ความคิดเห็นที่ 24 |
เนื้อเรื่องตอนที่46
ย่างเข้าปีใหม่ของปีเคโอที่ 4 อย่างเงียบเหงาแต่ไม่สงบนัก
ท่านมิยะบอกว่าปีที่แล้วมีเรื่องยุ่งยากลำบากใจมากมาย ปีนี้อยากให้เป็นปีที่สงบสุข ท่านเทนโชอินบอกว่าคงเป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะสัทสุมะก่อชนวนสงครามไว้แล้ว และตอนนี้โทกุกาวะก็วุ่นวายหาความสงบไม่ได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคงไม่ใช่เรื่องแปลก ไม่รู้ว่าท่านโยชิโนบุจะหาทางออกอย่างไร หากเป็นอย่างนี้ก็น่าเป็นห่วง
ท่านมิยะถามท่านเทนโชอินว่าท่านโยชิโนบุเป็นคนอย่างไร ท่านฮงจูอินบอกว่าเป็นคนที่น่ารังเกียจเหลือเกิน เทนโชอินบอกว่าท่านโยชิโนบุเป็นคนขวานผ่าซากไม่มีไหวพริบ ทำใจให้ชอบได้ยาก แต่ถึงกระนั้นก็มีแต่ท่านโยชิโนบุคนเดียวเท่านั้นที่ตระกูลโทกุกาวะจะฝากชีวิตไว้ได้ ท่านมิยะบอกว่าเพราะท่านโยชิโนบุตระกูงโทกุกาวะจึงตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤตอย่างนี้ใช่ไหม เทนโชอินบอกว่าจะโทษว่าเป็นความผิดของเค้าไม่ได้ อีกไม่นานคงกลับเอโดะและจะมีโอกาสได้พบโดยตรง ตอนนี้สิ่งที่พวกเธอทำได้คงได้แต่ภาวนาไม่ให้เกิดสงครามและภาวนาให้ขอให้โยชิโนบุคิดเหมือนกัน
ฝ่ายท่านโยชิโนบุส่งหนังสือขออนุญาตราชสำนักโจมตีสัทสุมะและเตรียมไปตั้งค่ายที่เกียวโต ถ้าเผชิญหน้ากันถึงจะเป็นพันธมิตรสัทสุมะโชชูก็ต้องย่อยยับ ท่านไซโกที่วางแผนรอรับมือแล้ววางแผนว่าถ้าโทกุกาวะโจมตีก่อนจะกลายเป็นศัตรูจักรพรรดิทันที และเตรียมทหารสัทสุมะรอตั้งรับกองทหารโทกุกาวะ
บะขุฝุ ไอสึ คุวานะยกทัพประมาณ1หมื่นห้าพันออกจากปราสาทโอซาก้า ฝ่ายท่านไซโกมีทหารอยู่ 5 พันเกรงว่าจะต้านไม่ไหว แต่ท่านโอคึโบะบอกว่าฝ่ายธรรมมะต้องชนะอธรรม แต่ก็หวนไปคิดถึงคำพูดของท่านทาเตวากิที่บอกว่าการโจมตีบะขุฝุเป็นอย่างเดียวที่ห้ามทำ แต่ สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
โอเรียวเขียนจดหมามาหาท่านทาเตวากิ เรียวมะตายแล้วสงครามที่เกียวโตกำลังจะเริ่มขึ้นเหมือนรอคอยโอกาสนี้อยุ่แล้ว ทำไมผู้ชายชอบทำสงครามกันนักนะ เรียวมะไม่ได้เสียไปแค่ร่างกายแม้กระทั่งอุดมการณ์ที่สร้างไว้ก็พลอตายไปจากใจคนอื่นด้วย ทาเตวากิที่ไม่อาจลืมความคิดและการกระทำของเรียวมะที่พยายามเลี่ยงไม่ให้เกิดสงคราม
ท่านทาดายูกินำจดหมายท่านเทนโชอินมาให้ทาเตวากิ เนื้อความบอกว่าจะไม่กลับมาที่สัทสุมะในฐานะคนของโทกุกาวะในฐานะโอมิไดต้องสนับสนุนท่านโชกุน ได้ตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ที่นั่นต่อไป ก่อนที่จดหมายจะมาถึงท่านแม่เองก็คิดไว้แล้วว่าจะต้องเป็นอย่างนี้ พออ่านจดหมายเสร็จก็ได้แต่ยิ้ม ทาเตวากิบอกว่า จะใช้ชีวิตในฐานะคนของโทกุกาวะรึ ท่านหญิงเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ ทาดายูกิเป็นห่วง ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากให้เกิดสงคราม
ทาเตวากิบอกว่าสงครามกำลังจะเริ่มขึ้นถึงอย่างไรก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้ก่อน และตั้งใจจะกลับไปเกียวโต
ทาคิยามะบอกว่าคนสัทสุมะที่ทำงานในเอโดะปล้นเรือบ้างเผาเมืองบ้าง เรือรบของโทกุกาวะโดนกระหน่ำยิงด้วยปืนใหญ่ เรียกว่าสงครามเกิดขึ้นแล้วก็ไม่แปลก
จากจำนวนทหารทำให้กองทัพของโทกุกาวะได้เปรียบมาก แม้พันธมิตรสัทสุมะโชชูเป็นฝ่ายโจมตีก่อน การสู้รบในสงครามโทบะฟุชิมิได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
อิวาคุระบอกว่าตอนนี้ได้เวลายกธงนิชิคิโนะมิฮะตะขึ้น ไซโกประกาศว่าธงนี้ได้รับจากราชสำนักที่ที่ต่อต้านธงนี้คนที่เป็นศัตรูพวกเค้าหมายถึงเป็นศัตรรูราชสำนัก เมื่อเห็นธงคนของโทกุกาวะก็ล้าถอยไปไม่สู้ ท่านโยชิโนบุเสียใจที่ตัวเองกลายเป็นศัตรูของราชสำนักไปแล้ว และแล้วในคืนนั้นท่านคุโบได้ลักลอบหนีออกจากปราสาทโอซาก้าพร้อมคนสนิทไม่กี่คนลงเรือมุ่งหน้าไปที่เอโดะ
ท่านคัตสึไปพบท่านคุโบ ท่านคัตสึบอกว่าสัทสุมะกับโชชูเตรียมกำลังไว้พร้อมเต็มที่อีกไม่นานจะมุ่งเป้ามาโจมตีเอโดะแน่นอน พวก ทหารคิดว่าท่านคุโบกลับมาเพื่อตั้งหลักเพื่อรวบรวมไพร่พลตั้งกองกำลังขอโทกุกาวะขึ้นมาใหม่ กองทัพหลวงของโทกุกาวะอยู่ที่เอโดะถ้าเกิดสงครามจะต้องสู้กันที่นี่ เอโดะกลายเป็นสนามรบจะสูญเสียชีวิตประชาชน ไม่รู้กี่หมื่นกี่พันคน ท่านคุโบบอกว่าจะไม่ทำให้เกิดเรื่องอย่างนั้น ท่านคัตสึแย้งว่าจะเกิดขึ้นแน่ ท่านคัตสึว่าท่านคุโบกำลังโกหกอยู่ ถ้าคิดจะตัดสินการแพ้ชนะที่เอโดะจริงก็น่าจะพยายามหยุดศัตรูไว้ที่ที่เกียวโตหรือโอซาก้าเสียก่อนแล้วทำไมท่านไม่คิดหาวิธีทำเช่นนั้น โยชิโนบุบอกว่าคัตสึพูดถูกแล้วที่จริงไม่ได้คิดอะไรเลย คัตสึบอกว่าแค่บอกว่าแพ้แล้วจึงได้หนีหัวซุกหัวซุนกลับมาที่นี่จะเป็นไร พฤติกรรมอย่างนี้จะให้เรียกว่าอย่างไรดี โยชิโนบุบอกว่าจะออกจากตระกูลมิโตะโทกุกาวะ เคารพราชสำนักยิ่งกว่าบะขุฝุ คำสอนเก่าแก่ที่ให้เทิดทูนจักรพรรดิก็เชื่อฟังยิ่งกว่าใครๆ จงรักภักดีต่อจักรพรรดิมาตลอดแต่กลับถูกทำให้กลายเป็นศัตรูของราชสำนักแบบนี้ ท่านโยชิโนบุรับไม่ได้ คนที่พึ่งได้มีแต่เพียงท่านคัตสึคนเดียว ท่านคัตสึบอกว่าคนที่จะสามารถพึ่งพิงได้ไม่ใช่ท่านคัตสึแต่คือท่านเทนโชอิน ท่านโยชิโนบุโกรธ บอกว่าเพราะเทนโชอินสายสัมพันธ์กับสัทสุมะ จะให้ไปขอชีวิตเหรอ พวกสัทสุมะทำให้ต้องกลายเป็นศัตรูราชสำนักยังจะให้ไปพึ่งหญิงจากสกุลย่อย ท่านคัตสึบอกว่าไม่ค้องคิดอะไรเลย จะดำเนินการให้ได้พบท่านเทนโชอินเองมีเรื่องจะพูดเพียงเท่านี้
ข่าวท่านโยชิโนบุกลับบ้านเกิดถูกรายงานมาถึงโอโอขุอย่างรวดเร็ว ท่านเทนโชอินที่ได้ทราบว่าท่านโยชิโนบุหนีกลับมาอย่างอัปยศ พวกทหารถูกทิ้งไว้ที่ปราสาทโอซาก้า คนที่รับใช้ใกล้ชิดท่านก็หายไปอย่างรวดเร็ว ชิเงโนะกังวลเกรงว่ากองทหารจะตามมาโจมตี คาระฮาชิบอกว่าท่านคุโบมีความหยิ่งทะนงตนมากพอถูกตราหน้าว่าเป็นศัตรูราชสำนักจึงรับไม่ได้ ท่านฮงจูอินคิดว่าท่านโยชิโนบุรบชนะแล้วจึงกลับมาดีใจใหญ่ ท่านเทนโชอินจึงให้ทาคิยามะบอกความจริง ท่านฮงจูอินตกใจจนจะเป็นลม
ท่านมิยะก็ตามมาถามข่าวด้วย พอรู้ว่าท่านโยชิหนีกลับมาและโทกุกาวะกลายเป็นศัตรูราชสำนักไปแล้วก็ตกใจมาก ท่านคุโบก็เข้ามาขอพบท่านเทนโชอินพอดี ท่านฮงจูอินบอกให้ตัดหัวท่านโยชิโนบุมาเสียบประจาน ทำอย่างนั้นโทกุกาวะสายหลักและโอโอขุจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ ราชสำนักจะได้ไม่ฆ่าล้างตระกูล ท่านมิยะเองก็ไม่สามารถยกโทษให้ท่านโยชิโนบุได้
ท่านเทนโชอินไม่สามารถทำใจไปพบท่านโยชิโนบุได้ เพราะไม่สามารถให้อภัยท่านโยชิโนบุได้ ทาคิยามะเองบอกว่ายากที่จะทำใจแต่ถ้าจะเด็ดหัวท่านโยชิโนบุตอนนี้ก็ไม่ควรทำ ท่านเทนโชอินตัดสินใจพบท่านโยชิโนบุ เพราะถ้าไม่พบแล้วคงไม่มีอะไรเริ่มต้นขึ้น
ท่านโยชิโนบุบอกว่าสละอำนาจการปกครองเพื่อเลี่ยงสงครามแล้วแต่ยังโดนสัทสุมะต้อนให้จนมุม ไม่ได้คิดที่จะหนีกลับมาเพราะถ้าไม่อยู่ที่นั่น ทัพทั้งสองจะได้ไม่ต้องสู้กันจนฝ่ายไดฝ่ายหนึ่งเสียเลือดเนื้อ ศัตรูที่แท้จริงคือชาวต่างชาติเพื่อปกป้องญี่ปุ่นคือเลี่ยงสงครามภายในจึงเลี่ยงสิ่งนี้ ที่มาพบท่านเทนโชอินเพราะท่านคัตสึบอกให้มาซึ่งท่านเทนโชอินนึกไว้อยู่แล้ว ท่านโยชิโนบุคงไม่คิดจะมาเองเพราะท่านโยชิโนบุหมื่นท่านเทนโชอินมาตั้งแต่แรกเพราะเป็นผู้หญิงและมีศักดิ์สูงกว่า แต่ตอนนี้เทนโชอินเป็นโอมิไดโดโกโระของโอโอขุแล้วจะไม่ยอมให้ใครมาใช้เรื่องแบบนี้ทำลายโทกุกาวะได้ ท่านโยชิโนบุบอกว่าหากตังท่านจะช่วยให้โทกุกาวะรอดพ้นได้เชิญตัดหัวเสียบประจานได้เลย ท่านเทนโชอินบอกว่าเตรียมตัวไว้แล้วว่าจะตายแบบนั้นใช่ไหม โยชิโนบุบอกว่าถ้าทำเช่นนั้นแล้วโทกุกาวะจะยอมอภัยให้ก็จะทำ เทนโชอินบอกว่าเรื่องสวยงามนั้นไม่ต้องหวัง โชกุนคนสุดท้ายโทกุกาวะ โยชิโนบุร่างลงมาอย่างสง่า แต่หลังจากนั้นจะไม่มีโทกุกาวะสายตรงอีก ฆ่าประมุขตระกูลเหลือไว้แต่ชื่อเสียช่างน่าสมเพชใจเสียจริง
ท่านโยชิโนบุถามว่าควรทำอย่างไร จะให้มีชีวิตอยู่ต่อไปทั้งที่เป็นศัตรูราชสำนักหรือ เทนโชอินจะเชื่อใจท่านโยชิโนบุให้ท่านมีชีวิตอยู่เพื่อชดใช้คนที่ท่านหักหลังมา ชดใช้ให้สาสม ขอให้มีชีวิตอยู่อย่างน่าอายนอกจากนี้เรื่องที่สมควรทำยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เทนโชอินพาท่านโยชิโนบุไปพบท่านมิยะ
ขณะเดียวกันที่เกียวโตท่านไซโกขอเป็นจอมทัพเพื่อมีสิทธิขาดในการโจมตีเอโดะ ซึ่งอิวาคุระก็คิดไว้แต่ว่า ศึกนี้เป็นคำสั่งของราชสำนักท่านอาริสุกะวาโนะมิยะ ทารุฮิโตะชินโน ไซโกจึงได้เป็นทหารสูงสุดไปแล้วจึงให้ท่านไซโกเป็นเสนาธิการทหาร อิวาคุระบอกว่าเหมือนโชคชะตาเล่นตลก ท่านไซโกของสัทสุมะกำลังจะไปไล่ต้อนเทนโชอินของสัทสุมะ และท่านผู้บัญชาการทหารก็เคยเป็นอดีตพระคู่หมั้นท่านคะสึโนะมิยะ ท่านไซโกบอกว่าเรื่องนั้นไม่เรียกกว่าเรื่องโหดเหี้ยมการถูกโจมตีโดยผู้ที่ไม่มีความสัมพันธ์ต่างหากถึงเรียกว่าโหดเหี้ยม
ท่านเทนโชอินให้ท่านโยชิโนบุสวามิภักดิ์และยอมสละตำแหน่ง การหนีทัพและหนีสงครามมาและทำให้ชื่อเสียงตระกูลด่างพร้อยมีแต่ต้องขอให้ยกโทษ มีคนมากมายคิดว่าควรทำสงคราม แต่ว่าท่านโยชิโนบุอย่าไปสนใจต้องสวามิภักดิ์และยอมสละตำแหน่ง ท่านโยชิโนบุยินยอม แต่ท่านเทนโชอินคิดว่าทำเพียงแค่นั้นคงไม่ได้รับการยกโทษ จึงจะเขียนหนังสือขอพระราชทานอภัยโทษเพื่อขอให้ยกเว้นชีวิตท่านโยชิโนบุ ขอให้ท่นมิยะเขียนด้วย ผู้ที่ตะขอความเห็นใจจากราชสำนักได้มีแต่ท่านคนเดียวเท่านั้น ท่านมิยะ บอกว่าจะทำเพราะท่านเทนโชอินขอร้อง
ท่านโยชิโนบุถามว่าต้องทำเพียงนี้เพื่อช่วยทำไม ท่านเทนโชอินบอกว่าเพราะท่านโยชิโนบุคือครอบครัว ตราบใดที่ยังเป็นคนในครอบครัวโทกุกาวะต้องปกป้องให้ได้แม้แลกด้วยชีวิต
ท่านโยชิโนบุเป็นคนฉลาดเฉลียวล้ำลึกย่อมมองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างทะลุปรุโปร่ง เป็นศัตรูของราชสำนัก ถ้าถูกไล่กวดตามมาแล้วจะต้องมีการนองเลือดในสงครามช่วงสุดท้ายก็เลยรอ ท่านโยชิโนบุปฏิเสธ เทนโชอินบอกว่าคนที่อยู่สูงกว่าคนอื่นย่อมเดียวดาย ความลำบากขมขื่นของความเดียวดายหากใครไม่ได้ลิ้มรสเองย่อมไม่เข้าใจ ขนาดผู้คนในโอโอขุแม้จะมีนับพันอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวใหญ่ เวลานี้ทุกคนต่างหวาดกลัวความเดียวดายยิ่งนัก แล้วคนที่ถูกสวรรค์ลิขิตให้เกิดมาเดียวดายเพราะเป็นโชกุนจะหวาดกลัวสักเพียงใด ผู้ที่เข้าใจความรู้สึกนี้เท่าที่รู้คือท่านอิเอโมจิและสามีของท่านเทนโชอินท่านอิเอซาดะ นั่นเอง ท่านทั้งสองแบกรักภาระที่หนักอึ้งของโชกุนและจากไปทั้งที่อายุยังน้อย จงมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อท่านทั้งสองด้วยเถอะ ท่านเทนโชอินบอกว่าท่านโยชิโนบุลำบากมาถึงวันนี้ต้องขอขอบพระคุณอย่างสูง ท่านเทนโชอินและท่านมิยะคำนับท่านโยชิโนบุ ท่านโยชิบอกว่าข้าต่างหากที่ต้องขอบคุณที่ท่านหาทางออกดีดีอย่างนี้ให้
ขณะเดียวกันท่านทาเตวากิแม้จะเจ็บขาแต่ก็ต้องออกเดินทางไปเกียวโต ท่านชิคะตามมาส่งด้วยความเป็นห่วง ทาเตวากิบอกว่าดีใจที่ได้แต่งงานกับท่านชิคะ ท่านชิคะบอกว่าพูดเหมือนเป็นลางไม่ดี ตอนท่านเรียวมะมีชีวิตได้พูดไว้ว่าจะสร้างประเทศนี้อย่างไรดี คุยกันตั้งไม่รู้กี่ครั้ง จังต้องขั้นไปเกียวโตเพื่อสร้างประเทศนี้ให้สำเร็จไม่ได้ไปตายหรอกรออยู่นี่ไม่ต้องเป็นห่วง
ท่านเทนโชอินแจ้งว่าตั้งแต่นี้ไปจะมอบหมายเรื่องของโทกุกาวะให้ท่านคัตสีจัดการให้หมดเรื่องที่ผ่านไปแล้วขอให้ผ่านไปซะ ท่านคัตสึบอกว่ายินดีที่จะทำตามที่ท่านเทนโชอินบอก ถ้าสามารถทำประโยชน์ใหโทกุกาวะได้ดีใจกว่าอะไรทั้งสิ้น
เทนโชอินถามถึงท่านโยชิโนบุ ท่านคัตสึบอกว่าอดทนอย่างมากขังตัวในห้องแคบๆเอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดกับใคร เทนโชอินถามว่าสัทสุมะจะโจมตีเอโดะหรือไม่ ท่านคัตสึบอกว่าท่านไซโกต้องล้มล้างโทกุกาวะให้สิ้นซาก ท่านคัตสึบอกว่าจะคิดวิธีการชนะโดยไม่ต้องสู้รบอยู่และบอกว่าไม่มีแผนไหนที่จะเยี่ยมยอดเท่ากับแผนนี้ ท่านเทนโชอินบอกว่าชีวิตของพวกเราทั้งหมดฝากไว้ในมือท่านคัตสึแล้ว...
แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 52 23:21:42
จากคุณ |
:
MikaRin
|
เขียนเมื่อ |
:
26 พ.ย. 52 23:20:23
|
|
|
|