ความคิดเห็นที่ 1   ก็สมมุติฐานน่าเห็นด้วยทุกข้อนะครับ แล้วจะมาถามทำไมเนี่ย- - จากคุณ : kaarra เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:38:59

ความคิดเห็นที่ 2 มันยากเพราะ..น่าจะต้องลงทุนสูง....เสื้อผ้าหน้าผม เครื่องประดับ... และน่าจะเสี่ยงต่อความนิยมของผู้ชม หากเรทติ้งไม่ดี คงหาโฆษณายาก ส่งสายหนังต่างจังหวัดก้อไม่เป็นที่นิยม......... จากคุณ : งุนงง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:41:17

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าใจผิดแล้วหละครับ จขกท ผมมองว่า ละครที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ หรือละครพีเรียด ย้อนยุคนั้น ถ้าจะทำให้เนียนตา ต้นทุนมันสูง ทั้งฉาก เสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย ไหนจะบท ที่ต้องเขียนใหม่ทั้งหมด เมื่อบทที่ต้องเขียนใหม่ ก็ต้องเสียงบประมาณในการ research ข้อมูลอีก เพราะถ้าทำเนื้อหาผิดพลาดไป ก็จะกลายเป็นการฆ่าตัวเองอีก และก็ยังไม่มีอะไรยืนยันว่า ละครอิงประวัติศาสตร์เรื่องนั้นๆ  จะสามารถทำเงินกลับมาได้อีก ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่าง ของ วงการละครบ้านเรา จึงไม่สามารถทำออกมาเรื่องชนเรื่องได้ เพราะงบประมาณ และความเสี่ยงสูงนั่นเอง ถ้าทำออกมาเป็นหนังใหญ่หละไม่แน่ ดูอย่างนเรศวรท่านมุ้ยสิ กว่าจะทำให้เนียนตาขนาดนั้น ใช้งบเท่าไร และเวลาเท่าไร จากคุณ : Khunpoddy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:42:24

ความคิดเห็นที่ 4 ใช้งบเยอะครับ จากคุณ : -นอนกอดตัวเองทุกคืน- เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:43:44

ความคิดเห็นที่ 5 เหมือนคห. อื่นๆ พูดครับ งบเยอะ ถ้าทำแบบกะโหลกกะลา นี่ก็ไม่ไหวนะ ไม่น่าดู จะทำทั้งที่ มันต้องใช้งบที่สูงมาก จากคุณ : Lodlem เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:45:24

ความคิดเห็นที่ 6 ประวัติศาสตร์เป็นของ "สูง"  มาก เลยไม่กล้าแตะหรือ ? คงไม่ใช่ล่ะครับ ทุนสูงเกินไป อันนี้น่าจะใช่ แนวประวัติศาสตร์ต้องมีการค้นคว้าหาข้อมูล เขียนบทให้ลงตัว เตรียมการถ่ายทำ ซึ่งใช้เวลานาน คนทำละครในบ้านเราคงไม่ลงทุน ลงแรง ลงเวลา ขนาดนั้นหรอกครับ ถ้าทำเป็นภาพยนต์สิครับ มีให้เห็นบ่อยๆ จากคุณ : papos เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:47:31

ความคิดเห็นที่ 7 อย่างเกาหลีมีวิธีการเล่าเรื่องประวัติศาสตร์โดยยก บุคคลสำคัญๆ มาเป็นตัวเอกหลัก <-----  จริงค่ะ  แต่ของเกาหลี  เขาเน้นขายวัฒนธรรม  ละครส่วนใหญ่ของเขาที่มาฉายบ้านเราแล้วดัง มักจะเป็นละครเกี่ยวกับราชวงศ์  ซึ่งปัจจุบันเกาหลีไม่มีระบบกษัตริย์แล้ว  จึงไม่เป็นไร แต่บ้านเรา ยังมีระบบกษัตริย์  ทำให้ละครที่จะทำออกมา ค่อนข้างละเอียดอ่อนอย่างมาก ยกตัวอย่าง ตำนานสมเด็จพระนเรศวรน่ะค่ะ ตอนที่ออกมาตอนแรก มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์หนาหูเลย ว่ามันไม่เหมือนประวัติศาสตร์ อย่างโน้น อย่างนี้ ฯลฯ แล้วก็เหตุผลตาม #3 ด้วยค่ะ จากคุณ : isiss12 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:49:35

ความคิดเห็นที่ 8 ผมคิดว่าประวัติศาสตร์ไม่ใช่ของสูงแต่อย่างใด ปัญหาคือเรามักคิดว่าประวัติศาสตร์คือความจริงแท้ แต่ในความเป็นจริงประวัติศาสตร์เป็นเพียงสิ่งที่เรารับทราบจากเอกสารต่าง ๆ แล้วร้อยเรียงขึ้นใหม่เพื่ออธิบายปรากฎการณ์ในอดีต ประวัติศาสตร์ที่เรารับรู้ได้จึงเป็นเพียงแค่ประวัติศาสตร์นิพนธ์เท่านั้น ด้วยความที่เราคิดว่าประวัติศาสตร์คือความจริงแท้ และประวัติศาสตร์มีเพียงฉบับเดียว ทำให้การตีความต่างไปจากประวัติศาสตร์กระแสหลักเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับ (และยอมรับไม่ได้) ดั่งกรณีของย่าโม ที่นักปราชญ์สยามอย่างสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพยังตั้งคำถามว่า ผู้หญิงที่ชื่อโมนี้เป็นใคร ทำไมต้องสร้างอนุสาวรีย์ให้ด้วยตอนหลังเปลี่ยนแปลงการปกครองเพียงไม่นาน เมื่อคนทำหนังหยิบเอาประวัติศาสตร์มาทำหนัง คนดูฝ่ายไม่ชอบจะเกิดกระแสสองแบบ คือ คนทำหนังทำหนังตามประวัติศาสตร์กระแสหลักก็จะโดนข้อหาผลิตซ้ำประวัติศาสตร์ให้คนเชื่ออย่างผิด ๆ อยู่ร่ำไป ดีแต่สร้างอุดมการณ์รักชาติ ฯลฯ แต่หากตีความวิเคราะห์ใหม่ ก็อาจะเจอกระแสต่อต้านว่าบิดเบือน หรืออาจจะเลยไปถึงไม่รักชาติ (สมมตินะครับ) โดยส่วนตัวผมคิดว่าการทำหนังพีเรียดไม่จำเป็นจะต้องทำหนังสงคราม อย่างล่าสุดผมได้ชมหนังเรื่อง The White Ribbon ของ ไมเคิล ฮาเนเก เขาใช้พื้นเรื่องเป็นเยอรมันก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยในเรื่องไม่มีฉากสงครามเลยแม้แต่น้อย แต่เขาใช้การอ้างอิงสร้างฉาก วิถีชีวิต ระบบคิดต่าง ๆ ของคนสมัยนั้นขึ้นมา เราอาจจะติดกับมายาคติที่บอกว่าหนังประวัิติศาสตร์ต้องเป็นหนังสงคราม ผมว่าไม่ใช่นะ ยังมีอีกมากส่วนทีเราสามารถหยิบมาทำหนังได้ (โดยที่เรื่องนั้นก็ไม่จำเป็นต้องอิงกับสถาบันพระมหากษัตริยก็ได้)  ถ้าให้ผมยกตัวอย่าง เรื่องการค้ากับต่างประเทศ ก็น่าจะเอามาเล่าได้นะ จากคุณ : I will see U in the next life. เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:50:25

ความคิดเห็นที่ 9 เพิ่มอีกข้อนึง คือ ทำยากด้วยครับ จากคุณ : เพราะผมไม่มี Time Machine เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:51:53

ความคิดเห็นที่ 10 คนทำคงกลัวทำออกมาแล้วแป้ก  อีกอย่างจะทำได้ขนาดนั้น มันต้องลงทุนเยอะ จากคุณ : นิราศสองภพ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:51:58

ความคิดเห็นที่ 11 สมัยเรียนประวัติศาสตร์ตอนม.ต้น ปกติจะไม่ค่อยชอบวิชาประวัติศาสตร์เลยเพราะต้องมานั่งท่องจำ แต่ตอนม.ต้น เรียนกับอาจารย์ท่านนึง ท่านจะเล่าเรื่องราวในประวัติศาสตร์เป็นนิทานให้ฟัง เหมือนเราเข้าไปนั่งอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ สนุกมากๆ อยากให้มีวิชานี้ทุกวันเลย จึงทำให้หนูไม่เคยลืมประวัติศาสตร์ไทยเลย ไม่จำเป็นต้องมานั่งอ่านหนังสือประวัติศาสตร์เพื่อไปสอบ จำได้ขึ้นใจเลยทีเดียว ความเห็นนี้นอกประเด็นค่ะ ^^ จากคุณ : คุณหนูแพรวพรรณราย เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:54:29

ความคิดเห็นที่ 12 กลัวจะเกิด conflict มากกว่าค่ะ เรื่องราวในประวัติศาสตร์หลายๆ เรื่องนั้น โดยส่วนตัวเราคิดว่ายังออกที่จะ "คลุมเครือ" ในบ้างครั้ง และหลายๆ ครั้งก็อาจถือได้ว่า "ยังไม่มีข้อยุติ" การที่จะหยิบยกมาทำเป็นหนังสือนิยาย เป็นหนัง เป็นละคร... จึงค่อนข้างมีความเสี่ยงค่ะ ไม่ใช่ว่าจะ "ทำเงินหรือไม่ทำเงิน" เท่านั้นหรอกนะคะ ผู้เกี่ยวข้องเขาคงต้องมองในหลายๆ มุมมอง เพราะถ้าเกิดพลาดพลั้งเรื่องข้อมูลขึ้นมา ...งานนี้ "ซวย" กันเลยทีเดียว และยิ่งกับพวกงานสร้างสรรค์ที่ทำขึ้นมาโดยอิงกับมุมมองที่ต่างออกไปจากแบบ "พิมพ์นิยม" หรือแบบ "มาตรฐาน" (standardised) ด้วยแล้ว ใครจะมารับประกันให้เขาเหล่านั้นล่ะคะ ว่าจะไม่โดนสับเละ โดนวิพากษ์วิจารย์จนเสียผู้เสียคน คนไม่ยอมรับ ...หรือร้ายสุดๆ ก็คือโดน "แบน" ไปเลย? เราคิดว่าการเผยแพร่ประวัติศาสตร์ ไม่ใช่การนำมาทำให้เป็นแบบ "มาตรฐาน" แต่จะทำอย่างไรให้คนทั่วไปสามารถ "เข้าถึง" สิ่งที่ต้องการจะสื่อได้ โดยไม่ทำให้เป็นเหมือนกับการบังคับกะเกณฑ์มากจนเกินไป จะทำอย่างไรให้เนื้อหาเหล่านั้นดูน่าสนใจ และกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น กระหายอยากรู้เรื่องราว ให้คนทั่วไปสามารถนำสิ่งที่ได้รู้ได้เห็นมาไปต่อยอดด้วยตัวเองได้ ทำอย่างไรที่จะทำให้คนที่มีความสนใจใคร่รู้เหล่านั้นมีวิจารณญาณในการเลือกรับข้อมูลและไม่หลงไปกับข้อมูลบางประเภทที่อาจสร้างให้เกิดความเข้าใจผิดหรือความเสียหายได้ ประวัติศาสตร์ไม่ใช่สิ่งที่น่าหนักอึ้งสำหรับคนที่สนใจค่ะ ถ้าเรารู้จักการสอดแทรกเกร็ดความรู้ต่างๆ เข้าไปอย่างเหมาะสม มีช่องทางในการเผยแพร่และมีข้อมูลอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องรองรับอย่างเพียงพอ ก็น่าจะช่วยสร้างความสนใจให้กับคนหมู่มากได้ แต่... การนำสื่อที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์มาฉายมากๆ ก็อาจไม่ได้รับการตอบรับในด้านบวกเสมอไปหรอกนะคะ เพราะยุคหนึ่งสมัยหนึ่ง สื่อประเภทนี้ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างกระแส "ชาตินิยม" กันมาเยอะแลัว ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่อาจเคยได้รับผลกระทบจากการสร้างกระแสชนิดนี้ หรือเกี่ยวข้องด้วยอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็อาจจะพาลไม่นิยมกับวิธีการชนิดนี้ก็ได้นะคะ ยิ่งถ้าคุณมีทัศนคติแนวลบกับทางรัฐแล้วละก็ บางทีอาจเกิดอาการไม่พอใจขึ้นมาเลยก็ได้เหมือนกันนะ นอกจากนี้ เราคิดว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่มี "อัตตลักษณ์" โดดเด่นอยู่แล้ว (แม้บ่อยครั้งจะถือว่าเป็น "กรณีพิเศษ" ก็เหอะ ) จึงไม่เห็นความจำเป็นใดๆ ที่จะต้องออกงานหรือสร้างสรรค์สื่อใดๆ ขึ้นมามากมายเพื่อตอกย้ำความเป็น "ประเทศไทย" หรือ "สยาม" เพื่อกระตุ้นคนในประเทศตนเองหรือคนชาติอื่นๆ เพราะมันอาจไปกระตุ้นความเสี่ยงที่จะทำให้เกิดการ "บิดเบือน" ข้อมูลเพื่อผลประโยชน์อะไรสักอย่างให้สูงยิ่งขึ้นก็เป็นได้ เราควรส่งเสริมการเรียนรู้ "จาก" ประวัติศาสตร์เพื่อนำมาเป็นฐานในการต่อยอดความรู้และนำมาพัฒนาประเทศในปัจจุบันมากกว่าค่ะ ป.ล. ขออภัยเช่นกันที่ออกจะผักบุ้งโหรงเหรงและไม่ค่อยตรงประเด็นสักเท่าไรค่ะ จากคุณ : SuiKyo เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:57:03

ความคิดเห็นที่ 13   1. ถ้าจะทำให้สมจริง ทุนสูงมาก เปรียบเทียบกับผลตอบรับแทบไม่คุ้มทุน เ็ต็มที่เสมอตัว หรือกำไรเล็กน้อย 2.ทำให้สนุกยากพอสมควรเนื่องจากต้องอิงกับข้อเท็จตามที่ได้ค้นคว้าข้อมูลมาจะใส่สี ตีเรื่องเพิ่มอรรถรส มันทำได้น้อยมาก หรือ แทบไม่ได้เลย รับรองว่าต้องมีผู้ที่ศึกษาด้านนี้มาอย่างลึกซึ้งจวกเละ ว่าคุณบิดเบือนเรื่องราว 3. สำคัญเลย เด็กยุคนี้ หายากมากที่จะมาชอบเรื่องที่หนักไปทางสาระ ไม่ต้องมองไหนไกลหรอก ลองถามหรือทำสำรวจดูสิ ระหว่างเลือกดูรายการที่มีสาระความรู้สอดแทรก กับละครเกมโชว์ อย่างไหนตัวเลขจะสูงกว่ากัน ใน 100 คน มีใครติดตามดูรายงานข่าวประจำวันกันกี่คน และให้เลือกดูข่าวที่มีสาระ กับรายการข่าวบันเทิง อันไหนตัวเลขจะสูงกว่า หรือถามว่า พายุตัวล่าสุดที่เข้าฟิลิปปินส์ ชื่อว่าอะไร กับถามว่าวันนี้ดาราคนไหนเพิ่งเลิกกัน คุณว่าเขาจะรู้ข่าวไหนมากกว่ากัน คุุณอาจจะเป็นหนึ่งในส่วนน้อยที่มีความอยากรู้ เรื่องเหล่านี้ เรื่องประเด็นของสูง จนเขาไม่แตะกัน หรือแตะไม่ได้ มันมีส่วนน้อยมาก สำหรับตำราประวัติศาสตร์ไทยที่เขียนที่เขียนๆ กันมา เพราะเท่าที่อ่านมาเนื้อหาก็ไม่ได้จำเป้นต้องปิดอะไร ยกเว้นบางเรื่อง ที่สุ่มเสี่ยง และมักจะไม่ได้เขียนโดยคนไทย ซึ่งไม่เอามาสร้าง ก็ดีแล้ว อย่ามายุ่งกับบ้านคนอื่นเลย จากคุณ : แค่นี้แล้วกัน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 00:58:34 A:125.27.166.71 X: TicketID:202705

ความคิดเห็นที่ 14   ไม่เกี่ยวกับเรื่องการใช้ทุนสูงแน่นอน แต่เพราะไม่กล้าเสนอความจริงทางประวัตืศาสตร์ให้ประชาชนทราบมากกว่า  ถ้าจะสร้างมาแบบสร้างภาพบิดเบือนก็จะโดนประชาชนเอาข้อเท็จจริงมาเผยอยู่ดี เลยไม่สร้างออกมาเลยดีกว่า คนจะได้ไม่มาพูดถึงหรือมาตั้งคำถามกัน จากคุณ : Al Gore เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:03:43

ความคิดเห็นที่ 15   เพิ่มอีกอย่าง ยกตัวอย่าง ละครพระเจ้าตากสิน ช่อง 3 ที่คุณ นกชาย - นกหญิง แสดงไง ทุนไม่ถึงทำออกมาไม่ดีเท่าไหร่ จนต้องดองไว้ในโหลอยู่นาน พอออกฉายก็แป๊ก ทำให้น่าสนใจมันยากนะ มันแปรผันกับทุนสร้างด้วย จากคุณ : แค่นี้แล้วกัน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:05:26 A:125.27.166.71 X: TicketID:202705

ความคิดเห็นที่ 16 เราว่าตอนนี้วัยรุ่นไทยบางคนจะสอบวิชาประวัติศาสตร์เกาหลีได้ดีกว่าประวัติศาสตร์ไทยอีก รู้จัก จูมง  ดีกว่า พระนเรศวร รู้จัก มูยุล  ดีกว่า พระเจ้าตาก รู้จัก ลีซาน ดีกว่า รัชกาลที่ 4 รู้จัก แดจังกึม  ดีกว่า  ย่าโม และตอนนี้กำลังจะรู้จัก "ซิน ยุน บก"  ดีกว่า สุนทรภู่ แม้แต่ " เจ้าหญิงอัตซึ "  ของญี่ปุ่นหลายๆคนยังรู้จักดีกว่า พระพี่นางสุพรรณกัลยา ซะอีก เราเคยถามน้องเราเล่นๆ ว่า รัชกาลที่ 4 คือใคร  เชื่อไหมว่าน้องเราตอบไม่ได้ ทุกวันนี้ยังสับสนระหว่าง สมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว กับ สมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวอยู่เลย อย่าว่าแต่น้องเราเลย หลายๆคนในนี้อ่ะรู้หรือเปล่า ???? จากคุณ : *แชมพู* เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:07:01

ความคิดเห็นที่ 17   มันข้ามห้วยมาแล้ว จากคุณ : กระทู้แบบนี้กลิ่นดีเหลือเกิน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:09:10 A:125.27.166.71 X: TicketID:202705

ความคิดเห็นที่ 18 คิดว่าถ้าจะทำละคร/หนัง แนวประวัติศาสตร์ สำหรับคนไทยมันจะเป็นอะไรที่ดูน่าเบื่อเกินไปค่ะ คนสนใจกันน้อย คิดว่าน่าจะทำเป็นแบบอิงประวัติศาสตร์ หรือแนวย้อนยุคน่าจะดีกว่า เพราะอย่างน้อยมันเป็นการสื่อเรื่องราวของประวัติศาสตร์อย่างอ้อมๆโดยมีเรื่องราวยุคปัจจุบันดำเนินอยู่ เพราะคนสมัยนี้เค้าไม่นิยมดูละครที่ "คุณค่า" ไปซะแล้วค่ะ จากคุณ : เศร้าอีกแล้วหรอเนี่ย T_T (Hirino) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:10:53

ความคิดเห็นที่ 19 คงไม่มีใครดูอ่ะครับ... ดูแบบตบ แบบเตะ กันดีกว่า..สนุกดี... ว่าแล้วก็ดู น้ำผึ้งขมต่อ... จากใจจริง จากคุณ : PB ลูกพ่อ Kahn เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:39:26

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยว่าซี่รี่ย์เกาหลีแนวพีเรียด รวมไปถึงซีรี่ย์ของจีน เช่น เปาปุ้นจิ้น ศึกสายเลือด ฯลฯ มันไม่ใช่ละครอิงประวัติศาสตร์ แต่เป็นละครที่ใช้ฉากในอดีต เพราะมันมีสัดส่วนของเรื่องแต่งอยู่มากกว่า เช่นซินยุนบกนั้น ตามประวัติศาสตร์จริงๆนั้นเป็นผู้ชาย และมีบันทึกเกี่ยวกับตัวเขาไม่มากเท่าไหร่ แต่ทางผู้สร้างได้นำรูปภาพที่เหลือรอดของเขามารวมกับสภาพเหตุการณ์ในสมัยนั้น เสริมแต่งจนกลายเป็นละครให้พวกเราได้ดูกัน หลายๆเรื่องก็ไม่ได้ประวัติศาสตร์จ๋า ก็เหมือนกับละครปัจจุบันเพียงแต่ใส่ฉากหลังเป็นอดีตเท่านั้น ละครเกาหลีที่ดูแล้วน่าจะอิงกับประวัติศาสตร์มากสุดก็คือ ลีซาน มองในแง่หนึ่งการสร้างละครแบบนี้อาจจะเป็นเหมือนการบิดเบือนประวัติศาสตร์ แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าประวัติศาสตร์ที่เราเชื่อถือ แท้จริงแล้วเป็นความจริงแค่ไหน "ประวัติศาสตร์ถูกเขียนขึ้นโดยผู้ชนะ" คำกล่าวนี้ถูกอ้างถึงเสมอมา การนำเสนอละครที่มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์อีกแบบหนึ่ง จึงอาจหมายถึงการพยามนำเสนอประวัติศาสตร์ในรูปแบบประวัติศาสตร์กระแสหลักก็เป็นได้ ยิ่งจีนกับเกาหลีปัจจุบันนั้นไม่ได้ใช้ระบบกษัตริย์แล้ว การกล่าวถึงกษัตริย์ในอดีตจึงทำได้อย่างสบายใจกว่า ดังนั้นจึงพบว่าทั้งจีนและเกาหลีจึงมีละครที่กล่าวถึงกษัตริย์ในอดีตเยอะมาก และมีด้วยกันหลายมุมมอง ซึ่งแบบนี้จะไม่ค่อยพบในไทย เพราะไทยนั้นยังมีกษัตริย์อยู่ ดังนั้นการกล่าวถึงกษัตริย์ในอดีตจึงต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่ง (ที่จริงญี่ปุ่นก็คล้ายๆกัน) และไม่ใช่ระบบกษัตริย์เท่านั้น กลุ่มชนชั้นสูง ขุนนาง ละครไทยก็เลี่ยงอย่างมากที่จะกล่าวถึง ยิ่งหลัง 2500 มานี่ยิ่งยากเลย แทบจะหาละครที่เกี่ยวกับการเมืองไทยไม่ได้ โดยเฉพาะเหตุการณ์สำคัญอย่าง 14 ตุลา พฤษภาทมิฬ ฯลฯ (อาจจะมีหนังเรื่อง 14 ตุลาอยู่) ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือป่าว แต่ผมยังเห็นว่าปัจจุบันไทยเรายังมีการพูดคุยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์กันน้อย ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ถูกกำหนดโดยกระแสหลักผ่านกระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งนั่นก็เปิดโอกาสให้พวกเขามีโอกาสที่จะตัดเพิ่มหรือไม่กล่าวถึงอะไรได้ตามสมควร และเราก็มักจะยึดถือกันว่าประวัติศาสตร์กระแสหลักเหล่านี้เป็นความจริง ปฏิเสธประวัติศาสตร์กระแสอื่น หลายครั้งเราจึงมักเห็นการขัดแย้งระหว่างประวัิติศาสตร์กระแสหลักกับประวัติศาสตร์ของท้องถิ่น (เช่นสามจังหวัดชายแดนภาคใต้) จริงๆแล้วถ้าไปดูในนิยาย เราก็มีนิยายหลายเรื่องที่ใช้ประวัติศาสตร์และบุคคลจริงๆในอดีตในการดำเนินเรื่อง เพียงแต่กลุ่มผู้อ่านอาจจะยังไม่มากจนรัฐคิดว่าไม่น่าจะมีผลกระทบอะไร ส่วนการนำมาสร้างเป็นละครทีวีนั้น ซึ่งมีฐานผู้ชมที่กว้างนั้น อาจจะเสี่ยงกับเสียงวิจารณ์ได้มากขึ้น ดังนั้นผู้สร้างหลายคนจึงไม่กล้าเสี่ยง และยิ่งหลายคนคิดว่าประวัติศาสตร์เป็นเรื่องน่าเบื่อ การจะละครแนวนี้ต้องเดินเรื่องตามประวัติศาสตร์เป๊ะๆ นั่นยิ่งทำให้หลายคนไม่ค่อยอยากสร้างกัน เรื่องทุนอาจจะมีส่วนด้วย อย่างของเกาหลี รัฐบาลอาจจะ่ช่วยเหลือส่วนหนึ่ง แต่หลักๆก็คือพวกฉาก อุปกรณ์ทั้งหลายแหล่นั้น แต่ละช่องมักจะมีอยู่แล้ว เนื่องจากปีนึงก็สร้างหลายเรื่อง อย่างพวกวังนั้นสร้างครั้งนึงก็ใช้ได้ตลอด และแต่ละสถานีก็มีโรงถ่ายของตัวเองจึงประหยัดค่าใช้จ่ายได้เยอะ มาดูที่ของไทย อันที่จริงเราก็มีโรงถ่ายหรือโลเกชั่นที่สามารถถ่ายละครประเภทนี้ได้ ยิ่งเป็นยุครัตนโกสินทร์นี่ยิ่งเยอะ ในไทยก็มีละครพีเรียดตั้งเยอะแยะ เพียงแต่ไม่ค่อยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เท่านั้น ดังนั้นเรื่องทุนจริงๆอาจจะไม่มีปัญหาเท่าไหร่ ถ้าลองย้อนไปในอดีตเราก็มีละครแบบอิงประวัติศาสตร์เยอะนะ โดยเฉพาะในช่วงเสียกรุงครั้งที่ 2 นี่ยิ่งเยอะ มีทั้งแบบตัวละครใหม่ หรือแบบใช้ตัวละครในประวัติศาสตร์จริงๆ แต่ก็ยอมรับว่าเดี๋ยวนี้หาละครแบบนี้ไม่ค่อยได้แล้ว เรื่องล่าสุดที่เห็นคือพ่อขุนรามคำแหง ก่อนหน้านั้นมีพระเจ้าตากสิน แต่ก็เห็นว่าโดนตัดเสียอีก จากคุณ : เซียวเล้ง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:39:46

ความคิดเห็นที่ 21 ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช นามสกุลเขียนแบบนี้นะคะ ไม่ได้เขียนแบบนี้ --> ปราโมทย์ แว่วมาว่าตอนนี้ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ได้รับการยอกย่องให้เป็นบุคคลสำคัญของโลกจากยูเนสโกแล้ว จากคุณ : darainny เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:42:26

ความคิดเห็นที่ 22 อยากดูละครพีเรียดซึ่งสร้างจากนิยายที่ไม่เคยทำเป็นละครบ้าง เช่น คนดีศรีอยุธยา ของเสนีย์ เสาวพงศ์ หรือ ราตรีประดับดาว ของ ว.วินิจฉัยกุล จากคุณ : หมูหันตัวอ้วนกลม เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:54:44

ความคิดเห็นที่ 23 จะให้เป็นหนังหรือละครประวัติศาสตร์เลยเนี่ย คงไม่มีผู้จัดคนไหนอยากถูกสับเละหรอกครับ เพราะทั้งเสื้อผ้าหน้าผมและข้อมูลเนี่ยมันต้องแป๊ะจริงๆ ขนาดคำพูดผิดนิดเดียวยังมีคนเอามาตั้งกระทู้ในบอร์ดเลย เศร้าใจครับ!! แต่ถ้าเป็นหนังอิงประวัติศาสตร์ก็เห็นเยอะอยู่นะครับ ปล.เราก็อยากดูเหมือนเจ้าของกระทู้แหละครับ   แนะนำครับ"ตามรอยพระพุทธเจ้าหลวง" ช่องนกครับ จากคุณ : อสูรกายเวหา เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 01:57:13

ความคิดเห็นที่ 24 สมัยฉันเด็กๆ มีละครอิงประวัติศาสตร์มากมาย ฉายช่อง 4 บางขุนพรหม บทละครฮิตๆ สมัยก่อนก็ละครประวัติศาสตร์ทั้งนั้น ถึงสมัยนี้ไม่มีคนสร้างไม่มีคนทำเพราะมันไม่ได้อยู่ในสมัยนิยมแล้ว ต้นทุนทุกอย่างสูงหมด ใครจะอยากลงให้เหนื่อยแรง ทำแล้วก็ต้องเนียน ไม่่เนียนหรือมีผิดก็โดนด่า สี่แผ่นดินหนที่จินตหราเป็นแม่วาดคือละครอิงประวัติศาสตร์เรื่องสุดท้ายละมั้ง ที่ทำได้เนียนจนคนพอรับได้ ถ้าเป็นเรื่องที่พาดพิงคนในประวัติศาสตร์ที่ไม่ใช่ราชวงศ์ ลูกหลานเขาก็ไม่ยอมให้ทำ อย่าง เรื่อง 2489 ที่อยากทำก็ทำไม่ได้ เพราะลูกหลานเขาฟ้องเอา (แต่บ้านอื่นเมืองอื่น บางทีลูกหลานขอเอี่ยวค่าลิขสิทธิ์เสียเลย) จากคุณ : Dreamy Dearest เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:23:43

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าดูเรื่องทุน ในจำนวนเงินเท่าๆกัน เอาไปสร้างละครประวัติศาสตร์ กับ ละครทั่วไปที่ฮิตๆกันตอนนี้ ในจำนวนทุนที่เท่ากัน สร้างละครทั่วไป ทำออกมา น่าจะขายง่ายกว่านะคะ ได้รับความนิยมมาก และง่าย แต่ถ้าเอาไปสร้างละครประวัติศาสตร์ อาจจะทำออกมาไม่ดี ไม่สมบูรณ์ ด้วยงบที่จำกัด และทำออกมา อาจจะเจ็บตัว และไม่รู้อีกว่า คนจะฮิต จะชอบมั้ย และอีกปัจจัยหนึ่งเราว่า ด้านบท เราว่ามันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากๆๆในสังคมไทย เช่นถ้าเราจะสร้างละครเกี่ยวกับ รัชกาลที่5 แล้วใครจะเป็นตัวร้าย? เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับอะไร จะสามารถเล่นเรื่องไหนได้มากน้อยเท่าไหร่ เราว่ามันก็ละเอียดอ่อนอยู่นะคะ จากคุณ : พ ยู น แ ม ว น้ อ ย เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:37:12

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่ใช่เพราะเป็นของสูง หรือห้ามแตะหรอกครับ แต่ว่ามันทุนสูง และขาย (คนดู) ยากกว่าละครน้ำเน่าน่ะนะ จากคุณ : ชาเขียว เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:41:29

ความคิดเห็นที่ 27 ท่าทาง จขกท จะอินกระแสเกาหลีเกินไป ***ที่ว่าแตะต้องไม่ได้ไม่จริงทั้งหมดหรอก แต่คนอื่นๆตอบไปหมดแล้ว** แล้วไม่คิดมั่งว่า ทำไมเกาหลีจึงต้องทำละครประวัติศาสตร์เพื่ออะไร ? เกาหลีเหนือ ทดลองระเบิดตูมๆ ทุกวัน ? แค้นฝั่งหุ่น จากจีน ? ระบบกษัตริย์ หาย จึงโหยหา ? สร้างแล้วกำไร ไม่สร้างสิโง่มาก มองในแง่ธุรกิจ กำไรเห็นๆ มองในแง่ประวัติศาสตร์ ก็เอาไว้ สนอคนในชาติ ให้รักชาติมากๆขึ้น เพื่อปลุกระดมให้รักชาติ  และ เป็นการโต้ตอบทางการเมืองระหว่างประเทศ ทั้งจาก จีน และ ญี่ปุ่น ที่ตนเองโดนกดขี่ข่มเหงมาในอดีต  ตอนนี้คือช่วง ได้ระบายออกได้แสดงออก   ดู จาก จูมง ลีซาน ก็เป็นการล้อเลียน จีน ทั้งนั้น จนดูกลายเป็นผู้ร้ายไปเลย เพื่อให้คนในชาติตัวเองดู  ว่าจีนมาทำ อะไรไว้มั่ง -อีกอย่าง มันคือการ โหยหา ระบบกษัตริย์ ที่หายไป (มองต่างมุม) -ของไทยยังมีระบบกษัตริย์อยู่ จึงไม่จำเป็นต้องไปรื้อฟื้นประวัติศาสตร์ ไร มากมาย และเสี่ยงกับข้อมูลที่ผิดพลาดได้ - ของเกาหลี ถึงทำออกมาแล้วผิดพลาดไม่ตรงกับประวัติศาสตร์ ก็คงไม่มี ใครมาสนใจจับผิดหรอก เพราะมันนานมากแล้ว การจะแต่งเติมเข้าไป ให้กษัตริย์ ของตัวเองดูดี ดูเป็นฮีโร่ยังไงก้ได้อยู่แล้ว -ทุนสูงมาก ของเราก็มีพระนเรศวร ไง ที่พอจะได้ทุนจากรัฐบาลบ้าง ของเกาหลี ถ้าบอกสร้าง อะไรเกี่ยวกับประวัติสาสตร์ หรือ กษัตริย์  ทุน จะมาทันที เพราะ คนในชาติ สนับสนุน  แถมขายต่างชาติได้ด้วย ***เพราะไทยเราสนใจแต่ประวัติศาสตร์ของคนอื่นๆแต่ไม่สนใจของตัวเอง เท่าไหร่เลย*** จากคุณ : เพียงลมพัดผ่าน ปลายฝนต้นหนาว (A-DASH) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:46:25

ความคิดเห็นที่ 28 หนังเกี่ยวกับ การคอรัปชั่นของนักการเมือง เกี่ยวกับ การทุจริตของข้าราชการ ทำเรื่องพฤติกรรมของตำรวจ ถ้าหนังงี้หนะ ของ"สูง"เกินห้ามแตะเลยหละ ... เคยมีปะหนังงี้บ้านเรา เห็นพล๊อตเต็มบ้านเต็มเมืองเลย lol จากคุณ : Register_AC เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 02:56:44

ความคิดเห็นที่ 29 พวกคุณคงไม่รู้จักคนนี้ คุณวรยุทธ พิชัยศรทัต ทำละครประวัติศาสตร์ให้ช่อง 3 http://www.youtube.com/watch?v=GwRkSoR5l7s (คนนี้มีเพลงละครเก็บไว้เพียบ) http://www.bplusbook.com/writer2.php คุณวรยุทธ  พิชัยศรทัต เป็นชาวกรุงเทพฯ เกิดเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๑ ปัจจุบัน (ปี ๒๕๕๒) มีอายุ ๖๑ ปี สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมจากโรงเรียนเซ็นต์คาเบียล เมื่อปี ๒๕๐๙ โดยในช่วงมัธยมปลายสอบได้ที่ ๑ ติดต่อกันหลายครั้ง จนได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นประจำปีของโรงเรียน จากนั้นได้เข้าศึกษาต่อในคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งขณะนั้นยังเป็นแผนกอิสระสื่อสารมวลชนและการประชาสัมพันธ์ โดยเลือกเรียนสาขาสื่อมวลชน และสำเร็จปริญญาตรีนิเทศศาสตรบัณฑิตเมื่อปี ๒๕๑๕ ต่อมาได้รับรางวัลนักนิเทศศาสตร์ดีเด่นประจำปี ๒๕๓๓ ด้วยผลงานละครโทรทัศน์ประวัติศาสตร์ เรื่อง สงครามเก้าทัพ มีความสนใจพิเศษในด้านศิลปะการละคร และภาพยนตร์จนได้กำกับการแสดงละครโทรทัศน์ ออกอากาศสดเป็นครั้งแรก ทางสถานีโทรทัศน์ขาวดำช่อง ๔ บางขุนพรหม ตั้งแต่ยังเป็นนิสิตปีที่ ๒ จนเมื่อสำเร็จการศึกษาก็รับจ้างสร้างบทละครบทภาพยนตร์ และกำกับการแสดงให้แก่วงการบันเทิง พร้อมกับได้เข้าทำงานเป็นผู้สื่อข่าวโทรทัศน์อยู่ที่สถานีโทรทัศน์ช่อง ๔ บางขุนพรหมเป็นเวลา ๓ ปี จนได้เลื่อนเป็นหัวหน้าแผนกผลิตภาพยนตร์สารคดีอีก ๓ ปี เมื่อสถานีโทรทัศน์ช่อง ๔ ได้เปลี่ยนเป็นสถานีโทรทัศน์สีช่อง ๙ บางลำพู และต่อมาเป็นของ อ.ส.ม.ท. ได้ราว ๑ ปี จึงได้ลาออกมาประกอบอาชีพอิสระ เป็นผู้สร้างบทและกำกับการแสดงละครให้แก่ สถานีโทรทัศน์สีช่อง ๓  กองทัพบกช่อง ๕ ช่อง ๗ สี และช่อง ๙ อ.ส.ม.ท. มานับตั้งแต่นั้น ผลงานสร้างบท และกำกับการแสดงที่ทำชื่อเสียงให้มากที่สุด ได้แก่ ละครประวัติศาสตร์เรื่อง ทหารเสือพระเจ้าตาก ในปี ๒๕๒๙ และผลงานที่ทำรางวัลให้มากที่สุดได้แก่ ละครประวัติศาสตร์เรื่อง สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ในปี ๒๕๓๒ ส่วนผลงานด้านบทโทรทัศน์ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง คือเรื่อง แต่ปางก่อน ของทีวีช่อง ๓ และบทภาพยนตร์ที่ภาคภูมิใจมากได้แก่เรื่อง ผ่าปืน ๙๑ ของฉลอง ภักดีวิจิตร นอกจากจะสนใจทางด้านละครและภาพยนตร์แล้ว ยังสนใจทางด้านประวัติศาสตร์และพุทธธรรมมาตั้งแต่เด็กด้วย ที่ชอบประวัติศาสตร์นั้น เพราะได้เรียนวิชานี้กับครูที่มิได้สอนโดยใช้ตำรา แต่สอนด้วยวิธีเล่าเรื่องมาตามลำดับยุคสมัย จึงเรียนด้วยความสนุกและจำประวัติศาสตร์ไทยได้มาก ส่วนทางด้านธรรมะนั้นเพราะมารดาชอบฟังเทศน์ และสะสมหนังสือธรรมะไว้มากมาย จึงมีโอกาสได้ฟังและอ่านธรรมะมาตั้งแต่เด็ก จนเมื่อเข้าสู่วงการบันเทิงก็ได้อาศัยหลักธรรมะนี้ เป็นอุดมการณ์ในการทำงานด้วยความไม่โลภ มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี รับผิดชอบงานในหน้าที่และไม่เห็นแก่ตัวตลอดมา อยู่ในวงการละครโทรทัศน์มานานกว่า ๓๐ ปี จนเชื่อได้ว่าเป็นผู้กำกับการแสดงที่มีอายุยาวนานที่สุด เพราะผู้กำกับการแสดงละครในปัจจุบันล้วนเริ่มงานกำกับหลังจากปี ๒๕๑๒ แล้วทั้งสิ้น ผลงานสร้างบทและกำกับการแสดงหลังสุดคือ โฮมมูวี่หรือดีวีดีประวัติศาสตร์เรื่อง สุพรรณกัลยา ความยาว ๔ ชั่วโมง ผลิตจำหน่ายในปี ๒๕๔๗-๒๕๔๘ และได้รับความสำเร็จเป็นอย่างดี เคยเขียนหนังสือพ็อกเก็ตบุ๊คเรื่อง สมเด็จพระสุริโยทัย เรื่องภูตพยาบาล และเรื่องแผ่นดินนี้คือไทย ซึ่งล้วนดัดแปลงมาจากบทละครโทรทัศน์ ทั้งที่ออกอากาศแล้ว และมิได้ออกอากาศ เคยเขียนบทความวิจารณ์ละครโทรทัศน์ลงในหนังสือพิมพ์และนิตยสารเป็นบางครั้งบางคราว โดยใช้นามปากกาว่า “พหูทัศน์” และเคยเขียนบทบรรยายประกอบแสงสีเสียงกลางแจ้ง แสดงเรื่องราวของบรรพชนไทยในประวัติศาสตร์ ในวาระที่สำคัญๆ หลายครั้งในหลายจังหวัด ส่วนหนังสือในแนวธรรมะนั้นได้เขียนโดยเรียบเรียงข้อมูลจากหนังสือที่สะสมไว้มากมาย ด้วยการสนับสนุนจากสำนักพิมพ์ บี พลัส พับลิชชิ่ง ทำให้ได้หนังสือชุด สุดยอดธรรมะ ฉบับพินัยกรรม เล่ม ๑ ๒ และ ๓ และหนังสือชุด ความจริงแท้อยู่แค่ปลายจมูก ออกมาประดับวงการวรรณกรรมธรรมะ ตั้งแต่ปี ๒๕๔๙ เป็นต้นมา จากคุณ : วี เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 03:18:45

ความคิดเห็นที่ 30 http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aooa&month=03-2009&date=09&group=77&gblog=6 ไทยทีวีสีช่อง ๓ กับ กองทัพบก จับมือร่วมกันสร้างละครอิงประวัติศาสตร์ กลายเป็นละครฟอร์มยักษ์อลังการงานสร้าง “ สงครามเก้าทัพ ” เพื่อเฉลิมพระเกียรติพระมหากษัตริย์ไทย ออกอากาศในปลายปี พ.ศ. ๒๕๓๑ กำกับการแสดงโดยยอดฝีมือเจ้าเก่า วรยุทธ พิชัยศรทัต ผู้สร้างผลงานออกมาให้เป็นที่ประจักษ์มาแล้วคือ ทหารเสือพระเจ้าตาก (พ.ศ ๒๕๒๗) สมเด็จพระนเรศวรมหาราช (พ.ศ. ๒๕๓๐) ต่อมา สมเด็จพระศรีสุริโยทัย (พ.ศ. ๒๕๓๕) “ สงครามเก้าทัพ ” เป็นละครที่ขนเอาดารานักแสดงชั้นแนวหน้ามาอย่างคับ คั่งมากมายก่ายกอง ประชันบทบาทกันอย่างสุดฝีมือการแสดง อาทิ สมบัติ เมทะนี แสดงเป็น พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ฉัตรชัย เปล่งพาณิช แสดงเป็น สมเด็จกรมพระยาบวรสุรสิงหนาท รัชนู บุญชูดวง แสดงเป็น สมเด็จพระเทพศิรินทรามาตย์ จริยา สรณะคม แสดงเป็น คุณหญิงมุก (ท้าวเทพกษัตรี) อภิรดี ภวภูตานนท์ แสดงเป็น คุณหญิงจันทร์ (ท้าวศรีสุนทร) สมภพ เบญจาทิกุล, กาญจนา จินดาวัฒน์, บู๊ วิบูลย์นันท์, เอกพัน บันลือฤทธิ์, รอน บรรจงสร้าง, มานพ อัศวเทพ, สุเชาว์ พงษ์วิไล, สมควร กระจ่างศาสตร์, ศิริ ศิริจินดา ฯลฯ เป็นต้น จากคุณ : วี เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 03:19:14

ความคิดเห็นที่ 31 ละครของคุณวรยุทธ ยังเคยถูกสั่งให้ตัดจบทั้งที่ยังไม่จบเลย เพราะว่าไปเกี่ยวกับพระเจ้าตากและ.......................... นักวิชาการที่เคยเขียนถึงบุคคลที่จังหวัดหนึ่งในภาคอิสานเคารพนับถือว่าอาจจะไม่มีตัวตนจริง หรือไม่ได้ทำแบบที่เชื่อกันมา ประชาชนยังสาปส่งและบอกว่าอาจารย์คนนี้ห้ามเหยียบจังหวัดนี้อีกต่อไป แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 52 03:22:33 จากคุณ : วี เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 03:21:59

ความคิดเห็นที่ 32   แตะมากไม่ได้ เพราะเอะอะก็ตีกับพม่าทุกที ค่าชุด+ตัวประกอบ+ช้าง มันแพง แถมประวัติศาสตร์บ้านเรายังเป็นเรื่องละเอียดอ่อน (กับคนในชาติ) มาก ถ้าเนื้อหาไม่ตรงกับความเห็นของคนบางกลุ่ม (เช่นที่ ค.ห.31พูดถึง) อาจหัวแตกได้ จากคุณ : oryze เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 03:26:11

ความคิดเห็นที่ 33 ผู้ชนะเท่านั้น ที่มีสิทธิที่จะเขียนประวัติศาสตร์ ซึ่งประวัติศาสตร์สมัยก่อนก็มักจะให้ความสำคัญกับคนมั่งมี และก็คนมั่งมีนี่แหละ ก็คือคนที่เขียนประวัติศาสตร์ให้เราๆท่านๆ อ่านในตำรา จากคุณ : mazaki_kiku เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 04:35:18

ความคิดเห็นที่ 34 ผมคิดว่า เหตุผลที่เป็นคำตอบของกระทู้นี้ ก็เป็นเหตุผลเดียวกันกับที่ทำให้ประเทศไทยมีสภาพดังที่เห็นทุกวันนี้น่ะแหละครับ จากคุณ : หนุ่มปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 08:00:53

ความคิดเห็นที่ 35 เกาหลีทำได้ เพราะเกาหลีเป็นสาธารณรัฐ บุคคลทางประวัติศาสตร์เอามาทำเป็นหนังได้ ถ้าสังเกตจะเห็นได้ว่า มีการใส่อารมณ์ความเป็นมนุษย์ลง มี รัก โลภ โกรธ หลง แม้กระทั่งผู้ดำรงตำแหน่งต่างๆ ขุนนาง ชนชั้นสูงในสังคม ซึ่งไม่เฉพาะเกาหลีเท่านั้น สมัยก่อนในหนังจีน ก็ยำฮ่องเต้ในแต่ละสมัยซะเละ โดยเฉพาะฮ่องเต้แมนจู บางเรื่องเอามาทำเป็นขำขันไปซะยังงั้น ส่วนที่นี่คงทำอยาก ไม่ต้องเอาถึงละครพีเรียดหรอก เอาละครยุคปัจจุบัน ถ้ามีตัวละครเป็นนักการเมือง เป็นตำรวจ แต่ใช้เป็นด้านมืดออกมา ก็จะมีคนออกมาสับ มาประท้วง เอาอย่างง่ายๆ แค่เรื่อง โกยเถอะโยม ที่มีพระวิ่งหนีผี พระยังออกมาประท้วงว่าทำพระเป็นตัวตลก หรือแม้แต่ละครเกี่ยวกับ สน ที่มีการค้ายาหรือคบมาเฟีย ละครทางช่องสาม ยังต้องเปลี่ยนชุดตำรวจเป็นสีฟ้า มาแล้ว เพื่อไม่ให้สื่อว่าเป็นสีกากี จำได้ว่าตอนทเว็นตี้ เซนจูรี ติดต่อขอถ่ายทำแอนนา แอนด์ เดอะ คิง กับ เดอะ บีช เดอะบีชอนุญาต แต่แอนนาบอกว่าไม่ได้ ทั้งๆ ที่เขายินดีที่จะแก้ไขบทให้ถูกต้อง ตามที่หน่วยงานจะอนุญาต แต่ทางคณะกรรมการก็ปฏิเสธ จนมันเลยกำหนดเวลาของเขา เขาเลยไปถ่ายทำที่มาเลย์เซียแทน จากคุณ : Viengวิไล เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 08:35:53

ความคิดเห็นที่ 36 อยากให้ทำละครแนวนี้ออกมาครับ ปรับบทให้เหมาะสม เน้นที่คุณภาพนักแสดง ส่วนฉากก็ไม่ต้องหรูมากก็ได้ เช่น "พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว" ในรัชสมัยรัชกาลที่ ๔ ที่ประเทศสยามมี่ ๑ประเทศ แต่มี ๒ กษัตริย์ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ " องค์บิดาแห่งกองทัพเรือ " เจ้าจอมสดับ ในรัชกาลที่ 5   (แอบตั้งชื่อเรื่อง "จอมนาง 5 แผ่นดิน") สุนทรภู่ "มหากวีแห่งรัตนโกสินทร์" ศรีปราชญ์ "ยอดกวีศรีอยุธยา" พันท้ายนรสิงห์ "พันท้ายนรสิงห์ยอดคนทรนง" จากคุณ : เชียงคำ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 08:48:26

ความคิดเห็นที่ 37 คนดูเดี๋ยวนี้ตาถึงนะ ลองทำลวกๆ ฉาก + เสื้อผ้า + หน้า + ผม ......ผิดยุด ผิดสมัยไปนิดดดดดดดด......คนดูจับได้หมด... คิดจะทำละครประวัติศาสตร์  ต้องทำให้งานเนี้ยบจริงๆ ถึงจะดูสนุก ซึ่งหมายถึงทุนที่ต้องลง ก็สูงตามไปด้วย.....แล้วใครจะเป็นผู้กล้าที่จะทำล่ะเนี่ยยยยย *********************************************** ละครที่ผ่านมาล่าสุด ---> สี่แผ่นดิน เวอร์ชั่น อุ้ม - ตุ้ย .......ถือว่าดีที่สุดแล้ว ปล.อยากดูละครของหม่อมน้อยอีก จากคุณ : Blue apple เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 08:50:22

ความคิดเห็นที่ 38 ตามความคิดผมน่ะ ถ้าจะทำหนังประวัติศาสตร์ หรือ Period พวกนี้ ปัญหาคือ คนไทยส่วนมาก ยังแยกไม่ออก ระหว่าง ละคร กับ เรื่องจริง คือ ทีวีเป็นสื่อที่คนในปัจจุบัน สามารถเสพได้ และเข้าถึงได้ทุกเพศ ทุกวัย ลองคิดดูน่ะครับ ถ้า ชาวบ้าน ไม่มีความรู้ มาดูละครประวัติศาสตร์ ที่ดัดแปลงเนื้อเรื่องออกมาแล้วเนี้ย เกิดแยกไม่ออก ระหว่างเรื่องจริง กับ ละคร ก็จะเกิดการบิดเบือนทางประวัติศาสตร์อีก คิดไปแล้วก็ปวดหัว อีกเรื่องหนึ่ง คือ อันนี้ ผมคิดว่า ถ้าแต่งเรื่องราวฃีวประวัติใครซักคน มันต้องใส่ทั้งด้านดี ด้านเสียไปด้วย ผมว่า คนไทยคงจะยังไม่ยอมเห็นด้านเสียของคนที่ตนยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ คำว่าวีรบุรุษ คือต้องเห็นแต่ด้านดี อย่างเดียวหรือเปล่า ?? เรื่องทุน ผมไม่เถียงน่ะ ก็จริง แต่อีกเรื่องคือ ความคิดของคนไทยส่วนใหญ่ ที่ยังขัดแย้งกับบริบทที่เปลี่ยนไป ทำให้ไม่สามารถสร้างละครแนวนี้ได้ ละคร Period ที่โผล่มา เลยมีแต่พวก นางทาส อะไรพวกนี้แทน จากคุณ : tool-bar เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:05:40

ความคิดเห็นที่ 39 คนดูอาจจะชาตินิยม"ต่ำ" ทำมาก็ไม่ดู ไปกรี๊ดแต่ไอ้นักร้องหน้าตี๋ ทำผมปิดหน้าปิดตา ทำแล้วก็ขาดทุนสิครับ อย่างว่า...กระแส จากคุณ : Bazophil เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:16:05

ความคิดเห็นที่ 40 ป.ล. คิดถึง สี่แผ่นดิน จากคุณ : Bazophil เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:23:01

ความคิดเห็นที่ 41 ต้นทุนมันสูง เรทติ้งไม่ดี ไม่เหมาะแก่การลงทุน จากคุณ : mirooku เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:26:47

ความคิดเห็นที่ 42   ประวัติศาสตร์ไม่สูง แต่สถาบันพระมหากษัตริย์อยู่สูงและอ่อนไหว ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับสถาบัน   จึงเป็นเรื่องอ่อนไหวที่จะเขียนบทและถ่ายทำ เกาหลีเขาไม่มีกษัตริย์แล้ว  เขาจะทำยังไงก็ได้ จีนไม่มีฮ่องเต้แล้ว  เขาทำหนังฮ่องเต้ปัญญาอ่อน  บ้ากาม  เขาก็ทำได้ จากคุณ : ตีสี่ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 09:38:57

ความคิดเห็นที่ 43 ผมว่า ตอนนี้วัยรุ่นรู้จักประวัติศาสตร์ไทยน้อยกว่าเกาหลีเห็นด้วยครับ น่าจะทำหนังประวัติศาสตร์ไทย ให้เด็กรุ่นหลังได้รู้บ้างไม่ใช่อ่านแต่ในหนังสือไปวันๆ อย่าคิดแต่เรื่องเรตติ้ง อย่างเดียวซิครับ ละครประวัติศาสตร์ไทยที่ผมเคยดู ก็บางระจัน นายขนมต้ม พันท้ายนรสิงห์ผมเคยดูตอนเด็กๆ เรตติ้งก็ดีนะครับ และทำให้เด็กๆอย่างผมรู้เรื่องประวัติศาสตร์ไทย ขนบธรรมเนียมประเพณีไทยมากขึ้นเลยอ่ะครับ พอไปเจอในหนังสือเรียน ก็ทำให้การเรียนง่ายขึ้นด้วย จากคุณ : บั๊ค ซน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 10:19:31

ความคิดเห็นที่ 44   ไม่มีใครสามารถเห็นประวัติศาตร์ได้ ประวัติศาสตร์คือข้อเท็จจริงหรือ? ที่ทำได้เพียงปัจจุบันคือตามหลักฐานและการบอกเล่า ดังนั้นเป็นการยากที่ สามารถทำออกมาตรงเป๊ะตามจุด ไหนจะกระแสการวิจารณ์อีก ถ้ามองตามเรื่องทุนแน่นอนว่าต้องมาก การเลียนแบบของเดิมยากมากค่ะ การรับรู้ในเรื่องราวของประวัติศาสตร์ไม่เพียงมาจากการดูเรื่องราวเท่านั้น การอ่านหนังสือมากๆก็ช่วยได้ค่ะ การทำงานของนักประวัติศาตร์ไม่ใช่การ ดองหนังสืออย่างที่คุณเข้าใจ แต่เป็นการศึกษาเรียนรู้อย่างดีแล้วนำไปเล่า ต่อ เป็นแนวทางให้คนในชาติให้รู้จักสิ่งเหล่านี้มากขึ้น ไม่จำเป็นต้องทำเป็น ภาพยนตร์ ภาพสวย ฉากอลังการแล้วจะทำให้รู้สึกว่าภูมิใจในความเป็นชาติ มากขึ้นหรอกค่ะ ถามเด็กๆสมัยนี้ดูก่อนเถิดว่า ขวนขวายที่จะรับรู้เรื่องราว ของชาติหรือไม่! หรือต้องรออะไรอีก จากคุณ : ผู้ย้อนตามประวัติศาสตร์คนหนึ่ง (LeeKengKiEz) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 16:58:11

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยนะคะ น่าจะมีคนมาลงทุนทำบ้าง ของเกาหลีส่วนมากละครย้อนยุคจะฉาย 100 กว่าตอนอัพ เพราะทุนสูงต้องฉายให้คุ้มอ่ะค่ะ จากคุณ : nun_big2 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 18:49:20

ความคิดเห็นที่ 46 ทำไม่ได้หรอก ทำเพี้ยนก็โดนด่า เอาเรื่องจริงๆมาทำ ก็โดนอีก จากคุณ : Valefor เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 20:48:44

ความคิดเห็นที่ 47 แค่ค่าชุด กับ ค่าทำฉาก ก็ม้วนเสื่อกลับบ้านได้แล้ว เครื่องแต่งกายของแต่ละยุคสมัย มันก็ไม่เหมือนกันซักยุค แค่ละครย้อนยุคแบบเรื่อง ปริศนา วนิดา เสื้อผ้า หน้าผม ก็ยังต้องลงทุนใหม่หมด เพราะหาของเก่าไม่ได้ แต่ยังดีที่ว่า อาจจะเก็บไว้ใช้กับละครเรื่องอื่นได้บ้าง แต่ถ้าเป็นละครประวัติศาสตร์ แต่ละเรื่องต้องทำชุดใหม่ทุกครั้ง ... คนสร้างตายก่อน จากคุณ : ประดับดาว เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 52 22:47:12

ความคิดเห็นที่ 48 เอาแค่ง่ายๆ ละครเรื่อง " สารวัตรใหญ่ " ที่ฉายช่อง 7 พระเอก คือ " ลิขิต เอกมงคล "  ยังไม่ผ่านเลย โดนสั่งแบนและตัดจบ เพราะไป กระทบ..... ไม่ต้องมองสูงไปกว่านี้หรอก แค่เรื่องนี้ เอาให้รอดก่อนเถอะ จากคุณ : เพียงลมพัดผ่าน ปลายฝนต้นหนาว (A-DASH) เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 05:01:54

ความคิดเห็นที่ 49 จำได้ว่า เรื่อง เสือ 11 ตัว ที่ยูม่า ทำออกมา ก็สนุกมากเลยนะ ตีแผ่ได้สุดยอด ตอนนั้นเราอยุ่ ต่างประเทศ เราเลยไม่ทราบกระแสในเมืองไทย แต่เรากับแม่เราชอบมากเลย จากคุณ : freetimez_เวลาอิสระ เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 11:07:10

ความคิดเห็นที่ 50 เห็นด้วยกับหลายความเห็นนะครับ โดยเฉพาะความเห็นที่ 38 การทำละครประวัติศาสตร์ก็เหมือนกับการเขียนประวัติศาสตร์ละครับ คือต้องอาศัยการตีความเพื่อทำให้หลักฐานกลายเป็นเรื่องราว เพราะอย่างนี้ แม้แต่ในกลุ่มคนที่เป็นนักประวัติศาสตร์ด้วยกันเอง ก็ไม่ได้เห็นด้วยกันไปหมด แม้แต่เหตุการณ์สำคัญๆเช่นการเสียกรุงครั้งที่ 2 คำอธิบายยังไม่ตรงกันเลย บางคนให้น้ำหนักกับภาวะผู้นำ บางคนให้น้ำหนักกับโครงสร้าง แน่นอน ถ้าทำเป็นหนังเป็นละคร ผู้สร้างก็ต้องเลือกที่จะตีความแนวหนึ่ง ซึ่งคนที่ไม่เห็นด้วยก็ต้องออกมาโวยวาย หาว่าไม่จริง บิดเบือน   ในต่างประเทศ ปัญหาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะคนของเขายอมรับ ว่าประวัติศาสตร์เป็นข้อสันนิษฐาน แต่บ้านเรา ส่วนใหญ่จะเชื่อว่าประวัติศาสตร์ต้องเป็นเรื่องจริง เพื่อป้องกันปัญหา ผู้สร้างหลายคนก็เลยเลือกที่จะหลีกเลี่ยงมากกว่า อีกเรื่องที่สำคัญก็คือ ปัญหาเรื่องข้อดีข้อเสียของบุคคลในประวัติศาสตร์ ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าคนทุกคนมีด้านดีและด้านไม่ดี สำคัญกว่านั้นก็คือ แม้กระทั่งการจะบอกว่าด้านไหนเป็นด้านดี ด้านไหนไม่ดี นักประวัติศาสตร์แต่ละคนยังมองไม่เหมือนกันเลย ไม่ต้องพูดถึงว่า ข้อเท็จจริงบางอย่าง ก็ไม่มีคนอยากจะพูด เอาจากที่เจ้าของกระทู้ยกมาเป็นตัวอย่างนะครับ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ หลายคนยกย่อง แต่ในมิติของความเป็นนักการเมือง ภาพของท่านก็ไม่ได้ดีมาก พระเจ้าเอกทัศน์ หลายคนมองว่าท่านไม่ได้ผู้นำที่ดี แต่ถ้าอธิบายจากสภาพแวดล้อมของอยุธยาตอนปลายที่การแย่งชิงอำนาจเป็นกิจกรรมหลักของชนชั้นผู้นำ ต่อให้ผู้นำเป็นคนอื่น อยุธยาก็ใช่ว่าจะรอด สมเด็จกรมพระยาดำรงฯท่านยังเคยอธิบายไว้ว่าที่มองกันว่าอยุธยาตอนปลายเป็นยุคบ้านเมืองยังดีนั้น ดีแต่ภาพ ข้างในจริงๆอ่อนแอมากแล้ว ท่านสุนทรภู่ ประวัติส่วนตัวท่านก็ไม่ค่อยสู้ดี สำคัญกว่านั้นคือ ชะตากรรมของท่านเกี่ยวพันกับสถานการณ์ทางการเมืองในช่วงผลัดแผ่นดินจากรัชกาลที่ 2 ไปสู่รัชกาลที่ 3 ค่อนข้างมาก ถ้าจะทำกันละเอียดจริงๆ ก็มีปัญหาพาดพิงอีก หรืออย่างกรณีของกรมหลวงชุมพรฯที่บางคนพูดถึง ถ้าจะทำเป็นละครจริงๆ หลายเรื่องก็ต้องไม่ลงรายละเอียด เช่น ความสัมพันธ์ของท่านกับพระราชวงศ์คนอื่น แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 52 14:47:40 จากคุณ : democrasubjection เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 52 14:43:12