ความคิดเห็นที่ 1 http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/X3864004/X3864004.html จากคุณ : คิน * คาเนะ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:22:47

ความคิดเห็นที่ 2 ู^ ^ อ่านจบแล้ว ทำให้คิดไ้ด้ว่า เราทำบุญครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่นะ? เชื่อเหมือนกันว่าเจ้ากรรมนายเวรมีจริง จากคุณ : Kimi ni Aitai เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:29:16

ความคิดเห็นที่ 3 มาเพิ่ม..... (ที่มา เว็บพลังจิต) เรื่องราวของพิมพวดี เป็นตัวอย่างยืนยันว่า การเวียนว่ายตายเกิดและการระลึกชาตินั้นมีจริง โดย หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544 ได้ลงรายละเอียดไว้ดังนี้ ......................................................... มิติลี้ลับและเรื่องราวอันน่าพิศวงเกี่ยวกับความเชื่อในเรื่องจิตวิญญาณและการระลึกชาติ ที่เคยเป็นเรื่องโด่งดังในอดีตของ ด.ญ.พิมพวดี โหสกุล ถูกเปิดเผยขึ้นอีกครั้งเมื่อวันที่ 16 พ.ย. พ.ศ. 2544 ทั้งนี้ จากการประกาศงานฌาปนกิจศพ ด.ญ.พิมพวดี ที่จะมีขึ้นในวันที่ 20 พ.ย. พ.ศ. 2544 นี้ ภายหลังจากที่ ด.ญ.คนดังกล่าวได้ล่วงลับไป 40 กว่าปีแล้ว โดยผู้สื่อข่าวเดินทางไปที่บริษัทเสรีวัฒนา หัวมุมถนนหลวงและถนนมิตรพันธ์ ตรงข้ามโรงเรียนวัดเทพศิรินทร์ กทม. สอบถามรายละเอียดและความเป็นมาของพิธีฌาปนกิจศพ ด.ญ.พิมพวดีจากนายเสรี โหสกุลผู้เป็นพี่ชายของด.ญ.คนดังกล่าว นายเสรีเปิดเผยว่า ในระหว่างวันที่ 17-19 พ.ย. พ.ศ. 2544 นี้จะมีการสวดพระอภิธรรมศพของ ด.ญ.พิมพวดี พร้อมกับนายเสียง โหสกุล บิดาที่เสียชีวิตไปเมื่อ 2-3 เดือนก่อนจากนั้นในวันที่ 20 พ.ย. จะเป็นพิธีฌาปนกิจ ทั้งนี้ เหตุที่ต้องเก็บร่างของ ด.ญ.พิมพวดีไว้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2503 จนถึงขณะนี้เป็นเวลา 40 กว่าปีนั้น เป็นความประสงค์ของคุณพ่อที่รักลูกสาวคนนี้มาก เพราะเป็นลูกสาวคนเดียวและเป็นลูกคนสุดท้อง เมื่อยังมีชีวิตอยู่หนูพิมเป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย เรียนหนังสือเก่ง และเป็นเด็กที่จัดว่าหน้าตาสวยทีเดียว แต่น่าเสียดายที่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่เด็กด้วยโรคไข้เลือดออก ซึ่งในขณะนั้นวิทยาการทางการแพทย์ยังไม่ดีเท่าเดี๋ยวนี้ น้องพิมจึงต้องเสียชีวิตลง จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:30:03

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากน้องพิมเสียชีวิตคุณพ่อทำใจไม่ได้ที่ต้องเสียลูกสาวไป จึงได้สร้างศาลาพิมพวดีไว้เป็นอนุสรณ์แห่งความรักและความคิดถึง ที่วัดมกุฏกษัตริยาราม รวมทั้งใช้เป็นที่เก็บร่างของน้องสาวด้วย มีการสร้างพลับพลาไว้เหนือศพและติดรูปถ่ายของน้องพิมเอาไว้ กระทั่งเมื่อคุณพ่อเสียชีวิต เมื่อเดือน ส.ค. พ.ศ. 2544 จึงนำศพน้องพิมออกมาฌาปนกิจพร้อมกับคุณพ่อตามความประสงค์ของท่าน ทั้งนี้ เรื่องราวซึ่งเป็นที่ฮือฮาเกี่ยวกับวิญญาณและการระลึกชาติได้ของน้องพิม ซึ่งเกิดขึ้นในอดีตนั้น เป็นเรื่องที่เกิดกับ นพ.อาจินต์ บุณยเกตุ ครอบครัวโหสกุลไม่เคยประสบเรื่องราวในลักษณะนี้ แม้แต่การเข้าฝัน ทว่าเมื่อมีดำริจะจัดงานฌาปนกิจศพน้องสาวพร้อมกับคุณพ่อ กลับมีเหตุการณ์ที่น่าประหลาดใจเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ โดยขณะที่จะจัดทำรูปหน้าศพของน้องพิม ซึ่งมีรูปถ่ายขาวดำเพียงรูปเดียวเหลืออยู่ ตนมีความเห็นว่าจะทำรูปเป็นพื้นสีน้ำตาล หรือรูปสีซีเปีย เช่นเดียวกับรูปคุณพ่อ จึงนำไปให้ช่างภาพทำให้ แต่ทำอย่างไรก็ไม่สำเร็จ รูปจะออกมาดำๆ แลดูน่ากลัวทุกครั้ง และหน้าตาออกดุๆ ต่อมาตนจึงตัดสินใจนำรูปน้องไปให้ช่างวาดรูปให้ ซึ่งเป็นนักเขียนรูปสมัครเล่นอยู่ที่มาบุญครองเขียนออกมาเป็นภาพสีตามที่ต้องการ โดยคิดว่าจะทดลองให้วาดก่อนว่าจะใช้ได้หรือไม่ ซึ่งเมื่อวาดออกมาครั้งแรก พี่น้องทุกคนลงความเห็นว่าใช้ไม่ได้ ต้องไปแก้ไขใหม่ ซึ่งต่อมาช่างวาดรูปได้มาเล่าให้ฟังว่า น้องพิมไปเข้าฝันบอกให้วาดใหม่ ซึ่งเมื่อช่างวาดรูปมาให้ดูใหม่คราวนี้ทุกคนถึงกับอึ้ง เพราะรูปที่วาดมาเปลี่ยนไปเป็นคนละรูป คราวนี้เหมือนตัวจริงมาก และมีความรู้สึกว่าเป็นภาพเหมือนมีชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งแววตาที่เป็นประกาย เห็นชัดเจนยิ่งกว่ารูปถ่ายเสียอีก จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:30:25

ความคิดเห็นที่ 5 นายเสรียังเผยอีกว่า ยังมีเรื่องที่น่าประหลาดใจอีกเรื่องคือ เมื่อนำ******บศพของน้องพิมออกมาจากที่เก็บศพซึ่งเป็นหินอ่อนในศาลาเพื่อเตรียมทำพิธีตั้งสวดพระอภิธรรมก่อนฌาปนกิจ ปรากฏว่าสภาพทุกอย่าง อยู่สมบูรณ์ ศพไม่มีกลิ่นใดๆ ทั้งสิ้น แม้กระทั่งฝุ่นยังไม่มี จนพระที่วัดยังแปลกใจ และตนยังทราบมาว่า เจ้าหน้าที่ที่วัดมกุฏฯ ถูกหวยเป็นประจำ โดยนำเลขวันเดือนปีเกิด หรือเลขอะไรต่างๆ นานาที่เกี่ยวกับน้องสาวมาตีเป็นตัวเลขนำไปแทงหวย ต่อมาผู้สื่อข่าวติดต่อไปยังนางพิจิตร บุณยเกตุ ภรรยา นพ.อาจินต์ ที่บ้านซึ่งอยู่ย่านราชวัตร ซึ่งนางพิจิตรแจ้งว่า นพ.อาจินต์ไม่สบายเป็นโรคหลอดเลือดตีบ ไม่สามารถพูดได้เป็นเวลานานแล้ว เรื่องของ ด.ญ.พิมพวดี นั้นตนจำไม่ค่อยได้ให้ไปดูรายละเอียดจากหนังสือที่ระลึก 40 ปี นพ.อาจินต์ บุณย เกตุ พบวิญญาณหนูพิมพวดี ณ โรงพยาบาลศิริราช ที่รวบรวมโดย นพ.กมลพร แก้วพรสวรรค์ ซึ่งหนังสือดังกล่าวเป็นเรื่องของ ด.ญ.พิมพวดี โดยการบอกเล่าของ นพ.อาจินต์ ว่า ด.ญ.พิมพวดี โหสกุล บุตรีของนายเสียง โหสกุล เสียชีวิตตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ในปี พ.ศ. 2503 ด้วยโรคไข้เลือดออก ต่อมาจึงเกิดเรื่องราวปาฏิหาริย์ขึ้น นพ.อาจินต์ บุณย เกตุ ซึ่งไม่รู้จักกับ ด.ญ.พิมพวดี ตั้งแต่เกิดจนเสียชีวิต จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:30:50

ความคิดเห็นที่ 6 ในหนังสือดังกล่าวระบุว่า นพ.อาจินต์ บุณยเกตุ ได้เปิดเผยเรื่องปาฏิหาริย์กับหนังสือพิมพ์ฟ้าเมืองไทย และศาสตราจารย์เอียน เฟลมมิ่ง นักวิญญาณศาสตร์ ซึ่งสัมภาษณ์นพ.อาจินต์ และนำไปตีพิมพ์ในหนังสือที่สหรัฐอเมริกา เมื่อปี 2506 โดย นพ.อาจินต์ได้เปิดเผยในขณะนั้นว่า มีอาการป่วยเป็นโรคไมเกรน และเป็นหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลศิริราช เมื่อประมาณปี 2504 ระหว่างนอนรักษาตัวอยู่ คืนหนึ่งประมาณ 3 ทุ่มเศษ ขณะอยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง อายุ 10 กว่าขวบ เข้ามาหาพร้อมกับเรียก นพ.อาจินต์ ว่าพ่อ โดยอ้างว่าเป็นพ่อลูกกันเมื่อชาติก่อน และยังบอกด้วยว่าที่ นพ.อาจินต์ต้องทนทรมานจากการป่วยเช่นนี้ เนื่องจากเป็นกรรมเก่าที่ นพ.อาจินต์ ซึ่งมีหน้าที่ลงโทษนักโทษโดยการบีบขมับ และมีอยู่ครั้งหนึ่งได้ลงโทษคนที่ไม่มีความผิดจนตาย จึงต้องมารับกรรมในชาตินี้ แต่เด็กคนนั้นบอกว่าจะช่วยให้หายปวด จากนั้นจึงเอามือมากุมที่ศีรษะข้างที่ปวด และขอให้เรียกหาทุกครั้งเมื่อมีอาการปวดศีรษะ ซึ่ง นพ.อาจินต์ได้ทำเช่นนั้นทุกครั้ง เด็กหญิงคนดังกล่าวก็จะมาหาและทำเช่นเดิม ซึ่ง นพ.อาจินต์เล่าว่าอาการปวดก็หายไปทุกครั้ง โดยครั้งสุดท้ายเด็กคนนี้บอกว่าจะต้องรักษาไปอีก 4 ปี และมาขอลาเพราะจะไปเกิดแล้ว โดยจะไปเกิดเป็นเด็กผู้ชายในชาติหน้า ทั้งยังบอกชื่อให้ นพ.อาจินต์ไปตรวจสอบประวัติดูที่โรงพยาบาล และพบว่ามีชื่อของเด็กหญิงพิมพวดี โหสกุล มาเสียชีวิตที่ห้องที่ นพ.อาจินต์รักษาอยู่จริง จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:31:20

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อ นพ.อาจินต์ออกจากโรงพยาบาล จึงไปสืบหาเด็กหญิงพิมพวดีกับครอบครัวโหสกุล ซึ่งนายเสียง โหสกุล ผู้เป็นพ่อ ได้นำรูปของเด็กผู้หญิงหลายคนมาให้เลือกดู ซึ่งนพ.อาจินต์ ได้เลือกรูปของเด็กหญิงพิมพวดีขึ้นมา ทำให้นางสมพร โหสกุล ภรรยานายเสียง ถึงกับร่ำไห้โฮขึ้นมาทันที และบอกว่าเป็นลูกสาวที่เสียชีวิตไป โดยยืนยันว่าลูกสาวเป็นโรคไข้เลือดออก ไปเสียชีวิตที่โรงพยาบาลศิริราช ซึ่ง นพ.อาจินต์ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้แก่พ่อแม่ของ ด.ญ.พิมพวดีฟัง รวมถึงเรื่องที่เด็กหญิงพิมพวดีสั่งเสียด้วยว่า ยังเป็นห่วงเรื่องที่ทำการฝีมือไม่เสร็จ ให้นำผ้าขาวด้ายสีน้ำเงิน และเข็มโครเชต์ไปวางไว้ที่หน้าศพ ซึ่งต่อมาอีก 4 ปี นพ.อาจินต์ได้หายจากโรคดังกล่าวตามที่ ด.ญ.พิมพวดีบอกไว้ และนพ.อาจินต์ไม่ได้พบเหตุการณ์เช่นนี้อีกเลย วันเดียวกันผู้สื่อข่าวไปที่วัดมกุฏฯ พบกับพระครูปลัดสุวัฒนปัญญาคุณ ผู้ช่วยเจ้าอาวาส ซึ่งพระครูปลัดฯ เปิดเผยว่า ศพของคุณพิมพวดีอยู่ที่นี่มานานแล้ว คนที่นี่จะเรียกคุณพิมทุก คน ซึ่งเจ้าหน้าที่สำนักงานที่นี่จะถูกหวยกันบ่อย แต่จะมีคนมากราบไหว้รูปคุณพิมเป็นประจำ บางคนมาขอให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ แล้วก็ได้สมใจ ก็เอาของเล่นมาให้ ใครมาขออะไรได้ ก็จะเอาของเล่น ตุ๊กตา หรือขนม มาวางที่หน้ารูปเป็นประจำ ซึ่งก่อนที่จะนำศพออกมาฌาปนกิจ มีทั้งของเล่นและขนมเต็มไปหมด ส่วนเรื่องราวปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นนั้น เชื่อว่าเป็นเรื่องของ กระแสจิตระหว่างคุณพิมและคุณหมออาจินต์ ที่มีความผูกพันกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:31:38

ความคิดเห็นที่ 8 01 จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:34:46

ความคิดเห็นที่ 9 02 จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:35:14

ความคิดเห็นที่ 10 03 จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:35:41

ความคิดเห็นที่ 11 04 จากคุณ : เมรุมาศ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:36:20

ความคิดเห็นที่ 12 เคยอ่านเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ยาวมากๆ จำไม่ค่อยได้แล้ว จากคุณ : ด้วยรักและหัวใจ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:49:10

ความคิดเห็นที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A8533670/A8533670.html จากคุณ : Edna Mode เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:50:06

ความคิดเห็นที่ 14 ตามคห.1ไปอ่านจนจบแล้วค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ จากคุณ : คุณหนูแพรวพรรณราย เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 18:50:15

ความคิดเห็นที่ 15  สวัสดีครับมาดามพอลล่า          ไม่ได้เจอกันนานเลย  ยังจำกันได้หรือเปล่า?           กับเนื้อหากระทู้ที่ถาม ปุ๊กคงได้อ่านแล้วนะครับ           เพื่อนๆเฉลิมไทย แปะไว้ให้แล้วด้านบน           ผมจึงแวะมาทักทายปุ๊กเฉยๆครับ           ปล. คิดว่าไม่ปล่อยโก๊ะ-ปล่อยไก่จำชื่อเล่นปุ๊กผิดอีกนะครับ           ด้วยไมตรีจิตครับ ปล. จ๊าก.....เข้ามาเก็บไก่ และแก้ไขแล้วนะครับ แห่ะๆ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 52 20:12:37 จากคุณ : ออมสินไตตั้น เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 19:05:43

ความคิดเห็นที่ 16 แงะ ไม่ใช่พี่ออมสินตรงนั้นสั้น หนูชื่อปุ๊กว่าน (ห้องสยามเรียกกันแบบนี้เพราะมีปุ๊ก 2 คน คนแรกเค้าเรียกปุ๊กกี้ ส่วนหนูเค้าเรียกปุ๊กว่านมันมาจากที่หนูคลั่งว่าน รัชชุค่ะ ^^) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 52 20:04:26 จากคุณ : คุณหนูแพรวพรรณราย เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 20:04:02

ความคิดเห็นที่ 17 ตามไปอ่านแล้วค่ะ ละเอียดมากๆ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : modoko เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 52 21:50:16

ความคิดเห็นที่ 18 บางอย่างไม่ตรงกับที่ตีสิบออกอากาศเช่น พิมพวดี เสียชีวิตที่ตึกเด็ก ไม่ได้เสียชีวิตที่ห้องหมออาจินต์ พ่อแม่พิมพวดีมาหาหมออาจิณที่ห้อง ไม่ใช่หมออาจินต์ไปตามหาพ่อแม่ สรุปเลยไม่รู้ตีสิบมั่วหรือหนังสือพิมพ์มั่ว จากคุณ : Little brown one เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 05:33:13

ความคิดเห็นที่ 19 คล้ายจะเคยไปศาลานั้นตอนญาติเสีย ตั้งศพที่นั่นหรือเปล่านะ ? แต่ที่แน่ๆมีรูปเด็กผู้หญิงติด แล้วคนเขาก็บอกว่า เจ้าของชื่อศาลา มีศาลาอื่นมีรูปเด็กผู้หญิงติดอีกไหม ? จากคุณ : Pride เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 08:54:27

ความคิดเห็นที่ 20 ในบรรดาเรื่องเวียนว่ายตายเกิด เรื่องนี้หลักฐานเยอะ และฟังดูน่าเชื่อถือที่สุดเลยค่ะ จากคุณ : pyramidas เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 11:28:56

ความคิดเห็นที่ 21 อยากดูเรื่อง "เจ้ากรรมนายเวร" อีกครั้งเลยอ่ะ ไปหาดูดีกว่า จากคุณ : MINT เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 52 11:42:15