็กวนไปรอบๆ กระด้งที่รองอยู่สามรอบพร้อมกับ พูดไปด้วยว่า “สามวันลูกผี...สี่วันลูกคนนะ” ก่อนที่จะปล่อยมือให้เด็กตกลงมายังกระด้งที่รองรับอยู่ ด้านล่าง เมื่อเด็กตกลงมาในสภาพไร้น้ำหนัก ก็จะมีอาการผวาตกใจ และร้องไห้ เป็นอันเสร็จสิ้นวิธีการ แต่ ในปัจจุบันนี้ แม่ของเด็กส่วนใหญ่จะไปฝากท้อง และไปคลอดบุตรที่สถานีอนามัย หรือที่ โรงพยาบาล  ทำให้วิธีการโยนกระด้ง เพื่อทำให้เด็กลืมอดีตชาติ กำลังจะเลือนหายไป เรื่อง - ภาพ... "ไตรเทพ ไกรงู" http://www.komchadluek.net/detail/20090909/27632/ระลึกชาติ!...ลืมชาติ!เรื่องจริงคนจริงที่...บ้านตะคร้ออ.ไพศาลี.html จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 08:56:54

ความคิดเห็นที่ 63 ศ.นพ.เอียน สตีเวนสัน ผู้ยิ่งใหญ่ในการศึกษาเรื่อง "ระลึกชาติ!" คมชัดลึก : "ชีวิตภายหลังความตาย มีอยู่จริงหรือไม่ ชีวิตสิ้นสุดที่ความตายจริงหรือ" เป็นปริศนาที่ อยู่ในความสนใจของมนุษย์ทุกชาติ ทุกศาสนามาโดยตลอด นับตั้งแต่ครั้งโบราณกาล จนกระทั่งถึง ทุกวันนี้ ในช่วงเวลาสามถึงสี่พันปีที่ผ่านมา มีผู้ที่ให้คำตอบเกี่ยวกับปริศนาเหล่านี้ได้อย่างน่าเชื่อถือหลายท่าน เช่น พระพุทธเจ้า ศาสดาของศาสนาพุทธ โมเสส ศาสดาของศาสนาฮีบรู (ยิว) พระเยซูคริสต์ ศาสดา ของศาสนาคริสต์ และท่านนบีมุฮัมมัด ศาสดาของศาสนาอิสลาม เป็นต้น ทั้งนี้ จะเห็นได้ว่า ผู้ที่สามารถให้คำตอบและคำอธิบายในปริศนาเหล่านี้ได้อย่างเบ็ดเสร็จ และมีเหตุ มีผลน่าเชื่อถือ ก็จะมีผู้คนให้ความเคารพและยอมรับนับถืออย่างสูง จากประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา คงไม่มีใครปฏิเสธว่า คำตอบของปริศนาเหล่านี้มีอิทธิพลต่อวิถีความ เชื่อ และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์เราเป็นอย่างมาก ทั้งทางด้าน คุณธรรม จริยธรรม การใช้ ชีวิตประจำวัน ศิลปะ วัฒนธรรมประเพณี และอื่นๆ อีกมาก ดังนั้น การศึกษาค้นคว้าและพิสูจน์ความจริงในปริศนาเหล่านี้ จึงนับได้ว่า มีความสำคัญอย่างยิ่ง   เป็นความต้องการของมวลมนุษยชาติ สมควรจะได้รับการพิสูจน์ให้ได้มาซึ่งความจริง ที่ชัดเจนและ ถูกต้องเสียที ถึงแม้ว่า ความจริงที่ได้ จะทำให้วิถีความเชื่อและความศรัทธาทางศาสนาสั่นคลอนก็ ตาม  ความจริงก็คือความจริง ถ้าหากเราไม่เชื่อ และไม่ศรัทธาในความเป็นจริงแล้ว เราจะเชื่อถือสิ่ง ใดได้อีก อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันนี้ คณะศึกษาวิจัยในหลายประเทศ พบผู้จำอดีตชาติได้จากทั่วโลกแล้ว มากกว่า   ๕,๐๐๐ ราย คำสอนของพระพุทธเจ้ากำลังได้รับการพิสูจน์แล้ว โดยวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ ศาสนา พุทธกำลังได้รับการรับรอง โดยวิทยาศาสตร์ เหมือนดังคำกล่าวของ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (Albert   Einstein) ที่ว่า  "If there is any religion that could cope with modern scientific needs it would be Buddhism." หมายถึง  "ถ้าจะมีศาสนาใด ที่รับมือกับความต้องการทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ปัจจุบันได้ ศาสนา นั้นก็น่าจะเป็นศาสนาพุทธ" ศ.นพ.เอียน สตีเวนสัน (Ian Stevenson, M.D.) นักวิทยาศาสตร์ที่ทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ “การจำ อดีตชาติได้” และ “การกลับชาติมาเกิด” มานานกว่า ๔๗ ปี เมื่อท่านได้เสียชีวิตลงแล้ว นสพ.วอชิงตันโพสต์ ของสหรัฐอเมริกา ได้สดุดีว่า “ท่านเป็นบุคคลที่ ทำการค้นคว้าหาหลักฐาน เกี่ยวกับการจำอดีตชาติได้อย่างมีหลักการ ยากที่จะปฏิเสธได้” นสพ.เทเลกราฟ ของอังกฤษ กล่าวว่า “ท่านเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในการศึกษาเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด ในยุค   ๒๐๐๐” การศึกษาวิจัยของ ศ.นพ.เอียน ได้ดำเนินการมากว่า ๔๗ ปี ตั้งแต่ก่อนปี ๒๕๐๓ ซึ่งท่านได้พบผู้ที่จำ อดีตชาติได้ หรือผู้ที่สืบชาติมาเกิดใหม่ จากชาติและศาสนาต่างๆ ทั่วโลก ทั้งใน ยุโรป อเมริกา   ออสเตรเลีย แอฟริกา และทวีปเอเชีย (รวมทั้งประเทศไทย) มากกว่า ๓,๐๐๐ ด้วยการสนับสนุนทุนใน การศึกษาวิจัยเด็ก ที่จำอดีตชาติได้ จำนวนมหาศาล ถึง ๑ ล้านดอลลาร์สหรัฐ จาก เชสเตอร์ คาร์ลสัน   (Chester Carlson) ผู้คิดประดิษฐ์เครื่องถ่ายเอกสารให้พวกเราได้ใช้กันอยู่ทุกวันนี้ เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายใน การเดินทางไปสืบหากรณีศึกษา สัมภาษณ์ และเก็บข้อมูลหลักฐานในประเทศต่างๆ ทั่วโลก เพื่อใช้ใน การศึกษาวิจัย ผลงานการศึกษาวิจัยของศ.นพ.เอียน ได้ตีพิมพ์ออกมาเป็นรายงานทางวิชาการ ในนิตยสารชั้นนำทาง วิทยาศาสตร์ หนังสือ และตำรับตำราออกมาเป็นระยะๆ ตั้งแต่ปี ๒๕๐๗ ถึงปัจจุบัน มากกว่า ๒๐๐   เล่ม จนเป็นที่ยอมรับจากบรรดานักวิทยาศาสตร์ทั่วโลก แต่ผลงานการศึกษาวิจัยของท่าน เป็นการนำเสนอเรื่องราวความจริงที่ขัดกันกับคำสอน และความ เชื่อทางศาสนา ฮีบรู (ยิว) คริสต์ และอิสลาม แต่ถึงแม้ว่า ดร.เอียน สตีเวนสัน จะถูกตราหน้าจากศาสนิกชนที่นับถือ ศาสนาฮีบรู (ยิว) ศาสนาคริสต์   และศาสนาอิสลาม ว่า ความคิดของเขาเป็นความคิดนอกรีต (Heresy) หรือเป็นพวกนอกรีต (Heresies)   ก็ตาม แต่ความจริงที่ท่านได้พิสูจน์ และยืนยันในวันนี้ จะได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง ในวงการ วิทยาศาสตร์ และจากผู้คนทั่วโลก การศึกษาวิจัยเกี่ยวกับ “การจำอดีตชาติได้” และ “การกลับชาติมาเกิด” ของ ศ.นพ.เอียน ท่านก็ไม่ได้ โน้มเอียงไปกับความเชื่อทางศาสนา ท่านยังคงเป็นนักศึกษาค้นคว้าวิจัยที่เป็นกลาง เชื่อในความเป็น จริง และเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งของโลกตลอดไป สุดท้าย เมื่อท่านเสียชีวิต ท่านก็คงจะได้พบความจริง และได้ประจักษ์ชัดเกี่ยวกับ ชีวิตหลังความตาย   ด้วยตัวของท่านเองแล้ว ไม่ต้องท่องเที่ยวสืบหาศึกษาวิจัยกรณีศึกษาใดๆ อีกต่อไป การศึกษาวิจัยของ ศ.นพ.เอียน สามารถบอกกับโลกว่า "ความจริงเกี่ยวกับวงจรชีวิตของคนเรา ตั้งแต่ เกิดจนตาย และตั้งแต่ตายจนกระทั่งเกิดใหม่นั้น  อาจจะไม่เป็นไปตามความเชื่อของศาสนาต่างๆ   เหล่านี้"   ด้วยเหตุที่ว่า "การศึกษาวิจัยชี้ไปที่ ความมีอยู่ของชีวิตหลังความตาย คนเราสามารถกลับชาติมาเกิด ใหม่ได้ คนเราสามารถจำอดีตชาติได้ และเวรกรรมมีจริง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ตัวท่านเองก็เกิดใน ครอบครัวที่นับถือศาสนาคริสต์  ท่านไม่เคยมีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องการเวียนว่ายตายเกิดมาก่อน แต่ เมื่อท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์ ท่านก็ไม่ได้เอาความเชื่อทางศาสนามากีดกั้นความจริงที่พิสูจน์ได้ ตาม กระบวนการทางวิทยาศาสตร์ เพราะท่านเป็นนักวิทยาศาสตร์ ถึงแม้ว่า ท่านจะทราบถึงธรรมชาติที่ แท้จริง เกี่ยวกับวงจรชีวิตของคนเราว่า   ชีวิตหลังความตายมีอยู่จริง คนเราสามารถกลับชาติมาเกิด ใหม่ได้จริง คนเราสามารถจำอดีตชาติได้จริง และเวรกรรมมีจริง"   ระลึกชาติรักษาโรค จากการศึกษาวิจัยผู้ที่จำอดีตชาติได้ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ ทั่วโลกของคณะศึกษาวิจัย คณะนี้ พวกเขาได้พบผู้ที่จำอดีตชาติได้มากกว่า ๓,๐๐๐ ราย และพบเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จากหลาย ประเทศ หลายศาสนา และหลายความเชื่อทั่วโลก   ซึ่งพวกเขาได้นำผลที่ได้จากการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในทางการแพทย์ บ้างแล้ว เช่น ใช้ในการวิเคราะห์ และรักษาอาการทางจิตของเด็ก หรือของคนไข้ที่เป็นโรคกลัว   (Phobias) เช่น กลัวน้ำ กลัวการนั่งเรือ กลัวที่จะอยู่ในที่แคบๆ เป็นต้น ซึ่งผลจากการศึกษาวิจัยพบว่า บางกรณีเกิดจากความทรงจำที่เลวร้ายในอดีตชาติ ที่ยังฝังอยู่ในจิตใต้ สำนึก เช่น ในอดีตชาติเคยตกน้ำตาย หรือตายเพราะเรือล่ม เมื่อเกิดมาในชาตินี้ จึงกลัวน้ำกลัวการนั่ง เรือ เป็นต้น   ในทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ ศ.นพ.เอียน สตีเวนสัน ท่านได้ใช้ความจริงที่ได้จากการศึกษาวิจัย   เกี่ยวกับผู้ที่จำอดีตชาติได้ของท่าน ไปใช้ในการพยายามเปลี่ยนทัศนคติของนักวิทยาศาสตร์การแพทย์   ในการตรวจหาสมุฏฐานของโรค รอยตำหนิ แผลเป็น อาการความผิดปกติ และความผิดปกติพิการ   ตั้งแต่กำเนิด ว่ามีบางกรณีไม่สามารถใช้สมุฏฐานเกี่ยวกับ การใช้ยาของมารดา โรคของมารดา ความ   ผิดปกติระหว่างการตั้งครรภ์ หรือการสืบทอดทางพันธุกรรมมาอธิบายได้เพียงพอ รวมทั้งการ   วิเคราะห์เกี่ยวกับพฤติกรรมและพัฒนาการของเด็ก ว่าบางกรณีอาจไม่ได้เป็นผลมาจากสภาวะ แวดล้อมจากครอบครัวพ่อแม่ การเรียนรู้รับรู้ หรือการมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลต่างๆ นับตั้งแต่แรกเกิด สำหรับในประเทศไทย เราก็มีผู้ที่สนใจศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้มากพอสมควร  แต่ยังไม่มีใคร ทำการศึกษาวิจัยอย่างจริงจังในเชิงวิชาการ อาจเป็นเพราะไม่มีผู้สนับสนุนทุนให้ทำการศึกษาวิจัย   เนื่องจากยังมองไม่เห็นประโยชน์ที่เป็นรูปธรรมก็เป็นได้ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเราชอบเป็นผู้ตามมากกว่าที่จะเป็นผู้นำอยู่แล้ว  เมื่อก่อนพวกฝรั่งเขาไม่ เชื่อเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้เลย ไม่มีแม้แต่คำศัพท์ที่จะใช้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ ให้เข้าใจได้อย่าง ชัดเจน แต่ในปัจจุบันนี้ ฝรั่งเขาสนใจเรื่องนี้มาก เขามีการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องราวของจิตที่นอกเหนือจากจิต ปกติกันมานาน เช่น โทรจิต (Telepathy), สัมผัสที่หก (Six Sense), การรับรู้พิเศษ (Extra Sensory   Perception), การใช้พลังจิตเคลื่อนย้ายสิ่งของ (Psycho Kinetic), การกลับชาติมาเกิด(Reincanation)   เป็นต้น ซึ่งอยู่ในสาขาวิชาปรจิตวิทยา (Parapsychology) ในบ้านเรากลับตรงกันข้าม เมื่อก่อนนี้ เรามีความเชื่อเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก เพราะพวกเราส่วนใหญ่เป็น ชาวพุทธ และเราเชื่อถือในคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า แต่ในปัจจุบันนี้ เรากลับมองเรื่องเหล่านี้ว่า เป็นเรื่องงมงาย ทุกครั้งที่มีการนำเสนอถึงเรื่องเหล่านี้   ตามสื่อต่างๆ โดยเฉพาะสื่อโทรทัศน์ ก็จะได้เห็นคำว่า ...เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการชม "ถ้าจะมีศาสนาใดที่รับมือกับความต้องการทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ปัจจุบันได้ ศาสนานั้นก็น่าจะ เป็นศาสนาพุทธ" เรื่อง - ภาพ... "ไตรเทพ ไกรงู" http://www.komchadluek.net/detail/20090910/27783/ศ.นพ.เอียนสตีเวนสันผู้ยิ่งใหญ่ในการศึกษาเรื่องระลึกชาติ!.html จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 09:06:54

ความคิดเห็นที่ 64 ธวัชชัย ขำชะยันจะ ผู้ไล่ล่าหาข้อพิสูจน์...'คนระลึกชาติ' "เมื่อ ๑๐ กว่าปีที่แล้ว ผมมีคำถามในใจว่า คนเราตายแล้วเกิดใหม่ได้จริงหรือ เกิดเป็นอะไร ได้บ้าง คนเราสามารถระลึกชาติได้จริงหรือ แล้วทำไมเราจึงระลึกชาติไม่ได้ ศาสนาพุทธที่เรานับถือ กันอยู่ทุกวันนี้ สอนในสิ่งที่เป็นความจริงแค่ไหน พวกเราถูกพ่อแม่ปลูกฝัง จนเราคล้อยตาม โดยไม่มี เหตุผลหรือเปล่า ผมกลัวว่า จะเป็นเหมือนลูกหลานของศาสนาอื่นๆ ที่พ่อแม่และสังคมของเขา บังคับ ว่า ต้องนับถือศาสนานั้นๆ ถ้าไม่นับถือก็อยู่ร่วมชายคากันไม่ได้ อยู่ในหมู่บ้านไม่ได้ ก็เลยต้องเชื่อ   และนับถือศาสนานั้นๆ สืบต่อๆ กันไปแบบจำยอม ด้วยความคิดนี้ ผมก็เลยเอาตัวเองออกมาจาก ศาสนาพุทธเสียก่อน เพราะตอนนั้น ผมก็เป็นเพียงชาวพุทธตามทะเบียนบ้าน เขาว่ามาก็ว่าไป ไม่ได้ ลึกซึ้งอะไร เมื่อเอาตัวเองออกมา โดยมีความตั้งใจว่า เราจะศึกษาศาสนาทุกศาสนา ที่ยังมีคนเชื่อถืออยู่ ในปัจจุบันนี้"   นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ นายธวัชชัย ขำชะยันจะ ออกไล่ล่าหาข้อพิสูจน์..."คนระลึกชาติ" เพื่อตอบคำถาม ทุกข้อ ที่ฝังลึกอยูในใจ นายธวัชชัย บอกว่า ใช้เวลากว่า ๑ ปี ในการศึกษาข้อมูลที่หอสมุดแห่งชาติ ศึกษาทุกศาสนาอย่าง จริงจัง จากหนังสือ ตำรา คัมภีร์ต่างๆ ทั้งไบเบิล อัลกุรอาน พระไตรปิฎก ศาสนาเปรียบเทียบ และ ลัทธิความเชื่ออื่นๆ อีกมาก ตอนนั้นเรียกได้ว่า แทบจะกินนอนอยู่ที่หอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี เลย ทีเดียว นายธวัชชัย บอกอีกว่า เมื่อศึกษาไป ก็พบความแตกต่างว่า มีบางศาสนาสอนเรื่องการเกิดใหม่ และ การเวียนว่ายตายเกิด เช่น ศาสนาพุทธ ศาสนาพราหมณ์ (ฮินดู) มีบางศาสนาสอนว่า จะมีการเกิดอีก เพียงครั้งเดียวในวันพิพากษา เช่น ศาสนาฮีบรู (ยูดาย, ยิว) ศาสนาคริสต์ ศาสนาอิสลาม และมีบางศาสนา บางลัทธิความเชื่อ ก็ไม่พูดถึงชีวิตหลังความตาย หรือการเกิดใหม่เลย เช่น ลัทธิ ขงจื้อ เป็นต้น ในที่สุด ก็เริ่มมีความโน้มเอียงมาทางศาสนาที่เชื่อเรื่องการเกิดใหม่ และการเวียนว่ายตายเกิด   เนื่องจากเคยได้ร่วมพิสูจน์เด็กชายวัย ๒ ขวบคนนั้น ด้วยตัวเองมาก่อนแล้ว  จึงยากที่จะปฏิเสธเรื่องนี้   แต่เพื่อความมั่นใจ จึงเริ่มค้นหาผลการศึกษาค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับเรื่องการเกิดใหม่ การระลึกชาติได้   การจำอดีตชาติได้ ทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ มีเวลาก็เข้าไปฟังการบรรยายของชมรมต่างๆ   เช่น ชมรมกฎแห่งกรรม (ที่ราชนาวีสโมสร) ชมรมค้นคว้าทางจิตแห่งประเทศไทย (ที่โรงแรมรอยัล   สนามหลวง) และอีกหลายชมรม หลายวัด ทั้งที่สอนอภิธรรม ทั้งที่สอนวิชาสารพัด มีหลายคนที่รู้จริง   เป็นของจริง แต่ก็มีไม่น้อยที่หลุดโลก เมื่อได้ข้อมูลมากพอสมควรในระดับหนึ่งแล้ว จึงตัดสินใจลงภาคสนามที่ หมู่บ้านตะคร้อ ต.ตะคร้อ   อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ โดยตั้งใจจะไปสอบถามรายละเอียด สอบพยานแวดล้อม และพยานบุคคลที่รู้ เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอาให้ชัดๆ ไปเลย ตอนนั้น ตั้งใจว่าจะไปสอบถามเรื่องของเด็กที่มาอ้างว่า เป็นน้าของตนเองมาเกิดใหม่อีกครั้ง โดย กลับไปยังบ้านเกิดที่บ้านตะคร้อ อ.ไพศาลี จ.นครสวรรค์ แต่ไม่พบเด็กคนนั้นแล้ว เพราะตัวเขาและ ครอบครัวพากันย้ายไปทำงานอยู่ที่พัทยากันหมดแล้ว นานๆ งานบุญ หรือเทศกาลจึงจะกลับมาบ้าน สักครั้ง “เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ผมจึงถามแม่ของผมเองว่า มีใครในหมู่บ้านเราที่ระลึกชาติได้บ้าง แม่ผมก็บอกว่า   มีอยู่รายหนึ่งระลึกชาติได้ และบอกว่าเป็นใครมาเกิด ผมก็ไปยังบ้านที่แม่ผมบอก นั่นเป็นรายแรก ก็ สอบถามไปจนพบตัว เด็กที่เขาบอกว่า ระลึกชาติได้ เมื่อสอบถามสัมภาษณ์เรื่องราวของเด็กคนนั้น   สอบถามญาติที่เป็นพยานรู้เห็นก็จะมีคนในหมู่ญาติๆ พี่น้องที่ผมไปสอบถาม ได้บอกว่า ยังมีเด็กหรือ ผู้ใหญ่ที่ระลึกชาติได้รายอื่นอีก เมื่อผมไปสอบถามรายอื่นอีก ก็จะได้เบาะแสเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ” นาย ธวัชชัยกล่าว พร้อมกับบอกด้วยว่า   จากการลงพื้นที่ ยังได้พบเบาะแสเบื้องต้นว่า มีผู้จำอดีตชาติได้เป็นจำนวนมาก ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ รวม แล้วมากกว่า ๔๐ ราย ซึ่งข้อมูลที่ได้ มีทั้งข้อมูลที่เปิดเผยโดยทั่วไป และไม่เปิดเผย เนื่องจากผู้จำอดีตชาติได้บางรายพูดถึง อดีตชาติที่เกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรม การกระทำผิดกฎหมาย หรือการกระทำที่ผิดศีลธรรม ซึ่ง ผู้ปกครองและผู้ใกล้ชิดเกรงว่า ถ้าเรื่องราวถูกเปิดเผยออกไป จะก่อให้เกิดความอับอาย เกิดความ เสียหาย หรือเกิดอันตรายกับผู้ที่จำอดีตชาติได้ และครอบครัว แต่ด้วยความไว้วางใจว่า เป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน  และเห็นแก่ประโยชน์ที่จะได้จากการเผยแพร่ เรื่องราวเหล่านี้ ผู้ปกครองของเด็กที่จำอดีตชาติได้ จึงยอมเปิดเผยเรื่องราวด้วยความสมัครใจ โดยได้เก็บข้อมูลตั้งแต่ปี ๒๕๔๑ เพื่อสัมภาษณ์และเก็บข้อมูลจากผู้ที่จำอดีตชาติได้ คนใกล้ชิด พยาน บุคคล และพยานหลักฐานแวดล้อม ที่เกี่ยวข้องต่างๆ จนได้ข้อมูลที่เชื่อถือได้ในระดับหนึ่ง และเมื่อนำกรณีศึกษาทั้งหมด มาวิเคราะห์ ก็พบรูปแบบความสัมพันธ์ที่น่าสนใจ ระหว่างอดีตชาติ และปัจจุบันชาติ เกี่ยวกับ ความฝันบอกเหตุ การป้ายศพ ปาน รอยแผลเป็นที่มีมาตั้งแต่กำเนิด และ ลักษณะความผิดปกติที่สืบเนื่องจากอดีตชาติ จากการรวบรวมข้อมูลเฉพาะในหมู่บ้านตะคร้อ มีผู้ที่ระลึกชาติได้มากกว่า ๔๐ คน มีทั้งเด็กและ ผู้ใหญ่ แต่ตอนนั้น สนใจที่จะสอบถามสัมภาษณ์เฉพาะเด็กที่ยังจำอดีตชาติได้ และรายที่มีพยานยืนยัน ชัดเจน คือ ขณะที่ไปสอบถามเขาก็ยังระลึกชาติได้ หรือมีพยานรู้เห็น และพยานบุคคลที่เกี่ยวข้องยังมี ชีวิตอยู่ก่อนมากกว่า ๑๐๐ คน นอกจากนี้แล้ว นายธวัชชัยยังรวบรวมข้อมูลผู้ที่จำอดีตชาติได้ในประเทศไทย ที่ยังมีอยู่อีกมาก แต่ยัง ไม่เคยมีใครทำการศึกษาวิจัยในเชิงวิชาการเลย ที่ผ่านมามี ศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ และผู้ทรงคุณวุฒิหลายท่าน สนใจที่จะทำการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พวกเขามีงานประจำอยู่แล้ว มีเวลาน้อย และที่สำคัญคือ ยังไม่มีใครสนับสนุนให้ทุนในการทำ ศึกษาวิจัย ไม่มีสถาบันรองรับ ไม่มีเงินเดือนประจำ ไม่มีรายได้ในระดับสามารถที่จะลาออกจากงาน ประจำมาทำการศึกษาวิจัยเรื่องนี้อย่างจริงจัง เต็มเวลา หากอนาคต มีผู้ที่พอมีเงิน และเห็นคุณค่าของการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ สนใจที่จะสนับสนุนทุน ในการศึกษาวิจัย เพื่อประโยชน์กับลูกหลาน และมวลมนุษยชาติในกาลข้างหน้า ทั้งนี้ นายธวัชชัย พูดทิ้งท้ายไว้อย่างน่าคิดว่า "สิ่งต่างๆ ดังกล่าว มีความสัมพันธ์กันระหว่างปัจจุบัน ชาติ อดีตชาติ อย่างเป็นรูปธรรม และมีเหตุมีผล รวมถึงการแสดงให้เห็นถึงความเชื่อ และความเข้าใจ ในมุมมองของผู้ที่ได้ประสบเหตุการณ์ หรือผู้ที่ได้ทำการพิสูจน์ด้วยตัวเอง ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า การ หาคำตอบเรื่องคนจำอดีตชาติ อย่างน้อยก็ทำให้เกิดความเห็นความเชื่อ ที่ถูกต้องตามความเป็นจริงว่า ชีวิตภายหลังความตาย หรือชาติหน้านั้น มีอยู่ จะได้เริ่มวางแผนวางจุดมุ่งหมายในชีวิตได้อย่างถูกต้อง ไม่หลงทาง และใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ทำให้ผู้ที่กำลังคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่วอยู่ ได้เกิดความละอาย และความเกรงกลัวต่อบาป หรือทำให้ผู้ที่กำลังท้อแท้ ในการทำความดีอยู่ ได้มีกำลังใจว่า ผลของการ ทำความดีของท่าน จะไม่เป็นหมัน ถึงแม้ว่า บางสิ่งจะยังไม่เห็นผลในชาตินี้ก็ตาม" ตำหนิที่ติดมาแต่อดีตชาติ จากการศึกษารวบรวมข้อมูลของคนระลึกชาติได้ นั้น สิ่งหนึ่งที่นายธวัชชัยพบของผู้ที่ระลึกชาติได้ คือ ตำหนิบนผิวหนัง ที่มีมาตั้งแต่แรกเกิดของคนเรานั้น ในทางการแพทย์พบว่า มีอยู่หลายลักษณะ แต่ที่จะกล่าวถึงในที่นี้ เป็นรอยตำหนิที่มีมาตั้งแต่แรกเกิด ที่มีลักษณะและตำแหน่งตรงกันกับ บาดแผล และรอยลักษณะอื่นๆ ของผู้เสียชีวิต ที่ผู้จำอดีตชาติได้ยืนยันว่า เป็นตัวของเขาในอดีตชาติ (Birthmarks Corresponding to Wounds or Other Marks on Deceased Person) โดยเฉพาะลักษณะรอยตำหนิที่พบในกรณีศึกษาผู้จำอดีตชาติได้ทั้ง ๑๖ รายในที่นี้ ได้แก่ รอย แผลเป็น ปาน หรือรอยผื่นแดง ตั้งแต่แรกเกิด ที่ตรงกันกับบาดแผล รอยป้ายศพ หรือรอยลักษณะอื่นๆ ของผู้เสียชีวิต ที่ผู้จำอดีตชาติได้ยืนยันว่า เป็นตัวของเขาในอดีตชาติ รอยแผลเป็นตั้งแต่แรกเกิด ที่ตรงกันกับบาดแผลของผู้เสียชีวิต (Scars Corresponding to Wounds on Deceased Persons) จากข้อมูลเรื่องราวของผู้ที่จำอดีตชาติได้ทั้ง ๑๖ ราย มีกรณีของเด็กที่จำอดีตชาติ ได้ ๔ ราย คือ รายของ นายเทเวศน์ เรียบสัมพันธ์ นายนพพร ใจเร็ว นางเสงี่ยม นันกลาง และ ด.ช. วัชระ ใจเร็ว ที่นอกจากพวกเขาจะพูด และแสดงออกถึงความทรงจำในอดีตชาติให้หลายๆ คนได้ ประจักษ์แล้ว พวกเขายังมีรอยแผลเป็น ตั้งแต่แรกเกิด ตรงกันกับลักษณะและตำแหน่งบาดแผลของ ผู้เสียชีวิต ที่พวกเขายืนยันว่า เป็นตัวของเขาในอดีตชาติอีกด้วย นอกจากนี้ที่สำคัญ คือ ไม่ใช่ตรงกันแค่เพียงแห่งเดียว ในที่นี้มี ๓ ราย ที่มีรอยแผลเป็น และลักษณะ ความผิดปกติอื่นๆ ตั้งแต่แรกเกิด ที่ตรงกันกับลักษณะ และตำแหน่งบาดแผลของผู้เสียชีวิต มากกว่า ๑ แห่ง คือ กรณีของ ด.ช.นพพร ที่มีรอยแผลเป็นที่ศีรษะด้านหลัง ๑ แห่ง มีติ่งเนื้อคล้ายเนื้องอกในปาก บริเวณกระพุ้งแก้มด้านขวา ๑ แห่ง และใบหูด้านขวา พับเข้าผิดปกติคล้ายกับใบหูขาด กรณีของ นายเทเวศน์ ที่มีรอยแผลเป็นที่ศีรษะ ด้านหลัง ๑ แห่ง และที่ใต้ราวนมด้านขวา ๑ แห่ง ลักษณะดังกล่าวนี้ จากการศึกษาพบว่า ไม่ได้มีเฉพาะกรณีศึกษาผู้จำอดีตชาติได้ในประเทศไทย ใน ศาสนาพุทธ หรือในประเทศที่มีความเชื่อในเรื่องของการเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้น คณะที่ทำการศึกษาวิจัยผู้ที่จำอดีตชาติได้หลายคณะ ในหลายประเทศทั่วโลก ก็พบเด็กในศาสนา หรือในความเชื่ออื่นๆ ที่จำอดีตชาติได้ และมีรอยแผลเป็นตั้งแต่แรกเกิด ตรงกันกับบาดแผลของ ผู้เสียชีวิตจำนวนมากเช่นกัน บางกรณี มีหลักฐานทางนิติเวช หรือบันทึกทางการแพทย์ยืนยันความตรงกันอย่างชัดเจน ทำให้ใน ปัจจุบันนี้ คณะที่ทำการศึกษาวิจัยเกี่ยวกับผู้ที่จำอดีตชาติได้ในหลายประเทศ กำลังให้ความสนใจที่จะ ศึกษาวิจัยเจาะลึกเกี่ยวกับกรณีของรอยตำหนิ ตั้งแต่แรกเกิด ลักษณะดังกล่าวนี้เป็นพิเศษ รอยตำหนิและความผิดปกติตั้งแต่แรกเกิดของผู้ที่จำอดีตชาติได้ ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กับอดีตชาตินี้เอง ทำให้นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาผู้ที่จำอดีตชาติได้ สามารถทำการติดตามศึกษาผู้ที่จำอดีตชาติได้ ได้ ตั้งแต่แรกเกิดแล้ว โดยการสังเกตจากรอยแผลเป็นที่มีมาตั้งแต่แรกเกิดของเด็ก ซึ่งจากสถิติที่ผ่านมา พบว่า ผู้ที่มีแผลเป็น ตั้งแต่แรกเกิดเกือบทุกราย จะจำอดีตชาติได้ด้วย มีบางรายเท่านั้น ที่ไม่มีข้อมูลเพียงพอ เนื่องจากเด็กที่จำอดีตชาติได้ เป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูด จึงไม่ได้พูด อะไรให้ฟังมากพอที่จะสืบหาที่มาที่ไปของรอยแผลเป็นนั้นๆ ได้ "การหาคำตอบเรื่องคนจำอดีตชาติ อย่างน้อยก็ทำให้เกิดความเห็นความเชื่อที่ถูกต้องตามความเป็น จริงว่าชีวิตภายหลังความตายหรือชาติหน้านั้นมีอยู่ จะได้เริ่มวางแผนวางจุดมุ่งหมายในชีวิตได้อย่าง ถูกต้องไม่หลงทางและใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท..." เรื่อง - ภาพ... "ไตรเทพ ไกรงู" http://www.komchadluek.net/detail/20090911/27929/ธวัชชัยขำชะยันจะผู้ไล่ล่าหาข้อพิสูจน์...คนระลึกชาติ.html จากคุณ : rungie เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 09:13:03

ความคิดเห็นที่ 65 จากที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว (วันก่อนแอบไปยืนอ่านในร้านหนังสือ) เราเชื่อครึ่ง ไม่เชื่อครึ่งนะ แต่งงว่าทำไมหมู่บ้านนี้ คนระลึกชาติได้เยอะจัง เป็นพื้นที่ที่ความพิเศษอะไร รึเปล่าในอดีตกาล จากคุณ : ฮิปโปกระโดด เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 52 16:47:12