ความคิดเห็นที่ 1 อารัมภบท Nodame Cantabile เป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์ นิโนมิยะ เริ่มตั้งแต่ปี 2004 ว่าด้วยชีวิตหลากหลายรูปแบบของนักศึกษามหาวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน การฝึกซ้อม และ หาโอกาส เพื่อจะออกไปประกอบอาชีพอันมีตำแหน่งแห่งที่น้อยนิดไม่ว่าจะในประเทศ หรือ ต่างประเทศก็ตาม  ซึ่งอ่านไปแล้วคล้ายเป็นเรื่องซีเรียส  ถ้าว่ากันตามเนื้อผ้ามันก็ซีเรียสน่ะนะสำหรับเนื้อเรื่อง แต่ด้วยความที่ว่าเหล่านักเรียน และ คณาจารย์ ไม่เว้นแม้แต่ผู้ปกครองมีคาแรคเตอร์ชนิดฮาได้โล่ห์ ความซีเรียสของเนื้อเรื่องเป็นอันตกไป กลายเป็นละครเฮฮาปาจิงโกะแฝงแง่คิดแทน แต่ในที่นี้ขอกล่าวถึง ตัวละครหลักอันได้แก่ จิอากิ ชินอิจิ และ โนดะ เมงุมิ เสียก่อน เพราะ เขาสองคนพบกันมันถึงได้เกิดเรื่องอย่างไรล่ะ              จิอากิ เป็นบุคคลสมบูรณ์แบบที่รุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเพื่อนต่างเรียกขานเขาว่า “เจ้าชาย” เล่นเครื่องดนตรีได้อย่างชำนาญถึงสองชิ้น ทั้งเปียโน และ ไวโอลิน แถมยังมีฝีไม้ลายมือในทางคอนดัคฯพอตัว แต่ความ perfect หรือจะมีอยู่จริง  ถึงเป็นจิอากิจะเป็น Prince จะ เป็น แต่ Prince ณ ที่นี้ก็อยู่ในโหมดอำมหิตแผ่ซ่าน จิอากิมีลักษณะ self center อย่างร้ายกาจ ประมาณว่า หากโลกนั้นหมุนรอบดวงอาทิตย์ ดวงอาทิตย์เคลื่อนที่ไปในจักรวาล จักรวาลนั้นไซร้ต้องหมุนรอบจิอากิอีกที (เฟ้ย!)  นอกจากนั้นยังเป็นพวกขี้หงุดหงิด เข้มงวด จับผิดคนได้ตลอด แต่ที่น่าเจ็บใจคือที่ He จับผิดนั้นมันดัน “จริงอย่างเขาว่า” ซะด้วยสิ  สิ่งละพันอันละน้อยรอบตัวจิอากิเหมือนว่าเลือกสรรมาแล้วอย่างดี ... อาจารย์ผู้สอนรึก็เป็นมือหนึ่งในด้านเปียโนที่รู้กันว่าเด็กในคาถาต้องเป็นระดับหัวกะทิเท่านั้น ที่บ้านรึพ่อก็เป็นนักเปียโนชื่อก้องโลก ฐานะก็ดีมีกินมีใช้ไม่มีวันหมด สมัยเด็กก็ได้รับการสอนสั่งจากวาทยากรระดับ world class ครั้นจะถามถึงผู้หญิงข้างกายก็เป็นถึงบุตรสาวของบริษัทเกี่ยวขอ้งกับธุรกิจดนตรีชื่อดัง สวย เก่ง เสียงไพเราะ ถึงกระนั้นจิอากิก็ยังหน่วง ๆ ในใจ ก่นด่าโชคชะตาฟ้าดินเมื่อรู้แก่ใจว่าใกล้จะจบการศึกษาเต็มทีแล้ว แต่ว่า .... ดูท่าทางจะไม่ก้าวหน้า เนื่องจากไม่สามารถจะไปเหยียบดินแดนแห่งดนตรีคลาสสิคได้โดยสาเหตุนั้นก็ไม่ได้เกี่ยวกับความสามารถของตนแม้แต่น้อย เอกเปียโนที่ร่ำเรียนมาก็ไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริง เมื่อต้องนั่งมองเพื่อนฝูง(ที่เก่งน้อยกว่า ศักยภาพก็น้อยกว่า ) บินไปเมืองนอกเป็นว่าเล่น สภาพจิตใจของจิอากิจึงตกต่ำ และ หงุดหงิดถึงขีดสุด จนถึงจุดที่ว่าใครทำอะไรก็ไม่เข้าตา พูดอะไรก็ไม่เข้าหู จนทะเลาะกับอาจารย์ที่ปรึกษา เลยไปทะเลาะกับแฟน และคิดว่าตัวเองประสบวันโลกาวินาศในที่สุด ซึ่งก็เพราะแบบนั้นทำให้ชีวิตของเจ้าชายได้มาพบกับยัยติงต๊อง นาม โนดะ เมงุมิ ชีวิตของโนดะ เมงุมิ หรือ โนดาเมะ ตรงข้ามกับชินอิจิแบบกลับหลัง 180 องศา ในขณะที่ชินอิจิเป็นหนุ่มสมบูรณ์แบบ เข้มงวดเคร่งเครียด formal เป็นไปตามแบบแผน โนดาเมะใช้ชีวิตแบบ go with the flow และ มีห้วงความคิดเสรีจนยากจะรับมือ ยากจะเข้าใจ บางทีก็ซับซ้อนจัง บางทีก็ง้าย ง่าย เรียกว่าเดากันไม่ถูก เหมือนที่จิอากิบอกไว้ว่า “โนดาเมะ ... เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถคาดเดาพฤติกรรมได้เลย”  She จะไปที่ไหนจะทำอะไร จะตัดสินใจอย่างไร บอกไม่ได้ทั้งนั้น และ ถึงแม้อยู่ในบริบทแบบเดิมจะตัดสินใจเหมือนเดิมซ้ำสองรึเปล่าก็ยังไม่รู้ ในขณะที่เสียงดนตรีของจิอากิเป็นไปตามระเบียบแบบแผนเป็นไปตามการตีความในขนบของนักดนตรี  เสียงเพลงของโนดาเมะเป็นดังตัวโน้ตขับขานสมชื่อ Nodame Cantabile  ดนตรีของน้องโนะก็เหมือนบุคคลิกของเจ้าหล่อนนั่นแหละ   น้องโนะของเราเธออยากเป็นคุณครูโรงเรียนอนุบาลค่ะ หลังจากจบการศึกษาแล้วก็อยากจะเป็นครูสอนดนตรีเตรียมแผนการต่าง ๆ เอาไว้อย่างเรียบร้อย ไม่ได้มีความคิดว่าอยากจะเป็นนักดนตรีอาชีพหรืออะไรที่มันยิ่งใหญ่ระดับโลก เธอว่าของเธออย่างนั้น ในวันที่โลกของจิอากิอับเฉา เสียงเพลง Bethoven ที่ทำให้จินตนาการถึงอากาศสดชื่น สายลมแผ่วทุ่งหญ้าเขียวขจีก็แว่วเข้ามาในริมโสต แต่เมื่อยามลืมตาตื่น ความสดชื่นกลางทุ่งหญ้าหายไป เหลือไว้เพียงเด็กสาวสวมชุดวอร์มเก่า ๆ พรมนิ้วบนคีย์เปียโนที่อยู่ท่ามกลาง ... กองขยะ เขาและเธอได้พบกันก็เนื่องจากการนี้นั่นเอง แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 52 08:33:04 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 22:01:55 จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:01:11

ความคิดเห็นที่ 2 จิอากิ กับ โนดาเมะ ~ คือเธอที่เปลี่ยนฉัน การที่สาวน้อยซักคนจะหลงรักรุ่นพี่สุดเท่ห์กิ๊บเก๋ยูเรก้าคงไม่ใช่เรื่องยาก และ ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่รุ่นพี่สุดเจิดจะติดใจเด็กกะโปโลซกมก นิสัยแปลกประหลาดดูเป็นเรื่องน่าพิศวง  พัฒนาการจากครั้งแรกที่จิอากิวิ่งตามหาเสียงเปียโน Patetique กระทั่งแว่วเพลงบีโธเฟนจากเปียโนกลางกองขยะ จนได้มาเล่นเปียโน 4 มือในห้องซ้อม ก็ยังไม่รู้สึกกระไรหนักหนาในช่วงนี้เหมือนโนดาเมะเป็นผลงานซักชิ้นที่เป็นของดีแต่ใคร ๆ มองไม่เห็นค่า คนที่(ภูมิใจ)ว่าตัวเองตาถึงก็พาลกลัวว่าจะเสียของประกอบกับไม่มีอะไรให้ทำในญี่ปุ่นด้วย(ตอนหลังเริ่มรู้สึกว่าเป็นข้ออ้างของพวกปากกับใจไม่ตรงกัน ฮ่า ๆ) เจียระไนก้อนกรวดให้เป็นเพชรซะหน่อยจะเป็นไร(หุ หุ)  จากความท้าทายความสนุกสนานปนเหนื่อยใจบางครั้ง กลายเป็นสายใยเป็นความผูกพัน และ อยากผลักดันคน ๆ นึงให้ไปได้สุดความสามารถที่คน ๆ นั้นจะไปถึง  ในขณะที่น้องโนะเห็นรุ่นพี่เป็นหลักชัย เป็นเป้าหมาย เป็นร้านอาหาร เป็นร้านซักแห้ง เป็นที่พักพิง เป็น .... จิปาถะตามแบบโนดาเมะนั่นแหละ  จากความชื่นชมกลายเป็นอยากเดินเคียงข้าง และ การจะเดินเคียงข้างจิอากิได้ก็เป็นเรื่องที่ทำให้สาวน้อยที่ลิ่วระเรื่อยเหมือนสายลมต้องกระทำอะไรบางอย่างกับตัวเอง ดังนั้นก็คงจะพูดได้ว่าความสัมพันธ์ของสองคนนี้คือการนำความเปลี่ยนแปลงมาให้ซึ่งกันและกัน จิอากิช้าลง คิดถึงคนอื่นมากขึ้น สนุกสนาน และ ผ่อนคลายมากขึ้น ส่วนโนดาเมะมุ่งมั่น และ เป็นผู้ใหญ่ที่มีเหตุมีผลมากขึ้น การที่สองคนเจอกันก็อาจเป็น god plan ที่ทำให้ชีวิตของคนสองคนเกิดสมดุลก็ได้ “แม่เคยบอกว่ายัยนั่นเป็นนางฟ้าประจำตัวของเรา ก็เพราะยัยนั่นไม่ใช่หรือที่กักตัวเราไว้ที่ญี่ปุ่น เพื่อรอให้เราพาเธอมาสู่เวที และ ส่องประกายอย่างในวันนี้ ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่ใช่ชั้นหรอกหรือที่เป็นเทวดาประจำตัวของเธอ ... โนดาเมะ” จิอากิ ชินอิจิ (Nodame Cantabile เล่ม 22 ) หากจะต้องตอบสนองกับห้วงคำนึงของจิอากิ เห็นทีจะต้องเรียนคุณพี่ว่า ... ต่างคนต่างเป็นดวงดาวนำโชคของกันและกันล่ะค่ะ ทุกจุดเปลี่ยนแปลงในชีวิตก็คุณสองคนไม่ใช่หรือที่มีส่วนทำให้มันเปลี่ยนแปลงไป จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:02:39

ความคิดเห็นที่ 3 จิอากิ กับ โนดาเมะ ~ ใครกันแน่ที่นำ ใครกันแน่ที่ตาม? ว่ากันง่าย ๆ คือใครมีอิทธิพลมากกว่ากันนั่นเอง จากภาพและเนื้อหาที่เห็นหลายคนอาจฟันธงว่า จิอากิ คือ คนนำ และ น้องโนะคือคนตาม แต่เป็นงั้นจริงอ่ะ ตามความคิด ช่วงแรกอาจจะใช่ที่รุ่นพี่เป็นฝ่ายนำ และ นำหน้าอยู่หลายช่วงตัว ทั้งในเรื่องดนตรี และ ความสัมพันธ์ส่วนตัว แต่น้องโนะแกตีตื้นมาเหมือนกันตั้งแต่ตอนที่อยู่ญี่ปุ่น ทัศคติหลายอย่างของจิอากิที่เปลี่ยนแปลงไปก็เพราะความคิดและบุคคลิกของโนดาเมะ อย่างน้อยอีโก้แกก็ลดลงล่ะ แถมยังเป็นฝ่ายออกปากชวนไปยุโรปด้วยกันซะอีก ซึ่งเป็นอะไรที่ยากมากเลยนะสำหรับมนุษย์สังกัดชมรมนิยมตนเองอย่างจิอากิ             พอมาถึงยุโรปเข้าจริง ๆ ซีนาริโอที่เห็นก็เหมือนซ้ำรอยเดิม แต่คนอ่าน(อย่างเจ้าของกระทู้)เห็นว่าจริง ๆ ตาจิ๊กำลังถูกนำอยู่อย่างแนบเนียนต่างหาก(ฮี่ ๆ) โดยเฉพาะทางด้านอารมณ์ ภาพที่เห็นจนชินตาคือน้องโนะวิ่งไปวิ่งมาตามจิอากิ แอบเปิดห้อง แอบถ่ายรูปทำตัวเป็นปาปาราซซี่เกาะติด 24 ชั่วโมง สิ่งที่ได้ยินจนชินหูคือโนดาเมะจะเล่นคอนแชร์โต้กับรุ่นปี้ ~ สิ่งเหล่านี้เห็นจนเจนตาได้ยินจนเจนหูเมื่อยามอยู่ที่ญี่ปุ่น แม้กระทั่งอยู่ที่ฝรั่งเศส แต่เคยได้ยินกันไหมคะ อย่าเชื่อในสิ่งที่เห็น อย่าปักใจเฉพาะสิ่งที่ได้ยิน ถึงแม้จะดูเหมือนอยู่ใกล้กันตลอดเวลา แต่ส่วนใหญ่เราลืมนึกถึงธาตุความเป็นอิสระของน้องโนะเธอไป วันเดือนปีในต่างประเทศก็ทำให้เราเห็นอะไรที่หลงลืมกันไป     พักนึงเธออาจวิ่งตามจิอากิเหมือนน้องหมาตัวน้อย แต่พออีกพักหนึ่งเธอก็กลายร่างเป็นนกน้อยบินปร๋อไปยังดินแดนของเธอเอง  ในวันที่เกิด conflict ในตัวเองถึงที่สุด เธอเลือกที่จะหมกมุ่นด้วยตัวเองคนเดียวมากกว่าฟังคำหวานจากจิอากิด้วยซ้ำ(วันที่สติแตกหลังจากชั้นเรียนเปียโน)  ในด้านดนตรีก็ไม่น้อยหน้าเมื่อเธอเลือกที่จะขึ้นเวทีเพื่อแสดงตัวตนให้โลกประจักษ์โดยไม่มีจิอากิซะอีก ทิ้งให้พ่อหนุ่ม egoistic ของเราเหวอ เอ๋อ พิลาปรำพันไปหลายอาทิตย์ แถมลงท้ายด้วยการยอมรับว่า ต่อไปนี้ยัยโนะจะเป็นยังไงจะไม่ว่าอีกแล้ว ขอแค่ได้ฟังเสียงเปียโนของเจ้าหล่อน จิอากิเนี่ยนะ เป็นไปได้ถึงเพียงนั้น โอ้โฮเฮะ ยัง ยังไม่หมด ข้ามมาที่หัวข้อต่อไป จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:03:35

ความคิดเห็นที่ 4 จิอากิ กับ โนดาเมะ ~ แล้วเจ้าชายก็เสพติดยัยติงต๊อง จากที่กล่าวข้างต้นว่าจิอากิจิตหลุดไปหลายอาทิตย์ ตั้งแต่โนดาเมะขึ้นคอนแชร์โต้กับมิลฮี รุ่นพี่รึก็อุตส่าห์ไปหาถึงหลังเวทีดันถูกปฏิเสธบอกว่าไม่อยากพบ  ใจจริงคิดว่าน่าจะจุกตั้งแต่ไม่ยอมบอกว่าขึ้นเล่นแล้วล่ะ เจอเข้าไปแบบนี้ยิ่งกว่ารถบรรทุกชน ซึ่งถ้าเป็นรุ่นพี่คนเก่าคงแปลงกายเป็นโหมดโหดหักไม้บาตองดังเป๊าะไปแล้ว แต่รุ่นพี่วันนี้กลับจิตหลุดจิตตก ถามความเห็นเรื่องการคอนดัคฯรึ หลีกไปทางซ้าย ปะทะคารมกับพ่อรึ . ย้ายไปทางขวาโน่นเลย  วัน ๆ นั่งใจลอย จ้องโทรศัพท์  เป็นที่เฮฮาของคนรอบข้าง  แบบนี้ไม่ให้บอกว่าเสพติดอย่างไรไหว อะไรที่ไม่เคยคิดว่ารุ่นพี่จะพูด พี่ก็พูดออกมาหมด อย่างตอนที่ระบายกับพ่อ(คนที่ตัวเองเกลียดสุดลิ้นปี่) และ พ่อก็ว่า  บางทีโนดาเมะอาจจะพอใจแล้วกับคอนแชร์โต้ที่ตัวเองเล่น และ คิดว่าคงเล่นไปได้ไม่ดีกว่านี้แล้ว   ห้วงคำนึงของจิอากิ “ คอนแชร์โต้น่ะ ถึงไม่ได้เล่นกับชั้นก็ไม่สำคัญเลยรึ” shock หมายเลข 1 !!!!! “ เราคิดว่าถ้าจับตามองเธอไว้ไม่คลาดสายตาคงไม่เป็นไร แต่นี่เธอหายไปในที่ ๆ เรามองไม่เห็นแล้ว จะทำอย่างไรดี” shock หมายเลข 2 !!!!!! “ถ้านั่งรออยู่ตรงนี้ เมื่อหันกลับไปจะเห็นใบหน้าเปี่ยมด้วยเธอยิ้มอยู่ข้าง ๆ รึเปล่า” shock หมายเลข 3 !!!!!! “ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ที่การได้อยู่กับเธอเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต” shock ถึงขีดสุด !!!!! (ฮา) จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:06:48

ความคิดเห็นที่ 5 จิอากิ กับ โนดาเมะ : บทสรุป ในส่วนนี้ขอสรุปเป็นเพลงแล้วกันค่ะ เห็นว่าตรงกับคู่นี้ดี เพลง Allegro Cantabile เพลงโปรดของเจ้าของกระทู้เองแหละ จาก Nodame Anime Version ค่ะ Allegro Cantabile ครั้งหนึงฉันเคยรวมรวมตัวเสียงเพลงที่กระจัดกระจายเข้าไว้ด้วยกัน และฉันก็ยังรวบรวมความคิดแต่ก็ไม่สามารถจะแสดงออกเป็นถ้อยคำ เมื่อกาลเวลาผันผ่านสิ่งเหล่านั้นก็กลั่นออกมาเป็นตัวโน้ต ฉันพรมนิ้วให้เส้นเสียงเหล่านั้นมีชีวิตขึ้นมา ฉันตรงเข้าสู่เสียงขับขานที่ดังก้องในเส้นทางสายดนตรี ไม่มีสิ่งใดที่ฉันจะทำได้มากไปว่านี้ พร้อมทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง ไม่ยึดติดอยู่กับสิ่งใด นิ้วทั้งสิบเคลื่อนไว้อย่างเสรี ทุกสิ่งอย่างถาโถมเข้ามาอย่างมหาศาลไม่จบสิ้น และนำทางฉันไปหาใครบางคน โลกใบนี้ที่เปิดกว้างสู่สายตา พร้อมบรรเลงเพลงโหมโรงให้ฟังอีกครั้งหนึ่ง หลากหลายความฝันในโลกแห่งเสียงเพลง และ เสียงประสานที่เปลี่ยนผัน ฉันกลั้นใจอย่างเงียบ ๆ รอคอย และ หาทางกลับไปในที่ที่ควรจะเป็น แม้ฉันจะถูกผลักไส แต่ก็ยังคงบรรเลงบทเพลงต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกครั้งที่เปล่งเสียงร้อง ฉันเชื่อมั่นในบทเพลงของตัวเอง แต่หลายครั้งที่ถูกทำให้ไขว้เขว และ หลายคราที่จังหวะเพลงนั้นต้องสะดุด และ อีกหลายหนที่สับสนทำนองด้นสด จนหาทางออกไม่เจอ คลื่นลูกนั้นพัดพาฉันออกไปเสียไกล ฉันเองสูญเสียเมโลดี้ในตัว เมื่อก้าวไปหาใครบางคนประตูบานนั้นก็ปิดใส่หน้า ความเศร้าสร้อยนั้นจึงเป็นดังบททดสอบ หากลึกลงไปข้างใน แม้ไม่ค่อยสุขใจฉันก็คลายมือที่โอบกอดตัวเองออก และบอกตัวเองว่า เราไม่เคยถอดใจในการขับขานบทเพลง ฉันเดินหน้าสู่เสียงขับขานในเส้นทางสายคนตรี สิ่งเหล่านั้นช่างใหญ่โตกว้างขวางไม่จบสิ้น ซึ่งมันก็นำฉันไปพบกับใครบางคน นักเปียโนที่ขอบเวทีนั้น ชีวิตก็เหมือนเพลงนี้ โลกใบนี้เปิดกว้างสู่สายตา บทโหมโรงบทใหม่จึงเล่นซ้ำอีกครั้ง และ อีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 52 22:13:11 จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 52 22:12:27

ความคิดเห็นที่ 6 โอ โอ .... มากมายค่ะ อยากอ่านเร็วๆ แล้วสิ ป.ล. ชอบชื่อ จขกท. จังค่ะ แปลว่าอะไรนิ จากคุณ : O-Y-S เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 07:55:57

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ คุณ O-Y-S สำหรับชื่อ login เออ ... ลืมไปแล้วว่ามันแปลว่าอะไร - - '' แต่ไม่ใช่ชื่อจริงของเจ้าของกระทู้หรอกนะคะ เป็นชื่อที่คุณแม่หามาให้ เพราะ หมอดูทักหลายคนว่าควรจะเปลี่ยนชื่อจริงเสีย (พอดีช่วงนั้นกำลังหัวเลี้ยวหัวต่อ กำลังจะทำงาน จะเรียนต่ออะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ) แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้เปลี่ยนยังใช้ชื่อเดิม (ซะงั้น) ที่นี้ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วอุตส่าห์ไปจับฤกษ์ผานาทีหามาจะไม่ใช้เสียเลยก็กระไรอยู่ เอามาสมัคร login แล้วกัน อย่างไรเสียก็เป็นชื่อที่คนอื่นเค้าใช้เรียกเรานี่นา ถึงจะเป็นการเรียกในโลกไซเบอร์ก็เหอะ เมื่อชื่อที่เค้าดูมาแล้วว่าเป็นศิริมงคลกับตัว มาเริ่มต้นใช้ชื่อใหม่ในบอร์ดก็ดูไม่เสียหายอะไรค่ะ เจ้าของกระทู้ก็ว่าจะไปค้นเหมือนกันว่ามันแปลว่าอะไร เคยรู้แต่ลืมซะแล้ว ค้นเจอแล้วจะมาบอกค่ะ ^ ^ จากคุณ : วรินทร์รตา เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 08:49:49

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ ชอบรุ่นพี่จิอากิที่สุดเลย จากคุณ : ottelia เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 09:42:08

ความคิดเห็นที่ 9 55555 ได้เลยค่ะ จะรอน๊า จากคุณ : O-Y-S เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 19:37:40

ความคิดเห็นที่ 10 ตามอ่านอยู่จ้า ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ จากคุณ : Renka เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 52 23:02:32

ความคิดเห็นที่ 11 มาอ่านค่า ชอบการพัฒนาตัวละครในเรื่องนี้นะ มัน subtle ดี ไม่โฉ่งฉ่าง ไม่ใช่แบบ... เพราะความรักทำให้เขากลายเป็นคนอย่างนี้ ฯลฯ มันค่อยๆเป็นค่อยๆไปดี จากคุณ : thaliana เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 11:11:04

ความคิดเห็นที่ 12 ชอบมากเลยค่ะ จำได้ว่าอ่านตามเก็บหลังดู series มันส์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่แพ้กันเลย จากคุณ : ai229 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 19:17:28

ความคิดเห็นที่ 13 ง่า..เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ คุณวรินทร์รตา เขียนดีมากๆ เลย สำนวนบรรยายแบบว่า ไปเขียนนิยายได้เลยอ่ะค่ะ.. อ่านบางอันก็ขำ บางอันก็รู้สึกทราบซึ้ง แบบเวลาที่ท่านจิ๊โหยหาน้องโน๊ะ ^^   ((แต่การพิมพ์ในพันทิปอาจจะต้องวรรค เคาะบรรทัดมากกว่านี้นิดนึงนะคะ เพื่อให้แลดูน่าอ่านกว่านี้)) อ่านแล้วทำให้คิดถึงน้องโน๊ะ กะท่านจิ๊มากๆ เลย อยากดู movie ขึ้นมาอีกแล้ว อยากดู อยากดูค่า จากคุณ : น้องขนม เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 52 09:53:10