 |
ความคิดเห็นที่ 104 |
Once again I will share my impressions on the Tokyo Dome event, #2 this time, focusing on Travel in Search of the Beauty of Korea, our dear BYJs book. Even if I later discover that my memory is not quite correct, even if I could understand neither the Korean or Japanese spoken onstage and have yet to read or hear translations (except for one), I hope you will take this post as representing what I felt, what came to mind as I reflected over my extraordinary day before going to sleep last night.
Unlike the Anime event, this one was, first and foremost, about Yong Joon addressing us, his kajok, his family, and telling us about his journey. I would say that I was most touched by the following four portions of the event. These were not consecutive but, rather, interspersed with beautiful musical and dance performances as well as question and answer segments with the hosts and artisans in attendance.
1) Yong Joon-nim reading to us in Korean a page from his book. It sounded exquisitely poetic to me, highly philosophical as well. His delivery was like a warm shawl made of rich brocade wrapping around our shoulders and keeping us nice and warm.
2) Yong Joon-nim reading in Japanese another page from his book. Here again, we felt his strong wish to act as a bridge between the two cultures through heartfelt and sincere exchange.
3) Yong Joon-nim sitting on a park bench and writing a postcard to us. He did this in Japanese script and even I could see that he didnt hesitate but rather formed each character with sure and precise strokes. Those sitting close to me told me his calligraphy was excellent. Watching each word form and each idea take shape touched our hearts deeply; it felt like watching over his shoulder as he wrote to each and every one of us. For me, this was the most beautiful part of the event even if I did not know what he was writing at the time. Later, I met a Japanese sister for the first time, Whistl, and she translated Yong Joons message. He spoke of returning to us from his travels after seeing beautiful sights, hearing beautiful sounds and tasting delicious food, all the while keeping us, his kajok in his heart. Many in the audience had tears in their eyes as they read these words.
4) The procession around the arena with Yong Joon-nim carried as a king in an open palanquin.
Although I felt sorry for family sitting higher up, I was lucky to be quite close to where he passed, closer to the balloon of the day before, and see him facing our way, his eyes brushing over our group for quite some time. Even though his eyes did not meet mine, I sent him my silent message, added it to everyones around me, and it was clear that this happened repeatedly all the way around and that he heard us and was deeply touched.
The Anime event of the night before lasted two delightful hours but this one went on for nearly three and a half hours. Close to half this time, our dear YJ was present and shown on the giant screens, and we could read all the shifts in his expression, shifts that we all recognize like those of our nearest and dearest. In addition, we could hear all the familiar inflections in his voice, from his initial sigh of being overwhelmed by our love for him, aaaahhhh, from his reflective mmmm or ah before answering each question, to his laugh bubbling up, to the answers he chose to deliver in a quieter, more intimate tone here and there.
And once again, I was privileged to be invited to a pan-national dinner hosted by one of the Japanese groups, and to meet sisters I had previously met only online as well as many others whom I had never encountered before. What a fitting cap to an unforgettable day!
P.S.: please feel free to re-post.
_________________________________
Impressions Travel
[co-posted KOB & Quilt]
นี่เป็นอีกครั้งนึงแล้วนะคะที่ฉันจะมาแบ่งปันความประทับใจที่ฉันได้รับจากงานวันที่ 2 ที่โตเกียวโดม ซึ่งจะเป็นงานที่เน้นไปที่หนังสือการเดินทางเพื่อตามหาความงดงามของเกาหลีของเบยองจุนเราค่ะ ถึงแม้ฉันจะเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองความจำไม่ค่อยดีนัก แล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดกันบนเวทีไม่ว่าภาษาเกาหลีหรือภาษาญี่ปุ่นก็ตาม อีกทั้งยังต้องมานั่งคอยอ่านและฟังพวกคำแปลต่าง ๆ อีก แต่ฉันก็หวังว่าพวกคุณคงจะถือเอาการโพสต์นี้ของฉันเป็นการแสดงออกที่สะท้อนถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อวันอันแสนพิเศษนี้ก่อนที่ฉันจะกลับมานอนหลับปุ๋ยเมื่อคืนก่อนนะคะ
งานนี้ต่างจากงานเปิดตัวแอนิเมชั่นก็ตรงที่ มีสิ่งที่สำคัญที่สุดเลยนั่นก็คือการที่เบยองจุนพูดคุยกับเราซึ่งเป็นครอบครัว หรือ Kajok ของเขา โดยการเล่าถึงการเดินทางของเขาให้พวกเราได้ฟังกัน ฉันบอกได้เลยว่าฉันรู้สึกประทับใจมาก ๆ กับทั้งสี่ช่วงของงานซึ่งประกอบไปด้วยการแสดงทั้งดนตรีและการร่ายรำต่าง ๆ สลับกับการตอบคำถามโดยพิธีกรและอาจารย์ที่มาร่วมงานดังที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ค่ะ
1) ยองจุนเขาอ่านข้อความจากหน้าหนึ่งของหนังสือเขาให้เราฟังเป็นภาษาเกาหลีค่ะ สำหรับฉันแล้วมันฟังดูเหมือนเป็นบทกลอนเพราะ ๆ ที่มีปรัชญาชั้นสูงแฝงอยู่ในนั้นด้วยในขณะเดียวกัน ซึ่งสิ่งที่เขาถ่ายทอดออกมานั้นช่างอบอุ่นราวกับเป็นผ้าคลุมไหล่ที่ทำจากผ้าทอชั้นดีซึ่งกำลังพันล้อมอยู่ที่ไหล่ของพวกเราให้เราได้รู้สึกดีและอบอุ่นอยู่เสมอ
2) ยองจุนอ่านอีกหน้าหนึ่งให้พวกเราฟังเป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ ซึ่งก็เป็นอีกครั้งที่เรารับรู้ได้ถึงความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาที่จะเป็นสะพานเพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันอย่างจริงใจของทั้งสองวัฒนธรรมนี้
3) ยองจุนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ในสวนสาธารณะและกำลังเขียนโปสการ์ดมาถึงพวกเรา เขาเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ และฉันเห็นเลยว่าเขาเขียนแต่ละตัวอักษรโดยการจรดแต่ละเส้นออกมาได้อย่างแม่นยำโดยไม่มีการลังเลเลยแม้แต่น้อย สาว ๆ ที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ฉันบอกว่าลายมือเขาสวยมากเลยด้วย การที่ได้เห็นแต่ละถ้อยคำในแต่ละความคิดที่เขาพยายามจะเขียนออกมานั้น มันช่างประทับใจพวกเราจริง ๆ เลยค่ะ เหมือนเราได้มองเขาเขียนถึงพวกเราแต่ละคนผ่านไหล่ของเขาไปจริง ๆ เลย สำหรับฉันแล้วถึงฉันจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาเขียนเลยก็ตาม แต่นี่คือช่วงที่ฉันประทับใจมากที่สุดในงานเลยก็ว่าได้ และเมื่อฉันได้พบกับพี่สาวท่านหนึ่งซึ่งเป็นการพบกันครั้งแรกของเรา เธอได้แปลข้อความนั้นของยองจุนให้ฉันฟังค่ะ ยองจุนบอกว่าจากการเดินทางของเขานั้น การที่เขาได้พบเห็นความงดงามต่าง ๆ, ที่เขาได้ฟังดนตรีไพเราะมากมาย และที่เขาได้ลิ้มรสอาหารอร่อย ๆ ก็ตาม ในทุก ๆ ขณะที่ได้กล่าวมาทั้งหมดนั้น เขามีพวกเรา ครอบครัว ของเขาอยู่ในใจด้วยตลอดเวลา มีคนดูเป็นจำนวนมากที่มีน้ำตาคลอ ๆ ไปกับสิ่งที่พวกเขาได้อ่านกันนี้ด้วย
4) ยองจุนถูกพาไปรอบ ๆ สนามกีฬาโดยนั่งอยู่บนเกี้ยวเปิดประทุนราวกับเป็น King เลยค่ะ ถึงฉันจะรู้สึกสงสารครอบครัวที่นั่งอยู่แถวบน แต่ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ๆ ที่ได้นั่งอยู่ตรงบริเวณที่เขาผ่าน ฉันได้อยู่ใกล้บอลลูนเมื่อวันก่อนด้วยนะคะ แล้วก็ได้เห็นตอนที่เขากำลังหันหน้ามาทางเรา เขากวาดสายตามาที่กลุ่มของพวกเราอยู่เรื่อย ถึงแม้เขาจะไม่ได้สบตากับฉันเลยก็ตาม แต่ฉันก็ได้ส่งถ้อยคำแห่งความเงียบงันของฉันไปยังเขาแล้ว แถมฉันยังแนบถ้อยคำของทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ฉันเผื่อไปถึงเขาด้วย และมันเห็นได้ชัดเลยว่าทุกคนในงานก็กำลังทำแบบเดียวกันนี้อยู่ตลอดเวลา และเขา ได้ยิน เราค่ะ เขาประทับใจมาก ๆ เลยด้วยล่ะ
งานเปิดตัวแอนิเมชั่นเมื่อคืนก่อนดำเนินไปด้วยช่วงเวลาแห่งความสุขถึงสองชั่วโมง แต่งานนี้ปาเข้าไปสามชั่วโมงครึ่ง และในเกือบครึ่งของเวลาทั้งหมดนั้นคือเวลาที่เราได้เห็นยองจุนของพวกเราปรากฏตัวพร้อม ๆ กับภาพของตัวเขาบนจอยักษ์ เราเห็นความรู้สึกของเขาในทุก ๆ ความเคลื่อนไหวได้อย่างชัดเจน เป็นทุกขณะที่พวกเราสัมผัสได้ถึงคนที่พวกเรารัก และเรายังได้ยินในทุก ๆ เสียงที่เขาตอบกลับมาตามแบบที่พวกเราคุ้นเคย นั่นคือเสียงลมหายใจของเขาที่ทนต่อความรักที่พวกเรามีต่อเขาไม่ไหวจนต้องร้องออกมา อาาาา จากปฏิกิริยาตอบสนองของเขา อืมมมม หรือเสียง อา.. ที่เค้าจะหลุดออกมาก่อนที่จะตอบในทุก ๆ คำถาม ไปจนถึงเสียงหัวเราะร่วนตามแบบของเขา หรือการนิ่งเงียบกว่าเดิมในขณะที่เขากำลังคิดหาคำตอบ หรือน้ำเสียงที่คุ้นเคยที่เราได้ยินอยู่ตลอดเวลา
แล้วก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันได้สิทธิพิเศษที่ได้รับเชิญให้ไปร่วมทานอาหารค่ำนานาชาติที่จัดขึ้นโดยชาวญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่ง และฉันก็ได้พบสาว ๆ หลายคนที่ก่อนหน้านี้ฉันได้แต่พบพวกเขาโดยการออนไลน์ รวมถึงอีกหลาย ๆ คนที่ฉันไม่เคยพบมาก่อนด้วยค่ะ ช่างสมกับเป็นวันที่น่าจดจำจริง ๆ เลยค่ะ
ป.ล. เอาไปโพสต์ต่อได้นะคะ
เรื่อง โดย : gosijo [ jose.sigouin@utoronto.ca ]
แปลเป็นภาษาไทย โดย : มันจะดีเหรอคะ
หาข่าว โดย : พี่ NET-BYJ
Special Thanks : BYJs Quilt
| จากคุณ |
:
มันจะดีเหรอคะ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ต.ค. 52 02:45:51
|
|
|
|
|
... กรี๊ด))).. 
: ไปแล้วหรือยังคะ ว่าจะทักตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว แต่ก็ต้องทำงานก่อนค่ะ เลยส่งคลิปให้อย่างเดียวเลย 
...555555555 กรี๊ดได้นิ่มมากๆเลยค่ะ... กรี๊ดไฮโซ.... กรี๊ดไฮโซ.. ค่ะ 555555 ชอบบบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะคุณป้าอุ๋ย เห็นปุ๊บได้ยิ้มปั๊บไปเลยค่ะ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก ค่ะ คุณป้าอุ๋ย
