 |
ความคิดเห็นที่ 8 |
นี่ไง.. วันถัดไป หนูแน็ทก็นั่งกินข้าวข้างพี่อัศเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน - -'
อิฉันก็งงงวยนิดๆ แต่ก็คิดว่ามันเป็นลางอันดี แสดงให้เห็นว่าหนูแนทก็คงไม่ได้รังเกียจนัก เพราะถ้าใครที่ไหนไม่รู้มาล่วงเกินแบบนี้ แล้วเราไม่มีใจให้แม่เพียงเศษเสี้ยว มันผู้นั้นคงไมได้ผุด ไม่ได้เกิดกันพอดี ^ ^'
สาวขาวีนแบบหนูแนทจะยอมเร้อ...
เอ หรือว่าหนูแนทแกพยายามจะใช้ทฤษฎี love me, love my dog อย่างที่พี่อัศบอกน้าาาา...
ที่สำคัญก็คือ...ในโต๊ะอาหารมื้อนี้ พี่อัศแกแสดงความสนิทสนมกะหนูแนทมากค่า... แดนพาหมอไอซึ่งความจำเสื่อมมาแนะนำให้ทุกคนรู้จักอีกครั้ง แนทก็เผลอหลุด บอกหมอไอว่าพวกแดนเป็นคนนอกกฏหมายไปหลายครั้ง คนอื่นกลัวว่าหมอไอจะเตลิด เลยพยายามเบี่ยงแบนความสนใจ พี่อัศเลยเป็นคนหยุดหนูแนททุกครั้งที่พูดออกมา (นี่แสดงออกระดับคนสนิทนะเนี่ย ขนาดแจ็คที่รู้จักแนทมาก่อนยังไม่กล้าเอาอาหารป้อน โอบไหล่ ปิดปาก หรือทำอะไรแบบนี้เลย)
เออ พิมพ์มาแล้วนึกขึ้นได้ แค่หยุดไม่ให้หนูแนทพูดมาก มันจำเป็นด้วยเหรอคะคุณอัศนัย ที่ต้องโอบไหล่ ตักอาหารให้ ตั้งหลายครั้งหลายหน ถ้าเป็นอิฉัน...แค่เอาส้อมจิ้มอาหาร แล้วยัดปากเข้าไป แค่นี้ก็เรียบร้อยละ อย่าบอกนะคะ...ว่าพี่เริ่มหวั่นไหวแล้ว จุ๊บไปทีนึงแล้วเค้าไม่อาละวาดก็ได้ใจ
ดูจากรูปการณ์ สงสัยจะใช่แฮะคะ
โอ...เวลาแสลงใจใกล้เข้ามาอีกนิดแล้วค่ะ
จากคุณ |
:
ฉันไม่ใช่กวีฝีมือฉกาจ
|
เขียนเมื่อ |
:
30 พ.ย. 52 07:42:38
|
|
|
|
 |