พีรวิชญ์-ก้องบดิทร์ เมื่อคืน ทำให้ผมรู้สึก...
|
|
อาการ "อิน" ของผมคือการดูละครเงียบๆ นิ่งๆ ไม่พูดอะไร (แต่อาจคิดตาม) อย่างตั้งใจ และถ้ามีอะไรทำให้มีอารมณ์ร่วมมากกว่านั้นก็จะเริ่มมีอาการอื่นๆตามมา เช่น ยิ้ม น้ำตาคลอ บ่น/ด่า/โวยวาย ฯลฯ
ส่วนเมื่อคืน...
อาการอินมาละ
ฉากก้องรำพึงรำพันกับแม่ (อิน พร้อมคิดว่าเรียกแม่จ๋ามันไงไม่รู้)
ฉากพีเค้ามาหากก้องแล้วกอดรอบแรก (อิน..เงียบๆ)
ฉากสนทนาระหว่างก้องพี (อิน...พร้อมคิด ทำไมก้องพูดงี้เนี่ย(นึกถึงหนุ่ยในสงครามนางฟ้าเลย) ทำไมก้องกลัวมากจัง ไม่แมนเลยนะเนี่ย)
ฉากพีกอดก้อง(อีกครั้ง) พร้อมปลอบ และเสียงดนตรีเพลง ความรู้สึกดีๆ (อิน...พร้อมคิด ทำไมไม่มีเสียงคนร้องเนี่ย)
และ ฉากพีกับก้องกอดกันพร้อมคำร้องของเพลงดังขึ้น (ทำไมต้องเก็บซ่อนใจไว้อย่างนี้ฯ)...
ขนลุกครับ...บอกไม่ถูกว่าทำไมถึงขนลุก อาการนี้นานมากๆแล้วที่ไม่เคยรู้สึกเวลาดูละคร แต่ถ้าจะเกิดก็น่าจะเป็นฉากซึ้งๆหรือ โดนกับอารมณ์เรา มากๆ เหมือนเป็นขั้นกว่าของทุกอาการที่บอกมา (ยิ่งกว่ายิ้ม ยิ่งกว่าโวยวาย ยิ่งกว่าน้ำตาไหล) รึเปล่า...มันไม่ได้เศร้า ไม่ได้ซึ้ง (เหมือนคนอื่นรู้สึก) แต่...มันน่าจะเป็นความรู้สึกที่ "เข้าใจ" อารมณ์ของพี-ก้อง ที่ไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกไปให้ใครเห็นได้...เพราะผมก็เป็นเกย์เหมือนกัน และไม่ได้บอกให้ที่บ้านรู้เหมือนกัน ยิ่งเมื่อเสียงร้องดังขึ้นมามันก็เหมือนยิ่งตอกย้ำให้เรารู้สึก เข้าใจ และ โดน มากขึ้นไปอีก...
ว่าแล้ว ก็ตามให้กำลังใจพีรวิชญ์-ก้องบดินทร์ ต่อไป พร้อมกับให้กำลังใจตัวเองไปด้วยในตัว...สู้ๆ นะครับ
ความรักเป็นสิ่งที่ธรรมชาติสร้างมา ดังนั้นคนที่มีความรัก ก็คือคนที่ธรรมชาติสร้างมา
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 11:32:11
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 11:22:32
| จากคุณ |
:
ภัทรฉัตร 
|
| เขียนเมื่อ |
:
27 พ.ย. 52 11:16:42
|
|
|
| 
เป็นกำลังใจให้คะคุณภัทรฉัตร 
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อ่านข้อความนี้ของคุณ ภัทรฉัตร แล้วรู้สึกเศร้าจัง