ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันนะคะ =^^= คิดเสมอว่าพ่อ แม่ คือที่สุดของเรา มุมมองจากชีวิตตัวเอง โตมาได้ระยะหนึ่งทำให้คิดได้ว่า ตอนเด็กๆหรือยามที่อยู่กับพ่อ แม่ เวลาท่านใช้ ไหว้วานอะไร ก็มักจะพูดออกไปว่า "เออน่ะ รู้แล้ว" เวลาที่ท่านตำหนิ ติเตียน บอกสอน เพราะห่วงใยและหวังดี ก็มักจะมีเสียงของลูก "เออน่ะ รู้แล้ว" แต่มาวันหนึ่ง เมื่อชีวิตเติบใหญ่ ก็ไม่ใช่จากน้ำมือใคร ก็ด้วยน้ำพัก น้ำแรง หยาดเหงื่อ แรงกาย ความรัก จิตใจ ก็ล้วนแล้วมาจาก พ่อ แม่ ทั้งนั้น แต่แล้วเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโลกอันกว้างใหญ่ ผู้คนมากมาย ใครต่อใครก็ไม่รู้ เรากลับพร้อมที่จะนอบน้อม เกรงใจ ห่วงใย ต่อพวกเค้าเหล่านั้น ไม่ว่าเค้าจะดุ ด่า ว่ากล่าว มีเหตุผลหรือไม่อย่างไร เราก็พร้อมที่จะน้อมรับแล้วบอกว่า "ค่ะ" "เข้าใจแล้วค่ะ" "ได้ค่ะ" แล้วกับคนที่รักเรามาก รักเราตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเราด้วยซ้ำ รักเราล่วงหน้าก่อนจะมีเท้า มาเหยียบยืนบนโลกใบนี้ตั้ง 9 เดือน เราทำอะไรให้กับเค้าบ้างหรือยัง ? "เออน่ะ รู้แล้ว" จากคุณ : =^แมวมอมแมม^= (PiG A Pui) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 17:51:01

ความคิดเห็นที่ 2 ผู้คนมากมาย ใครต่อใครก็ไม่รู้ เรากลับพร้อมที่จะนอบน้อม เกรงใจ ห่วงใย ต่อพวกเค้าเหล่านั้น ไม่ว่าเค้าจะดุ ด่า ว่ากล่าว มีเหตุผลหรือไม่อย่างไร เราก็พร้อมที่จะน้อมรับแล้วบอกว่า "ค่ะ" "เข้าใจแล้วค่ะ" "ได้ค่ะ" จากคุณ : =^แมวมอมแมม^= (PiG A Pui) โดนใจมาก  ๆ เลยครับ   ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันความคิดกันนะครับ จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 17:57:56

ความคิดเห็นที่ 3 โดนใจทั้ง จขกท และ คห.1 เรยคับ จากคุณ : sigus เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 52 19:52:57

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้คนมากมาย ใครต่อใครก็ไม่รู้ เรากลับพร้อมที่จะนอบน้อม เกรงใจ ห่วงใย ต่อพวกเค้าเหล่านั้น ไม่ว่าเค้าจะดุ ด่า ว่ากล่าว มีเหตุผลหรือไม่อย่างไร เราก็พร้อมที่จะน้อมรับแล้วบอกว่า "ค่ะ" "เข้าใจแล้วค่ะ" "ได้ค่ะ" จากคุณ : =^แมวมอมแมม^= (PiG A Pui) ^ ^ นั่นเพราะพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราน่ะสิครับ...พวกเขาก็แค่ถูกเราใส่หน้ากากเข้าหา ไอ้คำตอบดีๆพวกนั้นมันมีไว้เพื่อรักษามารยาททางสังคมและ หรือ บลาๆ เป็นแค่เศษซากพืชซากสัตว์ที่ถูกหมักหมมมานานจนกลายเป็นหินและถูกมนุษย์มองว่ามีค่ายิ่งเยี่ยงเพชร บางครั้งเราหมางเมิงคนใกล้ตัวน่ะไม่ใช่เพราะเรา...อ่ะขี้เกียจอธิบาย เอาเป้นว่าช่างมันก้แล้วกัน ส่วนตัวผมเชื่อว่าพื้นฐานของมนุษย์นั้นเลวร้าย เราจึงต้องมีกฏหมาย มีการศึกษา มีการสร้างกรอบประเพณีเพื่อควบคุมความเลวร้ายนั้น ความดีความชั่วมันทับซ้อนกันจนคนหลงลืมอะไรกันไปบ้างมันไม่ใช่เพราะเขาพลาดอะไรไป คำตอบของผมจะไม่มีวันถูกใจใครๆแน่นอนแต่ใครจะเถียงว่ามันไม่จริง ปล.อ่านๆดีคำตอบของผมไม่ออกทะเลนะ - -" จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 00:28:01

ความคิดเห็นที่ 5   อ่านแล้วก็สะอึกครับ  เพราะบางทีก็เป็นแบบนั้น  เคยถามแม่ว่าเสาร์จะไปกินอาหารทะเลนอกเมืองมั้ย  แม่บอกว่ายังไม่รู้ดูก่อน  พอวันเสาร์มาถึงแม่บอกว่าไปกินอาหารทะเลเถอะ  ผมบอกแม่ว่าก็วันนั้นแม่ไม่คอนเฟิร์มเลยนัดลูกค้าไว้แล้ว  แม่ทำหน้าผิดหวัง แต่ก็ไม่ว่าอะไร  ลองนึกว่าถ้าเป็นกลับกันนัดแม่เอาไว้แล้ว  แล้วลูกค้าเกิดโทรมาขอนัด  ผมจะเลื่อนนัดแม่ หรือเลื่อนนัดลูกค้า? อายจัง  ไม่กล้าแม้แต่จะตอบ ไหนๆก็เล่าเรื่องไม่ดีของตัวเองอีกสักเรื่อง  แต่ผมเชื่อว่าหลายๆคนก็เป็นครับ   "อยู่ไหนลูก?" "ประชุมอยู่จ้ะ" เสียงเข้มเล็กน้อย "อ้าวเหรอ  แม่ขอโทษ  งั้นเดี๋ยวแม่โทรมาใหม่นะจ๊ะ" "แม่มีอะไรจ๊ะ"เสียงเข้มขึ้นนิดๆเพราะอยากรู้ว่าเรื่องอะไร "คือ  แม่อยากให้ซอยซื้อแอ๊บเปิ้ลมาให้สัก สาม-สี่ลูกจ้ะ พอดีเพิ่งเห็นว่าหมดแล้ว" แม่ทำท่าจะพูดต่อ  แต่ผมตัดบท "จ้า..เท่านี้ใช่มั้ยจ้ะ"   และพยายามสะกดความรำคาญกับเรื่องที่ผมเห็นว่าไร้สาระมาก  แต่เพราะการอบรมจึงไม่ได้พูดไปอย่างที่ใจคิดว่า > เรื่องแค่เนี๊ยะต้องโทรมา  เฮ็อะ พอตอนเย็นนึกได้ก็ซื้อกลับไปให้  ยื่นให้แม่พร้อมกับเผลอบ่นว่า "ทีหลังแม่ให้เด็กออกไปซื้อก็ได้นี่จ๊ะ"  แม่ทำหน้าจ๋อยๆ  แต่พอตอนเช้าผมเปิดตู้เย็นก็มีแอบเปิ้ลปอกอย่างสวยงามไว้ให้ผมกิน  ผมกลืนแอ๊บเปิ้ลอย่างฝืดคอเมื่อสำนึกได้ว่า แม่ไม่กินแอบเปิ้ล และแอบเปิ้ลที่สั่งให้ซื้อ  ก็เพื่อปอกให้ผมกินคนเดียว มันอาจเป็นเรื่องไร้สาระของผม  แต่สำหรับแม่เรื่องที่เกี่ยวกับลูกคือ"สาระ"สำคัญของชีวิตที่เหลือของแม่ครับ และที่ต้องโทรไปเพราะกลัวว่าผมจะไม่มีแอบเปิ้ลกินตอนเช้า อย่ารำคาญแม่กันอีกเลยนะครับ  ไม่มีใครรักเราเท่าแม่หรอกครับ จากคุณ : ผู้ชายซอยสิบ เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 11:14:22

ความคิดเห็นที่ 6   ^ ^ ตอบความเห็นบน......คห.ที่ 4.....ปลาวาฬภูเขา จะอย่างไรเราไม่รู้นะ.....แต่มั้นใจว่า.... พื้นฐานของคนแต่ละคน ไม่เหมือนกันแน่นอน......หาสูตรตายตัวไม่ได้....... ******************** ขอบคุณ จขกท. มากจ้ะ...... แม้ว่ามันจะเตือนใจเราให้มีสำนึกที่เข้มข้นมากกว่าที่เคย....ได้สายไปหน่อยก็ตาม........ ปล. มาแก้ไขเพิ่มเติมข้อความเพราะโดนคุณซอยปาด..... แก้ไขเมื่อ 28 ต.ค. 52 11:19:29 จากคุณ : .....**{~_^}**..... (สางฝอย) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 11:17:54

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าแม่เราทำให้แบบเรื่องในหัวกระทู้ เราคงร้องไห้ดีใจมากแน่ๆ แม่ไม่เคยเอาใจ หิวก็หากินเอง  เดือดร้อนก็ต้องช่วยตัวเอง  แต่เราก็รู้ว่าแม่ห่วงเรามาก พูดกันได้ไม่กี่คำก็ขัดคอกัน  แม่ชอบทำท่าไม่อยากให้กอด แต่เรารู้ว่าแม่ดีใจที่เราตื๊อกอดแม่จนได้ แม่ว่าทุกครั้งที่เรากินอะไร  นั่นก็คือแม่ห่วงกลัวเราจะอ้วนเกินไป แม่เราเป็นแม่เราแบบนี้ก็ดีแล้ว ยังไงก็รักแม่มากมาย รักแม่ที่สุด ส่วนเจ้านายไม่เคยประจบน่ะ  ออกแนวชวนทะเลาะด้วยซ้ำ จากคุณ : เพลงพันทาง เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 11:32:44

ความคิดเห็นที่ 8 ป้าดดดดด อ่านแล้วน้ำตาปิ่มขอบตา จากคุณ : น้ำตาล..ขม..อมเปรี้ยว เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 17:00:04

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านความเห็นคุณปลาวาฬฯแล้วก็เห็นด้วยอย่างยิ่งเลย เราเองก็เคยมีหงุดหงิดใส่คนที่บ้านบ้างเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่ขนาดนี้อ่ะค่ะ จากคุณ : แครอทเค้ก เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 52 19:42:46

ความคิดเห็นที่ 10   อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ โดนใจมากๆ เลย อ่านแล้วทำให้รักแม่มากขึ้นอีกหลายเท่านัก ขอบคุณที่เอามาฝากกันค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงเปรี้ยวใจ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 52 11:50:02