 |
ความคิดเห็นที่ 39 |
ไม่หรอกค่ะ โคนันเราอ่านทุกเล่ม
แต่ก็ยังรู้สึกว่า นิยายสืบสวนดีๆยังมีมากมาย แล้วก็ความซับซ้อนยังห่างชั้นคดีธรรมดาในโคนันอีกเยอะ
ต้องถาม จขกทด้วยแหละว่า ที่ว่าอ่านนิยายสืบสวนแล้วเดาได้เนี่ย
อ่านไปกี่เล่ม เรื่องอะไรบ้าง
อย่างที่จขกท ยกตัวอย่างเทวาซาตานมาเนี่ย เอ่อ...
เรื่องนี้ ปกติ คนอ่านทั่วไปจะเดาคนร้ายได้ตั้งแต่ครึ่งเล่มกันทั้งนั้นแหละ หนึ่งในเรื่องที่เดาง่ายที่สุดแล้ว
มีแต่พระเอกนางเอกแหละที่ไม่รู้ซะที (ทั้งๆที่จะเน้นว่าพระเอกนางเอกโคตรฉลาดมันทั้งเรื่องเลย)
โดยเฉพาะถ้าคนที่อ่านนิยายของ แดน บราวน์สองเล่มขึ้นไป
จะเดาคนร้ายออกตั้งแต่คนร้ายโผล่ออกมาตอนแรกๆเลยก็ว่าได้
เพราะคาแรกเตอร์กับรูปแบบการดำเนินเรื่อง หนังสือแดนบราวน์เหมือนกันทุกเรื่อง ใช้คนร้ายคาแรกเตอร์เดิม
แดน บราวน์ ไม่ได้เก่งในแง่พล็อตสืบสวนที่ซับซ้อนหักมุม แต่เก่งในแง่เอาข้อมูลจริงมาผสมในนิยาย
แล้วก็เก่งในแง่การรู้จักวางบทให้น่าตื่นเต้น แบบอยากพลิกหหน้าต่อไปเร็วๆ
(แต่แค่ครึ่งเล่มแรกนะ พอครึ่งเล่มหลังคนอ่านเดาคนร้ายได้หมดแล้วจะเริ่มเซ็ง ว่าตกลงพระเอกมันฉลาดจริงป่าวว้า)
ส่วนนักเขียนนิยายสืบสวนคนอื่นๆ ที่ยังทำให้เราทึ่งได้ทุกครั้งที่อ่านยังมีอีกเยอะ โดยเฉพาะสืบสวนของฝั่งญี่ปุ่นอ่ะ
ของฝรั่ง ไมเคิล คอนเนลลี่ ก็ยังสนุกทุกเล่ม
ของฮาร์ลาน โคเบน ก็โอเคอยู่ (เล่มแรกๆ ที่สำนวนยังเป็นปกติอยู่) แต่เล่นกับพล็อตคนหายทุกเรื่อง เลยเซ็งหน่อยๆ
ชุดวีรกรรมทำเพื่อเงินของ จเน็ท อีวาโนวิช ก็สนุก ออกมากี่เล่มๆก็สนุก (กลายเป็นวีรกรรมทำเพื่อเธอละครช่อง 3 ด้วย)
ฝั่งญี่ปุ่นนี่ เราชอบเป็นพิเศษ
ชุดเรื่องสั้นของโอตสึอิจิ (zoo, goth และอื่นๆ) ก็ยังทำเราร้อง เฮ้ย กับตอนจบทุกครั้งหักมุมได้เฉียบสุดๆ
สำนวนที่อ่านแล้ว เหงาๆ เศร้า หลอน โหด แต่บางครั้งพอจบเรื่องแล้วกลับรู้สึกอบอุ่น (อบอุ่นทั้งแบบโหดๆนี่แหละ)
มิยาเบะ มิยูกิ (Level 7, เครดิตมรณะ, เสียงกระซิบสังหาร, คุณพ่อหัวขโมย และอื่นๆ) )
ก็พล็อตหลากหลาย เขียนได้ทั้งแบบตลก แบบจริงจัง โดยที่ความซับซ้อนของเนื้อหาไม่เคยลดลง
โยโคมิโซะ เซชิ เจ้าของคินดะอิจิแบบต้นฉบับ เรื่องความซับซ้อนไม่ต้องพูดถึง อ่านแล้วมึนทุกที บางทีก็ให้รู้ตัวคนร้ายกันโต้งๆนี่แหละ
แต่มันทำได้ยังไงตะหากคือประเด็น
ทาคาโนะ คะซุอากิ (บันได 13 ขั้น, คนขุดสุสาน)
ถ้าชอบสไตล์ตื่นเต้น ลุ้นกันหน้าต่อหน้า แนะนำคนนี้เลย สุดยอดมากๆ
ฮิงาชิโนะ เคโงะ (นิ้วสีแดง, ความลับ, ความลับใต้ทะเลสาป)
จะว่าไงดี ความน่าสนใจมันไม่ได้อยู่ที่การเดาคนร้าย แต่เป็นอารมณ์ ความรู้สึกของคนมากกว่ามั้ง
อย่างนิ้วสีแดงเนี่ย คนร้ายก็บอกกันแต่ต้นเรื่อง วิธีการฆ่ายังไงทำลายหลักกฐานยังไงก็เขียนไปเลย
แต่ตอนจบก็ยังอุตส่าห์หักมุมได้เจ็บจี๊ดและสะเทือนอารมณ์อยู่ดี
...................................
ความสนุกของนิยายสืบสวนมันไม่ใช่การเดาได้ว่าใครคือคนร้าย แค่เดาๆไป มันก็ต้องถูกเข้าซักคน
มันอยู่ที่ ทำยังไง แล้วก็ทำเพราะอะไรมากกว่า
จะว่าไป นิยายสืบสวนยุดใหม่ๆ จะต่างกับโคนันอยู่ค่อนข้างเยอะ
ไม่ใช่นิยายเน้นทริกฆาตกรรมว่าย่องไปฆ่าตอนไหน สร้างหลักฐานอ้างที่อยู่ยังไง หรือหาตัวคนร้ายเป็นหลักอะไรแบบนั้น
มันพัฒนารูปแบบไปค่อนข้างหลากหลายมากๆ
นั่นแหละ ก็เลยต้องถามจขกท ว่าที่ว่าอ่านแล้วเดาได้หมด
นี่คืออ่านเรื่องไหนไปบ้าง
ปล.
เซ็งงานสัปดาห์หนังสืองวดนี้ ไม่มีนิยายของนักเขียนคนโปรดออกเลยซักเล่ม
แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 52 00:17:51
| จากคุณ |
:
ouiya   
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ต.ค. 52 00:11:21
|
|
|
|
|
