ความคิดเห็นที่ 1 กลับมาเรื่องเกี่ยวกับเนื้อเรื่องกันครับ การ์ตูนเรื่องนี้ กล่าวถึง "อาหารจีน" เป็นหลัก ซึ่งหลายคนอ่านแล้วลืม!!! นึกว่าเป็นชุมนุมกับข้าวพิสดาร     อาหารจีน เป็นอาหารที่มีอิทธิพลต่ออาหารญี่ปุ่นอยู่มากครับ ด้วยถ้าดูลึกไปถึงชาติพันธุ์ของคนญี่ปุ่น ที่น่าจะมีเชื้อสายดั้งเดิมมาจากจีน ทั้งในตำนาน หมอยาที่ล่องเรือหายาอายุวัฒนะให้ฮ่องเต้ แล้วถือโอกาสหนีตายไปเลย(กลับมาไม่ได้ยาอมตะก็โดนประหาร) อีกทั้ง การขุดพบอารยธรรมโบราณในจีนตะวันตก(แถบซินเกียง) ซึ่งมีเทพหลายองค์คล้ายเทพของญี่ปุ่นมากๆ ดังนั้นคงไม่แปลกที่อาหารญี่ปุ่นจะมีลักษณะแตกแขนงออกจากอาหารจีนอยู่ เช่นการดองผัก แต่ อาหารจีนที่เข้ามาสู่ญี่ปุ่นจริงๆก็คือ การเกิดขึ้นของ ไชน่าทาวน์ ในเมืองท่าของ โกเบ นางาซากิ และ โยโกฮาม่า ทำให้เกิดการพัฒนาของอาหารจีนในญึ่ปุ่นขึ้นอีกครั้ง และพื้นฐานของอาหารจีนในญี่ปุ่น เป็น "อาหารเสฉวน" ครับ ซึ่งในจีนนั้นจะแยกอาหารออกเป็น 4 ทิศใหญ่ คือ เหนือ-ปักกิ่ง ใต้-กวางตุ้ง ออก-เซี่ยงไฮ้ ตก-เสฉวน ซึ่งอาหารเสฉวนจะเน้นรส เผ็ด-มัน เป็นหลัก  (เดี๋ยวจะอธิบายเรื่องอาหารจีนละเอียดๆในเรื่อง ยอดกุ๊กแดนมังกร อีกที ถ้าสนใจ) ทำให้เกิด อาหารต้นตำรับขึ้น อย่าง"กุ้งผัดซอสพริก" ที่พัฒนามาจาก หมูเปรี้ยวหวาน และ หมูผัดกับพริกโตวป้านเจี้ยง และอาหารหลายๆอย่างที่นิยมกันในญึ่ปุ่นก็ปรากฏในเรื่องก็ เช่น -Mabo Dofu หม่าโผวโต่วฟุ/เต้าหู้มาโบ้   -Chin jao Rosu เนื้อผัดพริกเขียว -Subuta หมูเปรี้ยว -Hoi Ko Ro หมูต้มผัดเต้าเจี้ยวหวาน -Harumaki เปาะเปี๊ยะ -Gyoza เกี๊ยวซ่า -Chahan ข้าวผัด   ซึ่งจริงๆแล้วไอ้อาหารจำพวกนี้ ถ้าเราเข้าไปร้านอาหารญี่ปุ่นแท้ๆหน่อย อย่าง ราเมงเท หรือ ร้านอาหารญี่ปุ่นย่อมๆ แบบ อิซากายะ(ร้านเหล้า+กับแกล้ม) เราก็จะเจอเมนูจำพวกนี้บ้างหละ เพราะมันทำง่าย รสจัด แถมถูกลิ้นคนไทยไม่น้อย แต่ที่เหนือสิ่งอื่นใดของการ์ตูนทำอาหารเรื่องนี้ ที่ทำให้มันหลุดออกจากการ์ตูนทำอาหารอื่นจริงๆก็คือ "คติประจำตัว" ของแต่ละคนนี่หละ นอกจากเป็นตัวกำหนดโครงของเมนู ยังส่งผลไปถึงทัศนคติในการดำเนินชีวิตของแต่ละตัวละคร อีกด้วย   โดยเรามักจะเห็นนิสัยของตัวละครแต่ละตัวออกมาในอาหาร แบบว่าถ้าเห็นอาหารจานนี้ก็พอเดาได้แล้วว่าใครทำ ซึ่งแปลกมากถ้าเทียบกับการ์ตูนทำอาหารทั่วไป ซึ่งน้อยเรื่องที่จะมีคาแรกเตอร์ลักษณะสุดโต่งแบบนี้ออกมาในการ์ตูนทำอาหาร และเอกลักษณ์แบบนั้นก็ดันทำให้คาแรกเตอร์เป็นที่จดจำมากในระดับหนึ่งด้วย(ไม่นับเรื่อง"นม") ซึ่งเท่าที่อ่านการ์ตูนทำอาหารที่แปลออกมาในไทย ผมก็ยังไม่เคยเจอการ์ตูนทำอาหารเรื่องไหน บู๊ล้างผลาญ ได้มากเท่านี้ งั้นเรามาคุยถึง คติการทำอาหารของแต่ละคน รวมกับเมนูกันครับ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:14:26

ความคิดเห็นที่ 2 อากิยามะ จาง - อาหาร คือ การดวล เกรียนเทพ ของหลายๆคน ไอ้นี่นิสัยเกรียนโดยสันดอนเลยหละ เนื่องจากด้วยความที่เป็นลูกกำพร้า ถูกเลี้ยงมาโดยปู่ซึ่งถูกเรียกว่าเป็นราชาอาหารจีน แน่นอนว่าต้องกดดันแน่นอน ขาดความอบอุ่น ไม่มีเพื่อน ไม่รู้จักมารยาท เกลียดการแพ้ แต่ดันเก่ง เก่งจนเรียกได้ว่า เพราะความเก่งนั่นหละ ทำให้ไม่รู้จักการถ่อมตัว ซึ่งเราจะเห็นได้ในช่วงแรกๆที่ จาง เข้ามาในร้าน โกบังโจ แล้วขอทำข้าวผัดเลย ดวล มากาไน ชนะ คิริโกะ ทำอาหารปราบ โอทานิ จนจู่ๆถีบตัวไปเป็น นาเบะ(แผนกผัด)ของร้าน ซึ่งเป็นหน้าที่สำคัญมากของร้าน เพราอาหารจีนส่วนมากก็เน้นพวกผัดๆกับกระทะนั่นหละครับ แล้วก็ไปตายน้ำตื้นกับอาหารงานเลี้ยง ผลจากเหตุการณ์นั้นทำให้ จาง เหมือนกับน้ำเต็มแก้ว ที่ถูกเทออกไปนิดหนึ่ง เราจะเห็นได้ว่า จาง มักแพ้กับพวกอ่อนๆ บ่อยนะครับ ประมาณว่า ถึงจะเก่งแต่มักไม่รอบคอบ คือทะนงตนเกินไปจนประมาท นั่นเอง แต่ นิสัยนั้นเองก็ทำให้ จาง มักทำอาหาร เกินตัวเกินไป กล่าวคือ ชอบของยาก นั่นหละ น้อยครั้งที่ จาง จะทำอาหารง่ายๆเว้นแต่อ่านคู่ต่อสู้ขาดจริงๆ(ตอนทำ รากบัวตุ๋นลำใย) ด้วยไอ้นิสัยชอบการดวลแบบนั้นมันก็ทำให้ จาง ได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่เก่งกว่ามากๆตั้งแต่ ฮิกิเมะ โกเงียว โครันเซ ซาโตดะ และที่ขาดไม่ได้ คือ โอทานิ ซึ่งดูจะเป็นไม้เบื่อไม่เมากับ จาง เสียเหลือเกิน และไอ้เจ้า โอทานิ นี่หละ เป็นคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจที่สุดของจาง ซึ่งหลายครั้งที่เขาเองไม่ยอมกดคะแนน ไม่ยอมกินอาหารของ จาง แต่สุดท้ายก็กลับหักหลังต่อลิ้นตัวเองไม่ได้ ถ้ามองลึกๆก็ยากนะครับที่ต้องสู้กับคนที่มีอำนาจเหนือการควบคุมของเรา คล้ายๆกับเราทำให้เจ้านาย/อาจารย์เกลียด นั่นหละ ผลลัพธ์ของการที่ จาง ได้เจออะไรแบบนี้มามากมายก็ทำให้ จาง ได้ไปถึงจุดที่เรียกว่าสุดยอดของวงการอาหารจีนไปแล้ว จนผมคิดว่า ตัดจบก็คงไม่แปลก ก็พี่แกเล่นชนะทุกคนหมดแล้วนี่ รวมไปถึง คิริโกะ ด้วย ซึ่งไอ้การดวลในครั้งสุดท้ายของภาคแรกก็พอจะเห็นว่า จาง ตีโจทย์เนื้อนกกระจอกเทศแตก จนถึงแม้ไม่มีผลประกาศจริงจัง คิริโกะ ก็น่าจะถือว่าเคยแพ้ จาง ในการแข่งครั้งนี้ด้วย  จะเหลือก็แต่ มิซึจู ที่ไม่ทันดวลก็ด่วนตายไปเสียก่อน ผมมองว่า ถ้าแพ้ มิซึจู ขึ้นมา หรือ แพ้ ซาโตดะ เรื่องจะไหลลื่นกว่านี้อีกเยอะครับ เผลอๆอาจไม่โดนตัดจบแบบนี้ด้วยซ้ำ(ขอให้เป็นการเก็บข้อมูล แล้วมาวาดภาคต่อนะ) แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 13:48:23 จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:15:03

ความคิดเห็นที่ 3 เรามาดูเมนูของ จาง กันดีกว่า นอกการแข่งขัน ข้าวผัดเต้าหู้กังป๋วย / ตับหมูผัดขึ้นฉ่าย/ซุปตุ๋นสมองวัว/ไก่แม่ลูกสุมไฟ/วัวห่อใบไผ่และซอสxoย่าง/เปาะเปี๊ยะขาเป็ด/ ก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเป็ดใส่สมอง/ซาลาเปาไส้ปูนิ่ม การแข่งขันการทำอาหารครั้งที่1 น้ำแกงเห็นหลอนประสาท/ข้าวตังหน้าเนื้อวัว/ไก่ตุ๋นไส้วุ้นเส้น/รากบัวตุ๋นลำใย/เตาเซียวเมี่ยน/ไข่หวานเลือดนก       ดวลกับฮิกิเมะ หมูเปรี้ยวหวานรสส้ม/ปลาเปรี้ยวหวานทั้งเกล็ด/ไก่ตุ๋นโสม       ดวลกับโกเงียว กระเพาะหมูต้ม/กระเพาะหมูผัดกระเทียม/ข้าวต้มยาจีน/น้ำแกงตะพาบ/ตุ๊กแกผัดนิ่ววาฬ/หอยมือเสืออบทุเรียน ดวลกับสกูลและคาริน ปูผัดไข่ขาว/หมูหัน/ตับไก่ขาวอบ/สตูว์แกะผลมะเดื่อ/ปลานึ่งแบบมิเดียมแรร์         การแข่งขันการทำอาหารครั้งที่2 ข้าวผัดราดน้ำแกง/บะหมี่เต้าหู้กับปลา/เกี๊ยวซ่าปลาแห้งหัวไชเท้า/ข้าวผัดน้ำมันพริกสีแดง/ฉลามทอดและถั่วงอกไส้ฉลาม/นกกระจอกเทศไส้หนอน แข่งถ้วยโอทานิ ต้าต้าเมี่ยนงาดำ/ไข่ห่อใบบัวปรุงไข่ดองเหล้า/กุ้งผัดมันกุ้ง/เนื้อวัวบ่มพิเศษ /หมูเปรี้ยวหวานยัดไส้/ปลาไหลต้มเผ็ด/แมงกระพรุนคลุกผัก ดวลครั้งสุดท้าย หมูต้มผัดเต้าเจี้ยวหวานต้นกระเทียม/โหนกอูฐผัดพริก/ห่อหูฉลามซุปปู แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 13:21:14 จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:15:51

ความคิดเห็นที่ 4 "จงทำให้มันอร่อยยิ่งขึ้นไปอีก" อาหารของ จาง มักอยู่บนพื้นฐานของอาหารบ้านๆ อาหารตำรับเดิมโดยแท้ แต่ไม่ธรรมดา อาจดูไม่น่าเชื่อถ้าผมจะบอกแบบนี้ แต่จางมีความสามารถในการพัฒนาศักยภาพของอาหารจานนั้นๆอย่างดีเยี่ยม กล่าวคือ จาง ดึงเอาจุดเด่นของอาหารจานนั้นมาตีความและพัฒนาได้อย่างสุดขีด ซึ่งอาหารแบบนี้บางอย่างทำในจีนค่อนข้างมีให้เห็นน้อยทำเฉพาะงานสำคัญจริงๆแต่ก็มีจริงๆนะ ทั้งวัตถุดิบที่ใช้ และวิธีการทำ แต่ถ้าดูละเอียดแล้วจางมักจะใช้วิธีทำอาหารแบบอาหารจีนดั้งเดิม แต่ใช้วิธีการและวัตถุดิบที่ดูแปลกและตื่นเต้นเป็นหลัก ด้วยวิธีอาหารแบบ ซับซ้อน เช่น ทอดแล้วต้ม แอบเอาไอ้โน่นใส่ไอ้นี่ วัตถุดิบพิสดารฯลฯ ซึ่งมีไม่น้อยเหมือนกันที่จางใช้วิธีทำแบบง่ายๆ แต่ใช้วิธีที่หวือหวา มากกกว่า ซึ่งมองเผินๆก็มองเป็นการเรียกคะแนนได้อย่างมากทีเดียว ออกแนวนักบอลที่มีทริคยากๆให้เราดูจนเพลินตานั่นหละ มองเผินๆคือ ถ้าไอ้หมอนี่เป็นคนจริงๆ นั่งดูมันทำอาหารเพลินแน่ๆ สรุปคือ อาหารของจางมันครอบจักรวาลแต่แอบมีไม้เด็ดซ่อนเสมอๆ แต่จุดอ่อนแน่ๆของจางคือค่อนข้างยึดติดกับอาหารจีนมากจนเกินไป ซึ่งเวลาเจอกับคู่ต่อสู้ที่เป็นแนวฟิวชั่น แน่นอนครับแพ้ทาง แต่ถ้าจางมองคู่ต่อสู้ออกเมื่อไหร่ มันชนะสบายๆ ยิ่งภาคใหม่หลังจากกลับมาจางก็รู้เรื่องอาหารต่างชาติมากขึ้นเยอะเสียด้วยสิ มันเลยไร้เทียมทานไปเลย อาหารของจางหลายอย่างที่ลองทำตามแล้ว อร่อยเลยนะ แต่ถึงจะอร่อยผมก็ไม่ขอทำให้กินบ่อยๆ เพราะทำยากโคตรในแต่ละอัน และถ้าลงเกรดของวัตถุดิบลงมา หลายอย่างที่เราสามารถทำตามได้อย่างง่ายๆเลย จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:17:04

ความคิดเห็นที่ 5 คิริโกะ - อาหาร คือ จิตใจ เธอไม่ใช่นางฟ้านะ แสบเอาเรื่องทีเดียว นี่คือนิสัยของ คิริโกะ ที่ผมเห็นในเรื่อง แน่นอนในเรื่องการทำอาหาร คิริโกะถือว่าเป็นแม่ครัวที่คิดถึงคนกินเป็นหลัก โดยเน้นไปที่ประโยชน์ที่คนกินจะได้รับ แต่เวลาตีกะ จาง แม่นี่แสบเป็นบ้า นิสัยของตัวละครตัวนี้ถ้าจะบอกว่านางเอกก็ไม่ใช่แนวผ้าพับไว้หรอก ซึนเดเระ เอาเรื่องเลยหละ ด้วยความที่ต้องเป็นผู้รับช่วงต่อร้าน โกบังโจ ทำให้ คิริโกะ ต้องขยันกว่าชาวบ้านเขาเป็นสิบๆเท่า แน่นอนมันมีความกดดัน แล้วพอได้ จาง มาในร้าน แม่นี่เหมือนมีที่ลงแฮะ คิริโกะเหมือนจะสุขุม แต่บ่อยครั้งที่เธอดูน๊อตหลุดเอาดื้อๆ นิสัยแนวๆแม่ของลูกดีๆนี่เอง เรื่องการทำอาหารของ คิริโกะ คงไม่ต้องพูดถึงเท่าไหร่ เพราะนอกจากเอาชนะจางให้ได้แล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีจุดหมายที่ชัดเจนเท่าไหร่นะ แต่กับ จาง ที่รายนั้นดูมีความทะเยอทะยานมากกว่า คงเพราะ คิริโกะ เองมีร้านที่ต้องบริหารในอนาคตอยู่แล้วด้วย ดังนั้นการแข่งแต่ละครั้งเป็นเหมือนการฝึกลับฝีมือเสียมากกว่า อีกอย่างผมว่า ถ้า คิริโกะ ชนะ จาง ไปก็ไม่รู้จะได้อะไรขึ้นมาเหมือนกัน แต่ที่น่าสนใจ คือ ประเด็น กิ๊กกะ จาง นี่หละ ผมเชื่อว่าถ้าการ์ตูนวาดต่อ มันต้องมีฉากเลิฟซีนอะไรบ้างหละน่า ต้นภาค R ก็ปูมาระดับหนึ่งแล้วนะ ยิ่งตอนพันแผลสองต่อสองยิ่งแล้วใหญ่ ไม่รู้ทำไมชอบเจอกันในห้องน้ำตลอด "ชายโฉดปากร้าย กะ ยายเสือซึน" ก็เข้ากันดีชะมัด ได้กันรับน้องมี"นม"กินทั้งชีวิต ผมว่าคนวาดก็รู้นะว่า นมมันใหญ่ เกินไป จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:17:41

ความคิดเห็นที่ 6 เมนูต่างๆของ คิริโกะ นอกการแข่งขัน ข้าวผัดทองคำ / ผัดผ้าขี้ริ้วและตับไก่/ไข่ตุ๋นสามสี/เปาะเปี๊ยะไก่ห้อกุ้ง/ท้อเค็มองุ่นหวาน/หมูต้มผัดฟักทองมะระ การแข่งขันการทำอาหารครั้งที่1 หมี่แครอทแดง//ของหวานรวมมิตร       การแข่งขันการทำอาหารครั้งที่2 ข้าวผัดเงินทอง/มิลฟิลเต้าหู้/เกี๊ยวซ่าไข่เจียว/สมองวัวคลุกอะโวคาโด/ข้าวหน้าปลาฉลาม/มิลฟิลนกกระจอกเทศกับเกลือต่างรส จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:18:05

ความคิดเห็นที่ 7 "ความสุขของคนกิน คือ ความสุขของคนทำอาหาร" อาหารของคิริโกะ ไม่หวือหวาแต่พิถีพิถัน ไม่หวือหวาทั้งวิธีทำ และรสชาติรวมถึงวัตถุดิบ คิริโกะมักทำอาหารจีนฉบับประยุกต์เล็กน้อยซึ่งจริงๆอาหารของคิริโกะปัจจุบันก็มีให้เห็นแล้ว คิริโกะมักทำอาหารโดยคำนึงถึงคนกินดังนั้นมันก็มักตรงกับอาหารในวังที่ถือเป็นอาหารใช้บำรุงร่างกาย เพียงแต่อาหารของคิริโกะนั้นมักไม่ใช้ยาโดยตรง แต่ใช้วัตถุดิบที่ให้ประโยชน์มากกว่า และด้วยความที่เป็นผู้หญิงหละมั้ง อาหารของ คิริโกะ มักมีการเล่นสีสันพอสมควรทีเดียว รวมถึงการจัดแต่งได้แบบสวยงามพอสมควรด้วย ส่วนแมทช์ที่ได้ใจไปสุดๆนั้นก็เห็นจะเป็นตอนข้าวหน้าปลาฉลามซึ่ง คิริโกะ ได้มองถึงคนที่จะกินเป็นสำคัญ โดยให้คนกินได้เลือกที่จะ"เล่น"กับการปรุงของตนเองมากกว่าที่จะจำกัดการกิน แต่จะว่าไป ก็เป็นแค่ครั้งเดียวที่ คิริโกะ เอาจุดนี้มาใช้ในอาหารตัวเอง เพราะตอนที่ใช้เกลือในการแข่งนกกระจอกเทศ กลับทิ้งจุดเด่นข้อนี้ไปอย่างน่าเสียดาย ส่วนตอนทำของหวานรวมมิตร ก็อาจคล้ายๆกัน แต่ก็ไม่ใช่อาหารที่มีพลังพอที่จะเป็นอาหารชูโรงได้ ส่วนครั้งอื่นๆต้องบอกว่า คิริโกะ เลือกเอาจุดของ"อาหารที่มีประโยชน์"มาใช้มากกว่า อีกทั้ง ขึ้นภาคใหม่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็จบไปเสียแล้ว จุดด้อยของคิริโกะคือแพ้ของแปลก แพ้ยับในตอนไข่เลือดมาแล้ว แล้วคิริโกะเองก็ไม่ใช่เป็นคนประยุกต์อาหารเก่งสักเท่าไหร่ เรื่องของเรื่องคือ แม่นี่คิดช้า แต่ถ้ามีเวลา น่ากลัวสุดๆ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:19:23

ความคิดเห็นที่ 8   ตอนแข่งเล่ม4-5 ภาค1 สนุกสุดแล้ว ยิ่งตอนใข่เลือด เทพสุดๆ จากคุณ : sakza เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:31:21

ความคิดเห็นที่ 9   รูป คห.5 คนข้างหลังมันหื่นๆชอบกล ดูจากสายตา 555+ จากคุณ : อุตุนิยม เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:35:48

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นการ์ตูนที่ หน้าอกใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนเล่มที่เพิ่มขึ้น 555 จากคุณ : องครักษ์พิทักษ์สาวๆ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:35:58

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาดูนมน้องคิริโกะ เรื่องนี้ผมเสียสมาธิก็เพราะ นม นี่ละ คนวาดมันดูจงใจยังไงก็ไม่รู้ จากคุณ : LoveEater เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:41:37

ความคิดเห็นที่ 12   เมนูอะไรนะครับ ที่มีแมลงวันด้วยอ่ะ จากคุณ : อั้ม ติ่งเหลือม เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:47:03

ความคิดเห็นที่ 13 #5 จางมันมองอะไรนะ - -" จากคุณ : ลูซี่ โมโนสโตน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:51:53

ความคิดเห็นที่ 14 คห.12 ซาชิมิแฮมเนื้อนกกระจอกเทศสอดแทรกหนอนแมลงวันครับ (ความจริงมันเป็นอาหารอิตาเลี่ยนแต่จำชื่อไม่ได้ครับ) ความจริงถ้ามีคนทำมาจริงๆนี่ คงชวนอ้วกเป็นยิ่งนัก แต่ในการ์ตูนมันทำให้ช่วงแรกดูน่าอร่อยอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆนะ จากคุณ : MkBB เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:53:15

ความคิดเห็นที่ 15 เคยลองทำตาม2-3อย่างที่พอทำได้ เครื่องปรุงก็ประยุกต์ตามที่พอจะซื้อได้ บางอย่างก็อร่อยเหลือเชื่อ บางอย่าก็เข้าปากแล้วแทบพ่น 555+ จากคุณ : นายเบียร์ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:54:19

ความคิดเห็นที่ 16 - เซลีน หยาง - อาหาร คือ ความไม่สิ้นสุด แต่ทำไมเธอจืดจางแบบนี้นะ ผมเชื่อว่าหลายคนอาจแทบจะลืมๆตัวละครตัวนี้ไปแล้ว ทั้งที่เธอเด่นออกจะตายไป ทำไงได้ อาหารของ หยาง มัน"ไม่ค่อยมีพลัง"นี่หว่า หยาง เป็นแม่ครัวจากร้าน ซีดราก้อน ที่ไชน่าทาวน์ของเมืองโกเบ ด้วยความที่เธอเป็นลูกครึ่ง ฮ่องกง-ฝรั่งเศส ที่มาอยู่ที่ญี่ปุ่น แน่นอนว่าเด็กๆต้องโดนเพื่อนล้อ แถมเด็กญี่ปุ่นมันล้อกันแรงเสียด้วยสิ ตัวละครนี้จึงมีปมเล็กๆ ในเรื่องการหาเอกลักษณ์ในอาหารจีนในทัศนคติของตนเอง แถมตัวผู้แต่งเรื่อง ยังโยง อาหารจีนซึ่งถือเป็นสุดยอดอาหารในโลกตะวันออก กับ อาหารฝรั่งเศสซึ่งถือเป็นสุดยอดอาหารในโลกตะวันตก เข้าด้วยกันโดยให้เกิดจากสายเลือดของ หยาง เลย เธอจึงเป็นแม่ครัวอาหารฟิวชั่นไปโดยปริยาย และหลังจากเข้ามาในร้าน โกบังโจ นั้น หยาง ก็มีบทเป็นตัวกระตุ้นพ่อครัวในร้านให้กระตือรือล้นด้วยอาหาร(ไม่ใช่นม เพราะคงเบื่อกับนมลูกสาวเจ้าของร้านแล้ว) จากนั้นก็ออกแนวตัวละครสบทบเรื่อยมา จะให้มีบทแหววกับ โอโกโนงิ ก็ไม่ใช่สักที ยิ่งกะ จาง ไม่ต้องพูดถึง ส่วนเรื่องบทบาทในการแข่ง พอหลังจากแพ้ โค รันเซ ไปก็เงียบหายไปเลย อยากให้มีบทมากกว่านี้แท้ๆ จริงๆถ้าเอาไปแข่งกับ บลู ซึ่งเป็นพ่อครัว? ที่ทำอาหารฟิวชั่นแนวออสเตรเลีย-อเมริกัน ก็คงน่าสนใจมาก เอาเป็นว่า ยังไงก็ตาม บทเธอออกแนวนางรองที่จืดๆซะมากกว่า โอโกโนงิ ยังดูน่าสนใจกว่าเลย แถมภาค R เธอย้ายกลับไปร้านของตัวเองแล้ว เลยมีบทแค่ตัวประกอบเท่านั้นเอง จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:54:34

ความคิดเห็นที่ 17 อาหารของเธอมีไม่มากนะ ปอเปี้ยะสตอเบอรี่กับไส้ยาจีน/กราแตงค์พะโล้เป็ด แข่งครั้งที่1 เกี๊ยวซ่าแป้งหมึกดำ และ แป้งฮะเก๋า กับซอส โกชูจัง/คัสตาร์ดรังไข่กบ แข่งครั้งที่2 ข้าวผัดราดหน้า /เต้าหู้แอปเปิ้ลหมูสับไข่เค็ม/เกี๊ยวซ่าผลไม้ไอศครีม/ปอเปี้ยะปลาเต้าเจี้ยวข้าวโพด แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 13:20:45 จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:55:11

ความคิดเห็นที่ 18 "สวยงามและเดายาก แต่ เสี่ยงเป็นทวีคูณ" เเม่ครัวอาหารฟิวชั่นคนแรกของเรื่อง หยางมักทำอาหารฝรั่งเศสด้วยวัถุดิบอาหารจีน ซึ่งในเเง่ของสุดยอดอาหารซีกโลกตะวันออกและตะวันตก คงไม่พ้นอาหารฝรั่งเศสและอาหารจีน หยาง นำเสนอไอเดียการทำออกมาได้ค่อนข้างดีเลยหละ โดยเฉพาะของหวาน ซึ่งอาหารจีนมีจุดอ่อนด้านนี้จริงๆ และปรัชญาการทำอาหารแนว โนเวล ก็เป็นอาหารที่เน้นวัตถุดิบที่สด และปรุงน้อยๆโดยเคารพรสดั้งเดิมของอาหาร จุดนี้จะเห็นได้ชัดเลยกับอาหารของ หยาง  ที่เน้นดึงรสชาติ ด้วยวิธีที่ดูง่าย แต่จริงๆแล้วคิดยากนะครับ หยาง แพ้คนหัวโบราณครับ แน่นอนว่าเกณฑ์การให้คะแนนของกรรมการไม่เหมือนกันแน่นอน แต่อาหารของ หยาง นั้น บางทีจะเรียกอาหารจีนก็ไม่ถูกนัก ซึ่งถ้าโจทย์ของมันคืออาหารจีน หยาง แย่แน่ๆ อีกอย่างคืออาหารของ หยาง ไม่มีพลังเท่าไหร่ถ้าเทียบกับอาหารจีนโดยทั่วไป โดยเฉพาะเวลาเสิร์ฟ อาหารจีนจะเสิร์ฟแบบจานใหญ่ แต่ฝรั่งเศสจะเสิร์ฟแบบทีละจาน ดังนั้นถ้า พลังในแต่ละจานไม่พอ อาหารของหยางแย่แน่นอนครับ อาหารของหยาง นั้น มองเผินๆอาจไปไกลเกินอาหารจีนแล้ว ซึ่งภาษาเชฟ มักเรียก พวกนี้ว่า พวก "ครีเอทีฟ" พวกนี้จะสังเกตุวิธีทำของอาหารเเต่ละอย่าง แล้ว สรรหาเมนูใหม่ๆออกมา โดยใช้วัตถุดิบที่หาได้ในท้องถิ่น ตัวอย่างที่โด่งดัง ก็ลุง Ken Hom นั่นหละ สังเกตุได้ว่า อาหารของหยางนั้น "เกือบหลุดจากอาหารจีนแล้ว ถ้าไม่มีวัตถุดิบช่วยไว้" เช่น เกี๊ยวซ่าแป้งหมึกดำ และ แป้งฮะเก๋า กับซอส โกชูจัง -ความเป็นเกี๊ยวซ่า ช่วยไว้แบบหวุดหวิด คัสตาร์ดรังไข่กบ -รังไข่กบ ช่วยชีวิต เต้าหู้แอปเปิ้ลหมูสับไข่เค็ม -ถ้าไม่มี เต้าหู้ อบเชย ไข่เค็ม งานนี้หลุดโลกเลย ข้าวผัดราดหน้า -ยังดีที่เป็นข้าวผัด ปอเปี้ยะปลาเต้าเจี้ยวข้าวโพด -ก็ยังดีที่เป็นเต้าเจี้ยว เกี๋ยวซ่าผลไม้ไอศครีม -เกี๋ยวซ่าทอด เท่านั้น   ปอเปี้ยะสตอเบอรี่ -ก็ปอเปี๊ยะนั่นหละ จะรอดก็ไส้เก๋ากี้ พอจับมาเรียงๆกันจะเห็นได้ชัดมากครับ หยาง "ไม่ถนัดจานผัด และจานที่ใช้ไฟแรงๆเลย" มีแต่ของทอด อบ และนึ่ง ซึ่งเป็นวิธีทำอาหารแบบจีน "วิธีทำและวัตถุดิบได้ประสานกันอย่างหลวมๆ"นั่นเอง ว่ากันว่า เเต้มเทนนิสที่สวยงาม คือการตีให้ตกลงบนเส้น ถ้านอกเส้น ก็ไม่ได้แต้ม แต่ถ้าอยู่ในเส้นก็ตีโต้ง่าย อาหารของหยาง ก็เช่นกัน "สวยงามและเดายาก แต่ เสี่ยง" จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 01:55:44

ความคิดเห็นที่ 19 MkBB - carpaccio(คาแพชชิโอ)ครับ  แน่นอนครับ เมนูนี้ผมเคยทำแล้ว แต่เนื้อนกกระจอกเทศของไทย มีกลิ่นเลือดมากไปจนไม่อร่อยครับ แต่หนอนมันช่วยในเรื่องไขมันจริงๆ ลองคิดว่าเรากินเนื้อวัว+นม/ชีสดูครับ ไม่ต่างกันมากหรอก ลองดูลิงค์ในกระทู้นั้นะครับ แต่ยังไม่อัพเดทจนถึงล่าสุดนะ http://topicstock.pantip.com/food/topicstock/2008/02/D6291784/D6291784.html วันนี้ขอรวมแค่3คนก่อนนะ พรุ่งนี้มาต่อครับ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 02:01:13

ความคิดเห็นที่ 20 ้้เรื่ิองนี้ถ้าลดขนาดไซส์ของ ตัวละครหญิงลงซัก 9 ใน 10 ส่วน จะน่าอ่านกว่าเดิมมากเลยครับ ลองอ่านเมนูอาหารของท่านเวลาดึก ๆ ขนาดนี้แล้วต้องมีสมาธิที่สูงพอสมควรเลยครับ เพราะขาจะพาลเดินเข้าห้องครัวไปได้ง่าย ๆ แม้เวลาเกือบจะ ตี3แล้วก็ตาม จากคุณ : Autumn2reason เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 02:49:16

ความคิดเห็นที่ 21   -.- อยากินจัง เจ้าของกระทู้ เปิดร้านอาหารแถวไหนครับ ถ้าอยู่แถวหัวหมาก ลาดพร้าว บางกะปิ จะไปกิน -.- จากคุณ : Minamin เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 02:49:21

ความคิดเห็นที่ 22 มาพิมพ์ต่อด้วยนะครับ เดี๋ยวมาเปิดอ่านใหม่อีกที จากคุณ : soulmachine เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 03:02:47

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องนี้นอกจากเรื่องของการดวลทำอาหารอลังการแล้ว  ยังโด่งดังในเรื่องของความดูมของผู้หญิงอีกแล้ว ส่วนตัวแล้วไม่ชอบที่เค้าวาดปากและลิ้นยื่นๆยาวน่ากลัวอ่ะ - -' จากคุณ : ฉันที่ซื่อสัตย์และรักเธอหมดใจ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 03:04:54

ความคิดเห็นที่ 24   คิริโกะตอนทำอาหารนี่ ผมว่าจิตพอๆ กับจางเลย หัวเราะแต่ล่ะที... ฉากที่คุณเธอชิมอาหารฟรี ตอนที่กำลังคิดเมนูปอเปี๊ยะ... จิตสุดๆแล้ว คว้าไปกินเป็นกำ ตะโกนไปหัวเราะไป......กลางตลาด ถ้าคติเธอเปลี่ยนเป็น "อาหารคือการดวล" จะไม่แปลกใจเลย.... จากคุณ : Atelier เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 03:08:50

ความคิดเห็นที่ 25 คุณSchwedaKong  นี้ใช้คนที่ชอบเอาอาหารที่มีอยู่ในจอมโหดฯเอามาทำจริงๆใช่หรือเปล่าครับ ? จากคุณ : momania เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 03:30:15

ความคิดเห็นที่ 26 จอมโหดกระทะเหล็กนี่เป็นการ์ตูนทำอาหารที่ผมชอบมากที่สุดเรื่องนึงเลยล่ะครับ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีการเอาไปทำเป็น Anime (หรือมีหว่า แต่ที่ผมค้นไม่มีนะ) หรืออาจจะเพราะมันไม่ได้ขำมากตามสไตลล์การ์ตูนทำอาหารก็ได้ อย่าง เจปัง หรือ Cooking Master boy นี่ผมก็ดูหมดแล้วสนุกดีทั้งสองเรื่องเลยครับ อยากดูจอมโหดกระทะเหล็กในแบบอนิเมบ้างจัง พูดถึงการ์ตูนทำอาหาร ผมอยากดูอีกเรื่องนึง เป็นความทรงจำวัยเด็กครับ เคยเช่าวีดีโอมาดู เก่ามากแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้จะหาแบบ DVD ดูหรือมีใครทำใครขายบ้างหรือปล่าว กับเรื่อง Mr. Ajikko ใครเคยดูบ้างมั้ยครับ แหะๆ กระทู้นี้อ่านแล้วชักหิว เอาเพลงเปิด Mr. Ajikko ไปดู เก้าเก่านะครับเรื่องนี้ เริ่มฉายตั้งแต่ปี 1987 ก็ 20 ปีนิดๆได้ละครับ (เก่าจัง 555) จากคุณ : พี่หมีขั้วโลก เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 05:58:19

ความคิดเห็นที่ 27   สรุปคือ  ยัง หรือ หยาง ภาคแรกผมอ่่าน คนแปล แปลว่า เซเรนุ ยัง พอภาคR แปลเปน เซเรนุ หยาง= = จากคุณ : neovalics เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 07:06:29

ความคิดเห็นที่ 28 มีวิเคราะห์ ซาโตดะมั๊ยครับ ผมกำลังสนใจอาหารแนว ซาโตดะมากมาย จากคุณ : คุณปลาทอง เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 07:59:26

ความคิดเห็นที่ 29 27# ถ้าดูตามเชื้อชาติของตัวละครก็น่าจะชื่อ "หยาง" ครับ เพราะ หยาง เวลาเขียนภาษาอังกฤษจะเป็น Yang ซึ่งถ้าเขียนด้วยตัวคาตากานะ แล้วจะเป็น yangu ซึ่งสามารถอ่านว่า ยัง ได้ด้วย ด้วยความเทพของวิบูลย์กิจ ในภาคแรกจึงออกมาเป็น "ยัง" จากคุณ : nakaraj เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 08:16:27

ความคิดเห็นที่ 30 ชอบอาหารของยังที่สุดแล้วครับ แต่ภาคสองบารมีตัวประกอบท่วมท้นจริงๆ อีหนูมิสึกิเด่นกว่าอีก ...อาหารคือพลัง จะบ้าเรอะ! ภาคนี้รู้สึกว่าฮิกิเมะเก่งกว่าโกเงียวอีก ทั้งที่ภาคแรกดูเหมือนโกเงียวเขี้ยวลากดินที่สุดในบรรดาศัตรูของจางแล้วแท้ๆ อาหารน่ากินเยอะแต่เมนู 100 คะแนนแต่ละอย่างไม่ค่อยโดนยังไงไม่รู้ ข้าวสวยปลาทอดงี้ กุ้งเผ็ดนรกงี้ อาหารของสคูลตอนแข่งกับจางน่ากินทุกเมนูเลยครับ แต่ก็แพ้รวดเช่นกัน 555 ส่วนภาคสองแทบจำไม่ได้สักเมนู จากคุณ : ชีริว เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 08:22:13

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านกระทู้นี้แล้วอยากกินนนนนนนน จากคุณ : meangu เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 08:37:13

ความคิดเห็นที่ 32 เป็น อีกเรื่องกลับมาอ่านบ่อยมาก อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อ จากคุณ : BOONKZX เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 08:43:53

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องนี้มีคุณสมบัติที่ทำให้อ่านหลายรอบได้ง่ายเยอะเลยครับ - เล่นกับหนึ่งในปัจจัยสี่ (อาหาร) - แต่ละหน้า ภาพไม่เยอะเกินไป ตัวหนังสือพอดีๆต่อหน้า ทำให้อ่านได้ลื่นไหล -  ลายเส้นมีพลัง - วาดคนกำลังกิน ได้เอร็ดอร่อย  ไม่จำเป็นต้องใช้รีแอคชั่นบ้าๆบอๆ สิ่งที่จำเป็นในการ์ตูนอาหาร ไม่ใช่ภาพคนกิน แล้วแสดงรีแอคชั่นให้เห็นคนนั้นล่องลอยในทุ่งดอกไม้ หรือพุ่งไปในอวกาศ แค่วาดให้เห็นคนที่มีสีหน้าที่เอร็ดอร่อยกับสิ่งที่กินก็พอแล้ว จากคุณ : Silent-Viper เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 09:22:40

ความคิดเห็นที่ 34 ทำไมอ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกหิวขึ้นมาตะหงิดๆ - - จากคุณ : ดอกลำดวน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 09:49:29

ความคิดเห็นที่ 35 สิ่งที่ผมชอบมากของเรื่องนี้คือ รีแอคชั่นที่พอดีแบบคนธรรมดาทำได้ ไม่เว่อร์แบบกินแล้วเหาะได้อะไรแบบนั้น แค่สีหน้าทึ่งๆ เสียง "อา" แล้วก็การกินแบบตะกละมูมมาม แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วที่ทำให้คนอ่านรู้สึกน้ำลายหกตามไปด้วย ไอ้การ์ตูนอาหารบางเรื่องมันรีแอคชั่นมากไปกลายเป็นการ์ตูนตลกไปเลย จนทำให้เรากลับรู้สึกว่าอาหารไม่น่ากินซะนี่ แต่ไอ้กรรมการที่แค่เอาแตะลิ้นก็บอกวัตถุดิบได้หมดนี่ ยังไงก็คงขาดไม่ได้จริงๆสินะ สะใจทุกครั้งเวลาโอทานิกินอาหารของจางแล้วหยุดไม่ได้ ฮ่าๆลิ้นเทวดานี่ จากคุณ : unholy เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 09:59:53

ความคิดเห็นที่ 36 ภาค R 10  เล่มเองแหะ ไป สอย ยกเซตได้ละสิเนี่ย อิอิ จากคุณ : vn, man เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 10:01:38

ความคิดเห็นที่ 37 อยากดูแบบ anime จัง จากคุณ : LunaAltemiS เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 10:10:35

ความคิดเห็นที่ 38 กระทู้ดีๆแบบนี้ต้องเก็บ จากคุณ : phichai2002 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 10:26:41

ความคิดเห็นที่ 39 มันมีภาค 2 ใช่ไหมก้อง เหมือนจำได้ว่าพี่เคยอ่านแห๊ะ   แต่เป็นแบบ scan มานะ จากคุณ : @ - ENYA - @ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 11:27:00

ความคิดเห็นที่ 40 ชอบอ่านเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านภาค 2 เลย จากคุณ : YesterdayOnceMore เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 11:36:31

ความคิดเห็นที่ 41 ตอบคุณ ค.ห.25  "ใช่แล้วครับ" จากคุณ : Speak เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 11:50:17

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่น่ามาอ่านตอนเที่ยงเลย หิว ทันที จากคุณ : Heart Break Kid เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:00:47

ความคิดเห็นที่ 43 โกเงียว - อาหาร คือ นิพพาน ไอ้นี่มันเก่ง(จน)เป็นบ้า โกเงียวคือตัวละครที่เหมือนจะเลวนะ แต่กลับเลวไม่สุด โกเงียวเปิดตัวมาในลักษณะตัวร้ายใส่หน้ากากเลยหละ(แล้วมีตอนใส่หน้ากากจริงๆด้วย) มาเปิดตัวที่ญี่ปุ่นโดยแซงบทของ ฮิกิเมะ ไปซะดื้อๆเลย แล้วดันออกมามีผลเสียด้วย ตอนดวลกับ จาง นี่มันส์ชะมัด เป็น1ในไม่กี่คนที่เล่นเอา จาง แทบแพ้หมดรูปได้เลย ซึ่งถ้าไม่ทะลึ่งน๊อตหลุดเสียก่อนในตอนดวลอาหารบำรุงกำลังก็น่าจะเอาชนะไปได้ง่ายๆ แถมตอนอาหารอายุวัฒนะ ก็ดันมาแพ้เพราะทัศนคติต่อการกินเสียอีก ซึ่งจริงๆแล้ว ทัศนคติบังคับกินให้แข็งแรง ก็ไม่ได้เลวร้ายทีเดียว อาจคล้ายๆกับคนป่วยมะเร็ง ถ้ากินยาหมอก็อาจยื้อเวลาได้ แต่ถ้ากินตามใจก็อาจได้ตายแบบมีความสุข แต่ผมเองก็ว่าถ้าจะตายคนเห็นแก่กินแบบผมกินของที่อยากกินแล้วตายๆไปดีกว่ากินข้าวต้มรอวันตาย หลังจากหายไป ก็กลับมาในภาคใหม่ จะเห็นว่า โกเงียว สุขุมขึ้นนะ เหมือนกลับมาอยู่ในจุดของตัวเองได้แล้ว และดูๆไป เหมือนทำอาหารช่วยคนมากกว่าเสียอีก บทเลยเทไปที่เป็นพ่อครัวจำพวกควบคุมความหิวของคนกินได้ไปเฉยเลย แถมด้วยบุคลิกของธาตุหยิน-หยาง เลยทำให้โกเงียว มีบุคลิกสองด้านไปในตัว อาหารในเรื่อง พระกระโดดกำแพง/ข้าวต้มใบบัว/ปลาทอดกลิ่นดอกไม้/นกกระเรียนกับเต่าทะเลผัดโสมสด/หม้อไฟอีเห็นกับผัก หมูต้มตากแห้งผัดพลูคาว/หูฉลามห่อลูกชิ้นรากบัว จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:36:53

ความคิดเห็นที่ 44 "ยา ช่วยคนหรือฆ่าคนก็ได้" โกเงียว มักไม่ได้ใช้วัตถุดิบที่มียาจีนเป็นส่วนประกอบ แต่ใช้ธาตุที่แฝงในอาหารเป็นหลัก โกเงียว เล่นกับธาตุในร่างกาย และมักใช้ยาจีนแบบแฝงๆมากกว่าใส่แบบทื่อๆ คือเน้นสรรพคุณมากกว่าตัวยาจีน ยาหลายชนิดจึงไม่ใช่พวกสมุนไพรจีนที่เรารู้จักกัน แต่กลับเป็นธาตุทั้ง5ที่แฝงในตัวของอาหารมากกว่า เช่นใบบัวมีฤทธิ์เย็น ช่วยบรรเทาให้สดชื่น หรือการใช้โสมสดมาปรุง เพื่อบำรุงธาตุ ส่วนตอนทำพระกระโดดกำแพง กับ หูฉลามราากบัว ก็เน้นเรื่องการควบคุมความอยากอาหารของคนด้วยกลิ่นและสัมผัส ในแง่ของคนทำอาหารแบบผม ผมมองว่า โกเงียว มีความรู้เรื่องอาหารมากที่สุดในเรื่องแล้ว ที่สามารถมองทะลุ ถึงสิ่งที่จะนำมาผสมเข้าด้วยกัน โดยไม่ทำให้รสชาติเสียไป แน่นอนการปรุงอาหารแบบปรับธาตุ มันยากกว่าปรุงยาโดยเน้นสรรพคุณอีกนะ แต่โกเงียวแพ้ทฤษฎีในหัวตัวเอง   โกเงียวเป็นหมอปรุงยามาก่อน ดังนั้นต้องคิดเรื่องผลลัพธ์เมื่อได้รับยา มากกว่าการชิงไหวพริบเพื่อการแพ้ชนะ ดังจะเห็นได้จากตอนที่แพ้จางที่ดวลอาหารเพิ่มพลังแล้วน๊อตหลุด แต่ถ้าโกเงียว เอาเรื่องผลลัพธ์มาดูโดยไม่สนเรื่องอื่น ไอ้หมอนี่กินยากชะมัด (สุนัข เป็นอาหารของคนจีนมานานแล้ว ดังนั้นในประเทศญี่ปุ่น หรือแม้แต่บ้านเราถือเป็นเรื่องไม่คุ้นชินมากๆ เป็นการแพ้ที่น่าเสียดายจริงๆ) ส่วนภายหลังมาเน้นเรื่องควบคุมความหิวก็ยิ่งแล้วใหญ่ ซึ่งบางทีทัศนคติแบบนี้มันก็เป็นแง่ลบของคนบางกลุ่มเหมือนกัน จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:37:59

ความคิดเห็นที่ 45 อยากให้เอารูปอาหารในเรื่องนี้ที่คุณ SchwedaKong เคยทำทั้งหมดมาลงเปรียบกันระหว่างรูปในการ์ตูนกับรูปอาหารจริงๆดูบ้างจังเลยครับ จากคุณ : MLTransform เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:44:22

ความคิดเห็นที่ 46 โอ้ว แฟนพันธุ์แท้ ขออนุญาตโหวต จากคุณ : aoikotori เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:56:00

ความคิดเห็นที่ 47 โค รันเซ - อาหาร คือ การล่วงหน้าครึ่งก้าว ไอ้เสือซ่อนเล็บ โค ออกมาแบบเงียบๆแต่ก็ปูทางให้คนอ่านเล็กๆว่าไอ้เจ้านี่ไม่ธรรมาดาตั้งแต่ตอนทำข้าวห่อใบบัว กับ เป็ดรมควันห่อเต้าหู้ และสุดท้ายมาเปิดตัวเปรี้ยงในฐานะ แป๊ะลั้งอ๊วง ผู้สืบทอดผู้คุมวงการอาหารจีน แน่นอนที่สุดฐานะนี้โคตรกดดันเลย โค เองก็เป็นหลานสายตรงของ แปะฯรุ่นก่อน แถมยังมีคนในตระกูลอีกหลายคนที่ต้องการเป็นผู้สืบทอด จึงต้องมาแข่งเพื่อวัดฝีมือในการแข่งขัน แต่เป้าหมายจริงๆก็คงไม่มีอะไรมากเมื่อชนะทุกคนในตระกูลได้หมดแล้ว ก็เหลือเพียงแต่เอาชนะ ราชาอาหารจีนของญี่ปุ่นได้หรือเปล่าเท่านั้น ด้วยปรัชญาอาหารของ โค เองทำให้ตัวละครนี้ ออกแนวยะโส อวดรู้ จนเกินไปหน่อย ประมาณว่า แค่เห็นก็เดาได้หมดแล้ว จึงนับเป็นข้อเสียที่ทำให้ โค ดูจะสบประมาททุกคนไปจนหมด แต่ก็ทดแทนด้วยความเก่งเป็นบ้าของตัวเองก็หุบปากคนอื่นได้แล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะโผงผางนะ โค เป็นคู่แข่งที่ออกแนวนิ่งๆแต่เหนือชั้นมากกว่า เป็นบุคลิกตัวละครที่อาจจะลืมๆไปก็ได้ แต่ผมว่ามีเสน่ห์อย่างประหลาดเชียวหละ เสียดายที่ภาค R จบเร็ว ไม่งั้นผมว่ายังไงๆตัวละครนี้ก็ต้องออกมาอีกแน่ เสียดายตัวละครนี้จริงๆ อาหารในเรื่อง ข้าวห่อใบบัว/เป็ดรมควันห่อเต้าหู้ทอด/เผือกทอดไส้ไวน์แดง/กุ้งมังกรผัดน้ำมันพริก/หม้อไฟปลาฉลาม/รากบัวใส้นกกระจอกเทศแบบกรอบและนิ่ม จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:56:13

ความคิดเห็นที่ 48 "ทำให้ซับซ้อนเข้าไปอีก" อาหารของ โค วุ่นวายชะมัดยาด โค เล่นกับรสสัมผัสของคน ซึ่งถ้าเรียกตามภาษาอาหาร นอกจาก รสชาติ ก็ยังมีเรื่องของ สัมผัสในปาก จำพวกอุณหภูมิ หรือ ผิวสัมผัส อาหารของ โค มักแบบหลายขั้นตอน เช่น ต้มแล้วทอด ทอดแล้วต้ม บดและอบ ที่สำคัญ โค ชอบเล่นกับ เสียง อาหารนั้น รูป รส กลิ่น สัมผัส อาจรู้สึกได้ง่าย แต่เสียงของอาหาร เช่น ความกรอบ มันเล่นได้ยากกว่า โค เล่นตรงจุดนั้นหละ อาหารของ โค นั้นไม่ใช่อาหารจีนดั้งเดิมเท่าไหร่ เรียกได้ว่าใกล้เคียงอาหารฮ่องกง หรืออาหารจีนในปัจจุบันมากกว่า ซึ่งมีการทำที่ซับซ้อนขึ้นและทันสมัยขึ้น แต่ยังเคารพในขนบเดิม โค แพ้ยาก ที่บอกว่ายากเพราะอาหารของ โค ดูเหมือนไรจุดอ่อนไปเลย แต่ถ้ามองดีๆ โค มักไม่สนวัตถุดิบหลักเท่าไหร่ ถ้ามองในเเง่คนทำอาหาร ไอ้เจ้านี่ "เติม"เก่ง แต่ "ดึง"ไม่เก่ง แน่นอน วัดกันเพียวๆถ้าโจทย์ไม่ใช่วัตถุดิบ แต่เป็น หัวข้อที่เป็นนามธรรม สู้ยากโคตร จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 12:57:11

ความคิดเห็นที่ 49 มาช่วยโหวตเก็บเข้าคลังครับ จากคุณ : granun เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 13:04:26

ความคิดเห็นที่ 50 ช่วยโหวตครับ ที่ไม่ได้ทำอนิเมเพราะว่ามันดูมเกินไปหรือเปล่า? จากคุณ : GinTaMa เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 13:32:23

ความคิดเห็นที่ 51 ซาโตดะ - อาหาร คือ การก้าวเดินทุกคืนวัน นักเล่นแร่แปรอาหาร ซาโตดะ เปรียบเสมือนเชฟอาหารสากลในยุคปัจจุบันจริงๆ จะว่าไป ซาโตดะ จะมีตัวตนอยู่จริงๆบนโลกใบนี้ก็ไม่แปลก เพราะบรรดาอาหารที่ออกมาในการ์ตูน มีการทำขึ้นมาหมดแล้วแน่นอน และพบได้ตามร้านอาหารชั้นเลิศในต่างประเทศด้วย แน่นอนครับสนนราคามันลิบลิ่วมาก อย่างเทรนด์การใช้ฟองในซอส ก็นิยมกันมากอยู่ช่วงหนึ่ง หรือแม้กระทั่งการคำนวณความหนาแน่นของน้ำผลไม้มาแปรสภาพอะไรพวกนี้ก็เช่นกัน ซาโตดะ จึงเน้นการทำอาหารในแนวตะวันตกมากกว่า และมาฟิวชั่นกับอาหารจีน ตัวละครนี้เปิดตัวแบบค่อนข้างลึกลับและเหมือนๆกับเป็นบอสของภาค R ด้วยซ้ำ แต่บทก็ถูกปรับลงเอาดื้อๆ แต่จะว่าไปการแพ้ของเขาก็สมเหตุสมผลนะ คือ เก่ง แต่ ไม่ทน เน้นฉาบฉวยมากกว่ายืนระยะ ทำให้บุคลิกของตัวละครมันออกแนวลับๆล่อๆ ดูมีลับลมคมในเหลือเกิน จริงๆก็แพ้ไปอย่างน่าเสียดายนะ เพราะถ้า พวก คาวาฮาระ หรือ หยาง พัฒนาฝีมือขึ้นมา คงสู้กันสนุกทีเดียว แต่จะเรียกว่าอาหารคือการก้าวเดินทุกคืนวันไม่ไหวมั้ง เพราะพี่แกไม่อึดเอาเสียเลย   อาหารในเรื่อง ฟริตเตอร์กบ/แซลมอนมูสในโคนไอศครีม/ซูชิฟองโชยุ หมูเส้นเปรี้ยวหวานซอสโคล่า/ปลาต้มน้ำผัก/แอปเปิ้ลลอยแก้วใส่ทองคำเปลว จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 13:48:18

ความคิดเห็นที่ 52 "ใครว่า เคมี กับ ศิลปะ มันอยู่ร่วมกันไม่ได้" อาหารฟิวชั่น แนว โมเลกุลารี่ อาหารของซาโตดะ กำลังฮิตในหมู่เชฟทั่วโลกเลยครับ ใช่แล้ว มันคืออาหารแนว โมเลกุราลี่ จะให้เรียกอีกอย่างก็คือ การเล่นแร่แปรธาตุของอาหารนั่นหละ ถ้าใครสนใจเรื่องของอาหาร เทรนด์ที่ฮิตมากในปีที่แล้วคือ การเล่น ฟอง นั่นหละครับคืออาหารแนวนี้ การใช้หลักวิทยาศาสตร์มาปรุงกับอาหารให้เกิดความตื่นเต้น นี่หละคือ ซาโตดะ ซาโตดะแพ้ง่ายกว่าที่คิด ที่ผมบอกแบบนั้นไม่ใช่อะไรไรหรอกครับ อาหารแนวนี้มันกินบ่อยๆไม่ได้ ลองคิดคร่าวๆ เรากินซอสที่มีฟองครั้งแรกคงตื่นเต้น ครั้งสองยังรับได้ ครั้งสามมันก็เบื่อแล้วครับ อาหารแนวนี้จึงใช้ได้เฉพาะการออกอาหารแบบฝรั่งเศส คือ เสิร์ฟทีละจาน และคนละจาน แบบนิดๆหน่อยๆพออิ่ม ถ้าเอามาวางรวมๆเสร็จครับ แพ้ลุ่ย กล่าวคือดูตื่นเต้น แต่ไม่ยั่งยืน อีกอย่างอาหารพวกนี้ ทำเยอะแต่ได้ผลน้อยครับ เคยลองๆมาแล้ว กับบางคนจะมองว่าเหนื่อยเปล่า และมันก็ผิดกับขนบอาหารจีนด้วยสิ อาหารจีนนั้นเน้นทำเยอะเข้าว่า คนไหนกินก็กินใครไม่ชอบก็ไม่ต้องกินจานนั้น ส่วนตะวันตกนั้น1จานต่อ1คน  ทำอาหารตามที่คนกินต้องการจะกินเท่านั้น จึงเรียกได้ว่า พลัง จะออกมาในรูปแบบ พลุ มากกว่า เทียนไข แบบดังตูมแล้วดับไปเลย จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 13:49:01

ความคิดเห็นที่ 53   ปกติ ยี่ปุ่ง จะเอาการ์ตูนดังๆ ฤ ที่เกี่ยวกับอาหารมาทำเป็นซีรีย์ ก็หลายเรื่องแล้ว นี่ก็รออยู่ว่า เมื่อไหร่ จาง จะได้มาเป็นซีรีย์ยี่ปุ่งซักที คงจะมันพิลึก 666 จากคุณ : monsungja เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 13:53:54

ความคิดเห็นที่ 54 ฮิกิเมะ - อาหาร คือ พรสวรรค์ อดีตลูกพี่ร้านโกบังโจ หยิ่ง และไม่ชอบให้ใครมาหักหน้า เป็นตัวละครที่พร่ำพูดเสมอว่าอาหารนั้นมาจากพรสวรรค์แต่ตัวเองกลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างเช่นตอนคีบต้นหอมให้ได้เท่ากันหมดทุกครั้ง เหมือนคนคุยโวโอ้อวดแต่ลงมือทำจริงๆ ซึ่งผมเองก็ไม่ได้เกลียดคนประเภทนี้นะ ฮิกิเมะหลังจากออกจากร้านไป ก็ไปฝึกที่จีน และหลังจากแพ้ จาง ก็กลับไปฝึกอีก จนฝีมือทัดเทียมแล้วจึงกลับมาอีกครั้ง จะว่าไปก็เป็นตัวละครที่มีนิสัยไม่ชอบแพ้จริงๆ และมีความพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัวเชียวหละ แต่บทน้อยไปหน่อย ทั้งๆที่ปูมาน่าสนใจมากแล้ว ถึงกลับมาในภาค R ก็ไม่ต่างอะไรจากตัวประกอบเลย อาหารในเรื่อง หมูเปรี้ยวหวานรสผลไม้/ขนมถั่วเขียวกวน/ปลาเปรี้ยวหวาน/หม่าโผวโต่วฝู่/หมูต้มผัดเต้าเจี้ยวหวานกับข้าวกล้องงอก/หูฉลาม3เส้น "ทำให้มันดูง่ายๆ จะได้ดูเหนือ" ฮิกิเมะ มันทำอาหารยากนะครับ ไม่ใช่ง่าย แต่ละอย่างที่ทำเนี่ย ถือว่าต้องใช้ฝีมือในการทำแบบสุดยอดทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น การแล่ปลาเปรี่ยวหวานทั้งเป็น ถั่วเขียวกวน ซึ่งดูเหมือนง่าย แต่จริงๆแล้วต้องใช้เวลาในการฝึกฝนมากเหลือเกินที่จะได้ผลออกมาสม่ำเสมอและลงตัว อาหารที่ ฮิกิเมะ ทำ ทำตามไม่ยากนะครับ แต่กลับต้องบอกว่าทำให้อร่อยถึงขีดสุดนี่ยากเหมือนกัน จะเรียกว่าเป็นคนที่พื้นฐานแน่นที่สุดในเรื่องก็คงไม่เกินไปนักนะ อย่างที่ ฮิกิเมะ บอกไว้ ทำให้เรียบง่ายที่สุด-จึงดีที่สุด จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 14:13:53

ความคิดเห็นที่ 55 คิริโกะเหมือนจะสุขุม แต่บ่อยครั้งที่เธอดูน๊อตหลุดเอาดื้อๆ นิสัยแนวๆแม่ของลูกดีๆนี่เอง << ก็สมกับจางที่เป็นเด็กกำพร้าดีนะคะ ^^ เลี้ยงลูกได้ไม่มีอดแน่ ๆ จะว่าไป ซาโตดะเป็นตัวอย่างของคนเก่งที่เลือกหนทางชีวิตผิด จนเสียโอกาสพัฒนาตัวเองนะคะ อย่างที่จางว่า ไปเป็นคนรับใช้คอยล่อให้คุณหนูกินอาหารอยู่นาน เลยไม่ใช่พ่อครัวแล้ว แต่ว่าไปแล้วก็เหมาะกับคนที่ชอบเล่นอะไรแปลกใหม่หลายหลากอย่างเขาดีเหมือนกันนะ ถ้าแก้ความฉาบฉวยได้ เขาจะเก่งมาก ๆ เลย จากคุณ : atihasita เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 14:45:25

ความคิดเห็นที่ 56 จาง สงสารมันครั้งเดียว ตอนทำ ตอเสียหมี่ แล้ว  คะแนนพลิกมโหฬาร จากนั้นลืมคำว่าสงสารไปเลย ชอบนะเรื่องนี้ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อยแห่งอันดามัน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 14:59:53

ความคิดเห็นที่ 57 โอ ถูกใจ ๆๆๆๆ เดี๋ยวมาอ่านต่อครับ ปล. มันจะมีภาค S ต่อไหมครับ ปล.๒ นึกว่าจะมีการ์ตูนน้าบังปะทะอากิยามะ แหะ ๆ จากคุณ : only 1 meter , เพียง ฉัน มีเธอ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:03:22

ความคิดเห็นที่ 58 เราเจอแล้ว สุดยอดแฟนพันธ์แท้  อากิยามะ จาง 555 จากคุณ : shinkyo เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:12:21

ความคิดเห็นที่ 59 หวาด แล้ว โปด โหวต แล้ว ปาด ชอบการ์ตูนเรื่องนี้มาก เลยมาหวาด แล้ว โปด จากคุณ : ยำยำรสหอยลายผัดฉ่า เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:13:05

ความคิดเห็นที่ 60 ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ สนุกมากๆ จากคุณ : เด็กหญิงปอยหลวง เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:27:21

ความคิดเห็นที่ 61 ผมตามอ่านกระทู้คุณ chwedaKong มาหลายกระทู้แล้วชอบมากๆ ครับ อยากให้คุณ chwedaKong มาวิจารณ์โอเซนบ้างจังครับ กับแนวคิดอาหารสะท้อนวัฒนธรรมนี่ผมก็รู้สึกสนใจมากๆ เช่นกัน และอีกเรื่องครับ ยอดเชฟครัวท่านทูต (ส่วนตัวผมให้คะแนนเร่องนี้มากสุดเลย) ถ้ามีเวลาหรือโอกาสฝากคุณ chwedaKong มาวิจารณ์สองเรื่องนี้ให้ฟังบ้างซิครับ จากคุณ : Aha301 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:35:29

ความคิดเห็นที่ 62 บิโต - อาหาร คือ ซอส XO พ่อครัวขี้โกง ขี้โกงในที่นี้ไม่ใช่โกงเพราะเล่นตุกติกนะครับ แต่หมายความว่าโกงเพราะใช้ซอสXO นั่นหละ บิโต เปิดตัวในอาชีพนักพนันท้าดวลครับ แล้วดันทะลึ่งมาที่ร้านโกบังโจ ด้วยคำชวนของ โอทานิ เพียงเพื่อนจะมาล้ม จาง เท่านั้น แต่ที่ไหนได้ตัวเองกลับโดนตบคว่ำไม่เป็นท่าเลย ด้วยนิสัยชอบดวลไม่ต่างกับ จาง ผมว่าเจ้านี่คือ จาง ในเวอร์ชั่นไม่ค่อยได้เรื่อง แถมพอออกในภาคใหม่ กลับกลายเป็นพ่อครัวที่ไม่มีความทะเยอทะยาน เป็นทาสของ โอทานิ เท่านั้นเอง จะว่าไป ผมเองก็แปลกใจนะที่ตัวละครนี้กลับมา คือถ้าตัวละครนี้มีความทะเยอทะยานมากกว่านี้ จะเป็นตัวละครที่เก่งเลยทีเดียว อาหารในเรื่อง กุ้งกับหอยเชลล์ผัดซอสxo/หมูต้มผัดซอสxoเห็ดและสมองรมควัน/ไอศครีมหูฉลามกลิ่นซอสxo "ฝีมือไม่เกี่ยว แค่มีXOอย่างเดียวก็พอ บทหมอนี่น้อย แต่ถ้าเอาดีทางซอส หมอนี่น่ากลัวนะ แต่เพราะมัวแต่เอาดีทางซอสหละ ผมเลยบอกว่ามันโกง โกงแบบไหนรึ "โกงแบบแม่บ้านทันสมัย"ไงล่ะ บิโต ไม่ต่างกับ แม่บ้านสมัยนี้ที่ใช้ เครื่องปรุงรสสำเร็จรูป ในการปรุงอาหาร มองในแง่ดีก็ดีครับมันไวดี แต่มองอีกแง่มันฉาบฉวยเกินไปแล้ว แล้วพอไม่มีซอส ไอ้เจ้านี่และคุณแม่บ้านที่ขาดผงชูรส ก็ทำอะไรไม่ได้ บ้อท่าทำกับข้าวไม่ได้เรื่องไปเลย ผมจึงบอกว่ามันโกงไงล่ะ แต่ในเรื่องของการทำซอสXO ให้เข้ากับอาหารนี่มันก็สุดยอดเหมือนกันนะ ทำให้ผมเองลองทำXO หลายแบบขึ้นมาเลยทีเดียว จุดอ่อนง่ายๆ เอาXO ออก ไอ้เจ้านี่ จบเห่ครับ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:40:26

ความคิดเห็นที่ 63 รอดูลูกสาวโอทานิอยู่นะเคอะ แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 15:44:14 แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 15:44:00 จากคุณ : pizza hell เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:42:38

ความคิดเห็นที่ 64 Aha301 - สองเรื่องนี้พูดถึงแน่นอนครับ เพราะเป็นการ์ตูนที่ผมชอบมากกกกกกทั้งสองเรื่องเหมือนกัน แต่ต้องลัดคิว เอาเรื่องนี้มาเปิดตัวน่ะครับ MLTransform - ในกระทู้นี้ คงแค่วิเคราะห์ "คติ อาหาร" ของแต่ละคน แต่กระทู้อื่นๆ คงลงรูปอาหารด้วยครับ เป็นอนิเมคงไม่ไหว สั่น เด้งทั้งเรื่อง ขี้เกียจอนิเมทตายเลย ทักทายทุกคนด้วยครับ ไม่ได้ตอบทีละคน ไม่ว่ากันนะครับ^_^ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 15:44:31

ความคิดเห็นที่ 65 โอ ..... ที่แท้แรงบันดาลใจของลุงบังมาจากจางนี่เอง !!! ฮ่าๆๆๆ ปล. เรือ่งนี้รับไม่ได้อยู่อย่างเดียวคือโอทานิวัยเด็กที่หน้าตาดูคุณหนูเกินไป รับไม่ด้ายยยยยย T_T จากคุณ : ตัวตลกจมูกแดง เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:12:30

ความคิดเห็นที่ 66 ผมชอบยอดกุ๊กแดนมังกร เห็นว่าจะมีด้วย จะรอนะครับ ปล. ฉบับอนิเมของยอดกุ๊กฯ ผมว่าสู้หนังสือการ์ตูนไม่ได้แฮะ จากคุณ : นักล่าภาพ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:18:17

ความคิดเห็นที่ 67   เพื่อ อะไร จากคุณ : น้องหนามเตย (tery3100) เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:22:51

ความคิดเห็นที่ 68 ชอบโซ้ยแหลกมากกว่า สนุกกว่าเยอะเลย จากคุณ : mooyoung เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:25:37

ความคิดเห็นที่ 69 อากิยามะ บัง ไม่ได้กินอาหารฝีมือน้าบังนานแล้ว เมื่อไหร่จะมาแถวนี้อีกน๊อ จากคุณ : shishi_TG เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:34:18

ความคิดเห็นที่ 70 ยังอ่านที่เจ้าของกระทู้เขียนไม่จบค่ะ แต่ขอออกความเห็นก่อนว่า เราก็อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ภาคแรก ใจหายอยู่เหมือนกันที่มาจบเอาที่เล่ม 10 เอง แหมจะรีเทิร์นทั้งทีสั่นเหลือเชื่อนะเนี่ย จากคุณ : ~Quadrilateral~ เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:38:41

ความคิดเห็นที่ 71 เยี่ยมครับ มายืนยันเรื่องชื่อ ยัง หรือ หยาง สรุปว่า ต้องดูภูมิหลังของตัวละครนะครับ ถ้าเป็นชื่อจีน ก็ต้องเขียนว่า "หยาง" ครับ ขณะที่พินอินจะเป็น yang แต่ในภาษาญี่ปุ่น จะเขียนแค่ yan ด้วยตัวคะตะคะนะ (ไม่ต้องมี gu ตามหลังเป็น yangu) จากคุณ : star_seeker เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:48:39

ความคิดเห็นที่ 72 ชอบมากสำหรับเรื่องนี้ ซื้อเก็บทุกเล่ม... บอกได้เลยว่า ไม่ใช่การ์ตูนที่อ่านเพื่อเอาความบันเทิงเท่านั้น แต่ได้ความรู้ในเรื่องอาหารหลายๆ อย่างจากเรื่องนี้ด้วย เช่น ห้ามกินเหล้ากับทุเรียน พร้อมกัน อันนี้หลายคนอาจจะรู้ แต่ผมไม่รู้อ่ะ และก็มีอะไรอีกหลายอย่างเลย แต่คิดว่า เดี่ยวก็คงมีภาคต่อมาอีกแหละ อาจจะโผล่มาอีกทีเป็นรุ่นลูกเลยก็ได้ o_O จากคุณ : ไม่ไปไม่รู้ V. ไม่ login (ไม่ไปไม่รู้) เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 16:54:59

ความคิดเห็นที่ 73 อยากกินข้าวผัดไข่เค็มแสนอร่อยของก้องอีกนะจ๊ะ มิส..มิส ^0^ จากคุณ : dearmint เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 17:45:06

ความคิดเห็นที่ 74 โอ้ละเอียดมากมาย เยี่ยมครับ ผมว่าการ์ตูนทำอาหารเรื่องนี้ดีที่สุดแล้วหล่ะครับ จากคุณ : buggy เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 17:45:29

ความคิดเห็นที่ 75 ไม่เคยอ่าน สงสัยต้องอ่านซะแล้ว ท่าจะมันส์ จากคุณ : shiro-chan เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 17:53:16

ความคิดเห็นที่ 76 ขอบคุณคุณ SchwedaKong ไว้ล่วงหน้าเลยครับ ปกติผมเองก็มนุษย์ทัวร์กินอยู่แล้วเลยชอบอ่านการ์ตูนทำอาหารมาก แต่มาโดนใจจริงๆ กับโอเซนและยอดกุ๊กครัวท่านทูตนี่แหละ เพราะอาหารในจอมโหดกระทะเหล็กนี่มันพอหากินได้ครับ อร่อยสมที่ออกรีแอคชั่นบ้าง หรือบางเมนูก็เฉยๆ บ้าง แต่ตอนอ่านโอเซนกับยอดกุ๊กครัวท่านทูตนี่มันรู้สึกว่าเป็นอาหารที่ "หากินไม่ได้" ไปซะอย่างนั้นเลย ปล.เท่าที่พยายามไปลองกินมาแล้วอร่อยจริงๆ ตามที่จางบอกคือตอเสียะหมี่ครับ อร่อยจริงๆ แต่อย่างเนื้อนกกระจอกเทศในบ้านเรานี่แทบกินไม่ได้เลย ทั้งเหนียวทั้งเลือด ซอส XO มันก็...อร่อยนะ แต่ผมชอบความอร่อยจากวัตถุดิบมากกว่ามั้ง จากคุณ : Aha301 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:18:13

ความคิดเห็นที่ 77   แล้ว โอโกโนงิ ล่ะครับ จากคุณ : NKL เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:26:48

ความคิดเห็นที่ 78 พระเอกหน้าเหมือน พี่โย มาก = = จากคุณ : องค์หญิงตัวร้าย เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:41:30

ความคิดเห็นที่ 79 เสียดายภาค R จางไม่ไว้ผมเกรียนแล้ว เลยทำตัวเกรียนไม่เต็มที่ซะงั้น -3-/ บิโต - จะว่าไป ผมเองก็แปลกใจนะที่ตัวละครนี้กลับมา +++ ในแง่บทคนเขียน - คงเอามาเพื่อยกระดับความเทพของ ฮิกิเมะ กับ โกเงียว ให้ชัดเจน ในแง่ธุรกิจ - สูตรซอสหมอนี้มันเหมาะในการทำมาค้าขายเหมือนพวก ซีอิ้วขาว ตรา... น้ำปลาตรา... พริกน้ำปลาตรา... ผงชูรสตรา... กล่าวคือ ของมันขายแบบ mass เจาะกลุ่มวงกว้างได้ จริงๆถ้าไม่โดนตัดจบเราอาจได้เห็นโอทาจิ ทำอะไรกับหมอนี้อีกก็ได้นะ...^^  เช่น เล่นตุกติกทำให้จางแข่งแพ้... เผอิญว่าภาคนี้ จางมันเทพเกินเลยไม่ยืดซะงั้น ไม่งั้นถ้าแข่งแพ้บ้างก็จะได้มีนัดแก้มือในเมนูถัดไป :P จริงๆเสียดาย โอโกโนงิอาจได้แข่งกับจางก็ได้นะ เพราะนับดูแล้วหมอนี้พัฒนาตัวเองเร็วมาก แต่เหมือนแกล้งทำเป็นไม่รู้เท่านั้น... ปล. จริงๆอยากเห็นคนเขียนวาดฉาก จางกับคิริโกะ "..."(ไหนก็เคยวาดแนว...มาแล้ว) กันมากกว่ากลับจากจีนเหมือนรู้ใจกันชะมัด -////-' จากคุณ : A... เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 18:57:00

ความคิดเห็นที่ 80 มู้แจ่มมากครับ จากคุณ : Iron-Spider เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:04:47

ความคิดเห็นที่ 81 ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน ที่ชอบที่สุดคือจางไม่มีความเป็นพระเอกการ์ตูนทำอาหารเลย เรื่องนี้ทำอาหารไป สแยะยิ้มไป แถมหัวเราะด้วยความสาแก่ใจระหว่างทำด้วย 555 จากคุณ : จอมโจร1412 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:10:28

ความคิดเห็นที่ 82 เราชอบจิ้น y  จาง กับ โอโกโนงิ แหละ จากคุณ : armest เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:11:32

ความคิดเห็นที่ 83 น้าบังจะเข้ามากระทู้นี้มั้ยเนี่ย .. _____________ อ้าว หน้าแตกและตู -3- แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 52 20:39:08 จากคุณ : Baritoreca เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:11:44

ความคิดเห็นที่ 84 น้าบังจะเข้ามากระทู้นี้มั้ยเนี่ย .. จากคุณ : Baritoreca จขกทคือน้าบังไม่ใช่เหรอ จากคุณ : Kemonoguy เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:43:05

ความคิดเห็นที่ 85 เข้ามาโหวตและเก็บเข้าคลังครับ นานๆ จะได้เห็นวิจารณ์การ์ตูนทำอาหารบ้าง จากคุณ : shachou เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 19:47:44

ความคิดเห็นที่ 86 ภาคต่อไป "จอมโหดกะทะเหล็ก X สุดยอดทวงท่า" จากคุณ : Gundam ELPIS เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:03:08

ความคิดเห็นที่ 87 จขกท.ลืมจั่วหัวสปอยล์ป่าวคะ หุๆ (เป็นห่วงคนที่กำลังอ่านครั้งแรก) เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวจริงๆ ที่อ่านแล้วอ่านอีกไม่เคยเบื่อ เสียดายภาค R เหมือนกันนึกว่าจะออกซัก 20 กว่าเล่มซะอีก จากคุณ : คนช่างคุย เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:07:24

ความคิดเห็นที่ 88 มารออ่านด้วยคนค่ะ รอแม่สาวโนตมอีกคนนึง...หุหุหุ.... จากคุณ : Sumiyo Valentine เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:36:45

ความคิดเห็นที่ 89 ตอนไข่เลือดนั่นถึงกับทำเราอยากจับนกพิราบแถวบ้านมาทำ น่ากินโพดๆ จากคุณ : แฮมแฮมพลังเค เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:38:18

ความคิดเห็นที่ 90 มีตอนนึง ขนาดเอาไข่แมลงวันมากินเป็นอาหารเลย จากคุณ : จอร์ด บางขัน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:58:26

ความคิดเห็นที่ 91 ชอบอ่านการ์ตูนเรื่องนี้มาก อ่านหลายรอบมาก สนุกดี และมาตามอ่านกระทู้ของ จขกท ด้วยคนค่ะ จากคุณ : Amenji เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 20:59:50

ความคิดเห็นที่ 92 โดนใจนที่สุดเลยค่ะคุณจขกท. นี่ป้าถือว่าเป็นงานที่ดีที่สุดของคนเขียนท่านนี้เลยนะคะ เป็นการ์ตูนอาหารที่ว่าเว่อร์แต่น่าจะทำได้จริง (ถ้าหาวัตถุดิบได้นะ อย่างเช่นเลือดนกพิราย - -.) จากคุณ : ป้าตัวกลม เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 21:16:05

ความคิดเห็นที่ 93   สำหรับเราเป็นการ์ตูนทำอาหารที่ "สนุก" ที่สุดแล้วค่ะ คงหาเรื่องไหนมาล้มได้ยาก ด้วยการสร้างคาแรกเตอร์ที่โดดเด่น แต่ละตัวจะมีปรัชญาอาหารของตัวเอง จาง เป็นหนึ่งในพระเอกการ์ตูนที่เราชอบสุดเลยก็ว่าได้...โฉดได้ใจ ดีใจที่เจ้าของกระทู้มาเขียนบทความอุทิศให้การ์ตูนเรื่องนี้ค่ะ ถือว่าเหมาะสมมาก เพราะส่วนตัวก้อแอบตามอาหารของจขทก.ที่ห้องก้นครัวมาตลอด เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปล. อย่าลืมพูดถึงโอโกโนงิหรือมิซึจูนะ จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 21:29:21 A:58.8.156.170 X: TicketID:149227

ความคิดเห็นที่ 94 เป็น หนึ่งในการ์ตูนอาหารที่ผมชอบตลอดกาลเรื่องนึงครับ เรื่องที่ชอบมากๆไม่แพ้กันก็ มี โซ้ยแหลก กับ ที่ยังไม่จบ คือ นักสืบจอมโซ้ย จากคุณ : DragonboyR เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 22:01:12

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นอีกเรื่องนึงที่รู้สึกว่าอ่านแล้วสนุกมาก จากคุณ : ดอกไม้เล่าเรื่อง เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 22:22:58

ความคิดเห็นที่ 96 ฮอนโง ซาซาบี - อาหาร คือ ความเป็นสากล ก็แค่ตัวประกอบเท่านั้น ซาซาบี ออกมาทั้งสามพี่น้องครับ คนพี่เป็นกรรมการ ส่วนแฝดน้องก็เคยแพ้พวกของจางมาแล้ว ส่วนไอ้เจ้านี่ เป็นพ่อครัวตัวประกอบที่น่าจะมาแทรกบทของ หยาง ได้เป็นอย่างดี อย่างที่ว่าครับ ผมคิดว่า หยาง บทอ่อนไป ไอ้เจ้านี่ก็เลยมีบทบาทแซงขึ้นมา รวมทั้งอาหารของ ซาซาบี ก็ดูมีพลังมากกว่าหยางด้วย ด้วยความที่เป็นประเภทเมโทรเซ๊กส์ชวล เลยมีความก้ำกึ่งระหว่าง ชายและหญิง แต่ก็ดูไม่ทุเรศลูกตาแบบ บลู และมักจะเน้นการตกแต่งอาหาร ในลักษณะสวยงามแต่ไม่ได้ละเมียดจนเกินไปนัก เรียกได้ว่า ใช้งานได้จริงบนโต๊ะจีนเลยทีเดียว แต่อย่างไรก็ตามตัวประกอบก็คือตัวประกอบ ซาซาบี จบลงด้วยรอบรองชนะเลิศ ซึ่งก็บอกตรๆงว่าน่าแปลกที่เข้ารอบมาลึกขนาดนี้ อาจเพราะเจอกับ สกูล ด้วยหละโจทย์มันเลยไม่ยากมากนัก แต่ก็แพ้ในรอบฉลามไปแบบก็สมควรแพ้หละนะ แล้วก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย   อาหารในเรื่อง รีซอตโต้หมึกแห้งและเป๋าฮื้อ/เต้าหู้เหม็นไส้บลูชีส/เกี๊ยวซ่าต้มซอสเขียวและดำ/จระเข้ผัดกาแฟ/ไก่งวงไส้ปลาฉลามซอสผลไม้ "ใครว่าอาหารจีน จัดให้สวยงามไม่ได้" จะบอกว่าเราจะแยกความแตกต่างของ หยาง กับ ซาซาบี ยังไง  ผมก็จะบอกว่า ตรงการจัดเสิร์ฟนี่หละ สิ่งที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือ ซาซาบี ทำอาหารตะวันตกโดยใช้วัตถุดิบของอาหารจีน และ จัดแต่งให้ขึ้นโต๊ะจีนได้ด้วย แต่ หยาง ใช้การจัดเสิร์ฟแบบอาหารฝรั่งเศส ซาซาบี มีพื้นฐานอาหารไปทาง อาหารอิตาเลียน เสียมากกว่า ส่วน หยาง ใช้ขนบของอาหารฝรั่งเศสมาเลย ถ้าจะมองถึงอาหารอิตาเลียนอาจมองว่าคล้ายกับอาหารฝรั่งเศส แต่ที่ต่างกันชัดๆคือความเป็นบ้านๆมากกว่า พิธีรีตองน้อยกว่า กินกันในครอบครัวได้มากกว่า ส่วนอาหารฝรั่งเศสมันค่อนข้างมีแบบแผนตายตัวและออกจะอึดอัดในการกินเสียหน่อย ซาซาบี จัดอาหารน่ากินในสเกลที่ใหญ่กว่า หยาง มากครับ และนี่เองจึงทำให้ดูมีพลังมากกว่า หยางด้วย ถ้าจะดวลกับ หยาง ผมว่า ซาซาบี กินเหนือกว่าอยู่หน่อยนึงนะ จุดอ่อนของ ซาซาบี คือ บางทีใช้วัตถุดิบไม่ค่อยตรงโจทย์เท่าไหร่ มักใช้ความหวือหวาของวัตถุดิบตะวันตกมาผสม รวมทั้งการจัดวางเรียกคะแนนมากกว่า ซึ่งถ้าดูที่พลังของอาหารจริงๆ ซาซาบี ยังดึงพลังของอาหารออกมาได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ครับ เช่นตอน ปลาฉลาม กับ จระเข้ ยอมรับเลยว่า ไม่ต้องใช้เนื้อสัตว์พวกนี้ก็ได้ ซาซาบี ก็คงทำออกมาไม่ต่างจากเดิมมากหรอก จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 23:35:15

ความคิดเห็นที่ 97 สกูล - อาหาร คือ ความไม่แน่นอน คาเรน - อาหาร คือ วิชาความรู้ คู่ที่ลงตัว สกูล โผล่หัวมาเป็นเกรียนกำเนิดโดยแท้ ด้วยความที่เป็นอัจฉริยะและประสพความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย จึงมีความผยองมากกว่าคนทั่วไปที่คิดว่าทำอะไรก็ได้ เลยไม่วายจะมาล้ม จาง ที่ไหนได้ จาง เกรียนกว่า เลยแพ้ไปอย่างหมดท่า ด้วยนิสัยเกรียนแบบไม่มีประสปการณ์จึงจำเป็นที่จะต้องมี คาริน คอยช่วยเหลืออยู่ด้านหลัง คาริน น่าจะเป็นสตรีในความใฝ่ฝันของหลายๆคนเลยก็ได้(ผมเองก็ชอบนะ) ทั้งซื่อสัตย์ ฉลาด มีกาละเทศะ ไม่เรื่องมาก และแทบไม่เคยขัดคอ สกูล เลย(แต่ภาค R เริ่มเป็นแม่มากขึ้น) เธอคอยช่วยประคอง สกูล เวลาล้มเสมอ และยามที่ สกูล ล้มเธอก็ออกหน้าสู้ได้แบบไม่ขัดเขินเสียด้วย คู่นี้จึงเป็นคู่สวีทแบบ โอบาคอน คู่หนึ่งในเรื่องที่น่าอิจฉาทีเดียว แต่ด้วยจุดหมายในการแข่ง ไม่ได้มีอะไรมากนักนอกจากแข่งเอาฆ่าเวลา เลยเป็ยคู่ที่ชิลล์ที่สุด ถึงขั้นแพ้แล้วนอนตักสาวจิบไวน์ได้สบายๆเลยหละ อาหารในเรื่อง ซูเฟลไข่หวาน/หมูกรอบไส้ข้าวเหนียว/ราวิโอลี่ฟัวกราส์/ ข้าวผัดไข่ยัดไส้/เต้าหู้แผ่นไส้หูฉลามและมันปู/เกี๊ยวซ่าปลาทองไส้หูฉลามและกุ้ง/เป็ดปักกิ่งอบพิสทาชิโอและชีส แกะย่างสมุนไพรกับซุปมะเขือเทศ/ปลากระพงนึ่งซีอิ๊ว "วัตถุดิบที่หรูหรา และ ผู้ช่วยชั้นเลิศ" ด้วยฐานะทางการเงิน สกูล สามารถเอาวัตถุดิบแบบ หนวดเต่าเขากระต่าย มาใช้ก็ยังได้ แต่ สกูลเองกลับเรียกได้ว่าใช้ได้ไม่ค่อยฉลาดนัก ถึงแม้คติของเขาคือ ความไม่แน่นอน แต่ สกูล กลับมีประสบการณืที่น้อยเกินไป แต่ก็ได้พัฒนาตอนที่สู้กับ จาง จนได้มาพบว่า วิธีที่ดีที่สุดคือ จับคู่กับ คาริน ไปเสียเลย เช่นกัน คาริน ก็ไม่ใช่แม่ครัวอาชีพ แต่ด้วยความรู้ คาริน สามารถทำอาหารได้ทัดเทียม จนถึงเอาชนะ จาง ได้เลยทีเดียว แต่อย่างที่บอกไว้ ทั้งคู่ไม่ใช่เชฟมืออาชีพ ดังนั้นไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ทั้งสองไม่เหมาะกับการทำอาหารในระยะยาวเท่าไหร่นัก ข้อด้อยอย่างที่บอกไปแล้วคือเรื่องประสบการณ์ ถ้าแก้จุดนี้ได้ สกูล กับ คาริน จะน่ากลัวมาก จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 52 23:57:27

ความคิดเห็นที่ 98 ตามมาชิมเอ้ยโหวต จากคุณ : LigerZero เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 00:02:20

ความคิดเห็นที่ 99 โอโกโนงิ - อาหาร คือ อิสระ จากไอ้คนทำอาหารไม่ได้เรื่อง มาเป็นงูแมวเซาได้อย่างน่าตกใจ โอโกโนงิ ออกมาเป็นตัวโจ๊กลดความตึงเครียดของเรื่อง แถมยังมีบทเป็นลูกไล่ ของจางด้วย แต่มองดีๆตัวละครนี้กลับมีพัฒนาอย่างเงียบๆจนน่าตกใจ ตั้งแต่ทำผัดผักไม่เป็น จนทำเนื้อผัดพริกได้ด้วยการที่ จาง สอน แถมยังเป็นแขนให้ จาง ตอนดวลปลาเปรี้ยวหวานกับ ฮิกิเมะ ได้ด้วย ก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้วนะ แล้วมาแอบพลิกฟลุ๊กอีกทีตอนทำเปาะเปี๊ยะ จนทำให้ร้านโกบังโจต้องส่งเข้าแข่งเพราะความคิดนอกกรอบของ โอโกโนงิ ที่ใครเขาจะบ้าเอาของที่ทำสำเร็จแล้วมาใส่ปอเปี๊ยะกันล่ะ หลังจากชนะไปแบบฟลุ๊กๆในการแข่งเช่นเคย กลับมาในภาค R ไอ้ตอนที่เอาอุด้งมาให้จางกินตอนเจ็บแผลแล้ว จาง บอกว่า มันไม่ใช่อาหารจีนนี่ ก็ถือว่าออกมาแบบหลุดกรอบแล้วนะ ไปตะลึงคนอ่าน ตอนทำหมูต้มผัดชอคโกแลตรสราสเบอรี่ นั่นหละ โคตรช๊อคคนอ่านเลย ผมถึงกะคิดเลยว่าม่างเจ๋งว่ะ น่าลองทำดูมากๆ ถือว่าเป็นตัวละครที่มีความคิดอิสระจริงๆ แถมไม่เคยเครียดซะด้วยสิ จริงๆถ้ามีภาคพิเศษสำหรับตัว โอโกโนงิ เองยังได้เลยนะ อาหารในเรื่อง เนื้อวัวผัดพริก/เปาะเปี๊ยะครีมปู/เปาะเปี๊ยะฟักทอง/เต้าหู้หม้อไฟปลาหมู/เกี๊ยวซ่าผลไม้/อุด้งไข่ลวก/หมูต้มผัดชอคโกแลตรสราสเบอรี่ "ทิ้งไอ้สามัญสำนึกที่อยู่ในกบาลนั้นซะ" จากคนทำอาหารไม่เป็น โอโกโนงิ โกงวิธีทำอาหารมาตลอด แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่น้อย ความคิดนอกกรอบของเขา และไอ้โชคมหาศาล กลับทำให้เกิดการวิวัฒนาการแนวๆโพสต์โมเดิร์นก็ไม่ปาน คือทลายกำแพงสามัญสำนึกซะแล้วทำให้มันเข้ากัน ยิ่งในตอนที่ทำผัดชอคโกแลตด้วยแล้ว มันทลายกฏของอาหารจีนไปหลายอย่าง เช่นว่า มันต้องมีรสเค็มสิ มันต้องเป็นของคาวสิ ฯลฯ แล้วไง โอโกโนงิ ตอบโจทย์ของ หมูผัดเต้าเจี้ยวหวานทุกอย่าง ตั้งแต่ ใช้หมูต้ม รสหวานเค็ม(ชอคโกแลต+เกลือ) ใช้ผัก/ผลไม้(ราสเบอรี่) กินกับข้าวได้(ต๊อกป๊อกกี/ต๊อกกุ๊ก รวมถึงการผสมรสทั้งหมดเข้าด้วยกันด้วยพริกไทยดำ ผมทำจานนี้ออกมาด้วยความคิดเหมือนกันว่าจะกินได้ไหม และบางคนอาจมีประสบการณ์คล้ายๆกับผมที่ว่า กินไปแบบไม่รู้ตัว จานนี้มันอร่อยแบบแปลกๆ ยอมรับเลยว่ากินทุกวันไม่ไหว แต่กินเอาแปลก ก็อร่อยไม่เลวนะ มันลงตัวอย่างประหลาดเลยหละ แต่ก็อย่างที่บอกไป เล่นลูกยากมันเสี่ยง โอโกโนงิ เสี่ยงเกินไปที่จะยืนระยะ แต่ผมเชื่อว่าเป็นสีสันในการแข่งขันแน่นอน เผลอๆถ้าเรื่องมันยาวกว่านี้ แล้วมีการแข่งกัน โอโกโนงิ เข้ารอบลึกๆแน่ เชื่อผมสิ จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 00:16:11

ความคิดเห็นที่ 100 โหวตค่ะโหวต จากคุณ : บทเพลงแห่งรัตติกาล เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 00:38:54

ความคิดเห็นที่ 101 สู้ ๆ ครับผม ตามอ่านอยู่อย่างจดจ่อ จะว่าไปภาค R ตอนถ้วยโอทานิมันมีตอนที่พนักงานขนพวกวัตถุดิบมา แล้วเตือนว่าอย่าเข้าใกล้กรงนี้นะ เพราะยังเป็น ๆ อยู่เลย (เสียงเขย่ากรงแลดูน่ากลัวอีกตะหาก) ตอนแรกก็ลุ้นว่าจะเป็นตัวอะไร มาทำอาหารอะไรหว่า ไป ๆ มา ๆ อ้าวจบแล้วเรอะ ตกลงมันตัวอะไรล่ะเฮ้ย! จากคุณ : Buffo เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 00:41:00

ความคิดเห็นที่ 102 บลู  - อาหาร คือ ความหรูหรา กระเทยหนวดปวดตับ หนึ่งในพ่อครัวหัวแถวของเครือสิบสามมังกร บลู มีการแต่งตัวที่อุบาทว์โดดเด่นมาก เหมือนกระเทยควายบึกหนวดดกไร้คลาส แถมยังน่าจะเป็นเกย์เสียด้วยสิ จริงๆแล้วก็เป็นตัวละครที่ดูมีสีสันมากนะ บทก็น่าจะไปได้พอสมควร(แต่คงไม่ไกลมากนักหรอก) เสียดายที่จบไปดื้อๆเลยไม่เห็นการดวลกับคนอื่นเท่าไหร่   อาหารในเรื่อง หมี่เส้นเดียว/ไข่ห่อไส้หูฉลาม/กุ้งห่อเห็ดทรัฟเฟิล/เนื้อลูกวัวห่อหอยนางรม "เริศ หรู อลังการณ์" อาหารของ บลู ออกไปในทางอาหารฟิวชั่น ทางออสเตรเลีย-อเมริกา มากกว่า ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าเป็นสไตล์นิวยอร์กก็เถอะ ซึ่งอาหารออสเตรเลียจะเป็นฟิวชั่นแบบไร้กฏเกณฑ์สุดๆที่มักใช้วัตถุดิบเอเชีย มาฟิวชั่นกับอาหารตะวันตกแบบดูเหมือนไม่ลงตัว แต่ก็ไร้รากดีชะมัด บลู ทำอาหารโดยเน้นหรูเข้าว่ามากกว่าไม่ได้สนใจเรื่องความเป็นอาหารต้นตำรับเท่าไหร่นัก และแน่นอนว่าวัตถุดิบก็ต้องใช้ของดีๆเข้าว่าเสียด้วย อาหารของ บลู เน้นตื่นตาตื่นใจนะ และ มีพลังพอสมควรเลยด้วย แต่กลับออกมาให้ดูน้อยชะมัด ผมว่าถ้าเจอกับ ซาซาบี สนุกแน่นอน ข้อด้อยก็คงเหมือนกับพวกทำอาหารฟิวชั่นทั่วไปหละ คืออาหารไม่ค่อยมีพลัง และมักจะหลุดกฏได้ง่ายด้วย จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 01:10:09

ความคิดเห็นที่ 103 โอทานิ มิซึกิ - อาหาร คือ พลัง เฮ้อ!!! น่าเสียดาย เสียดายจริงๆที่จบไปก่อน เสียดายจริงๆที่ตัวละครนี้ไม่มีบทอีกแล้ว เสียดายจริงๆที่ไม่มีแฟนเซอร์วิสของตัวละครนี้น่ะสิ มิซึกิ เป็นหลานของ โอทานิ ที่พ่อแม่เสียชีวิตไปแล้ว โอทานิ ก็รับมาเลี้ยง ทั้งที่ทั้งคู่ก็ไม่ถูกกันเท่าไหร่ออกแนวใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกันมากกว่า แต่เรื่องฝีมือของแม่นี่ก็ดูถูกไม่ได้ อาจดูเป็นพวกใช้เรือนร่างเรียกคะแนนนะ แต่บทจะเอาจริงเธอคนนี้ก็ยอมเอาชุดเชฟมาใส่เช่นกัน เหมือนจะบอกว่า ฉันจะเอาจริงแล้วนะที่ผ่านมามันแค่เล่นๆ นับเป็นตัวละครที่มีสีสันมากในภาคใหม่จริงๆ เสียดายเป็นบ้าที่จบไปดื้อๆ ผมก็แค่อยากดู"นม"น่ะ อาหารในเรื่อง ยากิโซบะซีอิ๊วดำ/โซบะไข่นกกระจอกเทศคลุกไข่ปลา/กุ้งเคลือบขนมขาไก่ซอสอเมริแคน/เนื้อผัดพริกข้าวพอง "แรงเยอะ ก็ ได้เปรียบสิ" มิซึกิ จะบอกว่าเธอใช้พลังทำอาหารที่สุดยอดออกมาได้ แต่เท่าที่ดูๆไปแล้วเธอเองก็ไม่ได้ใช้ประโยช์ในจุดนี้เท่าไหร่เลย คติการทำอาหารของเธอ"หลวม" ไปจริงๆ ทั้งที่ใช้หลักเรื่องพลัง ตอนแรกๆดูใช้หลักการย่นเวลาทำอาหารที่ใช้แรงมากๆได้ แต่หลังๆดูไม่ได้ใช้จุดนั้นเป็นจุดเด่นเลย ตอนเดียวที่รู้สึกว่าใช้พลังก็คือตอนทำซอสอเมริแคนเท่านั้นเอง ที่เหลือจะมีแรงไว้ทำไมก็ไม่รู้ ซึ่งบอกตรงๆว่านอกจาก"นม"และ"จริต"ของเธอ ตัวละครนี้ไม่ได้มีพลังในการทำอาหารเท่าไหร่เลย แต่ถ้าจะบอกว่า ในการแข่งเนื้อวัว เธอใช้"พลัง"ของอากาศมาเป็นประเด็นในการตอบโจทย์ ก็คงบอกได้ว่าสมเหตุสมผลนะ พลังในที่นี้อาจไม่จำเป็นต้องเป็นแรง ก็ได้ อาจใช้พลังของวัตถุดิบ พลังของธาตุอะไรบางอย่างซึ่งเป็นนามธรรมได้เหมือนกัน จุดนี้ก็คงแล้วแต่ตีความนะ ข้อด้อย ของเธอก็คือ ไม่มีข้อเด่น ก็เท่านั้นหละมั้ง เดี๋ยวนี้เครื่องทุ่นแรงถมไป จะใช้แรงมือทำไมเล่า จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 01:25:56

ความคิดเห็นที่ 104 .. แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 01:34:49 จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 01:33:58

ความคิดเห็นที่ 105 อ่า เหลืออีกสัก 5 คนได้มั้งที่มีคติทำอาหารของตัวเอง ที่เหลือก็จะแถมๆเป็นตัวประกอบไปนะ เดี๋ยวมีคนถามหาว่าน้าบังจะเข้ากระทู้นี้ไหม yaranaika? ลองหน่อยมะ? เดี๋ยวจะสอนเรื่องเทคนิคการทำมิโสะ(kuso-miso technic) ให้ แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 52 01:35:19 จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 01:34:36

ความคิดเห็นที่ 106   ขออนุญาตปาดครับ พอดีอ่านภาคแรกเหมือนกัน แต่ไม่ครบทุกเล่ม เลยไม่ได้ดูตอนอาหารนี้ เกี๊ยวซ่าปลาทอง <<< เค้าหมายถึงใช้เนื้อปลาทองหรือใช้ปลามาทอดจนเป็นสีทองครับ? ถ้าใช้ปลาทองนี่กินได้จริงรึเปล่าอ่ะ?(เข้าใจว่าเนื้อมันไม่มีพิษก็คงกินได้ แต่ที่อยากรู้คือมันเคยมีคนที่กินปลาทองจริงๆเหรอ? ) ตอนนี้กำลังมองปลาทองในบ่อด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเลยนะเนี่ย ^^ จากคุณ : แฟนคลับรุ่นลุง เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 01:59:36 A:110.169.16.218 X: TicketID:174972

ความคิดเห็นที่ 107 เกี๊ยวซ่าปลาทอง - ใช้แป้งห่อเป็นรูปร่างคล้ายปลาทองครับ ส่วนปลาทองกินได้ไหม กินได้ครับ แต่ปลาทองเป็นปลาในตระกูลปลาจีน(หลีฮื้อ เฉาฮื้อ คาร์ฟ) ดังนั้นก้างจึงเยอะ ประกอบกับเนื้อน้อยและพุงป่องๆก็มีแต่ลม เลยไม่นิยมกินกันหรอกครับ ทอดกินก็เสียเปล่า คนเคยกินปลาทองมีไหม ถมเถไปครับ ปลาคาร์ฟยังกินมาแล้วเลย จากคุณ : SchwedaKong เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 52 02:07:39