 |
ความคิดเห็นที่ 19 |
[Review] A note of a journey in search for the beauty of Korea
[gaulsan@freechal.com]
Bae Yong Joon, a note of a journey in search for the beauty of Korea
source: http://blog.naver.com/wpara?Redirect=Log&logNo=50072337692
written by a blogger named 'Rak'
translated into English by Gaulsan
For severe narcists like me, there is a remedy that is needed periodically at all costs.
The remedy is periodic blows of cold water on the back of one's head, which extinct the simmering fire of arrogance for a while and turn it into a tamed lamb. The blow is more effective when it comes from a person never expected.
Thankfully enough, there was a person who gave me such a huge blow on the back of my head and cured my narcissism very effectively. I felt thankful and sorry for the person that I decided to blog here after a year's silence.
Yesterday, I went to a large bookstore in Kangnam to spend time. I was heading to the corner that I used to visit, but something attracting my female instinct came into my eyes. It was a photo of a man's appearance from the back. It was in the front page of the "Yon-sama Book" that all the TVs and internet media had been reporting loudly the day before.
I was not his anti, but I was not quite fond of him, either. The fact that I was attracted by his photo for a moment annoyed me.
I was about to walk away, but the fact that a thumb-sized back of Yonsama could attract me with such a strong force annoyed me again.
"OK," I said to myself, "it's just a book of an 'ordinary entertainer', right?"
I gave a snort, picked the book up, stood in an arrogant posture, and started to skim through the pages with one hand - like skimming a women's magazine.
At that moment, a middle-aged woman suddenly appeared from nowhere, and gazed shyly at a 'Yonsama book' - which was laid next to my arrogant hand - for a while. After a while, she carefully picked that 'Yonsama book' with both hands in even shyer manner, held it in her arms, and quietly walked away.
It might be the strange aftereffect of the 'shy lady' that made me feel ashamed of my arrogant posture. Unwillingly, I held that 'Yonsama book' properly with both hands - in the way that I handle a 'book' - and started to have a look again from the first page.
There were Forewords of VIPs as if to match the name value of Yonsama.
Then followed the Table of Contents (stay - leave - clear away - contemplate - return - leave again), which was not expected for an ordinary entertainer's book.
As I felt annoyed for the third time with the 'contents', I skipped the preface of the writer, that I would never skip in other books.
I was going to skim through the pages, but I had to stop after a couple of pages.
A photo that gave me very similar impression with the 'shy lady' stopped my eyes.
It was a black-and white photograph of three pairs of black rubber shoes neatly laid on a terracing stone.
On the next page, there were two short lines.
"The table of mother, the tears of mother"
I used to scoff at the movie 'Titanic', and threw a cynical smile at Winter Sonata(even though my sister was shedding tears sitting by me). However, I felt like falling on my knees at this single photo, shouting "yes, sir!"
I didn't want to admit this embarrassing and unexpected situation, and carefully looked at the photo once more. To me, who had some knowledge on photography, BYJ's photo was not technically surprising enough to give me such embarrassment I was feeling. It was rather honest and peaceful to the extent that one might think it was a bit too simple. Yet it had the strange power that attracted my eyes.
I moved to the next page. There was a traditional-styled roof covered with white snow. Above the roof, there was the sun, which was hard to tell whether it was rising or going down. I watched it for a while, and read the next page.
In his photo and essay, there were sincerity and honesty that I came across after a long time. The photo was telling plain stories, without pretension, to me. The essay was covering the story that the photo was telling us. It was this specific character that was strangely attracting my heart.
I know that this pIace is a board for writing reviews and I know that I should introduce more about this book, but I feel I am not eligible for reviewing this book.
However, I do have words to tell people who watch a 'person' named Bae Yong Joon through glasses thickly covered with arrogance, just like I did two days ago.
Right now, do pick up 'the book of BYJ' and start a journey in search for the beauty of Korea.
At the end of that journey, you will find a friend, who has the same beauty with that country, standing by you.
_____________________________________
[Review] บันทึกการเดินทางจากการตามหาความงดงามของประเทศเกาหลี
เบยองจุน กับบันทึกการเดินทางเพื่อค้นหาความงดงามของประเทศเกาหลี
สำหรับคนที่หยิ่งทะนงในตนเองอย่างมากมายแบบฉันแล้ว บางครั้งก็จำเป็นต้องอาศัยการเยียวยาบ้างเหมือนกัน
มันต้องมีการเยียวยาเพื่อปัดเป่าสิ่งที่อยู่ในหัวออกบ้าง เพื่อให้ไฟแห่งอารมณ์ขุ่นมัวที่คุกรุ่นอยู่นั้นค่อย ๆ หายไปจนเหลือเพียงโคมไฟนิ่ง ๆ เพียงดวงหนึ่ง และจะดียิ่งขึ้นเมื่อคนที่มาช่วยปัดเป่านั้นเป็นใครคนหนึ่งซึ่งคุณคาดไม่ถึง
ฉันรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่มีใครคนหนึ่งสามารถช่วยฉันได้และยังทำให้อาการขี้เอาแต่ใจของฉันดีขึ้นมาก ๆ ด้วย ฉันอยากจะขอบคุณและอยากบอกว่าฉันเห็นใจคนที่เคยถูกฉันตัดสินคนนี้มาก ๆ ณ บล็อกแห่งนี้หลังจากที่ได้เงียบมาตั้งปี
เมื่อวานนี้ ฉันไปที่ร้านหนังสือใหญ่ในคังนัมแล้วก็ใช้เวลาอยู่ที่นั่น ฉันตรงปรี่ไปที่มุมเดิมที่เคยไปอยู่ทุกที แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาแห่งสัญชาตญาณหญิงของฉันให้หันขวับไปมองในทันที นั่นคือภาพถ่ายด้านหลังของชายคนหนึ่งบนปกหนังสือของยอนซามะที่บรรดาสื่อทีวีและสื่ออินเตอร์เน็ททุกช่องพากันพูดถึงอยู่เมื่อวานนี้นี่เอง ฉันไม่ใช่พวกต่อต้านเบยองจุน แต่ก็ไม่ได้ถึงกับชอบเขามาก แต่เรื่องของเรื่องคือภาพของเขาที่ทำฉันหลงเสน่ห์อย่างอยู่หมัดภาพนั้นเริ่มทำให้ฉันอยู่ไม่สุขเข้าให้แล้ว
ฉันกำลังจะเดินผละจากไปอยู่แล้ว แต่ภาพด้านหลังของยอนซามะที่ดึงรั้งฉันเอาไว้ด้วยแรงมหาศาลนั้นก็เริ่มกวนใจฉันอีกครั้ง
ก็ได้ ฉันบอกตัวเอง ก็แค่หนังสือของเอนเตอร์เทนเนอร์ธรรมดาคนหนึ่งเองนะ ฉันถอนหายใจเฮือก หยิบหนังสือนั้นขึ้นมา ยืนอยู่ในท่าที่ทางที่หยิ่งพอตัว แล้วก็เริ่มไล่ดูแต่ละหน้าอย่างคร่าว ๆ ด้วยมือข้างเดียวคล้าย ๆ เวลาเปิดแม็กกาซีนผู้หญิงดูแบบผ่าน ๆ นั่นแหละ
ขณะนั้นเอง มีหญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่งที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนมาแอบเมียงมองหนังสือของยอนซามะที่วางอยู่ถัดจากมือหยิ่ง ๆ ของฉันไปนิดเดียวด้วยท่าทีที่เขินอาย สักพักเธอก็หยิบหนังสือของยอนซามะขึ้นมาอย่างเขิน ๆ ด้วยมือทั้งสองของเธอ และประคองมันไว้ในอ้อมแขนก่อนที่จะเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ
การได้มาพบกับ หญิงขี้อาย คนนี้ทำให้ฉันรู้สึกละอายในท่าทางวางโตของตัวเองขึ้นมาได้อย่างประหลาด ฉันถือหนังสือของยอนซามะดี ๆ ด้วยสองมืออย่างไม่สู้จะเต็มใจนัก แล้วก็เริ่มดูมันอีกครั้งไล่ไปตั้งแต่หน้าแรก
มีคำนำที่เขียนโดยบุคคลสำคัญมากมายอยู่ในนั้นราวกับตั้งใจจะให้มันสมน้ำสมเนื้อกับชื่อเสียงของยอนซามะ จากนั้นฉันก็เริ่มเปิดไปที่สารบัญ (ดูอยู่อย่างนั้น เปิดหน้าใหม่ อ่านซะเกลี้ยง พินิจพิเคราะห์ อ่านซ้ำไปซ้ำมา เปิดหน้าใหม่อีกครั้ง) สิ่งเหล่านี้ไม่น่าจะมาอยู่ในหนังสือของเอนเตอร์เทนเนอร์ธรรมดา ๆ ได้ และฉันก็ต้องหวั่นไหวอีกเป็นครั้งที่สามเพราะ เนื้อหา ในหนังสือนี้เอง ฉันข้ามส่วนอารัมภบทของผู้เขียนไปอย่างที่ไม่เคยข้ามอารัมภบทของหนังสือเล่มใด ๆ มาก่อน
ฉันว่าจะอ่านผ่าน ๆ ดูสักหลาย ๆ หน้าหน่อย แต่ก็ต้องหยุดเมื่อเปิดอ่านไปได้เพียงสองหน้าเท่านั้น เมื่อภาพ ๆ หนึ่งที่ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกประทับใจขึ้นมาแบบเดียวกับความรู้สึกที่ได้เจอหญิงขี้อายคนเมื่อกี๊มาทำให้สายตาฉันสะดุดลงจนได้ มันเป็นภาพรองเท้ายางสีดำสามคู่ที่วางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยตรงระเบียงหินที่ถ่ายออกมาแบบขาวดำ
และที่หน้าถัดมา มีประโยคสั้น ๆ สองบรรทัดที่เขียนไว้ว่า
โต๊ะของแม่ น้ำตาของแม่
ก่อนหน้านี้ฉันเคยรู้สึกขำกับหนัง ไททานิก แถมยังหัวเราะเยาะละครเรื่อง Winter Sonata มาก่อน ทั้ง ๆ ที่มีพี่สาวฉันนั่งสะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ นั่นแหละ แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเหมือนแทบจะทรุดลงได้เพียงเพราะได้เห็นภาพนี้เพียงภาพเดียวและต้องร้องออกมาเลยว่า ได้เลยลูกพี่!
ฉันไม่ค่อยอยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่ากำลังจำนนต่อสถานการณ์ที่ทำให้เขินนิด ๆ แบบที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนนี้เข้าให้แล้ว แล้วฉันก็มองดูภาพนั้นอีกครั้ง สำหรับฉันแล้ว ในฐานะคนที่มีความรู้เรื่องการถ่ายภาพมาประมาณหนึ่ง ภาพของเบยองจุนภาพนี้ไม่ได้มีเทคนิคมากมายอะไรที่ทำให้ฉันตกตะลึงจนมีความรู้สึกประดักประเดิดไปได้ขนาดนั้น หากแต่ความรู้สึกที่ตรงไปตรงมาและสงบเงียบถึงขนาดว่าถ้าใครได้มาเห็นก็อาจคิดว่าอาจจะง่ายไปหน่อย แต่มันกลับเป็นพลังประหลาดที่สามารถดึงดูดสายตาฉันได้เป็นอย่างมาก
ฉันเปิดดูหน้าถัดไป มีภาพหลังคาแบบโบราณ ๆ ที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะขาวโพลน และที่อยู่เหนือหลังคาขาวไปนั้น มีภาพของดวงอาทิตย์ปรากฏอยู่ซึ่งยากที่จะอธิบายได้ว่ามันเพิ่งโผล่ขึ้นมาหรือว่ากำลังจะตกดินกันแน่ ฉันเพ่งมองอยู่สักพักและเริ่มอ่านหน้าถัดไป
ภาพของเขาและบทความของเขานั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่จริงใจและตรงไปตรงมาที่ฉันสัมผัสได้อย่างที่ไม่ได้รู้สึกมันมานานแล้ว ภาพถ่ายต่าง ๆ สามารถบอกถึงเรื่องราวที่แสนจะเรียบง่ายปราศจากการเสแสร้งใด ๆ กับฉันได้จริง ๆ บทความที่เห็นก็ครอบคลุมถึงเรื่องราวตามที่ภาพต้องการจะสื่อกับเราจริง ๆ เป็นลักษณะเฉพาะตัวที่กระแทกใจฉันเข้าอย่างจัง
ฉันรู้ว่าบอร์ดแห่งนี้จัดทำขึ้นเพื่อให้คนเข้ามาเขียนรีวิวกัน และรู้ด้วยว่าที่จริงฉันน่าจะแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้มากกว่านี้ แต่ฉันยังรู้สึกไม่พร้อมที่จะเขียนรีวิวถึงมันเลย
แต่ฉันมีคำพูดที่ต้องการจะบอกต่อไปยังคนที่มองคนที่ชื่อ เบยองจุน คนนี้ผ่านแว่นตาหนาเตอะด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งเหมือนอย่างที่ฉันก็เคยเป็นเมื่อสองวันก่อนนี้ว่า ลองหยิบ หนังสือของเบยองจุน ขึ้นมา และเริ่มต้นออกเดินทางตามหาความงดงามของประเทศเกาหลีดู จนเมื่อเสร็จสิ้นการเดินทางแล้วคุณจะได้พบกับเพื่อนคนหนึ่งซึ่งมีความงดงามไม่ต่างอะไรจากประเทศของเขา และเขาคนนั้นก็ได้มาอยู่ข้าง ๆ คุณแล้ว
ที่มา : http://blog.naver.com/wpara?Redirect=Log&logNo=50072337692
เขียน โดย : บล็อกเกอร์คนหนึ่งที่ใช้ชื่อว่า 'Rak'
ภาษาอังกฤษ โดย : Gaulsan [gaulsan@freechal.com]
ภาษาไทย โดย : มันจะดีเหรอคะ
หาข่าว โดย : พี่ NET-BYJ
Special Thanks : BYJ s Quilt
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 20:19:44
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 19:02:51
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 19:01:26
แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 18:10:22
| จากคุณ |
:
มันจะดีเหรอคะ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
28 ก.ย. 52 17:59:42
|
|
|
|
|
We wish you going ahead with confidence. 
ขอบคุณเพื่อนๆๆ ร่วมกรี๊ดดดดดๆๆๆ... ค่ะ 
ใช่มั้ยคะ (^_^)
