ความคิดเห็นที่ 1 1. พลิกย้อนกลับไปในหน้าประวัติศาสตร์ที่ผ่านพ้นมาเนิ่นนาน ได้บังเกิดสงครามครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด ระหว่างผู้สร้างสรรค์สรรพสิ่ง-"พระเจ้า"(God) กับมารร้ายผู้หวังกลืนทุกชีวิตให้จ่อมจมอยู่ในความมืด-จอมเทพปีศาจ"ออโก้เดมีร่า" (Orgodemir) สงครามครั้งนั้น ดำเนินต่อเนื่องไปหลายร้อยปี ต่างฝ่ายต่างคัดเฟ้น สรรหากองกำลังของตัวเองออกมาเผชิญหน้ากันอย่างดุเดือด...ชีวิตและความเสียหายที่มากเกินคณานับนั้น จบชีวิตของเหล่าผู้กล้าทั่วแผ่นดิน เหลือไว้เพียงซากศพและผืนดินที่นองไปด้วยเลือด ในกองทัพของพระเป็นเจ้านั้น มีชายมากฝีมืออยู่คนหนึ่ง ที่เป็นกำลังหลักในการต่อสู้กับความชั่วร้าย...โจรสลัดหนุ่มหน้าคม ผู้พิชิตทุกท้องทะเล นาม "ชาร์คอาย" (Sharkeye)...ชายหนุ่มรับบทบาทสำคัญในการไล่ต้อนเหล่าศัตรูอย่างไม่หยุดหย่อน แม้จะต้องจากคนรัก เจ้าหญิงอานิสผู้งดงาม กับลูกในท้องไว้ยังสถานที่ห่างไกล...แต่เขาก็ยังสู้ยิบตา กับกองกำลังปีศาจที่ดูจะไม่มีสิ้นสุด ที่สุดของที่สุด จอมมารออโก้เดมีร่า ได้ใช้เวทย์ขั้นสูง แช่แข็งชาร์คอายและลูกเรือที่เขาภาคภูมิใจ ไว้ในสุสานน้ำแข็งขนาดมหึมา...ทั้งห้วงเวลา พลังชีวิต และอนาคตของชายหนุ่ม ก็เป็นอันหยุดนิ่ง จบสิ้นอยู่เพียงแค่นั้น จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:53:10

ความคิดเห็นที่ 2 2. เมื่อสูญเสียทหารฝีมือดีไปมากเข้า ฝ่ายพระเจ้าก็เริ่มที่จะเพลี่ยงพล้ำ และรอวันที่จะพินาศสิ้น..พระเจ้าตัดสินใจเข้าเผชิญหน้า ปะทะกับจอมมารขั้นแตกหัก ด้วยพลังทั้งหมดเท่าที่จะเหลืออยู่ แต่ราวกับจะรู้ชะตาของตัวเอง...พระเจ้าได้ทิ้งไพ่ตายใบสุดท้าย โดยฝากความหวังไว้ที่ "เมลวิน" (Melvin) ผู้กล้าเพียงคนเดียวที่ยังเหลือรอด...ผนึกนักรบเฒ่าผู้นั้นไว้อย่างดิบดี ก่อนเข้าเผชิญหน้ากับออโก้เดมีร่า การต่อสู้เป็นไปอย่างรุนแรงและดุเดือด...และแล้ว แม้จะทำให้จอมมารบอบช้ำ สิ้นแรงลงอย่างมาก จนถึงขั้นไม่สามารถสำแดงอำนาจใดๆได้เช่นแต่ก่อน...หากแต่ว่า พลังแห่งความมืดอันไร้ก้นบึ้งนั้น พุ่งตรงทะลวงกลางร่างเนื้อของพระเป็นเจ้า...ผู้สร้างสรรพสิ่ง ถูกพลังมืดผนึกกั้น จบชีวิตลงไปในที่สุด !! แล้วสงครามก็จบลงอย่างไร้คำตอบ ประวัติศาสตร์ก็ดำเนินไปอย่างกำกวม...และเวลาก็ผ่านพ้นไป... จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:53:50

ความคิดเห็นที่ 3 3. ตั้งแต่ครั้งจำความได้...เด็กหนุ่ม พระเอกของเรา ผู้เป็นลูกชายของชาวประมงมือฉมัง ก็อาศัยอยู่ในเกาะเล็กๆ ที่เป็นสถานที่เพียงแห่งเดียวในโลกที่แสนกว้างใหญ่ไพศาล...รอบด้านนั้น รายล้อมด้วยทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา...ความโดดเดี่ยวเช่นนี้ มีมาแต่เพียงไร ก็ไม่มีใครทราบ และไม่มีใครคิดจะสนใจ หากแต่ สันติสุขอันหอมหวานเช่นนั้น กลับไม่สามารถเติมเต็มความรู้สึกของชายหนุ่ม และเพื่อนสนิทผู้สูงศักดิ์ เจ้าชายคีฟา (Kiefer) แห่งปราสาทเอสตาร์คได้เลย...จิตใจที่รักการผจญภัยของทั้งสอง ปรารถนามาโดยตลอดว่าจะออกเดินทาง ค้นหาภาพความเป็นจริงเบื้องหลังโลกที่แสนเงียบเหงาและว่างเปล่านี้เอง และวันหนึ่ง โชตชะตาก็นำพาให้ทั้งสองไปพบกับความลับที่ซ่อนเร้นอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์มาเนิ่นนาน...ทั้งสองค้นพบเส้นทางลับ ใต้วิหารเก่าแก่กลางเกาะ ที่นำไปสู่โบราณสถานขนาดใหญ่โต ซึ่งเต็มไปด้วยแท่นบูชาจำนวนมาก และประตูหลายต่อหลายบานที่เปิดไม่ออก จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:54:41

ความคิดเห็นที่ 4 4. แค่เพียงเหตุการณ์เล็กๆนั้น ก็ช่วยสร้างความตื่นเต้นให้ทั้งสองไม่น้อย จนแม้แต่มารีเบล (Maribel) เพื่อนสาวคนสนิท ลูกสาวจอมเอาแต่ใจของมหาเศรษฐี ยังจับพิรุธได้ และตามติดทั้งสองไม่ให้คลาดสายตา โชคชะตากำลังเปลี่ยนแปลง...เมื่อบานสลักได้เปิดออก ตัวต่อหลายๆชิ้นที่เคยกระจัดกระจาย ก็เริ่มที่จะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง คณะเด็กหนุ่ม ได้เริ่มค้นพบเศษ"แผ่นหิน"ลึกลับ จากสถานที่ต่างๆทีละชิ้น ซึ่งแม้จะดูไม่มีความหมายอะไร แต่มันกลับให้ความรู้สึกพิศวงอย่างแปลกประหลาด...และเมื่อรวบรวมได้มากเข้า ทั้งหมดก็พบว่า พวกมันสามารถมาประกอบเป็นภาพใหญ่ที่สมบูรณ์...เป็นภาพสลักนูนต่ำของ"เกาะ" จำนวนมาก ที่สามารถบรรจุลงไปในแท่นบูชาทั้งหลายได้อย่างพอดิบพอดี !! สิ่งเหนือจินตนาการเริ่มก่อเกิด...เมื่อตัวต่อเผยให้เห็นภาพที่ครบถ้วนเมื่อไร...วังวนแห่งแสงสีฟ้าก็พลันก่อเกิด ทำหน้าที่ต่างประตูมิติ ดูดนักรบที่ถูกเลือก เดินทางข้ามผ่านห้วงเวลาไปยังอดีตแต่หนหลังในทันที จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:55:35

ความคิดเห็นที่ 5 ***** * หมู่บ้านวู๊ดพัลน่า (Rexwood) มีเรื่องเล่าขาน ถึงยอดนักรบหนุ่ม ผู้ตัดสินใจบุกเดี่ยวไปยังรังปีศาจร้าย เพื่อเปิดทางให้คนในหมู่บ้านเคลื่อนกำลังพลตามมาในภายหลัง...แต่เมื่อถึงเวลาสำคัญ ทุกคนกลับรักตัวกลัวตาย หลบเร้นอย่างขลาดเขลาอยู่ภายในรั้วบ้าน...จนชายหนุ่มนัีกรบคนกล้า ต้องจบชีวิตลงอย่างเดียวดาย ...และน้องสาวของนักรบที่ถูกทิ้งอยู่เพียงตัวคนเดียว ก็เริ่มจะก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งความโกรธแค้นและชิงชัง... *****   * หมู่บ้านไดอาแลค (Dialac)  ที่ผจญภัยแล้งมาเนิ่นนาน เพาะปลูกสิ่งใดไม่เป็นผล...หลังจากคำสวดอ้อนวอนด้วยแรงศรัทธาของผู้คนในหมู่บ้าน...ฝนห่าใหญ่ที่เฝ้ารอคอยมานานปี กลับเป็นพลังของปีศาจชั่ว ที่สาปทุกคนให้กลายเป็นหินไปจนหมดสิ้น ประวัตศาสตร์ต่างๆ ก็ถูกชะล้างหายไปกับสายฝนอันดำสนิทนั้นเอง ...ชายเพียงหนึ่งเดียว ที่รอดพ้นจากเหตุการณ์หายนะครั้งนั้นมาได้ กลับต้องจ่อมจมอยู่กับความเดียวดาย ท่ามกลางรูปปั้นหินของคนใกล้ชิด...แล้วเวลากว่าครึ่งศตวรรษก็ผ่านพ้นไป... ฯลฯ *****   5. ทั้งสามได้เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับวิกฤตการณ์ต่างๆในสารพัดเกาะเหล่านั้น และเริ่มที่จะประติดประต่อเรื่องราวได้ว่า...เกาะน้อยใหญ่เหล่านี้ ต่างเคยดำรงอยู่ในโลกที่กว้างใหญ่นี้ทั้งสิ้น...แต่เมื่อครั้งก่อนที่จอมเทพปีศาจจะสิ้นอำนาจไป มันได้ใช้พลังแห่งความมืด "ตัดแบ่ง" ชิ้นส่วนของโลกให้กระจัดกระจาย และผนึกดินแดนเหล่านั้นไว้ในความมืดมิด เพื่อบั่นทอนกำลังของพระเป็นเจ้า ริดรอนความหวังของผู้คน และทำลายความเป็นไปได้ทั้งหมด ทีี่จะมีผู้หาญกล้ารวมกำลังมาต่อต้านตน พลังแห่งแผ่นศิลาเหล่านั้น นำพาคณะเดินทางย้อนกลับไปในห้วงเวลาต้องสาป ที่แต่ละดินแดนต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ทรมาน ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจว่า ต้นตอของหายนะที่แตกต่างกันทั้งหมดนั้น...ล้วนเกิดจากเหล่าสมุนมารของออโก้เดมีร่าทั้งสิ้น   และเมื่อคลายสะกด แก้วิกฤติในดินแดนนั้นๆได้แล้ว เกาะทั้งเกาะก็จะถูกปลดปล่อยจากห้วงเวลาต้องสาป กลับมาอยู่ในกระแสแห่งเวลาที่มันควรจะเป็น และปรากฎขึ้นมาในแผนที่โลกยุคปัจจุบันในที่สุด !! จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:56:56

ความคิดเห็นที่ 6 * Shape the Present จนถึงปัจจุบัน มีเรื่องแต่งนับไม่ถ้วน หลากหลายรูปแบบ ที่เดินเรื่องในลักษณะของ "การย้อนกลับไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีต" และส่วนไฮไลท์ที่สุดของเรื่องราวเหล่านั้น คือการที่พวกเราจะได้เห็น "การเปลี่ยนแปลง" ของยุคปัจจุบัน ที่สืบเนื่องจากการกระทำของเหล่าตัวเอกในยุคอดีตนั่นเอง แน่นอนว่า ดรากอน เควสต์ 7 ก็ไม่ต่างกัน...เมื่อคณะเดินทางร่วมแก้ปัญหา และกลับมาในยุคปัจจุบันแล้ว ก็จะได้พบกับการเปลี่ยนแปลงในหลายๆด้าน ที่นอกไปจากตำนานเล่าขานอันน่าภูมิใจเกี่ยวกับตัวพวกเขาแล้ว ก็ยังเจอไอเดียสนุกๆเกี่ยวกับตัวหมู่บ้านที่พัฒนาไปในทิศทางที่ดีขึ้น และเต็มไปด้วยอารมณ์ขันในสไตล์ดราเก้นั่นเอง *****   *หมู่บ้านเอนโก (Engow) ตั้งอยู่ในขอบเขตการพิทักษ์ของจิตวิญญาณแห่งไฟ และทุกๆปีั จะมีพิธีบูชาเทพเจ้าอย่างยิ่งใหญ่...โดยที่ผู้คนทั้งหมด จะถือคบไฟเจิดจ้า ต่อแถวเดินขึ้นไปยังปากปล่องภูเขาไฟ กล่าวขอบคุณเบื้องบน ที่ประทานความร้อน ความอบอุ่น และเชื้อเพลิงที่ไม่มีวันหมดมาให้แก่ดินแดน ก่อนที่จะโยนคบเพลิงเหล่านั้นลงไปยังก้นภูเขาไฟตามลำดับ สมุนจอมมารจึงฉวยโอกาสนำพิธีกรรมนี้ มาใช้เป็นเหตุในการก่อหายนะ ด้วยวางแผนจะดูดซับพลังแห่งเปลวเพลิง จากคบไฟที่โยนลงมามากมายนี้ กระตุ้นให้ภูเขาไฟเอนโกระเบิดออก กลืนกินชีวิตทั้งหลายให้ดับสิ้น ! เมื่อเราช่วยทำลายแผนของปีศาจร้ายได้แล้ว ย้อนกลับมายังหมู่บ้านเอนโกในยุคปัจจุบัน ก็จะพบว่า หมู่บ้านแห่งนี้ อยู่ดีมีสุข และยังศรัทธากับจิตวิญญาณแห่งไฟอยู่อย่างเหนียวแน่น...แต่ก็มีการปรับใช้ให้เข้ากับยุคสมัย โดยการผันตัวเองมาเป็นดินแดนแห่งการท่องเที่ยว ซึ่งมีจุดขายอยู่ที่บ่อน้ำพุร้อนระอุตลอดปี และโชว์การแสดงพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์แต่หนหลังนั่นเอง ! หัวการค้าซะไม่มี ! *****   *หมุ่บ้านออลเฟ่ (Orph) ถูกรุกรานโดยปีศาจร้าย ที่ใช้พลังมืด สลับร่างกายของชาวบ้าน ให้กลายเป็นสรรพสัตว์ และเปลี่ยนร่างสัตว์เลี้ยงทั้งหลาย ให้มีรูปลักษณ์ดุจคนเดินดิน...สร้างความฉงนให้กับพระเอกของเราเป็นอย่างมาก เมื่อได้พบกับคนทั้งหลายที่ไม่พูดไม่จา หรือเจอกับสัตว์มากมายที่ทำตัวประหนึ่งเจ้าของบ้าน พวกเขาได้พบเจอกับหนุ่มน้อยกาโบ (Gabo) ที่ถูกล่ามคอไว้ในคอกไม้ ก่อนที่จะได้รู้ว่า เจ้ามนุษย์จำแลงนี้ มีร่างดั้งเดิมเป็นสมาชิกของ"ฝูงหมาป่าศักดิ์สิทธิ์" ที่พยายามต่อสู้ไล่ต้อนมารร้ายเสมอมา ก่อนที่จะถูกสาปเป็นคนจนสิ้นท่าเช่นนี้...กาโบ้ดีอกดีใจที่ถูกช่วยเหลือ และได้ร่วมเดินทางไปกับตัวเอกของเรา จนสะกดปีศาจร้ายไว้ในโลงหิน และปลดปล่อยคำสาปทั้งหมดได้ในที่สุด อนิจจา พลังเฮือกสุดท้ายของมารร้าย ทำให้มีเพียงกาโบ้ที่ไม่อาจกลับเป็นหมาป่าได้ดังเดิม...แต่นั่นไม่ได้สร้างความลำบากให้กับหนุ่มน้อยอารมณ์ดีคนนี้เลยซักนิด...และเมื่อทุกคนได้แวะเวียนไปเยี่ยมตัวหมู่บ้านในยุคปัจจุบัน ก็จะพบว่า...ณ ตอนนี้ได้มีประเพณีประจำปี เพื่อฉลองขอบคุณเหล่าสัตว์ที่มีบุญคุณกับหมู่บ้าน ด้วยการให้ทุกคนสรรหาชุดสัตว์หลากชนิด มาแต่งแฟนซีหมูหมากาไก่ และเต้นรำกันอย่างเพลิดเพลิน  !! ...หรือหากกลับไปยังโลงศพที่ผนึกปีศาจร้ายเมื่อหนหลัง ก็ยังจะได้พบกับเจ้าปีศาจที่หมดสิ้นพลัง กลายเป็นคุณลุงใจดี พร้อมกับมอบแผ่นศิลาให้เราอีกต่างหาก !! ฯลฯ จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 10:59:03

ความคิดเห็นที่ 7 6. คณะเดินทางได้ค้นหาเศษแผ่นหินมหัศจรรย์ที่กระจัดกระจาย แล้วค่อยๆนำมาประกอบเป็นภาพเกาะที่สมบูรณ์ทีละแห่ง พร้อมกับค่อยๆปลดปล่อยดินแดนทั้งหลายไปทีละเปลาะ ตามแต่โชคชะตาแห่งแผ่นศิลาจะนำพา...แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งแล้ว พระเอกของเราก็ค่อยๆรู้สึกตัวได้ว่า ในชีวิตการเดินทางของแต่ละคนนั้น ล้วนผูกอยู่กับเส้นด้ายแห่งพรหมลิขิตของตน...เราทุกผู้ ล้วนมีพันธะ และอนาคตที่จะต้องมุ่งไปด้วยตัวคนเดียว...เพื่อการนั้น "การพานพบ" ก็ย่อมเกิดขึ้นได้ง่ายดาย ไม่ต่างจาก "การสูญเสีย" และ "การจากลา"... *****   * ณ ทุ่งร้างที่กว้างสุดลูกหูลูกตา พระเอกของเราได้เดินทางมาพบกับชนเผ่าเร่ร่อนในตำนาน ชนเผ่าเดจา (Deja) ซึ่งเดินทางรอนแรมไปทั่วผืนดินมาหลายชั่วอายุคน...โดยมีพันธกิจสูงสุดที่สืบทอดมา ในการ "ฟื้นคืนชีพ พระผู้เป็นเจ้า" นั่นเอง...พวกเขาเชื่อว่า ด้วยสายเลือดผู้พิทักษ์ของจิตวิญญาณแห่งพสุธาที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น...หากสามารถค้นหาแ่ท่นพิธีแห่งพระเจ้า และให้นักดนตรีมากพรสวรรค์ บรรเลงบทเพลงจากเครื่องสายตูล่า และนางระบำผู้ถูกเลือก ร่ายรำบูชาทวยเทพแล้ว..พระผู้สร้าง จะสามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ในที่สุด จะมองว่าเป็นศรัทธาอันแรงกล้า หรือเพียงแค่ความเชื่อที่งมงายก็ตาม...เจ้าชายคีฟา ผู้ปรารถนาการเดินทางไล่ตามหัวใจของตน และรังเกียจพันธะอันน่าเบื่อหน่าย อย่างการเป็นเจ้าชายเสมอมา...ได้แสดงความสนใจหน้าที่อันมีเกียรติของชนเผ่าเดจาเข้าอย่างจัง...ยังไม่ต้องพูดถึงการถูกตาต้องใจไลล่า เจ้าของสายเลือดจากวิญญาณแห่งพสุธา และรับตำแหน่งนางระบำผู้งดงามอีกด้วย พวกเขาได้ช่วยเหลือเผ่าเดจาฝ่าฝันอันตรายทั้งหลาย จนไปถึงแท่นพิธีที่เฝ้าค้นหากันมาหลายศตวรรษ...แต่อนิจจา ด้วยเวลา วาระ และชะตากรรมไม่เป็นใจ พิธีการฟื้นคืนชีพของพระเจ้า กลับไม่สำเร็จดังหวัง...และนี่เอง ที่เป็นชนวนของความขัดแย้งครั้งใหญ่ ด้วยการกระตุ้นศึกรักสามเส้าของเจน นักดนตรีตูล่า ไลร่า นางระบำ และคีฟา ผู้เสนอตัวขอเป็นผู้คุ้มครองคนใหม่ ของชนเผ่าที่ไร้หลักแหล่งนี้เอง !! คีฟาจากลาเพื่อนพ้อง ขอไล่ตามความฝันและหัวใจของตัวเองอยู่ในห้วงเวลาที่แสนห่างไกล...เหล่าคณะเดินทางไร้คำพูดจะเอ่ย ได้เพียงเดินทางเพื่อทำ "หน้าที่" ของตัวเองให้บรรลุต่อไป จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:00:44

ความคิดเห็นที่ 8 7. พวกเขาได้ก้าวไปข้างหน้า จนสามารถเดินตามรอยเท้า เข้าสู่ขอบเขตชั้นต้น ในแผนการณ์ของพระเป็นเจ้า ด้วยการค้นพบ และปลดผนึกผู้กล้าคนสุดท้าย เมลวิน ให้ตื่นจากหลับไหลได้อีกครั้ง...นักรบเฒ่าไม่รอช้า ขอติดตามคณะเด็กหนุ่ม สืบสานภารกิจดั้งเดิม แก้แค้นให้นายเหนือของตนนั่นเอง และในห้วงเวลาที่เลยผ่านอดีตทั้งปวงมาหลายศตวรรษนี้เอง...พวกเขาได้พบกับสายเลือดของชาวเผ่าเดจาอีกครั้ง และได้มีโอกาสรู้จักกับ ไอร่า (Aira) สาวงามผู้สืบทอดคุณสมบัติในการเป็นนางระบำคนปัจจุบัน...เจ้าหล่อนเป็นนักรบสาวผู้มาดมั่น ที่กล้าคิดกล้าทำ และมักเลือกที่จะเริ่มลงมือ มากกว่จะมาคอยความหวังอย่างลมๆแล้งๆ...ไลร่าได้รู้ถึงภารกิจแห่งพระเป็นเจ้าของคณะเดินทาง และขอร่วมเดินทางไปด้วยทันที เพื่อค้นหานักดนตรีตูล่าในตำนานให้ได้โดยเร็วที่สุด ...จากบรรยากาศที่คุ้นเคย อุปนิสัยที่คุ้นตา และสัมผัสที่ชวนระลึกถึง...เด็กหนุ่มรู้สึกลึกๆในใจว่า...จิตวิญญาณ และความมุ่งมั่นของเพื่อนเก่าแก่ที่จำต้องจากลากันคนนั้น ได้สืบทอดมาจนถึงยุคปัจจุบันนี้โดยมิได้เลือนไปเลย จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:01:36

ความคิดเห็นที่ 9 *: System ดรากอน เควสต์ 7 - Warriors of Eden นำระบบ "Class System" เจ้าเก่า ที่เคยได้รับเสียงตอบรับที่ดีมากในภาคก่อนหน้า มาพัฒนาให้มีความละเอียดซับซ้อนมากยิ่งขึ้น...การเลือกเรียนรู้อาชีพขั้นพื้นฐานหลายๆอัน เพื่อเปิดทางต่อยอดไปยังอาชีพขั้นสูง ก็ยังคงมีอยู่ และได้เพิ่มระบบ "Hybrid Ability" ที่ใช้ในการเรียนรู้"อบิลิตี้พิเศษ" จากอาชีพที่เกี่ยวเนื่องกัน...ยกตัวอย่างเช่นหากศึกษา"สายนักดาบ" ไปถึงจุดนึงแล้ว หันกลับมาศึกษา"สายนักเต้น" อย่างต่อเนื่อง ก็จะปลดล๊อคท่าพิเศษ "ระบำดาบ" ที่ทำให้ผู้กล้าของเรา ร่ายรำ ฟาดฟันสี่ครั้งในหนึ่งเทิร์น กำราบบอสได้อย่างง่ายดาย !! และในภาคนี้ เราจะได้มี"อาชีพมอนสเตอร์"เพิ่มเติมขึ้นมา ซึ่งจะเรียนรู้ได้จากการเก็บสะสมไอเทม"หัวใจมอนสเตอร์" จากเหล่าศัตรู เพื่อให้เรานำมาเรียนรู้ได้ และต่อยอดไปยังอาชีพมอนสเตอร์ระดับสูงได้ไม่ต่างกัน...เมื่อรวมเบ็ดเสร็จแล้ว จึงได้ว่ามีอาชีพให้เลือกเรียนรู้ได้ทั้งหมดกว่า 50 อาชีพกันเลยทีเดียว !!! ระบบในภาคก่อนๆ ก็ได้มีการหยิบยกมาใช้ไม่ได้ขาด ทั้งเรื่องคาสิโน เวทีประกวด วิหารดาร์มาไว้เปลี่ยนอาชีพ ประสาทราชาเหรียญเล็กไว้แลกของ  การเซฟในโบสถ์ ฯลฯ ...ส่วนระบบอื่นๆที่เพิ่มเติมขึ้นมา ก็ดังเช่นการจับมอนสเตอร์มาเลี้ยงในฟาร์ม การค้นหาพิมพ์เขียวมาสร้างถิ่นที่อยู่ไว้รองรับ การสร้างเมือง การเสาะหาผู้คนมาอยู่อาศัย พร้อมพัฒนาตัวเมืองไปในทิศทางที่เราต้องการ ไมว่าจะเป็นวิหาร สลัม ย่านค้าขาย คาสิโน ซึ่งแต่ละแห่ง ก็จะมีอุปกรณ์ระดับสุดยอดที่แตกต่างกันออกไปวางขายอยู่ ฯลฯ...ทั้งหลายทั้งปวงนี้ สามารถดึงดูดให้คนเล่นเสียเวลาไปกับตัวเกมส์ได้หลายร้อยชั่วโมง ถ้าหากยังมีไฟอยู่ จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:02:49

ความคิดเห็นที่ 10 8. เมื่อปลดปล่อยดินแดนแห่งสุดท้าย ให้กลับคืนสู่ผืนโลกในยุคปัจจุบันได้สำเร็จ...โลกที่เคยถูกตัดแบ่ง ผนึกไว้ในความมืดมิดมาเนิ่นนาน ก็เป็นอันกลับคืนมาสู่สภาพดั้งเดิมเป็นผลสำเร็จ หน้าที่อันยิ่งใหญ่ที่เหลืออยู่ คือการย้อนกลับไปยังช่วงเวลาสำคัญ...ห้วงมิติเพียงแห่งเดียว ที่จะพบเจอ และกำจัดรากเหง้าของความชั่วร้ายได้อย่างสมบูรณ์...คณะผู้กล้าของเรา ใช้แผ่นหินมหัศจรรย์ที่ซุกซ่อนอยู่ในเหล่าดินแดนที่คลายผนึก ย้อนกลับไปยังห้วงเวลาสำคัญเมื่อหลายร้อยปีก่อน...กลับไปสู่ ศึกตัดสินระหว่างพระเป็นเจ้า กับจอมมารออโกเดมีร่าอีกครั้ง !! ในช่วงเวลานั้น ภาพอดีตต่างๆกำลังดำเนินไปตามเส้นทางของมัน...พระเจ้าผนึกเมลวินไว้ยังหินผาสุก และเข้าปะทะกับจอมมาร ก่อนถูกทำลายจนดับสิ้นไปตามประวัติศาสตร์...และได้ทิ้งจิตวิญญาณแห่งธาตุทั้งสี่อันยิ่งใหญ่ไว้รักษาสมดุลในโลกต่อไป ----------   ...แม้จะบอบช้ำไร้เรี่ยวแรง แต่จอมมารออโก้เดมีร่าก็ยิ้มร่า ที่สามารถสังหารพระเจ้า ศัตรูตัวฉกาจของตนได้สำเร็จ...หากแต่จอมมารยังไม่ทันได้นั่งบัลลังค์ ลิ้มรสชาติแห่งชัยชนะได้นานพอ...ผู้กล้าของเรา ก็ปรากฎกายขึ้นเบื้องหน้า และลงดาบสุดท้าย กำจัดออโก้เดมีร่าได้ในที่สุด ! "ทำไม! ทำไมต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อพระเจ้าที่จืดชืดเช่นนั้น! แต่...ยังหรอก! มันยังไม่จบ! ข้าคือออโก้เดมีร่า ร่างรวมของความชั่วช้าในโลกหล้า! แม้ร่างกายจะสูญสิ้น แต่จิตวิญญาณจะยังคงอยู่ ! ข้าคือผู้บรรเลงท่วงทำนองของชีวิตอันต่ำต้อยทั้งปวง ฮว้ากกกกกกกกก" ขาดคำ จอมมารก็สลายไป และเกาะแห่งสุดท้ายที่ถูกผนึก...ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งพระเจ้า ก็หวนกลับคืนมายังโลกยุคปัจจุบัน จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:03:55

ความคิดเห็นที่ 11 9. จอมเทพปีศาจพ่ายแพ้ไปแล้ว แต่พันธกิจสุดท้ายของเหล่าผู้กล้ายังไปไม่ถึงจุดสิ้นสุด...หากพวกเขาสามารถสานต่อพิธีกรรมสำคัญที่เคยล้มเหลวไป ให้สำเร็จได้อีกครั้ง..."การชุบชีวิตพระเป็นจ้า" ก็จะไม่ใช่เพียงความฝันอีกต่อไป อีกครั้ง กับการพบเจอทายาทแห่งเผ่าเดจา...ครั้งนี้ ทั้งเวลา และวาระต่างครบถ้วนสมบูรณ์ดี...ผู้กล้าได้ค้นหานักดนตรีผู้สามารถใช้ตูล่าได้ และให้ไอร่าสวมอาภรณ์พิสุทธิ์ ร่ายรำทำพิธีปลุกชีพอีกครั้ง...และแล้ว แสงสว่างก็พลันบังเกิดขึ้น..พระเจ้า ผู้สร้างที่แสนยิ่งใหญ่ กลับคืนชีวิตขึ้นมาอีกครา !! งานเลี้ยงฉลองดำเนินไปข้ามวันข้ามคืน น้ำตา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความปลื้มปิติ...ไม่มีค่ำคืนไหนที่จะยาวนานและน่ายินดีไปกว่านี้อีกแล้ว...ช่วงเวลาแห่งสันติภาพอันยั่งยืนกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง...และเสียงโห่ร้องของผู้คนก็จะดำเนินไปตลอดกาล                                                          ~ Dragon Quest VII ~                                                                    FiN.........? จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:04:53

ความคิดเห็นที่ 12 10. วันคืนผ่านไปเนิ่นนาน หลังจากจอมเทพปีศาจพินาศสิ้น พระเจ้าได้ประทับยังหอคอยคริสตัลพาเลซอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเกณฑ์ผู้คนมหาศาลจากทั่วทุกมุมโลกมาร่วมกันสร้าง เมลวินก็ได้เป็นหัวหน้าองครักษ์ อยู่เคียงข้างนายเก่า ส่วนผู้กล้า มารีเบล ไอร่า และกาโบ ต่างก็แยกย้ายกันไปตามเส้นทางของตน หากแต่...ยังมีบางสิ่งบางอย่าง ที่ค้างคาอยู่ในใจของคนหลายผู้...แม้จอมมารสูญสิ้นไปแล้ว ซ้ำพระเจ้าก็ยังฟื้นคืนมา...แต่บางสิ่งบางอย่าง ยังดูไม่ถูกต้อง...ยิ่งนานวันเข้า ความมืดมิดที่เคยห่างหาย กลับค่อยๆคืบคลานเข้ามา ทิศทางของโลกกำลังก้าวไปในอาณาเขตแห่งความมืดอีกครั้ง...คำสั่งที่ดูผิดปกติจากพระเป็นเจ้า เริ่มทยอยประกาศออกมาเป็นระยะ...จนถึงปัจจุบัน แม้การสร้าง และสะสมอาวุธต่างๆ ก็ยังมิอาจทำได้ จนเมื่อความคับข้องใจถึงขีดสุด เมลวินถูกใส่ความว่าก่อการมิชอบต่อพระเป็นเจ้า ถึงขั้นต้องหนีตายหายหน้าไป ...และแล้ว ความมืดมิดที่ไร้ผู้ยับยั้ง...ก็กลับมาปกคลุมโลกทั้งใบอย่างไม่น่าเชื่ออีกครา !! จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:05:25

ความคิดเห็นที่ 13 11. ในการที่จะปลดปล่อยโลกอีกครั้ง ผู้กล้าไม่อาจปักใจเชื่อในพระเจ้า ณ ตอนนี้ได้เลย...ทั้งหมดจึงจำเป็นต้องแสวงหาพลังอำนาจที่ทัดเทียมกัน...พลังอำนาจแห่ง"จิตวิญญาณทั้งสี่"  (Four Spirits)ที่เป็นผลงานสร้างสรรค์ของพระเจ้า ซึ่งถูกสร้างมาพร้อมๆกับเหล่ามนุษย์ เมื่อครั้งที่โลกถือกำเินิดมา การเดินทางท่องโลกที่ถูกปิดผนึก เป็นไปอย่างยากลำบาก เวทย์มนตร์เดินทางใดๆล้วนไร้ผลเสียแล้ว...ผู้กล้าได้รับความช่วยเหลือจากเมลวินที่อยู่หลบหนีอยู่ห่างไกล และจากโจรสลัดชาร์คอายที่หลุดพ้นจากอำนาจแห่งจอมเทพปีศาจ...การเดินทางที่ดูเป็นไปไม่ได้ จึุงค่อยๆสำเร็จลงทีละเปลาะ และในที่สุด เมื่อสัญลักษณ์ที่มือของชาร์คอายและผู้กล้า พลันเปล่งแสงวาบขึ้น..."เส้นทาง" ก็พลันเปิดกว้าง...ผนึกสุดท้ายของเทพแห่งวารีได้คลายออก...จิตวิญญาณทั้งสี่ ฟื้นขึ้นจากหลับใหลแล้ว !! จากคุณ : jojo (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:06:05

ความคิดเห็นที่ 14 12. บทสรุปของวาทะระหว่างเหล่าวิญญาณ และพระผู้สร้าง จบลงด้วยความขัดแย้ง...ด้วยพลังแห่งธาตุที่ปล่อยใส่ผู้ให้กำเนิด...เผยร่างที่แท้จริงออกมา พร้อมกับความเป็นจริงอันน่าตระหนกว่า...สิ่งที่"ฟื้นคืนชีพ" ขึ้นมาจากพิธีอันศักดิ์สิทธิ์เมื่อครั้งนั้น หาใช่พระเจ้าไม่...แต่กลับเป็น จอมเทพปีศาจ ออโก้เดมีร่า นั่นเอง !! ปีศาจร้ายหัวเราะร่า หยุดละครฆ่าเวลาที่เล่นตลกกับศรัทธาของเหล่ามนุษย์ และใฃ้พลังอันยิ่งใหญ่ กำจัดจิตวิญญาณทั้งสี่ให้กระเด็นกระดอน พร้อมเปิดเผยสภาพที่แท้จริงของคริสตัลพาเลท ให้เห็นว่าถูกเปลี่ยนแปลงเป็นหอคอยทมิฬที่แสนชั่วช้าไปเสียแล้ว ...หายนะที่รุนแรงที่สุด เท่าที่ประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติจะจารึกไว้ ได้เริ่มขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว ในสภาพการณ์ที่เลวร้ายกว่าจะคิด...ผู้กล้ากระจัดกระจาย ความหวังริบหรี่ และแม้พระผู้สร้างก็ยังดับสิ้น เหล่านักรบที่ยังหลงเหลือ ค่อยๆรวมตัวกันอีกครั้ง และมุ่งหน้าสู่รังของปีศาจชั่ว เพื่อจะปิดฉากหายนะแห่งหน้าประวัติศาสตร์นี้ลงอย่างสมบูรณ์ !!                                                 Dragon Quest VII                                                        ~ Fin ~ จากคุณ : hunter (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:07:15

ความคิดเห็นที่ 15 *: Presentation Dragon Quest VII - Warriors of Eden...เป็นหนึ่งในภาคที่มี "จังหวะ" การเดินเรื่องที่แปลก และมี "การนำเสนอ"ที่ฉีกขนบธรรมเนียมของซีรีย์ไปอย่างมาก ส่งผลให้เกิดกระแสตอบรับที่สุดขั้วไปคนละฝั่ง ช่วงครึ่งแรกของเรื่อง ใช้การแบ่งเนื้อหาเป็นบทย่อยๆ ผ่านการเดินทางย้อนเวลากลับไปแก้วิกฤติในยุคสมัยเก่าก่อน เพื่อที่จะนำดินแดนต่างๆที่ถูกผนึกไว้ กลับมาสู่โลกในยุคปัจจุบัน...จุดเด่นของการเดินเรื่องเช่นนี้ คือ"ความหลากหลาย" ของเนื้อหา ที่เป็นเหมือนการนำพลอตยิบย่อย ต่างสถานที่ หลายสถานการณ์มาให้ผู้เล่นต้องเผชิญ บางอันขำขันสั้นกระชับ บางอันรุนแรงยิ่งใหญ่และยืดยาว เพื่อให้ได้รสชาติของการผจญภัยที่ไม่จำเจ แต่ข้อเสียที่สุดของการเดินเรื่องเช่นนี้ ก็ไม่พ้น"ความรู้สึกซ้ำซาก" ในภาพรวม...ด้วยเพราะรูปแบบการเดินเรื่องเช่นนี้ ย่อมจะทำให้ผู้เล่นต้องพบกับวังวนแบบเดิมๆ (...รวบรวมหิน สู่ดินแดนใหม่ เรียนรู้วิกฤติในโลกนั้น บุกดันเจียนข้างๆ ปราบบอส ปลดปล่อยเกาะ รวบรวมหิน สู่ดินแดนใหม่...ฯลฯ) กว่า 20 หน ทำให้หลายครั้ง ที่จะรู้สึกเหมือนย่ำอยู่กับที่ ไม่ได้ขยับเนื้อเรื่องหลักไปไหนเสีัยที แน่นอนว่า ตัวเกมส์มีการพยายามที่จะปรับเปลี่ยนรูปแบบการเดินเรื่องให้ไม่จำเจอยู่บ้าง เช่นการแก้วิกฤติปัญหาลูกโซ่ ที่ต้องย้อนกลับไปกลับมาระหว่างช่วงเวลาหลายต่อหลายครั้ง หรือการสอดแทรกเรื่องราวบทสำคัญๆ มาเป็นระยะ ซึ่งล้วนเป็นปัญหาระดับใหญ่ ที่อลังการงานสร้าง และกระตุ้นให้คนเล่นไม่เบื่อหน่ายได้ตรงจังหวะ (ตอนที่ประทับใจมากเป็นการส่วนตัว ดังเช่น บทการปฎิวัติวิหารดาร์มาที่ถูกปีศาจยึดครอง /บทภารกิจมหาเวทย์มาจัสติสที่ลบล้างเวทย์มนตร์ได้ทุกชนิด / บทสงครามเครื่องจักร และความรักระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนตร์ /บทภารกิจปลุกชีพพระเจ้าของเผ่าเดจา เป็นต้น) จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:08:55

ความคิดเห็นที่ 16 *: Time paradox หากจะว่าไปแล้ว สารพัดปัจจัยที่บั่นทอนกำลังใจของผู้เล่นนั้น ก็เริ่มตั้งแต่ครั้งเปิดเกมส์มา...ด้วยเซตติ้งที่วางไว้ถึงโลกอันแสนสงบสุข...ทำให้ผู้เล่นจะต้องใช้เวลาตลอดช่วงต้น วิ่งไปวิ่งมา คุยกับผู้คนมากมาย แก้ปริศนาที่ไม่ได้ท้าทายหลายต่อหลายตลบ ผ่านดันเจียนอย่างเนือยๆอีกหลายชั้น...กว่าที่จะได้เจอกับศัตรูตัวแรกของเกมส์ - สไลม์เจ้าประจำ ก็ต้องใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมงเต็ม...และกว่าจะได้เข้าถึงท่อนของวิหารดาร์มา ที่นำเสนอระบบหลักของภาค - ว่าด้วยการเปลี่ยนอาชีพ ก็ต้องใข้เวลาเกือบ 20 ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ !! เมื่อเทียบกับทุกๆภาคที่ออกมาก่อนหน้า (หรือกระทั่งนับรวมภาคที่ออกในภายหลัง) ก็พอจะบอกได้ว่า DQ 7 เป็นภาคที่มีเนื้อหาหลัก "ยืดยาว" กว่าภาคอื่นอย่างมีนัยยะสำคัญ โดยกินเวลากว่า 80 ชั่วโมงโดยประมาณ ในการจบเกมส์แบบปกติ และใช้เวลาไม่น้อยกว่าสองเท่าหลังจากนั้น ในการตามเก็บปริศนาทั้งหมดที่ยังหลงเหลืออยู่ ...นอกจากเรื่องการแบ่งบทย่อยมากมาย /การเสียเวลาสองต่อ (เพราะต้องสำรวจสถานที่เดียวกันในต่างช่วงเวลา) /การยัดระบบอาชีพ ระบบมอนสเตอร์ที่เสียเวลามากกว่าที่เคย (กับการต้องต่อสู้ปั๊มเลเวลเป็นพันๆครั้ง) และสารพัดความท้าทายจำนวนนับไม่ถ้วน ที่ตัวเกมส์พยายามอย่างมาก ในการใส่ลงให้เต็มความจุแล้ว...ย่อมทำให้จังหวะของเรื่องเชื่องช้า ไม่กระชับอย่างที่เคย ถึงแม้ว่าเนื้อหาช่วงครึ่งหลัง จะให้ความรู้สึกของการผจญภัย-ปราบจอมมาร และกอบกู้โลก ในสไตล์ดราเก้อันแสนคุ้นเคย และเป็นท่อนที่สนุกสนานเป็นอย่างมาก...แต่ก็ไม่ใช่ผู้เล่นทุกคน ที่จะอดทน ตั้งหน้าตั้งตาฝ่าฟันไปได้จนถึงเนื้อหาในช่วงท้ายเช่นนั้น จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:10:00

ความคิดเห็นที่ 17 *: Hidden Truth   ...ด้วยเพราะประเด็นที่เด่นที่สุดของภาค 7 นี้ (ที่เป็นทั้งหมัดเด็ด และจุดตายในเวลาเดียวกัน) ก็คือการ"เขียนบท" ในสเกลที่ใหญ่มากที่สุด เท่าที่ซีรีย์จะเคยทำมา...ตลอดทั้งเกมส์ เราจะได้พบเจอกับผู้คนจำนวนมาก จากเมืองต่างๆ ที่ต่างมีบทบาทสำคัญในช่วงเวลาของตัวเอง มีบุคลิกที่จำเพาะ มีความฝันที่แตกต่าง และมีเรื่องราวชีวิตที่โดดเด่นมากมายหลายสิบชีวิต...ยังไม่นับถึงบรรดาชาวบ้านตัวประกอบ ที่มีมากกว่าหนึ่งร้อยคน กระจัดกระจาย คอยเล่าเรื่องราวต่างๆอยู่ทุกหัวมุมเมือง ...ซึ่งในบรรดาชีวิตที่แตกต่างเหล่านั้น กลับสามารถเชื่อมโยง สร้างเป็นภาพใหญ่ได้อย่างน่าทึ่ง...หากเล่นไปเรื่อยๆ เราจะเริ่มเห็นภาพรวมของ"ประวัติศาสตร์โลก" จากมุมมองต่างช่วงยุคสมัย ว่าล้วนมีจังหวะ และท่วงทำนองที่เกี่ยวเนื่องกัน...ผู้คนบางคนที่เราได้เคยเห็นแววปัญหามาในเมืองก่อนๆ ก็อาจจะเป็นชนวนให้เกิดเหตุการณ์สำคัญในเมืองอื่นๆ...หรือบางครั้ง ความขัดแย้งของเหตุการณ์ใหญ่ที่ดูเหมือนจะไม่มีบทสรุปในช่วงครึ่งแรก ก็อาจจะได้มาเห็นจุดยุติในช่วงครึ่งหลังอีกครั้ง จากคำบอกเล่าของผู้คนจากอีกซีกโลก   ซึ่งแน่นอนว่า ทั้งหมดทั้งปวงนี้ ได้นำเสนอในรูปแบบ"เติมคำในช่องว่าง" ตามสไตล์ดราก้อน เควสต์ ที่จะไม่ได้บอกเรื่องทั้งหมดมาโดยตรงตามฉากอีเวนท์ (แม้ว่าจะเป็นเนื้อหาที่สำคัญมากแค่ไหน) แต่จะสอดแทรกมา อยู่ในรูปแบบของเรื่องเล่า ตำนานของชาวเมือง และบทสนทนามากมาย ที่อาจทำให้คนเล่นผ่านหูผ่านตาไปอย่างง่ายดาย โดยไม่ทันรู้ถึงความสำคัญของมัน จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:11:03

ความคิดเห็นที่ 18 *: Bloodline ตัวอย่างที่ชัดเจนที่สุด คือเนื้อหาท่อนสำคัญ ว่าด้วยประเด็น "ชาติกำเนิด" ของเด็กหนุ่มของเรา ที่หลายคนอาจเล่นจนจบเรื่องไปโดยเข้าใจว่า ลูกชาวประมงคนนี้ เป็นผู้กล้าคนแรก ที่ขัดธรรมเนียมหลักของ DQ ว่าด้วย"สายเลือด"ของตัวเอก ที่มักวางเซตติ้งไว้อย่างยิ่งใหญ่เสมอมา...ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว เรื่องทั้งหมดได้มีการแอบเฉลยไว้อย่างกว้างๆ ในบทใหญ่อีกหนึ่งบท ว่าด้วยเนื้อหาท่อนของชาร์คอาย โจรสลัดหนุ่มผู้สืบทอดสายเลือดจิตวิญญาณแห่งวารี...และเป็นหนึ่งในกำลังสำคัญของพระเป็นเจ้า ที่ภายหลังถูกแช่แข็งไปนั่นเอง...ชายหนุ่มยอมทิ้งภรรยาคนสวย เจ้าหญิงอานิส กับลูกในท้องไว้ แต่กลับต้องถูกเวทย์ต้องห้ามเล่นงานเข้าไปเต็มๆ ขนาดที่ว่า แม้จอมมารจะสิ้นอำนาจไปแล้ว แต่ชาร์คอายกับลูกเรือ ก็จะต้องหยุดนิ่งอยู่เช่นนั้นไปอีกหลายร้อยปี... ด้วยความรักที่มั่นคง อานิสได้ยื่นคำร้องต่อเจ้าแห่งท้องทะเล ขอเปลี่ยนร่างตนเป็นนางเงือก ซึ่งมีชีวิตยืนยาว...แม้เจ้าหล่อนอาจจะไม่สามารถกลับร่างเดิมได้อีกต่อไป แต่มันก็จะเพิ่มความเป็นไปได้ ที่หญิงสาวจะได้พบหน้าชายคนรักอีกครั้ง ในซักวันหนึ่งของอนาคตที่แสนห่างไกล... แล้วลูกในท้องของเจ้าหล่อนเล่า?...สิ่งเดียวที่ผู้เล่นจะได้รับฟังอย่างแจ่มชัดตามท้องเรื่อง ก็คือว่าจิตวิญญาณแห่งวารี ได้ปกปักษ์ลูกชายคนสำคัญคนนั้นไว้ และนำพาเด็กน้อย ข้ามผ่านห้วงมิติเวลา ไปยังอนาคตที่ข้างหน้าที่ปลอดจากภัยอันตรายใดๆ... เมื่อรวมเข้ากับเบาะแสอีกมาก ที่ตัวเรื่องแอบหย่อนไว้ไม่ได้ขาด ทั้งเรื่องของ"ปาน"ประหลาดที่ข้อมือของเด็กหนุ่ม ที่มักตอบสนองรุนแรงต่อสถานที่ในสังกัดวิญญาณวารี...เค้าหน้าของผู้กล้าหนุ่ม ที่ละม้ายคล้ายคลึงกับยอดโจรสลัด ขนาดที่คนใกล้ชิดยังหวั่นไหว...บรรยากาศคุ้นเคยรอบๆตัว ที่ทำให้สัตว์เลี้ยงแสนรักของชาร์คอายยอมเข้าใกล้...จนถึงฉากไคลแมกซ์ ที่เด็กหนุ่มและชาร์คอาย รวมพลังของปานสัญลักษณ์ทั้งสองเป็นหนึ่งเดียว ปลุกชีพจิตวิญญาณแห่งวารีได้นั่นเอง ที่สามารถยืนยันที่มาที่ไปทั้งหมด ของสายสัมพันธ์อันแสนลึกซึ้งของทั้งสองได้ในที่สุด !! จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:12:17

ความคิดเห็นที่ 19 *: After Ending & Misc. - ในระหว่างการเดินทาง เราจะมีโอกาสพบเจอ "แผ่นหินมหัศจรรย์ปริศนา" (? Shard) จำนวนมาก ที่จะเปิดทางไปยังดันเจียนลับหลังจบเกมส์ได้...เมื่อผ่านพ้นศัตรูหฤโหดทั้งหลายไปจนสุดทางแล้ว เราจะได้พบกับ "พระเจ้า" ตัวจริงเสียงจริง ที่เหน็ดเหนื่อยอิดโรย พร้อมทั้งกล่าวว่า ตัวท่านได้วางมือจากเรื่องทั้งหลายไปเนิ่นนานแล้ว...ขอทิ้งไว้เพียงพลัง และความหวังทั้งปวง ให้กับเผ่าพันธ์มนุษย์ ได้มีโอกาสสร้างสรรค์อนาคตที่พวกเราต้องการ...แต่ถ้าหากยังไม่แน่ใจใน "ความเป็นไปได้อันไม่สิ้นสุด"เหล่านั้น...ท่านก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะลดตัวลงมาเผชิญหน้า ต่อสู้ให้เรารู้ถึงขีดจำกัดของตัวเองโดยพลัน !! - การต่อสู้กับพระเจ้าเป็นไปอย่างยากเย็น หากเอาชนะได้ใน 20 เทิร์น ก็จะสามารถขอไอเทมพิเศษมาได้ทีละชิ้น...และเมื่อได้แผ่นหินมหัศจรรย์อีกชุด เพิ่มเติมมาจากพระเจ้าแล้ว ก็จะเปิดทางไปดันเจียนลับแห่งที่สอง (!?) ที่จะนำทางไปสู่เหล่าจิตวิญญาณทั้งสี่ตัวเป็นๆ ที่พร้อมจะต่อสู้สุดกำลัง ไม่ยอมให้ผู้กล้า หรือใครหน้าไหน เข้าไปรบกวนพระเจ้าได้เป็นอันขาด...หากเอาชนะทั้งสี่ได้แล้ว จะได้พบกับพระเจ้าอีกครั้ง และท่านจะตัดสินใจ ขอใช้ช่วงเวลาในยุคสมัยนี้ เข้ามาอยู่ร่วม กับเหล่ามนุษย์ที่เคยสร้างไว้เมื่อกาลก่อน...โดยจะลงมาประทับยังเมืองผู้อพยพที่เราสร้างไว้นั่นเอง !! จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:13:26

ความคิดเห็นที่ 20 - ฉบับหนังสือการ์ตูน ดราก้อน เควส 7 ผู้กล้าแห่งอีเดน (ลิขสิทธิ์ไทย สำนักพิมพ์วิบูลย์กิจ ออกมาแล้ว 14 เล่ม จบภาคแรก) เดินเรื่องช่วงแรกแบบ"ตามแนวทาง"ของเกมส์อย่างเคร่งครัด ทำให้ได้อารมณ์เส้นตรงอันแสนเนิบนาบมาชัดเจนจนน่าใจหาย...แต่เมื่อภายหลังผู้เขียนได้สอดแทรกแนวคิด ตัวละครใหม่ และเนื้อหาออริจินอลของตัวเองเข้าไปแล้ว ทำให้ครึ่งหลังอ่านสนุกขึ้นมาก ทั้งยังได้เขียนถึงเนื้อหาท่อนสำคัญ ว่าด้วยตัวเจ้าชายคีฟา ที่สืบทอด"สายเลือดแห่งโรโตะ" มาจากรุ่นสู่รุ่น ผ่านเหล่าผู้กล้าในอดีตนั่นเอง !! (ประเด็นนี้ ได้มีการเปิดเผยอย่างเป็นทางการมาแล้ว ในภาค Caravan Heart ของเครื่อง Gameboy Advance) - ภาค 7 นี้ ใช้เวลาในการผลิตยาวนานกว่า 4 ปี ผ่านการเลื่อนแล้วเลื่อนอีกจนนับไม่ถ้วน ตามเอกลักษณ์ของซีรีย์...จนกว่าจะออกวางขายนั้น ก็เป็นช่วงปลายยุคสมัยของเครื่อง Play Station 1 ไปเสียแล้ว...และจากขนบของตัวซีรีย์ ที่ไม่เคยถูกจริตผู้เล่นต่างชาติ ทั้งตัวกราฟฟิค มูวี่ ระบบ รูปแบบการนำเสนอ หรือความละเอียดอ่อนที่ไปคนละทางกับเกมส์ภาษาซีรีย์อื่นๆ...ทำให้เสียงตอบรับของผู้เล่นต่างชาติ เป็นไปในทางเงียบเหงา...แม้ในบ้านเราเอง ก็หาคนที่เล่นภาคนี้อย่างจริงจังได้น้อยเต็มที - แต่สำหรับประเทศญี่ปุ่นแล้ว นี่เป็นอีกหนึ่งครั้ง ที่ดราก้อน เควสต์ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า สามารถเข้าไปอยู่ในหัวใจของผู้เล่นได้เหนียวแน่นเพียงไร ด้วยเสียงตอบรับเชิงบวกมหาศาล และยอดขายอันถล่มทลาย กว่าสามล้านห้าแสนชุด...เป็นหนึ่งในเกมส์ที่ขายได้ดีที่สุดในยุคของ PS1 เลยทีเดียว ! - หากให้พูดถึงความรู้สึกโดยภาพรวม ที่มีต่อภาค 7...ผมกล้าพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่า นี่เป็น"ภาคที่ดี" อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ไม่ใช่เป็น "ภาคที่สนุก" สำหรับทุกคน...ด้วยเพราะตัวเกมส์ได้ใส่องค์ประกอบต่างๆไปอย่างมหาศาล ซึ่งล้วนแล้วแต่ละเอียดยิบ กินเวลาผู้เล่นไปหลายสิบหลายร้อยชั่วโมง...ทั้งยังเขียนบทที่ซับซ้อน ลึกซึ้งในสเกลที่ใหญ่เสียจนน่ากุมขมับ ...นี่จึงอาจไม่ใช่ภาคที่ผู้เล่นทั่วๆไปที่ไม่ได้ติดตามซีรีย์ จะ "เข้าถึงง่าย" "เข้าใจง่าย" และ "สนุกไปกับมัน" ได้เลย...และแม้ผมเองจะถูกชะตากับภาคนี้ในหลายๆประเด็น ก็ไม่เคยคิดจะแนะนำให้ผู้เล่นใหม่ๆ ได้หยิบภาคนี้มาลองก่อนอย่างแน่นอน - แต่สำหรับแฟนเจ้าประจำแล้ว ผมก็พร้อมที่จะเชิญชวนหลายๆคนที่ลังเล ปวดหัว หรือไม่ปลื้มกับหลายๆส่วนของภาคนี้ ว่าให้ลองเปิดใจ และพยายามเข้าหามันอีกครั้ง ด้วยเพราะนี่เป็นอีกหนึ่งมาสเตอร์พีชของเกมส์ภาษาสัญชาติญี่ปุ่น ที่ทำออกมาอย่างพิถีพิถัน และเป็นหนึ่งในดรากอน เควสต์ ภาคที่ยังคงบรรยากาศอันชวนหวนระลึกได้ ในระดับที่น่าพอใจมากทีเดียว... ... ... แม้ในห้วงวิกฤติที่ไร้ที่พึ่ง เหล่ามนุษย์ก็ยังสามารถค้นพบความหวัง...ตอนหน้าพบกับ มรดกชั่วร้ายจากอดีตกาล ระหว่างการเดินทางที่สวนทางกันของหนึ่งมารชั่วที่ถูกผนึก กับหนึ่งราชาที่ถูกสาป ในดราก้อน เควสต้ 8 ครับ แล้วพบกันใหม่ แท่ด แท่ด แท่ด จากคุณ : * (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:14:39

ความคิดเห็นที่ 21 ........ ................ ....................... จบซะที เฮ่อ ปวดหัวอย่างที่คิดไว้เลย...ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมบ้างรึเปล่านะ ว่าการโพสต์กระทู้ยาวๆซักกระทู้ใน pantip เนี่ย มันกินแรงเป็นพิเศษจริงๆ ให้ดิ้นตายเถอะ ^^" ขอบคุณที่ทน scroll mouse ลงมาจนสุดนะครับ บทความภาคนี้ ยาว และรูปเยอะไปหน่อย หวังว่าจะชอบกัน ไว้เจอกันใหม่ครับ ********** Source - My Blog: http://zieghart.exteen.com/20091031/dragon-quest-7 จากคุณ : .doc (Dot-Doc โอตาคุในเสื้อกาวน์) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:17:05

ความคิดเห็นที่ 22   ชอบ ครับ ภาค นี้ สนุก อะ จากคุณ : bondsaii (jowa) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:31:30

ความคิดเห็นที่ 23 สนุกเหมือนเคยครับ ภาคนี้เล่นถึงตอนคีฟาจากไปแล้วก็หยุดเล่น ก็เพราะใจไม่แรงจะเล่นต่อ เสียดายเหมือนกันครับ จากคุณ : นายเบียร์ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:33:54

ความคิดเห็นที่ 24 ภาคนี้เป็นอีกภาคที่ผมเล่นไม่จบครับเพราะยาวมาก (แล้วเลเวลมันขึ้นช้าโคตรๆ) แต่ยอมรับว่าเนื้อเรื่องดีที่เดียว รอภาคแปดครับ ภาคสุดโปรดผมเลย เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นกลุ่มตัวเอกในฉากสู้ เนื้อเรื่องก็แจ่มมาก จากคุณ : unholy เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:37:13

ความคิดเห็นที่ 25 เคยเล่นแต่ 1-6 มาอ่านภาคที่เหลือไว้เป็นความรู้ค่ะ จากคุณ : i love summer rain เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:38:18

ความคิดเห็นที่ 26 คิดเหมือนกันครับ ผมลงทั้ง Spoil ทั้งบทความ World Embryo ยังมานั่งนึกบ่อยๆ เลยว่าต้องตัดตรงไหนถึงจะดี ตัดตรงไหนถึงจะสมดุลที่สุด ^^;;; ดราก้อนเควสมีทั้งเกมจริงทั้งอีมูเลเตอร์เก็บไว้พักนึงแล้ว แต่ไม่เคยได้เล่นเลยแฮะ (นั่งอ่านเนื้อเรื่องกับฟังที่เพื่อนๆ เล่าให้ฟังมาตลอด) เท่าที่อ่านเนื้อเรื่องมาตอนนี้โดยส่วนตัวชอบช่วงไตรภาคนภามากครับ โดยเฉพาะภาค 6 แผ่นดินมายา ตอนแรกสนภาคนี้เพราะชื่อภาคมังงะของวิบูลกิจมันฟังติดหู พอได้รู้เนื้อเรื่องก็ยิ่งชอบขึ้นไปอีก เพราะเนื้อเรื่องประทับใจมากจริงๆ หวังว่าจะมีเวลาได้ขุดมาเล่นแฮะ -3- แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 52 12:03:47 จากคุณ : Drake เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 11:59:59

ความคิดเห็นที่ 27   ตกลงว่า"ไอร่า"เป็นลูกหลาน"คีฟา"ที่ตัดสินใจอยู่ในอดีตใช่ไหม จากคุณ : เจ้าแห่งศาสตร์มืด เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 12:00:54 A:125.26.217.102 X: TicketID:228782

ความคิดเห็นที่ 28 ภาค 7 เล่นตอนเรียนมหาวิทยาลัย บ้าไปพักใหญ่ๆเลยแหละครับ หึหึหึหึ จากคุณ : Ice-man เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 12:02:10

ความคิดเห็นที่ 29 = = ถอดใจตอนคีฟาตีจากครับ เพราะหาศิลาไม่เจออะ ไปต่อไม่ได้ T T จากคุณ : mad_monkey เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 12:43:34

ความคิดเห็นที่ 30 สุดยอดครับ จากคุณ : ลอบแทง (GMX) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 12:47:21

ความคิดเห็นที่ 31 ถึงวิหารดาม่าเมื่อไหร่ จากเดิมที่น่าเบื่อสุดๆจะกลายเป็นสนุกโคตรๆ แต่ก็นั่นแหละกว่าจะเจอก็ 20-30 ชม. ใครทนไปถึงตรงนั้นได้ก็สนุกละ ภาคนี้ฉากคัทซีน CG เห่ยสุดๆ อย่างตอนไลร่าประกอบพิธี มังกรดูกระจอกมากๆ ไลร่าที่โม้ว่าสวยนักสวยหนาพอเห็นหน้าชัดๆเป็นต้องอุทานว่า "เนี่ยนะสวย" ข้อดีอย่างเดียวของคัทซีนภาคนี้คือมันมีน้อยมากจนไม่ต้องทนดูบ่อยๆ จากคุณ : Kaizer เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 12:52:54

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากครับ รอติดตามภาค 8 ต่อไป ภาคนี้จำได้เลย ตอนเล่นมีอยู่ช่วงหนึ่งหาแผ่นศิลาไม่เจอ 1 ชิ้น ก็ตามหามันจนทั่วเท่าที่จะไปได้ กว่าจะหาเจอก็วนจนครบรอบ กลับมาตรงที่เนื้อเรื่องมันเดินมาถึงแล้วกำลังจะเริ่มช่วงต่อไป ผมดันไม่ได้หมุนกล้องดู หีบสมบัติมันอยู่ในมุมอับเลยมองไม่เห็น เสียเวลาไปนานมาก แต่ในด้านเนื้อเรื่องก็ยังคงทำได้ดีมากอยู่เหมือนเคย สมกับเป็นคุณยูจิ โฮริอิ ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยจริงๆ จากคุณ : kruto เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 13:32:16

ความคิดเห็นที่ 33 เล่นภาค 9 อยู่ ใส่โค้ด เกราะของภาคเก่าๆ กลายเป็นว่า รวมพระเอกของภาคเก่าๆ หมดเลย โอ้วววว สุดยอด จากคุณ : ลอบแทง (GMX) เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 13:41:56

ความคิดเห็นที่ 34 vbk เขาก็ยังไม่ต่อช่วงสองสักทีอยากอ่านต่อแล้ว -..- จากคุณ : phichai2002 เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 14:16:57

ความคิดเห็นที่ 35 ตั้งกะ จบภาค 4 ภาคต่อๆ มาไม่ได้เล่นเป็นจริงเป้นจังเลยครับ ภาค 9 เองก้อ ดอง - -* แต่ได้อ่านเนื้อหาแบบนี้แล้ว ทำเอาอยากเล่นอีก ครั้งเลยครับ จากคุณ : vn, man เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 14:22:53

ความคิดเห็นที่ 36 ภาค 7 คนเล่นเยอะน่า  ที่บ้าน เพื่อน ๆ  ก็ เกือบ ๆ 10 แระนะ จากคุณ : mootomoosun เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 14:26:51

ความคิดเห็นที่ 37 ชอบฉากหุ่นที่คอยอยู่ดูแลเจ้านายจนพังมากครับ จะว่าไป เกมนี้เหมาะมากสำหรับคนที่เล่นแผ่นแท้มาก เพราะคุณจะเล่นได้ยาวนานสุด ๆ จนคุ้มเงินค่าแผ่นพันกว่าบาทเลยล่ะ แถมรูปแบบเอื่อย ๆ เนือย ๆ ของมันทำให้สามารถเล่นได้เรื่อย ๆ วันไหนนั่งทำงานอยู่ อยากพักสมองก็เปิดมาเดินเก็บเลเวลสักครึ่งชั่วโมง แต่นี่ก็เป็นจุดอ่อนสำหรับคนใจร้อน ชอบอะไรหวือหวา ที่อยากเคลียร์เกมเร็ว ๆ   สมัยตอนที่ผมเล่น เล่นเก็บเงินเก็บของได้สัก 40 ชั่วโมง แล้วก็ทนไม่ไหว ใส่โค้ดแอคชั่นรีเพลย์โลด เลเวลเต็ม เงินเต็ม ลุยไปข้างหน้าอย่างเดียว (แต่ยังมีเก็บค่าเปลี่ยนอาชีพนะ) ถึงกระนั้นก็ยังล่อไป 80 ชั่วโมง จากคุณ : Verm เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 15:27:18

ความคิดเห็นที่ 38 เล่นจบครับ แต่ไม่สมบูรณ์ ขาดของเยอะมาก เนื่องจากเปรี้ยวไม่ยอมใช้บทสรุป -_-' เนื้อเรื่องก็ไม่ค่อยรู้ แต่เล่นไปเป็นร้อยๆชม.เพราะจะเก็บเลเวลอาชีพ ถือเป็นเกมช่วงท้ายๆก่อนที่PS1จะสละชีพในหน้าที่ไป ขอบคุณที่ให้ความกระจ่างในเนื้อเรื่องครับ จากคุณ : YF-01 เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 16:10:57

ความคิดเห็นที่ 39 เครื่องเพล์เสียก่อนเล่นจบอ่ะ T-T ถึงไหนหว่า จำไม่ได้แล้ว แต่คีฟาไปแล้ว จากคุณ : [CE]-Train เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 16:59:12

ความคิดเห็นที่ 40 จริงๆเนื้อเรื่องน่าสนใจเยอะ แต่เล่นกับมันมากไม่ได้ แถมไปๆมาๆ ยืดยาวชวนเลิกจริงๆนะแหละ ส่วนตัวยังให้เนื้อเรื่องของภาค 5 ดีที่สุดอยู่ จากคุณ : หมาข้างถนนคนบ้าการ์ตูน เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 17:43:46

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่น่าเชื่อว่าเล่นภาคนี้จนจบเป็นภาคแรก - -" หลังจากนั้นค่อยหาภาคเก่าๆมาเล่น จากคุณ : ชุนน้อยๆน่ารัก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:15:45

ความคิดเห็นที่ 42   เป็นภาคเดียวของ DQ ซีรี่ส์ที่จบแค่รอบเดียวแล้วไม่ได้กลับไปแตะอีกเลย คงเป็นเพราะไม่ชอบกับความเอื่อยเฉื่อยของพระเอก ในความรู้สึกตอนนั้นแบบว่าครึ่งแรกคีฟาเป็นตัวเอกพอครึ่งหลังไอร่าเป็นตัวเอก ส่วนพระเอกนี่มีไว้ทำไมไม่รู้ = =" ขอบคุณจขกท.ครับ แล้วจะรออ่านภาค 8 ชอบที่ภาคนี้พัฒนาฉากสู้ได้ก้าวกระโดดมากเลย จากคุณ : Ace เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:42:13 A:124.121.202.153 X: TicketID:191918

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นภาคที่เล่นได้รอบเดียวเหมือนกันครับ เนื้อเรื่องดีมากนะครับยอมรับเลย มีฉากกินใจหลายฉาก แต่มันยาววววมาก บางช่วงเล่นแล้วก็จะหลับ อาจจะเพราะตัวเอกกับเพื่อนมันดูไม่เท่ห์เท่าไหร่ด้วยมั้งนะครับ ไม่เหมือนภาคก่อนๆ (ตัวกลมๆอ้วนๆ) เห็นดีไซน์ของ อ.โทริยามะครั้งแรกยังคิดเลยว่า เ่อ่อ เอาพระเอกหน้าตาเอ๋องี้เลยหรอ มาดูดีขึ้นหน่อยตอนเป็น Manga แต่ก็แปลกว่าภาคนี้เป็นภาคที่ทำยอดขายได้สูงสุดในญี่ปุ่นเลยนะครับ (ไม่นับรีเมคกับ 9 นะ) จากคุณ : พี่หมีขั้วโลก เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:53:52

ความคิดเห็นที่ 44 เป็นเกมแรกที่ผมเล่นเกิน 100 ชั่วโมง เดินเล่นบนเกาะสไลม์เก็บเลเวลกับเมตัลคิงที่ให้ exp ตัวละ 50000 แล้วก็ไปอัดกับพระเจ้า จากคุณ : คนรักมิวฟิล เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 23:46:02

ความคิดเห็นที่ 45 ที่มันขายได้กว่าสี่ล้านชุดที่ญี่ปุ่นนี่ ส่วนหนึ่งเพราะมันเป็นเกมที่คนรอกันเยอะด้วยมั้ง ทิ้งช่วงจากภาค 6 ราว 3 ปีกว่าได้กว่าจะคลอดออกมา เทียบกับ final ที่ออกปีต่อปีแล้วต่างกันจริงๆ แต่เซ็งเรื่องกราฟฟิค ทำให้มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือ แถมมุขที่ใช้มุมอับของหน้าจอบังหีบสมบัตินี่ให้ตายเถอะ อะไรจะยุ่งยากขนาดนั้น อีกจุดที่เซ็งคือระบบอาชีพ มันดูีดีก็จริงกับระบบอาชีพอัพเกรด แต่พอได้มาแล้วกลับต้องบอกว่า "แค่นี้เหรอฟะ" แถมเลเวลขึ้นยากมากๆ รวมๆแล้ว ผมว่าภาค 8 เป็นภาคที่ทำระบบหลายๆอย่างมาลงตัวที่สุดแล้ว หากเทียบกับภาค 7 ด้านเนื้อรเื่องก็กระชับกว่ามากด้วย ภาค 7 นี่เหมาะกับแฟนเกมที่ติดตามซีรีย์ DQ มานาน และมีเวลาเล่นเยอะจริงๆ เพราะอารมของเกมมันเนือยมากๆ จากคุณ : eagle1000 เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 11:51:23

ความคิดเห็นที่ 46 เป็นหนึ่งในภาคที่ชอบมากๆ ภาคนึง เนื้อเรื่องรองฟหลายฉากทำเอาร้องไห้ได้จริงๆ เช่น เมืองที่ถูกสาปเป็นหินเอย กับเด็กน้อยที่ต้องอยู่ลำพังคนเดียวทั้งชีวิต โดยมองหน้าคนที่เรารักไปตลอดอายุขัย ตำนานความรักหุ่นยนต์ที่ดูแลคนผู้เป็นเจ้านายจนตายจากก็ยังไม่ทิ้งกัน ตำนานรักที่เสียสละของคนใช้หนุ่มที่ยอมเสียสละคนรักตัวเองให้กับคนที่ฐานะดีกว่า (แล้วเธอก้อหนีตามไปเป็นชี แต่จำได้ลางๆ ว่าสุดท้าย ไมไ่ด้เจอกันจนกระทั่งได้มาอยู่เคียงข้้างกันบนหลุมศพ) ภาคนี้เล่นนานที่สุดเท่าที่เคยเล่น เกมมา 120 กว่า ชม บ้าไปแล้ว เมื่อก่อนพยายามหาวิธีเอาคีฟากลับมาตลอด (ก็ปั้นแกไว้เยอะง่า) แต่พอได้ไอร่ามา ก็แทนกันด๊ายย จากคุณ : Noah_1_of_4lnw เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 16:04:44

ความคิดเห็นที่ 47 ภาค 7 นี้ผมชอบนะ เล่นได้นานดี  ตอนตามหาแผ่นหินครบแล้วได้ไปที่ใหม่ๆ ผมชอบมากๆเลย จากคุณ : ROTO เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 07:55:59