Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
โปรดส่งใครมารักคนไทยที : ข้อคิดเห็นว่าอะไรทำให้คนที่ไปดู รถไฟฟ้ามาหานะเธอ แล้วมักจะหยุดพูดถึงหนังไม่ได้  

กระแส "รถไฟฟ้ามาหานะเธอ" และพลังแห่งรัก

#### ต้องขอโทษด้วยที่เป็นกระทู้เกี่ยวกับหนึงเรื่องนี้อันที่ล้านแปดแล้ว แต่เราอยากพูดจริงๆ  และอยากฟังความคิดเห็นของคนอื่นด้วยว่าเห็นด้วยหรือไม่ ####

ถึงแม้จะมีบางคน (แต่ก็ไม่มาก) ที่รู้สึกต่อต้านกระแสของภาพยนตร์เรื่องรถไฟฟ้ามาหานะเธอ ด้วยเหตุที่ว่าคุณภาพของมันยังไม่คู่่ควรแกคำชมล้นหลามที่หนังได้รับ แต่เราอยากจะบอกว่าไม่ใช่เพียงแค่คุณภาพของภาพยนตร์เท่านั้นที่สมควรได้รับความชื่นชม แต่ยังมีประเด็นเรื่องความรักความจริงใจที่ภาพยนตร์เรื่องหนึ่งจะมอบให้แก่ผู้ชม ซึ่งในเรื่องนี้เรารู้สึกว่า รถไฟฟ้ามาหานะเธอ ไ่ม่ขาดอย่างแน่นอน

ความโด่งดังของรถไฟฟ้ามาหานะเธอ คงไม่ได้ขึ้นอยู่กับความหล่อของเคน ธีรเดช หรือสเน่ห์ของคริส หอวังแต่เพียงอย่างเดียว (ถึงแม้ว่าคนหลังจะได้พิสูจน์ตัวเองว่าเธอเป็นนักแสดงที่สามารถครองหน้าจอและเข้าถึงหัวใจของผู้ชมได้อย่างน่าทึ่ง) เพราะ

หนึ่ง เคนเคยเล่นภาพยนตร์มาแล้วหลายเรื่อง เช่น ข้างหลังภาพ หรือ มหัศจรรย์พันธุ์รัก ซึ่งล้วนไม่ได้ประสบความสำเร็จใกล้เคียงกับภาพยนตร์เรื่องรถไฟฟ้าฯ จึงแสดงให้เห็นว่าเคนไม่ได้มีพลังดาราดึงดูดผู้ชมในระดับนั้น

และ สอง กระแสของภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มแรงตั้งแต่ก่อนหนังออกฉาย ดังจะเห็นได้จากรายได้วันแรกที่ทุบสถิติเก่าของหนังผนึกห้ากำลังอย่าง ห้าแพร่ง ลงได้

หรือว่าเป็นเพราะคนไทยกำลังมีปัญหาคนโสดล้นประเทศ? แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น ใยภาพยนตร์โรแมนติกคอมมีดี้ฝรั่งถึงไม่ได้รับความนิยมในระดับที่ใกล้เคียง

สำหรับเรา ความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่องนี้น่าจะมาจากปมด้อยขาดความรักความอบอุ่นของคนไทยที่กำลังตกอยู่ท่ามกลางกระแสท่วมท้นจนชวนสำลักของวัฒนธรรมเกาหลี ญี่ปุ่น อเมริกัน อังกฤษ และประเทศอื่นๆ ที่เรามองว่ามันช่างดีเลิศประเสริฐศรีกว่าของพ่อแม่เรา

พูดง่ายๆ (หรือยากๆ ก็ไม่รู้) นี่คือหนังรัก.... ที่เติมเต็มความอบอุ่นทั้งในระดับส่วนตัวสาวโสดและในระดับสังคมไทยที่แสนอาภัพรัก

หนังมันช่าง "โดน" และ "จี๊ด" ก็เพราะในที่สุดก็มีภาพยนตร์ที่พูดถึง "เรา" ผู้เป็นคนไทยธรรมดาด้วยความรักความเอ็นดู และสร้างภาพฝันที่มีพื้นฐานจากชีวิตแบบเราๆ หาใช่ภาพยนตร์ที่จะไปถ่ายเมืองนอกและขายความฝันอันห่างไกลหรือนำเสนอคนไทยตามภาพขายฝรั่งในฐานะนักสู้ไม่ใช้สลิง นักมวยไทย หรือตุ๊ดสู้เพื่อชาติ แต่นี่คืองานที่เบือนหน้ามามองเราถึงกลางถนนเหม็นควันพิษของกรุงเทพฯ

ช่างไม่น่าเชื่อว่าคนไทยธรรมดาได้รับความสนใจน้อยเพียงใดในโลกของสื่อ

แน่นอน เราต้องไม่ลืมว่า "คนไทยธรรมดา" ในที่นี้คือกลุ่มชนชั้นกลาง มนุษย์เงินเดือนชาวออฟฟิศที่มีกำลังซื้อเพียงพอที่จะเข้าไปผ่อนคลายในโรงภาพยนตร์ แต่ไม่พอที่จะบันดาลคนรักให้กับตัวเองได้ คนกลุ่มนี้หาใช่คนส่วนมากของประเทศและไม่ใช่กลุ่มที่สามารถเป็นตัวแทนของ "ประเทศไทย" ได้ แต่ก็น่าคิดว่าในขณะที่ละครโทรทัศน์มักจะเอาใจกลุ่มชนชั้นล่างด้วยเรื่องเกี่ยวกับลูกสาวกำนันและคนใช้แต่งนาย ภาพยนตร์กลับไม่สะท้อนวิถีชีวิตกลุ่มผู้ชมหลักของตนอย่างเพียงพอแต่ขายความเป็นหนังเกาหลีสะเทือนอารมณ์ หนังผีญี่ปุ่น หนังแอกชั่นจีน หนังตลกกระเทยเป็นหลักใหญ่

แม้จะไม่ได้เป็นหนังที่ประเสริฐมาจากไหน อย่างน้อยรถไฟฟ้ามาหานะเธอก็พิเศษในฐานะที่เป็นหนังที่จริงใจกับความเป็นไทยแบบคนกรุงเทพในยุคปัจจุบันชนิดไม่แคร์สื่อ หนังไม่ได้ติดอยู่ในอดีตหรือเสแสร้งพยายามทำกรุงเทพให้เป็นลอนดอนหรือนิวยอร์ก ไม่ีการประชดประชันใส่ประเทศของตัวเองว่าเฮงซวยอย่างโน้นอย่างนี้ กรุงเทพก็คือกรุงเทพที่มีทั้งความลำบากและความงดงามปนเป....เป็นกรุงเทพที่เราคุ้นเคย และถึงหนังจะแอบมีลอกสไตล์การ์ตูนญี่ปุ่น เราก็คงเถียงไม่ได้ว่าวัฒนธรรมมีความลื่นไหลไม่ตายตัวและการ์ตูนญี่ปุ่นก็หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนไทยไปแล้ว

ที่สำคัญที่สุด นี่คือภาพยนตร์แบบที่คนไทยเท่านั้นที่ทำได้และทำเพื่อให้คนไทยดู ไม่ใช่หนังที่ทำง้อฝรั่งพลางเกลียดตัวเองอีกต่อไป

ตัวอย่างภาพยนตร์อีกเรื่องที่ประสบความสำเร็จในแนวและระดับเดียวกันก็คือ แฟนฉัน ซึ่งในตอนนั้นก็เป็นที่กล่าวขวัญในทำนองเดียวกันว่าทั้ง "จี๊ด" ทั้ง "โดน" ใจผู้ชม (เพียงแต่เป็นหนังที่ลงตัวมากกว่าเยอะ) เพราะเป็นหนังที่เอาชีวิตวัยเด็กก็ชนชั้นกลางแบบไทยๆ มาเป็นหัวข้อ จนของเล่นเก่าๆ กลับมาฮิตกันจนถึงเวลานี้

ภาพยนตร์แนวชีวิตปกติแบบนี้แหละที่ขาดหายไปจากแวดวงหนังไทยและควรค่าแก่การกู้กลับคืนมาอย่างยิ่ง งานเช่นนี้มีพลังสามารถช่วยโต้ลบภาพแย่ๆ ในสื่อและจูงใจให้คนไทยรักและเคารพตัวเองและพื้นที่ที่ตัวเองอยู่อาศัยได้

กรุงเทพจะได้ไม่เท่ากับรถติดและมลภาวะ
ส่วนคนไทยก็ไม่เท่ากับคนขี้เกียจและมักง่ายอีกต่อไป
แต่พวกเราเป็นเพียงคนธรรมดาที่ควรค่าแก่ความรักและความสนใจ (ของพี่เคน ธีรเดชได้ยิ่งดี)

สำหรับเรา รถไฟฟ้ามาหานะเธอ นับเป็นผู้ชายหน้าจืดแต่รักจริงและจริงใจที่เข้ามาในช่วงเวลาที่คนไทยได้ร้างรักมานาน ทำให้เราพร้อมมอบความรักตอบได้อย่างไม่ขวยเขินและไ่ม่กลัวเสี่ยว (แต่ยังหวังว่าผู้ชายคนต่อไปจะดีกว่านี้นะ)

คนอื่นล่ะ คิดยังไง?

จากคุณ : ze7v7en
เขียนเมื่อ : 23 ต.ค. 52 00:26:43

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com